W leczeniu różnych przeziębień, zwłaszcza podczas epidemii, często przepisywane są leki przeciwwirusowe, które, jak każdy rodzaj terapii lekowej, mogą powodować działania niepożądane, ale pacjenci rzadko są o nich ostrzegani.
Oto najczęstsze syndromy:
- Zespół asteniczny. Może się objawiać w postaci ogólnego osłabienia, zwiększonego zmęczenia, niestabilności emocjonalnej, nadmiernej potliwości, zawrotów głowy. Dlatego też w tym okresie pożądane jest wyeliminowanie wysiłku fizycznego tak bardzo, jak to możliwe, aby więcej odpocząć i być na świeżym powietrzu. Zaleca się stosowanie co najmniej dwóch litrów płynu dziennie i łatwo przyswajalnego jedzenia, w tym czasie konieczne jest wystarczające spanie, aby uniknąć stresujących sytuacji.
- Zespół dyspeptyczny. Może objawiać się nudnościami i wymiotami, utratą apetytu, a nawet utratą wagi, zdenerwowanym stolcem, nieprzyjemnym dyskomfortem w okolicy nadbrzusza, meteorytem. Pomimo tych objawów nie zaleca się stosowania pikantnych i pieprzowych potraw, ale przydatne są neutralne soki i nektary, łatwo przyswajalne pokarmy białkowe, naczynia o ograniczonej zawartości tłuszczów zwierzęcych.
- Zespół grypopodobny. Może wystąpić w postaci lekkiego chłodu, odczuwania ogólnego osłabienia i bólów mięśni i stawów, ogólnego osłabienia, zwiększonego zmęczenia i reakcji temperaturowej. Najczęściej objawy takie rozwijają się podczas leczenia interferonem i mogą trwać od siedmiu do dziesięciu dni. Dlatego, aby złagodzić ten stan, zaleca się przyjmowanie paracetamolu, a także przyjmowanie preparatów interferonu wieczorem.
- Reakcje skórne. Mogą się objawiać podczas terapii interferonem w postaci łagodnego świądu i pojawienia się wysypki, ale ich nasilenie nie osiąga reakcji alergicznych, takich jak pokrzywka, jest eliminowane za pomocą maści przeciwalergicznych i przeciwświądowych.
- Zespół hipochondryczny i depresyjny. Objawia się podwyższoną emocjonalnością, drażliwością, podwyższoną wrażliwością na hałas i jasne światło, rozwojem apatii, gwałtownym spadkiem nastroju, pragnieniem odpoczynku i unikaniem komunikacji, zaburzeniami snu. W ciężkości tych dolegliwości zaleca się konsultację z neurologiem lub terapeutą. Dobrze sprawdza się fitoterapia (waleriana, serdecznik, rumianek, chruścica i inne leki z roślin).
Wszystkie powyższe objawy są tymczasowe i znikają bez śladu po zakończeniu leczenia.
Klasyfikacja leków przeciwwirusowych i ich zastosowanie
Środek przeciwwirusowy to duża grupa leków stosowanych w leczeniu chorób wywoływanych przez wirus pasożytniczy. Główną właściwością farmakologiczną przedstawicieli tej grupy leków jest tłumienie reprodukcji i rozwoju wirusów na różnych etapach.
Mechanizm działania
Wirus jest szczególną formą żywej materii. Brakuje własnego metabolizmu (metabolizmu). Oznacza to, że w odniesieniu do tradycyjnego zrozumienia życia poza komórką gospodarza, cząstki wirusowe nie są żywe. Mogą aktywnie rozwijać się i rozmnażać tylko w warunkach wewnątrzkomórkowego pasożytnictwa. Cząstka wirusa jest materiałem genetycznym (reprezentowanym przez cząsteczkę RNA lub DNA) zamkniętym w otoczce białkowej (kapsyd). Gdy wchodzi do komórki, materiał genetyczny jest uwalniany z powłoki i jest wprowadzany do genomu komórki gospodarza. Rozpoczyna się synteza (replikacja) nowych cząsteczek RNA lub DNA i kapsułek białkowych. W cytoplazmie komórki zakażonej wirusem gromadzą się i gromadzą nowe cząstki. Następnie wychodzą na zewnątrz (często towarzyszy temu śmierć komórek) i zakażają nowe komórki. Działanie wszystkich nowoczesnych leków polega na zablokowaniu jednego z etapów reprodukcji wirusów:
- Blokowanie etapu penetracji i uwalniania genomu wirusowego z kapsułki wewnątrz komórki gospodarza - rymantadyny, amantadyny.
- Blokowanie replikacji wirusowego DNA lub RNA to większość leków stosowanych do zabijania wirusów.
- Tłumienie składania cząstek wirusowych w cytoplazmie komórki i ich wyjście na zewnątrz - interferony i inhibitory proteazy HIV.
Te mechanizmy działania są realizowane w zainfekowanej komórce i często mogą prowadzić do jej śmierci. Takie komórki w większości przypadków nie uszkadzają zdrowej komórki. Wynika to z faktu, że metabolizm komórki zakażonej wirusem ulega zmianie.
W przeciwieństwie do antybiotyków, które dawały medycynie nową rundę rozwoju w odniesieniu do skutecznego niszczenia bakterii, przy minimalnych skutkach ubocznych dla ludzkiego ciała, większość leków przeciwwirusowych nie ma takiej samej skuteczności i bezpieczeństwa.
Leki przeciwwirusowe - klasyfikacja
Główna klasyfikacja kliniczna tych leków opiera się na ich głównym celu. Zgodnie z tym kryterium istnieją takie grupy:
- Leki przeciwpasożytnicze - mają największą aktywność przeciwko wirusom herpes zoster i herpes simplex. Ta grupa obejmuje leki na opryszczkę Gerpevir, acyklowir.
- Leki anty-cytomegalowirusowe - mają maksymalne działanie przeciw wirusowi Epsteina-Barra, wirusowi cytomegalii (gancyklowir, sól sodowa foskarnetu).
- Leki przeciw grypie - są stosowane w leczeniu grypy. Istnieją 2 podgrupy tych leków - blokery M.2-kanały (rymantadyna) i inhibitory neuraminidazy (Zanamivir).
- Środki o szerokim spektrum działania przeciwwirusowego - działają przeciwko większości wirusów. Głównymi przedstawicielami tej grupy są rybawiryna (stosowana w leczeniu ciężkich postaci grypy, wirusowe zapalenie wątroby, zakażenie HIV), lamiwudyna (skuteczna w leczeniu wirusowego zapalenia wątroby i HIV), interferony (są naturalnymi lub łączącymi się składnikami ludzkiego układu odpornościowego, ich działanie polega na blokowaniu zespołu cząstki wirusowe i ich wyjście z zainfekowanej komórki). Ogólnie rzecz biorąc, naturalny interferon jest najlepszym środkiem przeciwwirusowym dla praktycznie wszystkich znanych wirusów. Jednak wprowadzenie znacznej ilości analogów interferonu do organizmu (rekombinowane analogi uzyskane w wyniku inżynierii genetycznej) ma wiele poważnych skutków ubocznych. Jednym z nowoczesnych preparatów analogów interferonu jest Laferon.
- Induktory endogennych interferonów - ta grupa środków stymuluje organizm do produkcji własnych interferonów, które hamują rozwój i replikację wirusów (Amizon, Amiksin, Cycloferon).
Prawie wszystkie nowoczesne leki są przedstawicielami tych głównych grup.
Istnieją ludowe leki przeciwwirusowe reprezentowane przez różne rośliny. Kalina, malina, porzeczka są skuteczne przeciwko większości wirusów patogenów ARVI.
