Antybiotyki cefalosporynowe są bardzo skutecznymi lekami. Otworzyli je w połowie ubiegłego wieku, ale w ostatnich latach opracowano nowe narzędzia. Istnieje już pięć generacji takich antybiotyków. Najczęściej są to cefalosporyny w postaci tabletek, które doskonale sprawdzają się przy różnych infekcjach i mogą być dobrze tolerowane nawet przez małe dzieci. Są łatwe w użyciu, a lekarze często przepisują je do leczenia chorób zakaźnych.
Historia pojawienia się cefalosporyn
W latach 40. ubiegłego wieku włoski naukowiec Brodzu, który badał czynniki wywołujące dur brzuszny, okazał się mieć grzyba o działaniu przeciwbakteryjnym. Stwierdzono, że jest dość skuteczny przeciwko bakteriom Gram-dodatnim i Gram-ujemnym. Później naukowcy wyizolowali substancję z tego grzyba, zwaną cefalosporyną, na podstawie której powstały leki przeciwbakteryjne, połączone w grupę cefalosporyn. Ze względu na ich odporność na penicylinazę, były one stosowane w przypadkach, w których penicylina wykazywała nieskuteczność. Cefalorydyna była pierwszym lekiem z antybiotykami cefalosporynowymi.
Do tej pory istnieje już pięć generacji cefalosporyn, które połączyły ponad 50 leków. Ponadto stworzono półsyntetyczne leki, które są bardziej stabilne i mają szerokie spektrum działania.
Działanie antybiotyków cefalosporynowych
Działanie przeciwbakteryjne cefalosporyn tłumaczy się ich zdolnością do niszczenia enzymów, które tworzą podstawę błony komórkowej bakterii. Są aktywne tylko przeciwko mikroorganizmom, które rosną i rozmnażają się.
Pierwsza i druga generacja leków wykazały skuteczność przeciwko infekcjom paciorkowcowym i gronkowcowym, ale zostały zniszczone przez działanie beta-laktamazy wytwarzanej przez bakterie Gram-ujemne. Najnowsze generacje antybiotyków cefalosporynowych okazały się bardziej odporne i stosowane w różnych zakażeniach, ale wykazały ich nieskuteczność wobec paciorkowców i gronkowców.
Klasyfikacja
Cefalosporyny dzieli się na grupy według różnych kryteriów: skuteczność, spektrum działania, sposób podawania. Jednak najbardziej powszechna klasyfikacja jest rozważana przez pokolenia. Rozważmy bardziej szczegółowo listę leków z serii cefalosporyn i ich cel.
Leki pierwszej generacji
Najpopularniejszym lekiem jest cefazolina, która jest stosowana przeciwko gronkowcom, paciorkowcom i gonokokom. Dostaje się do dotkniętego chorobą miejsca za pomocą podawania pozajelitowego, a najwyższe stężenie substancji czynnej osiąga się w przypadku, jeśli wprowadzisz lek trzy razy dziennie. Wskazania do stosowania cefazoliny to negatywne działanie gronkowców i paciorkowców na stawy, tkanki miękkie, skórę, kości.
Należy zwrócić uwagę na fakt, że stosunkowo niedawno lek ten był szeroko stosowany w leczeniu wielu chorób zakaźnych. Jednak wraz z pojawieniem się nowocześniejszych leków trzeciej - czwartej generacji, nie był już przepisywany do leczenia infekcji wewnątrzbrzusznych.
Przygotowania 2 pokolenia
Antybiotyki cefalosporynowe drugiej generacji charakteryzują się zwiększoną aktywnością przeciwko bakteriom Gram-ujemnym. Leki takie jak Zinatsef, Kimacef są aktywne przeciwko:
- zakażenia wywołane przez gronkowce i paciorkowce;
- bakterie Gram-ujemne.
Cefuroksym jest lekiem, który nie działa przeciw morganelli, Pseudomonas aeruginosa, większości beztlenowych mikroorganizmów i opatrzności. W wyniku podawania pozajelitowego penetruje on większość tkanek i narządów, dzięki czemu antybiotyk jest stosowany w leczeniu chorób zapalnych opony twardej.
Zawieszenie Tseklor wyznaczone nawet dla dzieci i różni się przyjemnym smakiem. Lek może być wytwarzany w postaci tabletek, suchego syropu i kapsułek.
Preparaty cefalosporyn drugiej generacji są przepisywane w następujących przypadkach:
- zaostrzenie zapalenia ucha środkowego i zapalenia zatok;
- leczenie stanów pooperacyjnych;
- przewlekłe zapalenie oskrzeli w postaci zaostrzenia, pojawienie się pozaszpitalnego zapalenia płuc;
- zakażenie kości, stawów, skóry.
Leki trzeciej generacji
Początkowo cefalosporyny trzeciej generacji były stosowane w warunkach szpitalnych do leczenia ciężkich chorób zakaźnych. Obecnie leki te są stosowane w przychodni z powodu zwiększonego wzrostu oporności patogenów na antybiotyki. Przygotowania trzeciej generacji są zalecane w następujących przypadkach:
- gatunki pozajelitowe stosuje się do ciężkich zmian zakaźnych i zidentyfikowanych infekcji mieszanych;
- fundusze na użytek wewnętrzny są wykorzystywane do pozbycia się umiarkowanego zakażenia szpitalnego.
Cefiksym i Ceftibuten, przeznaczone do użytku wewnętrznego, są stosowane w leczeniu rzeżączki, shigellozy i zaostrzeń przewlekłego zapalenia oskrzeli.
Cefatoksym, który jest stosowany pozajelitowo, pomaga w następujących przypadkach:
- ostre i przewlekłe zapalenie zatok;
- infekcja jelitowa;
- bakteryjne zapalenie opon mózgowych;
- sepsa;
- infekcje miednicy i jamy brzusznej;
- poważne uszkodzenie skóry, stawów, tkanek miękkich, kości;
- jako kompleksowa terapia rzeżączki.
Lek wyróżnia się wysokim stopniem penetracji do narządów i tkanek, w tym bariery krew-mózg. Cefatoksym można stosować w leczeniu noworodków, jeśli rozwiną się one w zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych, i łączy się je z ampicylinami.
Leki czwartej generacji
Antybiotyki z tej grupy pojawiły się całkiem niedawno. Takie leki są wykonane tylko w formie zastrzyków, ponieważ w tym przypadku mają lepszy wpływ na organizm. Cefalosporyny czwartej generacji w tabletkach nie są uwalniane, ponieważ leki te mają specjalną strukturę molekularną, dzięki czemu składniki aktywne nie są w stanie przenikać do struktur komórkowych błony śluzowej jelit.
Preparaty czwartej generacji mają zwiększoną odporność i wykazują większą skuteczność przeciwko takim patogennym zakażeniom jak enterokoki, ziarniaki Gram-dodatnie, Pseudomonas aeruginosa, enterobakterie.
Antybiotyki pozajelitowe są przepisywane w celu leczenia:
- szpitalne zapalenie płuc;
- infekcje tkanek miękkich, skóry, kości, stawów;
- infekcje miednicy i jamy brzusznej;
- gorączka neutropeniczna;
- sepsa.
Jednym z leków czwartej generacji jest Imipenem, ale powinieneś być świadomy, że pałeczki pyocyjanowe są w stanie szybko rozwinąć odporność na tę substancję. Ten antybiotyk jest stosowany do podawania domięśniowego i dożylnego.
Następujący lek to Meronem, o charakterystyce podobnej do Imipenem i ma takie właściwości:
- wysoka aktywność przeciwko bakteriom Gram-ujemnym;
- niska aktywność przeciwko zakażeniom paciorkowcowym i gronkowcom;
- brak działania przeciwdrgawkowego;
- stosowany do wlewu dożylnego lub wlewu kroplowego, ale warto powstrzymać się od podawania domięśniowego.
Lek Azaktam ma działanie bakteriobójcze, ale jego stosowanie powoduje następujące reakcje uboczne:
- powstawanie zakrzepowego zapalenia żył i po prostu zapalenie żył;
- żółtaczka, zapalenie wątroby;
- zaburzenia dyspeptyczne;
- reakcje neurotoksyczne.
Leki piątej generacji
Cefalosporyny piątej generacji mają działanie bakteriobójcze, przyczyniając się do zniszczenia ścian patogenów. Takie antybiotyki są aktywne przeciwko mikroorganizmom, które rozwinęły oporność na cefalosporyny trzeciej generacji i leki z grupy aminoglikozydów.
Zinforo - lek ten jest stosowany w leczeniu pozaszpitalnego zapalenia płuc, powikłanego zakażeniami tkanek miękkich i skóry. Jego działania niepożądane to ból głowy, biegunka, świąd, nudności. Należy zachować ostrożność u pacjentów Zinforo z zespołem drgawkowym.
Zefter - ten lek jest produkowany w postaci proszku, z którego przygotowuje się roztwór do infuzji. Jest przepisywany do leczenia przydatków i skomplikowanych infekcji skóry, a także w zakażeniu stopy cukrzycowej. Przed użyciem proszek należy rozpuścić w roztworze glukozy, soli fizjologicznej lub wodzie do wstrzykiwań.
Preparaty piątej generacji są aktywne przeciwko Staphylococcus aureus i wykazują znacznie szersze spektrum aktywności farmakologicznej niż poprzednie generacje antybiotyków cefalosporynowych.
Tak więc cefalosporyny są dość dużą grupą leków przeciwbakteryjnych stosowanych w leczeniu chorób u dorosłych i dzieci. Leki z tej grupy są bardzo popularne ze względu na ich niską toksyczność, skuteczność i wygodną formę stosowania. Istnieje pięć generacji cefalosporyn, z których każda różni się spektrum działania.
Cefalosporyny dla dzieci w syropie
Suprax
Suprax to półsyntetyczny antybiotyk cefalosporynowy do podawania doustnego.
