Grupa farmakologiczna - Cefalosporyny

Preparaty podgrup są wykluczone. Włącz

Opis

Cefalosporyny - antybiotyki, których struktura chemiczna to kwas 7-aminokefalosporowy. Główne cechy cefalosporyn to szerokie spektrum działania, wysoka aktywność bakteriobójcza, stosunkowo duża odporność na beta-laktamazy w porównaniu z penicylinami.

Cefalosporyny I, II, III i IV generacji wyróżniają się spektrum aktywności przeciwbakteryjnej i wrażliwości na beta-laktamazę. Cefalosporyny pierwszej generacji (wąskie spektrum) obejmują cefazolinę, cefalotynę, cefaleksynę itp.; Cefalosporyny II generacji (działają na bakterie Gram-dodatnie i niektóre bakterie Gram-ujemne) - cefuroksym, cefotiam, cefaklor itp.; Cefalosporyny III generacji (szeroki zakres) - cefiksym, cefotaksym, ceftriakson, ceftazydym, cefoperazon, ceftibuten itp.; Generacja IV - cefepim, cefpirim.

Wszystkie cefalosporyny wykazują wysoką aktywność chemioterapeutyczną. Główną cechą cefalosporyn pierwszej generacji jest ich wysoka aktywność przeciwbakteryjna, w tym przeciwko opornym na penicylinę (tworzącym beta-laktamazy) opornym na benzylopenicylinę szczepom wszystkich rodzajów paciorkowców (z wyjątkiem enterokoków), gonokokom. Cefalosporyny II generacji mają także wysoką aktywność antyaphaphococcus, w tym w odniesieniu do szczepów opornych na penicylinę. Są bardzo aktywne przeciwko Escherichia, Klebsiella, Proteus. Cefalosporyny III generacji mają szersze spektrum działania niż cefalosporyny I i II generacji oraz większą aktywność przeciwko bakteriom Gram-ujemnym. Cefalosporyny IV generacji mają szczególne różnice. Podobnie jak cefalosporyny II i III generacji, są one odporne na beta-laktamazy plazmidowe bakterii Gram-ujemnych, ale ponadto są odporne na beta-laktamazy chromosomalne i, w przeciwieństwie do innych cefalosporyn, są wysoce aktywne w stosunku do wszystkich bakterii beztlenowych, jak również bakteroidów. W odniesieniu do drobnoustrojów gram-dodatnich są one nieco mniej aktywne niż cefalosporyny pierwszej generacji i nie przekraczają działania cefalosporyn trzeciej generacji na drobnoustroje gram-ujemne, ale są odporne na beta-laktamazy i wysoce skuteczne przeciwko beztlenowcom.

Cefalosporyny mają właściwości bakteriobójcze i powodują lizę komórek. Mechanizm tego działania jest związany z uszkodzeniem błony komórkowej dzielących się bakterii, ze względu na specyficzne hamowanie jego enzymów.

Powstało wiele połączonych leków zawierających penicyliny i cefalosporyny w połączeniu z inhibitorami beta-laktamazy (kwas klawulanowy, sulbaktam, tazobaktam).

Właściwości i zastosowanie antybiotyków z grupy cefalosporyn

Cefalosporyny są grupą antybiotyków, które w swojej strukturze zawierają pierścień ß-laktamowy, a zatem mają pewne podobieństwa z penicylinami.

Cefalosporyny obejmują dużą liczbę antybiotyków, których główną cechą jest niska toksyczność i wysoka aktywność przeciwko większości patogennych (patogennych) bakterii.

Mechanizm działania przeciwbakteryjnego

Cefalosporyny, takie jak penicyliny, zawierają pierścień ß-laktamowy w strukturze cząsteczki. Mają działanie bakteriobójcze, to znaczy prowadzą do śmierci komórki bakteryjnej. Taki mechanizm aktywności jest realizowany przez tłumienie (hamowanie) tworzenia się bakteryjnej ściany komórkowej. W przeciwieństwie do penicylin i ich analogów, jądro cząsteczki ma niewielkie różnice w budowie chemicznej, co czyni go odpornym na działanie enzymów bakteryjnych beta-laktamazy.

Większość cefalosporyn ma szersze spektrum aktywności, w przeciwieństwie do penicylin, a oporność bakterii na nie rozwija się rzadziej.

Rodzaje cefalosporyn

Wraz z rozwojem nowych antybiotyków grupa cefalosporyn wyróżnia kilka głównych pokoleń, w tym:

• Pierwsza generacja (cefazolina, cefalexim) jest pierwszym przedstawicielem tej grupy, ma najwęższe spektrum aktywności, jest stosowana głównie w chirurgii i leczeniu paciorkowcowego zapalenia gardła (angina).
• II generacja (cefuroksym) - ma bardziej znaczące spektrum działania, dlatego stosuje się je w leczeniu zakażeń układu moczowo-płciowego, zapalenia płuc (zapalenie płuc) i górnych dróg oddechowych (zapalenie zatok, zapalenie ucha).
• III generacja (cefoperazon, cefotaksym, ceftriakson, ceftazydym) - obecnie cefalosporyny tej generacji są najczęściej stosowane w leczeniu zakaźnych chorób bakteryjnych o ciężkim przebiegu, w tym ropnych zmian tkanek miękkich o różnej lokalizacji, narządów laryngologicznych, procesów zapalnych układu oddechowego, struktur układu moczowo-płciowego, tkanka kostna, narządy jamy brzusznej niektórych zakażeń jelitowych (salmonelloza).
• IV generacji (cefepim, cefpiron) są najnowocześniejszymi antybiotykami, są antybiotykami drugiej linii, dlatego są stosowane tylko w bardzo ciężkich zakaźnych procesach zapalnych o różnej lokalizacji, w których inne antybiotyki nie są skuteczne.

Obecnie opracowano także cefalosporyny generacji V (ceftolosan, ceftobiprol), ale ich stosowanie jest ograniczone, są one zwykle stosowane w rzadkich przypadkach bardzo ciężkiej infekcji, szczególnie w posocznicy (zakażenie krwi) w tle ludzkiego niedoboru odporności.

Funkcje aplikacji

Ogólnie rzecz biorąc, prawie wszyscy przedstawiciele grupy cefalosporyn są dobrze tolerowani, istnieje kilka głównych skutków ubocznych i cech ich stosowania, które obejmują:

• Reakcje alergiczne są najczęstszą reakcją niepożądaną (10% wszystkich przypadków cefalosporyn), która charakteryzuje się różnymi objawami (wysypka, świąd skóry, pokrzywka, wstrząs anafilaktyczny). Ponieważ te antybiotyki zawierają pierścień β-laktamowy, mogą wystąpić alergiczne reakcje krzyżowe z penicylinami. Jeśli osoba miała alergię na penicyliny i ich analogi, to w 90% przypadków rozwinie się w cefalosporyny.
• Kandydoza jamy ustnej - może rozwinąć się podczas długotrwałego stosowania cefalosporyn bez uwzględnienia zasad racjonalnej antybiotykoterapii, podczas gdy aktywowana jest warunkowo patogenna mikroflora grzybowa, reprezentowana przez grzyby drożdżopodobne z rodzaju Candida.
• Nie należy stosować leków z tej grupy u osób z ciężką niewydolnością nerek lub wątroby, ponieważ są one metabolizowane i wydalane z tymi narządami.
• Stosowanie jest dozwolone dla kobiet w ciąży i małych dzieci, ale tylko pod ścisłymi wskazówkami medycznymi.
• Podczas stosowania antybiotyków z tej grupy osoby starsze powinny skorygować dawkę, ponieważ proces ich eliminacji jest zmniejszony.
• Cefalosporyny przenikają do mleka matki, co należy wziąć pod uwagę podczas stosowania ich u kobiet karmiących.
• Podczas jednoczesnego stosowania cefalosporyn z lekami z grupy leków przeciwzakrzepowych (zmniejszenie krzepliwości krwi) istnieje duże ryzyko krwawienia w różnych miejscach.
• Skojarzone stosowanie z aminoglikozydami znacznie zwiększa obciążenie nerek.
• Jednoczesne przyjmowanie cefalosporyn i alkoholu nie jest zalecane.

Te cechy są koniecznie brane pod uwagę przed użyciem antybiotyków z tej grupy.

Ze względu na niską toksyczność i wysoką skuteczność antybiotyków z tej grupy, znalazły szerokie zastosowanie w różnych dziedzinach medycyny, w tym w położnictwie, pediatrii, ginekologii, chirurgii i chorobach zakaźnych.

Wszystkie cefalosporyny występują w postaci doustnej (tabletki, syrop) i pozajelitowej (roztwór do podawania domięśniowego lub dożylnego).

Cefalosporyny - cechy i klasyfikacja antybiotyków

W przypadku chorób wywołanych przez drobnoustroje chorobotwórcze, bakterie, należy stosować specjalne leki przeciwbakteryjne. Jedną z klas antybiotyków są cefalosporyny. Jest to duża grupa leków mających na celu zniszczenie struktury komórkowej bakterii i ich śmierć. Zapoznaj się z klasyfikacją leków, ich cechami użytkowymi.

Antybiotyki cefalosporynowe

Cefalosporyny należą do grupy antybiotyków β-laktamowych, w strukturze chemicznej, z której wyodrębnia się kwas 7-aminocefalosporanowy. W porównaniu z penicylinami leki te wykazują wyższą odporność na β-laktamazy - enzymy wytwarzające mikroorganizmy. Pierwsza generacja antybiotyków nie ma całkowitej odporności na enzymy, nie wykazuje wysokiej odporności na laktazy plazmidowe, dlatego są niszczone przez enzymy bakterii Gram-ujemnych.

Dla stabilności leków przeciwbakteryjnych, poszerzenia spektrum działania bakteriobójczego przeciwko enterokokom i listeriom, stworzono liczne syntetyczne pochodne. Izolowane są również preparaty złożone na bazie cefalosporyn, gdzie łączy się je z inhibitorami destrukcyjnych enzymów, na przykład Sulparezon.

