ASC Doctor - strona internetowa o pulmonologii

Choroby płuc, objawy i leczenie narządów oddechowych.

Diagnoza astmy: badania laboratoryjne i instrumentalne

Astma oskrzelowa jest diagnozą kliniczną, to znaczy lekarz stawia ją na podstawie głównie skarg, historii medycznej i danych z badań i badań zewnętrznych (badanie dotykowe, perkusja, osłuchiwanie). Jednak dodatkowe metody badawcze dostarczają cennych, aw niektórych przypadkach definiują informacje diagnostyczne, więc są szeroko stosowane w praktyce.

Diagnostyka astmy oskrzelowej przy użyciu dodatkowych metod obejmuje badania laboratoryjne i badania instrumentalne.

Laboratoryjne wskaźniki astmy oskrzelowej

Następujące testy mogą być przypisane pacjentowi z astmą:

• całkowita liczba krwinek;
• biochemiczne badanie krwi;
• ogólna analiza plwociny;
• badanie krwi w celu wykrycia całkowitej IgE;
• testy skórne;
• oznaczanie IgE swoistych dla alergenu we krwi;
• pulsoksymetria;
• badanie krwi na obecność gazów i kwasowości;
• oznaczanie tlenku azotu w wydychanym powietrzu.

Oczywiście nie wszystkie z tych testów są wykonywane na każdym pacjencie. Niektóre z nich są zalecane tylko w przypadku poważnego stanu, inne - w przypadku ujawnienia znaczącego alergenu i tak dalej.

U wszystkich pacjentów wykonuje się pełną morfologię krwi. W astmie oskrzelowej, jak w każdej innej chorobie alergicznej, odnotowuje się wzrost liczby eozynofili (EOS) we krwi o ponad 5% całkowitej liczby leukocytów. Eozynofilia we krwi obwodowej może występować nie tylko w astmie. Jednak definicja tego wskaźnika w czasie (ponownie) pomaga ocenić intensywność reakcji alergicznej, określić początek zaostrzenia, skuteczność leczenia. Niewielka leukocytoza i wzrost szybkości sedymentacji erytrocytów mogą być wykryte we krwi, ale są to opcjonalne objawy.

Biochemiczna analiza krwi u pacjenta z astmą często nie ujawnia żadnych nieprawidłowości. U niektórych pacjentów obserwuje się wzrost poziomu globulin α2 i γ, seromucoidów, kwasów sialowych, czyli niespecyficznych objawów zapalenia.

Wymagana jest analiza plwociny. Zawiera dużą liczbę eozynofili - komórek biorących udział w reakcji alergicznej. Zazwyczaj stanowią one mniej niż 2% wszystkich wykrytych komórek. Czułość tego objawu jest wysoka, to znaczy występuje u większości pacjentów z astmą, a swoistość jest średnia, to znaczy, oprócz astmy, eozynofile w plwocinie występują również w innych chorobach.

W plwocinie często określa się spirale Kurshmana - zwinięte kanaliki utworzone ze śluzu oskrzelowego podczas skurczu oskrzeli. Są one przeplatane z kryształami Charcota-Leidena - formacjami składającymi się z białka powstającego podczas rozpadu eozynofili. Zatem te dwa objawy wskazują na zmniejszenie drożności oskrzeli spowodowane reakcją alergiczną, która często występuje w astmie.

Ponadto w plwocinie oceniana jest obecność komórek atypowych charakterystycznych dla raka i Mycobacterium tuberculosis.

Badanie krwi całkowitej IgE wskazuje poziom tej immunoglobuliny we krwi, która jest wytwarzana podczas reakcji alergicznej. Może być wzmocniony w wielu chorobach alergicznych, ale jego normalna ilość nie wyklucza astmy oskrzelowej i innych procesów atopowych. W związku z tym o wiele bardziej pouczające jest określenie we krwi swoistych przeciwciał IgE przeciwko określonym alergenom.

Do analizy swoistych IgE stosuje się tak zwane panele - zestawy alergenów, którymi reaguje krew pacjenta. Próbka, w której zawartość immunoglobulin będzie wyższa od normy (u dorosłych wynosi 100 U / ml), będzie wykazywała znaczący alergen. Używane panele z wełny i nabłonka różnych zwierząt, alergeny domowe, grzybowe, pyłkowe, w niektórych przypadkach - alergeny leków i żywności.

Testy skórne są również używane do identyfikacji alergenów. Można je wykonywać u dzieci w każdym wieku iu dorosłych, nie są one mniej pouczające niż oznaczanie IgE we krwi. Testy skórne sprawdziły się w diagnostyce astmy zawodowej. Istnieje jednak ryzyko nagłej ciężkiej reakcji alergicznej (anafilaksji). Przykładowe wyniki mogą się różnić w zależności od leków przeciwhistaminowych. Nie można ich przeprowadzić z alergiami skórnymi (atopowe zapalenie skóry, wyprysk).

Pulsoksymetria to badanie przeprowadzane za pomocą małego urządzenia - pulsoksymetru, który zwykle umieszcza się na palcu pacjenta. Określa tętnicze nasycenie tlenem (SpO₂). Przy spadku tego wskaźnika poniżej 92% należy przeprowadzić badanie składu gazu i kwasowości (pH) krwi. Zmniejszenie poziomu wysycenia krwi tlenem wskazuje na poważną niewydolność oddechową i zagrożenie życia pacjenta. Zmniejszenie ciśnienia cząstkowego tlenu i wzrost ciśnienia cząstkowego dwutlenku węgla, określone w badaniu składu gazu, wskazują na potrzebę sztucznej wentylacji płuc.

Wreszcie definicja tlenku azotu w wydychanym powietrzu (FENO) u wielu pacjentów z astmą ujawnia wzrost tego wskaźnika powyżej normy (25 ppb). Im silniejsze zapalenie w drogach oddechowych i im wyższa dawka alergenu, tym wyższa szybkość. Jednak ta sama sytuacja występuje w innych chorobach płuc.

Tak więc specjalne laboratoryjne metody diagnozowania astmy to testy skórne z alergenami i określanie poziomu swoistych IgE we krwi.

Instrumentalne metody badawcze dotyczące astmy

Metody diagnostyki funkcjonalnej astmy oskrzelowej obejmują:

• badanie funkcji wentylacji płuc, czyli zdolność tego ciała do dostarczania wymaganej ilości powietrza do wymiany gazowej;
• określenie odwracalności obturacji oskrzeli, to znaczy zmniejszenie drożności oskrzeli;
• wykrywanie nadreaktywności oskrzeli, to znaczy ich skłonności do skurczu pod wpływem wdychanych bodźców.

Główną metodą badawczą w astmie oskrzelowej jest spirometria lub pomiar objętości oddechowych i szybkości przepływu powietrza. Wyszukiwanie diagnostyczne zwykle zaczyna się od tego jeszcze przed rozpoczęciem leczenia pacjenta.

Główny analizowany wskaźnik - FEV₁, to jest wymuszona objętość wydechowa na sekundę. Mówiąc najprościej, jest to ilość powietrza, którą osoba jest w stanie szybko wydychać w ciągu 1 sekundy. W przypadku skurczu oskrzeli powietrze opuszcza układ oddechowy wolniej niż u osoby zdrowej, wskaźnik FEV₁ schodząc.

Badanie funkcji oddechowych

Jeśli podczas początkowej diagnozy poziom FEV₁ to 80% lub więcej normalnych wartości, co wskazuje na lekki przebieg astmy. Wskaźnik, równy 60 - 80% normy, pojawia się w umiarkowanej astmie, mniej niż 60% - w ciężkich przypadkach. Wszystkie te dane mają zastosowanie tylko do sytuacji podstawowej diagnozy przed rozpoczęciem terapii. W przyszłości nie odzwierciedlają nasilenia astmy, ale poziom jej kontroli. Osoby z astmą kontrolowaną mają spirometrię w normalnym zakresie.

