loader

Główny

Zapalenie migdałków

Węzły chłonne po antybiotykach nie przeszły

Zapalenie węzłów chłonnych - reakcja układu odpornościowego na spożycie patogennych mikroorganizmów. Są one zatrzymywane przez tkankę limfoidalną, niszczone tam przez komórki ochronne i usuwane z organizmu. Czasami stan zapalny węzłów chłonnych nie ustępuje przez długi czas. Jest to spowodowane słabą odpornością, ponowną infekcją lub z innych powodów. Do jakiego lekarza leczyć zapalenie węzłów chłonnych, a co zagraża przedłużonemu zapaleniu węzłów chłonnych?

Co to jest zapalenie węzłów chłonnych

Zapalenie węzłów chłonnych - zapalenie węzłów chłonnych - występuje, gdy infekcja dostanie się do organizmu. W tym przypadku patogen zostaje zatrzymany w tkankach limfoidalnych i jest tam niszczony przez komórki odpornościowe. Rzadko reakcje autoimmunologiczne i pojawienie się guzów nowotworowych w węzłach chłonnych powodują stan zapalny.

Objawy zapalenia węzłów chłonnych są jasne:

  • wysoka gorączka;
  • znaczny wzrost węzłów chłonnych w szyi, za uszami, z tyłu głowy, pod obojczykiem;
  • zaczerwienienie skóry wokół dotkniętych węzłów chłonnych;
  • ciężka słabość;
  • ból głowy, który może dać zębom, jeśli zapalenie węzłów chłonnych na szyi;
  • utrata apetytu i utrata masy ciała.

Dlaczego nie przechodzi zapalenia

Co powoduje zapalenie węzłów chłonnych przez długi czas? Istnieje kilka powodów, które powodują przedłużone zapalenie węzłów chłonnych:

  • brak leczenia lub niewłaściwa terapia;
  • powtarzająca się infekcja w organizmie;
  • hipotermia;
  • reakcja alergiczna;
  • onkologia

Pierwszym powodem jest nieprawidłowe lub brakujące leczenie. W leczeniu zapalenia węzłów chłonnych konieczne jest skonsultowanie się z lekarzem, wykonanie badań w celu ustalenia rodzaju patogenu i rozpoczęcie przyjmowania odpowiednich leków: antybiotyków lub leków przeciwwirusowych. Jeśli nie zostanie to zrobione lub zrobione nieprawidłowo, infekcja będzie nadal rozwijać się w tkankach węzłów chłonnych, wspierając proces zapalny. Łatwo to zauważyć.

W przypadku niewłaściwego leczenia gorączka trwa dłużej niż 5 dni.

Powtarzające się zakażenie w organizmie jest możliwe, jeśli pacjent leczy zapalenie węzłów chłonnych w domu lub często dzieje się w zatłoczonych miejscach. Następnie, na przykład, wirus może zostać dodany do zakażenia bakteryjnego, co tylko pogorszy stan.

Węzły chłonne nie pozwalają na przejście przez nie krwi, dlatego otrzymują ciepło tylko z otaczającej tkanki mięśniowej. Kiedy ciało staje się zimne, węzły chłonne nie mogą utrzymać normalnej temperatury, a to niekorzystnie wpływa na ich zdolność do zwalczania infekcji. Węzły chłonne szyi lub tyłu szyi są szczególnie podatne na zimno.

Reakcja alergiczna to kolejny powód, dla którego zapalenie węzłów chłonnych nie ustępuje przez długi czas. Istnieją choroby autoimmunologiczne, gdy organizm zabija własne tkanki za pomocą komórek odpornościowych, „nie rozpoznając” ich. Taka patologia może rozwijać się w każdej części ciała, najczęściej występuje w komórkach tkanki limfoidalnej i komórkach krwi. W tym przypadku tylko leki przeciwhistaminowe i immunosupresory mogą pomóc złagodzić stan zapalny.

Ze względu na onkologię występuje również zapalenie węzłów chłonnych. Tkanka limfatyczna dzieli się szybko, co zwiększa ryzyko komórek nowotworowych. Ten problem jest szczególnie istotny dla węzłów chłonnych w szyi i pod obojczykiem, ponieważ są one jednymi z największych w organizmie. Gdy nowotwór nowotworowy pojawia się w węzłach chłonnych, komórki odpornościowe próbują go zabić, więc występuje stan zapalny, którego ani antybiotyki, ani leki przeciwwirusowe nie mogą wyleczyć.

Konsekwencje przedłużonego zapalenia

Długotrwałe zapalenie w węzłach chłonnych jest niebezpieczne dla zdrowia, ponieważ wyczerpuje układ odpornościowy, zakłóca regulację równowagi wodnej, która jest zajęta przez układ limfatyczny, a toksyny również się pogarszają, dlatego rozwija się ogólne zatrucie.

Nie zapominaj, że w węzłach chłonnych komórki odpornościowe „uczą się”, pamiętając cechy różnych drobnoustrojów chorobotwórczych dla przyszłej skutecznej walki. Jeśli tak się nie stanie, ciało staje się bezbronne wobec infekcji wirusowej lub bakteryjnej. Stałe ciepło zakłóca strukturę białek krwi, mogą one koagulować, a to zagraża życiu.

Normalny czas trwania zapalenia

Ważne jest, aby pamiętać, jak długo może trwać zapalenie węzłów chłonnych. Jeśli jest jednostronny, zapalenie powinno zniknąć w ciągu 5-8 dni, w zależności od przyczyny i intensywności leczenia. Temperatura zwykle spada o 3-4 dni.

Jeśli obustronne zapalenie węzłów chłonnych będzie trwało, zależy od przyczyny. Przy bezpośrednim zakażeniu stan zapalny może trwać 10-15 dni, jeśli leczenie jest wybrane prawidłowo, ważne jest monitorowanie temperatury, która powinna się zmniejszyć 3-4 dni po rozpoczęciu leczenia. Gdy zapalenie węzłów chłonnych jest alergiczne, leki przeciwhistaminowe i immunosupresyjne hamują stan zapalny w ciągu 4-5 dni.

Onkologiczne zapalenie węzłów chłonnych

Osobno warto pamiętać o onkologicznym zapaleniu węzłów chłonnych. Jeśli jest zahamowany, guz zaczyna się powiększać, ściska węzły chłonne i powoduje atrofię w tkance limfoidalnej, aw późniejszych stadiach całkowicie „wyłącza” układ odpornościowy i uwalnia niebezpieczne przerzuty. Leczenie jest tylko chirurgiczne, rzadziej z chemioterapią. Nowotwór na szyi ściska naczynia, które zasilają mózg, zakłóca transport tlenu.

Z kim się skontaktować

Natychmiast należy powiedzieć, że pewien lekarz, który leczy zapalenie węzłów chłonnych, nie jest. Wybór specjalisty zależy od lokalizacji zapalenia i wieku pacjenta. Jeśli węzły chłonne w głowie, szyi i szyi są zapalone u osoby dorosłej, warto odwiedzić laryngolog. Gdy zapalenie węzłów chłonnych jest zlokalizowane tylko na szyi, konieczne jest udanie się do dentysty na konsultację.

Gdziekolwiek w dziecku znajdują się zapalne węzły chłonne, warto skontaktować się z pediatrą, ponieważ ten specjalista leczy wiele chorób u dzieci.

