Sztuczki zdjęć z czego

Przed użyciem informacji dostarczonych przez stronę medportal.org przeczytaj warunki umowy z użytkownikiem.

Umowa użytkownika

Strona medportal.org świadczy usługi na warunkach opisanych w tym dokumencie. Rozpoczynając korzystanie z witryny, użytkownik potwierdza, że ​​zapoznał się z warunkami niniejszej Umowy z użytkownikiem przed rozpoczęciem korzystania z witryny i akceptuje wszystkie warunki niniejszej Umowy w całości. Nie korzystaj z witryny, jeśli nie zgadzasz się z tymi warunkami.

Opis usługi

Wszystkie informacje zamieszczone na stronie mają charakter wyłącznie informacyjny, informacje pochodzące ze źródeł publicznych są referencyjne i nie stanowią reklamy. Witryna medportal.org świadczy usługi, które umożliwiają użytkownikowi wyszukiwanie leków w danych uzyskanych z aptek w ramach umowy między aptekami a medportal.org. Aby ułatwić korzystanie z danych na temat narkotyków, suplementy diety są usystematyzowane i wprowadzane do jednej pisowni.

Witryna medportal.org oferuje usługi, które umożliwiają użytkownikowi wyszukiwanie klinik i innych informacji medycznych.

Zastrzeżenie

Informacje umieszczone w wynikach wyszukiwania nie są ofertą publiczną. Administracja witryny medportal.org nie gwarantuje dokładności, kompletności i (lub) istotności wyświetlanych danych. Administracja witryny medportal.org nie ponosi odpowiedzialności za szkody lub szkody poniesione przez użytkownika w związku z dostępem lub niemożnością uzyskania dostępu do witryny lub z użycia lub niemożności korzystania z tej witryny.

Akceptując warunki niniejszej umowy, w pełni rozumiesz i zgadzasz się, że:

Informacje na stronie są tylko w celach informacyjnych.

Administracja strony medportal.org nie gwarantuje braku błędów i rozbieżności w odniesieniu do zadeklarowanej na stronie i rzeczywistej dostępności towarów i cen towarów w aptece.

Użytkownik zobowiązuje się do wyjaśnienia informacji będących przedmiotem zainteresowania przez telefon do apteki lub skorzystania z informacji podanych według własnego uznania.

Administracja strony medportal.org nie gwarantuje braku błędów i rozbieżności dotyczących harmonogramu pracy klinik, ich danych kontaktowych - numerów telefonów i adresów.

Ani administracja witryny medportal.org, ani żadna inna strona zaangażowana w proces dostarczania informacji nie ponosi odpowiedzialności za jakiekolwiek szkody lub szkody, które możesz ponieść w wyniku pełnego polegania na informacjach zawartych na tej stronie.

Administracja strony medportal.org zobowiązuje się do podjęcia dalszych wysiłków w celu zminimalizowania rozbieżności i błędów w dostarczonych informacjach.

Administracja witryny medportal.org nie gwarantuje braku awarii technicznych, w tym w odniesieniu do działania oprogramowania. Administracja strony medportal.org zobowiązuje się jak najszybciej dołożyć wszelkich starań, aby wyeliminować wszelkie błędy i błędy w przypadku ich wystąpienia.

Użytkownik jest ostrzegany, że administrowanie witryną medportal.org nie jest odpowiedzialne za odwiedzanie i korzystanie z zewnętrznych zasobów, do których linki mogą być zawarte na stronie, nie zapewnia zgody na ich treść i nie ponosi odpowiedzialności za ich dostępność.

Administracja strony medportal.org zastrzega sobie prawo do zawieszenia witryny, częściowej lub całkowitej zmiany jej treści, wprowadzenia zmian w Umowie użytkownika. Takie zmiany są dokonywane wyłącznie według uznania Administracji bez uprzedniego powiadomienia Użytkownika.

Potwierdzasz, że zapoznałeś się z warunkami niniejszej Umowy użytkownika i akceptujesz wszystkie warunki niniejszej Umowy w całości.

Informacje reklamowe, na których miejscu w witrynie znajduje się odpowiednia umowa z reklamodawcą, są oznaczone jako „reklama”.

Sztuczki zdjęć z czego

Skład i forma uwalniania

Ceftriakson jest produkowany w postaci proszku do przygotowania roztworu w szklanych butelkach 0,5, 1 lub 2 g zawierającego tę samą substancję czynną - w objętości 0,5 g, 1 lub 2 g.

Właściwości farmakologiczne

Instrukcje użytkowania wskazują, że ceftriakson jest półsyntetycznym antybiotykiem należącym do grupy cefalosporyn 3. generacji. Jego aktywność bakteriobójcza jest zapewniona przez tłumienie syntezy błon komórkowych.

Ten lek jest oporny na beta-laktamazę. Środki wykazują szerokie działanie bakteriobójcze. Jest aktywny przeciwko tlenowym drobnoustrojom gram-ujemnym i gram-dodatnim, jak również mikroorganizmom beztlenowym.

Po podaniu i / m ceftriakson jest szybko i całkowicie wchłaniany do krążenia ogólnego. Wnika dobrze do tkanek i płynów ustrojowych: dróg oddechowych, kości, stawów, dróg moczowych, skóry, tkanki podskórnej i narządów jamy brzusznej. Gdy zapalenie błon oponowych przenika dobrze do płynu mózgowo-rdzeniowego.

Co pomaga ceftriakson?

Zgodnie z instrukcjami lek jest przepisywany na choroby zakaźne i zapalne:

• ucho, gardło, nos;
• sepsa;
• rzeżączka;
• skóra i tkanka miękka;
• genitalia;
• rozsiana borelioza z Lyme we wczesnych i późnych stadiach;
• drogi oddechowe;
• zapalenie opon mózgowych;
• drogi moczowe i nerki;
• narządy jamy brzusznej (zakażenia dróg żółciowych i przewodu pokarmowego, zapalenie otrzewnej);
• stawy i kości;
• u pacjentów z obniżoną odpornością;
• narządy miednicy;
• infekcje rany.

Co to jest przepisany ceftriakson? Wskazaniem do wizyty jest zapobieganie zakażeniom po zabiegu.

Instrukcje użytkowania

Ceftriakson wstrzykuje się w / m / in (strumień lub kroplówka).

Dla dorosłych i dzieci w wieku powyżej 12 lat dawka wynosi 1-2 g raz na dobę lub 0,5-1 g co 12 godzin Maksymalna maksymalna dawka dobowa wynosi 4 g.

Dla niemowląt i dzieci w wieku poniżej 12 lat dawka dobowa wynosi 20-80 mg / kg. U dzieci o masie ciała 50 kg lub większej należy stosować dawki dla dorosłych.

W celu zapobiegania powikłaniom zakaźnym pooperacyjnym podaje się go raz w dawce 1-2 g (w zależności od stopnia zagrożenia zakażeniem) 30-90 minut przed rozpoczęciem operacji. W przypadku operacji na okrężnicy i odbytnicy zaleca się dodatkowe podawanie leku z grupy 5-nitroimidazoli.

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dostosowanie dawki jest wymagane tylko w przypadku ciężkiej niewydolności nerek (CC poniżej 10 ml / min), w tym przypadku dzienna dawka ceftriaksonu nie powinna przekraczać 2 g.

Ceftriakson dla dzieci z infekcją skóry i tkanek miękkich jest przepisywany w dawce dobowej 50-75 mg / kg masy ciała 1 raz / lub 25-37,5 mg / kg co 12 godzin, ale nie więcej niż 2 g dziennie. W ciężkich zakażeniach innej lokalizacji - w dawce 25–37,5 mg / kg co 12 godzin, ale nie więcej niż 2 g dziennie.

Dawkę większą niż 50 mg / kg masy ciała należy przepisać jako wlew dożylny przez 30 minut. Czas trwania leczenia zależy od charakteru i ciężkości choroby.

W leczeniu rzeżączki dawka wynosi 250 mg domięśniowo, raz.

Dla noworodków (do 2 tygodnia życia) dawka wynosi 20-50 mg / kg dziennie.

W przypadku bakteryjnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych u niemowląt i małych dzieci dawka wynosi 100 mg / kg raz na dobę Maksymalna maksymalna dawka dobowa wynosi 4 g. Czas trwania leczenia zależy od rodzaju patogenu i może wynosić od 4 dni w przypadku zapalenia opon mózgowych wywołanego przez Neisseria meningitidis do 10-14 dni z zapaleniem opon mózgowych wywołanym przez wrażliwe szczepy Enterobacteriaceae.

W przypadku zapalenia ucha środkowego lek podaje się domięśniowo w dawce 50 mg / kg masy ciała, ale nie więcej niż 1 g.

