Streptococcus jest jednym z najczęstszych mikroorganizmów, w którym jest drugim po gronkowcu. Mikrob żyje na skórze i błonach śluzowych. Przy silnej odporności jego obecność może być bezobjawowa, ale gdy jest osłabiona, pojawiają się ropne choroby.
Co to jest paciorkowiec i jak jest przenoszony?
Streptococcus jest gram-dodatnią bakterią o kształcie kulistym lub jajecznym.
Streptococcus jest mikroorganizmem, który jest jedną z części składowych normalnej mikroflory skóry. Jest powszechny i nie szkodzi zdrowym ludziom z rozwiniętą odpornością. Pod mikroskopem bakterie wyglądają jak drobnoustroje sferyczne lub w kształcie jaja, pogrupowane w kolonie w postaci łańcuchów, które nadały im tę nazwę.
Paciorkowce zamieszkują skórę, błony śluzowe, drogi oddechowe i jelita ludzi. Są to głównie przedstawiciele gatunków niehemolitycznych, ale nawet paciorkowce hemolityczne mogą żyć w małych ilościach bez szkody dla zdrowia. Zmiany zakaźne występują, gdy paciorkowce hemolityczne pojawiają się na skórze w zbyt dużych ilościach, podczas gdy odporność pacjenta jest osłabiona.
Źródłem zakażenia jest zawsze chory lub zdrowy nosiciel zakażenia. Ponadto bakterie mogą żyć na sierści zwierzęcej, glebie i wodzie, ale nie są odporne na ludzi. Istnieje również autoinfekcja - gdy osoba staje się źródłem infekcji dla siebie. Kiedy to nastąpi, przeniesienie mikroorganizmów z jednego obszaru ciała do drugiego.
Bakterie są przenoszone na dwa główne sposoby - w powietrzu iw kontakcie z gospodarstwem domowym (dotyczy to również autoinfekcji).
Pierwszy sposób to przenoszone choroby dróg oddechowych, przynajmniej - skóra, druga - choroby skóry i jelit. Niebezpieczeństwo jest reprezentowane przez brudne ręce, artykuły ogólne, przedmioty gospodarstwa domowego.
Promuje przenoszenie niezgodności z zasadami higieny osobistej. Dodatkowym czynnikiem u dzieci jest brak niezbędnej wiedzy i odpowiedniej kontroli dorosłych, co często ma miejsce w grupach przedszkolnych dzieci.
Droga seksualna nie jest możliwa, ale podczas stosunku płciowego może dojść do zakażenia poprzez kontakt z formami choroby skóry. Zakażenie płodu od matki jest możliwe podczas przejścia kanału rodnego lub zakażenia wewnątrzmacicznego, co prowadzi do poważnych patologii u płodu.
Jakie są objawy paciorkowców?
Objawy są bardzo zróżnicowane i zależą od lokalizacji bakterii
Objawy paciorkowca można podzielić na ogólne i miejscowe. Częste objawy występują niezależnie od tego, który obszar jest dotknięty. Obejmują one objawy ogólnego zatrucia - ból głowy, wysoką gorączkę, złe samopoczucie. W przypadku zakażeń paciorkowcami są one zawsze silnie zaznaczone.
Lokalne objawy zależą od tego, który obszar jest dotknięty. Mogą to być zapalenie skóry, kaszel z plwociną w drogach oddechowych, biegunka, nudności i wymioty w chorobach jelit. Choroby mogą powodować poważne komplikacje aż do sepsy.
Konieczne jest mówienie więcej o niektórych formach chorób paciorkowcowych. Wśród najczęstszych:
- Ból gardła paciorkowcowego - dość poważne uszkodzenie dróg oddechowych. Występuje z wysoką gorączką, jednostronnym lub obustronnym powiększeniem migdałków i bólem gardła. Na migdałkach wyraźnie widoczna biała lub brązowa płytka, która rozciąga się na tył gardła.
- Szkarłatna gorączka jest chorobą dziecięcą dróg oddechowych, która jest również wywoływana przez paciorkowce. Różni się od bólu gardła wyglądem na skórze niewielkiej punktowej wysypki - krwotokami. Choroba jest niebezpieczna, ponieważ toksyna streptococcus obficie przedostaje się do krwioobiegu, co może powodować ciężkie zatrucie i powodować rozwój chorób autoimmunologicznych. Podczas leczenia bardzo ważne jest obserwowanie odpoczynku w łóżku.
- Erysipelas to uszkodzenie skóry i tłuszczu podskórnego, które może uwięzić węzły chłonne i zakłócić przepływ limfy. Jego charakterystyczne cechy to silny ból, zaczerwienienie skóry, rozprzestrzenianie się w postaci płomieni, miejscowa temperatura znacznie wzrasta.
- Streptoderma różni się od róży tym, że jednocześnie pojawiają się ropne wysypki o różnych rozmiarach. Ich intensywność zależy od głębokości zmiany skórnej. Na tle streptodermy może rozwinąć się wrak lub ropień. Ta choroba najczęściej prowadzi do zmian septycznych.
- Zatrucia pokarmowe wywołane przez paciorkowce, płyną szybko, ale krótko. Występują, gdy używa się produktów niespełniających norm lub gdy zasady gotowania nie są przestrzegane (na przykład, jeśli nośnik infekcji przygotowywał jedzenie). Towarzyszą mu wymioty i biegunka, która trwa 2-3 dni, a następnie przechodzi niezależnie.
Jak możesz to zdiagnozować?
Wyniki rozmazów bakposeva i plwociny pomogą określić obecność zakażenia w drogach oddechowych
Najbardziej niezawodną metodą diagnozy jest badanie bakteriologiczne. W tym celu należy pobrać próbkę odłączalną od skóry lub dotkniętych migdałków, umieścić na pożywce i po wystąpieniu kolonii zbadanych pod mikroskopem. Pojawienie się kolonii następuje dość szybko, mają raczej charakterystyczny wygląd, a doświadczony specjalista może określić Streptococcus nawet przed mikroskopem.
Równocześnie z mikroskopią określa się również wrażliwość patogenu na antybiotyki. Aby to zrobić, w pożywce, dodaj leki, które są w szpitalu i są skuteczne przeciwko gronkowcom. Jeśli pojawi się oporność na jakikolwiek lek, bakterie będą dalej na nim rosły. W przypadku przerwania wzrostu bakterii - jest to wskaźnik, że antybiotyk będzie skuteczny w leczeniu choroby.
Leczenie farmakologiczne infekcji
Objawy choroby są bardzo specyficzne, co często pozwala na postawienie wstępnej diagnozy przed uzyskaniem wyników wysiewu. W większości przypadków antybiotyki są przepisywane po wstępnej diagnozie, a wyniki analizy potwierdzają poprawność decyzji.
Najskuteczniejszymi lekami przeciwko paciorkowcom są naturalne i syntetyczne chronione penicyliny (Amoxiclav), cefalosporyny (Cefuroksym) i makrolidy.
Kompleksowe leczenie infekcji, w tym antybiotyki
Penicyliny są uważane za leki z wyboru dla większości pacjentów, cefalosporyny są przepisywane dzieciom i osobom starszym - reakcje alergiczne występują rzadziej w patologiach nerek. Makrolidy są uważane za leki rezerwowe w obecności przeciwwskazań do dwóch pierwszych grup leków, jak również oporności bakterii na nie.
Dodatkowo przepisano leki przeciwzapalne i przeciwgorączkowe - NLPZ. W przypadku chorób skóry stosuje się maści i okłady z antybiotykami (lewomekol, maść tetracyklinowa). W przypadku rozcięcia, a szczególnie szkarłatnej gorączki, zaleca się odpoczynek w łóżku, aby zapobiec masywnym toksynom we krwi. Infekcje jelitowe są leczone sorbentami i dietami z lekkostrawnych produktów.
