Z tego artykułu medycznego możesz zapoznać się z lekiem Ceftriakson. Instrukcje użycia wyjaśniają, w jakich przypadkach można stosować zastrzyki, z których lek pomaga, jakie są wskazania do stosowania, przeciwwskazania i działania niepożądane. Adnotacja przedstawia formę uwalniania leku i jego skład.
W artykule lekarze i konsumenci mogą zostawić tylko prawdziwe opinie na temat ceftriaksonu, z którego można dowiedzieć się, czy antybiotyk pomógł w leczeniu zakażeń u dorosłych i dzieci. Instrukcje wymieniają analogi ceftriaksonu, cenę leku w aptekach, a także jego stosowanie w czasie ciąży.
Ceftriakson jest antybiotykiem cefalosporynowym trzeciej generacji. Ma szerokie działanie bakteriobójcze i działa przeciw tlenowym i beztlenowym mikroorganizmom gram-ujemnym i gram-dodatnim. Lek jest przeznaczony wyłącznie do stosowania pozajelitowego.
Skład i forma uwalniania
Ceftriakson jest produkowany w postaci proszku do przygotowania roztworu w szklanych butelkach 0,5, 1 lub 2 g zawierającego tę samą substancję czynną - w objętości 0,5 g, 1 lub 2 g.
Właściwości farmakologiczne
Instrukcje użytkowania wskazują, że ceftriakson jest półsyntetycznym antybiotykiem należącym do grupy cefalosporyn 3. generacji. Jego aktywność bakteriobójcza jest zapewniona przez tłumienie syntezy błon komórkowych.
Ten lek jest oporny na beta-laktamazę. Środki wykazują szerokie działanie bakteriobójcze. Jest aktywny przeciwko tlenowym drobnoustrojom gram-ujemnym i gram-dodatnim, jak również mikroorganizmom beztlenowym.
Po podaniu i / m ceftriakson jest szybko i całkowicie wchłaniany do krążenia ogólnego. Wnika dobrze do tkanek i płynów ustrojowych: dróg oddechowych, kości, stawów, dróg moczowych, skóry, tkanki podskórnej i narządów jamy brzusznej. Gdy zapalenie błon oponowych przenika dobrze do płynu mózgowo-rdzeniowego.
Co pomaga ceftriakson?
Zgodnie z instrukcjami lek jest przepisywany na choroby zakaźne i zapalne:
- ucho, gardło, nos;
- sepsa;
- rzeżączka;
- skóra i tkanka miękka;
- genitalia;
- rozsiana borelioza z Lyme we wczesnych i późnych stadiach;
- drogi oddechowe;
- zapalenie opon mózgowych;
- drogi moczowe i nerki;
- narządy jamy brzusznej (zakażenia dróg żółciowych i przewodu pokarmowego, zapalenie otrzewnej);
- stawy i kości;
- u pacjentów z obniżoną odpornością;
- narządy miednicy;
- infekcje rany.
Co to jest przepisany ceftriakson? Wskazaniem do wizyty jest zapobieganie zakażeniom po zabiegu.
Instrukcje użytkowania
Ceftriakson wstrzykuje się w / m / in (strumień lub kroplówka).
Dla dorosłych i dzieci w wieku powyżej 12 lat dawka wynosi 1-2 g raz na dobę lub 0,5-1 g co 12 godzin Maksymalna maksymalna dawka dobowa wynosi 4 g.
Dla niemowląt i dzieci w wieku poniżej 12 lat dawka dobowa wynosi 20-80 mg / kg. U dzieci o masie ciała 50 kg lub większej należy stosować dawki dla dorosłych.
W celu zapobiegania powikłaniom zakaźnym pooperacyjnym podaje się go raz w dawce 1-2 g (w zależności od stopnia zagrożenia zakażeniem) 30-90 minut przed rozpoczęciem operacji. W przypadku operacji na okrężnicy i odbytnicy zaleca się dodatkowe podawanie leku z grupy 5-nitroimidazoli.
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dostosowanie dawki jest wymagane tylko w przypadku ciężkiej niewydolności nerek (CC poniżej 10 ml / min), w tym przypadku dzienna dawka ceftriaksonu nie powinna przekraczać 2 g.
Ceftriakson dla dzieci z infekcją skóry i tkanek miękkich jest przepisywany w dawce dobowej 50-75 mg / kg masy ciała 1 raz / lub 25-37,5 mg / kg co 12 godzin, ale nie więcej niż 2 g dziennie. W ciężkich zakażeniach innej lokalizacji - w dawce 25–37,5 mg / kg co 12 godzin, ale nie więcej niż 2 g dziennie.
Dawkę większą niż 50 mg / kg masy ciała należy przepisać jako wlew dożylny przez 30 minut. Czas trwania leczenia zależy od charakteru i ciężkości choroby.
W leczeniu rzeżączki dawka wynosi 250 mg domięśniowo, raz.
Dla noworodków (do 2 tygodnia życia) dawka wynosi 20-50 mg / kg dziennie.
W przypadku bakteryjnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych u niemowląt i małych dzieci dawka wynosi 100 mg / kg raz na dobę Maksymalna maksymalna dawka dobowa wynosi 4 g. Czas trwania leczenia zależy od rodzaju patogenu i może wynosić od 4 dni w przypadku zapalenia opon mózgowych wywołanego przez Neisseria meningitidis do 10-14 dni z zapaleniem opon mózgowych wywołanym przez wrażliwe szczepy Enterobacteriaceae.
W przypadku zapalenia ucha środkowego lek podaje się domięśniowo w dawce 50 mg / kg masy ciała, ale nie więcej niż 1 g.
Zasady przygotowania i podawania roztworów do wstrzykiwań (jak rozcieńczyć lek)
- Roztwory do wstrzykiwań należy przygotować bezpośrednio przed użyciem.
- Aby przygotować roztwór do iniekcji i / m, 500 mg leku rozpuszcza się w 2 ml i 1 g leku w 3,5 ml 1% roztworu lidokainy. Zaleca się wstrzyknięcie nie więcej niż 1 g na jeden pośladek.
- Rozcieńczenie do stosowania domięśniowego można również przeprowadzić przy użyciu wody do wstrzykiwań. Efekt jest taki sam, tylko bardziej bolesne wprowadzenie.
- Aby przygotować roztwór do iniekcji dożylnej, 500 mg leku rozpuszcza się w 5 ml, a 1 g preparatu rozpuszcza się w 10 ml jałowej wody do wstrzykiwań. Roztwór do wstrzykiwań wstrzykuje się IV powoli przez 2-4 minuty.
- Aby przygotować roztwór do infuzji dożylnych, 2 g leku rozpuszcza się w 40 ml jednego z następujących roztworów wolnych od wapnia: 0,9% roztwór chlorku sodu, 5-10% roztwór dekstrozy (glukoza), 5% roztwór lewulozy. Lek w dawce 50 mg / kg lub większej należy podawać w / w kroplówce przez 30 minut.
- Świeżo przygotowane roztwory ceftriaksonu są stabilne fizycznie i chemicznie przez 6 godzin w temperaturze pokojowej.
Przeciwwskazania
Zgodnie z instrukcjami Ceftriakson nie jest przepisywany ze znaną nadwrażliwością na antybiotyki cefalosporynowe lub składniki pomocnicze leku.
- okres noworodkowy z hiperbilirubinemią u dziecka;
- wcześniactwo;
- niewydolność nerek lub wątroby;
- laktacja;
- ciąża;
- zapalenie jelit, NUC lub zapalenie jelita grubego związane ze stosowaniem środków przeciwbakteryjnych.
Efekty uboczne
Lek może powodować szereg niepożądanych reakcji na ciało:
- wstrząs anafilaktyczny;
- hiperkreatyninemia;
- wzdęcia;
- zapalenie jamy ustnej, zapalenie języka;
- zaburzenia smaku;
- dysbakterioza;
- skąpomocz, zaburzenia czynności nerek;
- ból brzucha;
- biegunka;
- zwiększony mocznik;
- glukozuria;
- krwawienie z nosa;
- pokrzywka, wysypka, świąd;
- nudności, wymioty;
- krwiomocz;
- skurcz oskrzeli;
- ból głowy, zawroty głowy;
- niedokrwistość, leukopenia, leukocytoza, limfopenia, neutropenia, granulocytopenia, małopłytkowość.