Farmakokinetyka i cechy cefalosporyn

Rozróżnia się cefalosporyny pozajelitowe i doustne. Oba gatunki mają działanie bakteriobójcze, które objawia się uszkodzeniem ścian komórkowych bakterii, hamowaniem syntezy warstwy peptydoglikanu. Leki prowadzą do śmierci mikroorganizmów i uwalniania enzymów autolitycznych. Tylko jeden z aktywnych składników tej serii jest wchłaniany w przewodzie pokarmowym - cefaleksyna. Pozostałe antybiotyki nie są wchłaniane, ale prowadzą do poważnego podrażnienia błon śluzowych.

Cefaleksyna jest szybko wchłaniana, osiąga maksymalne stężenie we krwi i płucach w ciągu pół godziny u noworodków i półtorej godziny u dorosłych pacjentów. Przy podawaniu pozajelitowym poziom składnika aktywnego jest wyższy, więc stężenie osiąga maksimum po pół godzinie. Substancje czynne wiążą się z białkami osocza w 10-90%, przenikają do tkanek i mają różną biodostępność.

Preparaty cefalosporyn pierwszej i drugiej generacji słabo przechodzą przez barierę krew-mózg, więc nie można ich przyjmować podczas zapalenia opon mózgowych z powodu synergizmu. Eliminacja aktywnych składników zachodzi przez nerki. Jeśli funkcja tych narządów jest upośledzona, istnieje opóźnienie w usuwaniu leków do 10-72 godzin. Powtarzające się podawanie leków może kumulować się, co prowadzi do zatrucia.

Klasyfikacja cefalosporyn

Zgodnie ze sposobem podawania antybiotyki dzielą się na jelitowe i pozajelitowe. Struktura, spektrum działania i stopień odporności na cefalosporyny beta-laktamazy są podzielone na pięć grup:

1. Pierwsza generacja: cefaloryna, cefalotyna, cefaleksyna, cefazolina, cefadroksyl.
2. Drugi: cefuroksym, cefmetazol, cefoksytyna, cefamandol, cefotiam.
3. Po trzecie: cefotaksym, cefoperazon, ceftriakson, ceftizoksym, cefiksym, ceftazydym.
4. Po czwarte: cefpirim, cefepim.
5. Po piąte: ceftobiprol, ceftarolina, ceftolosan.

Cefalosporyny I generacji

Antybiotyki pierwszej generacji są stosowane w chirurgii, aby zapobiec powikłaniom, które występują po i podczas operacji lub interwencji. Ich zastosowanie jest uzasadnione w procesach zapalnych skóry, tkanek miękkich. Leki nie wykazują skuteczności w pokonywaniu dróg moczowych i górnych dróg oddechowych. Są aktywne w leczeniu chorób wywołanych przez paciorkowce, gronkowce, gonokoki, mają dobrą biodostępność, ale nie tworzą maksymalnych stężeń w osoczu.

Najbardziej znane produkty z grupy Cefamezin i Kefzol. Zawierają cefazolinę, która szybko wpada do dotkniętego obszaru. Regularne cefalosporyny uzyskuje się poprzez wielokrotne podawanie pozajelitowe co osiem godzin. Wskazania do stosowania leków to uszkodzenie stawów, kości, skóry. Obecnie leki nie są tak popularne, ponieważ stworzono bardziej nowoczesne leki do leczenia infekcji wewnątrzbrzusznych.

Druga generacja

Cefalosporyny drugiej generacji są skuteczne w leczeniu pozaszpitalnego zapalenia płuc w połączeniu z makrolidami, są alternatywą dla inhibitorów penicylin. Do popularnych leków w tej kategorii należą cefuroksym i cefoksytyna, które są zalecane w leczeniu zapalenia ucha środkowego, ostrego zapalenia zatok, ale nie do leczenia uszkodzeń układu nerwowego i osłonek mózgu.

Leki są wskazane do przedoperacyjnej profilaktyki antybiotykowej i wsparcia medycznego operacji chirurgicznych. Leczą nieciężkie choroby zapalne skóry i tkanek miękkich, stosują w kompleksie jako leczenie zakażeń dróg moczowych. Inny lek, Cefaclor, jest skuteczny w leczeniu stanów zapalnych kości i stawów. Leki Kimacef i Zinacef są aktywne przeciwko białkom Gram-ujemnym, Klebsiella, Streptococcus, Staphylococcus. Zawieszenie Ceclor może być używane przez dzieci, ma przyjemny smak.

Trzecia generacja

Cefalosporyny trzeciej generacji są wskazane w leczeniu bakteryjnego zapalenia opon mózgowych, rzeżączki, chorób zakaźnych dolnych dróg oddechowych, infekcji jelitowych, zapalenia dróg żółciowych, shigellozy. Leki dobrze pokonują barierę krew-mózg, są stosowane w zmianach zapalnych układu nerwowego, przewlekłym zapaleniu.

Leki grupowe obejmują Zinnat, Cefoxitin, Ceftriakson, Cefoperazon. Są odpowiednie dla pacjentów z niewydolnością nerek. Cefoperazon jest jedynym inhibitorem, zawiera sulbaktam beta-laktamazy. Jest skuteczny w procesach beztlenowych, chorobach miednicy małej i jamy brzusznej.

Antybiotyki tej generacji są łączone z metronidazolem w leczeniu infekcji miednicy, posocznicy, infekcji kości, skóry i tłuszczu podskórnego. Mogą być podawane z gorączką neutropeniczną. Dla większej wydajności cefalosporyny trzeciej generacji są przepisywane w połączeniu z aminoglikozydami drugiej trzeciej generacji. Nie nadaje się do leczenia noworodków.

Czwarta generacja

Cefalosporyny czwartej generacji odznaczają się wysokim stopniem odporności, są bardziej skuteczne przeciwko ziarniakom Gram-dodatnim, enterokokom, enterobakteriom i pałeczkowemu pałeczkowi. Popularne produkty z tej serii to Imipenem i Azaktam. Wskazania do ich stosowania to szpitalne zapalenie płuc, infekcje miednicy w połączeniu z metronidazolem, gorączka neutropeniczna, sepsa.

Imipenem stosuje się do podawania dożylnego i domięśniowego. Jego zalety obejmują fakt, że nie ma on działania przeciwdrgawkowego, a zatem może być stosowany w leczeniu zapalenia opon mózgowych. Azaktam ma działanie bakteriobójcze, może powodować działania niepożądane w postaci zapalenia wątroby, żółtaczki, zapalenia żył, neurotoksyczności. Lek jest doskonałą alternatywą dla aminoglikozydów.

Piąta generacja

Cefalosporyny piątej generacji obejmują całe spektrum aktywności czwartej, a dodatkowo wpływają na florę odporną na penicylinę. Znanymi lekami z tej grupy są Ceftobiprol i Zeftera, które wykazują wysoką aktywność przeciwko Staphylococcus aureus, są stosowane w leczeniu infekcji stopy cukrzycowej bez towarzyszącego zapalenia szpiku.

Zinforo stosuje się w leczeniu pozaszpitalnego zapalenia płuc, z powikłanymi zakażeniami skóry i tkanek miękkich. Może powodować działania niepożądane w postaci biegunki, nudności, bólu głowy, świądu. Ceftobiprol jest dostępny w postaci proszku do przygotowania roztworu do infuzji. Zgodnie z instrukcjami rozpuszcza się go w soli fizjologicznej, roztworze glukozy lub wodzie. Lek nie jest przepisywany do 18 roku życia, z drgawkami w historii, padaczką, niewydolnością nerek.

Zgodność z narkotykami i alkoholem

Cefalosporyny są niekompatybilne z alkoholem ze względu na hamowanie dehydrogenazy aldehydowej, reakcje podobne do disulfiramu i działanie przeciwbólowe. Efekt ten utrzymuje się przez kilka dni po odstawieniu leków, a jeśli reguła nie jest połączona z etanolem, może wystąpić niedoczynność. Przeciwwskazaniami do stosowania leków są ciężkie alergie na składniki kompozycji.

Ceftriakson jest zabroniony u noworodków ze względu na ryzyko hiperbilirubinemii. Ostrożnie, leki są przepisywane na nieprawidłową czynność wątroby i nerek, w historii nadwrażliwości. Przy przepisywaniu dawki dla dzieci stosuje się obniżone stawki. Wynika to z niskiej masy ciała dzieci i większej strawności aktywnych składników.

Interakcje leków cefalosporynowych są ograniczone: nie łączy się ich z lekami przeciwzakrzepowymi, trombolitycznymi i przeciwpłytkowymi ze względu na zwiększone ryzyko krwawienia z jelit. Połączenie leków z lekami zobojętniającymi jest niepożądane ze względu na zmniejszenie skuteczności terapii antybiotykowej. Połączenie cefalosporyn z diuretykami pętlowymi jest zabronione ze względu na ryzyko nefrotoksyczności.

Około 10% pacjentów wykazuje zwiększoną wrażliwość na cefalosporyny. Prowadzi to do pojawienia się skutków ubocznych: reakcji alergicznych, nieprawidłowego funkcjonowania nerek, zaburzeń dyspeptycznych, rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego. W przypadku dożylnego podawania roztworów możliwe są hipertermia, bóle mięśni, napadowy kaszel. Najnowsza generacja leków może powodować krwawienia z powodu tłumienia wzrostu mikroflory odpowiedzialnej za produkcję witaminy K. Inne działania niepożądane:

• dysbioza jelitowa;
• kandydoza jamy ustnej, pochwa;
• eozynofilia;
• leukopenia, neutropenia;
• zapalenie żył;
• perwersja smaku;
• obrzęk naczynioruchowy, wstrząs anafilaktyczny;
• reakcje bronchospastyczne;
• choroba posurowicza;
• rumień wielopostaciowy;
• niedokrwistość hemolityczna.

Subtelności odbioru w zależności od wieku

Ceftriakson nie jest wskazany u pacjentów z zakażeniami dróg żółciowych, noworodków. Większość leków pierwszego i czwartego pokolenia jest odpowiednia dla kobiet w czasie ciąży bez ograniczania ryzyka, nie powodują efektu genu terra. Cefalosporyny piątej generacji są przepisywane kobietom w ciąży w stosunku korzyści do matki i ryzyka dla dziecka. Cefalosporyny dla dzieci każdego pokolenia są zabronione podczas karmienia piersią z powodu rozwoju dysbiozy w ustach i jelitach dziecka.

