loader

Główny

Zapalenie oskrzeli

Awaryjne warunki gruźlicy i ich leczenie

Gruźlica jest powszechną chorobą o charakterze zakaźnym, która ma duże znaczenie medyczne i społeczne. Niebezpieczeństwo patologii znacznie wzrasta wraz z rozwojem ostrych powikłań, które wymagają opieki w nagłych wypadkach. Jakie warunki mogą rozwinąć się w gruźlicy, jak są scharakteryzowane i jakie środki są podejmowane w celu normalizacji stanu pacjenta - te aspekty są widoczne.

Krwotok płucny

Najczęstszym powikłaniem jest krwotok płucny w gruźlicy. Występuje u jednej czwartej pacjentów, aw jednej trzeciej się powtarza. Ta grupa obejmuje również krwioplucie, które różni się od krwawienia tylko objętością.

Przyczyny i mechanizmy

Wnikanie krwi do dróg oddechowych jest spowodowane samym procesem destrukcyjno-zapalnym. Najczęściej taki stan występuje w naciekowej, włóknisto-jamistej gruźlicy, zapaleniu płuc. Główne mechanizmy rozwoju krwawienia to:

  • Zwiększona przepuszczalność ściany naczyń.
  • Miejscowa hipokoagulacja (spadek krzepliwości krwi).
  • Nadciśnienie płucne (zwiększone ciśnienie w małym okręgu).

U pacjentów z przewlekłą patologią małe naczynia stają się bardziej kruche z powodu stwardnienia, aw wyniku braku równowagi unerwienia autonomicznego zwiększa się w nich dopływ krwi, co powoduje przerwę. Krwotok i krwioplucie z gruźlicą mogą również występować pod wpływem czynników zewnętrznych:

  • Meteorologiczne (wahania ciśnienia atmosferycznego, wysoka temperatura i wilgotność, nadmierne nasłonecznienie).
  • Stres psycho-emocjonalny.
  • Przyjmowanie niektórych leków (leki przeciwzakrzepowe i przeciwpłytkowe).
  • Wprowadzenie szczepionki tuberkulinowej i BCG.

Wśród powodów należy zwrócić uwagę na towarzyszącą patologię, która prowadzi do uszkodzenia ściany naczyniowej. Może to być rozstrzenie oskrzeli, aspergiloza, rak. Obfite krwawienie występuje również w przypadku pęknięcia tętniaka w oskrzelach.

Przyczyny krwawienia w gruźlicy płuc są zróżnicowane, ale pośredniczą w nich ogólne mechanizmy rozwojowe.

Objawy

Obraz kliniczny zależy przede wszystkim od objętości utraty krwi, szybkości rozwoju procesu i jego częstotliwości (jednorazowe, wielokrotne). Istnieją europejskie i krajowe kryteria diagnostyczne. Według pierwszego, krwotok płucny jest uważany za dzienną stratę 200 ml do 1 l krwi. Klasyfikacja rosyjska obejmuje podział na kilka kategorii:

  • Małe (50 do 100 ml).
  • Medium (100–300 ml).
  • Duży (ponad 300 ml).

Pierwszy w rzeczywistości praktycznie nie różni się od znacznego krwioplucia, gdy plwocina jest gęsto zabarwiona na czerwono. Jednocześnie istnieje również mikrohemoptom, gdy zmiany są minimalne i zauważalne tylko przy użyciu mikroskopii (więcej niż 4 czerwonych krwinek w polu widzenia).

Kiedy pojawia się powikłanie, występuje kaszel szkarłatny, pienisty i niechętny do koagulacji krwi, której smak jest wyraźnie odczuwany przez pacjenta. Towarzyszy temu uczucie bulgotania w klatce piersiowej i uduszenia. Kiedy obfite objawy krwawienia szybko rosną:

  • Zawroty głowy.
  • Słabość, letarg.
  • Pallor skóry.
  • Obniżenie ciśnienia krwi.
  • Kołatanie serca.

Obraz kliniczny odpowiada zapaści i wstrząsowi krwotocznemu. Ponadto gromadzenie się znacznych ilości krwi w świetle dróg oddechowych prowadzi do skurczu oskrzeli i asfiksji. Wszystko to stwarza ekstremalne niebezpieczeństwo tego stanu dla życia pacjentów.

Obraz kliniczny składa się z objawów płucnych (lokalnych) i zaburzeń ogólnoustrojowych spowodowanych zmniejszeniem objętości krwi krążącej i ostrej niedokrwistości.

Dodatkowa diagnostyka

Głównym celem diagnozy krwotoku płucnego jest nie tyle stwierdzenie faktu, co ustalenie źródła. Oprócz analizy klinicznej krwi (erytrocytów, hemoglobiny, płytek krwi, hematokrytu) i koagulogramów, wymagane są badania instrumentalne:

  • Radiografia płuc.
  • Bronchoskopia.
  • Angiografia oskrzelowa.

Metoda rentgenowska pozwala zobaczyć zmiany w tkance płuc, określając proces lokalizacji. Jednak źródło krwawienia najlepiej uwidocznić podczas bronchoskopii i arteriografii.

Leczenie

Należy zauważyć, że pomoc w nagłych wypadkach na gruźlicę, powikłana krwiopluciem, na etapie podstawowym jest bardzo ograniczona. Głównym zadaniem jest pilna hospitalizacja pacjenta w szpitalu. Musi jednak być w pozycji siedzącej lub pół siedzącej, aby aktywnie kaszleć krew gromadzącą się w oskrzelach. W przypadku obfitego krwawienia są one podawane:

  • Hemostatyki (etamzilat, kwas aminokapronowy, vikasol).
  • Roztwory do infuzji (Ringer, Gelofuzin).

Metodami powstrzymującymi krwawienie w szpitalu mogą być leki, endoskopowe, wewnątrznaczyniowe i chirurgiczne. Pierwszym z nich jest stosowanie leków zmniejszających ciśnienie w tętnicach płucnych i oskrzelowych. Mogą to być:

  • Obwodowe środki rozszerzające naczynia (nitroprusydek sodu).
  • Gangliobloki (benzoheksonium, bromek azametoniowy).
  • Myotropic antispasmodics (aminofilina, drotaverina).

Wraz z tym stosuje się leki przeciwgruźlicze i antybiotyki, aby zapobiec aspiracyjnemu zapaleniu płuc. Jeśli krwawienie jest małe lub średnie, to za pomocą środków konserwatywnych zatrzymuje się w większości przypadków. W przeciwnym razie musisz użyć bardziej radykalnych metod. Metoda endoskopowa polega na wpływie na źródło krwawienia poprzez diatermokoagulację, fotokoagulację laserową lub tymczasową niedrożność oskrzeli. Techniki wewnątrznaczyniowe są również wykorzystywane do embolizacji uszkodzonego naczynia.

Nieefektywność powyższych metod dyktuje potrzebę korekty chirurgicznej. Główną metodą krwawienia jest segmentowa lub lobarna resekcja płuca (najbardziej delikatna). W niektórych przypadkach, szczególnie w gruźlicy jamistej, praktykuje się stosowanie sztucznej odmy opłucnowej lub odmy otrzewnowej.

Głównym celem korekcji medycznej jest powstrzymanie trwającego krwawienia, które przeprowadza się różnymi metodami.

Spontaniczna odma opłucnowa

Nagłe przypadki gruźlicy nie ograniczają się do krwawienia. Należą do nich spontaniczna odma opłucnowa - nagromadzenie powietrza w jamie opłucnej podczas komunikacji z oskrzelami.

