Wszystko o klasyfikacji leków antybiotykowych

• Erytromycyna;
• Azytromycyna;
• Klarytromycyna.

• Tetracyklina;
• Minocyklina;
• Doksycyklina;
• Limecycline.

• Norfloksacyna;
• Cyprofloksacyna;
• Enoxacin;
• Ofloksacyna.

• Ko-trimoksazol;
• Trimetoprim.

• Gentamycyna;
• Amikacyna.

• Klindamycyna;
• Linkomycyna.

• Kwas Fuzidievuyu;
• Mupirocyna.

Antybiotyki działają poprzez różne mechanizmy ich działania. Niektóre z nich wykazują właściwości antybakteryjne poprzez hamowanie syntezy ściany komórkowej bakterii. Przedstawiciele ci nazywają się antybiotykami β-laktamowymi. Działają one specyficznie na ściany niektórych rodzajów bakterii, hamując mechanizm wiązania łańcuchów bocznych peptydów w ich ścianie komórkowej. W rezultacie zmienia się ściana komórkowa i kształt bakterii, co prowadzi do ich śmierci.

Inne środki przeciwbakteryjne, takie jak aminoglikozydy, chloramfenikol, erytromycyna, klindamycyna i ich odmiany, hamują syntezę białek u bakterii. Główny proces syntezy białek w bakteriach i komórkach istot żywych jest podobny, ale białka zaangażowane w proces są różne. Antybiotyki, wykorzystując te różnice, wiążą i hamują białka bakteryjne, zapobiegając w ten sposób syntezie nowych białek i nowych komórek bakteryjnych.

Antybiotyki, takie jak polimyksyna B i polimyksyna E (kolistyna) wiążą się z fosfolipidami w błonie komórki bakteryjnej i zakłócają działanie ich podstawowych funkcji, działając jako selektywna bariera. Umiera komórka bakteryjna. Ponieważ inne komórki, w tym komórki ludzkie, mają podobne lub identyczne fosfolipidy, leki te są dość toksyczne.

Niektóre grupy antybiotyków, takie jak sulfonamidy, są konkurencyjnymi inhibitorami syntezy kwasu foliowego (folanu), co jest ważnym wstępnym etapem w syntezie kwasów nukleinowych.

Sulfonamidy są zdolne do hamowania syntezy kwasu foliowego, ponieważ są podobne do związku pośredniego, kwasu para-aminobenzoesowego, który jest następnie przekształcany przez enzym w kwas foliowy.

Podobieństwo struktury między tymi związkami prowadzi do konkurencji między kwasem para-aminobenzoesowym i sulfonamidem dla enzymu odpowiedzialnego za konwersję produktu pośredniego w kwas foliowy. Ta reakcja jest odwracalna po usunięciu substancji chemicznej, która prowadzi do zahamowania, i nie prowadzi do śmierci mikroorganizmów.

Antybiotyk taki jak ryfampicyna zapobiega syntezie bakteryjnej przez wiązanie enzymu bakteryjnego odpowiedzialnego za powielanie RNA. Ludzkie komórki i bakterie wykorzystują podobne, ale nie identyczne enzymy, więc stosowanie leków w dawkach terapeutycznych nie wpływa na komórki ludzkie.

Zgodnie z spektrum działania

Antybiotyki można klasyfikować zgodnie z ich spektrum działania:

• leki o wąskim spektrum działania;
• leki o szerokim spektrum.

Środki o wąskim zakresie (na przykład penicylina) wpływają głównie na drobnoustroje gram-dodatnie. Antybiotyki o szerokim spektrum działania, takie jak doksycyklina i chloramfenikol, wpływają zarówno na Gram-dodatnie, jak i niektóre Gram-ujemne mikroorganizmy.

Terminy Gram-dodatnie i Gram-ujemne są używane do rozróżnienia między bakteriami, w których komórki ścian składają się z gęstego, siatkowanego peptydoglikanu (polimer peptydowo-cukrowy) i bakterii, które mają ściany komórkowe tylko z cienkimi warstwami peptydoglikanu.

Według pochodzenia

Antybiotyki można sklasyfikować według pochodzenia na naturalnych antybiotykach i półsyntetycznych antybiotykach (leki chemioterapeutyczne).

Następujące grupy należą do kategorii naturalnych antybiotyków:

1. Leki beta-laktamowe.
2. Seria tetracyklin.
3. Aminoglikozydy i leki aminoglikozydowe.
4. Makrolidy.
5. Lewomitsetin.
6. Ryfampicyna
7. Preparaty polienowe.

Obecnie istnieje 14 grup antybiotyków półsyntetycznych. Obejmują one:

1. Sulfonamidy
2. Grupa fluorochinol / chinolon.
3. Preparaty imidazolowe.
4. Oksachinolina i jej pochodne.
5. Pochodne nitrofuranu.

Stosowanie i stosowanie antybiotyków

Podstawowa zasada stosowania środków przeciwdrobnoustrojowych opiera się na gwarancji, że pacjent otrzymuje lekarstwo, na które docelowy mikroorganizm jest wrażliwy, w wystarczająco wysokim stężeniu, aby był skuteczny, ale nie powoduje skutków ubocznych i przez wystarczający okres czasu, aby zapewnić całkowite wyeliminowanie zakażenia.

Antybiotyki różnią się spektrum czasowej ekspozycji. Niektóre z nich są bardzo specyficzne. Inne, takie jak tetracyklina, działają na wiele różnych bakterii.

Są one szczególnie przydatne w walce z infekcjami mieszanymi iw leczeniu infekcji, gdy nie ma czasu na przeprowadzenie testów wrażliwości. Podczas gdy niektóre antybiotyki, takie jak półsyntetyczne penicyliny i chinolony, można przyjmować doustnie, inne należy podawać w postaci zastrzyków domięśniowych lub dożylnych.

Metody stosowania środków przeciwdrobnoustrojowych przedstawiono na rysunku 1.

Metody podawania antybiotyków

Problemem, który towarzyszy antybiotykoterapii od pierwszych dni odkrycia antybiotyków, jest odporność bakterii na leki przeciwbakteryjne.

Lek może zabić prawie wszystkie bakterie, które powodują choroby u pacjenta, ale kilka bakterii, które są mniej wrażliwe genetycznie na ten lek, może przeżyć. Nadal się rozmnażają i przenoszą swoją odporność na inne bakterie poprzez procesy wymiany genów.

Bezkrytyczne i niedokładne stosowanie antybiotyków przyczynia się do rozprzestrzeniania się oporności bakterii.

Tabela 2.12.3. Klasyfikacja antybiotyków według struktury molekularnej

Oficjalna strona Grupy firm RLS ®. Główna encyklopedia leków i asortyment aptek rosyjskiego Internetu. Książka referencyjna leków Rlsnet.ru zapewnia użytkownikom dostęp do instrukcji, cen i opisów leków, suplementów diety, urządzeń medycznych, urządzeń medycznych i innych towarów. Farmakologiczna książka referencyjna zawiera informacje na temat składu i formy uwalniania, działania farmakologicznego, wskazań do stosowania, przeciwwskazań, działań niepożądanych, interakcji lekowych, sposobu stosowania leków, firm farmaceutycznych. Książka referencyjna leków zawiera ceny leków i produktów na rynku farmaceutycznym w Moskwie i innych miastach Rosji.

Przenoszenie, kopiowanie, rozpowszechnianie informacji jest zabronione bez zgody RLS-Patent LLC.
Przy powoływaniu się na materiały informacyjne opublikowane na stronie www.rlsnet.ru wymagane jest odniesienie do źródła informacji.

O wiele bardziej interesujące

© 2000-2019. REJESTR MEDIA RUSSIA ® RLS ®

Wszelkie prawa zastrzeżone.

Komercyjne wykorzystanie materiałów jest niedozwolone.

Informacje przeznaczone są dla lekarzy.

Podręcznik ekologa

Zdrowie twojej planety jest w twoich rękach!

Grupy antybiotyków i ich przedstawiciele

Antybiotyk - substancja „przeciw życiu” - lek stosowany w leczeniu chorób wywołanych przez żywe czynniki, z reguły różne patogeny.

Antybiotyki są podzielone na wiele typów i grup z różnych powodów.