Cefipim jest przepisywany od drugiego miesiąca życia, Cefiksymu - od sześciu miesięcy. W przypadku pacjentów w podeszłym wieku wstępnie bada się czynność nerek i wątroby, a krew oddaje do analizy biochemicznej. Na podstawie uzyskanych danych dostosowuje się dawkę cefalosporyn. Jest to konieczne ze względu na związane z wiekiem opóźnienie w wydalaniu składników aktywnych preparatów. W przypadku patologii wątroby dawka jest również zmniejszona, a testy wątrobowe są kontrolowane w trakcie leczenia.

Co to są cefalosporyny: lista leków, wszystkie pokolenia

Cefalosporyny - grupa antybiotyków beta-laktamowych o wysokiej aktywności przeciwbakteryjnej.

Historyczny rozwój grupy cefalosporyn

Na początku 1948 roku włoski naukowiec Giuseppe Brodzu odkrył substancję wyizolowaną z kultur grzybów pleśniowych Cephalosporium Acremonium, która ma działanie przeciwbakteryjne przeciwko patogenom duru brzusznego. Okazało się, że jest skuteczny przeciwko bakteriom Gram-dodatnim i Gram-ujemnym. Później naukowiec wyizolował substancję zwaną cefalosporyną C z tego grzyba, który służył jako początek tworzenia antybiotyków cefalosporynowych. Leki przeciwbakteryjne z grupy cefalosporyn były z powodzeniem stosowane w przypadkach, gdy antybiotyki z grupy penicylin były nieskuteczne. Cefalosporyny wprowadzone do praktyki klinicznej w latach 60-tych. w ubiegłym stuleciu stanowią jedną z najbardziej rozległych klas antybiotyków. Pierwszym antybiotykiem z tej grupy był Cefalotin.

Ogólna charakterystyka antybiotyków cefalosporynowych

Łącząc wysoką skuteczność z niską toksycznością, są szeroko stosowane w praktyce klinicznej. Istnieją różne zasady usystematyzowania cefalosporyn, jednak obecnie najbardziej powszechnym i wygodnym z praktycznego punktu widzenia jest klasyfikacja cefalosporyn przez pokolenia, przy czym pierwsze trzy są reprezentowane przez preparaty do podawania doustnego i pozajelitowego. W serii od pierwszej do trzeciej generacji cefalosporyny charakteryzują się tendencją do poszerzania spektrum działania i zwiększania poziomu aktywności przeciwdrobnoustrojowej przeciwko bakteriom Gram-ujemnym z pewnym spadkiem aktywności przeciwko gronkowcom.

Cefalosporyny czwartej i piątej generacji łączą wysoką aktywność przeciwko bakteriom Gram-dodatnim i Gram-ujemnym. Istotną cechą najnowszej generacji leków, odróżniającą je od innych cefalosporyn i ogólnie wszystkich antybiotyków beta-laktamowych, jest aktywność przeciwko „modyfikacjom” Staphylococcus aureus.

Ogólne właściwości cefalosporyn

• Potężne działanie bakteriobójcze.
• Szerokie spektrum aktywności (z wyjątkiem cefalosporyn pierwszej generacji), w tym wiele istotnych klinicznie mikroorganizmów gram-dodatnich i gram-ujemnych.
• Odporność na beta-laktamazę S. aureus.
• Wrażliwość na beta-laktamazę o rozszerzonym spektrum.
• Brak aktywności przeciw „modyfikacji” Staphylococcus aureus (z wyjątkiem cefalosporyn piątej generacji), enterokoków i listerii.
• Wzajemne wzmocnienie aminoglikozydami.
• Niska toksyczność.
• Szeroki zakres terapeutyczny.
• Alergia krzyżowa z penicylinami u 5-10% pacjentów.

Niechciane skutki uboczne cefalosporyn

Ogólnie cefalosporyny są dobrze tolerowane i z reguły nie powodują poważnych skutków ubocznych. Następujące niekorzystne skutki są możliwe przy ich użyciu:

• Reakcje alergiczne - pokrzywka, wysypka rdzeniowa, gorączka, eozynofilia, choroba posurowicza, wstrząs anafilaktyczny. U pacjentów z alergią na penicylinę ryzyko wystąpienia reakcji alergicznych na cefalosporyny (zwłaszcza w pierwszej generacji) wzrasta 4-krotnie. W rezultacie alergia krzyżowa może wystąpić w 5-10% przypadków. Dlatego, jeśli istnieją oznaki powolnego typu reakcji alergicznej (pokrzywka, wstrząs anafilaktyczny itp.) Na penicyliny, cefalosporyny pierwszej generacji są przeciwwskazane.
• Reakcje hematologiczne są pozytywnym testem Coombsa, w rzadkich przypadkach - leukopenią, eozynofilią. Podczas stosowania cefoperazonu może wystąpić hipoprotrombinemia.
• Zwiększona aktywność transaminaz.
• GIT - ból brzucha, nudności, wymioty, biegunka.

Klasyfikacja i nazwy antybiotyków cefalosporynowych
Pięć pokoleń cefalosporyn
Pierwsza generacja
Pozajelitowe:

• Cefazolina (Kefzol, sól sodowa cefazoliny, Cefamezin, Lizyna, Orizolin, Natsef, Totaf).

• Cefaleksyna (cefaleksyna, cefaleksyna-AKOS).

Przeczytaj więcej o cefalosporynach pierwszej generacji tutaj.

Druga generacja
Pozajelitowe:

• Cefuroksym (Zinatsef, Axetin, Ketocef, Cefurus, Cefuroxime sodu).

• Cefuroksym Axetil (Zinnat).
• Cefaklor (Tseklor, Vertsef, Cefaclor Stud).

Trzecia generacja
Pozajelitowe:

• Cefotaksym.
• Ceftriakson (Rofetsin, Ceftriaxon-AKOS, Lendatsin).
• Ceftazydym.
• Cefoperazon (Medocef, Cefobit).
• Cefoperazon sulbaktam (Sulperazon, Sulperacef, Sulzonzef, Backperazon, Sultsef).

• Cefiksym (Supraks, Sorcef).
• Ceftibuten (Cedex).
• Cefditoren (widmo).

Czwarta generacja
Pozajelitowe:

• Cefepim (Maxipim, Maxicef).
• Ceffirm (Cefvnorm, Izodepoi, Keiten).

Piąta generacja
Pozajelitowe:

• Ceftarolina (Zinforo).
• Ceftobiprol (Zeftera).

Charakterystyka cefalosporyn pierwszej generacji

Cefalosporyny pierwszej generacji mają wąskie spektrum działania przeciwbakteryjnego. Największe znaczenie kliniczne ma ich wpływ na ziarniaki Gram-dodatnie, z wyjątkiem MRSA i enterokoków. Jednocześnie mogą zostać zniszczone przez beta-laktamazy wielu bakterii Gram-ujemnych, dlatego są znacznie słabsze niż cefalosporyny drugiej i czwartej generacji, wpływające na odpowiednie mikroorganizmy. Głównym przedstawicielem cefalosporyn pozajelitowych pierwszej generacji jest cefazolina, doustna - cefaleksyna.
Charakterystyka cefalosporyn drugiej generacji

Główną klinicznie istotną różnicą między cefalosporynami drugiej generacji a lekami pierwszej generacji jest ich wyższa aktywność wobec flory Gram-ujemnej. Cefuroksym jest głównym lekiem pozajelitowym tej generacji. Aksytil cefuroksymu i cefaklor są doustne.
Charakterystyka cefalosporyn trzeciej generacji

Ze względu na ich większą odporność na beta-laktamazy, cefalosporyny trzeciej generacji mają wyższą niż leki pierwszej i drugiej generacji aktywność przeciwko bakteriom Gram-ujemnym z rodziny Enterobacteriaceae, w tym wielu szpitalnym szczepom wieloopornym. Niektóre cefalosporyny trzeciej generacji (ceftazydym, cefoperazon) są aktywne przeciwko P. aeruginosa. W odniesieniu do gronkowców ich aktywność jest nieco niższa niż cefalosporyn pierwszej generacji.
Cefalosporyny trzeciej generacji nie działają na „modyfikację” Staphylococcus aureus, enterokoki i Listeria, mają niską aktywność anty-beztlenową, są niszczone przez leki białko-laktamowe.
Pozajelitowe cefalosporyny trzeciej generacji są szeroko stosowane w leczeniu zakażeń pozaszpitalnych i szpitalnych wywołanych przez wrażliwą mikroflorę.
W ciężkich i mieszanych zakażeniach stosuje się cefalosporyny pozajelitowe trzeciej generacji w połączeniu z amikacyną, metronidazolem, wankomycyną. Podczas leczenia pozaszpitalnego zapalenia płuc są one często stosowane w połączeniu z makrolidami lub fluorochinolonami oddechowymi. Doustne cefalosporyny trzeciej generacji są stosowane w umiarkowanych zakażeniach pozaszpitalnych, a także w drugim etapie terapii krokowej po podaniu leków pozajelitowych.
Charakterystyka cefalosporyn czwartej generacji

Cefalosporyny czwartej generacji obejmują cefepim i cefpirom, które są podobne pod wieloma względami. Cefalosporyny czwartej generacji są bardziej odporne niż wszystkie inne cefalosporyny na działanie chromosomalnej i plazmidowej klasy beta-laktamazy AcpS, które są powszechne w szczepach szpitalnych, aby przenikać zewnętrzną błonę bakterii Gram-ujemnych.
W porównaniu z cefalosporynami trzeciej generacji są one bardziej aktywne przeciwko ziarniakom Gram-dodatnim (ale nie działają na MRSA i enterokoki), bakteriom Gram-ujemnym z rodziny Enterobacteriaceae i P. aeruginosa.
Charakterystyka cefalosporyn piątej generacji

Antybiotyki cefalosporynowe: wskazania i przeciwwskazania

Antybiotyki cefalosporynowe są lekami, których struktura chemiczna to 7-ACC. Zakres antybiotyków cefalosporyn obejmuje leki pięciu pokoleń, leki te są podawane dojelitowo lub pozajelitowo do organizmu. Możesz przeczytać opis i główne cechy takich leków, a także wskazania i przeciwwskazania do ich stosowania, czytając ten materiał.

