Właśnie dlatego pomyślałem o zapaleniu pęcherza, nie było przyjemnie iść do toalety i było uczucie, że zawsze chciałem znowu
tak, zapalenie pęcherza moczowego, 100%, ale o mętnym moczu, mogę powiedzieć, że nerki.
Nie jestem lekarzem, to jest moje doświadczenie i znajomi, u ciebie chodziłbym do lekarza na diagnozę i leczenie, widzę zapalenie, czy nie, kilku lekarzy powiedziało mi, co było widoczne na dowolnym etapie choroby, ponieważ. Byłem zainteresowany, gdy kłamałem (o tym, że jeśli natychmiast zrobiłem USG, gdy bolą mnie plecy) Wiadomość została zmieniona przez użytkownika w dniu 03-02-2011 o 16:52
Podczas grypy i po niej często występują powikłania tej choroby. Obejmują one zapalenie pęcherza moczowego. Może być trzech typów, w zależności od grup patogenów, które go spowodowały. Najczęściej rozwija się w 4-5 dniu choroby (wczesne powikłanie) lub w 14 dni (późniejsze powikłanie).
Przede wszystkim czynnikiem sprawczym zapalenia pęcherza podczas grypy jest sam wirus grypy. Rozprzestrzenia się przez naczynia krwionośne w całym ciele i może dotrzeć do pęcherza, powodując w nim stan zapalny. Drugim wariantem rozwoju zapalenia pęcherza moczowego podczas grypy lub po niej jest nasilenie bakteryjnego zapalenia pęcherza moczowego. Grypa znacznie zmniejsza odporność. Bakterie spoczywające w organizmie są aktywowane, powodując stan zapalny pęcherza. A może dzielenie się nowymi bakteriami na tle spadku odporności organizmu. Ostatnim wariantem wystąpienia zapalenia pęcherza z grypą, jako jego powikłanie, jest połączenie pochodzenia wirusowego i bakteryjnego. Dzieje się tak, jeżeli na tle zmniejszonej odporności bakterie dostają się do pęcherza i rozmnażają się, powodując zmiany zapalne w nim, a równolegle wirus grypy przenika do naczyń krwionośnych.
Klinicznie, wszystkie trzy rodzaje przyczyn zapalenia pęcherza grypy nie różnią się od siebie, objawy są takie same jak w przypadku innych źródeł choroby. Jednak leczenie może się różnić. W przypadku wykrycia bakterii podczas wysiewu moczu i krwi leczenie powinno obejmować antybiotyki. Jeśli wirusy zostaną znalezione, to leki przeciwwirusowe. A połączenie odpowiednio patogenów i leczenia składa się z antybiotyków i terapii przeciwwirusowej.
Po zapaleniu pęcherza moczowego
Objawy i leczenie ostrego zapalenia gruczołu krokowego u mężczyzn
Aby poprawić potencję, nasi czytelnicy z powodzeniem używają M-16. Widząc popularność tego narzędzia, postanowiliśmy zwrócić na nie uwagę.
Czytaj więcej tutaj...
Ostre zapalenie gruczołu krokowego u mężczyzn jest procesem zapalnym w gruczole krokowym. Rozwija się pod wpływem różnych szkodliwych mikroorganizmów. Jednak przyczyny, które mogą wywołać stan zapalny, mogą być różne.
Choroba nie wymaga leczenia awaryjnego. Jednak ignorowanie ostrego zapalenia gruczołu krokowego może prowadzić do tego, że staje się przewlekłe. Dlatego jeśli wystąpią pierwsze objawy, należy skonsultować się z lekarzem. Powie ci, jak leczyć chorobę.
Dlaczego ta choroba występuje?
Choroba najczęściej dotyka mężczyzn po 30 latach. Przyczyny jego występowania związane są z negatywnymi skutkami różnych mikroflory patogennej. Wśród mikroorganizmów, które mogą prowadzić do pojawienia się objawów ostrego zapalenia gruczołu krokowego, emitują:
- jelitowe i Pseudomonas aeruginosa;
- enterokoki;
- Staphylococcus aureus;
- Klebsiella;
- protei.
Ostre zapalenie gruczołu krokowego jest zwykle spowodowane przez patogenne mikroorganizmy.
Wiele bakterii jest stale w organizmie. Ale w spokojnym stanie nie prowadzą do pojawienia się procesu zapalnego. Podczas penetracji cewki moczowej na błonie śluzowej gruczołu krokowego rozpoczyna się proces rozwoju i rozmnażania mikroorganizmów. W rezultacie istnieje silny proces zapalny.
Niektóre bakterie wchodzą do organizmu seksualnie w czasie seksu bez zabezpieczenia. Dlatego mężczyźni, którzy szczególnie nie stosują środków antykoncepcyjnych i stale zmieniają partnerów, często cierpią na tę chorobę.
Czasami proces zapalny jest spowodowany przyczynami niezakaźnymi. Wśród nich są:
- nieaktywny styl życia;
- ciężka hipotermia;
- brak aktywności seksualnej;
- przerwany stosunek płciowy;
- palenie;
- nadmierne picie.
Wszystkie te czynniki wpływają na występowanie zastoju tajemnicy w gruczole krokowym i krwi w naczyniach w pobliżu narządu. Nagromadzenie wydzielin stwarza dogodne warunki do reprodukcji szkodliwych mikroorganizmów. Dlatego silny proces zapalny może powodować różne powikłania w postaci ropnia, gruczolaka prostaty i raka prostaty. Często mężczyźni mają problemy z potencją i porodem.
Zapalenie gruczołu krokowego
Formy i objawy choroby
Jeśli wystąpi ostre zapalenie gruczołu krokowego, objawy mogą być inne. Stopień manifestacji choroby zależy od stadium i formy procesu zapalnego.
W początkowej fazie wystąpienia może wystąpić podostre zapalenie gruczołu krokowego. Jego znaki są łagodne. Wynika to z niskiej aktywności szkodliwych mikroorganizmów lub wysokiego stopnia ochrony immunologicznej. Ale w tym okresie choroba jest trudna do zdiagnozowania. Dlatego leczenie może być przedwczesne. Ponadto choroba rozwija się w kilku etapach.
Forma kataralna
Wraz z przenikaniem infekcji do przewodów wydalniczych obserwowano nieżytową postać ostrego zapalenia gruczołu krokowego. W tym przypadku patogenna mikroflora infekuje błonę śluzową, nie penetrując głębszych warstw narządu. W gruczole krokowym pojawiają się ogniska zapalne, pęcznieje i powiększa się. Zwraca się również uwagę na ściskanie cewki moczowej. Często takie objawy pojawiają się pod wpływem wirusa grypy.
Objawy nieżytowego zapalenia gruczołu krokowego
Łagodne objawy nadal manifestują się jako:
- drobne problemy z oddawaniem moczu;
- uczucie ciężkości w kroczu w pozycji siedzącej;
- wzrost temperatury ciała do 37–38 ° C.
W tym przypadku hipertermia i stan podgorączkowy są czasami całkowicie nieobecne.
Objawy ostrych postaci zapalenia gruczołu krokowego można rozwiązać po 14 dniach. W takim przypadku leczenie nie zawsze jest wymagane. Jednak w tym przypadku istnieje duże prawdopodobieństwo, że choroba stanie się przewlekła.
Forma pęcherzykowa
W przypadku braku leczenia nieżytowego zapalenia gruczołu krokowego pojawia się postać pęcherzykowa. W tym okresie rozprzestrzenianie się infekcji, klęska poszczególnych płatów prostaty. Symptomatologia staje się wyraźna i przejawia się w postaci:
- ostry ból podczas oddawania moczu;
- jęczące odczucia i krocza w kroczu;
- wzrost temperatury ciała do 38 ° C;
- powikłania oddawania moczu.