Zatem normalne wskaźniki czynności oddechowej nie wykluczają rozpoznania „astmy oskrzelowej”. Z drugiej strony, zmniejszenie drożności oskrzeli stwierdzono na przykład w przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc (POChP).

Jeśli zostanie wykryte zmniejszenie drożności oskrzeli, ważne jest, aby dowiedzieć się, jak jest odwracalne. Tymczasowy charakter skurczu oskrzeli jest ważną różnicą między astmą a przewlekłym zapaleniem oskrzeli i POChP.

Tak więc ze spadkiem FEV₁ Wykonuje się testy farmakologiczne w celu wykrycia odwracalności obturacji oskrzeli. Pacjent otrzymuje lek za pomocą inhalatora aerozolowego z odmierzaną dawką, najczęściej 400 μg salbutamolu, a spirometria jest wykonywana ponownie po pewnym czasie. Jeśli FEV₁ po zastosowaniu leków rozszerzających oskrzela zwiększonych o 12% lub więcej (w wartościach bezwzględnych, 200 ml lub więcej), wykazują pozytywny wynik testu z lekiem rozszerzającym oskrzela. Oznacza to, że salbutamol skutecznie łagodzi skurcz oskrzeli u danego pacjenta, tzn. Jego obturacja oskrzeli jest niestabilna. Jeśli FEV₁ wzrasta o mniej niż 12%, jest to oznaką nieodwracalnego zwężenia światła oskrzeli, a jeśli się zmniejszy, oznacza to paradoksalny skurcz oskrzeli w odpowiedzi na użycie inhalatora.

Wzrost FEV₁ po inhalacji salbutamolu na 400 ml i więcej daje niemal pełne zaufanie do rozpoznania „astmy oskrzelowej”. W wątpliwych przypadkach można przepisać leczenie próbne wziewnymi glikokortykosteroidami (beklometazon, 200 mcg 2 razy dziennie) przez 2 miesiące, a nawet tabletki prednizonu (30 mg / dobę) przez 2 tygodnie. Jeśli wskaźniki drożności oskrzeli poprawią się po tym - sprzyja to rozpoznaniu „astmy oskrzelowej”.

W niektórych przypadkach nawet przy normalnym FEV₁ stosowaniu salbutamolu towarzyszy wzrost jego wartości o 12% lub więcej. Sugeruje to ukrytą obturację oskrzeli.

W innych przypadkach normalna wartość FEV₁ W celu potwierdzenia nadreaktywności oskrzeli stosuje się test inhalacyjny z metacholiną. Jeśli jest ujemny, może to być powodem wykluczenia diagnozy astmy. Podczas badania pacjent wdycha wzrastające dawki substancji i określa minimalne stężenie, co powoduje spadek FEV₁ o 20%.

Inne testy są również wykorzystywane do identyfikacji nadreaktywności oskrzeli, na przykład z użyciem mannitolu lub ćwiczeń. Spadek FEV₁ w wyniku użycia tych próbek 15% lub więcej z wysokim stopniem pewności wskazuje na astmę oskrzelową. Ćwiczenia z ćwiczeniami (trwające od 5 do 7 minut) są szeroko stosowane do diagnozowania astmy u dzieci. Stosowanie od nich prowokacyjnych testów wziewnych jest ograniczone.

Inną ważną metodą instrumentalnej diagnostyki astmy i kontroli jej leczenia jest szczytowa przepływomierz. Każdy pacjent z tą chorobą powinien mieć przepływomierz szczytowy, ponieważ samokontrola jest podstawą skutecznej terapii. Za pomocą tego małego urządzenia określ szczytowy przepływ wydechowy (PSV) - maksymalną szybkość, z jaką pacjent może wydychać powietrze. Ten wskaźnik, jak również FEV₁, bezpośrednio odzwierciedla drożność oskrzeli.

Przepływomierz szczytowy - niezbędny aparat dla każdego pacjenta

PSV można określić u pacjentów w wieku 5 lat. Podczas określania HRP podejmowane są trzy próby, najlepszy wskaźnik jest rejestrowany. Zmierz wartość wskaźnika rano i wieczorem każdego dnia, a także oceń jego zmienność - różnicę między wartościami minimalnymi i maksymalnymi uzyskanymi w ciągu dnia, wyrażoną jako procent maksymalnej wartości dla danego dnia i uśrednioną w ciągu 2 tygodni regularnych obserwacji. Dla osób z astmą zwiększona zmienność PSV wynosi ponad 20% przy czterech pomiarach w ciągu dnia.

Indeks PSV stosuje się głównie u osób z ustaloną diagnozą. Pomaga kontrolować astmę. Podczas obserwacji określ maksymalny najlepszy wskaźnik dla tego pacjenta. Jeśli nastąpi spadek do 50 - 75% najlepszego wyniku - oznacza to rosnące pogorszenie i konieczność zwiększenia intensywności leczenia. Gdy PSV zmniejsza się do 33 - 50% najlepszego wyniku dla pacjenta, rozpoznaje się ciężkie zaostrzenie, a przy bardziej znaczącym spadku wskaźnika istnieje zagrożenie dla życia pacjenta.

Wskaźnik PSV, określany dwa razy dziennie, powinien być zapisany w dzienniku, który jest dostarczany do każdej wizyty u lekarza.

W niektórych przypadkach przeprowadza się dodatkowe badania instrumentalne. Radiografia płuc jest wykonywana w takich sytuacjach:

• obecność rozedmy płuc lub odmy opłucnowej;
• prawdopodobieństwo zapalenia płuc;
• zaostrzenie, niosące zagrożenie dla życia pacjenta;
• niepowodzenie leczenia;
• potrzeba sztucznej wentylacji płuc;
• niejasna diagnoza.

Dzieci w wieku poniżej 5 lat używają skomputeryzowanej bronchophoneografii, metody badawczej opartej na ocenie hałasu oddechowego, która umożliwia wykrycie spadku przepuszczalności oskrzeli.

W razie potrzeby diagnostyka różnicowa z innymi chorobami wykonuje bronchoskopię (badanie drzewa oskrzelowego za pomocą endoskopu w celu podejrzenia raka oskrzeli, ciała obcego dróg oddechowych) i tomografię komputerową klatki piersiowej.

Jak przeprowadza się badanie funkcji oddechowych:

Astma oskrzelowa u dorosłych: objawy i diagnoza

Astma oskrzelowa u dorosłych jest chorobą przewlekłą charakteryzującą się uduszeniem i niedrożnością oskrzeli. Bardzo trudno jest go całkowicie wyleczyć, jednak w przypadku wykrycia i diagnozy we właściwym czasie możliwe jest złagodzenie przebiegu choroby i usunięcie większości objawów. Jakie są objawy astmy oskrzelowej i jak są one określone?

Pierwsze znaki

Niektóre z wczesnych objawów choroby obejmują:

• duszność;
• suchy kaszel;
• płytki oddech i świszczący oddech;
• pozycja ciała pacjenta podczas oddychania.

Problemy z oddychaniem w postaci uduszenia występują głównie w nocy, niezależnie od stanu fizycznego pacjenta. W ciągu dnia duszność może wystąpić po dużych obciążeniach, wdychaniu pyłku roślinnego z dymu, gazów lub zanieczyszczonego powietrza, a także zmianach temperatury. Głównym objawem jest nagły atak.

Astma kaszel jest zwykle sucha i hakująca i występuje prawie równocześnie z dusznością. Daje to wrażenie, że pacjent chce kaszleć, ale nie może. Na samym końcu ataku kaszel może stać się mokry i towarzyszyć mu niewielka ilość przejrzystej i śluzowatej plwociny.

Pacjenci z astmą oskrzelową często i powierzchownie oddychają, znacznie wydłużając wydech. Wynika to z faktu, że możliwe jest normalne wydychanie pacjenta z wielką trudnością. Pełny wydech jest możliwy tylko dzięki zwiększeniu czasu i wysiłku.