Stosowanie leków przeciwwirusowych
Stosowanie tej grupy leków jest uzasadnione po diagnostyce laboratoryjnej i ustaleniu dokładnego rodzaju wirusa, który spowodował chorobę zakaźną. Do tej pory w leczeniu różnych infekcji wirusowych stosuje się kilka podstawowych leków:
- Grypa, SARS - Amizon, Amiksin. W ciężkich postaciach choroby, Tamiflu (ten lek miał wyraźny wpływ na grypę wywołaną przez wirusa A / H1N1), rimantadyna.
- Zakażenie wirusem opryszczki i półpasiec - Acyclovir, Gerpevir.
- Wirusowe zapalenie wątroby (B, C) - Amiksin, Laferon, Ribavirin. Powszechnie stosuje się kombinację tych leków.
- Zakażenie HIV - Zidovudine, Lamivudin, Etravirin.
- Zakażenie wirusem cytomegalii i wirus brodawczaka ludzkiego (HPV) - Acyclovir, Cycloferon.
Leki przeciwwirusowe mają wpływ tylko na wirusy na etapie replikacji. W przypadku wstawienia wirusowego DNA lub RNA do genomu komórki, ale bez procesu tworzenia nowych cząstek, preparaty nie działają. W odniesieniu do SARS i grypy mają one wpływ tylko przez pierwsze 48-72 godziny od początku choroby (okres aktywnej replikacji).
Podczas stosowania takich leków bardzo ważne jest przestrzeganie dawkowania, częstości podawania i czasu trwania leczenia. Istnieją również środki przeciwwirusowe dla dzieci w odpowiednich dawkach wiekowych. W większości przypadków są one reprezentowane przez preparaty z grupy endogennych stymulantów interferonu, które mają minimalne skutki uboczne - dzieci Amizon, Amiksin, Anaferon. W przypadku ciężkiego zakażenia wirusowego stosuje się dodatkowo rekombinowany interferon (Laferon).
Środki przeciwwirusowe: cechy, rodzaje, zasada działania i cechy użycia
Leki przeciwwirusowe są coraz częściej przepisywane przez lekarzy pod pewnymi warunkami i są stosowane w praktyce domowej do samodzielnego leczenia przez ludzi. Jakiego rodzaju są to leki, jak skuteczne i nieszkodliwe są ich stosowanie? Czy nadal może lepiej wrócić do tradycyjnych ludowych leków przeciwwirusowych - czosnku, cebuli, cytryny, mleka i miodu? W końcu od dawna skutecznie leczy się je przez „przeziębienia”, choroby zakaźne i wirusowe, czemu towarzyszy spadek odporności? Zostanie to omówione w naszym artykule.
Mechanizm działania leków przeciwwirusowych
Leki przeciwwirusowe są izolowane z leków przeciwinfekcyjnych w oddzielnej grupie. Wynika to z faktu, że żadne inne leki przeciwbakteryjne (w tym tak dobrze znane antybiotyki) nie są w stanie skutecznie oddziaływać na rozwój wirusów. Taka niewrażliwość wirusa jest związana z ich małymi i strukturalnymi cechami. Dla porównania spróbujmy porównać, powiedzmy, rozmiar naszej planety i jabłka. Tak więc planeta w naszym przykładzie jest drobnoustrojem średniej wielkości, a jabłko znane nam jest wirusem.
Wirusy składają się z kwasów nukleinowych - źródeł informacji o samo-reprodukcji i otaczających je kapsułek. W gospodarzu, w sprzyjających warunkach, gospodarz może rozmnażać się bardzo szybko, w tym poprzez osadzanie informacji w komórkach chorego organizmu, które same zaczynają reprodukować te patogenne formy. Zwykłe obrony ludzkiej odporności (krwinki) są często bezsilne przed nimi. Liczba znalezionych wirusów chorobotwórczych ponad 500.
Pierwszy lek o właściwościach przeciwwirusowych uzyskano w 1946 r., Nazywano go tiosemikarbazonem. Jako główny składnik był częścią Faringosept i przez wiele lat był stosowany w medycynie klinicznej do zwalczania chorób zapalnych gardła. Następnie odkryto idoksurydynę, która jest stosowana przeciwko wirusowi opryszczki.
Uwaga: przełomem w wirusologii było odkrycie ludzkiego interferonu, białka, które tłumi żywotną aktywność wirusów.
Od początku lat 80. ubiegłego wieku rozpoczęto aktywne prace nad stworzeniem leków, które stymulują zdolność organizmu do syntezy interferonu.
Prace naukowe trwają w naszych czasach. Niestety, koszt leków przeciwwirusowych jest dość wysoki.
Niestety, obecnie na rynku farmaceutycznym pojawiło się wiele podróbek - leków, które nie mają właściwości ochronnych ani stymulujących, w rzeczywistości „placebo - manekiny”.
Rodzaje leków przeciwwirusowych
Wszystkie dostępne leki przeciwwirusowe można podzielić na 2 grupy:
- Immunostymulanty - leki, które mogą dramatycznie zwiększyć produkcję interferonów w krótkim czasie.
- Antywirusowy - leki, które mogą mieć bezpośredni wpływ hamujący na wirusa i blokować jego reprodukcję.
Poprzez wpływ na różne typy wirusów emituj:
- leki przeciwwirusowe, które mają wpływ na wirusy grypy;
- leki przeciw wirusowi opryszczki;
- środki hamujące aktywność retrowirusów;
- wirus przeciw cytomegalii;
Zwróć uwagę: osobno można wyodrębnić grupę leków przeznaczonych do leczenia HIV (wirusów niedoboru odporności).
Leki przeciwwirusowe na grypę
Amantadyna i rimantadyna
Skutecznym środkiem przeciwwirusowym przeciwko grypie jest amantadyna. Amantadyna jest niedrogim i skutecznym środkiem przeciwwirusowym. W małych dawkach może powstrzymać reprodukcję wirusa grypy A na wczesnym etapie.
Amantadyna blokuje wnikanie niezbędnych substancji przez błonę wirusa i opóźnia jej uwalnianie do cytoplazmy komórki gospodarza. Ponadto lek ten zakłóca normalny proces rozwoju już zsyntetyzowanego wirusa. Niestety, przy długotrwałym stosowaniu tego leku może powstać odporność wirusów grypy.
Podobny efekt ma inny lek przeciw grypie, rimantadyna (rymantadyna).
Oba te czynniki są wyposażone w szereg niepożądanych (bocznych) efektów.
Na tle ich odbioru mogą wystąpić:
- problemy żołądkowe i jelitowe - nudności z wymiotami, ból brzucha i zaburzenia apetytu;
- zły i nerwowy sen, zaburzenia koncentracji i uwagi;
- duże dawki mogą przyczynić się do pojawienia się zmienionej świadomości, drgawek, złudnych zjawisk, a nawet halucynacji;
Ważne: Należy zachować ostrożność podczas ciąży. Dzieci mogą przypisać im nie wcześniej niż siedem lat.
Według statystyk klinicznych, profilaktyczne podawanie leków podczas epidemii grypy A pozwala uniknąć rozwoju choroby w 70-90% przypadków zakażeń.
W przypadku rozwiniętej grypy stosowanie amantadyny lub rymantadyny zmniejsza czas trwania choroby, ułatwia przebieg i skraca okres izolacji wirusa u pacjentów.
Lek przeciw grypie Arbidol
Arbidol to kolejny lek, który jest jednym z najlepszych leków przeciwwirusowych stosowanych przeciwko grypie. Ma bezpośredni wpływ na tłumienie właściwości reprodukcyjnych wirusa i na aktywację układu odpornościowego organizmu, w szczególności limfocytów T i makrofagów zdolnych do zwalczania grypy. Ponadto Arbidol zwiększa aktywność i liczbę komórek NK, specyficznych „zabójczych” wirusów. Oprócz tych właściwości jest wyraźnym przeciwutleniaczem. Ma działanie zapobiegawcze dzięki penetracji zarówno zakażonych, jak i zdrowych komórek. Ma szerszy efekt przeciwwirusowy. Wirusy grypy B i C, a także patogen ptasiej grypy, są również w zakresie działania terapeutycznego.
