Adenotomia jest jedną z najczęstszych interwencji chirurgicznych w praktyce laryngologicznej, która nie traci na znaczeniu nawet po pojawieniu się wielu innych metod leczenia patologii. Operacja eliminuje objawy zapalenia gruczołowego, zapobiega niebezpiecznym skutkom choroby i znacząco poprawia jakość życia pacjentów.
Często adenotomia jest wykonywana w dzieciństwie, dominującym wiekiem pacjentów są małe dzieci w wieku 3 lat i dzieci w wieku przedszkolnym. To właśnie w tym wieku odpowiada za najczęstsze zapalenie gruczołowe, ponieważ dziecko aktywnie kontaktuje się ze środowiskiem zewnętrznym i innymi ludźmi, spotyka się z nowymi zakażeniami i rozwija na nie odporność.
Migdałek gardłowy jest częścią pierścienia limfatycznego Valdeyera-Pirogova, który ma zapobiegać przedostawaniu się infekcji poniżej gardła. Funkcja ochronna może przekształcić się w poważną patologię, gdy tkanka limfatyczna zaczyna rosnąć nieproporcjonalnie więcej niż jest to wymagane dla odporności miejscowej.
Powiększone ciało migdałowate tworzy mechaniczną przeszkodę w gardle, która objawia się niewydolnością oddechową, a także służy jako wylęgarnia ciągłej reprodukcji różnych drobnoustrojów. Początkowe stopnie zapalenia gruczołowego są leczone zachowawczo, chociaż objawy choroby już istnieją. Brak efektu terapii i postęp patologii prowadzi pacjentów do chirurga.
Wskazania do usuwania migdałków gardłowych
Sam wzrost migdałków gardłowych nie jest przyczyną operacji. Specjaliści zrobią wszystko, aby pomóc pacjentowi w konserwatywny sposób, ponieważ operacja jest urazem i pewnym ryzykiem. Zdarza się jednak, że bez niego nie da się tego zrobić, a następnie ENT waży wszystkie za i przeciw, rozmawia z rodzicami, jeśli chodzi o małego pacjenta, i ustala datę interwencji.
Wielu rodziców wie, że pierścień limfatyczny gardła jest najważniejszą barierą infekcji, więc obawiają się, że po operacji dziecko straci tę ochronę i będzie chorować częściej. Lekarze wyjaśniają im, że nienaturalnie przerośnięta tkanka limfatyczna nie tylko nie spełnia swojej bezpośredniej roli, ale także utrzymuje przewlekły stan zapalny, zapobiega prawidłowemu wzrostowi i rozwojowi dziecka, stwarza ryzyko niebezpiecznych komplikacji, dlatego w takich przypadkach nie może się wahać ani opóźniać, a jedynym sposobem na uratowanie dziecko z cierpieniem będzie operacją.
Wskazania do adenotomii to:
- Adenoidy 3 stopnie;
- Częste nawracające infekcje dróg oddechowych, słabo podatne na leczenie zachowawcze i powodujące progresję zapalenia gruczołowego;
- Nawracające zapalenie ucha i utrata słuchu w jednym lub obu uszach;
- Zakłócenie mowy i rozwoju fizycznego dziecka;
- Skrócenie oddechu z bezdechem nocnym;
- Zmiana zgryzu i tworzenie się specyficznej „adenoidalnej” twarzy.
Głównym powodem interwencji jest trzeci stopień zapalenia gruczołowego, polegający na trudnościach w oddychaniu przez nos i stale pogarszających się zakażeniach górnych dróg oddechowych i narządów laryngologicznych. U małego dziecka upośledzony jest prawidłowy rozwój fizyczny, twarz nabiera charakterystycznych cech, które później praktycznie nie da się poprawić. Oprócz cierpienia fizycznego pacjent doświadcza niepokoju psycho-emocjonalnego, braku snu z powodu niemożliwości normalnego oddychania, cierpi na rozwój intelektualny.
Głównymi objawami ciężkiego zapalenia gruczołu krokowego są trudności w oddychaniu przez nos i częste infekcje górnych dróg oddechowych. Dziecko oddycha przez usta, powodując, że skóra warg staje się sucha i popękana, a twarz staje się opuchnięta i wyciągnięta. Ciągle otwarte usta przyciągają uwagę, a nocą rodzice z niepokojem słyszą, jak trudno jest dziecku oddychać. Możliwe są epizody nocnego oddychania, gdy ciało migdałowate całkowicie zakrywa drogi oddechowe swoją objętością.
Ważne jest, aby operacja usunięcia migdałków była przeprowadzona przed pojawieniem się nieodwracalnych zmian i poważnych powikłań pozornie małego problemu ograniczonego do gardła. Opóźnione leczenie, a ponadto jego brak może powodować niepełnosprawność, dlatego niedopuszczalne jest ignorowanie patologii.
Najlepszy wiek dla adenotomii u dzieci wynosi 3-7 lat. Nieuzasadnione opóźnienie operacji prowadzi do poważnych konsekwencji:
- Trwała utrata słuchu;
- Przewlekłe zapalenie ucha środkowego;
- Zmiana szkieletu twarzy;
- Problemy stomatologiczne - niewłaściwy zgryz, próchnica, naruszenie wyrzynania zębów stałych;
- Astma oskrzelowa;
- Glomerulopatii.
Adenotomię, choć znacznie rzadziej, wykonuje się również u dorosłych pacjentów. Powodem może być:
- Nocne chrapanie i niewydolność oddechowa we śnie;
- Częste infekcje dróg oddechowych ze zdiagnozowanym zapaleniem gruczołowym;
- Nawracające zapalenie zatok, zapalenie ucha środkowego.
Określono także przeciwwskazania do usunięcia migdałków gardłowych. Wśród nich są:
- Wiek do dwóch lat;
- Ostra patologia zakaźna (grypa, ospa wietrzna, infekcje jelitowe itp.) Aż do całkowitego wyleczenia;
- Wrodzone wady szkieletu twarzy i anomalie struktury naczyń krwionośnych;
- Szczepienia przeprowadzono mniej niż miesiąc temu;
- Nowotwory złośliwe;
- Ciężkie zaburzenia krwawienia.
Przygotowanie do operacji
Kiedy pytanie o konieczność zabiegu zostanie rozwiązane, pacjent lub jego rodzice zaczynają szukać odpowiedniego szpitala. Trudności w selekcji zwykle nie pojawiają się, ponieważ chirurgiczne usuwanie migdałków odbywa się we wszystkich oddziałach laryngologicznych szpitali publicznych. Interwencja nie jest wielką sprawą, ale chirurg musi być wystarczająco wykwalifikowany i doświadczony, szczególnie podczas pracy z małymi dziećmi.
Przygotowanie do chirurgii adenoidalnej obejmuje standardowe testy laboratoryjne - ogólne i biochemiczne dla krwi, krzepnięcia, badania grupowe i rezusowe, analizę moczu, krew dla HIV, syfilis i zapalenie wątroby. Dorosły pacjent otrzymuje EKG, dzieci bada lekarz pediatra, który wraz z otolaryngologiem decyduje o bezpieczeństwie operacji.
Adenotomia może być wykonywana w warunkach ambulatoryjnych lub szpitalnych, ale najczęściej hospitalizacja nie jest wymagana. W przeddzień operacji pacjentowi wolno zjeść obiad nie mniej niż 12 godzin przed interwencją, po czym jedzenie i picie są całkowicie wykluczone, ponieważ znieczulenie może być ogólne, a dziecko może wymiotować na tle znieczulenia. U pacjentek operacja nie jest zalecana podczas miesiączki ze względu na ryzyko krwawienia.
