Cechy przebiegu obustronnego zapalenia płuc

Obustronne zapalenie płuc jest procesem zapalnym, który wpływa na oba płuca. Jest to poważna choroba, która charakteryzuje się silnym zatruciem organizmu i zaangażowaniem dużej ilości tkanki w proces patologiczny. A niebezpieczeństwo tego stanu jest trudne do przecenienia!

Obustronne zapalenie płuc nazywane jest również lobarem z powodu podobieństwa ognisk zapalnych z „okruchami”. Skuteczność terapii i rokowanie w dużej mierze zależy od terminowości poszukiwania pomocy medycznej.

Etiologia choroby

Co to jest obustronne zapalenie płuc i co je powoduje? Przyczynami rozwoju obustronnego zapalenia płuc są często czynniki zakaźne: bakterie, wirusy, pierwotniaki. Najczęstszym patogenem jest pneumokok (Streptococcus pneumoniae) i wiąże się on z wysokim (do 20%) odsetkiem zgonów tej choroby.

Ze względu na osłabienie odpowiedzi immunologicznej możliwe jest przyłączenie innych mikroorganizmów, co nazywa się mieszaną infekcją. Wśród nich są:

• Klebsiella;
• chlamydia;
• mukoplazma;
• Staphylococcus aureus;
• Coxilla burnetii;
• Legionella pneumophila;
• E.coli.

Wszystkie te prawdopodobne czynniki zakaźne muszą być brane pod uwagę przy przepisywaniu terapii patogenetycznej. W końcu prawdopodobieństwo śmierci w zakażeniach mieszanych znacznie wzrasta.

Wirusowe zapalenie płuc ma nieco inną etiologię. Najczęściej występuje na tle chorób immunologicznych, takich jak HIV lub cukrzyca. Ten typ choroby jest spowodowany zakażeniem wirusem cytomegalii. Przyczyną procesu zapalnego płuc podczas zmniejszania odporności organizmu jest flora grzybowa.

Czynniki ryzyka

Oczywiście nie każda osoba, nawet w okresie okrucieństw infekcji układu oddechowego, ma szansę na obustronne zapalenie płuc. Istnieje wiele czynników, które znacząco zwiększają to prawdopodobieństwo:

1. Ogólny spadek odporności, w tym z powodu stanów neurotycznych.
2. Hipotermia
3. Częste choroby układu oddechowego.
4. Pracuj w zakurzonych lub bardzo wilgotnych warunkach.
5. Połknięcie oskrzeli ciała obcego lub oparzenie dróg oddechowych podczas wydechu substancji drażniących.
6. Reakcje alergiczne.
7. Patologia autoimmunologiczna.

Lekarze obawiają się wystąpienia zapalenia płuc u niemowląt i emerytów w pierwszym roku życia. Te dwie grupy populacji różnią się znacznie ograniczonymi funkcjami ochronnymi, co jest niebezpieczne w rozwoju powikłań zarówno samej choroby, jak i agresywnej terapii.

Klasyfikacja

Obustronne zapalenie płuc można sklasyfikować według czynnika sprawczego procesu, objętości chorej tkanki, a nawet czasu wystąpienia.

W zależności od rodzaju patogenu izolowane jest wirusowe, bakteryjne, grzybicze zapalenie płuc wywołane przez robaki lub pierwotniaki, a także mieszana geneza. Z lokalizacją sytuacja jest nieco inna:

• ogniskowy;
• segmentowy lub wielosegmentowy (proces zapalny nie wykracza poza segment);
• dzielić;
• całkowite zapalenie płuc i całkowite.

I zgodnie z ciężkością przebiegu choroby, przyjmować lekki, umiarkowany, ciężki i skrajnie ciężki stopień. Wszystkie te niuanse pozwalają przepisać właściwe leczenie obustronnego zapalenia płuc.

Patogeneza

Obustronne zapalenie płuc charakteryzuje się transmisją drogą powietrzną. Patogeny przenikają nie tylko do oskrzeli, ale także wpływają na pęcherzyki. Czynniki zakaźne infekują wyściółkę nabłonkową dróg oddechowych i niszczą ją. Zatem funkcja barierowa tkanki jest zredukowana do zera, a nadmierna produkcja śluzu chroni bakterie lub same wirusy przed działaniem makrofagów.

Mikroorganizmy, które rozmnażają się z niewiarygodną prędkością, wnikają w szczeliny. Zablokowanie światła oskrzeli o różnym kalibrze prowadzi również do powstawania i wzrostu zmian płucnych. Wszystkie te czynniki powodują zaburzenia układu wymiany gazowej i niedotlenienie tkanek.

Obraz kliniczny

Objawy obustronnego zapalenia płuc występują stosunkowo szybko od chwili, gdy czynnik zakaźny dostanie się do organizmu. Choroba debiutuje wysoką gorączką (38 0 i więcej) i zespołem ciężkiego zatrucia. Pacjenci skarżą się na poważne osłabienie, zmęczenie, nadmierne pocenie się, zaburzenia snu i zaburzenia apetytu. Niektóre mogą mieć zaburzenia dyspeptyczne: nudności, wymioty, ból w nadbrzuszu.

Najważniejszą w tej chorobie jest wzorzec oddechowy. Obustronne zapalenie płuc zaczyna się od nasilenia duszności i objawów niewydolności oddechowej. Wraz z postępem stanu patologicznego łączy się mokry kaszel i ból w klatce piersiowej, częstość ruchów oddechowych staje się częstsza, pojawia się bladość skóry i sinica trójkąta nosowo-wargowego. W ciężkich przypadkach oddychanie staje się tak głośne, że nawet z daleka słychać bulgotanie na mokro.

Nasilenie objawów zależy od ciężkości choroby. W łagodniejszych postaciach występują tylko gorączka podgorączkowa i gorączkowa z lekkim pogorszeniem stanu zdrowia. Duszność i inne problemy z oddychaniem występują tylko podczas ćwiczeń.

W przypadku umiarkowanych i ciężkich postaci, objawy zatrucia są wyraźne, a temperatura wzrasta do 390 i powyżej. Sinica trójkąta nosowo-wargowego, duszność, osłabienie i nasilenie niewydolności oddechowej nieustannie niepokoi pacjenta, a także zmniejsza apetyt, ospałość i osłabienie. Pojawiają się zmiany równowagi elektrolitowej krwi, kwasica może się zwiększyć.

Powikłane zapalenie płuc charakteryzuje się ciężką niewydolnością oddechową i sercowo-naczyniową z objawami zespołu toksycznego. Możliwy rozwój wstrząsu zakaźnego i toksycznego. Ten stan jest przyczyną śmierci, zwłaszcza jeśli dzieci są chore.

Kryteria diagnostyczne

Obustronne zapalenie płuc można zdiagnozować poprzez połączenie objawów klinicznych i danych laboratoryjnych. Konieczna jest ocena szeregu objawów specyficznych dla tego typu choroby:

• wzrost temperatury do liczby gorączkowej przez trzy dni;
• szybki oddech z udziałem mięśni pomocniczych;
• wyraźne oznaki zatrucia.