Grudkowa postać zapalenia gruczołu krokowego na USG
Na tym etapie dochodzi do ropnego uszkodzenia gruczołu krokowego, na co wskazują nitki ropy w moczu. Jeśli leczenie rozpocznie się w terminie, to po 12 dniach można zauważyć całkowitą eliminację objawów choroby. W przypadku braku terapii zapalenie gruczołu krokowego przechodzi w cięższy etap.
Postać miąższowa
Rozproszona lub miąższowa postać jest ostatnim etapem ostrego zapalenia gruczołu krokowego. Proces zapalny rozciąga się na miąższ narządu, w którym powstają ogniska ropne. Czasami jest ciągła porażka. Żelazo znacznie wzrasta.
Symptomatologia tej formy jest bardzo wyraźna. W tym przypadku historia ostrego zapalenia gruczołu krokowego jest zaostrzona.
- Mężczyźni odczuwają silny ból w kroczu, który jest przenoszony na głowę penisa. Zespół bólowy może się złagodzić, gdy leży się z nogami przyciśniętymi do piersi.
- Istnieją znaczne problemy z oddawaniem moczu związane z częściowym lub całkowitym zatrzymaniem moczu.
- Pacjent może odczuwać obecność ciała obcego w odbytnicy. W takim przypadku defekacja staje się bolesna. Występują częste zaparcia, wzdęcia, śluz w stolcu.
- Znaczny wzrost temperatury ciała do 40 ° C, dreszcze.
Jeśli leczenie ostrego zapalenia gruczołu krokowego w stadium miąższowym rozpocznie się na czas, możliwe będzie pozbycie się choroby. W najgorszym przypadku choroba stanie się przewlekła lub pojawi się ropień.
Leczenie choroby
Wielu mężczyzn nie wie, jak leczyć ostre zapalenie gruczołu krokowego. I dzieje się tak z powodu strachu przed skonsultowaniem się z lekarzem. W tym przypadku warto zostawić lęk i zażenowanie i udać się do urologa. W przeciwnym razie mogą wystąpić poważne konsekwencje, ponieważ stawką jest zdrowie mężczyzn i siła seksualna.
Lekarze często przepisują leki przeciwbólowe i przeciwskurczowe, które pomogą uwolnić pacjenta od zespołu wyniszczającego bólu. Możesz także wyeliminować dyskomfort za pomocą siedzących kąpieli z ciepłą wodą, która musi zostać podjęta w ciągu 15 minut.
W trakcie leczenia należy pić dużo płynów. Pomaga złagodzić oddawanie moczu i łagodzi ból.
Leki
Leczenie ostrego zapalenia gruczołu krokowego ma na celu wyeliminowanie zakażeń powodujących stan zapalny, a także normalizację krążenia krwi i eliminację zatorów. Jest przeprowadzana w trybie ambulatoryjnym. U pacjentów z chorobą miąższową może być wymagana hospitalizacja.
W przypadku zakażenia ostrym zapaleniem gruczołu krokowego leczenie obejmuje antybiotyki. Leki powinny być przepisywane wyłącznie przez lekarza. Musi wziąć pod uwagę indywidualne cechy męskiego ciała, aby lek nie zaszkodził pacjentowi. Również czas trwania terapii jest wybierany w każdym przypadku.
Leczenie farmakologiczne ostrego zapalenia gruczołu krokowego
Antybiotyki mogą wpływać na różne mikroorganizmy. Dlatego lekarz musi ocenić wynik sadzenia i wybrać narzędzie, które pomoże poradzić sobie z tego typu zakażeniem. Często leczenie odbywa się przy użyciu:
- beta-laktamy (penicylina);
- fluorochinolony;
- makrolidy (doksycyklina, chloramfenikol).
Najbardziej agresywne są fluorochinolony. Dlatego są często przepisywane w ostrym przebiegu choroby.
Oprócz leków przeciwbakteryjnych wymagane będą leki przeciwhistaminowe (Zyrtec, Zodak, Suprastin) i bakterie jelitowe (Lactobacterin, Bifidumbacterin, Linex).
W okresie leczenia wymaganym do utrzymania ochrony immunologicznej na wysokim poziomie. Jest to konieczne, aby organizm mógł zwalczyć infekcję. Przydziel najczęściej przepisywane leki:
- Timalin (pomaga przywrócić tkankę gruczołu);
- Taktivin (w obecności ognisk ropnych);
- SIAM (z uszkodzeniem bakteryjnym).
Może być również konieczne otrzymanie interferonu. Stosuje się je w postaci czopków doodbytniczych i zastrzyków domięśniowych. Wśród nich odnotowano wysoką wydajność:
Fizjoterapia
Po ustąpieniu objawów ostrej fazy choroby można poddać się zabiegowi fizjoterapii. Konieczne jest wyeliminowanie procesu zapalnego, złagodzenie obrzęku tkanek gruczołowych, wyeliminowanie zespołu bólowego, poprawa mikrokrążenia i zwiększenie odporności miejscowej.
Powszechne metody ekspozycji to:
- elektroforeza odbytnicza;
- Terapia UHF;
- Terapia mikrofalowa.
Masaż gruczołu krokowego jest również skuteczny.
Fizjoterapia w ostrym zapaleniu gruczołu krokowego
Dieta
Ułatwienie stanu pacjenta wymaga diety. W okresie leczenia warto odmówić używania:
- tłuste mięso i ryby;
- słone i pikantne potrawy;
- produkty konserwujące;
- mięso wędzone;
- kapusta;
- rośliny strączkowe;
- mocna herbata i kawa;
- alkoholu.
Konieczne jest wzbogacenie diety w produkty mleczne, płatki zbożowe i soki. Cynk jest również szczególnie ważny dla mężczyzn. Zawarty jest w:
- mięso z kurczaka;
- jaja;
- nasiona dyni;
- orzechy włoskie.
Ważne jest, aby pić dużo płynów. Jednocześnie całkowicie trzeba zrezygnować z przyjmowania napojów alkoholowych. Hamują proces gojenia, powodując różne komplikacje.
Terapia ludowa
Lekarze uważają, że wyleczenie choroby za pomocą środków ludowych jest niemożliwe. Ale złagodzenie stanu pacjenta z ostrym zapaleniem gruczołu krokowego jest całkiem realne. Przecież nawet wiele leków powstaje na bazie roślin leczniczych.
Leczenie środków ludowego zapalenia gruczołu krokowego
Urolog może zalecić stosowanie wywarów i naparów. Są przyjmowane doustnie lub dodawane do wody podczas siedzącej kąpieli. Wśród przydatnych roślin emitują:
- kora osiki;
- owoce kasztanowca;
- skrzyp polny;
- stokrotka;
- podbiał;
- kora dębu.
Warto pamiętać, że wiele ziół jest alergicznych i niebezpiecznych. Dlatego nie ma potrzeby wyznaczania ich osobiście. W przeciwnym razie możesz sprowokować pojawienie się różnych komplikacji.
- Wejdź w otwór analny świecy z propolisem. Pij świeży sok z ogórków, marchwi, buraków, mieszając je w równych proporcjach, 30 minut przed posiłkami 3-4 razy dziennie.
- Połącz łyżkę liści szałwii, łyżeczkę Hypericum, półtorej łyżeczki czarnych pączków topoli, półtorej łyżki korzenia tataraku. Dwie łyżki tej kolekcji zalać 0,5 litra wrzącej wody. Naparz miksturę leczącą przez 1 godzinę. Następnie przepuść go przez gazę. Pij 5–6 łyżek stołowych 3 razy w ciągu dnia przez 15–20 minut przed posiłkiem. Napar ten należy pić dłużej niż miesiąc.
- Napełnij nasiona pietruszki wodą (5 gramów na 300 ml płynu), gotuj przez 2-3 minuty. Pij łyżkę leczniczego płynu 4-5 razy dziennie.