Metody i wskazówki ludowe
Środki ludowe do leczenia paciorkowców w oparciu o stosowanie roślin leczniczych. Można je łączyć z leczeniem przepisanym przez lekarza, ale powinieneś o tym poinformować specjalistę.
Więcej informacji na temat infekcji skóry paciorkowcami można znaleźć w filmie:
Wśród najbardziej skutecznych i bezpiecznych metod ludowych:
- Puree z porzeczki. Należy kruszyć jagody czarnej porzeczki i używać tego puree 250 g trzy razy dziennie. Nie należy dodawać cukru. Po trzech dniach musisz zmniejszyć liczbę jagód do 100 g, ale także trzy razy dziennie. Pomoże to pozbyć się bakterii.
- Dzika róża, a także porzeczki - cenne źródło witaminy C, która jest niezbędna do wzmocnienia układu odpornościowego. Wlew bioder stosuje się 150 mg dwa razy dziennie.
- Cebula i czosnek - są dodawane do wszystkich produktów w celu osiągnięcia efektu leczniczego.
- W przypadku bólu gardła pomaga płukanie gardła z wywarami z rumianku i nagietka. Jak również roztwór soli i sody. Liczba płukań może być różna, najszybszy sposób (dotyczy tylko dorosłych) - płukanie co godzinę w ciągu dnia. Pozwala złagodzić ból gardła, zmniejszyć przepływ toksyn do krwi.
- W przypadku róży zaleca się smarowanie skóry i wykonywanie okładów z wywarów z rumianku, serdecznika pospolitego, krwawnika i nagietka.
Wszystkie te środki w żaden sposób nie zastępują pełnowartościowego leczenia - mogą jedynie poprawić samopoczucie pacjenta, pozwolić mu na kontynuowanie aktywnej pracy pomimo choroby. Jednak najlepszym lekarstwem na infekcje bakteryjne są antybiotyki.
Jagody z czarnej porzeczki zawierają witaminę C i są naturalnym antybiotykiem.
Aby nie zostać zakażonym zakażeniem paciorkowcowym, należy przestrzegać najprostszych zasad higieny osobistej - regularnie brać prysznic, myć ręce, unikać gotowania chorych i komunikowania się z dziećmi. Szczególną uwagę należy zwrócić na rozwój umiejętności higienicznych u dzieci - w grupach dzieci paciorkowce rozprzestrzeniają się bardzo szybko.
Pacjenci z niewielkimi zmianami skórnymi powinni być szczególnie ostrożni. Ważne jest, aby nie dopuścić do dostania się brudu do ran, nawet tych najmniejszych. Wszelkie uszkodzenia, nawet zadrapania kota, muszą być spłukane bieżącą wodą i poddane działaniu środka antyseptycznego. Podczas pracy, w której skóra może dostać infekcji, konieczne jest uszczelnienie ran taśmą klejącą. Poważne obrażenia muszą być obsługiwane i zszywane w izbie przyjęć.
Pacjenci ze streptokokowym bólem gardła muszą nosić maski, aby nie zarazić innych. Maski należy wymieniać co 2 godziny. W przypadku róży lub streptodermy pożądane jest, aby wyjść tak mało, jak to możliwe - taki pacjent jest zawsze źródłem infekcji. Wszyscy członkowie rodziny pacjenta muszą uważnie monitorować higienę, a także regularnie zmieniać pościel i czyścić na mokro w pokoju pacjenta. Wymagane jest regularne wietrzenie.
Jakie jest niebezpieczeństwo zakażenia paciorkowcami i jak je leczyć?
Paciorkowiec jest drobnoustrojem gram-dodatnim, który wywołuje grupę chorób zakaźnych, które dotykają głównie skóry, układu oddechowego i układu moczowo-płciowego. Ten patogen jest obecny w każdym zdrowym organizmie i często żyje bez żadnej manifestacji siebie. Ale konieczne jest pojawienie się czynników prowokujących - rozpoczyna atak.
Przyczyny i metody infekcji
Źródłem zakażenia patogennych paciorkowców jest chory lub zdrowy nosiciel tych bakterii. Zakażenie paciorkowcami można przenosić na kilka sposobów:
- aerozol lub powietrze (kaszel, kichanie, mówienie, całowanie - z cząsteczkami bakterii śliny są uwalniane);
- kontakt i gospodarstwo domowe (bakterie są przenoszone przez kontakt z przedmiotami, naczyniami, pościelami używanymi przez chorego);
- seksualne (przenoszenie patogenów następuje poprzez stosunek płciowy);
- pionowe (zakażenie występuje podczas ciąży i porodu od matki do dziecka).
Nieodpowiednio przetworzone instrumenty medyczne, słaba higiena i stosowanie złej jakości żywności mogą powodować zakażenia paciorkowcami.
Grupy ryzyka
Istnieje wysokie ryzyko zarażenia paciorkowcami u noworodków, ciężarnych, spalonych, rannych i pooperacyjnych. Ich układ odpornościowy jest słaby i niezdolny do wytrzymania czynników patogennych.
Ponadto prawdopodobieństwo infekcji zwiększa czynniki, takie jak:
- niezdrowe nawyki - palenie, alkohol, narkotyki;
- długotrwałe stosowanie antybiotyków;
- zwiedzanie salonów kosmetycznych - manicure, pedicure, piercing, farsz do tatuażu;
- hipowitaminoza;
- pracować w zanieczyszczonych i niebezpiecznych gałęziach przemysłu.
Szkoda dla ciała
Paciorkowce mają patogenną zdolność do wytwarzania toksyn i enzymów, które poprzez przenikanie do krwi i limfy są zdolne do wywołania procesu zapalnego w narządach. Ten patogen wytwarza następujące substancje:
- Erythrogenic - rozszerza małe naczynia, prowokuje pojawienie się wysypki (ze szkarłatną gorączką);
- leukocydyna - niszczy leukocyty, zmniejszając w ten sposób układ odpornościowy;
- Streptolizyna - wywiera niszczący wpływ na serce i komórki krwi;
- nekrotoksyna - powoduje martwicę tkanek po kontakcie z nimi.
Istnieją niezdrowe warunki, w których paciorkowce aktywnie manifestują się i wpływają na organizm:
- cukrzyca;
- patologia układu hormonalnego.
- Zakażenie HIV;
- hipotermia;
- ARI, ARVI, grypa;
- cięcia, urazy, oparzenia gardła, jamy ustnej i nosa;
Klasyfikacja paciorkowców
Paciorkowce chorobotwórcze mają kilka typów, z których każdy ma określony obszar uszkodzeń.
- Paciorkowce alfa-hemolizujące są mniej niebezpiecznym drobnoustrojem. Czasami powoduje zapalenie gardła, ale częściej objawia się asymptomatycznie.
- Paciorkowce beta-hemolizujące to patogen patogenny, który atakuje skórę, drogi oddechowe i układ moczowo-płciowy.
- Streptococcus hemolityczny lub gamma jest bezpiecznym przedstawicielem, który nie niszczy komórek krwi.
Stany patologiczne wywołane przez paciorkowce beta-hemolizujące łączy jeden termin - zakażenie paciorkowcowe. W przypadku medycyny ma to ogromne znaczenie, ponieważ jest to szczególnie niebezpieczny gatunek i stanowi zagrożenie dla organizmu. To z kolei dzieli się na następujące grupy:
Czynnik sprawczy grupy A - powoduje zapalenie gardła, zapalenie migdałków, ból gardła, szkarlatynę, a także może powodować takie powikłania, jak zapalenie kłębuszków nerkowych i reumatyzm. Tworzą ropne procesy w narządach.
