Cykloferon jest skutecznym lekiem immunostymulującym przepisanym w celu wyeliminowania wirusowych i zakaźnych patologii o ostrym lub przewlekłym charakterze. Cykloferon z ARVI jest dozwolony dla dorosłych i dzieci od czterech lat, jest także przepisywany w zapobieganiu chorobom układu oddechowego w okresie jesienno-wiosennym.
Forma i skład leku
Dostępne w postaci tabletek z żółtą powłoką, bez zadrapań. Jedna tabletka odpowiada za 150 mg kwasu akrydonowo-octowego, składnika bioaktywnego. W jednym blistrze podaje się dziesięć tabletek w kartonowym pudełku - jeden lub pięć blistrów.
Działanie farmakologiczne
W przypadku ARVI podawanie cyklofoferonu aktywuje produkcję interferonu w tkankach wewnętrznych systemów organizmu.
To działanie daje lekowi szeroki zakres aktywności biologicznej:
- eliminacja ognisk przewlekłych zakażeń;
- zapobieganie namnażaniu wirusów i bakterii;
- korekta stanu odporności;
- eliminacja ognisk zapalenia.
Stosowanie Cycloferon jest skuteczne nie tylko w przypadku SARS, ale także w przypadku grypy, zakażenia wirusami przenoszonymi przez kleszcze, opryszczką, zapaleniem wątroby, wirusem cytomegalii.
Skuteczność antybiotykoterapii w ostrych infekcjach wirusowych układu oddechowego jest znacznie zwiększona w połączeniu z przyjmowaniem Cycloferon. Najwyższą skuteczność zaobserwowano w przypadku antybiotykoterapii zakażeń jelitowych.
Zaleca się picie Cycloferon z ARVI w celu aktywacji układu odpornościowego na tle ogólnego spadku odporności lub zwiększonej zachorowalności w okresie wiosennym i jesiennym wśród populacji.
Odbiór Cycloferon w dawkach terapeutycznych z ARVI nie powoduje jego akumulacji w organizmie. Maksymalna zawartość leku we krwi jest osiągana w ciągu trzech godzin po podaniu doustnym, a następnie stężenie zmniejsza się o kolejne osiem godzin. Okres półtrwania leku z organizmu wynosi do pięciu godzin.
Leczenie ARVI
Konieczne jest leczenie ARVI Cycloferon od momentu wykrycia pierwszych objawów choroby. Stosowanie leku w początkowym przeziębieniu może znacznie skrócić okres zdrowienia i zapobiec namnażaniu się infekcji w organizmie.
Jeśli leczenie nie wykazało oczekiwanej skuteczności przez kilka dni lub pojawią się nowe objawy ostrych zakażeń wirusowych układu oddechowego i stan się pogorszy, należy przerwać stosowanie leku Cycloferon i skonsultować się z lekarzem.
Program dla dorosłych
Dla dorosłych z ostrymi infekcjami dróg oddechowych przyjmowanie Cycloferon powinno wynosić od dwóch do czterech tabletek na raz. Lek jest przyjmowany na pół godziny przed posiłkami zgodnie ze schematem dawkowania podanym w tabeli.
Cycloferon
Treść artykułu
Do wyboru leku należy podchodzić ze szczególną odpowiedzialnością. Pamiętaj, że nie wszystkie leki mogą być stosowane w leczeniu dzieci. Na przykład Aspiryna dla ARVI może być stosowana tylko dla dorosłych pacjentów. Stosowanie tego leku u dzieci jest zabronione.
Ekspert może wybrać skuteczny lek na ostre infekcje wirusowe układu oddechowego, biorąc pod uwagę wiek i ogólny stan pacjenta.
Jednym z najskuteczniejszych leków jest Cycloferon. Narzędzie to można stosować do leczenia i profilaktyki chorób wirusowych u dorosłych i dzieci powyżej 4 roku życia.
Skład i działanie farmakologiczne
Głównymi czynnymi składnikami leku są meglumina i kwas octowy acridone. W skład produktu wchodzą także substancje pomocnicze - powidon, K-metyloglukamina, glikol propylenowy, hypromeloza, polisorbat, stearynian wapnia, metyloceluloza. Lek jest wytwarzany w następujących postaciach: tabletki, roztwór do wstrzykiwań, mazidło cykloferonu (5%).
Cykloferon ma działanie immunomodulujące, przeciwwirusowe, przeciwzapalne, przeciwproliferacyjne, przeciwnowotworowe,.
To narzędzie aktywuje produkcję własnego interferonu (białka wydzielanego w organizmie podczas penetracji substancji patogennych). Po wejściu do organizmu substancja lecznicza szybko penetruje narządy i tkanki zawierające komórki limfoidalne - wątrobę, śledzionę, płuca, błonę śluzową jelit.
Zalecenia dotyczące użytkowania
Zgodnie z instrukcjami konieczne jest przyjmowanie tego leku 1 raz dziennie 30 minut przed posiłkiem, picie dużej ilości czystej wody.
Cykloferon z ARVI i innymi przeziębieniami przyjmuje się w następujący sposób:
- pierwszego dnia - 2-4 tabletki raz;
- w 2, 4, 6 dniu - 2 tabletki raz.
W ciężkiej postaci choroby początkową dawkę leku można zwiększyć do 6 tabletek.
