Ribavirin - instrukcje użytkowania, analogi, opinie, cena

Nazwa handlowa: Ribavirin

Międzynarodowa nazwa niezastrzeżona:

Nazwa chemiczna: 1- (3-0-rybofuranozylo-1H-1,2,4-triazolo-3-karboksyamid

Forma dawkowania:

Skład:

Opis: Tabletki w kolorze białym lub białym z żółtawym odcieniem. Wyglądają, że spełniają wymagania Global Fund XI.

Grupa farmakoterapeutyczna:

Kod ATX: [J05AB04]

Właściwości farmakologiczne
Rybawiryna jest syntetycznym analogiem nukleozydowym o wyraźnym działaniu przeciwwirusowym. Ma szerokie spektrum aktywności przeciwko różnym wirusom DNA i RNA.
Farmakodynamika
Rybawiryna łatwo penetruje zakażone komórki i jest szybko fosforylowana przez wewnątrzkomórkową kinazę adenozynową do mono-, di- i trifosforanu rybawiryny. Te metabolity, zwłaszcza trifosforan rybawiryny, wykazują wyraźną aktywność przeciwwirusową.
Mechanizm działania rybawiryny nie jest wystarczająco jasny. Wiadomo jednak, że rybawiryna hamuje dehydrogenazę monofosforanu inozyny (IMP), efekt ten prowadzi do wyraźnego obniżenia poziomu wewnątrzkomórkowego trifosforanu guanozyny (GTP), któremu z kolei towarzyszy tłumienie syntezy wirusowego RNA i białek swoistych dla wirusa. Rybawiryna hamuje replikację nowych wirionów, co zmniejsza obciążenie wirusem. Rybawiryna selektywnie hamuje syntezę wirusowego RNA bez hamowania syntezy RNA w normalnie funkcjonujących komórkach.
Rybawiryna jest skuteczna przeciwko wielu wirusom DNA i RNA. Wirusy najbardziej podatne na DNA rnbawiryny to: wirus opryszczki Simplex, wirus poks, wirus choroby Marka. Niewrażliwe na wirusy rnbawiryny DNA są: Varicella Zoster, pseudorabies, ospa krowa. Najbardziej wrażliwe na wirusy rybawiryny RNA są: grypa A, B, paramyksowirus (paragrypa, parotyt epidemiczny, choroba Nucasla), reowirusy, wirusy nowotworowe RNA. Niewrażliwe na wirusy RNA rybawiryny to: enterowirusy, wirus rinowirusa, Semlicy Forest.
Rybawiryna wykazuje aktywność przeciwko wirusowi zapalenia wątroby typu C (HCV). Mechanizm działania rybawiryny przeciwko HCV nie jest w pełni zrozumiały. Zakłada się, że akumulacja trifosforanu rybawiryny jako fosforylacji prowadzi do konkurencyjnego hamowania tworzenia trifosforanu guanozyny, zmniejszając w ten sposób syntezę wirusowego RNA. Uważa się, że mechanizm synergistycznego działania rybawiryny i interferonu alfa na HCV wynika ze zwiększonej fosforylacji rybawiryny przez interferon.
Farmakokinetyka
Wchłanianie: doustne podawanie rybawiryny jest szybko wchłaniane w przewodzie pokarmowym. Ponadto jego biodostępność wynosi ponad 45%.
Dystrybucja: Rybawiryna jest dystrybuowana w osoczu, wydzielinie błony śluzowej dróg oddechowych i krwinkach czerwonych. Duża ilość trifosforanu rybawiryny gromadzi się w krwinkach czerwonych, osiągając plateau do 4 dnia i utrzymując się przez kilka tygodni po podaniu. Okres półtrwania wynosi 3,7 godziny, a objętość dystrybucji (Vd) wynosi 647 - 802 litry. Podczas kursu rybawiryna gromadzi się w osoczu w dużych ilościach. Stosunek biodostępności (AUC - pole pod krzywą „stężenie / czas”) z powtarzaną i pojedynczą dawką wynosi 6. Znaczne stężenie rybawiryny (ponad 67%) można wykryć w płynie mózgowo-rdzeniowym po długotrwałym stosowaniu. Lekko wiąże się z białkami osocza.
Czas osiągnięcia maksymalnego stężenia w osoczu wynosi od 1 do 1,5 godziny.
Czas osiągnięcia terapeutycznego stężenia w osoczu zależy od wielkości minutowej objętości krwi.
Średnia wartość maksymalnego stężenia (C_max) w osoczu: około 5 µmol na litr pod koniec 1 tygodnia podawania w dawce 200 mg co 8 godzin i około 11 µmol na litr pod koniec 1 tygodnia podawania w dawce 400 mg co 8 godzin.
Biotransformacja: rybawiryna jest fosforylowana w komórkach wątroby do aktywnych metabolitów w postaci mono-, di- i trifosforanu, które są następnie metabolizowane do 1,2,4-triazolokarboksyamidu (hydroliza amidu do kwasu trikarboksylowego i de-borozylacja z wytworzeniem triazolowego metabolitu karboksylowego).
Wydalanie: Rybawiryna jest powoli eliminowana z organizmu. Okres półtrwania (T_½po pojedynczej dawce 200 mg wynosi od 1 do 2 godzin od osocza i do 40 dni od czerwonych krwinek. Po zakończeniu kursu T_½ około 300 godzin Rybawiryna i jej metabolity są wydalane głównie z moczem. Tylko około 10% jest wydalane z kałem. W postaci niezmienionej około 7% rybawiryny jest eliminowane w ciągu 24 godzin, a około 10% w ciągu 48 godzin.
Farmakokinetyka w szczególnych warunkach klinicznych: Podczas przyjmowania leku u pacjentów z AUC i C niewydolności nerek_max rybawiryna wzrasta, ze względu na zmniejszenie prawdziwego klirensu. U pacjentów z niewydolnością wątroby (stopnie A, B i C) farmakokinetyka rybawiryny nie zmienia się. Po przyjęciu pojedynczej dawki z tłuszczem zawierającym żywność, farmakokinetyka rybawiryny zmienia się znacząco (AUC i C)_max wzrost o 70%).