Przyczyny i mechanizmy

Rozwój spontanicznej odmy opłucnowej w gruźlicy jest najczęściej spowodowany przełomem w opłucnej powierzchownych ognisk zapalnych płuc, jam i byków. Może to być ułatwione przez wysiłek fizyczny, silny kaszel lub wysiłek. Jeśli komunikacja z oskrzelami jest wolna, wówczas taka odma nazywana jest otwartą. W tym przypadku, podczas oddychania, ciśnienie w jamie opłucnej jest wyrównane z ciśnieniem atmosferycznym.

Istnieją inne opcje, na przykład, zamknięta i odma opłucnowa. Pierwszy charakteryzuje się tym, że podczas inhalacji powietrze wchodzi do jamy opłucnej, ale nie może już z niej wyjść. Jest to spowodowane zamknięciem otworu skrzepem fibrynowym, odpowiedzią zapalną lub zapaścią płuc. Wersja zaworu zakłada stałe zasysanie powietrza do opłucnej podczas inhalacji, podczas gdy podczas wydechu defekt się zamyka.

Objawy

Spontaniczna odma opłucnowa pojawia się nagle. Jest to ostry stan, któremu towarzyszą wyraźne objawy, które komplikują przebieg leżącej u podstaw patologii. Obejmują one:

  • Intensywne bóle szwów w klatce piersiowej.
  • Szybko zwiększając duszność.
  • Suchy kaszel.

W tym przypadku pacjent odczuwa strach przed śmiercią, zostaje pokryty zimnym, lepkim potem, blednie. Musi zająć pozycję siedzącą z mocowaniem obręczy barkowej. Klatka piersiowa jest rozszerzona, dotknięta połowa pozostaje w tyle w oddychaniu. Nad tym występuje osłabienie drżenia głosu, uderzenia są zdeterminowane przez tympanitis. Osłuchanie ujawnia osłabienie lub całkowity brak oddychania powyżej strefy akumulacji powietrza.

Szczególnym zagrożeniem jest zastawka lub intensywna odma opłucnowa. Towarzyszy temu ostra niewydolność oddechowa i niedotlenienie. Narządy śródpiersia z powodu gwałtownego wzrostu ciśnienia wewnątrzopłucnowego są przesunięte w przeciwnym kierunku. Wśród innych powikłań spontanicznej odmy opłucnej są następujące:

  • Krwotok w opłucnej.
  • Zapalenie opłucnej i ropniak.
  • Pneumomediastinum.
  • Rozedma podskórna.

Możliwe jest również odwrotne, gdy patologia ma utajony kurs - objawy są niewidoczne, ale rysunek powietrza w płucach jest wyraźnie widoczny podczas badania rentgenowskiego.

Rozwojowi spontanicznej odmy opłucnowej najczęściej towarzyszą ostre objawy związane z upośledzoną czynnością oddechową.

Leczenie

Pacjenci z odma opłucnowa potrzebują pomocy w nagłych przypadkach. Aby wydobywać powietrze, zmniejszając w ten sposób ciśnienie w jamie opłucnej, wykonuje się nakłucie: grubą igłę (taką jak Dyufo) umieszcza się w 2-3 przestrzeni międzyżebrowej w linii środkowoobojczykowej. W szpitalu nałóż drenaż na Bulau, zapewniając aspirację powietrza przez kilka dni.

Jeśli drenaż przeprowadzony przez 5 dni jest nieskuteczny, zdecyduj o korekcie chirurgicznej. Przeprowadzić torakotomię i operację w innej objętości: szycie ubytku, rozwarstwienie zrostów, usunięcie byka, pleurektomię, obrzęk lub resekcję płuca. W każdym przypadku wybór dokonywany jest indywidualnie.

Są to najpowszechniejsze sytuacje awaryjne dla gruźlicy, z którymi borykają się lekarze. Znacznie rzadziej występują zatorowość płucna i zespół zaburzeń oddechowych. Każde powikłanie wymaga pilnej opieki medycznej i odpowiedniej terapii wspomagającej, mającej na celu wyeliminowanie zaburzeń i zapobieganie ich ponownemu rozwojowi.

Opieka w nagłych wypadkach na gruźlicę płuc

OBECNOŚĆ PŁUC. Krwioplucie i krwawienie w gruźlicy płuc zmniejszają umysł pacjenta i często prowadzą do progresji choroby, aw niektórych przypadkach krwawienie może być śmiertelne.

Według współczesnych statystyk około 70-80% wszystkich krwotoków płucnych obserwuje się w gruźlicy płuc. U zdecydowanej większości pacjentów z płucami krwawienie jest konsekwencją postępującego zapadania się tkanki płucnej i udziału procesu rozgałęzień tętniczych i żylnych.

W przypadku krwioplucia i krwotoku płucnego w plwocinie występuje mniej lub więcej krwi. Obecność plwociny śluzowej zmieszanej z krwią sugeruje, że w tym przypadku nie było krwotoku z powodu zniszczenia ściany naczynia, ale krwioplucie miąższowe z tworzeniem się elementów krwi. Ten objaw jest jednym z przejawów procesu zapalnego.

Wykrztuszenie pienistych, szkarłatnych mas krwi w ilości 5-10–60 ml krwi i więcej wskazuje na krwawienie. W takich przypadkach założenie naruszenia integralności naczyń krwionośnych staje się najbardziej prawdopodobne. Podział krwotoków płucnych na te dwa typy ma bardzo istotne znaczenie praktyczne, ponieważ determinują całkowicie odmienne taktyki medyczne.

Kiedy pacjent z hemoptysią musi przestrzegać zaleceń dotyczących leżenia w łóżku, musi zapewnić spokój fizyczny i psychiczny. Pozycja pacjenta w łóżku powinna być nieco podwyższona. Bezwzględne unieruchomienie przy braku krwioplucia jest przeciwwskazane, ponieważ przyczynia się do rozwoju aspiracyjnego zapalenia płuc. Pomimo krwioplucia, we wszystkich przypadkach konieczne jest dokładne badanie fizyczne (z normalnym oddychaniem, bez kaszlu) i rentgenowskie.

Należy unikać powoływania silnych środków odurzających, ponieważ hamując odruch kaszlowy, przyczyniają się do rozwoju hemoaspirowanego zapalenia płuc i niedodmy. Nie zaleca się stosowania środków zwężających naczynia (ergotyny i innych), pod wpływem których występuje hiperteizm w małym okręgu i krwioplucie. Stosowanie zimna nie jest uzasadnione (bańka lodowa na klatce piersiowej, połknięcie kawałków lodu, zimne jedzenie itp.).

W celu ponownego rozprowadzenia krwi (rozładowania krążenia płucnego) należy nałożyć na kończyny dolne (uda) za pomocą uprzęży przez godzinę z kontrolą pulsacji tętnic. Iniekcje siarczanu atropiny, powodujące rozszerzenie naczyń jamy brzusznej, również zmniejszają ciśnienie w krążeniu płucnym. Pokazano zastosowanie 20% roztworu kamfory w ilości 2 ml pod skórą.

Aby poprawić krzepliwość krwi i wpływ na ścianę naczyń (zmniejszając jej przepuszczalność), należy podać doustnie i doustnie 10% roztwór chlorku wapnia lub chlorku sodu. Podobny efekt w tym przypadku ma 40% roztwór glukozy, który należy podawać dożylnie w ilości 20 ml. Witaminę K (vikasol) stosuje się wewnętrznie o 0,015 gi domięśniowo (5 ml 1% roztworu).

Pewien wpływ na ścianę naczyń w sensie zmniejszenia jej przepuszczalności ma witamina C, która jest zwykle stosowana wewnątrz.

Dobrym zdarzeniem hemostatycznym jest przetoczenie 50–200 ml krwi z pojedynczej grupy i 100–150 ml suchego osocza krwi. Podczas stosowania roztworu kwasu epsilonaminokapronowego może wystąpić pozytywny efekt hemostatyczny. Lek hamuje działanie aktywatorów plazminogenu, aw niektórych przypadkach powoduje zmniejszenie intensywności, a czasami zatrzymuje krwawienie. Lek zwykle działa dobrze w przypadkach uszkodzenia małych naczyń w niewielkim stopniu; 6% roztwór kwasu epsilonaminokapronowego podaje się dożylnie z szybkością 50-60 kropli na minutę.