Czasami objawy astmy u dorosłych manifestują się obecnością suchego i prawie świszczącego oddechu podczas oddychania. Mogą być dość głośne i dobrze widoczne na odległość i ciche, określone tylko podczas słuchania.

Atak astmy w nocy powoduje, że pacjent przyjmuje pewną pozycję, w której łatwiej oddycha. Osoba leżąca na łóżku, która rozpoczęła tzw. „Ortopedię” (duszność, nie pozwalając mu się położyć) siada na łóżku, ściskając ją mocno i upuszczając nogi. W tej pozycji mięśnie ramion napinają się i pomagają oddychać.

Wszystkie te znaki niekoniecznie pojawiają się natychmiast i na stałe. Czasami szybko mijają i są praktycznie niewidoczne z boku. Jednak z czasem ataki występują częściej i trwają dłużej. W tym czasie można je zauważyć, zdiagnozować i udać się do lekarzy przed kolejnym etapem astmy oskrzelowej.

Objawy późnego stadium

Po pewnym czasie choroba, jeśli nie jest leczona, zaczyna wydawać się znacznie bardziej zauważalna. Główne objawy astmy u dorosłych wyrażają się jako osłabienie, akrocyanoza, tachykardia, zmiany grubości palców, a także objawy rozedmy płuc i choroby płuc.

Ataki osłabienia, którym czasami towarzyszą bóle głowy i zawroty głowy, nie dają pacjentom możliwości wykonywania prawie żadnych aktywnych ruchów. Pacjent prawie zawsze znajduje się w pozycji „ortopedycznej”, ponieważ w każdej innej pozycji trudno mu oddychać. Między atakami stan fizyczny pacjenta jest prawie normalny.

Pogrubienie paliczków palców, które stają się podobne do pałeczek, i tachykardia, charakteryzująca się wzrostem liczby uderzeń serca do 120 uderzeń na minutę i więcej, mówi o umiarkowanym stopniu choroby i sinicy skóry i akrocyjanozie - ciężkiej.

Rozedma płuc, objawiająca się ekspansją klatki piersiowej i osłabieniem oddychania, jest typowym objawem długotrwałej i ciężkiej astmy oskrzelowej. To samo można powiedzieć o sercu płucnym, w którym ten narząd jest powiększony o prawą komorę.

Ponadto w późniejszych etapach pacjenci stają się bardziej podatni na reakcje alergiczne, takie jak zapalenie skóry, łuszczyca, egzema lub nieżyt nosa. Chociaż to przez te objawy znacznie trudniej jest określić obecność astmy niż wszystkie wyżej wymienione, ponieważ charakteryzują one wiele innych chorób.

Diagnoza choroby

Rozpoznanie choroby przez lekarza odbywa się zgodnie z charakterystycznymi objawami pacjenta. W tym celu konieczne jest przede wszystkim przeprowadzenie dwóch spirometrii z niewielką różnicą czasu. Ekspansja dróg oddechowych może wskazywać na wczesne stadia astmy. Jeśli ścieżki nie zostały zawężone podczas pierwszego badania, pacjentowi podaje się wdychany aerozol zawierający substancje zwężające oskrzela w stężeniach, które nie wpływają na zdrowych ludzi. Po inhalacji płuca są sprawdzane - ich zwężenie potwierdza rozpoznanie astmy.
W domu można również wykryć astmę, chociaż będzie to wymagało ręcznego pomiaru natężenia przepływu. W tym instrumencie mierzy się wydech. Jego maksymalna prędkość powinna wynosić około 16-00, minimalna - od 4 do 6 rano. Różnica w wydajności o ponad 20% jest uważana za oznakę astmy, a ponadto nie na początku, ale na umiarkowanym lub ciężkim etapie.

Dowód na istnienie astmy oskrzelowej, spowodowany wysiłkiem fizycznym, występuje poprzez pomiar parametru FEV (wymuszona objętość wydechowa na sekundę). Jednocześnie porównywane są wartości przed i po obciążeniu. Jeśli ćwiczenia zmniejszają FBD o więcej niż 25%, początkowa diagnoza została wykonana prawidłowo.

Astma alergiczna jest trudniejsza do udowodnienia. Rzeczywiście, nawet przy obserwacji pewnych objawów, trudno jest określić, co ich spowodowało. Z reguły taką diagnozę przeprowadza się przy pomocy samego pacjenta, który sam musi zauważyć, że po kontakcie z alergenem staje się gorszy. Jeśli podejrzewa się występowanie określonych alergenów, należy wykonać badania krwi lub tak zwany „test prowokacyjny”. Polega ona na pomiarze FEV przed i po wdychaniu przez pacjenta specjalnie przygotowanej zawiesiny substancji (dla czystości eksperymentu znajdującego się w nim w małym stężeniu). Spadek o ponad 20 procent pokazuje, że ten alergen był przyczyną astmy alergicznej.

Przeprowadzanie diagnostyki astmy oskrzelowej

Przeprowadza się diagnozę astmy, koncentrując się na kompleksowym kompleksowym badaniu ciała pacjenta. Uzyskanie wyników leczenia zależy od prawidłowej diagnozy.

Protokoły (standardy) określające częstość występowania, a także dalsze leczenie dorosłej populacji i dzieci, uwzględniają różne techniki: badanie kliniczne, przyjmowanie historii, wykrywanie objawów, diagnostykę laboratoryjną.

Po wykonaniu niezbędnych działań dla każdego pacjenta wybierany jest indywidualny schemat leczenia, który pomaga zmniejszyć częstość występowania i złagodzić stan pacjenta. Diagnostyka różnicowa astmy oskrzelowej uwzględnia wszystkie aspekty (testy, objawy, wywiad, alergologię i funkcjonalność układu oddechowego).

Metody badań diagnostycznych

Nowoczesna diagnostyka w rozwoju astmy oskrzelowej jest ważnym zadaniem dla lekarza, ponieważ odpowiednie leczenie może zapewnić całkowitą kontrolę choroby, jednocześnie całkowicie neutralizując objawy u dzieci i dorosłych. W tym celu ocenia się wszystkie kryteria astmy z wyjątkiem POChP i wstępnej diagnozy.

Protokoły diagnostyczne są przeprowadzane w kilku etapach:

Historia wyjaśnień

Astma oskrzelowa, w zależności od stopnia zachorowalności, jest określana najczęściej w dzieciństwie i okresie dojrzewania. Z reguły istnieje genetyczna predyspozycja do rozwoju chorób astmatycznych. Ponadto jego rozwój jest możliwy na tle POChP.

Atak oskrzeli jest często związany z ekspozycją na pewne czynniki, wywołując charakterystyczne objawy (duszność, kaszel, świszczący oddech, osłabienie itp.). Atak może pojawić się nagle. Można go przerwać za pomocą wziewnych leków rozszerzających oskrzela. Jeśli po użyciu inhalatora atak nie zostanie usunięty, konieczne są dalsze protokoły diagnostyczne, jak również eliminacja POChP.

Kontrola wzrokowa

W początkowej fazie choroby profesjonalna diagnostyka nie jest w stanie określić żadnych konkretnych protokołów w określaniu astmy, z wyjątkiem POChP. Podczas długotrwałego ataku może wystąpić objaw „lufy klatki piersiowej”, co wiąże się z trudnościami w wydychaniu. W rezultacie możliwy jest stopniowy rozwój rozedmy płuc, której kryteria i protokoły zależą od nasilenia objawów i stopnia zachorowalności. Dalsze leczenie może zależeć od wyników oględzin.

Osłuchiwanie i perkusja

Ważnym sposobem profesjonalnej diagnozy jest perkusja (perkusja) i osłuchiwanie (słuchanie) płuc. W miarę rozwoju ataku słychać świszczący oddech i świszczący oddech w płucach. Perkusja jest skuteczna w przypadku długotrwałej choroby i rozedmy płuc.