Wskazania do użycia
Przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu C (w połączeniu z interferonem alfa-2b lub peginterferonem alfa-2b): u pacjentów pierwotnych nieleczonych wcześniej interferonem alfa-2b lub peginterferonem alfa-2b; podczas zaostrzenia po przebiegu monoterapii interferonem alfa-2b lub peginterferonem alfa-2b; u pacjentów opornych na monoterapię interferonem alfa-2b lub peginterferonem alfa-2b.

Przeciwwskazania
Nadwrażliwość, ciąża, laktacja, przewlekła niewydolność serca II6-III, zawał mięśnia sercowego, niewydolność nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 50 ml / min), ciężka niedokrwistość, niewydolność wątroby, zdekompensowana marskość wątroby, choroby autoimmunologiczne (w tym autoimmunologiczne zapalenie wątroby), nieuleczalne choroby tarczycy, ciężka depresja z zamiarem samobójczym, dzieciństwo i okres dojrzewania (poniżej 18 lat).

Z ostrożnością
Kobiety w wieku rozrodczym (ciąża jest niepożądana), zdekompensowana cukrzyca (z atakami kwasicy ketonowej); przewlekła obturacyjna choroba płuc, zatorowość płucna, przewlekła niewydolność serca, choroba tarczycy (w tym nadczynność tarczycy), zaburzenia krwawienia, zakrzepowe zapalenie żył, mielodepresja, hemoglobinopatia (w tym talasemia, anemia sierpowata), depresja, hemoglobinopatia tendencja samobójcza (w tym historia), starość.

Dawkowanie i podawanie
Wewnątrz, bez żucia i wody pitnej, wraz z przyjmowaniem pokarmu 0,8-1,2 g dziennie w 2 dawkach podzielonych (rano i wieczorem). W tym samym czasie interferon alfa-2b jest przepisywany podskórnie, 3 miliony mi 3 razy w tygodniu lub peginterferon alfa 2b podskórnie, 1,5 µg / kg 1 raz w tygodniu. W połączeniu z interferonem alfa-2b o masie ciała do 75 kg, dawka rybawiryny wynosi 1 g dziennie (0,4 g rano i 0,6 g wieczorem); powyżej 75 kg - 1,2 g dziennie (0,6 g rano i 0,6 g wieczorem). W połączeniu z peginterferonem alfa-2b o masie ciała mniejszej niż 65 kg, dawka rybawiryny wynosi 0,8 g dziennie (0,4 g rano i 0,4 g wieczorem); 65-85 kg - 1 g dziennie (0,4 g rano i 0,6 g wieczorem); ponad 85 kg (0,6 g rano i 0,6 g wieczorem).
Czas trwania leczenia wynosi 24 do 48 tygodni; jednocześnie dla wcześniej nieleczonych pacjentów - co najmniej 24 tygodnie, u pacjentów z wirusem genotypu 1 - 48 tygodni. U pacjentów, którzy nie są podatni na monoterapię interferonem alfa, jak również podczas nawrotu, przez co najmniej 6 miesięcy do 1 roku (w zależności od przebiegu klinicznego choroby i odpowiedzi na leczenie).

Efekty uboczne
Zaburzenia układu nerwowego: ból głowy, zawroty głowy, ogólne osłabienie, złe samopoczucie, bezsenność, osłabienie, depresja, drażliwość, lęk, labilność emocjonalna, nerwowość, pobudzenie, agresywne zachowanie, dezorientacja; rzadko - tendencje samobójcze, zwiększone napięcie mięśni gładkich, drżenie, parestezje, przeczulica, hipestezja, omdlenia.
Od układu sercowo-naczyniowego: spadek lub wzrost ciśnienia krwi, brady- lub tachykardia, kołatanie serca, zatrzymanie akcji serca.
Od strony organów krwiotwórczych: niedokrwistość hemolityczna, leukopenia, neutropenia, granulocytopenia, małopłytkowość; niezwykle rzadko - niedokrwistość aplastyczna.
Ze strony układu oddechowego: duszność, kaszel, zapalenie gardła, duszność, zapalenie oskrzeli, zapalenie ucha środkowego, zapalenie zatok, nieżyt nosa.
Ze strony układu pokarmowego: suchość w ustach, zmniejszenie apetytu, nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha, zaparcia, zaburzenia smaku, zapalenie trzustki, wzdęcia, zapalenie jamy ustnej, zapalenie języka, krwawienie z dziąseł, hiperbilirubinemia.
Ze strony zmysłów: uszkodzenie gruczołu łzowego, zapalenie spojówek, niewyraźne widzenie, upośledzenie / utrata słuchu, szum w uszach.
Z układu mięśniowo-szkieletowego: bóle stawów, bóle mięśni.
Ze strony układu moczowo-płciowego: uderzenia gorąca, obniżone libido, bolesne miesiączkowanie, brak miesiączki, krwotok miesiączkowy, zapalenie gruczołu krokowego.
Reakcje alergiczne: wysypka skórna, rumień, pokrzywka, hipertermia, obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli, anafilaksja, nadwrażliwość na światło, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka.
Inne: wypadanie włosów, zapalenie spojówek, łysienie, zaburzenia struktury włosów, suchość skóry, niedoczynność tarczycy, ból w klatce piersiowej, pragnienie, zakażenie grzybicze, infekcja wirusowa, cydr grypopodobny, pocenie się, powiększenie węzłów chłonnych.