Oprócz tych trzech lekarzy pierwotnych zapalenie węzłów chłonnych można skierować do specjalisty od chorób zakaźnych, gdy onkolog zna konkretną przyczynę zakażenia, jeśli węzły chłonne są znacznie powiększone na szyi lub pod obojczykiem.

Leczenie

Gdy stan zapalny jest opóźniony, konieczne jest rozpoczęcie leczenia, jeśli tak nie było. A jeśli przebieg terapii jest już zdefiniowany, warto go poprawić. Powinno to zrobić lekarz, który leczy odpowiedni rodzaj zapalenia węzłów chłonnych. Musi ponownie ustalić, co spowodowało zapalenie węzłów chłonnych. W tym celu przeprowadza się specjalną analizę - wysiew bakteryjny plwociny pacjenta, który należy powtórzyć, jeśli leczenie nie przyniesie rezultatów.

Ponadto konieczne jest przeprowadzenie kontroli i omacywania węzłów chłonnych. Następnie przepisywany jest kurs antybiotyków lub leków przeciwwirusowych na określone patogeny.

Jeśli podejrzewa się nowotwór onkologiczny, konieczna jest analiza rentgenowska, ponieważ tylko on powie na pewno, czy są guzy, które na zdjęciu będą wyglądały jak skupisko nieregularnych komórek, które różnią się od normalnych struktur limfoidalnych. Leczenie w tym przypadku polega na chirurgicznym usunięciu guza z węzła chłonnego. Jeśli onkologia nie została wykryta na wczesnym etapie, po zabiegu może być konieczna chemioterapia.

W przypadkach, gdy stan zapalny nie ustępuje z powodu wtórnego zakażenia, sensowne jest określenie jego charakteru (wirusowego, bakteryjnego, grzybiczego) i przebiegu terapii w celu dodania odpowiednich leków. Należy pamiętać, że nie można ich wybrać niezależnie, ponieważ wiele leków jest niekompatybilnych lub zmniejszają skuteczność siebie nawzajem.

Przedłużone zapalenie węzłów chłonnych jest niebezpieczne dla zdrowia całego ciała, ponieważ osłabia układ odpornościowy, zakłóca procesy metaboliczne, a wysoka temperatura uszkadza strukturę białek krwi. Jeśli zapalenie węzłów chłonnych nie przechodzi, konieczne jest skontaktowanie się z odpowiednim specjalistą, który określi, co spowodowało proces zapalny w węzłach chłonnych, i przepisze właściwe leczenie.

Leczenie antybiotykami z węzłów chłonnych

Zapalenie jakichkolwiek węzłów chłonnych, zwłaszcza jeśli towarzyszy mu tworzenie ropy, nazywane jest zapaleniem węzłów chłonnych. Najczęściej problemy rozwijają się z powodu działania bolesnych mikroorganizmów, takich jak paciorkowce i gronkowce.

Najczęściej mikroby z ognisk zapalnych, które mogą być zarówno przewlekłe, jak i ostre, przedostają się przez naczynia do węzłów chłonnych. Są one rozprowadzane po całym ciele za pomocą krwiobiegu, dlatego często nie można ustalić przyczyny choroby. Może to mieć wpływ na jeden lub kilka węzłów chłonnych. Ponadto otaczające włókno może zostać zainfekowane. W tym przypadku rozwija się adeno-flegma. Centrum ropienia w takich sytuacjach jest dość rozległe.

Przed wyborem, który lek na zapalenie węzłów chłonnych jest konieczny, ważne jest, aby zrozumieć, co spowodowało chorobę. Eksperci rozróżniają formy specyficzne i niespecyficzne choroby. W pierwszym przypadku, problemy rozwijają się z powodu uszkodzenia węzłów chłonnych przez patogeny kiły, rzeżączki, dżumy, gruźlicy, promienicy, wąglika, tularemii. Nieswoista postać jest wywoływana przez gronkowce, paciorkowce lub bakterię Gram-ujemną.

Zapalenie węzłów chłonnych może być powikłaniem grypy, bólem gardła, szkarlatyną, zapaleniem gruczołowym. Powiększone węzły chłonne można również zaobserwować w wielu zakażeniach: różyczce, śliniance, błonicy i innych.

Nie należy próbować pozbyć się choroby, takiej jak zapalenie węzłów chłonnych, za pomocą środków ludowych. Jeśli wystąpił stan zapalny, nie możesz tego zrobić bez konsultacji ze specjalistą. On nie tylko zbada, zdiagnozuje, ale także określi, jaką formę ma choroba. Wyjaśni także, które antybiotyki są używane do zapalenia węzłów chłonnych, a jednocześnie powie ci, czy możesz się bez nich obejść.

Jeśli chorobie nie towarzyszy wysoka gorączka, mogą być przepisywane różne płyny w celu złagodzenia stanu pacjenta. Należy jednak pamiętać, że wykonanie ciepłego kompresu, gdy stan zapalny węzłów chłonnych jest zabroniony. Rozgrzewka może tylko pogorszyć sytuację.

Ważną rolę odgrywają procedury fizjoterapeutyczne. Mają one na celu złagodzenie stanu zapalnego. W ciężkich przypadkach może być wymagana operacja.

Tylko lekarz powinien ocenić powagę problemu i wybrać najbardziej odpowiednią metodę leczenia. Jeśli proces jeszcze się nie rozpoczął, możesz to zrobić bez operacji. Ważne jest, aby wybrać odpowiednie antybiotyki do zapalenia węzłów chłonnych, zapewnić odpoczynek dotkniętemu narządowi i przeprowadzić terapię UHF.

Pacjent z zapaleniem węzłów chłonnych powinien być pod kontrolą lekarzy. Będą monitorować przebieg choroby i, jeśli to konieczne, w czasie, aby otworzyć ropnie, zapalenie tkanki łącznej, aby przeprowadzić drenaż wrzodów.

Jeśli pacjent zwraca się do specjalistów na początku choroby, operacja może nie być konieczna.

Aby przepisana terapia była skuteczna, wskazane jest przepisanie środków po analizie wrażliwości mikroflory. Ale robi się to wystarczająco długo. Zazwyczaj badanie trwa około tygodnia, więc często lekarze przepisują silne antybiotyki w celu zapalenia węzłów chłonnych, które charakteryzują się szerokim spektrum działania.

Lekarze wiedzą, że można pozbyć się źródła zakażenia za pomocą grupy tetracyklin. Ważne jest, aby zrozumieć, że leczeniem nie jest samo zapalenie chłonki. Terapia powinna mieć na celu neutralizację bakterii, które doprowadziły do ​​wystąpienia choroby. Nie powinieneś ciągnąć. Chodzi o to, jaki rodzaj antybiotyku dla zapalenia węzłów chłonnych będzie najbardziej skuteczny, zależy od tego, czy infekcja nie zacznie „chodzić” w organizmie. Narzędzie powinno mieć wpływ na gronkowce, pneumokoki, paciorkowce lub gruźlicę.

Najczęściej te antybiotyki są przepisywane w stanach zapalnych węzłów chłonnych: Ceftriakson, Amoxiclav, Ceftazidime, Ampicillin, Flemoxin, Amoxicillin. Ale nie licz na szybką ulgę od problemów. Zwykle leczenie trwa od 10 do 14 dni.