Podczas ciąży i karmienia piersią
Lek jest przeciwwskazany w pierwszym trymestrze ciąży. W razie potrzeby wyznacz kobietę karmiącą, dziecko należy przenieść do mieszanki.
Recenzje Ceftriaksonu podczas ciąży potwierdzają, że lek jest rzeczywiście bardzo silnym i bardzo skutecznym środkiem przeciwbakteryjnym, który może nie tylko wyleczyć chorobę podstawową, ale także zapobiec rozwojowi jej powikłań.
Biorąc pod uwagę, że lek (jak również inne antybiotyki) ma skutki uboczne, jest on przepisywany tylko w przypadkach, w których potencjalnie możliwe powikłania choroby mogą zaszkodzić więcej niż stosowanie leku (w szczególności zakażenia układu moczowo-płciowego, na które kobiety ciężarne są bardzo podatne).
Interakcja z narkotykami
Przy jednoczesnym stosowaniu ceftriaksonu z lekami zmniejszającymi agregację płytek (sulfinpirazon, salicylany i NLPZ), ryzyko krwawienia wzrasta. Antybiotyk ten zwiększa wzajemnie skuteczność aminoglikozydów przeciwko drobnoustrojom gram-ujemnym.
W połączeniu z diuretykami „loopback” zwiększa się ryzyko działania nefrotoksycznego. Podczas przyjmowania leków przeciwzakrzepowych na tle leczenia farmakologicznego następuje wzrost pierwszego. Roztwór ceftriaksonu nie powinien być podawany jednocześnie z innymi antybiotykami i mieszany z roztworami zawierającymi wapń.
Specjalne instrukcje
Lek jest stosowany w szpitalu. U pacjentów poddawanych hemodializie, a także z jednoczesną ciężką niewydolnością wątroby i nerek, stężenia ceftriaksonu w osoczu należy utrzymywać pod kontrolą.
Czasami (rzadko) z ultradźwiękami woreczka żółciowego mogą wystąpić zaciemnienia wskazujące na obecność osadu. Zaciemnienia znikają po zaprzestaniu leczenia.
W przypadku braku równowagi wody i elektrolitów, a także nadciśnienia tętniczego, należy monitorować stężenie sodu w osoczu. Jeśli leczenie jest długie, pacjent ma ogólne badanie krwi.
Przy długotrwałym leczeniu wymaga regularnego monitorowania wzorca krwi obwodowej i wskaźników charakteryzujących funkcję nerek i wątroby. W wielu przypadkach wskazane jest przepisanie witaminy K oprócz ceftriaksonu osłabionym pacjentom i pacjentom w podeszłym wieku.
Podobnie jak inne cefalosporyny, lek ma zdolność wypierania bilirubiny związanej z albuminą surowicy i dlatego jest stosowany ostrożnie u noworodków z hiperbilirubinemią (aw szczególności u wcześniaków).
Lek nie wpływa na szybkość przewodnictwa nerwowo-mięśniowego.
Analogi ceftriaksonu
Następujące leki są analogami Ceftriaksonu:
- Axon.
- Hazaran.
- Biotraxon.
- Betasporina.
- Lifaxon.
- Longacef.
- Lendatsin.
- Medaxone.
- Movigip.
- Megion.
- Rocephin.
- Oframaki.
- Stericheff.
- Torotsef.
- Triaxone.
- Terceph.
- Forceph.
- Hison
- Cefogram.
- Cefson.
- Cefakson.
- Cefatryna
- Ceftriakson Elf.
- Ceftriabol.
- Ceftriaxone-AKOS (-Vial, -KMP).
- Sól sodowa ceftriaksonu.
W aptekach cena iniekcji Ceftriaksonu (Moskwa) wynosi 20 rubli za fiolkę rocznie.
Ceftriakson (Ceftriakson)
Aktywny składnik:
Treść
Grupa farmakologiczna
Klasyfikacja nosologiczna (ICD-10)
Skład
Działanie farmakologiczne
Dawkowanie i podawanie
Dorośli i dzieci powyżej 12 lat. Średnia dzienna dawka wynosi 1-2 g ceftriaksonu 1 raz dziennie lub 0,5-1 g co 12 godzin.
W ciężkich przypadkach lub w przypadkach zakażeń wywołanych przez umiarkowanie wrażliwe patogeny, dawkę dzienną można zwiększyć do 4 g.
Noworodki. Przy pojedynczej dawce dziennej zalecany jest następujący schemat: dla noworodków (do 2 tygodnia życia): 20–50 mg / kg / dobę (nie zaleca się przekraczania dawki 50 mg / kg ze względu na niedojrzały układ enzymatyczny noworodka).
Piersi dzieci i dzieci do 12 lat. Dzienna dawka wynosi 20-75 mg / kg. U dzieci o masie ciała 50 kg i powyżej należy stosować dawkę dla dorosłych. Dawkę większą niż 50 mg / kg należy podawać we wlewie dożylnym przez co najmniej 30 minut.
Czas trwania leczenia zależy od przebiegu choroby.
Zapalenie opon mózgowych W przypadku bakteryjnego zapalenia opon mózgowych u noworodków i dzieci dawka początkowa wynosi 100 mg / kg raz na dobę (maksymalnie 4 g). Gdy tylko patogen zostanie wyizolowany, a jego czułość zostanie określona, dawkę należy odpowiednio zmniejszyć.
Najlepsze wyniki osiągnięto w następujących okresach leczenia:
Zastrzyki ceftriaksonu: instrukcje użytkowania
Lek Ceftriakson jest antybiotykiem z grupy cefalosporyn trzeciej generacji i jest przepisywany pacjentom w leczeniu chorób zapalnych i zakaźnych wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na cefalosporyny.
Postać uwalniania i skład leku
Ceftriakson jest dostępny w postaci proszku do przygotowania roztworu do podawania domięśniowego i dożylnego.
Krystaliczny proszek, w kolorze białym, bezwonny, jest dostępny w butelkach z przezroczystego szkła w kartonowym pudełku, do preparatu dołączone są szczegółowe instrukcje opisujące właściwości antybiotyku. Każda fiolka zawiera 1 g aktywnego składnika aktywnego - ceftriakson w postaci soli sodowej.
Wskazania do użycia
Ceftriakson przepisywany jest pacjentom w postaci zastrzyków w leczeniu chorób zakaźnych i zapalnych:
- zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych;
- choroby układu oddechowego o charakterze bakteryjnym - zapalenie płuc, powikłane zapalenie oskrzeli, rozstrzenie oskrzeli, ropień płuc, ropniak, wysiękowe zapalenie opłucnej;
- skomplikowane i niepowikłane zakażenia układu moczowego - zapalenie nerek, miedniczki nerkowej, odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie cewki moczowej, powikłane zapalenie pęcherza moczowego;
- infekcje tkanek miękkich i skóry - furunculosis, flegmon, carbuncles, gotowanie, streptoderma, staphyloderma, ropne zapalenie skóry, róży;
- choroby zakaźne narządów przewodu pokarmowego - ropień zaotrzewnowy, zapalenie uchyłków, powikłania na tle zapalenia wyrostka robaczkowego, w tym powikłania po chirurgicznym usunięciu wyrostka robaczkowego lub woreczka żółciowego;
- powikłania poporodowe, w tym powikłania po cięciu cesarskim;
- choroby zakaźne narządów układu mięśniowo-szkieletowego - zapalenie stawów o charakterze septycznym, zapalenie kości i szpiku, bakteryjne zapalenie worka okołostawowego;
- zakażenia górnych dróg oddechowych - zapalenie zatok, zapalenie sitowe, zapalenie wyrostka sutkowatego, zapalenie ucha środkowego ropne, zapalenie zatok;
- powikłania po aborcji, wykrywanie macicy, łyżeczkowanie diagnostyczne macicy;
- skomplikowana i nieskomplikowana rzeżączka;
- bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego o ostrych i przewlekłych postaciach kursu;
- ropienie oparzeń i odmrożeń;
- powikłania pooperacyjne - zapalenie otrzewnej, posocznica, ropne zapalenie powierzchni rany.
