Zapalenie gruczołu krokowego u dzieci - zdjęcia, objawy i zalecenia dotyczące leczenia

Zapalenie gruczołu krokowego jest chorobą charakteryzującą się zapaleniem migdałków gardłowych typu przewlekłego lub ostrego.

Ponieważ anatomicznie migdałki znajdują się w gardle, przy zwykłym badaniu gardła, są praktycznie niewidoczne, więc proces zapalny przez długi czas może pozostać niezauważony.

Według Komarovsky'ego, w 80% przypadków zapalenie gruczołowe występuje u dzieci, ponieważ zanik migdałków gardłowych występuje w wieku dorosłym i nie występują procesy zapalne.

Przyczyny

Co to jest? Adenoidy (inaczej, przyrosty lub roślinność gruczołowata) nazywane są przerostowym migdałkiem nosowo-gardłowym. Wzrost następuje stopniowo.

Najczęstszą przyczyną tego zjawiska są częste choroby górnych dróg oddechowych (nieżyt nosa, zapalenie zatok, zapalenie gardła, zapalenie krtani, dusznica bolesna, zapalenie zatok i inne). Każdy kontakt ciała z infekcją następuje przy aktywnym udziale migdałka gardłowego, który nieznacznie wzrasta. Po wyzdrowieniu, gdy stan zapalny ustępuje, powraca do pierwotnego stanu.

Jeśli w tym okresie (2-3 tygodnie) dziecko zachoruje ponownie, wtedy, nie mając czasu na powrót do pierwotnego rozmiaru, ciało migdałowate ponownie wzrasta, ale więcej. Prowadzi to do uporczywego zapalenia i zwiększenia tkanki limfoidalnej.

Zakres choroby

Jeśli w tym czasie nie znajdziesz lekkiej formy i nie podejmiesz działań, zapalenie gruczołowe jest przejściem w formę ostrą, która jest podzielona na kilka stepów wzrostu migdałków gardłowych:

1. Pierwszy stopień Adenoidy rosną i zamykają górną część kostnej przegrody nosowej
2. Drugi stopień Rozmiar migdałków pokrywa dwie trzecie kościanej przegrody nosa.
3. Trzeci stopień Prawie cała przegroda nosowa jest zamknięta przez adenoidy.

Ostra postać wymaga natychmiastowego leczenia, ponieważ w przyszłości może przekształcić się w przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego, co niekorzystnie wpływa na zdrowie dziecka. Powiększone migdałki ulegają zapaleniu i rozwija się w nich duża liczba bakterii.

Objawy zapalenia gruczołowego u dzieci

Objawy zapalenia gruczołowego u dzieci mogą powodować wiele komplikacji, dlatego bardzo ważne jest wykrycie i wyleczenie go w początkowej fazie, a tutaj wiedza o objawach pomoże nam. W zależności od stadium i charakteru choroby, jej objawy mogą się znacznie różnić.

Tak więc objawy ostrego zapalenia gruczołowego u dziecka są następujące:

• katar i napady kaszlu;
• podczas kontroli gardła dochodzi do lekkiego zaczerwienienia górnych tkanek;
• śluzowo-ropne wydzieliny z nosogardzieli;
• wysoka gorączka;
• ból podczas połykania;
• uczucie przekrwienia nosa;
• ból głowy;
• ogólne zmęczenie i zmęczenie

Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego rozwija się w wyniku ostrego zapalenia migdałków gardłowych. Jego symptomy to:

• katar (czasami z ropnym wydzieliną);
• zmiana głosu i dźwięku mowy;
• częste przeziębienia i ból gardła; przekrwienie błony śluzowej nosa;
• okresowe zapalenie ucha (zapalenie ucha) lub utrata słuchu;
• dziecko jest ospałe, nie śpi wystarczająco i zawsze oddycha przez usta.

Dziecko często cierpi na infekcje wirusowe. Wynika to ze zmniejszenia odporności i ciągłego wydzielania zakażonego śluzu u dzieci z zapaleniem gruczołu krokowego. Śluz spływa z tyłu gardła, proces zapalny rozprzestrzenia się na dolne partie dróg oddechowych.

Przewlekła hipoksja i ciągłe napięcie układu odpornościowego prowadzą do opóźnienia rozwoju fizycznego i umysłowego. Brak tlenu objawia się nie tylko ogólną hipoksemią, ale także niedorozwojem czaszki twarzy, w szczególności szczęki, w wyniku czego dziecko tworzy nienormalną niedrożność. Możliwa deformacja podniebienia („gotyk” podniebienia) i rozwój klatki piersiowej „kurczaka”. Zapalenie gruczołu krokowego u dzieci prowadzi również do przewlekłej niedokrwistości.

Jak wygląda zapalenie gruczołowe u dzieci: zdjęcie

Zdjęcie poniżej pokazuje, jak choroba objawia się u dzieci.

Diagnostyka

Diagnoza adenoidów nie wymaga stosowania określonych metod i badań. Na podstawie oględzin lekarz laryngologiczny dokonuje wstępnej diagnozy i, w razie potrzeby, stosuje dodatkowe metody diagnostyczne.

Jak leczyć migdałki u dziecka: porady pediatry

Jedną z najczęstszych chorób górnych dróg oddechowych, które występują u dzieci, można nazwać adenoidami. Jak leczyć patologię migdałków nosowo-gardłowych w domu, jeśli gołym okiem ich nie zauważy? Rzeczywiście, bez konsultacji i regularnej obserwacji przez specjalistę, choroba nie może zostać pokonana.

Średni wiek pacjentów podatnych na tę chorobę wynosi od 1 do 15 lat. W tym przypadku najczęściej zapalenie migdałków prowadzi do lekarza dzieci w wieku przedszkolnym, aw ciągu ostatnich dziesięciu lat istnieje tendencja do diagnozowania choroby u dzieci poniżej trzeciego roku życia.

Adenoidy: choroba lub normalne?

Zanim zrozumiemy, jak leczyć migdałki u dziecka, należy zwrócić uwagę na wszystkie możliwe przyczyny tego stanu, których w rzeczywistości nie można nazwać chorobą. Wielu nie wie, ale migdałki i migdałki to te same narządy, które pełnią funkcje immunologiczne. Będąc „strażnikami”, stojącymi przy wejściu do dróg oddechowych, zapobiegają przedostawaniu się patogenów lub szkodliwych substancji do płuc. Powiększony migdałek jest lokalną odpowiedzią organizmu, broniącą się przed atakami patogennych wirusów, bakterii, gazów spalinowych, związków chemicznych w powietrzu itp. Nie jest to patologia, wręcz przeciwnie, rozwój adenoidów jest wskaźnikiem normalnej odporności. Ponadto w dzieciństwie (do około 7 lat) zwiększa się aktywność migdałków, co również nie powinno powodować poważnych przeżyć.

Przyczyny i objawy zapalenia gruczołowego

Jednak nie wszyscy rodzice muszą radzić sobie z tym zjawiskiem i uczyć się, jak leczyć migdałki u dzieci. Dzieci, które cierpią z powodu często powiększonych migdałków, w większości przypadków mają genetyczne predyspozycje do choroby lub konstytucyjne cechy nosogardzieli. A ponieważ choroba postępuje z minimalną dotkliwością lub nawet jej brakiem, apel do lekarza jest odkładany na czas nieokreślony. Powiększone migdałki nie powodują gorączki, kaszel i katar mogą być nieobecne. Wraz z rozwojem migdałków dziecko będzie odczuwać dyskomfort podczas połykania. Ale problem diagnozowania patologii polega na tym, że dzieci w wieku przedszkolnym, które należą do największej grupy ryzyka choroby, nie są w stanie rozpoznać objawów samych siebie i poinformować o nich rodziców. Konieczne jest pokazanie dziecka lekarzowi, który powie Ci, czy istnieje problem i jak prawidłowo leczyć migdałki z następującymi objawami:

• dziecko ma trudności z oddychaniem przez nos;
• najczęściej jego usta są otwarte, zwłaszcza podczas snu;
• brak kataru lub, przeciwnie, długi nieżyt nosa, którego nie można leczyć.