Zaleca się rozpoczęcie przyjmowania leku, gdy pojawią się początkowe objawy choroby.
Pomoże to złagodzić przebieg choroby, skrócić czas trwania gorączki, zmniejszyć objawy zatrucia organizmu, poprawić odkrztuszanie, zmniejszyć ból i zminimalizować prawdopodobieństwo poważnych powikłań.
W okresie podwyższonego zagrożenia epidemiologicznego, w celach prewencyjnych, należy przyjmować 2 tabletki Cycloferon 1, 2, 4, 6, 8 dnia. Następnie lek przyjmuje się raz na trzy dni przez 2 tygodnie.
W dzieciństwie lek przyjmuje się w następujący sposób:
- dzieci w wieku 4-6 lat - 1 tabletka dziennie;
- dzieci w wieku 6-11 lat - 2 tabletki dziennie;
- dzieci powyżej 12 lat - 3 tabletki dziennie.
W razie potrzeby specjalista może przepisać drugi kurs leczenia farmakologicznego po 2-4 tygodniach.
Cykloferon można stosować w połączeniu z innymi lekami, które są stosowane w leczeniu tych chorób, w tym chemioterapii i interferonów.
Przeciwwskazania
Ten lek nie jest zalecany do stosowania w następujących przypadkach:
- indywidualna nadwrażliwość na składniki leku;
- ciężka choroba wątroby (marskość);
- okres ciąży i karmienia piersią (w tym czasie dozwolone jest stosowanie leku w postaci mazidła);
- wiek dzieci do 4 lat;
- patologie tarczycy i narządów przewodu pokarmowego (zapalenie żołądka, wrzód, zapalenie trzustki i inne).
Brak terminowego leczenia przeziębienia może prowadzić do poważnych powikłań - zapalenia oskrzeli, zapalenia ucha, zapalenia płuc. Tylko lekarz może przeprowadzić odpowiedni program leczenia, biorąc pod uwagę ogólny stan pacjenta. Nie należy samoleczyć i stosować niekontrolowany cyklofoferon za pomocą ARVI. Opinie kolegów, przyjaciół, znajomych nie powinny stać się pretekstem do niezależnego używania narkotyków. Wymagana jest konsultacja z wykwalifikowanym specjalistą!
Zastosowanie cykloferonu do leczenia i zapobiegania grypie i ostrym zakażeniom wirusowym układu oddechowego
Opublikowano w czasopiśmie:
„MEDYCYNA KLINICZNA” Nr 3,2015 Alimbarova L.M.
FSBI „Instytut Wirusologii. D.I. Ivanovskogo "Ministerstwo Zdrowia Rosji, Moskwa
Przedstawiono wyniki zastosowania induktora interferonogenezy o niskiej masie cząsteczkowej - cykloferonu leku - do leczenia i zapobiegania ostrym zakażeniom wirusowym układu oddechowego (ARVI) i grypie u dorosłych i dzieci. Stosowanie cykloferonu zmniejsza objawy ARVI i grypy, skraca czas trwania choroby, koryguje brak równowagi w działaniu układu prostaty, zapobiega aktywacji infekcji bakteryjnej, zapobiega rozwojowi powikłań, zmniejsza częstość występowania ARVI i grypy. Skuteczność cykloferonu nie zależy od etiologii choroby.
Słowa kluczowe: ostre infekcje wirusowe układu oddechowego; grypa; leczenie; profilaktyka; induktory interferonu; cykloferon.
WYKORZYSTANIE CYKLOFERONU DO LECZENIA I ZAPOBIEGANIA GRZYBIE ORAZ ostrych infekcji dróg oddechowych
Jest to wynik o niskiej masie cząsteczkowej. Wykazano, że zmniejsza liczbę grypy i ARVI. Nie zależą od etiologii choroby.
Słowa kluczowe: ostre infekcje wirusowe układu oddechowego; grypa; leczenie; zapobieganie induktorom interferonu; cykloferon.
Ostre zakażenia układu oddechowego są jednym z najważniejszych problemów medycznych i społeczno-ekonomicznych [1].
Ostre infekcje dróg oddechowych to grupa poliologicznych chorób zakaźnych spowodowanych przez ponad 200 patogenów, które mają wyraźny tropizm dla nabłonka błony śluzowej dróg oddechowych, wśród których wirusy odgrywają wiodącą rolę [1-3]. W ostatnich latach choroby wywołane przez rinowirusy (30–50%), wirusy paragrypy (16–18%), koronawirusy (15%), adenowirusy (10–16%), wirusy grypy (5–) dominują w strukturze ostrych infekcji dróg oddechowych o etiologii wirusowej. 15%), wirusy opryszczki zwykłej (2,1–16%) i bokawirus —hBoV (1,5–8,2%).
Choroby wywołane przez wirus syncytium nabłonka oddechowego - RSV (6,4%), metapneumowirus, enterowirusy (mniej niż 5%) są znacznie mniej powszechne [3-7]. Mieszaną infekcję wywołaną przez dwa lub więcej wirusów oddechowych wykrywa się u 33–52,2% pacjentów [3, 5, 7, 8]. Każdego roku częstość występowania ostrych zakażeń wirusowych układu oddechowego (ARVI) przekracza całkowitą częstość występowania wszystkich innych zakażeń [1-4]. W Rosji podczas epidemii odnotowuje się około 27,3–41,2 milionów przypadków ARVI [1, 3-5].