Zasady przygotowania i podawania roztworów do wstrzykiwań (jak rozcieńczyć lek)

• Roztwory do wstrzykiwań należy przygotować bezpośrednio przed użyciem.
• Aby przygotować roztwór do iniekcji i / m, 500 mg leku rozpuszcza się w 2 ml i 1 g leku w 3,5 ml 1% roztworu lidokainy. Zaleca się wstrzyknięcie nie więcej niż 1 g na jeden pośladek.
• Rozcieńczenie do stosowania domięśniowego można również przeprowadzić przy użyciu wody do wstrzykiwań. Efekt jest taki sam, tylko bardziej bolesne wprowadzenie.
• Aby przygotować roztwór do iniekcji dożylnej, 500 mg leku rozpuszcza się w 5 ml, a 1 g preparatu rozpuszcza się w 10 ml jałowej wody do wstrzykiwań. Roztwór do wstrzykiwań wstrzykuje się IV powoli przez 2-4 minuty.
• Aby przygotować roztwór do infuzji dożylnych, 2 g leku rozpuszcza się w 40 ml jednego z następujących roztworów wolnych od wapnia: 0,9% roztwór chlorku sodu, 5-10% roztwór dekstrozy (glukoza), 5% roztwór lewulozy. Lek w dawce 50 mg / kg lub większej należy podawać w / w kroplówce przez 30 minut.
• Świeżo przygotowane roztwory ceftriaksonu są stabilne fizycznie i chemicznie przez 6 godzin w temperaturze pokojowej.

Przeciwwskazania

Zgodnie z instrukcjami Ceftriakson nie jest przepisywany ze znaną nadwrażliwością na antybiotyki cefalosporynowe lub składniki pomocnicze leku.

• okres noworodkowy z hiperbilirubinemią u dziecka;
• wcześniactwo;
• niewydolność nerek lub wątroby;
• laktacja;
• ciąża;
• zapalenie jelit, NUC lub zapalenie jelita grubego związane ze stosowaniem środków przeciwbakteryjnych.

Efekty uboczne

Lek może powodować szereg niepożądanych reakcji na ciało:

• wstrząs anafilaktyczny;
• hiperkreatyninemia;
• wzdęcia;
• zapalenie jamy ustnej, zapalenie języka;
• zaburzenia smaku;
• dysbakterioza;
• skąpomocz, zaburzenia czynności nerek;
• ból brzucha;
• biegunka;
• zwiększony mocznik;
• glukozuria;
• krwawienie z nosa;
• pokrzywka, wysypka, świąd;
• nudności, wymioty;
• krwiomocz;
• skurcz oskrzeli;
• ból głowy, zawroty głowy;
• niedokrwistość, leukopenia, leukocytoza, limfopenia, neutropenia, granulocytopenia, małopłytkowość.

Podczas ciąży i karmienia piersią

Lek jest przeciwwskazany w pierwszym trymestrze ciąży. W razie potrzeby wyznacz kobietę karmiącą, dziecko należy przenieść do mieszanki.

Recenzje Ceftriaksonu podczas ciąży potwierdzają, że lek jest rzeczywiście bardzo silnym i bardzo skutecznym środkiem przeciwbakteryjnym, który może nie tylko wyleczyć chorobę podstawową, ale także zapobiec rozwojowi jej powikłań.

Biorąc pod uwagę, że lek (jak również inne antybiotyki) ma skutki uboczne, jest on przepisywany tylko w przypadkach, w których potencjalnie możliwe powikłania choroby mogą zaszkodzić więcej niż stosowanie leku (w szczególności zakażenia układu moczowo-płciowego, na które kobiety ciężarne są bardzo podatne).

Interakcja z narkotykami

Przy jednoczesnym stosowaniu ceftriaksonu z lekami zmniejszającymi agregację płytek (sulfinpirazon, salicylany i NLPZ), ryzyko krwawienia wzrasta. Antybiotyk ten zwiększa wzajemnie skuteczność aminoglikozydów przeciwko drobnoustrojom gram-ujemnym.

W połączeniu z diuretykami „loopback” zwiększa się ryzyko działania nefrotoksycznego. Podczas przyjmowania leków przeciwzakrzepowych na tle leczenia farmakologicznego następuje wzrost pierwszego. Roztwór ceftriaksonu nie powinien być podawany jednocześnie z innymi antybiotykami i mieszany z roztworami zawierającymi wapń.

Specjalne instrukcje

Lek jest stosowany w szpitalu. U pacjentów poddawanych hemodializie, a także z jednoczesną ciężką niewydolnością wątroby i nerek, stężenia ceftriaksonu w osoczu należy utrzymywać pod kontrolą.

Czasami (rzadko) z ultradźwiękami woreczka żółciowego mogą wystąpić zaciemnienia wskazujące na obecność osadu. Zaciemnienia znikają po zaprzestaniu leczenia.

W przypadku braku równowagi wody i elektrolitów, a także nadciśnienia tętniczego, należy monitorować stężenie sodu w osoczu. Jeśli leczenie jest długie, pacjent ma ogólne badanie krwi.

Przy długotrwałym leczeniu wymaga regularnego monitorowania wzorca krwi obwodowej i wskaźników charakteryzujących funkcję nerek i wątroby. W wielu przypadkach wskazane jest przepisanie witaminy K oprócz ceftriaksonu osłabionym pacjentom i pacjentom w podeszłym wieku.

Podobnie jak inne cefalosporyny, lek ma zdolność wypierania bilirubiny związanej z albuminą surowicy i dlatego jest stosowany ostrożnie u noworodków z hiperbilirubinemią (aw szczególności u wcześniaków).

Lek nie wpływa na szybkość przewodnictwa nerwowo-mięśniowego.

Analogi ceftriaksonu

Następujące leki są analogami Ceftriaksonu:

1. Axon.
2. Hazaran.
3. Biotraxon.
4. Betasporina.
5. Lifaxon.
6. Longacef.
7. Lendatsin.
8. Medaxone.
9. Movigip.
10. Megion.
11. Rocephin.
12. Oframaki.
13. Stericheff.
14. Torotsef.
15. Triaxone.
16. Terceph.
17. Forceph.
18. Hison
19. Cefogram.
20. Cefson.
21. Cefakson.
22. Cefatryna
23. Ceftriakson Elf.
24. Ceftriabol.
25. Ceftriaxone-AKOS (-Vial, -KMP).
26. Sól sodowa ceftriaksonu.

Wskazania do użycia

Ceftriakson to antybiotyk trzeciej generacji stosowany w leczeniu:

• infekcje bakteryjne;
• narządy oddechowe;
• kości i stawy;
• układ moczowo-płciowy;
• z osłabioną odpornością;
• dur brzuszny;
• zapalenie wsierdzia;
• zakażone rany i oparzenia.

Ponadto lek jest przepisywany w celu zapobiegania zakażeniom w okresie pooperacyjnym.

To ważne! Podczas leczenia ceftriaksonem należy stosować prebiotyki w celu normalizacji mikroflory w jelicie. Tak więc możliwe będzie uniknięcie niektórych nieprzyjemnych konsekwencji, ponieważ antybiotyk zabija nie tylko „złe” bakterie, ale także te, które są potrzebne osobie do trawienia pokarmu.

Jak działa lek?

Głównym składnikiem aktywnym jest walka z mocznikiem, wytwarzana jest przez komórkę bakteryjną. Jednak niektóre bakterie są odporne na antybiotyki, dlatego należy przeprowadzić test wrażliwości w celu powodzenia leczenia.

Najczęściej Ceftriakson jest przepisywany wyłącznie w celu przyjęcia do szpitala. Przedłużone leczenie wymaga monitorowania stanu nerek, wątroby i krwi.

Przeciwwskazania i skutki uboczne

Następujące działania niepożądane są możliwe podczas przyjmowania antybiotyku:

1. zapalenie jamy ustnej;
2. niedokrwistość;
3. wymioty i nudności;
4. ból głowy, zawroty głowy;
5. reakcja alergiczna, taka jak gorączka, wysypka, obrzęk, świąd, pokrzywka);
6. skurcze brzucha;
7. biegunka;
8. leukopenia;
9. zaburzenia smaku;
10. duszność i tachykardia.

Zwróć uwagę! Ceftriakson nie powinien być przyjmowany przez matkę karmiącą, jeśli dziecko ma hiperbilirubinemię, ponieważ lek wiąże się z albuminą i wypiera bilirubinę, co jest niezbędne do zwalczania choroby.

Jeśli wystąpią jakiekolwiek skutki uboczne, należy skonsultować się z lekarzem, aby dostosować dawkę lub całkowicie odstawić lek, ponieważ zły stan zdrowia matki z pewnością wpłynie na zdrowie dziecka.

Wśród przeciwwskazań należy zauważyć nadwrażliwość na lek, niewydolność nerek lub wątroby, zapalenie jelita grubego, brak witaminy K lub problemy z jej syntezą.

Jak laktacja wpływa na dziecko w okresie laktacji?

W instrukcji stosowania leku piszą, że należy przerwać karmienie piersią. Okres półtrwania antybiotyku w mleku matki wynosi około 17 godzin, więc kiedy zażywasz ten lek, powinieneś przerwać laktację, którą można dostosować po zaprzestaniu leczenia.