- Zrobić gorące mikroklystery z naparów rumianku, eukaliptusa, nagietka.
Środki zapobiegawcze, uważny stosunek do osobistych problemów zdrowotnych, bezpieczny seks pomogą uniknąć pojawienia się nieprzyjemnej choroby.
Zapalenie jądra jest stanem zapalnym jądra. Patologia, która występuje dość często. Terminowa diagnoza i kompleksowe leczenie pozwalają uniknąć dodatkowych poważnych komplikacji i niepożądanych konsekwencji.
Etiologia
Ostre zapalenie jąder rozwija się jako powikłanie wielu chorób krwiotwórczych poprzez rozprzestrzenianie się (przez krew).
Aby poprawić potencję, nasi czytelnicy z powodzeniem używają M-16. Widząc popularność tego narzędzia, postanowiliśmy zwrócić na nie uwagę.
Czytaj więcej tutaj...
Przyczyny ostrego zapalenia jąder
- Świnka - świnka;
- grypa;
- szkarłatna gorączka;
- bruceloza;
- rzeżączka;
- dur brzuszny;
- gorączka reumatyczna;
- ospa wietrzna;
- zapalenie płuc;
- inne zakaźne choroby krwiotwórcze.
Przyczyny przewlekłego zapalenia jąder
- Nieterminowe lub nieodpowiednie leczenie zapalenia jąder w ostrej fazie choroby;
- choroby narządów moczowych - przewlekłe lub ostre zapalenie gruczołu krokowego, zapalenie pęcherzyka, zapalenie cewki moczowej, zapalenie najądrza, zapalenie pęcherza moczowego i inne.
- czynnikami prowokującymi występowanie zapalenia jąder są przewlekłe urazy jądra lub jednorazowe ciężkie obrażenia, udar, ściskanie, hipotermia, nadmierny ciągły wysiłek fizyczny, problemy z obroną immunologiczną.
Przebieg choroby
Zapalenie jąder jąder może przebiegać w ostrym lub przewlekłym scenariuszu.
Ostre zapalenie jąder
W ostrych przypadkach pojawiają się nagle objawy zapalenia jąder. Wszystko zaczyna się od ostrego bólu w jądrze, który może promieniować (dawać) do pachwiny, moszny, krocza, kości krzyżowej, dolnej części pleców.
Dotykanie moszny jest bolesne. Zapalone jądro jest powiększone, napięte. Skóra moszny jest napięta, gładka z powodu wysięku płynu surowiczego w skorupie, po kilku dniach staje się czerwona, zapala się, staje się błyszcząca, wzrasta lokalna temperatura.
Najądrza i nasieniowody nie ulegają zmianom (chyba że same były czynnikiem patogenetycznym dla rozwoju zapalenia jąder, a początek choroby był krwiotwórczy).
Objawy ogólnego zatrucia łączą się:
- wzrost temperatury do 37-38 stopni i powyżej;
- dreszcze;
- słabość;
- nudności;
- ból głowy.
Zwykle objawy ostrego zapalenia jąder ustępują, a następnie ustępują całkowicie 2-4 tygodnie po wystąpieniu choroby.
Jeśli nie podejmiesz żadnych środków terapeutycznych, choroba może przejść do stadium przewlekłego. Leczenie przewlekłego zapalenia jądra jest znacznie trudniejsze niż ostre, dlatego zaniedbanie leczenia zapalenia jąder w ostrym okresie może mieć bardzo niekorzystne konsekwencje.
Świnka (świnka) charakteryzuje się częstym występowaniem zapalenia jąder jako powikłania choroby podstawowej. Zapalenie stawów występuje w ciągu tygodnia po wystąpieniu choroby i może mieć łagodniejszy obraz kliniczny.
U co trzeciego pacjenta proces jest obustronny, a oba jądra są dotknięte. Niestety skutki zapalenia jąder w zapaleniu ślinianki przyusznej mogą być bardzo niekorzystne - niepłodność, impotencja.
Przewlekłe zapalenie jąder
Przewlekłe zapalenie jąder jest rzadsze niż ostre. Przewlekłe zapalenie jąder może wystąpić w wyniku źle leczonej ostrej choroby.
Może również wystąpić w obecności chorób zapalnych innych narządów układu moczowo-płciowego - gruczołu krokowego (ostrego lub przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego), pęcherzyków nasiennych (pęcherzykowego), cewki moczowej (zapalenie cewki moczowej) i pęcherza (zapalenie pęcherza moczowego).
Obraz kliniczny jest wygładzony i często pacjenci przez długi czas nie idą do lekarza.
Jedynymi objawami mogą być lekka bolesność w badaniu dotykowym (palpacja) jądra, niewielki ból, dyskomfort w jądrze podczas chodzenia i podczas ćwiczeń.
Konsekwencje zapalenia jąder w przewlekłym przebiegu choroby często prowadzą do zmniejszenia wydzielania jąder. W przewlekłym zapaleniu jąder obserwuje się to znacznie częściej niż w ostrym.
Diagnostyka
Głównym kryterium diagnostycznym dla ustalenia rozpoznania ostrego lub przewlekłego zapalenia jąder jest charakterystyczny obraz kliniczny choroby. Ponadto urolog lub androlog z pewnością zaleci niezbędne badania laboratoryjne:
- szczegółowa liczba krwinek;
- analiza moczu.
Jako dodatkowe laboratoryjne i instrumentalne rodzaje badań, w celu wyjaśnienia natury i charakteru choroby, wyznaczenia odpowiedniej terapii, można wyznaczyć lekarza:
- USG moszny;
- spermogram, nasienie mikrobiologiczne;
- maska mikroskopowa cewki moczowej;
- kultura rozmazu mikrobiologicznego w celu identyfikacji rodzaju drobnoustrojów chorobotwórczych i ich wrażliwości na antybiotyki.
Leczenie
W zależności od przebiegu choroby i wielu innych czynników stosuje się pewne metody leczenia. Przeczytaj więcej na ten temat w naszym artykule na temat leczenia zapalenia jąder.
Zapobieganie
- Terminowe pełne i odpowiednie leczenie wszelkich form chorób zapalnych układu moczowo-płciowego, leczenie wszystkich postaci zakażeń układu moczowo-płciowego;
- terminowe i natychmiastowe leczenie wszelkich form zakażenia innych narządów i układów w celu uniknięcia uogólnienia choroby i połączenia zapalenia jąder jako powikłania;
- zgodność ze środkami bezpieczeństwa dla jąder - aby zapobiec urazom, uciskowi, hipotermii.
Implikacje i perspektywa
- w przypadku przedwczesnego lub nieodpowiedniego leczenia ostrego zapalenia jąder możliwy jest rozwój ropnej zmiany jąder - ropień wymagający pilnej interwencji chirurgicznej;
- najtrudniejszym wynikiem jest konieczność operacji orchiektomii - usunięcie jądra;
- dodatek zapalenia najądrza - ostre lub przewlekłe zapalenie najądrza;
- naruszenie funkcji wydzielniczej jądra;
- Ślinotokowe zapalenie jąder (w śwince), zwłaszcza obustronne, może prowadzić do rozwoju zaburzeń erekcji, impotencji, bezpłodności.
Terminowe, kompletne i odpowiednie leczenie pozwala uniknąć tych wszystkich negatywnych konsekwencji. Dzięki terminowemu leczeniu pacjenta urologowi rokowanie jest najczęściej korzystne, choroba jest wyleczona bez tragicznych konsekwencji.
Traktujemy wątrobę
Leczenie, objawy, leki
Zapalenie pęcherza po grypie
Podczas grypy i po niej często występują powikłania tej choroby. Obejmują one zapalenie pęcherza moczowego. Może być trzech typów, w zależności od grup patogenów, które go spowodowały. Najczęściej rozwija się w 4-5 dniu choroby (wczesne powikłanie) lub w 14 dni (późniejsze powikłanie).