Podczas krwioplucia chemioterapia skojarzona jest zwykle kontynuowana, jeśli nie ma szczególnych przeciwwskazań lub ciężkiej nietolerancji.

W przypadku krwioplucia płucnego należy stosować specjalną dietę. Żywność należy podawać ciepło, ale nie gorąco.

Taktyki medyczne dotyczące znacznego krwioplucia i krwotoku płucnego powinny charakteryzować się szybkimi aktywnymi środkami terapeutycznymi mającymi na celu natychmiastowe zaprzestanie krwawienia, w celu zapobieżenia masowej utracie krwi, jak również w celu zapobieżenia rozprzestrzenianiu się oskrzeli w tym procesie.

Zagrażające życiu krwotoki płucne występują najczęściej w jamistej gruźlicy płuc, gdy antybakteryjne, a nawet bardziej konserwatywne leczenie hemostatyczne ma ograniczony wpływ. Najbardziej realistyczne pod względem zatrzymania krwawienia, a tym samym działania terapeutyczne będą uzasadnione, a ich celem jest wyeliminowanie lub ustąpienie ubytku - głównego źródła krwawienia.

Operacje chirurgiczne, w tym terapię zapadania się, interwencje w celu zatrzymania krwotoku płucnego można z powodzeniem stosować u pacjentów z jednostronnymi procesami jamistymi. Gdy obustronne zmiany wskazań do interwencji chirurgicznej w celu zatrzymania krwotoku płucnego powinny pokrywać się ze wskazaniami do leczenia chirurgicznego tej postaci gruźlicy płuc.

Niezbędnym warunkiem chirurgicznego leczenia krwotoku płucnego jest dokładne określenie źródła krwawienia (które światło powoduje krwawienie). W procesie jednokierunkowym nie jest to trudne.

Najlepszym narzędziem diagnostycznym jest badanie rentgenowskie uzupełnione osłuchiwaniem.

W przypadku radiografii pacjentów z krwotokiem płucnym każdy oddział chirurgiczny, w którym wykonywana jest operacja płuc, musi mieć przenośny aparat rentgenowski (na przykład aparat domowy 8-LZ lub 12P5). Do tomografii należy zastosować we wszystkich przypadkach, w których zdjęcie rentgenowskie nie pozwala ustalić źródła krwawienia. Często pacjent sam prawidłowo wskazuje stronę krwawienia. W trudnych przypadkach wiarygodną metodą jest bronchoskopia, którą należy wykonać po zatrzymaniu krwawienia. Źródło krwawienia ocenia się na podstawie obecności krwi w drzewie oskrzelowym krwawiącego płuca.

Jedną z najstarszych i zasłużenie rozpowszechnionych metod chirurgicznego leczenia krwotoku płucnego była sztuczna odma opłucnowa. Efekt hemostatyczny najlepiej przejawia się w przypadkach, w których krwawienie występuje u pacjentów ze świeżymi ograniczonymi procesami, w obecności zniszczenia, bez wyraźnego zwłóknienia.

Pewne miejsce w arsenale walki z krwotokami płucnymi zajmuje odmy otrzewnowe, co tłumaczy się prostotą metody i dobrym działaniem hemostatycznym w przypadku, gdy źródłem krwawienia są świeże zmiany w gruźlicy dolnego płata.

Jednak obecnie, ze względu na powszechne i skuteczne stosowanie chemioterapii na gruźlicę i zmiany wskazań do chirurgicznego leczenia krwotoków płucnych u pacjentów z gruźlicą, rzadko stosuje się sztuczną odmy opłucnowej i odmy otrzewnowej w celu zatrzymania krwotoku płucnego.

W celu zatrzymania krwotoku płucnego stosuje się również takie zapadające się interwencje terapeutyczne, jak plastyka klatki piersiowej pozapłucnej i pneumoliza pozapłucna. Zaleca się stosowanie torakoplastyki u pacjentów z przewlekłą włóknisto-jamistą gruźlicą płuc z obecnością ogniskowej naciekowej lub ograniczonej gruźlicy jamistej innego płuca. Pozapłucna pneumoliza powinna być przeprowadzana u pacjentów z krwotokiem płucnym w następujących postaciach gruźlicy płuc:

  • 1) jednostronna górna część gruźlicy płucnej górnego płata oraz obecność zmian ogniskowych w przeciwległym płucu;
  • 2) obustronnie ograniczony proces jamisty, z zastrzeżeniem identyfikacji źródła krwawienia.

We wszystkich przypadkach pneumolizy pozapłciowej tamponada jamy pozapłucnej jest konieczna do zatrzymania krwotoku płucnego. Zapobiega to ryzyku wtórnego krwawienia do jamy pozapłucnej u pacjentów z osłabioną utratą krwi i uzyskuje się ją przez utrwalenie złuszczonego płuca w stanie zapadniętym. Obecnie pneumoliza pozapłucna, podobnie jak sztuczna odma opłucnowa, jest rzadko stosowana do zatrzymania krwotoku płucnego.

Współczesne osiągnięcia chirurgii klatki piersiowej umożliwiają udzielanie pomocy w nagłych wypadkach pacjentom z gruźlicą z krwotokiem płucnym w najbardziej perfekcyjny sposób - resekcja dotkniętej chorobą części lub całego płuca.

Resekcja segmentalna jest niewątpliwie najbardziej zaawansowaną operacją, ponieważ pod względem funkcjonalnym powoduje najmniejsze uszkodzenie pacjenta. Jednak w procesach ograniczonych do jednego segmentu, obfite krwawienie występuje rzadko. Wskazania do resekcji segmentalnej dla grupy pacjentów są następujące:

  • 1) stare ograniczone ubytki o grubych ścianach, niezależnie od lokalizacji i dużych gruźliczaków z próchnicą;
  • 2) małe jaskinie pod odma opłucnowa;
  • 3) ograniczone wtórne rozstrzenie oskrzeli, zajmujące jeden lub dwa segmenty.

Obecność ograniczonych, gęstych zmian ogniskowych w drugim płucu nie jest przeciwwskazaniem do resekcji segmentalnej u pacjentów z krwotokiem płucnym.

U wielu pacjentów charakter procesu jest taki, że wynik leczenia chirurgicznego można osiągnąć tylko przez zastosowanie bardziej rozległej resekcji płuc - lobektomii i bilobektomii.

U pacjentów z rozległymi zmianami w jednym płucu (z olbrzymimi lub wieloma jamami) z masywnym krwotokiem płucnym konieczne staje się usunięcie całego chorego płuca ze względów zdrowotnych. W takich przypadkach nie można liczyć na wyeliminowanie rozległego procesu patologicznego w płucach, powodując zapaść, a zwłaszcza pod wpływem leczenia przeciwbakteryjnego. Ponadto ciężkie krwawienie z rozległymi zmianami zwykle powraca.

Ograniczone zmiany ogniskowe w pozostałym płucu nie są przeciwwskazaniem do usunięcia zniszczonego krwawiącego płuca. Przeciwwskazaniem jest częste uszkodzenie lub upośledzenie czynnościowe innego płuca.

W przypadkach, w których ze względu na poważny stan pacjenta nie ma możliwości resekcji płuc, wskazane jest wykonanie operacji podwiązania tętnicy płucnej.