Laboratoryjne metody diagnostyczne

Diagnostyka laboratoryjna obejmuje wyznaczenie innego rodzaju analizy, w tym:

• biochemiczne badanie krwi - określa liczbę eozynofili, które są markerami procesu alergicznego. Ponadto analiza ta, wraz z testem alergicznym, pozwala zidentyfikować konkretny alergen, na który organizm reaguje najostrzej;
• pełna morfologia krwi - pozwala zidentyfikować procesy zapalne, POChP i zatrucie w ciele pacjenta. Pobieranie krwi odbywa się na pusty żołądek;
• ogólna analiza plwociny - ujawnia charakterystyczne markery astmatyczne z charakterystycznymi spiralami Kurshmana i kryształami Charcota-Leidena. Jednocześnie definiowana jest lepka i gęsta plwocina, którą można rozwarstwiać na dwie warstwy. Badanie mikroskopowe określa eozynofile;
• analiza kału - pomaga zidentyfikować inwazje pasożytnicze, które często wywołują rozwój astmy. Na przykład, ascarids, z ich cyklicznym rozwojem, są w stanie przeniknąć przez układ płucny, powodując ogólne zatrucie ciała, osłabienie układu odpornościowego, zwiększoną alergizację pacjenta;
• test alergiczny (w tym skaryfikacja) - kryteria przeprowadzania testu alergicznego mogą wyjaśnić obecność spustu we krwi, który powoduje łańcuch reakcji reakcji we krwi, prowadzący do skurczu oskrzeli. Jeśli odpowiedź jest pozytywna, mogą wystąpić lokalne objawy zapalenia (świąd, zaczerwienienie, obrzęk itp.).

Najtrudniej jest zdiagnozować astmę w obecności obturacyjnego zapalenia oskrzeli (COB). Proces ten objawia się jako przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP).

Diagnostyka instrumentalna

Protokoły przeprowadzania tego typu diagnozy służą jako wskaźniki do sformułowania ostatecznej diagnozy.

Radiografia

Profesjonalna radiografia jest w stanie zidentyfikować zwiększoną przewiewność tkanki płucnej (rozedma płuc) i wzmocniony wzorzec płucny z powodu aktywnego przepływu krwi do tkanki płucnej. Należy jednak pamiętać, że czasami nawet zdjęcie rentgenowskie nie może ujawnić zmian. Dlatego powszechnie przyjmuje się, że metody rentgenowskie są głęboko niespecyficzne.

Spirometria

Ta metoda służy do określenia funkcji oddechowej (funkcji zewnętrznej aktywności oddechowej) i jest dość skuteczna. Profesjonalna spirometria jest w stanie zidentyfikować szereg kluczowych wskaźników aktywności oddechowej.

Diagnoza spirometrii jest następująca:

• pacjent jest proszony o oddychanie przez specjalne urządzenie (spirometr), które jest czułe i rejestruje wszystkie zmiany w oddychaniu;

• analiza ankiety jest porównywana (lekarz lub pacjent) z zalecanymi wskaźnikami funkcji oddechowych;
• W oparciu o profesjonalną charakterystykę porównawczą oddychania zewnętrznego, lekarz ustala wstępną diagnozę (dla 100% pewności samej diagnozy nie wystarczy);
• jeśli pacjent ma zaburzenia obturacji oskrzeli (z wyjątkiem POChP), może to wskazywać na objawy astmy oskrzelowej.

Ponadto dane spirometryczne mogą określić nasilenie ataku astmy i skuteczność leczenia w przypadku jego zastosowania.

Przepływ kolorów

Ta metoda diagnozy odnosi się do innowacji w monitorowaniu i określaniu rozwoju astmy u dorosłego pacjenta. Protokół monitorowania z przepływomierzem szczytowym ma następujące zalety:

• pozwala określić odwracalność obturacji oskrzeli;
• zdolność do oceny ciężkości choroby;
• protokoły pomiaru przepływu szczytowego pozwalają przewidzieć okres wystąpienia ataku astmy, w zależności od stopnia zachorowalności;
• możliwość identyfikacji astmy zawodowej;
• monitorowanie skuteczności leczenia.

Pomiar przepływu Pick powinien być przeprowadzany codziennie. Pozwala to na dokładniejsze wyniki diagnostyczne.

Pneumotachografia

Stosując tę ​​metodę profesjonalnej diagnostyki, określa się objętość szczytową i maksymalną szybkość objętościową na różnych poziomach, uwzględniając procentowy stosunek FVC (wymuszona pojemność życiowa płuc). Zmierz maksymalną szybkość 75%, 50% i 25%.

Najtrudniejsze protokoły do ​​określania astmy zawodowej, ponieważ atak może powodować obecność niektórych związków chemicznych w powietrzu. Aby potwierdzić astmę zawodową, konieczne jest wyjaśnienie historii dorosłego pacjenta, a także analiza zewnętrznej aktywności oddechowej. Ponadto konieczne jest terminowe wykonanie testów (plwociny, moczu, krwi itp.) I przeprowadzenie niezbędnego leczenia.

Określenie statusu alergologicznego

Jednocześnie z wskaźnikami oddychania zewnętrznego i w zależności od nasilenia objawów przeprowadza się testy punktowe (wstrzyknięcie) i test zarysowania w celu wykrycia etiologii alergicznej. Należy jednak pamiętać, że obraz kliniczny takich badań w niektórych przypadkach może dać fałszywie dodatnią lub fałszywie negatywną odpowiedź. Dlatego zaleca się przeprowadzenie badania krwi na obecność specyficznych przeciwciał w surowicy. W profesjonalnej diagnostyce szczególnie ważne jest ustalenie stanu alergicznego u dzieci.

Diagnoza choroby w dzieciństwie

Diagnozie astmy oskrzelowej u dzieci często towarzyszą duże trudności. Wynika to głównie z objawów choroby u dzieci, która jest podobna do wielu innych chorób dziecięcych. Dlatego wiele zależy od poznania historii ze skłonnością do chorób alergicznych. Przede wszystkim należy polegać na nawrotach nocnego ataku astmy oskrzelowej, co potwierdza rozwój choroby.

Ponadto protokoły diagnostyczne przewidują prowadzenie funkcji oddechowych (funkcjonalne badanie oddychania zewnętrznego) z lekami rozszerzającymi oskrzela w celu ustalenia odpowiedniej taktyki leczenia. Naturalne jest, że konieczne jest zdawanie testów plwociny, krwi i kału, a także przeprowadzenie badań spirometrycznych i testów alergicznych.

Diagnoza choroby w podeszłym wieku

Należy zauważyć, że trudno jest zdiagnozować atak astmy u osób starszych. Wynika to przede wszystkim z obfitości przewlekłych chorób towarzyszących astmie oskrzelowej, „wymazując” jej obraz. W tym przypadku konieczne jest dokładne zapoznanie się z historią, plwociną i krwią, wykonanie określonych badań mających na celu wyeliminowanie chorób wtórnych. Przede wszystkim diagnoza astmy serca, wykrycie choroby wieńcowej, której towarzyszą objawy niewydolności lewej komory.

Ponadto zaleca się wykonywanie funkcjonalnych metod wykrywania astmy oskrzelowej, w tym EKG, RTG, pomiar przepływu szczytowego (w ciągu 2 tygodni). Dopiero po zakończeniu wszystkich działań diagnostycznych podaje się leczenie objawowe astmy.

Terminowa diagnoza astmy - gwarancja szybkiego i skutecznego leczenia!

Jak diagnozować astmę oskrzelową? Odpowiedź na to pytanie chce uzyskać każdego, kto stanie przed tą chorobą. Astma oskrzelowa jest poważną przewlekłą chorobą o niezakaźnym pochodzeniu. Wpływa na drogi oddechowe i jest zapalny. Na całym świecie około 5% światowej populacji cierpi na tę chorobę, a każdego roku umiera kilka tysięcy pacjentów.
Przypadki, w których astma prowadzi do powstawania rozedmy płuc i występowanie stanu astmatycznego nie są rzadkie. Dlatego niezwykle ważne jest zidentyfikowanie astmy w czasie. Na szczęście sprzęt i metody badawcze stosowane obecnie umożliwiają to.