- Przede wszystkim czynnikiem sprawczym zapalenia pęcherza podczas grypy jest sam wirus grypy. Rozprzestrzenia się przez naczynia krwionośne w całym ciele i może dotrzeć do pęcherza, powodując w nim stan zapalny.
- Drugim wariantem rozwoju zapalenia pęcherza moczowego podczas grypy lub po niej jest nasilenie bakteryjnego zapalenia pęcherza moczowego. Grypa znacznie zmniejsza odporność. Bakterie spoczywające w organizmie są aktywowane, powodując stan zapalny pęcherza. A może dzielenie się nowymi bakteriami na tle spadku odporności organizmu.
- Ostatnim wariantem wystąpienia zapalenia pęcherza z grypą, jako jego powikłanie, jest połączenie pochodzenia wirusowego i bakteryjnego. Dzieje się tak, jeżeli na tle zmniejszonej odporności bakterie dostają się do pęcherza i rozmnażają się, powodując zmiany zapalne w nim, a równolegle wirus grypy przenika do naczyń krwionośnych.
Klinicznie, wszystkie trzy rodzaje przyczyn zapalenia pęcherza grypy nie różnią się od siebie, objawy są takie same jak w przypadku innych źródeł choroby. Jednak leczenie może się różnić. W przypadku wykrycia bakterii podczas wysiewu moczu i krwi leczenie powinno obejmować antybiotyki. Jeśli wirusy zostaną znalezione, to leki przeciwwirusowe. A połączenie odpowiednio patogenów i leczenia składa się z antybiotyków i terapii przeciwwirusowej.
Przeczytaj także na naszej stronie internetowej o alergicznym zapaleniu spojówek, objawach i objawach cukrzycy, zgadze.
Producent: Unique Pharmaceutical Lab.
Obowiązkowy lek do kompleksowego leczenia trądziku. Ponad 20 lat użytkowania na rynku! Wyjątkowe połączenie jakości - jakości.
Zapalenie pęcherza moczowego po orvi
Zapalenie pęcherza moczowego jest chorobą charakteryzującą się zapaleniem ściany pęcherza, najczęściej błoną śluzową. Według WHO co czwarta kobieta przynajmniej raz w życiu cierpiała na zapalenie pęcherza moczowego, a co ósma osoba cierpi na tę chorobę przez całe życie.
Klasyfikacja. Zapalenie pęcherza moczowego dzieli się na ostre i przewlekłe, zgodnie z czynnikami etiologicznymi - bakteryjne, pasożytnicze, radiacyjne, alergiczne; przez zmiany morfologiczne - do nieżytów, krwotocznych, wrzodziejących, zgorzelinowych, śródmiąższowych; w zależności od stopnia rozprzestrzeniania się procesu zapalnego - ogniskowy, rozproszony, szyjkowy (trygonit).
Etiologia i patogeneza. Najczęstszymi czynnikami wywołującymi zapalenie pęcherza są E. coli, gronkowiec, Proteus. Wszystkie te mikroorganizmy są warunkowo patogenne. Oznacza to, że do wystąpienia zapalenia pęcherza konieczne są dodatkowe czynniki powodujące stan zapalny. Ponadto czynniki, takie jak promieniowanie penetrujące, substancje chemiczne i trucizny, a także środki pasożytnicze, takie jak schistosomy, mogą powodować zapalenie pęcherza moczowego.
Wysoka częstość występowania zapalenia pęcherza moczowego u kobiet wynika z cech anatomicznych kobiecego układu moczowo-płciowego. Krótka i szeroka cewka moczowa, gruczoły okołoportalowe, w których może być osadzona infekcja, zapewnia łatwość wstępującej infekcji cewki moczowej, która jest najczęściej spotykana w patogenezie zapalenia pęcherza moczowego.
Znacznie przyspieszają wnikanie czynników zakaźnych do pęcherza moczowego, co może powodować dyssynergię zwieracza, co powoduje naruszenie laminarnego przepływu moczu przez cewkę moczową, tworząc warunki dla przepływu turbulentnego. Tak więc w cewce moczowej, podobnie jak w rzece górskiej, powstają „wiry”, w których mocz, który już był w dolnej części cewki moczowej, może zostać wrzucony do pęcherza moczowego. Podobnie, występowanie zapalenia pęcherza moczowego przyczynia się do pominięcia narządów miednicy. Towarzyszy temu zmiana topografii pęcherza moczowego i cewki moczowej, co również stwarza warunki do turbulentnego przepływu moczu. Ponadto upośledza dopływ krwi do pęcherza moczowego, co ułatwia przenikanie infekcji do błony śluzowej.
Życie seksualne jest istotnym czynnikiem w szlaku infekcji pęcherza moczowego. Zmienność położenia zewnętrznego otworu cewki moczowej stwarza wysokie prawdopodobieństwo ektopii pochwy, a cewka moczowa otwiera się bezpośrednio w przeddzień pochwy, która podczas kontaktu seksualnego stwarza warunki do wstecznego przejścia zawartości pochwy do pęcherza. Ponadto częstym „powikłaniem” początku aktywności seksualnej jest powstawanie zrostów cewki moczowej, co prowadzi do nadmiernej ruchliwości cewki moczowej, która jest przenoszona do pochwy podczas koagulacji. Nieprzestrzeganie higieny seksualnej w tym przypadku powoduje atak ostrego zapalenia pęcherza po prawie każdym stosunku seksualnym.
Ważnym czynnikiem w patogenezie zapalenia pęcherza moczowego są regularne wahania poziomu hormonów, które prowadzą do epizodów atonii cewki moczowej, co również ułatwia drogę infekcji w górę. Ponadto, po menopauzie, zmniejszenie nasycenia estrogenów prowadzi do zaniku nie tylko pochwy, ale także błony śluzowej pęcherza, zwłaszcza w okolicy szyi. Atrofia nabłonka stwarza warunki dla lepszej adhezji czynników zakaźnych, co prowadzi do większej podatności na zapalenie pęcherza moczowego.
Innym sposobem penetracji infekcji pęcherza jest obniżenie. W przypadku długotrwałych trwających procesów ropno-zapalnych w nerkach, które tworzą oporny ropny, często wpływa na błonę śluzową pęcherza. Jednak w tym przypadku ciężkość stanu pacjenta jest spowodowana chorobą nerek, a zapalenie pęcherza zwykle znika po usunięciu lub reorganizacji źródła ropniaka.
Badania charakterystyk układu limfatycznego miednicy wykazały ścisły związek między pęcherzem a kobiecymi narządami wewnętrznymi. Stwarza to warunki dla szlaku limfogennego zakażenia od macicy i jej przydatków do pęcherza moczowego. Zapalenie pęcherza moczowego jest dość powszechne u kobiet z przewlekłym zapaleniem jajowodów i jajników. Z drugiej strony częste ataki zapalenia pęcherza są powodem badania stanu żeńskich narządów płciowych.
Patogeny zakażeń układu moczowo-płciowego, takie jak chlamydia, ureaplazmy i mykoplazmy, mają ogromne znaczenie w patogenezie zapalenia pęcherza moczowego. Wkraczając w związki mikrobiologiczne z czynnikami wywołującymi zapalenie pęcherza moczowego, drobnoustroje te ułatwiają adhezję, przyczyniają się do przewlekłości procesu zapalnego. Na przykład zakażenie chlamydiami w zapaleniu pęcherza moczowego występuje u 33–42% kobiet. Dlatego wszystkie kobiety z częstym zapaleniem pęcherza moczowego powinny być poddane badaniom przesiewowym w kierunku zakażenia układu moczowo-płciowego.