Przygotowanie przedoperacyjne, technika operacji i postępowanie pooperacyjne u pacjentów operowanych z powodu krwotoku płucnego mają pewne cechy szczególne. W przypadku masywnego krwotoku przed zabiegiem, transfuzja hemo jest obowiązkowa. W niektórych przypadkach obfity krwotok płucny jest istotnym wskazaniem do operacji w nagłych wypadkach. Granica wieku w takich przypadkach wynosi 65–70 lat.

Aspiracyjne zapalenie płuc nie zawsze jest przeciwwskazaniem do interwencji chirurgicznej z ciągłym krwawieniem. Wskaźniki oddychania zewnętrznego w najważniejszych operacjach krwotoku płucnego zwykle nie są określane ze względu na ciężkość stanu pacjenta, ale należy zachować ostrożność przy podejmowaniu decyzji o leczeniu chirurgicznym pacjentów z ciężką dusznością.

Korzystne jest, ale nie konieczne, operowanie pacjenta w odstępie czasu między krwawieniem. Wybór metody operacji zależy od formy i rozpowszechnienia procesu gruźliczego, ale torakotomia i ucisk oskrzeli podczas resekcji powinny być wykonane tak szybko, jak to możliwe.

Pacjenci z gruźlicą na krwotok płucny powinni być operowani w znieczuleniu dotchawiczym. W tym znieczuleniu pożądane jest wykonanie nie tylko resekcji płuca, ale także interwencji terapeutycznej zapadnięcia. Znieczulenie dotchawicze umożliwia w trakcie operacji i po jej zakończeniu dokładną aspirację zawartości oskrzeli, co w połączeniu z terapią przeciwbakteryjną znacząco zapobiega występowaniu hemoaspiracyjnego zapalenia płuc.

W okresie pooperacyjnym, w celu zapobiegania i leczenia aspiracyjnego zapalenia płuc, należy stymulować odkrztuszanie plwociny. Skutecznym środkiem zapobiegania i kontroli niewydolności oddechowej jest nowoczesna tracheostomia.

Skuteczny jest wodny roztwór trypsyny (10 mg trypsyny na 2-3 ml soli fizjologicznej) wstrzykiwany do oskrzeli w ilości 2-3 ml i zasysany wraz z plwociną przez tracheostomię.

Krwotok płucny może wystąpić w wielu różnych warunkach. Pacjenci z krwotokiem płucnym często trafiają do placówek medycznych, w których nie ma warunków do zapewnienia pilnej opieki chirurgicznej. Tacy pacjenci powinni być pilnie przewiezieni do obiektów, w których może być przeprowadzona operacja.

SPONTANICZNE PNEUMOTORAX (SP) występuje w wyniku perforacji opłucnowej lub uszkodzenia klatki piersiowej, gdy powietrze wchodzi do wolnej jamy opłucnej. Może wystąpić w każdym wieku. Występuje objawowa spontaniczna odma opłucnowa, która występuje podczas procesów zapalnych i niszczących płuca i idiopatyczna (łagodna).

Gruźlica płuc jako przyczyna objawowej SP nie odgrywa dominującej roli (20% przypadków). Najczęściej wspólne przedsięwzięcie u pacjentów z gruźlicą zachodzi z powszechnymi procesami, jak również z ostrymi, krowianymi formami, ale może również wystąpić w początkowych stadiach choroby, gdy zmiękczenie ogniska zlokalizowanego pod spodem powoduje perforację opłucnej. W leczeniu sztucznej odmy opłucnowej z powodu pęknięcia zrostów opłucnej, które nie zostały szybko zniszczone przez zabieg chirurgiczny, może również wystąpić wspólne przedsięwzięcie. Ropień, zgorzel, zapalenie płuc, torbiele, nowotwory płuc i wynikające z tego wtórne procesy zapalne opłucnej mogą być skomplikowane przez SP.

Idiopatyczne (łagodne) joint venture nagle dotyka pozornie zdrowych ludzi, głównie mężczyzn, w wieku 20–40 lat.

Obie strony klatki piersiowej są mniej więcej jednakowo dotknięte. Należy podkreślić, że wspólne przedsięwzięcie w zdrowych płucach jest wykluczone, ale patologia płuc z reguły nie jest wykrywana u pacjentów z idiopatycznymi wspólnymi przedsięwzięciami przy użyciu normalnych metod fizycznych i radiograficznych. W rzeczywistości w tej chorobie występują zmiany w płucach (małe, podtwardówkowe, metatuberculosis formacje bliznowate; zlokalizowana pęcherzowa rozedma płuc, która jest najczęściej obserwowana w stwardnieniu i marskości tkanki płucnej), które są określone przez badanie anatomologiczne.

W zależności od obecności i charakteru zrostów opłucnowych, wyróżnia się joint venture częściowe lub przyścienne i pełne joint venture, gdy powietrze jest całkowicie dociskane do płuc do śródpiersia. Częściowe wspólne przedsięwzięcie występuje częściej u pacjentów z gruźlicą, w których proces zapalny wpływa na obie warstwy opłucnej.

Zarówno częściowe, jak i pełne wspólne przedsięwzięcia mogą być otwarte, tj. Otwór, przez który wchodzi powietrze, pozwala na ruch w obu kierunkach. Ciśnienie w jamie opłucnej z otwartym joint venture waha się w granicach atmosfery (-2 + 3). Zamknięte wspólne przedsięwzięcie charakteryzuje się jednoczesnym wejściem powietrza do jamy opłucnej i brakiem komunikacji między jamą opłucną a powietrzem zewnętrznym. Jest to najbardziej łagodna forma sp. W przypadkach, gdy powietrze wchodzi tylko podczas inhalacji ze wzrostem ciśnienia w jamie opłucnej, występuje tak zwana odma opłucna z napiętym zaworem.

Szczególnie niebezpieczny jest zerwanie wgłębionej jamy. W takich przypadkach wspólne przedsięwzięcie bardzo szybko komplikuje ropniak opłucnej. Przetoka oskrzelowo-płucna działająca w tych przypadkach może nabłonkować, co skutecznie eliminuje możliwość samoczynnego zamknięcia przetoki. Światło przez długi czas pozostaje całkowicie zapadnięte, jego tkanka odradza się i zdolność rozciągania stopniowo zanika, opłucna traci swoją elastyczność. Istnieje tak zwana sztywna odma opłucnowa (nieruchome joint venture).

Obraz kliniczny objawowego i idiopatycznego wspólnego przedsięwzięcia ma wiele wspólnego. Bezpośrednią przyczyną perforacji u pacjentów z gruźlicą może być silny kaszel, stres fizyczny z zamkniętą głośnią, upadek itp. Często przyczyny wspólnego przedsięwzięcia nie są wykrywane. Na przykład idiopatyczne wspólne przedsięwzięcie zwykle pojawia się nagle, pośród pełnego zdrowia, często z całkowitym odpoczynkiem.

Wiadomo, że objawy niewydolności oddechowej spowodowane przez zamknięte wspólne przedsięwzięcie rozwijają się stosunkowo szybko z upływem czasu, ponieważ zmniejszenie wymiany gazowej krwi jest kompensowane przez zwiększoną pracę drugiego płuca i dodatkową pracę serca. Jednakże, jeśli rezerwy funkcjonalne serca są znacznie zmniejszone, może wystąpić ostra niewydolność oddechowa w wyniku nagłego wyłączenia tkanki płucnej z oddychania z powodu SP. To niebezpieczeństwo jest szczególnie zwiększone w przypadku dwustronnych wspólnych przedsięwzięć, jak również w przypadku wspólnych przedsięwzięć kontralateralnych, które powstają jako komplikacja po operacjach wewnątrzszpitalnych, zwłaszcza po pneumonektomii.