Przedawkowanie
Być może zwiększone nasilenie działań niepożądanych.
Leczenie: odstawienie leku, leczenie objawowe.

Interakcja z innymi lekami
Leki zawierające związki magnezu i glinu, symetykon zmniejszają biodostępność leku (AUC zmniejsza się o 14%, nie ma znaczenia klinicznego).
W połączeniu z interferonem alfa-2b lub peginterferonem alfa-2b - synergizm działania.
Podaniu rybawiryny podczas leczenia zydowudyną i (lub) stawudyną towarzyszy zmniejszenie ich fosforylacji, co może prowadzić do wiremii HIV i wymagać zmian w schemacie leczenia.
Zwiększa stężenie fosforylowanych metabolitów nukleozydów purynowych (w tym didanozyny, abakawiru) i związane z tym ryzyko rozwoju kwasicy mleczanowej.
Nie wpływa na aktywność enzymatyczną wątroby z udziałem cytochromu P450.
Jednoczesne posiłki wysokotłuszczowe zwiększają biodostępność rybawiryny (AUC i C)_max wzrost o 70%).

Specjalne instrukcje
Rozważ teratogenność leku, mężczyźni i kobiety w wieku rozrodczym w trakcie leczenia iw ciągu 7 miesięcy po zakończeniu terapii powinni stosować skuteczne środki antykoncepcyjne.
Badania laboratoryjne (kliniczna analiza krwi z obliczeniem formuły leukocytów i liczby płytek krwi, oznaczanie elektrolitów, kreatyniny, funkcjonalnych próbek wątroby) należy przeprowadzić przed rozpoczęciem leczenia, po 2 i 4 tygodniach, a następnie regularnie.
W procesie leczenia rybawiryną maksymalny spadek zawartości hemoglobiny w większości przypadków obserwuje się po 4-8 tygodniach od rozpoczęcia leczenia. Przy spadku stężenia hemoglobiny poniżej 110 mg / ml dawkę rybawiryny należy tymczasowo zmniejszyć o 400 mg na dobę, przy zmniejszeniu stężenia hemoglobiny poniżej 100 mg / ml, dawkę należy zmniejszyć do 50% dawki początkowej. W większości przypadków zalecane zmiany dawek zapewniają odzyskanie poziomu hemoglobiny. Przy spadku stężenia hemoglobiny poniżej 85 mg / ml, lek należy odstawić.
W ostrych objawach nadwrażliwości (pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli, anafilaksja) należy natychmiast przerwać stosowanie leku. Przemijająca wysypka nie gwarantuje przerwania leczenia.
W okresie leczenia osoby doświadczające zmęczenia, senności lub dezorientacji powinny powstrzymać się od prowadzenia pojazdów i wykonywania potencjalnie niebezpiecznych czynności wymagających zwiększonej koncentracji i szybkości psychomotorycznej.
W związku z możliwym pogorszeniem czynności nerek u pacjentów w podeszłym wieku, przed zastosowaniem leku, konieczne jest określenie czynności nerek, w szczególności klirensu kreatyniny.

Formularz wydania
Tabletki 0,2 g.
10 lub 20 tabletek w blistrze. 1 lub 2 opakowania blistrowe wraz z instrukcją użytkowania zostaną umieszczone w opakowaniu kartonowym.
W przypadku opakowań dla szpitali: 5, 10, 14, 20, 28, 50, 100 opakowań typu blister wraz z instrukcją użytkowania umieszcza się w opakowaniu kartonowym.
50, 100, 200, 500, 1000 tabletek w plastikowym pojemniku lub plastikowej puszce. 1, 2, 4, 10, 20, 30, 50 puszek lub pojemników wraz z równą liczbą instrukcji do użytku medycznego umieszcza się w kartonowym pudełku.

Warunki przechowywania
Lista B. W suchym, ciemnym miejscu w temperaturze nie wyższej niż 25 ° C W zasięgu dzieci.

Okres trwałości
3 lata. Nie używać po upływie daty ważności.

Warunki sprzedaży aptek:

Producent
Pranafarm LLC, Rosja, 443068, Samara, ul. Novo-Sadovaya, 106, Bldg. 81

Rybawiryna

Rybawiryna: instrukcje użytkowania i opinie

Nazwa łacińska: Ribavirin

Kod ATX: J05AB04

Składnik aktywny: rybawiryna (rybawiryna)

Producent: Ozon, LLC (Rosja), Pranafarm (Rosja), Valena Pharmaceuticals, Inc. (Rosja), Kanonpharm Production, Inc. (Rosja), Severnaya Zvezda, ZAO (Rosja), Farmproekt, JSC (Rosja), VERTEX, Inc. )

Aktualizacja opisu i zdjęcia: 03/20/2018

Ceny w aptekach: od 86 rub.