Przenikanie mikroorganizmów do ściany pęcherza jest możliwe z ognisk ropopochodnego zapalenia sąsiednich narządów. Jest tak często w przypadku parametrów, ropni gruczołu krokowego lub nacieku prostopadłego.
Istotnym czynnikiem w rozwoju zapalenia pęcherza moczowego jest badanie instrumentalne lub manipulacja pęcherzem moczowym. Cewnikowanie nawet pojedynczej cystoskopii może spowodować rozwój zapalenia pęcherza. Dlatego po każdej manipulacji na pęcherzu należy przepisać profilaktyczną antybakteryjną terapię przeciwzapalną.
Objawy Często rozwój ostrego zapalenia pęcherza jest poprzedzony epizodem hipotermii, po którym rozpoczyna się gwałtownie zwiększone bolesne oddawanie moczu (częstomocz, stranguria). Częstotliwość oddawania moczu może sięgać nawet 100 razy dziennie, a objętość oddawania moczu jest bardzo mała (10-20 ml). Temperatura ciała podczas tej choroby pozostaje normalna lub rzadko podgorączkowa. Przy omacaniu żołądka można zauważyć nieznaczną chorobowość powyżej piersi.
Mocz jest często mętny, ostatnia część jest zabarwiona krwią (końcowa krwiomocz brutto), ponieważ przy uszkodzeniu szyi pęcherza, jego skurcz powoduje wypływ krwi z naczyń przekrwionych warstwy podśluzówkowej. W badaniach laboratoryjnych odnotowuje się ropę, mikrohematurię i pewną ilość nabłonka.
Objawy te są zwykle oznaczone 7-10 dni, po których pacjent zauważa poprawę zdrowia. Dzięki dłuższemu kursowi możemy mówić o chronizowaniu procesu, co wymaga dogłębnego zbadania, aby ustalić przyczynę, która wspiera stan zapalny.
W przewlekłym zapaleniu pęcherza moczowego objawy kliniczne są zlokalizowane w szerokim zakresie, od niewielkiego dyskomfortu w podbrzuszu do częstego oddawania moczu (częstomocz), i może również wystąpić pojawienie się naglących potrzeb lub nietrzymania moczu. Oczywiście przebieg przewlekłego zapalenia pęcherza moczowego jest regularnie przeplatany epizodami zaostrzeń, zwłaszcza jesienią i wiosną.
W analizie moczu obserwuje się wzrost zawartości leukocytów, erytrocytów i nabłonka, chociaż w niektórych sytuacjach w analizie moczu mogą nie wystąpić zmiany patologiczne.
Diagnoza Rozpoznanie ostrego zapalenia pęcherza moczowego ustala się na podstawie dolegliwości - strangurii, historii - epizodu hipotermii, nadużyć seksualnych, danych laboratoryjnych - ropniaka, śmiertelnego krwiomoczu. Badanie ultrasonograficzne pęcherza moczowego w ostrym zapaleniu pęcherza moczowego nie jest bardzo pouczające, ponieważ pacjenci nie mogą napełnić pęcherza, co oznacza, że jego ściany nie są rozciągnięte ani wizualizowane. Ultradźwięki stosuje się w celu wykluczenia zmian patologicznych w górnych drogach moczowych i nerkach, które mogą być powikłaniem ostrego zapalenia pęcherza moczowego.
Rozpoznanie przewlekłego zapalenia pęcherza moczowego może być trudne. Przede wszystkim należy upewnić się, że dyskomfort w podbrzuszu, który niepokoi pacjenta, jest związany z układem moczowym. Aby to zrobić, konieczne jest wykonanie nie tylko analizy moczu według Nechyporenko, ale także posiewu moczu. Jednocześnie brak wzrostu mikroflory w obecności ropniaka, w połączeniu z kwaśną odpowiedzią na mocz, powinien sugerować gruźlicowy charakter zapalenia pęcherza. W takim przypadku konieczne jest przeprowadzenie hodowli moczu na specjalistycznych mediach.
Gdy dane laboratoryjne potwierdzają obecność zapalenia pęcherza moczowego, konieczne jest ustalenie przyczyny podtrzymywania przewlekłego zapalenia pęcherza moczowego. Aby wyeliminować niedrożność organiczną, należy wykonać uroflowmetry. Obecność dyssynergii wypieracza-zwieracza można potwierdzić danymi złożonego badania urodynamicznego.
Wszystkie kobiety cierpiące na przewlekłe zapalenie pęcherza moczowego powinny zostać poddane badaniu zewnętrznych narządów płciowych w fotelu ginekologicznym, aby wykluczyć hipermobilność lub ektopię zewnętrznego otwarcia cewki moczowej. Jednocześnie pobierane są rozmazy z cewki moczowej, pochwy i szyjki macicy w celu wyeliminowania zakażeń układu moczowo-płciowego. Ponadto ginekolog powinien skonsultować się z takimi pacjentami, aby wykluczyć choroby zapalne narządów rozrodczych.
Przy długotrwałym przewlekłym zapaleniu pęcherza moczowego cystoskopia jest obowiązkowa. Badanie to jest wykonywane w celu określenia zasięgu i lokalizacji zmian zapalnych w błonie śluzowej. Zaleca się wykonanie biopsji w celu określenia stopnia zmian zapalnych w ścianie pęcherza. Ponadto nie wolno nam zapominać, że długotrwały proces zapalny kilkakrotnie zwiększa prawdopodobieństwo rozwoju guza pęcherza moczowego, w celu wczesnego wykrycia, która cystoskopia jest niezwykle pouczająca. W ostrym zapaleniu pęcherza moczowego badanie instrumentalne pęcherza moczowego jest przeciwwskazane, ponieważ spowoduje to ostre pogorszenie procesu zapalnego.
Leczenie. Podstawowe zasady leczenia ostrego zapalenia pęcherza moczowego to eliminacja czynników zakaźnych w pęcherzu moczowym, tworzenie warunków do zaprzestania procesu zapalnego i zmniejszenie objawów podrażnienia.
Pierwszym etapem leczenia może być stosowanie środków przeciwbakteryjnych. Lekami pierwszego rzutu są fluorochinolony, zwłaszcza czwarte pokolenie. Terapii antybakteryjnej powinno towarzyszyć stosowanie leków przeciwzapalnych, które można przepisać w postaci zastrzyków lub czopków doodbytniczych. Uzasadnione jest powołanie leków, które poprawiają dopływ krwi do pęcherza moczowego, co ma sens przepisywać nie mniej niż 30 dni. Uśmierzaj bolesne częste i bolesne bodźce, które mogą powodować β-blokery.
W leczeniu przewlekłego zapalenia pęcherza moczowego główną przyczyną jest eliminacja przyczyny przyczyniającej się do chronizacji procesu - szybka eliminacja nadmiernej ruchliwości lub ektopii cewki moczowej, usunięcie ciał obcych, kamieni pęcherza moczowego, wyznaczenie lokalnej lub systemowej terapii hormonalnej na objawy zaniku nabłonka po menopauzie. Leki przeciwbakteryjne i przeciwzapalne są przepisywane w połączeniu z terapią witaminową, ale przez dłuższy czas, środki poprawy dopływu krwi do pęcherza moczowego. Fizjoterapia jest dość skuteczna.
Długotrwałe obecne przewlekłe zapalenie pęcherza moczowego, które nie podlega leczeniu, powoduje marszczenie pęcherza moczowego, któremu towarzyszy wyraźny spadek jego objętości przy zachowaniu efektów strangurii. W tym przypadku jedynym zabiegiem jest zabieg chirurgiczny.