Objawy kliniczne we wspólnym przedsięwzięciu odpowiadają objętości powietrza w jamie opłucnej. Im więcej powietrza, tym wyraźniejsze objawy. Klatka piersiowa podczas oddychania z tyłu po dotkniętej stronie. Brakujące lub spłaszczone skurcze wdechowe przestrzeni międzyżebrowych. Gdy perkusja jest określana przez dźwięk bębenkowy, oddychanie jest osłabione lub słyszalne. Jednocześnie, jeśli ilość powietrza jest niska, wyniki badań fizycznych są rzadkie lub całkowicie nieobecne.

Badanie rentgenowskie jest obowiązkowym uzupełnieniem klinicznym, ponieważ w większości przypadków diagnoza jest dokonywana na podstawie zdjęcia rentgenowskiego, co jest niezwykle charakterystyczne dla wspólnego przedsiębiorstwa. Powietrze, które przeniknęło do jamy opłucnej, zwykle otacza płuco w postaci lekkiego opaski, która po zbadaniu w pozycji przedniej jest rzutowana wzdłuż bocznej ściany klatki piersiowej. W miejscu powietrza brak wzorca płucnego. Trzewna opłucna zapadniętego płuca jest czasami dobrze rozróżniana. Rentgenogram jest niezbędny, ponieważ wykrywa nawet nieznaczną ilość powietrza, które nie jest wykrywane przez fluoroskopię. Ze względu na kompensacyjny wzrost wypełnienia krwi wzorzec płuc jest bardziej intensywny po stronie zdrowej. Czasami jest to niezwykle trudna diagnoza różnicowa między wspólnym przedsięwzięciem, jamą, torbielą i przepukliną przeponową. Pomaga tu obserwacja kliniczna.

Bardzo ważne w diagnostyce aparatu odmy opłucnowego. Oscylacje manometru pokazują podciśnienie, gdy odma opłucnowa jest zamknięta, gdy odma opłucnowa jest otwarta lub jeśli występuje ubytek, ciśnienie wynosi około zera,

W każdym przypadku konieczne jest określenie charakteru wspólnego przedsięwzięcia (objawowego lub idiopatycznego), ponieważ od tego zależą środki terapeutyczne stosowane w celu wyeliminowania wspólnego przedsięwzięcia. W przypadku świeżego ostrego idiopatycznego joint venture z lekkim zapaścią w płucach zaleca się stosowanie środków zachowawczych.

Zaleca się kilkudniowy odpoczynek w łóżku, aby ograniczyć wypadki oddechowe klatki piersiowej. Jednocześnie konieczne jest przepisanie środków łagodzących kaszel i ból. W ponad połowie przypadków tego rodzaju leczenia ograniczonego idiopatycznego joint venture w 3 - 6 tygodniu, płuco jest wyprostowane.

W przypadku odmy opłucnowo-zastawkowej z przemieszczeniem śródpiersia, dusznością, marskością wątroby, wskazana jest natychmiastowa terapia próchnicowo-ciśnieniowa.

Usuwanie powietrza za pomocą aparatu do odmy opłucnej z joint venture daje efekt tymczasowy. Dlatego bardziej celowe jest przeniesienie odmy opłucnowej do otwartej poprzez wprowadzenie igły lub trokaru, co przynosi ulgę pacjentowi. Igła wydechowa proponowana dla VN Lelchitsky'ego dla odmy opłucnowej jest skuteczna. Wskazane jest również wprowadzenie cienkiego gumowego cewnika przez trokar (w drugiej trzeciej przestrzeni międzyżebrowej w linii środkowo-obojczykowej lub w trzeciej czwartej przestrzeni międzyżebrowej w linii środkowej pachowej), wzmocnienie jej naciętego gumowego koniuszka palca na końcu roztworu środka dezynfekującego i praca jako zawór Drenaż Bulau). W tym przypadku powietrze z jamy opłucnej jest usuwane podczas wydechu. Podczas wdechu gumowy koniuszek palca zamyka się z powodu upadku jego ściany. Dzięki temu uszczelnionemu zaworowi oddechowemu ciśnienie w jamie opłucnej jest bardzo szybko wyrównane.

Zastosowanie wszystkich wyżej opisanych metod terapii dekompresyjnej przynosi ulgę pacjentowi, gdy ilość powietrza pochodzącego z defektu jest równa objętości usuniętego. Ale nie zawsze tak jest. W związku z tym, do leczenia wspólnych przedsięwzięć, zwłaszcza zaworu, pokazano stałe, długotrwałe usuwanie powietrza, w tym celu gumowy cewnik musi być podłączony do urządzenia do odsysania strumieniem wody lub urządzenia elektro-ssącego.

Zaleca się stałe usuwanie powietrza z jamy opłucnej w połączeniu z wprowadzaniem substancji podrażniających opłucną i powodujących aseptyczne zapalenie (pleurodezę). Obecność wysięku zapalnego powinna przyczyniać się do zatarcia szczeliny opłucnej. W tym celu zaleca się wstrzyknięcie 10–15 ml krwi pacjenta pobranej z żyły do ​​jamy opłucnej, 10–12 ml 40% (hipertonicznego) roztworu glukozy i zmieszanie z 1–1,5 ml nalewki jodowej i talku.

Czasami wystarczy jednoetapowe, długotrwałe wypompowywanie powietrza, a następnie wprowadzenie substancji drażniących do jamy opłucnej, aby wystąpiło aseptyczne zapalenie i sklejenie się opłucnej (obliteracja opłucnej).

Przy powyższych metodach leczenia należy ściśle przestrzegać następujących zasad: wprowadzić czynnik drażniący do opłucnej po usunięciu powietrza; po wprowadzeniu substancji drażniących odłączyć cewnik od aparatu ssącego i rozpocząć powtarzane opróżnianie powietrza dopiero po przeprowadzeniu kontrolnej fluoroskopii lub radiografii.

Aktywne leczenie obejmuje operację zamkniętą i otwartą. Pleuroskopia (torakoskopia) powinna być skierowana do zamkniętej interwencji; Można go łączyć z pleurodezją. Podczas pleuroskopii czasami można wykryć defekt w opłucnej trzewnej i, za pomocą pętli kauteryzacji, odciąć obszar ubytku, dopóki nie powstanie strup. Po usunięciu przyrządu przez trokar wprowadza się gumowy cewnik, usuwa trokar, zszywa jeden z otworów w ścianie klatki piersiowej i powietrze jest zasysane przez gumowy cewnik pozostawiony w drugim otworze i wstrzykuje się substancje drażniące. Następne 2-3 dni wymagają starannej kontroli radiologicznej, wydobycia powstałego wysięku i usunięcia powietrza, co prowadzi do wyeliminowania wspólnego przedsięwzięcia.

W przypadkach, gdy wspólne przedsięwzięcie jest spowodowane rozdarciem zrostów opłucnowych, jedno wypalenie zrostów prowadzi do wyeliminowania przyczyny wspólnego przedsięwzięcia. Wreszcie, pleuroskopia we wspólnym przedsięwzięciu jest konieczna w celu rewizji jamy opłucnej. Duża liczba pęcherzy cienkościennych (pęcherzowych) wymaga otwartego leczenia chirurgicznego (torakotomia).

Dzięki torakotomii możliwe jest zszycie przetoki oskrzelowo-opłucnowej, wycięcie dużych pęcherzy pęcherzowych lub inwazowanie ich szwem. Torakotomia z wewnątrzopłucnową pneumolizą sama w sobie przyczynia się do całkowitego obliteracji i tworzenia zrostów.

Otwarte leczenie chirurgiczne jest konieczne w przypadkach, gdy wspólne przedsięwzięcie jest spowodowane pęknięciem jamy. W tych przypadkach resekcja zaatakowanego płuca (segmentu, płata) w połączeniu z jednoczesną torakoplastyką i możliwie szybkim późniejszym rozszerzeniem pozostałych odcinków płuc zapobiega rozwojowi ropniaka. Przy wytwarzaniu resekcji odczytów płuc pozostają normalne dla tego typu operacji.