Zaleca się stosowanie środków przeciwbakteryjnych mających na celu wyeliminowanie przyczyny choroby w połączeniu z innymi metodami leczenia. Zatem, miejscowo, lekarz może przepisać procedurę natryskiwania chloroetylu na problematyczny węzeł chłonny. Trwa nie dłużej niż minutę. W rezultacie skóra twardnieje i chłodzi się znacznie. Kilka takich procedur przyczynia się do powstrzymania rozwoju procesu zapalnego. Jednocześnie maść jest również stosowana do zapalenia węzłów chłonnych. Aby złagodzić ten stan, przepisano wazelinę borową. Aktywnie stosowana jest również maść z heparyną.

Zanim przestaniesz badać możliwe ludowe metody pozbycia się problemu, ważne jest, aby zrozumieć, że nie mogą usunąć infekcji z ciała. A jeśli przepisano ci antybiotyki na zapalenie węzłów chłonnych, nie powinieneś ich odmawiać. Ale możesz łączyć się z różnymi płynami.

Niektórzy sugerują użycie papki z cebuli upieczonej w piekarniku i łyżki smoły. Mieszanina jest nakładana na bolące miejsce. Również miłośnicy popularnych przepisów proponują wykonanie takiego kompresu z zapaleniem węzłów chłonnych. W równych ilościach pobiera się liście Hypericum, orzecha włoskiego, krwawnika, jemioły. Są miażdżone i mieszane. 2 łyżki. l Taka kolekcja gotowana jest w emaliowanym garnku na małym ogniu przez 7 minut. Z gotowanego bulionu powstają balsamy na noc.

Lekarze mogą zalecić stosowanie maści z heparyną na zapalenie węzłów chłonnych lub wytwarzać kompresy z dimexidum. Leki te wywołują dobre działanie przeciwzapalne.

Lekarze rozróżniają dwa rodzaje rozwoju choroby. Może być ostry lub przewlekły. Pierwsza forma charakteryzuje się pogorszeniem stanu zdrowia, osłabieniem, gorączką. Równolegle może rozwinąć się zapalenie naczyń chłonnych - zapalenie naczyń limfatycznych.

Zaatakowane węzły są bolesne, mają większy rozmiar. Postęp choroby może prowadzić do zapalenia okołoporodowego - ropnej postaci zapalenia węzłów chłonnych. Gdy obserwuje się miejscową hipertermię nad zmianami. Węzły chłonne stają się gęste, mogą łączyć się z otaczającymi tkankami i między sobą.

Wraz z rozwojem adenoflegmon występuje gęsty naciek z miękkimi ogniskami. Stan zdrowia pogarsza się jeszcze bardziej. Ponadto choroba ta obfituje w powikłania: pojawienie się ognisk z zakażeniem ropnym, zakrzepowe zapalenie żył, przetoki limfatyczne.

Leczenie zależy od powagi problemu. Jeśli pacjent idzie do szpitala na początku ostrej fazy, wówczas lekarze są w stanie zatrzymać zapalenie węzłów chłonnych w szyi. Antybiotyki w przepisanym leczeniu zajmują dominujące miejsce. Ważne jest jednak również zapewnienie pacjentowi pełnego odpoczynku i wykonanie zaleconej fizjoterapii, na przykład terapii UHF.

Oczywiście, jeśli już mówimy o rozwoju ropnego zapalenia węzłów chłonnych lub adenoflegmonu, niezbędne jest otwarcie i usunięcie niebezpiecznej zawartości, a następnie drenaż.

W przypadku różnych powolnych chorób, takich jak zapalenie migdałków, zapalenie zębów, infekcja natoptyszem lub otarcia nóg, może wystąpić zakażenie limfy. W takim przypadku może rozwinąć się przewlekłe zapalenie węzłów chłonnych. Ostre zapalenie węzłów chłonnych bez odpowiedniego leczenia może również wejść w tę postać.

Ropny przebieg przewlekłego zapalenia węzłów chłonnych jest niezwykle rzadki. Choroba charakteryzuje się wzrostem i lekkim bólem węzłów, ich zagęszczeniem. Z czasem zmniejszają się, ale wskazuje to na proliferację tkanki łącznej. Z tego powodu kurczą się z czasem, co prowadzi do zastoju limfatycznego, obrzęku i rozwoju słoniowatości. Samo przewlekłe zapalenie węzłów chłonnych nie jest leczone. Terapia powinna mieć na celu wyeliminowanie przyczyn, które doprowadziły do ​​jej rozwoju.

Zapalenie węzłów chłonnych jest ostrym lub przewlekłym procesem zapalnym w węzłach chłonnych. Zgodnie z jego etiologią może to być: specyficzne (gruźlica, syfilityczne) i niespecyficzne (surowicze, ropne).

Przeprowadzając diagnostykę różnicową zmiany chorobowej, należy pamiętać, że układ limfatyczny odpowiada nie tylko na większość chorób zakaźnych, ale także na choroby krwi, nowotwory, zmiany ogólnoustrojowe tkanki łącznej.

Może wystąpić powiększenie węzłów chłonnych:

  • w izolacji, z uszkodzeniem węzłów chłonnych, jak najbliżej bramy zakażenia;
  • uogólniony.

Szereg chorób z zakażeniem przewodu pokarmowego towarzyszy reakcja krezkowych (brzusznych) węzłów chłonnych.

Wraz z postępem procesu zapalnego zaatakowane węzły mogą ropieć, lutować się z otaczającymi tkankami i twardnieć.

Ropne zapalenie węzłów chłonnych jest zwykle chorobą wtórną. Główny nacisk zostanie położony na: zakażone rany, czyraki, karbunki, zapalenie sutka, ropnie itp.

Ważne jest, aby pamiętać, że zanim węzły chłonne zareagują, pierwotne ognisko może już być ledwie zauważalne (zagojona rana).

Gdy charakterystyczne jest ropienie węzłów chłonnych:

  • znaczny wzrost jego wielkości;
  • ostry ból;
  • fluktuacja i zmiękczenie podczas omacywania.

Obrzęk skóry, pogrubienie tkanek wzdłuż naczyń limfatycznych wskazuje na pojawienie się zapalenia naczyń chłonnych. Obserwuje się objawy ogólnego zatrucia (dreszcze, osłabienie, letarg).

Gdy podżuchwowe zapalenie węzłów chłonnych objawia się dolegliwościami trudności z otwieraniem ust, bólem podczas żucia, obracaniem głowy.

Zapaleniu mezodenii towarzyszy obraz ostrego brzucha (silny ból, nudności, wymioty, gorączka).

Ogólnie, badanie krwi oznaczało leukocytozę neutrofilową, zwiększało ESR.

Podczas wysiewu ropy, uzyskanego przez nakłucie węzła ropiejącego, możliwe jest zasianie patogenu, najczęściej jest to gronkowcowe, pneumoniczne i paciorkowce. Jednak przy wczesnej, masywnej terapii antybiotykowej, wysiew może być sterylny.

Terapia przeciwbakteryjna zapalenia węzłów chłonnych jest podzielona na:

  • ogólna profilaktyka antybiotykowa przed zabiegiem chirurgicznym;
  • specyficzne leczenie choroby podstawowej.