Niektórzy eksperci uważają, że lek można łączyć z HB, ale należy podjąć środki ostrożności. W każdym przypadku lekarz udzieli kobiecie porady dotyczącej stosowania antybiotyku w tym kluczowym okresie.

Maksymalne stężenie we krwi (wraz z wprowadzeniem wstrzyknięcia domięśniowego) osiąga się po 2,5 godzinach. Jeśli lek podaje się dożylnie, lek działa szybciej - po godzinie. Oznacza to, że w określonym czasie nie można nakarmić dziecka. W składzie mleka kobiecego stosunek procentowy antybiotyku wynosi 4,2%.

Zalecenia

Jeśli lekarz zezwolił na zażywanie leku podczas karmienia piersią, wówczas stan dziecka powinien być ściśle monitorowany, ponieważ może się objawiać:

• alergia;
• niestrawność, stolec.

Jeśli znajdziesz te objawy, lek należy odstawić.

Zalecenie. Najlepszym rozwiązaniem jest nakarmienie dziecka przed przyjęciem antybiotyku. W tym przypadku wskazane jest również ekspresowanie przed zażyciem leku.

Ceftriakson w mleku matki

Przed rozważeniem, czy ceftriakson może być leczony przez matkę karmiącą, należy zapoznać się z tym, jak lek jest wydzielany z mlekiem matki:

• Maksymalne stężenie CeFtriaxone w mleczanie obserwuje się godzinę po wstrzyknięciu dożylnym lub 2,5 godziny po wstrzyknięciu domięśniowym;
• Okres półtrwania aktywnego składnika leku w ludzkim mleku wynosi 12-17 godzin.

Badania wykazały, że ceftriakson jest wydalany w małych ilościach z mlekiem (4,2% dawki otrzymanej przez matkę). Przy dawce nieprzekraczającej 1 g dla zdrowego dziecka dozwolone jest karmienie piersią. Ale powinieneś być ostrożny i uważnie obserwować dziecko na czas, aby zauważyć pojawienie się reakcji na antybiotyk.

Możliwe skutki uboczne

Ceftriakson rzadko powoduje działania niepożądane i jest stosowany w leczeniu zakażeń u niemowląt, ale czasami podczas przyjmowania leku występuje:

• pokrzywka;
• zwiększone oddychanie;
• tachykardia;
• redukcja ciśnienia;
• ból głowy;
• nudności lub wymioty;
• ból brzucha;
• biegunka.

Erytrocyty i leukocyty są odnotowywane we krwi pacjenta. W ciężkich przypadkach może wystąpić rozwój zagrażających życiu powikłań obrzęku naczynioruchowego, gdy obrzęk tkanki zaciska krtań, naruszając oddychanie.

Jeśli zastrzyki ceftriaksonu są podawane matce karmiącej, u niemowlęcia nie występują zaburzenia oddechowe i sercowo-naczyniowe.

Podczas leczenia antybiotykowej mamy może pojawić się dziecko:

• zmniejszony apetyt;
• wymioty lub częste zwracanie;
• kolka jelitowa;
• biegunka;
• niepokój i zaburzenia snu.

Gdy ceftriakson jest przepisywany HB, konieczne jest uważne monitorowanie stanu dziecka. Przestań karmić piersią, jeśli dziecko stało się niespokojne, często niegrzeczne, nie je dobrze lub ma luźne stolce. W większości przypadków pogorszenie stanu okruchów jest spowodowane tym, że matka przyjmuje ceftriakson, a objawy, które wystąpiły, znikną po przejściu na sztuczne karmienie.

Do karmienia lub nie podczas leczenia ceftriaksonem

Książki referencyjne farmakologiczne wskazują, że Ceftriakson nie jest zgodny z karmieniem piersią, ale lekarze mają odmienne zdanie:

• mleko matki jest uważane za najbardziej przystosowane do żywności dla niemowląt;
• podczas laktacji uwalniana jest niewielka ilość leku.

Kiedy karmienie piersią ceftriaksonu jest zabronione w następujących przypadkach:

• W leczeniu matki wymaga dawkowania ponad 1 g dziennie;
• dziecko ma problemy z trawieniem (częsta niedomykalność, kolka, zaparcia lub biegunka).

W tych przypadkach, przepisując ceftriakson za pomocą HB, zaleca się matkom tymczasowe przeniesienie niemowlęcia na karmienie mieszaniną lub pobranie innego leku, który jest bezpieczny dla dziecka.

Aktywny składnik ceftriaksonu przechodzi okres półtrwania 12-17 godzin, dzięki czemu jest bezpieczny dla niemowlęcia. Po zakończeniu terapii antybiotykowej karmienie piersią jest dozwolone jeden dzień po ostatnim wstrzyknięciu.

Ceftriaxone: Co pomaga ten lek?

Ceftriakson jest z powodzeniem stosowany w zwalczaniu chorób zakaźnych i zapalnych:

• Układ oddechowy (zapalenie opon mózgowych, zapalenie płuc, zapalenie opłucnej, zapalenie oskrzeli, zapalenie nagłośni, zapalenie zatok, ropień płuc);
• Zakażenia układu moczowo-płciowego (zapalenie cewki moczowej, odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie pęcherza moczowego, epidirmit, zapalenie miedniczki);
• Gruczoł krokowy (zapalenie gruczołu krokowego);
• Choroby przenoszone drogą płciową (syfilis, rzeżączka, chancroid);
• Furunculosis;
• Jama brzuszna (angiocholitis, zapalenie otrzewnej);
• Powłoka skórna (streptoderma);
• Z zapaleniem ucha środkowego;
• Dur brzuszny;
• Posocznica bakteryjna;
• Związane z tkanką kostną, skórą i stawami;
• Borrelioza przenoszona przez kleszcze (choroba z Lyme).

Aby ustabilizować stan zdrowia po różnego rodzaju operacjach (usunięcie zapalenia wyrostka robaczkowego, pęcherzyka żółciowego, połogu), zaleca się również wstrzyknięcia ceftriaksonu.

Instrukcje użycia są wymagane do wykonania. Lek wydaje się w aptece na receptę.

Dawkowanie ceftriaksonu jest ważnym składnikiem zapobiegania i leczenia

Dla dzieci w wieku od 12 lat (o masie ciała 50 kg) i dorosłych dawka dzienna wynosi 1-2 g. Objętość tę można podzielić na dwa wstrzyknięcia (po 12 godzinach). W leczeniu ciężkich zakażeń dawkę zwiększa się do 4 gramów. Jednocześnie wprowadza się nie więcej niż 2 g.

Cefalosporyny nie są zalecane dla dzieci poniżej 12 roku życia, są one przepisywane w skrajnych przypadkach w następujących proporcjach:

1. Dla dzieci w wieku do 2 tygodni, do 50 mg na kg / dobę;
2. Dla dzieci poniżej 12 lat (o wadze do 50 kg) maksymalna dawka wynosi do 80 mg na kg / dobę.

Ceftriakson można podawać metodą kroplówki przez 30 minut.

Dokładność dawkowania jest wybierana przez lekarza na podstawie ciężkości i rodzaju zakażenia, wieku i stanu pacjenta.

Czas trwania kursu - co najmniej 5 dni. Może osiągnąć 2-3 tygodnie. Wybierany jest tak, aby zwalczenie zakażenia trwało ponad dwa dni przed zakończeniem terapii.

Przygotowanie ceftriaksonu przed wstrzyknięciem

Ceftriakson rozcieńcza się płynem do wstrzykiwań, środkami przeciwbólowymi (Lidocaine, Novocain). Wstrzyknięcia wszystkich antybiotyków są bolesne.

1 gram ceftriaksonu rozcieńcza się 4 ml lidokainy.

Procedura przygotowania roztworu Ceftriaksonu:

1. Ampułka jest otwierana rozpuszczalnikiem;
2. Aluminiowa zakrętka na butelce Ceftriaksonu jest złożona do tyłu (brzeg czapki nie jest wyjmowany);
3. 4 ml Lidokainy lub Novocainum zbiera się do strzykawki;
4. W pojemniku z proszkiem ceftriaksonu wstrzykuje się i miesza 4 ml środka znieczulającego.

Ceftriakson jest słabo rozpuszczalny, mieszanie należy wykonywać ostrożnie. Gotowe rozwiązanie ma jasnożółty kolor.

Zastrzyki ceftriaksonu: działania niepożądane

Centralny układ nerwowy może wykazywać objawy odporności na skład leku poprzez migreny. Działania niepożądane ceftriaksonu obejmują alergie, świąd, rzadko wstrząs anafilaktyczny (obrzęk naczynioruchowy).

Obrzęk może wystąpić w miejscach wstrzyknięć. Może wystąpić czasowa hipoprotrombinemia lub zapalenie żył.

Podczas stosowania ceftriaksonu istnieje ryzyko obrzęku naczynioruchowego. 10-20% takich przypadków jest śmiertelnych, co pokazuje znaczenie planowania działań terapeutycznych, przepisywania dawek i stałego monitorowania stanu pacjenta i analizy.

