Leczenie bólów migdałków u dorosłych

Zapalenie migdałków występuje, ponieważ narządy są zakażone.

Migdałki podniebienne są najczęściej zapalone.

W takim przypadku dochodzi do gwałtownej reakcji i bólu.

Najczęściej objawy te wskazują na zapalenie migdałków.

Funkcje, struktura i przeznaczenie migdałków u ludzi

Ich zadaniem jest ochrona dróg oddechowych i ogólna ochrona ciała przed wnikaniem patogennych bakterii i mikrobów.

Obejmują one tkankę limfoidalną, która jest źródłem limfocytów (komórek krwi, które zwalczają różne infekcje).

Ich struktura jest krucha, dlatego nie przyczynia się do zatrzymywania w nich drobnoustrojów.

Rodzaje migdałków:

• palatyn;
• rurowy, zlokalizowany w gardle;
• gardło, które znajduje się w łuku gardła i nazywane jest migdałkami;
• językowy, położony u nasady języka.

Przyczyny, sposób zakażenia i czynniki przyczyniające się do zapalenia migdałków

Osoba ma sześć migdałków, które znajdują się w okolicy gardła.

Palatyn, zwany również gruczołami, jest najczęściej dotknięty zapaleniem.

Ale procesy zapalne mogą wystąpić w innych tkankach gardła: pogańskim, gardłowym i jajowodowym.

Bakterie, grzyby i wirusy są główną przyczyną zapalenia gruczołów. W warunkach niskiej odporności lub przeziębienia migdałki nie radzą sobie z główną funkcją ochrony przed infekcjami. W tym przypadku migdałki stają się zapalne i powstają w nich ropne przekrwienia. Następnie są w stanie rozprzestrzenić infekcję głęboko w narządy oddechowe.

Procesy zapalne migdałków mogą rozwijać się w ścisłej interakcji z pacjentem. Ale infekcja może być również przenoszona przez osobę, która niedawno miała ból gardła.

Bakterie są główną przyczyną zapalenia. Obejmują one:

• gronkowiec;
• paciorkowce;
• adenowirusy;
• wirus opryszczki;
• hemofiliczna różdżka.

• hipotermia;
• zmniejszona odporność;
• uszkodzenie jednego z migdałków;
• zmiana klimatu i temperatura;
• niezdrowa dieta;
• negatywne czynniki środowiskowe;
• woda surowa;
• inne choroby (na przykład zapalenie zatok, próchnica).

Główne objawy przedmiotowe i podmiotowe zapalenia migdałków

Objawy zapalenia różnią się w zależności od postaci choroby. Początkowym objawem jest pocenie się w gardle oraz z czasem i ból. Gruczoły powiększają się i zaczerwieniają się.

Objawy zaczynają pojawiać się po kilku dniach lub godzinach od wejścia do nich drobnoustrojów. Dlatego należy zwrócić uwagę na pojawiające się oznaki zapalenia:

• bóle stawów;
• ból głowy;
• ogólne złe samopoczucie;
• dreszcze;
• ból podczas połykania;
• powiększone gruczoły z zaczerwienieniem i białym nalotem;
• nieprzyjemny zapach z ust;
• występowanie guza pod szczęką;
• obrzęk węzłów chłonnych;
• ochrypły głos;
• ból w uszach.

Zazwyczaj ludzie doświadczają dusznicy bolesnej, która może występować w różnych postaciach (nieżyt, pęcherzykowy lub lacunar). Formularze te następują po sobie, jeśli nie podjęto na czas leczenia.

Bolesne gardło katar

Ta forma choroby jest najłatwiejsza.

Jego czas trwania wynosi kilka dni.

Zewnętrzna błona śluzowa gruczołów podlega zapaleniu, któremu towarzyszy obrzęk i zaczerwienienie.

W przypadku tej formy zapalenia pojawiają się następujące objawy:

• lekkie ból gardła;
• temperatura w zakresie 37,2 - 37,5 ° C;
• obrzęk i zaczerwienienie gruczołów i brak na nich płytki nazębnej.

Zapalenie migdałków pęcherzykowych i łzowych

W tych postaciach choroby stan zapalny obejmuje zarówno pęcherzyki, jak i luki migdałków.

Towarzyszą temu następujące objawy:

• gwałtowny wzrost temperatury do 39 ° C;
• ciężkie ból gardła;
• ból podczas połykania z powodu obrzęku;
• ogólne złe samopoczucie, utrata apetytu, ból głowy, bóle stawów;
• zaczerwienienie gruczołów i obecność białego nalotu.

Możliwe jest odróżnienie gardła pęcherzykowego od lununar tylko od zdjęcia gardła. W pierwszym przypadku na gruczołach pojawiają się białawo-żółte wrzody. W drugim przypadku ropa (korek) powstaje w szczelinach migdałków.

Ta infekcja może dostać się do ogólnego przepływu krwi, który jest niebezpieczny dla osoby, ponieważ może to spowodować pojawienie się infekcji w innych narządach wewnętrznych.

Objawy procesów zapalnych różnią się w zależności od rodzaju zapalenia migdałków.

Jeśli język ciała migdałowatego, który znajduje się u nasady języka, ulegnie zapaleniu, pacjent będzie odczuwał gorączkę, ból gardła, trudności z przełykaniem i zwiększony ból, gdy język wystaje.

Jeśli migdałek gardłowy jest zaogniony, wystąpią trudności z oddychaniem przez nos, ból ucha, ropne wydzieliny śluzowe z nosa, a wszystko to będzie połączone ze wzrostem temperatury.

Procesy zapalne związane z gruczołami mogą przechodzić w przewlekłą postać choroby, z nieterminowym leczeniem u lekarza i brakiem środków w leczeniu zapalenia, od pierwszych dni dyskomfortu w gardle. Przewlekłe zapalenie migdałków może nasilać się kilka razy w roku. Takie zaostrzenia mogą wpływać na wydajność człowieka i zwiększać ryzyko infekcji w tkankach innych narządów (serca, stawów, nerek). Przewlekłemu zapaleniu migdałków towarzyszą częste bóle gardła, ból węzłów chłonnych, pojawienie się ropnych zatyczek, ból serca, gorączka, ból gardła.

Diagnostyka

Aby określić formę zapalenia, należy skonsultować się ze specjalistą, zwłaszcza w czasie ciąży, aby później dziecko nie rozwinęło przewlekłej patologii.

Diagnoza obejmuje kontrolę migdałków. Specjalista odkrywa objawy, które niepokoją pacjenta.

Podaje się również ogólną analizę krwi, moczu i wymazu z jamy ustnej w celu zidentyfikowania bakterii, które spowodowały chorobę, w celu przepisania antybiotyku.

Potrzebna jest diagnoza, aby określić metodę leczenia procesu zapalnego.

Główne metody leczenia bólów migdałków

Gdy wystąpią początkowe objawy zapalenia, należy rozpocząć leczenie. Charakter zabiegu zależy od lokalizacji procesu zapalnego. Leczenie lekami przepisanymi przez specjalistę.

Lokalne leczenie

Leczenie miejscowe obejmuje płukanie gardła. Głównymi środkami do płukania są: Furacilin, Rivanol, Dioxidin, Miramistin, Chlorhexidine, Chlorophyllipt, Iodinol. Muszą być używane zgodnie z instrukcją, rozcieńczone wodą.

Aby pozbyć się łaskotania, bólu gardła, możesz użyć antyseptycznych drażetek, pastylek do ssania:

• Dekatilen (dorośli powinni zażywać 1 tabletkę co 2 godziny);
• Faringosept (normalny dla dorosłych - 5 tabletek dziennie, może być stosowany w czasie ciąży);
• Strepsils (dorośli powinni przyjmować do 5 pastylek dziennie przez nie więcej niż 3 dni). Są one używane do tworzenia płytki nazębnej na powierzchni błony śluzowej, ponieważ przyczynia się to do mechanicznego wypłukiwania ropy.

Stosowano także spraye antyseptyczne:

Stosowanie antybiotyków

Jeśli na gruczołach występuje płytka nazębna lub ropa, zakłada się, że antybiotyki mają miejsce w ciągu 5-12 dni. Narzędzia te obejmują: Amoxicillin, Amoxiclav. Analogami tych antybiotyków są Amosin, Augmentin, Flemoklav.

Środki ludowe

Aby pozbyć się procesu zapalnego w domu, musisz użyć tradycyjnych metod.

Zabieg ten rozpoczyna się od zastosowania środków antyseptycznych do mycia gruczołów.

Pomagają wyeliminować płytkę nazębną i zapobiegają rozprzestrzenianiu się wirusa.

W przeciwnym razie choroba może się nasilić.

Pacjent musi zastosować jak najwięcej ciepłego napoju, obserwować odpoczynek w łóżku, jeść prawidłowo.

Do płukania używać roztworu soli sodowej (jedna łyżeczka na szklankę wody), ciepłej wody z dodatkiem jodu lub octu (1 łyżka octu, 5 kropli jodu na szklankę wody). Rosoły z różnych ziół (takich jak rumianek, szałwia, nagietek, eukaliptus srebrny) zmniejszają stan zapalny. Ale jeśli te fundusze nie pomagają przez dłuższy czas i pogarsza się, należy przerwać leczenie i skonsultować się z lekarzem.

W ciężkich przypadkach zalecane może być mycie gruczołów w warunkach szafy ENT.

Komplikacje

Choroba może stać się przewlekła.