Rybawiryna jest lekiem o wyraźnym działaniu przeciwwirusowym, szerokim spektrum aktywności przeciwko różnym wirusom DNA i RNA; syntetyczny analog nukleozydów.

Uwolnij formę i kompozycję

• Tabletki: płaskie cylindryczne z fazą i ryzykowne, od białego do żółtawo-białego (10 lub 20 w paczkach konturów komórkowych, 1, 2, 5, 10, 14, 20, 28, 50 lub 100 opakowań konturowych w kartonowym pudełku; na 100 lub 200 sztuk w bankach z polimerowych, 1, 2, 4, 10, 20, 30, 50 puszek w kartonowym opakowaniu, na 50 sztuk w bankach z polimerowych, 1,2, 5, 10, 20, 30 lub 50 puszek w pudełku kartonowym; dla szpitali - od 1000 do 50 000 tabletek w opakowaniu);
• Kapsułki: nr 0, kolor czapki i kremu do ciała; zawartość jest proszkiem lub mieszaniną granulek i białego do żółtawego białego proszku; dopuszcza się uszczelnianie zawartości w postaci kapsułki, po sprasowaniu formacja rozpada się (5 lub 6 sztuk w blistrach, 1-10, 20, 40, 60, 80, 100, 800 blistrów w kartonowym pudełku; 10 sztuk w plastikowych pojemnikach, 1, 5, 10, 20 pojemników w kartonowym pudełku; 10 sztuk w blistrach, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 9, 10, 20, 40, 60, 80, 100 lub 800 blistrów w pudełku kartonowym; na 10 sztuk w butelkach, 1, 5, 10 lub 20 butelkach w kartonowym opakowaniu, w 12, 18, 20, 30, 36, 40, 45, 50, 60, 100, 120, 140, 180, 200 sztuk w pojemniki polimerowe, 1, 5, 10 lub 20 pojemników w pudełku kartonowym).

Składniki 1 tabletka:

• Składnik aktywny: rybawiryna - 200 mg;
• Składniki pomocnicze: skrobia ziemniaczana, celuloza mikrokrystaliczna, stearynian wapnia, powidon.

Skład 1 kapsułka:

• Składnik aktywny: rybawiryna - 200 mg;
• Składniki pomocnicze: skrobia ziemniaczana, celuloza mikrokrystaliczna, koloidalny dwutlenek krzemu, monohydrat laktozy (cukier mleczny), stearynian magnezu;
• Korpus kapsułki i wieczko: żółty barwnik tlenku żelaza, dwutlenek tytanu, żelatyna - do 100%.

Właściwości farmakologiczne

Farmakodynamika

Po podaniu doustnym rybawiryna łatwo przenika do komórek dotkniętych wirusem i jest szybko fosforylowana przez wewnątrzkomórkową kinazę adenozynową do tri-, di- i monofosforanu rybawiryny - metabolitów, które mają wyraźne działanie przeciwwirusowe (zwłaszcza trifosforan rybawiryny).

Mechanizm działania leku nie jest w pełni ustalony, ale wiadomo, że hamuje dehydrogenazę IMP (dehydrogenaza monofosforanu inozyny), powodując znacznie obniżony poziom wewnątrzkomórkowego trifosforanu guanozyny (GTP), któremu towarzyszy zahamowanie syntezy wirusowego RNA i białek specyficznych dla wirusa. Rybawiryna hamuje replikację nowych wirusów, zmniejszając w ten sposób obciążenie wirusowe. Synteza RNA hamuje selektywnie lek, tj. Nie hamuje go w normalnie funkcjonujących komórkach.

Rybawiryna jest skuteczna przeciwko wielu wirusom RNA i DNA. Najbardziej podatne na jego działanie są wirusy DNA choroby Marka, wirus opryszczki Simplex i wirus poks, wirusy RNA wirusy nowotworowe RNA, reowirusy, paramyksowirus (choroba Nucasl, epidemia ślinianek przyusznych, paragrypa), grypa A i B.

Niewrażliwe na działanie leku są wirusy DNA Varicella Zoster, ospa krowa i wścieklizna rzekoma, wirusy RNA Semlicy Forest, rinowirus i enterowirusy.

Rybawiryna wykazuje aktywność przeciwko wirusowi zapalenia wątroby typu C, ale jej mechanizm działania nie jest w pełni poznany. Przypuszczalnie trifosforan rybawiryny, który gromadzi się w miarę postępu fosforylacji, kompetycyjnie hamuje tworzenie trifosforanu guanozyny, zmniejszając w ten sposób syntezę wirusowego RNA. Uważa się również, że mechanizm działania rybawiryny i interferonu alfa przeciwko wirusowi zapalenia wątroby typu C tłumaczy się zwiększoną fosforylacją rybawiryny przez interferon.