Lokalne objawy mogą wskazywać na lokalizację procesu. Tutaj ważne jest, aby wziąć pod uwagę:

• skrócenie dźwięku uderzeniowego w zaatakowanej tkance (na przykład obustronne zapalenie płuc o niższym płacie charakteryzuje się zmianami w dolnej części płuc po obu stronach);
• zmieniają się również schematy oddychania i przewodzenie dźwięku;
• delikatne rzęsy lub trzeszczenie (hałas tarcia opłucnej);
• asymetria.

Najbardziej dostępną z obiektywnych metod diagnostycznych pozostaje badanie rentgenowskie. Zostanie on wykonany w dwóch projekcjach (bocznych i bezpośrednich) i pozwoli dokładnie zobrazować lokalizację i rozmiar ogniska zapalnego. Wskazane jest dwukrotne przypisanie promieni rentgenowskich w celu określenia dynamiki stanu i określenia czasu trwania leczenia.

Diagnostyka różnicowa obustronnego zapalenia płuc u dorosłych przeprowadzana jest za pomocą ARVI, zapalenia oskrzeli, a u dzieci warto odróżnić chorobę od zapalenia oskrzelików. SARS charakteryzuje się gorączką i syndromami zatrucia, ale niewydolność oddechowa nie rozwija się i nie ma zmian w tkance płucnej.

Obraz kliniczny obustronnego zapalenia płuc i zapalenia oskrzeli jest podobny, dlatego trudno je odróżnić. Ale w przypadku tych ostatnich zmiany ogniskowe w tkance płucnej nie są określane za pomocą badania rentgenowskiego, lecz jedynie wzmocnienie wzorca płucnego. Zapalenie oskrzelików rozpoznaje się głównie u dzieci nie starszych niż 1 rok życia. Nasilenie objawów klinicznych jest podobne do przebiegu zapalenia płuc, ale miejscowe zmiany również nie są widoczne.

Metody terapii

Obustronne zapalenie płuc najlepiej leczyć w warunkach szpitalnych. W ten sposób możliwe jest monitorowanie dynamiki stanu, co jest szczególnie ważne w leczeniu dzieci i osób w wieku. W końcu zapalenie płuc u osób starszych może być naznaczone rozwojem poważnych powikłań, a nawet być śmiertelne. Istnieje wiele wskazań do hospitalizacji, które stanowią podstawę hospitalizacji:

1. Wiek do 1 roku.
2. Jeśli przebieg choroby jest skomplikowany przez ciężkie.
3. Zaostrzenie przewlekłych chorób somatycznych.
4. Niekorzystny ogólny stan zdrowia: osłabione ciało, złe nawyki, aspołeczny styl życia.
5. Niezdolność do zapewnienia niezbędnej pomocy w wymaganej wysokości w domu.

Antybiotykoterapia jest kluczem do właściwego i całkowitego leczenia zapalenia płuc. Wybór leku jest przeprowadzany empirycznie, ponieważ ważne jest, aby natychmiast zacząć wpływać na samą przyczynę choroby. Najczęściej stosowane cefalosporyny ostatniej generacji to makrolidy, penicyliny i aminoglikozydy. Droga podania zależy od ciężkości choroby. W przypadku infekcji mieszanych wymagana jest kombinacja kilku grup leków (na przykład antybiotyki + leki przeciwrobacze). Skuteczność przepisanej terapii można ocenić już 2 dni po pierwszej dawce. W przypadku braku pożądanego rezultatu lek można wymienić, a nawet cały schemat leczenia. Niezależnie od tego, jak długo trwa terapia antybiotykowa, warto dodać probiotyki do schematu leczenia, aby zapobiec dysbakteriozie.

Równie ważna jest korekcja powikłań i rozwój niewydolności serca i układu oddechowego. W przypadku nieprawidłowego działania układu sercowo-naczyniowego przepisywane są preparaty i środki kardiotropowe, które pomagają poprawić mikrokrążenie. Aby zmniejszyć zespół zatrucia, należy przepisać dożylny wlew Reosorbilact lub innych roztworów koloidalnych. Pożądany efekt przynosi wymuszoną diurezę.

Aby zwalczyć niewydolność oddechową zalecono leki mukolityczne i leki rozszerzające oskrzela. Przyczyniają się do rozcieńczenia plwociny i ułatwiają jej usunięcie. W ten sposób przywracana jest normalna przepuszczalność wszystkich części dróg oddechowych. W ciężkich przypadkach choroby przepisywane jest dodatkowe natlenienie za pomocą respiratora lub maski tlenowej.

Powrót do zdrowia po terapii

Prognozy powrotu do zdrowia i życia podczas wykonywania wszystkich wizyt lekarskich są korzystne. Ważne jest, aby szukać pomocy medycznej i obawiać się samouzdrowienia. Obustronne zapalenie płuc w dolnej części płodu nie podlega leczeniu objawowemu, a tym bardziej przy pomocy środków ludowych. Gorące buliony są dobre tylko do utrzymania ogólnego stanu, ale nie jako główna metoda.

Kiedy dołączasz do procesu ropno-destrukcyjnego lub rozwoju odmy opłucnowej, szanse na pełne wyzdrowienie są znacznie zmniejszone. Zniszczenie tkanki płuc wielokrotnie obciąża przebieg procesu zapalnego, a konsekwencje takiego stanu mogą być rozczarowujące.

Wydawca: Vera Pavlova

Czy zapalenie płuc jest wirusowe, szczegółowy opis, a także skuteczne sposoby identyfikacji i leczenia choroby

Wirusowe zapalenie płuc jest rzadką, ale niebezpieczną chorobą. Z reguły narażone są na to narażone grupy ludności: dzieci, przewlekli pacjenci, pacjenci z niedoborem odporności. W przeciwieństwie do klasycznego zapalenia płuc, wirusowe zapalenie płuc ma swój własny przebieg kliniczny, diagnozę i leczenie. Rozważmy szczegółowo charakterystyczne cechy choroby, pierwsze oznaki i objawy, co i jak leczyć w przypadku różnych form choroby, a także jak jest ona przenoszona podczas zakażenia i jak nie zostać zarażonym zdrową osobą.

Co to jest i jest zaraźliwe dla innych

Zapalenie płuc jest chorobą zapalną tkanki płucnej.

POMOC! W zapaleniu płuc miąższ płuc bierze udział w procesie patologicznym - części składającej się z pęcherzyków płucnych, która jest odpowiedzialna za wymianę gazową.

Chociaż może to wynikać z różnych przyczyn, termin „zapalenie płuc” jest powszechnie używany do oznaczania ostrego procesu zakaźnego. Najczęstszymi patogenami zapalenia płuc są bakterie: powodują do 90% przypadków tej patologii. Rzadziej czynnikami wywołującymi zapalenie płuc są grzyby, pierwotniaki i wirusy.

Następujące wirusy są czynnikami zakaźnymi odpowiedzialnymi za rozwój zapalenia płuc:

• grypa;
• paragrypa;
• adenowirusy;
• rinowirusy;
• syncytialny wirus oddechowy;
• pikornawirusy;
• enterowirusy (grupa ECHO, Coxsackie);
• rzadziej zapalenie płuc jest spowodowane odrą, ospą wietrzną, wirusem cytomegalii itp.

Wirusowe zapalenie płuc występuje rzadko u dorosłych pacjentów z dobrze funkcjonującym układem odpornościowym i bez ciężkich chorób współistniejących. Zagrożone są dzieci, które stanowią 80-90% pacjentów.