Miejscowe powikłania obejmują zapalenie węzłów chłonnych. Jeśli nie leczysz zapalenia migdałków, może to prowadzić do nagromadzenia ropy między miękkimi tkankami migdałków, tak zwanego ropnia. Jest w stanie pokryć część podniebienia tylnego, co utrudni oddychanie i połykanie.

Niektóre bakterie mogą dalej powodować zapalenie nerek (zapalenie nerek), zaburzenia w wątrobie, tarczycy, skórze, stawach. Powikłania często obejmują reumatyzm, zapalenie mięśnia sercowego, posocznicę, zapalenie opon mózgowych.

Przyczyny przewlekłego zapalenia migdałków

Przewlekłe zapalenie migdałków może rozwinąć się jako powikłanie po zapaleniu migdałków ze względu na to, że pacjent próbował samodzielnie wyzdrowieć.

Inni, odwiedzając lekarza, nie przestrzegają jego zaleceń i przestają brać antybiotyki, gdy tylko poczują się lepiej.

Jeśli choroba nie zostanie wyleczona, może przekształcić się w postać przewlekłą.

Zaostrzenie zapalenia migdałków przyczynia się do:

• zapalenie zatok, próchnica;
• krzywoliniowa przegroda nosowa;
• urazy gruczołów;
• hipotermia;
• słaba odporność.

Środki zapobiegawcze

Zachorowanie jest zawsze bardzo proste, ponieważ wokół człowieka znajduje się wiele mikroorganizmów. Zakażenie próbuje zaatakować ciało, gdy tylko powstaną korzystne warunki.

Zapobieganie zapaleniu migdałków to:

• Zastosowanie środków wzmacniających mechanizmy obronne organizmu, czyli ogólne twardnienie ciała.
• Wczesne leczenie zębów, zapalenie ucha, zapalenie zatok.
• Stosowanie witamin i prawidłowego odżywiania.
• Mycie rąk jest najprostszym sposobem zapobiegania zakażeniom (w tym zapaleniu migdałków).
• Nie przechylaj się, a tym samym zmniejsz odporność.
• Nie zaleca się używania tych samych naczyń z osobą, która kicha lub jest chora.
• Zaleca się unikanie bliskiego kontaktu z zarażonymi ludźmi.
• Masaż gardła, skierowany od szczęki do klatki piersiowej, jest kolejnym środkiem zapobiegawczym. Jest przydatny przed wyjściem w chłodną pogodę.

Zawsze należy dbać o swoje zdrowie, stosować środki zapobiegawcze. A przy pierwszych oznakach i objawach zapalenia migdałków należy skonsultować się ze specjalistą i nie zaniedbywać leczenia.

Zapalenie migdałków w gardle: przyczyny, objawy i możliwości leczenia w zależności od patogenu

M inddaliny lub gruczoły (mówiąc prościej) to małe struktury anatomiczne tkanki limfoidalnej, które zapewniają ochronę przed czynnikami zakaźnymi różnego rodzaju (bakterie, wirusy, grzyby).

Struktury te mają kształt owalny i są zlokalizowane w obszarze granicy między jamą ustną a gardłem. Ponieważ to migdałki w gardle, które podejmują pierwszą próbę zakażenia, przyjmują pierwszy cios, często ulegają zapaleniu.

Unikaj tego trudnego. Według statystyk medycznych około 85% osób doświadczyło tego rodzaju problemów przynajmniej raz w życiu. Co musisz wiedzieć o zapaleniu migdałków w gardle?

Podstawowe informacje anatomiczne

Aby lepiej zrozumieć istotę problemu, należy krótko zapoznać się z anatomią migdałków.

Wbrew opinii przeciętnej osoby bez specjalnej wiedzy medycznej migdałki nie są ograniczone do wszystkich znanych migdałków. To tylko jeden z gatunków.

Istnieją cztery grupy tych struktur:

• Migdałki podniebienne. Dokładnie są one nazywane gruczołami we wspólnym języku. Znajduje się w małej kieszeni między miękkim podniebieniem a korzeniem języka.
• Migdałki rurkowe. Zlokalizowany w rurze słuchowej. Mają też parny charakter.
• Migdał językowy. Jak sama nazwa wskazuje, znajduje się w obszarze bazowym języka.
• Migdałki gardłowe. Wraz ze stanem zapalnym (zwłaszcza w dzieciństwie) i wzrostem rozwija się znana choroba zwana „adenoidami”.

Funkcje wszystkich czterech grup struktur anatomicznych tego rodzaju są identyczne. Wśród głównych można zidentyfikować:

Bariera lub ochrona. Jak sama nazwa wskazuje, funkcja opiera się na ochronie gardła, dolnych dróg oddechowych przed czynnikami zakaźnymi różnych typów.

To gruczoły działają jako pierwsza „linia obrony”, stąd częste procesy zapalne.

Funkcja immunologiczna. Jak już wspomniano, migdałki (wszystkie reprezentowane gatunki) są tworzone przez nagromadzenie tkanki limfoidalnej.

Dlatego są bezpośrednio zaangażowani w rozwój specyficznych komórek zaprojektowanych do obrony przed patologicznymi mikroorganizmami.

Te dwie funkcje są głównymi. Z tego wynika, że ​​wartości struktur anatomicznych.

Przyczyny procesu chorobowego

Wszystkie czynniki w rozwoju zapalenia migdałków można podzielić na trzy kategorie:

1. przenikanie do struktur gruczołowych czynników patologicznych;
2. zmniejszona odporność;
3. Wreszcie trzecia grupa czynników powstaje z przyczyn wywołujących. To znaczy te momenty, które bezpośrednio powodują początek procesu chorobowego.

Bakterie powodujące zapalenie migdałków

Główne czynniki patologiczne wywołujące procesy zapalne:

• Streptococcus. Zwłaszcza typ hemolityczny (alfa i beta). Jak sama nazwa wskazuje, powodują złożone i niebezpieczne choroby krwi. W takiej sytuacji patologia ustnej części gardła przechodzi w tło. Paciorkowce wszelkiego rodzaju w większości przypadków wywołują powstawanie przewlekłych, powolnych procesów. Potrzeba dużo wysiłku, aby poradzić sobie z takimi patogenami.
• Staphylococcus. Rekordzistą wśród gronkowców jest jego złota odmiana. Jest tak powszechny, że jest uważany za reprezentatywny dla oportunistycznej flory. Około 98% ludzi na naszej planecie jest nosicielami Staphylococcus aureus. Żyje na skórze i błonach śluzowych jamy ustnej, narządach płciowych. Gdy tylko odporność ustąpi, rozwija się proces patologiczny w gardle. Zwykle są to ostre, ropne zapalenia (ponieważ gronkowiec jest przedstawicielem flory pyogennej) z wyraźnymi objawami. Możliwy jest także powolny przebieg, wszystko zależy od intensywności odpowiedzi immunologicznej.
• Przedstawiciele nietypowej flory. W tym Klebsiella, chlamydia, ureaplazmy, mykoplazmy, gonokoki, krętki syfilityczne i inne struktury patogenne. Są niezwykle rzadkie, powodują powolne procesy, głównie reprezentowane przez zapalenie migdałków, w niektórych przypadkach proces rozprzestrzenia się ekspansywnie z udziałem krtani (zapalenia krtani).
• Pałeczki gruźlicy (microbacterium tuberculosis). Są jeszcze rzadsze, tylko w obecności pierwotnego ogniska w płucach i prawie wyłącznie w zaawansowanych stadiach choroby. W takiej sytuacji radzenie sobie z zapaleniem jest bardzo trudne.

Wirusy

Istnieją również wirusy, które wywołują zmiany chorobowe:

• Wirus opryszczki 1, 3, 4, 5 typów. W niektórych przypadkach, a drugi (opryszczka narządów płciowych).
• Ludzkie wirusy brodawczaka różnych szczepów. Obecnie znanych jest ponad 500 znanych gatunków agentów. Wiele z nich jest onkogennych, więc nie należy tracić czujności.

Często są grzyby. Głównie rodzaj Candida. Powodują początek tzw. Pleśniawki.

Drogi organizmów chorobotwórczych

• Oral-genitalia. Charakterystyczny dla nietypowej flory. Podczas kontaktów jamy ustnej i narządów płciowych, patogenne struktury z narządów płciowych wchodzą do jamy ustnej i gardła, gdzie czują się bardzo swobodnie.
• Kontakt i gospodarstwo domowe. Podczas interakcji z przedmiotami gospodarstwa domowego osoby zakażonej i kontaktami o charakterze nieseksualnym. Szczególnie często trzeba mówić o pocałunkach. Na przykład, jak pokazuje praktyka, mononukleoza (choroba wywołana wirusem Epsteina-Barra) jest patologią pocałunków itp.
• Mechaniczne. Dotykając błon śluzowych jamy ustnej brudnymi rękami.
• W powietrzu. Prawie główny sposób na przeniesienie wirusów, bakterii i grzybów do jamy ustnej. Czynniki patologiczne są uwalniane do środowiska z kaszlem, kichaniem i oddychaniem.

Inne sposoby transportu są znacznie mniej powszechne. To jest zstępująca ścieżka (od matki do dziecka) i inne. Tymczasem, agenci z odległych źródeł (na przykład płuca, nerki, jelita) mogą przenikać z krwią i limfą.

Odporność jako czynnik ryzyka

Zmniejszenie intensywności odporności jest drugim istotnym czynnikiem w powstawaniu problemu.

