Antybiotyki cefalosporynowe: nazwy preparatów cefalosporynowych

Antybiotyki cefalosporynowe są bardzo skutecznymi lekami. Otworzyli je w połowie ubiegłego wieku, ale w ostatnich latach opracowano nowe narzędzia. Istnieje już pięć generacji takich antybiotyków. Najczęściej są to cefalosporyny w postaci tabletek, które doskonale sprawdzają się przy różnych infekcjach i mogą być dobrze tolerowane nawet przez małe dzieci. Są łatwe w użyciu, a lekarze często przepisują je do leczenia chorób zakaźnych.

Historia pojawienia się cefalosporyn

W latach 40. ubiegłego wieku włoski naukowiec Brodzu, który badał czynniki wywołujące dur brzuszny, okazał się mieć grzyba o działaniu przeciwbakteryjnym. Stwierdzono, że jest dość skuteczny przeciwko bakteriom Gram-dodatnim i Gram-ujemnym. Później naukowcy wyizolowali substancję z tego grzyba, zwaną cefalosporyną, na podstawie której powstały leki przeciwbakteryjne, połączone w grupę cefalosporyn. Ze względu na ich odporność na penicylinazę, były one stosowane w przypadkach, w których penicylina wykazywała nieskuteczność. Cefalorydyna była pierwszym lekiem z antybiotykami cefalosporynowymi.

Do tej pory istnieje już pięć generacji cefalosporyn, które połączyły ponad 50 leków. Ponadto stworzono półsyntetyczne leki, które są bardziej stabilne i mają szerokie spektrum działania.

Działanie antybiotyków cefalosporynowych

Działanie przeciwbakteryjne cefalosporyn tłumaczy się ich zdolnością do niszczenia enzymów, które tworzą podstawę błony komórkowej bakterii. Są aktywne tylko przeciwko mikroorganizmom, które rosną i rozmnażają się.

Pierwsza i druga generacja leków wykazały skuteczność przeciwko infekcjom paciorkowcowym i gronkowcowym, ale zostały zniszczone przez działanie beta-laktamazy wytwarzanej przez bakterie Gram-ujemne. Najnowsze generacje antybiotyków cefalosporynowych okazały się bardziej odporne i stosowane w różnych zakażeniach, ale wykazały ich nieskuteczność wobec paciorkowców i gronkowców.

Klasyfikacja

Cefalosporyny dzieli się na grupy według różnych kryteriów: skuteczność, spektrum działania, sposób podawania. Jednak najbardziej powszechna klasyfikacja jest rozważana przez pokolenia. Rozważmy bardziej szczegółowo listę leków z serii cefalosporyn i ich cel.

Leki pierwszej generacji

Najpopularniejszym lekiem jest cefazolina, która jest stosowana przeciwko gronkowcom, paciorkowcom i gonokokom. Dostaje się do dotkniętego chorobą miejsca za pomocą podawania pozajelitowego, a najwyższe stężenie substancji czynnej osiąga się w przypadku, jeśli wprowadzisz lek trzy razy dziennie. Wskazania do stosowania cefazoliny to negatywne działanie gronkowców i paciorkowców na stawy, tkanki miękkie, skórę, kości.

Należy zwrócić uwagę na fakt, że stosunkowo niedawno lek ten był szeroko stosowany w leczeniu wielu chorób zakaźnych. Jednak wraz z pojawieniem się nowocześniejszych leków trzeciej - czwartej generacji, nie był już przepisywany do leczenia infekcji wewnątrzbrzusznych.

Przygotowania 2 pokolenia

Antybiotyki cefalosporynowe drugiej generacji charakteryzują się zwiększoną aktywnością przeciwko bakteriom Gram-ujemnym. Leki takie jak Zinatsef, Kimacef są aktywne przeciwko:

• zakażenia wywołane przez gronkowce i paciorkowce;
• bakterie Gram-ujemne.

Cefuroksym jest lekiem, który nie działa przeciw morganelli, Pseudomonas aeruginosa, większości beztlenowych mikroorganizmów i opatrzności. W wyniku podawania pozajelitowego penetruje on większość tkanek i narządów, dzięki czemu antybiotyk jest stosowany w leczeniu chorób zapalnych opony twardej.

Zawieszenie Tseklor wyznaczone nawet dla dzieci i różni się przyjemnym smakiem. Lek może być wytwarzany w postaci tabletek, suchego syropu i kapsułek.

Preparaty cefalosporyn drugiej generacji są przepisywane w następujących przypadkach:

• zaostrzenie zapalenia ucha środkowego i zapalenia zatok;
• leczenie stanów pooperacyjnych;
• przewlekłe zapalenie oskrzeli w postaci zaostrzenia, pojawienie się pozaszpitalnego zapalenia płuc;
• zakażenie kości, stawów, skóry.

Leki trzeciej generacji

Początkowo cefalosporyny trzeciej generacji były stosowane w warunkach szpitalnych do leczenia ciężkich chorób zakaźnych. Obecnie leki te są stosowane w przychodni z powodu zwiększonego wzrostu oporności patogenów na antybiotyki. Przygotowania trzeciej generacji są zalecane w następujących przypadkach:

• gatunki pozajelitowe stosuje się do ciężkich zmian zakaźnych i zidentyfikowanych infekcji mieszanych;
• fundusze na użytek wewnętrzny są wykorzystywane do pozbycia się umiarkowanego zakażenia szpitalnego.

Cefiksym i Ceftibuten, przeznaczone do użytku wewnętrznego, są stosowane w leczeniu rzeżączki, shigellozy i zaostrzeń przewlekłego zapalenia oskrzeli.

Cefatoksym, który jest stosowany pozajelitowo, pomaga w następujących przypadkach:

• ostre i przewlekłe zapalenie zatok;
• infekcja jelitowa;
• bakteryjne zapalenie opon mózgowych;
• sepsa;
• infekcje miednicy i jamy brzusznej;
• poważne uszkodzenie skóry, stawów, tkanek miękkich, kości;
• jako kompleksowa terapia rzeżączki.

Lek wyróżnia się wysokim stopniem penetracji do narządów i tkanek, w tym bariery krew-mózg. Cefatoksym można stosować w leczeniu noworodków, jeśli rozwiną się one w zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych, i łączy się je z ampicylinami.

Leki czwartej generacji

Antybiotyki z tej grupy pojawiły się całkiem niedawno. Takie leki są wykonane tylko w formie zastrzyków, ponieważ w tym przypadku mają lepszy wpływ na organizm. Cefalosporyny czwartej generacji w tabletkach nie są uwalniane, ponieważ leki te mają specjalną strukturę molekularną, dzięki czemu składniki aktywne nie są w stanie przenikać do struktur komórkowych błony śluzowej jelit.

Preparaty czwartej generacji mają zwiększoną odporność i wykazują większą skuteczność przeciwko takim patogennym zakażeniom jak enterokoki, ziarniaki Gram-dodatnie, Pseudomonas aeruginosa, enterobakterie.

Antybiotyki pozajelitowe są przepisywane w celu leczenia:

• szpitalne zapalenie płuc;
• infekcje tkanek miękkich, skóry, kości, stawów;
• infekcje miednicy i jamy brzusznej;
• gorączka neutropeniczna;
• sepsa.

Jednym z leków czwartej generacji jest Imipenem, ale powinieneś być świadomy, że pałeczki pyocyjanowe są w stanie szybko rozwinąć odporność na tę substancję. Ten antybiotyk jest stosowany do podawania domięśniowego i dożylnego.