Aby zapobiec powikłaniom septycznym i dalszemu nawrotowi procesu zapalnego, przeprowadza się pokrycie antybiotyków ropnym zapaleniem węzłów chłonnych.

Stosowane są leki o najszerszym możliwym spektrum działania przeciwko flory pyogennej.

Antybiotyki do zapalenia węzłów chłonnych, stosowane w przypadkach, które nie wymagają interwencji chirurgicznej

Aminoglikozydy

Zastosowanie tych leków ze względu na ich szerokie spektrum działania na florę Gram-ujemną i Gram-dodatnią, mykobakterie, niektóre pierwotniaki i Pseudomonas aeruginosa.

Antybiotyki pierwszego pokolenia (kanamycyny, streptomycyny) i trzeciego (amikacyny) są również skuteczne w specyficznym gruźliczym zapaleniu węzłów chłonnych (podżuchwowym, szyjnym, pachwinowym, pachowym).

Nie stosować przy siewie pneumokoków i zielonych paciorkowców.

Amikacyna jest lekiem rezerwowym w leczeniu zakażenia Pseudomonas.

Przeczytaj poniżej: Lista wszystkich leków z grupy aminoglikozydów i wszystkie z nich.

Efekty uboczne

Efekt ototoksyczny jest związany ze zdolnością aminogdikosidov do powodowania zmian zwyrodnieniowych w zakończeniach nerwowych ucha wewnętrznego. Upośledzenie słuchu jest nieodwracalne.

Ponieważ antybiotyki z tej serii są wydalane z moczem w postaci niezmienionej, gromadzą się w komórkach nabłonkowych kanalików nerkowych, możliwe jest działanie nefrotoksyczne.

Najbardziej toksyczna gentamycyna, amikacyna, kanamycyna.

Ciekawostką jest fakt, że gentamycyna, działająca teratogennie na płód (wrodzona głuchota), prawie nie powoduje zaburzeń przedsionkowych i słuchowych u noworodków i niemowląt.

Rzadkie działania niepożądane obejmują:

  • blokada nerwowo-mięśniowa, aż do wystąpienia porażenia oddechowego;
  • zapalenie żył.

Kontrolę czynności nerek przeprowadza się przed rozpoczęciem leczenia aminoglikozydami, a następnie co trzy dni.

Maksymalny czas leczenia wynosi 14 dni. Wyjątkiem jest gruźlica (terapia trwa do dwóch miesięcy).

Podczas stosowania terapii aminoglikozydami nie mają zastosowania:

  • leki ototoksyczne (furosemid, polimyksyna);
  • cefalosporyny pierwszej generacji, wankomycyna, acyklowir (zwiększa działanie nefrotoksyczne)
  • środki zwiotczające mięśnie (porażenie oddechowe).

Leki są stosowane domięśniowo lub dożylnie. U osób starszych dawka dzienna jest zmniejszona, ze względu na wiek, w którym zmniejszamy szybkość filtracji kłębuszkowej.

Noworodki otrzymują dużą dawkę, ze względu na zwiększoną objętość dystrybucji.

Antybiotykoterapia zębopochodnego zapalenia limfatycznego i zapalenia węzłów chłonnych szyi

Fluorochinolony

  • pierwsza generacja jest stosowana do bakteryjnych uszkodzeń dróg moczowych (kwas nalidyksowy);
  • druga generacja charakteryzuje się wysoką aktywnością wobec drobnoustrojów gram-ujemnych. Nie wpływają one jednak na infekcje beztlenowe i krętki. Jest nieskuteczny w przypadku entero i pneumokoków, chlamydii, mykoplazmy (norfloksacyny, cyprofloksacyny, pefloksacyny, ofloksacyny, lomefloksacyny);
  • leki trzeciej generacji mają rozszerzone spektrum działania przeciwko beztlenowcom i paciorkowcom, w tym szczepom opornym na penicylinę (lewofloksacyna, sparfloksacyna);
  • Czwarta generacja jest skuteczna przeciwko bakteriom Gram-dodatnim, infekcjom wewnątrzkomórkowym i beztlenowcom bez tworzenia przetrwalników (Moxifloxacin, Hemifloxacin).

Działania niepożądane aplikacji obejmują: przemijające bóle stawów, częste reakcje alergiczne, zmiany żołądkowo-jelitowe, rozwój zapalenia ścięgna, nadwrażliwość na światło i działanie neurotoksyczne (drgawki).

Przeczytaj więcej: Szczegóły dotyczące antybiotyków fluorochinolonowych i nazw leków

Kombinacje lecznicze

  1. Zabrania się stosowania z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi.
  2. Nie łącz z lekami bakteriostatycznymi (z wyjątkiem kofrofloksacyny i lomefloksacyny).
  3. Antybiotyki fluorochinolonowe do zapalenia węzłów chłonnych wywołane przez Gram-dodatnią florę w połączeniu z wankomycyną.
  4. Być może połączenie z: klindamycyną, erytromycyną, penicylinami, aminoglikozydami i cefalosporynami.

Dawkowanie

Linkosamidy

Mają głównie działanie bakteriostatyczne. Stosuje się je do zapalenia węzłów chłonnych związanych z beztlenowymi beztlenowymi i Gram-dodatnią florą.

Tworzą wysokie stężenie w tkance kostnej, co pozwala na ich zastosowanie w przypadku zębopochodnego zapalenia węzłów chłonnych związanego z zapaleniem okostnej i zapaleniem szpiku.

Działania niepożądane obejmują częste występowanie biegunki związanej z antybiotykami.

Zapalenie węzłów chłonnych podżuchwowych i szyjnych łagodne

Makrolidy

Są one zdolne do gromadzenia się nie tylko w tkankach, ale także w komórkach, co pozwala na ich wykorzystanie do infekcji wewnątrzkomórkowej. Mają wyraźne działanie bakteriobójcze i bakteriostatyczne.

Skuteczny przeciwko paciorkowcom (w tym pneumokokom), chlamydiom, mykoplazmie, prątkom gruźlicy, toksoplazmie.

Antybiotykiem z wyboru w zapaleniu węzłów chłonnych jest azytromycyna (Sumamed).

Główny artykuł: Instrukcje użytkowania Sumamed z analogami i recenzjami

Działania niepożądane obejmują zaburzenia dyspeptyczne i nietolerancję indywidualną. U dzieci w pierwszych tygodniach życia stosowanie erytromycyny może prowadzić do zwężenia odźwiernika w wyniku wyraźnego działania prokinetycznego.

Przy szybkim podaniu dożylnym może rozwinąć się zakrzepowe zapalenie żył.

Dorośli wyznaczają 500 mg trzy razy dziennie przez trzy dni, w systemie pięciodniowym: 1 dzień - 500 mg, następnie 250 mg.

Dzieci trzy dni w dawce 10 mg / kg lub dzień 1 w dawce 10 mg / kg, a następnie w dawce 5 mg / kg.

Połączone leki przeciwbakteryjne sulfonamidy z trimetoprimem

Biseptol jest skuteczny w zapaleniu węzłów chłonnych o etiologii paciorkowcowej i gronkowcowej.

Przeczytaj dalej: Szybko zrozumiesz, Biseptol jest antybiotykiem, czy nie.

Całkowicie wchłaniany przez podawanie doustne, dobrze rozprowadzony w organizmie, przenika przez bariery tkankowe.