Klasyfikacja antybiotyków pozwala najskuteczniej określić zakres każdego rodzaju leku.

Nowoczesna klasyfikacja antybiotyków

1. W zależności od pochodzenia.

• Naturalny (naturalny).
• Półsyntetyczny - w początkowej fazie produkcji substancja jest uzyskiwana z naturalnych surowców, a następnie sztucznie syntetyzuje lek.
• Syntetyczny.

Ściśle mówiąc, tylko preparaty pochodzące z naturalnych surowców są antybiotykami.

Wszystkie inne leki nazywane są „lekami przeciwbakteryjnymi”. We współczesnym świecie pojęcie „antybiotyku” oznacza wszelkiego rodzaju leki, które mogą walczyć z żywymi patogenami.

Z czego wytwarzają naturalne antybiotyki?

• z grzybów pleśniowych;
• z promieniowców;
• od bakterii;
• z roślin (fitoncydy);
• z tkanek ryb i zwierząt.

W zależności od wpływu.

• Antybakteryjny.
• Przeciwnowotworowy.
• Przeciwgrzybicze.

3. Zgodnie z widmem wpływu na określoną liczbę różnych mikroorganizmów.

• Antybiotyki o wąskim spektrum działania.
  Leki te są korzystne do leczenia, ponieważ są ukierunkowane na określony typ (lub grupę) mikroorganizmów i nie tłumią zdrowej mikroflory pacjenta.
• Antybiotyki o szerokim spektrum działania.

Z natury wpływu na bakterie komórkowe.

• Leki bakteriobójcze - niszczą patogeny.
• Bakteriostatyki - zawieszają wzrost i reprodukcję komórek.

Następnie układ odpornościowy organizmu musi samodzielnie poradzić sobie z pozostałymi bakteriami wewnątrz.

5. Według struktury chemicznej.
Dla tych, którzy badają antybiotyki, decydująca jest klasyfikacja według struktury chemicznej, ponieważ struktura leku determinuje jego rolę w leczeniu różnych chorób.

1 Leki beta-laktamowe

Penicylina jest substancją wytwarzaną przez kolonie grzybów pleśniowych gatunku Penicillinum. Naturalne i sztuczne pochodne penicyliny mają działanie bakteriobójcze. Substancja niszczy ściany komórek bakteryjnych, co prowadzi do ich śmierci.

Bakterie chorobotwórcze przystosowują się do leków i stają się na nie oporne.

Nowa generacja penicylin jest uzupełniona tazobaktamem, sulbaktamem i kwasem klawulanowym, które chronią lek przed zniszczeniem wewnątrz komórek bakteryjnych.

Niestety, penicyliny są często postrzegane przez organizm jako alergen.

Grupy antybiotyków penicylinowych:

• Naturalne penicyliny nie są chronione przed penicylinazami, enzymem wytwarzającym zmodyfikowane bakterie i niszczącym antybiotyk.
• Semisynthetics - odporny na działanie enzymów bakteryjnych:
  biosynteza penicyliny G - benzylopenicylina;
  aminopenicylina (amoksycylina, ampicylina, bekampitsellin);
  półsyntetyczna penicylina (leki metycylina, oksacylina, kloksacylina, dikloksacylina, flukloksacylina).

Stosowany w leczeniu chorób wywołanych przez bakterie oporne na penicyliny.

Obecnie znane są 4 pokolenia cefalosporyn.

1. Cefaleksyna, cefadroksyl, łańcuch.
2. Cefamezyna, cefuroksym (acetyl), cefazolina, cefaklor.
3. Cefotaksym, ceftriaxon, ceftizadim, ceftibuten, cefoperazon.
4. Cefpyr, cefepim.

Cefalosporyny powodują również reakcje alergiczne.

Cefalosporyny są stosowane w interwencjach chirurgicznych w celu zapobiegania powikłaniom w leczeniu chorób laryngologicznych, rzeżączki i odmiedniczkowego zapalenia nerek.

Makrolidy
Mają działanie bakteriostatyczne - zapobiegają wzrostowi i podziałowi bakterii. Makrolidy działają bezpośrednio w miejscu zapalenia.
Wśród nowoczesnych antybiotyków makrolidy są uważane za najmniej toksyczne i dają minimum reakcji alergicznych.

Makrolidy gromadzą się w organizmie i stosują krótkie kursy trwające 1-3 dni.

Stosowany w leczeniu stanów zapalnych wewnętrznych narządów laryngologicznych, płuc i oskrzeli, zakażeń narządów miednicy.

Erytromycyna, roksytromycyna, klarytromycyna, azytromycyna, azalidy i ketolidy.

Grupa leków pochodzenia naturalnego i sztucznego. Posiadaj działanie bakteriostatyczne.

Tetracykliny stosuje się w leczeniu ciężkich zakażeń: brucelozy, wąglika, tularemii, narządów oddechowych i dróg moczowych.

Główną wadą leku jest to, że bakterie bardzo szybko się do niego dostosowują. Tetracyklina jest najskuteczniejsza, gdy jest stosowana miejscowo jako maść.

• Naturalne tetracykliny: tetracyklina, oksytetracyklina.
• Półsyntetyczne tetracykliny: chlorotetryna, doksycyklina, metacyklina.

Aminoglikozydy są bakteriobójczymi, wysoce toksycznymi lekami, które są aktywne przeciwko bakteriom Gram-ujemnym.
Aminoglikozydy szybko i skutecznie niszczą bakterie chorobotwórcze, nawet przy osłabionej odporności. Aby uruchomić mechanizm niszczenia bakterii, wymagane są warunki tlenowe, to znaczy antybiotyki z tej grupy nie „działają” w martwych tkankach i narządach ze słabym krążeniem krwi (ubytki, ropnie).

Aminoglikozydy stosuje się w leczeniu następujących stanów: posocznica, zapalenie otrzewnej, furunculosis, zapalenie wsierdzia, zapalenie płuc, bakteryjne uszkodzenie nerek, zakażenia dróg moczowych, zapalenie ucha wewnętrznego.

Preparaty aminoglikozydowe: streptomycyna, kanamycyna, amikacyna, gentamycyna, neomycyna.

Lek z bakteriostatycznym mechanizmem działania na patogeny bakteryjne. Jest stosowany w leczeniu ciężkich zakażeń jelitowych.

Nieprzyjemnym skutkiem ubocznym leczenia chloramfenikolem jest uszkodzenie szpiku kostnego, w którym dochodzi do naruszenia procesu produkcji komórek krwi.

Preparaty o szerokim zakresie działania i silnym działaniu bakteriobójczym. Mechanizm działania na bakterie stanowi naruszenie syntezy DNA, która prowadzi do ich śmierci.

Fluorochinolony są stosowane do miejscowego leczenia oczu i uszu, ze względu na silny efekt uboczny.

Leki działają na stawy i kości, są przeciwwskazane w leczeniu dzieci i kobiet w ciąży.

Fluorochinolony stosuje się w odniesieniu do następujących patogenów: gonococcus, shigella, salmonella, cholera, mykoplazma, chlamydia, pseudomonas Bacillus, legionella, meningokoki, prątki gruźlicze.

Preparaty: lewofloksacyna, hemifloksacyna, sparfloksacyna, moksyfloksacyna.

Antybiotyk o mieszanym działaniu na bakterie. Działa bakteriobójczo na większość gatunków i działa bakteriostatycznie na paciorkowce, enterokoki i gronkowce.

Preparaty glikopeptydów: teikoplanina (targotsid), daptomycyna, wankomycyna (wankatsyna, diatracyna).

8 Antybiotyki przeciwko gruźlicy
Preparaty: ftivazid, metazid, salyuzid, etionamid, protionamid, izoniazyd.

Antybiotyki o działaniu przeciwgrzybiczym
Zniszcz strukturę błonową komórek grzybów, powodując ich śmierć.

10 Leki przeciw trądowi
Stosowany do leczenia trądu: solusulfon, diutsifon, diaphenylosulfon.

11 Leki przeciwnowotworowe - antracyklina
Doksorubicyna, rubomycyna, karminomycyna, aclarubicyna.

12 Linkosamidy
Pod względem właściwości terapeutycznych są bardzo zbliżone do makrolidów, chociaż ich skład chemiczny jest zupełnie inną grupą antybiotyków.
Lek: kazeina S.