Operacja w celu usunięcia migdałków gardłowych: wskazania i przeciwwskazania

Jak leczyć migdałki u dziecka w wieku 3, 7 lub 15 lat? We wszystkich przypadkach tylko dwie opcje: chirurgiczna z trzecim stopniem choroby lub niechirurgiczna. W migdałkach wczesnego stadium stosuje się leki.

Usunięcie migdałków powoduje lęk nie tylko u dzieci, ale także u rodziców. W każdym przypadku decyzję o interwencji chirurga powinien podjąć lekarz prowadzący. Najczęściej stosuje się adenotomię, gdy aktywność życiowa dziecka z przerośniętymi formacjami jest problematyczna. W przewlekłej postaci choroby (zapalenie gruczołowe) przeciwnie, zaleca się leczenie migdałków bez operacji. Z reguły wskazaniami do usuwania powiększonych migdałków są częste ostre infekcje wirusowe dróg oddechowych, zapalenie ucha środkowego, nawroty procesu zapalnego w nosogardzieli (co najmniej raz na trzy miesiące). Operacja może być również jedyną opcją na niepowodzenie leczenia zachowawczego, poważne naruszenia oddychania przez nos, a nawet zatrzymanie go podczas snu.

Ponadto przed chirurgicznym leczeniem migdałków gardłowych ważne jest, aby nie było przeciwwskazań. Adenotomii nie wykonuje się w przypadku:

• obecność w historii dzieci krwi i chorób układu krążenia;
• choroba zimna lub układu oddechowego;
• epidemia grypy.

Ponadto usunięcie zapalonych migdałków nie może zapobiec ponownemu wzrostowi tkanki gruczołowej. Aby rozpocząć nawrót, wystarczająca jest najmniejsza nieznaczna część części gruczolaka pozostawiona przez chirurga. Po usunięciu tkanek z nosogardzieli prawdopodobieństwo krwawienia wzrasta, dlatego w ciągu kilku dni po zabiegu ważne jest ograniczenie aktywności fizycznej małego pacjenta, aby zminimalizować jego ekspozycję na słońce w dusznym pomieszczeniu.

Przed leczeniem adenoidów u dziecka w domu należy skonsultować się z lekarzem. Specjalista powinien systematycznie badać pacjenta w celu monitorowania wykonywania recept lekarskich. Istnieje wiele sposobów walki z zapaleniem gruczołu krokowego u dzieci bez operacji. Oto najbardziej popularne i skuteczne.

Lepiej umyć nos?

Niezależnie od stopnia choroby ważne jest regularne spłukiwanie i nawilżanie dróg nosowych. Wykonanie tej procedury ułatwia oddychanie, jednak może być przeprowadzane nie częściej niż 4-5 razy dziennie. Do mycia nosa dziecka za pomocą roztworów soli sprzedawanych w aptece lub przygotowywanych samodzielnie w domu. Schemat gotowania jest podstawowy: 1 łyżeczka soli morskiej lub stołowej na 1 szklankę ciepłej przegotowanej wody. Jednak w przypadku leczenia dziecka bardziej korzystne są leki donosowe. Ich zalety:

• stuprocentowa sterylność;
• prawidłowe stężenie (do leczenia migdałków nosowych u dziecka, z reguły stosuje się 0,67% roztwory soli - niemożliwe jest utrzymanie takiej proporcji w domu).

Wśród leków z powodzeniem stosowanych w leczeniu migdałków gardłowych u dzieci warto zauważyć:

Wskazówki dotyczące przepłukiwania przewodów nosowych strzykawką lub strzykawką są całkowicie błędne. Słuchanie ich, jeśli rodzice nie chcą zwiększać ryzyka rozwoju zapalenia ucha środkowego, jest niemożliwe. Dlatego nie zaleca się płukania nosa dzieciom do 7 lat za pomocą takich urządzeń.

Leki zwężające naczynia i antybiotyki

Przy powiększonych migdałkach drugiego stopnia dodaje się leki zwężające naczynia, aby zwilżyć błonę śluzową i umyć nos, co pozwoli przywrócić prawidłowe oddychanie i wyeliminować obrzęki. Wśród wielu leków z tej grupy farmakologicznej szczególnie często przepisywane są dzieci:

Warto zauważyć, że skurcz naczyń, krople do nosa i spraye nie mogą być stosowane dłużej niż 5-7 dni. Zasada ta dotyczy nie tylko leczenia migdałków gardłowych, ale także wszelkich innych chorób górnych dróg oddechowych u dzieci i dorosłych. Takie leki uzależniają, co może powodować rozwój przewlekłego nieżytu nosa.

Oprócz kropli zwężających naczynia krwionośne, inne preparaty do nosa stosuje się również do adenoidów drugiego stopnia (na przykład „Albucid”, który ma skuteczne działanie bakteriostatyczne na błonę śluzową nosa i gardła). W przypadku powikłań lub po operacji usunięcia migdałków pacjentom przepisuje się antybiotyki z grupy amoksycyliny:

Preparaty do leczenia migdałków gardłowych

Indywidualnie lekarze mogą przepisać dodatkowe leki i dać rodzicom osobne zalecenia dotyczące leczenia migdałków gardłowych u dzieci. Znany pediatra Komarovsky Ye.O. nie radzi rozpoczynać terapii lekami hormonalnymi od pierwszych dni.

Mając wystarczające doświadczenie i wiedzę na temat leczenia migdałków gardłowych u dzieci bez operacji, laryngolodzy czasami przepisują lekowi Protargol dziecku. To narzędzie jest popularne wśród lekarzy od kilkunastu lat. Zasada działania kropli do nosa „Protargol” polega na wysuszeniu powierzchni powiększonych migdałków i stopniowym zmniejszeniu ich wielkości. Ten lek zaleca się stosować w przypadku zakażenia bakteryjnego. W przeciwieństwie do kropli hormonalnych, czas trwania leczenia Protargolem nie jest ściśle ograniczony.

Innym lekiem stosowanym w leczeniu migdałków gardłowych u dziecka jest Limfomiozot. Jest on również wytwarzany w postaci kropli, jednakże, w przeciwieństwie do powyższych preparatów, jest on stosowany podjęzykowo (tj. Pod językiem) przez pewien czas przed posiłkiem. Nie zaleca się mieszania tego leku z dużą ilością płynu. Dawka zależy od wieku dziecka i wagi dziecka.

Stosowanie nadtlenku wodoru w migdałkach z zapaleniem

Istnieją inne sposoby leczenia migdałków gardłowych u młodszych pacjentów. W domu można korzystać z najprostszych, ale nie mniej skutecznych środków - nadtlenku wodoru. Ma działanie antyseptyczne, bakteriobójcze i dezynfekujące. Aby przygotować lek, potrzebne będą również inne składniki (soda oczyszczona i nalewka z nagietka).

Dodatkowe środki w leczeniu choroby

W połączeniu z zachowawczym leczeniem migdałków, fizjoterapia daje doskonały wynik, aby ułatwić dziecku oddychanie, zalecany jest przebieg procedur:

Uważa się, że u dzieci z zapaleniem gruczołu krokowego Krym i Kaukaz mają idealne warunki klimatyczne. Coroczny pobyt w tych regionach z czystym górskim powietrzem przyniesie korzyści tylko okruchom. Jednocześnie nie powinniśmy zapominać o ograniczeniach dietetycznych. W diecie dzieci powinny przeważać świeże warzywa, owoce, produkty mleczne. Zminimalizuj, a jeśli to możliwe, wyklucz, najlepiej ciastka i wyroby cukiernicze.

