Gruźlica

Gruźlica jest szeroko rozpowszechnioną bakteryjną chorobą zakaźną na świecie, która atakuje różne narządy: skórę, nerki, oczy, jelita. Najczęściej płuca są dotknięte gruźlicą. Około 3 milionów ludzi na świecie umiera każdego roku z powodu tej choroby, a mniej więcej tyle samo zachoruje.

Epidemiologia

Istnieje przekonanie, że około jedna trzecia ludności świata ma infekcję. Liczba osób cierpiących na tę chorobę nie zmniejsza się, ale z powodu wzrostu populacji wręcz przeciwnie, liczba ta stale rośnie. W 2007 r. Liczba osób z przewlekłą aktywną gruźlicą wyniosła 13,7 mln. W tym samym czasie odnotowano 1,8 mln zgonów. Oznacza to, że ryzyko śmierci z powodu choroby jest. Warto zauważyć, że mówimy głównie o krajach rozwijających się.

Rozprzestrzenianie się choroby nie jest jednolite na całym świecie. Według statystyk WHO, około 80 procent populacji krajów azjatyckich i afrykańskich ma pozytywny wynik. W USA tylko 5-10 procent populacji ma tę chorobę. W Rosji zapadalność na gruźlicę w okresie od 2008 do 2018 r. Zmniejszyła się o 43%.

Czynnik sprawczy i mechanizm rozwoju

Czynnikiem wywołującym gruźlicę są odporne na kwas mykobakterie (pałeczki Kocha), które są rozprowadzane w wodzie, glebie, wśród ludzi i zwierząt. Obecnie istnieje 74 gatunków tych bakterii.

Główna trasa wejścia w ciało Kocha kije - w powietrzu. Ale infekcja może wystąpić podczas jedzenia żywności i kontaktu z przedmiotami. Odnosi się to do przedmiotów, z którymi osoba miała kontakt z gruźlicą.

Największym prawdopodobieństwem zarażenia się gruźlicą jest duża liczba osób. Wnikając w ciało ludzkie, prątek gruźlicy wchodzi do komórek układu odpornościowego. W niektórych przypadkach różdżka Kocha może rozprzestrzeniać się po całym ciele.

Należy rozumieć, że infekcja może dotknąć absolutnie wszystkie narządy i tkanki ludzkiego ciała, z wyjątkiem paznokci i włosów. Z tego powodu rozwój gruźlicy pozapłucnej jest możliwy. Gruźlica płuc jest najczęstsza, ale choroba może również wpływać na kości, wątrobę, nerki, krtań, a nawet oczy.

Klasyfikacja gruźlicy

Klasyfikacja gruźlicy następuje według form klinicznych, zgodnie z charakterystyką procesu, zgodnie z efektami resztkowymi po leczeniu. Typy i formularze są pogrupowane według różnych zasad.

Infiltracyjny

Gruźlica naciekowa oznacza obecność zmian zapalnych w płucach. Objawy tej choroby zależą od rozpowszechnienia i rodzaju zmian w organizmie. W większości przypadków pojawienie się nacieku jest rozpoznawane w fazie rozpadu podczas badania rentgenowskiego. Zasadniczo choroba występuje pod wpływem wielu podobnych chorób. Należą do nich zapalenie płuc, grypa, zapalenie oskrzeli. Jednym z objawów gruźlicy jest krwioplucie (w ogólnym normalnym stanie pacjenta).

Rozpowszechniane

Rozpowszechniona gruźlica charakteryzuje się obecnością pewnych ognisk w płucach. Identyfikacja tego typu choroby może dotyczyć obrazu klinicznego i patogenezy. Postępuje ostro, chronicznie lub subtelnie. Jednocześnie pacjent ma ogólne złe samopoczucie, hipertermię, duszność, wilgotny kaszel i krwioplucie.

Miliary

Jest to ostra choroba, która nie ma wyraźnego stadium limfogennego i postępuje z tworzeniem gruźliczych guzków w narządach. U pacjentów z gruźlicą prosówkową obserwuje się w postaci ostrej i przewlekłej. Ostra postać jest poważną chorobą całego organizmu. W formie przewlekłej występują okresy zaostrzeń i „spokoju”.

Gruźlicze zapalenie opłucnej

Gruźlicze zapalenie opłucnej jest zapaleniem opłucnej, które występuje po gruźlicy płuc i innych narządach. Choroba ta ma trzy formy: ostrą, podostrą i przewlekłą.

U nowo zdiagnozowanych pacjentów z gruźlicą układu oddechowego zapalenie gruźlicy rozpoznaje się w 3-6% przypadków. Rozpoznanie zapalenia opłucnej podaje się u 2-3 procent pacjentów. Najczęściej choroba jest wykrywana u dzieci, młodzieży i młodzieży.

Przepastny

Gruźlica płucna jest etapem rozwoju gruźlicy płucnej, która rozwija się z utworzeniem cienkościennej jamy - jaskini. Podlegają temu głównie dorośli. U dzieci edukacja jaskiniowa jest znacznie mniej powszechna. Gruźlica jamista rozwija się około trzeciego lub czwartego miesiąca nieskutecznego leczenia innych postaci gruźlicy. Objawami choroby jest mokry kaszel i krwioplucie.

Włókniste, przepastne

Gruźlica włóknisto-jamista występuje w wyniku rozwoju jednej postaci gruźlicy płucnej. Jeśli jaskinia nie jest podatna na blizny, wówczas tkanka łączna rośnie wokół jaskini. Z tego powodu zachodzi deformacja wnęki o cienkich ścianach, rozwija się wieka i rozwija się gruźlica włóknista. Ogólnie proces trwa 1,5-3 lat. Pacjenci cierpiący na gruźlicę włóknisto-jamistą, skarżą się na zły stan zdrowia i osłabienie ciała, mokry kaszel i duszność. Zdrowie pacjentów jest ogólnie zadowalające. Temperatura ciała przed leczeniem jest zwykle podwyższona. Chorobie towarzyszy utrata masy ciała i pocenie się skóry.

Cirrotic

W gruźlicy płuc marskości pacjenci doświadczają poważnych zmian bliznowatych w miąższu płucnym i opłucnej, które są połączone z minimalną aktywnością zapalenia.

Choroba rozwija się z powodu innych form gruźlicy. Ten gatunek jest dość rzadki. Aby powstała gruźlica marskości, potrzeba wiele czasu, nawet do kilku lat. Ważne jest, aby zrozumieć, że w zaawansowanych przypadkach tej postaci choroba jest śmiertelna. Nasilenie objawów gruźlicy marskości zależy od zasięgu i lokalizacji zmian w płucach. Symptomatologia ogólnie, mniej wyraźna. Poza zaostrzeniem może wystąpić niewielka duszność i sporadyczny suchy kaszel.

Ogniskowa

Ogniskowa gruźlica płuc jest specyficzną zmianą gruźliczą, która charakteryzuje się obecnością małych ognisk zapalenia w płucach. Gruźlica ogniskowa jest wtórnym zakażeniem gruźlicą i występuje kilka lat po wyleczeniu pierwotnej choroby. Z tego powodu większość pacjentów to tylko dorośli. Charakterystycznymi cechami tej choroby płuc są latencja, ograniczona zmiana, nieniszcząca natura zapalenia.

Ponadto nie ma symptomatologii w tej chorobie, dlatego chorobę można zidentyfikować głównie poprzez profilaktyczną fluorografię. Objawami choroby są gorączka, gorączka, zmniejszony apetyt, zaburzenia snu. W niektórych przypadkach występują oznaki nadczynności tarczycy: zwiększa się tarczyca, pojawia się tachykardia i drażliwość. Kobiety mogą doświadczyć zmiany cyklu miesiączkowego.