Antybiotyki, które są stosowane w praktyce medycznej, ale nie należą do żadnej ze znanych klasyfikacji.
Fosfomycyna, fusydyna, ryfampicyna.

Tabela leków - antybiotyki

Klasyfikacja antybiotyków do grup, tabela rozdziela niektóre rodzaje leków przeciwbakteryjnych, w zależności od struktury chemicznej.

Grupy antybiotyków i tabela ich przedstawicieli

Przeciwwskazane u dzieci i kobiet w ciąży.

Główna klasyfikacja leków przeciwbakteryjnych jest przeprowadzana w zależności od ich struktury chemicznej.

SUBSTANCJE AZOTOWE - zawierają azot i są częścią żywności, pasz, roztworów glebowych i próchnicy, a także są sztucznie przygotowywane do użytku technicznego...

Podsumowanie grup antybiotyków

SUBSTANCJE ANABOLICZNE - lek. syntetyczny leki, które stymulują syntezę białka w organizmie i zwapnienie kości. Działanie A. objawia się w szczególności zwiększeniem masy mięśni szkieletowych...

SUBSTANCJE BAKTERIOSTATYCZNE - środki bakteriostatyczne, substancje, które mają właściwość czasowego zawieszenia rozmnażania się bakterii.

Wyróżnij się wieloma mikroorganizmami, a także niektórymi roślinami wyższymi...

substancje alkilujące - substancje, które mają zdolność wprowadzania jednowartościowych rodników węglowodorów tłuszczowych do cząsteczek związków organicznych...

Duży słownik medyczny

substancje antyhormonalne - substancje lecznicze, które mają właściwości osłabiające lub hamujące działanie hormonów...

Duży słownik medyczny

substancje antyserotoninowe - substancje lecznicze, które hamują syntezę serotoniny lub blokują różne przejawy jej działania...

Duży słownik medyczny

substancje anty-enzymatyczne - substancje lecznicze, które selektywnie hamują aktywność niektórych enzymów...

Duży słownik medyczny

substancje przeciw folia - substancje lecznicze, które są antymetabolitami kwasu foliowego; posiadają cytostatyczne działanie przeciwnowotworowe...

Duży słownik medyczny

Bakteriocydy - substancje chemiczne o właściwościach bakteriobójczych, stosowane jako środki dezynfekujące lub do chemioprofilaktyki i chemioterapii chorób zakaźnych...

Duży słownik medyczny

Aktywność substancji to zdolność substancji do zmiany napięcia powierzchniowego, która jest adsorbowana w warstwie powierzchniowej na granicy faz Źródło: Roadbook...

SUBSTANCJE ANTY-IZOTYPOWE - Patrz ANTY-ISOTYPY...

RÓWNOWAGA SUBSTANCJI - ilościowy wyraz redystrybucji elementów w procesie zastępowania oryginalnych elementów podlegających recyklingowi

górnik nowotwory ponownego pojawienia się rb i rudy, wykazujące zmianę zawartości...

SUBSTANCJE ALOPATYCZNE - substancje hamujące wydzielane przez liście i korzenie roślin wyższych i będące reakcją ochronną na różne negatywne bodźce...

Substancje bakteriostatyczne - antybiotyki, jony metali, środki chemioterapeutyczne i inne substancje, które opóźniają pełne rozmnażanie bakterii lub innych mikroorganizmów, tj. Powodując bakteriostazę...

Wielka sowiecka encyklopedia

Substancje bakteriobójcze - substancje, które mogą zabijać bakterie i inne mikroorganizmy...

Wielka sowiecka encyklopedia

SUBSTANCJE ANESTHETYCZNE - czyniąc ciało lub jego część niewrażliwą na ból...

Słownik wyrazów obcych języka rosyjskiego

Zgodnie z metodą otrzymywania antybiotyków dzieli się je na:

3 półsyntetyczne (w początkowej fazie uzyskuje się naturalnie, następnie synteza jest sztucznie prowadzona).

Antybiotyki według pochodzenia podzielone na następujące główne grupy:

syntetyzowane przez grzyby (benzylopenicylina, gryzeofulwina, cefalosporyny itp.);

O grupach antybiotykowych, ich typach i kompatybilności

promieniowce (streptomycyna, erytromycyna, neomycyna, nystatyna itp.);

3. bakterie (gramicydyna, polimyksyny itp.);

4. zwierzęta (lizozym, ekmolina itp.);

wydzielane przez wyższe rośliny (fitoncydy, allicyny, rafaniny, imaniny itp.);

6. syntetyczne i półsyntetyczne (lewometytyna, metycylina, ampicylina syntomycyna itp.)

Antybiotyki według ostrości (spektrum) Akcje należą do następujących głównych grup:

1) aktywne głównie przeciwko drobnoustrojom gram-dodatnim, głównie antybiotykom gąbczastym, naturalnym i półsyntetycznym penicylinom, makrolidom, fuzydynie, linkomycyny, fosfomycynie;

2) aktywne wobec mikroorganizmów Gram-dodatnich i Gram-ujemnych (szerokiego spektrum) - tetracykliny, aminoglikozydy, chloramfenikol, chloramfenikol, półsyntetyczne penicyliny i cefalosporyny;

3) przeciwgruźlicza - streptomycyna, kanamycyna, ryfampicyna, biomycyna (florimityna), cykloseryna itp.;

4) przeciwgrzybicza - nystatyna, amfoterycyna B, gryzeofulwina i inne;

5) działanie na najprostszy - doksycyklina, klindamycyna i monomitsin;

6) działanie na robaki - higromycyna B, iwermektyna;

7) przeciwnowotworowe - aktynomycyny, antracykliny, bleomycyny itp.;

8) leki przeciwwirusowe - rymantadyna, amantadyna, azydotymidyna, widarabina, acyklowiryna itp.

9) immunomodulatory - antybiotyk cyklosporynowy.

Zgodnie z spektrum działania - liczba gatunków mikroorganizmów, na które wpływają antybiotyki:

• leki wpływające głównie na bakterie gram-dodatnie (benzylopenicylina, oksacylina, erytromycyna, cefazolina);
• leki, które atakują głównie bakterie Gram-ujemne (polimyksyny, monobaktamy);
• leki o szerokim spektrum działania na bakterie Gram-dodatnie i Gram-ujemne (cefalosporyny trzeciej generacji, makrolidy, tetracykliny, streptomycyna, neomycyna);

Antybiotyki należą do następujących głównych klas związków chemicznych:

beta-laktamowe cząsteczki bazowych antybiotyki pierścień beta-laktamowy (. działając na metycylinę - oksacylinę, a także o szerokim spektrum działania leków - ampicylina, karbenicylina, azlocylina, paperatsillin i inni) naturalny (benzylopenicyliny, fenoksymetylopenicyliny), półsyntetyczne penicyliny, cefalosporyny - duża grupa wysoce skutecznych antybiotyków (cefaleksyna, cefalotyna, cefotaksym itp.) o innym spektrum działania przeciwbakteryjnego;

aminoglikozydy zawierają aminocukry połączone wiązaniem glikozydowym z resztą (fragment aglikonu), cząsteczki - leki naturalne i półsyntetyczne (streptomycyna, kanamycyna, gentamycyna, sisomycyna, tobramycyna, netilmycyna, amikacyna itp.);

3. tetracykliny są naturalne i półsyntetyczne, podstawą ich cząsteczek są cztery skondensowane sześcioczłonowe cykle - (tetracyklina, oksytetracyklina, metacyklina, doksycyklina);

4. makrolidy zawierają w swojej cząsteczce makrocykliczny pierścień laktonowy związany z jedną lub kilkoma resztami węglowodanowymi, - (erytromycyna, oleandomycyna - główne antybiotyki z grupy i ich pochodne);

Anzamycyny mają szczególną strukturę chemiczną, która obejmuje pierścień makrocykliczny (ryfampicyna - półsyntetyczny antybiotyk ma największe znaczenie praktyczne);

6. polipeptydy w swojej cząsteczce zawierają kilka sprzężonych wiązań podwójnych - (gramicydyna C, polimyksyna, bacytracyna itp.);

7. glikopeptydy (wankomycyna, teikoplanina itp.);

8. linkosamidy - klindamycyna, linkomycyna;

9. antracykliny - jedna z głównych grup antybiotyków przeciwnowotworowych: doksorubicyna (adriamycyna) i jej pochodne, aclarubicyna, daunorubicyna (rubomycyna) itp.