Aromaterapia to inny sposób, w jaki dzieci są leczone adenoidami. Opinie o nim są kontrowersyjne. Negatywny efekt zabiegu najczęściej wynika z nieznajomości rodziców co do skłonności ich dziecka do konkretnego produktu. Jeśli dziecko nie ma patologicznej reakcji na następujące oleje, możesz bezpiecznie zakopać je w kanałach nosowych. Możesz upewnić się, że leczenie jest bezpieczne za pomocą prostego testu alergicznego (test z tyłu dłoni). Jeśli reakcja nie zostanie zastosowana, wówczas takie olejki eteryczne będą odpowiednie do terapii:

• lawenda;
• drzewo herbaciane;
• mędrzec;
• bazylia.

Możesz kapać nos jednym z olejków lub ich mieszaniną. W tym drugim przypadku ważne jest, aby nie było alergii na którykolwiek ze składników.

Nauczyć się oddychać przez nos!

W leczeniu adenoidów u niemowląt uciekają się do masażu okolic szyi, co pozwala na poprawę przepływu krwi do naczyń i tkanek nosogardzieli. Ponadto zdolność dziecka do prawidłowego oddychania odgrywa równie ważną rolę. Aby nauczyć dziecko prawidłowego oddychania, przed snem nocnym lub dziennym, wiążą dolną szczękę elastycznym bandażem, który uniemożliwia mu otwieranie ust i zmuszanie go do wciągania powietrza przez nos. Należy to robić, dopóki dziecko nie zacznie spać z zamkniętymi ustami bez uchwytu.

Wiedząc, jak leczyć migdałki w domu za pomocą leków, wielu ludzi zapomina o ćwiczeniach oddechowych. Oczywiście nie wszystkie dzieci mogą wykonywać ćwiczenia. Ale w takich szkoleniach nie ma nic trudnego. Wystarczy zainteresować dziecko, nadać wydarzeniu medycznemu zabawną formę i wszystko na pewno się uda. Zanim zaczniesz, najważniejsze - oczyścić nos dziecka ze śluzu. Najprostsze ćwiczenia:

1. Zamknij jedno nozdrze, a w tej chwili konieczne jest wykonanie 10 głębokich oddechów i wydechów. Następnie powtórz procedurę, zmieniając połowę nosa. Wskazane jest, aby kontaktować się z dzieckiem na świeżym powietrzu.
2. Na przykład zamknij jedno nozdrze, w prawo. Swobodnie oddychaj i wstrzymaj oddech na kilka sekund. Następnie zamknij lewe nozdrze i prawo do uwolnienia i wydechu. Powtórz 10 razy.

Leczymy gruczolaki u dzieci ludowych środków

Medycyna alternatywna nie jest mniej skuteczna w walce z zapaleniem gruczołu krokowego. Środki ludowe są całkowicie bezpieczne dla dzieci, jeśli nie zawierają składników, których dziecko nie toleruje. Wśród narzędzi, które były aktywnie używane od czasów starożytnych, najbardziej skuteczne są:

• Olej z rokitnika. Łagodzi stany zapalne i nawilża błonę śluzową nosa. Przed aplikacją donosową zaleca się podgrzanie butelki oleju w dłoni lub w łaźni wodnej. Czas trwania kursu - 10-14 dni.
• Sok z buraków z miodem. Mieszanina ma działanie antyseptyczne i suszące. Aby przygotować krople, potrzebujesz soku z jednego surowego buraka i kilku łyżeczek miodu, po całkowitym rozpuszczeniu, którego produkt jest uważany za gotowy do użycia.
• Napar z eukaliptusa. Pomaga przywrócić funkcje oddechowe i zapobiega reprodukcji patogennej mikroflory. Napar przygotowuje się z liści eukaliptusa w stosunku: 2 łyżki. l surowce zużyły 300 ml wrzącej wody. Po godzinie infuzji i wysiłku płukać gardło kilka razy w ciągu dnia.

Zapalenie gruczołowe: przyczyny, objawy, diagnoza, sposób leczenia

Zapalenie gruczołowe - zapalenie niesparowanego migdałka, znajdującego się na zakręcie między górną i tylną ścianą nosogardzieli. Wzrost migdałków nosowo-gardłowych w rozmiarach bez objawów zapalenia nazywany jest po prostu adenoidami.

Migdałki (gruczoły) - wyspy skoncentrowanej podnabłonkowej tkanki limfoidalnej. W postaci guzków wystają do światła jamy ustnej i nosogardzieli. Ich główną rolą jest bariera na granicy między agresywnymi czynnikami (patogenami) otaczającego świata a wewnętrznym środowiskiem ciała.

Migdałek nosowo-gardłowy jest niesparowanym organem, który wraz z innymi (językowo i parowo kanalikowo i podniebiennie) wchodzi do gardłowego pierścienia limfatycznego.

Ważną różnicą w stosunku do innych migdałków jest pokrycie wielorzędowego cylindrycznego nabłonka rzęskowego zdolnego do wytwarzania śluzu.

W normalnym, fizjologicznym stanie, bez dodatkowych urządzeń optycznych, to ciało migdałowate nie może być brane pod uwagę.

Statystyki

Zapalenie gruczołowe nazywane jest chorobami wieku dziecięcego, ponieważ najczęstszy przedział wiekowy chorych to 3-15 lat. W pojedynczych przypadkach rozpoznanie zapalenia gruczołowego stwierdza się zarówno w wieku bardziej dojrzałym, jak i wczesnym (do klatki piersiowej). Częstość występowania choroby wynosi średnio 3,5-8% populacji dzieci w przybliżeniu równej liczbie zmian, zarówno chłopców, jak i dziewcząt.

Zapalenie gruczołu krokowego u dorosłych jest zwykle wynikiem nieleczonego zapalenia migdałków nosowo-gardłowych w dzieciństwie. W przypadkach, w których objawy tej choroby rozwijają się u dorosłego po raz pierwszy, należy najpierw wykluczyć zmiany nowotworowe w nosogardzieli, niezwłocznie kontaktując się ze specjalistą.

Klasyfikacja zapalenia gruczołowego

W zależności od długości choroby:

1. Ostre zapalenie gruczołowe. Towarzyszy i jest jednym z wielu przejawów innych ostrych chorób układu oddechowego pochodzenia wirusowego i bakteryjnego i jest ograniczony do około 5-7 dni. Charakteryzuje się głównie objawami zaćmy w obszarze retro-nosowym na tle epizodów wzrostu temperatury do 39ºС.
2. Podostre zapalenie gruczołu krokowego. Jest częściej obserwowany u dzieci z już przerośniętymi migdałkami. Dotkniętych jest kilka grup migdałków pierścienia gardłowego. Czas trwania objawów zapalnych wynosi średnio około trzech tygodni. Jakiś czas po wyzdrowieniu dziecko może powrócić do wieczornego wzrostu temperatury ciała do poziomu podgorączkowego (37-38 ° C).
3. Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego. Czas trwania choroby od sześciu miesięcy i więcej. Do klasycznych objawów zapalenia gruczołu krokowego należą objawy uszkodzenia sąsiednich narządów (zapalenie ucha), zapalenie zatok powietrznych (zapalenie zatok, zapalenie zatok czołowych, zapalenie sitowe, zapalenie klinowe) oraz zakażenia dróg oddechowych (zapalenie krtani, zapalenie tchawicy, zapalenie oskrzeli).

Kliniczne i morfologiczne typy przewlekłego zapalenia migdałków nosowo-gardłowych są następujące:

• Nieżytowe zapalenie gruczołu krokowego;
• Wysiękowe surowicze zapalenie gruczołu krokowego;
• Ropne zapalenie gruczołowe.

Odrębną jednostkę kliniczną i morfologiczną należy uważać za alergiczne zapalenie gruczołowe, które rozwija się w połączeniu z innymi objawami zwiększonej wrażliwości organizmu na każdy alergen. Z reguły ogranicza się do objawów nieżytowych w postaci alergicznego nieżytu nosa (nieżytu nosa).