Opis leku Augmentin i jego skuteczność w leczeniu zapalenia gruczołu krokowego

W hemodializie stale pobiera się od pacjenta pomiary osocza i krwi, aby zidentyfikować podwyższone stężenia leku. Długotrwałe leczenie zaburza funkcjonowanie wątroby i nerek. Pacjentom często przepisuje się witaminę K (zwłaszcza osoby starsze).

Nadmierne dawkowanie jest zabronione, ponieważ prowadzi do zniszczenia mikroflory jelitowej (dysbacteriosis), następuje rozpad układu pokarmowego.

Interakcja Ceftriaksonu z etanolem powoduje efekty podobne do disulfiramu.

Stosowanie innych antybiotyków laktamowych jest również niedozwolone, ponieważ powoduje:

• Hiperemia;
• Wymioty;
• Tachykardia;
• Ból głowy;
• Skurcze brzucha;
• Różne krwawienia.

Gdy wystąpią działania niepożądane, lek zostaje zatrzymany.

Z czym można rozcieńczyć ceftriakson? Instrukcja użytkowania: strzały z lidokainą.

Zaleca się rozcieńczanie proszku ceftriaksonu 10% roztworem lidokainy lub jałowym płynem do wstrzykiwań. Ceftriakson w postaci płynnej należy wprowadzić nie później niż 6 godzin po przygotowaniu. Korzystanie z lodówki zwiększa trwałość leku do 24 godzin.

Ceftriakson stosuje się w leczeniu kiły.

Stosowanie penicyliny do leczenia kiły (Treponema pallidum) jest główną metodą leczenia. Ceftriakson jest przepisywany na alergię na penicylinę.

Niezbędne właściwości Ceftriaksonu to:

• Zdolność do hamowania tworzenia się komórek bakteryjnych;
• Szybka i pełna penetracja komórek ciała; kiła jest jedyną infekcją, która ma szkodliwy wpływ na płyn mózgowo-rdzeniowy (płyn mózgowo-rdzeniowy, w którym zanurzony jest cały ośrodkowy układ nerwowy) i tworzy taką chorobę jak kiła układu nerwowego.

Ceftriakson jest najbardziej aktywną cefalosporyną trzeciej generacji w stosunku do następujących organizmów:

• N.gonorrhoeae (gonokokk);
• N.meningitidis (meningococcus);
• H.influenzae (różdżka Pfeiffera).

Farmakokinetyka leku w absorpcji nie jest gorsza od analogów, dystrybucja i absorpcja w narządach ma wysoki poziom, a wydalanie wynosi około 8 godzin.

Ważną cechą Ceftriaksonu jest przenikanie przez barierę krew-mózg.

Cefalosporyny trzeciej generacji są aktywnie stosowane w chemioterapii chorób zakaźnych ze względu na ich wysoką aktywność przeciwko drobnoustrojom gram-ujemnym.

Do lat 80-tych Penicylina pozostawała głównym leczeniem kiły, nawet przy wysokim odsetku reakcji alergicznych u pacjentów. Inne znane leki (tetracykliny, makrolidy) miały mniejszą aktywność w tej chorobie i były uważane za mniej skuteczne.

Ceftriakson stał się nowym antybiotykiem, prawie równym pod względem skuteczności z penicyliną i mającym najlepsze właściwości farmakokinetyczne.

Ceftriaxon jest w stanie hamować, a nawet całkowicie hamować aktywność życiową zakaźnych gram-dodatnich (gronkowców, paciorkowców, zgorzel, tężca, tężca i wąglika) i gram-ujemnych (morax)

Kluczowym punktem w szkodliwym działaniu szkodliwych bakterii na organizm jest ich zdolność do przenikania przez tkanki do płynu mózgowo-rdzeniowego. Ceftriaxone ma tę samą właściwość. Praktyczne doświadczenia z ceftriaksonem przeciwko syfilisowi są nadal badane i rozpoczęto stosowanie leku jako alternatywnego leczenia nietolerancji penicyliny.

Obecnie ceftriakson jest stosowany na równi z penicyliną i na wiele sposobów jest bardziej odpowiedni do profilaktyki zakaźnej. Zawarte w międzynarodowej praktyce leczenia kiły, kiły nerwowej, zakażonej HIV.

Ceftriakson na zapalenie gruczołu krokowego

Zapalenie gruczołu krokowego ze względu na jego zdolność do szybkiego postępu wymaga szybkiego leczenia. W przeciwnym razie spowoduje to komplikacje po ustaleniu postaci przewlekłej. Leczenie obejmuje terapię antybiotykową o szerokim spektrum.

Najczęściej stosowane w leczeniu zapalenia gruczołu krokowego:

• Amoxiclav ma działanie przeciwbakteryjne z powodu obecności amoksycyliny i kwasu klawulanowego w preparacie. Skuteczny. Ogólną poprawę obserwuje się po 2-3 dniach stosowania. Nie drogie. Postać - zawiesina, tabletki, zastrzyki. Te ostatnie są przepisywane w przypadkach przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego. Nie można go przepisać, jeśli pacjent cierpiał na zapalenie wątroby.

Wskazania do stosowania leku Amikacin

• Ofloksacyna jest stosowana w przewlekłym zapaleniu gruczołu krokowego, zapaleniu pęcherza moczowego, odmiedniczkowym zapaleniu nerek z pigułkami lub zastrzykami. Ma właściwości antyadaptacyjne. Wpływa na infekcję DNA. Ofloksaniny nie wolno stosować u pacjentów po udarze, urazie głowy lub w diagnozowaniu jakichkolwiek zaburzeń krążenia w mózgu. Połącz z innymi lekami.

• Cyprofloksacyna jest również stosowana do leczenia przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego. Forma uwalniania - tabletki, które należy spłukać wodą. Zaletą leku jest zdolność do degradacji nie tylko aktywnej infekcji, ale także bakterii inkubacyjnych. Nie dotyczy chorób odbytnicy. Pozytywne zmiany obserwuje się 2 dni po rozpoczęciu stosowania.

• Ceftriakson jest najskuteczniejszą cefalosporyną do zwalczania ostrego, przewlekłego i ropnego zapalenia gruczołu krokowego. Rozpoczyna działanie natychmiast po wstrzyknięciu. Ułatwia oddawanie moczu po 12 godzinach. Nie zaleca się stosowania w chorobach wątroby i nerek.

Ceftriakson: analogi w zastrzykach

Ceftriakson można zastąpić droższymi odpowiednikami - Swiss Rocephin lub Serbian Azaran. Ich stosowanie jest podobne do rozważanego antybiotyku i ma podobne przeciwwskazania. Osiągnąć maksymalne stężenie po 3-5 godzinach wchłaniania.

Roztwór do wstrzykiwań przygotowuje się w ten sam sposób: proszek rozcieńcza się płynem lub lidokainą. Kolor proszku Hazaran jest bladożółty, Rocefina jest blada. Ceftriakson ma blady lub żółtawy kolor. Cena iniekcji ceftriaksonu wynosi około 30 rubli za fiolkę, Azaran - około 1520 rubli za fiolkę, Rocéfin - około 520 rubli.

Powyższe leki są całkowicie wchłaniane do krwiobiegu. Łatwo wchłaniany do tkanek ciała (kości, stawy, rdzeń kręgowy, drogi oddechowe, moczowód, skóra, do jamy brzusznej).

Istnieją inne analogi:

• Oframax;
• Betasporin;
• Biotraxon;
• Forceph;
• Medaxone;
• Cefson;
• Lifaxon;
• Hison;
• Ceftriabol;
• Cefatryna;
• Cefakson;
• Ceftriaxone-AKOS;
• Ceftriakson-fiolka;
• Ceftriakson-CMP;
• Lendatsin.

Cechy spożycia leku dla kobiet w ciąży i karmiących piersią

Lek jest przeciwwskazany u kobiet w ciąży (jego zastosowanie w pierwszym trymestrze jest krytyczne). Stosowanie cefalosporyn w okresie laktacji nie jest zalecane, a jeśli zostanie przepisane, karmienie piersią zostanie przerwane.

Ceftriakson - czy mogę pić zamiast strzału?

Ceftriakson w postaci nierozcieńczonej jest proszkiem, nie może być stosowany doustnie: nie przyniesie pożądanego efektu, ale mogą wystąpić działania niepożądane.

Ceftriakson: instrukcje użytkowania

Dawkowanie

W leczeniu dziecka w wieku od 14 dni do 12 lat wstrzyknięcia są przepisywane raz na dobę. W dawce 20-50 mg leku na kg masy ciała. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 80 mg. Należy jednak pamiętać, że zmianę dawki może przeprowadzić wyłącznie lekarz prowadzący.

Dla dorosłych pacjentów i dzieci powyżej 12. roku życia stosuje się 1-2 g Ceftriaksonu raz na dobę, w odstępie 24 godzin. Jeśli to konieczne, spowodowane ciężkością choroby lub niewystarczającą wrażliwością drobnoustrojów, możliwe jest zwiększenie dawki do 4 g.