Działanie farmakologiczne Supraksa
Suprax jest pierwszym antybiotykiem wśród cefalosporyn trzeciej generacji, który można przyjmować doustnie. Oparty jest na cefiksymie i ma szerokie spektrum działania. Mechanizm bakteriobójczy działania leku jest realizowany poprzez hamowanie tworzenia głównego składnika ściany komórkowej patogenów. W przeciwieństwie do poprzednich generacji jego analogów, Suprax jest odporny na beta-laktamazy (enzymy bakterii, które niszczą antybiotyk, w wyniku czego jego działanie staje się nieskuteczne).
Zgodnie z instrukcją Supraks wciska warunków życia bakterii Gram-dodatnich (różne paciorkowców) i Gram-ujemnych (Haemophilus i Escherichia coli, Klebsiella, Proteus, Salmonella, Shigella, Serratia tsitrobakter, gonokoków) bakterie, ale jest odporna Pseudomonas aeruginosa większości gatunków Staphylococcus, Enterobacter i Listeria.
Biodostępność antybiotyku wynosi 40-50%, spożycie pokarmu go nie zmniejsza (jak w przypadku innych doustnych cefalosporyn), ale tylko nieznacznie wydłuża czas osiągnięcia maksymalnego poziomu we krwi. Spośród wszystkich poprzednich pokoleń analogów Supraksa do podawania doustnego ma najwyższy okres półtrwania, dzięki czemu można go przyjmować 1 raz dziennie, co jest bardzo wygodne, na przykład dla małych dzieci.
Lek Suprax wnika dobrze w ognisko zakażenia - w jamę ucha środkowego, zatoki przynosowe, migdałki, płuca, drogi żółciowe.
50% niezmienionego leku jest wydalane z organizmu wraz z moczem, co czyni go wysoce skutecznym w leczeniu zakażeń dróg moczowych. Około 10% z nich jest wydalane z żółcią.
Przy jednoczesnym stosowaniu leków moczopędnych, wydalanie leku spowalnia, jego wysokie stężenie we krwi trwa dłużej.
Według opinii suprax ma nieznaczny wpływ hamujący na mikroflorę jelitową w porównaniu z jej analogami.
Formularz wydania
Suprax jest produkowany w dwóch postaciach do podawania doustnego - osoba dorosła (kapsułki 400 mg) i szkółka (granulki do przygotowania zawiesiny o smaku truskawkowym 100 mg / 5 ml - 60 ml).
Wskazania do stosowania Supraksa
Zgodnie z instrukcjami lek jest przeznaczony do leczenia zakażeń wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na cefiksym. Są to zapalenie migdałków i gardła, zapalenie zatok, zapalenie ucha środkowego, ostre i przewlekłe zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, zakażenia sfery moczowo-płciowej (odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie pęcherza moczowego, niepowikłane rzeżączkowe zapalenie cewki moczowej i zapalenie szyjki macicy). Dobre recenzje Supraków otrzymane w praktyce pediatrycznej.
Przeciwwskazania
Antybiotyk nie może być stosowany w przypadku nietolerancji i reakcji alergicznych na niego lub innych antybiotyków beta-laktamowych (cefalosporyny i penicyliny), podczas karmienia piersią (w momencie przerwania karmienia piersią) u dzieci w wieku poniżej 6 miesięcy (bez badań klinicznych).
Ostrożnie Supraksa może być stosowana w przewlekłej niewydolności nerek iu osób starszych.
Instrukcje użytkowania Supraksa
Lek przyjmuje się raz dziennie do środka. Przed leczeniem pożądane jest zbadanie wrażliwości patogenu na antybiotyk. Dorośli i dzieci powyżej 12. roku życia przepisują preparat Suprax w dawce 400 mg / dobę (1 kapsułka), średnio 7 do 10 dni, ustalone przez lekarza prowadzącego. W przypadku upośledzenia czynności nerek dawkę należy zmniejszyć.
W przypadku dzieci dawkę oblicza się na podstawie masy ciała - 8 mg / kg raz dziennie lub 4 mg / kg w odstępie 12 godzin, 2 razy dziennie. Dla nich jest specjalna forma dla dzieci - zawieszenie o smaku świeżych truskawek. W 1 ml gotowej zawiesiny zawiera 20 mg leku.
Od 6 miesięcy do 1 roku dobowa dawka Supraksa według instrukcji wynosi 2,5 - 4 ml, od 2 do 4 lat - 5 ml, od 5 do 11 lat - 6 - 10 ml.
Aby prawidłowo przygotować zawiesinę, należy wstrząsnąć granulkami w fiolce, wlać do niej 40 ml chłodnej wody w 2 etapach, wstrząsając za każdym razem, aż do uzyskania jednorodnej zawiesiny. Aby granulki były dobrze rozpuszczone, gotową zawiesinę należy pozostawić na krótki czas. Zawieszenie Supraks nie wymaga przechowywania w chłodni.
Suprax ma znaczącą przewagę nad jego analogami - może być stosowany w leczeniu zakażeń wywołanych przez wystarczająco agresywne patogeny w warunkach ambulatoryjnych. Ponadto lek wspomaga możliwość stopniowej terapii, gdy ze względu na powagę choroby leczenie rozpoczyna się od pozajelitowych postaci cefalosporyn trzeciej generacji, a po 2-3 dniach, w miarę poprawy stanu pacjenta, można przejść do doustnego supraksa.
Skutki uboczne Supraksa
Według opinii Suprax może powodować pokrzywkę, świąd, suchość w ustach, nudności, zapalenie jamy ustnej, wymioty, biegunkę, bóle brzucha, zawroty głowy, ból głowy podczas leczenia. We krwi zawartość leukocytów i niektóre parametry biochemiczne mogą ulec zmianie. O poważnych konsekwencjach wstrząsu anafilaktycznego, rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego, śródmiąższowego zapalenia nerek.
Ceny w aptekach internetowych:
Tanie analogi Supraks - oszczędzamy na narkotykach
W każdym kraju na świecie choroba jest bardzo kosztowną przyjemnością, a nasza nie jest wyjątkiem. Nie tylko, że po zachorowaniu, osoba nie jest w stanie pracować i nieuchronnie traci część wynagrodzenia, musi także zapłacić za wizytę u lekarza (bardzo często), przechodzi kosztowne badania (prawie zawsze) i kupuje bardzo tanie leki. W naszym kraju leki farmaceutyczne stają się coraz droższe i stale, a nie każdy może je kupić, często muszą szukać tańszych odpowiedników.
Cefalosporyny
Cefalosporyny to grupa antybiotyków o szerokim spektrum działania, które są stosowane, gdy organizm jest uszkodzony przez bakterie oporne na penicylinę, historycznie pierwszy lek przeciwbakteryjny uzyskany z grzybów pleśniowych. Cefalosporynę po raz pierwszy uzyskano w 1948 r. Od włoskiego Giuseppe Brotzu z grzybów z rodzaju Cephalosporium. Główną różnicą w stosunku do penicyliny była ich wysoka odporność na enzymy beta-laktamazowe wydzielane przez bakterie. Struktura tego samego leku była podobna do penicyliny. Później pojawiły się bardziej zaawansowane półsyntetyczne cefalosporyny na bazie kwasu aminocefalosporanowego. Mają działanie bakteriobójcze, tj. najpierw niszczą bakterie, penetrując ich błonę komórkową, a następnie są usuwane z organizmu. Powszechnie stosowany w leczeniu zakażeń gronkowcowych wywołanych przez szczepy oporne na penicylinę, a także przeciwko chorobom enterobaktycznym, zwłaszcza wywołanym przez Klebsiella. Klasyfikacja według struktury i spektrum działania wyróżnia już 5 generacji cefalosporyn.
Co to jest Supraks iw jakich przypadkach jest używany
Suprax to syntetyczna cefalosporyna trzeciej generacji, produkowana przez niemiecką firmę Gedeon Richter. Aktywny składnik aktywny jest nazywany cefiksymem. Hamuje błonę komórkową mikroorganizmów, powodując ich śmierć, odporną na beta-laktamazę. Jest stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych wywołanych przez bakterie wrażliwe na lek, a mianowicie:
- zapalenie oskrzeli;
- ból gardła;
- zapalenie ucha środkowego;
- zapalenie zatok;
- infekcje dróg moczowych;
- niepowikłana rzeżączka.
Pseudomonady, enterokoki z serogrupy D, Staphylococcus aureus, Clostridia i niektóre inne mikroorganizmy są odporne na działanie Supraksy, a po zakażeniu należy stosować inne leki przeciwbakteryjne.
Jak każdy antybiotyk, Supraks może powodować takie skutki uboczne jak:
- reakcja alergiczna;
- biegunka lub zaparcie;
- bóle głowy i zawroty głowy;
- nudności i wymioty;
- szum w uszach;
- ból brzucha;
- duszność;
- niedokrwistość;
- naruszenie tworzenia krwi.
Lek nie jest stosowany w leczeniu niemowląt w czasie ciąży i karmienia piersią, nadwrażliwość na cefalosporyny. Z ostrożnością powinien być przyjmowany przez pacjentów w podeszłym wieku, a także pacjentów z niewydolnością nerek lub cierpiących na zapalenie jelita grubego.
Koszt leku Supraks w kapsułkach jest w różnych aptekach od 500 do 600 rubli, w granulkach -400-500 rubli. Tak wysoka cena sprawia, że wielu ludzi szuka tańszych odpowiedników Supraks.
Analogi Supraksa i ceny
Każdy rodzajowy (analogowy) supraksa powinien być cefalosporyną trzeciej generacji i mieć cefiksym jako główny składnik aktywny. Czy można znaleźć lek w aptekach? Łatwe! Wystarczy zapytać farmaceutę lub złożyć wniosek do wyszukiwarki internetowej. Na przykład włoski lek Ceforal Solutab ma opis identyczny z instrukcjami Supraksa. Tylko to kosztuje nie mniej, a czasem drożej niż niemiecki produkt leczniczy.