W zależności od nasilenia objawów klinicznych, częstość występowania sąsiednich struktur anatomicznych i stan pacjenta są podzielone przez następujące typy zapalenia gruczołowego:

1. Powierzchowne;
2. Subkompensowane;
3. Kompensowane;
4. Zdekompensowany.

W badaniu, w zależności od wielkości migdałka nosowo-gardłowego i ciężkości oddychania przez nos, otolaryngolodzy rozróżniają cztery stopnie zapalenia gruczołowego.

1 stopień - przerośnięty migdałek pokrywa 1/3 części kostnej przegrody nosowej (vomer) lub całkowitą wysokość przewodów nosowych.

Stopień 2 - ciało migdałowate przykrywa do 1/2 kościstej części przegrody nosowej.

Stopień 3 - ciało migdałowate zamyka vomer o 2/3 na całej swojej długości.

Stopień 4 - przewody nosowe (choany) są prawie całkowicie pokryte przez przyrosty migdałków, uniemożliwiając oddychanie przez nos.

Przyczyny i czynniki predysponujące

Główne powody to:

• Niski status immunologiczny dziecka, który prowadzi do: odrzucenia karmienia piersią, niedożywienia, mającego głównie charakter węglowodanowy, w innych przypadkach niedobór witaminy D z objawami klinicznymi w postaci krzywicy.
• Skłonność dziecka do skazy typu wysiękowego i alergii.
• Częste przechłodzenie.
• Czynniki środowiskowe (przemysłowe zanieczyszczenie powietrza, gorące niewentylowane obszary z suchym pyłem).
• Przewlekły nieżyt nosa i choroby zapalne innych narządów górnych dróg oddechowych.

Objawy zapalenia gruczołowego

1. Katar Objawia się płynnymi wydzielinami z nosa, śluzowym i ropnym charakterem.
2. Utrudnianie oddychania przez nos. Może kontaktować się z pacjentami z katarem, jednak może wystąpić bez patologicznego wydzielania z nosa. U niemowląt ten objaw objawia się powolnym ssaniem piersi, a nawet całkowitą odmową jedzenia. U starszych dzieci, z trudnościami w oddychaniu przez nos, głos się zmienia. Staje się nosowy, gdy większość spółgłosek w mowie dziecka jest słyszana jako litery „l”, „d”, „b”. Jednocześnie usta dzieci pozostają stale otwarte. Z tego powodu fałdy nosowo-wargowe są wygładzone, a twarz nabiera apatycznego wyglądu. W przewlekłym przebiegu zapalenia gruczołu krokowego w takich przypadkach dochodzi do powstawania szkieletu twarzy:
   1. twarde podniebienie jest zwężone, z wysoką lokalizacją;
   2. górna szczęka zmienia swój kształt, a ugryzienie jest przerwane z powodu wysunięcia siekaczy do przodu, jak u królika.

   Prowadzi to do ciągłego naruszania wymowy dźwięków (artykulacji) w przyszłości.

3. Bolesne odczucia w głębokich częściach nosa. Ich charakter i intensywność są inne: od łagodnego drapania i łaskotania, po intensywne bóle ucisku, które zmieniają się w uczucie bólu głowy bez wyraźnej lokalizacji źródła. Ból nosa zwiększa się wraz z ruchami połykania.
4. Kaszel Kaszel z zapaleniem gruczołowym występuje częściej w nocy lub rano i ma charakter napadowy. Prowokuje go dławiący śluz i ropa, którego odpływ przez kanały nosowe jest trudny.
   
5. Chrapanie, głośny świszczący oddech podczas snu. Sen w takich przypadkach staje się powierzchowny, niespokojny, któremu towarzyszą straszne sny. Ten objaw zapalenia gruczołu krokowego zaczyna się pojawiać już przy migdałkach pierwszego stopnia, gdy nawet w stanie czuwania nie ma wyraźnych objawów zaburzeń oddychania przez nos.
6. Zwiększona temperatura ciała. Najbardziej charakterystyczne dla ostrego zapalenia gruczołu krokowego, w którym występuje nagle pośród „całkowitego samopoczucia”, wzrastając do 39 ° C i wyżej, któremu towarzyszą objawy ciężkiego ogólnego zatrucia (osłabienie, ból głowy, brak apetytu, nudności itp.). W przypadku podostrego i przewlekłego zapalenia migdałków nosowo-gardłowych temperatura rośnie powoli, w porównaniu z innymi lokalnymi objawami zapalenia gruczołu krokowego.
7. Zmniejszony ból słuchu i uszu. Pojawia się, gdy zapalenie rozprzestrzenia się na migdałki jajowodów.
8. Powiększenie i tkliwość węzłów chłonnych podżuchwowych i szyjnych, które zaczynają dotykać w postaci kul toczących się pod skórą.
9. Zmiany w zachowaniu. Dziecko, zwłaszcza w przewlekłym zapaleniu gruczołu krokowego, staje się ospałe, obojętne. Jego wydajność w szkole jest znacznie zmniejszona z powodu zwiększonego zmęczenia i zmniejszonej uwagi. Zaczyna się opóźniać w rozwoju umysłowym i fizycznym od rówieśników.
10. Defekt rozwoju podstawy kości klatki piersiowej. Rozwija się u dzieci z przewlekłym zapaleniem gruczołu krokowego i jest spowodowana zmianami w objętości wdechowej i wydechowej. Nosi nazwę „pierś z kurczaka” (klatka piersiowa ściśnięta bocznie, z mostkiem wystającym do przodu na wspólnej powierzchni przedniej ściany typu „kil”).

Diagnoza, oprócz wymienionych skarg, jest potwierdzona badaniem gardła za pomocą specjalnych luster. Ponadto lekarz może wykorzystać badanie palca nosogardzieli w celu określenia nasilenia zapalenia gruczołowego.

Istnieją pewne trudności w rozpoznaniu tej choroby, gdy pojawia się ona w okresie niemowlęcym dziecka, z tego powodu, że na pierwszy plan wysuwają się objawy ciężkiego zatrucia, wysoka gorączka, które przypisuje się jego odmowie jedzenia. W tym przypadku powiększone węzły chłonne szyi i okolice podżuchwowe pomagają skierować poszukiwania diagnostyczne na właściwą ścieżkę. Wiek ten charakteryzuje się przejściem choroby do postaci przewlekłej z częstymi nawrotami (zaostrzeniami).

W podeszłym wieku zapalenie gruczołowe musi różnicować się z chorobami takimi jak:

• Polip Hoanala;
• Młodzieńczy naczyniakowłókniak;
• Wrodzone wady rozwoju (niewydolność nosowo-gardłowa, skrzywienie przegrody nosowej, przerost małżowiny nosowej);
• Procesy bliznowate po operacji narządów górnych dróg oddechowych;
• Choroby nowotworowe tkanek limfoidalnych.

Leczenie zapalenia gruczolaka

Jak zaleca dr Komarovsky, leczenie zapalenia gruczołu krokowego u dzieci powinno rozpocząć się, gdy pojawią się lub podejrzewa się pierwsze objawy choroby.

Wynika to przede wszystkim z ryzyka powikłań w sercu i nerkach, gdy choroba przechodzi od ostrej do przewlekłej.

Leczenie zapalenia adenoidów 1 i 2 stopni jest ograniczone metodami zachowawczymi.

Ma na celu usunięcie obrzęku tkanki limfatycznej, zmniejszenie wrażliwości na alergeny, zwalczanie patologicznej mikroflory (wirusów i mikrobów), poprawę stanu odporności.

Osiąga się to poprzez szereg działań.