Zgodnie z mechanizmem działania na komórki drobnoustrojów antybiotyki są podzielone na bakteriobójcze (szybko prowadzące do śmierci komórki) i bakteriostatyczne (hamujące wzrost i podział komórek) (tabela 1)

- Rodzaje działania antybiotyków na mikroflorę.

Klasyfikacja antybiotyków według grup - lista według mechanizmu działania, składu lub generacji

Każdego dnia ludzkie ciało jest atakowane przez wiele mikrobów, które próbują żyć i rozwijać się kosztem wewnętrznych zasobów ciała. Odporność z reguły radzi sobie z nimi, ale czasami odporność mikroorganizmów jest wysoka i trzeba zwalczać je za pomocą leków. Istnieją różne grupy antybiotyków, które mają pewien zakres działania, należą do różnych pokoleń, ale wszystkie rodzaje tego leku skutecznie zabijają patologiczne mikroorganizmy. Podobnie jak wszystkie silne leki, ten lek ma swoje skutki uboczne.

Co to jest antybiotyk

Ta grupa leków ma zdolność blokowania syntezy białek, a tym samym hamowania reprodukcji, wzrostu żywych komórek. Wszystkie rodzaje antybiotyków są stosowane w leczeniu procesów zakaźnych powodowanych przez różne szczepy bakterii: gronkowce, paciorkowce, meningokoki. Po raz pierwszy lek został opracowany w 1928 roku przez Alexandra Fleminga. Antybiotyki niektórych grup są przepisywane do leczenia patologii onkologicznej w ramach chemioterapii skojarzonej. We współczesnej terminologii ten rodzaj leku jest często nazywany lekami przeciwbakteryjnymi.

Klasyfikacja antybiotyków za pomocą mechanizmu działania

Pierwszymi lekami tego typu były leki na bazie penicyliny. Istnieje klasyfikacja antybiotyków według grup i mechanizmu działania. Niektóre leki mają wąski zakres, inne - szerokie spektrum działania. Ten parametr określa, jak bardzo lek wpłynie na zdrowie człowieka (zarówno pozytywnie, jak i negatywnie). Leki pomagają radzić sobie ze śmiertelnością takich poważnych chorób lub je zmniejszać:

Bakteriobójcze

Jest to jeden z typów klasyfikacji środków przeciwdrobnoustrojowych przez działanie farmakologiczne. Antybiotyki bakteriobójcze są lekiem powodującym lizę, śmierć mikroorganizmów. Lek hamuje syntezę błon, hamuje wytwarzanie składników DNA. Następujące grupy antybiotyków mają następujące właściwości:

• karbapenemy;
• penicyliny;
• fluorochinolony;
• glikopeptydy;
• monobaktam;
• fosfomycyna.

Bakteriostatyczne

Działanie tej grupy leków ma na celu zahamowanie syntezy białek przez komórki drobnoustrojów, co zapobiega ich dalszemu namnażaniu i rozwojowi. Efektem działania leku jest ograniczenie dalszego rozwoju procesu patologicznego. Ten efekt jest typowy dla następujących grup antybiotyków:

Klasyfikacja antybiotyków według składu chemicznego

Główny rozdział leków odbywa się na strukturze chemicznej. Każda z nich opiera się na innej substancji czynnej. Ta separacja pomaga celowo walczyć z pewnym rodzajem mikrobów lub mieć szeroki zakres działań na wielu gatunkach. Nie pozwala to bakteriom rozwinąć odporności (odporności, odporności) na określony rodzaj leków. Oto główne rodzaje antybiotyków.

Penicyliny

To pierwsza grupa stworzona przez człowieka. Antybiotyki z grupy penicylin (penicillium) mają szeroki zakres działania na mikroorganizmy. W grupie istnieje dodatkowy podział na:

• naturalne penicyliny - wytwarzane przez grzyby w normalnych warunkach (fenoksymetylopenicylina, benzylopenicylina);
• półsyntetyczne penicyliny mają większą odporność na penicylinazy, co znacznie rozszerza spektrum działania antybiotyku (metycylina, leki oksacylinowe);
• przedłużone działanie - ampicylina, amoksycylina;
• leki o szerokim spektrum działania - lek azlocylina, mezlotsillina.

W celu zmniejszenia oporności bakterii na tego rodzaju antybiotyki dodaje się inhibitory penicylinazy: sulbaktam, tazobaktam, kwas klawulanowy. Żywe przykłady takich leków to: Tazotsin, Augmentin, Tazrobida. Przydziel fundusze na następujące patologie:

• infekcje układu oddechowego: zapalenie płuc, zapalenie zatok, zapalenie oskrzeli, zapalenie krtani, zapalenie gardła;
• moczowo-płciowy: zapalenie cewki moczowej, zapalenie pęcherza moczowego, rzeżączka, zapalenie gruczołu krokowego;
• trawienny: czerwonka, zapalenie pęcherzyka żółciowego;
• syfilis

Cefalosporyny

Właściwości bakteriobójcze tej grupy mają szerokie spektrum działania. Rozróżnia się następujące pokolenia ceflafosporyn:

• I, preparaty cefradyny, cefaleksyny, cefazoliny;
• II, fundusze z cefaklor, cefuroksym, cefoksytyna, cefotiam;
• III, ceftazydym, cefotaksym, cefoperazon, ceftriakson, cefodizym;
• IV, fundusze z cefpiromem, cefepimem;
• V-e, leki fetobiprol, ceftarolina, fetolosan.

Istnieje duża część leków przeciwbakteryjnych z tej grupy tylko w postaci zastrzyków, więc są one często stosowane w klinikach. Cefalosporyny są najpopularniejszym rodzajem antybiotyków do leczenia szpitalnego. Ta klasa środków przeciwbakteryjnych jest przeznaczona dla:

• odmiedniczkowe zapalenie nerek;
• uogólnienie infekcji;
• zapalenie tkanek miękkich, kości;
• zapalenie opon mózgowych;
• zapalenie płuc;
• zapalenie naczyń chłonnych.

Makrolidy

Ta grupa leków przeciwbakteryjnych ma makrocykliczny pierścień laktonowy jako zasadę. Antybiotyki makrolidowe mają podział bakteriostatyczny na bakterie Gram-dodatnie, błonę i pasożyty wewnątrzkomórkowe. W tkankach występuje znacznie więcej makrolidów niż w osoczu krwi pacjentów. Środki tego typu mają niską toksyczność, w razie potrzeby mogą być podawane dziecku, ciężarnej dziewczynie. Makrolity są podzielone na następujące typy:

1. Naturalne. Zostały one zsyntetyzowane po raz pierwszy w latach 60. XX wieku, w tym środki spiramycyny, erytromycyny, midekamycyny, josamycyny.
2. Proleki, forma aktywna jest przyjmowana po metabolizmie, na przykład, troleandomycyna.
3. Półsyntetyczny. Oznacza to klarytromycynę, telitromycynę, azytromycynę, dirytromycynę.

Tetracykliny

Gatunek ten powstał w drugiej połowie XX wieku. Antybiotyki tetracyklinowe działają przeciwbakteryjnie przeciwko dużej liczbie szczepów flory bakteryjnej. W wysokich stężeniach przejawia się działanie bakteriobójcze. Osobliwością tetracyklin jest zdolność do gromadzenia się w szkliwie zębów, tkanki kostnej. Pomaga w leczeniu przewlekłego zapalenia kości i szpiku, ale także zakłóca rozwój szkieletu u małych dzieci. Ta grupa jest zabroniona do przyjmowania dziewcząt w ciąży, dzieci poniżej 12 lat. Te leki przeciwbakteryjne są reprezentowane przez następujące leki:

• Oksytetracyklina;
• Tygecyklina;
• Doksycyklina;
• Minocyklina

Przeciwwskazania obejmują nadwrażliwość na składniki, przewlekłą chorobę wątroby, porfirię. Wskazaniami do użycia są następujące patologie:

• Borelioza;
• patologie jelitowe;
• leptospiroza;
• bruceloza;
• infekcje gonokokowe;
• riketsjoza;
• jaglica;
• promienica;
• tularemia.