Niektórzy użytkownicy zalecają zakup Cefalexin, który jest 7 razy tańszy niż Supraks. Być może jest to skuteczny lek, możliwe, że pomogło wielu ludziom, ale po przeczytaniu jego instrukcji łatwo jest upewnić się, że jest to cefalosporyna pierwszej generacji, a substancją czynną jest cefaleksyna, a zatem nie można jej uznać za analog Suprax.
W pełni spełniają wymagania dla supraków generycznych innych niż Ceforal Solyutaba:
- Iksim Lupin (Indie, około 400 rubli);
- Pancef (Macedonia, 200-350 rubli);
- Cemidixor (Chiny, 200-300 rubli);
- Cefix (Jordania, 200-300 rubli)
Przed użyciem taniego analogu Solutabu upewnij się, że jego głównym składnikiem aktywnym jest cefiksym, a jego ilość w opakowaniu jest nie mniejsza niż w opakowaniu oryginalnego leku. Jeśli musisz kupić więcej pakietów, łączna cena może nie być niższa, a czasami wyższa. I nie zapomnij skonsultować się z lekarzem na temat metod podawania i dawkowania.
Lubisz to? Laykni i zapisz na swojej stronie!
Instrukcje Suprax dla dzieci
Dorośli i dzieci powyżej 12 lat o masie ciała większej niż 50 kg leku przepisuje się w dawce 400 mg 1 raz na dobę. Przy przyjmowaniu leku w postaci zawiesiny w dawce 200 mg Cmax w surowicy osiąga się po 4 godzinach i wynosi 2,8 µg / ml, gdy przyjmuje się go w dawce 400 mg - 4,4 µg / ml.
Pediatra wypisał go do nas, cóż, pomógł, dziecko w ciągu kilku dni podskoczyło, jakby w ogóle nie było chore, a przedtem nikogo w ogóle nie było. Ale nasza alergia po nim nie była mała. Następnie konieczne jest pozostawienie zawiesiny na 5 minut, aby zapewnić całkowite rozpuszczenie granulek. Należy zachować ostrożność w przypadku suprax u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek.
Zawiesiny supraks przygotowane ze specjalnych granulek bezpośrednio przed użyciem. W praktyce zawiesina suprax jest przepisywana dzieciom najczęściej w chorobach zakaźnych i zapalnych o charakterze bakteryjnym górnych dróg oddechowych i dróg oddechowych o łagodnym i umiarkowanym nasileniu. Zawiesina Suprax jest również przepisywana do zaostrzeń przewlekłych chorób tych narządów. Czy zawieszenie suprax ma jakieś skutki uboczne? Lekarz wypisał supraks. Dziewczęta, u których mamy zapalenie oskrzeli, wypiliśmy 1,5 tygodnia syropu Erespal i Flyuditek.. zostawiliśmy świszczący oddech Lekarz przepisał Supraks.
Jest to duża dawka, suprax podaje się raz, daj 1 h. Więcej, lekarz opisał siebie, zmieszany z amoxiclavem (augment). Informacje o supraksach podanych w tym rozdziale są przeznaczone dla profesjonalistów medycznych i farmaceutycznych i nie powinny być stosowane do samoleczenia. Granulki do przygotowania zawiesin do podawania doustnego: małe granulki od koloru białego do kremowego. Po rozcieńczeniu zawiesina o barwie prawie białej do kremowej o słodkim smaku truskawkowym.
antybiotyk SUPRAX dla dzieci. Dla wszystkich
Nadwrażliwość na cefalosporyny i penicyliny. Jeśli to konieczne, stosowanie w okresie karmienia piersią powinno przerwać karmienie piersią. Pacjenci z historią reakcji alergicznych na penicyliny mogą mieć zwiększoną wrażliwość na antybiotyki cefalosporynowe. Metoda przygotowania gnojowicy: odwróć butelkę i potrząśnij proszkiem.
Antybiotyki dla dzieci poniżej 1 roku
Warunki przechowywania Lista B. W temperaturze 15-25 ° C w miejscach niedostępnych dla dzieci. Suprax to antybiotyk trzeciej generacji na bazie aktywnego składnika cefiksyna. Suprax ma bardzo szerokie spektrum działania i jest uważany za jeden z najsilniejszych antybiotyków należących do tzw. Rezerwy. Suprax jest produkowany w postaci granulek, kapsułek i zawiesin. Nie ma tak wielu przeciwwskazań do stosowania tego antybiotyku. Nie można przypisać Supraks pacjentom z indywidualną nietolerancją na antybiotyki z grupy penicylin i cefalosporyn.
W takiej sytuacji decyzję podejmuje się na podstawie wskaźników życia dziecka. I tylko zgodnie z zeznaniami lekarza po osobistym badaniu dziecka. Ponadto surowo zabrania się dawania dzieciom antybiotyków w celu „reasekuracji”. Ciągle przepisujemy antybiotyki, tylko suprax szybko się goimy.
Zawieszenie Suprax: instrukcje użytkowania dla dzieci i dorosłych
Wszystkie zamówienia są tworzone w aptece (licencja) i są zbierane przez wykwalifikowanych farmaceutów. Ponad 400 aptek w Moskwie jest dostępnych do odbioru (A5, Norma i Farmadar). Liczba aptek, w których będzie można odebrać zamówienie, wzrośnie do 500 w Moskwie i 100 w rejonie Moskwy. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek z QA mniejszą niż 60 ml / min podczas hemodializy lub dializy otrzewnowej, lek należy podawać w postaci zawiesiny do podawania doustnego.
Leki zobojętniające zawierające wodorotlenek magnezu lub glinu, spowalniają wchłanianie leku, więc lek należy stosować 1-2 godziny przed lub 4 godziny po zażyciu tych leków.
Przygotowaną zawiesinę należy zużyć w ciągu 14 dni od momentu przygotowania w warunkach przechowywania (15-25 ° C). Głównym składnikiem aktywnym suprax jest cefiksym, antybiotyk o szerokim spektrum działania z grupy cefalosporyn 3. generacji.
W ciele suprax ma działanie bakteriobójcze, to znaczy niszczy komórki bakterii, uniemożliwiając budowę ich błon. Ale są też patogeny, które są niewrażliwe na suprax, na przykład większość gronkowców nie jest wrażliwa na ten lek. Jednocześnie w jelicie są mikroorganizmy, które nie wykazują wrażliwości na żaden antybiotyk. Są to grzyby drożdżopodobne z rodzaju Candida i Clostridium Diffile.
Kaszlimy z normalną inhalacją z fizykoterapią i odpowiednimi lekami. Recenzje czytane. Rozumiem, że w naszym przypadku nie możemy obejść się bez antybiotyków. Więc nie mogę tego zrozumieć. Prawdziwa dawka przepisana 5 ml dziennie. W zasadzie dawkowanie jest bezpieczne, ale nie wiem nic o samym preparacie. Chciałbym usłyszeć twoją opinię na temat Supraks.
Aby to zrobić, musisz pobrać i zainstalować aktualizację z oficjalnej strony przeglądarki. Informacje podane są w celu zapoznania się z nimi i nie mogą być uznane za oficjalne. 60 ml; w opakowaniu kartonowym 1 butelka w komplecie z łyżką dozującą. Cefiksym jest odporny na beta-laktamazę wytwarzaną przez większość bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych.
Podczas leczenia możliwa jest dodatnia bezpośrednia reakcja Coombsa i fałszywie dodatnia reakcja moczu na glukozę. Postać dawkowania: kapsułki; granulki do wytwarzania zawiesin do podawania doustnego. Kapsułki 200 mg z żółtą czapką i białym korpusem, zawierające żółtawo-białą mieszaninę proszku i małych granulek. Około 50% dawki jest wydalane z moczem w postaci niezmienionej w ciągu 24 godzin, około 10% przepisanej dawki jest wydalane z żółcią. Blokery wydzielania kanalikowego (allopurinol, leki moczopędne itp.) Opóźniają wydalanie cefiksymu przez nerki, co może prowadzić do zwiększenia toksyczności.
Kapsułki do uwalniania z formy 200 i 400 mg. 6 kapsułek na blister. Nie zaleca się natychmiastowego rozpoczęcia leczenia preparatem Supraksa, ponieważ organizm może przyzwyczaić się do tak silnego leku i przestać reagować na inne, mniej bezpieczne.
Dodać 40 ml przegotowanej wody ochłodzonej do temperatury pokojowej w 2 etapach i wstrząsnąć po każdym dodaniu, aby utworzyć jednorodną zawiesinę. Przed użyciem gotową zawiesinę należy wstrząsnąć.
Różnorodność antybiotyków cefalosporynowych: wszystko, co musisz wiedzieć o tej grupie leków
Antybiotyki cefalosporynowe prowadzą do przepisywania leków w szpitalach. Około 85% wszystkich antybiotyków to cefalosporyny. Ich szeroki rozkład wynika z szerokiego zakresu działania, niskiego prawdopodobieństwa efektów toksycznych, wysokiej skuteczności i dobrej tolerancji przez pacjentów. Środki te są bakteriobójcze i działają na bakterie, hamując syntezę ściany komórkowej i niszcząc ją, co zapewnia szybkie działanie antybiotyku cefalosporynowego, a pacjentowi szybkie wyzdrowienie.
Cefalosporyny zostały odkryte w pierwszej połowie ubiegłego wieku przez włoskiego lekarza Brodsu, a pierwsi przedstawiciele tych antybiotyków zostali wyizolowani z grzyba. Pierwsze cefalosporyny należały wyłącznie do preparatów pochodzenia naturalnego, a do ich produkcji uprawiali grzyby, z których uzyskali substancję antybakteryjną. Do tej pory grupa ta obejmuje leki półsyntetyczne, które są bardziej stabilnymi związkami w odniesieniu do kompozycji czysto organicznej.
Leki antybiotykowe z grupy cefalosporyn obejmują obecnie 5 generacji leków. Mają różne warianty związków i różne właściwości, w tym wykazując skuteczność przeciwko bakteriom różnych gatunków.