Antybiotyki z wielu cefalosporyn pierwszej generacji

Lista antybiotyków cefalosporynowych pierwszej generacji obejmuje między innymi cefazolinę i cefaleksynę.

Cefazolina.

Działanie farmakologiczne: antybiotyk o szerokim spektrum działania, ma działanie bakteriobójcze, działa przeciw gronkowcom, paciorkowcom, Salmonelli, Shigelli, Klebsiel, E. coli, nie jest skuteczny przeciwko Mycobacterium tuberculosis, Protea.

Wskazania: zakażenia dróg oddechowych, narządów miednicy, dróg moczowych i dróg żółciowych, skóry i miękkich kości, stawów, zapalenia osierdzia, posocznicy, zapalenia otrzewnej, zapalenia szpiku, zapalenia sutka, ran i zakażeń pooperacyjnych, kiły, rzeżączki.

Przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja na cefalosporyny i inne antybiotyki β-laktamowe, ciąża, laktacja, dzieci do 1 miesiąca. Ten antybiotyk cefalosporynowy jest przepisywany ostrożnie w niewydolności nerek i wątroby.

Działania niepożądane: reakcje alergiczne, drgawki, objawy dyspeptyczne, długotrwałe stosowanie - dysbioza, nadkażenie, kandydoza.

Sposób stosowania: dorośli domięśniowo - 1 g 2 razy dziennie. Maksymalna dawka dobowa wynosi 6 g 3-4 dawki. Dla dzieci 20–50 mg / kg masy ciała na dobę w 3-4 dawkach, w przypadku ciężkich zakażeń, do 100 mg / kg masy ciała na dobę.

Lek rozcieńcza się wodą do wstrzykiwań: 2 ml na 500 mg cefazoliny, 4 ml na 1 g. Przebieg leczenia wynosi 7-10 dni.

Postać produktu: proszek do przygotowania roztworu do wstrzykiwań 500 mg i 1 g.

Warunki sprzedaży aptek: na receptę.

Cefaleksyna.

Działanie farmakologiczne: antybiotyk o szerokim spektrum działania, ma działanie bakteriobójcze, działa przeciw gronkowcom, paciorkowcom, Escherichia coli, Shigella, Salmonella, Klebsiel, Proteus, nie ma działania terapeutycznego w chorobach wywoływanych przez Proteus, Mycobacterium tuberculosis, Enterococci.

Wskazania: zakażenia dróg oddechowych, dróg moczowych, skóry i tkanek miękkich, kości i stawów.

Przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja cefalosporyn i innych antybiotyków β-laktamowych, z zachowaniem ostrożności w przypadku niewydolności nerek, ciąży, laktacji, a także dzieci do 6 miesięcy.

Działania niepożądane: reakcje alergiczne, nudności, suchość w ustach, biegunka, kandydoza. Również przy stosowaniu tego antybiotyku z wielu cefalosporyn możliwe są bóle głowy, drgawki, bóle stawów.

Sposób stosowania: w środku na pół godziny przed posiłkami dla dorosłych i dzieci powyżej 10 lat - 250-500 mg 4 razy dziennie. Najwyższa dawka dobowa wynosi 4 g. Dla dzieci poniżej 10 lat, 25–100 mg / kg masy ciała na dobę, podzielone na 4 dawki.

Postać produktu: preparat 250 i 500 mg, proszek do przygotowania zawiesiny zawierającej 250 mg cefaleksyny w 5 ml.

Warunki sprzedaży aptek: na receptę.

W poniższej części artykułu wymieniono nazwy leków z grupy antybiotyków cefalosporynowych drugiej generacji i ich opis.

Antybiotyki z grupy cefalosporyn drugiej generacji: nazwy i opis

Do antybiotyków cefalosporynowych drugiej generacji należą cefuroksym i cefaklor.

Cefuroksym.

Działanie farmakologiczne: antybiotyk o szerokim spektrum działania, ma działanie bakteriobójcze, działa przeciwko gronkowcom, paciorkowcom, enterokokom, Escherichia coli, Proteus, Klebsiella, Salmonella, Shigella.

Wskazania: zakażenia dróg oddechowych, narządów laryngologicznych, narządów moczowych, skóry i tkanek miękkich, dróg żółciowych, stawów, przewodu pokarmowego, zakażeń ran i oparzeń, zapalenia otrzewnej, zapalenia szpiku, zapalenia opon mózgowych, rzeżączki.

Przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja cefalosporyny i innych antybiotyków β-laktamowych, wrzodziejące zapalenie okrężnicy, historia krwotoków żołądkowych, ciąża i laktacja.

Działania niepożądane: objawy dyspeptyczne, ból głowy, senność, dysbakterioza, kandydoza, choroby alergiczne, ból i naciek w miejscu wstrzyknięcia.

Sposób podawania: domięśniowo lub dożylnie dla dorosłych - 750–1500 mg 3-4 razy dziennie, dzieci - 30 100 mg / kg masy ciała na dobę w 3-4 dawkach, dla noworodków i dzieci do 3 miesięcy - 30 mg / kg masy ciała na dobę w 2-3 dawkach.

Wewnątrz dorosłych po jedzeniu - 150 - 500 mg 2 razy dziennie, dla dzieci - 125-250 mg 2 razy dziennie. Przebieg leczenia tym antybiotykiem cefalosporynowym wynosi 5–10 dni lub dłużej.

Postać produktu: proszek do przygotowania roztworu do wstrzykiwań 250, 750, 1500 mg, tabletki 125 i 250 mg, proszek do przygotowania zawiesiny o zawartości substancji czynnej 125 mg w 5 ml.

Warunki sprzedaży aptek: na receptę.

Cefaclor

Działanie farmakologiczne: antybiotyk o szerokim spektrum działania, ma działanie bakteriobójcze, działa przeciwko gronkowcom, paciorkowcom, Escherichia coli, Salmonella, Shigella, Klebsiella, Protea, gonococci.

Wskazania: zakażenia dróg oddechowych, skóry i tkanek miękkich, narządów moczowych, kości i stawów, rzeżączka, posocznica. Ponadto lek ten, zawarty w wykazie antybiotyków cefalosporynowych, jest przepisywany w przypadku powikłań pooperacyjnych.

Przeciwwskazania: zespół krwotoczny, indywidualna nietolerancja na cefalosporyny i inne penicyliny.

Działania niepożądane: objawy dyspeptyczne, reakcje alergiczne, niedokrwistość hemolityczna, ból głowy, toksyczne zapalenie wątroby, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego.

Sposób stosowania: w środku dla dorosłych - 750 mg na dobę w 3 dawkach podzielonych, dla dzieci - 20 mg / kg masy ciała na dobę w 3 dawkach. Przebieg leczenia wynosi 7-10 dni.

Uwalnianie postaci: kapsułki 0,25 i 0,5 g, proszek do sporządzania zawiesin o zawartości substancji czynnej 250 i 125 mg w 5 ml.

Warunki sprzedaży aptek: na receptę.

Cefalosporyny są dobrze wchłaniane w przewodzie pokarmowym, dlatego często są podawane doustnie. Antybiotyki cefalosporynowe są produkowane dla dzieci w postaci proszków do przygotowywania zawiesin o przyjemnym smaku i aromacie.

Następnie dowiesz się, które antybiotyki są cefalosporynami trzeciej generacji.

Antybiotyki cefalosporynowe trzeciej generacji

Lista antybiotyków z grupy cefalosporyn z innymi zawiera Cefotaxime i Ceftriakson.

Cefotaksym.

Działanie farmakologiczne: antybiotyk o szerokim spektrum działania, ma działanie bakteriobójcze, działa przeciwko gronkowcom, niektórym szczepom paciorkowców, enterokokom, Proteus, Salmonella, Shigella, clostridium, Escherichia coli.

Wskazania: ciężkie zakażenia dróg oddechowych, narządów laryngologicznych, skóry i tkanek miękkich, kości i stawów, zapalenie otrzewnej, zakażenia układu moczowo-płciowego, niepowikłana rzeżączka, zapobieganie powikłaniom pooperacyjnym.

Przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja na cefalosporyny i inne penicyliny, ciąża, zapalenie jelit, historia krwawienia.

Działania niepożądane: objawy dyspeptyczne, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, krwawienie, ból głowy, reakcje alergiczne, dysbakterioza, nadkażenie, kandydoza. Ponadto, stosując ten antybiotyk, zawarty w wykazie leków z serii cefalosporyn, możliwy jest ból i stwardnienie w miejscu wstrzyknięcia.

Sposób stosowania: domięśniowo i dożylnie dla dorosłych - 1-2 g co 8-12 godzin, dla dzieci do 1 tygodnia dożylnie - 50-100 mg / kg masy ciała na dobę w 2 dawkach, dla dzieci od 1 do 4 tygodni - 75-150 mg / kg masy ciała dożylnie w 3 dawkach, dla dzieci o wadze do 50 kg, 50-100 mg / kg w 3-4 dawkach. Dzieciom do 2,5 roku życia podaje się tylko zastrzyki dożylne.

Lek rozcieńcza się przed podaniem, dodając do zawartości fiolki 1% wodny roztwór lidokainy 0,5 g - 2 ml, 1 g - 4 ml w przypadku podawania domięśniowego. Do podawania dożylnego lek rozcieńcza się w 4 ml wody do wstrzykiwań.

Wprowadź powoli przez 3-5 minut. W przypadku kroplówki lek rozcieńcza się w 100 ml 0,9% roztworu chlorku sodu lub 5% roztworu glukozy, wstrzykiwanego przez 50-60 minut.

Uwalnianie formy: proszek do przygotowania roztworu do wstrzykiwań 0,5 i 1 g.

Warunki sprzedaży aptek: na receptę.

Ceftriakson.

Działanie farmakologiczne: antybiotyk o szerokim spektrum działania, działa bakteriobójczo, działa przeciw gronkowcom, paciorkowcom, enterobakteriom, Escherichia coli, Klebsiella, Protea, Salmonella, Shigella, wibracji cholery, Clostridium, treponema.