1. Klimatoterapia. Letnie wakacje dziecka na Krymie i na wybrzeżu Morza Czarnego na Kaukazie mają korzystny wpływ na jego powrót do zdrowia po zapaleniu gruczołowym, a także mają wyraźny efekt zapobiegawczy, zapobiegając występowaniu tej choroby.
2. Akceptacja leków przeciwhistaminowych (Suprastin, Pipolfen itp.) I glukonianu wapnia.
3. Leki przeciwzapalne (aspiryna, Ibuklin, Paracetamol itp.).
4. Antybiotyki. Mianowany z wysiękowym, surowiczym i ropnym zapaleniem gruczołowym z ciężkimi objawami zatrucia, a także z zaostrzeniem przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego, z uwzględnieniem domniemanego patogenu.
5. Miejscowe działanie na migdałki gardłowe:
   1. Krople zwężające naczynia (Naphazolin, Xylin); środki antyseptyczne (Protargol, Bioparox itp.);
   2. Inhalacja przy użyciu wymienionych funduszy;
   3. Pompowanie śluzu (u niemowląt);
   4. Fizykoterapia (terapia kwarcowa i laserowa lokalnie na migdałkach, elektroforeza i diametry z użyciem leków na regionalne węzły chłonne).
6. Kompleksy multiwitaminowe i zapobieganie krzywicy.
7. Dobre odżywianie z wystarczającym stosunkiem białko-węglowodany. W przypadku alergicznego zapalenia gruczołu krokowego i skłonności do skazy konieczne jest usunięcie pokarmów, które mogą wywołać tę reakcję z diety dziecka: owoce cytrusowe, orzechy, truskawki, kakao i owoce morza.

Środki ludowe stosowane w leczeniu zapalenia gruczołu krokowego ograniczają się do dodawania ziół o działaniu przeciwbakteryjnym (rumianek, szałwia) do inhalacji.

Ponadto profilaktycznie stosuje się płukanie nosa roztworem soli fizjologicznej (1 łyżka soli na 1 litr wody) i mokre okłady na gardło przy użyciu zimnej wody.

Wcześniej powszechnie stosowano tzw. „Ajerkoniak” w celu złagodzenia oddychania i łagodzenia procesów zapalnych, które składały się z podgrzanego mleka (0,5 l), miodu (1 łyżeczka), surowego jaja i masła. Ten dobrze wymieszany koktajl w gorącej formie w małych łykach był pijany w ciągu dnia. Jednak jego skuteczność jest kontrowersyjna i uzasadniona jedynie jako lokalny efekt termiczny na nosogardziel podczas okresu zdrowienia.

Leczenie chirurgiczne zapalenia gruczołowego (adenoidektomii) stosuje się do przerostu migdałków gardłowych o 2 stopnie i powyżej.

Operacja polega na mechanicznym usunięciu powiększonego gruczołu i jego wzrostu za pomocą specjalnego adenotomu Beckmanna, który ma różne rozmiary w zależności od wieku pacjenta.

Interwencję przeprowadza się zarówno za pomocą znieczulenia miejscowego, jak i podczas znieczulenia ogólnego.

Godzinę lub dwie po adenoidektomii pacjent może zostać wypisany z centrum medycznego.

Pierwsze pięć dni po operacji zaleca się przyjmowanie schłodzonej płynnej żywności, dozwolone są lody. W kolejnych dniach limity temperatury zostaną usunięte.

Wskazania do zabiegu:

• Ciężkie oddychanie przez nos;
• Początkowa deformacja szkieletu twarzy i klatki piersiowej;
• Upośledzenie słuchu z powodu przerostu migdałka nosowo-gardłowego;
• Dostępne przewlekłe choroby zapalne innych narządów górnych dróg oddechowych.

Bezwzględne przeciwwskazania do zabiegu:

1. Zaburzenia układu krzepnięcia krwi;
2. Młodzieńczy naczyniakowłókniak;
3. Choroby nowotworowe krwi;
4. Choroba serca z wyraźnymi objawami niewydolności krążenia.

Względne przeciwwskazania do adenoidektomii:

• Ostre choroby zakaźne u dziecka;
• Choroby skóry twarzy;
• Niekorzystna sytuacja epidemiczna (epidemia grypy, przypadki odry w zespole dziecięcym na krótko przed planowaną operacją).

W takich przypadkach operacja jest wykonywana po pewnym czasie (1-2 miesiące), po wyeliminowaniu czynników ryzyka.

Najkorzystniejszym wiekiem na usunięcie gruczolaka jest okres 5-7 lat.

Zapalenie gruczołowe u dzieci

Zapalenie gruczołu krokowego u dzieci jest przewlekłym procesem zapalnym, który rozwija się w przerośniętym migdałku gardłowym (migdałkach). Objawia się objawami adenoidów: trudnościami w oddychaniu przez nos, głosami w nosie, chrapaniem we śnie. Istnieją również oznaki zapalenia w postaci kataru i gorączki. Zapalenie gruczołu krokowego u dzieci ma przewlekły przebieg i prowadzi do opóźnienia rozwoju fizycznego i psychicznego. Choroba jest diagnozowana klinicznie, potwierdzona wynikami rinoskopii, badań rinocytologicznych i prześwietlenia rentgenowskiego. Zabieg ma na celu wyeliminowanie źródła zakażenia i przywrócenie oddychania przez nos.

Zapalenie gruczołowe u dzieci

Zapalenie gruczołu krokowego u dzieci jest częstą przyczyną apelacji u pediatry i otorynolaryngologa dziecięcego. Częstość występowania wynosi około 15: 1 000, biorąc pod uwagę istniejące migdałki bez zapalenia. Najczęściej wykrywane u dzieci od 2-3 do 7 lat, ponieważ jest w tym wieku oznaczone maksymalnymi wymiarami fizjologicznymi migdałka gardłowego. Wśród dzieci w wieku szkolnym patologię zdiagnozowano kilka razy mniej. Znaczenie choroby w pediatrii jest niezwykle wysokie. Obecnie zapalenie gruczołowe u dzieci jest częstsze w porównaniu z częstością występowania pod koniec XX wieku. Jest to związane ze wzrostem liczby patologii ciąży i porodu, co prowadzi do osłabienia odporności w populacji, a także rozprzestrzeniania się opornych na antybiotyki form mikroorganizmów.

Przyczyny zapalenia gruczołowego u dzieci

Proces zapalny w przerośniętej tkance limfatycznej migdałka gardłowego jest najczęściej spowodowany przez paciorkowce hemolityczne, wirusy oddechowe, rzadziej przez grzyby i warunkowo chorobotwórczą florę, prątki gruźlicy, itp. Ryzyko zapalenia gruczolaka u dzieci wzrasta, jeśli dziecko często i długo choruje, i obarczony historią alergii. Wąskie kanały nosowe (na przykład, gdy przegroda nosowa jest zakrzywiona) przyczyniają się do zmniejszenia naturalnej reorganizacji jamy nosowej i długiego utrzymywania się patogennych mikroorganizmów na migdałku gardłowym.

Ponieważ zapalenie gruczołowe u dzieci rozwija się w przerośniętym migdałku gardłowym, warto wspomnieć osobno o przyczynach wzrostu tkanki limfoidalnej. Wiele dzieci w różnym stopniu ma migdałki, reprezentowane przez powiększony migdałek gardłowy. Zwykle pojawiają się w wieku 2-7 lat i stopniowo zmniejszają się po okresie dojrzewania. Wynika to z faktu, że to migdałek gardłowy we wczesnym dzieciństwie odgrywa rolę pierwszej bariery immunologicznej na infekcje układu oddechowego. Zapalenie gruczolaka u dzieci występuje, gdy migdałki pozostają niezauważone przez długi czas, dziecko często cierpi na niedobór odporności lub leczenie zachowawcze jest nieskuteczne.