Zaletę leków cefalosporynowych uważa się za skuteczną przeciwko szerokiej gamie czynników zakaźnych. W szczególności leki z tej grupy są stosowane w przypadkach, gdy preparaty penicylin były bezsilne. Ponadto cefalosporyny istnieją w różnych postaciach dawkowania - leki pierwszej generacji są produkowane w postaci tabletek, a najnowsze umożliwiają podawanie pozajelitowe leku, tj. bezpośrednio do ludzkiego układu krążenia, co znacznie zwiększa prędkość leku.
Wady cefalosporyn można uznać za dość wysokie prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych (różne badania wykazują do 11% przypadków), jak również niezdolność do stosowania leku przeciwko enterokokom i listerii. Ponadto, podobnie jak inne antybiotyki, cefalosporyny mogą mieć działanie toksyczne w postaci zaburzeń dyspeptycznych (innymi słowy, dysbakteriozy) i reakcji hematologicznych.
Cefalosporyny I generacji
Antybiotyki cefalosporynowe pierwszej generacji charakteryzują się stosunkowo wąskim spektrum działania, w szczególności - niską skutecznością wobec bakterii Gram-ujemnych. Najczęściej leki te są stosowane w niepowikłanych chorobach tkanki łącznej i powłokowej (skóry, kości, stawów, błony śluzowej dróg oddechowych) spowodowanych przez takie grupy bakterii jak paciorkowce i gronkowce. Jednakże leki te są nieskuteczne przeciwko zapaleniu ucha i zatok z powodu słabej przepuszczalności tkanek tych narządów.
Lista leków pierwszej generacji w tej serii składa się z substancji do podawania domięśniowego (Cefazolin), a także tabletek, których nazwy brzmią jak Cefaleksyna i Cefadroksyl. Metoda przyjmowania antybiotyków może się różnić w zależności od konkretnego przypadku choroby: umiejscowienia ogniska zakaźnego, stanu jelitowego pacjenta, zdolności do wstrzykiwania itp. Decyzja o wyznaczeniu konkretnej postaci leku powoduje, że lekarz prowadzący.
Cefalosporyny drugiej generacji
Następujące leki z serii cefalosporyn mają silniejszy wpływ na gatunki bakterii Gram-ujemnych w porównaniu z pierwszym pokoleniem, ale są nieco gorsze pod względem skuteczności przeciwko bakteriom Gram-dodatnim. Ponadto leki drugiej generacji są skuteczne przeciwko patogenom beztlenowym.
Ta grupa preparatów cefalosporyn jest przepisywana na choroby dróg moczowych, skóry, kości, stawów, a także jest stosowana w leczeniu chorób układu oddechowego - zapalenia płuc, oskrzeli, zapalenia migdałków, zapalenia gardła itp. Podobnie jak jego poprzednicy, leki są nieskuteczne w leczeniu infekcji zatok czaszki. Jednak mogą być stosowane w leczeniu zapalenia opon mózgowych, ponieważ są w stanie przeniknąć przez barierę krew-mózg.
Druga generacja antybiotyków cefalosporynowych obejmuje roztwory do podawania pozajelitowego - cefopetan, cefoksytynę i cefuroksym, a także antybiotyki w tabletkach - cefaklor i cefuroksym Axetil. Należy zauważyć, że spośród wymienionych leków cefoksytyna i cefotetan mają najszersze spektrum działania, z powodu których są one przepisywane częściej.
Cefalosporyny III generacji
Ta generacja antybiotyków cefalosporynowych jest jedną z najliczniejszych pod względem liczby nazw. W porównaniu z wcześniejszymi pokoleniami wyróżniają się skuteczniejszą penetracją do tkanek i dobrymi parametrami farmakokinetycznymi, dzięki czemu zwiększa się możliwość stosowania tych leków. Ponadto leki te uzyskały skuteczność przeciwko Pseudomonas aeruginosa i enterobakteriom. Jednak ich wadą w porównaniu z drugą generacją jest utrata wydajności w stosunku do jednego z typów beztlenowców.
Początkowo antybiotyki tego pokolenia były stosowane wyłącznie w szpitalu do leczenia ciężkich zakażeń, jednak do tej pory rozprzestrzeniły się bakterie, które stały się oporne na lek, a zatem cefalosporyny III generacji są przepisywane do leczenia ambulatoryjnego. Z reguły postacie tabletek stosuje się do leczenia umiarkowanych infekcji w warunkach ambulatoryjnych, a roztwory do podawania pozajelitowego stosuje się w chorobach o ciężkim przebiegu w warunkach szpitalnych.
Najczęściej trzecią generację cefalosporyn przepisuje się na rzeżączkę, przewlekłe zapalenie oskrzeli, infekcje dróg moczowych i shigellozę. Trzecia generacja antybiotyków cefalosporynowych obejmuje leki takie jak Cefotaksym, Cefoperazon, Ceftriakson, Cefoperazon, które są dostępne w postaci roztworów do wstrzykiwań. Istnieją również substancje do stosowania doustnego: Cefibuten, Cefditoren, Cefpodoksym i Cefiksym.
Cefalosporyny IV generacji
Seria cefalosporyn obejmuje również leki czwartej generacji. Lista leków w nim zawartych jest niewielka - obejmuje substancje do podawania pozajelitowego Cefepimu i Cefpirimu. Dzięki tym antybiotykom możliwe jest bardziej skuteczne leczenie infekcji opon mózgowo-rdzeniowych w ramach złożonej terapii, ponieważ Cefalosporyny czwartej generacji nie mają skutków ubocznych w postaci działania przeciwdrgawkowego.
Preparaty czwartej generacji wyróżniają się zwiększoną skutecznością przeciwko bakteriom Gram-ujemnym, jednak nie są tak skuteczne przeciwko patogenom Gram-dodatnim, jak ich poprzednicy. Leki są skuteczne przeciwko bakteriom beztlenowym, z wyjątkiem B.fragilis.
Pomimo poprawy w działaniu antybiotyków, w tej generacji nadal nie można pozbyć się wad poprzednich leków. Na przykład skutki uboczne czwartego pokolenia to ciężkie toksyczne działanie na wątrobę, które może spowodować żółtaczkę lub zapalenie wątroby wywołane lekami, prawdopodobieństwo zaburzeń dyspeptycznych i efekt neurotoksyczny, co może prowadzić do negatywnych konsekwencji dla układu nerwowego pacjenta.
Cefalosporyny V generacji
Seria cefalosporyn szczyci się najnowszymi lekami piątej generacji, które po raz pierwszy uzyskały skuteczność przeciwko MRSA lub opornym na metycylinę Staphylococcus aureus, bakterii uznanej za niezwykle trudną do opracowania przed opracowaniem tej grupy leków. Ten zakaźny patogen może powodować niezwykle niebezpieczne warunki dla ludzkiego ciała, w szczególności sepsy. Ponadto antybiotyk z najnowszej grupy serii cefalosporyn jest w stanie walczyć z tymi bakteriami, które stały się odporne na leki trzeciej generacji.
Najnowsze cefalosporyny obejmują leki do podawania pozajelitowego - Ceftobiprol i Ceftaroline. Są one stosowane w leczeniu różnych chorób, w tym w leczeniu ciężkich zakażeń powikłanych przez dodanie wtórnych patogenów bakteryjnych. Są używane wyłącznie w szpitalu, ponieważ wymagać wprowadzenia do ciała wykwalifikowanego personelu. Ponadto antybiotyki mogą powodować poważne konsekwencje dla stanu pacjentów lepiej kontrolowanych przez lekarza prowadzącego.
Przeciwwskazania do stosowania cefalosporyn
Bez względu na to, jak dobry może być antybiotyk, zawsze będzie można znaleźć przepisany preparat, w którym jego stosowanie stanie się niemożliwe. Na przykład istnieje indywidualna nietolerancja na leki, która może być dziedziczona lub manifestowana spontanicznie, jako specjalna reakcja ciała na nieznaną substancję.
Antybiotyki nie powinny być przepisywane osobom z patologiami wątroby i dzieciom z wysoką zawartością bilirubiny we krwi. Antybiotyki mają silny negatywny wpływ na wątrobę, ponieważ to dzięki jego siłom zachodzi główny metabolizm substancji i eliminacja toksycznych produktów z organizmu. Osobom z chorobami wątroby przepisuje się antybiotykoterapię z wielką starannością i tylko w szpitalu, pod nadzorem pracownika służby zdrowia.
Kobiety w ciąży, zwłaszcza na wczesnym etapie, są również niepożądane przyjmowania antybiotyków, ponieważ mogą albo zakłócić rozwój nienarodzonego dziecka, albo wywołać poronienie z powodu toksycznych skutków dla organizmu. Decyzja o leczeniu antybiotykami w czasie ciąży podejmowana jest tylko wtedy, gdy zakażenie zagraża życiu matki.
Osoby z chorobami nerek i innymi poważnymi chorobami przewlekłymi (w szczególności padaczką) przepisywane są antybiotyki tylko w szpitalu, począwszy od małych dawek i obowiązkowego wyboru terapii korekcyjnej, ponieważ antybiotyki mogą powodować zaostrzenie choroby.
Skutki uboczne cefalosporyn
Najczęstszym skutkiem ubocznym stosowania preparatów cefalosporynowych jest występowanie reakcji alergicznych. U niektórych osób może to być bardzo intensywne, powodujące obrzęk Quincke, dławienie się i inne poważne konsekwencje, dlatego ważne jest, aby podczas pierwszego leczenia antybiotykiem pozostawać pod nadzorem lekarza lub aby móc natychmiast zwrócić się o pomoc medyczną.
U osób z zaburzeniami układu nerwowego przyjmowanie antybiotyków może wywołać drgawki, aż do wystąpienia dużego napadu padaczkowego. Zagrożeni są pacjenci z chorobami neurologicznymi i urazami głowy.