Ważne: Lek przeciwwirusowy ma właściwości alergenne, co jest objawem działania niepożądanego. Zalecany jest jako środek przeciwwirusowy dla dzieci od 3 lat.
Przyjmowanie tego leku ma pozytywny wpływ w przypadku powikłań grypy, ARVI, zapalenia oskrzeli, wirusowego zapalenia płuc itp.
Cechy stosowania przeciwwirusowego Oseltamiwiru
Oseltamiwir - w organizmie chorego człowieka jest przekształcany w aktywny karboksylan, który ma hamujący (hamujący) wpływ na enzymy wirusów grypy A i B.
Jego główną cechą wyróżniającą jest to, że działa na szczepy oporne na amantadynę. Na tle działania Oseltamiviru wirusy tracą zdolność do aktywnego rozprzestrzeniania się. Liczba wirusów grypy A odpornych na nią jest znacznie mniejsza niż w przypadku wcześniejszych leków. Najbardziej skuteczny przeciwko wirusom grypy B. Wydalany przez nerki w niezmienionej postaci.
Przyjmowaniu tego leku przeciw grypie mogą towarzyszyć zaburzenia przewodu pokarmowego, które są znacznie zmniejszone, jeśli lek jest przyjmowany z jedzeniem. Zalecany jest do leczenia wszystkich kategorii wiekowych. W tym jest stosowany w składzie środków przeciwwirusowych dla dzieci. Oseltamiwir w ostrym okresie grypy znacznie zmniejsza możliwość wystąpienia powikłań bakteryjnych o około 40-50%.
Uwaga: leki te są skutecznymi lekami przeciwwirusowymi na przeziębienia.
Leki medyczne o właściwościach przeciwpasożytniczych
Najczęstszym jest wirus opryszczki typu 1, który objawia się na skórze, błonie śluzowej jamy ustnej, przełyku i błonach mózgu.
Opryszczka typu 2 powoduje problemy patologiczne najczęściej w okolicy narządów płciowych, pośladkach i odbytnicy.
Pierwszym lekiem z tej grupy był Vidarabin, uzyskany w 1977 roku. Jednak wraz ze skutecznością miał poważne skutki uboczne i przeciwwskazania. Dlatego jego stosowanie było uzasadnione tylko w bardzo ciężkich przypadkach i było wykorzystywane ze względów zdrowotnych.
Na początku lat 80. pojawił się acyklowir. Głównym efektem tego leku jest tłumienie syntezy DNA wirusów poprzez wprowadzenie acyklowirofosforanu do patologicznego DNA, zatrzymując wzrost wirusa. Valacyklowir działa w podobny sposób. Jednak wirusy opryszczki często rozwijają odporność na te leki.
Acyklowir z wewnętrznym użyciem przenika dobrze do wszystkich tkanek organizmu. Zwykle tolerancja jest dobra, ale mogą wystąpić zaburzenia jelitowe z wymiotami i biegunką. Czasami pojawia się ból głowy, zaburzenia świadomości. Opisano przypadki rozwoju niewydolności nerek.
Stosuje się go zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie w postaci maści.
Znacznie rzadziej powstaje oporność wirusów opryszczki przy stosowaniu famcyklowiru i pencyklowiru. Mechanizm narażenia na wirusy w tych lekach jest podobny do mechanizmu acyklowiru. Efekty uboczne są takie same jak efekty acyklowiru.
Gancyklowir jest również podobny do acyklowiru w działaniu. Jest stosowany do leczenia wszystkich rodzajów wirusa opryszczki.
Uwaga: Gancyklowir jest specyficznym lekiem do leczenia wirusa cytomegalii.
Ważne: stosowanie leku wymaga ciągłego monitorowania badań krwi, ponieważ lek ten może powodować zahamowanie czynności układu krwiotwórczego i powodować uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego. Stosowanie w ciąży jest zabronione ze względu na szkodliwy wpływ na płód.
W przypadku półpaśca wskazany jest walacyklowir.
Mechanizm działania przeciwwirusowego idoksurydyny znajduje się w fazie badań. Ten lek jest stosowany miejscowo do leczenia wykwitów opryszczkowych. Ale oprócz skuteczności przeciwwirusowej daje częste skutki uboczne w postaci bólu, świądu i obrzęku.
Preparaty grupy interferonowej
Interferony są białkami wydzielanymi przez komórki organizmu dotknięte wirusami. Ich główne działanie - przekazanie informacji o potrzebie aktywacji właściwości ochronnych organizmu na wprowadzenie patologicznych organizmów.
Leki przeciwwirusowe w tej grupie obejmują:
- Viferon- Środek przeciwwirusowy, produkowany w postaci świec i maści, jest stosowany od 1996 roku. Dowody naukowe i badania kliniczne nie przeszły, ale w praktyce medycyna okazała się skutecznym lekiem w leczeniu wykwitów opryszczkowych u dorosłych i dzieci.
- Kipferon- jest stosowany głównie w przypadkach ciężkiej dysbakteriozy u dzieci poniżej 2 lat. Jego główną wadą jest wysoki koszt. Dostępne w świecach.
- Cycloferon- odnosi się do środków stymulujących produkcję interferonu, zwiększając jego aktywność przeciwwirusową. Stosuje się go w postaci do wstrzykiwania, maści i postaci pigułek. Dozwolone używanie dla dzieci w wieku powyżej 4 lat. Ma działanie terapeutyczne z ARVI, wirusowym zapaleniem wątroby, wirusami brodawczaka. Daje pozytywny efekt i infekcje bakteryjne dzięki jego działaniu stymulującemu układ odpornościowy.
Uwaga: przeciwwskazane u kobiet w ciąży i kobiet w okresie laktacji. Badania nad jego działaniem trwają. Ma wysoki koszt.
Poszukiwanie nowych tanich leków przeciwwirusowych nie ustaje. Pozytywne postępy w tej dziedzinie wskazują na potrzebę dalszego rozwoju tego obszaru farmakologii.
Podsumowując, warto zauważyć, że grupa leków przeciwwirusowych znajduje się wciąż na etapie rozwoju, i daleko od wszystkich kwestii interesujących zawód medyczny zostało wyjaśnionych. Mechanizm działania, skuteczność i skutki uboczne już istniejących leków nie zawsze są dobrze znane, trwają poszukiwania nowych skutecznych sposobów zwalczania wirusów.
W obliczu choroby wirusowej ważne jest, aby nie uciekać się do samoleczenia. Konieczne jest stosowanie leków o udowodnionej skuteczności i nieszkodliwości, tylko za radą lekarza.
Uwaga: Szczególnie ostrożni muszą być rodzice małych dzieci. Nie zawsze do leczenia dziecka potrzebne są leki przeciwwirusowe.
O cechach mianowania i stosowania leków przeciwwirusowych dla dzieci w recenzji wideo mówi dr Komarovsky:
Lotin Alexander, radiolog
29 945 wyświetleń ogółem, 2 opinie dziś
Leki przeciwwirusowe na grypę: wady i zalety
Każdego roku, wraz z pojawieniem się sezonowej epidemii przeziębienia i grypy, stajemy przed pytaniem: czy istnieją tanie, skuteczne leki przeciwwirusowe dla dorosłych, które naprawdę pomagają chronić się przed zakażeniem lub przynajmniej przyspieszają powrót do zdrowia i zapobiegają poważnym powikłaniom ARVI? Nikt nie chce ryzykować swojego zdrowia i tracić zdolności do pracy przez długi czas, więc wszyscy staramy się chronić siebie i naszych bliskich przed infekcją wirusową.