Wysoką częstość ARVI wyjaśnia różnorodność czynników etiologicznych, łatwość transmisji (kropelka w powietrzu), wysoka zaraźliwość i zmienność patogenów, niestabilność odporności po chorobie.
W obrazie klinicznym pojedynczego ARVI dominują 2 zespoły, z reguły: uszkodzenie różnych części dróg oddechowych i zatrucie [1-3, 5, 7]. Uszkodzenie błony śluzowej dróg oddechowych może wystąpić w postaci nieżytu nosa, zapalenia zatok, zapalenia gardła, zapalenia krtani, zapalenia oskrzeli, zapalenia krtani i tchawicy i towarzyszy mu gorączka z dreszczami, bólem głowy i tachykardią odruchową. Intoksykację można wyrazić osłabieniem, złym samopoczuciem, utratą apetytu, nudnościami, wymiotami. W przypadku grypy może wystąpić wysypka krwotoczna i krwawienie, z adenowirusem i wieloma innymi infekcjami, często rozwija się zapalenie spojówek, uszkodzenie błony śluzowej przewodu pokarmowego. Nasilenie objawów klinicznych ARVI zależy od biologicznych cech patogenu, jak również od cech wieku pacjenta, jego przedchorobowego tła i waha się od łagodnego do bardzo ciężkiego, wymagającego hospitalizacji. Wraz z klinicznie wyraźnymi objawami ARVI ostatnio zarejestrowano bezobjawowy przebieg choroby [2, 3, 5, 9].
Nietypowy przebieg ostrych zakażeń wirusowych układu oddechowego może prowadzić do rozwoju przewlekłych postaci, występowania ciężkich powikłań bakteryjnych, zaostrzenia istniejących ognisk przewlekłej infekcji i jest charakterystyczny dla osób cierpiących na przewlekłe choroby zapalne na tle dysfunkcji układu odpornościowego.
Na tle ostrych infekcji wirusowych układu oddechowego pacjenci mogą reaktywować oportunistyczne infekcje wirusowe wywołane przez członków rodziny Herpesviridae i aktywować oportunistyczną chorobotwórczą florę bakteryjną, przyczyniając się do rozwoju powikłań [1-3, 5].
Najczęstszymi powikłaniami ostrych zakażeń wirusowych dróg oddechowych są zapalenie zatok, zapalenie ucha środkowego, zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli, bakteryjne zapalenie wyrostka sutkowego i inne, z których najpoważniejsze to zakaźny wstrząs toksyczny (ITSH) i zespół niewydolności oddechowej dorosłych [1–3, 10, 11]. ITSH często rozwija się, gdy grypa jest powikłana zakażeniem bakteryjnym (na przykład zakażeniem gronkowcowym) i objawia się ostrą niewydolnością sercowo-naczyniową, obrzękiem płuc, obrzękiem mózgu i rozsianym krzepnięciem wewnątrznaczyniowym.
Zespół niewydolności oddechowej dorosłych rozwija się z hipertoksyczną postacią grypy w pierwszych 2 dniach choroby [10]. Główne objawy tego powikłania (wyraźna duszność, krwawe plwociny, obfite wilgotne rzęski w płucach, na zdjęciu rentgenowskim - ogniskowe i duże skupienie ściemniania okrągłej lub nieregularnej nacieki naciekowej, głównie w dolnych i podstawowych odcinkach na tle zwiększonego wzorca płucnego) z powodu zwiększonej przepuszczalności naczyń, pełna krew obrzęk naczyniowy i okołonaczyniowy [10].
U dzieci, drgawki gorączkowe, zespół neurotoksyczny, fałszywy zad, zespół Ray'a może być powikłaniem ARVI [3, 11, 12]. Fałszywy zad często występuje na tle zakażenia spowodowanego przez wirus paragrypy, rzadziej na tle zakażeń wywołanych przez RSV, wirus grypy, metapneumowirus, nosorożec i adenowirusy, z powodu ostrego wirusowego zapalenia krtani i gardła z wyraźnym obrzękiem błony śluzowej, co prowadzi do niedrożności dróg oddechowych. Poważnym powikłaniem ARVI jest zespół Ray'a, w którym rozwijają się ciężkie i szybko postępujące zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego i wątroby [11, 12]. Najcięższe i skomplikowane formy ARVI występują u dzieci poniżej 4 roku życia, osób w podeszłym wieku i starczych, a także u pacjentów z przewlekłymi chorobami układu oddechowego, układu sercowo-naczyniowego, zaburzeń metabolicznych itp. [1-3, 11].
Ponadto SARS i grypa przyczyniają się do zaostrzenia przewlekłych chorób płuc (astma oskrzelowa, przewlekłe zapalenie oskrzeli, przewlekła obturacyjna choroba płuc), a także pogarszają przebieg miażdżycy i choroby wieńcowej serca [1, 3, 5]. Częste występowanie grypy oraz w bezpośrednim okresie po infekcji zawału mięśnia sercowego, udaru i innych poważnych powikłań jest spowodowane uszkodzeniem śródbłonka naczyń.