Wskazania: zapalenie otrzewnej, posocznica, infekcje narządów jamy brzusznej, dróg oddechowych, dróg żółciowych, układu moczowego, kości i stawów, skóry i tkanek miękkich, zakażenia ran, przewodu pokarmowego.

Przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja na cefalosporyny i inne penicyliny, I trymestr ciąży, laktacja.

Działania niepożądane: reakcje alergiczne, ból głowy, zawroty głowy, objawy dyspeptyczne, kandydoza, nadkażenie, ból i stwardnienie w miejscu wstrzyknięcia.

Sposób stosowania: głęboko dożylnie lub powoli dożylnie dorosłym i dzieciom powyżej 12 lat - 1-2 g raz dziennie, można zmaksymalizować dawkę do 4 g dziennie w 2 dawkach. Dzieci do 2 tygodni - 25-50 mg / kg masy ciała na dobę, od 2 tygodni do 12 lat - 20-80 mg / kg masy ciała na dobę.

Do podawania domięśniowego zawartość fiolki rozcieńcza się 1% roztworem lidokainy - 3,5 ml na 1 g preparatu. Do podawania dożylnego zawartość fiolki rozcieńcza się w 10 ml wody do wstrzykiwań, wlewami dożylnymi, 2 g preparatu rozcieńcza się w 40 ml 5% lub 10% roztworu glukozy lub 0,9% roztworu chlorku sodu.

Wstrzyknięcia dożylne wykonuje się powoli w ciągu 3-4 minut, kroplówka - ponad 30 minut.

Uwalnianie postaci: proszek do przygotowania zastrzyków 0,5; 1 i 2

Warunki sprzedaży aptek: na receptę.

Ostatnio opracowano cefalosporyny piątej generacji. Są antybiotykami rezerwowymi w przypadku pojawienia się nowych rodzajów zakażeń opornych na inne obecnie stosowane leki przeciwbakteryjne. Cefalosporyny piątej generacji nie są produkowane masowo i nie są sprzedawane w sieci aptek.

W ostatniej części artykułu przedstawiono nazwy antybiotyków z grupy cefalosporyn i podano ich krótki opis.

Antybiotyki z grupy cefalosporyn czwartej generacji: nazwy i cechy charakterystyczne

Seria antybiotyków cefalosporynowych czwartej generacji jest reprezentowana przez leki o takich nazwach jak Cefepina i Cefpyr.

Cefepim

Działanie farmakologiczne: antybiotyk o szerokim spektrum działania, działanie bakteriobójcze, działa przeciw gronkowcom, paciorkowcom, enterokokom, Klebsiella, Legionella, Salmonella, Proteus, morganella, innym bakteriom opornym na aminoglukozydy i antybiotyki cefalosporynowe III.

Wskazania: zakażenia dolnych dróg oddechowych, dróg moczowych, dróg żółciowych, skóry i tkanek miękkich, zakażenia ginekologiczne, zapalenie otrzewnej, bakteryjne zapalenie opon mózgowych u dzieci.

Przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja na antybiotyki β-laktamowe, ostrożnie - podczas ciąży i laktacji.

Działania niepożądane: reakcje alergiczne, objawy dyspeptyczne (nudności, zaparcia, biegunka, ból brzucha), ból w klatce piersiowej, zawroty głowy, pocenie się, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego.

Jak stosować: powoli dożylnie lub głęboko domięśniowo. Dorośli przyjmują 0,5–1 g 2 razy dziennie w przypadku łagodnych i umiarkowanych zakażeń dożylnie lub domięśniowo, aw przypadku ciężkich zakażeń 2 g 3 razy dziennie dożylnie. Dzieci o masie ciała do 40 kg - 50 mg / kg masy ciała 2 razy dziennie. Przebieg leczenia wynosi 7-10 dni lub dłużej.

Ten antybiotyk, zawarty w wykazie preparatów cefalosporyn, rozpuszcza się do podawania dożylnego w 5 lub 10 ml wody do wstrzykiwań lub 5% roztworu glukozy lub 0,9% roztworu chlorku sodu. Wprowadź powoli przez 3-5 minut.

W przypadku iniekcji domięśniowych 500 mg leku rozpuszcza się w 1,3 ml i 1 g w 2,4 ml wody do wstrzykiwań lub 0,9% roztworu chlorku sodu lub 1% roztworu lidokainy.

Uwalnianie formy: proszek do przygotowania roztworu do wstrzykiwań 0,5 i 1 g.

Warunki sprzedaży aptek: na receptę.

Tytuł antybiotyków cefalosporynowych

Jedną z najczęstszych klas leków przeciwbakteryjnych są cefalosporyny. Dzięki mechanizmowi działania są inhibitorami syntezy ściany komórkowej i mają silne działanie bakteriobójcze. Wraz z penicylinami, karbapenemami i monobaktamami tworzą grupę antybiotyków beta-laktamowych.

Ze względu na szeroki zakres działań, wysoką aktywność, niską toksyczność i dobrą tolerancję pacjentów, leki te prowadzą do częstości przepisywania leków w leczeniu pacjentów hospitalizowanych i stanowią około 85% całkowitej objętości środków przeciwbakteryjnych.

Lista leków dla wygody przedstawiona jest przez pięć grup pokoleń.

Pozajelitowe lub domięśniowe (dalsze w / m):

• Cefazolina (Kefzol, sól sodowa cefazoliny, Cefamezin, Lizyna, Orizolin, Natsef, Totaf).

Ustne, tj. formy do stosowania doustnego, w tabletkach lub w postaci zawiesin (dalsze trans.):

• Cefaklor (Tseklor, Vertsef, Cefaclor Stud).
• Aksetyl cefuroksymu (Zinnat).

• Cefotaksym.
• Ceftriakson (Rofetsin, Ceftriaxon-AKOS, Lendatsin).
• Cefoperazon (Medocef, Cefobit).
• Ceftazydim (Fortum, Vice, Kefadim, Ceftazidim).
• Cefoperazon / sulbaktam (Sulperazon, Sulperacef, Sulzonzef, Backperazon, Sultsef).

• Cefditoren (widmo).
• Cefiksym (Supraks, Sorcef).
• Ceftibuten (Cedex).
• Cefpodoksym (Cefpodoksym Proxetil).

• Cefepim (Maxipim, Maxicef).
• Ceffirm (Cefvnorm, Izodepoi, Keiten).

• Ceftobiprol (Zeftera).
• Ceftarolina (Zinforo).

Poniższa tabela pokazuje skuteczność cefalospas. w odniesieniu do znanych bakterii z - (odporność mikroorganizmów na działanie leku) do ++++ (maksymalny efekt).

* Antybiotyki z grupy cefalosporyn, nazwy (z aktywnością beztlenową): Mefoksyna, Anaerotsef, Cefotetan + wszyscy przedstawiciele trzeciego, czwartego i piątego pokolenia.

Czytaj dalej: Korzyści i szkody dla antybiotyków dla organizmu

W 1945 roku włoski profesor Giuseppe Brotsu, badając zdolność samooczyszczania ścieków, wyizolował szczep grzyba zdolny do wytwarzania substancji, które hamują wzrost i reprodukcję flory Gram-dodatniej i Gram-ujemnej. Podczas dalszych badań lek z kultury Cephalosporium acremonium został przetestowany na pacjentach z ciężkimi postaciami duru brzusznego, co doprowadziło do szybkiej dodatniej dynamiki choroby i szybkiego powrotu do zdrowia pacjentów.

Pierwszy antybiotyk cefalosporynowy, cefalotyna, został stworzony w 1964 r. Przez amerykańską kampanię farmaceutyczną Eli Lilly.

Cefalosporyna C, naturalny producent grzybów pleśniowych i źródło kwasu 7-aminocefalosporanowego, służyła jako źródło do uzyskania. W praktyce medycznej stosuje się półsyntetyczne antybiotyki, otrzymywane przez acylowanie grupy aminowej 7-ACC.

W 1971 r. Zsyntetyzowano cefazolinę, która stała się głównym lekiem przeciwbakteryjnym przez dekadę.

Pierwszym lekiem i przodkiem drugiej generacji, uzyskanym w 1977 r., Był cefuroksym. Najczęściej stosowany antybiotyk w praktyce medycznej, ceftriakson, został stworzony w 1982 r., Jest aktywnie używany i nie rezygnuje ze swojej pozycji do dziś.

Przełom w leczeniu zakażenia rzekomomięśniowego można nazwać uzyskaniem Ceftazydymu w 1983 roku.

Pomimo obecności podobieństwa w strukturze z penicylinami, co determinuje podobny mechanizm działania przeciwbakteryjnego i obecności alergii krzyżowych, cefalosporyny mają szeroki zakres wpływu na florę patogenną, wysoką odporność na beta-laktamazę (enzymy bakteryjne, które niszczą strukturę środka przeciwdrobnoustrojowego w cyklu beta-laktamowym).

Synteza tych enzymów powoduje naturalną odporność mikroorganizmów na penicyliny i cefalosporyny.

Wszystkie leki w tej klasie są różne:

• działanie bakteriobójcze na patogeny;
• łatwa tolerancja i stosunkowo niska częstość występowania działań niepożądanych w porównaniu z innymi środkami przeciwbakteryjnymi;
• obecność reakcji alergicznych krzyżowych z innymi beta-laktamami;
• wysoki synergizm z aminoglikozydami;
• minimalne zakłócenie mikroflory jelitowej.

Zaletą cefalosporyn można również przypisać dobrej biodostępności. Antybiotyki cefalosporynowe w tabletkach mają wysoki stopień strawności w przewodzie pokarmowym. Wchłanianie leków zwiększa się, gdy jest spożywane w trakcie lub bezpośrednio po posiłku (z wyjątkiem Cefaclora). Cefalosporyny pozajelitowe są skuteczne zarówno w IV, jak i IM. Mają wysoki wskaźnik dystrybucji w tkankach i narządach wewnętrznych. Maksymalne stężenia leku powstają w strukturach płuc, nerek i wątroby.

Wysoki poziom leku w żółci zapewnia ceftriakson i cefoperazon. Obecność podwójnego szlaku wydalania (wątroba i nerki) umożliwia skuteczne ich stosowanie u pacjentów z ostrą lub przewlekłą niewydolnością nerek.