Następujący lek to Meronem, o charakterystyce podobnej do Imipenem i ma takie właściwości:

• wysoka aktywność przeciwko bakteriom Gram-ujemnym;
• niska aktywność przeciwko zakażeniom paciorkowcowym i gronkowcom;
• brak działania przeciwdrgawkowego;
• stosowany do wlewu dożylnego lub wlewu kroplowego, ale warto powstrzymać się od podawania domięśniowego.

Lek Azaktam ma działanie bakteriobójcze, ale jego stosowanie powoduje następujące reakcje uboczne:

• powstawanie zakrzepowego zapalenia żył i po prostu zapalenie żył;
• żółtaczka, zapalenie wątroby;
• zaburzenia dyspeptyczne;
• reakcje neurotoksyczne.

Leki piątej generacji

Cefalosporyny piątej generacji mają działanie bakteriobójcze, przyczyniając się do zniszczenia ścian patogenów. Takie antybiotyki są aktywne przeciwko mikroorganizmom, które rozwinęły oporność na cefalosporyny trzeciej generacji i leki z grupy aminoglikozydów.

Zinforo - lek ten jest stosowany w leczeniu pozaszpitalnego zapalenia płuc, powikłanego zakażeniami tkanek miękkich i skóry. Jego działania niepożądane to ból głowy, biegunka, świąd, nudności. Należy zachować ostrożność u pacjentów Zinforo z zespołem drgawkowym.

Zefter - ten lek jest produkowany w postaci proszku, z którego przygotowuje się roztwór do infuzji. Jest przepisywany do leczenia przydatków i skomplikowanych infekcji skóry, a także w zakażeniu stopy cukrzycowej. Przed użyciem proszek należy rozpuścić w roztworze glukozy, soli fizjologicznej lub wodzie do wstrzykiwań.

Preparaty piątej generacji są aktywne przeciwko Staphylococcus aureus i wykazują znacznie szersze spektrum aktywności farmakologicznej niż poprzednie generacje antybiotyków cefalosporynowych.

Tak więc cefalosporyny są dość dużą grupą leków przeciwbakteryjnych stosowanych w leczeniu chorób u dorosłych i dzieci. Leki z tej grupy są bardzo popularne ze względu na ich niską toksyczność, skuteczność i wygodną formę stosowania. Istnieje pięć generacji cefalosporyn, z których każda różni się spektrum działania.

Antybiotyki cefalosporynowe, lista leków

Wysłany przez: admin in Doctor Aibolit 08.01.2019 Możliwość komentowania Antybiotyki cefalosporynowe, lista leków jest wyłączona 4 Wyświetlenia

Przegląd cefalosporyn z grupy antybiotyków z nazwami leków

Jedną z najczęstszych klas leków przeciwbakteryjnych są cefalosporyny. Dzięki mechanizmowi działania są inhibitorami syntezy ściany komórkowej i mają silne działanie bakteriobójcze. Wraz z penicylinami, karbapenemami i monobaktamami tworzą grupę antybiotyków beta-laktamowych.

Klasyfikacja i nazwy antybiotyków cefalosporynowych

Lista leków dla wygody przedstawiona jest przez pięć grup pokoleń.

Pozajelitowe lub domięśniowe (dalsze w / m):

• Cefazolina ® (Kefzol ®, sól sodowa cefazoliny ®, Cefamezin ®, Lysolin ®, Orizolin ®, Natsef ®, Totacef ®).

Ustne, tj. formy do stosowania doustnego, w tabletkach lub w postaci zawiesin (dalsze trans.):

• Cefuroxime ® (Zinatsef ®, Axetin ®, Ketocef ®, Cefurus ®, Cefuroxime sodu ®).
• Cefoksytyna (Cefoxitin Sodium ®, Anaerotsef ®, Mefoxin ®).
• Cefotetan ® (Cefotetan ®).

Po czwarte

Stopień wrażliwości flory

Poniższa tabela pokazuje skuteczność cefalosporyn w stosunku do znanych bakterii od - (odporność mikroorganizmów na działanie leku) do ++++ (maksymalny efekt).

Obowiązują tylko Cefoxitin ® i Cefotetan ® *.

* Antybiotyki z grupy cefalosporyn, nazwy (z aktywnością beztlenową): Mefoksyna ®, Anaerotsef ®, Cefotetan ® + wszystkie z trzeciej, czwartej i piątej generacji.

W 1945 roku włoski profesor Giuseppe Brotsu, badając zdolność samooczyszczania ścieków, wyizolował szczep grzyba zdolny do wytwarzania substancji, które hamują wzrost i reprodukcję flory Gram-dodatniej i Gram-ujemnej. Podczas dalszych badań lek z kultury Cephalosporium acremonium został przetestowany na pacjentach z ciężkimi postaciami duru brzusznego, co doprowadziło do szybkiej dodatniej dynamiki choroby i szybkiego powrotu do zdrowia pacjentów.

Pierwszy antybiotyk cefalosporynowy, cephalotin®, został stworzony w 1964 r. Przez amerykańską kampanię farmaceutyczną Eli Lilly.

Źródłem preparatu była cefalosporyna C®, naturalny producent grzybów pleśniowych i źródło kwasu 7-aminocefalosporanowego. W praktyce medycznej stosuje się półsyntetyczne antybiotyki, otrzymywane przez acylowanie grupy aminowej 7-ACC.

W 1971 r. Zsyntetyzowano cefazolinę, która stała się głównym lekiem przeciwbakteryjnym przez całą dekadę.

Cefuroxime ®, uzyskany w 1977 r., Stał się pierwszym lekiem i przodkiem drugiej generacji. Najczęściej stosowany antybiotyk w praktyce medycznej, ceftriaxone ®, został stworzony w 1982 roku, jest aktywnie stosowany i nie rezygnuje ze swojej pozycji do dziś.

Pomimo obecności podobieństwa w strukturze z penicylinami, co determinuje podobny mechanizm działania przeciwbakteryjnego i obecności alergii krzyżowych, cefalosporyny mają szeroki zakres wpływu na florę patogenną, wysoką odporność na beta-laktamazę (enzymy bakteryjne, które niszczą strukturę środka przeciwdrobnoustrojowego w cyklu beta-laktamowym).

Synteza tych enzymów powoduje naturalną odporność mikroorganizmów na penicyliny i cefalosporyny.

Ogólne cechy i farmakokinetyka cefalosporyn

Wszystkie leki w tej klasie są różne:

• działanie bakteriobójcze na patogeny;
• łatwa tolerancja i stosunkowo niska częstość występowania działań niepożądanych w porównaniu z innymi środkami przeciwbakteryjnymi;
• obecność reakcji alergicznych krzyżowych z innymi beta-laktamami;
• wysoki synergizm z aminoglikozydami;
• minimalne zakłócenie mikroflory jelitowej.

Zaletą cefalosporyn można również przypisać dobrej biodostępności. Antybiotyki cefalosporynowe w tabletkach mają wysoki stopień strawności w przewodzie pokarmowym. Wchłanianie leków zwiększa się po spożyciu w trakcie lub bezpośrednio po posiłku (wyjątkiem jest cefaklor ®). Cefalosporyny pozajelitowe są skuteczne zarówno w IV, jak i IM. Mają wysoki wskaźnik dystrybucji w tkankach i narządach wewnętrznych. Maksymalne stężenia leku powstają w strukturach płuc, nerek i wątroby.

Wysoki poziom leku w żółci zapewnia ceftriaxone ® i cefoperazon ®. Obecność podwójnego szlaku wydalania (wątroba i nerki) umożliwia skuteczne ich stosowanie u pacjentów z ostrą lub przewlekłą niewydolnością nerek.

Cefotaxime ®, cefepim ®, ceftazidime ® i ceftriaxone ® są w stanie przenikać przez barierę krew-mózg, tworząc klinicznie istotne poziomy w płynie mózgowo-rdzeniowym i są przepisywane do zapalenia wyściółki mózgu.