Pobieranie danych pacjenta

Uzyskiwanie najbardziej kompletnych i wiarygodnych informacji o pacjencie - tu zaczyna się diagnoza astmy oskrzelowej. Lekarz otrzymuje obiektywne i subiektywne dane. Te ostatnie można uzyskać, przeprowadzając wywiad z osobą. Badamy jego styl życia, stan cywilny, biorąc pod uwagę skargi i samopoczucie, w tym psychologiczne. Obiektywne informacje obejmują masę ciała i temperaturę, wzrost, stan wzroku i słuchu itp.

Metody badań diagnostycznych

Diagnostyka to odpowiedzialny proces. Podczas jego wdrażania ustalane są różne wskaźniki stanu pacjenta. Dzięki manipulacjom diagnostycznym lekarz ma możliwość przepisania odpowiedniego leczenia i szczegółowej analizy procesu choroby. Wszystkie kryteria diagnostyczne astmy są brane pod uwagę. Przeprowadzono wstępną diagnozę.
Najczęściej możliwe jest określenie dokładnej diagnozy na początkowym etapie. Czasami jednak występują trudności. Tutaj ważne jest, aby prześledzić, jak rozwija się choroba. W tym celu analizowane są wszystkie czynniki wpływające na zdrowie. Im trudniejsza jest choroba, tym więcej badań i leków przepisuje lekarz.
W każdym razie, zanim zdiagnozujesz chorobę, lekarz sporządza plan badań.

Historia wyjaśnień

Na pierwszym przyjęciu lekarz rozpoznaje skargi pacjenta i przeprowadza badanie. Wyjaśniono następujące punkty.

• Kiedy nastąpił pierwszy atak.
• Czy osoba cierpiała na odrę, koklusz i inne podobne choroby.
• Czy krewni cierpieli na astmę?
• Jakie czynniki drażniące powodują atak.
• Jak długo trwają napady i jak idą.
• Jakie dźwięki pojawiają się podczas kaszlu.

Objawy kliniczne astmy oskrzelowej mogą trwać do kilku dni. Wczesne objawy astmy to:

• źle się czuję w czasie poza sezonem;
• okresowe przekrwienie błony śluzowej nosa;
• wysypka pojawia się na skórze;
• usta i powieki puchną od czasu do czasu;
• po wysiłku emocjonalnym lub fizycznym pojawia się słabość.

Główne dolegliwości pacjenta w astmie oskrzelowej:

• ściska klatkę piersiową, powstaje ciężkość;
• słyszysz świszczący oddech podczas kaszlu;
• gwizdy pojawiają się przy głębszej inhalacji i wydechu powietrza;
• często trudno jest oddychać;
• rano lub w nocy kaszel.

W badaniu dzieci często mają trudności. Wynika to przede wszystkim z objawów, ponieważ jest bardzo podobna do objawów dolegliwości innych dzieci. Rozwój choroby jest najczęściej wskazywany przez powtarzające się nocne ataki.
Trudności mogą pojawić się przy badaniu osób starszych. Powodem tego jest obecność przewlekłych dolegliwości. Usuwają obraz kliniczny astmy. Przeprowadził najbardziej kompletne badanie.

Kontrola wzrokowa

Po otrzymaniu informacji o stanie zdrowia lekarza przeprowadza inspekcję. Najpierw analizowany jest stan klatki piersiowej. Zewnętrznie jest jak beczka, która jest spowodowana rozszerzaniem się płuc, a klatka piersiowa wzrasta.
Przesłuchanie odbywa się za pomocą stetoskopu. Gdy wystąpi zaostrzenie, gwizdy i konkretne rzęski są wyraźnie słyszalne na całej powierzchni płuc. W momencie remisji takie wady występują tylko przy silnym oddechu.
Następnie wykonywane jest badanie dotykowe. Na początkowych etapach ta metoda jest nieskuteczna, jednak gdy choroba trwa przez długi czas, można usłyszeć pustkę.

Słuchanie płuc: osłuchiwanie i perkusja

Obraz kliniczny astmy jest zróżnicowany. Wszystko zależy od złożoności choroby, okresu, aktywności zapalenia. W każdym razie słyszalne są płuca.
Wykonywane są testy diagnostyczne, takie jak osłuchiwanie. Lekarz słucha płuc człowieka i na podstawie słyszanych odgłosów decyduje o złożoności sytuacji. Specjalista stosuje jedną z następujących metod:

• prosto - lekarz kładzie ciało do ucha;
• pośrednie - słuchanie odbywa się za pomocą stetoskopu.

Ta ostatnia metoda jest najczęściej stosowana. Wynika to z faktu, że zapewnia możliwość uzyskania najbardziej wiarygodnych informacji. Specjalista analizuje odgłosy, które występują zarówno przy wydechu, jak i przy westchnieniu. Odpowiednie informacje są wprowadzane do karty ambulatoryjnej.
Aby uzyskać najbardziej kompletne dane, osłuchiwanie wykonuje się w kilku pozycjach - siadając i stojąc. Jeśli dana osoba czuje się źle, zostaje umieszczona na kanapie. Najważniejsze jest oddychanie głęboko.
Dotknięcie oddzielnych części płuc pozwala na taką manipulację jak na perkusję. Możliwe jest ustalenie stanu tkanek płuc, ich elastyczności i sztywności. Procedura ta jest wykonywana w obszarach, w których tkanka płucna powinna przylegać ściśle do ścian płuc. W takich miejscach dźwięk jest wyraźnie słyszalny.

Analizy - laboratoryjna metoda diagnostyczna

Metody diagnozowania astmy oskrzelowej mają na celu określenie stopnia ciężkości choroby. Aby określić jego charakter i leczenie cypryjskie, należy przeprowadzić takie analizy.

• Krew Ustawia liczbę eozynofili - wskaźnik alergii, który występuje w organizmie. Z zaostrzeniem ESR wzrosła.
• Flegma. Podczas ataków wypuszczane są ciała kreolskie - formacje o zaokrąglonym wyglądzie, które zawierają komórki nabłonkowe.
• Cal. Zapoznaj się z analizą robaków. Kiedy się rozmnażają, prowadzą do zatrucia organizmu, co ma bezpośredni wpływ na wystąpienie napadów.

Diagnostyka instrumentalna: metody prowadzenia

Diagnozowanie astmy obejmuje badania mające na celu określenie funkcji oddychania zewnętrznego. Są one obowiązkowe. Określana jest odwracalność, przeszkoda, zmienność.
Kolejna diagnoza instrumentalna ma na celu zrozumienie, jaki efekt daje leczenie. Dzięki temu możliwe jest przepisywanie innych leków w odpowiednim czasie. W rezultacie odzyskiwanie jest szybsze.
Najczęściej eksperci uciekają się do takich metod:

Rozważ cechy każdego z nich.

Radiografia

Promienie rentgenowskie są niezbędne w sytuacjach, gdy objawy choroby są podobne do objawów innych chorób. Na najwcześniejszych etapach takie badanie nie zapewnia pełnego obrazu. Gdy choroba postępuje, rozedma zaczyna się rozwijać, tj. płuca rosną. Ta funkcja jest widoczna na zdjęciu.

Spirometria

Stosuje się proste urządzenie i specjalną substancję, która przyczynia się do rozluźnienia oskrzeli i zwiększenia ich światła. Badanie prowadzone jest wyłącznie pod nadzorem specjalisty.
Określona funkcją oddychania zewnętrznego. Test demonstruje wymuszoną pojemność życiową płuc i ilość przepływu powietrza na 1 sekundę, a także maksymalną szybkość wydechu.