W obecności przewlekłego wspólnego przedsięwzięcia, powikłanego ropniakiem i przetoką oskrzelowo-opłucnową, wskazana jest operacja usunięcia całego worka opłucnowego - pleurektomia z jednoczesną resekcją zajętego obszaru płuc.

Gruźlica - pierwsza pomoc, PMD (choroba dziecięca)

Gruźlica. Wczesne zatrucie gruźlicze. Zwiększone zmęczenie, drażliwość, ból głowy, utrata apetytu, słaby przyrost masy ciała, niestabilny stan podgorączkowy. Powiększone obwodowe węzły chłonne o miękkiej elastycznej konsystencji; czasami zjawisko zapalenia okołoporodowego. U wielu dzieci stwierdza się zapalenie oskrzeli, tachykardię, u małych dzieci - zaburzenia dyspeptyczne, ból brzucha, czasami powiększoną wątrobę i śledzionę. Wszystkie te objawy zbiegają się w czasie z przełomem wrażliwości tuberkulinowej w teście Mantoux. Test Mantoux jest zdecydowanie pozytywny, często wzrasta jego intensywność. We krwi limfocytoza, eozynofilia, zwiększały ESR. Frakcja albuminy albuminy jest zmniejszona, globuliny i fibrynogen są zwiększone. Badanie rentgenowskie płuc ujawniło wzrost wzorca naczyniowego. Wynik: powrót do zdrowia bez leczenia, przejście do chronicznego zatrucia gruźlicą, do lokalnych form gruźlicy.

Przewlekłe zatrucie gruźlicze. Charakteryzuje się letargiem, zmęczeniem, drażliwością, okresowym stanem podgorączkowym, bladością skóry, słabym apetytem, ​​zmniejszonym turgorem tkanki, opóźnieniem rozwoju fizycznego. Szczególnie charakterystyczne są obwodowe węzły chłonne, które są uszczelnione, powiększone, zmienione w konfiguracji, czasami przylutowane do siebie, wielokrotne; liczba grup wzrosła. Test Mantoux jest pozytywny przez ponad 1 rok, ale mniej intensywny w porównaniu z lokalnymi postaciami gruźlicy.

Choroba występuje częściej u starszych dzieci, zajmuje dużo czasu, przypomina fale. W tym okresie często obserwuje się nawracające flicteni, przewlekłe zapalenie powiek, zapalenie rogówki i spojówki.

Konieczne jest odróżnienie od przewlekłego zapalenia migdałków, zapalenia zatok, reumatyzmu utajonego, przewlekłego zapalenia pęcherzyka żółciowego, zapalenia nerek, przewlekłych zaburzeń odżywiania i trawienia.

Pierwotny kompleks gruźlicy. Początek choroby może być ostry, podostry, czasami występuje pod maską ostrego zapalenia płuc, grypy, zapalenia opłucnej i może być bezobjawowy. Charakter reakcji temperaturowej i czas jej trwania są różne. Dobre samopoczucie dziecka cierpi niewiele, rzadko występują wyraźne zjawiska zatrucia, kaszel, duszność. Dane fizyczne są zazwyczaj rzadkie. Czasami zauważalne jest skrócenie dźwięku perkusji, nieco osłabiony lub ostry oddech w tym obszarze. Rzadziej słyszy się suche i mokre rzęski. We krwi leukocytoza, umiarkowana neutrofilia, zwiększony OB, wraz z procesem ustępowania - eozynofilia i limfocytoza. Test Mantoux jest pozytywnym, stopniowanym testem skóry, który może być wyrównujący lub paradoksalny. Radiologiczne jest określane przez ciemnienie, nie do końca jednorodne, związane z „śladem” z korzeniem płuc lub dwubiegunowością. Często pierwotny kompleks jest powikłany zapaleniem opłucnej, rzadko pojawia się ograniczone krwiotwórcze lub limfocytogenne rozprzestrzenianie się, zwykle po stronie dotkniętej chorobą.

Istnieje faza naciekania, która stopniowo przechodzi w fazę zagęszczania i resorpcji. Potem następuje faza petryfikacji.

Różnicować od ostrego i przewlekłego nieswoistego zapalenia płuc.

Gruźlica oskrzelowo-zapalna jest bardziej powszechna niż zespół pierwotnej gruźlicy. Objawy kliniczne zależą od stopnia uszkodzenia i zakresu procesu w węzłach chłonnych i korzeniu płuc. Warunkowo rozróżnia się naciekowe i przypominające guz (guzowe) zapalenie oskrzeli. Ten ostatni występuje u małych dzieci, czasem u nastolatków. Początek choroby jest zwykle podostry. Często występują objawy zatrucia gruźliczego, gorączka, złe samopoczucie, utrata apetytu, zapalenie oskrzeli, często bezobjawowe lub bezobjawowe. W przypadku naciekowej postaci zapalenia oskrzeli, nie występują uderzenia i objawy osłuchowe, występują one tylko w ciężkich postaciach nowotworowego zapalenia oskrzeli. Jeśli występują objawy ucisku, obserwuje się stridor wydechowy, kaszel bolesny i krztusiec. Rozszerzenie sieci naczyń włosowatych w obszarze szyjki macicy VII i 1 kręgu piersiowego (objaw Franka) lub rozszerzenie żył odpiszczelowych w górnej części klatki piersiowej i pleców. Skracanie dźwięku perkusyjnego w okolicy przykręgowej, zwykle po jednej stronie. Czasami pozytywny objaw korani. W obszarze skracania perkusji dźwięk oddychania osłabiony lub twardy. Słychać mniej suchych rzęs, określa się objaw d'Espin. Radiologiczny jest określony przez wzrost wielkości korzenia, cień korzenia jest mniej zróżnicowany, granica jest wyrównana na zewnątrz, niewyraźny, niewyraźny. W gruźliczym zapaleniu oskrzeli wykrywa się izolowany cień węzłów chłonnych lub guzowatych wypukłości, które są szczególnie wyraźnie widoczne na radiogramie w pozycji bocznej. Charakteryzuje się jednostronną porażką. Tomografia pomaga wykryć deformację oskrzeli wyładowczych, a także węzłów chłonnych. Zmiany we krwi są takie same jak w pierwotnym kompleksie. Mycobacterium tuberculosis można czasem znaleźć w wodach płuczących żołądka i oskrzeli. Testy tuberkulinowe są pozytywne.

Najczęstszymi powikłaniami gruźliczego zapalenia oskrzeli i pierwotnego kompleksu są zmiany w tchawicy i oskrzelach przylegające do węzłów chłonnych dotkniętych gruźlicą. Zmiany mają charakter zapalenia oskrzeli, które występuje w postaci nacieku, wrzodów, przetok i blizn. Objawy kliniczne gruźlicy oskrzelowej mogą być nieobecne, z wyraźnymi zmianami, występuje wyraźny suchy kaszel, świszczący oddech, niedodma lub rozedmowe rozdęcie płuc.

Ostra gruźlica prosówkowa jest bardziej charakterystyczna dla małych dzieci i występuje u nich pod postacią ostrej choroby zakaźnej. Prekursorami procesu miliarizacji ogólnego procesu są ogólne objawy zatrucia: letarg, drażliwość, utrata apetytu, ból głowy, a czasem stan gorączki. Często choroba zaczyna się ostro, z poważnymi zjawiskami ogólnymi, temperatura wzrasta do wysokiej liczby, zadyszka, pojawia się sinica; puls szybki i słaby. Dane fizyczne w płucach są łagodne. Wątroba i śledziona są powiększone. Czasami gruźlicy pojawiają się na skórze. We krwi - przesunięcie neutrofili w lewo, zwiększenie ESR; w moczu - dodatnia diazoreakcja. Test Mantoux z pozytywnych czasami staje się negatywny. Badanie rentgenowskie ujawnia rozproszone zmniejszenie przezroczystości pól płucnych lub typowych symetrycznie zlokalizowanych wysypek prosówkowych w obu płucach. Ostra gruźlica prosówkowa jest często powikłana zapaleniem opon mózgowych, zapaleniem opłucnej i uszkodzeniem innych narządów. Powinien odróżniać się od grypy, ostrego śródmiąższowego zapalenia płuc, stanu toksycznego.