Ponadto częstą konsekwencją stosowania antybiotyków (głównie przez podawanie doustne, ale niekoniecznie) jest naruszenie naturalnej mikroflory. Jeśli mikroflora jest zaburzona w jelicie, pacjent może odczuwać silny ból, rozstrój jelit, nudności, wymioty, problemy ze stolcem. Kobiety z antybiotykami mogą rozwijać pleśniawki.
Często, gdy są podawane pozajelitowo, pacjenci zauważają raczej przedłużający się ból w miejscu wstrzyknięcia, co jest związane z raczej agresywnym działaniem leków antybiotykowych na tkanki miękkie. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia takiego efektu ubocznego, personel medyczny iniekcji może dokonać tego metodycznie, zmieniając miejsce wstrzyknięcia, jeśli jest to możliwe w konkretnym przypadku leczenia.
Wniosek
Cefalosporyny stanowią rozległą grupę leków, które obecnie zawierają do pięćdziesięciu różnych związków leczniczych. Jest najbardziej popularny w leczeniu szpitalnym i jest to zasłużone, zważywszy na jego wysoką skuteczność i szeroki zakres możliwych zastosowań. Jednak, jak każdy inny lek, antybiotyki cefalosporynowe wymagają wielkiej staranności przy stosowaniu. Ich niezależne przyjęcie bez recepty jest niedopuszczalne, a jeśli istnieje taka recepta, pacjent musi ściśle przestrzegać reżimu przyjęcia i zaleceń lekarskich.
Cefalosporyny trzeciej generacji: lista leków według grup
Leki przeciwbakteryjne dotyczące mechanizmu działania i substancji czynnej są podzielone na kilka grup. Jednym z nich są cefalosporyny, które są klasyfikowane według generacji: od pierwszej do piątej. Trzecia cechuje się wyższą skutecznością przeciwko bakteriom Gram-ujemnym, w tym paciorkowcom, gonococcus, Pseudomonas bacillus itp. Cefalosporyny do stosowania zarówno wewnętrznego, jak i pozajelitowego należą do tego pokolenia. Substancje chemiczne są podobne do penicylin i mogą zastąpić je alergiami na takie antybiotyki.
Klasyfikacja cefalosporyn
Koncepcja ta opisuje grupę półsyntetycznych antybiotyków beta-laktamowych wytwarzanych z „cefalosporyny C”. Jest produkowany przez grzyby Cephalosporium Acremonium. Wydzielają specjalną substancję, która hamuje wzrost i reprodukcję różnych bakterii Gram-ujemnych i Gram-dodatnich. W cząsteczce cefalosporyn znajduje się wspólne jądro składające się ze związków bicyklicznych w postaci pierścieni dihydrotiazyny i beta-laktamu. Wszystkie cefalosporyny dla dzieci i dorosłych dzielą się na 5 pokoleń, w zależności od daty odkrycia i spektrum aktywności przeciwbakteryjnej:
- Pierwszy. Najczęstszą pozajelitową postacią uwalniania cefalosporyny w tej grupie jest cefazolina, doustna - cefaleksyna. Stosowany w procesach zapalnych skóry i tkanek miękkich, częściej w zapobieganiu powikłaniom pooperacyjnym.
- Drugi. Należą do nich leki Cefuroksym, Cefamundol, Cefaklor, Ceforanid. Wzrosły, w porównaniu z 1 pokoleniem cefalosporyn, aktywność przeciwko bakteriom Gram-dodatnim. Skuteczny w przypadku zapalenia płuc, w połączeniu z makrolidami.
- Po trzecie. W tej generacji uwalniane są antybiotyki Cefiksym, Cefotaksym, Ceftriakson, Ceftizoksym, Ceftibuten. Wykazują wysoką skuteczność w chorobach wywoływanych przez bakterie Gram-ujemne. Stosowany do zakażeń dolnych dróg oddechowych, jelit, zapalenia dróg żółciowych, bakteryjnego zapalenia opon mózgowych, rzeżączki.
- Po czwarte. Przedstawicielami tego pokolenia są antybiotyki Cefepim, Zefpirim. Może wpływać na enterobakterie oporne na cefalosporyny pierwszej generacji.
- Piąty. Posiadają spektrum aktywności antybiotyków cefalosporynowych 4 pokoleń. Wpływa na florę odporną na penicyliny i aminoglikozydy. Ceftobiprol i Seefter są skuteczne w tej grupie antybiotyków.
Działanie bakteriobójcze takich antybiotyków wynika z hamowania (hamowania) syntezy peptydoglikanu, który jest strukturalną główną ścianą bakterii. Wśród wspólnych cech cefalosporyn są następujące:
- dobra tolerancja ze względu na minimalną ilość skutków ubocznych w porównaniu z innymi antybiotykami;
- wysoki synergizm z aminoglikozydami (w połączeniu z nimi, mają większy efekt niż indywidualnie);
- manifestacja reakcji alergicznej krzyżowej z innymi lekami beta-laktamowymi;
- minimalny wpływ na mikroflorę jelitową (na bifidobakterie i bakterie kwasu mlekowego).
Cefalosporyny trzeciej generacji
Ta grupa cefalosporyn, w przeciwieństwie do poprzednich dwóch pokoleń, ma szersze spektrum działania. Inną cechą jest dłuższy okres półtrwania, dzięki czemu lek można przyjmować tylko raz dziennie. Zalety obejmują zdolność cefalosporyn III generacji do pokonania bariery krew-mózg. Z tego powodu są skuteczne w bakteryjnych i zapalnych zmianach w układzie nerwowym. Lista wskazań do stosowania cefalosporyn trzeciej generacji obejmuje następujące choroby:
- bakteryjne zapalenie opon mózgowych;
- infekcje jelitowe;
- rzeżączka;
- zapalenie pęcherza moczowego, odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie miedniczek;
- zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc i inne infekcje dolnych dróg oddechowych;
- zapalenie dróg żółciowych;
- shygillosis;
- dur brzuszny;
- cholera;
- zapalenie ucha
Cefalosporyny trzeciej generacji w tabletkach
Doustne formy antybiotyków są wygodne w użyciu i mogą być stosowane w złożonej terapii etiologii bakteryjnej w domu. Spożycie cefalosporyn w środku jest często przepisywane przez terapię krok po kroku. W tym przypadku antybiotyki są najpierw podawane pozajelitowo, a następnie przenoszone do postaci, które są spożywane. Tak więc doustne cefalosporyny w tabletkach są reprezentowane przez następujące leki:
Cefix
Aktywnym składnikiem tego leku jest trójwodny cefiksym. Antybiotyk występuje w postaci kapsułek o dawce 200 mg i 400 mg, zawiesiny o dawce 100 mg. Cena pierwszego - 350 rubli, druga - 100-200 p. Cefiksym stosuje się w chorobach zakaźnych i zapalnych wywołanych przez pneumokoki i paciorkowce peptydazę pirolidonylową:
- ostre ostre zapalenie oskrzeli;
- ostre infekcje jelitowe;
- ostre zapalenie płuc;
- zapalenie ucha środkowego;
- nawracające przewlekłe zapalenie oskrzeli;
- zapalenie gardła, zapalenie zatok, zapalenie migdałków;
- infekcje dróg moczowych, występujące bez powikłań.
Kapsułki Cefiksymu przyjmuje się z posiłkami. Są dozwolone dla pacjentów powyżej 12 lat. Pokazano im dawkę 400 mg Cefiksymu na dobę. Leczenie trwa przez infekcję i jej nasilenie. W przypadku dzieci w wieku od sześciu miesięcy do 12 lat cefiksym jest przepisywany jako zawiesina: 8 mg / kg masy ciała 1 raz lub 4 mg / kg 2 razy dziennie. Niezależnie od formy uwalniania, Cefix jest zabroniony w przypadku alergii na antybiotyki z grupy cefalosporyn. Po zażyciu leku mogą wystąpić takie niepożądane reakcje:
- biegunka;
- wzdęcia;
- niestrawność;
- nudności;
- ból brzucha;
- wysypka;
- pokrzywka;
- swędzenie;
- ból głowy;
- zawroty głowy;
- leukopenia;
- małopłytkowość.
Antybiotyki dla dzieci w zawieszeniu:
lista i instrukcje użytkowania
Jeśli szacowany korzystny wpływ antybiotyków przewyższa negatywny wpływ środków przeciwdrobnoustrojowych na ciało dziecka, lekarz przepisuje antybiotykoterapię. W jakiej formie leki będą przepisywane, pod wieloma względami wpływa to na samopoczucie dziecka.
Jeśli lek zmienia się w bolesną procedurę, jest nieprzyjemny i nieprzyjemny, matkom i ojcom trudno będzie wytłumaczyć dziecku, że lekarz jest dobrym człowiekiem, a przepisany przez niego lek pomoże dziecku odzyskać zdrowie.
Funkcje specjalne
Zawieszone antybiotyki są często nazywane rodzicami „antybiotyków dziecięcych”. Rzeczywiście, bardzo wygodnie jest podawać leki w tej postaci noworodkom, niemowlętom i starszym dzieciom. Przecież nie zawsze dziecko, nawet w wieku 5-6 lat, może połykać pigułkę samodzielnie, a dzieci, jeśli istnieje przyzwoita i bardziej łagodna alternatywa, nie chcą dawać zastrzyków niemowlętom, troskliwym rodzicom.
Jeśli lekarz nie nalega na zastrzyki, warto zapytać go, czy można kupić przepisany antybiotyk w postaci zawiesiny.
Producenci mielą ciało stałe na proszek lub kruszą się na granulki. Następnie ten produkt jest pakowany w butelki.
Przygotowanie zawieszenia w domu jest bardzo proste: wystarczy wlać do apteki butelkę schłodzonej przegotowanej wody do kreski na butelce. Co więcej, najpierw musisz napełnić połowę pożądanej ilości, dokładnie wymieszać, wstrząsnąć, odstawić na chwilę, a następnie uzupełnić znak i dobrze wymieszać, aby nie było osadu na dnie butelki. Zmierzyć wynikową substancję za pomocą strzykawki pomiarowej lub łyżki do żądanej dawki.