Dla noworodków, w pierwszych dwóch tygodniach urodzenia, konieczne jest nakłucie ceftriaksonu w dawce 20-50 mg na kilogram masy ciała. Raz na 24 godziny.

Jeśli waga dziecka przekracza 50 kg, może nakłuć zwiększoną dawkę, podobnie jak u dorosłego.

Pacjenci w podeszłym wieku nie dostosowują ilości Ceftriaksonu.

Czas trwania terapii i schematu leczenia zaleconego przez lekarza, zgodnie ze stanem pacjenta i ciężkością choroby. Liczba strzałów Ceftriaksonu dziennie jako wyjątek może zostać zwiększona do dwóch.

W przypadku naruszenia czynności funkcjonalnej nerek i wątroby nie ma potrzeby dostosowywania standardowego schematu leczenia, aby można było nakłuć lek w standardowej dawce. Wyjątkiem jest połączenie niewydolności nerek i wątroby o ciężkim charakterze. W takim przypadku poziom ceftriaksonu we krwi pacjenta jest regularnie monitorowany, co powoduje zmianę dawkowania. Tacy pacjenci muszą nakłuć lek raz na dobę.

Wskazania do użycia

Większość dorosłych kutasów ceftriakson jest przepisywany na następujące choroby:

• z zakażeniami bakteryjnymi narządów wewnętrznych, żołądka i jelit (na przykład z zapaleniem otrzewnej itp.);
• w procesach zakaźnych i zapalnych zachodzących w drogach oddechowych (na przykład zapalenie płuc, ostre i przewlekłe zapalenie oskrzeli, zapalenie zatok, ropnie);
• z infekcjami tkanki stawowej i kostnej;
• ze zmianami skórnymi, o charakterze bakteryjnym;
• do leczenia zakażeń układu moczowo-płciowego;
• przy zakażeniu krwi, zapaleniu opon mózgowych, zapaleniu wsierdzia itp.;
• w zapobieganiu rozwojowi zakażeń w okresie pooperacyjnym.

Postać uwalniania i skład leku

Ceftriakson jest dostępny w postaci proszku do przygotowania roztworu do podawania domięśniowego i dożylnego.

Krystaliczny proszek, w kolorze białym, bezwonny, jest dostępny w butelkach z przezroczystego szkła w kartonowym pudełku, do preparatu dołączone są szczegółowe instrukcje opisujące właściwości antybiotyku. Każda fiolka zawiera 1 g aktywnego składnika aktywnego - ceftriakson w postaci soli sodowej.

Wskazania do użycia

Ceftriakson przepisywany jest pacjentom w postaci zastrzyków w leczeniu chorób zakaźnych i zapalnych:

• zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych;
• choroby układu oddechowego o charakterze bakteryjnym - zapalenie płuc, powikłane zapalenie oskrzeli, rozstrzenie oskrzeli, ropień płuc, ropniak, wysiękowe zapalenie opłucnej;
• skomplikowane i niepowikłane zakażenia układu moczowego - zapalenie nerek, miedniczki nerkowej, odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie cewki moczowej, powikłane zapalenie pęcherza moczowego;
• infekcje tkanek miękkich i skóry - furunculosis, flegmon, carbuncles, gotowanie, streptoderma, staphyloderma, ropne zapalenie skóry, róży;
• choroby zakaźne narządów przewodu pokarmowego - ropień zaotrzewnowy, zapalenie uchyłków, powikłania na tle zapalenia wyrostka robaczkowego, w tym powikłania po chirurgicznym usunięciu wyrostka robaczkowego lub woreczka żółciowego;
• powikłania poporodowe, w tym powikłania po cięciu cesarskim;
• choroby zakaźne narządów układu mięśniowo-szkieletowego - zapalenie stawów o charakterze septycznym, zapalenie kości i szpiku, bakteryjne zapalenie worka okołostawowego;
• zakażenia górnych dróg oddechowych - zapalenie zatok, zapalenie sitowe, zapalenie wyrostka sutkowatego, zapalenie ucha środkowego ropne, zapalenie zatok;
• powikłania po aborcji, wykrywanie macicy, łyżeczkowanie diagnostyczne macicy;
• skomplikowana i nieskomplikowana rzeżączka;
• bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego o ostrych i przewlekłych postaciach kursu;
• ropienie oparzeń i odmrożeń;
• powikłania pooperacyjne - zapalenie otrzewnej, posocznica, ropne zapalenie powierzchni rany.

Przeciwwskazania

Lek ma wiele przeciwwskazań, dlatego przed wyznaczeniem zastrzyków należy uważnie przeczytać instrukcje. Zastrzyki ceftriaksonu nie powinny być przepisywane w następujących przypadkach:

• wczesna ciąża;
• okres noworodkowy u dziecka i masa ciała poniżej 4500 g;
• indywidualna nietolerancja na składniki leku;
• choroby wątroby i nerek, którym towarzyszy dysfunkcja narządu;
• przypadki ciężkich reakcji alergicznych w historii antybiotyków z grupy penicylin.

Względne przeciwwskazania do podawania leku dożylnie lub domięśniowo to choroby krwi, którym towarzyszy naruszenie krzepliwości krwi, łagodna niewydolność nerek lub wątroby, ciąża w 2 i 3 trymestrze ciąży, okres karmienia piersią.

Dawkowanie i administracja

Roztwór ceftriaksonu jest przeznaczony do podawania dożylnego i domięśniowego. Dawka antybiotyku jest ustalana przez lekarza indywidualnie dla każdego pacjenta w zależności od rozpoznania, obecności powikłań, wieku i masy ciała.

Zgodnie z instrukcjami lek jest przepisywany na 500-2000 mg 2-3 razy dziennie. Izotoniczny roztwór chlorku sodu lub 5% roztworu glukozy stosuje się jako rozpuszczalnik do dożylnego podawania leku, a 1% roztwór lidokainy stosuje się do podawania domięśniowego. Zawartość fiolki miesza się z rozpuszczalnikiem i dokładnie wstrząsa aż do całkowitego rozpuszczenia kryształów proszku. Gotowe rozwiązanie jest jasne i ma bladożółty kolor.

Dzieci w wieku powyżej 12 lat i dorośli w większości przypadków przepisywali 1-2 g leku 1 raz dziennie, najlepiej w tym samym czasie. Maksymalna dzienna dawka leku wynosi 4 g.

Noworodkom, których masa ciała przekracza 4500 g, przepisuje się ceftriakson w ilości 20-30 mg / kg / dobę. Maksymalna dawka dobowa nie powinna przekraczać 50 mg / kg / dobę.

Przy mianowaniu leku dzieciom poniżej 12 lat, których masa ciała przekracza 40 kg, dawkę oblicza się w zależności od wskaźników masy ciała, wynosi ona 20-80 mg / kg 1 raz dziennie.

Pacjenci w podeszłym wieku nie wymagają indywidualnego dostosowania dawki, ale należy uważnie monitorować reakcję organizmu na antybiotyk. Wraz z rozwojem działań niepożądanych należy zmniejszyć dawkę lub całkowicie przerwać terapię antybiotykową.

Stosowanie leku podczas ciąży i laktacji

W pierwszym trymestrze ciąży zastrzyki ceftriaksonu nie są przepisywane przyszłym matkom, ponieważ nie ma doświadczenia w stosowaniu położnictwa, a bezpieczeństwo leku w rozwoju wewnątrzmacicznym płodu nie zostało ustalone.

W drugim i trzecim trymestrze ciąży stosowanie antybiotyku jest możliwe tylko wtedy, gdy oczekiwana korzyść dla matki przewyższa prawdopodobne ryzyko dla płodu. Leczenie odbywa się w szpitalu pod ścisłym nadzorem lekarzy. Ceftriakson łatwo przenika przez łożysko do płodu i może powodować uszkodzenie układu nerwowego, nerek, wątroby i serca.

Nie zaleca się stosowania iniekcji ceftriaksonu podczas karmienia piersią, ponieważ lek jest wydzielany z mlekiem matki i może być przyjmowany z pokarmem do organizmu niemowlęcia. W czasie leczenia dziecko najlepiej przenosi się do odżywiania mieszanki dostosowanej do mleczarstwa.