Chroniczny

Przewlekłą gruźlicę obserwuje się u pacjentów z długim przebiegiem choroby w przypadku, gdy kompleksowe leczenie nie daje żadnych wyników. Gdy ta choroba w ludzkich płucach, ogniska infekcji występują. Ponadto, osoba może mieć kaszel z plwociną, zwiększając temperaturę ciała. Niebezpieczeństwo choroby polega na tym, że dochodzi do uszkodzeń i innych organów ludzkiego ciała. Dlatego w przypadku wykrycia konieczne jest natychmiastowe leczenie.

Choroba pozapłucna bakterii

Gruźlica pozapłucna jest chorobą wtórną, która występuje z powodu gruźliczego zakażenia ogniska pierwotnego. Ten typ gruźlicy może rozwijać się poza układem oddechowym. Gruźlica pozapłucna wpływa na różne narządy: jelita, ośrodkowy układ nerwowy, błonę mózgową, węzły chłonne, kości, stawy, układ moczowo-płciowy, skórę i oczy.

Gruźlica OUN

Gruźlica centralnego układu nerwowego zaczyna się powoli, a objawy stopniowo się zwiększają. U ludzi występuje okresowy ból głowy, osłabienie ciała, apatia, senność i utrata apetytu. Wszystko to obserwuje się kilka miesięcy przed wystąpieniem choroby. Sama choroba charakteryzuje się silną migreną, która wzrasta wraz z hałasem, jasnym światłem. Towarzyszą mu również wymioty i zahamowana reakcja.

Możliwe jest rozszerzenie źrenic, zez, asymetria twarzy, zmieniona mowa i niewyraźne widzenie.

Zakażenie przewodu pokarmowego i narządów jamy brzusznej

Rozwój gruźlicy przewodu pokarmowego przyczynia się do różnych chorób, a także zmniejsza odporność. Pacjenci mają osłabienie, zmęczenie, pocenie się, gorączkę. Ponadto odnotowuje się silny ból brzucha, wzdęcia, zaparcia lub biegunkę. Powikłaniami mogą być niedrożność jelit, zapalenie otrzewnej i krwawienie wewnętrzne.

Gruźlica kostno-stawowa

Najczęściej dotyczy to stawów biodrowych i kolanowych, a także kręgosłupa. Jeśli proces zapalny w gruźlicy nie wykracza poza kości, wówczas osoba może odczuwać lekki ból w uszkodzonych obszarach. Jeśli choroba rozprzestrzenia się na pobliskie stawy i tkanki, ból wzrasta, ruchliwość jest ograniczona, a nawet kręgosłup jest zdeformowany. Powikłania gruźlicy kostno-stawowej - przetoka, paraliż, niedowład i ropień.

Zakażenie narządów moczowych

Gruźlica narządów moczowych jest jednym z najczęstszych miejsc zapalenia pozapłucnego. Należą do nich: uszkodzenie nerek, dróg moczowych (moczowód, pęcherz moczowy, cewka moczowa), męskich i żeńskich narządów płciowych (gruczoł krokowy, prostata).

Choroba oczu

Gruźlica oka jest jedną z najcięższych postaci gruźlicy pozapłucnej. Choroba ta występuje u około 10 procent zdiagnozowanych form pozapłucnych. Najczęściej proces gruźlicy jest zlokalizowany w przewodzie naczyniowym oka. Powikłaniem może być zaćma lub jaskra. Jeśli powikłania rozwijają się szybko, pacjent może stracić zdolność do pracy przez długi czas, a później może nawet stać się niepełnosprawny. Ponadto różdżka Kocha może wpływać na skórę, węzły chłonne, śledzionę i mięśnie serca. Ale wszystkie te przypadki są niezwykle rzadkie.

Główne objawy

Główne objawy, na które należy zwrócić uwagę w okresie choroby, to:

• długotrwały kaszel z plwociną;
• krwioplucie;
• zwiększona potliwość;
• zauważalna utrata wagi;
• nieuzasadnione zmęczenie i słabość;
• spadek lub brak apetytu;
• pogorszenie wydajności.

Ponadto odczuwane są bóle w klatce piersiowej i ramionach, wzrasta temperatura ciała i pojawia się ciężki oddech. Ważne jest, aby zrozumieć, że objawy gruźlicy są bardzo podobne do innych obrazów klinicznych. Dlatego tylko ekspert może dostarczyć dokładną i prawidłową diagnozę. Objawy zależą również od obszaru zmiany. Jeśli jest to gruźlica żołądkowo-jelitowa, pacjent będzie cierpiał na bóle w jamie brzusznej, nudności, zaburzenia trawienia.

Jeśli chodzi o centralny układ nerwowy, najbardziej boli cię ból głowy, zawroty głowy i inne podobne i nieprzyjemne objawy.

Etapy i rodzaje wycieków

Specjaliści medyczni charakteryzują proces gruźlicy dla różnych parametrów. Może to być lokalizacja, faza procesu, obecność bakterii.

Okres inkubacji

Od momentu, w którym różdżka Koch wkroczyła do ludzkiego ciała i do momentu pojawienia się pierwszych objawów choroby u człowieka, upływa pewien okres, który nazywa się inkubacją. Dla każdej osoby ten okres jest indywidualny. Wiele osób myli gruźlicę z SARS w momencie, w którym bakteria opuszcza etap inkubacji.

Podczas okresu inkubacji wszystkie prątki, które uderzają w układ oddechowy, są atakowane przez układ odpornościowy. Jeśli odporność radzi sobie z jej funkcjami, wtedy wszystkie bakterie giną. Jeśli układ odpornościowy zawiedzie, mykobakterie nadal „chodzą” po ciele, są wchłaniane do krwiobiegu i powodują proces zapalny w płucach. Kiedy ten okres się kończy, zaczynają manifestować się pierwsze objawy choroby. Warto zauważyć, że przez cały ten czas osoba nie jest zaraźliwa i niebezpieczna dla innych ludzi. A nawet test Mantoux nie pokazuje obecności choroby, co komplikuje całą sytuację na wczesnym etapie.

Utajony i aktywny

Utajona gruźlica jest utajoną formą choroby, w której osoba zakażona nie ma objawów, a test tuberkulinowy daje wynik pozytywny. Jednocześnie prześwietlenie nie ujawnia patologii, a osoba nie jest zaraźliwa dla otaczających ich ludzi. W postaci aktywnej pacjent odczuwa ogólne złe samopoczucie, ma objawy prawie wszystkich objawów gruźlicy. Reakcje na wszystkie testy są pozytywne, a osoba jest zaraźliwa dla otaczających go osób.

Zamknięte i otwarte

Gruźlica jest chorobą zakaźną, ale pacjenci mogą być zarówno zakaźne, jak i niezakaźne. Jednocześnie status pacjenta może się różnić w zależności od stadium rozwoju choroby i skuteczności przepisanego leczenia. W przypadku otwartej gruźlicy pacjent uwalnia mikroby z patogenu do środowiska. Dotyczy to głównie gruźlicy płuc, ponieważ wydzielanie tych drobnoustrojów występuje podczas kaszlu i odkrztuszania.

O zamkniętej gruźlicy mówić rzadziej. Objawy choroby są takie same jak na otwartej przestrzeni, ale pacjent nie może zarazić innych ludzi.