Funkcje znieczulenia
Metoda znieczulenia jest jednym z najważniejszych i najważniejszych etapów leczenia, zależy od wieku pacjenta. Jeśli mówimy o dziecku poniżej siedmiu lat, wskazane jest znieczulenie ogólne, starsze dzieci i dorośli poddają się adenotomii w znieczuleniu miejscowym, chociaż w każdym przypadku lekarz jest indywidualnie odpowiedni.
Operacja w znieczuleniu ogólnym dla małego dziecka ma ważną zaletę: brak stresu operacyjnego, jak w przypadku, gdy dziecko widzi wszystko, co dzieje się na sali operacyjnej, nawet bez odczuwania bólu. Anestezjolog wybiera leki do znieczulenia indywidualnie, ale większość nowoczesnych leków jest bezpieczna, mało toksyczna, a znieczulenie jest podobne do normalnego snu. Obecnie esmerone, dormicum, diprivan itp. Są używane w pediatrii.
Inne zalety znieczulenia ogólnego obejmują mniejsze ryzyko krwawienia, bardziej ostrożne działania lekarza, które nie są zaburzone przez niespokojne dziecko, możliwość dokładnego zbadania tylnej ściany gardła przed i po usunięciu migdałka.
Znieczulenie ogólne jest preferowane u dzieci w wieku 3–4 lat, u których efekt obecności na operacji może spowodować wielki strach i niepokój. W przypadku starszych pacjentów, którzy nie osiągnęli jeszcze wieku siedmiu lat, łatwiej jest zgodzić się, wyjaśnić i uspokoić, dlatego dzieciom w wieku przedszkolnym można również podać znieczulenie miejscowe.
Jeśli planowane jest znieczulenie miejscowe, wstępnie wprowadza się lek uspokajający, a nosogardzieli nawadnia się roztworem lidokainy, aby dalsze wstrzyknięcie środka znieczulającego nie było bolesne. Aby osiągnąć dobry poziom ulgi w bólu, stosuje się lidokainę lub nowokainę, którą wstrzykuje się bezpośrednio w okolicę migdałków. Zaletą tego znieczulenia jest brak okresu „wyjścia” ze znieczulenia i toksycznego działania leków.
W przypadku znieczulenia miejscowego pacjent jest świadomy, widzi i słyszy wszystko, więc strach i zmartwienia nie są rzadkością nawet u dorosłych. Aby zminimalizować stres, lekarz przed adenotomią szczegółowo informuje pacjenta o nadchodzącej operacji i stara się go uspokoić, w miarę możliwości, zwłaszcza jeśli jest to dziecko. Ze strony rodziców wsparcie psychologiczne i uwaga również nie mają większego znaczenia, ponieważ pomogą w przeniesieniu operacji tak spokojnie, jak to możliwe.
Do tej pory oprócz klasycznej adenotomii opracowano inne metody usuwania migdałków gardłowych z wykorzystaniem czynników fizycznych - lasera, koblacji, koagulacji fal radiowych. Zastosowanie technik endoskopowych sprawia, że leczenie jest bardziej skuteczne i bezpieczne.
Klasyczna operacja adenoidowa
Adenotomię klasyczną wykonuje się za pomocą specjalnego narzędzia - adenotomu Beckmanna. Pacjent z reguły siedzi i adenotom jest wprowadzany do jamy ustnej do ciała migdałowatego na miękkie podniebienie, które podnosi się przez gardłowe zwierciadło. Adenoidy muszą całkowicie wejść w pierścień adenotomiczny, po czym są wycinane jednym szybkim ruchem ręki chirurga i wyjmowane przez usta. Krwawienie zatrzymuje się samoistnie lub naczynia koagulują. W przypadku ciężkiego krwawienia obszar operacji jest leczony środkami hemostatycznymi.
Operacja jest zwykle wykonywana w znieczuleniu miejscowym i trwa kilka minut. Dzieci, którym podano środek uspokajający i które są przygotowane na zabieg przez rodziców i lekarza, dobrze go tolerują, dlatego wielu ekspertów preferuje znieczulenie miejscowe.
Po usunięciu migdałka dziecko jest wysyłane na oddział z jednym z rodziców, a jeśli okres pooperacyjny jest korzystny, można pozwolić mu wrócić do domu tego samego dnia.
Inne wady to możliwy ból podczas manipulacji, a także większe ryzyko niebezpiecznych powikłań - penetracja usuniętych tkanek do dróg oddechowych, powikłania infekcyjne (zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowych), urazy dolnej szczęki, patologia narządów słuchu. Nie można zignorować psychologicznej traumy, którą można wyrządzić dziecku. Ustalono, że dzieci mogą zwiększać poziom lęku, rozwijać nerwice, dlatego większość lekarzy zgadza się co do celowości znieczulenia ogólnego.
Adenotomia endoskopowa
Endoskopowe usunięcie migdałków to jedna z najnowocześniejszych i najbardziej obiecujących metod leczenia patologii. Zastosowanie technologii endoskopowej pozwala dokładnie zbadać obszar gardła, bezpiecznie i radykalnie usunąć migdałek gardłowy.
Operacja jest wykonywana w znieczuleniu ogólnym. Endoskop wprowadza się przez jeden z przewodów nosowych, chirurg bada ścianę gardła, po czym adenotom, kleszcze, mikrodebryd i laser są używane do wycięcia tkanki gruczołowej. Niektórzy specjaliści uzupełniają kontrolę endoskopową wzrokiem, wprowadzając lustro krtaniowe przez jamę ustną.
Endoskopia pozwala w pełni usunąć przerośniętą tkankę limfatyczną, aw przypadku nawrotu jest po prostu niezbędna. Endoskopowe usunięcie migdałków jest szczególnie widoczne, gdy wzrost nie występuje w świetle gardła, ale na jego powierzchni. Operacja jest dłuższa niż klasyczna adenotomia, ale także dokładniejsza, ponieważ chirurg działa dokładnie. Wycięta tkanka jest częściej usuwana przez kanał nosowy wolny od endoskopu, ale jest również możliwa przez jamę ustną.
Wariant endoskopowego usuwania migdałków to technika golenia, gdy tkankę wycina się za pomocą specjalnego urządzenia - golarki (mikrodebrydu). To urządzenie jest mikrozestawem z obrotową głowicą, umieszczoną w pustej rurce. Ostrze tnące odcina przerośniętą tkankę, miażdży je, a następnie ciało migdałowe jest zasysane do specjalnego pojemnika z aspiratorem, co eliminuje ryzyko jego dostania się do dróg oddechowych.
Zaletą sprzętu do golenia jest niska inwazyjność, tzn. Zdrowa tkanka gardła nie jest uszkodzona, ryzyko krwawienia jest minimalne, nie ma blizn, a kontrola endoskopowa umożliwia całkowite wycięcie ciała migdałowatego, zapobiegając nawrotowi. Metoda jest uważana za jedną z najnowocześniejszych i najbardziej skutecznych.
Ograniczeniem w usuwaniu ciała migdałowatego przez mikrodebryda mogą być zbyt wąskie kanały nosowe u małego dziecka, przez które niemożliwe jest wprowadzenie instrumentów. Ponadto nie każdy szpital może sobie pozwolić na niezbędny kosztowny sprzęt, więc prywatne kliniki często oferują tę metodę.
Wideo: adenotomia endoskopowa
Wykorzystanie energii fizycznej w leczeniu zapalenia gruczołowego
Najczęstszymi metodami wycięcia migdałków gardłowych za pomocą energii fizycznej są użycie lasera, fal radiowych i elektrokoagulacji.