Aminoglikozydy

Aktywne stosowanie tej serii leków odbywa się w leczeniu zakażeń wywołujących florę Gram-ujemną. Antybiotyki mają działanie bakteriobójcze. Leki wykazują wysoką skuteczność, która nie jest związana ze wskaźnikiem aktywności immunologicznej pacjenta, co sprawia, że ​​leki te są niezbędne do jego osłabienia i neutropenii. Istnieją następujące generacje tych środków przeciwbakteryjnych:

1. Preparaty kanamycyny, neomycyny, chloramfenikolu, streptomycyny należą do pierwszej generacji.
2. Drugi obejmuje leki z gentamycyną, tobramycyną.
3. Trzeci obejmuje leki amikacyny.
4. Czwarta generacja reprezentowana jest przez isepamycynę.

Następujące patologie stają się wskazaniami do stosowania tej grupy leków:

• sepsa;
• infekcje dróg oddechowych;
• zapalenie pęcherza;
• zapalenie otrzewnej;
• zapalenie wsierdzia;
• zapalenie opon mózgowych;
• zapalenie kości i szpiku.

Fluorochinolony

Jedna z największych grup środków przeciwbakteryjnych, ma szerokie działanie bakteriobójcze na drobnoustroje chorobotwórcze. Wszystkie leki są kwasem nalidyksowym. Fluorochinolony zaczęto aktywnie stosować w 7. roku, istnieje klasyfikacja według pokoleń:

• leki zawierające kwas oksolinowy, nalidyksowy;
• środki z cyprofloksacyną, ofloksacyną, pefloksacyną, norfloksacyną;
• preparaty lewofloksacyny;
• leki z moksyfloksacyną, gatifloksacyną, hemifloksacyną.

Ten ostatni typ jest nazywany „układem oddechowym”, co wiąże się z aktywnością przeciwko mikroflorze, co z reguły jest przyczyną zapalenia płuc. Leki z tej grupy są wykorzystywane do terapii:

• zapalenie oskrzeli;
• zapalenie zatok;
• rzeżączka;
• infekcje jelitowe;
• gruźlica;
• sepsa;
• zapalenie opon mózgowych;
• zapalenie gruczołu krokowego.

Podsumowanie grup antybiotyków

Antybiotyki to grupa leków, które mogą hamować wzrost i rozwój żywych komórek. Najczęściej są stosowane do leczenia procesów zakaźnych wywołanych przez różne szczepy bakterii. Pierwszy lek został odkryty w 1928 roku przez brytyjskiego bakteriologa Alexandra Fleminga. Jednak niektóre antybiotyki są również przepisywane w przypadku patologii nowotworowych, jako składnik chemioterapii skojarzonej. Ta grupa leków nie ma praktycznie żadnego wpływu na wirusy, z wyjątkiem niektórych tetracyklin. We współczesnej farmakologii termin „antybiotyki” jest coraz częściej zastępowany przez „leki przeciwbakteryjne”.

Pierwsze zsyntetyzowane leki z grupy penicylin. Pomogły one znacznie zmniejszyć śmiertelność takich chorób, jak zapalenie płuc, posocznica, zapalenie opon mózgowych, zgorzel i kiła. Z biegiem czasu, ze względu na aktywne stosowanie antybiotyków, wiele mikroorganizmów zaczęło rozwijać na nie oporność. Dlatego ważnym zadaniem było poszukiwanie nowych grup leków przeciwbakteryjnych.

Stopniowo firmy farmaceutyczne syntetyzowały i zaczęły produkować cefalosporyny, makrolidy, fluorochinolony, tetracykliny, lewomycetynę, nitrofurany, aminoglikozydy, karbapenemy i inne antybiotyki.

Antybiotyki i ich klasyfikacja

Główną klasyfikacją farmakologiczną leków przeciwbakteryjnych jest rozdział przez działanie na mikroorganizmy. Za tą cechą wyróżnia się dwie grupy antybiotyków:

• bakteriobójcze - leki powodują śmierć i lizę mikroorganizmów. Działanie to wynika ze zdolności antybiotyków do hamowania syntezy błony lub hamowania wytwarzania składników DNA. Penicyliny, cefalosporyny, fluorochinolony, karbapenemy, monobaktamy, glikopeptydy i fosfomycyna mają tę właściwość.
• bakteriostatyczne - antybiotyki są w stanie hamować syntezę białek przez komórki drobnoustrojów, co uniemożliwia ich rozmnażanie. W rezultacie dalszy rozwój procesu patologicznego jest ograniczony. Działanie to jest charakterystyczne dla tetracyklin, makrolidów, aminoglikozydów, linkosamin i aminoglikozydów.

Za spektrum działania znajdują się również dwie grupy antybiotyków:

• szeroki - lek może być stosowany do leczenia patologii wywołanych przez dużą liczbę mikroorganizmów;
• z wąskim - lek wpływa na poszczególne szczepy i typy bakterii.

Nadal istnieje klasyfikacja leków przeciwbakteryjnych ze względu na ich pochodzenie:

• naturalny - otrzymywany z żywych organizmów;
• półsyntetyczne antybiotyki są zmodyfikowanymi naturalnymi cząsteczkami analogu;
• syntetyczne - są produkowane całkowicie sztucznie w specjalistycznych laboratoriach.

Opis różnych grup antybiotyków

Beta laktamy

Penicyliny

Historycznie pierwsza grupa leków przeciwbakteryjnych. Ma działanie bakteriobójcze na wiele różnych mikroorganizmów. Penicyliny wyróżniają następujące grupy:

• naturalne penicyliny (syntetyzowane w normalnych warunkach przez grzyby) - penicylina benzylowa, fenoksymetylopenicylina;
• półsyntetyczne penicyliny, które mają większą odporność na penicylinazy, co znacznie rozszerza ich spektrum działania - oksacylinę i metycylinę;
• z rozszerzonym działaniem - leki amoksycylina, ampicylina;
• penicyliny o szerokim działaniu na mikroorganizmy - leki mezlocylina, azlocylina.

Aby zmniejszyć oporność bakterii i zwiększyć wskaźnik skuteczności antybiotykoterapii, do penicylin aktywnie dodaje się inhibitory penicylinazy - kwas klawulanowy, tazobaktam i sulbaktam. Były więc narkotyki „Augmentin”, „Tazotsim”, „Tazrobida” i inne.

Leki te są stosowane w zakażeniach układu oddechowego (zapalenie oskrzeli, zapalenie zatok, zapalenie płuc, zapalenie gardła, zapalenie krtani), moczu (zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie cewki moczowej, zapalenie gruczołu krokowego, rzeżączka), układu trawiennego (zapalenie pęcherzyka żółciowego, czerwonka), kiły i zmian skórnych. Spośród działań niepożądanych najczęściej występują reakcje alergiczne (pokrzywka, wstrząs anafilaktyczny, obrzęk naczynioruchowy).

Penicyliny są również najbezpieczniejszymi produktami dla kobiet w ciąży i niemowląt.

Cefalosporyny

Ta grupa antybiotyków ma działanie bakteriobójcze na dużą liczbę mikroorganizmów. Obecnie wyróżnia się następujące pokolenia cefalosporyn:

• I - leki cefazolina, cefaleksyna, cefradyna;
• II - leki zawierające cefuroksym, cefaklor, cefotiam, cefoksytynę;
• III - preparaty cefotaksymu, ceftazydymu, ceftriaksonu, cefoperazonu, cefodizymu;
• IV - leki zawierające cefepim, cefpirom;
• V - leki ceftorolina, ceftobiprol, ceftolosan.

Zdecydowana większość tych leków istnieje tylko w formie zastrzyków, dlatego są one stosowane głównie w klinikach. Cefalosporyny są najpopularniejszymi środkami przeciwbakteryjnymi do stosowania w szpitalach.