Cefotaksym, cefepim, ceftazydym i ceftriakson są w stanie przenikać przez barierę krew-mózg, tworząc klinicznie istotne poziomy w płynie mózgowo-rdzeniowym i są przepisywane do zapalenia błon mózgowych.

Leki o bakteriobójczym mechanizmie działania są maksymalnie aktywne przeciwko organizmom, które są w fazie wzrostu i reprodukcji. Ponieważ ściana organizmu drobnoustroju jest tworzona przez peptydoglikan o wysokim stopniu polimeru, działają one na poziomie syntezy jego monomerów i zakłócają syntezę poprzecznych mostków polipeptydowych. Jednak ze względu na biologiczną specyficzność patogenu, różne, nowe struktury i metody funkcjonowania mogą pojawić się między różnymi gatunkami i klasami.

Mykoplazma i pierwotniaki nie zawierają muszli, a niektóre gatunki grzybów zawierają ścianę chitynową. Ze względu na tę specyficzną strukturę wymienione grupy patogenów nie są wrażliwe na działanie beta-laktamów.

Naturalna odporność prawdziwych wirusów na środki przeciwdrobnoustrojowe jest spowodowana brakiem celu molekularnego (ściany, błony) dla ich działania.

Oprócz naturalnych, ze względu na cechy morfofizjologiczne gatunku, można uzyskać odporność.

Najważniejszym powodem powstawania tolerancji jest irracjonalna antybiotykoterapia.

Chaotyczne, nieuzasadnione samoprzypisanie leków, częste anulowanie z przejściem na inny lek, stosowanie jednego leku na krótkie okresy czasu, zakłócanie i obniżanie zalecanych dawek, jak również przedwczesne anulowanie antybiotyku - prowadzą do mutacji i pojawienia się opornych szczepów, które nie reagują na klasyczne wzory leczenie.

Badania kliniczne wykazały, że długie okresy między wyznaczeniem antybiotyku całkowicie przywracają wrażliwość bakterii na jej działanie.

Wybór mutacji

• Szybka odporność, typ streptomycyny. Opracowany na makrolidach, ryfampicynie, kwasie nalidyksowym.
• Powolne, w typie penicyliny. Specyficzne dla cefalosporyn, penicylin, tetracyklin, sulfonamidów, aminoglikozydów.

Mechanizm transmisji

Bakterie wytwarzają enzymy, które inaktywują leki chemioterapeutyczne. Synteza mikroorganizmów, beta-laktamaza niszczy strukturę leku, powodując odporność na penicyliny (częściej) i cefalosporyny (rzadziej).

Najczęściej opór jest charakterystyczny dla:

• gronkowce i enterokoki;
• E. coli;
• Klebsiella;
• Mycobacterium tuberculosis;
• shigella;
• pseudomonady.

• paciorkowce i pneumokoki;
• zakażenie meningokokowe;
• salmonella.

Pierwsza generacja

Obecnie stosowany w praktyce chirurgicznej w celu zapobiegania powikłaniom operacyjnym i pooperacyjnym. Jest stosowany w procesach zapalnych skóry i tkanek miękkich.

Nieskuteczny w uszkodzeniach dróg moczowych i górnych dróg oddechowych. Stosowany w leczeniu paciorkowcowego zapalenia migdałków i gardła. Mają dobrą biodostępność, ale nie tworzą wysokich, klinicznie istotnych stężeń we krwi i narządach wewnętrznych.

Skutecznie u pacjentów z penevmoniami pozaszpitalnymi, dobrze kompatybilnymi z makrolidami. Są dobrą alternatywą dla penicylin hamujących.

1. Zalecany w leczeniu zapalenia ucha środkowego i ostrego zapalenia zatok.
2. Nie stosowany w przypadku uszkodzeń układu nerwowego i opon mózgowych.
3. Stosuje się go w przedoperacyjnej profilaktyce antybiotykowej oraz w osłonie leków do interwencji chirurgicznej.
4. Przypisany do łagodnych chorób zapalnych skóry i tkanek miękkich.
5. Zawarte w kompleksowym leczeniu infekcji dróg moczowych.

Często stosuje się terapię etapową z cefuroksymem sodowym przepisywanym pozajelitowo, a następnie doustnym podawaniem aksetylu cefuroksymu.

Nie przypisany do ostrego zapalenia ucha środkowego ze względu na niskie stężenie w środowisku płynnym. ucho. Skuteczny w leczeniu procesów zakaźnych i zapalnych kości i stawów.

Stosowany z bakteryjnym zapaleniem opon mózgowych, rzeżączką, chorobami zakaźnymi dolnych dróg oddechowych, zakażeniami jelitowymi i zapaleniem dróg żółciowych.

Dobrze przezwyciężyć barierę krew-mózg, może być stosowany do zapalnych, bakteryjnych uszkodzeń układu nerwowego.

Są lekami z wyboru w leczeniu pacjentów z niewydolnością nerek. Wydalany przez nerki i wątrobę. Zmiana i dostosowanie dawki jest konieczne tylko w przypadku niewydolności nerek i wątroby.

Cefoperazon praktycznie nie pokonuje bariery krew-mózg, dlatego nie jest stosowany podczas zapalenia opon mózgowych.

Czytaj dalej: Wybór analogów ceftriaksonu w różnych formach uwalniania

Jest jedynym inhibitorem cefalosporyną.

Składa się z połączenia cefoperazonu z sulbaktamem, inhibitorem beta-laktamazy.

Skuteczny w procesach beztlenowych, może być przepisywany jako jednoskładnikowe leczenie chorób zapalnych miednicy i jamy brzusznej. Ponadto jest aktywnie stosowany w poważnych infekcjach szpitalnych, niezależnie od lokalizacji.

Antybiotyki cefalosporynowe dobrze łączą się z metronidazolem w leczeniu infekcji wewnątrzbrzusznych i miednicy. Są lekami z wyboru dla ciężkich, skomplikowanych inf. dróg moczowych. Stosowany do sepsy, zakaźnych uszkodzeń tkanki kostnej, skóry i tłuszczu podskórnego.

Wyznaczony z gorączką neutropeniczną.

Obejmuje całe spektrum czwartej aktywności i działa na florę oporną na penicylinę i MRSA.

• poniżej 18 lat;
• u pacjentów z napadami drgawkowymi w wywiadzie, padaczką i niewydolnością nerek.

Ceftobiprol (Zeftera) jest najskuteczniejszym sposobem leczenia infekcji stopy cukrzycowej.

Podawanie pozajelitowe

Używane we wprowadzeniu / w i we / m.

W przypadku zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych do 16 g na sześć wstrzyknięć W przypadku rzeżączki 0,5 g podaje się domięśniowo, raz.

Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych - 100 za 2 r. Nie więcej niż 4,0 g dziennie.

Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych - 2 g co dwanaście godzin Gonorea - 0,25 g raz.

Niepożądane efekty i kombinacje leków

1. Powołanie leków zobojętniających znacznie zmniejsza skuteczność terapii antybiotykowej.
2. Nie zaleca się łączenia cefalosporyn z lekami przeciwzakrzepowymi i przeciwpłytkowymi, środkami trombolitycznymi - zwiększa to ryzyko krwawienia z jelit.
3. Nie łączy się z diuretykami pętlowymi, ze względu na ryzyko działania nefrotoksycznego.
4. Cefoperazon ma wysokie ryzyko działania przypominającego disulfiram podczas picia alkoholu. Przechowywane do kilku dni po całkowitym zniesieniu leku. Może powodować hipoprotrombinemię.

Z reguły są one dobrze tolerowane przez pacjentów, jednak należy wziąć pod uwagę wysoką częstotliwość reakcji alergicznych krzyżowych z penicylinami.

Najczęstsze zaburzenia dyspeptyczne, rzadko - rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego.

Możliwe: dysbioza jelit, kandydoza jamy ustnej i pochwy, przemijające zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych, reakcje hematologiczne (hipoprotrombinemia, eozynofilia, leuko i neutropenia).

Wraz z wprowadzeniem Zeftera możliwy rozwój zapalenia żył, perwersji smakowej, występowania reakcji alergicznych: obrzęk naczynioruchowy, wstrząs anafilaktyczny, reakcje oskrzeli, rozwój choroby posurowiczej, pojawienie się rumienia wielopostaciowego.

Rzadziej może wystąpić niedokrwistość hemolityczna.

Ceftriakson nie jest podawany noworodkom ze względu na wysokie ryzyko wystąpienia żółtaczki jądrowej (z powodu wyparcia bilirubiny z związku z albuminą osocza) i nie jest wskazany u pacjentów z zakażeniami dróg żółciowych.

Cefalosporyny 1-4 pokoleń są stosowane w leczeniu kobiet w okresie ciąży, bez ograniczeń i ryzyka działania teratogennego.

Piąta przydzielana jest w przypadkach, w których pozytywny wpływ na matkę jest wyższy niż możliwe ryzyko dla nienarodzonego dziecka. Niewiele przenika do mleka matki, ale spotkanie w okresie laktacji może powodować dysbakteriozę błony śluzowej jamy ustnej i jelit u dziecka. Ponadto nie zaleca się używania piątej generacji Cefixime, Ceftibuten.
U noworodków zalecane są wyższe dawki ze względu na opóźnione wydalanie nerkowe. Ważne jest, aby pamiętać, że Cefipim jest dozwolony tylko od dwóch miesięcy życia, a Cefiksym od sześciu miesięcy.
Pacjenci w podeszłym wieku powinni być dostosowani dawkami, w oparciu o wyniki badania czynności nerek i analizy biochemicznej krwi. Wynika to z opóźnienia wieku w wydalaniu cefalosporyn.

W przypadku patologii wątroby konieczne jest zmniejszenie stosowanych dawek i monitorowanie testów wątrobowych (ALAT, ASAT, test tymolowy, poziom bilirubiny całkowitej, bezpośredniej i pośredniej).

Artykuł przygotowany przez lekarza chorób zakaźnych
Chernenko A.L.

Czytaj dalej: Wszystko o nowoczesnej klasyfikacji antybiotyków

Masz jakieś pytania? Uzyskaj teraz bezpłatną konsultację z lekarzem!