Oporność patogenu na terapię antybiotykową

Leki o bakteriobójczym mechanizmie działania są maksymalnie aktywne przeciwko organizmom, które są w fazie wzrostu i reprodukcji. Ponieważ ściana organizmu drobnoustroju jest tworzona przez peptydoglikan o wysokim stopniu polimeru, działają one na poziomie syntezy jego monomerów i zakłócają syntezę poprzecznych mostków polipeptydowych. Jednak ze względu na biologiczną specyficzność patogenu, różne, nowe struktury i metody funkcjonowania mogą pojawić się między różnymi gatunkami i klasami.

Mykoplazma i pierwotniaki nie zawierają muszli, a niektóre gatunki grzybów zawierają ścianę chitynową. Ze względu na tę specyficzną strukturę wymienione grupy patogenów nie są wrażliwe na działanie beta-laktamów.

Naturalna odporność prawdziwych wirusów na środki przeciwdrobnoustrojowe jest spowodowana brakiem celu molekularnego (ściany, błony) dla ich działania.

Oprócz naturalnych, ze względu na cechy morfofizjologiczne gatunku, można uzyskać odporność.

Najważniejszym powodem powstawania tolerancji jest irracjonalna antybiotykoterapia.

Chaotyczne, nieuzasadnione samookreślenie leków, częste anulowanie z przejściem na inny lek, stosowanie jednego leku na krótkie okresy czasu, zakłócanie i zaniżanie zalecanych dawek, a także przedwczesne anulowanie antybiotyku - prowadzą do mutacji i pojawienia się opornych szczepów, które nie reagują na klasyczne wzory leczenie.

Badania kliniczne wykazały, że długie okresy między wyznaczeniem antybiotyku całkowicie przywracają wrażliwość bakterii na jej działanie.

Wybór mutacji

• Szybka odporność, typ streptomycyny. Opracowany na makrolidach, ryfampicynie ®, kwasie nalidyksowym.
• Powolne, w typie penicyliny. Specyficzne dla cefalosporyn, penicylin, tetracyklin, sulfonamidów, aminoglikozydów.

Bakterie wytwarzają enzymy, które inaktywują leki chemioterapeutyczne. Synteza mikroorganizmów, beta-laktamaza niszczy strukturę leku, powodując odporność na penicyliny (częściej) i cefalosporyny (rzadziej).

Najczęściej opór jest charakterystyczny dla:

Pierwsza generacja

Obecnie stosowany w praktyce chirurgicznej w celu zapobiegania powikłaniom operacyjnym i pooperacyjnym. Jest stosowany w procesach zapalnych skóry i tkanek miękkich.

Nieskuteczny w uszkodzeniach dróg moczowych i górnych dróg oddechowych. Stosowany w leczeniu paciorkowcowego zapalenia migdałków i gardła. Mają dobrą biodostępność, ale nie tworzą wysokich, klinicznie istotnych stężeń we krwi i narządach wewnętrznych.

Skutecznie u pacjentów z pozaszpitalnym zapaleniem płuc, dobrze połączone z makrolidami. Są dobrą alternatywą dla penicylin hamujących.

1. Zalecany w leczeniu zapalenia ucha środkowego i ostrego zapalenia zatok.
2. Nie stosowany w przypadku uszkodzeń układu nerwowego i opon mózgowych.
3. Stosuje się go w przedoperacyjnej profilaktyce antybiotykowej oraz w osłonie leków do interwencji chirurgicznej.
4. Przypisany do łagodnych chorób zapalnych skóry i tkanek miękkich.
5. Zawarte w kompleksowym leczeniu infekcji dróg moczowych.

Często stosuje się terapię etapową z podawaniem pozajelitowego sodu cefuroksymu, a następnie doustną dawką aksetylu cefuroksymu.

Nie przypisany do ostrego zapalenia ucha środkowego ze względu na niskie stężenie w środowisku płynnym. ucho. Skuteczny w leczeniu procesów zakaźnych i zapalnych kości i stawów.

Dobrze przezwyciężyć barierę krew-mózg, może być stosowany do zapalnych, bakteryjnych uszkodzeń układu nerwowego.

Są lekami z wyboru w leczeniu pacjentów z niewydolnością nerek. Wydalany przez nerki i wątrobę. Zmiana i dostosowanie dawki jest konieczne tylko w przypadku niewydolności nerek i wątroby.

Cefoperazon ® praktycznie nie pokonuje bariery krew-mózg, dlatego nie jest stosowany w zapaleniu opon mózgowych.

Jest jedynym inhibitorem cefalosporyną.

Składa się z połączenia cefoperazonu ® z sulbaktamem, inhibitorem beta-laktamazy.

Skuteczny w procesach beztlenowych, może być przepisywany jako jednoskładnikowe leczenie chorób zapalnych miednicy i jamy brzusznej. Ponadto jest aktywnie stosowany w poważnych infekcjach szpitalnych, niezależnie od lokalizacji.

Antybiotyki cefalosporynowe są dobrze połączone z metronidazolem ® w leczeniu infekcji wewnątrzbrzusznych i miednicy. Są lekami z wyboru dla ciężkich, skomplikowanych inf. dróg moczowych. Stosowany do sepsy, zakaźnych uszkodzeń tkanki kostnej, skóry i tłuszczu podskórnego.

Wyznaczony z gorączką neutropeniczną.

Obejmuje całe spektrum czwartej aktywności i działa na florę oporną na penicylinę i MRSA.

• poniżej 18 lat;
• u pacjentów z napadami drgawkowymi w wywiadzie, padaczką i niewydolnością nerek.

Ceftobiprol ® (Zeftera ®) jest najskuteczniejszym sposobem leczenia infekcji stopy cukrzycowej.

Dawkowanie i częstotliwość korzystania z głównych przedstawicieli grupy

Używane we wprowadzeniu / w i we / m.

W celach profilaktycznych przepisuje się 1-2 g na godzinę przed rozpoczęciem operacji.

Gdy zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych do 16 g na sześć wstrzykuje.

W przypadku rzeżączki wyznacz 0,5 g domięśniowo, raz.

Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych - 100 za 2 p.

Nie więcej niż 4,0 g dziennie.

Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych - 2 g co dwanaście godzin.

Rzeżączka - 0,25 g raz.

Z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych 0,2 g na dwa wstrzyknięcia.

Jakie antybiotyki są cefalosporynami do stosowania doustnego?

W leczeniu zapalenia ucha środkowego dawkę zwiększa się o 40 w dwóch dawkach.

1. Powołanie leków zobojętniających znacznie zmniejsza skuteczność terapii antybiotykowej.
2. Nie zaleca się łączenia cefalosporyn z lekami przeciwzakrzepowymi i przeciwpłytkowymi, środkami trombolitycznymi - zwiększa to ryzyko krwawienia z jelit.
3. Nie łączy się z diuretykami pętlowymi, ze względu na ryzyko działania nefrotoksycznego.
4. Cefoperazon ma wysokie ryzyko działania przypominającego disulfiram podczas picia alkoholu. Przechowywane do kilku dni po całkowitym zniesieniu leku. Może powodować hipoprotrombinemię.

Z reguły są one dobrze tolerowane przez pacjentów, jednak należy wziąć pod uwagę wysoką częstotliwość reakcji alergicznych krzyżowych z penicylinami.

Najczęstsze zaburzenia dyspeptyczne, rzadko - rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego.

Możliwe: dysbioza jelit, kandydoza jamy ustnej i pochwy, przejściowy wzrost aktywności aminotransferaz wątrobowych, reakcje hematologiczne (hipoprotrombinemia, eozynofilia, leuko- i neutropenia).