Źródłem zakażenia jest zazwyczaj chory człowiek, który wytwarza wirusy w środowisku. Główne mechanizmy rozprzestrzeniania wirusowego zapalenia płuc:

• w powietrzu (aerozol): dominujący sposób przenoszenia, odpowiedzialny za większość przypadków choroby;
• kontakt z gospodarstwem domowym: poprzez wspólne artykuły gospodarstwa domowego
• krwiotwórczy i limfogenny: przez przenikanie środka wirusowego do tkanki płucnej z innych źródeł w ludzkim ciele z przepływem krwi lub płynem limfatycznym.

WAŻNE! Wirusowe zapalenie płuc często łączy się z bakteryjną infekcją wirusową.

Okres inkubacji u dorosłych i dzieci, tj. przedział czasu od wniknięcia patogenu do organizmu, aż pojawią się pierwsze objawy kliniczne, zależy od źródła zakażenia i może się znacznie różnić. W przypadku zapalenia płuc typu grypa średnio wynosi 1-4 dni, w przypadku adenowirusa - od 1 dnia do 2 tygodni, w przypadku paragrypy - od 12 godzin do 6 dni, w przypadku wirusa cytomegalii - do 2 miesięcy.

Zapalenie płuc jest zwykle poprzedzone zaburzeniem funkcji ochronnych organizmu:

1. Zakłócenie miejscowych i ogólnych systemów immunologicznych, przeciwzapalnych: zmniejszona synteza interferonów, immunoglobulin, lizozymu.
2. Wada transportu śluzowo-rzęskowego: usunięcie patologicznych substancji z tkanki przez ruch rzęsek nabłonka i produkcja specyficznego śluzu.
3. Naruszenie struktury i funkcji środka powierzchniowo czynnego: jest to złożony środek powierzchniowo czynny, który jest niezbędny do utrzymania normalnego funkcjonowania pęcherzyków i zapewnienia wymiany gazowej.
4. Rozwój reakcji zapalnych układu immunologicznego: przyczynia się do powstawania kompleksów immunologicznych atakujących miąższ płucny.
5. Zaburzenia w mikrokrążeniu i metabolizm komórkowy: powoduje zastój krwi w naczyniach włosowatych płuc i gromadzenie się patologicznych produktów przemiany materii, które są korzystnym środowiskiem dla infekcji.

Mechanizmy te są wdrażane, gdy pacjent ma następujące czynniki predysponujące:

• choroby układu oddechowego (przewlekła obturacyjna choroba płuc, astma oskrzelowa) i układ sercowo-naczyniowy (przewlekła niewydolność serca);
• nadużywanie alkoholu i palenie;
• wrodzone wady rozwojowe (rozstrzenie oskrzeli, torbiele, przetoka dróg oddechowych);
• wady układu odpornościowego (pierwotne i wtórne niedobory odporności);
• współistniejące choroby zakaźne (zakażenie HIV);
• starość;
• niekorzystne środowisko ekologiczne i zagrożenia zawodowe.

Objawy zapalenia płuc u dorosłych i dzieci

Zaczyna się zapalenie płuc, zwykle z objawami banalnej ostrej infekcji dróg oddechowych. Pacjent obawia się zatkania nosa, bólu głowy, kaszlu, gorączki, osłabienia.

W obecności czynników ryzyka lub późnego leczenia objawy te są nasilone i rozwija się obraz kliniczny wirusowego zapalenia płuc.

Objawy wirusowego zapalenia płuc zależą od stopnia uszkodzenia miąższu (ogniskowe lub płatowe zapalenie płuc) i są podzielone na ogólne i płucne. W przypadku ogniskowego zapalenia płuc obszar procesu patologicznego jest ograniczony, w przypadku zapalenia płata lobarnego zaangażowany jest cały płat płucny. Wirusowe zapalenie płuc jest zwykle ogniskowe lub śródmiąższowe (tj. Pęcherzyki i struktury pośrednie są zaangażowane w proces patologiczny).

POMOC! Prawe płuco składa się z trzech płatów (górnego, środkowego, dolnego), lewego - dwóch (górnego i dolnego).

Typowe objawy to:

• gorączka: gorączka zwykle zaczyna się ostro, od pierwszych dni choroby. Zapalenie płuc typu Lobar charakteryzuje się wzrostem temperatury do 39 ° C i wyższym, z towarzyszącymi dreszczami i niewielkim wzrostem wieczorem. Gdy ogniskowa występuje umiarkowana reakcja temperaturowa, rzadko powyżej 38,5 ° C;
• zespół odurzający ogólny: debiut z pojawieniem się ogólnego osłabienia, zwiększone zmęczenie podczas normalnych ćwiczeń. Później, bóle, bóle stawów i kończyn (bóle mięśni, bóle stawów), bóle głowy, nocne poty łączą się. Często pacjent ma zwiększoną częstość akcji serca, niestabilność ciśnienia krwi. W ciężkich przypadkach mogą być związane objawy neurologiczne (splątanie, zaburzenia urojeniowe), moczowe (zapalenie nerek), trawienne (zapalenie wątroby) i inne układy ciała.

Objawy płucne wirusowego zapalenia płuc:

• kaszel: najczęstszy objaw zapalenia płuc o dowolnej etiologii. Początkowo ma charakter suchy, a następnie może stać się produktywny z trudną do oddzielenia śluzowatą plwociną o zielonkawym kolorze;
• duszność: może być całkowicie nieobecna lub powodować znaczny dyskomfort dla pacjenta, powodując zwiększenie częstości oddechów do 30-40 na minutę. W przypadku wyraźnej duszności z celem kompensacyjnym pomocnicze mięśnie oddechowe (mięśnie szyi, pleców, przedniej ściany brzucha) biorą udział w akcie oddychania;
• ból w klatce piersiowej: niepokoi pacjenta w spoczynku i zwiększa się podczas ruchu kaszlu. Przyczyną jest podrażnienie opłucnej (błona surowicza płuca) i nerwów międzyżebrowych. W zespole silnego bólu odpowiednia połowa klatki piersiowej pozostaje w tyle w akcie oddychania. Z lekkim bólem może być zupełnie nieobecny.

Obraz zapalenia płuc zależy od przyczynowego czynnika wirusowego choroby. W przypadku zakażenia adenowirusem pojawiają się objawy zapalenia błony śluzowej nosa i gardła, kaszlu, nasilenia i bolesności węzłów chłonnych szyjki macicy, gorączki, objawów zapalenia spojówek.

Powikłane zapalenie płuc, ospa wietrzna występuje z wyraźnym wzrostem temperatury ciała, bólu w klatce piersiowej, duszności i, czasami, krwioplucia. Zapalenie płuc typu Coreia może rozpocząć się jeszcze przed pojawieniem się wysypki i często jest powikłane zapaleniem opłucnej.

Zapalenie płuc w wirusie grypy rozwija się kilka dni po pierwszych objawach ostrej infekcji dróg oddechowych. Zapalenie płuc w przebiegu grypy charakteryzuje się ciężkim przebiegiem, gorączką, kaszlem z plwociną (w tym krwawą), bólem w klatce piersiowej, dusznością, niebieskawym zabarwieniem skóry.

W zależności od nasilenia objawów klinicznych u dorosłych i dzieci występuje 3 stopnie nasilenia wirusowego zapalenia płuc: łagodne, umiarkowane i ciężkie.