Hematogenna rozsiana gruźlica płucna (podostra i przewlekła). U dzieci w wieku szkolnym choroba rozwija się stopniowo i często niezauważalnie. Na początku procesu obserwuje się objawy ogólnego zatrucia chronicznego: zmęczenie, ból głowy, drażliwość, apetyt pogarsza się. Zmniejsza się skóra, dzieci tracą na wadze. Temperatura powoduje wahanie do 38 * C lub jest ustalana na figurach podgorączkowych. W niektórych przypadkach choroba występuje pod przykrywką powtarzających się chorób wirusowych układu oddechowego, przewlekłego zapalenia oskrzeli. W przypadku uderzenia w płuca dochodzi do dźwięku tępo-bębenkowego, ograniczającego ruchliwość krawędzi płuc. Zmiany osłuchowe są rzadkie; oddychanie jest trudne w miejscach, świszczący oddech suchy, rzadziej mokry, rozproszony, niestabilny. Powiększona wątroba, śledziona. Radiograficznie wykryto ogniska o różnej wielkości i gęstości, zlokalizowane symetrycznie w obu polach płuc, wzorzec siatki płucnej, czasami rozedma płuc. Często obserwuje się wysiękowe zapalenie opłucnej, zapalenie węzłów chłonnych. Testy tuberkulinowe są pozytywne.

Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych często rozwija się stopniowo. Podczas zapalenia opon mózgowych można prześledzić kolejność rozwoju okresów choroby: prodromal, okres podrażnienia i porażenia. W okresie prodromalnym występuje lekki senność, senność; drażliwość, bladość, utrata apetytu, łagodny ból głowy, gorączka. Najbardziej typowe objawy pierwszego okresu zapalenia opon mózgowych obejmują pojawienie się wymiotów, trwały ból głowy, senność; rozwija się zaparcie; wysoka lub normalna temperatura. Wówczas zaburzenia naczynioruchowe zaczynają manifestować się w postaci uporczywego czerwonego dermografizmu, czasem szybko przechodzącego rumienia na ciele (plamki Trusso). Występuje przeczulica, ból głowy gwałtownie się nasila. Objawy podrażnienia opon wyrażają: sztywna szyja, Kernig, Brudziński, objawy Lassegha. W tym okresie obserwuje się objawy oczne - niedowład nerwów czaszkowych, szeroko otwarte powieki, rzadki błysk, nieruchomy wzrok, szerokie źrenice, powolne reagowanie na światło, oczopląs, zez. Impuls zwalnia; żołądek jest tępo cofnięty.

Potem jest okres paraliżu: ciężka senność, brak świadomości, prostracja, mogą wystąpić drgawki, opadanie powiek, niewydolność oddechowa. Pozycja dziecka - z boku z głową odrzuconą do tyłu. U dzieci z pierwszych 3 lat życia częściej obserwuje się ostry początek, niepokój, a nie senność, co jest charakterystyczne dla starszego wieku. Czas trwania choroby jest krótszy; częściej występuje poważny stan, mniej wyraźne objawy oponowe. Ogromne znaczenie mają wczesne objawy wodogłowia (tympanitis czaszki podczas uderzeń i wysunięcia się dużego ciemiączka) oraz pojawienie się drgawek w pierwszych 2 tygodniach choroby.

Kluczowe dla diagnozy jest badanie płynu mózgowo-rdzeniowego. W gruźliczym zapaleniu opon mózgowych płyn jest czysty; może być opalizujący. Reakcja Pandy i innych reakcji globulin jest dodatnia, poziom białka wzrasta do 0,033-0,09%; pleocytoza jest mała, w początkowym okresie występuje mieszana limfocytowo-neutrofilowa, później limfocytowa. Zawartość cukru spada do 15-45 mg%, ilość chlorków spada. Stojąc po 12-24 godzinach wypada miękki film, w którym występują prątki gruźlicze.

Ważne jest również posiadanie pozytywnego testu Mantoux z jego późniejszym wygaszeniem. Często gruźlicze zapalenie opon mózgowych jest trudne do odróżnienia od innych postaci zapalenia opon mózgowych. Przede wszystkim konieczne jest wykluczenie wirusowego surowiczego zapalenia opon mózgowych, a następnie meningokokowego i ropnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. Rzadziej, w początkowym okresie, konieczne jest odróżnienie od wirusowych infekcji dróg oddechowych, zapalenia płuc i duru brzusznego.

Gruźlicze zapalenie opłucnej. Z surowiczym zapaleniem opłucnej, wystąpieniem ostrej, gorączki, bólu bocznego, suchego kaszlu, duszności. Strona pacjenta pozostaje w tyle podczas oddychania, oddech jest osłabiony. Dźwięk perkusji jest znacznie skrócony, definiowane są linie Sokolov-Damozo, trójkąty Grokko-Rauchfuss. Oddychanie osłabione lub nieobecne, powyżej wysięku - czasami z odcieniem oskrzeli. Hałas opłucnowy na początku choroby i resorpcja wysięku. Test Mantoux jest pozytywny.

Kiedy rentgen, charakterystyczny obraz. Podczas przebicia surowiczego płynu z przewagą limfocytów w wysięku, neutrofile mogą przeważać na początku choroby. Czasami mycobacterium tuberculosis znajduje się bakterioskopowo w wysięku. Jeśli to konieczne, siać i szczepić świnki morskie. Leukocytoza krwi i zwiększony ESR.

Opłucnowe włóknienie występuje często u dzieci. Choroba często zaczyna się subtelnie, wzrasta temperatura, osłabienie, suchy kaszel, pojawia się ból w boku i słychać tarcie opłucnej. Diagnostyka różnicowa prowadzona jest z zapaleniem opłucnej wirusowym i alergicznym, krupowym zapaleniem płuc.

Gruźlica krezkowych węzłów chłonnych. Główne dolegliwości nawracającego bólu brzucha, często w pępku, nie zależą od przyjmowania pokarmu. Często występuje zaparcie, mniejsza biegunka, czasem nudności, wymioty. Zawsze występują wyraźne objawy zatrucia gruźlicą. Podczas badania palpacyjnego, ból jest zauważany w różnych częściach jamy brzusznej, punkty bólowe Stenberga są widoczne w miejscach, w których otrzewna jest przymocowana (2-5 cm w prawo powyżej punktu Mc Berneya i w lewo na poziomie II kręgu lędźwiowego). Wraz ze wzrostem guza w krezkowych węzłach chłonnych w obszarze korzenia krezki, odczuwane są małe, wyraźnie określone okrągłe guzy (po oczyszczeniu jelit); w reakcji okołogałkowej wokół węzłów ich kontury są rozmyte.

Badanie odbytnicze czasami wydziela głębokie, powiększone węzły chłonne. Diagnostyka pomaga kontrastować badanie radiologiczne jelita. Testy tuberkulinowe są pozytywne. Diagnostyka różnicowa powinna być przeprowadzona z nieswoistym zapaleniem węzłów chłonnych, przewlekłym zapaleniem wyrostka robaczkowego, zapaleniem pęcherzyka żółciowego, rzekomą gruźlicą, guzami w jamie brzusznej, kamicy żółciowej i kamicy moczowej, inwazjami robaków.