Przeciwwskazania
Lek ma wiele przeciwwskazań, dlatego przed wyznaczeniem zastrzyków należy uważnie przeczytać instrukcje. Zastrzyki ceftriaksonu nie powinny być przepisywane w następujących przypadkach:
- wczesna ciąża;
- okres noworodkowy u dziecka i masa ciała poniżej 4500 g;
- indywidualna nietolerancja na składniki leku;
- choroby wątroby i nerek, którym towarzyszy dysfunkcja narządu;
- przypadki ciężkich reakcji alergicznych w historii antybiotyków z grupy penicylin.
Względne przeciwwskazania do podawania leku dożylnie lub domięśniowo to choroby krwi, którym towarzyszy naruszenie krzepliwości krwi, łagodna niewydolność nerek lub wątroby, ciąża w 2 i 3 trymestrze ciąży, okres karmienia piersią.
Dawkowanie i administracja
Roztwór ceftriaksonu jest przeznaczony do podawania dożylnego i domięśniowego. Dawka antybiotyku jest ustalana przez lekarza indywidualnie dla każdego pacjenta w zależności od rozpoznania, obecności powikłań, wieku i masy ciała.
Zgodnie z instrukcjami lek jest przepisywany na 500-2000 mg 2-3 razy dziennie. Izotoniczny roztwór chlorku sodu lub 5% roztworu glukozy stosuje się jako rozpuszczalnik do dożylnego podawania leku, a 1% roztwór lidokainy stosuje się do podawania domięśniowego. Zawartość fiolki miesza się z rozpuszczalnikiem i dokładnie wstrząsa aż do całkowitego rozpuszczenia kryształów proszku. Gotowe rozwiązanie jest jasne i ma bladożółty kolor.
Dzieci w wieku powyżej 12 lat i dorośli w większości przypadków przepisywali 1-2 g leku 1 raz dziennie, najlepiej w tym samym czasie. Maksymalna dzienna dawka leku wynosi 4 g.
Noworodkom, których masa ciała przekracza 4500 g, przepisuje się ceftriakson w ilości 20-30 mg / kg / dobę. Maksymalna dawka dobowa nie powinna przekraczać 50 mg / kg / dobę.
Przy mianowaniu leku dzieciom poniżej 12 lat, których masa ciała przekracza 40 kg, dawkę oblicza się w zależności od wskaźników masy ciała, wynosi ona 20-80 mg / kg 1 raz dziennie.
Pacjenci w podeszłym wieku nie wymagają indywidualnego dostosowania dawki, ale należy uważnie monitorować reakcję organizmu na antybiotyk. Wraz z rozwojem działań niepożądanych należy zmniejszyć dawkę lub całkowicie przerwać terapię antybiotykową.
Stosowanie leku podczas ciąży i laktacji
W pierwszym trymestrze ciąży zastrzyki ceftriaksonu nie są przepisywane przyszłym matkom, ponieważ nie ma doświadczenia w stosowaniu położnictwa, a bezpieczeństwo leku w rozwoju wewnątrzmacicznym płodu nie zostało ustalone.
W drugim i trzecim trymestrze ciąży stosowanie antybiotyku jest możliwe tylko wtedy, gdy oczekiwana korzyść dla matki przewyższa prawdopodobne ryzyko dla płodu. Leczenie odbywa się w szpitalu pod ścisłym nadzorem lekarzy. Ceftriakson łatwo przenika przez łożysko do płodu i może powodować uszkodzenie układu nerwowego, nerek, wątroby i serca.
Nie zaleca się stosowania iniekcji ceftriaksonu podczas karmienia piersią, ponieważ lek jest wydzielany z mlekiem matki i może być przyjmowany z pokarmem do organizmu niemowlęcia. W czasie leczenia dziecko najlepiej przenosi się do odżywiania mieszanki dostosowanej do mleczarstwa.
Efekty uboczne
Podczas leczenia lekami u pacjentów z nadwrażliwością na cefalosporyny mogą wystąpić działania niepożądane, które przejawiają się klinicznie w następujący sposób:
- ze strony układu nerwowego - letarg, senność, letarg, zawroty głowy, parestezje, czasami drgawki i encefalopatia;
- ze strony narządów trawiennych - zapalenie jamy ustnej, zgaga, odbijanie się, nudności, utrata apetytu, wymioty, biegunka ze smugami w kale, rozwój wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, zaburzenia czynności wątroby, rozwój ostrej niewydolności wątroby w ciężkich przypadkach;
- reakcje alergiczne - wysypka i świąd skóry, alergiczne zapalenie skóry, toksyczna martwica naskórka, rozwój obrzęku Quinckego, wstrząs anafilaktyczny;
- ze strony wskaźników układu krwionośnego - leukopenia, zmniejszenie poziomu płytek krwi, agranulocytopenia, niedokrwistość hemolityczna, wydłużenie czasu protrombinowego;
- ze strony narządów moczowych - rozwój śródmiąższowego zapalenia nerek, rozwój ostrej niewydolności nerek;
- ze strony układu rozrodczego - dysbakterioza pochwy, świąd zewnętrznych narządów płciowych, choroby grzybowe, pojawienie się wydzieliny z pochwy z nieprzyjemnym zapachem;
- ze strony układu oddechowego - kaszel, skurcz oskrzeli, krwawienie z nosa, suchość w nosie;
- ze strony układu sercowo-naczyniowego - tachykardia, obrzęk obwodowy;
- rozwój superinfekcji;
- miejscowe reakcje - nakłucie żyły, tworzenie krwiaka, pieczenie i ból wzdłuż żyły podczas podawania leku, zapalenie żył, niedrożność żył pęcherzykami powietrza, domięśniowy antybiotyk w miejscu wstrzyknięcia tworzy gęsty bolesny naciek, zaczerwienienie, świąd skóry.
W przypadku pocenia się, zawrotów głowy, zaczerwienienia oczu i silnego osłabienia w czasie wstrzyknięcia dożylnego pacjent powinien natychmiast poinformować lekarza i przerwać wstrzyknięcie.
Przedawkowanie
Przy nieprawidłowo obliczonej dawce antybiotyku lub długotrwałej terapii mogą wystąpić objawy przedawkowania, które są klinicznie manifestowane przez zwiększenie opisanych powyżej działań niepożądanych, upośledzenie czynności wątroby i nerek oraz rozwój zatrucia ceftriaksonem.
Leczenie przedawkowania polega na zniesieniu zastrzyków i prowadzeniu terapii podtrzymującej i objawowej.
Interakcja leku z innymi lekami
Z jednoczesnym powołaniem iniekcji Ceftriakson z „pętlą” diuretykami, aminoglikozydami i doustnymi formami cefalosporyn zwiększa ryzyko toksycznego uszkodzenia struktury nerek i rozwoju ostrej niewydolności nerek.
Roztwór ceftriaksonu jest farmaceutycznie niezgodny z heparyną.
Specjalne instrukcje
Pacjenci, którzy w przeszłości mieli przypadki nietolerancji na antybiotyki z grupy penicylin, mogą reagować negatywnie na wstrzyknięcia ceftriaksonu, dlatego przed rozpoczęciem leczenia należy zawsze wykonać test wrażliwości.
Leczenie lekiem należy kontynuować przez 3 dni po normalizacji temperatury ciała i ustąpieniu objawów choroby. Pacjenci powinni unikać picia alkoholu w trakcie wstrzykiwań Ceftriaksonu, ponieważ zwiększa to ryzyko toksycznego uszkodzenia wątroby.
Przepisując lek pacjentom z ciężką chorobą nerek lub przewlekłą niewydolnością nerek, ogólny stan powinien być ściśle monitorowany. Przy najmniejszym pogorszeniu samopoczucia leczenie antybiotykami jest natychmiast przerywane.
Na tle podawania ceftriaksonu pacjenci mogą odczuwać zawroty głowy i senność, dlatego w okresie leczenia zaleca się powstrzymanie się od prowadzenia samochodu i kontrolowania sprzętu wymagającego szybkiej reakcji.
Analogi do iniekcji Ceftriaksonu
Analogi leku Ceftriakson to:
- Proszek Rocephin do przygotowania roztworu do wstrzykiwań;
- Proszek Hazaran;
- Cefakson w proszku do sporządzania roztworu do wstrzykiwań.
Warunki wypoczynku i przechowywania
Proszek ceftriaksonu odnosi się do leków z listy B i jest wydawany z aptek na receptę. Butelki z lekami należy przechowywać w chłodnym, ciemnym miejscu, z dala od dzieci.