Naciśnięcie przycisku doprowadzi do specjalnej strony naszej witryny z formularzem zwrotnym ze specjalistą o profilu, który Cię interesuje.

Bezpłatna konsultacja lekarska

Antybiotyki cefalosporynowe są bardzo skutecznymi lekami. Otworzyli je w połowie ubiegłego wieku, ale w ostatnich latach opracowano nowe narzędzia. Istnieje już pięć generacji takich antybiotyków. Najczęściej są to cefalosporyny w postaci tabletek, które doskonale sprawdzają się przy różnych infekcjach i mogą być dobrze tolerowane nawet przez małe dzieci. Są łatwe w użyciu, a lekarze często przepisują je do leczenia chorób zakaźnych.

Historia pojawienia się cefalosporyn

W latach 40. ubiegłego wieku włoski naukowiec Brodzu, który badał czynniki wywołujące dur brzuszny, okazał się mieć grzyba o działaniu przeciwbakteryjnym. Stwierdzono, że jest dość skuteczny przeciwko bakteriom Gram-dodatnim i Gram-ujemnym. Później naukowcy wyizolowali substancję z tego grzyba, zwaną cefalosporyną, na podstawie której powstały leki przeciwbakteryjne, połączone w grupę cefalosporyn. Ze względu na ich odporność na penicylinazę, były one stosowane w przypadkach, w których penicylina wykazywała nieskuteczność. Cefalorydyna była pierwszym lekiem z antybiotykami cefalosporynowymi.

Do tej pory istnieje już pięć generacji cefalosporyn, które połączyły ponad 50 leków. Ponadto stworzono półsyntetyczne leki, które są bardziej stabilne i mają szerokie spektrum działania.

Działanie antybiotyków cefalosporynowych

Działanie przeciwbakteryjne cefalosporyn tłumaczy się ich zdolnością do niszczenia enzymów, które tworzą podstawę błony komórkowej bakterii. Są aktywne tylko przeciwko mikroorganizmom, które rosną i rozmnażają się.

Pierwsza i druga generacja leków wykazały skuteczność przeciwko infekcjom paciorkowcowym i gronkowcowym, ale zostały zniszczone przez działanie beta-laktamazy wytwarzanej przez bakterie Gram-ujemne. Najnowsze generacje antybiotyków cefalosporynowych okazały się bardziej odporne i stosowane w różnych zakażeniach, ale wykazały ich nieskuteczność wobec paciorkowców i gronkowców.

Cefalosporyny dzieli się na grupy według różnych kryteriów: skuteczność, spektrum działania, sposób podawania. Jednak najbardziej powszechna klasyfikacja jest rozważana przez pokolenia. Rozważmy bardziej szczegółowo listę leków z serii cefalosporyn i ich cel.

Leki pierwszej generacji

Najpopularniejszym lekiem jest cefazolina, która jest stosowana przeciwko gronkowcom, paciorkowcom i gonokokom. Dostaje się do dotkniętego chorobą miejsca za pomocą podawania pozajelitowego, a najwyższe stężenie substancji czynnej osiąga się w przypadku, jeśli wprowadzisz lek trzy razy dziennie. Wskazania do stosowania cefazoliny to negatywne działanie gronkowców i paciorkowców na stawy, tkanki miękkie, skórę, kości.

Należy zwrócić uwagę na fakt, że stosunkowo niedawno lek ten był szeroko stosowany w leczeniu wielu chorób zakaźnych. Jednak wraz z pojawieniem się nowocześniejszych leków trzeciej - czwartej generacji, nie był już przepisywany do leczenia infekcji wewnątrzbrzusznych.

Przygotowania 2 pokolenia

Antybiotyki cefalosporynowe drugiej generacji charakteryzują się zwiększoną aktywnością przeciwko bakteriom Gram-ujemnym. Leki takie jak Zinatsef, Kimacef są aktywne przeciwko:

• zakażenia wywołane przez gronkowce i paciorkowce;
• bakterie Gram-ujemne.

Cefuroksym jest lekiem, który nie działa przeciw morganelli, Pseudomonas aeruginosa, większości beztlenowych mikroorganizmów i opatrzności. W wyniku podawania pozajelitowego penetruje on większość tkanek i narządów, dzięki czemu antybiotyk jest stosowany w leczeniu chorób zapalnych opony twardej.

Zawieszenie Tseklor wyznaczone nawet dla dzieci i różni się przyjemnym smakiem. Lek może być wytwarzany w postaci tabletek, suchego syropu i kapsułek.

Preparaty cefalosporyn drugiej generacji są przepisywane w następujących przypadkach:

• zaostrzenie zapalenia ucha środkowego i zapalenia zatok;
• leczenie stanów pooperacyjnych;
• przewlekłe zapalenie oskrzeli w postaci zaostrzenia, pojawienie się pozaszpitalnego zapalenia płuc;
• zakażenie kości, stawów, skóry.

Leki trzeciej generacji

Początkowo cefalosporyny trzeciej generacji były stosowane w warunkach szpitalnych do leczenia ciężkich chorób zakaźnych. Obecnie leki te są stosowane w przychodni z powodu zwiększonego wzrostu oporności patogenów na antybiotyki. Przygotowania trzeciej generacji są zalecane w następujących przypadkach:

• gatunki pozajelitowe stosuje się do ciężkich zmian zakaźnych i zidentyfikowanych infekcji mieszanych;
• fundusze na użytek wewnętrzny są wykorzystywane do pozbycia się umiarkowanego zakażenia szpitalnego.

Cefiksym i Ceftibuten, przeznaczone do użytku wewnętrznego, są stosowane w leczeniu rzeżączki, shigellozy i zaostrzeń przewlekłego zapalenia oskrzeli.

Cefatoksym, który jest stosowany pozajelitowo, pomaga w następujących przypadkach:

• ostre i przewlekłe zapalenie zatok;
• infekcja jelitowa;
• bakteryjne zapalenie opon mózgowych;
• sepsa;
• infekcje miednicy i jamy brzusznej;
• poważne uszkodzenie skóry, stawów, tkanek miękkich, kości;
• jako kompleksowa terapia rzeżączki.

Lek wyróżnia się wysokim stopniem penetracji do narządów i tkanek, w tym bariery krew-mózg. Cefatoksym można stosować w leczeniu noworodków, jeśli rozwiną się one w zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych, i łączy się je z ampicylinami.

Leki czwartej generacji

Antybiotyki z tej grupy pojawiły się całkiem niedawno. Takie leki są wykonane tylko w formie zastrzyków, ponieważ w tym przypadku mają lepszy wpływ na organizm. Cefalosporyny czwartej generacji w tabletkach nie są uwalniane, ponieważ leki te mają specjalną strukturę molekularną, dzięki czemu składniki aktywne nie są w stanie przenikać do struktur komórkowych błony śluzowej jelit.

Preparaty czwartej generacji mają zwiększoną odporność i wykazują większą skuteczność przeciwko takim patogennym zakażeniom jak enterokoki, ziarniaki Gram-dodatnie, Pseudomonas aeruginosa, enterobakterie.

Antybiotyki pozajelitowe są przepisywane w celu leczenia:

• szpitalne zapalenie płuc;
• infekcje tkanek miękkich, skóry, kości, stawów;
• infekcje miednicy i jamy brzusznej;
• gorączka neutropeniczna;
• sepsa.

Jednym z leków czwartej generacji jest Imipenem, ale powinieneś być świadomy, że pałeczki pyocyjanowe są w stanie szybko rozwinąć odporność na tę substancję. Ten antybiotyk jest stosowany do podawania domięśniowego i dożylnego.

Następujący lek to Meronem, o charakterystyce podobnej do Imipenem i ma takie właściwości:

• wysoka aktywność przeciwko bakteriom Gram-ujemnym;
• niska aktywność przeciwko zakażeniom paciorkowcowym i gronkowcom;
• brak działania przeciwdrgawkowego;
• stosowany do wlewu dożylnego lub wlewu kroplowego, ale warto powstrzymać się od podawania domięśniowego.

Lek Azaktam ma działanie bakteriobójcze, ale jego stosowanie powoduje następujące reakcje uboczne:

• powstawanie zakrzepowego zapalenia żył i po prostu zapalenie żył;
• żółtaczka, zapalenie wątroby;
• zaburzenia dyspeptyczne;
• reakcje neurotoksyczne.

Leki piątej generacji

Cefalosporyny piątej generacji mają działanie bakteriobójcze, przyczyniając się do zniszczenia ścian patogenów. Takie antybiotyki są aktywne przeciwko mikroorganizmom, które rozwinęły oporność na cefalosporyny trzeciej generacji i leki z grupy aminoglikozydów.

Zinforo - lek ten jest stosowany w leczeniu pozaszpitalnego zapalenia płuc, powikłanego zakażeniami tkanek miękkich i skóry. Jego działania niepożądane to ból głowy, biegunka, świąd, nudności. Należy zachować ostrożność u pacjentów Zinforo z zespołem drgawkowym.

Zefter - ten lek jest produkowany w postaci proszku, z którego przygotowuje się roztwór do infuzji. Jest przepisywany do leczenia przydatków i skomplikowanych infekcji skóry, a także w zakażeniu stopy cukrzycowej. Przed użyciem proszek należy rozpuścić w roztworze glukozy, soli fizjologicznej lub wodzie do wstrzykiwań.

Preparaty piątej generacji są aktywne przeciwko Staphylococcus aureus i wykazują znacznie szersze spektrum aktywności farmakologicznej niż poprzednie generacje antybiotyków cefalosporynowych.

Tak więc cefalosporyny są dość dużą grupą leków przeciwbakteryjnych stosowanych w leczeniu chorób u dorosłych i dzieci. Leki z tej grupy są bardzo popularne ze względu na ich niską toksyczność, skuteczność i wygodną formę stosowania. Istnieje pięć generacji cefalosporyn, z których każda różni się spektrum działania.

Cefalosporyny należą do antybiotyków β-laktamowych. Są strukturalnie podobne do penicylin i mają podobny mechanizm działania, a ponadto niektórzy pacjenci mają alergię krzyżową.

W tej grupie znajdują się 4 generacje leków. Antybiotyki I, II i III generacji mogą być stosowane zarówno pozajelitowo, jak i doustnie.