Laserowe usuwanie adenoidów obejmuje ekspozycję tkanki na tkankę, co powoduje lokalny wzrost temperatury, odparowanie wody z komórek (odparowanie) i zniszczenie przerostowych wzrostów. Metodzie nie towarzyszy krwawienie, to jest jej plus, ale są też istotne wady:
- Niezdolność do kontrolowania głębokości ekspozycji, z powodu której istnieje ryzyko uszkodzenia zdrowej tkanki;
- Operacja jest długa;
- Potrzeba odpowiedniego sprzętu i wysoko wykwalifikowanego personelu.
Leczenie falami radiowymi przeprowadza aparat Surgitron. Migdałki gardłowe są usuwane przez dyszę, która generuje fale radiowe, a jednocześnie koagulują naczynia. Niewątpliwą zaletą tej metody jest niskie prawdopodobieństwo krwawienia i mała utrata krwi podczas operacji.
Koagulatory plazmy i systemy kobaltowe są również używane przez niektóre kliniki. Metody te mogą znacznie zmniejszyć ból występujący w okresie pooperacyjnym, a także prawie bezkrwawe, dlatego są wskazane u pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia krwi.
Kobalt jest efektem „zimnej” plazmy, gdy tkanki są niszczone lub koagulowane bez oparzeń. Zalety - wysoka dokładność i wydajność, bezpieczeństwo, krótki okres regeneracji. Wśród wad są wysokie koszty wyposażenia i szkolenia chirurgów, nawroty zapalenia gruczołowego, prawdopodobieństwo zmian bliznowatych w tkankach gardła.
Jak widać, istnieje wiele sposobów pozbycia się migdałków gardłowych, a wybór konkretnego nie jest łatwym zadaniem. Każdy pacjent potrzebuje indywidualnego podejścia, biorąc pod uwagę wiek, cechy anatomiczne struktury gardła i nosa, tło psycho-emocjonalne, choroby współistniejące.
Okres pooperacyjny
Z reguły okres pooperacyjny jest łagodny, powikłania można uznać za rzadkość przy odpowiednio dobranej technice operacyjnej. Pierwszego dnia możliwy jest wzrost temperatury, który jest odbierany przez zwykłe leki przeciwgorączkowe - paracetamol, ibufen.
Niektóre dzieci skarżą się na ból gardła i trudności w oddychaniu przez nos, spowodowane obrzękiem błon śluzowych i urazem podczas operacji. Objawy te nie wymagają specjalnego leczenia (z wyjątkiem kropli do nosa) i zanikają w ciągu pierwszych kilku dni.
Przez pierwsze 2 godziny pacjent nie je, a następne 7-10 dni stosuje się do diety, ponieważ odżywianie odgrywa znaczącą rolę w regeneracji tkanek nosogardzieli. Kilka dni po operacji zaleca się miękkie, puree, puree ziemniaczane, owsiankę. Dziecko może otrzymać specjalną karmę dla niemowląt, która nie spowoduje uszkodzenia śluzówki gardła. Pod koniec pierwszego tygodnia menu rozszerza się, można dodać makaron, jajecznicę, suflety z mięsa i ryb. Ważne jest, aby jedzenie nie było stałe, zbyt gorące lub zimne, składające się z dużych kawałków.
W okresie pooperacyjnym zdecydowanie zaleca się napoje gazowane, skoncentrowany sok lub kompot, krakersy, twarde herbatniki, przyprawy, słone i pikantne potrawy, które zwiększają miejscowe krążenie krwi z ryzykiem krwawienia i mogą uszkodzić błonę śluzową gardła.
Istnieją zalecenia dotyczące schematu, który rodzice powinni stosować podczas leczenia dzieci:
- kąpiel, sauna, gorąca kąpiel są wyłączone z całego okresu regeneracji (do miesiąca);
- uprawianie sportu - nie wcześniej niż za miesiąc, podczas gdy zwykła aktywność pozostaje na zwykłym poziomie;
- pożądane jest, aby chronić pacjenta przed kontaktem z potencjalnymi nosicielami infekcji dróg oddechowych, dziecko nie jest zabierane do ogrodu lub szkoły na około 2 tygodnie.
Terapia lekowa w okresie pooperacyjnym nie jest konieczna, pokazane są tylko krople do nosa, zwężające naczynia krwionośne i mające miejscowy efekt dezynfekujący (protargol, ksylina), ale zawsze pod nadzorem lekarza.
Wielu rodziców stoi przed faktem, że po leczeniu dziecko nadal oddycha przez usta, z przyzwyczajenia, ponieważ nic nie przeszkadza w oddychaniu przez nos. Ten problem jest zwalczany przez specjalne ćwiczenia oddechowe.
Powikłania obejmują krwawienie, ropne procesy w gardle, ostre zapalenie ucha i nawroty zapalenia gruczołowego. Wystarczające znieczulenie, kontrola endoskopowa i ochrona antybiotykowa umożliwiają zminimalizowanie ryzyka powikłań w przypadku dowolnej opcji operacji.
Przeglądy pacjentów lub rodziców dzieci, które przeszły chirurgiczne leczenie zapalenia gruczołu krokowego, są przeważnie pozytywne, ponieważ już pierwszego dnia po operacji obserwuje się znaczną poprawę w oddychaniu przez nos, a powrót do zdrowia następuje dość szybko.
Negatywne wrażenia można kojarzyć nie tyle z samą operacją, co z metodą znieczulenia. Po znieczuleniu ogólnym dzieci mogą być niespokojne, wymioty, zawroty głowy i inne nieprzyjemne objawy „wycofania się” ze znieczulenia nie są wykluczone. Objawy te znikają jednak wieczorem pierwszego dnia po operacji, a następnie dziecko odzyskuje zdrowie tak szybko, jak po znieczuleniu miejscowym.
Większość pacjentów otrzymuje bezpłatne leczenie w szpitalach publicznych, gdzie znajdują się zarówno specjaliści, jak i sprzęt do leczenia. Operacje na zasadach komercyjnych są oferowane przez wiele prywatnych klinik, a wybór pomiędzy nimi zależy wyłącznie od wypłacalności pacjenta. Cena leczenia zależy nie tylko od kwalifikacji chirurga, ale także od komfortu pobytu w klinice.
Koszt płatnej adenotomii jest bardzo zróżnicowany - średnio od 15-30 do 150-200 tysięcy rubli w poszczególnych klinikach. Jednocześnie rodzice i pacjenci dorośli powinni wiedzieć, że płatne leczenie nie zawsze jest najlepsze. Głównym warunkiem powodzenia operacji jest doświadczony chirurg, który wybierze najlepszy rodzaj operacji.
Prawidłowo dobrana metoda operacji jest kluczem do skutecznego leczenia i korzystnego przebiegu okresu pooperacyjnego, dlatego głównym zadaniem pacjenta (lub jego rodziców) jest powierzenie swojego zdrowia kompetentnemu lekarzowi, który nie będzie dążył do osobistych interesów finansowych przy wyborze kosztownej metody działania, ale woli bezpieczny dla pacjenta.
Cechuje się adenotomią endoskopową
Patologiczny wzrost migdałków gardłowych (roślinności gruczołowej) może wywołać różne zaburzenia negatywne. Adenotomia endoskopowa jest zabiegiem chirurgicznym, który jest coraz częściej stosowany w pediatrii do rozcieńczania adenoidów.
Co to jest badanie endoskopowe migdałków gardłowych: istota metody i zalety
Endoskopia adeniod może być diagnostyczna lub terapeutyczna. Manipulacja odbywa się za pomocą specjalnych elastycznych endoskopów, które są rurkami o małej średnicy z miniaturową kamerą na końcu. Taki sprzęt pozwala lekarzowi sprawdzać migdałki, a także oceniać stopień zapalenia gruczołowego.