Streptococcus grupa B - wiele osób nie wywołuje objawów ubocznych, jednak z dużą liczbą ich w pochwie kobiety może rozpocząć się zapalenie sromu i pochwy, zapalenie błony śluzowej macicy i zapalenie pęcherza moczowego. Przenoszenie patogenu w czasie ciąży z matki na dziecko jest niebezpieczne w rozwoju zapalenia płuc, zapalenia opon mózgowych lub posocznicy u dziecka. U mężczyzn obecność tego typu powoduje zapalenie cewki moczowej.
Paciorkowce grupy C i G - powodują hemolizę komórek, wywołują rozwój posocznicy, ropne zapalenie stawów, infekcje tkanek miękkich.
Streptococcus group D - oprócz faktycznie D patogenów, enterokoki są również włączone. Powodują zapalenie wsierdzia, ropne zapalenie jamy brzusznej.
Streptococcus pneumonia - jest przyczyną zapalenia płuc, zapalenia zatok, zapalenia ucha, zapalenia opon mózgowych.
Objawy
Objawy choroby będą zależeć od rodzaju patogenu i miejsca jego lokalizacji i rozmnażania. Okres inkubacji wynosi od kilku godzin do 4-5 dni.
Streptococcus, który jest w gardle - jest przyczyną takich chorób jak zapalenie migdałków, zapalenie gardła, szkarłatna gorączka. Klinicznie charakteryzuje się następującymi cechami:
- ból gardła podczas przełykania;
- pojawienie się płytki nazębnej na języku i migdałkach;
- kaszel;
- ból w klatce piersiowej;
- gorączka;
- wysypki na skórze i języku szkarłatne - ze szkarłatną gorączką.
Paciorkowce w nosie - mogą powodować nieżyt nosa, zapalenie zatok, zapalenie zatok, a także powodować zapalenie ucha środkowego. Obraz kliniczny rozmnażania paciorkowców w jamie nosowej wygląda tak:
- przekrwienie błony śluzowej nosa;
- ropne wydzieliny z nosa;
- bóle głowy, zwłaszcza przy zginaniu ciała;
- słabość, złe samopoczucie.
Streptococcus na skórze - powoduje proces zapalny na skórze. Objawia się w postaci liszaja, róży, streptodermy. Symptomatycznie objawia się jako:
- zaczerwienienie - zauważalna jest wyraźna granica między zdrowymi a dotkniętymi obszarami skóry;
- swędzenie;
- obecność pęcherzyków o zawartości ropnej;
- temperatura ciała sięga 38-39 ° C;
- bolesność skóry po dotknięciu.
W tym filmie dermatowenerolog Makarchuk V.V. opowiada o przyczynach i objawach streptodermy u dzieci.
Streptococcus w ginekologii jest często przyczyną zapalenia błony śluzowej macicy, zapalenia sromu i pochwy, zapalenia szyjki macicy i zapalenia pęcherza moczowego. Ogólny obraz może objawiać się następującymi cechami:
- ból podbrzusza;
- wydzielina z pochwy;
- powiększona macica;
- podwyższona temperatura ciała;
- ból lub swędzenie podczas oddawania moczu.
Istnieją 4 etapy rozwoju zakażenia paciorkowcami:
- Etap 1 - penetracja patogenu i rozwój ogniska zapalnego.
- Etap 2 - rozprzestrzenianie się bakterii chorobotwórczych w całym organizmie.
- Etap 3 - odpowiedź immunologiczna organizmu.
- Etap 4 - porażka narządów wewnętrznych.
Diagnostyczne metody badawcze
Aby zidentyfikować sam patogen i jego rodzaj, a także określić jego odporność na leki przeciwbakteryjne, konieczne są następujące badania laboratoryjne:
- analiza bakteriologiczna migdałków, zmian na skórze, pochwy, wydzieliny z plwociny;
- ogólna analiza krwi i moczu;
- dodatkowe metody badania - elektrokardiogram, prześwietlenie płuc, USG narządów wewnętrznych.
Podczas diagnozy i późniejszego leczenia konieczne jest skonsultowanie się ze specjalistą od chorób zakaźnych, specjalistą laryngologiem, dermatologiem, ginekologiem, terapeutą, pediatrą, w zależności od lokalizacji uszkodzenia organizmu.
Zasady leczenia
Streptococcus terapii farmakologicznej powinien być kompleksowy, to znaczy obejmuje kilka etapów:
- Terapia antybakteryjna - Ampicylina, Augmentin, Amoksycylina, Penicylina benzylowa, Cefotaksym, Ceftriakson, Doksycyklina, Klarytomycyna. O wyborze leku, dawki i przebiegu leczenia decyduje lekarz prowadzący.
- Immunostymulanty - Immuno, Lizobakt, Immunal, kwas askorbinowy.
- Probiotyki do przywrócenia jelit po zażyciu antybiotyków - Linex, Bifidobakterin, Enterohermina.
- Leczenie objawowe - Farmazolina (z przekrwieniem nosa), ibuprofen (w wysokiej temperaturze).
- Kompleksy witaminowe.
Środki ludowe
Stosowanie metod ludowych może mieć wpływ tylko w połączeniu z lekami. W leczeniu zakażeń paciorkowcowych takie środki okazały się korzystne:
- Płukanki z naparami ziołowymi - rumianek, szałwia, nagietek, propolis.
- Morele Puree z tego owocu do użycia 3 razy dziennie, uszkodzenie skóry można również smarować miąższem.
- Dzika róża Weź 50 g owoców w 500 ml wody i gotuj mieszaninę przez 5 minut. Daj trochę naparu i spożyj 150-200 ml 2 razy dziennie.
- Cebula, czosnek - naturalne środki przeciw infekcji. Używaj ich lepiej na surowo 1-2 razy dziennie.
- Chlorofilizm. Może być stosowany jako roztwór w sprayu, oleju i alkoholu. Dobrze usuwa zapalenie z migdałków.
- Hop. 10 g szyszek zalać 500 ml przegotowanej wody i ostudzić. Weź 100 ml na pusty żołądek 3 razy dziennie.
Cechy obrazu klinicznego i metody leczenia infekcji u noworodków i dzieci
Zakażenia paciorkowcami u niemowląt i małych dzieci stanowią poważne zagrożenie. Zakażenie płodu następuje przez płyn owodniowy, kanał rodny lub mleko matki. Objawy tej infekcji obserwuje się w pierwszych godzinach po urodzeniu.
Jeśli matka zakaża dziecko w czasie ciąży, dziecko może urodzić się z zapaleniem opon mózgowych lub posocznicą. Zaraz po urodzeniu można zauważyć wysypki skórne na ciele, gorączkę, krwawienie z ust, krwotoki pod skórą.
Lekarz wybiera taktykę leczenia, ale odpowiednio, przede wszystkim konieczne jest rozpoczęcie terapii antybiotykowej.
Cechy przebiegu i leczenia zakażeń paciorkowcowych u kobiet w ciąży
Streptococcus może być obecny w środowisku pochwy u kobiet bezobjawowo, ale w czasie ciąży ciało słabnie, odporność spada, a patogen przejawia się już od strony patologicznej. Powoduje zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie błony śluzowej macicy, zapalenie szyjki macicy, zapalenie jelita grubego, posocznicę posocznicę, zapalenie kłębuszków nerkowych, co może prowadzić do zakażenia płodu.
W przypadku znalezienia paciorkowców w testach u kobiet w ciąży, lekarz pilnie hospitalizuje kobietę i wybiera właściwe leczenie. Terapia powinna rozpocząć się natychmiast, ponieważ ważne jest, aby zapobiegać zakażeniu płodu. Ponadto patogen może powodować przedwczesne porody, pęknięcie łożyska, a także śmierć płodu dziecka.