Ostatni etap

Ostatnim etapem gruźlicy jest czwarty etap. Rozwija się po ponownej chorobie i wzmożonej aktywacji patogenów po leczeniu oraz zwycięstwie nad chorobą. Dość często to właśnie na tym etapie prątki Kocha zaczynają rozprzestrzeniać się po całym ciele. Na ostatnim etapie pojawiają się formy wtórnej gruźlicy, które mogą być śmiertelne. Wynika to z faktu, że czwarty etap charakteryzuje się długim okresem utajonego przebiegu choroby. Dlatego leczenie rozpoczyna się, gdy dotyczy to zbyt wielu narządów. Oczywiste jest, że gruźlica jest niebezpieczną chorobą, a tym bardziej na ostatnim etapie rozwoju. W przypadku braku odpowiedniego leczenia, odpowiedzialności ze strony pacjenta i uwagi lekarzy, wszystko to może skutkować niebezpiecznymi i niepożądanymi konsekwencjami.

Diagnostyka

Możliwe jest zdiagnozowanie gruźlicy za pomocą kilku popularnych i nowoczesnych metod. Osoba musi przejść wszystkie zwykłe testy: analizę moczu, krew. Ale przede wszystkim mówimy o badaniu mikroskopowym plwociny lub śliny, które uzyskuje się przez pobranie wymazu. Nie można nazwać tej metody jednoznaczną, ponieważ w początkowych stadiach choroby, jak również u dzieci, taka analiza może wykazać wynik negatywny.

Bardziej efektywne jest stosowanie fluoroskopii lub fluorografii. Istnieją również całkiem niezłe metody.

Test Mantoux

Test Mantoux jest główną metodą badania dzieci na obecność gruźlicy. Test jest testem skórnym, który wykrywa obecność specyficznej odpowiedzi immunologicznej na wprowadzenie tuberkuliny. Zgodnie z reakcją Mantoux można określić, czy w organizmie występuje zakażenie gruźlicze. Dzięki temu wskaźnikowi można z góry określić chorobę.

T-spot

Punkt T jest immunologiczną metodą określania choroby. Diagnoza trwa około 3-4 dni. Do testu wymagana jest ludzka krew. Metoda określania infekcji jest bardzo wrażliwa i pouczająca. Dzięki niemu można wyeliminować fałszywe reakcje na obecność prątków gruźlicy, gdy większość testów jest błędna lub nie do końca dokładna.

Ostatnio do diagnozy zastosowano PCR (reakcję łańcuchową polimerazy). Ten test ma wysoką czułość, która pozwala ujawnić komórki i fragmenty DNA w badanym materiale.

PCR umożliwia identyfikację różnych postaci gruźlicy, zwłaszcza u małych dzieci, nawet z negatywnymi wynikami badań mikrobiologicznych.

RTG

Radiografia narządów do gruźlicy jest badaniem objętym obowiązkowymi standardami diagnostycznymi. Metodę tę wyznacza się w celu ustalenia lub, odwrotnie, obalenia faktu choroby. Może być również wykorzystany do określenia charakteru zmiany i rodzaju choroby.

Metody leczenia

Możesz pozbyć się gruźlicy i im szybciej, tym szybciej. Leczenie polega na stałym i długotrwałym stosowaniu leków przepisanych przez lekarza. Potrzebny jest długi czas, aby całkowicie zabić wszystkie prątki w tkankach ludzkiego ciała. Jednocześnie pacjent musi prowadzić zdrowy tryb życia, przestrzegać schematu leczenia i jeść prawidłowo. Mykobakterie są bardzo wytrwałe, dlatego jeśli dawka leków zostanie zmniejszona, bakterie stają się bardziej odporne na leki. Wszystko to sprawia, że ​​dalsze leczenie jest droższe i mało obiecujące. Stosuje się także i leczy środki ludowe.

Jak chronić

Zapobieganie chorobom składa się z kilku elementów. Niezwykle ważne jest, aby chronić siebie i przestrzegać środków zapobiegawczych w miejscach, w których występuje gruźlica, co obejmuje cały szereg środków mających na celu zapobieganie przenoszeniu zakażenia z chorego na zdrową osobę.

Specjalna profilaktyka to metoda kontroli zakażeń, której celem jest stworzenie odporności na nią. Obejmuje to obowiązkowe szczepienia ludności. Szczególna prewencja jest jedną z najbardziej skutecznych.

Niespecyficzna profilaktyka obejmuje różne pigułki i strzały, które przyczyniają się do odporności organizmu na infekcje. Należą do nich chemoprofilaktyka, leki immunobiologiczne, leki przeciwwirusowe, leki o charakterze chemicznym. Na przykład izoniazyd.

Gruźlica jest niebezpieczną i poważną chorobą, która na samym początku jest ukryta. Często chory myśli, że po prostu przeziębił się i był zmęczony. Dlatego zwraca się do lekarza po pojawieniu się poważniejszych objawów, gdy konieczne jest kompleksowe i długotrwałe leczenie.

Większość ludzi, słysząc diagnozę „gruźlicy”, praktycznie położyła kres ich życiu. Ale tak naprawdę wszystko nie jest takie złe.

Oczywiście bez koniecznego leczenia pacjent z gruźlicą będzie mógł żyć nie dłużej niż sześć miesięcy. Ale jeśli podejmiesz odpowiedzialne podejście do tego problemu i zaangażujesz się w leczenie, to z czasem możesz całkowicie zapomnieć o tym problemie, a oczekiwana długość życia będzie zależała od stylu życia danej osoby. Oczywiście może to zająć dużo czasu - od kilku miesięcy do dwóch lat. Okres ten zależy od formy choroby i jej zaniedbania.

Co jest przeciwwskazane u pacjentów

Oczywiście w walce z gruźlicą należy oszczędzać siły i kierować je do głównego zadania - zwycięstwa nad chorobą. Aby utrzymać mięśnie w dobrej kondycji, pacjenci mogą i powinni chodzić więcej, chodzić, ćwiczyć i ćwiczyć. Jednocześnie nie wolno im palić, przestrzegać surowych diet, głodować. Wystarczy przestrzegać prostych zasad, aby zachować zdrowie.

Przez długi czas wierzono, że słońce i jego promienie mają działanie lecznicze. Ale to jest daleko od sprawy. Istnieje wiele chorób, w których nie można długo pozostać pod słońcem i opalać się, ponieważ wpływa to niekorzystnie na ludzkie ciało. Choroby te obejmują gruźlicę.

Pierwsze oznaki, objawy, metody diagnostyczne i sposób przekazywania gruźlicy?

Gruźlica jest jedną z najstarszych plag znanych ludzkości. W Rosji nazywano ją „suchą chorobą”, a później „konsumpcją”. W starożytnej Grecji choroba stała się sławna pod nazwą phtisis, co oznacza „wyczerpanie”. Z tego słowa pochodzi nowoczesna nazwa branży medycznej, która bada problem gruźlicy - fisiologia. Lekarz specjalizujący się w leczeniu pacjentów z gruźlicą jest znany wszystkim jako specjalista od gruźlicy.

Pomimo wybitnego sukcesu współczesnej nauki w opracowywaniu narzędzi diagnostycznych, zapobieganiu epidemiom i leczeniu złożonych zakażeń, nie udało się jeszcze pokonać gruźlicy. Wręcz przeciwnie, problem występowania tej choroby staje się coraz bardziej dotkliwy w niektórych krajach świata. Rozprzestrzenianie się gruźlicy jest bezpośrednio związane z procesami globalizacji i migracji, dla których medycyna krajów rozwijających się po prostu nie ma czasu.