Wśród przyczyn tego zjawiska można zidentyfikować:

• Wczesne odstawienie dziecka i przejście do sztucznej mieszanki.
• Nadużywanie alkoholu etylowego, a zatem wszelkich napojów alkoholowych. Spalają gardło, błony śluzowe, powodując spadek szybkości produkcji komórek odpornościowych.
• Częste ostre infekcje wirusowe układu oddechowego, inne choroby zakaźne.
• Profil przewlekłej choroby endokrynologicznej. Rekord wśród wszystkich - cukrzyca, powodująca zaburzenia ogólnoustrojowe w organizmie.
• Nadużywanie doustnych środków antykoncepcyjnych. Jak pokazuje praktyka, tabletki antykoncepcyjne sztucznie „nadrabiają” estrogen, co ma negatywny wpływ na odporność.
• Ciąża, inne szczytowe stany hormonalne.
• Nadużywanie antybiotyków.
• Długotrwałe palenie tytoniu.
• Stres, nadmierne ćwiczenia.

Oto niektóre z czynników rozwoju procesu patologicznego w migdałkach.

Czynniki wyzwalające

Wśród nich czołowe miejsce zajmuje cukrzyca, rzadziej prowokuje rozwój zapalenia migdałków nadczynność tarczycy (problemy z tarczycą).

Wreszcie, źródłem początku choroby może być banalna mikrouraza. Ważną rolę w rozwoju chorób odgrywa słaba higiena jamy ustnej. Ludzie cierpiący na próchnicę prawie zawsze cierpią na zapalenie migdałków.

Objawy zapalenia migdałków o różnej lokalizacji

Klasycznym przypadkiem jest zapalenie migdałków w gardle (podniebienie), zwane dusznicą bolesną (zapalenie migdałków), któremu towarzyszą następujące objawy:

• Ból gardła jest wiodącą manifestacją procesu patologicznego. Charakteryzuje się uczuciem pieczenia, bólem, uczucie buntowania jest możliwe, co tłumaczy się ropnym uszkodzeniem tkanek. Bóle nasilają się, mówiąc, połykając, jedząc jedzenie lub płyny. Osłabiony z pełnym odpoczynkiem.
• Naruszenia procesu połykania. Wtórna dysfagia jest kolejnym możliwym objawem zapalenia. Różni się stosunkowo miękkim charakterem (tylko przy powolnym procesie).
• Wysięk. Surowy, ale częściej ropny. Bladożółty śluz jest uwalniany z luk. Z infekcją grzybiczą - jest biała i tandetna.
• Tworzenie zatyczek zapalenia migdałków. Specjalne białe grudki o gnijącym zapachu.
• Pojawienie się białych kropek i plam na migdałkach. Są to miejsca depozycji produktów odpadowych struktur patogennych lub obszarów erozji (nieco mniej).

Wśród pozostałych objawów można zidentyfikować:

• Wzrost temperatury do oznak podgorączkowo-gorączkowych (38 stopni i powyżej).
• Słabość, ciężkość całego ciała.
• Zaburzenia układu oddechowego, aż do zamartwicy. Ten stan awaryjny.
• Senność.

Zapalenie migdałka języka

Ma podobną nazwę i podobne objawy z jednym wyjątkiem: istnieje duże prawdopodobieństwo wystąpienia uduszenia i problemów z oddychaniem ze względu na wzrost struktury anatomicznej i zwężenie światła krtani.

W przeciwnym razie gołym okiem, aby odróżnić zapalenie migdałków od zmian migdałków językowych, nie jest możliwe.

Zapalenie migdałków

Ma wiele wspólnego pod względem obrazu klinicznego z chorobami ucha (głównie zapaleniem ucha). Rozwija się intensywny ból w uszach, uczucie przekrwienia i inne patologiczne objawy podobnego rodzaju.

Zapalenie migdałka gardłowego

Może być reprezentowane przez zapalenie gruczołowe, w zależności od charakteru procesu. Towarzyszą mu problemy z oddychaniem przez nos (głównie), ból gardła, chrapanie, bezdech senny.

W każdym razie wszystkie rodzaje stanów zapalnych mają swoje własne główne objawy. Ale dla nich odróżnienie jednej choroby od drugiej jest niemożliwe. Wymaga dokładnych badań na temat głównego procesu patologicznego.

Środki diagnostyczne

Diagnoza przedstawia pewne trudności. Wymagane jest dokładne badanie otolaryngologiczne i ocena stanu pacjenta.

Wśród działań mających na celu identyfikację rodzaju procesu patologicznego są:

• zbiór wywiadu. Badanie na obecność chorób (zwłaszcza przewlekłych), na które cierpiał pacjent;
• ustne przesłuchanie pacjenta dotyczące jego skarg, czasu ich trwania i ograniczenia;
• wizualna ocena ustnej części gardła, nosa z lustrem, szpatułki i innych narzędzi;
• Badanie rentgenowskie tych narządów. Pozwala zdecydować o rodzaju procesu patologicznego;
• wymaz z gardła i jego badanie bakteriologiczne. Pozwala między innymi na określenie wrażliwości bakterii na antybiotyki;
• pełna morfologia krwi. Identyfikuje proces zapalny. Zwykle zależy od zwiększonej szybkości sedymentacji erytrocytów, leukocytozy. Wzrost eozynofili.

Badania te są wystarczające do diagnozy różnicowej. W przyszłości lekarz ma możliwość przepisania leczenia.

Leczenie etiologiczne (mające na celu usunięcie patogenu)

Wszystkie bakteryjne stany zapalne są leczone ogólnoustrojowymi antybiotykami w postaci pigułki lub w postaci do wstrzykiwania (z ciężkim procesem).

Określone nazwiska są wybierane przez lekarza (z tej listy) zgodnie z wynikami badania bakteriologicznego wymazu i gardła. Tylko w ten sposób można wybrać najskuteczniejszy lek przeciwko konkretnej bakterii.

Bez przeprowadzenia tego badania i samodzielnego stosowania środków przeciwbakteryjnych istnieje praktycznie 100% szansy popełnienia błędu, co doprowadzi do rozwoju oporności (oporności) bakterii na antybiotyk i przekształcenia procesu w przewlekłą fazę. Jakie mogą być konsekwencje - przeczytaj ten artykuł.

Jeśli stan zapalny rozwinął się na tle zmniejszonej odporności lub wywołany przez wirusy, wymagane jest powołanie immunomodulatorów - Immunal, Bronkhomunala, nalewka z Echinacei, Cycloferon.

Szczegółowa lista bardziej niż leków przeciwwirusowych (42 leki) jest opisana tutaj.

Zmiany grzybicze, oprócz płukania środkami antyseptycznymi, wymagają przyjmowania leków przeciwgrzybiczych - Flukonazolu i Nystatyny.

Leki pomocnicze i objawowe

Pomocniczym elementem terapii są antyseptyczne roztwory do płukania gardła. Są zawsze przydzielane, niezależnie od rodzaju patogenu. Nazwy: Miramistin, Chlorhexidine, Chlorophyllipt. Zabieg przeprowadzany jest do 5 razy dziennie, w zależności od intensywności zapalenia.

Jeśli antybiotyki działają poprzez krążenie ogólnoustrojowe, wówczas lokalne środki antyseptyczne są aktywne tylko na powierzchni błon śluzowych. W ten sposób uzyskuje się „podwójny cios” zarówno z wewnątrz, jak iz zewnątrz, co przyspiesza regenerację.

W celu złagodzenia bólu na poziomie lokalnym (w gardle) stosuje się spraye o działaniu znieczulającym i antyseptycznym - Hexoral, Yox, Iodinol, Tantum Verde, Ingalipt.

Ta grupa leków jest szczegółowo opisana tutaj. Jeśli pacjent woli pastylki do ssania z takim samym skutkiem, przeczytaj ten artykuł.

Bóle głowy i bóle stawów są eliminowane za pomocą środków przeciwbólowych „Baralgin” i „Analgin”, wysoka temperatura jest tracona przez „Paracetamol”, „Ibuprofen”, „Nimesilom”. Przeczytaj więcej o 10 najskuteczniejszych lekach przeciwgorączkowych i przeciwbólowych tutaj.

Leczenie chirurgiczne

Interwencja chirurga jest wymagana w skrajnych przypadkach, jeśli leczenie zachowawcze nie pomaga lub jeśli występuje przewlekły, często nawracający proces zapalny. Polega na usunięciu gruczołów.

Możliwe jest poradzenie sobie z zapaleniem migdałków dopiero po dokładnej diagnozie i wyłącznie pod nadzorem lekarza. Przebieg leczenia trwa od 7 do 14 dni.

Pierwszy lekarz

Nazywane jest zapalenie migdałków gardłowych

Migdałki - formacje limfatyczne, zlokalizowane głównie w okolicy gardła. Z pewnością słyszałeś o tych strukturach, ale możesz nie wiedzieć, jak ważne są ich funkcje. Niestety, podobnie jak wszystkie inne narządy, migdałki są podatne na infekcje i inne choroby.

Oczywiście ważne jest, aby wiedzieć, jakie objawy towarzyszą niektórym chorobom. A ponieważ największym jest migdałek gardłowy (w medycynie nazywany jest także nosogardłem), warto najpierw rozważyć specyfikę występowania pewnych patologii w tej strukturze.

Na początek warto powiedzieć, że pierścień gardłowy składa się z sześciu migdałków (mają nawet własną numerację). Same struktury są owalnymi skupiskami tkanki limfoidalnej. Mogą być sparowane i niesparowane.