Leki te są stosowane w leczeniu ogromnej liczby chorób: zapalenia płuc, zapalenia opon mózgowych, uogólnień zakażeń, odmiedniczkowego zapalenia nerek, zapalenia pęcherza, zapalenia kości, tkanek miękkich, zapalenia naczyń chłonnych i innych patologii. Przy stosowaniu cefalosporyn często stwierdza się nadwrażliwość. Czasami występuje przejściowe zmniejszenie klirensu kreatyniny, ból mięśni, kaszel, zwiększone krwawienie (z powodu spadku witaminy K).

Karbapenemy

Są dość nową grupą antybiotyków. Podobnie jak inne beta laktamy, karbapenemy mają działanie bakteriobójcze. Ogromna liczba różnych szczepów bakterii pozostaje wrażliwa na tę grupę leków. Karbapenemy są również odporne na enzymy, które syntetyzują mikroorganizmy. Właściwości te doprowadziły do ​​tego, że uważa się je za leki ratunkowe, gdy inne środki przeciwbakteryjne pozostają nieskuteczne. Jednak ich stosowanie jest ściśle ograniczone ze względu na obawy dotyczące rozwoju oporności bakterii. Ta grupa leków obejmuje meropenem, doripenem, ertapenem, imipenem.

Karbapenemy stosuje się w leczeniu posocznicy, zapalenia płuc, zapalenia otrzewnej, ostrych patologii chirurgicznych jamy brzusznej, zapalenia opon mózgowych, zapalenia błony śluzowej macicy. Leki te są również przepisywane pacjentom z niedoborem odporności lub na tle neutropenii.

Wśród działań niepożądanych należy zauważyć zaburzenia dyspeptyczne, ból głowy, zakrzepowe zapalenie żył, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, drgawki i hipokaliemię.

Monobaktam

Monobaktamy wpływają głównie na florę Gram-ujemną. Klinika wykorzystuje tylko jedną substancję czynną z tej grupy - aztreonam. Dzięki swoim zaletom podkreśla się odporność na większość enzymów bakteryjnych, co czyni go lekiem z wyboru w przypadku niepowodzenia leczenia penicylinami, cefalosporynami i aminoglikozydami. W wytycznych klinicznych zaleca się stosowanie aztreonamu w zakażeniu enterobakteriami. Stosuje się go tylko dożylnie lub domięśniowo.

Wśród wskazań do przyjęcia należy wskazać posocznicę, pozaszpitalne zapalenie płuc, zapalenie otrzewnej, zakażenia narządów miednicy, skóry i układu mięśniowo-szkieletowego. Stosowanie aztreonamu czasami prowadzi do rozwoju objawów dyspeptycznych, żółtaczki, toksycznego zapalenia wątroby, bólu głowy, zawrotów głowy i wysypki alergicznej.

Makrolidy

Makrolidy są grupą leków przeciwbakteryjnych opartych na makrocyklicznym pierścieniu laktonowym. Leki te mają działanie bakteriostatyczne przeciwko bakteriom Gram-dodatnim, pasożytom wewnątrzkomórkowym i błonowym. Cechą makrolidów jest fakt, że ich ilość w tkankach jest znacznie wyższa niż w osoczu krwi pacjenta.

Leki odznaczają się również niską toksycznością, co pozwala na ich stosowanie w okresie ciąży i we wczesnym wieku dziecka. Są one podzielone na następujące grupy:

• naturalne, które zsyntetyzowano w latach 50. i 60. ubiegłego wieku - preparaty erytromycyny, spiramycyny, jozamycyny, midekamycyny;
• proleki (przekształcone w formę aktywną po metabolizmie) - troleandomycyna;
• półsyntetyczny - leki azytromycyna, klarytromycyna, dirytromycyna, telitromycyna.

Makrolidy stosuje się w wielu patologiach bakteryjnych: wrzodzie trawiennym, zapaleniu oskrzeli, zapaleniu płuc, zakażeniach górnych dróg oddechowych, zapaleniu skóry, boreliozie, zapaleniu cewki moczowej, zapaleniu szyjki macicy, różycy, zapaleniu pęcherza. Nie można używać tej grupy leków do zaburzeń rytmu serca, niewydolności nerek.

Tetracykliny

Tetracykliny zostały zsyntetyzowane po raz pierwszy ponad pół wieku temu. Ta grupa ma działanie bakteriostatyczne przeciwko wielu szczepom flory bakteryjnej. W wysokich stężeniach wykazują działanie bakteriobójcze. Cechą tetracyklin jest ich zdolność do gromadzenia się w tkance kostnej i szkliwie zębów.

Z jednej strony pozwala to lekarzom na aktywne wykorzystanie ich w przewlekłym zapaleniu kości i szpiku, a z drugiej strony narusza rozwój szkieletu u dzieci. Dlatego absolutnie nie można ich stosować w okresie ciąży, laktacji i w wieku poniżej 12 lat. Do tetracyklin, oprócz leku o tej samej nazwie, należą doksycyklina, oksytetracyklina, minocyklina i tygecyklina.

Stosuje się je do różnych patologii jelit, brucelozy, leptospirozy, tularemii, promienicy, jaglicy, boreliozy, zakażenia gonokokami i riketsji. Porfirię, przewlekłe choroby wątroby i indywidualną nietolerancję odróżnia się również od przeciwwskazań.

Fluorochinolony

Fluorochinolony to duża grupa środków przeciwbakteryjnych o szerokim działaniu bakteriobójczym na patogenną mikroflorę. Wszystkie leki są sprzedawane z kwasem nalidyksowym. Aktywne stosowanie fluorochinolonów rozpoczęło się w latach 70. ubiegłego wieku. Dziś są klasyfikowane według pokoleń:

• I - preparaty kwasu nalidyksowego i oksolinowego;
• II - leki zawierające ofloksacynę, cyprofloksacynę, norfloksacynę, pefloksacynę;
• III - preparaty lewofloksacyny;
• IV - leki zawierające gatifloksacynę, moksyfloksacynę, hemifloksacynę.

Najnowsze generacje fluorochinolonów są nazywane „oddechowymi”, ze względu na ich aktywność wobec mikroflory, która najczęściej powoduje zapalenie płuc. Stosuje się je również w leczeniu zapalenia zatok, zapalenia oskrzeli, zakażeń jelit, zapalenia gruczołu krokowego, rzeżączki, posocznicy, gruźlicy i zapalenia opon mózgowych.

Wśród niedociągnięć należy podkreślić fakt, że fluorochinolony mogą wpływać na powstawanie układu mięśniowo-szkieletowego, dlatego w dzieciństwie, podczas ciąży i w okresie laktacji mogą być przepisywane tylko ze względów zdrowotnych. Pierwsza generacja leków ma również wysoką wątrobę i nefrotoksyczność.

Aminoglikozydy

Aminoglikozydy znalazły aktywne zastosowanie w leczeniu zakażeń bakteryjnych wywołanych przez florę Gram-ujemną. Mają działanie bakteriobójcze. Ich wysoka skuteczność, która nie zależy od aktywności funkcjonalnej odporności pacjenta, uczyniła je niezbędnymi dla jego zakłócenia i neutropenii. Rozróżnia się następujące generacje aminoglikozydów:

• I - preparaty neomycyny, kanamycyny, streptomycyny;
• II - leki z tobramycyną, gentamycyną;
• III - preparaty amikacyny;
• IV - lek isepamycyna.

Aminoglikozydy są przepisywane w celu zakażenia układu oddechowego, posocznicy, infekcyjnego zapalenia wsierdzia, zapalenia otrzewnej, zapalenia opon mózgowych, zapalenia pęcherza moczowego, odmiedniczkowego zapalenia nerek, zapalenia szpiku i innych patologii. Wśród skutków ubocznych o dużym znaczeniu są skutki toksyczne dla nerek i ubytek słuchu.

Dlatego w trakcie terapii konieczne jest regularne przeprowadzanie analizy biochemicznej krwi (kreatyniny, SCF, mocznika) i audiometrii. U kobiet w ciąży, w okresie laktacji, pacjentom z przewlekłą chorobą nerek lub poddawanym hemodializie podaje się aminoglikozydy tylko ze względów życiowych.

Glikopeptydy

Antybiotyki glikopeptydowe mają szerokie spektrum działania bakteriobójczego. Najbardziej znanymi z nich są bleomycyna i wankomycyna. W praktyce klinicznej glikopeptydy są lekami rezerwowymi, które są przepisywane ze względu na nieskuteczność innych środków przeciwbakteryjnych lub specyficzną podatność czynnika zakaźnego na nie.