Rosja zajmuje 22 miejsce na świecie pod względem zachorowalności i śmiertelności z powodu gruźlicy, a to bardzo smutna liczba. Chociaż w ciągu ostatnich dziesięciu lat Ministerstwo Zdrowia osiągnęło imponujące wyniki w walce z rozprzestrzenianiem się choroby, jest jeszcze zbyt wcześnie, aby mówić o sukcesie. Aby chronić siebie i swoich bliskich, lepiej uzbroić się w odpowiednie i wiarygodne informacje. Z tego artykułu dowiesz się absolutnie wszystkiego o gruźlicy: co to jest, co jest spowodowane, jak jest przekazywane, jakie metody są diagnozowane i leczone.

Co to jest gruźlica?

Termin „gruźlica” pochodzi od łacińskiego słowa tuberculum („gruźlica”), ponieważ jest centrum zapalenia - ziarniniaków gruźliczych. Choroba ta jest wywoływana przez prątki kompleksu Mycobacterium tuberculosis, to znaczy bezpośrednio prątki gruźlicy (MBT) i jej najbliższych krewnych. Głównym ogniskiem zmiany chorobowej są drogi oddechowe (oskrzela płuc), ale czasami prątki powodują zapalenie w układzie limfatycznym, nerwowym i moczowo-płciowym, układzie mięśniowo-szkieletowym, na skórze, a nawet wpływają na całe ciało (postać prosówkowa).

Nietykalność gruźlicy wynika z kilku powodów:

Czynnik chorobotwórczy często nie przejawia się przez lata, a nawet gdy zaczyna się proces zapalny, osoba nie spieszy się z wizytą do lekarza. Wczesne objawy gruźlicy można łatwo pomylić ze zwykłym przeziębieniem lub przepracowaniem. W rezultacie tracony jest czas, a pacjent musi przejść długą, złożoną terapię;

Mycobacterium tuberculosis jest wyjątkowo odporny na agresywny wpływ środowiska zewnętrznego, pozostaje w stanie żywotności przez bardzo długi czas i zaraża coraz więcej ludzi w miejscach, w których nikt się nie spodziewa, i gdzie nie można się ich pozbyć za pomocą jakichkolwiek środków sanitarnych i higienicznych;

Czynnik wywołujący gruźlicę szybko się mutuje, uzyskując odporność na antybiotyki. Ponadto mutacja może wystąpić w ciele chorego w przebiegu choroby. To znacznie komplikuje i przedłuża leczenie, a przy braku sukcesu może kosztować życie człowieka. Na przykład tylko w 2008 r. Według WHO 9 milionów ludzi na świecie zachorowało na gruźlicę, a jedna trzecia z nich zmarła.

Pierwsza wzmianka o gruźlicy

Współcześni archeolodzy często musieli wyciągać ludzkie szczątki ze starożytnych grobowców z oznakami gruźliczych uszkodzeń kości, a niektóre szkielety należą do ludzi, którzy żyli na Ziemi 3000 lat przed naszą erą. Dlatego można bezpiecznie powiedzieć, że gruźlica jest w tym samym wieku, co ludzkość i jej niezawodny smutny towarzysz.

Chociaż zaraźliwa natura tej choroby została udowodniona dopiero pod koniec XIX wieku, ludzie od dawna przypuszczali, że gruźlica jest zaraźliwa. Na przykład babilońskie ustawy Hammurabiego pozwoliły mężowi jednostronnie wypowiedzieć małżeństwo z żoną, jeśli ma ona objawy gruźlicy. I starożytne indyjskie „Prawa Manu” i całkowicie zabraniały mężczyznom poślubiać takie kobiety. Gubernator Wenecji wydał ustawę nakazującą obywatelom zgłaszanie wszystkich pacjentów z gruźlicą „tam, gdzie powinni”.

Pierwsze naukowe opisy gruźlicy zostały napisane przez Hipokratesa. Chociaż słynny grecki uzdrowiciel odznaczał się głęboką inteligencją i niesamowitą obserwacją, mylił się co do gruźlicy. Hipokrates zauważył, że członkowie jednej rodziny zwykle cierpią na tę chorobę i złożyli fałszywy wniosek na temat dziedzicznej natury gruźlicy.

Inny znany uzdrowiciel, Avicenna, który mieszkał później, wskazał w swoich notatkach na bezpośredni związek między gruźlicą a zapaleniem opłucnej, a także fakt, że choroba jest spowodowana niekorzystnym środowiskiem i niskim statusem społecznym: biedni ludzie, którzy są źle karmieni, żyją w błoto i ciężka praca. Awicenna był przekonany, że choroba jest zaraźliwa, ale nie wiedział, jak ją wyleczyć.

W starożytnych rosyjskich kronikach są odniesienia do gruźlicy układu limfatycznego. Kijowski książę Światosław Jarosławicz cierpiał na tę chorobę w 1076 roku. Leczenie w tym czasie było chirurgiczne: wycinano ogniska zapalenia, a miejsca były następnie kauteryzowane. Oczywiście ta technika nie pomogła uzdrowicielom uleczyć księcia.

Historia badań nad gruźlicą

Charakter epidemii, choroba nabyta w XVII - XVIII wieku, kiedy rozpoczęła się aktywna budowa miast, rozwój przemysłu, handlu i transportu. Ludzie podróżowali, chodzili do pracy, a po drodze nosili śmiertelną bakterię. W połowie XVII wieku na samym Półwyspie Brytyjskim około 20% zgonów było spowodowanych gruźlicą. Sytuacja w pozostałej części Starej Europy nie była lepsza.

Jednocześnie rozpoczęto pierwsze badania medyczne mające na celu ustalenie natury gruźlicy i poszukiwanie metod leczenia. Dr Francis Silvius, który żył w XVII wieku, po raz pierwszy odkrył ziarniniaki gruźlicze w sekcji zwłok pacjenta, który zmarł z powodu spożycia, ale omyłkowo wziął je na powiększone węzły chłonne. Jednak później M. Bailli (1761-1821) dotarł do prawdy i zdał sobie sprawę, że guzki są formą manifestacji choroby i podstawą dalszego rozprzestrzeniania się zapalenia.

Wyznawca dr Bally, francuskiego naukowca René Laannec (1781-1826), po raz pierwszy wprowadził termin „gruźlica” i opisał kilka rodzajów tej choroby. Zasugerował także zastosowanie osłuchiwania płuc, co było przełomem w diagnozie. Rosyjski lekarz GI Sokolsky (1807-1886) był zaznajomiony z dziełami Laenneca i polegał na nich w swojej pracy naukowej. Rezultatem była książka „Nauczanie o chorobach klatki piersiowej”, która została wydana w 1838 roku. Sokolsky po raz pierwszy opisuje w niej gruczołowe, naciekowe i rozsiane formy gruźlicy, choć pod różnymi warunkami.

Duży wkład w naturę gruźlicy miał francuski lekarz okrętowy Jean-Antoine Vilmen. W 1865 r. Podczas podróży odkrył, że jeden z marynarzy miał gruźlicę i był świadkiem stopniowego pojawiania się tych samych objawów u innych członków załogi. Aby potwierdzić zaraźliwość choroby, lekarz zebrał zakażoną plwocinę i namoczył ją ściółką, na której żyły świnki morskie. Zwierzęta zaraziły się gruźlicą i zmarły.

W 1879 roku niemiecki patolog Julius Congeym potwierdził hipotezę Wilmana innym testem na zwierzętach: wstrzyknął fragmenty ludzkiego płuc zakażonego gruźlicą do komory oka królika, po czym zaobserwował tam rozwój ziarniniaków gruźlicy.