Farmakokinetyka

Po podaniu doustnym rybawiryna jest szybko wchłaniana z przewodu pokarmowego. Jego biodostępność wynosi> 45%. Substancja jest rozprowadzana w osoczu, krwinkach czerwonych i wydzielinie błony śluzowej dróg oddechowych. Metabolit rybawiryny gromadzi się w dużych ilościach w erytrocytach, do 4 dnia przyjmowania leku osiąga plateau i utrzymuje się przez kilka tygodni.

Objętość dystrybucji wynosi około 647–802 l. Okres półtrwania wynosi 3,7 godziny, wiąże się nieznacznie z białkami osocza.

Podczas przyjmowania leku rybawiryna gromadzi się w dużych ilościach w osoczu. Stosunek jego biodostępności (pole pod krzywą „stężenie - czas” lub AUC) z powtarzaną i pojedynczą dawką wynosi 6. Przy dłuższym stosowaniu leku można wykryć ponad 67% stężenia w płynie mózgowo-rdzeniowym.

Maksymalne stężenie w osoczu (C_max) osiąga w ciągu 1-1,5 godziny Czas na osiągnięcie terapeutycznego stężenia w osoczu zależy od wartości minutowej objętości krwi.

Średnie maksymalne stężenie w osoczu wynosi

5 µmol / l pod koniec pierwszego tygodnia przyjmowania leku w dawce 200 mg co 8 godzin,

11 µmol / l pod koniec pierwszego tygodnia przyjmowania leku w dawce 400 mg co 8 godzin.

Rybawiryna jest metabolizowana w wątrobie przez fosforylację z wytworzeniem aktywnych metabolitów di-, mono- i trifosforanu rybawiryny, które są następnie metabolizowane do 1,2,4-triazolokarboksyamidu (hydroliza amidu do kwasu trikarboksylowego i debibsylacja z wytworzeniem triazolowego metabolitu karboksylowego).

Lek powoli wydalany jest z organizmu. Po pojedynczej dawce 200 mg rybawiryny okres półtrwania (T_½) z osocza wynosi 1-2 godziny z erytrocytów - do 40 dni. Po ukończeniu kursu terapii T_½ - około 300 godzin

Rybawiryna i jej metabolity są wydalane głównie z moczem, z kałem - około 10%. Przez pierwszy dzień około 7% jest wydalane w postaci niezmienionej przez dwa dni - około 10%.

U pacjentów z niewydolnością nerek ze względu na zmniejszenie rzeczywistego klirensu wzrost C_max i AUC. W przypadku niewydolności wątroby (klasy A, B i C według klasyfikacji Child-Pugh) parametry farmakokinetyczne rybawiryny nie zmieniają się.

W przypadku przyjmowania leku z pokarmem zawierającym tłuszcze, C_max a AUC rybawiryny wzrosło o 70%.

Wskazania do użycia

Zgodnie z instrukcją rybawiryna jest wskazana do stosowania w przewlekłym wirusowym zapaleniu wątroby typu C (CHC) w następujących przypadkach:

• Leczenie skojarzone peginterferonem alfa-2b lub interferonem alfa-2b u pacjentów wcześniej nieleczonych tymi lekami;
• Zaostrzenie choroby spowodowane monoterapią peginterferonem alfa-2b lub monoterapią interferonem alfa-2b;
• Odporność pacjentów na monoterapię peginterferonem alfa-2b lub monoterapią interferonem alfa 2b.

Przeciwwskazania

• Ciężka depresja z zamiarem samobójczym;
• Przewlekła niewydolność serca (CHF) IIb-III stopień;
• Zawał mięśnia sercowego;
• Ciężka niedokrwistość;
• Niewydolność nerek z klirensem kreatyniny (CK) poniżej 50 ml / min;
• Ciężkie zaburzenia czynności wątroby;
• Choroby autoimmunologiczne (w tym autoimmunologiczne zapalenie wątroby);
• Zdekompensowana marskość wątroby;
• Choroby tarczycy, które nie są uleczalne;
• Ciąża i okres karmienia piersią;
• Wiek dzieci i młodzieży do 18 lat;
• Nadwrażliwość.

Względne (rybawirynę należy przyjmować ostrożnie):

• Zdekompensowana cukrzyca, w tym towarzyszą ataki kwasicy ketonowej;
• Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP);
• Zator płucny;
• CHF I-IIa stopień;
• Choroby tarczycy, w tym nadczynność tarczycy;
• Zaburzenia krzepnięcia krwi, mielodepresja, zakrzepowe zapalenie żył, hemoglobinopatia (w tym talasemia i anemia sierpowata);
• Depresja, tendencje samobójcze (dane historyczne włącznie);
• Zakażenie HIV (zwiększone ryzyko kwasicy mleczanowej w połączeniu z wysoce aktywną terapią przeciwretrowirusową);
• Wiek reprodukcyjny u kobiet, ponieważ niepożądana ciąża;
• Starość

Instrukcja stosowania Ribavirin: metoda i dawkowanie

Tabletki i kapsułki rybawiryny są przyjmowane doustnie, woda do picia, bez żucia, jednocześnie z jedzeniem.

Zalecany schemat dawkowania: 800-1200 mg na dobę, podzielony na 2 dawki (rano i wieczorem), w skojarzeniu z interferonem alfa-2b - 3 miliony jm podskórnie 3 razy w tygodniu lub peginterferon alfa 2b - 1,5 µg / kg podskórnie 1 raz w tygodniu.