Roztwór dla kutasów przygotowany bezpośrednio przed wprowadzeniem, niewykorzystany roztwór jest natychmiast usuwany. Okres przechowywania proszku wynosi 2 lata od daty produkcji, na koniec okresu nie można stosować leku.
Cena iniekcji Ceftriaksonu
W moskiewskich aptekach średnia cena ceftriaksonu wynosi 35 rubli za fiolkę.
Ceftriaxone - oficjalne instrukcje użytkowania
Numer rejestracyjny
Nazwa handlowa leku: Ceftriakson
Międzynarodowa nazwa niezastrzeżona:
Nazwa chemiczna: [6R- [6alf, 7beta (z]] - 7 - [[(2-amino-4-tiazolilo) (metoksyimino) acetylo] amino] -8-okso-3 - [[(1,2,5, 6-tetrahydro-2-metylo-5,6-diokso-1,2,4-triazyn-3-ylo) tio] metylo] -5-tia-1-azabicyklo [4.2.0] okt-2-en- Kwas 2-karboksylowy (w postaci soli disodowej).
Skład:
Opis:
Prawie biały lub żółtawy krystaliczny proszek.
Grupa farmakoterapeutyczna:
Kod ATX [J01DA13].
Właściwości farmakologiczne
Ceftriakson jest antybiotykiem cefalosporynowym trzeciej generacji do stosowania pozajelitowego, ma działanie bakteriobójcze, hamuje syntezę błony komórkowej, a in vitro hamuje wzrost większości drobnoustrojów Gram-dodatnich i Gram-ujemnych. Ceftriakson jest oporny na enzymy beta-laktamazowe (zarówno penicylinazę, jak i cefalosporynazę, produkowane przez większość bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych). In vitro i w praktyce klinicznej ceftriakson jest zazwyczaj skuteczny przeciwko następującym mikroorganizmom:
Gram-dodatni:
Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidermidis, Streptococcus pneumoniae, Streptococcus A (Str.pyogenes), Streptococcus V (Str. Agalactiae), Streptococcus viridans, Streptococcus bovis.
Uwaga: Staphylococcus spp., Odporny na metycylinę, odporny na cefalosporyny, w tym ceftriakson. Większość szczepów enterokoków (na przykład Streptococcus faecalis) jest również oporna na ceftriakson.
Gram-ujemne:
Aeromonas spp., Alcaligenes spp., Branhamella catarrhalis, Citrobacter spp., Enterobacter spp. (niektóre szczepy są oporne), Escherichia coli, Haemophilus ducreyi, Haemophilus influenzae, Haemophilus parainfluenzae, Klebsiella spp. (w tym Kl. pneumoniae), Moraxella spp., Morganella morganii, Neisseria gonorrhoeae, Neisseria meningitidis, Plesiomonas shigelloides, Proteus mirabilis, Proteus vulgaris, Providencia spp., Pseudomonas aeruginosa; (w tym S. typhi), Serratia spp. (w tym S. marcescens), Shigella spp., Vibrio spp. (w tym V. cholerae), Yersinia spp. (w tym Y. enterocolitica)
Uwaga: Wiele szczepów wymienionych mikroorganizmów, które w obecności innych antybiotyków, na przykład penicylin, cefalosporyn pierwszej generacji i aminoglikozydów, stale się rozmnażają, jest wrażliwe na ceftriakson. Treponema pallidum jest wrażliwa na ceftriakson zarówno w badaniach in vitro, jak i na zwierzętach. Według danych klinicznych w kiły pierwotnej i wtórnej, ceftriakson wykazuje dobrą skuteczność.
Patogeny beztlenowe:
Bacteroides spp. (w tym niektóre szczepy B. fragilis), Clostridium spp. (w tym CI. difficile), Fusobacterium spp. (z wyjątkiem F. mostiferum. F. varium), Peptococcus spp., Peptostreptococcus spp.
Uwaga: Niektóre szczepy wielu bakterii Bacteroides spp. (na przykład B. fragilis), wytwarzający beta-laktamazę, odporny na ceftriakson. Aby określić wrażliwość drobnoustrojów, konieczne jest użycie krążków zawierających ceftriakson, ponieważ wykazano, że pewne szczepy patogenów mogą być oporne na klasyczne cefalosporyny in vitro.
Farmakokinetyka:
Podczas podawania pozajelitowego ceftriakson przenika dobrze do tkanek i płynów ustrojowych. U zdrowych osób dorosłych ceftriakson charakteryzuje się długim, około 8 godzinnym okresem półtrwania. Obszary pod krzywą stężenia - czas w surowicy z podawaniem dożylnym i domięśniowym pokrywają się. Oznacza to, że biodostępność ceftriaksonu po podaniu domięśniowym wynosi 100%. Po podaniu dożylnym ceftriakson szybko dyfunduje do płynu śródmiąższowego, gdzie utrzymuje swoje działanie bakteriobójcze na patogeny wrażliwe na niego przez 24 godziny.
Okres półtrwania u zdrowych osób dorosłych wynosi około 8 godzin. U noworodków w wieku do 8 dni iu osób starszych w wieku powyżej 75 lat średni okres półtrwania wynosi około dwa razy więcej. U dorosłych 50–60% ceftriaksonu jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem, a 40–50% jest wydalane w postaci niezmienionej z żółcią. Pod wpływem flory jelitowej ceftriakson przekształca się w nieaktywny metabolit. U noworodków około 70% podanej dawki jest wydalane przez nerki. W przypadku niewydolności nerek lub choroby wątroby u dorosłych farmakokinetyka ceftriaksonu prawie się nie zmienia, eliminacja w połowie czasu jest nieznacznie wydłużona. Jeśli czynność nerek jest upośledzona, wydalanie z żółcią wzrasta, a jeśli występuje patologia wątroby, wydalanie ceftriaksonu przez nerki jest zwiększone.
Ceftriakson wiąże się odwracalnie z albuminą i to wiązanie jest odwrotnie proporcjonalne do stężenia: na przykład, gdy stężenie leku w surowicy jest mniejsze niż 100 mg / l, wiązanie ceftriaksonu z białkami wynosi 95% i przy stężeniu 300 mg / l - tylko 85%. Ze względu na niższą zawartość albuminy w płynie śródmiąższowym stężenie ceftriaksonu jest wyższe niż w surowicy krwi.
Naciek płynu mózgowo-rdzeniowego: u niemowląt i dzieci z zapaleniem opon mózgowych ceftriakson przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego, aw przypadku bakteryjnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych średnio 17% stężenia leku w surowicy dyfunduje do płynu mózgowo-rdzeniowego, co stanowi około 4 razy więcej niż z aseptycznym zapaleniem opon mózgowych. 24 godziny po dożylnym podaniu ceftriaksonu w dawce 50-100 mg / kg masy ciała, stężenie w płynie mózgowo-rdzeniowym przekracza 1,4 mg / l. U dorosłych pacjentów z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych, 2–25 godzin po podaniu ceftriaksonu w dawce 50 mg / kg masy ciała, stężenie ceftriaksonu było wielokrotnie wyższe niż minimalna dawka depresyjna, która jest niezbędna do stłumienia patogenów, które najczęściej powodują zapalenie opon mózgowych.
Ceftriakson - instrukcje użytkowania, forma uwalniania, skład, wskazania, działania niepożądane, analogi i cena
Nasze ciało każdego dnia niezależnie odstrasza ataki milionów bakterii, ale gdy odporność jest osłabiona lub w konfrontacji ze specyficznymi, silnymi infekcjami, konieczne jest zwrócenie się do środków przeciwbakteryjnych. Bardzo często lekarze przepisują ceftriakson - skuteczny lek przeciwko wielu infekcjom.
Skład i forma uwalniania
Ceftriakson (ceftriakson) jest krystalicznym białym lub żółtawym proszkiem o słabej higroskopijności. Lek znajduje się w szklanej fiolce 2, 1, 0,5 i 0,25 grama. W innych postaciach (syrop lub tabletki) lek nie jest dostępny. Skład leku w tabeli:
Sterylna sól sodowa ceftriaksonu
Farmakodynamika i farmakokinetyka
Lek bakteriobójczy trzeciej generacji z grupy cefalosporyn Ceftriakson jest uniwersalnym lekarstwem. Jest odporny na większość drobnoustrojów beta-laktamazowych. Lek jest aktywny wobec szczepów bakteroide, clostridium, enterobacter, enterococcus, moraxella, morganella, neisseria, parainfluenzae, zapalenia płuc, salmonelli, paciorkowców, Bacillus Pseudomonas, Clostridium.