W nowoczesnych aptekach nie brakuje leków immunomodulujących i przeciwwirusowych - wręcz przeciwnie, można stracić zasięg. Ponadto koszt takich leków waha się od kilkudziesięciu do kilku tysięcy rubli, a obietnice wskazane na opakowaniach niewiele się różnią. Tymczasem zalecenia lekarzy również nie wprowadzają jasności: ktoś radzi, aby uzyskać drogie środki „w celu podniesienia odporności”, a ktoś wskazuje na bezużyteczność takich wydatków.
Czy skuteczność leków przeciwwirusowych zależy od ceny i producenta? Czy są pigułki na grypę i ARVI, których działanie jest testowane i potwierdzane przez międzynarodowe badania naukowe? Jaki jest skład tych leków i jak działają? Czy mogę zażywać leki przeciwwirusowe z antybiotykami? Czy warto co roku wydawać pieniądze na zwalczanie wirusów, biorąc pod uwagę wątpliwą reputację odpowiednich leków? Poniżej znajdziesz odpowiedzi na wszystkie te pytania.
Treść artykułu:
Co to jest grypa i SARS?
Ostre wirusowe infekcje dróg oddechowych (ARVI) są najbardziej rozpowszechnionymi chorobami zapalnymi na świecie, powodowanymi przez ponad trzysta różnych wirusów, zakażających górne drogi oddechowe i łatwo przenoszonych z pacjenta na zdrową osobę. Wyjaśnia to wysokie niebezpieczeństwo epidemiologiczne ARVI i potrzebę nowoczesnej medycyny dla skutecznych leków przeciwwirusowych.
Grypa, ściśle mówiąc, również należy do kategorii ARVI wraz z adenowirusami, rinowirusami, paragrypy i innymi patogenami pneumotropowymi o etiologii wirusowej. Jednak grypa jest rozpatrywana oddzielnie ze względu na jej ciężki przebieg, większe ryzyko powikłań, a co najważniejsze, zdolność do trwałej mutacji. Ta okoliczność sprawia, że naukowcy z całego świata walczą z wynalazkiem nowych leków przeciwwirusowych, które mogą powstrzymać pandemię.
Wirus grypy należy do rodziny ortomyksowirusów, po raz pierwszy został wyizolowany i opisany w latach 30. ubiegłego wieku. Nauka zna trzy rodzaje grypy: A, B i C.
Dalszy podział patogenów przeprowadza się zgodnie z serotypem białka powierzchniowego hemaglutyniny i enzymem neuraminidazy, za pomocą którego grypa jest wprowadzana do komórek ofiary. Do tej pory zarejestrowano 18 podtypów hemaglutyniny (H) i 11 podtypów neuraminidazy (N).
Następujące wirusy mają znaczenie epidemiologiczne:
Trzy podtypy HA (H1, H2, H3);
Dwa podtypy NA (N1, N2).
Grypa A jest najbardziej niebezpieczna dla człowieka - jest najtrudniejsza dla organizmu, powoduje poważne komplikacje i częściej mutuje. Na przykład grypa „świńska” H1N1 należy do rodzaju A, obejmuje również szczep H5N1, ptasią grypę, którą ludzie zaczęli zakażać w Azji na początku dwóch tysięcznych, a ponad dwieście z nich zmarło. Dzieje się tak pomimo faktu, że wirusy o serotypie H5 nie powinny być przenoszone na ludzi.
Według WHO sytuacja może się pogorszyć wielokrotnie, jeśli ptasia grypa jest chora na zwierzęta, które są genetycznie bliżej nas niż kurczaki - na przykład te same świnie. W ich ciałach szczep mutuje i będzie w stanie masowo wpływać na populację. Co więcej, żadne leki przeciwwirusowe nie pomogą - właściwy lek nie został jeszcze wynaleziony.
Wirion grypy ma kulisty kształt i niewielką średnicę - tylko około 100 nanometrów. Dla porównania, niektóre z najbardziej powszechnych bakterii, paciorkowców i gronkowców, które są również częstą przyczyną zapalenia górnych dróg oddechowych, mają średnicę około 1 mikrona, która jest dziesięć razy większa niż w przypadku grypy. Wewnątrz wirionu znajduje się osiem fragmentów RNA, zamkniętych w kapsułce lipoproteinowej, na powierzchni której znajdują się kolczaste odrosty z hemaglutyniny i neuraminidazy.
Mutacja wirusów grypy występuje w dwóch scenariuszach:
Przesunięcie antygenowe - pojawienie się nowej formy, wywołującej pandemię. Leki przeciwwirusowe w tym przypadku są nieskuteczne;
Dryf antygenowy to stopniowa zmiana napięcia, która przyczynia się do kontynuacji epidemii.
Unikalna struktura wirionu grypy - mobilna, dobrze chroniona przed wpływami zewnętrznymi i wysoce mutagenna - czyni ją bardzo poważnym zagrożeniem dla ludzkości. Zanim zaczniesz rozważać zasadę działania leków przeciwwirusowych i poszukać najbardziej skutecznego leku na grypę i ostre infekcje wirusowe układu oddechowego, musisz zdać sobie sprawę, że leki zabijające wirusy, tak jak antybiotyki niszczą bakterie, po prostu nie istnieją.
To ważne: Żaden lek antywirusowy nie jest w stanie wyleczyć grypy ani ARVI przez zniszczenie patogenu. Działanie leków tego typu jest zmniejszone, aby wzmocnić własną obronę immunologiczną organizmu lub aby zapobiec przedostawaniu się wirusów do ich komórek.
Jak działają immunomodulatory i środki przeciwwirusowe?
Ostra infekcja wirusowa układu oddechowego rozwija się w kilku etapach:
Zakażenie - wiriony przedostają się do błony śluzowej górnych dróg oddechowych, penetrują ściany komórkowe za pomocą enzymu neuraminidazy i osadzają się w komórkach, aby żywić się ich kosztem. Immunomodulatory i leki przeciwwirusowe są najbardziej skuteczne w tym i kolejnych okresach;
Replikacja - cząstki wirusa dzielą się i gromadzą, dopóki nie wyczerpią wszystkich zasobów energii i nie wybuchną, czemu towarzyszy śmierć zainfekowanych komórek. Temperatura ciała wzrasta, odporność jest aktywowana jeszcze bardziej aktywnie;
Zapalenie - uwolnione wiriony atakują sąsiednie zdrowe komórki, proces replikacji i uwalnianie nowych cząstek powtarza się, choroba postępuje. Układ odpornościowy zakłóca rozwój wirusa w całym ciele, niszczy patogen i zaatakowane komórki. Na tym etapie immunomodulatory nie są już przydatne;
Intoksykacja - aktywność wirusa prowokuje zatrucie krwi produktami rozkładu, z powodu którego pacjent z grypą lub ARVI doświadcza osłabienia, nudności, bólu głowy i bólu w całym ciele. Aby zmniejszyć te nieprzyjemne przejawy, konieczny jest całkowity odpoczynek i ciężkie picie;
Powrót do zdrowia - organizm triumfuje nad wirusem, objawy choroby stopniowo ustępują, odporność powstaje przeciwko swoistemu patogenowi (w przypadku grypy i ARVI, jest tylko tymczasowa i tylko dla konkretnego szczepu).