Ponadto podczas wykonywania endoskopii migdałków gardłowych zwykle wykonuje się szereg zabiegów chirurgicznych, które umożliwiają usunięcie patologicznych przyrostów gruczolakowatych (elektrokoagulacja, adenotomia golarki).
Zalety procedury są następujące:
- Niewielki wiek pacjentów nie jest barierą dla adenotomii endoskopowej.
- Jakość obrazu przy tej manipulacji jest wysoka, więc lekarz może prawidłowo ocenić stopień rozcieńczenia adenoidów.
- Badanie jest przeprowadzane dość szybko, a także nie wymaga wstępnego przygotowania.
- Jeśli nie zastosowano znieczulenia ogólnego, po zabiegu pacjent odzyskuje zdrowie po 10-15 minutach i może wrócić do domu.
Terminowa endoskopia roślinności gruczołowej pozwala na identyfikację patologii w czasie i wybór odpowiedniej terapii.
Wskazania i przeciwwskazania
Główne wskazania do adenotomii endoskopowej to:
- ciężka niedrożność swobodnego oddychania przez nos;
- powiększony migdałek gardłowy zamyka 2/3 lub prawie cały vomer;
- częste przeziębienia, które są trudne do standardowej terapii;
- skomplikowane formy zapalenia ucha, które wpływają na ostrość słuchu dzieci;
- ciężki świąd nosa;
- krótkie przerwanie oddychania podczas snu.
Uważa się, że najlepiej jest usunąć adenoidy w wieku od 3 do 7 lat. Jeśli długo nie ma powodu do wahania się przed operacją, może to prowadzić do skomplikowanego przerostu gruczolaka.
Endoskopia roślinności gruczołowej może być przeciwwskazana w takich przypadkach:
- reakcje alergiczne na składniki znieczulające;
- zaburzenia krwi, dla których trudno będzie powstrzymać krwawienie podczas manipulacji;
- przewlekłe choroby serca i naczyń krwionośnych w ostrej fazie;
- choroby zakaźne gardła lub nosogardzieli;
- zaostrzenie przewlekłych chorób dermatologicznych.
Jeśli dziecko ma przeciwwskazania, ciało migdałowate nie jest poddawane manipulacji aż do pełnego wyzdrowienia. Jeśli endoskopia nie jest możliwa w przyszłości, eksperci wybierają alternatywne metody badania.
Jak przygotować dziecko do badania
Endoskopię migdałków u dzieci przeprowadza się po wstępnym badaniu. Podobnie jak u dorosłych pacjentów, dzieci najpierw muszą przejść takie testy:
- ogólna analiza krwi i moczu;
- biochemiczne badanie krwi;
- koagulogram.
Ponadto wykonuje się elektrokardiogram lub inne badania instrumentalne na dziecku, w zależności od obecności chorób towarzyszących. Ponadto lekarz prowadzący powinien wyjaśnić mu w przystępnym języku, w jaki sposób podczas procedury badają migdałki u dzieci i dlaczego nie należy obawiać się takich manipulacji.
Jeśli stosuje się znieczulenie ogólne, na dzień przed endoskopowym usunięciem migdałków u dzieci zaleca się całkowite zaprzestanie jedzenia. Jeśli wybrano znieczulenie miejscowe, wystarczy powstrzymać się od jedzenia na 1-2 godziny przed zaplanowaną inspekcją.
Przebieg badania endoskopowego z usunięciem migdałków gardłowych i cechami stosowania znieczulenia
Adenotomia endoskopowa jest wykonywana w znieczuleniu ogólnym lub w znieczuleniu miejscowym. Pierwsza metoda jest najbardziej pożądana, ponieważ lekarz może bezpiecznie wykonywać wszelkie manipulacje, a poruszający się umysł dziecka nie otrzyma nadmiernego stresu. Manipulacja endoskopowa trwa zwykle 10–20 minut.
Sekwencja usuwania endoskopowego gruczolaka:
- Dziecko leży na plecach na stole operacyjnym i na twarz nakładana jest maska oddechowa, którą zasypia po 10-15 sekundach.
- Po uspokojeniu do żyły dziecka wprowadza się cewnik w celu utrzymania snu.
- Za pomocą endoskopu umieszczonego w jednym z kanałów nosowych badany jest szczegółowo gardło.
- Usuwanie przyrostów adenoidów odbywa się pod kontrolą specjalnej optyki i endoskopu.
Najczęściej ucieka się do endoskopowej golarki adenotomii. Podczas manipulacji adenoid jest cięty, miażdżony i zasysany do zbiornika ssącego. Końcówka tkanki gruczołowej jest równomiernie i stopniowo usuwana.
Okres pooperacyjny i jak pomóc dziecku w powrocie do zdrowia
Okres pooperacyjny po endoskopii dla migdałków u dzieci może być związany z takimi odczuciami i zakazami:
- Dziecko może nieznacznie zwiększyć temperaturę ciała.
- Przez 48-72 godziny po usunięciu migdałków, pacjent może odczuwać przekrwienie błony śluzowej nosa i ból.
- W ciągu pierwszych 24 godzin po zabiegu dziecko musi przestrzegać zaleceń dotyczących leżenia w łóżku.
- W ciągu 1-1,5 tygodnia dziecko musi przestrzegać specjalnej diety, z wyjątkiem pikantnych, gorących lub słonych potraw. W tym czasie możesz podać więcej płynu.
- Należy unikać kontaktu z gorącą wodą przez 14 dni. Wszystkie procedury higieniczne należy wykonywać bardzo ostrożnie.
- W ciągu miesiąca należy powstrzymać się od zwiększonego wysiłku fizycznego, pływania, a także długotrwałej ekspozycji na słońce.
Aby dziecko mogło szybciej wyzdrowieć po adenotomii endoskopowej, musi stosować zrównoważoną dietę. W jego diecie powinno być dużo owoców i warzyw. A także powinien częściej odpoczywać. Właściwe zachowanie pacjenta w okresie pooperacyjnym pozwala lekarzowi zauważyć dynamikę powrotu do zdrowia lub może podjąć odpowiednie działania, jeśli coś pójdzie nie tak.
Możliwe komplikacje
Procedura usuwania migdałków metodą endoskopową jest zwykle dobrze tolerowana przez dzieci, ale zawsze istnieje ryzyko powikłań, które mogą wystąpić zarówno podczas, jak i po interwencji. Najczęstsze komplikacje to:
- Nadwrażliwość na składniki znieczulające stosowane w znieczuleniu.
- Uszkodzenie błony śluzowej gardła za pomocą sprzętu endoskopowego.
- Dołączenie wtórnej infekcji i rozwój zapalenia w nosie lub nosogardzieli.
Ponadto u młodych pacjentów, gdy taka manipulacja jest konieczna, często rozwija się stres psychiczny i stres, co wpływa na stabilność ich psychiki w przyszłości.
Endoskopia adenoidów w praktyce pediatrycznej jest bardzo potrzebna do dokładnej diagnozy. Aby taka procedura przyniosła maksymalne korzyści, a dziecko nie powinno stać w obliczu poważnych konsekwencji, należy zgodzić się na jego przeprowadzenie tylko w sprawdzonej instytucji medycznej z doświadczonym specjalistą.
Kiedy potrzebna jest autonomia, jej typy i funkcje
Gdy u dziecka rozpoznaje się migdałki, a lekarz zaleca usunięcie (adenotomia), rodzice często gubią się, wątpią, że jest to konieczne, nie wiedzą, jaki to rodzaj operacji, jak się do tego przygotować i jakiego rodzaju wybrać. Spójrzmy na te problemy.
Po co usuwać migdałki u dzieci?