Przepływ kolorów

Stosuje się specjalną rurkę, na której nanoszona jest skala, gdzie wskazane są czerwone, żółte i zielone obszary. Te kolory określają poziom problemu. Jednak ta skala nie jest jednolita, a jej wybór odbywa się poprzez osobiste badania pacjentów, które są przeprowadzane w ciągu dwóch tygodni. Zielony obszar jest problemem pod kontrolą, żółty jest możliwym zaostrzeniem, czerwony wymaga pilnej pomocy.
Mierzona jest najwyższa prędkość przepływu powietrza podczas wydechu. Osoba musi dołożyć wszelkich starań. Ten test może obejmować zarówno dorosłych, jak i dzieci w wieku od 4 lat.
Wynik badania zależy od cech fizjologicznych i wieku osoby. Przy zwężeniu oskrzeli wydech występuje wolniej. Pomiary należy wykonywać dwa razy dziennie. Lepiej jest, gdy jest wczesny poranek i późny wieczór. Musisz uderzyć trzy razy.

Pneumotachografia

Dzięki tej metodzie możliwe jest ustalenie objętości oddechu na szczycie. Określa również najwyższy wskaźnik objętości na określonych poziomach testowych.
Gdy dolegliwość ma charakter zawodowy, a substancja obecna tylko w pracy prowadzi do ataku, badanie to nie zapewni wiarygodnych wyników, co oznacza, że ​​substancja ta jest badana w inny sposób.

Określenie statusu alergologicznego

Aby ustalić status alergologiczny, należy wykonać specjalne testy. Jest to powszechna i pouczająca metoda. Z jego pomocą można wykryć alergeny, które działają jako prowokatory napadów. Istotą tej metody jest symulacja reakcji alergicznej na niewielkim obszarze ciała. Użyto specjalnego alergenu. Możliwe jest ustalenie, co powoduje dławienie.
Również astmę alergiczną ustala się badając ogólne i swoiste IgE w surowicy. W tym celu stosuje się specjalne testy, a leki przeciwhistaminowe są wstępnie anulowane. Okres anulowania jest określany przez specjalistę, ponieważ Wiele zależy od właściwości leku. Podczas zaostrzenia choroby, różnych stanów alergicznych, w przypadku ostrej infekcji i podczas ciąży nie przeprowadza się testów.
Teraz wiesz, jak diagnozować astmę. Skontaktuj się z placówką medyczną i uzyskaj pomoc w odpowiednim czasie. Błogosławię cię! I pamiętaj o udostępnieniu przydatnych informacji - zostaw link do artykułu w sieciach społecznościowych.

Oznaki astmy u osoby dorosłej

✓ Artykuł zweryfikowany przez lekarza

Astma jest przewlekłą, niezakaźną chorobą układu oddechowego, pojawiającą się i pogarszającą na tle alergicznym, w sytuacjach stresowych i ciężkim zmęczeniu całego organizmu. Głównym objawem choroby jest patologiczne zapalenie dróg oddechowych.

Oznaki astmy u osoby dorosłej

Pierwsze objawy w dorosłej populacji

Choroba charakteryzuje się zwiększoną podatnością na drażniące środowisko. Charakterystycznym objawem pacjenta z astmą oskrzelową jest reakcja spazmolityczna na jakikolwiek ostry zapach. Przy takiej reakcji ściany oskrzeli stają się obrzęknięte i gęste, w wyniku czego przerwy oddechowe stają się węższe, pojawia się wydechowa duszność (to znaczy, trudno jest osobie wydychać).

Choroba charakteryzuje się zwiększoną podatnością na silne zapachy.

Objawy choroby

Wszystkie poniższe objawy nasilają się w nocy i wczesnym rankiem, mogą wystąpić podczas wysiłku fizycznego, ekspozycji na alergeny i zimne powietrze, a także po zażyciu aspiryny lub beta-blokerów.

W nocy zwiększa się kaszel

Podczas połączenia mogą wystąpić problemy z oddychaniem.

Słychać sapanie podczas oddychania

Przy lekkim wysiłku fizycznym pojawia się skrócenie oddechu

Z zimnem oddychanie staje się jeszcze trudniejsze.

Astma oskrzelowa charakteryzuje się niezależną chorobą. Konieczne jest odróżnienie od niej astmy sercowej, która jest konsekwencją nieprawidłowego funkcjonowania układu sercowo-naczyniowego, niewydolności lewej komory serca. Ataki występują częściej w nocy.

Znak niepokoju i ostry brak powietrza są oznakami ataku. Z takimi znakami najważniejszą rzeczą nie jest panika, ale jeśli nie kontrolujesz swojego ciała, ale poddasz się lękowi, twój oddech i bicie serca zawiodą, co może prowadzić do nieodwracalnych konsekwencji.

Podczas ataku występuje silny brak powietrza.

Objawy choroby serca:

• naciskając ból w klatce piersiowej, duszność, takie objawy są charakterystyczne przed wystąpieniem astmy serca;
• stałe podniecenie, nawet gdy leży;
• suchy, drażniący kaszel, chrypka, duszność, po kilku dniach plwocina może zacząć się cofać;
• wzrasta ciśnienie krwi, zaczynają palpitacje serca (tachykardia), opuszki palców i wargi stają się niebieskie;
• z długimi atakami zaczyna się lęk przed śmiercią (panika).

Objawy astmy serca

Oznaki choroby alergicznej

Astma alergiczna jest dość powszechna, wyrażana jako reakcja na alergeny. Każda osoba ma reakcję alergiczną na różne przedmioty, zapachy, produkty, substancje. Alergeny, dostające się do dróg oddechowych, powodują duszność, duszenie, wysypkę skórną, swędzenie. Istnieją przypadki, że ataki alergiczne pojawiają się nawet na substancjach, które wcześniej nie powodowały żadnych reakcji u ludzi.

Wszyscy pacjenci z astmą reagują na takie czynniki drażniące jak dym tytoniowy, dym z ognia lub pieca, podczas gdy u pacjentów z astmą alergiczną nie obserwuje się wysypki.

W astmie alergicznej reakcja na takie czynniki drażniące, jak dym zwiększa się, nie obserwuje się wysypki

Objawy astmy alergicznej są podobne do objawów choroby typu oskrzeli:

• gwizdanie podczas wdechu;
• uporczywy kaszel;
• trudności z procesem oddechowym;
• naciskając ból w klatce piersiowej;
• zawsze chcę spać.

Objawy astmy oskrzelowej

Klasyfikacja chorób

Ponieważ choroba ma różne objawy, dzieli się ją na szereg kryteriów.

1. Przed rozpoczęciem procesu leczenia.
2. Podczas procesu leczenia.
3. Skuteczność procesu leczenia.
4. Wyniki procesu leczenia.

W trakcie leczenia choroba dzieli się na kilka typów.

Formularz

1. Alergiczny.
2. Niealergiczny.
3. Mieszane

1. Choroba przechodząca w fazie lekkiej.
2. W środkowej fazie choroby oddychanie staje się trudne, zaczyna się duszność.
3. W fazie ciężkiej występują częste napady kaszlu, dławienia się.

Stopień choroby

1. Stały.
2. Rozwijanie.
3. Choroba rozwija się z umiarkowanym stopniem nasilenia.
4. Chroniczny.

Jakie objawy wskazują na wystąpienie astmy?

Przyczyny astmy

U osób dorosłych początek choroby jest prawie niewidoczny, ale w sezonie zaostrzeń napady są bardzo groźne dla życia. Zasadniczo początek ataku zależy od stopnia choroby. Im cięższa choroba, tym wyraźniej pojawiają się objawy.

Początkowe objawy początku choroby są często mylone z przeziębieniem (katar, kaszel, kichanie). Wszystko to pogarsza rozpoznanie astmy w najwcześniejszych terminach. Po pierwsze, dorośli są leczeni na przeziębienie, a stan się pogarsza, dochodzi do zadławienia. Przy takich objawach należy pilnie skonsultować się ze specjalistą.