Zwykle nowoczesne zawiesiny mają raczej przyjemny zapach i owocowy smak, dziecko nie musi być przekonane do przyjmowania takiego leku przez długi czas.
Jak obliczyć dawkę leku dla dziecka, mówi w następnym wideo, dr Komarovsky.
Preparaty antybiotykowe w formie zawieszenia tworzone są przede wszystkim dla dzieci. Są one przeznaczone dla niemowląt, dzieci, dzieci poniżej 5-6 lat, a czasem starszych, jeśli dziecko jest niegrzeczne i odmawia samodzielnego picia tabletek. Od 12. roku życia dzieci mogą przyjmować kapsułki.
Dla wygody rodziców zawiesiny są dostępne w różnych dawkach, tj. stężenie substancji czynnej w suchym preparacie jest różne.
Wskazania
Antybiotyki w postaci zawiesiny mogą być przepisywane dzieciom z różnymi chorobami laryngologicznymi, infekcjom jelitowym powodowanym przez pręciki i bakterie, chorobom zębów, zapaleniom układu moczowego, rehabilitacji po operacjach.
W przypadku zakażeń wirusowych - grypy, ARVI, ostrych zakażeń układu oddechowego, szkarlatyny, ospy wietrznej, odry, mononukleozy, nie można przyjmować antybiotyków!
Decyzję o konieczności zażywania antybiotyków powinien podjąć lekarz, zwłaszcza że od tego roku leki przeciwbakteryjne nie mogą być już swobodnie kupowane, farmaceuta z pewnością wymaga recepty od ciebie.
Przegląd leków
Suprax
Silny i skuteczny antybiotyk z grupy cefalosporyn jest przepisywany dla zaawansowanej postaci choroby, dla jej ciężkiego przebiegu lub jeśli antybiotyki są słabsze (grupa penicyliny lub grupa makrolidów) nie miały wpływu. Lek jest przepisywany na zakażenia bakteryjne dróg oddechowych, zapalenie gardła, zapalenie oskrzeli, zapalenie migdałków i choroby dróg moczowych wywołane przez drobnoustroje, takie jak zapalenie pęcherza moczowego. Dziecko może być przepisane „Supraks” z zapaleniem ucha środkowego.
Apteka zaoferuje dziecku wersję antybiotyku - granulki do przygotowania zawiesin. Powinno się to odbywać w dwóch etapach. Najpierw dodaj 40 mg schłodzonej przegotowanej wody. Potrząśnij i odstaw Następnie dodaj resztę płynu do oznaczenia na butelce. Wstrząsnąć ponownie, aby nie pozostały żadne nierozpuszczone cząstki.
Dawkę należy obliczyć, biorąc pod uwagę wagę i wiek dziecka:
Cefalosporyny w pediatrii
Opublikowano w czasopiśmie:
W świecie leków »» №1 2000 PACJENT - DZIECI PROFESOR G. A. SAMSYGIN,
CHIEF DZIECI FEDERACJI ROSYJSKIEJ I]. Ale cefalosporyny weszły do praktyki klinicznej dopiero pod koniec lat pięćdziesiątych, aw latach sześćdziesiątych stały się już uznanymi lekami przeciwbakteryjnymi. Jednak niektóre cechy farmakologiczne tamtych czasów, a mianowicie ich słaba wchłanialność z przewodu pokarmowego i konieczność stosowania tylko pozajelitowego, powstrzymały powszechne stosowanie antybiotyków z tej serii. Gdy w latach 70. zsyntetyzowano pierwsze cefalosporyny o wysokiej biodostępności i ich zastosowanie stało się możliwe wewnątrz, cefalosporyny stają się jednym z najczęściej stosowanych leków przeciwbakteryjnych w praktyce klinicznej. Obecnie na świecie istnieje około 70 różnych antybiotyków cefalosporynowych.
Zgodnie ze sposobem stosowania cefalosporyny można podzielić na doustne (do podawania doustnego) i pozajelitowe (do podawania domięśniowego i dożylnego) (tabela 1) *. Niektóre, takie jak cefuroksym, mają dwie postacie dawkowania: do podawania doustnego - aksetyl cefuroksymu (zinnat) ** i do podawania pozajelitowego - cefuroksym (zinaceph) - i mogą być stosowane w terapii dwuetapowej, gdy w ostrym okresie choroby leczenie rozpoczyna się od podawania pozajelitowego leku a następnie, w 2-3 dniu terapii, przestawiają się na spożycie antybiotyku.
* W Tabeli 1 iw całym artykule wymieniono tylko te leki z serii cefalosporyn, które są zatwierdzone do stosowania w pediatrii. Wyjątkiem jest tabela 2, w której cefalosporyny zarejestrowane w kraju są wymienione niezależnie od ograniczeń wiekowych, tj. i leki, które nie są zatwierdzone do stosowania u dzieci.
** W nawiasach podano nazwy handlowe leków.
Zgodnie z wymogami praktyki
W okresie, kiedy antybiotyki cefalosporynowe zaczęły być szeroko stosowane w praktyce klinicznej, paciorkowce (paciorkowce grupy A), a zwłaszcza zakażenia gronkowcowe były najbardziej znaczące etiologicznie i badane. Stosowane leki były w pełni zgodne z potrzebami praktyki klinicznej. Cefalosporyny tego okresu wykazywały wyraźną aktywność przeciwbakteryjną przeciwko paciorkowcom grupy A i gronkowcom bez wyraźnej aktywności beta-laktamazy. Następnie nazwano je cefalosporynami pierwszej generacji lub pierwszej generacji.
Powszechne stosowanie penicylin i cefalosporyn I generacji, jak również jako immunomodulatorów (gronkowcowe anatoksynę i bakteriofagów antistaphylococcal osocza i immunoglobuliny), pomogły zmniejszyć etiologiczny znaczenie paciorkowców grupy A i gronkowce niskiej syntezę beta-laktamazy w patologii zakaźnego 70 - na początku lat 80-tych. Ale takie Gram-ujemne patogeny jak hemofilne Bacillus, Moraxsella Catarralis, Neisseries, członkowie rodziny bakterii jelitowych, stawały się w tym czasie coraz ważniejsze. Cefalosporyny pierwszej generacji stają się coraz mniej skuteczne, a leki drugiej generacji wchodzą w praktykę kliniczną. Mają działanie przeciwbakteryjne na N. influenzae, M. catarrhalis, E. coli, Klebsiella spp. i bardziej stabilny w stosunku do wielu grup beta-laktamazy, w tym wielu bakterii Gram-ujemnych beta-laktamazy chromosomalnej. Doustne cefalosporyny syntetyzowane w tym samym okresie czasu (Tabela 1), które nazywano cefalosporynami doustnymi pierwszej generacji, były podobne w swoim spektrum działania przeciwbakteryjnego do cefalosporyn pozajelitowych drugiej generacji, tj. posiadał wysoką aktywność przeciwko gronkowcom, paciorkowcom, Escherichia coli i Klebsiella. Ale w przeciwieństwie do pozajelitowych cefalosporyn drugiej generacji, ich aktywność w stosunku do moraksella catarralis i hemofilnych Bacillus była niewielka, zostały one zniszczone przez dużą liczbę beta-laktamaz. Doustne cefalosporyny II generacji zostały już pozbawione tych niedociągnięć: są znacznie bardziej stabilne w stosunku do destrukcyjnego działania beta-laktamazy i są aktywne zarówno przeciwko gronkowcom, paciorkowcom, E. coli i Klebsielli, jak i hemofilnym pałeczkom i moraxelli.
Tak więc pojawienie się nowych i nowych generacji antybiotyków cefalosporynowych odzwierciedla głównie zmiany w etiologii procesów zakaźnych, które miały miejsce w ciągu ostatnich pięćdziesięciu lat. Dlatego podział cefalosporyn przez pokolenia odzwierciedla raczej nasze idee ogólnie o etiologii procesu zakaźnego na pewnym etapie rozwoju medycyny, a zatem o potrzebach praktyki klinicznej w tym okresie.
Charakter działania antybakteryjnego
Z farmakologicznego punktu widzenia i ze stanowiska racjonalnego wyboru leku do leczenia każdego konkretnego pacjenta uzasadniony jest podział cefalosporyn zgodnie z charakterem działania przeciwbakteryjnego (tabela 2) [I]. Wybrane 4 grupy leków.
Cefalosporyny pozajelitowe
Grupa 1 składa się z cefalosporyn o głównie wysokiej aktywności przeciwko ziarniakom Gram-dodatnim, w tym gronkowcom złocistym i koagulazo-ujemnym, paciorkowcom beta-hemolizującym grupy A, pneumokokom, znacznej części (do 80%) zielonych szczepów paciorkowców itp. Są to głównie preparaty pozajelitowe pierwszej generacji.
Paciorkowce z grupy B charakteryzują się niską wrażliwością na cefalosporyny z tej grupy, a paciorkowce z grup D i F są oporne. Preparaty pierwszej grupy są również łatwo niszczone przez beta-laktamazy bakterii Gram-ujemnych. W związku z tym są one praktycznie nieskuteczne w chorobach wywoływanych przez patogeny gram-ujemne, w tym bakterie hemophilus, moraxella catarralis, meningokoki itp.
Przeciwnie, cefalosporyny z drugiej grupy charakteryzują się raczej wysoką aktywnością wobec wymienionych powyżej drobnoustrojów gram-ujemnych, jak również przeciw bakteriom Gram-ujemnym z rodziny jelitowej: E. coli, Klebsiella spp., Proteus vulgaris i mirabilis, Enterobacter spp. Trzecia grupa cefalosporyn obejmuje antybiotyki, które mają podobne spektrum aktywności przeciwbakteryjnej do cefalosporyn drugiej grupy, ale mają także wyraźną aktywność przeciwsaponiczną, tj. mają działanie przeciwbakteryjne na bakterie Gram-ujemne nie fermentujące.