Dorośli powinni przyjmować 960 mg dwa razy dziennie.

Dzieciom przepisuje się 6-8 mg / kg na dwie dawki.

Antybiotyki na zapalenie węzłów chłonnych u kobiet w ciąży

Dozwolone są penicyliny, cefalosporyny i erytromycyna.

Antybiotyki penicylinowe z powiększonymi węzłami chłonnymi u kobiet w ciąży stosuje się w przypadkach łagodnego do umiarkowanie ciężkiego zapalenia.

Najskuteczniejsze stosowanie amoksycyliny (Flemoxin Soljutab) i inhibitora Amoksiklava.

Leczenie zachowawcze stosuje się w przypadkach, gdy niemożliwe jest:

  • zidentyfikować główne ognisko zapalenia węzłów chłonnych;
  • różnicować chorobę podstawową.
  1. Antybiotyki do zapalenia węzłów chłonnych łączy się z suchym ciepłem, terapią UHF, blokadą nowokainy (do leczenia ostrych postaci surowiczych i w obecności procesów naciekowych).
  2. W przypadku zapalenia ropnego wskazane jest leczenie chirurgiczne, z powołaniem terapii antybiotykowej.
  3. Kompresy według Dubrovina są skuteczne (skóra jest rozmazana 4% żółtą maścią rtęciową, a następnie pokrywana szmatką zwilżoną roztworem nadmanganianu potasu).
  4. Po kompresie nie można zastosować fizjoterapii (ewentualnie podrażnienia i oparzenia).
  5. Skuteczny balsam z ciepłym 30% dimexidum.
  6. Z lekkim ropniem, bez wyraźnych objawów zatrucia, wykonuje się odsysanie ropy, a następnie płukanie roztworami antybiotyków.
  7. W przypadku zapalenia węzłów chłonnych podżuchwowych i szyjki macicy konieczna jest konsultacja z dentystą i chirurgiem szczękowo-twarzowym. W przypadku zębopochodnego zapalenia węzłów chłonnych wystarczy usunąć chore zęby, aby zatrzymać proces zapalny.
  8. W przypadku promienicy stosuje się interwencję chirurgiczną, a następnie skrobanie granulatów, leczenie immunomodulujące i przeciwbakteryjne.

Autor artykułu:
Choroba zakaźna lekarz Chernenko A. L.

Czytaj dalej: Jak przyjmować probiotyki podczas przyjmowania antybiotyków i które są lepsze

Powierz swoim pracownikom służby zdrowia! Umów się na wizytę, aby zobaczyć najlepszego lekarza w swoim mieście już teraz!

Dobry lekarz to specjalista od ogólnego podejścia, który na podstawie twoich objawów dokona prawidłowej diagnozy i zaleci skuteczne leczenie. Na naszym portalu możesz wybrać lekarza z najlepszych klinik w Moskwie, Petersburgu, Kazaniu i innych miastach Rosji i uzyskać zniżkę do 65% w recepcji.

Zarezerwuj wizytę online

* Naciśnięcie przycisku prowadzi do specjalnej strony witryny z formularzem wyszukiwania i rekordami do profilu specjalisty, który Cię interesuje.

* Dostępne miasta: Moskwa i region, Sankt Petersburg, Jekaterynburg, Nowosybirsk, Kazań, Samara, Perm, Niżny Nowogród, Ufa, Krasnodar, Rostów nad Donem, Czelabińsk, Woroneż, Iżewsk

Antybiotyki na zapalenie węzłów chłonnych są podstawą leczenia. Niezależnie od lokalizacji procesu zapalnego, do wyboru leku przeciwbakteryjnego należy podchodzić odpowiedzialnie. Sukces terapii zależy od skuteczności zastosowanego leku, oporności (wrażliwości) bakterii obecnych w organizmie, stopnia rozwoju procesu zapalnego, ogólnej odporności i indywidualnych cech. Obecność współistniejących chorób często komplikuje zwykły schemat leczenia, wymaga indywidualnego podejścia do leczenia lub zastąpienia głównego antybiotyku.

Lokalizacja zapalenia twarzy i szyi jest jedną z wiodących chorób układu limfatycznego. Wynika to z bliskości prawdopodobnych źródeł infekcji. Zmiana mikrobiologicznego krajobrazu jamy ustnej, nosogardzieli po zakażeniu patogennymi mikroorganizmami w niektórych przypadkach pomaga zwiększyć węzły chłonne, ponieważ są one naturalną barierą ochronną. To węzły chłonne biorą pierwszy cios atakujących drobnoustrojów. Gdy infekcja węzła chłonnego na dużą skalę nie jest w stanie odeprzeć ataku. W ten sposób pojawia się ognisko zapalenia. Zapalone węzły chłonne szyjne - dość powszechne zjawisko, zwłaszcza w pediatrii.

Leczenie obrzękniętych węzłów chłonnych na szyi za pomocą antybiotyków wymaga stałego monitorowania objawów klinicznych choroby. W przypadku zapalenia podżuchwowych węzłów chłonnych leczenie antybiotykami uzupełnia fizjoterapia. Jakie testy muszą przejść, jeśli podejrzewasz tę chorobę, ustanawia wąski profil specjalisty.

„Ile przejść węzłów chłonnych?” Lub „A jeśli węzły chłonne nie przechodzą po antybiotykach?” Takie pytania są zadawane lekarzom wiele razy.

Pytanie, jak długo trwają węzły chłonne, jest niemożliwe do uzyskania jednoznacznej odpowiedzi. Czas trwania leczenia zależy od wielu czynników. Oczywiście, analiza leków przeciwbakteryjnych, wieloletnie doświadczenie obserwacji w praktyce medycznej może przewidzieć, jak długo przechodzi węzeł chłonny, ale nie zawsze wpływa to na wynik końcowy.

Wśród głównych leków przeciwbakteryjnych stosowanych w leczeniu węzłów chłonnych znajdują się:

  • antybiotyki penicylinowe;
  • cefalosporyna;
  • tetracyklina;
  • sulfonamidy i makrolidy.

Powrót do spisu treści

Jakie antybiotyki należy przyjmować w przypadku zapalenia węzłów chłonnych, aby osiągnąć maksymalny efekt? Wybitnym przedstawicielem sulfonamidów jest Biseptol. Kiedy często wyznaczane jest zapalenie węzłów chłonnych. Zapewnia wysoką aktywność bakteriobójczą w walce z florą chorobotwórczą. Leczenie węzłów chłonnych na szyi antybiotykami powinno rozpocząć się po serii testów. Wybór na korzyść Biseptolu jest wskazany, gdy wykryte w analizach paciorkowce, gronkowce, pneumokoki, Proteus i pałeczki czerwonki. Jeśli zostanie potwierdzone zakażenie prątkami gruźlicy, pałeczki cyjanowej lub krętków, to ten lek jest absolutnie nieskuteczny.

Produktywność antybiotykoterapii Biseptolem przyczynia się do jej szybkiego wchłaniania i maksymalnego stężenia w limfie. Działanie leku trwa do 7 godzin. Pigułki na zapalenie szyi przepisuje się w dawce dziennej, podzielonej na dwie dawki po posiłku. Obfity tryb picia - warunek wstępny. Ostra faza choroby jest leczona przez co najmniej 5 dni. Tabletki do zapalenia, pożądane jest, aby przyjąć kolejne 2 dni po braku objawów. W trudnych przypadkach do 2 tygodni.