Początkowe objawy astmy są podobne do zwykłego przeziębienia.

Pierwsze znaki, na które warto zwrócić uwagę:

• wszelkie objawy reakcji alergicznych;
• częste przeziębienia, pomimo sezonu, mogą oznaczać początek astmy;
• ból w klatce piersiowej, oddychanie nie jest rytmiczne z trudnością, mowa jest przerywana.

Pierwsze objawy, na które należy zwrócić uwagę, to bóle w klatce piersiowej i duszność.

Ataki astmy u dorosłych

Jeśli pierwsze oznaki początku ataku nie zostaną rozpoznane, sam atak astmy będzie łatwy do przewidzenia. Najważniejszym objawem wystąpienia choroby będzie uduszenie. Przy takim ataku klatka piersiowa staje się walcem, a osoba, nawet nie zdając sobie z tego sprawy, przyjmuje postawę siedzącą, w tej pozycji funkcje oddechowe zaczynają się regenerować. Ból w klatce piersiowej podczas tego ataku nie jest odczuwalny, jeśli pacjent nie ma niewydolności serca.

Pierwszym znakiem ataku będzie uduszenie.

Diagnozowanie astmy dorosłych

Astma objawia się u dorosłych na różne sposoby, dlatego często jest mylona z innymi chorobami. Ale jeśli nawet najmniejsze podejrzenie dotyczy astmy, z pewnością należy skonsultować się z pulmonologiem. Na podstawie wszystkich testów i analiz pulmonolog może zdiagnozować astmę u osoby dorosłej.

Przy pierwszych objawach astmy należy natychmiast skonsultować się z lekarzem

W celu ustalenia diagnozy specjalista podaje wskazówki dotyczące pomiaru przepływu szczytowego i spirometrii (badanie sprzętowe), w celu przeprowadzenia badania krwi na obecność eozynofili we krwi.

Przepływomierz szczytowy - aparat do ustalania prędkości maksymalnego wydechu. Określa prędkość powietrza z układu oddechowego po głębokim oddechu.

Dzięki temu urządzeniu możesz sprawdzić swoje drogi oddechowe w domu. Aby dokładniej poznać stan oskrzeli, lepiej użyć spirometru.

Jak diagnozować astmę w domu

Oczywiście trudno będzie dokładnie zdiagnozować astmę w domu, ale mogą pojawić się podejrzenia, ponieważ ataki nie są izolowane, ale regularne. Kiedy takie podejrzenia wymagają konsultacji z lekarzem. Im szybciej specjalista ustali prawidłową diagnozę i zaleci leczenie, tym łatwiejsze będą napady, prawie niemożliwe jest pozbycie się tej dolegliwości, ale całkiem realistyczne jest zminimalizowanie napadów.

Ważne jest, aby zdiagnozować i rozpocząć leczenie jak najszybciej.

Przyczyny astmy u osoby dorosłej

Przyczyn astmy jest wiele. Niektóre przyczyny po prostu potwierdzają stan zapalny lub procesy alergiczne, a niektóre czynniki mogą bezpośrednio prowadzić do ataku astmy.

Dziedziczność. Jeśli jedno z rodziców cierpi na tę chorobę, istnieje prawdopodobieństwo, że ich dzieci mogą rozwinąć astmę. Ludzie z astmą dziedziczą głównie.

Astma jest dziedziczna

Przyczyną astmy mogą być choroby zakaźne

Mieszkańcy dużych miast są bardziej narażeni na astmę

Palenie może powodować astmę.

Pył pokojowy jest jedną z przyczyn astmy

Astma może być wywołana przez niesteroidowe leki przeciwzapalne.

Różnica między astmą a zapaleniem oskrzeli

Diagnozy różnicowe między zapaleniem oskrzeli a astmą czasami prowadzą na manowce nawet najbardziej doświadczonych specjalistów.

Jaka jest różnica między przewlekłym zapaleniem oskrzeli a astmą oskrzelową?

Jak zaczyna się astma: objawy u dorosłych, dzieci, z kim się skontaktować, jak zdiagnozować, jakie badania wykonać

Zawodowa astma oskrzelowa jest najczęstszą chorobą wśród pracowników górnictwa i kariery zawodowej. Drobny pył dostaje się do płuc i powoduje podrażnienie oskrzeli. Aby pozbyć się obcego ciała, ciało wydziela specjalny śluz i zwiększa grubość błony oskrzelowej. W astmie oskrzelowej diagnostyka różnicowa jest najważniejszym krokiem do prawidłowej diagnozy.

O chorobach

WAŻNE, ABY WIEDZIEĆ! Lekarstwo na całkowite wyleczenie z alergii, zalecane przez lekarzy Czytaj więcej >>>

Początkowo powinieneś zrozumieć, jak odróżnić zapalenie oskrzeli od astmy. Obie choroby to choroby zapalne, które rozwijają się w górnych drogach oddechowych. Aby zidentyfikować różnice między nimi, konieczne jest zrozumienie ich definicji z punktu widzenia medycyny.

Zapalenie oskrzeli jest chorobą, która występuje w wyniku aktywności infekcji wirusowej w organizmie. Wrogie środki są dość łatwo niszczone przez kompleksowe leczenie. Chociaż przewlekły wariant choroby jest znacznie trudniejszy do leczenia, ale główną przyczyną zapalenia pozostaje zakażenie drobnoustrojami i można go wyleczyć.

Istnieje diagnoza obturacyjnego zapalenia oskrzeli, dodatkowe słowo wskazuje, że pacjent ma przewlekłą fazę choroby, z silnym zwężeniem światła oskrzeli. Ponadto choroba ta może prowadzić do POChP (przewlekłej obturacyjnej choroby płuc). Takie zmiany w ciele są śmiertelne i nie można ich całkowicie wyleczyć.

W astmie oskrzelowej diagnoza jest inna ze względu na rozwój stanu zapalnego. W tym przypadku drogi oddechowe są zapalne z powodu regularnego podrażnienia wewnętrznej błony śluzowej płuc (z ich zwiększoną wrażliwością na warunki zewnętrzne). Dlatego astma należy do grupy chorób alergicznych. Czynnikami ryzyka astmy oskrzelowej są:

• palenie wyrobów tytoniowych (80% przypadków wystąpienia choroby);
• przebywanie w zakurzonym środowisku;
• alergia na jakąkolwiek substancję;
• wdychanie ostrych chemikaliów i oparów;
• predyspozycje genetyczne.

Powinniśmy również wspomnieć Butejkę, ten fizjolog opracował specjalne ćwiczenia oddechowe, które pomagają astmatyków pozbyć się nieprzyjemnej choroby i znacząco złagodzić ataki astmy. Zgodnie z jego rozumowaniem rozwój astmy i hobla wynika z braku dwutlenku węgla w organizmie.

Ten fakt wyjaśnia astmatyczny atak uduszenia, w którym organizm stara się utrzymać zawartość CO2 w organizmie. Gimnastyka oddechowa Butejko miała na celu trening płytkiego oddychania bez użycia przepony. Lekarz uważa, że ​​regularne głębokie oddychanie prowadzi do pogorszenia wymiany gazowej w organizmie i jego przesycenia tlenem.

[smartcontrol_youtube_shortcode key = "jak zaczyna się astma" cnt = "1 ″ col =" 1 ″ shls = "false"]

Atak

Odpowiadając na pytanie, jak rozpoznać astmę, pamiętaj o ataku uduszenia charakterystycznym dla astmatyków. Przyczyny jego wystąpienia opisano powyżej.

Cechy charakterystyczne to:

• ucisk w klatce piersiowej bez bólu;
• ludzki niepokój;
• zwiększony kaszel;
• ból głowy;
• bezkrytyczne „chwytanie” powietrza;
• trudność mowy;
• skóra staje się blada (szara sinica);
• zwiększone ruchy oddechowe (do 30 na minutę lub więcej).