Dzienna dawka rybawiryny w skojarzeniu z interferonem alfa-2b, w zależności od masy ciała pacjenta:

Rybawiryna: kompletne instrukcje

Instrukcja Ribavirin

Instrukcje prowadzą pacjenta do listy wskazań do stosowania leku Ribavirin, szczegółowego schematu dawkowania, ostrzeżeń dotyczących działań niepożądanych i przeciwwskazań do wizyty. Podano również informacje na temat analogów leku, wskazano jego koszt, a niektóre opinie osób, które już stosowały rybawirynę w ich leczeniu, zostały opublikowane.

Forma, skład, opakowanie

Lek ma kilka postaci uwalniania w postaci tabletek, kapsułek, liofilizatu do podawania dożylnego, a także w postaci kremu do stosowania zewnętrznego.

Każda z postaci dawkowania zawiera wymaganą ilość rybawiryny.

Lek w postaci tabletek o stężeniu 0,2 grama wchodzi do apteki w opakowaniach po dziesięć, dwadzieścia lub pięćdziesiąt sztuk. Oddzielnie produkują opakowania dla instytucji medycznych, w których tabletki są pakowane po sto, sto czterdzieści, dwieście dwieście osiemdziesiąt, pięćset tysięcy sztuk każdy.

Lek w postaci kapsułek w stężeniu 0,1 lub 0,2 grama sprzedawany jest w opakowaniach po dwadzieścia, trzydzieści, czterdzieści dwa, sześćdziesiąt lub sto sztuk każdy.

Liofilizat można kupić w ampułkach lub fiolkach. Każde opakowanie z ampułkami zawiera jedną, pięć lub dziesięć sztuk jednego lub trzech mililitrów.

Liofilizat wlewany do fiolek zapakowanych w sześć fiolek w opakowaniu.

Lek w postaci kremu w stężeniu 7,5% sprzedawany jest w probówkach po pięć, piętnaście lub trzydzieści gramów.

Farmakologia

Pochodzenie syntetyczne Rybawiryna jest lekiem o wyraźnym działaniu przeciwwirusowym. Mechanizm jego działania polega na przenikaniu do komórek dotkniętych wirusem, a następnie blokowaniu wirusowego RNA i jego tworzeniu. Przyczynia się to do tłumienia rozwoju patologii wirusowej. Aktywność leku dotyczy wirusów:

• opryszczka zwykła (typ 1 i 2);
• ospa;
• wirus cytomegalii;
• gorączka krwotoczna;
• adrenowirus;
• epidemiczne zapalenie przyusznic;
• rodzaje grypy A i B;
• zapalenie wątroby typu C;
• paragrypy.

Rybawiryna jest bezsilna wobec wirusów:

• półpasiec;
• rinowirus;
• ospa;
• enterowirus;
• pseudo-szaleństwo.

Farmakokinetyka

W przewodzie pokarmowym jest prawie całkowita absorpcja leku. Dostając się do krwiobiegu, rybawiryna ma zdolność przenikania do krwinek czerwonych, a po wdychaniu do narządów oddechowych lek można znaleźć w sekrecie gruczołów błon śluzowych. Długotrwałe stosowanie rybawiryny powoduje jej wejście do płynu rdzeniowego. Lek osiąga maksymalne stężenie we krwi w ciągu półtorej godziny po zażyciu. Ma zdolność do gromadzenia się w osoczu krwi w dużych ilościach.

Usuwanie leku zachodzi dość powoli w moczu. Wreszcie rybawirynę można uznać za wycofaną po upływie trzystu godzin po zaprzestaniu podawania.

Wskazania do stosowania rybawiryny

Rybawirynę przepisuje się pacjentom wymagającym leczenia chorób wirusowych wywołanych przez patogeny wrażliwe na lek:

• przewlekłe zapalenie wątroby typu C;
• z wścieklizną (w połączeniu z innymi lekami);
• z opryszczką jamy ustnej;
• z gorączką krwotoczną z zespołem nerkowym;
• z opryszczką narządów płciowych;
• z zakażeniem syncytialnym układu oddechowego;
• z grypą typu A lub B;
• z ospą wietrzną;
• z odrą.

Przeciwwskazania

Lek Ribavirin ma dość szeroki zakres przeciwwskazań, które należy wziąć pod uwagę przy ustalaniu terminu jego leczenia. Tak więc lek nie jest przepisywany.

• gdy pacjent ma wysoką podatność na lek;
• z zakrzepowym zapaleniem żył;
• z chorobami układu hormonalnego (naruszenie funkcjonalności tarczycy, cukrzycy);
• dla chorób układu oddechowego (zakrzepica tętnic płuc, przewlekłe obturacyjne zapalenie oskrzeli);
• zawał mięśnia sercowego i dusznica bolesna w stanie niestabilności;
• dopóki pacjent nie osiągnie wieku 18 lat;
• w zdekompensowanym stadium niewydolności serca;
• podczas ciąży i laktacji;
• w obecności niewydolności nerek;
• kiedy pacjent jest w stanie depresji z tendencjami samobójczymi;
• z przewlekłą niewydolnością wątroby, której stopień jest ciężki;
• z rozwojem ciężkich postaci hemoglobinopatii i niedokrwistości;
• w chorobach typu autoimmunologicznego;
• ze zdekompensowanym stadium marskości wątroby.