Wraz z wprowadzeniem Zeftera możliwy rozwój zapalenia żył, perwersji smakowej, występowania reakcji alergicznych: obrzęk naczynioruchowy, wstrząs anafilaktyczny, reakcje oskrzeli, rozwój choroby posurowiczej, pojawienie się rumienia wielopostaciowego.

Rzadziej może wystąpić niedokrwistość hemolityczna.

Ceftriaxone ® nie jest przepisywany noworodkowi ze względu na wysokie ryzyko wystąpienia żółtaczki jądrowej (z powodu wyparcia bilirubiny z związku z albuminą osocza) i nie jest wskazany u pacjentów z zakażeniami dróg żółciowych.

Cefalosporyny 1-4 pokoleń są stosowane w leczeniu kobiet w okresie ciąży, bez ograniczeń i ryzyka działania teratogennego.

Piąta przydzielana jest w przypadkach, w których pozytywny wpływ na matkę jest wyższy niż możliwe ryzyko dla nienarodzonego dziecka. Niewiele przenika do mleka matki, ale spotkanie w okresie laktacji może powodować dysbakteriozę błony śluzowej jamy ustnej i jelit u dziecka. Nie zaleca się również stosowania piątej generacji Cefixime ®, Ceftibuten ®.

U noworodków zalecane są wyższe dawki ze względu na opóźnione wydalanie nerkowe. Ważne jest, aby pamiętać, że Cefipim ® jest dozwolony tylko od dwóch miesięcy życia, a Cefixime ® od sześciu miesięcy.

Pacjenci w podeszłym wieku powinni być dostosowani dawkami, w oparciu o wyniki badania czynności nerek i analizy biochemicznej krwi. Wynika to z opóźnienia wieku w wydalaniu cefalosporyn.

W przypadku patologii wątroby konieczne jest zmniejszenie stosowanych dawek i monitorowanie testów wątrobowych (ALAT, ASAT, test tymolowy, poziom bilirubiny całkowitej, bezpośredniej i pośredniej).

Na naszej stronie możesz zapoznać się z większością grup antybiotyków, kompletnymi listami leków, klasyfikacjami, historią i innymi ważnymi informacjami. Aby to zrobić, utwórz sekcję „Klasyfikacja” w górnym menu witryny.

Różnorodność antybiotyków cefalosporynowych: wszystko, co musisz wiedzieć o tej grupie leków

Antybiotyki cefalosporynowe prowadzą do przepisywania leków w szpitalach. Około 85% wszystkich antybiotyków to cefalosporyny. Ich szeroki rozkład wynika z szerokiego zakresu działania, niskiego prawdopodobieństwa efektów toksycznych, wysokiej skuteczności i dobrej tolerancji przez pacjentów. Środki te są bakteriobójcze i działają na bakterie, hamując syntezę ściany komórkowej i niszcząc ją, co zapewnia szybkie działanie antybiotyku cefalosporynowego, a pacjentowi szybkie wyzdrowienie.

Cefalosporyny zostały odkryte w pierwszej połowie ubiegłego wieku przez włoskiego lekarza Brodsu, a pierwsi przedstawiciele tych antybiotyków zostali wyizolowani z grzyba. Pierwsze cefalosporyny należały wyłącznie do preparatów pochodzenia naturalnego, a do ich produkcji uprawiali grzyby, z których uzyskali substancję antybakteryjną. Do tej pory grupa ta obejmuje leki półsyntetyczne, które są bardziej stabilnymi związkami w odniesieniu do kompozycji czysto organicznej.

Leki antybiotykowe z grupy cefalosporyn obejmują obecnie 5 generacji leków. Mają różne warianty związków i różne właściwości, w tym wykazując skuteczność przeciwko bakteriom różnych gatunków.

Zaletę leków cefalosporynowych uważa się za skuteczną przeciwko szerokiej gamie czynników zakaźnych. W szczególności leki z tej grupy są stosowane w przypadkach, gdy preparaty penicylin były bezsilne. Ponadto cefalosporyny istnieją w różnych postaciach dawkowania - leki pierwszej generacji są produkowane w postaci tabletek, a najnowsze umożliwiają podawanie pozajelitowe leku, tj. bezpośrednio do ludzkiego układu krążenia, co znacznie zwiększa prędkość leku.

Wady cefalosporyn można uznać za dość wysokie prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych (różne badania wykazują do 11% przypadków), jak również niezdolność do stosowania leku przeciwko enterokokom i listerii. Ponadto, podobnie jak inne antybiotyki, cefalosporyny mogą mieć działanie toksyczne w postaci zaburzeń dyspeptycznych (innymi słowy, dysbakteriozy) i reakcji hematologicznych.

Cefalosporyny I generacji

Antybiotyki cefalosporynowe pierwszej generacji charakteryzują się stosunkowo wąskim spektrum działania, w szczególności - niską skutecznością wobec bakterii Gram-ujemnych. Najczęściej leki te są stosowane w niepowikłanych chorobach tkanki łącznej i powłokowej (skóry, kości, stawów, błony śluzowej dróg oddechowych) spowodowanych przez takie grupy bakterii jak paciorkowce i gronkowce. Jednakże leki te są nieskuteczne przeciwko zapaleniu ucha i zatok z powodu słabej przepuszczalności tkanek tych narządów.

Lista leków pierwszej generacji w tej serii składa się z substancji do podawania domięśniowego (Cefazolin), a także tabletek, których nazwy brzmią jak Cefaleksyna i Cefadroksyl. Metoda przyjmowania antybiotyków może się różnić w zależności od konkretnego przypadku choroby: umiejscowienia ogniska zakaźnego, stanu jelitowego pacjenta, zdolności do wstrzykiwania itp. Decyzja o wyznaczeniu konkretnej postaci leku powoduje, że lekarz prowadzący.

Cefalosporyny drugiej generacji

Następujące leki z serii cefalosporyn mają silniejszy wpływ na gatunki bakterii Gram-ujemnych w porównaniu z pierwszym pokoleniem, ale są nieco gorsze pod względem skuteczności przeciwko bakteriom Gram-dodatnim. Ponadto leki drugiej generacji są skuteczne przeciwko patogenom beztlenowym.

Ta grupa preparatów cefalosporyn jest przepisywana na choroby dróg moczowych, skóry, kości, stawów, a także jest stosowana w leczeniu chorób układu oddechowego - zapalenia płuc, oskrzeli, zapalenia migdałków, zapalenia gardła itp. Podobnie jak jego poprzednicy, leki są nieskuteczne w leczeniu infekcji zatok czaszki. Jednak mogą być stosowane w leczeniu zapalenia opon mózgowych, ponieważ są w stanie przeniknąć przez barierę krew-mózg.

Druga generacja antybiotyków cefalosporynowych obejmuje roztwory do podawania pozajelitowego - cefopetan, cefoksytynę i cefuroksym, a także antybiotyki w tabletkach - cefaklor i cefuroksym Axetil. Należy zauważyć, że spośród wymienionych leków cefoksytyna i cefotetan mają najszersze spektrum działania, z powodu których są one przepisywane częściej.

Cefalosporyny III generacji

Ta generacja antybiotyków cefalosporynowych jest jedną z najliczniejszych pod względem liczby nazw. W porównaniu z wcześniejszymi pokoleniami wyróżniają się skuteczniejszą penetracją do tkanek i dobrymi parametrami farmakokinetycznymi, dzięki czemu zwiększa się możliwość stosowania tych leków. Ponadto leki te uzyskały skuteczność przeciwko Pseudomonas aeruginosa i enterobakteriom. Jednak ich wadą w porównaniu z drugą generacją jest utrata wydajności w stosunku do jednego z typów beztlenowców.