Grupa 4 składa się z cefalosporyn, które wykazują wysoką aktywność przeciwko beztlenowcom Gram-dodatnim i Gram-ujemnym, a także przeciwko ropie pylori, bakteriom Gram-ujemnym z rodziny Enterobacteriaceae i umiarkowanej aktywności przeciwko gronkowcom. Preparaty pierwszych 3 grup są szeroko stosowane w pediatrii, czwarta grupa cefalosporyn jest nadal ograniczona w pediatrii.
Zasady wyboru antybiotyków
Stosowanie antybiotyków w ogóle w pediatrii, aw szczególności w cefalosporynach, podlega wielu cechom dzieciństwa, z których najbardziej kardynalną cechą jest stała zmiana procesów fizjologicznych, która określa naturę farmakodynamiki i farmakokinetyki leków przeciwbakteryjnych. Wiek ciążowy i chronologiczny dziecka ma ogromny wpływ na wchłanianie, dystrybucję, metabolizm i wydalanie wszystkich leków, w tym leków przeciwbakteryjnych, bez wyjątku. Ponadto wiek ciążowy i chronologiczny określają spektrum patogenów procesu zakaźnego, od którego zależy wybór leku.
Jak wiadomo, zwyczajowo rozróżnia się kilka okresów dzieciństwa - noworodek (pierwsze 27 dni życia), klatki piersiowej (do 12 miesięcy włącznie), okres wczesnego dzieciństwa (do 3 lat włącznie), sam okres dzieciństwa (do 10 lat) i okres dojrzewania (do 18 lat).
Najbardziej intensywne zmiany w kształtowaniu funkcji najważniejszych narządów i układów, które zapewniają stałość wewnętrznego środowiska ciała spadają w pierwszych trzech latach życia. Co więcej, im młodsze dziecko, tym wyraźniejsze są te zmiany. Tak więc w pierwszym roku życia są one najbardziej widoczne w pierwszym miesiącu. A jeśli mówimy o okresie noworodkowym, to największe zmiany w homeostazie i aktywności funkcjonalnej narządów i układów obserwuje się w okresie wczesnej adaptacji noworodkowej, tj. w pierwszych 6 dniach życia.
Oczywiste jest, że ciało dziecka pierwszego dnia życia różni się funkcjonalnością od dziecka w wieku trzech i nawet siedmiu dni, a cechy funkcjonalne noworodka w pierwszym tygodniu życia będą się znacznie różnić od cech dziecka w wieku 1 miesiąca, a nawet więcej - od kilku miesięcy życia lub 15 lat. Wiek ciążowy również pozostawia swoje ślady: homeostatyczne funkcje narządów i układów wcześniaków w pierwszych miesiącach życia różnią się od pełnoletnich dzieci, a stopień wcześniactwa ma również znaczący wpływ na te różnice.
Spośród całej gamy stale zmieniających się procesów fizjologicznych w rosnącym i rozwijającym się ciele dziecka, największy wpływ na farmakokinetykę i farmakodynamikę leków przeciwbakteryjnych mają:
- charakter i intensywność wchłaniania leku, która jest ściśle związana z charakterystyką przewodu pokarmowego (przyjmowanego doustnie) oraz z cechami hemodynamiki i metabolizmu (przy podawaniu pozajelitowym);
- poziom aktywności układów enzymatycznych, który jest ściśle związany z wiekiem i stopniem dojrzałości;
- objętość płynu pozakomórkowego i stężenie białka w osoczu, które zależą również od wieku i stopnia dojrzałości ciążowej;
- dojrzałość funkcjonalna organów wydalających - nerki i wątroba.
Inną cechą jest to, że wczesne dzieciństwo to okres powstawania biocenozy jelitowej. Pierwsze 2-3 dni życia charakteryzują się niskim skażeniem mikrobiologicznym przewodu pokarmowego. W 3-5 dniu życia wzrasta stopień zanieczyszczenia mikrobiologicznego, prowadząc tlenowe gram-ujemne mikroorganizmy, które mogą być reprezentowane przez 6-12 lub więcej gatunków. W dniach 3-7 mnoży się bifidobakterie i bakterie kwasu mlekowego, które mają działanie hamujące na reprodukcję patogennej mikroflory warunkowej gram-ujemnej i gram-dodatniej. Tworzenie się normalnej biocenozy z powodu stopniowego wzrostu normalnej mikroflory tubylczej w jelicie i stopniowe przemieszczanie się przejściowo chorobotwórczych drobnoustrojów występuje najintensywniej w okresie noworodkowym, ale zwykle trwa co najmniej 3-4 miesiące.
Oczywiście mianowanie antybiotyków dzieciom pierwszego roku życia, zwłaszcza pierwszego trymestru, które mają bezpośredni wpływ na rodzimą mikroflorę jelitową (są to 2, 3 i 4 cefalosporyny), może zrujnować intymne procesy powstawania normalnej biocenozy. Konsekwencją tego jest powstawanie uporczywej dysbiocenozy z rozwojem niedoboru enzymatycznego, biegunki i zapalenia błony śluzowej jelit. Klinicznie, często objawia się tak zwaną „post-antybiotykową biegunką”, która opiera się na zapaleniu jelit spowodowanym przez tlenową lub beztlenową warunkowo chorobotwórczą mikroflorę. Możliwe są również wirusowe mikrobiologiczne lub wirusowe połączenia grzybów. W ciężkich przypadkach możliwe jest opracowanie najbardziej groźnego powikłania terapii przeciwbakteryjnej, rzekomobłoniastego zapalenia jelit.
Cefalosporyny mają znaczący wpływ na biocenozę jelitową, zwłaszcza w przypadku tych różnych preparatów o podwójnym szlaku wydalania (nerkowego i wątrobowego). Są to ceftriakson (rocephin, longacef) i cefoperazon (cefobid). Częstość występowania powikłań jelitowych z zastosowaniem cefoperazonu może osiągnąć 6-10%, a przy użyciu ceftriaksonu - 14-16, a nawet 18%, zwłaszcza u noworodków. Te same antybiotyki przyczyniają się do szybkiej proliferacji (reprodukcji) grzybów z rodzaju Candida. Oprócz cech przewodu pokarmowego, biotransformacja substancji leczniczych w dzieciństwie jest w znacznym stopniu uzależniona od właściwości metabolicznych rosnącego organizmu. W tym względzie ważną rolę odgrywa aktywność wątrobowej glukuronylotransferazy, która bierze udział w sprzęganiu wielu antybiotyków i poziomu wydalania cewkowego koniugatów leku. Wiadomo, że w pierwszych 7 dniach życia poziom glukuronylotransferazy jest zmniejszony, a wydalanie kanalikowe koniugatów jest niższe w ciągu pierwszych kilku miesięcy życia niż u dorosłych. Ponadto u wcześniaków te cechy homeostazy są bardziej wyraźne i dłuższe niż u noworodków urodzonych o czasie.
Należy zauważyć, że zaburzenia metaboliczne, które łatwo występują u małych dzieci z ciężkimi zakażeniami, takie jak niedotlenienie, kwasica, nagromadzenie toksyn, przyczyniają się do akumulacji leków. Są konkurentami na poziomie receptorów albuminy osocza i glukuronylotransferazy wątrobowej, a także enzymów odpowiedzialnych za transport cewek w kanalikach nerek. W ten sposób zwiększa się zawartość antybiotyków w organizmie dziecka, co może powodować lub zwiększać ich działanie toksyczne. Z drugiej strony wiele antybiotyków, w szczególności cefalosporyny I generacji, same mają zdolność hamowania tych enzymów, z którymi, na przykład, łączą rozwój żółtaczki i wzrost poziomu enzymów wątrobowych. Niektóre antybiotyki cefalosporynowe, w szczególności ceftriakson (rocephin, longacef), moksalaktam (moksam), w zwykłych dawkach terapeutycznych mogą, jeśli nie, wyprzeć (z powodu niższego powinowactwa do cząsteczki albuminy) bilirubiny z wiązania z albuminą lub co najmniej związać wolne receptory albuminy, najbardziej opóźnia wiązanie i usuwanie bilirubiny z tkanek. Powoduje również rozwój żółtaczki, aw okresie noworodkowym może powodować rozwój encefalopatii jądrowej.
U wcześniaków i wcześniaków niedojrzałych morfofunkcjonalnie, zwłaszcza u dzieci w pierwszym tygodniu życia, powyższe zmiany mogą być bardzo wyraźne, powodując wyraźną patologię. Jest to ułatwione przez niskie poziomy albuminy, niską aktywność glukuronylotransferazy wątrobowej, zwiększoną aktywność beta-glukuronidazy jelitowej, wyższą przepuszczalność bariery krew-mózg dla bilirubiny i wyższy poziom lizy erytrocytów (w wyniku czego powstają zwiększone ilości bilirubiny pośredniej). Wysokie stężenia (wyższe niż terapeutyczne) cefoperazonu (cefobid) mają podobny efekt.
Zdolność wiązania i stopień wiązania antybiotyku z białkami osocza, w szczególności z albuminą, ma również znaczący wpływ na transport antybiotyku do tkanek ciała, głównie do ogniska lub ognisk zapalenia. Niski poziom albuminy w osoczu krwi, charakterystyczny dla małych dzieci, zwłaszcza dla noworodków i wcześniaków, zmniejsza skuteczność takich leków. W szczególności dotyczy to również leku takiego jak ceftriakson. Tak więc nasze obserwacje i dane od zagranicznych badaczy wskazują na niską aktywność przeciwbakteryjną ceftriaksonu u noworodków z ropnym zapaleniem opon mózgowych (w naszych obserwacjach nie przekraczającą 50%). Podobny wzór można zaobserwować u dzieci z wrodzoną lub nabytą hipotrofią, a także u dzieci z ciężką biegunką.