Adenoidy są przerośniętym migdałkiem gardłowym. To nie jest ropień, nie zbiór tkanek, nie guz, ale wariant rozwoju narządu. U niektórych dzieci migdałki rosną do dużych rozmiarów, u innych migdałki gardłowe mogą pozostać małe, aż do zaniku. Nie ma prawidłowości w rozwoju adenoidów, nawet jeśli były one w dzieciństwie z rodzicami, wcale nie jest konieczne, aby dziecko je miało.
Należy pamiętać, że obecność adenoidów niekoniecznie prowadzi do ich usunięcia lub leczenia. Nawet większy stopień przerostu może być wariantem normy fizjologicznej, jeśli taki stan nie przeszkadza dziecku. Z drugiej strony, małe migdałki, ale ulokowane w określony sposób, mogą powodować różne choroby.
Jeśli dziecko nie oddycha przez nos, często cierpi na zapalenie ucha, nie słyszy dobrze na jednym lub obu uszach - migdałki muszą być leczone. Jeśli leczenie zachowawcze środkami ludowymi lub lekami nie pomaga, należy wykonać adenotomię.
Jak przygotować się do adenotomii?
Przed adenotomią konieczne jest poddanie się badaniu ambulatoryjnemu. Lista badań może się różnić w zależności od kliniki i rodzaju wybranego znieczulenia. Dziecko w czasie operacji musi być całkowicie zdrowe, nawet z powodu lekkiego przeziębienia lub kaszlu, usunięcie migdałków zostanie odroczone do całkowitego wyzdrowienia. Oprócz zdrowia somatycznego, u małego pacjenta należy wykonać wszystkie szczepienia, w zależności od wieku. Dozwolona jest hospitalizacja dzieci bez szczepień, jeśli z jakiegokolwiek powodu istnieje medyczna zmiana szczepienia.
Jakie testy należy wykonać przed operacją?
- Całkowita morfologia (formuła leukocytów, płytki krwi, ESR).
- Analiza moczu (standardowe - właściwości fizyczne i mikroskopia osadu).
- Test krzepnięcia krwi palca i / lub koagulogram.
- Analiza biochemiczna krwi (białka całkowitego, mocznika, kreatyniny, elektrolitów, AlAT, AsAT).
- Radiogram lub obliczony tomogram zatok przynosowych.
Jeśli planuje się usunięcie migdałków w znieczuleniu ogólnym, mogą być wymagane dodatkowe badania: biochemia, grupa krwi i czynnik Rh.
Adenotomię wykonuje się zazwyczaj następnego dnia po hospitalizacji. Nie możesz nic jeść przed sobą, rano możesz wypić trochę płynu. Przed zabiegiem w znieczuleniu ogólnym należy przestrzegać szczególnie ścisłej diety.
Odmiany
Aby usunąć adenoidy u dzieci, obecnie stosuje się dwa rodzaje interwencji:
- Klasyczna adenotomia.
- Adenotomia endoskopowa.
Klasyczna adenotomia
Klasyczna adenotomia jest wykonywana przy użyciu adenotomu Beckmanna. Adenotom Beckmanna jest swoistym zakrzywionym nożem, czasami jest wyposażony w pudełko (adenote przypominające pudełko), w które wchodzi wycięta tkanka. Operacja jest wykonywana w pozycji pacjenta siedzącego na specjalnym krześle lub leżącego na stole operacyjnym. Gruczolak rozpoczyna się przez usta dziecka nad miękkim podniebieniem, kierując się w górę do łuku nosogardzieli. W jednym wyraźnym ruchu wycinane są adenoidy, a wycięta tkanka jest usuwana ustami.
Adenotomię klasyczną wykonuje się w znieczuleniu miejscowym i ogólnym. Oba rodzaje znieczulenia mają swoje wady i zalety.
Do znieczulenia miejscowego stosuje się Novocain, lidokainę, ultracain w postaci sprayu lub kropli. 20-30 minut przed operacją dzieci otrzymują premedykację - wstrzykuje się im środki uspokajające, aby dziecko miało dobrą operację i nie boi się. Miejscowe środki znieczulające stosuje się bezpośrednio przed usunięciem migdałków. Przeglądy usuwania przerośniętego migdałka gardłowego w znieczuleniu miejscowym sugerują, że dzieci dobrze tolerują operację. Po operacji nie ma „okresu po znieczuleniu” w znieczuleniu miejscowym.
Stres dla ciała dziecka ze znieczulenia ogólnego to więcej niż ból podczas samej interwencji, ponieważ adenotomia jest wykonywana w ciągu kilku minut.
Korzyści ze znieczulenia miejscowego:
- Nie ma „wyjścia” ze znieczulenia.
- Nie ma toksycznego działania leków.
- Szybka interwencja.
- Nie ma niebezpieczeństwa aspiracji.
Wady znieczulenia miejscowego:
- Wpływ „obecności” na własne operacje.
- Strach przed salą operacyjną i nieznajomymi.
- Niewielki ból utrzymuje się.
Klasyczna adenotomia w niektórych przypadkach jest wykonywana w znieczuleniu ogólnym. Jaki rodzaj znieczulenia jest preferowany dla konkretnego dziecka, określa lekarz, biorąc pod uwagę pragnienie rodziców.
U małych dzieci (3-4 lata) znieczulenie ogólne jest naprawdę lepsze. Dziecko może obawiać się nieznanych pomieszczeń, nieznajomych i nie postępuje zgodnie z instrukcjami personelu. Dzieci w wieku podstawowym i średnim są częściej operowane w znieczuleniu miejscowym. Stosuje się również znieczulenie ogólne, jeśli konieczne jest wykonanie adenotonsilotomii - usunięcie migdałków i przecięcie migdałków.
W większości przypadków stosuje się znieczulenie dożylne, idealne do krótkotrwałych interwencji, podczas stosowania leków takich jak propofol, tiopental sodu, ketamina. Jeśli to konieczne, znieczulenie jest „rozszerzane”, do znieczulenia dożylnego dodaje się znieczulenie wziewne (maska lub tchawica).
Korzyści ze znieczulenia ogólnego:
- Całkowite znieczulenie.
- Nie ma obawy przed interwencją.
Wady znieczulenia ogólnego:
- Niebezpieczeństwo aspiracji treści żołądkowej (dlatego wszystkie interwencje wykonywane są na pusty żołądek).
- Często długie i bolesne wyjście ze znieczulenia (zwłaszcza u małych dzieci). W okresie pooperacyjnym mogą wystąpić wymioty, osłabienie, zawroty głowy.
- Toksyczne działanie leków znieczulających - po znieczuleniu wziewnym wiele dzieci cierpi z powodu koszmarów sennych, zaburzeń snu.
Adenotomia endoskopowa
Obecnie coraz częściej stosuje się adenotomię endoskopową. Ze względu na większą dokładność i mniej inwazyjności tego typu interwencje otrzymują tylko pozytywne opinie od rodziców dzieci-pacjentów.
Niektóre dzieci muszą ponownie usunąć roślinność gruczołową, ponieważ migdałek gardłowy ma zdolność wzrostu po adenotomii. W przypadku readenotomii niezbędna jest chirurgia endoskopowa. Niestety nie wszystkie instytucje zapewniające opiekę laryngologiczną dzieciom mają sprzęt endoskopowy.
Adenotomia endoskopowa jest bardzo skuteczna w przypadkach, gdy migdałki nie wyrastają do światła dróg oddechowych, ale rozprzestrzeniają się wzdłuż ściany śluzówki. Dzięki tej strukturze nie zakłócają oddychania, ale naruszają wentylację rurki słuchowej. Trwała dysfunkcja przewodu słuchowego prowadzi do zapalenia ucha i nabytej przewodzeniowej utraty słuchu.
Jak wykonuje się usuwanie gruczolaków endoskopowych?