Komplikacje i konsekwencje
Ważne jest, aby prawidłowo zdiagnozować zakażenie paciorkowcowe i rozpocząć leczenie na czas. W przypadku braku lub utrzymania nieodpowiedniej terapii lekowej patogen może spowodować poważne komplikacje:
Zapobieganie
Środki zapobiegawcze są ograniczone do podstawowych zaleceń, które mogą chronić przed zakażeniem czynnikiem zakaźnym i jego reprodukcją w organizmie:
- Unikaj kontaktu z osobami chorymi.
- Terminowe leczenie wszystkich chorób, zapobieganie przejściu do stanu przewlekłego.
- Obserwuj higienę, przewietrz pomieszczenie, regularnie przeprowadzaj czyszczenie na mokro.
- Nie dopuszczaj do hipotermii.
- Jedz zdrową żywność bogatą w witaminy i minerały.
- Wyeliminuj uzależnienie.
- Staraj się unikać stresujących sytuacji.
- Dezynfekcja pomieszczenia, w którym był pacjent.
- W przypadku zmian skórnych leczyć roztworami antyseptycznymi.
Streptococcus jest powszechnym mikroorganizmem, który może istnieć bez powodowania szkód. Jednak przy osłabionej odporności aktywnie się rozmnaża, przynosi wiele poważnych problemów zdrowotnych, w tym śmierć. Pojawienie się objawów patologicznych i dysfunkcji ciała powinno być przyczyną natychmiastowej wizyty u lekarza.
Jak przenoszone są paciorkowce: drogi zakażenia, choroba wywołana zakażeniem
Zakażenie paciorkowcami jest jedną z najczęstszych przyczyn różnych chorób zapalnych.
Bakterie te są elementem naturalnej mikroflory, ale pod wpływem pewnych czynników ich liczba znacznie wzrasta.
Z kolei nasilenie aktywności życiowej paciorkowców wywołuje różne choroby.
Jak występuje infekcja?
Istnieje ponad 40 rodzajów bakterii paciorkowców, które mogą przedostać się do organizmu na różne sposoby.
W większości przypadków infekcja następuje poprzez ścieżki kontaktu, czyli z bezpośrednią interakcją osoby z zainfekowanymi obiektami lub innymi osobami.
- Gospodarstwo domowe. Zakażenie zakażeniem paciorkowcowym występuje podczas używania artykułów gospodarstwa domowego, środków higieny osobistej, a także różnych przedmiotów używanych przez człowieka w życiu codziennym. Najczęściej jako źródło infekcji są ręczniki, naczynia, zabawki, odzież, bielizna, grzebienie. Przenikanie bakterii do organizmu następuje poprzez mikroskopijne uszkodzenie skóry.
- W powietrzu. Bakterie Streptococcus są zdolne do życia w różnych płynach przez długi czas. W szczególności dotyczy to płynu ślinowego, śluzu nosa, kropli potu. Spożycie występuje, gdy ślina lub inne substancje wchodzą w kontakt ze skórą, takie jak kichanie lub kaszel. Ponadto infekcja może dostać się do ciała podczas pocałunku.
- Zakażenie podczas ciąży. Paciorkowce charakteryzują się wysoką zdolnością przenikania i mobilnością. Z tego powodu bakterie mogą przedostać się do organizmu nienarodzonego dziecka przez łożysko i tym samym zainfekować je przed urodzeniem. Zakażenie może również wystąpić bezpośrednio podczas porodu.
- Seksualny. Zakażenie paciorkowcami może być przenoszone podczas stosunku płciowego. Przyczynia się to znacząco do braku antykoncepcji i nieprzestrzegania zasad higieny intymnej.
- Infekcja przez instrumenty medyczne. Przenikanie zakażenia paciorkowcowego do organizmu może wystąpić podczas różnych procedur medycznych ze względu na fakt, że używane instrumenty lub instrumenty nie są dobrze wysterylizowane. Ta kategoria obejmuje również zakażenie, które występuje podczas transfuzji krwi.
Mówiąc o tym, jak przenoszone są paciorkowce, należy zwrócić uwagę na fakt, że zakażenie nie zawsze prowadzi do rozwoju choroby, przyczynia się do tego wiele negatywnych czynników.
Dlaczego rozwijają się choroby?
Gdy odporność spada, paciorkowce wywołują chorobę.
Po wystąpieniu zakażenia paciorkowcami choroba może nie wystąpić natychmiast. Wynika to z określonego okresu inkubacji, którego okres może się różnić w zależności od różnych aspektów.
Największe znaczenie w rozwoju prawie każdej choroby zakaźnej ma stan układu odpornościowego. Jeśli właściwości immunologiczne organizmu nie zostaną osłabione, prawdopodobieństwo rozwoju choroby jest zminimalizowane.
Powinieneś wiedzieć, że nawet przy braku objawów zarażona osoba jest potencjalnym domokrążcą i może przekazać infekcję innym ludziom.
Czynniki przyczyniające się do rozwoju chorób wywołanych przez paciorkowce:
- Obecność ostrych lub przewlekłych chorób
- Jakościowe i ilościowe wskaźniki krwi
- Codzienna dieta
- Mając złe nawyki
- Warunki klimatyczne i środowiskowe
Patogenne działanie paciorkowców tłumaczy się tym, że życiowej aktywności bakterii towarzyszy uwalnianie różnych toksycznych substancji. Z kolei mają działanie depresyjne na komórki błon śluzowych, powodują ekspansję małych naczyń włosowatych, powodując obrzęk lub wysypkę.
Zakażenie paciorkowcami wymaga obowiązkowego leczenia
Ponadto paciorkowce wytwarzają wiele substancji enzymatycznych, dzięki czemu zakażenie rozprzestrzenia się w całym organizmie.
Z reguły głównym miejscem zapalenia jest miejsce penetracji zakażenia paciorkowcami w organizmie.
Może mieć ropny charakter, kontynuować stopniową śmierć zaatakowanych tkanek.
Rozprzestrzenianie się infekcji przez ciało następuje przez układ limfatyczny, dlatego też występuje znaczny wzrost liczby węzłów chłonnych w chorobach wywoływanych przez tę grupę bakterii.
Ogólnie rzecz biorąc, rozwój chorób wywołanych przez paciorkowce występuje pod wpływem wielu czynników, z których główną jest niska odporność.
Jakie choroby wywołują paciorkowce
Zakażenie może wywołać wiele różnych chorób. W niektórych przypadkach bakterie paciorkowców działają równocześnie z innymi typami drobnoustrojów chorobotwórczych.
Choroby wywołane przez paciorkowce:
- Zapalenie migdałków (angina)
- Szkarłatna gorączka
- Erysipelas
- Zapalenie kości i szpiku
- Zapalenie gardła
- Katar
- Zapalenie miazgi
- Przejawy septyczne
W przypadku braku specyficznego leczenia zakażenie paciorkowcami może wywołać różne powikłania. W szczególności choroby mogą powodować ciężkie reakcje alergiczne, ropne zapalenie.
W niektórych przypadkach bakterie wpływają na błony serca, co z kolei wiąże się z rozwojem chorób układu sercowo-naczyniowego.
Ostre choroby układu moczowo-płciowego mogą rozwijać się w połączeniu z zakażeniem gronkowcowym. W przypadku braku terminowego leczenia, nabierają postaci przewlekłej, są trudne do wyleczenia i, co do zasady, towarzyszą im regularne zaostrzenia.
Niewątpliwie paciorkowce to patologia, która wymaga skutecznej terapii przeciwbakteryjnej. Nie zaleca się samoleczenia, a gdy pojawią się objawy choroby, należy szukać pomocy medycznej.