Jednak dopiero w 1882 roku stało się jasne, jak dokładnie ta śmiertelna choroba rozprzestrzenia się i dotyka miliony ludzi. Niemiecki lekarz, Robert Koch, poświęcił 17 lat swojego życia na zbadanie tego problemu, a na koniec udało mu się wykryć i zbadać niebezpieczne mikobakterie pod mikroskopem, po namalowaniu zainfekowanej próbki błękitem metylenowym i Vesuvine. Następnie lekarz zdołał wyizolować czystą kulturę bakteryjną i zarazić nią zwierzęta doświadczalne. Na cześć odkrywcy mycobacterium tuberculosis nazwano „różdżką Kocha”. Rozwiązanie z kulturą bakteryjną, zwaną „tuberkuliną”, jest nadal używane do celów diagnostycznych.

Formy i rodzaje gruźlicy

Ponad 90% przypadków gruźlicy zlokalizowanych jest w płucach, ale istnieją również rodzaje kości, moczu, skóry, mózgu, jelit, prosówkowych rodzajów choroby, dlatego zwyczajowo rozróżnia się dwie formy gruźlicy:

Na podstawie tego, czy dana osoba zachorowała po raz pierwszy, czy choroba po remisji ponownie weszła w fazę aktywną, istnieją dwa rodzaje gruźlicy:

Pierwotna gruźlica

Jest to ostra postać choroby, która występuje natychmiast po wejściu patogenu do krwiobiegu. Pierwotna gruźlica często dotyka dzieci do piątego roku życia, ponieważ ich niekompletnie ukształtowany układ odpornościowy nie radzi sobie z atakiem prątków gruźlicy. Chociaż choroba jest ciężka i ma wyraźne objawy, dla innych na tym etapie pacjenci nie są zaraźliwi.

W płucach powstaje pierwotna zmiana - mały ziarniniak. Dalsze wydarzenia mogą się rozwinąć w sprzyjającym lub smutnym scenariuszu. W pierwszym przypadku ziarniniak gruźliczy goi się niezależnie. Czasami człowiek nawet nie zdaje sobie sprawy z powagi problemu, spisując swoją chorobę na zmęczenie i zimno. Następnie, podczas badania rentgenowskiego, „niespodzianka” - uzdrowiony ziarniniak znajdzie się w jego płucach.

W drugim przypadku ziarniniak jest powiększony, a wewnątrz niego znajduje się wolna jama, wypełniona krwią - jama. Z jaskini prątki gruźlicze z krwiobiegiem rozprzestrzeniają się po całym ciele, tworząc nowe ogniska zapalenia. Pierwotna jaskinia wciąż może się zamknąć i połączyć bez leczenia, ale jeśli pojawią się nowe ziarniniaki, a po nich nowe jaskinie, to bez pomocy medycznej osoba umrze.

Wtórna gruźlica

Mówią o gruźlicy wtórnej, gdy chory zaraził się innym rodzajem prątków gruźlicy i zachorował ponownie lub gdy zaostrzyła się remisja. Ta sytuacja jest bardziej typowa dla dorosłych pacjentów. W płucach powstają nowe ogniska stanu zapalnego, czasami tak blisko siebie, że jaskinie się łączą i powstają rozległe ubytki z wysiękami. Około 30% pacjentów z ciężką wtórną gruźlicą, pomimo wysiłków lekarzy, umiera w ciągu 2-3 miesięcy. I tylko u jednego pacjenta na stu gruźlica wtórna ustępuje tak samo spontanicznie, jak się pojawiła.

Osoba cierpiąca na wtórną gruźlicę płuc jest bardzo zaraźliwa dla innych. Podczas odkrztuszania plwociny bakterie są stale uwalniane do powietrza. Taki pacjent jest hospitalizowany i przeprowadzane jest długotrwałe leczenie połączonymi antybiotykami, które może trwać do sześciu miesięcy. Potem jeszcze dwa lata osoby trzymają na koncie u fthiatra. I tylko wtedy, jeśli badanie rentgenowskie potwierdzi brak nowych ognisk choroby, diagnoza „gruźlicy” zostaje ostatecznie usunięta.

Światowe odniesienie epidemiologiczne

Zgodnie ze światowym certyfikatem epidemiologicznym:

Przez liczbę corocznie przenoszonych żywotów gruźlica jest dziś drugą po AIDS.

W 2013 r. 9 milionów ludzi zachorowało na gruźlicę na Ziemi, z czego pół miliona zmarło. 550 tysięcy pacjentów to dzieci, 80 tysięcy z nich zmarło.

Prawie 95% zgonów z powodu gruźlicy odnotowano w krajach słabo rozwiniętych i rozwijających się w Afryce i Azji.

Gruźlica jest jedną z trzech najczęstszych przyczyn zgonów kobiet w wieku rozrodczym (16-45 lat).

Jedna czwarta wszystkich zgonów pacjentów zakażonych HIV jest wywołana gruźlicą.

Według WHO około 480 tysięcy osób, które zachorowały na gruźlicę w 2013 r., Cierpiało na MDR-TB - wielooporną formę choroby, która prawie nie daje się leczyć.

Od początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku do chwili obecnej wskaźnik śmiertelności na gruźlicę na świecie zmniejszył się o 45%.

Dzięki nowoczesnym metodom diagnostycznym, od 2000 do 2013 r. Na całym świecie uratowano około 37 milionów istnień ludzkich.

Śmiertelność gruźlicy w Rosji

Według danych z 2013 r. Na sto tysięcy przypadków gruźlicy w Rosji 11,3 było śmiertelnych. Jest to wielki postęp w porównaniu z danymi z 2000 r.: od tego czasu zapadalność zmniejszyła się o 30%, śmiertelność - o około 33%.

Najnowsze dane na stronie internetowej Ministerstwa Zdrowia i Rozwoju Społecznego Federacji Rosyjskiej stwierdzają, że na początku 2015 r. Możliwe było zmniejszenie smutnych statystyk o kolejne 5,5%: obecnie 10,3 na 100 000 przypadków gruźlicy kończy się wraz ze śmiercią pacjenta. Dynamika w różnych regionach kraju nie jest taka sama: lekarze Centralnego Okręgu Federalnego odnieśli największy sukces - tam śmiertelność spadła o 16,4%.

W budżecie państwa na rok 2015 zainwestowano 4 mld rubli w zapobieganie i kontrolę gruźlicy.

Kto jest czynnikiem sprawczym gruźlicy?

Gruźlica powoduje powstawanie określonych prątków, 74 rodzaje takich bakterii są znane nauce. Termin „różdżka Kocha” jest dziś uważany za przestarzały, ponieważ pręty stały się bardzo liczne w wyniku mutacji i wszystkie mają indywidualne cechy. Mykobakterie żyją prawie wszędzie: w glebie, w powietrzu, w wodzie, w ciałach ludzi, zwierząt i ptaków. U ludzi gruźlica występuje najczęściej w wyniku zakażenia urzędu (Mycobacterium tuberculosis), rzadziej - Mycobacterium bovis (gatunek krowy mykobakterii) i Mycobacterium africanum (gatunek afrykański).

Prątek gruźlicy nie jest nazywany przypadkowo: jest cienki, ma długość 1-10 mikronów i szerokość 0,2-0,6 mikrona, prosty lub lekko zakrzywiony, końce są zaokrąglone, powierzchnia ciała może być lekko ziarnista. Biuro jest wyjątkowe pod tym względem, że pod wpływem różnych czynników środowiskowych może zostać rozbite na niewiarygodnie małe cząstki, lub odwrotnie, może obrócić się w dziwaczne gigantyczne ośmiornice, a następnie powrócić do normalnej formy i zarazić ludzi.