Układ odpornościowy chroni nas przed inwazją i rozprzestrzenianiem się wirusów poprzez dwa rodzaje reakcji:
Nieswoista odpowiedź immunologiczna, inaczej nazywana wrodzoną. W przypadku infekcji bakteryjnej makrofagi odgrywają wiodącą rolę w tym procesie - komórki pożerające w przenośni patogeny. Ale przed wirusami fagocytoza jest nieskuteczna, ponieważ wiriony są tak małe, że skutecznie gromadzą się w makrofagach pożerających je i są transportowane na pokładzie. Dlatego naszą główną bronią w walce z wirusami są interferony, specjalne białka wytwarzane przez zainfekowane komórki. Chociaż interferon nie niszczy wirusa, informuje sąsiednie, wciąż zdrowe komórki o inwazji i zapobiega przedostawaniu się do nich patogenu. Synteza interferonu jest wyzwalana przez reakcję zapalenia i wzrost temperatury ciała, dlatego niepożądane jest jego niszczenie. Nawiasem mówiąc, w temperaturach powyżej 39 stopni wiriony giną same, ale ten stan jest potencjalnie niebezpieczny dla zdrowia ludzkiego;
Specyficzna odpowiedź immunologiczna jest również nabyta lub adaptacyjna. Mechanizm ten jest aktywowany przez 3-5 dni od momentu zakażenia grypą lub ARVI. Układ odpornościowy rozpoznaje wirusa i atakuje go na poziomie humoralnym i komórkowym. W przypadku odporności humoralnej odpowiedzialne są limfocyty B, które wytwarzają białka immunoglobulinowe, czyli przeciwciała przeciwko swoistemu antygenowi. Za odporność komórkową odpowiadają limfocyty T, które rozpoznają zakażone komórki za pomocą markerów na błonie i niszczą. Na etapie specyficznej odpowiedzi immunologicznej trudno jest nazwać leki przeciwwirusowe skutecznymi, ponieważ samo ciało już wykorzystało narzędzia potrzebne do zwalczania infekcji. Jedynymi wyjątkami są niektóre środki etiotropowe, które zapobiegają rozprzestrzenianiu się wirusa.
Klasyfikacja leków przeciwwirusowych na grypę i ARVI na zasadzie działania jest następująca:
Leukocytarne interferony - dawcy lub rekombinowane białka, zwykle w postaci suchego liofilizatu, rzadziej - w postaci kropli do nosa lub czopków doodbytniczych. Ta klasa leków wzmacnia niespecyficzną odpowiedź immunologiczną i pomaga spowolnić rozprzestrzenianie się wirusa grypy lub SARS w całym ciele w początkowej fazie choroby. Interferony są skuteczne tylko pod warunkiem podawania pozajelitowego (omijając przewód pokarmowy). Takie leki przeciwwirusowe są wkraplane do nosa tak często, jak to możliwe, przy pierwszym objawie przeziębienia. Mogą powodować ciężkie alergie i nieprzewidywalne reakcje autoimmunologiczne;
Induktory interferonu - naturalne lub sztuczne substancje, które zachęcają organizm do syntezy odpowiedniego białka ochronnego. Ta klasa leków nie jest stosowana w większości krajów rozwiniętych, a ponadto niektóre induktory są uznawane za niebezpieczne, na przykład Amixin lub Kagocel, który jest popularny w naszym kraju. Jeśli takie leki przeciwwirusowe można uznać za skuteczne w leczeniu grypy i ARVI, dopiero na pierwszym etapie rozwoju choroby, jak sam interferon, którego wytwarzanie stymulują;
Blokery kanałów M2 są związkami chemicznymi, które blokują kanały jonowe w kapsułce wirionu, a tym samym uniemożliwiają im penetrację komórek i uwolnienie ich rybonukleoproteiny. Replikacja nowych cząstek wirusowych staje się niemożliwa, zapewniając tym samym skuteczność tej klasy leków przeciwwirusowych na grypę i ARVI. Blokery kanałów jonowych obejmują na przykład rymantadynę;
Inhibitory neuraminidazy i hemaglutyniny są sztucznie wytworzonymi substancjami, które hamują aktywność białek zawartych w otoczce wirionu. Jeśli chodzi o enzym neuraminidazę, jego inhibitory, oseltamivir i zanamivir, są uznawane za skuteczne preparaty przeciwwirusowe zgodnie z wynikami międzynarodowych badań naukowych. W tej kategorii uwzględniliśmy specyficzny inhibitor hemaglutyniny, umifenowir, ponieważ lek na nim oparty, Arbidol, został dodany do listy leków ratujących życie w naszym kraju. Ale oprócz Federacji Rosyjskiej umifenovir nigdzie nie ma takiego statusu;
Homeopatyczne leki przeciwwirusowe na grypę i ARVI działają na zasadzie „leczenia podobnego”. Ich skład zawiera skromne dawki naturalnych substancji (na przykład trucizn roślinnych - alkaloidów akonitowych), które powodują objawy u ludzi podobne do obrazu klinicznego ostrej infekcji wirusowej układu oddechowego: gorączki, dreszczy i przekrwienia błony śluzowej. Obecnie w domowej społeczności medycznej dochodzi do „wojny” z homeopatią - próbują oficjalnie uznać ją za fałszywą naukę, a odpowiednie leki przeciwwirusowe są smoczkami. Jednak narzędzia te pomagają wielu ludziom, a dyskusja wokół nich pozostaje otwarta.
8 najpopularniejszych leków przeciwwirusowych
Do najpopularniejszych leków przeciwwirusowych należą:
Najlepsze leki przeciwwirusowe i ich właściwości
Stosunek do leków przeciwwirusowych w Rosji i innych krajach świata jest diametralnie różny. Jeśli w Federacji Rosyjskiej większość takich funduszy jest swobodnie dostępna, na przykład w Europie nie można kupić takich leków bez recepty. W Stanach Zjednoczonych z ogromnej listy leków przeciwwirusowych stosowanych przeciwko grypie dopuszcza się tylko pięć.
Skuteczne leki przeciwwirusowe są stosowane w leczeniu i zapobieganiu różnym infekcjom wirusowym. Nacisk ich działań może być inny. Z reguły zależy to od tego, na jakim etapie interakcji wirusa z komórką wpływa lek.
Charakterystyka najlepszych leków przeciwwirusowych została przedstawiona w tym artykule.
Klasyfikacja i koncentracja leków przeciwwirusowych
W zależności od źródeł i charakteru chemicznego przyjmuje się następującą klasyfikację leków przeciwwirusowych:
- Interferony pochodzenia endogennego, uzyskiwane przez inżynierię genetyczną, jak również ich analogi i pochodne (interferon leukocytów ludzkich itp.)
- Związki syntetyczne (arbidol, bromnaftoquinon itp.)
- Substancje pochodzenia roślinnego (mangiferin itp.)
W zależności od kierunku działania wyróżnia się następujące najskuteczniejsze leki przeciwwirusowe:
- Tłumienie adsorpcji wirusa na komórce i jego penetracja do niego, jak również proces uwalniania genomu wirusa (rymantadyna itp.)
- Przygnębiające syntezy „wczesnych” wirusowych białek enzymatycznych
- Opresyjna synteza kwasów nukleinowych (acyklowir, zydowudyna itp.)
- Przygnębienie „montażu” wirionów (metisazonu itp.)
- Komórki oporności (oporności) na wirusa (interferony)
Poniżej podano nazwy i opisy leków przeciwwirusowych stosowanych w leczeniu różnych chorób.
Najskuteczniejsze leki przeciwwirusowe interferony
Ludzki interferon leukocytów.
Działanie farmakologiczne: działanie przeciwwirusowe, immunomodulujące, przeciwnowotworowe.
Wskazania: zapobieganie i leczenie grypy, jak również inne ostre infekcje wirusowe dróg oddechowych.
Przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja leku.
Efekty uboczne: w rzadkich przypadkach - reakcje alergiczne.
Sposób stosowania: lek przyjmuje się profilaktycznie (podczas masowych epidemii), a także w celach terapeutycznych. W profilaktyce stosować donosowo: zakopać lub rozpylić w kanałach nosowych. Ampułka z suchą substancją jest otwierana, woda jest dodawana do niej w temperaturze pokojowej aż do znaku.
Zawartość wstrząsa się aż do całkowitego rozpuszczenia, 5 kropli stosuje się w każdym przewodzie nosowym co 5–6 godzin w ciągu dnia (w sumie 4–6 wkraplania). W celu leczenia pierwszego objawu grypy skuteczna jest metoda inhalacji (przez nos lub usta).