Zakażenie paciorkowcami może być przenoszone na różne sposoby, powodując jego aktywność poważnych procesów zapalnych. Przy braku efektu terapeutycznego aktywność bakteryjna może prowadzić do poważnych powikłań.
Eksperci powiedzą więcej o paciorkowcach na filmie:
Streptococcus
Streptococcus co to jest? Pod nazwą „zakażenie paciorkowcami” łączy się choroby zwane paciorkowcami hemolitycznymi. Są to bardzo różnorodne choroby: raczej „niewinne” procesy zapalne na skórze, w gardle, nosie, nosogardzieli, uszach i szkarlatynie oraz różycy, a wreszcie najtwardsze paciorkowcowe zapalenie płuc, któremu towarzyszy ropień płuc i posocznica. We współczesnej medycynie problem zakażenia paciorkowcami, a zwłaszcza posocznicy paciorkowcowej, jest jednym z najpilniejszych problemów w chirurgii i terapii.
Czym jest zakażenie paciorkowcami
Czynnikiem wywołującym zakażenie paciorkowcami jest paciorkowiec hemolizujący. Istnieje wiele rodzajów i grup paciorkowców, więc po wystąpieniu infekcji paciorkowcowej odporność rozwija się tylko do specyficznego rodzaju paciorkowców hemolizujących, a odporność ta jest bardzo krucha. Wyjaśnia to możliwość rozwoju u jednej osoby innych form zakażenia paciorkowcami - zapalenia migdałków, zapalenia ucha, nieżytu nosa itp.
Paciorkowce hemolityczne wytwarzają substancje toksyczne - egzotoksyny, które wzmagają ogólne zatrucie. Jednym ze składników egzotoksyny jest tzw. Erytrogenna toksyna Dicka lub ogólna toksyna działania, toksyna wysypki. Powoduje ogólne zatrucie organizmu i rozwój zespołu gorączki szkarłatnej, a inne toksyny zapewniają jego przenikanie do tkanek. Streptococcus jest dość stabilny w środowisku zewnętrznym, toleruje zamrażanie, utrzymuje się w wysuszonej krwi lub ropie przez tygodnie i miesiące, po podgrzaniu do 70 stopni utrzymuje się przez godzinę. Jednak pod działaniem środków dezynfekujących drobnoustrój szybko umiera. Streptococcus jest bardzo wrażliwy na działanie penicyliny i erytromycyny.
Jak możesz uzyskać strep
Źródłem zakażenia paciorkowcowego jest najczęściej chory człowiek, znacznie rzadziej - nosiciel bakterii. Źródłami zakażenia mogą być pacjenci z jakąkolwiek postacią zakażenia paciorkowcowego, ale najbardziej niebezpieczni są pacjenci ze zmianami w gardle i górnych drogach oddechowych. Podczas kaszlu, kichania, rozmawiające paciorkowce z kroplami śliny „spryskane” innymi. Ponadto po wysuszeniu są mieszane z pyłem i mogą utrzymywać się przez długi czas w pomieszczeniu. W obecności streptodermy - ropnych zmian na skórze wywołanych przez paciorkowce, możliwa jest droga kontaktu zakażenia, jak również rozwój zakażenia pokarmowego, jeśli pokarm został przygotowany przez osobę cierpiącą na paciorkowce.
Kogo to dotyczy?
Podatność na paciorkowce jest wysoka u wszystkich ludzi, ale przede wszystkim jest w dzieciństwie i dzieciństwie, nieznacznie spada po 40-50 latach. Choroba paciorkowców często występuje jesienią i zimą. Miejscem przenikania paciorkowców do organizmu ludzkiego są najczęściej migdałki i górne drogi oddechowe, rzadziej uszkodzona skóra (na przykład rany, wysypka pieluszkowa, otarcia, oparzenia, otarcia). Rozwija się tam pierwotne ognisko zapalne, w którym mikroorganizmy rozmnażają się, gromadzą się toksyny i produkty rozkładu tkanek i organizmów drobnoustrojów. Z tego lokalnego skupienia absorbowane są toksyny i produkty rozpadu, jak również rozprzestrzenianie się paciorkowców, w wyniku czego w organizmie rozwija się proces patologiczny.
Składniki procesu patologicznego w paciorkowcach
W przypadku zakażenia paciorkowcowego występują trzy główne składniki procesu patologicznego: zakaźny, toksyczny i alergiczny.
Zespół zakaźny to zmiana w organizmie, która jest bezpośrednio związana z reprodukcją i aktywnością życiową drobnoustroju. W miejscu wprowadzenia paciorkowca rozwija się nieżytowe (najmniej poważne) zapalenie, które może przekształcić się w ropne lub martwicze. Jednocześnie, ze względu na wysoką agresywność mikroorganizmu, następuje jego szybkie rozprzestrzenianie się z pierwotnego ogniska do otaczających tkanek: do węzłów chłonnych z rozwojem zapalenia węzłów chłonnych i adenoflegmonu. Od gardła do ucha środkowego i zatok przynosowych z rozwojem zapalenia ucha, wyrostka sutkowatego, zapalenia zatok. Streptococcus może przenikać do krwi z dowolnego źródła zapalenia, a następnie możliwe jest rozprzestrzenianie się infekcji przez tzw. Szlak krwiotwórczy (przez krwiobieg) z rozwojem ognisk ropnej infekcji w dowolnym narządzie.
Oznaki zakażenia paciorkowcami
Zespół toksyczny lub zatrucie rozwija się w wyniku wchłaniania toksyn wydzielanych przez paciorkowce hemolityczne. Głównymi objawami zatrucia są gorączka, dreszcze, kołatanie serca, pogorszenie stanu zdrowia, nudności, a czasem wymioty. Mogą wystąpić bóle głowy, zawroty głowy, dezorientacja.
Składnik alergiczny wynika z faktu, że białko paciorkowcowe jest obce dla organizmu, a zatem jest alergenem powodującym „nastrój” alergiczny. Stwarza to warunki do rozwoju zapalenia nerek, reumatyzmu, kolagenozy.
Okres inkubacji paciorkowca
Okres inkubacji dla zakażenia paciorkowcami trwa od kilku godzin do 4-5 dni. Początek choroby jest najczęściej ostry, z brązowym rozwojem miejscowego procesu zapalnego i ogólnym zatruciem. W klasyfikacji zakażenia paciorkowcami rozróżnia się głównie lokalne procesy zakaźne i uogólnione formy, podświetla się szkarlatynę i róży.
- Głównie miejscowymi chorobami paciorkowcowymi są streptoderma, zapalenie tkanki łącznej, ropnie, zapalenie węzłów chłonnych, zapalenie naczyń chłonnych, zapalenie ran i powierzchnie oparzeń.
- Uszkodzenia kości objawiają się zapaleniem stawów i zapaleniem szpiku.
- Uszkodzenia gardła i nosogardzieli to nieżyt nosa, zapalenie gardła, zapalenie migdałków, zapalenie migdałków, zapalenie gruczołowe, zapalenie ucha, zapalenie zatok.
- Uszkodzenia układu oddechowego obejmują zapalenie krtani i tchawicy, zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc.
- Uszkodzenie paciorkowców układu sercowo-naczyniowego objawia się zapaleniem wsierdzia i zapaleniem osierdzia.
- Narządy trawienne - w zapaleniu otrzewnej, zapaleniu pęcherzyka żółciowego, zatruciach toksynami pokarmowymi.
- Porażka układu moczowo-płciowego może prowadzić do zapalenia nerek, zapalenia pęcherza moczowego, odmiedniczkowego zapalenia nerek.
- Porażka układu nerwowego - ropne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, ropień mózgu.