• Migdałki podniebienne (I i II) znajdują się w tak zwanych niszach migdałków, po bokach języka zwisających z nieba. W kształcie przypominają orzechy migdałowe. Dość często w medycynie struktury te pojawiają się pod nazwą „gruczoły”. To ich zapalenie powoduje dobrze znaną dusznicę bolesną i zapalenie migdałków.
• Migdałek gardłowy (zdjęcie powyżej) znany jest również jako migdałek nosowo-gardłowy i migdałkowy (III). Struktura znajduje się prawie na łuku gardła, zajmując również górną i część tylnej ściany nosogardzieli. Wygląda jak kilka poprzecznie położonych, wystających fałd błony śluzowej, wyłożonych nabłonkiem rzęskowym.
• Język ciała migdałowatego (IV), znajdujący się u nasady języka, i bruzda środkowa dzieli strukturę na dwie połowy. Ciało migdałowate ma nierówną powierzchnię, jak również płytkie krypty, na dnie których otwierają się kanały ślinowe. Struktura pokryta jest nabłonkiem płaskonabłonkowym.
• Tubular migdałków (V i VI) to najmniejsze struktury, które znajdują się w pobliżu otworów gardłowych trąbki Eustachiusza.

Ponadto w tkankach krtani i gardła występują mniejsze formacje limfoidalne. Razem tworzą aparat limfatyczno-nabłonkowy, którego główną funkcją jest ochrona ciała przed skutkami czynników negatywnych.

Migdałki są częścią układu odpornościowego, a także węzłów chłonnych, śledziony i innych struktur. W związku z tym głównymi funkcjami w tym przypadku są tworzenie krwi i ochrona ciała.

Na przykład limfocyty powstają w tkance limfatycznej migdałków - komórkach krwi, które zapewniają odporność humoralną. Ponadto zawiera dużą liczbę makrofagów, które mają zdolność do absorbowania i neutralizowania różnych antygenów, w tym cząstek wirusowych i komórek bakteryjnych.

W migdałkach komórki limfocytów są bardzo blisko powierzchniowego nabłonka. W niektórych miejscach tkanki są tak cienkie, że komórki docierają do powierzchni migdałków, a zatem mogą oddziaływać z różnymi obcymi czynnikami.

Zapalenie gruczołowe - zapalenie migdałków gardłowych. Z reguły ostra postać choroby rozwija się na tle innych chorób układu oddechowego, w których infekcja przenika do tkanki limfoidalnej. Ponadto choroba często rozwija się wraz z aktywacją warunkowo patogennej mikroflory nosowo-gardłowej. Jak wiadomo, istnieje ogromna liczba mikroorganizmów bakteryjnych. Ale dopóki ich liczba jest ściśle kontrolowana przez układ odpornościowy, bakterie nie mogą powodować poważnych szkód. Jednakże, gdy odporność jest osłabiona lub zawodzi, mikroorganizmy zaczynają się aktywnie mnożyć, co z kolei prowadzi do rozwoju procesu zapalnego.

Niestety, zapalenie migdałków często pozostaje bez uwagi i koniecznego leczenia. Częste choroby prowadzą do tego, że same struktury limfoidalne stają się źródłem zakażenia, które rozprzestrzenia się na sąsiednie narządy, powodując zapalenie zatok, zapalenie ucha, zapalenie tchawicy i oskrzeli oraz inne dolegliwości.

Nawiasem mówiąc, choroba ta jest najczęściej diagnozowana u dzieci. Zapalenie migdałków gardłowych u osób dorosłych jest stanem niebezpiecznym, ponieważ może powodować ciężką postać zapalenia migdałków.

Choroba migdałków gardłowych w początkowych stadiach przypomina zwykłe przeziębienie. Po pierwsze, wzrasta temperatura ciała i pojawiają się objawy zatrucia, w tym dreszcze, osłabienie, bóle ciała i bóle głowy. Objawy obejmują obsesyjny kaszel.

W miarę postępu choroby ból pojawia się w głębi nosa, który rozprzestrzenia się na tylne części jamy nosowej. Dość często pacjenci skarżą się na ból w tylnej części głowy. Opuchlizna błony śluzowej często rozciąga się na rozmullerovy fossa, po której następuje ból ucha, spadek słuchu, zaburzenia oddychania przez nos. Ponadto pacjenci skarżą się na łaskotanie i ból gardła.

Podczas badania można zobaczyć zbiór śluzu w nosogardzieli. Obserwuje się również wzrost migdałków gardłowych. Na jego powierzchni można zauważyć włóknistą płytkę, a jej rowki są często wypełnione ropnym wysiękiem. Obserwuje się wzrost węzłów chłonnych potylicznych, podżuchwowych i tylnych szyjnych. U niemowląt chorobie mogą towarzyszyć ataki duszności, takie jak zapalenie krtani.

Ostra postać choroby trwa około 5-7 dni. Niestety prawdopodobieństwo nawrotu, nawet wielokrotne, jest bardzo wysokie, co ostatecznie może prowadzić do pojawienia się przewlekłej postaci choroby. Ponadto, na tle stanu zapalnego, u dzieci często występują komplikacje, takie jak zapalenie ucha, zapalenie zatok, łzy, ropnie gardła, zapalenie oskrzeli i płuc, zapalenie krtani i tchawicy oraz inne choroby układu oddechowego.

Schemat leczenia podobnej choroby zależy od stanu pacjenta i masywności procesu zapalnego. W obecności owrzodzeń konieczne może być ich otwarcie, a następnie nawodnienie preparatami antyseptycznymi.

Jeśli przyczyną procesu zapalnego jest infekcja bakteryjna (najczęściej tak właśnie się dzieje), pacjentowi przepisuje się antybiotyki. Ponadto konieczne jest przyjmowanie leków przeciwhistaminowych („Tavegil”, „Suprastin” itp.), Które pomagają uniknąć rozwoju reakcji alergicznej na leki i łagodzą obrzęk błony śluzowej, ułatwiając w ten sposób oddychanie i połykanie. Zalecane jest również stosowanie kropli do nosa o działaniu zwężającym naczynia. Kanały nosowe, ściana nosowo-gardłowa nawadniana roztworami antyseptycznymi (na przykład roztwór srebra, protargol, collargol). Z gorączką, lekami przeciwgorączkowymi, można przyjmować niesteroidowe leki przeciwzapalne (na przykład Nurofen, Ibufen, Paracetamol).

Aby przyspieszyć proces powrotu do zdrowia, czasami pacjentom przepisuje się immunomodulatory. Czasami potrzebna jest terapia witaminowa. Nawiasem mówiąc, przyjmowanie witamin i leków wzmacniających układ odpornościowy (na przykład Aflubin) jest zalecane dwa razy w roku, aby zapobiec nawrotowi.

Jeśli choroba migdałków gardłowych rozwija się poważnie, czemu towarzyszy ostra gorączka, tworzenie ropnia i różne powikłania, wówczas dziecko musi zostać hospitalizowane. Terapia ma na celu wyeliminowanie procesu zapalnego i zachowanie migdałków. Jednak w niektórych przypadkach konieczne jest usunięcie chirurgiczne.

Oprócz zapalenia istnieje inna dość powszechna choroba. W szczególności we współczesnej medycynie często rejestruje się przerost migdałka gardłowego, który pojawia się również pod nazwą „migdałki”.

Tej chorobie towarzyszy wzrost (wzrost) migdałków. Według badań statystycznych chorobę częściej diagnozuje się u dzieci w wieku od 3 do 14 lat. W okresie dojrzewania objętość migdałków zmniejsza się. U dorosłych choroba ta jest niezwykle rzadko diagnozowana.

Adenoidy wyglądają jak struktury o nieregularnym kształcie, które są trochę jak zarozumialec, ponieważ są podzielone na kilka segmentów przez partycje tkanki łącznej. Mają jasnoróżowy kolor i miękką teksturę. Często choroba rozprzestrzenia się na boczne ściany gardła i do dołu (jest to przerost migdałków podniebiennych i gardłowych), a czasami do otworów rur słuchowych.

Istnieją trzy stopnie przerostu:

• W pierwszym stopniu adenoid pokrywa około 1/3 objętości.
• Hiperplazja migdałków gardłowych 2 stopnie jest już bardziej wyraźna - struktura pokrywa prawie 2/3 objętości.
• Trzeci stopień choroby charakteryzuje się całkowitym zamknięciem belki (nozdrza wewnętrzne), co oczywiście jest obarczone wieloma problemami z oddychaniem.

W rzeczywistości mechanizm hiperplazji tkanek migdałków gardłowych nie jest w pełni zrozumiały. Przyczyny rozwoju tej patologii, niestety, nie można ustalić w każdym przypadku. Niemniej jednak we współczesnej medycynie zwyczajowo wyróżnia się kilka głównych czynników prowokacyjnych:

• Istnieje pewna genetyczna dziedziczność, która jest związana z pewnymi zaburzeniami w strukturze i działaniu układu limfatycznego i hormonalnego.
• Zwiększa szanse na rozwój migdałków problemowych ciąży i trudnego porodu. Na przykład niedotlenienie płodu, choroby wirusowe, które matka cierpiała w pierwszym trymestrze ciąży, toksyczne leki i antybiotyki, które musiały być przyjmowane, są uważane za czynniki ryzyka. Ponadto skłonność do tworzenia się migdałków może być spowodowana przez zamartwicę dziecka i niektóre urazy podczas procesu porodowego.
• Oczywiście osobliwości pierwszych lat życia są również ważne, na przykład, czy dziecko było chore w okresie niemowlęcym i jakie leki przyjmował, jak wyglądała dieta, czy dieta dziecka zawierała konserwanty, czy był karmiony piersią itp.
• Częste przeziębienia i choroby wirusowe zwiększają również ryzyko przerostu.
• Migdałki gardłowe są często przerośnięte u dzieci cierpiących na alergie (nawiasem mówiąc, tendencja do alergii sama w sobie wskazuje na wadliwe działanie układu odpornościowego).