Adenotomia endoskopowa w 99% przypadków przeprowadzana jest w znieczuleniu ogólnym. Ze względu na fakt, że jest to mniej inwazyjna i dokładniejsza interwencja, czas operacji oblicza się w dziesiątkach minut (a nie w kilku minutach, jak w konwencjonalnej adenotomii). Usuwanie starszych migdałków metodą endoskopową w znieczuleniu miejscowym jest możliwe u starszych dzieci, które mogą spokojnie i bez ruchu siedzieć przez 10–20 minut.
Po anemizacji błony śluzowej nosa i wprowadzeniu leku znieczulającego endoskop wprowadza się do jamy nosowej wzdłuż dolnego kanału nosowego. Najpierw lekarz bada migdałki, a następnie je odcina. Do resekcji przerośniętego migdałka gardłowego można stosować różne instrumenty endoskopowe: kleszcze do resekcji, elektrokoagulację, pętlę do resekcji. Wybór instrumentu zależy od wyposażenia aparatu endoskopowego i cech strukturalnych migdałka gardłowego. Być może endoskopowe usunięcie adenoidów przez usta.
Odmianą adenotomii endoskopowej jest adenotomia golarki. W przypadku tego typu interwencji endoskopowej jako narzędzie tnące używana jest golarka. Golarka to mikro nacięcie podobne do wiertła umieszczonego wewnątrz pustej rurki. Z boku rurki znajduje się otwór, przez który przechwytuje obracający się nóż i odcina tkaninę. Golarka jest podłączona do aspiratora (ssania), więc żadna usunięta tkanka nie dostaje się do światła dróg oddechowych, niebezpieczeństwo aspiracji zmniejsza się.
Po interwencji
Okres pooperacyjny po adenotomii jakiegokolwiek rodzaju przebiega prawie równo. Zdaniem rodziców i samych małych pacjentów ciężkość okresu pooperacyjnego zależy od rodzaju znieczulenia, a nie od sposobu usunięcia. Czasami dzieci przez długi czas wychodzą ze znieczulenia, krzyczą, płaczą. W okresie pooperacyjnym mogą wystąpić wymioty (często z połkniętą krwią), nudności, zawroty głowy. Jeśli dziecko było operowane w znieczuleniu ogólnym, po interwencji zostaje przeniesione do obserwacji na oddział intensywnej terapii, jeśli w znieczuleniu miejscowym zostanie natychmiast przeniesione do oddziału. 2-3 dni po zabiegu młodzi pacjenci są wypisywani do domu.
W przypadku korzystnego przebiegu okresu pooperacyjnego w domu konieczna jest odpowiednia dieta. Pomimo tego, że adenoidy były „w nosie”, a nie w jamie ustnej, odżywianie odgrywa dużą rolę w szybkim powrocie do zdrowia. W pierwszych dniach pooperacyjnych możesz dać dziecku tylko miękkie, puree: puree ziemniaczane, płatki zbożowe. Po 5-7 dniach można urozmaicić menu „miękkimi” daniami: makaronem, zwykłą owsianką, sufletem, jajecznicą i tak dalej. Przez cały okres pooperacyjny nie można podać:
- Gorące i zimne potrawy, choć niektórzy lekarze zalecają podawanie lodów w celu uzyskania efektu chłodzenia i znieczulenia.
- Napoje gazowane, skoncentrowane napoje owocowe i soki.
- Stałe jedzenie: krakersy, frytki, ciasteczka.
- Słone i pikantne potrawy.
Wszystkie te produkty, z wyjątkiem ciastek i krakersów, powodują przypływ krwi do błony śluzowej jamy ustnej i nosogardzieli, co może powodować późne krwawienie pooperacyjne. Ciasteczka, chipsy i krakersy uszkadzają błonę śluzową jamy ustnej i gardła.
Oprócz diety, w okresie pooperacyjnym dziecko musi przestrzegać łagodnego trybu fizycznego. Zabrania się odwiedzania basenu, łaźni, sauny; nie możesz siedzieć długo w wannie lub pod gorącym prysznicem. Aktywność fizyczna powinna być umiarkowana - nie jest konieczne zmuszanie dziecka do siedzenia lub leżenia przez cały dzień, pozwól mu się poruszać, zgodnie z jego samopoczuciem.
W celu prawidłowej regeneracji tkanek po adenotomii zwykle nie jest potrzebne żadne leczenie. Nie trzeba spłukiwać nosa ani próbować dostać się do nosogardzieli. Powierzchnia rany pokryta jest nalotem fibryny, pod nią powstają nowe tkanki, kwitnienie jest stopniowo odrzucane, niepostrzeżenie dla samego dziecka. W przypadku silnego bólu można podać dziecku paracetamol lub ibuprofen (nadal istnieją dobre recenzje na temat leków Panadol i Ibuklin).
Jeśli nagle mały pacjent ma gorączkę lub nieprzyjemny zapach z ust lub nosa, należy skonsultować się z lekarzem.
Przed skonsultowaniem się z lekarzem możesz delikatnie wypłukać jamę nosową (Aquamaris, Salin, Rinolux, Delufen). Niepożądane jest mycie nosa za pomocą strzykawki, strzykawki lub innych „gwałtownych” metod. Silny strumień płynu może uszkodzić warstwę fibryny i spowodować krwawienie.
Adenotomia jest niezbędną interwencją w przypadku skomplikowanego przerostu gruczolaka. Powikłania przerostu migdałków obejmują: częste zapalenie ucha, zaburzenia słuchu i oddychania przez nos, zmiany w czaszce twarzy i zgryz. Jaki rodzaj adenotomii wybrać i jakiego rodzaju znieczulenia użyć - wybór należy do rodziców i lekarza prowadzącego. Opinie lekarzy na temat chirurgii endoskopowej wskazują na zalety tej metody w przypadku „płaskich” migdałków gardłowych lub readenotomii. Wczesny okres pooperacyjny jest trudniejszy u dzieci poddawanych znieczuleniu ogólnemu, późny okres pooperacyjny jest taki sam dla każdego rodzaju znieczulenia. Terminowo wykonywana adenotomia jest bezpośrednim sposobem na wyzdrowienie i skuteczne zapobieganie powikłaniom.
4 najbezpieczniejsze metody chirurgiczne do usuwania migdałków gardłowych u dzieci
Wielu rodziców napotyka na wzrost gruczolaka, ale niewielu rozumie, co oznacza ten termin. Jeszcze więcej pytań do matek i ojców pojawia się, gdy lekarz zaleca usunięcie migdałków. Oczywiście każda operacja w dzieciństwie jest poważnym testem dla ciała dziecka i dla układu nerwowego rodziców. Lecz czasami leczenie chirurgiczne jest jedynym właściwym wyborem.
Ostateczna decyzja - zaakceptowanie operacji lub kontynuacja leczenia zachowawczego - podejmowana jest przez rodziców. Muszą zrozumieć, z czym mają do czynienia, czego mogą oczekiwać od operacji i kiedy mogą zostać opóźnione, i kiedy powinni natychmiast udać się do lekarza. Zwłaszcza, że istnieją wyraźne wskazówki dotyczące operacji.
Czym są adenoidy
W jamie ustnej i nosogardzieli znajdują się skupiska tkanki limfatycznej - migdałki. Pierścień limfatyczny gardła składa się z 6 migdałków, których główną funkcją jest ochrona. Migdałki znajdujące się na drodze wdychanego powietrza chronią organizm przed wejściem czynników zakaźnych.
Zdarza się, że częste przeziębienia prowadzą do zmniejszenia funkcji tkanki limfoidalnej, a samo ciało migdałowate rośnie. Najbardziej znanymi migdałkami są palatyny, a ich zapalenie nazywa się zapaleniem migdałków lub bólem gardła. Do wykrywania powiększonych migdałków podniebiennych nie są potrzebne specjalne badania. Aby postawić diagnozę, pediatra musi po prostu zajrzeć do ust dziecka.