Innymi słowy, osoba nie ma takiego organu, który nie mógłby stać się celem pokonania zakażenia paciorkowcami. Główną uogólnioną postacią zakażenia paciorkowcowego jest septicopyemia (rozprzestrzenianie się drobnoustroju we krwi) z pojawieniem się ognisk zakażenia w dowolnych narządach i tkankach.
Streptococcus: sposoby przenoszenia, objawy, diagnoza i leczenie
We współczesnym świecie istnieje ogromna liczba różnych form pasożytniczych, które przenikają do ludzkiego ciała, powodując rozwój różnych chorób. Do takich form należą paciorkowce.
Co to jest i jak niebezpieczne?
Paciorkowce są rodzajem chemoorganotroficznych bakterii beztlenowych fakultatywnych sklasyfikowanych jako Streptococcaceae. Te mikroorganizmy są pasożytnicze u ludzi i zwierząt.
Zakażenie paciorkowcami mnoży się i świetnie czuje w następujących narządach i układach:
- Układ oddechowy.
- Żołądek i jelita.
- Układ moczowo-płciowy.
- Skóra.
W naturze mikroorganizmy te są obecne w wodzie, powietrzu, na ziemi, owocach i liściach roślin.
Zakażenie paciorkowcami jest obecne w organizmie każdej żywej istoty, ludzie nie są wyjątkiem. Ten rodzaj patogenów nie szkodzi ludzkiemu organizmowi, dopóki jego układ odpornościowy jest w stanie kontrolować ich liczbę.
Mikroby są aktywowane i powodują poważne choroby, gdy tylko odporność zostanie poddana dodatkowemu stresowi, w postaci:
- Hipotermia
- Stres.
- Brak składników odżywczych.
Paciorkowce pod mikroskopem, wyglądają jak łańcuchy lub koraliki zawieszone na nici. Doskonale się rozmnażają w pożywce, której podstawą jest glukoza.
Mnożące się mikroorganizmy chorobotwórcze wydzielają substancje, które są trucizną dla ludzkiego organizmu:
- Hemolizyny.
- Leukocydyna.
- Necrotoxin.
- Śmiertelna toksyna.
- Toksyna erytrogenna.
Przez długi czas żyją w kurzu, sierści zwierząt, przedmiotach gospodarstwa domowego.
Rodzaje paciorkowców
W zależności od zdolności mikroorganizmów do niszczenia ludzkiego ciała, zwykle łączy się wszystkie rodzaje paciorkowców w grupy.
Z której grupy należy czynnik sprawczy, lekarz prowadzący wybiera metodę leczenia pacjenta i odpowiedni do tego celu środek przeciwbakteryjny.
Wyróżnia się następujące rodzaje paciorkowców:
- Hemolityczny. Większość chorób spowodowanych ekspozycją na paciorkowce, powstała podczas zatrucia organizmu typu beta-hemolizującego mikroorganizmów. Ten typ patogenu może zniszczyć czerwone krwinki. W okresie aktywnego wzrostu kolonii bakterie chorobotwórcze wydzielają specjalny rodzaj trucizny, która, wpadając do ludzkiej krwi, niszczy czerwone krwinki. W rezultacie następuje spadek funkcji ochronnych układu odpornościowego.
- Zielony. Warunkowo niebezpieczny dla mikroorganizmów typu ludzkiego. Najbardziej ulubionym siedliskiem tego paciorkowca jest jama ustna. Najlepsze medium do jego reprodukcji, pozostałości słodkiej żywności przetwarzanej przez mikroorganizmy, wydzielają substancję, która zżera szkliwo zębów. Efektem takiego narażenia jest powstawanie próchnicy na zębach lub miazdze, a zielonkawe paciorkowce u osób z osłabionym układem odpornościowym mogą powodować: przewlekłe zapalenie migdałków, zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli, zapalenie opon mózgowych.
- Viridans. Jest to rodzaj prostych mikroorganizmów, które stale zamieszkują błonę śluzową jamy ustnej człowieka, jelit i dróg moczowych. Bakterie te są odpowiedzialne za występowanie chorób takich jak odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie oskrzeli, ropne zapalenie na powierzchni skóry, próchnica, zapalenie przyzębia.
- Agalaktia Dość powszechny typ mikroorganizmów. Często występuje w jelitach i na ludzkich narządach płciowych. Uważany jest za warunkowo niebezpieczny dla zdrowia ludzkiego. Aktywnie rozwija się z pogorszeniem układu odpornościowego. Niebezpieczne dla noworodków, w związku z którymi kobiety w ciąży zbierają materiał w celu wykrycia obecności patogennego drobnoustroju. Leczenie należy wykonać przed rozpoczęciem porodu.
Lokalizacje
Przedłożone mikroorganizmy mogą być zlokalizowane w różnych częściach ciała.
Paciorkowiec w gardle
Jednym z najczęstszych miejsc lokalizacji paciorkowców jest gardło, w którym są one obecne przez cały czas, ale nie jest to powód do niepokoju. Dopóki układ odpornościowy działa normalnie, te mikroorganizmy nie są niebezpieczne.
Najczęściej te patogeny powodują zapalenie migdałków.
Choroba ta charakteryzuje się:
- Wzrost temperatury z 37 do 40 stopni.
- Ból gardła i ból gardła, gorsze przy połykaniu.
- Ból głowy
- Zwiększone zmęczenie.
- Senność.
- Kaszel
Paciorkowate gardło u dziecka może powodować tak poważne choroby, jak:
- Angina
- Przewlekłe zapalenie migdałków.
- Szkarłatna gorączka.
- Zapalenie płuc.
- Próchnica
- Zapalenie przyzębia
Objawami zatrucia ciała dziecka produktami aktywnego życia patogennych mikroorganizmów są:
- Ostry wzrost temperatury ciała.
- Ból gardła, który nasila się po połknięciu.
- Ból głowy
- Ogólne zmęczenie.
Jeśli dziecko nie jest leczone szybko, mogą wystąpić komplikacje:
- Choroba serca.
- Choroby stawów.
- Martwica tkanek.
Paciorkowiec w rozmazie
Niewielka ilość paciorkowców może być obecna w rozmazie u kobiet i nie jest to powodem do szczególnego niepokoju. Ale jeśli ich liczba przekracza normę, pilna potrzeba rozpoczęcia leczenia. Faktem jest, że te mikroorganizmy są stale obecne w organizmie człowieka na błonie śluzowej jamy ustnej, narządach płciowych i jelitach. Dopóki odporność utrzymuje ich liczbę pod kontrolą, są one uważane za warunkowo nieszkodliwe.
Paciorkowiec w nosie
Ten rodzaj drobnoustrojów jest stale umieszczony w nosie u ludzi. Są niebezpieczne tylko wtedy, gdy układ odpornościowy jest narażony na dodatkowy stres. Może to być:
- Stres.
- Hipotermia
- Brak witamin i minerałów w diecie.
Paciorkowce żyjące w nosie mogą powodować:
- Zapalenie zatok.
- Zapalenie tchawicy
- Zapalenie oskrzeli.
- Zapalenie migdałków.
- Zapalenie płuc.
- Zapalenie ucha
Streptococcus w moczu
Wykryj paciorkowce w puszce z moczem, jeśli dostał się tam z jelita. Aby analiza moczu nie wykazała fałszywego wyniku, pacjent musi dokładnie zmyć przed pobraniem materiału.
Test na obecność patogenu w moczu jest obowiązkowy dla kobiet w ciąży. Odbywa się to tak, że w przypadku wykrycia niebezpiecznego mikroorganizmu leczenie rozpoczęto i zakończono przed rozpoczęciem porodu.