Komplikacje. Najbardziej przerażającym powikłaniem ostrego zapalenia pęcherza jest rosnące odmiedniczkowe zapalenie nerek. Na tle ostrego zapalenia pęcherza moczowego, jego funkcjonowanie jest zaburzone, występuje odpływ pęcherzowo-moczowodowy - zjawisko patologiczne, w którym podczas skurczów pęcherza mocz jest wyrzucany do moczowodu i może nawet wejść do miednicy nerkowej. Ponadto obrzęk błony śluzowej może prowadzić do ucisku śródściennego moczowodu i upośledzenia przepływu moczu z nerki. Zwiększone ciśnienie w miednicy wyzwala patologiczny mechanizm rozwoju ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek. Na tle zjawisk strangurii pacjent zaczyna zauważać pojawienie się bólu w okolicy lędźwiowej, często podczas oddawania moczu, co wskazuje na odpływ pęcherzowo-moczowodowy. Jednocześnie odnotowuje się gorączkę gorączkową, często z niesamowitym chłodem. W tym przypadku pacjent jest poddawany nagłej hospitalizacji w szpitalu urologicznym.
Na podstawie: eurolab.ua
Zapalenie pęcherza moczowego jest procesem zapalnym, który znajduje się w błonie śluzowej i warstwie podśluzówkowej pęcherza moczowego. Zapalenie pęcherza moczowego jest najczęstszym objawem zakażenia dróg moczowych w dzieciństwie. Tymczasem diagnoza zapalenia pęcherza moczowego w naszym kraju jest wciąż niedokładna: albo choroba nie jest rozpoznawana (objawy przypisuje się ostrym zakażeniom wirusowym układu oddechowego), albo występuje naddecydowanie (zapalenie pęcherza jest leczone przez lekarza jako odmiedniczkowe zapalenie nerek). Oba są złe: nierozpoznane zapalenie pęcherza moczowego pozostaje nieleczone i może powodować powikłania lub stać się przewlekłe; a leczenie odmiedniczkowego zapalenia nerek jest dłuższe i poważniejsze niż to, co jest konieczne dla dziecka z zapaleniem pęcherza moczowego.
Częstość występowania zapalenia pęcherza moczowego u dzieci
Zapalenie pęcherza moczowego u dzieci
Dokładne statystyki dotyczące zapalenia pęcherza moczowego u dzieci w Rosji nie wynikają z problemów w diagnozie. Zapalenie pęcherza moczowego występuje u dzieci w każdym wieku, ale jeśli u niemowląt, częstość występowania zapalenia pęcherza jest prawie taka sama u chłopców i dziewcząt, to w wieku przedszkolnym i szkolnym dziewczęta chorują częściej (3-5 razy) niż chłopcy. Większa podatność dziewcząt na zapalenie pęcherza moczowego wynika z następujących czynników:
cechy struktury anatomicznej: u dziewcząt cewka moczowa jest krótsza i szersza, naturalne rezerwuary infekcji (odbytu, pochwy) są ściśle zlokalizowane; właściwości błony śluzowej pęcherza moczowego.
Rodzaje zapalenia pęcherza moczowego
Zapalenie pęcherza można sklasyfikować według kilku kryteriów:
Przez pochodzenie: zakaźne (najczęstsza postać u dzieci) i niezakaźne (chemiczna, toksyczna, lekowa itp.) Przez kurs: ostry i przewlekły (z kolei podzielony na utajony i nawracający) Z natury zmian w pęcherzu: katar, krwotoczny, wrzodziejący, polipowy, torbielowaty itd.
Przyczyny zapalenia pęcherza moczowego u dzieci
Jak już wspomniano, zakaźne zapalenie pęcherza występuje najczęściej u dzieci (i dorosłych).
Jest oczywiste, że przyczyną zakaźnego zapalenia pęcherza jest zakażenie. Mogą to być:
bakterie (E. coli, Proteus, Klebsiella, Pseudomonas pneumonia, streptococcus i Staphylococcus, Ureaplasma, Chlamydia, Mycoplasma, itp.); wirusy (adenowirus, wirus paragrypy, wirusy opryszczki), grzyby (zwykle z rodzaju Candida)
Penetracja patogenu jest możliwa na kilka sposobów:
wstępujący (z dróg rodnych w obecności zapalenia jelita grubego, zapalenia sromu i pochwy u dziewcząt lub balanoposthitis u chłopców, infekcja podnosi się do cewki moczowej); zstępujący (schodzi z poprzednio zakażonych nerek); - w migdałkach, płucach itp.), kontakt (mikroorganizmy przenikają przez ścianę pęcherza z sąsiednich narządów - podczas procesów zapalnych w jelicie, macicy i przydatkach). Osłabiona odporność - przyczyna „naprawienia” infekcji
Normalnie błona śluzowa pęcherza ma wystarczająco wysokie właściwości ochronne, a gdy mikroorganizmy są przenoszone do pęcherza, zapalenie pęcherza nie zawsze się rozwija. Dodatkowe „warunki predysponujące” przyczyniają się do „ustalenia” drobnoustrojów na błonie śluzowej i wystąpienia choroby:
Naruszenie normalnego i stałego prądu moczu (przekrwienie moczu podczas nieregularnego opróżniania pęcherza; różne wrodzone anomalie utrudniające uwalnianie moczu z pęcherza moczowego; zaburzenia czynnościowe - pęcherz neurogenny). sole są stale obecne w moczu (szczawiany, moczany, fosforany itp.), jak również hipowitaminoza, długotrwałe leczenie, zmniejszenie ogólnych sił ochronnych organizmu (z hipotermią nii, przewlekłe zmęczenie i stres, ciężkie infekcje, częste przeziębienia) Niewystarczający przepływ tlenu i składników odżywczych do błony śluzowej pęcherza w zaburzeniach krążenia w narządach miednicy (z guzami, przewlekłymi zaparciami, przedłużającym się unieruchomieniem lub brakiem ruchu, na przykład, odpoczynek w łóżku po uraz lub operacja).
Przyczyny przewlekłego zapalenia pęcherza moczowego
Przejście ostrego zapalenia pęcherza moczowego w postaci przewlekłej jest promowane przez:
opóźnione i niepełne leczenie ostrego zapalenia pęcherza moczowego, wrodzone i nabyte choroby układu moczowego (neurogenna dysfunkcja pęcherza moczowego; uchyłka - wypukłość ściany pęcherza moczowego, w której mocz gromadzi się i stagnuje; zaburzenia dysmetaboliczne; zapalenie sromu i pochwy).
Objawy zapalenia pęcherza moczowego u dzieci
Ostre zapalenie pęcherza moczowego
Zaburzenia układu moczowego
Wiodącym objawem ostrego zapalenia pęcherza moczowego są zaburzenia moczu (dyzuria). W większości przypadków częste oddawanie moczu w połączeniu z bólem. Dzieci skarżą się na ból, skurcze i pieczenie w podbrzuszu, ponad łonem podczas, jak i bezpośrednio przed i po oddaniu moczu. W niektórych przypadkach ból brzucha może być stały, nasilony podczas i po oddaniu moczu. Czasami występują trudności pod koniec oddawania moczu (dziecko nie może siusiać z powodu bólu lub musi się wysilać, aby całkowicie opróżnić pęcherz). U chłopców kropelki świeżej krwi mogą pojawić się pod koniec oddawania moczu (krwiomocz terminalny).
Częstotliwość oddawania moczu jest bezpośrednio związana z nasileniem zapalenia pęcherza - w łagodniejszych postaciach oddawanie moczu nieznacznie wzrasta (3-5 razy w porównaniu z wiekiem i indywidualnymi normami), z silnym oddawaniem moczu, dziecko dosłownie co 10-15 minut (dziecko stale biegnie do toalety, sikanie w małych porcjach). W tym przypadku pragnienie nie zawsze kończy się oddawaniem moczu (fałszywe pragnienia). Charakterystyczny imperatyw (imperatyw) nakłania do oddania moczu, gdy dziecko nie jest w stanie opóźnić rozpoczęcia oddawania moczu. Na tym tle możliwe jest nietrzymanie moczu, moczenie, nawet u starszych dzieci.