Ważne są również inne czynniki, w tym niekorzystne środowisko ekologiczne, nieodpowiednie odżywianie, siedzący tryb życia itd. Dość często kilka czynników stymuluje wzrost adenoidów.

Naturalnie tej patologii towarzyszy pewna liczba objawów. Po znalezieniu śladów dziecka (lub siebie samego), lepiej natychmiast skonsultować się z lekarzem. W początkowej fazie choroby nadal można wyleczyć środkami konserwatywnymi. Jaki jest obraz kliniczny?

• Pierwszą i najbardziej charakterystyczną cechą jest trudność w oddychaniu przez nos. Dziecko oddycha bardzo często i ustami.
• Często marzeniom towarzyszy chrapanie i chrapanie, czasami w nocy pacjent budzi się z ataków duszności.
• Pacjent ciągle martwi się katarem, a wydzielina z nosa jest surowicza.
• Ze względu na fakt, że wydzielina nieustannie spływa z tyłu nosogardzieli, dziecko cierpi na częsty kaszel.
• W miarę postępu choroby można zauważyć zmiany w głosie, chrypkę i nosowość.
• Pacjent z przerostem migdałków jest bardziej podatny na różne choroby układu oddechowego, w tym ból gardła, zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, zapalenie zatok.
• Często wśród takich dzieci występują problemy ze słuchem, częste zapalenie ucha, uczucie przekrwienia uszu.
• Zakłócenie normalnego oddychania prowadzi do rozwoju przewlekłego niedotlenienia, w którym mózg nie otrzymuje wystarczającej ilości tlenu. Uważa się, że adenoidy u dzieci w wieku szkolnym mogą być przyczyną zmniejszonych wyników w nauce.
• W związku z naruszeniem oddychania przez nos, patologie obserwuje się w rozwoju części twarzy (jeśli mówimy o chorym dziecku). Powstaje nienormalny zgryz, usta są zawsze lekko otwarte, dolna szczęka jest wydłużona i zwężona.
• Może również wystąpić deformacja klatki piersiowej (z długim przebiegiem choroby). Z powodu małej głębokości wdechu, komórka klatki piersiowej spłaszcza się, a nawet może stać się pusta.
• W niektórych przypadkach niedokrwistość i niektóre zaburzenia przewodu pokarmowego powodują na przykład problemy ze stolcem, utratę apetytu.

Jeśli po badaniu lekarz stwierdzi, że migdałek gardłowy jest przerośnięty, przepisuje się terapię. Oczywiście, jeśli to możliwe, staraj się zachować strukturę limfoidalną. Leczenie zachowawcze jest jednak możliwe tylko w pierwszym stadium choroby.

Z reguły pacjenci otrzymują leki przeciwhistaminowe, które pomagają wyeliminować obrzęki. Konieczne jest stosowanie kropli do nosa, a także irygacja kanałów nosowych i tylnej ściany nosogardzieli roztworami antyseptycznymi. W przypadku niewielkiego zapalenia migdałków mogą być potrzebne środki przeciwzapalne i przeciwbakteryjne. Wpływa również pozytywnie na stan pacjenta, na który wpływ będą miały masaż twarzy i kołnierza (pomagają zapobiegać nieprawidłowemu rozwojowi szkieletu), ćwiczenia oddechowe i fizjoterapia. Dobre wyniki uzyskuje się dzięki klimatoterapii, która sprowadza się do regularnego odpoczynku w górach lub nad brzegiem morza, a także odwiedzania wyspecjalizowanych sanatoriów.

Warto zauważyć, że obecność migdałków wymaga stałej obserwacji przez lekarza - konieczne są regularne badania, ponieważ pozwalają one na ustalenie w czasie wzrostu wielkości migdałków.

Niemniej drugi i trzeci stopień jest wskazaniem do interwencji chirurgicznej. Resekcja adenoidalna - procedura jest stosunkowo prosta. Z drugiej strony należy rozumieć, że w dzieciństwie usunięcie części układu odpornościowego może osłabić mechanizmy obronne organizmu. Dlatego po przeprowadzeniu zabiegu przez pewien czas konieczne jest dokładne monitorowanie stanu zdrowia dziecka i, w razie potrzeby, prowadzenie terapii immunomodulującej.

Najczęstszymi dolegliwościami są zapalenie i przerost migdałków gardłowych, ale nie jedyne. Są bardziej niebezpieczne i złożone choroby.

Na przykład u pacjentów w średnim i podeszłym wieku (w dzieciństwie jest to rzadko obserwowane) czasami diagnozuje się ropień. Zapaleniu migdałków gardłowych u dorosłych czasami towarzyszy pojawienie się ropnia z błoną. Ta choroba postępuje dość ciężko. Charakteryzuje się rzadką gorączką (czasem do 40 stopni), osłabieniem, bólami ciała, zawrotami głowy, ostrym bólem gardła, który staje się silniejszy podczas połykania lub mówienia.

Ponadto możliwe jest powstawanie guzów, zarówno łagodnych, jak i złośliwych. Na przykład we współczesnej medycynie diagnozuje się brodawczaki, tłuszczaki, nerwiaki, mięśniaki, włókniaki, naczyniaki. Przy podobnej chorobie migdałki gardłowe zwiększają się wzrokowo. W miarę postępu choroby pacjenci zauważają trudności w połykaniu, dyskomfort podczas rozmowy, ciągłe odczuwanie obcego ciała w gardle. Łagodne guzy mają tendencję do powolnego wzrostu. Główną metodą leczenia jest usunięcie chirurgiczne. Jednak wzrost złośliwych nowotworów może być niezwykle szybki. Ponadto komórki nowotworowe mogą rozprzestrzeniać się na inne narządy (przerzuty). W takich przypadkach, oprócz chirurgii, wymagana jest chemioterapia, radioterapia lub jakakolwiek inna metoda, w zależności od decyzji lekarza prowadzącego.

Torbiel jest defektem migdałka gardłowego, któremu towarzyszy pojawienie się łagodnej masy ze skorupą, wewnątrz której znajduje się płynna zawartość. Torbiele mogą być zarówno duże, pojedyncze, jak i mniejsze. Nowotwory zlokalizowane są na powierzchni lub bezpośrednio w tkance migdałków. Przyczyny rozwoju choroby mogą być różne, w tym zaburzenia hormonalne, przewlekłe zapalenie migdałków, zakażenie tkanek limfoidalnych itp. Obraz kliniczny zależy od wielkości torbieli. Jeśli formacja jest niewielka, może nie powodować dyskomfortu. W miarę wzrostu torbieli mogą wystąpić trudności z przełykaniem i inne standardowe objawy. A obecności guzów często towarzyszy nieświeży oddech. Pęknięcie torbieli może wywołać masywny proces zapalny, dlatego terapia jest po prostu konieczna w tym przypadku.

Zapalenie migdałka gardłowego może wystąpić na tle gruźlicy. Dość często choroba ta jest ukryta i przebrana za przewlekłe zapalenie migdałków. Diagnoza może być postawiona tylko po dokładnej diagnozie i badaniach bakteriologicznych.

Porażka migdałków może być związana z kiłą, a proces zapalny może rozwinąć się w niemal każdym stadium choroby. Czasami u pacjentów rozwija się tak zwane syfilityczne zapalenie migdałków, które jest znacznie bardziej dotkliwe niż inne formy zapalenia.

W każdym przypadku migdałek gardłowy jest ważną strukturą, której stanu nie należy ignorować. Dlatego też, gdy pojawia się dyskomfort, potrzebujesz czasu, aby szukać pomocy u specjalistów. Znacznie łatwiej jest wyleczyć chorobę na wczesnym etapie, niż pozbyć się, na przykład, przewlekłych postaci określonej dolegliwości.

Zapalenie migdałków jest patologią zakaźną charakteryzującą się uszkodzeniem elementów pierścienia chłonnego. Migdałki są organem ludzkiego układu limfatycznego, który zapewnia obronę immunologiczną organizmu. Guzki limfoidalne znajdują się w błonach śluzowych gardła i wytwarzają specjalne komórki - limfocyty i makrofagi, które zapobiegają przenikaniu drobnoustrojów wdychanych do ciała powietrzem. Jeśli komórkom immunokompetentnym uda się zniszczyć wszystkie patogenne mikroorganizmy, osoba pozostaje zdrowa, w przeciwnym razie rozwija się stan zapalny migdałków. Masowy atak drobnoustrojów i zmniejszona odporność przyczyniają się do szybkiego powstawania patologii.

Pierścień limfatyczny i gardłowy osoby składa się z 6 migdałków: 2 palatyn, 2 rurkowe, 1 gardłowe i 1 językowe. Migdałki palatynowe są pierwszymi, które zwalczają wirusy i bakterie, a częściej niż inne stają się zapalne. U zwykłych ludzi nazywa się je gruczołami podobieństwa zewnętrznego z orzechami lub żołędziami. Zapalenie migdałków po łacinie nazywa się zapaleniem migdałków.