Efekty uboczne

Podczas leczenia lekami u pacjentów z nadwrażliwością na cefalosporyny mogą wystąpić działania niepożądane, które przejawiają się klinicznie w następujący sposób:

• ze strony układu nerwowego - letarg, senność, letarg, zawroty głowy, parestezje, czasami drgawki i encefalopatia;
• ze strony narządów trawiennych - zapalenie jamy ustnej, zgaga, odbijanie się, nudności, utrata apetytu, wymioty, biegunka ze smugami w kale, rozwój wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, zaburzenia czynności wątroby, rozwój ostrej niewydolności wątroby w ciężkich przypadkach;
• reakcje alergiczne - wysypka i świąd skóry, alergiczne zapalenie skóry, toksyczna martwica naskórka, rozwój obrzęku Quinckego, wstrząs anafilaktyczny;
• ze strony wskaźników układu krwionośnego - leukopenia, zmniejszenie poziomu płytek krwi, agranulocytopenia, niedokrwistość hemolityczna, wydłużenie czasu protrombinowego;
• ze strony narządów moczowych - rozwój śródmiąższowego zapalenia nerek, rozwój ostrej niewydolności nerek;

• ze strony układu rozrodczego - dysbakterioza pochwy, świąd zewnętrznych narządów płciowych, choroby grzybowe, pojawienie się wydzieliny z pochwy z nieprzyjemnym zapachem;
• ze strony układu oddechowego - kaszel, skurcz oskrzeli, krwawienie z nosa, suchość w nosie;
• ze strony układu sercowo-naczyniowego - tachykardia, obrzęk obwodowy;
• rozwój superinfekcji;
• miejscowe reakcje - nakłucie żyły, tworzenie krwiaka, pieczenie i ból wzdłuż żyły podczas podawania leku, zapalenie żył, niedrożność żył pęcherzykami powietrza, domięśniowy antybiotyk w miejscu wstrzyknięcia tworzy gęsty bolesny naciek, zaczerwienienie, świąd skóry.

W przypadku pocenia się, zawrotów głowy, zaczerwienienia oczu i silnego osłabienia w czasie wstrzyknięcia dożylnego pacjent powinien natychmiast poinformować lekarza i przerwać wstrzyknięcie.

Przedawkowanie

Przy nieprawidłowo obliczonej dawce antybiotyku lub długotrwałej terapii mogą wystąpić objawy przedawkowania, które są klinicznie manifestowane przez zwiększenie opisanych powyżej działań niepożądanych, upośledzenie czynności wątroby i nerek oraz rozwój zatrucia ceftriaksonem.

Leczenie przedawkowania polega na zniesieniu zastrzyków i prowadzeniu terapii podtrzymującej i objawowej.

Interakcja leku z innymi lekami

Z jednoczesnym powołaniem iniekcji Ceftriakson z „pętlą” diuretykami, aminoglikozydami i doustnymi formami cefalosporyn zwiększa ryzyko toksycznego uszkodzenia struktury nerek i rozwoju ostrej niewydolności nerek.

Roztwór ceftriaksonu jest farmaceutycznie niezgodny z heparyną.

Specjalne instrukcje

Pacjenci, którzy w przeszłości mieli przypadki nietolerancji na antybiotyki z grupy penicylin, mogą reagować negatywnie na wstrzyknięcia ceftriaksonu, dlatego przed rozpoczęciem leczenia należy zawsze wykonać test wrażliwości.

Leczenie lekiem należy kontynuować przez 3 dni po normalizacji temperatury ciała i ustąpieniu objawów choroby. Pacjenci powinni unikać picia alkoholu w trakcie wstrzykiwań Ceftriaksonu, ponieważ zwiększa to ryzyko toksycznego uszkodzenia wątroby.

Przepisując lek pacjentom z ciężką chorobą nerek lub przewlekłą niewydolnością nerek, ogólny stan powinien być ściśle monitorowany. Przy najmniejszym pogorszeniu samopoczucia leczenie antybiotykami jest natychmiast przerywane.

Na tle podawania ceftriaksonu pacjenci mogą odczuwać zawroty głowy i senność, dlatego w okresie leczenia zaleca się powstrzymanie się od prowadzenia samochodu i kontrolowania sprzętu wymagającego szybkiej reakcji.

Analogi do iniekcji Ceftriaksonu

Analogi leku Ceftriakson to:

• Proszek Rocephin do przygotowania roztworu do wstrzykiwań;
• Proszek Hazaran;
• Cefakson w proszku do sporządzania roztworu do wstrzykiwań.

Warunki wypoczynku i przechowywania

Proszek ceftriaksonu odnosi się do leków z listy B i jest wydawany z aptek na receptę. Butelki z lekami należy przechowywać w chłodnym, ciemnym miejscu, z dala od dzieci.

Roztwór dla kutasów przygotowany bezpośrednio przed wprowadzeniem, niewykorzystany roztwór jest natychmiast usuwany. Okres przechowywania proszku wynosi 2 lata od daty produkcji, na koniec okresu nie można stosować leku.

Cena iniekcji Ceftriaksonu

W moskiewskich aptekach średnia cena ceftriaksonu wynosi 35 rubli za fiolkę.

Oceń zastrzyki ceftriaksonu w 5-punktowej skali: (głosów26, Średnia ocena3.2692 z 5)

Preparaty z tej samej grupy farmakologicznej: Pancef Zinnat tabletki Supraks zawiesina dla dzieci Supraks Solyutab Supraks Klaforan Tsedeks Cefaleksyna Cefepim Ceftazydym Cefazolin zastrzyki Zawiesina cefaleksyny dla dzieci Cefotaksym

Instrukcja obsługi TRIXOCEF (TRIXOCEF)

Forma uwalniania, skład i opakowanie

Proszek do przygotowania roztworu do in / in i in / m wprowadzenia od koloru, biały do ​​białego z żółtawo-pomarańczowym odcieniem, kryształ.

Butelki po 10 ml (1) - opakowania.
Butelki po 10 ml (5) - opakowania.
Butelki po 10 ml (24) - pudełka.
Butelki po 10 ml (36) - pudełka.

proszek d / prigot. r-ra d / in / in i / m wprowadzenie 1000 mg: fl. 1, 5, 24 lub 36 sztuk.
Reg. Nr: 06/15/1767 z 06/08/2015 - Aktualne

Proszek do przygotowania roztworu do in / in i in / m wprowadzenia od koloru, biały do ​​białego z żółtawo-pomarańczowym odcieniem, kryształ.

Butelki po 10 ml (1) - opakowania.
Butelki po 10 ml (5) - opakowania.
Butelki po 10 ml (24) - pudełka.
Butelki po 10 ml (36) - pudełka.

Działanie farmakologiczne

Cefalosporyna III generacji. Aktywność bakteriobójcza ceftriaksonu wynika z tłumienia syntezy błon komórkowych mikroorganizmów. Acetylowane ceftriakson transpeptydazy związane z błoną, zakłócając w ten sposób sieciowanie peptydoglikanów niezbędnych do zapewnienia wytrzymałości i sztywności błony komórkowej bakterii. Wysoka odporność na większość β-laktamaz (zarówno penicylinaz, jak i cefalosporynaz) wytwarzanych przez bakterie Gram-dodatnie i Gram-ujemne.

Aktywny wobec tlenowych bakterii Gram-dodatnich: Staphylococcus aureus * (szczepy wrażliwe na metycylinę), Staphylococcus spp. koagulazo-ujemne * (szczepy wrażliwe na metycylinę), Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes (grupa A), Streptococcus agalactiae (grupa B), Streptococcus viridans; tlenowe bakterie Gram-ujemne:

Borrelia burgdorferi, Haemophilus influenzae, Haemophilus parainfluenzae, Moraxella catarrhalis, Neisseria gonorrhoeae, Neisseria meningitidis, Proteus mirabilis, Providencia spp., Treponema pallidum.

Ceftriakson może być opornymi bakteriami tlenowo-gram-dodatnimi:

Staphylococcus epidermidis **, Staphylococcus haemolyticus **, Staphylococcus hominis **;
• Gram-ujemne bakterie tlenowe: Citrobacter freundii, Entrobacter aerogenes, Enterobacter cloacae, Escherichia coli ***, Klebsiella pneumoniae ***, Klebsiella oxytoca ***, Morganella morganii, Proteus vulgaris, Serratia marcescens; bakterie beztlenowe: Bacteroides spp., Fusobacterium spp., Peptostreptococcus spp., Clostridium perfringens.

Odporny na lek:

Enterococcus spp., Listeria monocytogenes, Acinetobacter baumannii, Pseudomonas aeruginosa, Stenotrophomonas maltophilia, Clostridium difficile, Chlamydia spp., Chlamydophila spp., Mycoplasma spp., Legionella spp., Urerephila spp., Mycoplasma spp., Legionella spp., Urerephila spp., Mycoplasma spp., Legionella spp., Urerephila spp., Mycoplasma spp., Legionella spp., Urerefila spp.

* odporne na metycylinę szczepy oporne na ceftriakson;

** stabilny w ponad 50% przypadków, przynajmniej w jednym regionie;

*** szczepy wytwarzające β-laktamazę o szerokim spektrum są zawsze odporne.

Farmakokinetyka

Biodostępność leku w / m wynosi 100%. C_max po podaniu i / m osiąga się po 2-3 godzinach, po podaniu i / v - na koniec infuzji. Przy wielokrotnym podawaniu domięśniowym lub dożylnym w dawkach od 500 mg do 2 g w odstępie 12-24 godzin następuje akumulacja ceftriaksonu w stężeniu, które jest o 15-36% wyższe niż stężenie osiągnięte przy pojedynczym wstrzyknięciu.