U niektórych chorych dzieci, zamiast zwiększonego oddawania moczu, obserwuje się zjawisko odwrotne - rzadkie oddawanie moczu lub zatrzymanie moczu, które jest spowodowane przez skurcz mięśni zwieracza i dna miednicy lub przez dobrowolne ograniczenie potrzeby dziecka z powodu lęku przed bólem.
Zmiany koloru moczu
Odbarwienie moczu
Jeśli wizualnie ocenisz mocz zebrany w przezroczystym pojemniku lub nawet do garnka, zauważalne będą zmiany w jego kolorze i przezroczystości. Ze względu na obecność leukocytów i bakterii w moczu, staje się mętny, z krwotocznym zapaleniem pęcherza moczowego staje się brązowawo-czerwony („slop mięsa”). Ponadto w moczu często znajdowały się grudki śluzu i błotnistej zawiesiny złuszczonych komórek nabłonkowych i soli.
Inne objawy
Do ostrego zapalenia pęcherza, nawet ciężkiego, nie charakteryzującego się gorączką i objawami zatrucia (letarg, utrata apetytu itp.). Stan dzieci jest ogólnie zadowalający, stan zdrowia jest zaburzony tylko przez częste pragnienie oddawania moczu i bólu.
Cechy ostrego zapalenia pęcherza moczowego u niemowląt i niemowląt (do 2-3 lat) w wieku
Dzieci poniżej 2–3 lat nie mogą wyjaśnić przyczyny lęku.
Małe dzieci nie są w stanie opisać swoich uczuć i wnieść jasnych skarg. Zapalenie pęcherza moczowego u dzieci można podejrzewać z powodu zwiększonego oddawania moczu, lęku i płaczu podczas oddawania moczu.
Ze względu na tendencję ciała dziecka we wczesnym wieku do uogólniania (rozprzestrzeniania) procesu zapalnego, wspólne objawy zakażenia można zaobserwować w przypadku zapalenia pęcherza (gorączka, odmowa jedzenia, letarg, senność, bladość skóry, wymioty i niedomykalność). Objawy te są jednak zawsze podejrzane o odmiedniczkowe zapalenie nerek lub inne infekcje i wymagają dokładniejszego zbadania dziecka.
Przewlekłe zapalenie pęcherza moczowego
Przewlekłe zapalenie pęcherza może występować w dwóch postaciach - utajonej i nawracającej.
W nawracającej postaci odnotowuje się okresowe zaostrzenia przewlekłego procesu z objawami ostrego zapalenia pęcherza moczowego (częste bolesne oddawanie moczu).
Postać utajona jest prawie bezobjawowa, dzieci mają okresowe naglące potrzeby, nietrzymanie moczu, moczenie, na które rodzice (a czasami lekarze) nie zwracają wystarczającej uwagi, wiążąc je z cechami związanymi z wiekiem lub zaburzeniami neurologicznymi.
Diagnoza zapalenia pęcherza moczowego
Inspekcja - etap diagnozy pacjenta
Lekarz może podejrzewać zapalenie pęcherza moczowego już na etapie badania dziecka i przeprowadzania wywiadu z rodzicami, gdy ujawnią się charakterystyczne dolegliwości (częste bolesne oddawanie moczu z powodu braku zatrucia i temperatury). Aby wyjaśnić, rozpoznanie ostrego zapalenia pęcherza moczowego to:
Ogólna analiza moczu (zawiera leukocyty w ilości od 10-12 do całkowitego pokrycia całego pola widzenia; izolowane czerwone krwinki w normalnym zapaleniu pęcherza i wiele czerwonych krwinek w krwotoku; ślady białka; duża liczba nabłonka przejściowego; bakterie; śluz i często sól). Zaleca się zbieranie moczu do ogólnej analizy rano, po dokładnym umyciu zewnętrznych narządów płciowych, od środkowej części (dziecko najpierw oddaje mocz do garnka, następnie do słoika, a następnie do garnka) Ogólne badanie krwi (nie powinno być żadnych zmian w niepowikłanym zapaleniu pęcherza). Próbka moczu z dwoma naczyniami: pierwsza porcja moczu Zbierz średnią porcję moczu
w ilości około 5 ml zbiera się w jednym pojemniku, druga porcja jest większa (około 30 ml) - w drugim pojemniku, ale nie całkowicie cały mocz - dziecko powinno oddawać mocz do garnka. Test pozwala odróżnić zapalenie w zewnętrznych narządach płciowych i cewce moczowej od zapalenia pęcherza moczowego: przy zmianach zapalnych w narządach płciowych, najbardziej wyraźne zmiany zapalne odnotowuje się w pierwszej części, z zapaleniem pęcherza moczowego, zmiany są takie same w obu próbkach.
Siać mocz pod kątem sterylności i wrażliwości na antybiotyki: przyjmowanie moczu odbywa się w sterylnej probówce ze średniej części moczu (w szpitalu mocz jest zbierany przez cewnik). Następnie hodowla jest przeprowadzana na pożywkach hodowlanych; po wzroście kolonii mikroorganizmów, określić ich wrażliwość na antybiotyki. Metoda ta jest częściej stosowana do diagnozowania przewlekłego zapalenia pęcherza moczowego i pozwala wybrać optymalne leczenie (antybiotyk i / lub uroseptic), USG pęcherza moczowego przed i po mikcji (oddawanie moczu) - w ostrym zapaleniu pęcherza moczowego i zaostrzeniu przewlekłego zgrubienia błony śluzowej i zawiesiny w jamie pęcherza moczowego. (cystoskopia) Tak więc zbieraj mocz od niemowląt
stosowane w celu wyjaśnienia rozpoznania przewlekłego zapalenia pęcherza moczowego. Przez cewkę moczową wprowadza się cienki endoskop, wyposażony w żarówkę i kamerę projekcyjną, a lekarz ma możliwość wzrokowej kontroli błony śluzowej. Cystoskopia u małych dzieci (do 10 lat) jest wykonywana w znieczuleniu ogólnym. W okresie zaostrzenia choroby badanie takie nie jest wykonywane.
Ponadto w okresie ustępowania ostrego zapalenia pęcherza moczowego lub po złagodzeniu przewlekłego zaostrzenia stosuje się również inne metody: cystografię pochwy (wypełnienie pęcherza środkiem kontrastowym i wykonanie serii zdjęć podczas oddawania moczu); badanie rytmu oddawania moczu (zapis czasu oddawania moczu i objętości moczu przez minimum dni); Uroflowmetria (określenie prędkości i nieciągłości przepływu moczu - dziecko oddaje mocz do toalety wyposażonej w specjalne urządzenie).
Jak odróżnić zapalenie pęcherza moczowego i częste oddawanie moczu na tle ostrych zakażeń wirusowych dróg oddechowych i przeziębień
Ważne jest, aby odróżnić zapalenie pęcherza od ARVI.
W przypadku przeziębienia u dzieci często występuje wzrost oddawania moczu związany z działaniem odruchowym na pęcherz moczowy, a także zwiększony schemat picia.
Ale, w przeciwieństwie do zapalenia pęcherza moczowego, oddawanie moczu staje się umiarkowanie częstsze (o 5-8 razy w porównaniu z normą wiekową), podczas gdy w trakcie lub po oddaniu moczu nie występują bóle i bóle, nie ma naglących impulsów i innych zaburzeń (moczenie, nietrzymanie moczu).