Zapalenie migdałków jest procesem zakaźnym spowodowanym ekspozycją na patogenne drobnoustroje, które przedostają się do organizmu przez unoszące się w powietrzu krople.

Przyczyny zapalenia migdałków:

• Zakażenie Coccal - pneumokoki, meningokoki, gronkowce złociste lub naskórkowe, gonokoki,
• Hemophilus bacillus, błonica corynebacterium,
• Mikroorganizmy beztlenowe,
• Mykoplazma, chlamydia, blady treponema,
• Zakażenie wirusowe - opryszczka, rinowirusy, adenowirusy,
• Zakażenie grzybicze.

Zapalenie opryszczki migdałków występuje częściej u dzieci. Jest to bardzo zaraźliwa choroba spowodowana tworzeniem się małych pęcherzyków z przezroczystą zawartością na błonie śluzowej migdałków. U pacjentów z gorączką występuje ból brzucha, wymiotów, aw tylnej części gardła i na niebie występują liczne małe owrzodzenia, które są napędzane, stopniowo wysychają i pokryte skórą.

Czynniki przyczyniające się do rozwoju choroby:

1. Hipotermia
2. Osłabienie odporności
3. Niedożywienie,
4. Mikrotraumatyczne migdałki,
5. Hipowitaminoza,
6. Częste przeziębienia,
7. Ogniska zakaźne - przewlekły nieżyt nosa, zapalenie zatok, próchnica,
8. Naruszenie oddychania przez nos spowodowane przez polipy, skrzywienie przegrody nosowej, powiększona koncha nosowa.

Migdałki zwykle rozpalają się jesienią i zimą. Patogen w dużych ilościach jest uwalniany do środowiska podczas kaszlu, kichania. W transporcie, grupach dzieci lub innych zatłoczonych miejscach ryzyko infekcji jest bardzo wysokie.

Ostre zapalenie migdałków objawia się bólem gardła, bólem gardła, obrzękiem i zaczerwienieniem migdałków, zatruciem - dreszczami, gorączką, bólem mięśni i stawów. Zapalone migdałki pokryte są ropnym nalotem. Węzły chłonne pod szczęką stają się zapalne i obolałe.

ryż 1 - dławica nieżytowa, ryc. 2 - grudkowe zapalenie migdałków, ryc. 3 - zapalenie migdałków szyjnych

• Zapalenie włókniste charakteryzuje się pojawieniem się na powierzchni migdałków płytki ciągłej w postaci błony koloru białego lub żółtego. Choroba ma ciężki przebieg i może być skomplikowana przez uszkodzenie mózgu.
• Postać flegmoniczna z powodu jednostronnego ropnego topnienia migdałków. Patologia objawia się gorączką, dreszczami, bólem gardła podczas połykania, ślinotokiem, nieświeżym oddechem, bolesnością powiększonych węzłów chłonnych i ogólnym poważnym stanem pacjenta. Skomplikowane tworzenie się ropnia otrzewnowego.

Ta patologia jest dość rzadka, ale jest bardzo trudna. Zazwyczaj zapalenie migdałków językowych łączy się ze zmianami w migdałkach gardłowych lub podniebiennych. Przyczyną patologii jest uraz spowodowany spożyciem grubej żywności lub nieostrożną manipulacją medyczną.

Pacjenci skarżą się na ból w jamie ustnej, nasilający się po wystawieniu języka. Mają trudności z żuciem, przełykaniem i wymową dźwięków, z ust wydobywa się nieprzyjemny zapach. Język powiększa się, co może prowadzić do uduszenia. Pacjenci są zmuszeni do utrzymywania otwartych ust. Objawy zatrucia są wyrażone znacząco: gorączka, pojawia się migrena, zwiększają się węzły chłonne. Na spuchniętym języku tworzyła się ropna blaszka.

Choroba nazywana jest zapaleniem gruczołowym, ponieważ występuje u osób z powiększonymi migdałkami - migdałkami. Patologia objawia się gorączką, przekrwieniem nosa, wydzielaniem śluzu i ropy. W przypadku migdałków proces zapalny może rozprzestrzeniać się na rurkę słuchową wraz z rozwojem zapalenia wyrostka, które objawia się bólem uszu i utratą słuchu.

Zapalenie migdałków ma podobne objawy do patologii ucha. Pacjenci wykazują oznaki zatrucia, ból gardła, wzrost podżuchwowych węzłów chłonnych, śluz lub ropa spływają w dół gardła.

Zapalenie migdałków u dziecka ma wyraźniejszy obraz kliniczny niż u dorosłych. Wynika to z niedoskonałości układu odpornościowego dzieci i niezdolności do radzenia sobie z ogromną liczbą drobnoustrojów. Dzieci stają się nastrojowe, niespokojne, odmawiają jedzenia. Gorączka dziecka może prowadzić do drgawek, a silny kaszel często powoduje wymioty.

Przewlekłe zapalenie migdałków jest ogniskiem infekcji w organizmie, stopniowo niszcząc ludzki układ odpornościowy i zakłócając wydalanie, układ sercowo-naczyniowy, układ seksualny i nerwowy.

Zapalenie migdałków przy braku terminowej i odpowiedniej terapii kończy się rozwojem powikłań: obrzękiem krtani, reumatyzmem, zapaleniem kłębuszków nerkowych, zapaleniem mięśnia sercowego, zapaleniem wielostawowym, zapaleniem węzłów chłonnych, sepsą.

Rozpoznanie choroby opiera się na danych z badania faryngoskopowego gardła przez lekarza laryngologa i skarg pacjentów. Podczas badania lekarz widzi kruche, powiększone migdałki pokryte ropą. Węzły chłonne szyjne i podżuchwowe są powiększone i bardzo wrażliwe.

Diagnostyka laboratoryjna patologii polega na wykonaniu ogólnego badania krwi, w którym wykrywane są objawy zapalenia - leukocytoza, przesunięcie leukocytów w lewo, zwiększony OB.

Duża wartość diagnostyczna ma badania odłączalnej nosogardzieli na mikroflorze. Sterylny wacik pobrać wymaz z gardła i wykonać kilka upraw dla różnicowej pożywki diagnostycznej. Zidentyfikuj patogen patologii, zidentyfikuj go na rodzaj i gatunek, a następnie określ jego wrażliwość na leki przeciwbakteryjne.

Ponieważ przyczyną zapalenia migdałków jest zakażenie, leczenie choroby ma na celu jego wyeliminowanie. W tym celu należy stosować środki przeciwbakteryjne - antybiotyki, sulfonamidy, leki przeciwwirusowe i przeciwgrzybicze.

• Lekarz laryngologiczny, po wykryciu ropnej płytki lub pęcherzyków na błonie śluzowej gardła podczas badania, przepisuje pacjentom 5-7-dniowy kurs antybiotykoterapii. Przed uzyskaniem wyników badania bakteriologicznego odłączalnego gardła stosuje się antybiotyki z szeregu penicylin - „Amoksycylina”, „Amoxiclav”, „Flemoxin solutab”; makrolidy - Vilprafen, azytromycyna, cefalosporyny - ceftriakson, cefalotyna. Dzieciom przepisuje się antybiotyki w postaci zawiesiny lub zastrzyku.
• Jeśli przyczyną zapalenia jest zakażenie grzybicze, a na błonie śluzowej migdałków tworzy się gruba, tandetna patyna, należy stosować leki przeciwgrzybicze - Kandyd, Nystatynę, Ketokonazol, Flukonazol. Roztwory przeciwgrzybicze leczą migdałki i całą jamę ustną.
• Objawowe leczenie zapalenia migdałków polega na stosowaniu antyseptycznych roztworów do płukania - „Chlorophilipta”, „Dioksidina”, „Furacilin”. Płukanie zapewnia mechaniczne oczyszczanie śluzowego gardła patogennych bakterii i ich produktów przemiany materii.
• Lizaki lub pastylki do ssania - Strepsils, Septolete, Grammidin pomogą złagodzić ból gardła i wyleczyć zapalenie migdałków. Mają miejscowe działanie przeciwzapalne i przeciwbólowe, działają antyseptycznie przeciwko patogennym ziarniakom, pałeczkom, grzybom.
• Lokalne leczenie gardła pacjenta uzupełnia się za pomocą sprayów i aerozoli - Hexoral, Ingalipt, Kameton, Miramistin.
• Jeśli ciało migdałowate ma stan zapalny z jednej strony, należy stale usuwać ropę z jego powierzchni, płukać gardło roztworami dezynfekującymi, wzmacniać układ odpornościowy.
• Terapia regeneracyjna polega na stosowaniu witamin i immunomodulatorów.
• W przewlekłym zapaleniu migdałków wskazane jest ich mycie z późniejszym smarowaniem roztworem Lugola. Takim pacjentom przepisuje się zabiegi fizjoterapeutyczne - promieniowanie ultrafioletowe, terapię UHF, terapię laserową, fonoforezę niskiej częstotliwości.

W przypadku braku pozytywnego wpływu leczenia zachowawczego, powstawania wrzodów i rozprzestrzeniania się zakażenia poza nosogardzielem, przeprowadza się leczenie chirurgiczne, które polega na usunięciu gruczołów. Obecnie migdałki są usuwane laserowo. Ta metoda jest bezkrwawa, bezbolesna i bezpieczna. Krew szybko krzepnie, tworząc „laserową” skrzeplinę, uszkodzone tkanki szybko się regenerują, proces metaboliczny nie jest zakłócany.