Jak tylko rozpocznie się atak, najpierw należy go znaleźć inhalator. Każda osoba z rozpoznaniem astmy niesie ją ze sobą. Jeśli nie był pod ręką, postępuj zgodnie z instrukcjami.

Pierwsza pomoc to oddychanie:

1. Początkowo krawat jest usuwany z pacjenta, kołnierz jest rozpięty i wszystkie zaciągnięcia są usuwane w okolicy gardła, szyi i klatki piersiowej.
2. Wewnątrz, konieczne jest zapewnienie świeżego powietrza, jeśli nie jest to możliwe, a następnie sprowadzić astmę na ulicę.
3. Osoba musi siedzieć na krześle lub krześle, aby móc oprzeć ręce na krawędziach mebli.
4. Mów spokojnie z pacjentem i nie zaczynaj paniki.
5. Poproś pacjenta o wydech, jednocześnie dmuchając w policzki, jakby oddychał przez rurkę ze słomy.

Trudne oddychanie bez leków może trwać od kilku minut do 4 godzin. Dlatego konieczne jest natychmiastowe wezwanie karetki, aby lekarze mogli przywrócić stan pacjenta.

[smartcontrol_youtube_shortcode key = "objawy astmy" cnt = "1 ″ col =" 1 ″ shls = "false"]

Symptomatologia

Po zrozumieniu przyczyny choroby możesz dowiedzieć się, jak określić obecność choroby w sobie. Diagnostyka astma oskrzelowa u dzieci a dorośli początkowo polegają na identyfikacji charakterystycznych objawów.

Jak jest astma oskrzelowa, objawy:

Nawet „zaniedbane” alergie można wyleczyć w domu. Nie zapomnij pić raz dziennie.

• trudno wydychać;
• ciągle mało powietrza;
• ucisk na klatkę piersiową;
• pojawia się częsta duszność;
• regularny, ostry, bolesny, suchy kaszel bez plwociny (główna cecha odróżniająca i objaw wiodący w astmie);
• występują ataki uduszenia;
• regularny tachykardia.

Dla zapalenia oskrzeli i POChP charakterystyczne cechy:

• mokry kaszel;
• lepka zieleń plwociny;
• częsta duszność po wysiłku.

Z kim się skontaktować

Po znalezieniu tych oznak naruszenia w układzie oddechowym należy zwrócić się do specjalisty. Na pytanie, który lekarz leczy astmę, odpowiedź będzie prosta - terapeuta.

Jakie testy i testy miną

W tym celu użyj specjalnych urządzeń: spirometru i pneumotachometru. Istnieją pewne wskaźniki standardów dla każdego urządzenia, jeśli wyniki testu danej osoby są niższe niż oczekiwano, to narusza on układ oddechowy.

Aby zdiagnozować astmę, aby zidentyfikować i zróżnicować diagnozę, dziecko musi również:

• RTG (prześwietlenie klatki piersiowej);
• test prowokacji metacholiną.
• tomografia komputerowa;
• test na tlenkowy tlen neuronowy (określić wysoką zawartość gazu we krwi);
• sprawdzanie eosinfilov w plwocinie;
• test alergiczny na bodźce zewnętrzne (puch, kurz, wełna itp.);
• test na reakcję płuc ze zmian temperatury (sprawdzanie alergii na zimno).

BF w astmie oskrzelowej określa maksymalną szybkość wydechu. Ten test jest przeprowadzany w celu określenia skuteczności leczenia i postępu choroby.

Prowokacyjny test umożliwia odróżnienie astmy od zapalenia oskrzeli i innych chorób zapalnych. Metacholina jest alergenem wywołującym skurcze oskrzeli. U zdrowej osoby występują dolegliwości związane z trudnościami w oddychaniu, które znikają w ciągu 5-10 minut. Pacjenci z badaniem astmy będą negatywni, a po inhalacji roztworu będą się dusić. Aby usunąć go do pacjenta, wdychaj izoproterenol.

Wykonuje się badanie krwi na astmę oskrzelową w celu określenia obecności infekcji wirusowej w organizmie. Zasadniczo sprawdza się wzrost produkcji przeciwciał, jak to ma miejsce w przypadku normalnej choroby.

RTG i tomografia komputerowa pozwalają wizualnie zbadać problemy pacjenta i krytyczność zaburzeń. Diagnostyka różnicowa astmy oskrzelowej pozwala na rozpoczęcie pełnego leczenia, bez obawy o niewłaściwe środki.

[klucz smartcontrol_youtube_shortcode = "leczenie astmy u dorosłych" cnt = "1 ″ col =" 1 ″ shls = "false"]

Klasyfikacja ciężkości choroby

Po wszystkich badaniach lekarz prowadzący wyciąga wniosek na temat stanu pacjenta Po pierwsze, astma (odróżnij jedną chorobę od drugiej). Pełne badanie wszystkich rodzajów testów pozwala dokładnie potwierdzić podstawową diagnozę i wykryć dodatkowe komplikacje.

Istnieją 4 stopnie dotkliwości:

1. Lekkie okresowe. Symptomatologia nie przeszkadza osobie, jedyna rzecz, która wskazuje na obecność nieprawidłowości - testy na astmę oskrzelową i niewielkie trudności w oddychaniu. Ciężkie objawy mogą wystąpić nie więcej niż 2 razy w ciągu 7 dni (duszenie i suchy kaszel).
2. Łatwa stała. Główne objawy pojawiają się nie częściej niż raz dziennie.
3. Średnia. Ataki astmy obserwuje się codziennie, w nocy choroba pojawia się nie więcej niż 1 raz w tygodniu.
4. Twardy etap. Umieszczone z codziennymi atakami duszności, w dzień iw nocy. Obraz choroby jest wyraźnie wyrażony na zdjęciach rentgenowskich i CT.

Oprócz okresowości, dobre samopoczucie pacjenta odgrywa szczególnie ważną rolę. U dzieci z astmą oskrzelową, diagnostyka i leczenie prawie nie różni się od dorosłych.

Zawodowa astma oskrzelowa i jej inne odmiany są leczone zgodnie z określonym protokołem:

• badanie pacjenta;
• dodatkowa diagnostyka;
• potwierdzenie diagnozy;
• recepta na leczenie;
• okresowa kontrola samopoczucia pacjentów.

Jak odzyskać

Wielu pacjentów jest zainteresowanych pytaniem, jak postawić diagnozę astmy oskrzelowej. Z reguły choroba nie jest całkowicie leczona. Dzięki tej diagnozie nie można służyć (istnieje wiele ograniczeń) i profesjonalnie uprawiać aktywny sport, gdzie wymagany jest rozwinięty układ oddechowy.

Według Butejki istnieje metoda leczenia. Nie jest w stanie całkowicie pozbyć się choroby, ale znacznie rzadziej doświadcza nieprzyjemnych objawów, a czasem prawie o nich zapomina. Wszystkie ćwiczenia z kursu są zbudowane na treningu płytkiego oddychania. Po zakończeniu treningu pacjent odbudowuje całe ciało, poprawia krążenie krwi, zmniejsza zużycie dwutlenku węgla, co normalizuje procesy metaboliczne.

W celu skutecznego leczenia alergii nasi czytelnicy z powodzeniem wykorzystują nowy skuteczny lek przeciwalergiczny. Zawiera unikalną opatentowaną formułę, która jest niezwykle skuteczna w leczeniu chorób alergicznych. Jest to jeden z najbardziej udanych środków do tej pory.

Materiał poruszył kwestię tego, jak diagnozować astmę, co robić podczas ataku i dlaczego rozwija się choroba. Najważniejsze jest wykrycie niepożądanych powikłań w płucach i jak najszybsze rozpoczęcie leczenia. Najłatwiej jest zrobić zdjęcie rentgenowskie i zmierzyć szybkość wydechu.