Lek ma stuprocentową biodostępność, osiąga maksymalne stężenie w ciągu 2-3 godzin, wiąże się z białkami osocza w 83-96%. Okres półtrwania dawki do wstrzyknięcia domięśniowego wynosi 5-8 godzin, dożylnie - 4-15 godzin. Lek znajduje się w płynie mózgowo-rdzeniowym, zapalne błony mózgu, wydalane przez nerki, z żółcią w jelicie do inaktywacji, nie są wydalane przez hemodializę.
Wskazania do użycia
Instrukcje producenta wskazują, że lek jest przepisywany w celu tłumienia patogennych bakterii, transaminaz, fosfataz i penicylinaz, które są wrażliwe na ten lek. Zastrzyki i wlewy dożylne są przepisywane w celu leczenia następujących chorób:
- sepsa;
- bakteryjne zapalenie opon mózgowych;
- chancroid;
- zapalenie oskrzeli, płucne zapalenie płuc;
- pseudo kamica żółciowa;
- zapalenie jamy ustnej;
- zapalenie otrzewnej, ropniak pęcherzyka żółciowego, angiocholitis;
- infekcje tkanki stawowej i kostnej, skóry i tkanek miękkich, dróg moczowo-płciowych (zapalenie pęcherza moczowego, odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie najądrza, zapalenie gruczołu krokowego, zapalenie miedniczki);
- zakażone rany i oparzenia;
- borelioza przenoszona przez kleszcze;
- zapalenie języka;
- infekcje sektora szczękowo-twarzowego;
- niepowikłana rzeżączka (skuteczna w przypadku patogenów penicylinazowych);
- zapalenie nagłośni;
- bakteryjne zapalenie wsierdzia;
- salmonelloza;
- kandydozyskoza;
- posocznica bakteryjna;
- osłabiona odporność.
Jak nakłuć ceftriakson
W niektórych postaciach kiły wywołanych przez Treponema pallidum i gdy pacjent nie toleruje penicylin, do leczenia stosuje się ceftriakson. Jest wstrzykiwany domięśniowo lub dożylnie, szybko penetruje narządy, płyny i tkanki, odpowiedni dla kobiet w ciąży. Lek podaje się pacjentowi raz dziennie przez pięć dni, przy typie podstawowym - 10 dni, inne formy kiły wymagają domięśniowego podania leku przez trzy tygodnie.
Przy nieprzydzielonych postaciach neurosilicus, 1-2 g leku podaje się przez 20 dni z rzędu, w późniejszych etapach, 1 g przez 21-dniowy kurs, po 14 dniach przerwy, i terapię powtarza się przez 10 dni. W ostrym uogólnionym zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych podaje się syfilityczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych do 5 g na dobę. W dławicy lek jest wstrzykiwany przez wkraplacz do żyły lub zastrzyki w mięsień. Większość lekarzy preferuje zastrzyki domięśniowe.
U dzieci ból gardła Ceftriaksonu jest leczony tylko w ostrym przebiegu choroby, któremu towarzyszy ropienie i zapalenie. Gdy lek zapalenie zatok w połączeniu z mukolitami i środkami zwężającymi naczynia. Pacjentowi wstrzykuje się domięśniowo 0,5-1 g leku dziennie, zmieszanego z lidokainą lub wodą. Przebieg leczenia wynosi 7 dni.
Ceftriakson: instrukcje użytkowania
Skład
Opis
Wskazania do użycia
Zakażenia bakteryjne wywołane przez wrażliwe drobnoustroje: zakażenia narządów jamy brzusznej (zapalenie otrzewnej, choroby zapalne przewodu pokarmowego, drogi żółciowe, w tym zapalenie dróg żółciowych, ropniak pęcherzyka żółciowego), choroby górnych i dolnych dróg oddechowych (w tym zapalenie płuc, ropień płuc, ropniak opłucnej), infekcje kości, stawów, skóry i tkanek miękkich, strefa moczowo-płciowa (w tym rzeżączka, odmiedniczkowe zapalenie nerek), bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i wsierdzia, posocznica, zakażone rany i oparzenia, miękka kora i kiła, borelioza ( bor reliosis), dur brzuszny, salmonelloza i przewóz salmonelli.
Zapobieganie zakażeniom pooperacyjnym.
Choroby zakaźne u osób z obniżoną odpornością.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość (w tym na inne cefalosporyny, penicyliny, karbapenemy), hiperbilirubinemia u noworodków, noworodki, którym podano dożylnie roztwory zawierające wapń.
Wcześniaki, niewydolność nerek i / lub wątroby, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, zapalenie jelit lub zapalenie jelita grubego związane ze stosowaniem leków przeciwbakteryjnych, ciąża, laktacja.
Dawkowanie i podawanie
Wpisz dożylnie (iv) i domięśniowo (v / m). Dla dorosłych i dzieci powyżej 12 lat początkowa dawka dzienna wynosi (w zależności od rodzaju i ciężkości zakażenia) 1 do 2 g raz dziennie lub 0,5 do 1,0 g co 12 godzin (2 razy dziennie), dawka dzienna nie jest musi przekraczać 4 g.
W przypadku niepowikłanej rzeżączki - raz domięśniowo, 0,25 g.
W celu zapobiegania powikłaniom pooperacyjnym - raz, 1-2 g (w zależności od stopnia zagrożenia infekcją) przez 30-90 minut przed operacją. W przypadku operacji na okrężnicy i odbytnicy zaleca się dodatkowe podanie leku z grupy 5-nitroimidazoli.
Z zapaleniem ucha środkowego - domięśniowo, raz, 50 mg / kg, nie więcej niż 1 g.
Dla noworodków (do 2 tygodni) - 20 - 50 mg / kg / dzień. Dla niemowląt i dzieci w wieku do 12 lat dawka dobowa wynosi 20 - 80 mg / kg. U dzieci o masie ciała powyżej 50 kg należy stosować dawki dla dorosłych.
Z bakteryjnym zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych u niemowląt i małych dzieci - 100 mg / kg (ale nie więcej niż 4 g) 1 raz dziennie. Czas trwania leczenia zależy od patogenu i może wynosić od 4 dni dla Neisseria meningitidis do 10-14 dni dla wrażliwych szczepów Enterobacteriaceae.
Dzieci z infekcjami skóry i tkanek miękkich - w dawce dobowej 50 - 75 mg / kg raz na dobę lub 25 - 37,5 mg / kg co 12 godzin, nie więcej niż 2 g / dobę. W ciężkich zakażeniach innej lokalizacji - 25 - 37,5 mg / kg co 12 godzin, nie więcej niż 2 g / dobę.
Pacjenci z dostosowywaniem dawki przewlekłej niewydolności nerek są wymagani tylko wtedy, gdy CC jest poniżej 10 ml / min. W tym przypadku dzienna dawka nie powinna przekraczać 2 g.
U pacjentów z niewydolnością nerek i wątroby dawka dobowa nie powinna przekraczać 2 g bez określania stężenia leku w osoczu krwi.
Leczenie ceftriaksonem powinno być kontynuowane przez co najmniej 2 dni po ustąpieniu objawów i objawów zakażenia. Przebieg leczenia wynosi zwykle 4-14 dni; przy skomplikowanych infekcjach może być wymagana dłuższa administracja. Przebieg leczenia zakażeń wywołanych przez Streptococcus pyogenes powinien wynosić co najmniej 10 dni.
Zasady przygotowania i wprowadzenia rozwiązań: należy stosować wyłącznie świeżo przygotowane rozwiązania. Do podawania domięśniowego 0,5 g leku rozpuszcza się w 2 ml i 1 g w 3,5 ml 1% roztworu lidokainy. Zaleca się wprowadzenie nie więcej niż 1 g na jeden pośladek.
Do wstrzyknięcia dożylnego 0,25 lub 0,5 g rozpuszcza się w 5 ml i 1 g-10 ml wody do wstrzykiwań. Wejdź / wjedź powoli (2–4 min).