Leczenie stanu zapalnego migdałków za pomocą środków ludowych jest dość skuteczne i praktycznie nie ma skutków ubocznych ani przeciwwskazań.

1. W szklance ciepłej wody rozpuść łyżeczkę soli i sody, wymieszaj i dodaj kilka kropli jodu. Powstały roztwór jest płukany w gardle w ciągu dnia co 2-3 godziny.
2. W szklance przegotowanej wody rozpuść sok z połowy cytryny i opłucz gardło. Cytryna ma silne właściwości antyseptyczne i zmniejsza intensywność bólu gardła.
3. Napary i wywary z ziół leczniczych są używane do płukania bólu gardła.
4. Pacjentom zaleca się kilka razy dziennie spożywać łyżkę miodu lub dodać go do kompozycji w celu spłukania. Przydatne jest żucie plastra miodu przez 10-15 minut.
5. Propolis ma wyraźne działanie bakteriobójcze. Nalewka z alkoholu jest dodawana do wywarów do płukania lub w przegotowanej wodzie.
6. Sok aloesowy zmieszany z płynnym miodem służy do smarowania chorej góry przewlekłym zapaleniem migdałków.

W domu radzenie sobie z patologią pomoże pić dużo płynów i częste wietrzenie pokoju. Pacjenci powinni pić tak często, jak to możliwe, ciepłą herbatę z rumiankiem, owocem dzikiej róży, kalina, cytryną.

Środki zapobiegawcze dla zapalenia migdałków mają na celu:

• Wzmocnienie odporności
• Utrzymuj zdrowy styl życia,
• Hartowanie,
• Stosowanie zdrowych produktów - warzyw i owoców,
• Walki z nawykami
• Ochrona przed przeciągami i hipotermią,
• Przywrócenie oddychania przez nos,
• Leczenie przewlekłych zakażeń - nieżyt nosa, zapalenie zatok, próchnica,
• Płukanie gardła z wywaru z ziół leczniczych po codziennym szczotkowaniu.

Wideo: angina, „Doctor Komarovsky”

Zapalenie migdałków jest grupą chorób charakteryzujących się infekcją elementów pierścienia limfatycznego gardła. Przewlekła postać tego zapalenia jest obserwowana u 15% ludzi na świecie.

Gardło łączące jamę ustną, kanały nosowe, uszy, krtań i przełyk jest wyposażone w sześć migdałków. Dwa migdałki podniebienne, najczęściej poddawane atakom drobnoustrojów, znajdują się po obu stronach gardła. Nieco głębiej obszar ujścia gardła jest „strzeżony” przez parę migdałków jajowodów. Swoją nazwę zawdzięczają sąsiedztwu trąbek Eustachiusza łączących gardło z uszami. W górnej części gardła, na styku jamy nosowej z gardłem znajduje się pojedynczy migdałek gardłowy. Język ciała migdałowatego, który jest „ukryty” pod korzeniem języka, zamyka pierścień limfatyczny.

Wszystkie migdałki składają się z tkanki limfatycznej, w której powstają limfocyty i przeciwciała. Pierścień limfatyczny gardła pełni funkcję „kołowej obrony” przed czynnikami zakaźnymi, które przedostają się do gardła powietrzem. Trwałość odporności zależy również od stanu migdałków, ich stan zapalny zwykle wskazuje na zmniejszenie sił ochronnych.

Zdrowy człowiek, a dokładniej, jego gruczoły są w stanie poradzić sobie z atakującą infekcją. Jednak w przypadku „masywnego” ataku na tle osłabionej odporności dochodzi do zapalenia niektórych migdałków.

Zapalenie gruczołów jest procesem zakaźnym. Drobnoustroje mogą dostać się na formację limfy w gardle na różne sposoby. Przyczyny zapalenia migdałków:

Uderzenie patogennych ziarniaków (gronkowców, pneumokoków, częściej paciorkowców) powietrzem. Choroba występuje zwykle po hipotermii. Często zapalenie migdałków występuje u dzieci z powodu słabej odporności i nieprzestrzegania norm zachowania w zimie (długie spacery, picie zimnych napojów w zimie itp.).
Kontakt z bólem gardła. Zakażenie jest przenoszone z powietrzem podczas kichania, kaszlując pacjenta. Zakażenie jest możliwe poprzez naczynia i środki higieny osobistej (ręczniki, szczoteczkę do zębów) używane przez chorego.
Przewlekłe ogniska infekcji jamy ustnej i nosa. Próchnicowe zęby, zapalone dziąsła, katar mogą powodować zapalenie gruczołów. Z zatkanym nosem, osoba musi oddychać przez usta, mikroby z zimnym powietrzem (efekt chłodzenia) spadają na ciepłe i wilgotne gruczoły i zaczynają się szybko rozmnażać.
Przewlekłe zapalenie migdałków. Chronicznie zapalone migdałki są siedliskiem infekcji. Nawet przy minimalnej hipotermii choroba jest aktywowana.

Według etiologii rozróżnij:

• bakteryjne uszkodzenie tkanki limfatycznej;
• zakażenie grzybicze (z osłabionym układem odpornościowym, aktywowane są grzyby, które żyją w stanie utajonym w jamie ustnej);
• infekcja wirusowa - dławica monocytarna;
• opryszczka (czynnikiem sprawczym jest wirus opryszczki).

Objawy zapalenia migdałków różnią się w zależności od lokalizacji i nasilenia zmiany, stanu odporności i rodzaju czynnika zakaźnego.

Główne objawy zapalenia gruczołów:

• bolesność, przekrwienie (zaczerwienienie) gardła;
• wzrost i ból podżuchwowych węzłów chłonnych;
• wzrost temperatury;
• objawy zatrucia: ogólne złe samopoczucie, bóle głowy, bóle ciała.

Zapalenie migdałków
Migdałki podniebienne są najbardziej podatne na infekcje, ponieważ są pierwszymi, które można znaleźć w atakujących drobnoustrojach. W przeciwnym razie zapalenie nazywa się dusznicą bolesną lub ostrym zapaleniem migdałków. Rozwija się w ciągu kilku godzin po zakażeniu, zaczyna się bólem gardła i szybko rozwijającymi się objawami.

Nieżytowe zapalenie migdałków charakteryzuje się stanami podgorączkowymi (temperatura do 38 ° C), zaczerwienieniem i obrzękiem gardła, umiarkowanym bólem. Najbardziej łagodna forma ostrego zapalenia migdałków.

Objawy zapalenia gruczołów są bardziej wyraźne. Małe ropne ogniska o barwie biało-żółtawej pojawiają się na tle przekrwienia migdałków.

Żywy obraz choroby z wypełnieniem ropnej zawartości luk. Ciężkie zatrucie organizmu (osłabienie, bóle głowy, dreszcze). Temperatura wzrasta do 40 ° C

Częściej ropień tworzy się na jednym gruczole. Najcięższy przebieg ostrego zapalenia migdałków.

Zapalenie migdałka gardłowego, powszechnie nazywane migdałkami, może występować jako niezależna choroba lub w połączeniu z dusznicą bolesną. Zapalenie gruczołowe może być powikłaniem przewlekłego zapalenia zatok, w którym występuje wzrost migdałków (przerost).

Na tle duszności i wzrostu temperatury wydzielina śluzowo-ropna spływa z tyłu gardła. Z tego powodu pacjent może być nękany przez nocny kaszel. Często trąbki Eustachiusza są zaangażowane w proces patologiczny. W tym przypadku można zaobserwować jedno lub dwustronne naświetlanie bólu w uszach.

Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego, podobnie jak zapalenie migdałków, charakteryzuje się silnym osłabieniem, bólami głowy i niewielkim wzrostem temperatury.

Migdał językowy - rzadkie miejsce lokalizacji procesu zapalnego. Zakażenie jest zlokalizowane w tylnej części języka. Obraz kliniczny zapalenia migdałków językowych ma swoje własne cechy:

• pacjent prawie nie porusza językiem;
• trudności z połykaniem i żuciem;
• niemożność wyraźnego wymówienia.

Zapalenie migdałków

często mylone z chorobą ucha, ponieważ prawie zawsze towarzyszy im ból ucha. Różnice między zapaleniem migdałków jajowodu a zapaleniem ucha:

• przyuszne węzły chłonne nie zawsze są powiększone, podżuchwowe węzły chłonne przejmują większość infekcji;
• ból pojawia się w gardle i dopiero wtedy rozprzestrzenia się na jedno lub oba uszy;
• z tyłu gardła widać płynący śluz lub ropę;
• oczywiste oznaki zatrucia.

Zapalenie migdałków u dziecka często wydaje się jaśniejsze niż u dorosłych. Niedojrzały układ odpornościowy nie jest w stanie poradzić sobie z masową reprodukcją drobnoustrojów. Często dzieci mogą doświadczać drgawek z powodu wysokiej gorączki. Silny kaszel spowodowany wyładowaniem ropy w gardle czasami wywołuje odruch wymiotny.

W diagnostyce zapalenia migdałków ważne jest nie tyle miejsce lokalizacji procesu patologicznego, co określenie rodzaju patogenu.