Gruźlica obwodowych węzłów chłonnych. Gruźlicze zapalenie węzłów chłonnych rozwija się u dzieci w okresie bieżącej pierwotnej gruźlicy z zakażeniem limfogennym rozsianym. Być może rozwój pierwotnych izolowanych uszkodzeń szyjnych lub kręgowych węzłów chłonnych z przenikaniem Mycobacterium tuberculosis przez migdałki lub jamę ustną. Rzadziej dotykają pachowe i pachwinowe węzły chłonne. Objawy kliniczne choroby zależą od lokalnych zmian w węzłach chłonnych i aktywności ogólnego procesu gruźliczego. Podczas procesu naciekania lub w okresie rozpadu węzłów, ogólny stan dziecka pogarsza się, następuje wzrost temperatury, utrata masy ciała, często pojawia się kaszel, wzrasta ESR. Intensywność testu Mantoux wzrasta.

Palpacja jest określona przez pakiet gęstych, mobilnych. bezbolesne, częściowo lutowane węzły chłonne. W przypadku gnicia rozpadu, węzły są opróżniane z mas o masie z późniejszym tworzeniem się blizn. U nieleczonych małych dzieci węzły chłonne mogą się stopić, tworząc przetoki z późniejszym długim kursem.

W niektórych przypadkach gruźlicze zapalenie węzłów chłonnych należy odróżnić od limfogranulomatozy, łagodnych i złośliwych guzów (torbiele, mięsak limfatyczny itp.).

Zabieg jest złożony, długotrwały, ciągły, inscenizowany. Musisz stworzyć odpowiedni tryb: odpowiedni sen, odpoczynek w ciągu dnia, długi pobyt na świeżym powietrzu. Do utwardzania ciała używane kąpiele powietrzne, zabiegi wodne, fizykoterapia. Należy zmniejszyć stres fizyczny i psychiczny. Jedynie w przypadku zdekompensowanych postaci gruźlicy lub w ostrym okresie choroby niezbędny jest odpoczynek w łóżku z intensywnym wykorzystaniem świeżego powietrza.

Posiłki powinny być kompletne i zawierać zwiększoną ilość białek zwierzęcych, świeżych owoców, warzyw i dodatkowo witamin, zwłaszcza C, B1, B2, A i kwasu nikotynowego. Kompleks witamin B można dodawać w postaci napoju drożdżowego. Zaleca się zwiększenie dziennych kalorii o 15–20%.

Dzieci z wczesnym i przewlekłym zatruciem gruźlicą powinny zostać skierowane do szpitala, aby wykluczyć inne choroby podobne w obrazie klinicznym i zapobiec rozwojowi lokalnych form gruźlicy.

Główną metodą leczenia dzieci z gruźlicą jest stosowanie leków gruźliczych. Dzieciom z wczesnym i przewlekłym zatruciem gruźlicą przepisuje się dwa główne leki chemioterapeutyczne - tubazyd lub ftivazid i PASK przez co najmniej 6 miesięcy. Następnie są wysyłane do sanatorium. Dawki leku, patrz tabela. 14

Dzieci z lokalną postacią gruźlicy są leczone w szpitalu do czasu ustąpienia aktywności procesu, a następnie są wysyłane do sanatorium aż do całkowitego wyleczenia klinicznego.

W kompleksie pierwotnej gruźlicy, zapaleniu oskrzeli w fazie naciekania, stosuje się trzy główne czynniki: streptomycynę, preparaty z grupy GIN K (Tubazid, Ftivazid, Metazid, Salyuzid itp.) I PASK przez 1,5-2, rzadziej 3 miesiące, a następnie streptomycyna jest anulowana i kontynuuje leczenie te dwa leki trwają co najmniej 8 miesięcy; z guzowatym zapaleniem oskrzeli - nie mniej niż 1-1,5 roku. W przypadku zapalenia oskrzeli i pierwotnego kompleksu tubazyd i PAS są przepisywane w fazie zagęszczania i zwapnienia; przy braku objawów klinicznych aktywności - przez 3 miesiące, w obecności aktywności - przez 6-8 miesięcy.

W przypadku gruźlicy prosówkowej i hematogennej, podawanie streptomycyny, leku z grupy GINK i PASK, trwa od 3 do 6 miesięcy, po czym następuje wyznaczenie dwóch leków (tubazid i PASK) na okres co najmniej 1,5 roku.

Jeśli zapalenie oskrzeli komplikuje gruźlica oskrzelowa, solutyzon podaje się w postaci aerozolu w 1-2% roztworze w ilości 1,5-3 ml; przebieg leczenia przez 1-2 miesiące.

Jedynie wraz z rozwojem oporności bezpośredniej lub krzyżowej mycobacterium tuberculosis na leki tuberkulostatyczne pierwszego rzędu, przy braku efektu klinicznego, gdy przez 1,5-2,5 miesiąca nie występują oznaki poprawy lub występuje pogorszenie lub komplikacja procesu na tle leczenia, stosuje się leki z serii II. Są słabsze i bardziej toksyczne. Obecnie coraz częściej stosowane są nowe leki: etambutol, ryfampicyna, rifamycyna. W swojej aktywności są zbliżone do leków z grupy GINK, są dobrze wchłaniane, mają niską toksyczność i nie posiadają odporności krzyżowej. Zabieg przeprowadza się w połączeniu z przygotowaniami grupy GINK.

Przy długotrwałym stosowaniu leków przeciwgruźliczych rozwijają się działania niepożądane: zawroty głowy, ból głowy, gorączka, wysypka alergiczna, eozynofilia we krwi. Kiedy bierzesz PASK, tibon możliwy ból brzucha, nudności, wymioty, wzdęcia.

W celu osłabienia stanu hiperperiodycznego, w fazie wysiękowej czasami przepisywane są leki kortykosteroidowe (prednizon itp.). Czas trwania leczenia wynosi 1,5-2 miesiące z jednoczesną masywną chemioterapią. Wskazania do stosowania leków hormonalnych: gruźlica błon surowiczych (zapalenie opłucnej, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie otrzewnej), naciekowe zmiany w płucach, ostre dysaminowane postacie gruźlicy, niedodma, próchnica.

Aby zapobiec skutkom ubocznym grupy leków GINK, witamina B6 jest wstrzykiwana do leku w postaci 2,5-5% roztworu 0,5-1 ml co drugi dzień przez 1,5-2 miesiące, witaminy B12 i B1, kwas glutaminowy.

Aby złagodzić reakcję alergiczną, która występuje, gdy podawana jest streptomycyna, pantotenian wapnia jest przepisywany w dawce 0,4-0,8 g / dobę w 2 dawkach podzielonych przez cały okres leczenia streptomycyną.

Podczas leczenia cykloseryną, kwas glutaminowy podaje się w dawce 1,5-2 g / dzień, ATP podaje się w 1 ml 1% roztworu przez 1-1,5 miesiąca i witaminę B6. W celu odczulenia należy przepisać glukonian wapnia, difenhydraminę, suprastynę lub diprazynę. Aby poprawić metabolizm i poprawić czynność wątroby, wskazane jest podawanie witaminy 6,5 (pangamat wapnia), kokarboksylazy, ATP, witaminy B12 w dawkach wiekowych; ze słabym apetytem - sok żołądkowy, apilak.

Terapia stymulująca jest stosowana u dzieci z przewlekłym zatruciem gruźlicą, które jest trudne do leczenia, a następnie w przewlekłym przebiegu gruźlicy pierwotnej u dzieci, które nie otrzymują kompensacji przez długi czas. W tym łańcuchu wstrzykuje się gamma globulinę i aloes, zgodnie ze wskazaniami wykonuje się transfuzję osocza. Opalanie jest wskazane dla pozapłucnych postaci gruźlicy (zapalenie węzłów chłonnych szyjnych węzłów chłonnych, gruźlica kości, mazadenitis), przewlekłe zatrucie gruźlicą.