Do infuzji dożylnej rozpuścić 2 g w 40 ml roztworu, który nie zawiera wapnia (0,9% roztwór chlorku sodu, 5-10% roztwór dekstrozy (glukozy)). Dawki 50 mg / kg i więcej należy podawać dożylnie w ciągu 30 minut.
Efekty uboczne
Reakcje alergiczne: wysypka, świąd, gorączka lub dreszcze.
Miejscowe reakcje: ból w miejscu wstrzyknięcia.
Układu nerwowego: ból głowy, zawroty głowy.
Z układu moczowego: oliguria.
Ze strony układu pokarmowego: nudności, wymioty, zaburzenia smaku, wzdęcia, zapalenie jamy ustnej, zapalenie języka, biegunka, rzekomobłoniaste zapalenie jelit; pseudo-kamica żółciowa pęcherzyka żółciowego (zespół „osadu”), kandydoza i inne nadkażenia.
Od strony organów krwiotwórczych: niedokrwistość (w tym hemolityczna), leukopenia, leukocytoza, limfopenia, neutropenia, granulocytopenia, trombocytopenia, trombocytoza, bazofilia, krwiomocz; krwawienie z nosa.
Wskaźniki laboratoryjne: wzrost (spadek) czasu protrombinowego, wzrost aktywności aminotransferaz wątrobowych i fosfatazy alkalicznej, hiperbilirubinemia, hiperkreatynina, zwiększenie stężenia mocznika, glikozuria.
Inne: zwiększone pocenie się, „przypływy” krwi.
Przedawkowanie
Interakcja z innymi lekami
Farmaceutycznie niezgodne z amsakryną, wankomycyną, flukonazolem i aminoglikozydami.
Antybiotyki bakteriostatyczne zmniejszają działanie bakteriobójcze ceftriaksonu.
Wykryto antagonizm in vitro między chloramfenikolem a ceftriaksonem.
Przy jednoczesnym stosowaniu niesteroidowych leków przeciwzapalnych i innych inhibitorów agregacji płytek zwiększa prawdopodobieństwo krwawienia.
Ceftricson może zmniejszać skuteczność antykoncepcji hormonalnej. Podczas leczenia ceftriaksonem i przez miesiąc po leczeniu należy dodatkowo stosować niehormonalne metody antykoncepcji.
Przy jednoczesnym stosowaniu ceftriaksonu w wysokich dawkach i silnych lekach moczopędnych (na przykład furosemidu) nie obserwowano zaburzeń czynności nerek.
Probenecyd nie wpływa na eliminację ceftriaksonu.
Farmaceutycznie niezgodne z roztworami zawierającymi inne antybiotyki.
Roztwory zawierające wapń (takie jak roztwór Ringera lub Hartmana) nie mogą rozcieńczać ceftriaksonu. Wynik interakcji może prowadzić do tworzenia nierozpuszczalnych związków. Ceftriaksonu i roztworów do żywienia pozajelitowego zawierających wapń nie należy mieszać ani podawać jednocześnie pacjentom bez względu na wiek, w tym stosując różne systemy do podawania dożylnego.
Funkcje aplikacji
Po połączeniu niewydolności nerek i wątroby pacjenci poddawani hemodializie powinni regularnie określać stężenie leku w osoczu.
Przy długotrwałym leczeniu konieczne jest regularne monitorowanie obrazu krwi obwodowej, wskaźników stanu czynnościowego wątroby i nerek.
W rzadkich przypadkach badania ultrasonograficznego woreczka żółciowego występują zaniki po ustaniu leczenia. Nawet jeśli zjawisku temu towarzyszy ból w prawym nadbrzuszu, zaleca się kontynuowanie przepisywania antybiotyku i przeprowadzenie leczenia objawowego.
Stosowaniu etanolu po podaniu ceftriaksonu nie towarzyszy reakcja podobna do disulfiramu. Ceftriakson nie zawiera grupy N-metylotio-tetrazolowej, która mogłaby powodować nietolerancję etanolu, co jest nieodłączne w niektórych innych cefalosporynach.
Podczas leczenia ceftriaksonem można zaobserwować fałszywie dodatnie wyniki testu Coombsa, próbki dla galaktozemii i glukozy w moczu (zaleca się oznaczanie glukozurii tylko metodą enzymatyczną).
Świeżo przygotowane roztwory ceftriaksonu są stabilne fizycznie i chemicznie przez 6 godzin w temperaturze pokojowej.
Starsi i osłabieni pacjenci mogą wymagać powołania witaminy K.
Ceftriakson i roztwory zawierające wapń można podawać pacjentom w dowolnej grupie wiekowej, dzieciom w wieku powyżej 28 dni, w odstępie co najmniej 48 godzin, pod warunkiem, że linia infuzyjna cewnika zostanie dokładnie przepłukana między dawkami za pomocą kompatybilnego roztworu.
Stosować w czasie ciąży i laktacji
Ceftriakson przenika przez barierę łożyskową. W badaniach doświadczalnych na zwierzętach nie wykryto działania teratogennego i embriotoksycznego ceftriaksonu, ale bezpieczeństwo ceftriaksonu u kobiet w ciąży nie zostało ustalone. Ceftriakson może być przepisywany w czasie ciąży tylko pod ścisłymi wskazówkami.
W małych stężeniach ceftriakson przenika do mleka kobiecego. Przepisując go podczas laktacji (karmienia piersią) należy zachować ostrożność.
Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i pracy z mechanizmami ruchomymi
Ceftriakson może powodować zawroty głowy, dlatego podczas leczenia należy zachować ostrożność podczas obchodzenia się z pojazdami i poruszającymi się maszynami.
Ceftryaxon
Proszek do przygotowania roztworu do iniekcji dożylnej i domięśniowej jest krystaliczny, prawie biały lub żółtawy.
Butelki szklane (1) - pakuje tekturę.
Półsyntetyczny antybiotyk cefalosporynowy III generacji o szerokim spektrum działania.
Działanie bakteriobójcze ceftriaksonu jest spowodowane tłumieniem syntezy błon komórkowych. Lek jest wysoce odporny na beta-laktamazę (penicylinazę i cefalosporynazę) drobnoustroje gram-dodatnie i gram-ujemne.
Ceftriakson jest aktywny wobec drobnoustrojów tlenowo-gramowych: Enterobacter aerogenes, Enterobacter cloacae, Escherichia coli, Haemophilus influenzae (w tym szczepy oporne na ampicylinę), Haemophilus parainfluenzae, Klebssiella spp. (w tym Klebssiella pneumoniae), Neisseria gonorrhoeae (w tym szczepy, które tworzą i nie tworzą penicylinazy), Neisseria meningitidis, Proteus mirabilis, Proteus vulgaris, Morganella morganii, Serratia marcescens, Citrobacter freyne, i są takie same, i są takie same, które będą takie same, i będą takie same, Morganella morganii, Morganella morganii, Morganella morganii, Morganella morganii, Morganella morganii., Salmonella spp., Shigella spp., Acinetobacter calcoaceticus.
Wiele szczepów powyższych mikroorganizmów, które są oporne na inne antybiotyki, takie jak penicyliny, cefalosporyny, aminoglikozydy, są wrażliwe na ceftriakson.
Niektóre szczepy Pseudomonas aeruginosa są również wrażliwe na lek.
Lek jest aktywny wobec drobnoustrojów tlenowych Gram-dodatnich: Staphylococcus aureus (w tym autorów poznawczych konwojów) ), Streptococcus agalactiae (Streptococcus grupa B), Streptococcus pneumoniae; mikroorganizmy beztlenowe: Bacteroides spp., Clostridium spp. (z wyjątkiem Clostridium difficile).
Podczas podawania i / m ceftriakson jest dobrze wchłaniany z miejsca wstrzyknięcia i osiąga wysokie stężenia w surowicy. Biodostępność leku - 100%.
Średnie stężenie w osoczu osiąga się 2-3 godziny po wstrzyknięciu. Przy wielokrotnym podawaniu domięśniowym lub dożylnym w dawkach 0,5-2,0 g w odstępie 12-24 godzin następuje akumulacja ceftriaksonu w stężeniu, które jest o 15-36% wyższe niż stężenie osiągnięte przy pojedynczym wstrzyknięciu.