Powody
Głównym powodem aktywnego wzrostu kolonii bakterii chorobotwórczych jest gwałtowne pogorszenie funkcjonowania układu odpornościowego.
Odporność osłabia się, jeśli ciało ludzkie jest narażone na dodatkowy stres:
- Stres.
- Niekorzystne siedlisko.
- Zła jakość jedzenia.
- Hipotermia
- Odroczone choroby.
- Złe nawyki (alkoholizm, palenie, uzależnienie od środków odurzających).
Sposoby infekcji
Patogenne paciorkowce mogą przedostać się do ludzkiego ciała na kilka sposobów:
- Zakażenie drogą powietrzną. Prawdopodobieństwo infekcji wzrasta w okresie masywnych przeziębień.
- Ścieżka kurzu powietrza. W pokoju, w którym żyją chorzy i zwierzęta, na wełnie i dywanach obecne są patogenne drobnoustroje. Wraz z wdychanym pyłem wchodzą do ciała zdrowej osoby, gdzie osiedlają się w drogach oddechowych.
- Kontakt i infekcja domowa. Zdrowa osoba jest zarażona podczas dzielenia się przedmiotami gospodarstwa domowego: kubkami, talerzami, ręcznikami.
- Zakażenie seksualne. Zakażenie zdrowej osoby następuje podczas intymności z pacjentem.
- Zakażenie kałowo-doustne. W tym przypadku infekcja występuje, gdy podstawowe zasady higieny nie są przestrzegane.
- Droga medyczna. W tym przypadku zdrowy pacjent placówki medycznej zostaje zainfekowany podczas badania. Taka infekcja jest możliwa tylko wtedy, gdy używane są słabo wysterylizowane instrumenty.
Objawy
Objawy wskazujące na zatrucie organizmu spowodowane aktywacją paciorkowców są następujące:
- Ogólne złe samopoczucie.
- Ból głowy
- Łaskotanie i ból gardła.
- Ostry wzrost temperatury.
- Obrzęk węzłów chłonnych.
- Nudności
Diagnostyka
Ustalenie czynnika chorobotwórczego następuje po otrzymaniu wyników testów.
W tym celu pacjent przyjmuje:
- Smar z gardła.
- Skrobanie z powierzchni skóry.
- Analiza moczu.
- Biochemiczna analiza moczu.
- Badanie krwi
Sieć aptek sprzedaje szybkie testy w celu określenia obecności paciorkowców B-hemolizujących. Może być używany w domu.
Pakiet zawiera szczegółowe instrukcje, po przeczytaniu których każdy może samodzielnie zbierać materiały do analizy. Test może być stosowany zarówno dla dorosłych, jak i dzieci.
Leczenie
Leczenie odbywa się pod nadzorem lekarza. Metody i leki są wybierane przez specjalistę w zależności od wyników analizy.
Po określeniu rodzaju patogenu lekarz wybiera środek przeciwbakteryjny, który może wpływać na pewną grupę mikroorganizmów. Antybiotyki penicylinowe są najczęściej stosowane w leczeniu.
Jeśli dana osoba nie toleruje tych leków, wybiera się dla niego inny lek.
W zależności od choroby, pacjentowi można przepisać antybiotyki wewnętrzne, takie jak:
- Azytromycyna.
- Amoksycylina.
- Ampicylina.
- Augmentin.
- Penicylina benzylowa.
- Cefotaksym.
- Cefuroksym.
- Erytromycyna.
Wraz z antybiotykami pacjentowi przepisuje się leki, których działanie ma na celu przywrócenie mikroflory jelitowej. Efekt uboczny przyjmowanych antybiotyków staje się naruszeniem przewodu pokarmowego.
Oprócz środków przeciwbakteryjnych pacjentowi przepisuje się leczenie terapeutyczne mające na celu wzmocnienie układu odpornościowego.
Aby usunąć toksyny, ciało jest odtruwane. W tym celu pacjentowi przepisuje się leki farmaceutyczne, intensywne picie, dietę.
Zapobieganie
Aby uniknąć choroby spowodowanej zakażeniem paciorkowcowym, potrzebujesz:
- Przestrzegaj zasad higieny.
- Nie dopuszczaj do hipotermii.
- Porzuć złe nawyki.
- Obserwuj tryb dnia, dobrze jest spać.
- Weź kompleksy witaminowe.
Przestrzeganie tych środków zapobiegawczych może zapobiec wnikaniu szkodliwych bakterii do organizmu.
Infekcje paciorkowcowe
Zakażenia paciorkowcowe - grupa chorób, w tym zakażenia wywołane przez florę paciorkowcową różnych gatunków, objawiające się zmianami w drogach oddechowych i skórze. Zakażenia paciorkowcowe obejmują liszajec paciorkowcowy, streptodermę, paciorkowcowe zapalenie naczyń, reumatyzm, zapalenie kłębuszków nerkowych, róży, ból gardła, szkarlatynę i inne choroby. Zakażenia paciorkowcami są niebezpieczną skłonnością do rozwoju powikłań pozakaźnych z różnych narządów i układów. Dlatego diagnoza obejmuje nie tylko identyfikację patogenu, ale także badanie instrumentalne układu sercowo-naczyniowego, oddechowego i moczowego.
Infekcje paciorkowcowe
Zakażenia paciorkowcowe - grupa chorób, w tym zakażenia wywołane przez florę paciorkowcową różnych gatunków, objawiające się zmianami w drogach oddechowych i skórze. Zakażenia paciorkowcami są niebezpieczną skłonnością do rozwoju powikłań pozakaźnych z różnych narządów i układów.
Charakterystyka patogenu
Streptococcus to rodzaj opcjonalnych beztlenowych Gram-dodatnich drobnoustrojów kulistych, które są odporne na środowisko. Paciorkowce są odporne na wysychanie, przechowywane w wysuszonych materiałach biologicznych (plwocina, ropa) przez kilka miesięcy. W temperaturze 60 ° C umrzeć po 30 minutach, pod działaniem chemicznych środków dezynfekujących - po 15 minutach.
Zbiornikiem i źródłem zakażenia paciorkowcowego jest nosiciel bakterii paciorkowcowych lub osoba cierpiąca na formę zakażenia. Mechanizm transmisji to aerozol. Patogen jest przydzielany pacjentom z kaszlem, kichaniem podczas rozmowy. Zakażenie następuje przez unoszące się w powietrzu kropelki, więc głównymi źródłami zakażenia są osoby z pierwotnym uszkodzeniem górnych dróg oddechowych (zapalenie migdałków, szkarłatna). Jednocześnie w odległości większej niż trzy metry nie mogą być już zainfekowane. W niektórych przypadkach możliwe jest wdrożenie dróg przenoszenia pokarmu i kontaktu (poprzez brudne ręce, zanieczyszczoną żywność). W przypadku paciorkowców z grupy A, gdy pewne pokarmy (mleko, jaja, małże, szynka itp.) Wchodzą w korzystną pożywkę, charakterystyczne są reprodukcja i długotrwałe zachowanie zjadliwych właściwości.
Prawdopodobieństwo ropnych powikłań zakażenia paciorkowcami jest wysokie u pacjentów z oparzeniami, ranami, kobietami w ciąży, noworodkami, pacjentami po operacji. Paciorkowce grupy B zwykle wywołują zakażenia układu moczowo-płciowego i mogą być przenoszone przez kontakt seksualny. Noworodki często otrzymują infekcję w wyniku infekcji płynu owodniowego i podczas przejścia przez kanał rodny. Naturalna podatność osoby na bakterie paciorkowcowe jest wysoka, odporność jest swoista dla danego typu i nie zapobiega zakażeniu paciorkowcami innego typu.