Biseptolum w postaci syropu jest zalecane dla dzieci poniżej 12 lat. Standardowy schemat leczenia to 0,03 g leku podzielonego na 2 dawki. Biseptol w zapaleniu węzłów chłonnych w skomplikowanych przypadkach przyjmuje się w dawce zwiększonej o 50%. Jeśli występują choroby lub zaburzenia czynności nerek, należy przyjąć połowę przepisanej dawki. W przypadku ciężkich patologii tego narządu, lek nie jest zalecany. Uważna obserwacja wymaga leczenia preparatem Biseptolum u pacjentów we wczesnym dzieciństwie i w podeszłym wieku.

W przypadku zapalenia węzłów chłonnych szyi leczenie antybiotykowe powinno być kontrolowane przez lekarza prowadzącego. Skutki uboczne układu trawiennego (wymioty, biegunka), tworzenie się krwi (zmniejszenie liczby leukocytów i granulocytów) wymagają stałego monitorowania. Istnieją bezwzględne przeciwwskazania do stosowania tego leku. Są to choroby układu krążenia, ciężkie choroby wątroby i nerek oraz nadwrażliwość na sulfonamidy. W pediatrii leczenie powinno być prowadzone pod ścisłą kontrolą, szczególnie w młodym wieku. Konieczna jest stała kontrola nad funkcjonowaniem układu krwiotwórczego.

Synonimem Biseptolu są Bactrim, Bacticel, Bactrizol, Metomide, Microcetim, Trimesol i inne.

Powrót do spisu treści

Cefalosporyny - antybiotyki trzeciej generacji, posiadające aktywne działanie bakteriobójcze przeciwko wielu rodzajom flory chorobotwórczej. Szeroki zakres efektów pozwala z powodzeniem stosować je w leczeniu tkanki limfoidalnej.

Cefalosporyny są szybko wchłaniane i pozostają aktywne przez długi czas, a ich biodostępność wynosi 100%. Antybiotyk może być stosowany w dowolnej formie (dożylnie, domięśniowo, doustnie z pokarmem). Czas trwania terapii antybiotykowej zależy od patogenu i ciężkości choroby. Antybiotyki cefalosporynowe są zwykle dobrze tolerowane.

Czasami mogą wystąpić działania niepożądane ze strony przewodu pokarmowego, układu moczowego, układu krwiotwórczego (podwyższony poziom bilirubiny). Reakcje alergiczne (miejscowe i ogólne), ból w miejscu wstrzyknięcia są częste.

Przeciwwskazania do leczenia cefalosporynami to:

  • ciąża (stosunek ryzyka do korzyści);
  • okres laktacji;
  • nadwrażliwość na penicyliny i cefalosporyny;
  • niewydolność wątroby, nerek i inne.

Wśród głównych leków, które eliminują zapalenie układu limfatycznego, są:

  • Cefotaksym
  • Ceftriakson
  • Cefazolina Cefaleksyna
  • Suprax
  • Zinnat

Loraxon i Ceftazidime są szeroko stosowanymi antybiotykami do zapalenia węzłów chłonnych w pachwinie. Te antybiotyki w węzłach chłonnych w okolicy pachwiny szybko eliminują ognisko zapalenia. Zdjęcia antybiotykowe są najbardziej efektywnym zastosowaniem. Istnieją jednak sytuacje, w których podawanie doustne (z jedzeniem) jest bardziej korzystne. Na przykład w pediatrii, kiedy niekończące się łzy dzieci i napady złości wymuszają poszukiwanie alternatywy. W takich przypadkach można wypić zawiesinę Dockcef (Cefodox) na bazie Cefpodoksymu. Jest skutecznym lekiem przeciwbakteryjnym o podobnych właściwościach.

Podobny efekt terapeutyczny można zaobserwować w leczeniu antybiotyków typu penicylinowego (na przykład Amoxiclav, Flemoxin). Amoxiclav w zapaleniu węzłów chłonnych można przyjmować w przypadku znanej wrażliwości patogenu na penicylinę. W innych przypadkach lepiej jest zatrzymać wybór cefalosporyn.

Powrót do spisu treści

Leki przeciwbakteryjne z grupy fluorochinolowej wykazują wysoką aktywność bakteriobójczą (bakteriostatyczną). Maksymalną wydajność uzyskuje się przy podawaniu wewnętrznym i pozajelitowym (omijając przewód pokarmowy).

Wybitnym przedstawicielem fluorochinoli są tabletki Tsifran (cyprofloksacyna). Lek ten wnika dobrze do tkanki limfoidalnej, z powodzeniem przechodzi przez barierę między krwią a tkanką, co zwiększa jego biodostępność. Jest również z powodzeniem stosowany w procesach onkologicznych w węzłach chłonnych. Digran, gdy zapalenie węzłów chłonnych jest zwykle przepisywane w dawce 0,125-0,5 g podzielonej na 2 dawki. W cięższych przypadkach cyprofloksacyna jest stosowana w dawce zwiększonej do 2 g na dobę. Czas trwania leczenia osiąga dwa tygodnie, w zależności od stadium zapalenia węzłów chłonnych.

Antybiotyki przepisane przez lekarza na zapalenie węzłów chłonnych w pachwinie lub zwiększenie węzłów chłonnych na szyi wymagają stałego monitorowania wykonywania zalecanego schematu leczenia. Analogami Cifran są norfloksacyna, pefloksacyna, ziprolet, ofloksacyna.

Powrót do spisu treści

Produkty lecznicze wykonane z ekstraktów roślinnych mają łagodne działanie lecznicze. Jeśli antybiotyki ze zwiększoną liczbą węzłów chłonnych stanowią podstawę klasycznego leczenia, środki homeopatyczne zwiększają ich wydajność.

Z powiększonymi węzłami chłonnymi racjonalne stosowanie leku Guna-Lympho. Ma wyraźne właściwości detoksykacyjne. Eliminuje stany zapalne w dowolnej części układu limfatycznego. Łagodzi, likwiduje skurcz, leczy nabłonek. Jest to silny lek immunostymulujący dla węzłów chłonnych. Wybrana fitokompozycja aktywuje ruch przepływu limfy, działa wzmacniająco na ciało.

Pigułki Guna-Lympho są dobrym lekiem na powiększone węzły chłonne w pachwinie, na zapalenie węzłów chłonnych szyi. Antybiotyki są potężną bronią w walce z drobnoustrojami, a preparaty ziołowe są składnikiem terapii. Podobne właściwości ma Limfomiazot. Antybiotyki do zapalenia węzłów chłonnych za uchem są często łączone z tym lekiem homeopatycznym. Zapalenie ucha i węzły chłonne mogą być skutecznie wyleczone przez homeopatię.

Powrót do spisu treści

Leki objawowe mają wyraźne właściwości znieczulające, przeciwzapalne, przeciwutleniające, przeciwobrzękowe. Dimexide, stosowany w postaci wodnego roztworu do kompresów, uzupełniający antybiotyki w celu zapalenia węzłów chłonnych w pachach, ma działanie przeciwbólowe. Zaimpregnowane nim bandaże nałożyły na dotknięty obszar pach zapewniają działanie przeciwzapalne i przeciwbakteryjne. Jaki antybiotyk jest zgodny z Dimexidum? Ten lek łączy się z wieloma lekami przeciwbakteryjnymi. Tabletki na węzły chłonne w połączeniu z Dimexidum zwiększają regenerację tkanki limfoidalnej.