Początkowo antybiotyki tego pokolenia były stosowane wyłącznie w szpitalu do leczenia ciężkich zakażeń, jednak do tej pory rozprzestrzeniły się bakterie, które stały się oporne na lek, a zatem cefalosporyny III generacji są przepisywane do leczenia ambulatoryjnego. Z reguły postacie tabletek stosuje się do leczenia umiarkowanych infekcji w warunkach ambulatoryjnych, a roztwory do podawania pozajelitowego stosuje się w chorobach o ciężkim przebiegu w warunkach szpitalnych.

Najczęściej trzecią generację cefalosporyn przepisuje się na rzeżączkę, przewlekłe zapalenie oskrzeli, infekcje dróg moczowych i shigellozę. Trzecia generacja antybiotyków cefalosporynowych obejmuje leki takie jak Cefotaksym, Cefoperazon, Ceftriakson, Cefoperazon, które są dostępne w postaci roztworów do wstrzykiwań. Istnieją również substancje do stosowania doustnego: Cefibuten, Cefditoren, Cefpodoksym i Cefiksym.

Cefalosporyny IV generacji

Seria cefalosporyn obejmuje również leki czwartej generacji. Lista leków w nim zawartych jest niewielka - obejmuje substancje do podawania pozajelitowego Cefepimu i Cefpirimu. Dzięki tym antybiotykom możliwe jest bardziej skuteczne leczenie infekcji opon mózgowo-rdzeniowych w ramach złożonej terapii, ponieważ Cefalosporyny czwartej generacji nie mają skutków ubocznych w postaci działania przeciwdrgawkowego.

Preparaty czwartej generacji wyróżniają się zwiększoną skutecznością przeciwko bakteriom Gram-ujemnym, jednak nie są tak skuteczne przeciwko patogenom Gram-dodatnim, jak ich poprzednicy. Leki są skuteczne przeciwko bakteriom beztlenowym, z wyjątkiem B.fragilis.

Pomimo poprawy w działaniu antybiotyków, w tej generacji nadal nie można pozbyć się wad poprzednich leków. Na przykład skutki uboczne czwartego pokolenia to ciężkie toksyczne działanie na wątrobę, które może spowodować żółtaczkę lub zapalenie wątroby wywołane lekami, prawdopodobieństwo zaburzeń dyspeptycznych i efekt neurotoksyczny, co może prowadzić do negatywnych konsekwencji dla układu nerwowego pacjenta.

Cefalosporyny V generacji

Seria cefalosporyn szczyci się najnowszymi lekami piątej generacji, które po raz pierwszy uzyskały skuteczność przeciwko MRSA lub opornym na metycylinę Staphylococcus aureus, bakterii uznanej za niezwykle trudną do opracowania przed opracowaniem tej grupy leków. Ten zakaźny patogen może powodować niezwykle niebezpieczne warunki dla ludzkiego ciała, w szczególności sepsy. Ponadto antybiotyk z najnowszej grupy serii cefalosporyn jest w stanie walczyć z tymi bakteriami, które stały się odporne na leki trzeciej generacji.

Najnowsze cefalosporyny obejmują leki do podawania pozajelitowego - Ceftobiprol i Ceftaroline. Są one stosowane w leczeniu różnych chorób, w tym w leczeniu ciężkich zakażeń powikłanych przez dodanie wtórnych patogenów bakteryjnych. Są używane wyłącznie w szpitalu, ponieważ wymagać wprowadzenia do ciała wykwalifikowanego personelu. Ponadto antybiotyki mogą powodować poważne konsekwencje dla stanu pacjentów lepiej kontrolowanych przez lekarza prowadzącego.

Przeciwwskazania do stosowania cefalosporyn

Bez względu na to, jak dobry może być antybiotyk, zawsze będzie można znaleźć przepisany preparat, w którym jego stosowanie stanie się niemożliwe. Na przykład istnieje indywidualna nietolerancja na leki, która może być dziedziczona lub manifestowana spontanicznie, jako specjalna reakcja ciała na nieznaną substancję.

Antybiotyki nie powinny być przepisywane osobom z patologiami wątroby i dzieciom z wysoką zawartością bilirubiny we krwi. Antybiotyki mają silny negatywny wpływ na wątrobę, ponieważ to dzięki jego siłom zachodzi główny metabolizm substancji i eliminacja toksycznych produktów z organizmu. Osobom z chorobami wątroby przepisuje się antybiotykoterapię z wielką starannością i tylko w szpitalu, pod nadzorem pracownika służby zdrowia.

Kobiety w ciąży, zwłaszcza na wczesnym etapie, są również niepożądane przyjmowania antybiotyków, ponieważ mogą albo zakłócić rozwój nienarodzonego dziecka, albo wywołać poronienie z powodu toksycznych skutków dla organizmu. Decyzja o leczeniu antybiotykami w czasie ciąży podejmowana jest tylko wtedy, gdy zakażenie zagraża życiu matki.

Osoby z chorobami nerek i innymi poważnymi chorobami przewlekłymi (w szczególności padaczką) przepisywane są antybiotyki tylko w szpitalu, począwszy od małych dawek i obowiązkowego wyboru terapii korekcyjnej, ponieważ antybiotyki mogą powodować zaostrzenie choroby.

Skutki uboczne cefalosporyn

Najczęstszym skutkiem ubocznym stosowania preparatów cefalosporynowych jest występowanie reakcji alergicznych. U niektórych osób może to być bardzo intensywne, powodujące obrzęk Quincke, dławienie się i inne poważne konsekwencje, dlatego ważne jest, aby podczas pierwszego leczenia antybiotykiem pozostawać pod nadzorem lekarza lub aby móc natychmiast zwrócić się o pomoc medyczną.

U osób z zaburzeniami układu nerwowego przyjmowanie antybiotyków może wywołać drgawki, aż do wystąpienia dużego napadu padaczkowego. Zagrożeni są pacjenci z chorobami neurologicznymi i urazami głowy.

Ponadto częstą konsekwencją stosowania antybiotyków (głównie przez podawanie doustne, ale niekoniecznie) jest naruszenie naturalnej mikroflory. Jeśli mikroflora jest zaburzona w jelicie, pacjent może odczuwać silny ból, rozstrój jelit, nudności, wymioty, problemy ze stolcem. Kobiety z antybiotykami mogą rozwijać pleśniawki.

Często, gdy są podawane pozajelitowo, pacjenci zauważają raczej przedłużający się ból w miejscu wstrzyknięcia, co jest związane z raczej agresywnym działaniem leków antybiotykowych na tkanki miękkie. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia takiego efektu ubocznego, personel medyczny iniekcji może dokonać tego metodycznie, zmieniając miejsce wstrzyknięcia, jeśli jest to możliwe w konkretnym przypadku leczenia.

Wniosek

Cefalosporyny stanowią rozległą grupę leków, które obecnie zawierają do pięćdziesięciu różnych związków leczniczych. Jest najbardziej popularny w leczeniu szpitalnym i jest to zasłużone, zważywszy na jego wysoką skuteczność i szeroki zakres możliwych zastosowań. Jednak, jak każdy inny lek, antybiotyki cefalosporynowe wymagają wielkiej staranności przy stosowaniu. Ich niezależne przyjęcie bez recepty jest niedopuszczalne, a jeśli istnieje taka recepta, pacjent musi ściśle przestrzegać reżimu przyjęcia i zaleceń lekarskich.

Antybiotyki cefalosporynowe: wskazania i przeciwwskazania

Antybiotyki cefalosporynowe są lekami, których struktura chemiczna to 7-ACC. Zakres antybiotyków cefalosporyn obejmuje leki pięciu pokoleń, leki te są podawane dojelitowo lub pozajelitowo do organizmu. Możesz przeczytać opis i główne cechy takich leków, a także wskazania i przeciwwskazania do ich stosowania, czytając ten materiał.