Obraz kliniczny zapalenia płuc u dzieci zależy w dużej mierze od wieku dziecka. U dzieci w pierwszych latach życia wirusowe zapalenie płuc jest jedną z najczęstszych chorób zakaźnych. Występowały wyraźne objawy: gorączka, przebarwienie skóry, zespół zatrucia (letarg, zmniejszona aktywność ruchowa, płaczliwość). Starsze dzieci cierpią na objawy charakterystyczne dla dorosłych pacjentów. Mają więcej objawów płucnych: kaszel, ból w klatce piersiowej, duszność itp.

Objawy choroby bez objawów

Dość powszechną opcją rozwoju wirusowego zapalenia płuc jest nieudany przebieg, który charakteryzuje się niewielką symptomatologią. Pacjent obawia się łagodnych objawów płucnych (lekki kaszel) na tle umiarkowanego naruszenia ogólnego stanu. Ponadto, przy braku objawów u dorosłych i dzieci, choroba może przebiegać bez gorączki lub do liczby podgorączkowej (nie więcej niż 38 ° C). Przerwany przebieg zapalenia płuc jest spowodowany miejscowym ogniskiem zakażenia w tkance płucnej.

Diagnostyka

POMOC! Wykrywanie i leczenie wirusowego zapalenia płuc jest praktykowane przez lekarzy ogólnych, pulmonologów, infekologów.

Podstawą diagnozy jest badanie lekarskie z gromadzeniem skarg i szczegółową historią choroby. Obiektywne badanie, lekarz może zidentyfikować następujące objawy zapalenia płuc:

• zmiana szumu oddechowego podczas osłuchiwania płuc: najbardziej charakterystyczne objawy to trzeszczenie („trzask”) podczas inhalacji, wilgotne rzędy (głównie drobne pęcherzyki) i osłabienie oddychania. Możliwy jest również hałas tarcia opłucnej, pojawienie się oddychania oskrzelowego;
• błękit skóry pacjenta, udział skrzydeł nosa i mięśni pomocniczych w akcie oddychania, wzrost częstości akcji serca.

W badaniach laboratoryjnych uwagę zwraca się przede wszystkim na zmiany w ogólnym badaniu krwi. Zmniejsza się liczba leukocytów z możliwym przesunięciem formuły stab na lewo, zmniejszeniem liczby limfocytów i eozynofili, wzrostem ESR.

W analizie biochemicznej krwi wzrasta stężenie markerów stanu zapalnego: CRP, LDH itd.

„Złotym standardem” w diagnostyce zapalenia płuc są metody obrazowania radiacyjnego: radiografia narządów klatki piersiowej w 2 projekcjach lub tomografii komputerowej. Pozwalają one dokładnie zidentyfikować obszar zapalenia tkanki płucnej, który jest wizualizowany jako ognisko zwiększonej gęstości. Charakterystycznym znakiem wirusowego zapalenia płuc jest uszczelnienie przegrody między pęcherzykami płucnymi, dlatego na radiogramie pojawia się wzór siatki.

Ostateczne określenie wirusowej etiologii zapalenia płuc jest niemożliwe bez identyfikacji wirusa patogenu. W tym celu stosuje się izolację hodowli wirusa za pomocą hodowli plwociny, krwi, materiału gardłowego do specjalnych pożywek odżywczych i diagnostyki serologicznej. W tym drugim przypadku surowica jest badana na obecność przeciwciał przeciwko różnym typom wirusów, które potwierdzają przyczynę zapalenia płuc.

WAŻNE! Rozpoznanie wirusowego zapalenia płuc opiera się na danych klinicznych, obrazie epidemiologicznym (tj. Analizie ogólnej zachorowalności), prześwietleniu klatki piersiowej narządów klatki piersiowej i wynikach testów serologicznych.

Leczenie

Przy łagodnym lub umiarkowanym nasileniu leczenie jest możliwe w warunkach ambulatoryjnych. W ciężkich przypadkach wymagana jest hospitalizacja w szpitalu.

Rozróżnia się następujące główne środki leczenia wirusowego zapalenia płuc:

Zrównoważona dieta: z wystarczającą zawartością białka i zwiększoną ilością płynu.

WAŻNE! W niektórych rodzajach wirusowego zapalenia płuc nie ma konkretnych leków przeciwwirusowych (adenowirusów, paragrypy, zapalenia płuc odry), więc ich cel nie jest odpowiedni. W tym przypadku wykonywane jest tylko leczenie objawowe.

Zasady leczenia wirusowego zapalenia płuc u dzieci są podobne. Dawkowanie leków zależy od wieku i masy ciała dziecka. W objawowym leczeniu małych dzieci lekami pierwszego rzutu obniżającymi temperaturę są ibuprofen i paracetamol (w syropie lub świecach).

Zapobieganie

Aby zminimalizować ryzyko wirusowego zapalenia płuc, należy przestrzegać następujących wytycznych:

• szczepienia: stosowanie szczepionek przeciwko czynnikom wirusowym pozwala uniknąć infekcji lub ciężkich zakażeń, takich jak grypa, odra, ospa wietrzna.

WAŻNE! Szczepienie jest najskuteczniejszym sposobem zapobiegania wirusowemu zapaleniu płuc. W niektórych przypadkach zapewnia roczną odporność podczas epidemii (grypa), w innych - przez całe życie (odra).

• zbilansowana dieta z dużą ilością witamin i pierwiastków śladowych;
• terminowa rehabilitacja ognisk przewlekłych zakażeń;
• ograniczenie wizyt w zatłoczonych miejscach w okresie niekorzystnym epidemicznie;
• higiena osobista (mycie rąk, odwiedzanie oddechu po miejscach publicznych);
• stosowanie medycznego (maść oksolinowa) i nielekowego sprzętu ochrony osobistej (maska).

Przydatne wideo

Przeczytaj więcej o wirusowym zapaleniu płuc w filmie poniżej:

Nietypowy przebieg wirusowego zapalenia płuc często prowadzi do późnego leczenia pacjenta przez lekarza. Powoduje to komplikację przebiegu choroby i może prowadzić do rozwoju działań niepożądanych. Terminowa diagnoza pomaga zminimalizować czynniki ryzyka i zalecić odpowiednie leczenie.

Wirusowe zapalenie płuc

Wirusowe zapalenie płuc jest chorobą, na którą wpływa dolne drogi oddechowe. Czynnikiem wywołującym chorobę są wirusy, które wywołują rozwój infekcji adenowirusowej, grypy i dolegliwości oddechowych. Patologie tego gatunku mają podobny obraz kliniczny i ostry przebieg. Na zapalenie płuc wywołane zakażeniem wirusowym najczęściej wpływają dzieci i pacjenci w wieku powyżej 65 lat.

Epidemiologiczne ogniska tej choroby występują jesienią i zimą. Wynika to z faktu, że w chłodnej porze roku liczba przypadków SARS wzrasta. Wirusowe zapalenie płuc jest pierwotne i wtórne. Ten ostatni jest diagnozowany, jeśli choroba stała się powikłaniem spowodowanym inną chorobą nieżytową. Według współczesnej klasyfikacji pierwotne zapalenie płuc dzieli się na łagodne i złośliwe.