Rozpoznanie ostrych zakażeń wirusowych układu oddechowego opiera się na połączeniu danych klinicznych i epidemiologicznych, jednak ze względu na podobieństwo objawów klinicznych raczej trudno jest zdiagnozować ostre zakażenia wirusowe dróg oddechowych tylko klinicznie, zwłaszcza w okresie grypy interepidemicznej lub podczas zakażenia mieszanego. W związku z tym konieczne jest przeprowadzenie terminowej diagnostyki laboratoryjnej w celu określenia etiologii choroby. Metoda bezpośredniej immunofluorescencji, metoda łańcuchowej reakcji polimerazy i szybkie metody [1-3] są szeroko stosowane do identyfikacji czynników sprawczych ostrych infekcji wirusowych układu oddechowego. Wyniki identyfikacji z kolei decydują o wyborze taktyki leczenia za pomocą środków etiotropowych, patogenetycznych lub objawowych.
Leczenie ostrych zakażeń wirusowych układu oddechowego jest przeprowadzane w różny sposób w zależności od postaci nozologicznej, ciężkości choroby, powikłań, obecności chorób współistniejących i wieku pacjentów [1–3, 5].
U 70–80% pacjentów wizyty lekarskie i hospitalizacja nie są wymagane. Wskazania do przepisywania lub hospitalizacji to ciężki i skomplikowany przebieg choroby, obecność współistniejących chorób. Jednym z ważnych obszarów leczenia i zapobiegania ARVI jest stosowanie leków etiotropowych [1-3, 13-16]. Jeśli chodzi o leki przeciwbakteryjne, są one przepisywane tylko w przypadku powikłań i ciężkich postaci ostrych zakażeń wirusowych układu oddechowego na tle istniejących przewlekłych ognisk zakażenia.
Obecnie leki do leczenia SARS i grypy są podzielone na 3 grupy: etiotropowe - blokery kanałów jonowych utworzone przez białko wirusowe M2 (amantadyna, rimantadyna, algirim), inhibitory neuraminidazy (oseltamiwir, zanamiwir, peramiwir), inhibitor białka NP (ingawiryna), inhibitor hemaglutyniny (arbidol); preparaty interferonu; induktory interferonu [1-3, 13, 14]. Przy mianowaniu leków etiotropowych preferuje się środki selektywnie tłumiące reprodukcję wirusów bez znaczącego zakłócenia życia komórek mikroorganizmu.
Stosowanie chemioterapii etiotropowej ma kilka ograniczeń [1, 2, 13, 14]. Zatem stosowanie leków adamantanowych jest ograniczone ze względu na ich selektywną aktywność przeciwko wirusowi grypy A, obecność wielu działań niepożądanych (przewodu pokarmowego i układu nerwowego), pojawienie się opornych szczepów wirusa grypy A, a także oporność krzyżową [13, 14 ]. Zanamiwir i oseltamiwir selektywnie hamują wirusy grypy A i B, nie wpływając na reprodukcję innych czynników etiologicznych ARVI, są drogie, a ich przyjmowaniu mogą towarzyszyć działania niepożądane (podrażnienie nosogardzieli przy stosowaniu zanamiwiru i nudności i wymiotów, gdy przyjmowany jest oseltamiwir) i wygląd szczepy wirusów grypy A i B o zmniejszonej wrażliwości lub odporne na nie [14].
Ponadto stosowanie inhibitorów neuraminidazy jest ograniczone w czasie - są skuteczne tylko w ciągu pierwszych 24–48 godzin od początku choroby. Pomimo faktu, że leki etiotropowe są z reguły stosowane w leczeniu i zapobieganiu grypie, wiele z nich może być skutecznych w przypadku ARVI o innej etiologii.
Zaleca się łączenie leków etiotropowych z ARVI i grypą z interferonami i induktorami interferonu.
W patogenezie SARS i grypy bardzo ważny jest rozwój stanu niedoboru interferonu [1 - 3, 15-16].
Interferony (α, β, γ) są cytokinami, dają działanie przeciwwirusowe, immunoregulacyjne i antyproliferacyjne, stymulują fagocytozę, aktywność komórek NK, hamują aktywność cytokin prozapalnych (interleukina-8 i czynnik martwicy nowotworu), a zatem mają działanie przeciwzapalne. Pod wpływem interferonu w komórkach organizmu syntetyzowane są enzymy, które hamują powstawanie białek wirusowych, rozkładają wirusowe RNA, a tym samym hamują reprodukcję wirusów.
Ze względu na te mechanizmy działania interferon i jego induktory należą do najważniejszych patogenetycznych metod leczenia SARS i grypy. Jednakże stosowaniu interferonu towarzyszy rozwój wielu działań niepożądanych, które ograniczają ich stosowanie.
Induktory interferonu, które różnią się charakterem chemicznym substancji pochodzenia naturalnego i / lub syntetycznego, są pozbawione takich niedoborów [1-3, 7, 16]. Mając podstawowe właściwości interferonów, induktory interferonu nie posiadają antygenowości i nawet przy pojedynczym wstrzyknięciu zapewniają długotrwały obieg syntetyzowanych cytokin na poziomie terapeutycznym [17]. Synteza stymulowanego przez nie endogennego interferonu jest pod kontrolą interleukin i białek represorowych i nie powoduje hiperinterferonemii i związanych z nią działań niepożądanych.
Koszt leczenia induktorami interferonu jest znacznie niższy niż w przypadku leczenia egzogennymi interferonami, jednak przepisując induktory interferonu należy pamiętać, że reakcja systemu interferonogenezy na ich wprowadzenie jest indywidualna i zmienia się w czasie i sile odpowiedzi [3, 16, 17].