Wnika dobrze do tkanek i płynów ustrojowych (w tym płuc, serca, dróg żółciowych, wątroby, migdałków, ucha środkowego i błony śluzowej jamy nosowej, tkanki kostnej, jak również płynów rdzeniowych, opłucnowych i maziowych oraz tajemnicy gruczołu krokowego).

Odwracalnie wiąże się z albuminą, a stopień wiązania zmniejsza się wraz ze wzrostem stężenia. Ze względu na niższe stężenie albuminy w płynie tkankowym, udział wolnego ceftriaksonu w tym płynie jest wyższy niż w osoczu. Wnika przez barierę łożyskową iw małych stężeniach wydalany z mlekiem matki.

Nie ulega metabolizmowi ogólnoustrojowemu, ale jest przekształcany w nieaktywne metabolity przez działanie mikroflory jelitowej.

Całkowity klirens osocza wynosi 10-22 ml / min. Klirens nerkowy - 5-12 ml / min. 50-60% dawki jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem, a 40-50% pozostaje niezmienione w żółci. T_1/2 wynosi około 8 godzin u dorosłych.

Farmakokinetyka w specjalnych grupach pacjentów

U noworodków około 70% dawki jest wydalane z moczem. U niemowląt w pierwszych 8 dniach życia, a także u osób powyżej 75 lat T_1/2 2 lub 3 razy dłużej niż u młodych dorosłych.

W przypadku upośledzenia czynności nerek lub wątroby, farmakokinetyka leku zmienia się nieznacznie, tylko nieznaczny wzrost T_1/2. Jeśli tylko czynność nerek jest upośledzona, wydalanie żółci wzrasta, jeśli tylko czynność wątroby jest osłabiona, wydalanie z moczem wzrasta.

Wskazania do użycia

Choroby zakaźne i zapalne wywołane przez drobnoustroje wrażliwe na lek:

• zakażenia górnych i dolnych dróg oddechowych (w tym pozaszpitalne i szpitalne zapalenie płuc, ropień płuc, ropniak, POChP);
• zakażenia górnych dróg oddechowych (w tym ostre zapalenie ucha środkowego);
• bakteryjne zapalenie opon mózgowych;
• infekcje skóry, tkanek miękkich;
• infekcje kości i stawów;
• infekcje wewnątrzbrzuszne;
• choroby zakaźne i zapalne dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek);
• zakażenia narządów płciowych (w tym rzeżączka i kiła);
• bakteryjne zapalenie wsierdzia;
• posocznica;
• rozsiana borelioza z Lyme (wczesne i późne stadia choroby);
• gorączka neutropeniczna;
• zapobieganie zakażeniom pooperacyjnym.

Schemat dawkowania

Lek podaje się w / m lub / in (strumień lub kroplówka). Dawkę i drogę podawania leku określa się w zależności od wrażliwości patogenu, ciężkości zakażenia, a także stanu czynności nerek i wątroby pacjenta.

Zalecenia dawkowania dla dorosłych i dzieci powyżej 12 lat o masie ciała powyżej 50 kg:

* W przypadku bakteriemii należy zalecić maksymalną zalecaną dawkę.

** Przy przepisywaniu leku w dawce większej niż 2 g / dobę dawkę dobową można podzielić na 2 dawki (co 12 godzin).

W leczeniu ostrego zapalenia ucha środkowego lek podaje się domięśniowo w dawce 1-2 g raz.

Podczas leczenia rzeżączki zalecana pojedyncza dawka wynosi 500 mg IM.

Podczas leczenia kiły zalecana dawka wynosi 500 mg-1 g 1 raz dziennie (do 2 g 1 raz dziennie - w przypadku kiły nerwowej) przez 10-14 dni, ale zalecenia dotyczące dawkowania leku w takich przypadkach opierają się na ograniczonych danych.

W leczeniu rozsianej boreliozy z Lyme (wczesne i późne stadia choroby) zalecana dawka wynosi 2 g 1 raz dziennie przez 14-21 dni.

W przedoperacyjnym zapobieganiu zakażeniom lek podaje się w dawce 2 g raz przed zabiegiem.

Niemowlęta i małe dzieci (w wieku od 15 dni do 12 lat) o masie ciała do
Zaleca się następujący schemat dawkowania: 50 kg:

* W przypadku bakteriemii należy zalecić maksymalną zalecaną dawkę.

** Przepisując lek w dawce większej niż 2 g / dobę, dawkę dobową można podzielić na dwie dawki (co 12 godzin).

W leczeniu ostrego zapalenia ucha środkowego lek podaje się raz w dawce 50 mg / kg ip.

Podczas leczenia kiły, w tym kiły nerwowej, zalecana dawka wynosi 75-100 mg / kg (maksymalnie 4 g) 1 raz / dobę przez 10-14 dni, jednak zalecenia dotyczące dawkowania leku w takich przypadkach opierają się na ograniczonych danych.

Podczas leczenia rozsianej boreliozy z Lyme (wczesne i późne stadia choroby) zalecana dawka wynosi 50–80 mg / kg 1 raz na dobę przez 14–21 dni.

W przypadku przedoperacyjnego zapobiegania zakażeniom zaleca się podawanie leku w dawce 50-80 mg / kg raz przed zabiegiem.

Dzieci o masie ciała większej niż 50 kg przepisują dawki dla dorosłych.

W przypadku noworodków w wieku 0-14 dni zaleca się następujące dawki:

* W przypadku bakteriemii należy zalecić maksymalną zalecaną dawkę. Maksymalna dawka dobowa wynosi 50 mg / kg.

Tricotsef jest przeciwwskazany u wcześniaków w wieku poniżej 41 tygodni.

W leczeniu ostrego zapalenia ucha środkowego lek podaje się raz w dawce 50 mg / kg ip.

Podczas leczenia kiły, w tym kiły nerwowej, zalecana dawka wynosi 50 mg / kg 1 raz dziennie przez 10-14 dni, jednak zalecenia dotyczące dawkowania leku w takich przypadkach opierają się na ograniczonych danych.

W przedoperacyjnym zapobieganiu zakażeniom lek podaje się w dawce 20-50 mg / kg raz przed zabiegiem.

Pacjenci w podeszłym wieku powinni otrzymywać zwykłą dawkę bez dostosowywania do wieku.

Czas trwania leczenia jest ustalany indywidualnie. Po normalizacji temperatury i potwierdzeniu eradykacji patogenu, podawanie leku Trixocate należy kontynuować przez co najmniej 48-72 godziny.

Zasady przygotowania i podawania rozwiązań

W przypadku iniekcji domięśniowych 500 mg leku Trixocatef rozpuszcza się w 2 ml i 1000 mg w 3,5 ml wody do wstrzykiwań lub 1% roztworu lidokainy i wstrzykuje głęboko w mięsień pośladkowy. Zaleca się wprowadzenie nie więcej niż 1000 mg w jednym obszarze.

Roztwór zawierający lidokainę nie powinien być podawany dożylnie.

W przypadku wstrzyknięcia dożylnego 500 mg leku Trixocatef rozpuszcza się w 5 ml i 1000 mg w 10 ml wody do wstrzykiwań i wstrzykuje dożylnie przez 2-4 minuty.

Aby przeprowadzić infuzję dożylną, 2 g Trixocate rozpuszcza się w 40 ml wody do wstrzykiwań lub jednego z następujących roztworów infuzyjnych, które nie zawierają jonów wapnia:

• 0,9% roztwór chlorku sodu, 5% lub 10% roztwór glukozy, 6% roztwór dekstranu. Roztwór wstrzykuje się w ciągu 30 minut.

Tricsocef nie powinien być mieszany ani dodawany do roztworów zawierających inne antybiotyki lub inne rozpuszczalniki, z wyjątkiem powyższych, ze względu na możliwą niezgodność.

Podczas rozcieńczania Trixocepha należy przestrzegać standardowych procedur aseptycznych.

Efekty uboczne

Następujące działania niepożądane obserwowano podczas stosowania leku Trixocot, który zniknął sam lub po odstawieniu leku.

Z układu krwiotwórczego:

niedokrwistość hemolityczna, leukopenia, leukocytoza, granulocytopenia, niedokrwistość hemolityczna, małopłytkowość, wzrost tromboplastyny ​​i czas protrombinowy, eozynofilia.

Od strony centralnego układu nerwowego:

rzadko - ból głowy, zawroty głowy, drgawki drgawkowe.

Ze strony układu oddechowego:

alergiczne zapalenie płuc, skurcz oskrzeli.

Z układu pokarmowego:

nudności, wymioty, biegunka lub zaparcie, luźne stolce, wzdęcia, bóle brzucha, zaburzenia smaku, zapalenie jamy ustnej, zapalenie języka, rzekomobłoniaste zapalenie jelit, zaburzenia czynności wątroby, kamica pęcherzyka żółciowego, dysbakterioza.