Sytuacja z migdałkami jest bardziej skomplikowana, ponieważ migdałki są proliferacją pojedynczego ciała migdałowatego, które znajduje się w nosogardzieli. Widzenie stanu patologicznego migdałka gardłowego bez specjalnych luster jest niemożliwe. Ale objawy migdałków są bardzo specyficzne, rodzice sami mogą podejrzewać chorobę.
Jak rozpoznać migdałki u dzieci?
Zgadywanie wzrostu migdałków gardłowych jest łatwe, wystarczy zwracać uwagę na dziecko i znać główne objawy migdałków gardłowych u dzieci.
- Przekrwienie nosa.
Powiększone ciało migdałowate zapobiega swobodnemu przepływowi powietrza, dziecko staje się trudne do oddychania przez nos. Zator może wystąpić na tle kataru, obfitego wydzieliny surowiczej lub bez objawów katar.
Choroba prowadzi do pogorszenia błony śluzowej nosa, łuków podniebiennych i konchy. Często występuje nieżyt nosa, zapalenie zatok, które jest trudne do wyleczenia.
Niedostateczne zaopatrzenie w tlen wpływa na jakość snu, dziecko nie śpi dobrze, a koszmary często na niego cierpią. Rano dziecko budzi się zirytowane i nastrojowe, ogólny stan dziecka jest zaburzony. Chrapanie, zmiany w oddychaniu, ataki uduszenia związane z cofaniem się korzenia języka.
Często rodzice zwracają uwagę na zmianę głosu dziecka, dziecko zaczyna nosowo.
Przerośnięta tkanka limfoidalna zamyka otwór rurki słuchowej, pogarsza się słuch dziecka. Ból ucha, objawy zapalenia ucha.
W przypadku zakaźności na zarośniętej tkance występuje zapalenie gruczołowe. Zapalenie migdałków prowadzi do wzrostu temperatury ciała, zwiększenia liczby węzłów chłonnych i zatrucia.
Przy długim procesie rozwój tkanki kostnej twarzy jest osłabiony, dolna szczęka jest wydłużona, okluzja jest osłabiona. Dziecko przyzwyczaja się do uchylania ust, jest twarz „adenoidalna”. Gdy leczenie rozpocznie się na czas, zmiany te można odwrócić. Jeśli leczenie nie zostanie przepisane na czas, dziecko pozostanie na zawsze z konsekwencjami adenoidów.
Dziecko jest stale w warunkach braku tlenu, co znajduje odzwierciedlenie w ogólnym stanie i samopoczuciu dziecka. Często dzieci mają niedokrwistość, problemy z apetytem.
- Pogorszenie ogólnego stanu dziecka.
Stały brak tlenu objawia się zmęczeniem, młodsze dzieci spowalniają tempo rozwoju.
Stopnie migdałków u dzieci
Badając dziecko, lekarz wskazuje, w jaki sposób migdałek gardłowy jest powiększony i wskazuje stopień adenoidów w diagnozie.
Migdałki gardłowe są umiarkowanie powiększone, w ciągu dnia dziecko nie odczuwa dyskomfortu. Pierwsze objawy pojawiają się w nocy, gdy występują oznaki niewydolności oddechowej.
Ciało migdałowate jest znacznie powiększone, pokrywając 2/3 wysokości kanałów nosowych. Objawy nasilenia choroby, zaburzenia oddychania w dzień iw nocy, pojawia się chrapanie. Dziecko często uchyla usta.
Powiększona formacja zamyka prawie całkowicie przepływ powietrza do nosogardzieli. Dziecko oddycha otwartymi ustami, powietrze wchodzi tylko przez jamę ustną.
Czy operacja jest konieczna?
Znaczny wzrost migdałków prowadzi do poważnych powikłań, które wpływają na zdrowie i jakość życia dziecka. Ale czy usunąć adenoidy dziecka czy poradzić sobie z leczeniem zachowawczym?
Na całym świecie istnieją wyraźne wskazania do usuwania migdałków gardłowych u dzieci.
Wskazania do usuwania migdałków u dzieci są następujące.
- Trudne oddychanie przez nos.
- Zaburzenia snu, zmiany w oddychaniu w nocy, duszność, chrapanie.
- Upośledzenie słuchu, powtarzające się epizody zapalenia ucha.
- Zapalenie zatok, częste zaostrzenia choroby.
- Zmiana kości czaszki twarzy, twarz typu „adenoid”.
Podejmując decyzję o usunięciu migdałków gardłowych u dziecka, zwróć uwagę na oddech dziecka. Jeśli dziecko ma epizody duszności, opóźnienie interwencji staje się niebezpieczne dla zdrowia.
Otolaryngolog pomoże Ci wybrać właściwe leczenie, biorąc pod uwagę wiek dziecka, jego stan kliniczny i badanie wzrokowe migdałków gardłowych. Badając migdałki i podejmując decyzję o usunięciu migdałków u dziecka, lekarz ocenia stan migdałków gardłowych.
Jeśli podczas badania migdałków lekarz zwraca uwagę na obrzęk, obecność ropy i śluzu, objawy zapalenia, operację należy odroczyć. Powrót do tego problemu następuje po zniknięciu objawów zapalenia.
Kiedy najlepiej usunąć adenoidy u dziecka?
Aby osiągnąć dobre wyniki, należy starannie wybrać czas usunięcia adenoidów w nosie dziecka. Ta operacja jest przeprowadzana zgodnie z planem, co oznacza, że musisz wybrać czas, w którym dziecko nie jest chore. Nie zgadzaj się na interwencję, jeśli okruchy wykazują oznaki nieżytu nosa, zaostrzenie chorób przewlekłych.
Ponieważ dzieci są chore przez długi czas, trudno jest wybrać odpowiedni moment na operację. Często okres absolutnego zdrowia dziecka przypada na miesiące letnie.
W jakim wieku dzieci usuwają migdałki?
Skuteczność operacji zależy w znacznym stopniu od wieku dziecka. Nie ma potrzeby przeprowadzania operacji u dziecka w wieku poniżej 2 lat, ponieważ migdałek gardłowy zawiera tkankę limfoidalną, która tworzy obronę immunologiczną organizmu.
Migdał nosowo-gardłowy osiąga maksymalny rozmiar w wieku od 3 do 7 lat. W tym wieku możliwe są powtarzające się epizody choroby.
U dzieci w wieku powyżej 7 lat aktywność tkanki limfatycznej jest znacznie zmniejszona, a ryzyko nawrotu choroby jest zmniejszone.
Leczenie migdałków gardłowych u dzieci
Jedną z przyczyn pojawienia się migdałków są infekcje pochodzenia bakteryjnego i wirusowego. Właściwe racjonalne leczenie infekcji układu oddechowego przyczynia się do odwrotnego rozwoju powiększonego migdałka. Jeśli dziecko jest chore przez długi czas i często, ciało migdałowate po prostu nie ma czasu na powrót do normalnej wielkości.
Do leczenia migdałków gardłowych należy podchodzić w sposób złożony. Lekarze zalecają przyjmowanie leków w połączeniu z fizjoterapią. Często wyznaczane krople zwężające naczynia, płukanie nosa, środki przeciwbakteryjne. Z procedur fizjoterapii zalecono UFO, UHF, elektroforezę.
W przypadku zapalenia gruczolakowatego o etiologii alergicznej stosowanie leków przeciwhistaminowych ma dobry wynik. Z pomocą leków przeciwalergicznych zmniejsza się obrzęk, ciało migdałowate nabiera normalnych rozmiarów.