Ostrożność wymaga stosowania leku u pacjentów w podeszłym wieku i osób z rozpoznaniem zakażenia HIV.

Instrukcje dotyczące stosowania rybawiryny

W postaci kapsułek, jak również w postaci tabletek, lek jest przyjmowany doustnie, w połączeniu z przyjmowaniem pokarmu i spłukiwany wodą w wystarczającej ilości. Gdy rybawiryna wchodzi w interakcje z tłustymi pokarmami, jej biodostępność znacznie wzrasta o około 70 procent.

Podawanie dożylne leku jest rozważane do stosowania tylko w szpitalu.

W postaci kremu rybawirynę stosuje się przez równomierne nakładanie na oczyszczone suche dotknięte obszary skóry lub błon śluzowych (okolice narządów płciowych włącznie) do pięciu razy w ciągu jednego dnia, aż do ustąpienia objawów zakażenia opryszczką. Jeśli leczenie jest wykonywane w postaci kremu Ribavirin + tabletki, należy zmniejszyć dawkę środka zewnętrznego. Zastosowany krem ​​jest wcierany lekkimi ruchami masującymi. Unikać kontaktu ze skórą wokół oczu.

Przed rozpoczęciem leczenia lekiem pacjent musi przejść pełen zakres badań laboratoryjnych z okresowym powtarzaniem podczas terapii. Szczególną uwagę zwraca się na poziom hemoglobiny we krwi. Kiedy spada do pewnego poziomu, lek zostaje zatrzymany. To samo dotyczy rozwoju reakcji alergicznych, które wyrażają skurcz oskrzeli, obrzęk naczynioruchowy lub anafilaksja. Produkty alkoholowe powinny być wyłączone z diety pacjenta przez cały okres leczenia.

Pacjenci, którzy przyjmując lek, odczuwają ciągłe zmęczenie i senność, a także mogą narzekać na utratę orientacji, nie powinni prowadzić pojazdów ani pracować z innym sprzętem.

Jeśli konieczne jest leczenie grypy, dorosły pacjent przepisuje 0,2 grama lub 200 miligramów leku kilka razy dziennie. Zabieg trwa od trzech do pięciu dni.

W przypadku różnych chorób wirusowych rybawirynę przyjmuje się w takiej samej dawce jak w przypadku grypy przez dwa tygodnie. Często na początku przebiegu choroby stosuje się dawki wstrząsowe leku, które wahają się od 1,4 do 1,6 grama leku.

Rybawiryna podczas ciąży

Podczas ciąży i karmienia piersią rybawiryna jest surowo zabroniona. Należy pamiętać, że lek ma duże prawdopodobieństwo spowodowania rozwoju anomalii i różnych deformacji u płodu. Dlatego pacjenci w wieku reprodukcyjnym obu płci muszą stosować niezawodne metody zapobiegania ciąży w okresie leczenia i przez okres siedmiu miesięcy po jej zakończeniu.

Rybawiryna dla dzieci

Dzieci mogą stosować rybawirynę w leczeniu zakażenia syncytialnego układu oddechowego pochodzenia wirusowego w postaci inhalacji. Procedura ta jest jednak zalecana tylko w placówkach medycznych. Ten rodzaj terapii jest odpowiedni dla niemowląt i małych dzieci. Leczenie inhalacyjne jest najbardziej skuteczne w początkowej fazie choroby. Czas trwania procedury wynosi od 12 do 18 godzin dziennie. Czas trwania leczenia wynosi od trzech do siedmiu dni. Dawka leku do inhalacji jest obliczana przez lekarza, a przygotowanie roztworu jest wykonywane przez personel medyczny.

Efekty uboczne

Istnieje wiele działań niepożądanych związanych z przyjmowaniem leku i wpływają na wiele układów organizmu.

• W postaci nudności, zmian smaku, utraty apetytu, nieprawidłowości w testach czynności wątroby, wymiotów, wzdęć, suchości w ustach, zapalenia jamy ustnej, biegunki lub zaparć, zapalenia języka lub bólu brzucha.

• W postaci zawrotów głowy, samobójstw, osłabienia, omdlenia, bólów głowy. Również w postaci zmienności wrażliwości, bezsenności, uczucia drętwienia, drażliwości i lęku, uczucia drżenia w całym ciele. Istnieją oznaki depresji, dezorientacji, niestabilności emocjonalnej, pobudzenia, agresywnego zachowania, nerwowości.

• W postaci kaszlu, zaburzeń rytmu oddechowego, duszności, zapalenia oskrzeli, nieżytu nosa lub zapalenia gardła. Zatoki przynosowe mogą być zapalone.

• W postaci spadku lub wzrostu ciśnienia krwi, zmniejszenia lub zwiększenia częstości akcji serca do zatrzymania akcji serca.

• W postaci niedokrwistości spowodowanej zniszczeniem krwinek czerwonych, a także zmniejszeniem liczby płytek krwi i białych krwinek. W rzadkich przypadkach może wystąpić niedokrwistość z powodu obniżonego tworzenia krwi.

• W postaci zaburzeń miesiączkowania lub zaniku krwawienia miesiączkowego, zapalenia gruczołu krokowego, krwawienia z macicy w okresie menopauzy, niespodziewanych „uderzeń gorąca”, obniżonego libido.