Długotrwałe (większe niż zalecane) stosowanie induktorów interferonu może prowadzić do hiporeaktywności układu interferonogenezy [17].
Wśród induktorów interferonu w leczeniu pacjentów z SARS i grypą powszechnie stosuje się syntetyczny induktor interferonogenezy o niskiej masie cząsteczkowej (POLISAN NTFF) [7, 18–20]. Cykloferon (octan akrylonu megluminy) jest pochodną kwasu akrydynowo-octowego, ma szerokie spektrum aktywności biologicznej: ma działanie immunomodulujące, przeciwzapalne, przeciwwirusowe, a także jest skuteczny przeciwko bakteriom i pierwotniakom [20, 21]. Zgodnie z Międzynarodową Klasyfikacją Leków lek należy do grupy środków immunostymulujących (kod ATX - L03AX).
Po wprowadzeniu do organizmu cykloferon indukuje syntezę wczesnego endogennego interferonu typu α / β. Głównymi komórkami wytwarzającymi interferon po wprowadzeniu cykloferonu są makrofagi, limfocyty T i B. Według wielu autorów cykloferon daje bezpośredni i pośredni (poprzez wytwarzanie interferonu) efekt immunotropowy [15, 19, 20]. Cykloferon aktywuje limfocyty T i komórki NK, normalizuje równowagę między CD4 + i CD8 +, zmniejsza poziom limfocytów B we krwi obwodowej, ale zwiększa syntezę przeciwciał o wysokim powinowactwie, jak również syntezę i aktywność interferonu a. Lek zwiększa poziom interferonu w narządach i tkankach zawierających elementy limfoidalne: w błonie śluzowej jelita cienkiego, śledziony, wątroby, płuc aktywuje komórki macierzyste szpiku kostnego, stymulując tworzenie granulocytów, pokonuje barierę krew-mózg. Ponadto cykloferon aktywuje fagocytozę, pomaga zwiększyć wrażliwość neutrofili na inne immunomodulatory i ekspresję antygenów. Jest induktorem syntezy mRNA dla interferonu-γ, interleukiny 1, 2, 6, indukują mieszany (Thl / Th2) typ odpowiedzi immunologicznej [7, 8, 20]. Cykloferon może wywierać działanie korygujące w stanach wtórnego niedoboru odporności, jak również wzmacniać nieswoistą odporność, odporność organizmu na wiele różnych patogenów [7, 20, 21].
Zalety cykloferonu w porównaniu z innymi lekami syntetycznymi obejmują niską toksyczność, szybką penetrację do krwi, niski poziom wiązania z białkami surowicy, wysoką biodostępność w narządach, tkankach, biologicznych płynach ustrojowych, brak metabolicznego rozszczepienia wątroby i akumulację w organizmie [20, 21].
Lek jest łączony z lekami objawowymi, szczepionkami, lekami chemioterapeutycznymi, lekami interferonowymi, wzmacniającymi działanie tych ostatnich i zmniejszającymi skutki uboczne ich stosowania.
Badania przedkliniczne wykazały, że cykloferon wykazuje aktywność przeciwwirusową przeciwko szerokiej gamie czynników sprawczych ostrych zakażeń wirusowych układu oddechowego, w tym ortomyksowirusom (wirusy grypy A i B, jak również oporne na stramantadynę, oseltamiviru i inne leki chemioterapeutyczne, jak również wirusy ptasiej grypy), paramyksowirusy, adenowirusy, koronawirusy itp. [7, 20, 22, 23]. Hamujący wpływ leku na rozmnażanie wirusów grypy i innych wirusów oddechowych przejawia się we wczesnych stadiach (1-5 dni) zakażenia.
W wieloośrodkowych, randomizowanych badaniach klinicznych kontrolowanych placebo wykazano skuteczność farmakoterapeutyczną i bezpieczeństwo cykloferonu w leczeniu grypy i ostrych zakażeń wirusowych układu oddechowego u dorosłych i dzieci, w tym u często chorych pacjentów z chorobami somatycznymi, przewlekłymi i nawracającymi zakażeniami wirusowymi i bakteryjnymi, u pacjentów z wtórnymi zakażeniami niedoborem odporności stany [7, 18-21, 23, 24].
Cykloferon przepisywany jest przy pierwszych objawach ARVI i grypie [15, 20]. Schemat leczenia zależy od wieku pacjentów, ich przedchorobowego tła, ciężkości choroby. W leczeniu niepowikłanych postaci grypy i ostrych zakażeń wirusowych układu oddechowego cykloferon podaje się doustnie w tabletkach 150 mg zgodnie z następującym schematem: w 1. dniu - 4 tabletki na raz i 2 tabletki w 2., 4., 6. i 8. dniu. W przypadku skomplikowanych form grypy i ostrych zakażeń wirusowych układu oddechowego cykloferon należy przyjmować raz na 4 tabletki w ciągu 1, 2, 4, 6, 8, 11 i 14 dni na tle podstawowej terapii. U pacjentów z przewlekłymi chorobami układu oddechowego (przewlekłe zapalenie oskrzeli, astma oskrzelowa), układ sercowo-naczyniowy (choroba niedokrwienna serca, dławica piersiowa, nadciśnienie), leczenie można kontynuować po 8 dniach, 4 tabletki 1 raz dziennie przez 11, 14, 17, 20 i 23 dni. W stanach niedoboru odporności związanych z przewlekłymi zakażeniami bakteryjnymi i grzybiczymi lek podaje się doustnie, 4 tabletki w dniach 1, 2, 4, 6 i 8 oraz 2 tabletki w dniach 11, 14, 17, 20 i 23.