Maść heparyna w zapaleniu węzłów chłonnych zmniejsza proces zapalny, zapobiega tworzeniu się skrzepów krwi. Jest wskazany do stosowania po wielokrotnych wstrzyknięciach dożylnych. Maść heparynową na zapalenie węzłów chłonnych nakłada się zewnętrznie cienką warstwą na dotknięte węzły chłonne. Antybiotyki do zapalenia węzłów chłonnych w szyi, w połączeniu z aplikacjami heparyny, zwiększają efekt terapeutyczny. Maść heparyna rozszerza powierzchowne naczynia. Jeśli stan zapalny nie ustąpi, leczenie należy kontynuować. Jak długo trwają węzły chłonne, zależy od wielu czynników. Powinieneś wiedzieć, który antybiotyk do zapalenia węzłów chłonnych w połączeniu z heparyną nie wpłynie na procesy metaboliczne w limfie. Leki przeciwzapalne oparte na heparynie nie są kompatybilne z niską krzepliwością krwi, jak również w obecności martwicy tkanek.

Powrót do spisu treści

Jeśli węzły chłonne są zapalone w czasie ciąży lub laktacji, kwestionuje się stosowanie terapii antybiotykowej. Leczenie w czasie ciąży wymaga świadomej decyzji nie tylko lekarza prowadzącego, ale także samej kobiety. Ryzyko skutków ubocznych leków jest zawsze obecne. Stosunek korzyści do negatywnego wpływu na rozwijający się organizm nie zawsze jest proporcjonalny. W przypadkach wysokiego ryzyka zagrożenia życia kobiety ginekolodzy i endokrynolodzy ze szczególną ostrożnością decydują o dostosowaniu dawki i schemacie leczenia. Czasami alternatywami są naturalne homeopatyczne leki przeciwbakteryjne. Kwestia wyboru narkotyków jest zawsze indywidualna.

Zapalenie węzłów chłonnych (zapalenie węzłów chłonnych) jest dość powszechną chorobą w praktyce chirurgicznej. Ma szczególne trudności w zakresie diagnostyki różnicowej, ponieważ istnieje szereg objawów, które maskują ją wśród różnych ostrych patologii (zapalenie wyrostka robaczkowego, zapalenie otrzewnej).

Dlatego najważniejsze jest szybkie prawidłowe zdiagnozowanie choroby i przepisanie antybiotyków w celu zapalenia węzłów chłonnych. Najczęściej patologia ta objawia się klinicznie wyraźnym zespołem bólowym. Ponadto ogromna liczba patogenów, zarówno bakteryjnych, jak i wirusowych, może prowadzić do jego rozwoju.

Ponadto zapalenie węzłów chłonnych występuje w wielu patologiach somatycznych (zwłaszcza podczas procesów onkologicznych). Dlatego leki przeciwbakteryjne zajmują jedno z kluczowych miejsc w leczeniu zapalenia węzłów chłonnych.

Leki przeciwbakteryjne są silnymi lekami, które mają wielki potencjał terapeutyczny. Ich działanie jest skierowane przeciwko patogenom bakteryjnym, są bezużyteczne w przypadku patologii wirusowych lub procesów onkologicznych. Antybiotyki ze względu na ich mechanizm działania można podzielić na dwie grupy.

Pierwszy - leki o działaniu bakteriobójczym. Te środki przeciwbakteryjne mogą zniszczyć ścianę komórkową drobnoustrojów, co prowadzi do ich lizy i śmierci. Druga grupa leków hamuje syntezę białek, co uniemożliwia dalszą reprodukcję patogennej mikroflory, a także zwiększa jej wrażliwość na mechanizmy ochronne układu odpornościowego.

Ważnym wskaźnikiem wpływającym na stosowanie antybiotyków w zapaleniu węzłów chłonnych jest biodostępność.

Mówi, jaki procent leku, gdy jest stosowany, dostaje się do osocza krwi.

Każda patologia bakteryjna objawia się różnymi objawami klinicznymi. Ostre lub przewlekłe zapalenie węzłów chłonnych przejawia się przede wszystkim w ich lokalnych zmianach:

  • wzrost rozmiaru;
  • zaczerwienienie skóry nad węzłami chłonnymi;
  • bolesność;
  • wzrost temperatury lokalnej w obszarze, w którym rozwinęło się zapalenie węzłów chłonnych.

Objawy kliniczne często zależą od lokalizacji dotkniętego węzłem chłonnym. Jeśli znajduje się w jamie brzusznej, a następnie pojawia się napięcie w mięśniach przedniej ściany brzucha, mogą wystąpić pozytywne objawy otrzewnej. Jeśli zapalenie węzłów chłonnych rozwija się w szyi, często obserwuje się trudności z przełykaniem.

Gdy dotknięte są pachwinowe węzły chłonne, często pojawiają się problemy z oddawaniem moczu i funkcją seksualną. Jeśli pacjent ma zapalenie węzłów chłonnych w jamie klatki piersiowej, może wystąpić ból w okolicy serca, który symuluje różne patologie tego narządu.

Ponadto występują ogólne niespecyficzne objawy. Po pierwsze - wzrost temperatury do wskaźników gorączki (38,0 ° C). Objawy zatrucia ogólnego stopniowo się nasilają - zmęczenie, zawroty głowy, niestrawność (nudności, biegunka).

W takiej sytuacji antybiotyki są przepisywane natychmiast w celu zapalenia węzłów chłonnych.

W przyszłości, przy braku odpowiedniego leczenia, proces zamienia się w ropne zapalenie. Jednocześnie można zaobserwować fluktuacje dotkniętych węzłów chłonnych, gdy nagromadzi się wysięk zapalny.

Laboratoryjne i instrumentalne potwierdzenie bakteryjnego zapalenia węzłów chłonnych
Ponieważ zapalenie węzłów chłonnych jest nie tylko bakteryjne, ale także wirusowe, konieczne jest zweryfikowanie czynnika etiologicznego. W tym celu lekarz musi przeprowadzić serię badań laboratoryjnych. Przede wszystkim przepisuje pełną morfologię krwi. Podczas procesu bakteryjnego, wzrost liczby leukocytów, neutrofili i pojawienie się ich młodych form, obserwuje się wzrost ESR.

Dokładnie zweryfikuj, czy patogen pozwala na badanie bakteriologiczne. Do jego wykonania konieczne jest nakłucie dotkniętego węzłem chłonnym. Kilka dni później lekarz otrzymuje informacje o patogenach chorobotwórczych, a także jego wrażliwości na różne leki przeciwbakteryjne.

Dodatkowo przepisani prowadzą instrumentalne metody diagnostyczne. Pozwalają na wizualizację węzłów chłonnych i odróżnienie zapalenia węzłów chłonnych od innych patologii. Pierwsze zachowanie:

  • ultradźwięki (ultradźwięki);
  • tomografia komputerowa (CT);
  • rezonans magnetyczny (MRI).

Antybiotyki są lekami, przed użyciem których należy skonsultować się z lekarzem. Samoleczenie często prowadzi do rozwoju skutków ubocznych.