Wraz z wprowadzeniem dawki od 0,15 do 3,0 g Vd - od 5,78 do 13,5 l.
Ceftriakson wiąże się odwracalnie z białkami osocza.
Przy podawaniu w dawce od 0,15 do 3,0 g T1 / 2 wynosi od 5,8 do 8,7 h; klirens osoczowy - 0,58 - 1,45 l / h, klirens nerkowy - 0,32 - 0,73 l / h.
Od 33% do 67% leku jest wydalane w postaci niezmienionej przez nerki, reszta jest wydalana z żółcią do jelita, gdzie ulega biotransformacji do nieaktywnego metabolitu.
Farmakokinetyka w szczególnych sytuacjach klinicznych
U niemowląt i dzieci z zapaleniem opon mózgowych ceftriakson przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego, aw przypadku bakteryjnego zapalenia opon mózgowych średnio 17% stężenia leku w osoczu dyfunduje do płynu mózgowo-rdzeniowego, co stanowi około 4 razy więcej niż w przypadku aseptycznego zapalenia opon mózgowych. Po 24 godzinach po dożylnym wlewie ceftriaksonu w dawce 50–100 mg / kg masy ciała stężenie w płynie mózgowo-rdzeniowym przekracza 1,4 mg / l. U dorosłych pacjentów z zapaleniem opon mózgowych 2–24 godziny po dawce 50 mg / kg masy ciała stężenie ceftriaksonu w płynie mózgowo-rdzeniowym wielokrotnie przekracza minimalne stężenia hamujące dla najczęstszych czynników wywołujących zapalenie opon mózgowych.
Zabiegi na zakażenia wywołane przez wrażliwe mikroorganizmy:
- rozsiana borelioza z Lyme (wczesne i późne stadia choroby);
- zakażenia narządów jamy brzusznej (zapalenie otrzewnej, zakażenia dróg żółciowych i przewodu pokarmowego);
- infekcje kości i stawów;
- zakażenia skóry i tkanek miękkich;
- zakażenia u pacjentów z osłabioną odpornością;
- zakażenia narządów miednicy;
- zakażenia nerek i dróg moczowych;
- zakażenia dróg oddechowych (zwłaszcza zapalenie płuc);
- zakażenia narządów płciowych, w tym rzeżączka.
Zapobieganie zakażeniom w okresie pooperacyjnym.
- nadwrażliwość na ceftriakson i inne cefalosporyny, penicyliny, karbapenemy.
Ostrożnie, lek jest przepisywany dla NUC, za naruszenia wątroby i nerek, za zapalenie jelit i zapalenie jelita grubego, związane ze stosowaniem leków przeciwbakteryjnych; wcześniaki i noworodki z hiperbilirubinemią.
Lek podaje się w / m lub / in.
Dorośli i dzieci powyżej 12 roku życia otrzymują 1-2 g 1 raz dziennie (co 24 godziny). W ciężkich przypadkach lub z zakażeniami, których patogeny mają tylko umiarkowaną wrażliwość na ceftriakson, dawkę dobową można zwiększyć do 4 g.
Noworodek (do 2 tygodni) przepisuje się na 20-50 mg / kg masy ciała 1 raz dziennie. Dzienna dawka nie powinna przekraczać 50 mg / kg masy ciała. Przy określaniu dawki nie należy rozróżniać dzieci urodzonych o terminie i wcześniaków.
Niemowlęta i małe dzieci (od 15 dni do 12 lat) przepisuje się w dawce 20-80 mg / kg masy ciała 1 raz na dobę.
Dzieci o masie ciała> 50 kg przepisują dawki dla dorosłych.
Dawki 50 mg / kg lub więcej do podawania dożylnego należy podawać kroplami przez co najmniej 30 minut.
Pacjenci w podeszłym wieku powinni otrzymywać zwykłą dawkę, przeznaczoną dla dorosłych, bez dostosowania do wieku.
Czas trwania leczenia zależy od przebiegu choroby. Podawanie ceftriaksonu powinno być kontynuowane u pacjentów przez co najmniej 48-72 godziny po normalizacji temperatury i potwierdzeniu eradykacji patogenu.
W przypadku bakteryjnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych u niemowląt i małych dzieci leczenie rozpoczyna się od dawki 100 mg / kg (ale nie więcej niż 4 g) 1 raz na dobę. Po zidentyfikowaniu patogenu i określeniu jego czułości dawkę można odpowiednio zmniejszyć.
W przypadku meningokokowego zapalenia opon mózgowych najlepsze wyniki uzyskano po 4 dniach leczenia, z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych wywołanym przez Haemophilus influenzae, 6 dni, Streptococcus pneumoniae, 7 dni.
W boreliozie z Lyme: dorosłym i dzieciom powyżej 12 lat przepisuje się 50 mg / kg raz dziennie przez 14 dni; maksymalna dawka dzienna - 2 g.
W przypadku rzeżączki (spowodowanej przez szczepy tworzące i nie tworzące penicylinazy) - raz na minutę w dawce 250 mg.
W celu zapobiegania zakażeniom pooperacyjnym, w zależności od stopnia ryzyka zakaźnego, lek podaje się w dawce 1-2 g raz na 30-90 minut przed operacją.
W operacjach na okrężnicy i odbytnicy skuteczne jest jednoczesne (ale oddzielne) podawanie ceftriaksonu i jednego z 5-nitroimidazoli, na przykład ornidazolu.
Ceftriakson
Wskazania do użycia
Stosowanie ceftriaksonu jest wskazane w następujących chorobach: zakażenia bakteryjne wywołane przez wrażliwe drobnoustroje: zakażenia narządów jamy brzusznej (zapalenie otrzewnej, choroby zapalne przewodu pokarmowego, drogi żółciowe, w tym zapalenie dróg żółciowych, ropniak woreczka żółciowego), choroby górnych i dolnych dróg oddechowych (t. h. zapalenie płuc, ropień płuc, ropniak opłucnej), infekcje kości, stawów, skóry i tkanek miękkich, strefa moczowo-płciowa (w tym rzeżączka, odmiedniczkowe zapalenie nerek), bakteryjne zapalenie opon mózgowych i wsierdzia, posocznica, zakażone rany i oparzenia, ja cue archiwsta i syfilis, choroba z Lyme (borelioza), dur brzuszny, salmonelloza i przewóz Salmonella.
Ceftriakson jest również stosowany w zapobieganiu zakażeniom pooperacyjnym i leczeniu chorób zakaźnych u osób z obniżoną odpornością.
Możliwe analogi (substytuty)
Aktywny składnik, grupa
Forma dawkowania
proszek do sporządzania roztworu do podawania dożylnego i domięśniowego
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość (w tym na inne cefalosporyny, penicyliny, karbapenemy).
Ceftriacon stosuje się ostrożnie w hiperbilirubinemii u noworodków, niewydolności nerek i / lub wątroby, wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, zapalenia jelit lub zapalenia jelita grubego związanego ze stosowaniem leków przeciwbakteryjnych u wcześniaków, w czasie ciąży i laktacji.
Jak stosować: dawkowanie i leczenie
Ceftriakson podaje się dożylnie, domięśniowo. Dorośli i dzieci powyżej 12 lat - 1-2 g raz dziennie lub 0,5-1 g co 12 godzin, dawka dobowa nie powinna przekraczać 4 g. Dla noworodków (do 2 tygodni) - 20-50 mg / kg / dobę. Dla niemowląt i dzieci w wieku do 12 lat dawka dobowa wynosi 20-80 mg / kg. U dzieci o masie ciała powyżej 50 kg należy stosować dawki dla dorosłych.
Dawkę większą niż 50 mg / kg masy ciała należy podawać we wlewie dożylnym przez 30 minut. Czas trwania kursu zależy od charakteru i ciężkości choroby.
Dla rzeżączki - raz domięśniowo, 250 mg.
W celu zapobiegania powikłaniom pooperacyjnym ceftriakson podaje się raz, 1-2 g (w zależności od stopnia zagrożenia zakażeniem) 30-90 minut przed rozpoczęciem operacji. W przypadku operacji na okrężnicy i odbytnicy zaleca się dodatkowe podawanie leku z grupy 5-nitroimidazoli.