Antybiotyki z wielu cefalosporyn pierwszej generacji

Lista antybiotyków cefalosporynowych pierwszej generacji obejmuje między innymi cefazolinę i cefaleksynę.

Cefazolina.

Działanie farmakologiczne: antybiotyk o szerokim spektrum działania, ma działanie bakteriobójcze, działa przeciw gronkowcom, paciorkowcom, Salmonelli, Shigelli, Klebsiel, E. coli, nie jest skuteczny przeciwko Mycobacterium tuberculosis, Protea.

Wskazania: zakażenia dróg oddechowych, narządów miednicy, dróg moczowych i dróg żółciowych, skóry i miękkich kości, stawów, zapalenia osierdzia, posocznicy, zapalenia otrzewnej, zapalenia szpiku, zapalenia sutka, ran i zakażeń pooperacyjnych, kiły, rzeżączki.

Przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja na cefalosporyny i inne antybiotyki β-laktamowe, ciąża, laktacja, dzieci do 1 miesiąca. Ten antybiotyk cefalosporynowy jest przepisywany ostrożnie w niewydolności nerek i wątroby.

Działania niepożądane: reakcje alergiczne, drgawki, objawy dyspeptyczne, długotrwałe stosowanie - dysbioza, nadkażenie, kandydoza.

Sposób stosowania: dorośli domięśniowo - 1 g 2 razy dziennie. Maksymalna dawka dobowa wynosi 6 g 3-4 dawki. Dla dzieci 20–50 mg / kg masy ciała na dobę w 3-4 dawkach, w przypadku ciężkich zakażeń, do 100 mg / kg masy ciała na dobę.

Lek rozcieńcza się wodą do wstrzykiwań: 2 ml na 500 mg cefazoliny, 4 ml na 1 g. Przebieg leczenia wynosi 7-10 dni.

Postać produktu: proszek do przygotowania roztworu do wstrzykiwań 500 mg i 1 g.

Warunki sprzedaży aptek: na receptę.

Cefaleksyna.

Działanie farmakologiczne: antybiotyk o szerokim spektrum działania, ma działanie bakteriobójcze, działa przeciw gronkowcom, paciorkowcom, Escherichia coli, Shigella, Salmonella, Klebsiel, Proteus, nie ma działania terapeutycznego w chorobach wywoływanych przez Proteus, Mycobacterium tuberculosis, Enterococci.

Wskazania: zakażenia dróg oddechowych, dróg moczowych, skóry i tkanek miękkich, kości i stawów.

Przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja cefalosporyn i innych antybiotyków β-laktamowych, z zachowaniem ostrożności w przypadku niewydolności nerek, ciąży, laktacji, a także dzieci do 6 miesięcy.

Działania niepożądane: reakcje alergiczne, nudności, suchość w ustach, biegunka, kandydoza. Również przy stosowaniu tego antybiotyku z wielu cefalosporyn możliwe są bóle głowy, drgawki, bóle stawów.

Sposób stosowania: w środku na pół godziny przed posiłkami dla dorosłych i dzieci powyżej 10 lat - 250-500 mg 4 razy dziennie. Najwyższa dawka dobowa wynosi 4 g. Dla dzieci poniżej 10 lat, 25–100 mg / kg masy ciała na dobę, podzielone na 4 dawki.

Postać produktu: preparat 250 i 500 mg, proszek do przygotowania zawiesiny zawierającej 250 mg cefaleksyny w 5 ml.

Warunki sprzedaży aptek: na receptę.

W poniższej części artykułu wymieniono nazwy leków z grupy antybiotyków cefalosporynowych drugiej generacji i ich opis.

Antybiotyki z grupy cefalosporyn drugiej generacji: nazwy i opis

Do antybiotyków cefalosporynowych drugiej generacji należą cefuroksym i cefaklor.

Cefuroksym.

Działanie farmakologiczne: antybiotyk o szerokim spektrum działania, ma działanie bakteriobójcze, działa przeciwko gronkowcom, paciorkowcom, enterokokom, Escherichia coli, Proteus, Klebsiella, Salmonella, Shigella.

Wskazania: zakażenia dróg oddechowych, narządów laryngologicznych, narządów moczowych, skóry i tkanek miękkich, dróg żółciowych, stawów, przewodu pokarmowego, zakażeń ran i oparzeń, zapalenia otrzewnej, zapalenia szpiku, zapalenia opon mózgowych, rzeżączki.

Przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja cefalosporyny i innych antybiotyków β-laktamowych, wrzodziejące zapalenie okrężnicy, historia krwotoków żołądkowych, ciąża i laktacja.

Działania niepożądane: objawy dyspeptyczne, ból głowy, senność, dysbakterioza, kandydoza, choroby alergiczne, ból i naciek w miejscu wstrzyknięcia.

Sposób podawania: domięśniowo lub dożylnie dla dorosłych - 750–1500 mg 3-4 razy dziennie, dzieci - 30 100 mg / kg masy ciała na dobę w 3-4 dawkach, dla noworodków i dzieci do 3 miesięcy - 30 mg / kg masy ciała na dobę w 2-3 dawkach.

Wewnątrz dorosłych po jedzeniu - 150 - 500 mg 2 razy dziennie, dla dzieci - 125-250 mg 2 razy dziennie. Przebieg leczenia tym antybiotykiem cefalosporynowym wynosi 5–10 dni lub dłużej.

Postać produktu: proszek do przygotowania roztworu do wstrzykiwań 250, 750, 1500 mg, tabletki 125 i 250 mg, proszek do przygotowania zawiesiny o zawartości substancji czynnej 125 mg w 5 ml.

Warunki sprzedaży aptek: na receptę.

Cefaclor

Działanie farmakologiczne: antybiotyk o szerokim spektrum działania, ma działanie bakteriobójcze, działa przeciwko gronkowcom, paciorkowcom, Escherichia coli, Salmonella, Shigella, Klebsiella, Protea, gonococci.

Wskazania: zakażenia dróg oddechowych, skóry i tkanek miękkich, narządów moczowych, kości i stawów, rzeżączka, posocznica. Ponadto lek ten, zawarty w wykazie antybiotyków cefalosporynowych, jest przepisywany w przypadku powikłań pooperacyjnych.

Przeciwwskazania: zespół krwotoczny, indywidualna nietolerancja na cefalosporyny i inne penicyliny.

Działania niepożądane: objawy dyspeptyczne, reakcje alergiczne, niedokrwistość hemolityczna, ból głowy, toksyczne zapalenie wątroby, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego.

Sposób stosowania: w środku dla dorosłych - 750 mg na dobę w 3 dawkach podzielonych, dla dzieci - 20 mg / kg masy ciała na dobę w 3 dawkach. Przebieg leczenia wynosi 7-10 dni.

Uwalnianie postaci: kapsułki 0,25 i 0,5 g, proszek do sporządzania zawiesin o zawartości substancji czynnej 250 i 125 mg w 5 ml.

Warunki sprzedaży aptek: na receptę.

Cefalosporyny są dobrze wchłaniane w przewodzie pokarmowym, dlatego często są podawane doustnie. Antybiotyki cefalosporynowe są produkowane dla dzieci w postaci proszków do przygotowywania zawiesin o przyjemnym smaku i aromacie.

Następnie dowiesz się, które antybiotyki są cefalosporynami trzeciej generacji.

Antybiotyki cefalosporynowe trzeciej generacji

Lista antybiotyków z grupy cefalosporyn z innymi zawiera Cefotaxime i Ceftriakson.

Cefotaksym.