W leczeniu łagodnych i niepowikłanych postaci grypy i ARVI cykloferon można stosować w postaci 12,5% roztworu do wstrzykiwania pozajelitowego (domięśniowo lub dożylnie); jednocześnie można zmniejszyć czas trwania leczenia (do 5 wstrzyknięć).
W leczeniu dzieci w wieku od 4 do 6 lat lek jest przepisywany 1 tabletkę, od 7 do 12 lat - 2-3 tabletki, powyżej 12 lat - 3-4 tabletki 1 raz dziennie lub pozajelitowo (domięśniowo lub dożylnie) w dawce 6-10 mg na 1 kg masy ciała 1 raz dziennie przez 1,2,4, 6 i 8 dni leczenia. W ciężkich przypadkach czas trwania leczenia można zwiększyć o 11, 14, 17, 20 i 23 dni leczenia.
Podczas stosowania cykloferonu u pacjentów w różnym wieku, w tym z obciążonym tłem przedchorobowym, znaczne zmniejszenie nasilenia głównych objawów (zatrucie, gorączka, zjawiska katar, ból głowy), a także czas trwania choroby (średnio o 30-50%) [ 7, 18-21, 23, 24]. Zmniejszeniu i poprawie ogólnego stanu zdrowia towarzyszy znaczna poprawa parametrów immunologicznych: zwiększona aktywność fagocytarna neutrofili, monocytów i komórek makrofagów, zwiększona produkcja cytokin (endogenny interferon a) oraz spadek poziomu czynnika martwicy nowotworów [7, 15, 18, 23]. Liczne obserwacje wykazały, że przepisywanie leku pacjentom, w tym z przewlekłymi chorobami somatycznymi (astma oskrzelowa, choroba wieńcowa, białaczka), zmniejsza ryzyko powikłań po grypie (zapalenie zatok, zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc) 3,5-9,7 razy [ 18, 23]. Przepisując lek, 522 pacjentów z umiarkowanym powikłaniem grypy w postaci zapalenia płuc odnotowano tylko w 2,2% przypadków, podczas gdy u pacjentów, którzy otrzymali leczenie objawowe, u 21 pacjentów wystąpiły powikłania w postaci zapalenia płuc, zapalenia oskrzeli, dusznicy bolesnej i zapalenia zatok., 4% obserwacji.
Stosowanie cykloferonu u dzieci z częstymi ostrymi zakażeniami wirusowymi układu oddechowego, niezależnie od wieku, zmniejszyło częstość ostrych zakażeń wirusowych układu oddechowego o 2,5 razy i zmniejszyło średnio o 2,3 dnia trwania jednego epizodu oddechowego przeciwko znacznemu zmniejszeniu objawów limfadenopatii, osłabienia i zatrucia [7, 24].
Stosowanie leku u często chorych dzieci w wieku szkolnym zmniejszyło częstość występowania zapalenia oskrzeli o 1,4 raza, a u dzieci w wieku przedszkolnym całkowicie zapobiegło rozwojowi powikłań [24]. Ponadto po zażyciu leku w ciągu roku normalną mikroflorę wysiano u 80% dzieci podczas wysiewu z błon śluzowych gardła i nosa [24, 25]. Po leczeniu cykloferonem znormalizowano względne i bezwzględne poziomy CD3 +, CD4 +, CD8 +, interleukiny 1B w surowicy, wzrost zawartości CD22 +, wzrost stężenia immunoglobulin klasy M i G oraz spadek zawartości immunoglobulin klasy A [7, 15, 24, 25].
Według niektórych autorów skuteczność cykloferonu u dzieci i dorosłych wynosi od 60 do 85%, niezależnie od szczepu wirusa grypy, który spowodował epidemię [7, 19, 20, 23]. Ponadto uzależnienie i odporność nie rozwijają się w cykloferon.
Wyznaczenie cykloferonu u pacjentów z SARS i grypą w połączeniu ze standardowymi lekami objawowymi zwiększa ich skuteczność, pozwala na stosowanie mniejszych dawek leków i zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych, prowadzi do zmniejszenia czasu trwania ostrego okresu, w tym objawów gorączki, bólu głowy, kaszlu, nieżytu nosa [20 ].
Zgodnie z wynikami badań cykloferon został włączony do federalnej normy dotyczącej leczenia pacjentów z grypą, w tym grypy, zidentyfikowanej jako ptasia grypa (rozporządzenie Ministerstwa Zdrowia i Rozwoju Społecznego Rosji nr 460 z dnia 07.06.2006), a także na liście leków podstawowych i niezbędnych (nr zarządzenia rządu rosyjskiego 376-p z dnia 29 marca 2007 r.).
Należy zauważyć, że cykloferon jest bezpieczny w kontroli dopingu i może być stosowany w cyklu treningowym sportowców (opinia eksperta ośrodka antydopingowego nr S346S z 27 grudnia 2007 r.).