Objawy kliniczne

Symptomatologia zależy od czynników, które spowodowały porażkę układu oddechowego układu oddechowego. Typowe objawy zapalenia płuc obejmują:

• wysoka temperatura ciała;
• kaszel;
• krew zawierająca plwocinę;
• ból podczas wdechu;
• duszność;
• sinica skóry.

Być może pojawienie się chorób współistniejących, w tym limfadenopatii, zapalenia gardła, nieżytu nosa, zapalenia spojówek. Stan dziecka często pogarsza się z powodu nudności, wymiotów, drgawek, objawów oponowych. W wirusowym zapaleniu płuc, wywołanym przez grypę, oba płuca są dotknięte chorobą.

Noworodki i niemowlęta są podatne na zapalenie płuc wywołane paragrypą. Charakteryzuje się umiarkowanymi objawami. W przypadku ciężkiej postaci choroby wirusowej pojawiają się wzrosty temperatury dziecka, drgawki i zaburzenia dyspeptyczne. Być może rozwój zespołu krwotocznego. Choroba postępuje bardzo szybko, przy braku terminowej terapii, śmierć następuje w pierwszych 5-7 dniach. Wynika to z faktu, że syncytialne zapalenie płuc wywołuje poważne powikłania. Szczególnie niebezpieczne jest obturacyjne zapalenie oskrzelików.

Z chorobami zakaźnymi dróg oddechowych rozwija się zespół bólowy. Objawy kliniczne pojawiają się 2-3 dni po wejściu wirusa do organizmu. Objawy wymienione powyżej są często uzupełniane przez dyskomfort w gardle, suchy kaszel, dreszcze, silny ból głowy, objawy przeziębienia. Stan pacjenta podczas zapalenia płuc poprawia się po kilku dniach: kaszel staje się produktywny, oskrzela zaczynają usuwać się z nagromadzonej plwociny.

Wirusowe zapalenie płuc może przestać oddychać. Dlatego też, z ostrym pogorszeniem stanu zdrowia, istnieje pilna potrzeba reanimacji. Młodzi pacjenci są hospitalizowani, gdy pojawiają się pierwsze objawy wirusowego zapalenia płuc. Diagnoza uwzględnia rodzaj infekcji wirusowej i czas trwania inkubacji.

Główne powody

Istnieje kilka wirusów, które mogą wywołać zapalenie płuc. Wśród nich są:

• adenowirusy;
• wirusy grypy i paragrypy;
• enterowirusy;
• metapneumowirus;
• Hantawirus

Atypowe zapalenie płuc jest spowodowane przez koronawirus związany z SARS. Przyczyny ospy wietrznej i odry uważa się za przyczyny wywołujące pojawienie się choroby wirusowej u dzieci.

Ryzyko mieszanego (wirusowo-bakteryjnego) zapalenia płuc jest zwiększone u niemowląt poniżej 1 roku życia, osób starszych i pacjentów z osłabioną odpornością. Czynniki obciążające obejmują patologie autoimmunologiczne, choroby układu krążenia, przewlekłe choroby układu oddechowego i cukrzycę. Zakażenie następuje poprzez unoszące się w powietrzu krople i metody domowe. Czas trwania okresu inkubacji różni się w zależności od pierwotnej przyczyny patologii.

Diagnostyka

Wybiera się skuteczny schemat terapeutyczny, koncentrując się na informacjach uzyskanych podczas badania diagnostycznego. Jest realizowany w trzech etapach. Początkowo lekarz zbiera wywiad, wykonuje perkusję i osłuchiwanie. Kolejnym krokiem w diagnostyce choroby wirusowej staje się badanie laboratoryjne.

Pacjentowi poleca się skierowanie na standardowe procedury (OAK, OAM, biochemiczne badanie krwi) i konkretne badania. Etiologię wirusową potwierdza się badając wodę do płukania, śluz i aspirat z tchawicy. Aby to zrobić, użyj metody przeciwciał fluorescencyjnych.

W trzecim etapie pacjentowi przepisuje się radiodiagnozę. W ten sposób wykrywane są zmiany we wzorze śródmiąższowym i małe cienie ogniskowe. Są zlokalizowane w dolnych częściach układu oddechowego. Po kompleksowej ocenie wyników diagnozy lekarz koniecznie bierze pod uwagę sytuację epidemiologiczną. Może być również konieczne skonsultowanie się ze specjalistą.

Leczenie

Obowiązkowa hospitalizacja jest konieczna dla pacjentów zagrożonych. W każdym razie pacjentowi przepisuje się odpoczynek w łóżku, terapię lekami i specjalną dietę. Leki są wybierane, koncentrując się na rodzaju patogenu.

Ten ostatni lek jest stosowany w leczeniu syncytialnego zapalenia płuc. Antybiotyki mogą być stosowane tylko w przypadku dolegliwości o mieszanej etiologii. Są one połączone z lekami przeciwgorączkowymi i wykrztuśnymi.

Schemat leczenia obejmuje masaż drenażowy i inhalację. Tradycyjne metody mogą być stosowane tylko po konsultacji z lekarzem. Aby pozbyć się toksykozy, należy wykonać wlew dożylny. Poprzez terapię tlenową wyeliminować niewydolność oddechową. Leki rozszerzające oskrzela są niezbędne w obecności skurczów w dotkniętych oskrzelach. Z pomocą probiotyków normalizuje się mikroflorę jelitową. W zespole zaburzeń oddechowych przepisano glikokortykoidy.

Wirusowe zapalenie płuc jest eliminowane za pomocą leków przeciwwirusowych. Dzięki łagodnej formie patologii terapię można wykonywać w domu. Średnie i ciężkie zapalenie płuc jest leczone tylko w szpitalu. Leczenie przeciwwirusowe daje maksymalny efekt w pierwszych 3-4 dniach po zakażeniu, więc jeśli wystąpią objawy negatywne, należy skontaktować się z placówką medyczną.

Zapobieganie

Przy skutecznej terapii rokowanie jest korzystne, powrót do zdrowia następuje po dwóch tygodniach. Przewlekłe zapalenie płuc rozpoznaje się, jeśli zmiany patologiczne w płucach utrzymują się przez miesiąc. Najbardziej skuteczny środek zapobiegawczy rozpoznaje szczepienia przeciwko grypie. Terapia witaminowa i twardnienie są uważane za metody niespecyficzne. Możesz zmniejszyć ryzyko infekcji, przestrzegając zasad higieny osobistej i zdrowego stylu życia.

W okresach niebezpiecznych zaleca się przyjmowanie środków immunostymulujących. Unikaj kontaktu z zakażonymi ludźmi i regularnie czyść na mokro w dzielnicy mieszkalnej. Nie zapomnij o wietrzeniu. Rodzice powinni zainstalować nawilżacz w pokoju dziecka. Po włączeniu ogrzewania staje się zbyt suche. Z tego powodu błony śluzowe są zbyt wrażliwe na środowisko zewnętrzne. Nos i usta należy myć słabym roztworem soli. Duże znaczenie ma dieta. Z tego konieczne jest wykluczenie tłustych i pikantnych potraw, marynat, wódek, kawy, mocnej herbaty.

Komplikacje

Jeśli zignorujesz kliniczne objawy zapalenia płuc, pacjent może doświadczyć poważnych powikłań:

• zespół obturacyjny oskrzeli;
• przejście wirusowego zapalenia płuc w postaci mieszanej;
• zespół cierpienia;
• zapalenie opłucnej.