Antybiotyki, działanie przeciwbakteryjne, które praktycznie niezależnie od poziomu białek osocza obejmują takie jak cefalosporyny (kefzol cefazolinę, cefamandol tsefamezin) (mandola, kefadol), cefotaksymu (Claforan), cefuroksym (Zinnat, zinatsef), ceftazydym (Fortum kefadim ). Oczywiste jest, że ich działanie antybiotykowe nie zmieni się w warunkach fizjologicznej lub patologicznej hipoproteinemii.
Ważnym czynnikiem determinującym cechy biotransformacji leków, w tym antybiotyków, jest objętość płynu pozakomórkowego. Wiadomo, że u dzieci jest znacznie więcej niż u dorosłych. Co więcej, im młodsze dziecko lub im mniej dojrzałe funkcjonalnie, tym więcej płynu pozakomórkowego zawiera tkanki jego ciała. Tak więc u noworodków płyn pozakomórkowy stanowi 45% masy ciała, czyli prawie połowę. Podczas pierwszych trzech miesięcy życia objętość płynu pozakomórkowego jest zmniejszona o prawie 1,5 raza. Następnie spadek objętości płynu pozakomórkowego występuje wolniej.
Większość leków jest początkowo rozprowadzana w płynie pozakomórkowym. A znacznie większa objętość dystrybucji charakterystyczna dla dzieci ma znaczący wpływ na farmakodynamikę leku. W szczególności czas osiągnięcia maksymalnego stężenia we krwi, tj. lek później ma działanie terapeutyczne.
Ściśle zależny od dystrybucji antybiotyków w organizmie dziecka jest taki problem, jak dojrzałość układów wydalniczych, a przede wszystkim nerek. Większość cefalosporyn jest wydalana głównie przez filtrację kłębuszkową. U noworodków współczynnik filtracji kłębuszkowej wynosi 1/20 - 1/30 wielkości osoby dorosłej, a to głównie z powodu oligonephronii związanej z wiekiem. Do roku wielkość filtracji kłębuszkowej sięga około 70-80% wielkości dorosłego człowieka i tylko w wieku 2-3 lat odpowiada wielkości dorosłego. Rozwój funkcji kanalikowych nerek jest nawet wolniejszy i może osiągnąć poziom typowy dla osoby dorosłej, tylko o 5-7 lat, a pod pewnymi względami nawet później.
Te cechy czynności nerek prowadzą do wydłużenia okresu półtrwania antybiotyków. Jest to najbardziej widoczne u dzieci w pierwszej połowie życia. Choroby, którym towarzyszą zaburzenia hemodynamiczne, które zmniejszają szybkość przesączania kłębuszkowego, przyczyniają się do jeszcze dłuższego wydalania leków, któremu może towarzyszyć działanie toksyczne. Stąd potrzeba stałego monitorowania funkcji nerek dziecka, przynajmniej pod względem dziennej diurezy i odpowiedniego dostosowania dawki. Jednakże doświadczenie pokazuje, że jeśli pomiar diurezy, chociaż nie zawsze, jest przeprowadzany, nie jest to brane pod uwagę podczas prowadzenia terapii przeciwbakteryjnej.
Należy zauważyć, że poprzedzająca, w szczególności, wewnątrzmaciczna patologia może znacząco wpływać na stan funkcjonalny nerek. Nasze obserwacje i dane literaturowe pokazały, że u dzieci poddawanych przewlekłemu niedotlenieniu wewnątrzmacicznemu występuje wyraźna niewydolność czynnościowa nerek z powodu niedojrzałości, bardziej znaczący stopień oligonefronii, późniejszy rozwój funkcji kanalikowych. W przypadku zakażenia wrodzonego, w niektórych przypadkach obserwuje się wrodzone śródmiąższowe zapalenie nerek, tj. Sytuacja, która sprawia, że wdrożenie nefrotoksycznego działania antybiotyków, takich jak cefalosporyny, jest bardzo, bardzo istotne.
Cefalosporyny mają oczywiście szerokie zastosowanie w pediatrii i mogą być stosowane zarówno ambulatoryjnie (doustnie), jak iw szpitalu w przypadku ciężkich chorób zakaźnych prowadzących do hospitalizacji chorych dzieci oraz w przypadkach zakażeń szpitalnych. Ale wszystko to określa potrzebę bardzo świadomego podejścia do wyboru tych leków w pediatrii. Przewaga wśród pacjentów z pierwszych trzech lat życia, zwłaszcza pierwszego roku życia, dzieci z obciążonym przedchorobowym tłem stawia szereg specjalnych wymagań wobec wyboru antybiotyku, oprócz uwzględnienia jego aktywności przeciwdrobnoustrojowej.
Po pierwsze, jest to wysoki poziom bezpieczeństwa. Po drugie, systematyczne działanie, jak często ciężka infekcja u dziecka, zwłaszcza pierwsze miesiące życia, prowadzi do rozwoju zapalenia opon mózgowych i / lub posocznicy. Po trzecie, najdelikatniejszy wpływ na normalną biocenozę błon śluzowych, zwłaszcza przewodu pokarmowego. I wreszcie, bezwarunkowa wiedza o spektrum przeciwdrobnoustrojowym i farmakodynamice leku.
Wskazania do stosowania cefalosporyn pozajelitowego Grupa 1, doustne cefalosporyny I WYTWARZANIE są zakażenia pozaszpitalne Streptococcus i gronkowce górnych dróg oddechowych i paciorkowce i stafilodsrmii u dzieci, jak i infekcji, które uzyskał spowodowane przez Escherichia coli i Klebsiella (ostre nieskomplikowane infekcje dróg moczowych).
W pediatrii stosowane są głównie cefalotyna (keflin) i cefazolina (kefzol, cefamezyna), które wykazały wysokie bezpieczeństwo. Cefazolina podawana w maksymalnych stężeniach przenika w wystarczających ilościach przez barierę krew-mózg w obecności zapalenia opon mózgowych i może być stosowana w leczeniu gronkowcowego (poza szpitalem) i paciorkowcowego (ropotwórczego i zielonego) zapalenia opon mózgowych u dzieci w pierwszych miesiącach życia. W przypadku pneumokokowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych skuteczność leku jest niska, a przy zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych wywołanym przez S. agalactiae (paciorkowce z grupy B) nie jest w ogóle skuteczna.
Cefalosporyny pozajelitowe drugiej grupy, doustne cefalosporyny II generacji są szeroko stosowane w leczeniu typowych ostrych chorób zakaźnych dolnych dróg oddechowych (zapalenie oskrzeli i zapalenie płuc), niepowikłanych i powikłanych zakażeń dróg moczowych, ostrych chorób jelit i ostrego zakażenia bakteryjnego OUN. Doustne cefalosporyny mogą być stosowane w warunkach ambulatoryjnych i szpitalnych, a pozajelitowe często w szpitalu.
Optymalnie, dwa preparaty pozajelitowe drugiej grupy, cefotaksym i ceftriakson, spełniają wymagania pediatrii. Ich spektrum działania przeciwdrobnoustrojowego jest bardzo podobne i obejmuje prawie wszystkie czynniki powodujące ciężkie choroby zakaźne nabyte w społeczności.
W szpitalu stosuje się cefalosporyny pozajelitowe trzeciej i czwartej grupy, ponieważ są one wskazane głównie w przypadku ciężkiej patologii zapalnej, głównie w zakażeniach szpitalnych. Spośród dość dużej liczby cefalosporyn tych grup tylko dwie z nich spełniają kryteria selekcji - ceftazydym i cefoperazon.
Cztery leki drugiej i trzeciej grupy (cefotaksym, ceftriakson, ceftazydym i cefoperazon) wywierają działanie ogólnoustrojowe i przechodzą przez barierę krew-mózg. Ponadto, w warunkach zapalenia opon mózgowych, ich zdolność do przenikania do płynu mózgowo-rdzeniowego i tkanki mózgowej jest w przybliżeniu taka sama, chociaż poza stanem zapalnym jest nieco inna.
Wyraźniejsze różnice pod względem farmakokinetyki i farmakodynamiki tych leków. Po pierwsze, długi okres eliminacji ceftriaksonu pozwala na wejście do niego raz dziennie. Cefoperazon i ceftazydym podaje się co najmniej 2 razy dziennie, a cefotaksym zaleca się wprowadzić trzy razy.
Ceftriakson i cefoperazon są wydalane z organizmu na dwa sposoby: z moczem iz żółcią. To sprawia, że są one bardzo skuteczne w zakażeniach dróg żółciowych, przewodu pokarmowego, narządów jamy brzusznej i znacznie bezpieczniej w patologii nerek, zwłaszcza w warunkach zmniejszonej zdolności filtracyjnej nerek. Z drugiej strony, ta sama cecha wydalania leków prowadzi do znacznie bardziej wyraźnego negatywnego wpływu na normalną biocenozę jelit. Dlatego stosowaniu ceftriaksonu i cefoperazonu towarzyszy częstsze i bardziej klinicznie bardziej nasilone jelitowe działanie niepożądane w postaci biegunki.
Cefotaksym i ceftazydym również niekorzystnie wpływają na biocenozę, dlatego ich stosowaniu może towarzyszyć rozwój biegunki. Częstotliwość tego efektu ubocznego nie przekracza jednak 6-8% obserwacji. Leki te są prawie pozbawione działania hepatotoksycznego i dlatego są bezpieczniejsze w przypadku stosowania u noworodków, przedwczesnych pierwszych trzech miesięcy życia, pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Ze względu na nerkową drogę wydalania z organizmu, mają większą skuteczność w zakażeniu dróg moczowych, jeśli nie ma objawów niewydolności nerek.
Dane te ponownie pokazują potrzebę świadomego, kompetentnego i zróżnicowanego stosowania cefalosporyn w pediatrii.
1. Yu.B. Biełousow, V. Omelyanovsky - // Farmakologia kliniczna chorób układu oddechowego / / M. 1996, s.32-53.