Często łączy się je z aminoglikozydami, co umożliwia zwiększenie kumulacji efektu na Staphylococcus aureus, enterokokach i Streptococcus. Antybiotyki glikopeptydowe nie działają na prątki i grzyby.

Ta grupa środków przeciwbakteryjnych jest przepisywana na zapalenie wsierdzia, posocznicę, zapalenie szpiku, ropowicę, zapalenie płuc (w tym powikłania), ropień i rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego. Nie można stosować antybiotyków glikopeptydowych w przypadku niewydolności nerek, nadwrażliwości na leki, laktację, zapalenie nerwu nerwowego, ciążę i laktację.

Linkosamidy

Linkosyamidy obejmują linkomycynę i klindamycynę. Leki te wykazują działanie bakteriostatyczne na bakterie Gram-dodatnie. Używam ich głównie w połączeniu z aminoglikozydami, jako leki drugiej linii, dla ciężkich pacjentów.

Linozamidy są przepisywane do aspiracyjnego zapalenia płuc, zapalenia kości i szpiku, stopy cukrzycowej, martwiczego zapalenia powięzi i innych patologii.

Dość często podczas ich przyjęcia rozwija się zakażenie Candida, ból głowy, reakcje alergiczne i ucisk krwi.

Wideo

Film opowiada, jak szybko leczyć przeziębienie, grypę lub ARVI. Opinia doświadczonego lekarza.

Klasyfikacja antybiotyków według grup: tabela

Wysłany przez: admin in Doctor Aibolit 01/06/2019 Komentarze do post Klasyfikacja antybiotyków w grupy: tabela jest wyłączona 4 Wyświetlenia

Dowiedz się o nowoczesnej klasyfikacji antybiotyków według grupy parametrów

Zgodnie z koncepcją chorób zakaźnych implikuje reakcję organizmu na obecność patogennych mikroorganizmów lub inwazję narządów i tkanek, objawiającą się reakcją zapalną. Do leczenia stosuje się środki przeciwdrobnoustrojowe selektywnie działające na te drobnoustroje w celu ich zwalczania.

• bakterie (prawdziwe bakterie, riketsja i chlamydia, mykoplazma);
• grzyby;
• wirusy;
• najprostszy.

Dlatego środki przeciwbakteryjne dzieli się na:

• antybakteryjny;
• przeciwwirusowy;
• przeciwgrzybicze;
• przeciwpierwotniak.

Ważne jest, aby pamiętać, że pojedynczy lek może mieć kilka rodzajów aktywności.

Na przykład Nitroxoline ®, prep. z wyraźnym działaniem przeciwbakteryjnym i umiarkowanym przeciwgrzybiczym - zwanym antybiotykiem. Różnica między takim środkiem a „czystym” środkiem przeciwgrzybiczym polega na tym, że Nitroksolina® ma ograniczoną aktywność w stosunku do niektórych gatunków Candida, ale ma wyraźny wpływ na bakterie, na które środek przeciwgrzybiczy w ogóle nie wpływa.

W latach 50. XX wieku Fleming, Chain i Flory otrzymali Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny i fizjologii za odkrycie penicyliny. To wydarzenie stało się prawdziwą rewolucją w farmakologii, całkowicie przestawiając podstawowe podejścia do leczenia infekcji i znacząco zwiększając szanse pacjenta na pełne i szybkie wyzdrowienie.

Wraz z pojawieniem się leków przeciwbakteryjnych wiele chorób powodujących epidemie, które wcześniej spustoszyły całe kraje (plaga, tyfus, cholera), zmieniło się z „wyroku śmierci” w „chorobę, którą można skutecznie leczyć” i obecnie prawie nigdy nie występuje.

Antybiotyki to substancje pochodzenia biologicznego lub sztucznego, zdolne do selektywnego hamowania aktywności życiowej mikroorganizmów.

Oznacza to, że cechą charakterystyczną ich działania jest to, że oddziałują one tylko na komórkę prokariotyczną, nie uszkadzając komórek ciała. Wynika to z faktu, że w ludzkich tkankach nie ma docelowego receptora dla ich działania.

Leki przeciwbakteryjne są przepisywane na choroby zakaźne i zapalne wywołane przez bakteryjną etiologię patogenu lub na ciężkie infekcje wirusowe w celu stłumienia wtórnej flory.

Wybierając odpowiednią terapię przeciwdrobnoustrojową, należy wziąć pod uwagę nie tylko chorobę podstawową i wrażliwość drobnoustrojów chorobotwórczych, ale także wiek pacjenta, ciążę, indywidualną nietolerancję na składniki leku, choroby współistniejące i stosowanie preparatów, które nie są łączone z zalecanymi lekami.

Ważne jest również, aby pamiętać, że w przypadku braku efektu klinicznego terapii w ciągu 72 godzin dokonuje się zmiany medium medycznego, biorąc pod uwagę możliwą oporność krzyżową.

W przypadku ciężkich zakażeń lub w celu leczenia empirycznego nieokreślonym patogenem zaleca się połączenie różnych rodzajów antybiotyków, biorąc pod uwagę ich zgodność.

Zgodnie z wpływem na drobnoustroje chorobotwórcze istnieją:

• bakteriostatyczny - hamująca aktywność życiowa, wzrost i reprodukcja bakterii;
• antybiotyki bakteriobójcze są substancjami, które całkowicie niszczą patogen, w wyniku nieodwracalnego wiązania się z celem komórkowym.

Jednak taki podział jest raczej arbitralny, ponieważ wiele z nich jest antybiotykami. może wykazywać inną aktywność, w zależności od przepisanej dawki i czasu stosowania.

Jeśli pacjent niedawno użył środka przeciwdrobnoustrojowego, należy unikać jego wielokrotnego stosowania przez co najmniej sześć miesięcy, aby zapobiec występowaniu flory odpornej na antybiotyki.

Jak rozwija się oporność na leki?

Najczęściej obserwowaną opornością jest mutacja mikroorganizmu, której towarzyszy modyfikacja celu wewnątrz komórek, na którą wpływają odmiany antybiotyków.

Aktywny składnik przepisanej substancji przenika do komórki bakteryjnej, jednak nie może komunikować się z wymaganym celem, ponieważ naruszona jest zasada wiązania typu „klucz-zamek”. W związku z tym mechanizm hamowania aktywności lub zniszczenia czynnika patologicznego nie jest aktywowany.

Inną skuteczną metodą ochrony przed lekami jest synteza enzymów przez bakterie, które niszczą główne struktury antibes. Ten typ oporności często występuje w przypadku beta-laktamów, ze względu na produkcję flory beta-laktamazy.

Znacznie mniej powszechny jest wzrost oporności, ze względu na zmniejszenie przepuszczalności błony komórkowej, to znaczy lek przenika w zbyt małych dawkach, aby mieć klinicznie znaczący wpływ.

Jako środek zapobiegawczy dla rozwoju flory lekoopornej konieczne jest również uwzględnienie minimalnego stężenia supresji, wyrażającego ilościową ocenę stopnia i spektrum działania, a także zależność od czasu i koncentracji. we krwi.

Dla czynników zależnych od dawki (aminoglikozydy, metronidazol) charakterystyczne jest uzależnienie skuteczności działania od stężenia. we krwi i ogniskach procesu zakaźno-zapalnego.

Leki, w zależności od czasu, wymagają powtarzanych wstrzyknięć w ciągu dnia, aby utrzymać skuteczny koncentrat terapeutyczny. w ciele (wszystkie beta-laktamy, makrolidy).

• leki hamujące syntezę ściany komórkowej bakterii (antybiotyki penicylinowe, wszystkie pokolenia cefalosporyn, Vancomycin®);
• komórki niszczące normalną organizację na poziomie molekularnym i uniemożliwiające normalne funkcjonowanie zbiornika membranowego. komórki (Polymyxin®);
• Wed-va, przyczyniając się do tłumienia syntezy białek, hamując powstawanie kwasów nukleinowych i hamując syntezę białek na poziomie rybosomalnym (leki Chloramfenikol, wiele tetracyklin, makrolidów, linkomycyna®, aminoglikozydy);
• inhibitor kwasy rybonukleinowe - polimerazy itp. (rifampicyna ®, chinole, nitroimidazole);
• hamowanie procesów syntezy folanów (sulfonamidy, diaminopirydy).