Na jedną inhalację: 3 ampułki leku rozpuszcza się w 10 ml wody, ogrzewa się nie więcej niż 37 ° C Wdychanie tego jednego z najskuteczniejszych leków przeciwwirusowych wykonuje się 2 razy dziennie w odstępie co najmniej 1-2 h. Roztwór interferonu stosuje się w praktyce ocznej w chorobach oczu wirusowych (wkraplanie).
Postać produktu: ampułki 2 ml (suche).
Warunki sprzedaży aptek: bez recepty.
Interferon a-2a.
Działanie farmakologiczne: lek ma działanie przeciwwirusowe, immunomodulujące, przeciwnowotworowe.
Wskazania: choroby wirusowe i nowotworowe, wirusowe zapalenie wątroby, wirusowe choroby oczu (zapalenie spojówek, zapalenie rogówki, zapalenie błony naczyniowej oka), przewlekła białaczka szpikowa, rak nerki; czasami - złożona terapia stwardnienia rozsianego.
Przeciwwskazania: ciąża, choroby alergiczne, u pacjentów z chorobami układu krążenia, konieczne jest monitorowanie EKG.
Działania niepożądane: dreszcze, złe samopoczucie, hipertermia, reakcje alergiczne skóry, leukopenia, małopłytkowość, gdy stosowane miejscowo, obrzęk spojówek; z wyraźnymi skutkami ubocznymi zastrzyki są anulowane.
Sposób stosowania: domięśniowo miejscowo pod spojówką. W okulistyce stosuje się zastrzyki podspojówkowe i miejscowo. W przypadku zapalenia spojówek i powierzchownego zapalenia rogówki, 2 krople roztworu wkrapla się do jamy spojówkowej, zaczynając od 6-8 razy dziennie, a następnie 3-4 razy dziennie.
Przebieg leczenia tym lekiem, znajdujący się na liście skutecznych leków przeciwwirusowych, wynosi około 2 tygodnie.
Uwalnianie postaci: liofilizowany proszek w ampułkach 50 000ME; roztwór do wstrzykiwań na 3 000 000 ME, 4 500 000 ME, 6 000 000 ME, 9 000 000 ME, 18 000 000 ME w 1 ml.
Warunki sprzedaży aptek: na receptę.
W okresie masowej choroby grypy i ARVI, bez posiadania leków przeciwwirusowych na ręce, można użyć następującej metody w domu: 1 łyżeczka jest dodawana do jednej filiżanki ciepłej przegotowanej wody. sól (najlepiej owoce morza) i 25-30 kropli jodu, roztwór jest dokładnie wymieszany.
Konieczne jest płukanie gardeł, a także nawilżanie przewodów nosowych patyczkami kosmetycznymi.
Lista najlepszych leków przeciwwirusowych i ich działanie farmakologiczne
Acyklowir
Działanie farmakologiczne: lek ma działanie przeciwwirusowe (przerywa namnażanie wirusa), działanie immunostymulujące, dotyczy głównie wirusów prostych i półpaśca, zapobiega powstawaniu nowych elementów wysypki, przyspiesza tworzenie się skorup, zmniejsza ból w ostrej fazie.
Wskazania: choroby wywołane wirusem opryszczki zwykłej i półpaśca, a także profilaktyka u osób o obniżonej odporności.
Przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja leku, ostrożnie - w czasie ciąży.
Skutki uboczne: bóle głowy, nudności, wymioty, biegunka, reakcje alergiczne skóry, zmęczenie.
Sposób stosowania: dożylnie, wewnątrz.
Również ten jeden z najlepszych leków przeciwwirusowych jest stosowany miejscowo w postaci maści lub kremu:
- Z opryszczką skóry i błon śluzowych - 15 mg / kg dziennie, 3 wstrzyknięcia przez 5-10 dni; lokalnie - 750 mg / m2 dziennie
- Z opryszczką, jeśli istnieją przeciwciała przeciwko wirusowi opryszczki zwykłej, 150 mg / m2 2 razy dziennie
- Z opryszczkowym zapaleniem mózgu - 30 mg / kg dziennie, 3 wstrzyknięcia przez 10-14 dni.
- W przypadku ospy i półpaśca - 30 mg / kg dziennie, 3 zastrzyki przez 5-10 dni; lokalny - 1,5 g / m2 dziennie
- Gdy zakażenie wirusem cytomegalii - 500 mg / m2 3 razy dziennie
Wewnątrz przepisany na opryszczkę narządów płciowych 200 mg 5 razy dziennie. Do profilaktyki - 200 mg 3-4 razy dziennie lub 400 mg 2 razy dziennie.
Postać produktu: fiolki 250 mg; Tabletki 200 mg; 3% maść do oczu (30 mg substancji czynnej w 1 g) w probówkach 4,5 lub 5 g; 5% krem (50 mg substancji czynnej w 1 g) w 5 g probówkach
Warunki sprzedaży aptek: bez recepty.
Gancyklowir.
Działanie farmakologiczne: lek przeciwwirusowy, skuteczny głównie na opryszczkę i zakażenie wirusem cytomegalii.
Wskazania: zakażenia wirusem cytomegalii; u pacjentów ze stanami niedoboru odporności, w tym AIDS, po przeszczepie narządu i szpiku kostnego. Ze względu na swoje wysokie właściwości terapeutyczne, ten lek przeciwwirusowy jest również przepisywany podczas chemioterapii nowotworów złośliwych.
Przeciwwskazania: idiosynkrazja, ciąża, karmienie piersią, ostrożnie - w przypadku choroby nerek.
Działania niepożądane: wpływają na układ sercowo-naczyniowy (podwyższone ciśnienie krwi, zaburzenia rytmu serca) i układ nerwowy (depresja, drgawki, psychoza itp.), Przewód pokarmowy (niestrawność, suchość w ustach itp.), Czasami swędzenie skóry, łysienie; Mogą wystąpić neutropenia i granulocytopenia.
Sposób stosowania: w postaci wlewów dożylnych. Zwykle podaje się w dawce 5 mg / kg ze stałą szybkością przez godzinę co 12 godzin przez 14-21 dni. Pacjenci z niedoborem odporności i ryzykiem nawrotu zapalenia siatkówki otrzymują 6 mg / kg dziennie 5 razy w tygodniu lub 5 mg / kg dziennie. Roztwory gancyklowiru są alkaliczne (pH 9,0–11.0); powinny być wstrzykiwane ściśle do żyły, powoli.
Postać produktu: w postaci liofilizowanego proszku we fiolkach zawierających 0,546 g gancyklowiru sodu, co odpowiada 0,5 g zasady gancyklowiru. Roztwory przygotowuje się na jałowej wodzie do iniekcji bezpośrednio przed użyciem. Gotowy roztwór można przechowywać w lodówce przez 24 godziny.
Warunki sprzedaży aptek: na receptę.
Zydowudyna.
Działanie farmakologiczne: lek ma działanie przeciwwirusowe, hamuje replikację retrowirusów, w tym ludzkiego wirusa niedoboru odporności (HIV), został zaproponowany do stosowania w złożonej terapii AIDS, kontynuuje badanie.
Wskazania: zakażenie HIV.
Przeciwwskazania: ciąża, karmienie piersią.
Działania niepożądane: ciężka leukopenia i (lub) granulocytopenia, niedokrwistość; dawkę dobiera się indywidualnie, a następnie monitoruje stan pacjenta.
Sposób stosowania: wewnątrz 2 kapsułek (200 mg) 6 razy dziennie.
Postać produktu: kapsułki 100 mg.
Warunki sprzedaży aptek: na receptę.
Rybawiryna.
Działanie farmakologiczne: lek ma aktywność wirusową, hamuje syntezę wirusów i DNA, nie działa na komórki gospodarza.