Objawy zapalenia gruczołowego u dzieci

Objawy zapalenia gruczołowego u dzieci zawsze pokrywają się z ogólnym obrazem migdałków gardłowych. Oznaki wzrostu migdałków podniebiennych obejmują trudności z oddychaniem przez nos, z powodu których dziecko oddycha przez usta i chrapie we śnie, a także zamknięte nosowe, w którym dźwięki „m” i „n” znikają z mowy. Ponadto dziecko ma charakterystyczny wygląd: usta są otwarte, twarz jest hipomimiczna, fałdy nosowo-wargowe są wygładzone. W przypadku długiego przebiegu migdałków gardłowych i zapalenia gruczołowego u dzieci prowadzi do opóźnienia rozwoju fizycznego, utraty pamięci i uwagi. Dziecko szybko się męczy i denerwuje z powodu przewlekłego niedotlenienia i braku zdrowego snu.

Poza powyższymi objawami, zapaleniu gruczołowemu u dzieci towarzyszy wzrost temperatury (częściej do wartości podgorączkowych), jeszcze wyraźniejsza trudność w oddychaniu przez nos, aż do całkowitej nieobecności, a także katar. Wydzielanie nosa jest usuwane z trudem, ale nawet po tym oddychanie przez nos jest ułatwione tylko na krótki czas. Choroba jest przewlekła i często prowadzi do powikłań sercowo-naczyniowych. Wynika to z faktu, że najczęstszym czynnikiem sprawczym jest paciorkowiec hemolizujący grupy A, który ma podobną strukturę do komórek serca, dlatego zapalenie wsierdzia i zapalenie mięśnia sercowego rozwijają się w wyniku mechanizmu autoimmunologicznego. Zapaleniu gruczołu krokowego u dzieci często towarzyszy zapalenie ucha środkowego i zapalenie spojówek.

Dziecko często cierpi na infekcje wirusowe. Wynika to ze zmniejszenia odporności i ciągłego wydzielania zakażonego śluzu u dzieci z zapaleniem gruczołu krokowego. Śluz spływa z tyłu gardła, proces zapalny rozprzestrzenia się na dolne partie dróg oddechowych. Przewlekła hipoksja i ciągłe napięcie układu odpornościowego prowadzą do opóźnienia rozwoju fizycznego i umysłowego. Brak tlenu objawia się nie tylko ogólną hipoksemią, ale także niedorozwojem czaszki twarzy, w szczególności szczęki, w wyniku czego dziecko tworzy nienormalną niedrożność. Możliwa deformacja podniebienia („gotyk” podniebienia) i rozwój klatki piersiowej „kurczaka”. Zapalenie gruczołu krokowego u dzieci prowadzi również do przewlekłej niedokrwistości.

Rozpoznanie zapalenia gruczołowego u dzieci

Pediatra może podejrzewać migdałki i zapalenie gruczołowe u dzieci podczas badania fizykalnego. Dziecko tworzy typ osoby „adenoidalnej”, o czym wspomniano powyżej. Przeszkody w oddychaniu przez nos, nosowe, częste infekcje wirusowe są wskazaniami do rinoskopii dziecka. Rynoskopia przednia wykonywana jest czubkiem nosa do góry. Można więc ocenić stan błony śluzowej, przewodów nosowych i zauważyć same migdałki z istotnym przerostem migdałka gardłowego. Rynoskopia pleców jest technicznie trudniejsza, zwłaszcza biorąc pod uwagę wiek pacjenta, ale to ta pozwala na kontrolę tylnej ściany gardła, w celu określenia obecności migdałków i zapalenia gruczołowego u dzieci.

Możliwe jest przeprowadzenie badania palca. Procedura jest prosta i zajmuje tylko kilka sekund. Metoda jest bardzo pouczająca, ale bardzo nieprzyjemna dla dziecka, dlatego badania są zazwyczaj przeprowadzane po zakończeniu badania. Stosuje się również diagnostykę wewnątrznaczyniową zapalenia gruczołowego u dzieci. Umożliwia wizualizację migdałków gardłowych, ocenę ich stanu i stopnia powiększenia, ale jej wdrożenie wymaga specjalnego szkolenia (znieczulenie, anemizacja błony śluzowej). Obecność anatomicznych deformacji jamy nosowej jest przeciwwskazaniem do tego badania, dlatego konieczne jest najpierw wykluczenie możliwych krzywizn, jak również polipów nosa i innych struktur, w przeciwnym razie istnieje duże ryzyko krwawienia.

Badanie nosa (rozmaz z nosa, a następnie mikroskopia) daje wyobrażenie o składzie komórkowym śluzu. Tak więc wysoka zawartość eozynofili wskazuje na alergiczny charakter migdałków gardłowych i gruczolakowatych u dzieci. Aby potwierdzić alergiczny charakter choroby, przeprowadza się testy skórne, zwłaszcza jeśli występuje alergia na rodziców i historia chorób alergicznych dziecka. Obowiązkowa konsultacja otorynolaryngologa. Otoskopia pozwala ocenić stan błony bębenkowej i zaangażowanie rurki słuchowej i jamy ucha w procesie zapalnym. Podczas badania ocenia się również słuch dziecka.

Rozpoznanie zapalenia gruczolakowatego u dzieci obejmuje radiografię czaszki w projekcji czołowej i bocznej w celu wykluczenia zapalenia zatok i guzów jamy nosowej i gardła. CT i MRI są niezbędne do podejrzenia przepukliny przedniej mózgu, co prowadzi do naruszenia oddychania przez nos, ale przy tej patologii częściej występują deformacje czaszki twarzy z szerszą pozycją oka i innymi objawami. Atrezja Choana objawia się całkowitą niemożliwością oddychania przez nos z jednej lub dwóch stron, ale ta wada jest częściej diagnozowana natychmiast po urodzeniu. Jeśli podejrzewa się atrezję, choany testuje się z wkropleniem kolorowych kropli do nosa.

Leczenie zapalenia gruczołowego u dzieci

Leczenie zachowawcze obejmuje rehabilitację centrum zapalenia i zapewnienie pełnego oddychania przez nos. Wyznaczony przez mycie roztworami antyseptycznymi oraz izotonicznymi roztworami soli. Stosuje się antybiotyki aerozolowe i preparaty steroidowe, krople o działaniu antyseptycznym i zwężającym naczynia (adrenomimetyki stosuje się tylko w przypadku krótkich kursów). Również w leczeniu zapalenia gruczołu krokowego u dzieci skuteczne są inhalacje z środkami antyseptycznymi i mukolitycznymi. Wszelkie antybiotyki są stosowane tylko po potwierdzeniu charakteru choroby, to znaczy wyizolowaniu patogenu i określeniu jego podatności na leki. Aby pobudzić układ odpornościowy, pokazano induktory interferonu.

Leczenie operacyjne migdałków gardłowych i gruczolakowatych u dzieci przeprowadza się z nieskutecznością metod zachowawczych, jak również z trudnościami w oddychaniu przez nos. Ważnym warunkiem operacji jest brak zaostrzenia procesu zapalnego. Czas trwania remisji powinien wynosić co najmniej jeden miesiąc. Zazwyczaj adenotomia jest wykonywana za pomocą adenotomii, tkanka limfatyczna jest cięta specjalnym nożem w znieczuleniu miejscowym lub w znieczuleniu ogólnym, w zależności od wieku pacjenta, stopnia migdałków gardłowych, obecności zaburzeń słuchu itp. Możliwe jest również usuwanie migdałków gardłowych, ale częściej podczas stosowania tej techniki pozostają obszary limfoidalne. tkanki, więc może zajść potrzeba ponownej operacji. Hospitalizacja w przypadku adenotomii nie jest wymagana.

Rokowanie i profilaktyka zapalenia gruczołowego u dzieci

Rokowanie choroby jest korzystne z odpowiednim rozpoznaniem i terapią. Wraz z ponownym wzrostem migdałków gardłowych zapalenie nerek może nawracać u dzieci, co rzadko się zdarza i jest wskazaniem do wielokrotnej adenotomii. Osobną jednostką adaptacji dziecka jest przywrócenie oddychania przez nos, gdy pacjenci przyzwyczajają się do oddychania przez usta. Dziecko wykonuje specjalne ćwiczenia z rodzicami, w razie potrzeby z logopedą. Zapobieganie zapaleniu gruczołu krokowego u dzieci to terminowe usunięcie migdałków gardłowych lub skuteczne leczenie zachowawcze. Obowiązkowym momentem jest utrzymanie odporności dziecka, która wymaga pełnowartościowej diety, ekspozycji na świeże powietrze i innych procedur temperowania.