Jak odróżnić zapalenie pęcherza od odmiedniczkowego zapalenia nerek
W przypadku odmiedniczkowego zapalenia nerek dochodzi do objawów ogólnego zatrucia (wysoka temperatura, wymioty, bladość skóry, letarg, brak apetytu), a zaburzenia oddawania moczu zanikają w tle. Bóle brzucha na tle odmiedniczkowego zapalenia nerek są zwykle stałe, a jednocześnie zwykle ból w okolicy lędźwiowej. W zapaleniu pęcherza moczowego głównym objawem jest bolesne oddawanie moczu i ból brzucha związany z oddawaniem moczu, nie ma zatrucia lub jest łagodny.
Ból brzucha w zapaleniu pęcherza - obowiązkowy objaw
Ponadto odmiedniczkowe zapalenie nerek wykazuje specyficzne zmiany w ogólnym badaniu krwi (zwiększona liczba białych krwinek ze wzrostem liczby pręcików, przyspieszona ESR, oznaki niedokrwistości).
Leczenie
Ostre zapalenie pęcherza moczowego
Leczenie ostrego zapalenia pęcherza moczowego przeprowadza się zwykle w domu (pod nadzorem nefrologa lub pediatry). Tylko w przypadku skomplikowanego zapalenia pęcherza moczowego (z rozwojem odmiedniczkowego zapalenia nerek lub podejrzenia tego), a także zapalenia pęcherza moczowego u niemowląt, wymagana jest hospitalizacja.
Leczenie ostrego zapalenia pęcherza moczowego polega na ustaleniu schematu przedłużonego picia, diety i leków.
Zaawansowany tryb picia
Zaawansowany schemat picia pomaga radzić sobie z chorobą
Aby zapewnić ciągły przepływ moczu i wypłukiwanie mikroorganizmów z jamy pęcherza, dziecko musi pić dużo płynów (co najmniej 0,5 litra w wieku jednego roku i ponad 1 l po roku; w wieku szkolnym, od 2 litrów dziennie). Szczególnie polecane są napoje o właściwościach przeciwzapalnych i uroseptycznych (oczyszczających i dezynfekujących drogi moczowe) - są to napoje owocowe, kompoty i wywary z żurawiny, rokitnika, borówki; herbata z cytryną, czarna porzeczka. Można podawać kompoty (z suszonych owoców i świeżych jagód), przegotowaną wodę, rozcieńczone świeże soki (arbuz, marchew, jabłko i inne), niegazowaną wodę mineralną. Picie odbywa się w formie ciepła, stale przez cały dzień (w tym w nocy).
Zdrowa żywność, warzywa i owoce
Żywność dla dzieci z zapaleniem pęcherza moczowego wyklucza produkty, które mają działanie drażniące na błonę śluzową pęcherza, zwiększają przepływ krwi do niego i nasilają objawy zapalenia: pikantne przyprawy, marynaty i wędzone produkty, słone potrawy, majonez, mocne buliony mięsne, czekolada. W przypadku zaburzeń dysmetabolicznych zaleca się odpowiednią dietę:
Gdy oksaluria i uraturia, wykluczenie szczawiu, szpinaku, zielonej cebuli, pietruszki, ograniczenie produktów mięsnych jest konieczne - mięso podawane jest gotowane co drugi dzień. Nie zaleca się stosowania bulionów, produktów ubocznych, wędlin, kiełbas i kiełbas, kakao, mocnej herbaty, roślin strączkowych. W przypadku fosfaturii - mleko jest ograniczone; produkty mleczne i mleczne są czasowo ograniczone; Dieta jest wzbogacona w zakwaszającą żywność i napoje (świeże soki, jagody i owoce).
Leczenie narkotyków
W większości przypadków do leczenia ostrego zapalenia pęcherza moczowego wystarczające jest stosowanie uroseptics (furagin, furamag, nevigramone, monural). Sulfonamidy (Biseptol) są rzadziej stosowane. Nie zaleca się przepisywania antybiotyków, ale w niektórych przypadkach lekarz może je zalecić (zwłaszcza, jeśli podejrzewa się odmiedniczkowe zapalenie nerek) - zwykle stosuje się zabezpieczone preparaty penicylinowe (amoxiclav, flamoklav solyutab, augmentin) i cefalosporyny 2-3 pokoleń (zinnat, ceclor, alphacetate, cedex). Uroseptic lub antybiotyk podaje się doustnie, w ciągu 3-5 dni, w zależności od ciężkości choroby, odpowiedzi na leczenie i dynamiki parametrów laboratoryjnych. Wybór leku i określenie czasu trwania leczenia przeprowadza wyłącznie lekarz.
Aby złagodzić ból, stosuje się leki przeciwbólowe i skurcze łagodzące leki (no-spa, papaweryna, baralgin, spasmalgon).
Zapalenie pęcherza moczowego u dzieci, objawy, testy i diagnoza, zapobieganie zapaleniu pęcherza moczowego.
Cechy leczenia przewlekłego zapalenia pęcherza moczowego
Przewlekłe zapalenie pęcherza moczowego u dzieci jest pożądane w szpitalu, gdzie istnieje więcej możliwości szczegółowego badania dziecka i pełnego zakresu procedur medycznych.
Ważne jest, aby jeść napoje jagodowe.
Zasady leczenia przewlekłego zapalenia pęcherza są takie same: zaawansowany schemat picia, dieta i terapia lekowa. Jednak wielką wagę przywiązuje się do określenia przyczyny chronizacji procesu i jego eliminacji (leczenie zapalenia sromu i pochwy, wzmocnienie układu odpornościowego itp.).
W leczeniu farmakologicznym często stosuje się antybiotyki i przez długi czas (14 dni lub dłużej), na przemian 2-3 leki. A po podaniu antybiotyku uroseptic może być przepisany na długi kurs, w małej dawce - aby zapobiec nawrotowi.
W związku z długoterminową terapią antybakteryjną u dzieci, rozwój dysbakteriozy jest prawdopodobny, dlatego konieczne jest indywidualne wybranie recepty na pre- i probiotyki oraz ich kombinacje (Linex, Acipol, Narine, itp.).
Powszechnie stosuje się miejscowe stosowanie uroseptyków i środków antyseptycznych (wkraplanie roztworów leczniczych do jamy pęcherza), fizjoterapię (UHF, błoto, jontoforeza z antyseptykami, induktotermia, elektroforeza).
W przypadku utrzymującego się nawracającego zapalenia pęcherza moczowego przedstawiono leki immunomodulujące (przebieg Viferon lub Genferon).
Cechy obserwacji dziecka po przebytym zapaleniu pęcherza moczowego
Dziecko obserwowane jest w klinice w miejscu zamieszkania - w ciągu 1 miesiąca po ostrym zapaleniu pęcherza moczowego i co najmniej rok po przewlekłym leczeniu, z okresową ogólną analizą moczu i innymi badaniami na zalecenie lekarza prowadzącego. Dzieci mogą być szczepione nie wcześniej niż 1 miesiąc po wyzdrowieniu (i szczepienia przeciwko błonicy i tężcowi - dopiero po 3 miesiącach).
Zapalenie pęcherza moczowego - zapalenie pęcherza moczowego.
Zapobieganie zapaleniu pęcherza moczowego
Zapobieganie zapaleniu pęcherza moczowego ogranicza się do środków tonizujących, zapobiegania hipotermii, starannej higieny sfery seksualnej, częstej zmianie bielizny, a także terminowego leczenia chorób zapalnych narządów płciowych. Ponadto zaleca się regularne przyjmowanie płynów (woda, w tym minerały, kompoty, napoje owocowe), zwłaszcza u dzieci z obecnością soli w moczu.
Z którym lekarzem się skontaktować
Jeśli u dziecka wystąpią objawy ostrego zapalenia pęcherza, skontaktuj się z pediatrą lub lekarzem rodzinnym. W razie potrzeby wyznaczy konsultację z urologiem, fizjoterapeutą. W przewlekłym przebiegu choroby wymagane jest badanie immunologa, specjalisty chorób zakaźnych, endoskopisty.