Antybiotyki pierwszej generacji obejmują:

• leki stosowane do podawania pozajelitowego - cefazolina;
• leki do stosowania doustnego - cefaleksyna, cefadroksyl.

Antybiotyki drugiej generacji obejmują:

• leki stosowane do iniekcji na bazie cefuroksymu;
• leki do podawania doustnego na bazie cefakloru, aksetylu cefuroksymu.

III generację reprezentują:

• środki do leczenia pozajelitowego - Cefotaksym, Ceftriakson, Ceftazydym, Cefoperazon;
• leki na bazie cefiksymu, ceftibutenu, które są stosowane wewnątrz.

Generacja IV jest reprezentowana tylko przez jeden lek - Cefepime. Jest wytwarzany w postaci proszku do przygotowania roztworu do wstrzykiwań do podawania domięśniowego i dożylnego.

Cefalosporyny naruszają syntezę ściany komórkowej drobnoustroju, co prowadzi do jej śmierci, czyli antybiotyki z tej grupy mają działanie bakteriobójcze.

Zakres aktywności i stosowania środków przeciwdrobnoustrojowych

Wszystkie cefalosporyny są nieaktywne wobec następujących mikroorganizmów:

• enterokoki;
• oporny na metycylinę Staphylococcus aureus;
• listeria.

W linii od I do III generacji dla antybiotyków cefalosporynowych istnieje tendencja do rozszerzania zakresu działania i zwiększania aktywności przeciwdrobnoustrojowej wobec mikroflory gram-ujemnej z niewielkim spadkiem wydajności przeciwko bakteriom Gram-dodatnim.

Wątroba jest głównym organem ludzkiego ciała, biorącym najbardziej aktywną rolę w przemianie narkotyków przyjmowanych przez człowieka. Dlatego tak ważne jest, aby chronić wątrobę przed negatywnymi skutkami po lub podczas mimowolnego podawania antybiotyków za pomocą...

Antybiotyki pierwszej generacji powodują śmierć takich mikroorganizmów jak:

• paciorkowce;
• gronkowiec wrażliwy na metycylinę;
• Escherichia coli;
• Protey Mirabilis;
• niektóre beztlenowce.

Wszystkie produkty w tej grupie mają ten sam zakres aktywności przeciwdrobnoustrojowej, ale leki przeznaczone do podawania doustnego są nieco gorsze od leków do podawania pozajelitowego.

Cefalosporyny II generacji są bardziej aktywne w stosunku do mikroflory gram-ujemnej w porównaniu z lekami pierwszej generacji, powodują śmierć takich szczepów bakteryjnych, jak:

• paciorkowce i gronkowce (i są bardziej wrażliwe na Cefuroksym niż na Cefaclorum);
• gonokoki (cefuroksym);
• Moraksella Cataris (Cefuroxime);
• pałeczka hemofilna (cefuroksym);
• Escherichia coli;
• shigella;
• salmonella;
• Protey Mirabilis i zwykłe;
• Klebsiella;
• citrobacter.

Głównymi lekami przeciwbakteryjnymi trzeciej generacji są Cefotaksym i Ceftriakson. Mają podobne spektrum działania terapeutycznego i powodują śmierć następujących mikroorganizmów:

• pneumokoki;
• paciorkowce (w tym hemolityczne);
• corynebacteria;
• Staphylococcus aureus;
• meningokoki;
• gonococcus;
• Pałeczki grypy;
• Moraxella Cataris;
• enterobakterie.

Ceftazydym i cefoperazon różnią się tym, że są mniej aktywne w porównaniu z cefotaksymem i ceftriaksonem w stosunku do paciorkowców, ale powodują śmierć piro-ropnego prątka.

Doustne cefalosporyny trzeciej generacji są nieskuteczne wobec gronkowców, a Ceftibuten także w odniesieniu do pneumokoków i paciorkowców hemolitycznych.

Jedyny przedstawiciel cefalosporyn IV generacji Cefepim ma podobne spektrum działania przeciwbakteryjnego z antybiotykami III generacji.

Recenzja naszego czytelnika - Maria Ostapova

Ostatnio przeczytałem artykuł, w którym napisano, że należy rozpocząć leczenie każdej choroby płukaniem wątroby. I mówił o narzędziu „Leviron Duo” do ochrony i czyszczenia wątroby. Dzięki temu lekowi możesz nie tylko chronić wątrobę przed negatywnymi skutkami przyjmowania antybiotyków, ale także ją przywrócić.

Nie byłem przyzwyczajony do ufania jakimkolwiek informacjom, ale postanowiłem sprawdzić i zamówić opakowanie. Zacząłem akceptować i zauważyłem, że siła się pojawiła, stałem się bardziej energiczny, gorycz w ustach zniknęła, mój dyskomfort w żołądku zniknął, moja cera poprawiła się. Wypróbuj go, a jeśli ktoś jest zainteresowany, kliknij link do poniższego artykułu.

1. Antybiotyki I przepisane na choroby skóry i układu mięśniowo-szkieletowego, przebiegające w łagodnej postaci.
2. Środki z pokolenia II grupy przepisane na choroby układu moczowo-płciowego, górnych i dolnych dróg oddechowych (zapalenie migdałków, zapalenie płuc, przewlekłe zapalenie oskrzeli, zapalenie gardła).
3. Leki III generacji mają ten sam zakres wskazań do stosowania jako antybiotyki II generacji. Poza tym z powodzeniem zwalczają takie choroby, jak shigelloza, rzeżączka, strupy i borelioza przenoszona przez kleszcze.
4. Leki IV generacji są skuteczne w posocznicy, zapaleniu i ropniach płuc, ropnym zapaleniu opłucnej i chorobach stawów.

Przeciwwskazania do wizyty i działania niepożądane

Następujące warunki są przeciwwskazane:

• indywidualna nietolerancja;
• okres laktacji;
• dzieci z podwyższonym poziomem bilirubiny w surowicy, zwłaszcza wcześniaki (dla ceftriaksonu);
• patologia wątroby (dla cefoperazonu).

Z nietolerancją penicyliny możliwa jest alergia krzyżowa na cefalosporyny pierwszej generacji.

Podczas leczenia mogą wystąpić działania niepożądane, takie jak:

• alergia;
• drgawki;
• zaburzenia hemolityczne (dodatni test antyglobulinowy, eozynofilia, zmniejszenie leukocytów, agranulocytoza, niedokrwistość, z powołaniem Cefoperazonu - małopłytkowość);
• zwiększona aktywność transaminazy (zwłaszcza gdy leczono cefoperazonem);
• cholestaza i psedocholestaza (przy przepisywaniu wysokich dawek ceftriaksonu);
• bóle brzucha;
• rozstrój żołądka;
• nudności;
• wymioty;
• rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego;
• drozd;
• zapalenie żył (wraz z wprowadzeniem leków dożylnie);
• bolesność w miejscu wstrzyknięcia.

Krótki opis leków

Tabletki cefalosporyn mają następujące różnice:

MEDINFO: DOCTORS FALL ALARM! Według najnowszych danych WHO, infekcja pasożytami prowadzi do pojawienia się prawie wszystkich poważnych chorób u ludzi. Aby się chronić, wystarczy dodać kilka kropli do wody… Przeczytaj wywiad z głównym parazytologiem w kraju

Cefaleksyna należy do leków pierwszej generacji. Ma wysoką aktywność przeciwko paciorkowcom i gronkowcom. Kiedy jest przepisany, należy wziąć pod uwagę, że rozwój alergii krzyżowej jest możliwy w przypadku nietolerancji na penicylinę.

Cefuroksym acetyl odnosi się do środków drugiej generacji. Antybiotyk ma różne nazwy handlowe: Zinnat, Zinatsef, Aksetin. Jest wysoce aktywny przeciwko enterobakteriom, moraxella i hemophilus.

Jest przepisywany kilka razy dziennie, z takimi chorobami jak zapalenie płuc, furunculosis, odmiedniczkowe zapalenie nerek. Najczęściej, podczas leczenia tym antybiotykiem, rozwijają się działania niepożądane, takie jak nudności, wymioty, biegunka, zmiany w obrazie krwi obwodowej.

Cefalosporyny w tabletkach mają kilka zalet:

1. Nie są niszczone przez enzym beta-laktamazę.
2. Są proste i łatwe w użyciu. Sam pacjent może wziąć pigułkę bez pomocy.
3. Możesz traktować je w domu.
4. Podczas przyjmowania tabletek nie występują takie powikłania jak zapalenie żył i inne miejscowe reakcje zapalne charakterystyczne dla zastrzyków.

Lekarz przepisuje leki przeciwbakteryjne z tej grupy w tabletkach osobom dorosłym w odpowiedniej dawce, która jest wybierana na podstawie ciężkości choroby, przyjmowania innych leków, patologii somatycznych. Czas trwania leczenia wynosi 7-10 dni.

W pediatrii są one przepisywane w zależności od ciężkości zakażenia, wieku i wagi dziecka.

Aby uzyskać pełniejszą absorpcję tych leków, pożądane jest przyjmowanie po posiłkach. Jednocześnie zaleca się stosowanie leków przeciwgrzybiczych i probiotyków, aby zapobiec rozwojowi nadkażenia.

Niedopuszczalne jest przyjmowanie leków przeciwbakteryjnych bez konsultacji z lekarzem - tylko specjalista, po ocenie stanu pacjenta, może przepisać odpowiednie leczenie.

TWOJA RODZINA NIE MOŻE BYĆ WYŁĄCZONA Z CHORÓB TRWAŁYCH?

Czy ty i twoja rodzina często jesteście chorzy i leczeni tylko antybiotykami? Próbowałem wielu różnych leków, wydawałem dużo pieniędzy, wysiłku i czasu, a wynik jest zerowy? Najprawdopodobniej traktujesz efekt, a nie przyczynę.

Słaba i obniżona odporność sprawia, że ​​nasze ciało JEST BEZPIECZNE. Nie może oprzeć się nie tylko infekcjom, ale także procesom patologicznym, które powodują guzy i raka!

Pilnie musimy podjąć działania! Dlatego zdecydowaliśmy się opublikować ekskluzywny wywiad z Aleksandrem Myasnikowem, w którym podzielił się groźną metodą wzmocnienia odporności.