U dorosłych pacjentów wirusowe zapalenie płuc występuje rzadko. Istnieje kilka powodów, dla których rozwija się choroba o mieszanej etiologii. Wśród nich osłabienie mechanizmu ochronnego, negatywny wpływ środowiska zewnętrznego, brak terminowego leczenia. Wirusy atakują drogi oddechowe wraz ze skażonym powietrzem. Po wprowadzeniu do komórek funkcjonalnych. Rezultatem jest gromadzenie się płynu w pęcherzykach płucnych. Awarie w procesie wymiany gazu powodują głód tlenu. Im szybciej rozpocznie się leczenie zapalenia płuc, tym mniejsze ryzyko działań niepożądanych. Pacjent musi przestrzegać wszystkich zaleceń lekarza.

Zapalenie płuc

Zapalenie płuc jest zakaźnym procesem patologicznym, który wpływa na wszystkie elementy strukturalne tkanki płucnej. W tym przypadku najbardziej dotyczy to śródmiąższowej tkanki płuc i pęcherzyków płucnych.

Według statystyk, do 15 osób z tysiąca twarzy przynajmniej raz w życiu przejawia ostre zapalenie płuc. W grupie wiekowej powyżej 55 lat liczba ta znacznie wzrasta. Obecnie ostre i przewlekłe zapalenie płuc zajmuje czwarte miejsce pod względem liczby zgonów, co prowadzi tylko do chorób serca i chorób onkologicznych.

Objawy zapalenia płuc

Objawowy obraz choroby jest w dużej mierze zdeterminowany przez jego przyczynę, czynnik sprawczy, stopień zaniedbania procesu patologicznego i objętość uszkodzenia tkanki płucnej (pacjent może doświadczyć jednostronnego, obustronnego, segmentalnego, lobarowego, całkowitego, pod płatkowego lub podstawowego zapalenia płuc). Tymczasem istnieją oznaki zapalenia płuc charakterystyczne dla wszystkich form i typów tej choroby. Obejmują one:

• zmęczenie i słabość;
• mięśnie i bóle głowy;
• utrata apetytu;
• dreszcze;
• gwałtowny wzrost temperatury do 38 stopni;
• pojawienie się suchego kaszlu, stopniowo przekształcającego się w mokry, któremu towarzyszy oddzielenie plwociny śluzowej;
• bóle w klatce piersiowej, nasilone przez wdychanie i kaszel;
• duszność;
• pocenie się;
• sinica i blada skóra twarzy w obszarze trójkąta nosowo-wargowego;
• zwiększone tętno;
• świszczący oddech w klatce piersiowej;
• spadek ciśnienia;
• oznaki zatrucia.

Najbardziej niebezpieczną postacią procesu patologicznego jest zapalenie płuc bez temperatury, które występuje w postaci wymazanej lub utajonej i prowadzi do powstania poważnych powikłań.

Leczenie zapalenia płuc

Osoby cierpiące na zapalenie płuc przechodzą cykl leczenia w ogólnych oddziałach terapeutycznych lub płucnych szpitali w szpitalu. Pacjenci są przepisani:

• przestrzeganie odpoczynku w łóżku;
• dieta wysokokaloryczna;
• terapia witaminowa;
• obfity ciepły napój;
• inhalacja tlenu według wskazań.

Podstawą leczenia farmakologicznego zapalenia płuc jest przebieg terapii antybiotykowej. W przypadku wykrycia pozaszpitalnego zapalenia płuc częściej stosuje się leki należące do grup makrolidów (rulid, rovamycyna), penicyliny (ampicylina, amoxiclav) lub cefalosporyny (kefzol, cefazolina). Z kolei do leczenia wewnątrzszpitalnych postaci choroby stosuje się nie tylko cefalosporyny i penicyliny, ale także aminoglikozydy, karbapenemy i fluorochinolony (tarivir, cyprobay).

Tylko doświadczony lekarz, który osobiście zbadał pacjenta, może określić, jak i jak leczyć zapalenie płuc. Samoleczenie zapalenia płuc nie tylko nie przynosi pożądanego rezultatu, ale może również stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia pacjenta.
Oprócz terapii antybiotykowej programy leczenia zapalenia płuc obejmują:

• leczenie detoksykacyjne;
• immunostymulacja;
• przyjmowanie środków wykrztuśnych, przeciwhistaminowych, przeciwgorączkowych i mukolitycznych;
• Terapia wysiłkowa;
• masaż;
• zajęcia z fizjoterapii (UHF, inhalacja, elektroforeza).

Leczenie zapalenia płuc przeprowadza się aż do całkowitego wyzdrowienia pacjenta, co determinuje normalizacja jego stanu zdrowia, stanu, wyników badań radiologicznych, fizycznych i laboratoryjnych.

Leczenie zapalenia płuc w domu

Podczas leczenia zmian zapalnych płuc w domu program terapii można uzupełnić przy użyciu tradycyjnych metod i środków. W szczególności zaleca się osoby cierpiące na zapalenie płuc:

• ciepłe kąpiele z igiełkami sosnowymi, oregano, szałwią leczniczą i olejem eukaliptusowym;
• herbaty babki, korzeń hibiskusa, podbiału, medunitsy lecznicze, korzeń chrzanu;
• inhalacje oparte na igieł sosnowych i oleju eukaliptusowym.

Stosowanie medycyny alternatywnej jest dozwolone tylko po koordynacji kursu terapeutycznego z lekarzem.

Ogniskowe zapalenie płuc

Ogniskowe zapalenie płuc jest jedną z form ostrego zapalenia płuc, w którym proces zakaźno-zapalny jest zlokalizowany w ograniczonych obszarach tkanki płucnej. W ogólnej strukturze choroby ogniskowe zapalenie płuc stanowi największą grupę (około 67% wszystkich przypadków klinicznych).

Najczęściej ogniskowe zapalenie płuc jest wtórne i działa jako powikłanie ARVI, kokluszu, odry, duru brzusznego, szkarlatyny, czerwonki, zapalenia opon mózgowych, ropnego zapalenia ucha, zapalenia otrzewnej, zapalenia szpiku i innych chorób. Według statystyk częstość występowania choroby znacznie wzrasta podczas epidemiologicznych ognisk grypy w zimnych porach roku.

Obustronne zapalenie płuc

Obustronne zapalenie płuc jest zmianą zapalną w obu płucach. Ta patologia jest jedną z najniebezpieczniejszych form zapalenia płuc i wymaga natychmiastowego leczenia wykwalifikowanej pomocy medycznej.

Rozwojowi obustronnego zapalenia płuc towarzyszą ciężkie dreszcze, kaszel z oddzieleniem śluzu lub ropnej plwociny i silny ból w klatce piersiowej po obu stronach, powodujący powrót i obszar międzyzębowy. Leczenie obustronnego zapalenia płuc przeprowadza się tylko w warunkach stacjonarnych. Jednocześnie schemat leczenia jest w pełni zgodny z programem leczenia niepowikłanych postaci choroby.

Wirusowe zapalenie płuc

Wirusowe zapalenie płuc jest chorobą zapalną płuc wywołaną przez wirusy. Najczęstsze patogeny to:

• podtypy wirusa grypy A i B;
• paragrypa;
• adenowirusy;
• metapneumowirus;
• syncytialny wirus oddechowy;
• Wirus SARS.