Aby określić paciorkowce beta-hemolizujące - najczęstszą anginę „prowokującą” - należy przeprowadzić specjalne testy. Niewiele klinik posiada sprzęt do szybkiego testowania, zazwyczaj rozmazy są pobierane w celu potwierdzenia etiologii bakteryjnej. Jednak lekarze zwykle nie czekają na odpowiedź analizy (przygotowaną w ciągu kilku dni), ale na podstawie obrazu klinicznego przepisuje się leczenie przeciwbakteryjne.

Dławica monocytarna (wirusowa)

Oznakom zapalenia gardła towarzyszą powiększone skupiska śledziony, wątroby i węzłów chłonnych, które są odległe od gardła. Kiedy wirusowe zapalenie gardła obserwowało specyficzne zmiany we krwi.

Może być wynikiem długotrwałych antybiotyków. Charakterystyczny znak grzybiczego zapalenia gruczołów: tandetna powłoka na nich. W takim przypadku powołanie antybiotyków jest absolutnie niewłaściwe i może pogorszyć ogólny obraz. Zalecane są leki przeciwgrzybicze.

Wirus opryszczki jest aktywowany, gdy odporność jest osłabiona i może powodować ból gardła. Opryszczka na migdałkach może być spowodowana opryszczką na ustach. Częściej ten rodzaj zapalenia migdałków obserwuje się u dzieci. Na powierzchni gruczołów i tylnej części gardła pojawiają się pęcherzyki z przezroczystą zawartością. Istnieje prawdopodobieństwo dołączenia infekcji bakteryjnej i ropienia gruczołów. Leczone lekami przeciwwirusowymi.

W każdym rodzaju procesu zapalnego należy przestrzegać następujących zasad ogólnych:

• izolacja pacjenta (przydział ograniczonej przestrzeni, artykuły osobiste, ręczniki);
• odpoczynek w łóżku w celu szybkiego powrotu do zdrowia i uniknięcia komplikacji;
• obfity napój (wywary z rumianku, dzikiej róży, szałwii, herbaty z cytryną);
• obowiązkowe płukanie wodnymi roztworami środków antyseptycznych (Iodinol, Lugol, Rivanol, Furacillin itp.);
• inhalacje (Ingalipt, Kameton itp.).

To ważne! Dla skutecznego płukania wykonywane są co godzinę. Doskonale eliminuje objawy zapalenia gardła gruczołu za pomocą ciepłego roztworu sody (1 łyżeczka. Na 1 łyżkę wody) co 30 minut. w ciągu 2-3 dni.

Zgodność z ogólnymi zasadami może tylko przyspieszyć odzyskiwanie. Jednak w celu całkowitego wyleczenia konieczne są leki skierowane na patogen. W zależności od ustalonej etiologii zapalenia gruczołów przepisuje się następujące specyficzne leczenie:

• środki przeciwbakteryjne w pigułkach, zastrzyki;
• leki przeciwwirusowe na wirusową etiologię choroby;
• leczenie przeciwgrzybicze zakażeń grzybiczych;
• leki przeciwpadaczkowe w procesach zapalnych wywołanych przez wirusa opryszczki.

To ważne!
Powołanie antybiotyków jest wskazane tylko dla zmian bakteryjnych gruczołów. W innych przypadkach taka wizyta może być nieskuteczna, a czasami nadmiernie pogarszać proces zapalny.
Opieranie się wyłącznie na tradycyjnych metodach leczenia zapalenia gruczołów może prowadzić do rozprzestrzeniania się choroby na inne narządy. Przepisy „babci” korzystają z jednoczesnego leczenia przepisanego przez lekarza prowadzącego.

Skuteczność leczenia jest zwykle zauważalna przez 2-3 dni. Jeśli nie ma znaczącej poprawy, należy ponownie zdiagnozować i przepisać kolejne leczenie zapalenia migdałków. Zwykle czas trwania leczenia wynosi 7-10 dni. Występowanie powikłań w postaci ropnia może jednak opóźnić proces gojenia i wymagać powołania silniejszych leków lub operacji.

Ze względu na swoją częstość, zapalenie gruczołów może być niedocenione i pozbawione uwagi. Skuteczność leczenia i pomyślny wynik bez powikłań zależy od terminowości diagnozy i wyznaczenia odpowiedniego leczenia. Przy pierwszych oznakach zapalenia migdałków należy skonsultować się z lekarzem. Znacznie zmniejszyć ryzyko choroby może być pełne odżywianie, odpowiednie spożycie witamin, wzmocnienie układu odpornościowego poprzez twardnienie, regularne spacery i aktywność fizyczną.

Migdałki nazywane są nagromadzeniami tkanki limfatycznej, które mają kształt owalny i znajdują się w błonie śluzowej na granicy jamy ustnej z gardłem.

Istnieją cztery rodzaje migdałków według ich lokalizacji i obecności pary.

• gruczoły podniebienne - znajdują się w małej depresji między językiem a podniebieniem miękkim;
• rurka - umieszczona w otworze gardłowym rurki słuchowej.

• Ciało migdałowate Lingi (nosogardzieli, gardła) - w pobliżu łuku ściany gardła;
• migdałek językowy jest ukryty pod językiem, z tyłu.

Migdałki lub migdałki, potocznie, są jakby „na linii ognia”: biorą pierwszy cios czynników wirusowych i bakteryjnych, pełniąc funkcje ochronne i hematopoetyczne, uczestnicząc w rozwoju odporności ludzkiego ciała.

Gardło - największy z migdałków - w stanie przerostu (wzrost bez objawów zapalenia) ma inną nazwę - migdałki, a jego ostre i przewlekłe zapalenie jest oznaką choroby zakaźnej. Jak widać, funkcjonalność migdałków nosowo-gardłowych można rozpatrywać na dwa sposoby: od strony dodatniej i od strony negatywnej.

Podczas oględzin jamy ustnej widoczna jest tylko „sylwetka” migdałków. Głęboka faryngoskopia pozwala ustalić, że gruczoły są chronione przed negatywnymi wpływami zewnętrznymi przez warstwę śluzu, tzw. „Błonę śluzową” - specjalny obraz mikroskopowy składający się z naczyń krwionośnych i limfatycznych.

Sam system neutralizuje bakterie i wirusy jest dość prosty. W momencie uderzenia w powierzchnię migdałków rozwija się odporność czynna. Prawie wszystkie „obce” ciała ludzkie są niszczone za pomocą przeciwciał wytwarzanych przez tkankę limfoidalną.

Jeśli z jakiegoś powodu migdałki zmieniają kształt lub rozmiar, a częściej jest to wynikiem pewnej patologii, to nie tylko przestają pełnić swoją funkcję ochronną, ale także stanowią poważne zagrożenie dla żywotnej aktywności organizmu jako źródła infekcji wirusowych i bakteryjnych. W większości przypadków kończy się na przeziębieniu, ale jeśli istnieje wiele powikłań, możliwe są nawroty - przejaw ostrej lub przewlekłej postaci choroby.

Wyniki badań pokazują, że przerost migdałków gardłowych (adenoidów) obserwuje się u dzieci w wieku od 5 do 12 lat. Okres ten charakteryzuje się wzrostami i roślinnością adenoidów (zmiany w objętości i jakości tkanki limfoidalnej). W zależności od wieku migdałek gardła znacznie traci rozmiar, aw wieku dorosłym zanika.

Zapobieganie chorobie obejmuje przestrzeganie codziennego schematu, zasady higieny, twardnienie, a kompetencje lekarza i odpowiedzialne podejście do zdrowia pomogą uniknąć interwencji chirurgicznej.

Następnie ustalamy stopień zagrożenia dla ludzi chorobami związanymi z uszkodzeniem migdałków.

Wiadomo, że ciało migdałowate jest pierwszą barierą ochronną na drodze do szkodliwych bakterii i niebezpiecznych mikrobów, które przedostają się do ciała ludzkiego z zewnątrz. W wyniku osłabienia odporności powstaje ich struktura, funkcje i różne choroby.

Jak wspomniano powyżej, ostre i przewlekłe zapalenie migdałków gardłowych określa objawy choroby, w tym przypadku dusznicę bolesną (zapalenie migdałków), która występuje częściej u dzieci niż u dorosłych. Hipotermia lub kontakt z nosicielem infekcji - główne przyczyny manifestacji choroby.

Istnieje pół tuzina różnych bólów gardła, z których pięć jest niezwykle niebezpiecznych dla ludzi.

Czynnik wywołujący zakażenie, stopień deformacji ciała migdałowatego - objawy, które określają typ i stadium choroby i wpływają na wybór metod leczenia.

Częste objawy dusznicy bolesnej:

1. Ostre gardło podczas połykania, jedzenia, picia lub mówienia.
2. Wzrost temperatury z 37 do 39 stopni.
3. Ogólne złe samopoczucie, osłabienie, bóle stawów, bóle głowy, zawroty głowy.
4. Obrzęk węzłów chłonnych w szyi.
5. Brak apetytu.
6. Zaczerwienienie migdałków, łuków podniebiennych, języka (dusznica bolesna), czasami pojawienie się krost lub całych obszarów nagromadzenia ropy (jej postać lununarna).

Choroba trwa 5-6 dni, bardzo często zmienia się w postać ostrą lub przewlekłą. Należy pamiętać, że zaniedbanie leczenia może prowadzić do powikłań - zapalenia ucha środkowego, zapalenia gardła, zapalenia krtani i różnych ropni. Typowe objawy: skomplikowane oddychanie, ból gardła, uczucie pieczenia w nosogardzieli, wydzielina z nosa, wydzielina z nosa, uszkodzenie słuchu.