Klasyfikacja antybiotyków według struktury chemicznej i pochodzenia

1. Naturalne - produkty odpadowe bakterii, grzybów, promieniowców:

2. Semisynthetic - pochodne naturalnych anty.:

3. Syntetyczny, czyli uzyskany w wyniku syntezy chemicznej:

Klasyfikacja antybiotyków według spektrum i celu stosowania

3rd Pok. cefalosporyny.

półsyntetyczny penicyliny o rozszerzonym spektrum (Ampicillin®);

2nd Pok. cefalosporyny.

Nowoczesna klasyfikacja antybiotyków według grup: tabela

Z rozszerzonym spektrum działania;

Średni czas trwania działania;

• Linozamidy (linkomycyna ®, klindamycyna ®);
• Nitrofurany;
• Oksachinoliny;
• Chloramfenikol (ta grupa antybiotyków jest reprezentowana przez Levomitsetinom®);
• Streptogramina;
• Rifamycyny (Rimactan ®);
• Spektynomycyna (Trobitsin®);
• Nitroimidazole;
• Antyfolany;
• Peptydy cykliczne;
• Glikopeptydy (wankomycyna ® i teikoplanina ®);
• Ketolidy;
• Dioksydyna;
• Fosfomycyna (Monural®);
• Fuzidany;
• Mupirocyna (Baktoban®);
• Oksazolidynony;
• Evernomomycyny;
• Glikylocykliny.

Penicyliny

Podobnie jak wszystkie produkty beta-laktamowe, penicyliny mają działanie bakteriobójcze. Wpływają one na końcowy etap syntezy biopolimerów tworzących ścianę komórkową. W wyniku zablokowania syntezy peptydoglikanów, z powodu działania na enzymy wiążące penicylinę, powodują śmierć patologicznej komórki mikrobiologicznej.

Niski poziom toksyczności dla ludzi wynika z braku komórek docelowych dla antybiotyków.

Mechanizmy bakteryjnej oporności na te leki są przezwyciężane przez tworzenie chronionych środków wzmocnionych kwasem klawulanowym, sulbaktamem itp. Substancje te hamują działanie zbiornika. enzymy i chronić lek przed zniszczeniem.

Poniżej wymieniono rodzaje antybiotyków z tej serii i ich klasyfikację w tabeli.

Ze względu na niską toksyczność, dobrą tolerancję, możliwość stosowania kobiet w ciąży, a także szerokie spektrum działania - cefalosporyny są najczęściej stosowanymi środkami o działaniu antybakteryjnym w praktyce terapeutycznej.

Mechanizm działania na komórkę drobnoustroju jest podobny do penicylin, jednak jest bardziej odporny na działanie zbiornika. enzymy.

Przygotuj Seria cefalosporyn ma wysoką biodostępność i dobrą strawność przy każdej drodze podawania (pozajelitowo, doustnie). Dobrze rozmieszczone w narządach wewnętrznych (z wyjątkiem gruczołu krokowego), krwi i tkanek.

Tylko Ceftriaxone ® i Cefoperazone ® są zdolne do tworzenia klinicznie skutecznych stężeń w żółci.

Wysoki poziom drożności w obrębie bariery krew-mózg i skuteczność w zapaleniu opon mózgowych, odnotowane w trzecim pokoleniu.

Jedyny sulbaktam chronił cefalosporynę-cefoperazon / sulbaktam ®. Ma szeroki zakres wpływu na florę, ze względu na wysoką odporność na działanie beta-laktamazy.

Tabela pokazuje grupy antybiotyków i nazwy głównych leków.

* Przygotuj formularz ustny.

Są lekami rezerwowymi i są stosowane w leczeniu ciężkich zakażeń szpitalnych.

Bardzo odporny na beta-laktamazę, skuteczny w leczeniu flory lekoopornej. Kiedy zagrażające życiu procesy zakaźne są podstawowym środkiem dla schematu empirycznego.

• Doripenema ® (Doripresks ®);
• Imipenema ® (Thienam ®);
• Meropenema ® (Meronem ®);
• Ertapenem ® (Invanz ®).

• Aztreonam ®.

Przygotuj Ma ograniczony zakres zastosowań i jest zalecany w celu wyeliminowania procesów zapalnych i zakaźnych związanych z bakteriami Grambacteria. Skuteczny w leczeniu infekcji. procesy układu moczowego, choroby zapalne narządów miednicy, skóra, stany septyczne.

Działanie bakteriobójcze na drobnoustroje zależy od stężenia medium w płynach biologicznych i wynika z faktu, że aminoglikozydy zakłócają procesy syntezy białek na rybosomach bakteryjnych. Mają dość wysoki poziom toksyczności i wiele skutków ubocznych, jednak rzadko powodują reakcje alergiczne. Praktycznie nieskuteczny po podaniu doustnym, ze względu na słabą wchłanialność w przewodzie pokarmowym.

W porównaniu z beta-laktamami poziom przejścia przez bariery tkankowe jest znacznie gorszy. Nie mają terapeutycznie istotnych stężeń w kościach, płynie mózgowo-rdzeniowym i wydzielinach oskrzelowych.

Zapewnić zahamowanie wzrostu i rozmnażania flory patogennej dzięki tłumieniu syntezy białek na komórkach rybosomalnych. ściany bakteryjne. Wraz ze wzrostem dawki może wywołać działanie bakteriobójcze.

Są też połączone przygotowania:

1. Pilobact ® jest złożonym podłożem do leczenia Helicobacter pylori. Zawiera klarytromycynę ®, omeprazol ® i cynidazol ®.
2. Zenerit ® jest zewnętrznym podłożem do leczenia trądziku. Aktywnymi składnikami są erytromycyna i octan cynku.

Procesy wzrostu i rozmnażania drobnoustrojów chorobotwórczych, ze względu na podobieństwo strukturalne do kwasu para-aminobenzoesowego, uczestniczące w aktywności życiowej bakterii, hamują.

Wielu przedstawicieli Gram-, Gram + ma wysoki wskaźnik odporności na ich działanie. Stosowane jako część złożonej terapii reumatoidalnego zapalenia stawów, zachowują dobrą aktywność przeciwmalaryczną i są skuteczne przeciwko Toxoplasma.

Sulfathiazole silver (Dermazin ®) jest stosowany do użytku lokalnego.

Ze względu na hamowanie uwodnień DNA mają one działanie bakteriobójcze, są ośrodkami zależnymi od stężenia.

• Niefluorowane chinolony (kwas nalidyksowy, oksolinowy i pimemidynowy) należą do pierwszej generacji;
• Drugi pok. reprezentowane przez Gram-oznacza (Ciprofloxacin®, Levofloxacin®, itp.).
• Trzeci to tak zwane pomoce oddechowe. (Levo i Sparfloxacin ®);

Po czwarte - prep. z aktywnością przeciw beztlenową (Moxifloxacin®).

Tetracyklina ®, której nazwa została nadana osobnej grupie antybiotyków, została po raz pierwszy uzyskana chemicznie w 1952 roku.

Aktywnymi składnikami grupy są metacycline ®, minocycline ®, tigecycline ®, tetracycline ®, doksycyklina ®, oksytetracyklina ®.

Na naszej stronie możesz zapoznać się z większością grup antybiotyków, kompletnymi listami leków, klasyfikacjami, historią i innymi ważnymi informacjami. Aby to zrobić, utwórz sekcję „Klasyfikacja” w górnym menu witryny.

Możesz także polubić

Eliminacja temperatury po antybiotykach u dziecka i dorosłego

Leki przeciwwirusowe dla dzieci od 3 lat - tabletki, czopki, syropy, zawiesiny

Popularne artykuły

Lista antybiotyków OTC + powody zakazu ich swobodnego obrotu

W latach czterdziestych ubiegłego wieku ludzkość otrzymała potężną broń przeciwko wielu śmiertelnym infekcjom. Antybiotyki były sprzedawane bez recepty i dozwolone