Najczęściej czynniki zakaźne przedostają się do ciała przez unoszące się w powietrzu krople. Patogenna mikroflora ma szkodliwy wpływ na komórki tkanki płucnej, atakuje inne narządy wewnętrzne, osłabia obronę immunologiczną organizmu i sprawia, że ​​jest podatna na zakażenie przez mikroflorę bakteryjną.

W przypadku zapalenia płuc wywołanego wirusem grypy przepisywane są oseltamiwir lub zanamiwir. Wirus układu oddechowego jest wrażliwy na rybawirynę, cytomegalowirusa na gancyklowir oraz wirusy ospy wietrznej i opryszczki na acyklowir. Niestety nadal nie ma leków zwalczających wirusowe zapalenie płuc, wywoływanych przez adenowirusy, SARS i paragrypy. Identyfikując patologie o podobnym pochodzeniu, przeprowadza się leczenie objawowe i terapię mającą na celu wzmocnienie układu odpornościowego.

Powikłania zapalenia płuc

Skomplikowane uważa się za taki przebieg zapalenia płuc, któremu towarzyszy rozwój narządów układu oddechowego i innych narządów wewnętrznych procesów reaktywnych i zapalnych, które powstały na tle zapalenia płuc. Czas trwania leczenia i skuteczność terapii zależą bezpośrednio od obecności lub braku powikłań patologii.

Do najczęstszych powikłań płucnych związanych z zapaleniem płuc należą:

• ropnie;
• zespół obturacyjny;
• ostra niewydolność oddechowa;
• gangrena płuc;
• parapneumoniczne wysiękowe zapalenie opłucnej.

Najczęstszymi pozapłucnymi powikłaniami zapalenia płuc są: zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie kłębuszków nerkowych, zapalenie wsierdzia, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie opon mózgowych, niedokrwistość, wstrząs toksyczny i psychoza.

Rokowanie zapalenia płuc zależy od wieku pacjenta, zjadliwości patogenu, reaktywności immunologicznej, obecności lub braku chorób tła. Tymczasem, przy odpowiednim i terminowym leczeniu, choroba zawsze kończy się wyzdrowieniem.

Wirusowe zapalenie płuc

Wirusowe zapalenie płuc jest zakaźną zmianą w dolnych drogach oddechowych wywołaną przez wirusy układu oddechowego (grypa, paragrypa, adenowirusy, enterowirusy, syncytialny wirus oddechowy itp.). Wirusowe zapalenie płuc jest ostre z nagłą gorączką, dreszczami, zespołem zatrucia, mokrym kaszlem, bólem opłucnej, niewydolnością oddechową. Diagnoza uwzględnia dane fizyczne, radiologiczne i laboratoryjne, połączenie zapalenia płuc z infekcją wirusową. Terapia opiera się na powołaniu środków przeciwwirusowych i objawowych.

Wirusowe zapalenie płuc

Wirusowe zapalenie płuc jest ostrym stanem zapalnym dróg oddechowych płuc wywołanym przez patogeny wirusowe, które występują z zespołem zatrucia i zaburzeniami oddechowymi. W dzieciństwie odsetek wirusowego zapalenia płuc stanowi około 90% wszystkich przypadków zapalenia płuc. W strukturze zachorowalności dorosłych przeważa bakteryjne zapalenie płuc, a wirusowe stanowiły 4–39% całkowitej liczby (częściej osoby powyżej 65 roku życia chorują). Częstość występowania wirusowego zapalenia płuc jest ściśle związana z epidemiologicznymi wybuchami ARVI - ich wzrost występuje w okresie jesienno-zimowym. W pulmonologii rozróżnia się pierwotne wirusowe zapalenie płuc (śródmiąższowe z łagodnym przebiegiem i krwotoczne ze złośliwym przebiegiem) i wtórne (wirusowo-bakteryjne zapalenie płuc - wczesne i późne).

Powody

Spektrum wirusowych patogenów zapalenia płuc jest bardzo szerokie. Najczęstszymi czynnikami etiologicznymi są wirusy grypy układu oddechowego A i B, paragrypa, adenowirus. Osoby z niedoborem odporności są bardziej podatne na wirusowe zapalenie płuc wywołane przez wirusa opryszczki i wirusa cytomegalii. Rzadziej rozpoznaje się zapalenie płuc wywołane przez enterowirusy, hantawirusy, metapneumowirusy, wirusy Epsteina-Barra. Koronawirus związany z SARS jest czynnikiem sprawczym ciężkiego ostrego zespołu oddechowego, lepiej znanego jako SARS. U małych dzieci wirusowe zapalenie płuc jest często wywoływane przez wirus syncytium nabłonka oddechowego, jak również wirusy odry i ospy wietrznej.

Pierwotne wirusowe zapalenie płuc objawia się w pierwszych 3 dniach po zakażeniu, a po 3-5 dniach flory bakteryjnej łączy się, a zapalenie płuc miesza się - wirusowo-bakteryjne. Dzieci ze zwiększonym ryzykiem wirusowego zapalenia płuc to małe dzieci, pacjenci powyżej 65 roku życia, osoby z osłabionym układem odpornościowym, patologia układu krążenia (wady serca, ciężkie nadciśnienie tętnicze, choroba wieńcowa, przewlekłe zapalenie oskrzeli, astma oskrzelowa, rozedma płuc) i inne powiązane choroby przewlekłe.

Patogeneza

Przenoszenie wirusów odbywa się przez powietrze przez oddychanie, rozmowę, kichanie, kaszel; możliwa droga zakażenia przez kontakt z gospodarstwem domowym przez skażone przedmioty gospodarstwa domowego. Cząstki wirusowe wnikają do dróg oddechowych dróg oddechowych, gdzie są adsorbowane na komórkach nabłonka oskrzelowego i pęcherzykowego, powodują jego proliferację, naciekanie i pogrubienie przegrody międzypęcherzykowej, naciek okołokomórkowy komórek okrągłych. W ciężkich postaciach wirusowego zapalenia płuc w pęcherzykach płucnych występuje wysięk krwotoczny. Nadkażenie bakteryjne znacznie pogarsza przebieg wirusowego zapalenia płuc.

Objawy wirusowego zapalenia płuc

W zależności od czynnika etiologicznego wirusowe zapalenie płuc może wystąpić z różnym nasileniem, powikłaniami i wynikami. Zapalenie płuc jest zwykle związane z pierwszymi dniami przebiegu SARS.

Tak więc porażka dróg oddechowych dróg oddechowych jest częstym towarzyszem infekcji adenowirusowej. Początek zapalenia płuc w większości przypadków jest ostry, z wysoką temperaturą (38-39 °), kaszlem, ciężkim zapaleniem gardła, zapaleniem spojówek, nieżytem nosa i bolesną limfadenopatią. Temperatura adenowirusowego zapalenia płuc utrzymuje się przez długi czas (do 10-15 dni), wyróżnia się dużymi wahaniami dobowymi. Charakteryzuje się częstym, krótkim kaszlem, dusznością, akrocyjanią, mieszanymi wilgotnymi rzęsami w płucach. Ogólnie, adenowirusowe zapalenie płuc wyróżnia się długotrwałym utrzymywaniem zmian klinicznych i radiologicznych, tendencją do nawrotów i powikłań (zapalenie opłucnej, zapalenie ucha środkowego).