Aby zmniejszyć częstotliwość i zmniejszyć nasilenie objawów SARS i grypy, a także zapobiec powikłaniom u pacjentów z grupy ryzyka (dzieci w wieku przedszkolnym; dzieci w wieku szkolnym; pacjenci powyżej 60 lat; pacjenci z przewlekłymi chorobami somatycznymi często cierpiącymi na ostre choroby układu oddechowego; pracownicy medyczni i edukacyjni instytucje, usługi, transport itp.), niezwykle ważne jest przeprowadzenie działań zapobiegawczych [1-3, 14, 26, 27]. Szczepienie jest najskuteczniejszą metodą zapobiegania infekcjom, ale w przypadku wielu czynników powodujących ostre infekcje wirusowe układu oddechowego jest ono ograniczone i jest przeprowadzane tylko przeciwko infekcjom grypowym, hemofilicznym i pneumokokowym [3, 5, 26].
Obecnie WHO zaleca awaryjne niespecyficzne i sezonowe zapobieganie SARS i grypie [1, 3, 14]. Profilaktyka awaryjna jest wskazana dla osób, które mają kontakt z pacjentami w rodzinie (profilaktyka wewnątrzogniskowa) lub w zespole (profilaktyka ogniskowa) podczas epidemii grypy i obejmuje stosowanie leków o natychmiastowym działaniu na czynniki zakaźne, takie jak leki chemioterapeutyczne przeciwwirusowe, interferony, szybko działające induktory interferonu.
Czas trwania profilaktyki wewnątrzgałkowej wynosi od 2 dni po zakończeniu kontaktu ze źródłem zakażenia do 5-7 dni lub dłużej, jeśli pacjent nie jest izolowany i kontakt z nim nie jest zakończony. Nadzwyczajna lub rutynowa profilaktyka jest przeprowadzana w okresie epidemicznego wzrostu częstości występowania ARVI lub epidemii grypy w grupach lub wśród osób nieszczepionych przeciwko grypie. Czas trwania profilaktyki pozaustrojowej wynosi 2-6 tygodni lub więcej. Nadzwyczajna profilaktyka grypy jest szczególnie wskazana u pacjentów z grup ryzyka, którzy są w grupie wysokiego ryzyka wystąpienia powikłań i niepożądanych skutków choroby. Zapobieganie sezonowe obejmuje stosowanie leków immunotropowych, stymulujących niespecyficzną aktywność organizmu.
Cykloferon jest bardzo obiecującym i skutecznym lekiem do zapobiegania SARS i grypie u dorosłych i dzieci. Skuteczność stosowania leku w zorganizowanych zespołach podczas zwiększonego występowania ARVI i grypy udowodniono w wieloośrodkowych randomizowanych kontrolowanych badaniach po wprowadzeniu leku do obrotu, w tym badaniach klinicznych i epidemiologicznych obejmujących 22 510 osób [4, 18–20, 28–32].
W celu zapobiegania SARS lub grypie cykloferon podaje się doustnie w 2-4 tabletkach na odbiór w dniach 1, 2, 4, 6 i 8; u pacjentów ze zmniejszoną ochroną immunologiczną, 2 tabletki na odbiór 1,2,4,6,8,11,14, 17,20 i 23 dni. Cycloferon jest przepisywany dzieciom w wieku dawkowania: w wieku od 4 do 6 lat w dawce 0,15 g (1 tabletka), od 7 do 11 lat w dawce 0,3–0,45 g (2-3 tabletki), w wieku powyżej 12 lat w wieku 0 lat, 45-0,6 g (3-4 tabletki) na odbiór w dniach 1, 2, 4, 6, 8, 11, 14, 17, 20 i 23.
W razie potrzeby kurs profilaktyczny powtarza się 1 miesiąc po zakończeniu pierwszego kursu. Do rutynowego zapobiegania grypie i ostrym zakażeniom wirusowym układu oddechowego możliwe jest podawanie cykloferonu pozajelitowo w okresie zwiększonej częstości występowania.
Ustalono, że cykloferon w postaci tabletek w okresie niestabilnej sytuacji epidemicznej zmniejsza częstość występowania ARVI o 2,4-4,9 razy (z 206,9 do 85,6%), a gdy wystąpi choroba, zmienia nasilenie procesu zakaźnego w kierunku rozpowszechnienia łagodne formy choroby i brak ciężkich postaci [23, 28-30]. Wskaźnik skuteczności leku wynosi 2,9 - 4,9; wskaźnik ochrony - 62,8 - 79,8% (materiały badań wieloośrodkowych). Skomplikowane formy obserwuje się u 1,5% pacjentów, którzy otrzymywali cykloferon, oraz u 10,5% pacjentów, którzy nie otrzymali leku [23].