Kliniczne formy zakażenia paciorkowcami
Objawy zakażeń paciorkowcami są bardzo zróżnicowane ze względu na dużą liczbę prawdopodobnych lokalizacji źródła zakażenia, rodzaje patogenów. Ponadto intensywność objawów klinicznych zależy od ogólnego stanu zakażonego organizmu. Paciorkowce z grupy A są podatne na uszkodzenie górnych dróg oddechowych, aparatów słuchowych, skóry (streptoderma), patogenów gorączki szkarłatnej i róży należą do tej grupy.
Choroby, które rozwinęły się w wyniku porażki tych mikroorganizmów, można podzielić na formy pierwotne i wtórne. Pierwotnymi formami niepowodzenia są zapalne choroby zakaźne narządów, które stały się bramą zakażenia (zapalenie gardła, zapalenie krtani, dusznica bolesna, zapalenie ucha środkowego, liszajec itp.). Wtórne formy powstają w wyniku włączenia mechanizmów autoimmunologicznych i toksyczno-septycznych zapalenia w różnych narządach i układach. Wtórne formy zakażeń paciorkowcowych z autoimmunologicznym mechanizmem rozwoju obejmują reumatyzm, zapalenie kłębuszków nerkowych i paciorkowcowe zapalenie naczyń. Zakaźny charakter toksyn zmian martwiczych tkanek miękkich, ropni meta i otrzewnowych, posocznicy paciorkowcowej.
Rzadkie postaci kliniczne zakażeń paciorkowcowych: martwicze zapalenie mięśni i powięzi, zapalenie jelit, zespół wstrząsu toksycznego, ogniskowe zakażenia narządów i tkanek (na przykład ropień tkanek miękkich). Paciorkowce grupy B w przeważającej mierze powodują zakażenia u noworodków, chociaż występują w każdym wieku. Wynika to z dominującej porażki patogenu w drogach moczowych i zakażenia noworodka śródporodowego.
Infekcje paciorkowcowe noworodków objawiają się bakteriemią (30% przypadków), zapaleniem płuc (32-35%) i zapaleniem opon mózgowych. W połowie przypadków zakażenie objawia się klinicznie w pierwszych dniach życia. W tym przypadku zakażenia paciorkowcowe noworodków są niezwykle trudne, śmiertelność wśród chorych wynosi około 37%. Zapalenie opon mózgowych i bakteriemia mogą wystąpić później. W tym przypadku umiera około 10-20% przypadków, a u połowy osób, które przeżyły, odnotowuje się zaburzenia rozwojowe.
Zakażenia paciorkowcami grupy B są często przyczyną poporodowego zapalenia błony śluzowej macicy, zapalenia pęcherza moczowego, zapalenia przydatków u połogu i powikłań w okresie pooperacyjnym podczas cięcia cesarskiego. Bakteremia paciorkowców może również wystąpić u osób z wyraźnym osłabieniem właściwości immunologicznych organizmu (osoby starsze z cukrzycą, zespołem niedoboru odporności i nowotworami złośliwymi). Dość często paciorkowcowe zapalenie płuc rozwija się na tle działającego ARVI. Zielone paciorkowce mogą powodować zapalenie wsierdzia i późniejsze wady zastawki. Grupa mutantów Streptococcus powoduje próchnicę.
Powikłaniami zakażeń paciorkowcowych są autoimmunologiczne i toksyczne toksyczne wtórne uszkodzenia narządów i układów (reumatyzm, zapalenie kłębuszków nerkowych, martwicze zapalenie mięśni i zapalenie powięzi, posocznica itp.).
Diagnostyka zakażeń paciorkowcami
Rozpoznanie etiologiczne zakażenia paciorkowcowego błony śluzowej gardła i skóry wymaga badania bakteriologicznego z izolacją i identyfikacją patogenu. Wyjątek można uznać za szkarłatną gorączkę. Ponieważ obecnie wiele rodzajów bakterii paciorkowcowych uzyskało pewną odporność na antybiotyki niektórych grup, konieczne są staranne badania mikrobiologiczne i wdrożenie testu wrażliwości na antybiotyki. Wystarczająca ilość diagnostyki przyczynia się do wyboru skutecznej strategii leczenia.
Ekspresowa diagnostyka paciorkowców grupy A pozwala na ustalenie patogenu w ciągu 15–20 minut od momentu analizy bez izolowania czystej kultury. Jednak wykrycie obecności paciorkowców nie zawsze oznacza, że są one czynnikiem etiologicznym procesu patologicznego, fakt ten może również mówić o zwykłym przewozie. Reumatyzm i zapalenie kłębuszków nerkowych prawie zawsze charakteryzują się wzrostem miana przeciwciał przeciwko paciorkowcom już od pierwszych dni zaostrzenia. Miano przeciwciał na antygeny zewnątrzkomórkowe określa się przez neutralizację. W razie potrzeby przeprowadza się badanie narządów dotkniętych zakażeniem paciorkowcami: badanie otolaryngologa, radiografię płuc, ultradźwięki pęcherza moczowego, EKG itp.
Leczenie zakażeń paciorkowcowych
W zależności od formy zakażenia paciorkowcowego, leczenie prowadzi ginekolog, urolog, dermatolog, pulmonolog lub inni specjaliści. Leczenie etiologiczne pierwotnych postaci klinicznych zakażeń paciorkowcowych polega na przepisywaniu przebiegu antybiotyków penicylinowych, na które paciorkowce mają raczej wysoką czułość. Jeśli nieskuteczność antybiotyku zostanie wykryta, gdy jest stosowany przez ponad pięć dni, lek ulega zmianie. Pożądane jest przetestowanie hodowli patogenów pod kątem wrażliwości na leki z różnych grup (erytromycyna, azytromycyna, klarytromycyna, oksacylina itp.) W celu uzyskania bardziej wiarygodnego wyboru antybiotyku. Praktyka pokazuje, że leki tetracyklinowe, gentamycyna i kanamycyna są nieskuteczne.
Leczenie patogenetyczne i objawowe zależy od postaci klinicznej choroby. Jeśli to konieczne, wyznaczanie długoterminowych kursów antybiotykoterapii (z wtórnymi formami zakażenia paciorkowcami) jest często przepisywane jako leki o przedłużonym działaniu. Ostatnio pozytywny wpływ na przebieg choroby ma zastosowanie ludzkich immunoglobulin i środków immunostymulujących.
Zapobieganie zakażeniom paciorkowcami
Zapobieganie zakażeniu zakażeniem paciorkowcami obejmuje środki higieny osobistej i profilaktykę indywidualną w kontakcie z wąską grupą osób z chorobami układu oddechowego: noszenie maski, przetwarzanie naczyń i powierzchni, na których mogą pojawić się mikroorganizmy, mycie rąk mydłem. Profilaktyka ogólna polega na wdrożeniu systematycznej kontroli zdrowia grup: badania profilaktyczne w szkołach i przedszkolach, izolacja zidentyfikowanych pacjentów, odpowiednie środki terapeutyczne, identyfikacja ukrytych form przewozu zakażeń paciorkowcami i ich leczenie. W celu uwolnienia organizmu z patogenu i całkowitego wyleczenia, WHO zaleca stosowanie penicylin przez co najmniej 10 dni.
Szczególną uwagę należy zwrócić na zapobieganie zakażeniom szpitalnym zakażeniem paciorkowcami, ponieważ zakażenie w szpitalu pacjenta w stanie osłabienia jest znacznie bardziej prawdopodobne, a przebieg zakażenia u takich pacjentów jest znacznie większy. Zapobieganie zakażeniom kobiet pracujących i noworodków polega na ostrożnym przestrzeganiu norm sanitarnych i higienicznych opracowanych dla oddziałów ginekologicznych i domów położniczych.