Częstość występowania wirusowego zapalenia płuc na tle grypy znacznie wzrasta w okresach epidemii zakażeń układu oddechowego. W tym przypadku na tle typowych objawów ostrych zakażeń wirusowych układu oddechowego (gorączka, ciężkie osłabienie, bóle mięśniowe, nieżyt górnych dróg oddechowych) zauważalna jest duszność, rozlana sinica, kaszel z rdzawą plwociną, świszczący oddech w płucach, ból w klatce piersiowej podczas wdechu. Dzieci mają ogólną toksykozę, lęk, wymioty, drgawki, mogą wystąpić objawy oponowe. Zapalenie płuc w przebiegu grypy jest zwykle obustronne, o czym świadczą dane osłuchowe i zdjęcie rentgenowskie (ogniskowe ciemnienie w obu płucach). Łagodne przypadki wirusowego zapalenia płuc wywołanego wirusem grypy charakteryzują się umiarkowaną symptomatologią i kończą się wyzdrowieniem.

Zapalenie płuc wywołane przez paragrypy często dotyczy noworodków i małych dzieci. Ma mały ogniskowy (rzadziej zlewający się) charakter i postępuje na tle zjawisk zaćmy. Zaburzenia oddechowe i zespół odurzenia są umiarkowane, temperatura ciała zwykle nie przekracza wartości podgorączkowych. Ciężkie formy wirusowego zapalenia płuc u dzieci z paragrypy występują z ciężką hipertermią, drgawkami, jadłowstrętem, biegunką, zespołem krwotocznym.

Cechą syncytialnego zapalenia płuc jest rozwój ciężkiego obturacyjnego zapalenia oskrzelików. Porażka dolnych partii dróg oddechowych charakteryzuje się wzrostem temperatury ciała do 38–39 o C, pogorszeniem stanu ogólnego. Z powodu skurczu i zablokowania małych oskrzeli przez śluz i złuszczony nabłonek, oddychanie staje się ostro skomplikowane i przyspieszone, rozwija się sinica obszarów nosowo-wargowych i okołooczodołowych. Częsty, wilgotny kaszel, ale ze względu na zwiększoną lepkość plwociny - nieproduktywny. Przy tym typie wirusowego zapalenia płuc rozbieżność zatrucia (wyrażona umiarkowanie) stopnia niewydolności oddechowej (bardzo wyraźnej) przyciąga uwagę.

Enterowirusowe zapalenie płuc, którego przyczynowymi czynnikami są wirusy Coxsackie i ECHO, występuje przy skąpych danych fizycznych i radiologicznych. Na obrazie klinicznym pojawiają się towarzyszące zaburzenia opon mózgowo-rdzeniowych, jelitowe i sercowo-naczyniowe, które utrudniają diagnozę.

Komplikacje

Ciężkie formy wirusowego zapalenia płuc występują z utrzymującą się wysoką gorączką, niewydolnością oddechową i zapaścią. Wśród powikłań są częste zapalenie mózgu i zapalenie opon mózgowych, zapalenie ucha środkowego, odmiedniczkowe zapalenie nerek. Przystąpienie wtórnej infekcji bakteryjnej często prowadzi do ropni płucnych lub ropniaka. Możliwa śmierć w pierwszym tygodniu choroby.

Diagnostyka

Właściwe badanie etiologicznej postaci zapalenia płuc i identyfikacja czynnika sprawczego pomogą w dokładnym zbadaniu historii, sytuacji epidemiologicznej, ocenie fizycznych i laboratoryjnych danych radiograficznych. Wirusowe zapalenie płuc zwykle rozwija się w okresach wybuchów epidemii ostrych zakażeń wirusowych układu oddechowego, występujących na tle zespołu nieżytowego, którym towarzyszą objawy niewydolności oddechowej o różnym nasileniu. Osłuchiwanie w płucach słychać sapanie.

Gdy radiografia płuc ujawniła wzrost wzoru śródmiąższowego, obecność małych cieni ogniskowych często w dolnych płatach. Aby potwierdzić wirusową etiologię zapalenia płuc, pomaga badanie plwociny, aspiracji tchawicy lub wody do przemywania oskrzeli metodą przeciwciał fluorescencyjnych. We krwi w okresie ostrym występuje czterokrotny wzrost mian AT względem czynnika wirusowego. Kompleksowa ocena obiektywnych danych przez pulmonologa pozwoli wykluczyć nietypowe, aspiracyjne zapalenie płuc, zarostowe zapalenie oskrzelików, zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli itp.

Leczenie wirusowego zapalenia płuc

Hospitalizacja jest wskazana tylko u dzieci poniżej 1 roku życia, pacjentów w starszej grupie wiekowej (od 65 lat), jak również u pacjentów z ciężkimi chorobami współistniejącymi (POChP, niewydolność serca, cukrzyca). Pacjentom przypisuje się odpoczynek w łóżku, obfite napoje, posiłki wzbogacone, wysokokaloryczne.

Przyczynowego leczenia opisane jest w zależności od patogenu wirusowego: rimantadyna, zanamiwir, oseltamiwir - zapalenie płuc grypy, acyklowir - wirusem opryszczki wirusowe zapalenie płuc, zakażenia wirusem cytomegalii - gancyklowir, rybawiryna - z syncytium nabłonka oddechowego, płuc i zmian hantawirus środki przeciwbakteryjne itd.. dodane tylko z mieszanym charakterem zapalenia płuc lub rozwojem powikłań ropnych. Leki przeciwgorączkowe, wykrztuśne, stosuje się jako leczenie objawowe. W celu ułatwienia wypływu plwociny przeprowadza się inhalacje medyczne i masaż drenażowy. W przypadkach ciężkiej zatrucia wykonuje się dożylną infuzję roztworów; z rozwojem niewydolności oddechowej - tlenoterapia.

Rokowanie i zapobieganie

W większości przypadków wirusowe zapalenie płuc kończy się odzyskaniem w ciągu 14 dni. U 30–40% pacjentów obserwuje się przewlekły przebieg choroby z zachowaniem zmian klinicznych i radiologicznych w okresie 3-4 tygodni z późniejszym rozwojem przewlekłego zapalenia oskrzeli lub przewlekłego zapalenia płuc. Zachorowalność i śmiertelność z powodu wirusowego zapalenia płuc jest wyższa wśród małych dzieci i starszych pacjentów.

Zapobieganie wirusowemu zapaleniu płuc jest ściśle związane z immunizacją populacji, przede wszystkim prewencyjnymi sezonowymi szczepieniami przeciw grypie i najbardziej niebezpiecznymi infekcjami u dzieci. Niespecyficzne środki wzmacniające układ odpornościowy obejmują twardnienie, terapię witaminową. Podczas epizodów ostrych zakażeń wirusowych układu oddechowego należy przestrzegać osobistych środków ostrożności: jeśli to możliwe, unikać kontaktu z pacjentami z zakażeniami układu oddechowego, częściej myć ręce, wentylować pomieszczenie itp. Szczególnie zalecenia te dotyczą zwiększonego ryzyka rozwoju i skomplikowanego wirusowego zapalenia płuc.