Działanie farmakologiczne: antybiotyk o szerokim spektrum działania, ma działanie bakteriobójcze, działa przeciwko gronkowcom, niektórym szczepom paciorkowców, enterokokom, Proteus, Salmonella, Shigella, clostridium, Escherichia coli.

Wskazania: ciężkie zakażenia dróg oddechowych, narządów laryngologicznych, skóry i tkanek miękkich, kości i stawów, zapalenie otrzewnej, zakażenia układu moczowo-płciowego, niepowikłana rzeżączka, zapobieganie powikłaniom pooperacyjnym.

Przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja na cefalosporyny i inne penicyliny, ciąża, zapalenie jelit, historia krwawienia.

Działania niepożądane: objawy dyspeptyczne, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, krwawienie, ból głowy, reakcje alergiczne, dysbakterioza, nadkażenie, kandydoza. Ponadto, stosując ten antybiotyk, zawarty w wykazie leków z serii cefalosporyn, możliwy jest ból i stwardnienie w miejscu wstrzyknięcia.

Sposób stosowania: domięśniowo i dożylnie dla dorosłych - 1-2 g co 8-12 godzin, dla dzieci do 1 tygodnia dożylnie - 50-100 mg / kg masy ciała na dobę w 2 dawkach, dla dzieci od 1 do 4 tygodni - 75-150 mg / kg masy ciała dożylnie w 3 dawkach, dla dzieci o wadze do 50 kg, 50-100 mg / kg w 3-4 dawkach. Dzieciom do 2,5 roku życia podaje się tylko zastrzyki dożylne.

Lek rozcieńcza się przed podaniem, dodając do zawartości fiolki 1% wodny roztwór lidokainy 0,5 g - 2 ml, 1 g - 4 ml w przypadku podawania domięśniowego. Do podawania dożylnego lek rozcieńcza się w 4 ml wody do wstrzykiwań.

Wprowadź powoli przez 3-5 minut. W przypadku kroplówki lek rozcieńcza się w 100 ml 0,9% roztworu chlorku sodu lub 5% roztworu glukozy, wstrzykiwanego przez 50-60 minut.

Uwalnianie formy: proszek do przygotowania roztworu do wstrzykiwań 0,5 i 1 g.

Warunki sprzedaży aptek: na receptę.

Ceftriakson.

Działanie farmakologiczne: antybiotyk o szerokim spektrum działania, działa bakteriobójczo, działa przeciw gronkowcom, paciorkowcom, enterobakteriom, Escherichia coli, Klebsiella, Protea, Salmonella, Shigella, wibracji cholery, Clostridium, treponema.

Wskazania: zapalenie otrzewnej, posocznica, infekcje narządów jamy brzusznej, dróg oddechowych, dróg żółciowych, układu moczowego, kości i stawów, skóry i tkanek miękkich, zakażenia ran, przewodu pokarmowego.

Przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja na cefalosporyny i inne penicyliny, I trymestr ciąży, laktacja.

Działania niepożądane: reakcje alergiczne, ból głowy, zawroty głowy, objawy dyspeptyczne, kandydoza, nadkażenie, ból i stwardnienie w miejscu wstrzyknięcia.

Sposób stosowania: głęboko dożylnie lub powoli dożylnie dorosłym i dzieciom powyżej 12 lat - 1-2 g raz dziennie, można zmaksymalizować dawkę do 4 g dziennie w 2 dawkach. Dzieci do 2 tygodni - 25-50 mg / kg masy ciała na dobę, od 2 tygodni do 12 lat - 20-80 mg / kg masy ciała na dobę.

Do podawania domięśniowego zawartość fiolki rozcieńcza się 1% roztworem lidokainy - 3,5 ml na 1 g preparatu. Do podawania dożylnego zawartość fiolki rozcieńcza się w 10 ml wody do wstrzykiwań, wlewami dożylnymi, 2 g preparatu rozcieńcza się w 40 ml 5% lub 10% roztworu glukozy lub 0,9% roztworu chlorku sodu.

Wstrzyknięcia dożylne wykonuje się powoli w ciągu 3-4 minut, kroplówka - ponad 30 minut.

Uwalnianie postaci: proszek do przygotowania zastrzyków 0,5; 1 i 2

Warunki sprzedaży aptek: na receptę.

Ostatnio opracowano cefalosporyny piątej generacji. Są antybiotykami rezerwowymi w przypadku pojawienia się nowych rodzajów zakażeń opornych na inne obecnie stosowane leki przeciwbakteryjne. Cefalosporyny piątej generacji nie są produkowane masowo i nie są sprzedawane w sieci aptek.

W ostatniej części artykułu przedstawiono nazwy antybiotyków z grupy cefalosporyn i podano ich krótki opis.

Antybiotyki z grupy cefalosporyn czwartej generacji: nazwy i cechy charakterystyczne

Seria antybiotyków cefalosporynowych czwartej generacji jest reprezentowana przez leki o takich nazwach jak Cefepina i Cefpyr.

Cefepim

Działanie farmakologiczne: antybiotyk o szerokim spektrum działania, działanie bakteriobójcze, działa przeciw gronkowcom, paciorkowcom, enterokokom, Klebsiella, Legionella, Salmonella, Proteus, morganella, innym bakteriom opornym na aminoglukozydy i antybiotyki cefalosporynowe III.

Wskazania: zakażenia dolnych dróg oddechowych, dróg moczowych, dróg żółciowych, skóry i tkanek miękkich, zakażenia ginekologiczne, zapalenie otrzewnej, bakteryjne zapalenie opon mózgowych u dzieci.

Przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja na antybiotyki β-laktamowe, ostrożnie - podczas ciąży i laktacji.

Działania niepożądane: reakcje alergiczne, objawy dyspeptyczne (nudności, zaparcia, biegunka, ból brzucha), ból w klatce piersiowej, zawroty głowy, pocenie się, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego.

Jak stosować: powoli dożylnie lub głęboko domięśniowo. Dorośli przyjmują 0,5–1 g 2 razy dziennie w przypadku łagodnych i umiarkowanych zakażeń dożylnie lub domięśniowo, aw przypadku ciężkich zakażeń 2 g 3 razy dziennie dożylnie. Dzieci o masie ciała do 40 kg - 50 mg / kg masy ciała 2 razy dziennie. Przebieg leczenia wynosi 7-10 dni lub dłużej.

Ten antybiotyk, zawarty w wykazie preparatów cefalosporyn, rozpuszcza się do podawania dożylnego w 5 lub 10 ml wody do wstrzykiwań lub 5% roztworu glukozy lub 0,9% roztworu chlorku sodu. Wprowadź powoli przez 3-5 minut.

W przypadku iniekcji domięśniowych 500 mg leku rozpuszcza się w 1,3 ml i 1 g w 2,4 ml wody do wstrzykiwań lub 0,9% roztworu chlorku sodu lub 1% roztworu lidokainy.

Uwalnianie formy: proszek do przygotowania roztworu do wstrzykiwań 0,5 i 1 g.

Warunki sprzedaży aptek: na receptę.

Klasyfikacja antybiotyków z grupy cefalosporyn: mechanizm działania, zakres, działania niepożądane

Cefalosporyny należą do antybiotyków β-laktamowych. Są strukturalnie podobne do penicylin i mają podobny mechanizm działania, a ponadto niektórzy pacjenci mają alergię krzyżową.

W tej grupie znajdują się 4 generacje leków. Antybiotyki I, II i III generacji mogą być stosowane zarówno pozajelitowo, jak i doustnie.

Antybiotyki pierwszej generacji obejmują:

• leki stosowane do podawania pozajelitowego - cefazolina;
• leki do stosowania doustnego - cefaleksyna, cefadroksyl.