Ponadto pacjenci często nie mogą wybrać optymalnego leku dla określonej patologii, więc leczenie w wielu przypadkach nie prowadzi do wyleczenia.

Tylko wykwalifikowany lekarz może dokładnie ocenić ogólny stan pacjenta, przeprowadzić cały niezbędny zakres pomiarów diagnostycznych i zdiagnozować zapalenie węzłów chłonnych.

Antybiotyki do zapalenia węzłów chłonnych są przepisywane przez kurs. Czas trwania tej patologii trwa co najmniej 5 dni. Maksymalnie może to być 3-4 tygodnie. Niezależnie anulować antybiotyki nie może, ponieważ może prowadzić do postępu choroby i rozwoju powikłań septycznych.

Jeśli pacjent z jakiegoś powodu nie bierze leku przeciwbakteryjnego, musi jak najszybciej przyjąć nową dawkę leku, a następnie kontynuować leczenie jak zwykle. Możesz pić antybiotyki tylko z wodą. Aby to zrobić, użyj innych napojów - napojów gazowanych, produktów mlecznych, mocnej herbaty lub kawy jest zabronione, ponieważ wpływają one na proces wchłaniania leku w organizmie człowieka, gdy są przyjmowane doustnie.

Często z zapaleniem węzłów chłonnych stosowano stopniową metodę stosowania leku. Bardzo często pacjenci z tą patologią są hospitalizowani w szpitalach chirurgicznych. Dlatego przepisuje się im antybiotykoterapię w postaci pozajelitowej do podawania dożylnego lub domięśniowego. Później, po wypisie, przepisuje się im ten sam lek przeciwbakteryjny, ale w postaci tabletek lub kapsułek.

Na wybór leku przeciwbakteryjnego dla określonej patologii ma wpływ kilka czynników. Pierwszą rzeczą do powiedzenia na temat rodzaju flory bakteryjnej, która najczęściej powoduje chorobę. W przypadku węzłów chłonnych jest to paciorkowce i gronkowiec. Dlatego też wybiera się antybiotyki, które wykazują najlepszą skuteczność wobec tej konkretnej mikroflory.

Drugim składnikiem jest ciężkość choroby. Zapalenie węzłów chłonnych zwykle daje żywy obraz kliniczny, ale jego przebieg jest inny dla różnych pacjentów. U osób starszych, małych dzieci, u pacjentów ze zdekompensowaną patologią powikłania septyczne są znacznie częstsze i często są przyczyną śmierci. Dlatego w takich przypadkach należy wybrać silniejsze antybiotyki lub kombinację kilku leków.

Różne grupy antybiotyków mają różne charakterystyki akumulacji w ludzkich narządach.

Zaletą są leki o dobrym stężeniu w układzie limfatycznym pacjenta.

Na początkową selekcję antybiotyków ma również wpływ historia leczenia. Jeśli pacjent przyjmował cefalosporyny w leczeniu zapalenia płuc kilka miesięcy temu, a teraz ma zapalenie węzłów chłonnych, wówczas należy dać pierwszeństwo innej grupie środków przeciwbakteryjnych.

Coraz większym problemem w ostatnich latach jest rosnąca oporność na antybiotyki mikroflory. Zaczęło się ono pojawiać od momentu aktywnego stosowania leków przeciwbakteryjnych, ale najbardziej się rozwinęło na początku nowego tysiąclecia. Leki, które były pierwotnie stosowane w terapii i wykazały doskonałe wyniki, stopniowo traciły swoją skuteczność. Zamiast tego zaczęli stosować inne antybiotyki, ale ich lista jest wciąż dość ograniczona.

W nowoczesnych wytycznych dotyczących leczenia zapalenia węzłów chłonnych znajduje się rozdział dotyczący leków pierwszego i drugiego rzutu. Początkowa terapia obejmuje antybiotyki, które są najbezpieczniejsze i działają w większości przypadków. Kiedy są nieskuteczne lub jeśli pacjent jest uczulony na leki pierwszego rzutu, stosuje się leki „rezerwowe”.

Penicyliny

Penicyliny są historycznie pierwszymi antybiotykami, które były aktywnie stosowane w praktyce klinicznej. Ich niezaprzeczalną zaletą był szeroki zakres działania bakteriobójczego, które miała ta grupa leków.

Jednak ze względu na ich długie aktywne stosowanie wiele patogenów bakteryjnych rozwinęło odporność na penicyliny. Niemniej jednak niektórzy z ich przedstawicieli aktywnie kontynuują stosowanie w praktyce klinicznej w leczeniu zapalenia węzłów chłonnych. Penicyliny są dostępne w postaci zastrzyków i tabletek. Z tej grupy najczęściej używane są następujące leki:

  • Amoksycylina;
  • „Augmentin” (połączenie amoksycyliny z kwasem klawulanowym).

Leczenie penicyliną zapalenia węzłów chłonnych trwa co najmniej pięć dni. Wśród ich zalet są niska toksyczność i zdolność do stosowania w czasie ciąży i bezpośrednio po urodzeniu.

Główną wadą jest to, że u wielu pacjentów obserwuje się reakcje alergiczne na leki.

Leki pierwszego rzutu, które są aktywnie przepisywane na bakteryjne zapalenie węzłów chłonnych lub podejrzewa się o to, to cefalosporyny. Należą do grupy leków beta-laktamowych, nazwanych tak ze względu na cząsteczkę strukturalną. Mają wyraźne działanie bakteriobójcze, jak również niską toksyczność, co pozwala na ich przepisywanie pacjentom w każdym wieku.

Większość cefalosporyn istnieje tylko w formie zastrzyków, dlatego są one głównie stosowane w szpitalach.

Obecnie istnieje pięć pokoleń tej grupy antybiotyków. W leczeniu zapalenia węzłów chłonnych stosuje się głównie trzeci (w pierwszej linii) i czwarty (w drugim). Najczęściej stosowane leki to:

Do głównych wad cefalosporyn należy raczej częste występowanie reakcji nadwrażliwości o różnym nasileniu (od zwykłego zaczerwienienia skóry po wstrząs anafilaktyczny).

Ponadto nie można ich przepisywać w obecności nietolerancji na inny lek beta-laktamowy (penicyliny, karbapenemy lub monobaktoamy).

Czasami występuje przejściowy wzrost ilości kreatyniny i mocznika w osoczu krwi.

Jeśli pacjent jest nadwrażliwy na beta-laktamy, głównie przypisuje się makrolidy. Są to leki bakteriostatyczne, które są w stanie hamować syntezę białek przez komórki drobnoustrojów. Makrolidy są najmniej toksycznymi lekami z antybiotykami.

Ich istotną zaletą jest także zdolność do gromadzenia się w tkance limfatycznej organizmu, dlatego ich stosowanie jest bardzo skuteczne. Dodatkowo są dobrze tolerowane przez pacjenta. Makrolidy są przepisywane głównie bez poważnych powikłań. Najczęściej przepisywane są:

Wśród działań niepożądanych, które są stosowane w zapaleniu węzłów chłonnych szyi, są rozwój zaburzeń dyspeptycznych (nudności, wymioty i biegunka), przejściowy wzrost liczby enzymów wątrobowych i rozwój zaburzeń rytmu serca u pacjentów z organiczną chorobą serca.