• W postaci utraty słuchu, zapalenia spojówek, szumu usznego, zaburzenia widzenia. Prawdopodobny jest również rozwój zapalenia gruczołu łzowego.

• W postaci zaczerwienienia skóry, toksycznej martwicy, której towarzyszy odrzucenie skóry w warstwach powierzchniowych, pokrzywka, dreszcze, połączone z gorączką, rozwojem obrzęku, skurczami oskrzeli i nadwrażliwości na światło z tendencją do wzrostu.

• Wielu pacjentów skarżyło się na ból stawów, a także na mięśnie, ból pojawiał się w miejscach, w których wykonano zastrzyk, obserwowano utratę włosów aż do całkowitego łysienia. Istnieje ryzyko rozwoju zakażeń wirusowych, zakażeń grzybiczych i zespołu grypopodobnego. Wystąpiło nadmierne pocenie się, wysuszenie skóry, zwiększenie węzłów chłonnych. Przypadki rejestrowano, gdy funkcjonalność tarczycy znacznie się zmniejszyła. Niektórzy pacjenci odczuwali intensywne pragnienie.

Lekarze wykonujący inhalację mogą wywoływać niepożądane reakcje na lek w postaci bólów głowy, zaczerwienienia powiek, któremu towarzyszy obrzęk i świąd. Możliwe, że lek wpłynie na działanie teratogenne.

Przedawkowanie

Nie odnotowano przypadków przedawkowania.

Interakcje narkotykowe

Ponieważ lek ten ma właściwości bardzo powolnej eliminacji z organizmu przez dwa miesiące po zakończeniu leczenia, może wejść w interakcję z różnymi lekami.

• Interferony wzmacniają działanie rybawiryny;
• Leki zobojętniające kwas zmniejszają skuteczność i biodostępność rybawiryny;
• Leki stosowane w leczeniu zakażenia HIV nie mogą łączyć się z rybawiryną, ponieważ niesie to ze sobą ryzyko zwiększenia wiremii;
• Preparaty Abakawir i dydanozyna, w połączeniu z rybawiryną, powodują zwiększenie toksyczności na ciele pacjenta, więc ich wspólne spotkanie nie jest dozwolone.

Dodatkowe instrukcje

Spożywanie alkoholu jest zabronione w połączeniu z leczeniem.

Pacjent w czasie leczenia lekiem Ribavirin przepisuje posiłki oparte na tabeli dietetycznej nr 5, w której spożycie pikantnych, smażonych i tłustych potraw, a także napojów gazowanych i konserwujących jest ograniczone.

Nie używaj żadnego innego leku bez zgody lekarza.

Zabronione jest uprawianie sportu przez pacjenta, ale nie zaleca się przekraczania zwykłych obciążeń.

Przepisywanie leczenia rybawiryną wymaga ostrożnego podejścia, ponieważ leczenie skojarzonych leków przeciwwirusowych jest po prostu przeciwwskazane u niektórych kategorii pacjentów. Obejmują one:

• pacjenci cierpiący na nadciśnienie, zdekompensowaną cukrzycę, niedokrwienie, choroby płuc z niedrożnością i inne ciężkie choroby somatyczne;
• pacjenci po przeszczepach narządów;
• te kategorie pacjentów, których interferon nasila przebieg patologii autoimmunologicznej;
• osoby o zwiększonej funkcjonalności tarczycy;
• kobiety oczekujące na poród;
• tych pacjentów, którzy cierpią z powodu nietolerancji na leki przeciwwirusowe.

Analogi rybawiryny

Rybawiryna ma wiele analogów i synonimów i każdy z nich może z powodzeniem zastąpić ją w leczeniu.

• Ribavirin-FPO;
• Ribapeg;
• Rybawiryna-SZ;
• Rybawiryna Meduna;
• Arviron;
• Rybamidyl;
• Trivorin;
• Ribavirin-LIPINT;
• Ribavirin Lens;
• Virazol;
• ViroRib;
• Devirs.

Cena rybawiryny

Należy zauważyć, że koszt leku Ribovirin jest dość wysoki w każdej z jego postaci dawkowania i średnio zmienia się w następującym zakresie:

• kapsułki (200 mg) 60 szt. od 770 do 1150 rubli za opakowanie;
• pigułki (200 mg) na 60 sztuk od 790 do 1025 rubli za opakowanie;
• ampułki po 5 sztuk od 960 do 1180 rubli za opakowanie;
• fiolki (500 mg) na 6 sztuk od 810 do 855 rubli za pudełko;
• krem (7,5%) 15 g każda. od 370 do 470 rubli.

Opinie Ribavirin

Sądząc po opiniach, pacjenci przyjmujący rybawirynę uważają, że jest to dobry lek, który może zapewnić trwały efekt terapeutyczny w leczeniu poważnych chorób.

Dmitry: Przez cały rok był leczony rybawiryną na zapalenie wątroby typu C, leczenie było łączone z innymi lekami. Wynik jest imponujący. Jednak lek ma wiele skutków ubocznych, które nie powinny być pomijane.

Valentina: Skuteczność rybawiryny jest oczywista. Z grypą radzi sobie przez jakiś czas lub dwa. Jednak lepiej nie używać go bez wizyty u lekarza, ponieważ istnieje wiele skutków ubocznych leku, bez względu na to, jak bardzo zranisz siebie zamiast leczenia.