Jeśli migdałki znacznie wzrosły i zakłócały normalne życie, kwestia chirurgicznego leczenia choroby. Tak jak w przypadku każdej operacji, istnieją pewne przeciwwskazania do usunięcia migdałków gardłowych (adenotomia).
Przeciwwskazania do adenotomii
- Choroby zakaźne.
Ostre zapalenie gruczołowe, zapalenie migdałków, nieżyt nosa lub zaostrzenie jakiejkolwiek choroby przewlekłej wymagają opóźnienia operacji.
- Epidemie chorób zakaźnych.
Nie należy przeprowadzać operacji pośród chorób zakaźnych, grypy. Wskazane jest, aby poczekać na lepszy czas na procedurę.
- Mniej niż 1 miesiąc po szczepieniu.
W przypadku adenotomii lepiej jest wybrać czas, w którym ciało dziecka jest gotowe w pełni oprzeć się zwiększonemu obciążeniu układu odpornościowego. Okres po szczepieniu nie jest najlepszym czasem na jakąkolwiek interwencję chirurgiczną.
Każda złośliwa choroba, zwłaszcza choroba krwi, jest poważnym przeciwwskazaniem do leczenia chirurgicznego.
Konieczne jest odroczenie interwencji, jeśli dziecko ma jakiekolwiek objawy alergii.
Sposoby usuwania migdałków gardłowych u dzieci
Przy wyborze leczenia chirurgicznego rodzice powinni zdecydować o sposobie usunięcia tkanki limfatycznej. Obecnie oprócz tradycyjnej chirurgii istnieją inne sposoby interwencji w celu usunięcia migdałków gardłowych. Otolaryngolog może być w stanie pomóc w wyborze, który zasugeruje dziecku najlepszy sposób.
Klasyczna obsługa
Taka operacja odbywa się zwykle w znieczuleniu miejscowym. Lekarz chwyta zarośniętą tkankę specjalnym skalpelem w kształcie pierścienia i odcina go. Czas trwania interwencji jest niewielki - do 10 minut, ale wady tej metody są oczywiste.
Wady metody:
- wycięcie występuje prawie ślepo, dlatego wymaga wysokiej dokładności i profesjonalizmu lekarza prowadzącego;
- wyraźny zespół bólowy;
- ryzyko krwawienia;
- Ponieważ operacja jest znieczulana w znieczuleniu miejscowym, ryzyko urazu psychicznego jest wysokie.
Metoda Plus:
- niska cena, metoda jest dostępna dla absolutnie każdego w każdym wieku.
Endoskopowe usunięcie migdałków gardłowych u dzieci
Usunięcie migdałków u dzieci za pomocą endoskopu jest nowoczesną metodą, która skutecznie eliminuje problem.
Zalety tej metody są następujące.
Podczas interwencji dziecko śpi i nie odczuwa bólu, szybko zapomina o operacji. Nowoczesne metody znieczulenia mają krótką akcję, po kilku godzinach nie ma śladu znieczulenia.
Podczas zabiegu lekarz ma możliwość monitorowania interwencji, eliminacji krwawiących tkanek. Ryzyko niepełnego usunięcia migdałków zmniejsza się, zmniejsza się częstotliwość nawrotów, ponowne wzrosty.
- Szybki wypis ze szpitala.
W przypadku braku powikłań dziecko jest wypisywane do domu 3-5 dni po zabiegu.
Wady:
- wysokie koszty eksploatacji.
Laserowe usuwanie adenoidów
Do tej operacji używa się specjalnego skalpela laserowego. Pod wpływem skalpela tkanka jest ogrzewana i niszczona.
Korzyści są następujące.
Nawet małe wzrosty można usunąć.
Laser ma właściwości dezynfekujące, niszczy drobnoustroje chorobotwórcze, co zapobiega powikłaniom zakaźnym.
- Minimalne ryzyko krwawienia.
Laser natychmiast „zamyka” naczynia w miejscu nacięcia, nie są potrzebne dodatkowe środki, aby zapobiec krwawieniu.
Promień lasera natychmiast niszczy komórki nerwowe w miejscu nacięcia, więc nie ma wyraźnego bólu.
Po dniu dziecko może rozpocząć swoje zwykłe czynności, a po 2-4 tygodniach następuje całkowite wyleczenie migdałków.
Wady:
- Jeśli wzrost jest znaczący, leczenie laserem może nie wystarczyć. W takich przypadkach odwołano się do klasycznego lub endoskopowego usunięcia;
- koszt działania.
Krioterapia migdałków gardłowych u dzieci
Krioterapia, czyli usuwanie migdałków z ciekłym azotem, jest nowoczesnym, praktycznie bezbolesnym sposobem pozbycia się niewielkich wzrostów. Operacja u dzieci jest prosta. W pozycji siedzącej do ust dziecka wkłada się specjalną rurkę i usuwa się z niej migdałki.
Zalety tej metody są następujące.
Ciekły azot zamraża komórki nerwowe i zatyka naczynia krwionośne, dzięki czemu dzieci mogą łatwo przejść operację.
- Krótki czas trwania procedury.
Czas trwania ekspozycji na ciekły azot przez 2-3 sekundy, operacja jest powtarzana kilka razy w odstępie 1-2 minut.
Po manipulacji lekarz bada błonę śluzową dziecka i uwalnia ją do domu. Całkowite wyleczenie migdałków trwa 2-4 tygodnie.
Wady:
- niemożność obsługi dużych adenoidów;
- koszt działania.
Okres przywracania
Jak szybko dziecko wróci do normy po operacji zależy od rodzaju operacji, wielkości migdałków i odporności organizmu na dziecko. Wszyscy pacjenci otrzymują zalecenia, dzięki którym proces gojenia jest szybszy.
Zalecenia po operacji są następujące.
Jeśli operacja jest wykonywana klasycznie lub endoskopowo, musisz być w łóżku pierwszego dnia po zabiegu. Chodzenie jest dozwolone kilka dni po operacji, a chodzenie do przedszkola lub szkoły jest co najmniej tydzień później. Ogranicz aktywność fizyczną na 2 tygodnie po interwencji.
Nie zapomnij o codziennym czyszczeniu zębów 2 razy dziennie. Aby uzupełnić higienę jamy ustnej i gardła, należy po posiłku opłukać roztworem dezynfekującym. Mycie kanałów nosowych solą fizjologiczną jest dozwolone 2-3 dni po interwencji.
- Unikaj ekstremalnych temperatur.
Jeśli operacja miała miejsce w zimnej porze roku, należy unikać przedłużonego pobytu dziecka w zimnie. Zabronione inhalacje termiczne, odwiedzanie basenów, saun, łaźni.
Konieczne jest unikanie produktów, które mogą zranić delikatną błonę śluzową po zabiegu. Zaleca się przyjmowanie wyłącznie płynnych, miękkich potraw w postaci ciepła. Doskonale nie łagodne zupy, płatki, warzywa na parze. Niektórzy eksperci zalecają jeść zimne jedzenie, lody w 2-3 dni po zabiegu. Przyczynia się to do szybkiego gojenia się ran.
Wniosek
Adenoidy - bardzo częsta choroba wśród często chorych dzieci. Pytanie, czy usunąć adenoidy i jak najlepiej to zrobić, pojawia się u wielu rodziców. O tym, czy konieczne jest leczenie chirurgiczne, czy też nie można stosować leków, decyduje indywidualnie każdy otolaryngolog.
Czasami opóźnienie interwencji prowadzi do poważnych konsekwencji, może być niebezpieczne dla życia okruchów. Terminowe usunięcie migdałków u dzieci gwarantuje zdrowie i bezpieczeństwo.