W celu zapobiegania SARS i grypie w nagłych wypadkach lek jest zalecany personelowi medycznemu w szpitalach, a także osobom z grupy ryzyka [23, 30–31]. Wyniki stosowania cykloferonu (w tabletkach) w celach zapobiegawczych podczas epidemii 2009-2010. wśród pracowników medycznych (w wieku od 25 do 47 lat) Regionalnego Szpitala Chorób Zakaźnych w Biełgorodzie, którzy pozostawali w stałym kontakcie z pacjentami z grypą i ARVI, wykazano, że spośród 68 osób, które były obserwowane przez 8 tygodni, tylko 16 (23,5%) było chorych [23]. Stosowanie cykloferonu w poborach pierwszych 6 miesięcy służby w wieku 18–19 lat doprowadziło do zmniejszenia ich częstości występowania o 2,26 razy w porównaniu z grupą kontrolną [23]. Używając cykloferonu u pracowników EMERCOM według schematu: pierwszego dnia - 600 mg, a następnie 300 mg każdy (2 tabletki) w 2, 4, 6, 8.11, 14, 17 i 20 dniach oraz 600 mg tygodniowo w pozostałych 8 miesiącach zachorowało 17% pracowników EMERCOM, podczas gdy w grupie porównawczej - 50%. Profilaktyczne stosowanie cykloferonu u pacjentów z astmą oskrzelową zmniejszyło częstość ostrych zakażeń wirusowych układu oddechowego u 71% pacjentów.
Interesujące były wyniki zastosowania cykloferonu (tabletki) w celu profilaktyki nagłej u dzieci w grupach zorganizowanych [7, 29, 32]. Badania przeprowadzone na dzieciach w wieku od 10 do 16 lat w okresie jesienno-zimowym 2001-2002 wykazały wykonalność profilaktycznego stosowania cykloferonu. Profilaktyczny przebieg leku pozwolił zmniejszyć częstość występowania ostrych zakażeń wirusowych układu oddechowego i grypy w grupie głównej o 2,9 razy w porównaniu ze wskaźnikiem w grupie kontrolnej [7]. Spośród 9299 dzieci, które otrzymały cykloferon, tylko 3,9% było chorych, podczas gdy w grupie kontrolnej 11,5% z 6852 dzieci. Wskaźnik bezpieczeństwa wyniósł 58,3%. W innym badaniu przeprowadzonym u dzieci w wieku od 7 do 10 lat zimą 2002–2003 wykazano, że na 524 dzieci, które otrzymywały cykloferon, 5,5% zachorowało, podczas gdy w grupie kontrolnej dzieci, które nie otrzymały brak narkotyków - 39,3% z 731 dzieci. Wskaźnik efektywności wynosił 7,1.
Tolerancja leku była dobra, nie zarejestrowano żadnych skutków ubocznych. Pozytywne wyniki pozwoliły FGU TsGSEN w Moskwie i Federalnej Służbie Nadzoru Ochrony Konsumentów i Opieki Społecznej zalecić cykloferon jako środek nadzwyczajnej niespecyficznej profilaktyki ostrych chorób układu oddechowego i grypy w okresie zwiększonej zachorowalności oddechowej w grupach dzieci i młodzieży (zamówienia nr. 17 / 22-213 z 18 sierpnia 2003 r., Nr 0100 / 7156-05-23 z 2 września 2005 r.).
Badania przeprowadzone na dzieciach wykazały również zalety profilaktycznego stosowania leku w porównaniu ze środkami objawowymi [7, 18, 25, 29, 32]. Tak więc w grupie dzieci, które otrzymały cykloferon, 4 na 51 dzieci zachorowało, podczas gdy w grupie dzieci, które otrzymały leczenie objawowe, 41 na 49 dzieci, wskaźnik skuteczności wyniósł 10,7, wskaźnik ochrony wynosił 91%. W grupie porównawczej dzieci, które otrzymały adaptogen - nalewka Aralia przez 10 dni - miały wskaźnik skuteczności i wskaźnik ochrony odpowiednio 1,1 i 8,3%. Analiza częstości występowania SARS u dzieci, które otrzymywały cykloferon oraz u dzieci, które otrzymywały multiwitaminy (revit), wykazała, że łagodne postacie obserwowano u 83,3% dzieci, które otrzymywały cykloferon, i tylko 35,3% dzieci, które otrzymały rewitalizację. Nie zaobserwowano ciężkich i skomplikowanych postaci ARVI u dzieci, które otrzymywały cykloferon, podczas gdy u dzieci, które otrzymały rewitalizację, formy te odnotowano w 13,3 i 26,7% przypadków. Wskaźnik efektywności wynosił 2,9 ± 0,3 (2,4–3,4), wskaźnik bezpieczeństwa wynosił 62,8 ± 0,4 (58,5–67,1). Cycloferon skrócił czas trwania tymczasowej niepełnosprawności rodziców związanej z opieką nad dziećmi do 4,8 dnia w porównaniu do 7,0 dni w grupie kontrolnej [29, 32].
Podsumowując, należy podkreślić, że wieloletnie doświadczenie w stosowaniu cykloferonu wykazało, że lek ten ma patogenetyczny mechanizm działania i daje wyraźny efekt terapeutyczny. Lek zmniejsza objawy SARS i grypy, skraca czas trwania choroby, koryguje brak równowagi w aktywności układu odpornościowego, zapobiega aktywacji zakażenia bakteryjnego, zapobiega rozwojowi powikłań.
Włączenie leku do złożonej terapii ostrych zakażeń wirusowych układu oddechowego i grypy zmniejsza potrzebę wyznaczania innych leków i zmniejsza obciążenie lekami na ciele. Cycloferon ma dobry profil bezpieczeństwa i tolerancji i może być stosowany zarówno do leczenia, jak i do zapobiegania SARS i grypie w okresie sezonowego i epidemicznego wzrostu zachorowalności u dorosłych i dzieci.