Wskazania: grypa typu A i B, zakażenia wywołane przez wirus opryszczki (narządy płciowe, półpasiec, opryszczkowe zapalenie dziąseł i zapalenie jamy ustnej), a także w leczeniu odry, ospy wietrznej, wirusowego zapalenia wątroby typu A i ostrej postaci zapalenia wątroby typu B.
Przeciwwskazania: ciąża, nadczynność tarczycy. Ponadto przeciwwskazaniami do stosowania tego leku przeciwwirusowego są ciężkie patologie wątroby i nerek.
Działania niepożądane: ból brzucha, nudności, wzdęcia, zwiększone poziomy pośredniej bilirubiny we krwi.
Sposób użycia: wewnątrz (po jedzeniu) dla dorosłych z grypą - 0,2 g 3-4 razy dziennie przez 3-5 dni. Konieczne jest rozpoczęcie leczenia w początkowych objawach choroby. W leczeniu innych chorób wirusowych stosować 0,2 g 3-4 razy dziennie przez 7-14 dni. W leczeniu ostrych zakażeń przepisuje się dawkę nasycającą 1,4–1,6 g na dzień 1. Dzieci otrzymują 10 mg / kg na dobę.
Wydanie formularza: tabletki do 0,2 g.
Warunki sprzedaży aptek: na receptę.
Lista innych leków przeciwwirusowych: wskazania i działania niepożądane
Rimantadyna.
Działanie farmakologiczne: lek ma działanie zapobiegawcze przeciwko zakażeniom wywołanym przez szczepy wirusów grypy typu A2, ma wyraźne działanie przeciwtoksyczne w grypie B.
Wskazania: do wczesnego leczenia i zapobiegania grypie podczas epidemii.
Przeciwwskazania: ciąża, nadczynność tarczycy, ostre patologie wątroby i nerek.
Skutki uboczne: zwykle lek jest dobrze tolerowany; czasami ból w żołądku.
Sposób stosowania: wewnątrz (po jedzeniu), woda pitna: dorośli w pierwszym dniu choroby - 100 mg 3 razy; w 2 i 3 dniu - 100 mg 2 razy; w 4 dniu - 100 mg 1 raz. Pierwszego dnia choroby można zażywać lek raz w dawce 300 mg. Dzieci od 7 do 10 lat wyznaczają 30 mg 2 razy dziennie; 11-14 lat - 50 mg 3 razy dziennie. Ten lek przeciwwirusowy, znajdujący się na liście najlepszych, należy zażyć w ciągu 5 dni.
Postać produktu: tabletki 50 mg.
Warunki sprzedaży aptek: bez recepty.
Arbidol.
Działanie farmakologiczne: lek przeciwwirusowy, który ma specyficzne działanie hamujące na wirusy grypy A i B, ma działanie immunomodulujące, indukujące interferon, stymuluje aktywność fagocytarną makrofagów, zwiększa odporność organizmu na infekcje wirusowe, zmniejsza częstość powikłań spowodowanych zakażeniem wirusowym, a także zaostrzenia przewlekłego choroby bakteryjne.
Wskazania: zapobieganie i leczenie grypy, SARS, wtórne stany niedoboru odporności, przewlekłe zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc. Wskazaniami do stosowania tego leku przeciwwirusowego są również nawracające infekcje opryszczkowe (jako część złożonej terapii).
Przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja leku, z ostrożnością - w chorobach układu sercowo-naczyniowego, wątroby i nerek.
Działania niepożądane: dobrze tolerowane, rzadko - reakcje alergiczne.
Sposób użycia: dorośli w środku (przed posiłkami) - 0,2 g 4 razy dziennie przez 5 dni. Dzieci od 6 do 12 lat - 100 mg 4 razy dziennie, od 3 do 6 lat - 50 mg 4 razy dziennie. Przebieg leczenia wynosi 5 dni.
Aby zapobiec (w kontakcie z pacjentami z grypą) - 0,2 g dziennie przez 10-14 dni; w okresach epidemii grypy i sezonowych wzrostów częstości występowania ARVI - 0,1 g raz dziennie co 3-4 dni przez 3 tygodnie.
Z powikłaniami ostrego zakażenia wirusowego układu oddechowego i zapalenia płuc oraz zmniejszeniem ogólnego stanu odporności, 0,2 g 3 razy dziennie przez 5 dni, a następnie 0,2 g 1 raz na tydzień przez 3-4 tygodnie.
Wydanie formularza: pigułki do 0,1 g.
Warunki sprzedaży aptek: bez recepty.
Podczas infekcji wirus przyczepia się do powierzchni komórki, przenika do niej i przenosi na nią swój genom - informacje dziedziczne. Zakażona komórka zaczyna produkować substancje, które wywołują różne reakcje immunologiczne w organizmie.
Oxolin.
Działanie farmakologiczne: lek przeciwwirusowy.
Wskazania: choroby wirusowe oka, skóry, nieżytu nosa o etiologii wirusowej, zapobieganie zakażeniu grypą.
Przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja leku.
Efekty uboczne: szybkie mijanie się pieczenia błony śluzowej nosa lub oczu podczas stosowania maści.
Sposób podawania: 0,25% maść oksolinowa jest stosowana do zapobiegania zakażeniu grypą. W okresie maksymalnego wybuchu grypy (zwykle w ciągu 25 dni), podczas kontaktów z pacjentami z grypą, w indywidualnej profilaktyce błona śluzowa nosa jest rozmazana 0,25% dzienną maścią 2 razy dziennie (rano i wieczorem). W leczeniu adenowirusowego zapalenia rogówki i spojówki stosuje się świeżo przygotowany 0,2% roztwór wodny.
Zainstalowany w jamie spojówkowej 2 krople 5-6 razy dziennie. Na noc, na powieki leżała 0,25% maść oksolinowa. W leczeniu wirusowego zapalenia rogówki z rozległymi objawami rogówki w ciągu pierwszych 3-4 dni należy zainstalować 0,1% roztwór 2 kropli 4-5 razy dziennie, w nocy położyć 0,25% maść na powieki.
W przypadku zapalenia rogówki wywołanego przez proste lub półpasieckie wirusy, 0,25% maść stosuje się w pierwszych 3-4 dniach, a 0,5-1% maść 3-4 razy dziennie przez następne 2-4 dni 4 tygodnie.
W przypadku zwykłego półpaśca i zakaźnego mięczaka 1-2% maści nakłada się na zmienioną chorobowo skórę 2-3 razy dziennie aż do wyzdrowienia. W przypadku wirusowego zapalenia błony śluzowej nosa nanieść 0,25% lub 0,5% maść 2-3 razy dziennie przez 3-4 dni na błonę śluzową nosa lub zaszczepić 0,25% roztwór - 2 krople do każdego nozdrza 3-4 razy dziennie.
Formularz wydania: 0,25; 0,5; 1-; 2-; i 3% maść; proszek (do roztworu).
Warunki sprzedaży aptek: bez recepty.
Tiloron.
Działanie farmakologiczne: przeciwwirusowy środek immunostymulujący, indukuje powstawanie interferonów typu α, β i γ, stymuluje produkcję komórek macierzystych szpiku kostnego, zwiększając w ten sposób układ odpornościowy, zwiększa powstawanie przeciwciał.
Wskazania: leczenie i zapobieganie grypie, ARVI, wirusowemu zapaleniu wątroby typu A, B, C i D, opryszczce, zakażeniu wirusem cytomegalii; w kompleksowym leczeniu infekcyjno-alergicznego i wirusowego zapalenia mózgu i rdzenia (stwardnienie rozsiane, zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego itp.); w złożonej terapii chlamydiozy układu moczowo-płciowego, gruźlicy płuc; leczenie grypy i SARS u dzieci powyżej 7 lat.
Przeciwwskazania: nadwrażliwość na składniki leku, ciąża, okres karmienia piersią, dzieci poniżej 7 lat.