Mycobacterium tuberculosis żyje długo poza nosicielem. Na zakurzonym chodniku pozostają żywe przez 10 dni, między stronami książki - 3 miesiące, w wodzie - 5 miesięcy. Biuro nie lubi światła słonecznego, ale może wytrzymać ogrzewanie do 80 stopni Celsjusza przez pięć minut. W ciemnym i wilgotnym pokoju czują się szczególnie swobodnie. Po półtora roku później wysuszona bakteria może zarazić gruźlicę świnki morskiej. I zamrożone - nawet 30 lat później!

MBT nie ma organelli w ruchu - ani wici, ani rzęsek - dlatego pozostają tam, gdzie ich „wylądował” ich przewoźnik. Do wzrostu i rozmnażania potrzebują temperatury od 29 do 42 stopni Celsjusza, najlepszą opcją jest 37-38 stopni, czyli w ciele osoby z gruźlicą osoby istnieją tylko idealne warunki.

Pierwsze objawy gruźlicy

W początkowej fazie gruźlicy bardzo trudno jest odróżnić od zwykłych ostrych infekcji dróg oddechowych lub zespołu przewlekłego zmęczenia. Osoba stale czuje się słaba, senna i złamana. Nie ma pragnienia, nastrój jest przygnębiony, najmniejszy stres wywołuje gwałtowną reakcję. Wieczorami można zauważyć lekki chłód, niespokojny sen, któremu towarzyszy pocenie się i koszmary. Temperatura uparcie utrzymuje się na poziomie około 37,5-38 stopni, pojawia się suchy kaszel napadowy, który jest szczególnie bolesny w nocy i wczesnym rankiem. Pierwsze oznaki gruźlicy płuc mogą manifestować się razem lub oddzielnie w dowolnych kombinacjach.

Zastanów się nad postępem objawów bardziej szczegółowo:

Zmiany wyglądu. Gruźlica nadaje twarzy mizerny, blady wygląd: rysy są zaostrzone, policzki zawodzą, nienaturalny rumieniec spala się na nich, oczy nabierają niezdrowego blasku. Osoba szybko traci na wadze, a jeśli w pierwszym stadium choroby wszystkie te objawy nie są tak oczywiste, to pacjenci z przewlekłą gruźlicą mają tak charakterystyczny wygląd, że diagnoza nie powoduje żadnych wątpliwości.

Temperatura Pewnym znakiem gruźlicy jest niska gorączka organizmu (37–38 stopni), która utrzymuje się przez miesiąc i nie jest spowodowana obiektywnymi przyczynami. Do wieczora temperatura może wzrosnąć do 38,5 stopni i towarzyszyć im dreszcze. Pacjent cały czas się poci, ale dzięki tej naturalnej reakcji organizm nadal nie może obniżyć temperatury ciała do normy fizjologicznej, ponieważ infekcja wciąż powoduje gorączkę. Temperatura gorączkowa (ponad 39 stopni) pojawia się już w późnych stadiach gruźlicy, z masywnymi ogniskami zapalenia w płucach.

Kaszel Osoba cierpiąca na gruźlicę płuc, kaszle prawie stale, ale na początku choroby kaszel jest suchy, toczy się z atakami i wygląda na reakcję nerwową. A potem, kiedy ziarniniaki rosną do jaskiń i wysięk gromadzi się w płucach, zaczyna się obfita plwocina. Kaszel staje się mokry, a po kaszlu osoba odczuwa ulgę na chwilę. Ważne jest, aby wiedzieć: jeśli niewytłumaczalny kaszel, który nie jest związany z przeziębieniem, niepokoił ciebie lub kogoś z twoich bliskich przez ponad trzy tygodnie z rzędu, powinieneś pilnie skontaktować się z lekarzem gruźlicy!

Krwioplucie. Taki niebezpieczny objaw prawie na pewno mówi o naciekowej postaci gruźlicy, ale diagnoza musi być odróżniona od złośliwego guza płuc i ostrej niewydolności serca, ponieważ krwioplucie jest również charakterystyczne dla tych chorób. W gruźlicy krew uwalnia się z dróg oddechowych w niewielkiej ilości natychmiast po ataku mokrego kaszlu z obfitą plwociną. Czasami krew płynie dosłownie jako fontanna, co wskazuje na pęknięcie jaskini. Pacjent wymaga pilnej opieki chirurgicznej, aby uratować życie.

Ból w klatce piersiowej. Ból pod żebrami lub za łopatkami rzadko jest pierwszym objawem gruźlicy. Zwykle ten objaw niepokoi pacjentów w ostrych i przewlekłych stadiach choroby. Jeśli ból jest obserwowany na początku choroby, jest łagodny, bardziej przypomina dyskomfort i wydaje się jaśniejszy tylko z głębokim oddechem.

Inne objawy gruźlicy

Objawy gruźlicy pozapłucnej zależą od miejsca zakażenia. Chociaż takie formy są rzadkie, przejrzyjmy krótko ich główne cechy:

Gruźlica narządów moczowych. Częstym objawem gruźlicy moczowo-płciowej jest krew w moczu i jej matowy kolor. Oddawanie moczu jest zwykle częstsze i bardziej bolesne. U kobiet gruźlica może powodować krwawienia międzymiesiączkowe, deformacje jajowodów, aw rezultacie bezpłodność. Jeśli choroba dotknęła układ rozrodczy, pierwszym objawem będzie stały ból w dolnej części brzucha i krwawienie. U mężczyzn choroba może być zlokalizowana w jądrach, następnie w mosznie rozwija się bolesny obrzęk z wysiękiem. Gruźlicę dróg moczowych diagnozuje się za pomocą analizy moczu i leczy się tymi samymi antybiotykami co gruźlica płuc.

Gruźlica stawów i kości. Ta forma choroby we współczesnej praktyce medycznej jest niezwykle rzadka i prawie zawsze obserwuje się ją u pacjentów zakażonych HIV. Gruźlica dotyka kolana, stawów biodrowych i kręgosłupa. Zapalenie niszczy chrząstki i krążki międzykręgowe, w wyniku czego pacjent zaczyna kuleć i garb może pojawić się na plecach. Z biegiem czasu, bez odpowiedniego leczenia, choroba prowadzi do całkowitego unieruchomienia. Gruźlica kości charakteryzuje się wyraźnymi objawami i silnym bólem, diagnoza nie powoduje trudności.

Gruźlica OUN. Gruźlica mózgu rozwija się u pacjentów zakażonych HIV lub u dzieci z wrodzoną gruźlicą. W innych sytuacjach trudno sobie wyobrazić, że choroba została doprowadzona do tak niebezpiecznej i zaniedbanej formy. Prątki wywołują gruźlicze zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, czyli zapalenie błony śluzowej mózgu. Rzadziej ziarniniaki mogą występować bezpośrednio w rdzeniu. Objawy są żywe: bóle głowy, złe samopoczucie, szum w uszach, zaburzenia widzenia, omdlenia, drgawki, rzadziej zaburzenia psychiczne i omamy. Bez leczenia pacjent szybko umiera, ale nawet nowoczesna terapia medyczna nie gwarantuje zbawienia.

Prątkowa gruźlica. Jeśli prątki zaraz po zakażeniu rozprzestrzeniły się przez krwioobieg w całym ciele i nie spotkały się z przyzwoitą odpowiedzią układu odpornościowego, może wystąpić prosperująca forma gruźlicy. Charakteryzuje się licznymi zmianami chorobowymi - mikrogranulantami o średnicy nie większej niż 2 mm. Zdjęcie rentgenowskie takiej osoby wygląda jak pokryte proso. Pierwsze objawy są takie same, jak w przypadku gruźlicy płuc, z wyjątkiem kaszlu, którego nie można zaobserwować. Gdy ziarniniaki rosną w różnych narządach, zaczynają się problemy z ich pracą. Zapalenie może obejmować nerki, wątrobę, śledzionę. Wymaga długotrwałej antybiotykoterapii.