Antybiotyki drugiej generacji obejmują:

• leki stosowane do iniekcji na bazie cefuroksymu;
• leki do podawania doustnego na bazie cefakloru, aksetylu cefuroksymu.

III generację reprezentują:

• środki do leczenia pozajelitowego - Cefotaksym, Ceftriakson, Ceftazydym, Cefoperazon;
• leki na bazie cefiksymu, ceftibutenu, które są stosowane wewnątrz.

Generacja IV jest reprezentowana tylko przez jeden lek - Cefepime. Jest wytwarzany w postaci proszku do przygotowania roztworu do wstrzykiwań do podawania domięśniowego i dożylnego.

Cefalosporyny naruszają syntezę ściany komórkowej drobnoustroju, co prowadzi do jej śmierci, czyli antybiotyki z tej grupy mają działanie bakteriobójcze.

Zakres aktywności i stosowania środków przeciwdrobnoustrojowych

Wszystkie cefalosporyny są nieaktywne wobec następujących mikroorganizmów:

• enterokoki;
• oporny na metycylinę Staphylococcus aureus;
• listeria.

W linii od I do III generacji dla antybiotyków cefalosporynowych istnieje tendencja do rozszerzania zakresu działania i zwiększania aktywności przeciwdrobnoustrojowej wobec mikroflory gram-ujemnej z niewielkim spadkiem wydajności przeciwko bakteriom Gram-dodatnim.

Antybiotyki pierwszej generacji powodują śmierć takich mikroorganizmów jak:

• paciorkowce;
• gronkowiec wrażliwy na metycylinę;
• Escherichia coli;
• Protey Mirabilis;
• niektóre beztlenowce.

Wszystkie produkty w tej grupie mają ten sam zakres aktywności przeciwdrobnoustrojowej, ale leki przeznaczone do podawania doustnego są nieco gorsze od leków do podawania pozajelitowego.

Cefalosporyny II generacji są bardziej aktywne w stosunku do mikroflory gram-ujemnej w porównaniu z lekami pierwszej generacji, powodują śmierć takich szczepów bakteryjnych, jak:

• paciorkowce i gronkowce (i są bardziej wrażliwe na Cefuroksym niż na Cefaclorum);
• gonokoki (cefuroksym);
• Moraksella Cataris (Cefuroxime);
• pałeczka hemofilna (cefuroksym);
• Escherichia coli;
• shigella;
• salmonella;
• Protey Mirabilis i zwykłe;
• Klebsiella;
• citrobacter.

Głównymi lekami przeciwbakteryjnymi trzeciej generacji są Cefotaksym i Ceftriakson. Mają podobne spektrum działania terapeutycznego i powodują śmierć następujących mikroorganizmów:

• pneumokoki;
• paciorkowce (w tym hemolityczne);
• corynebacteria;
• Staphylococcus aureus;
• meningokoki;
• gonococcus;
• Pałeczki grypy;
• Moraxella Cataris;
• enterobakterie.

Ceftazydym i cefoperazon różnią się tym, że są mniej aktywne w porównaniu z cefotaksymem i ceftriaksonem w stosunku do paciorkowców, ale powodują śmierć piro-ropnego prątka.

Doustne cefalosporyny trzeciej generacji są nieskuteczne wobec gronkowców, a Ceftibuten także w odniesieniu do pneumokoków i paciorkowców hemolitycznych.

Jedyny przedstawiciel cefalosporyn IV generacji Cefepim ma podobne spektrum działania przeciwbakteryjnego z antybiotykami III generacji.

1. Antybiotyki I przepisane na choroby skóry i układu mięśniowo-szkieletowego, przebiegające w łagodnej postaci.
2. Środki z pokolenia II grupy przepisane na choroby układu moczowo-płciowego, górnych i dolnych dróg oddechowych (zapalenie migdałków, zapalenie płuc, przewlekłe zapalenie oskrzeli, zapalenie gardła).
3. Leki III generacji mają ten sam zakres wskazań do stosowania jako antybiotyki II generacji. Poza tym z powodzeniem zwalczają takie choroby, jak shigelloza, rzeżączka, strupy i borelioza przenoszona przez kleszcze.
4. Leki IV generacji są skuteczne w posocznicy, zapaleniu i ropniach płuc, ropnym zapaleniu opłucnej i chorobach stawów.

Przeciwwskazania do wizyty i działania niepożądane

Następujące warunki są przeciwwskazane:

• indywidualna nietolerancja;
• okres laktacji;
• dzieci z podwyższonym poziomem bilirubiny w surowicy, zwłaszcza wcześniaki (dla ceftriaksonu);
• patologia wątroby (dla cefoperazonu).

Z nietolerancją penicyliny możliwa jest alergia krzyżowa na cefalosporyny pierwszej generacji.

Podczas leczenia mogą wystąpić działania niepożądane, takie jak:

• alergia;
• drgawki;
• zaburzenia hemolityczne (dodatni test antyglobulinowy, eozynofilia, zmniejszenie leukocytów, agranulocytoza, niedokrwistość, z powołaniem Cefoperazonu - małopłytkowość);
• zwiększona aktywność transaminazy (zwłaszcza gdy leczono cefoperazonem);
• cholestaza i psedocholestaza (przy przepisywaniu wysokich dawek ceftriaksonu);
• bóle brzucha;
• rozstrój żołądka;
• nudności;
• wymioty;
• rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego;
• drozd;
• zapalenie żył (wraz z wprowadzeniem leków dożylnie);
• bolesność w miejscu wstrzyknięcia.

Krótki opis leków

Tabletki cefalosporyn mają następujące różnice:

Cefaleksyna należy do leków pierwszej generacji. Ma wysoką aktywność przeciwko paciorkowcom i gronkowcom. Kiedy jest przepisany, należy wziąć pod uwagę, że rozwój alergii krzyżowej jest możliwy w przypadku nietolerancji na penicylinę.

Cefuroksym acetyl odnosi się do środków drugiej generacji. Antybiotyk ma różne nazwy handlowe: Zinnat, Zinatsef, Aksetin. Jest wysoce aktywny przeciwko enterobakteriom, moraxella i hemophilus.

Jest przepisywany kilka razy dziennie, z takimi chorobami jak zapalenie płuc, furunculosis, odmiedniczkowe zapalenie nerek. Najczęściej, podczas leczenia tym antybiotykiem, rozwijają się działania niepożądane, takie jak nudności, wymioty, biegunka, zmiany w obrazie krwi obwodowej.

Cefalosporyny w tabletkach mają kilka zalet:

1. Nie są niszczone przez enzym beta-laktamazę.
2. Są proste i łatwe w użyciu. Sam pacjent może wziąć pigułkę bez pomocy.
3. Możesz traktować je w domu.
4. Podczas przyjmowania tabletek nie występują takie powikłania jak zapalenie żył i inne miejscowe reakcje zapalne charakterystyczne dla zastrzyków.

Lekarz przepisuje leki przeciwbakteryjne z tej grupy w tabletkach osobom dorosłym w odpowiedniej dawce, która jest wybierana na podstawie ciężkości choroby, przyjmowania innych leków, patologii somatycznych. Czas trwania leczenia wynosi 7-10 dni.

W pediatrii są one przepisywane w zależności od ciężkości zakażenia, wieku i wagi dziecka.

Aby uzyskać pełniejszą absorpcję tych leków, pożądane jest przyjmowanie po posiłkach. Jednocześnie zaleca się stosowanie leków przeciwgrzybiczych i probiotyków, aby zapobiec rozwojowi nadkażenia.

Niedopuszczalne jest przyjmowanie leków przeciwbakteryjnych bez konsultacji z lekarzem - tylko specjalista, po ocenie stanu pacjenta, może przepisać odpowiednie leczenie.