Czy można leczyć migdałki u dzieci bez operacji w domu?

Czy wiecie, drodzy czytelnicy, jaki jest związek między migdałkami u dzieci w wieku przedszkolnym a zdolnościami umysłowymi dziecka? Jeśli musiałeś udać się na wizytę do neurologa na temat nadpobudliwości lub słabego postrzegania informacji u dziecka, lekarz doradzi ci leczenie migdałków gardłowych. Wielu rodziców wie, że ta patologia jest leczona operacyjnie przez lekarzy laryngologów i dlatego starają się unikać operacji, zwłaszcza z dziećmi. W tym artykule dowiesz się, że migdałki u dzieci można całkowicie wyleczyć bez operacji w domu.

Co to są adenoidy?

Roślinność adenoidalna to tworzenie tkanki limfoidalnej w nosogardzieli, która początkowo ma bardzo ważną funkcję odpornościową, chroniąc organizm przed infekcją. Tutaj powstają limfocyty T, które są odpowiedzialne za odporność komórkową i humoralną. Migdałek gardłowy, jeden z migdałków pierścienia limfatycznego gardła, znajduje się w sklepieniu nosogardzieli i nie jest widoczny podczas normalnego badania. Aby to zobaczyć, potrzebujesz specjalnego narzędzia - lusterka do nosa.

Tworzenie migdałków gardłowych rozpoczyna się nawet podczas rozwoju płodowego. Roślinność gruczołowa występuje głównie u małych dzieci w wieku poniżej 7 lat. Zazwyczaj po 8-9 latach migdałki zaczynają się zmniejszać iw wieku 12-16 lat prawie całkowicie zanikają.

Migdałek gardłowy znajduje się na samym początku dróg oddechowych, a pierwszy ma kontakt z drobnoustrojami i wirusami. W każdym procesie zapalnym występuje aktywna interakcja limfocytów T z antygenami wirusów i drobnoustrojów, a ciało migdałowate powiększa się. Gdy tylko stan zapalny ustąpi, tkanka limfoidalna przybiera pierwotny rozmiar.

Czasami jednak, nie mając czasu, by dojść do normalnego stanu, migdałki ponownie stają się zaognione i ponownie zwiększają swoją wielkość, ale po wielokrotnym zapaleniu nie mogą już osiągnąć swojego pierwotnego rozmiaru: fałdy błony śluzowej nosa stają się pogrubione, wydłużają się, przyjmując postać grzbietów oddzielonych rowkami.

Proliferacja adenoidów przyczynia się do częstych chorób, którym towarzyszy stan zapalny błony śluzowej nosogardzieli, i jest to jeden z objawów odry, szkarlatyny, bólu gardła, grypy, SARS i innych ostrych i przewlekłych zakażeń górnych dróg oddechowych. Podsumowując, migdałki to patologiczna proliferacja migdałków gardłowych.

Dlaczego pojawiają się migdałki?

Opowiedziałem już o jednej z przyczyn rozwoju migdałków - są to częste choroby zakaźne, którym towarzyszy zapalenie błony śluzowej nosa. Inne powody mogą być następujące:

• Częste choroby zapalne u dzieci, którym towarzyszy wysoka gorączka;
• Infekcje u dzieci - odra, różyczka, błonica, krztusiec, szkarłatna szkoda, ostre infekcje wirusowe;
• Przeniesiono ostre zakażenia wirusowe u kobiet w pierwszym trymestrze ciąży, ryzyko rozwoju migdałków u dzieci jest wyższe niż u kobiet zdrowych;
• Nie leczone lub nieleczone zakażenia bakteryjne i wirusowe;
• Predyspozycja do alergii, której prawie zawsze towarzyszy alergiczny nieżyt nosa.

Zagrożone są dzieci, które często spożywają pokarmy bogate w konserwanty, barwniki, aromaty i stabilizatory. Nie ostatnią rolę odgrywa dziedziczność, suche powietrze w pomieszczeniu i niekorzystne warunki środowiskowe.

Objawy i objawy migdałków gardłowych u dzieci

Rodzice powinni być ostrzegani przez pierwsze objawy, gdy dziecko ma trudności z oddychaniem przez nos. Na początku zdarza się to podczas snu, dziecko zaczyna chrapać, czasami bardzo mocno, gdy dziecko śpi na plecach z otwartymi ustami.

Częste i długotrwałe choroby nieżytowe są kolejnym objawem rozwoju migdałków gardłowych. Co więcej, wydzielina z nosa jest początkowo przezroczysta i nie gruba, ale później stają się grubsze i bardziej ropne.

Zazwyczaj nie ma bólu. Pojawiają się, gdy dziecko musi oddychać tylko przez usta, co ma miejsce w przypadku 2 i 3 stopni migdałków.

Objawy migdałków różnią się w zależności od stopnia patologii.

• I stopień - dziecko ma stopniowe trudności z oddychaniem przez nos, to znaczy w ciągu dnia dziecko oddycha normalnie, a nocą podczas snu rodzice zauważają, że dziecko zaczyna oddychać przez usta. Podczas badania nosa laryngologa - lekarze zauważają, że ciało migdałowate obejmuje 1/3 objętości (przegrody nosowej, do której przymocowany jest migdałek gardłowy).
• Stopień 2 - objawy są bardziej wyraźne. Dziecko choruje częściej, oddychanie przez usta przeważa nad nosem. Tutaj światło kanałów nosowych jest zamknięte w 2/3.
• 3. stopień - światło kanałów nosowych jest całkowicie zamknięte przez przerośniętą tkankę gruczołową. Dziecko nie może oddychać przez nos.

Gdy oddychanie przez nos jest trudne, co jest charakterystyczne dla 2 i 3 stopni, mózg dziecka stale doświadcza głodu tlenowego, co wpływa na jego rozwój. Jest to tak zwane przewlekłe niedokrwienie mózgu lub przewlekłe niedotlenienie. W tym stanie mózg nie działa normalnie, zmniejszając wyższe funkcje korowe. W rezultacie zmniejsza się uwaga dziecka, pamięć, szybkość myślenia, szybkość mowy.

W przewlekłej niedotlenieniu wygląd dziecka staje się także charakterystyczny: pojawiają się blade koła pod oczami, twarz dziecka staje się lekko opuchnięta. Ból głowy, dziecko nie toleruje duszności.

Dzieci z migdałkami mają charakterystyczne objawy:

• Dziecko śpi z otwartymi ustami, chrapie, podczas snu mogą się dławić lub bezdech senny, dzieci płaczą podczas snu;
• Przy oddychaniu przez usta śluzówka jamy ustnej zazwyczaj wysycha, dlatego dziecko może mieć suchy kaszel rano;
• Z powodu przekrwienia nosa zmienia się barwa głosu, mowa staje się nosowa;
• Dyskomfort spowodowany przekrwieniem nosa wpływa na nastrój dziecka, staje się nastrojowy, zmniejsza apetyt;
• Słyszenie pogarsza się, a ze względu na bliskość kanału słuchowego łączącego nosogardziel i jamę ucha może wystąpić rozwój zapalenia ucha środkowego i bólu ucha;
• Dzieci stają się ospałe, kapryśne, drażliwe, szybko się męczą, mają bóle głowy.

Możliwe powikłanie migdałków gardłowych - zapalenie gruczołowe, gdy patogenna mikroflora powoduje zapalenie przerośniętego migdałka gardłowego. Ostrej postaci zapalenia gruczołowego towarzyszy gorączka, przekrwienie błony śluzowej nosa, ból i uczucie pieczenia w nosogardzieli, objawy zatrucia, śluzowo-ropne wydzieliny z nosa i wzrost regionalnych węzłów chłonnych.