Gruźlica przewodu pokarmowego. Inna rzadka forma choroby, charakterystyczna głównie dla pacjentów zakażonych HIV. Obserwowane wzdęcia, bóle bólowe, zaparcia i biegunka, krew w masie kału, nagła utrata masy ciała, uporczywa niska gorączka. W ciężkich przypadkach gruźlica może wywołać niedrożność jelit i masywne krwawienie wewnętrzne. Oprócz terapii lekowej może być wymagana operacja.

Gruźlica skóry. Nie jest trudno zdiagnozować tę formę choroby: pod skórą pacjenta pojawiają się gęste, bolesne guzki w całym ciele, które przebijają się podczas czesania, a biały tandetny naciek wyróżnia się od nich. Leczenie gruźlicy skóry wykonuje się antybiotykami według standardowego schematu.

Czy można dostać gruźlicę?

Niestety, można zarazić się gruźlicą i łatwiej jest zrobić to niż myślimy. Według statystyk, co sekundę na świecie ktoś dostaje do swojego ciała niechcianego gościa - Biuro. Możesz znaleźć Mycobacterium tuberculosis w dowolnym miejscu publicznym, a im częściej jesteś w ludzkim tłumie, w transporcie publicznym i instytucjach medycznych, tym większe ryzyko. Jeden pacjent z przewlekłą otwartą postacią gruźlicy w ciągu roku uwalnia do powietrza około siedem i pół miliarda bakterii i zakaża około 15 osób. Światowa Organizacja Zdrowia twierdzi, że jedna trzecia populacji naszej planety (około 2 miliardów ludzi) jest zakażona gruźlicą. Więc dlaczego wciąż nie wymarliśmy?

Faktem jest, że odporność zdrowej osoby jest nieprzekraczalną barierą dla milionów zarazków i bakterii, które każdego dnia bombardują nasze ciało. Bacillus gruźlicy również nie będzie mógł osiąść, a nosiciel najprawdopodobniej nigdy nie zmieni się w chorobę. Ale jeśli ciało jest osłabione, a wrażliwe, wytrwałe mykobakterie nie przestaną wykorzystywać szansy na szczęśliwą przyszłość. Przeziębienia, stresy, niedożywienie, awitaminoza i inne czynniki korzystne dla urzędu mogą spowodować początek aktywnego stadium gruźlicy.

Jak przenoszona jest gruźlica?

Gruźlica jest przenoszona na cztery sposoby:

Ścieżka powietrzna. Pod względem częstotliwości metoda ta jest pewna, że ​​prowadzi - około 98% przypadków zakażenia gruźlicą następuje przez kropelki unoszące się w powietrzu. Podczas jednego wyładowania, podczas kaszlu, pacjent uwalnia do trzech tysięcy prątków do otaczającego powietrza, a ponadto odlatują w promieniu półtora metra. Cząsteczki plwociny wysychają, ale pozostają zakaźne. Dlatego osoby, które spędzają dużo czasu w tym samym pokoju z pacjentami z otwartą postacią gruźlicy, są najbardziej zagrożone.

Ścieżki kontaktowe. Ścieżka kontaktowa oznacza zanieczyszczenie rzeczy osobistych, odzieży, naczyń, zabawek, ręczników i innych przedmiotów gospodarstwa domowego używanych przez pacjenta. Gruźlica jest przenoszona przez pocałunki i seks. Możesz zostać zarażony bezpośrednio przez krew, jeśli są rany lub zadrapania. Zdarzają się przypadki, gdy chirurdzy i patolodzy nabyli chorobę od swoich pacjentów. Nie zapominaj, że gruźlica jest przenoszona na ludzi ze zwierząt: na przykład możesz zostać zarażony podczas opieki nad chorym kotem lub psem.

Ścieżka żywności. Zakażenie pokarmem jest powszechne na obszarach wiejskich, gdzie ludzie nie dają mleka i zwierząt gospodarskich weterynarzowi do analizy. Kupuj zanieczyszczone produkty mogą być na rynku z rąk. Jeśli krowa jest chora na gruźlicę wymion, mykobakterie z pewnością wpadną do mleka. Na mięsie chorych krów i świń i nic nie mów. Na szczęście zanieczyszczenie żywności na obecnym poziomie rozwoju rolnictwa jest niezwykle rzadkie. Jeśli tak się stanie, gruźlica wpływa na narządy trawienne.

Ścieżka wewnątrzmaciczna. Jeśli matka ma gruźlicę płuc, nie oznacza to automatycznie, że zarazi przyszłe dziecko. Jednak w przypadku rozległych i przewlekłych postaci, zwłaszcza w połączeniu z zakażeniem HIV, ryzyko zakażenia wewnątrzmacicznego jest bardzo wysokie. Rozpoznanie gruźlicy noworodka pomaga w badaniu łożyska. Rokowanie dla takich niemowląt jest niekorzystne, ponieważ w organizmie nie ma odporności, a dziecko nie będzie leczone.

10 mitów na temat gruźlicy

Mit 1: Gruźlica jest reliktem przeszłości

Chorobę tę można by nazwać zniknięciem w latach 60-80 ubiegłego wieku. Miał nadzieję, że zostanie o nim zapomniany jako dżuma dymienicza lub „hiszpańska grypa”, ale w latach 90. gruźlica ponownie przyjęła charakter epidemii: chorobowość i śmiertelność wzrosły 2,5 razy i zbliżyły się do wskaźników powojennych.

Mit 2: Gruźlica - problem zacofanych stanów

W pewnym sensie tak jest: Bangladesz, Indonezja, Etiopia, Zair, Pakistan pokonuje atak. Ale Rosja jest na 22. miejscu na tej liście, mimo że na świecie jest ponad dwieście państw. Okazuje się, że jesteśmy beznadziejnie zacofanym krajem.

Mit 3: Gruźlica - choroba płuc

Rzeczywiście, w większości przypadków gruźlica wpływa na płuca, ale, jak powiedzieliśmy powyżej, ta dolegliwość może wybrać dla siebie inne miejsce w ciele. Następnie patogen zostanie uwolniony do środowiska zewnętrznego nie za pomocą plwociny, ale z innymi płynami fizjologicznymi (mocz, sperma, pot, łzy, ślina itp.) Należy to wziąć pod uwagę, kontaktując się z osobami z podejrzanymi objawami.

Mit 4: Gruźlica - choroba niższych warstw społeczeństwa

Opinia ta słusznie opiera się na fakcie, że przed gruźlicą chorowali głównie więźniowie, bezdomni i narkomani. Obecnie w instytucjach penitencjarnych obowiązuje ścisła kontrola medyczna. Ale w sferze nielegalnej migracji nie ma już kontroli, a problem rozprzestrzenia się. Dlatego całkowicie zamożna osoba, osłabiona stresem dużego miasta, może zostać zarażona gruźlicą w metrze lub w innym miejscu publicznym.

Mit 5: Infekcja jest możliwa tylko przez bliski kontakt.

Aby wdychać prątek gruźlicy, nie trzeba stać naprzeciw pacjenta, gdy kaszle. Możesz przypadkowo udać się do pomieszczenia, w którym znajdował się przewoźnik, po kilku godzinach lub nawet dniach i odebrać infekcję. Inną rzeczą jest to, że liczba patogenów, które weszły do ​​organizmu jednocześnie odgrywa rolę. Dzięki potężnemu i długotrwałemu atakowi układ odpornościowy naprawdę nie radzi sobie z bakteriami gruźlicy.