Z bakteryjnym zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych u niemowląt i małych dzieci - 100 mg / kg (ale nie więcej niż 4 g) 1 raz dziennie. Czas trwania leczenia zależy od patogenu i może wynosić od 4 dni dla Neisseria meningitidis do 10-14 dni dla wrażliwych szczepów Enterobacteriaceae.
Dzieci z infekcjami skóry i tkanek miękkich - w dawce dziennej 50-75 mg / kg 1 raz dziennie lub 25-37,5 mg / kg co 12 godzin, nie więcej niż 2 g / dobę. W ciężkich zakażeniach innej lokalizacji - 25–37,5 mg / kg co 12 godzin, nie więcej niż 2 g / dobę.
Z zapaleniem ucha środkowego - w / m, raz, 50 mg / kg, nie więcej niż 1 g.
Pacjenci z dostosowywaniem dawki przewlekłej niewydolności nerek są wymagani tylko wtedy, gdy klirens kreatyniny wynosi poniżej 10 ml / min. W tym przypadku dzienna dawka nie powinna przekraczać 2 g.
Zasady przygotowania i podawania roztworów Ceftriaksonu: stosować tylko świeżo przygotowane roztwory. Do podawania domięśniowego 0,25 lub 0,5 g leku rozpuszcza się w 2 ml i 1 g w 3,5 ml 1% roztworu lidokainy. Zaleca się wprowadzenie nie więcej niż 1 g na jeden pośladek.
Do iniekcji dożylnej 0,25 lub 0,5 g rozpuszcza się w 5 ml i 1 g w 10 ml wody do wstrzykiwań. Wstrzyknięty powoli dożylnie (2-4 min).
W przypadku infuzji dożylnych rozpuścić 2 g w 40 ml roztworu, który nie zawiera Ca2 + (0,9% roztwór chlorku sodu, 5-10% roztwór dekstrozy, 5% roztwór lewulozy). Dawki 50 mg / kg i więcej należy podawać dożylnie w ciągu 30 minut.
Działanie farmakologiczne
Ceftriakson jest antybiotykiem cefalosporynowym trzeciej generacji o szerokim spektrum działania do podawania pozajelitowego. Aktywność bakteriobójcza wynika z tłumienia syntezy ściany komórkowej bakterii. Jest odporny na większość beta-laktamaz gram-ujemnych i gram-dodatnich mikroorganizmów.
Ceftriakson działa przeciwko następującym drobnoustrojom: Gram-dodatnie tlenowce - Staphylococcus aureus (w tym szczepy wytwarzające penicylinazę), Staphylococcus epidermidis, Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes, Streptococcus viridans;
Gram-ujemne tlenowce: Acinetobacter calcoaceticus, Enterobacter aerogenes, Enterobacter cloacae, Escherichia coli, Haemophilus influenzae (w tym szczepy tworzące penicylinazę), Haemophilus parainfluenzae, Klebsiella spp. (w tym Klebsiella pneumoniae), Moraxella catarrhalis (w tym szczepy produkujące penicylinę), Morganella morganii, Neisseria gonorrhoeae (w tym szczepy tworzące penicylinazę), Neisseria meningitidis, Proteus mirabiluschristoushechrochistech anthracis i Proteus mirabilis anthracis oraz Proteus mirabilis anthracis. (w tym Serratia marcescens); niektóre szczepy Pseudomonas aeruginosa są również wrażliwe; beztlenowce: Bacteroides fragilis), Clostridium spp. (z wyjątkiem Clostridium difficile), Peptostreptococcus spp.
Posiada aktywność in vitro przeciwko większości szczepów następujących mikroorganizmów, chociaż jego znaczenie kliniczne jest nieznane: Citrobacter diversus, Citrobacter freundii, Providencia spp., Providencia rettgeri, Salmonella spp., (W tym Salmonella typhi), Shigella spp.; Streptococcus agalactiae, Bacteroides bivius, Bacteroides melaninogenicus.
Gronkowce oporne na metycylinę są odporne na cefalosporyny, w tym do ceftriaksonu, wielu szczepów paciorkowców grupy D i enterokoków, w tym Enterococcus faecalis jest również odporny na ceftriakson.
Efekty uboczne
Podczas stosowania cefalosporyny mogą wystąpić niepożądane reakcje, a mianowicie:
Reakcje alergiczne: gorączka, eozynofilia, wysypka skórna, pokrzywka, świąd, rumień wielopostaciowy wysiękowy, obrzęk, wstrząs anafilaktyczny, choroba posurowicza, dreszcze.
Miejscowe reakcje: dożylne - zapalenie żył, ból wzdłuż żyły; wstrzyknięcie domięśniowe - ból w miejscu wstrzyknięcia.
Z układu moczowego: oliguria.
Ze strony układu pokarmowego: nudności, wymioty, zaburzenia smaku, wzdęcia, zapalenie jamy ustnej, zapalenie języka, biegunka, rzekomobłoniaste zapalenie jelit; pseudo kamica żółciowa pęcherzyka żółciowego (zespół „osadu”), kandydoza i inne nadkażenia.
Ze strony organów krwiotwórczych: niedokrwistość, leukopenia, leukocytoza, limfopenia, neutropenia, granulocytopenia, małopłytkowość, trombocytoza, bazofilia, krwiomocz; krwawienie z nosa, niedokrwistość hemolityczna.
Wskaźniki laboratoryjne: wzrost (spadek) czasu protrombinowego, wzrost aktywności aminotransferaz wątrobowych i fosfatazy alkalicznej, hiperbilirubinemia, hiperkreatynina, zwiększenie stężenia mocznika, glikozuria.
Specjalne instrukcje
Ceftriakson jest stosowany tylko w warunkach szpitalnych.
Przy jednoczesnej ciężkiej niewydolności nerek i wątroby u pacjentów poddawanych hemodializie należy regularnie oznaczać stężenie leku w osoczu.
Przy długotrwałym leczeniu konieczne jest regularne monitorowanie obrazu krwi obwodowej, wskaźników stanu czynnościowego wątroby i nerek.
W rzadkich przypadkach z USG pęcherzyka żółciowego występują zaniki, które zanikają po zaprzestaniu leczenia. Nawet jeśli zjawisku temu towarzyszy ból w prawym nadbrzuszu, zaleca się kontynuowanie przepisywania antybiotyku i przeprowadzenie leczenia objawowego.
Podczas leczenia stosowanie etanolu jest przeciwwskazane - możliwe są efekty podobne do disulfiramu (zaczerwienienie twarzy, skurcze brzucha i brzucha, nudności, wymioty, ból głowy, obniżone ciśnienie krwi, tachykardia, duszność).
Roztworów ceftriaksonu nie należy mieszać ani podawać jednocześnie z innymi środkami przeciwbakteryjnymi lub roztworami.
Świeżo przygotowane roztwory ceftriaksonu są stabilne fizycznie i chemicznie przez 6 godzin w temperaturze pokojowej.
Jeśli to konieczne, wyznaczenie leku w okresie laktacji powinno przerwać karmienie piersią.
Starsi i osłabieni pacjenci mogą wymagać powołania witaminy K.
Interakcja
Ceftriakson i aminoglikozydy wykazują synergizm przeciwko wielu bakteriom Gram-ujemnym.
Przy jednoczesnym stosowaniu leków moczopędnych i innych leków nefrotoksycznych zwiększa ryzyko działania nefrotoksycznego.
Farmaceutycznie niezgodne z roztworami zawierającymi inne antybiotyki.
Ceftriakson, hamując florę jelitową, zakłóca syntezę witaminy K. Dlatego, gdy jest stosowany jednocześnie z lekami zmniejszającymi agregację płytek (NLPZ, salicylany, sulfinpirazon), ryzyko krwawienia wzrasta. Z tego samego powodu, przy jednoczesnym stosowaniu leków przeciwzakrzepowych, odnotowuje się wzrost działania przeciwzakrzepowego.
Pytania, odpowiedzi, recenzje leku Ceftriakson
Podane informacje są przeznaczone dla specjalistów medycznych i farmaceutycznych. Najbardziej dokładne informacje o preparacie zawarte są w instrukcji dołączonej do opakowania przez producenta. Żadne informacje zamieszczone na tej lub innej stronie naszej witryny nie mogą zastąpić osobistego odwołania do specjalisty.