Z układu moczowego:

rzadko - skąpomocz, krwiomocz, glukozuria, zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy;
• w pojedynczych przypadkach - powstawanie kamieni w nerkach, głównie u dzieci w wieku powyżej 3 lat, które otrzymywały lek albo w dużych dawkach dziennych (> 80 mg / kg / dobę), albo w całkowitej dawce większej niż 10 g, a także z dodatkowymi czynnikami ryzyka ( w tym ograniczenie przyjmowania płynów, odpoczynek w łóżku). Tworzenie kamieni w nerkach jest odwracalne po zaprzestaniu leczenia preparatem Trixocate.

Reakcje alergiczne:

wysypka, atopowe zapalenie skóry, świąd, pokrzywka, obrzęk, gorączka, a w pewnych przypadkach - rumień wielopostaciowy wysiękowy (zespół Stevensa-Johnsona), ostra uogólnione exanthematous pustulosis, martwica rozpływna toksyczna naskórka (zespół Lyella) rzadko - choroba posurowicza, anafilaktycznych reakcji anafilaktycznej.

Lokalne reakcje:

podrażnienie, naciek i ból w miejscu wstrzyknięcia, zapalenie żył.

Ze wskaźników laboratoryjnych:

Coombs fałszywie dodatnia reakcja, fałszywie dodatnia reakcja na glukozę w moczu.

Inne:

rzadko - grzybica dróg rodnych, zapalenie pochwy, gorączka, dreszcze, zwiększone pocenie się, uderzenia gorąca, kołatanie serca.

Przeciwwskazania

• wcześniaki z wiekiem postkonceptualnym do 41 tygodni (wiek ciążowy + wiek poporodowy);
• noworodki pełnookresowe do 28 dnia życia z hiperbilirubinemią, żółtaczką, hipoalbuminemią lub kwasicą, ponieważ tym stanom może towarzyszyć naruszenie wiązania bilirubiny z białkami;
• jednoczesne podawanie i / v leków zawierających wapń lub wapń, ze względu na ryzyko powstawania osadów soli wapniowych ceftriaksonu;
• nadwrażliwość na ceftriakson i inne cefalosporyny, penicyliny, monobaktamy, karbapenemy.

Środki ostrożności powinny być przepisywane lek na naruszenia wątroby i nerek, z zapaleniem jelit i zapaleniem jelita grubego związane ze stosowaniem leków przeciwbakteryjnych.

Stosować w czasie ciąży i laktacji

Tricsocef nie powinien być przepisywany w okresie ciąży, chyba że zamierzone korzyści dla matki przekraczają możliwe ryzyko dla płodu. W każdym przypadku lek należy stosować pod bezpośrednim nadzorem lekarza.

Jeśli to konieczne, stosowanie leku Triksotsef podczas laktacji powinno rozważyć przerwanie karmienia piersią.

Wniosek o naruszenie wątroby

Wniosek o naruszenie funkcji nerek

Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku

Stosuj u dzieci

Lek jest przeciwwskazany u wcześniaków z wiekiem pooperacyjnym do 41 tygodnia (wiek ciążowy + wiek poporodowy); noworodki pełnookresowe do 28 dnia życia z hiperbilirubinemią, żółtaczką, hipoalbuminemią lub kwasicą, ponieważ tym stanom może towarzyszyć naruszenie wiązania bilirubiny z białkami.

Specjalne instrukcje

Przed rozpoczęciem leczenia konieczne jest ustalenie, czy u pacjenta wystąpiły przypadki reakcji nadwrażliwości na ceftriakson, cefalosporyny, penicyliny i inne leki. W przypadku reakcji alergicznej konieczne jest przerwanie leczenia i przepisanie leczenia objawowego.

Dzięki zastosowaniu leku Triksotsef pacjenci mogą doświadczać niedokrwistości hemolitycznej z udziałem układu odpornościowego zarówno u dorosłych, jak iu dzieci. Jeśli podejrzewa się niedokrwistość spowodowaną ceftriaksonem, należy przerwać leczenie lekiem do czasu ustalenia etiologii choroby.

Jeśli wystąpi biegunka podczas leczenia lekiem Trixocate, rozważ możliwość wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego.

W okresie leczenia Tricsocefem można uzyskać pozytywne wyniki bezpośredniego testu Coombsa ze względu na stosowanie leku.

Stosowanie leku może prowadzić do fałszywie dodatniej reakcji na glukozę w moczu. Zaleca się stosowanie testów na glukozę w oparciu o reakcję enzymatyczną utleniania glukozy.

U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby konieczne jest monitorowanie stężenia ceftriaksonu w osoczu ich tempo eliminacji może się zmniejszyć.

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie ma potrzeby zmniejszania dawki, jeśli czynność wątroby pozostaje prawidłowa. Dzienna dawka leku Trixotsef nie powinna przekraczać 2 g tylko w przypadku przedwczesnej niewydolności nerek (CC poniżej 10 ml / min).

W połączeniu z ciężką niewydolnością nerek i niewydolnością wątroby, stężenie ceftriaksonu w osoczu powinno być regularnie określane, aw razie potrzeby należy dostosować dawkę leku.

Pacjenci poddawani hemodializie nie wymagają dodatkowego podawania leku po sesji. Jednakże stężenie ceftriaksonu w surowicy powinno być monitorowane w celu ewentualnego dostosowania dawki, ponieważ szybkość jego wydalania u takich pacjentów może się zmniejszyć.

Przy długotrwałym leczeniu konieczne jest regularne monitorowanie obrazu krwi obwodowej i wskaźników stanu czynnościowego nerek.

W rzadkich przypadkach USG pęcherzyka żółciowego powoduje ciemnienie, które zanika po odstawieniu leku Trixocate (nawet jeśli zjawisku temu towarzyszy ból w prawym nadbrzuszu, zaleca się kontynuowanie leczenia lekiem i leczenie objawowe).

Tricsocef nie powinien być mieszany ani stosowany jednocześnie z roztworami zawierającymi wapń, w tym roztworami do żywienia pozajelitowego, zawierającymi wapń, w tym przy użyciu różnych systemów do infuzji, ze względu na ryzyko powstawania nierozpuszczalnych soli wapniowych ceftriaksonu.

Podczas stosowania leku Triksocef u pacjentów w podeszłym wieku i osłabionych, może być konieczne przepisanie witaminy K.

1 g leku Triksotsef zawiera 3,6 mmol sodu, które należy wziąć pod uwagę u pacjentów stosujących dietę ograniczającą spożycie sodu.

Wpływ na zdolność kierowania transportem motorycznym i mechanizmy kontroli

Podczas stosowania Tricsocefu mogą wystąpić zawroty głowy. Kiedy takie reakcje występują, zaleca się, aby pacjenci powstrzymywali się od prowadzenia pojazdów i pracy ze złożonymi mechanizmami w okresie stosowania leku.

Przedawkowanie

Objawy:

nudności, wymioty, biegunka.

Leczenie:

prowadzenie terapii objawowej. Nie ma konkretnego antidotum. Hemodializa i dializa otrzewnowa są nieskuteczne.

Interakcja z narkotykami

Tricsocef, tłumiący florę jelitową, zakłóca syntezę witaminy K.

Wraz z jednoczesnym powołaniem leku Trixotsef z lekami, które zmniejszają agregację płytek krwi (NLPZ, salicylany, sulfinpyrazon), ryzyko krwawienia wzrasta.

Wraz z jednoczesnym spotkaniem z antykoagulantami, efekt tego ostatniego jest wzmocniony.

Przy jednoczesnym umówieniu się z „pętlą” diuretyki zwiększają ryzyko działania nefrotoksycznego.

Tricsocef i aminoglikozydy mają synergizm przeciwko wielu bakteriom Gram-ujemnym.

Tricotroph niezgodny z etanolem.

Tricsocef nie powinien być stosowany jednocześnie z roztworami zawierającymi wapń, w tym roztworami do żywienia pozajelitowego, zawierającymi wapń, ze względu na ryzyko tworzenia nierozpuszczalnych soli wapnia ceftriaksonu.

Tricsocef nie powinien być mieszany z roztworami zawierającymi wapń.

Tricotsef niekompatybilny z aminoglikozydami, dlatego należy je podawać osobno w zalecanych dla nich dawkach.

Warunki sprzedaży aptek

Warunki przechowywania

TriplePharm SOOO, przedstawicielstwo, (Republika Białorusi)

223110, Logoisk, obwód miński
ul. Mińsk 2, pokój.121
Tel / Fax: (375-1774) 43-213, 43-181
E-mail: [email protected]
http://www.triplepharm.by

Analogi substancji czynnej

Katalog Vidal zawiera ponad 5000 opisów produktów leczniczych zarejestrowanych w Republice Białorusi, w tym informacje z podręczników Vidal „Leki na Białorusi” na lata 2007-2014.

Aby uzyskać bezpłatny i nieograniczony dostęp do katalogu leków i materiałów na stronie, musisz się zarejestrować. Rejestracja na stronie jest dostępna dla specjalistów w dziedzinie medycyny i farmacji.