Działania niepożądane: objawy dyspeptyczne (nudności, wymioty, biegunka, ból w nadbrzuszu), dreszcze. Reakcje alergiczne mogą być również skutkiem ubocznym stosowania tego leku przeciwwirusowego.
Sposób stosowania: wewnątrz po jedzeniu dorosłych w leczeniu grypy i ARVI - 125 mg na dobę przez pierwsze 2 dni, następnie - 125 mg po 48 godzinach W trakcie leczenia - 750 mg.
W zapobieganiu grypie i ARVI - 125 mg 1 raz w tygodniu przez 6 tygodni. W przypadku zabiegów palenia - 750 mg.
W leczeniu wirusowego zapalenia wątroby typu A pierwszego dnia - 125 mg 2 razy; następnie - 125 mg w ciągu 48 godzin W przypadku zabiegów palenia - 1,25 g.
W zapobieganiu wirusowemu zapaleniu wątroby typu A - 125 mg raz w tygodniu przez 6 tygodni. W leczeniu opryszczki zakażenie wirusem cytomegalii w ciągu pierwszych 2 dni - 125 mg każdy, następnie po 48 godzinach - 125 mg każdy. Średni czas trwania leczenia wynosi 1 miesiąc. Dawka kursu - 1,25-2,5 g.
Przepisuje się dzieci w wieku powyżej 7 lat: w przypadku niepowikłanych postaci grypy i ARVI, 60 mg raz na dobę w 1., 2. i 4. dniu od rozpoczęcia leczenia. Dawka dymu - 180 mg. W przypadku skomplikowanego przebiegu grypy i ARVI, 60 mg raz na dobę w 1., 2., 4. i 6. dniu od rozpoczęcia leczenia. Dawka dawki - 0,24 g (4 tabletki). W przypadku innych patologii sposób podawania i dawki są przepisywane indywidualnie przez lekarza.
Postać produktu: tabletki 60, 125 mg.
Warunki sprzedaży aptek: na receptę.
Nowoczesne leki przeciwwirusowe: metoda podawania i skutki uboczne
Pranobeks inozyny.
Działanie farmakologiczne: lek przeciwwirusowy o działaniu immunostymulującym, aktywuje reakcje biochemiczne w makrofagach, zwiększa produkcję interleukin, zwiększa proliferację limfocytów T, komórek T pomocniczych (komórek NK), zwiększa syntezę przeciwciał; hamuje replikację wirusów DNA i RNA.
Wskazania: stany niedoboru odporności towarzyszy rozwój opryszczki, podostre stwardniające zapalenie mózgu, ostre wirusowe zapalenie mózgu, brodawki narządów płciowych.
Przeciwwskazania: nadwrażliwość na lek, kamica moczowa, zaburzenia rytmu, dna moczanowa, przewlekła niewydolność nerek.
Działania niepożądane: zwiększenie stężenia kwasu moczowego w surowicy i moczu, objawy dyspeptyczne (nudności, wymioty, biegunka, ból w nadbrzuszu), suchość skóry, świąd (alergia), ból głowy, zawroty głowy, nerwowość, zaburzenia snu, letarg, uczucie przepracowania, wielomocz, rzadko - ból stawów. Również efekt uboczny tego nowoczesnego leku przeciwwirusowego może nasilać dnę.
Sposób stosowania: wewnątrz po jedzeniu. Dorośli i dzieci - 50 mg / kg dziennie, podzielone na 3-4 dawki. Dorośli - 6-8 tabletek dziennie; dzieci - 1 tabletka na 10 kg masy ciała. Przebieg leczenia wynosi 7-10 dni, przerwa - 8 dni. W razie potrzeby po przerwie można powtórzyć zabieg. Czas jego trwania jest ustalany i monitorowany przez lekarza prowadzącego.
Postać produktu: 500 mg tabletki.
Warunki sprzedaży aptek: na receptę.
Mangiferin.
Działanie farmakologiczne: preparat ziołowy o działaniu przeciwwirusowym, skutecznie działa na wirusy zawierające opryszczki DNA, hamuje reprodukcję wirusa opryszczki zwykłej głównie we wczesnych stadiach rozwoju.
Wskazania: opryszczka zwykła.
Przeciwwskazania: ciąża i idiosynkrazja leku.
Efekty uboczne: reakcje alergiczne.
Sposób stosowania: wewnątrz (niezależnie od posiłku) - 1 tabletka (0,1 g) 3-4 razy dziennie przez 5-10 dni. W tym samym czasie przepisywane jest miejscowe stosowanie leku - stosowanie 5% maści na skórę i 2% maść na błony śluzowe. Maść nakłada się na zmienioną chorobowo skórę bez opatrunku 2-3 razy dziennie.
Leczenie choroby we wczesnych stadiach pozwala osiągnąć większy efekt terapeutyczny. Czas trwania leczenia wynosi 10-30 dni i zależy od ciężkości i formy patologii. Po ponownym zaostrzeniu choroby leczenie należy powtórzyć.
Uwalnianie postaci: tabletki 0,1 g; 2-5% maść od jasnożółtego (2%) do żółtego (5%) koloru o zielonkawym odcieniu i słabym specyficznym zapachu w probówkach 10 g (2%) i 10 lub 20 g (5%).
Warunki sprzedaży aptek: bez recepty.
Oseltamiwir.
Działanie farmakologiczne: lek ma działanie przeciwwirusowe.
Wskazania: leczenie i zapobieganie grypie u dorosłych i dzieci w wieku powyżej 1 roku.
Przeciwwskazania: starannie wyznaczyć w czasie ciąży i laktacji.
Działania niepożądane: nudności, wymioty, biegunka, ból głowy, zawroty głowy, kaszel, bezsenność.
Sposób stosowania: dorośli i dzieci powyżej 12 lat - 75 mg 2 razy dziennie przez 5 dni; od 8 lat - 75 mg 2 razy dziennie przez 5 dni; od 1 roku (o masie ciała poniżej 15 kg) do 30 mg 2 razy dziennie przez 5 dni; od 40 kg wagi - 75 mg 2 razy dziennie przez 5 dni.
Uwalnianie postaci: kapsułki 75 mg, zawiesina.
Warunki sprzedaży aptek: na receptę.
Jodofenazon.
Działanie farmakologiczne: lek ma działanie przeciwwirusowe, przeciwzapalne, immunomodulujące, stymuluje produkcję interferonów α i β, tworzenie przeciwciał, hamuje przenikanie wirusa do komórki i stabilizuje błony komórkowe, działa głównie na wirusy zapalenia mózgu przenoszone przez kleszcze, wirusy jelitowe Coxsackie i ECHO, grypę i parasppa
Wskazania: leczenie i zapobieganie przenoszonym przez kleszcze wirusowemu zapaleniu mózgu, grypie, paragrypie.
Przeciwwskazania: nadczynność tarczycy, nadwrażliwość na leki zawierające jod.
Działania niepożądane: reakcje alergiczne, nudności, obrzęk.
Metoda aplikacji: wewnątrz (po jedzeniu). W leczeniu kleszczowego zapalenia mózgu: w ciągu pierwszych 2 dni - 0,3 g 3 razy dziennie, w 3. i 4. dniu - 0,2 g 3 razy dziennie, w ciągu następnych 5 dni - 0,1 g 3 razy dziennie. Do profilaktyki (w przypadku ssania kleszczy) - w taki sam sposób jak w leczeniu.
W przypadku występowania na obszarach endemicznych (w przypadku kleszczowego zapalenia mózgu) 0,2 g stosuje się raz dziennie przez cały okres pobytu; przed odwiedzeniem powyższych obszarów - 0,2 g 3 razy dziennie przez 2 dni przed wizytą.
Wydanie formularza: pigułki do 0,1 g.
Warunki sprzedaży aptek: bez recepty.