W przypadku późnego leczenia, problemów z połykaniem pokarmu można zaobserwować deformację szkieletu twarzy i upośledzenie umysłowe.

Jak leczyć adenoidy u dziecka?

Leczenie adenoidów dobiera się na podstawie stopnia wzrostu. Konieczne jest wyeliminowanie czynników, które przyczyniają się do wzrostu liczby migdałków gardłowych.

Leczenie migdałków bez operacji

Stopnie 1 i 2 dobrze reagują na terminowe leczenie zachowawcze, które ogranicza się do wkraplania kropli zwężających naczynia, jeśli to konieczne, przeprowadza się leczenie antybiotykami. U dziecka konieczne jest zwiększenie odporności, tak aby miał jak najmniejsze przeziębienia.

Dobre wyniki zapewniają tradycyjne metody, których istota polega na myciu jam nosowych wlewami ziół leczniczych lub wkraplaniem kropli. Cała poniższa sekcja będzie poświęcona tej metodzie leczenia.

Leczenie chirurgiczne migdałków gardłowych

W przypadku 2, a zwłaszcza adenoidów stopnia 3, konieczne będzie leczenie chirurgiczne. Ale przed operacją lekarz zaleci leczenie zachowawcze. Tylko dzięki swojej nieskuteczności lekarz zdecyduje o potrzebie leczenia chirurgicznego.

Istnieje kilka metod działania, z których każda ma swoje wady i zalety.

1. Klasyczne wycięcie migdałków gardłowych. Operacja przeprowadzana jest w znieczuleniu miejscowym z lidokainą, operacja trwa nie dłużej niż 30 minut, dziecko pozostaje w dziale na 1 dzień. Jednak ta metoda nie jest akceptowalna, jeśli dziecko aktywnie opiera się, może istnieć ryzyko pozostawienia nawet niewielkiej części tkanki, która może się powtórzyć, a dla dziecka do urazu mechanicznego dodaje się również psychikę.
2. Adenotomia laserowa. Metoda ta jest mniej traumatyczna, ponieważ operacja jest wykonywana wiązką laserową, jest bezbolesna, okres pooperacyjny mija bez bólu i powikłań bakteryjnych, a nawroty rzadko się powtarzają. Ta metoda jest zalecana tylko dla adenoidów 3 stopni, jako adiuwant po adenotomii endoskopowej.
3. Adenotomia endoskopowa (golarka). Wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym za pomocą specjalnych urządzeń - endoskopów. Ta technika jest najbardziej niezawodna i bezpieczna, co gwarantuje wysoką jakość i całkowite usunięcie migdałków gardłowych.

Wskazania do zabiegu:

• zapalenie ucha środkowego ponad 2 razy w roku i upośledzenie słuchu;
• obecność chrapania i opóźnienia oddechu w nocy (bezdech);
• obecność nawracających chorób gardła, krtani;
• historia ropnia otrzewnej;
• ARI ponad 6 razy w roku;
• ciężkie oddychanie przez nos;
• anomalie szczękowo-twarzowe.

Przeciwwskazania do zabiegu:

• okres ostrych chorób zakaźnych i 2 tygodnie po ich zakończeniu;
• zaostrzenie chorób skóry;
• poważne patologie układu krwiotwórczego (w tym przypadku operacja jest wykonywana w specjalistycznym szpitalu);
• choroba serca bez korekty.

Tradycyjne metody leczenia adenoidów w domu

Współczesna medycyna twierdzi, że adenoidy można wyleczyć jedynie chirurgicznie. Jednak biorąc pod uwagę liczne opinie rodziców, można śmiało powiedzieć, że można leczyć migdałki w domu, bez uciekania się do leków, a nawet do operacji.

Jeśli zauważysz objawy, nie zwężaj się i natychmiast przystąp do leczenia. Leczenie domowe ma kilka zalet: procedury medyczne przeprowadzane są w komfortowym środowisku psychologicznym, a metody te są bezbolesne.

Mycie nosa

Wspaniały efekt daje mycie nosa za pomocą soli fizjologicznej, sody oczyszczonej i naparów ziołowych:

• W 1 szklance ciepłej przegotowanej wody rozpuścić ćwierć łyżeczki sody oczyszczonej, dodać do roztworu 15 kropli 10% nalewki z alkoholu propolisu. Przepłukać każdy kanał nosowy 3-4 razy dziennie.
• 2 łyżki. l posiekaną trawę skrzypu szklanką przegotowanej wody, włóż do ognia i gotuj przez 15 minut, zdejmij z ognia i pozwól mu zaparzyć przez kolejne 2 godziny. W ciągu tygodnia myjemy nosogardziel 2 razy w lenistwie.
• Posiekaj ziele dziurawca, przykryj je ciepłą wodą w stosunku 1: 5 i pozostaw do zaparzenia na 5 godzin. Wypłukać nos dwa razy dziennie. Infuzję można przyjmować doustnie pół szklanki, aby otrzymać trzy razy dziennie.
• Porąbana kora dębu (1 łyżka stołowa. L.) Wlać litrem wody i gotować na wolnym ogniu bez pokrywki, aż ilość wody wyparuje 2 razy. W napiętym ciepłym bulionie dodaj pół łyżeczki dowolnej żywicy iglastej, dobrze wymieszaj. Użyj do mycia nosa rano i wieczorem.

Niektórzy rodzice twierdzą, że mycie nosa jest bardzo skomplikowaną procedurą. I będą się mylili. Znalazłem film, który pokazuje, w jaki sposób można łatwo i skutecznie przeprowadzić tę procedurę. Obejrzyj ten film do końca!

Krople do nosa

• Olej z tui. W 1 łyżce. l oliwa z oliwek kapać 5 kropli olejku thuja, delikatnie wymieszać drewnianym patykiem. Upuścić powstały olej w 2 krople do każdego kanału nosowego przez noc. Powinieneś najpierw umyć przewody nosowe nat. rozwiązanie.

Dzieci nie lubią chować się w nosie, co powoduje uczucie pieczenia. N.F. Fonstein, dyrektor Moskiewskiej Kliniki Chorób Dzieciństwa, sugeruje wkraplanie do nosa kropli do oczu (Sofradex, Garazon). Działają łagodnie, zawierają antybiotyki i hormon deksametazon lub hydrokortyzon. Muszą zakopać 6-8 kropli w każdym kanale nosowym w ciągu tygodnia.

Aby uzyskać efekt używania kropli do nosa, muszą być odpowiednio zaszczepione. Najważniejsze jest to, że lek dociera do powierzchni migdałków. Aby lek znajdował się naprawdę na powierzchni migdałków, dziecko musi leżeć na plecach z głową do tyłu, kiedy zaszczepia kropelki, nawet poduszkę można umieścić pod ramionami. Po zakopaniu dziecko musi być trzymane w tej pozycji przez kolejne 2-3 minuty.

Drodzy czytelnicy, czytając ten artykuł, dowiedzieliście się, że migdałki u dzieci można wyleczyć bez operacji. W tym celu musisz być bardziej uważny na zdrowie swoich dzieci. Nie dokręcaj zbyt mocno, gdy pojawią się pierwsze znaki, rozpocznij leczenie na czas! Błogosławię cię!

Moi drodzy czytelnicy! Bardzo się cieszę, że spojrzałeś na mój blog, dziękuję wszystkim! Czy ten artykuł był dla Ciebie interesujący i pomocny? Proszę napisać swoją opinię w komentarzach. Chciałbym, abyś również udostępnił te informacje swoim znajomym w społeczności. sieci.

Naprawdę mam nadzieję, że będziemy się z tobą komunikować przez długi czas, na blogu pojawi się wiele ciekawszych artykułów. Aby ich nie przegapić, zapisz się na blogu.