Mit 6: Zakażenie = choroba

Nosicielem gruźlicy jest co trzeci mieszkaniec Ziemi. I tylko pięciu na stu nosicieli choroby wchodzi w aktywny etap. Stanie się tak nieszczęśliwym wymaga znacznego osłabienia układu odpornościowego, na przykład w wyniku długiego zimnego lub przewlekłego stresu.

Mit 7: Gruźlicy nie można wykryć na wczesnym etapie.

Chorobę można zdiagnozować z dużą dokładnością nawet na najwcześniejszym etapie. Jeśli przewóz jest określany za pomocą prostych testów, to co możemy powiedzieć o chorobie? Jedynym problemem jest to, że pacjenci nie chodzą do lekarza w odpowiednim czasie, lecz zamiast tego korzystają z samoleczenia, diagnozując „ORZ”.

Mit 8: Gruźlica jest nieuleczalna

Nowoczesne antybiotyki i starannie przemyślane schematy leczenia pozwalają zdecydowanie liczyć na pozytywny wynik. Trudność występuje tylko w późno zidentyfikowanych, zmutowanych i wieloopornych postaciach gruźlicy. Choroba nie będzie wyrokiem, jeśli przy pierwszych podejrzanych objawach pojawią się w klinice i otrzymają proste badanie!

Mit 9: Gruźlica jest natychmiast wyleczona najnowszymi lekami.

Odwrotna strona ułudy. Istotnie, istnieją skuteczne antybiotyki z minimalnymi skutkami ubocznymi w arsenale współczesnych specjalistów od gruźlicy, ale nie gwarantują wyleczenia zmutowanych postaci choroby, a terapia trwa jeszcze kilka miesięcy.

Mit 10: Szczepienie dzieci przed gruźlicą jest niebezpieczne.

Bardzo niebezpieczne jest NIE szczepienie dzieci przeciwko gruźlicy i NIE poddawanie się corocznemu testowi Mantoux. Te proste środki uratowały tysiące dzieci. Rozmowy niektórych „zaawansowanych” rodziców, że problem gruźlicy jest przesadzony, a odporność dziecka nie powinna zostać ponownie zraniona przez szczepienia, to po prostu przestępstwo.

Metody diagnozowania gruźlicy

Aby zidentyfikować gruźlicę, lekarze stosują następujące metody:

Test Mantoux

Masowa diagnoza tuberkulinowa dzieci i młodzieży jest przeprowadzana corocznie, począwszy od pierwszego roku życia. Za pomocą specjalnej strzykawki lub pistoletu wstrzykuje się 0,1 ml roztworu tuberkulinowego pod skórę na ramieniu lub przedramieniu, przy czym stężenie patogenu określa się na podstawie wieku i masy ciała dziecka. Test Mantoux nie jest szczepionką przeciwko gruźlicy, ale specjalnym testem, który pozwala ocenić stan gruźlicy pacjenta. Miejsca wstrzyknięcia nie wolno zwilżać ani pocierać. Po trzech dniach lekarz lub pielęgniarka oceniają wynik. Aby to zrobić, za pomocą linijki mierzona jest średnica grudki - obrzęk i zaczerwienienie wokół punktu wprowadzenia igły.

Wyniki testu Mantoux:

5-15 mm - odpowiednia odpowiedź immunologiczna. Wskazuje to, że dziecko miało kontakt z patogenem i poradziło sobie z nim lub zostało zaszczepione przeciwko gruźlicy iw ten sposób uzyskało silną odporność;

0-2 mm - brak odpowiedzi immunologicznej. Wskazuje to, że dziecko nigdy nie spotkało się z patogenem lub zostało zaszczepione przez długi czas, a ochrona przed gruźlicą została utracona. Takie dzieci muszą zostać ponownie zaszczepione;

16 mm lub więcej - nieodpowiednia odpowiedź immunologiczna. Wskazuje to, że albo dziecko niedawno chorowało na gruźlicę, albo było nosicielem, a teraz ryzykuje, że stanie się aktywną postacią choroby pod wpływem obniżonej odporności. Tak więc dzieci potrzebują konsultacji z lekarzem.

Fluorografia i radiografia

Masowa fluorografia narządów oddechowych jest główną metodą wczesnej diagnostyki gruźlicy w dorosłej populacji naszego kraju. Fluorografia jest wykonywana co dwa lata i jest uproszczoną wersją badania rentgenowskiego. Osoba staje przed ekranem fluorescencyjnym (stąd nazwa), słabe promienie X przechodzą przez ciało, a sprzęt robi zdjęcie. Jest to wyraźnie widoczne ognisko zmian gruźliczych, jeśli takie występują. Dane w zakodowanej formie są zapisywane w specjalnym dzienniku, a następnie przetwarzane przez komputer w celu uzyskania statystyk dotyczących gruźlicy.

Radiografia jest niezbędna do bardziej szczegółowego badania ognisk gruźlicy stwierdzonych na fluorografii. Ta metoda diagnozy jest również stosowana w celu rozwiania podejrzeń, jeśli wynik fluorografii jest niepewny. Promienie rentgenowskie są szkodliwe dla ludzi, dlatego nowoczesne urządzenia diagnostyczne są zaprojektowane tak, aby zminimalizować narażenie. Nie poddawaj się promieniowaniu rentgenowskiemu, jeśli lekarz zaleci być bezpieczny - lepiej mieć pewność co do wyników badania, jeśli chodzi o tak poważną chorobę jak gruźlica.

Metody bakteriologiczne

Od 1995 r. Badanie bakteriologiczne plwociny jest obowiązkowe, gdy pacjent udaje się do kliniki ze skargami na kaszel. Za granicą ta praktyka diagnostyczna istnieje od ponad czterdziestu lat. Oznacza to, że jeśli kaszlesz i przychodzisz do lekarza okręgowego lub innego lekarza ogólnego (na przykład Laura), zgodnie z prawem powinieneś wykonać test plwociny i pomalować rozmaz na Tsil-Nielsenie, aby wykryć prątki gruźlicy. Rozważ to, aby móc chronić swoje prawa w przypadku późnej diagnozy gruźlicy z powodu zaniedbania lekarzy!

Inna technika, szczepienie bakteryjne zgodnie z Levstein-Jensen, nie jest obowiązkowa, ale pomaga określić szczep mycobacterium tuberculosis, dlatego jest często stosowana pomimo czasu jej trwania. Po 1-2 miesiącach wysiew dojrzewa i lekarz gruźlicy może wiedzieć na pewno, jaki rodzaj prątków jest zakażony. Od tego zależy wybór antybiotyków i schematu leczenia.

Test immunoenzymatyczny

Możliwe jest rozpoznanie gruźlicy za pomocą krwi. W tym celu należy wykonać test immunologiczny, który nie dostarcza danych na temat stanu choroby (nosiciel, ostra, przewlekła postać). Dostarcza informacji tylko o tym, czy patogen jest w ogóle obecny w organizmie. ELISA wykrywa przeciwciała przeciwko mycobacterium tuberculosis u ludzi. Oczywiście taka metoda diagnostyczna jest odpowiednia tylko dla krajów rozwiniętych o wyjątkowo niskiej częstości występowania. Jednak z całą swoją prymitywnością test ELISA może być przydatny do diagnozowania rzadkich, pozapłucnych form gruźlicy.

Jak leczyć gruźlicę?

Leczenie gruźlicy jest złożone i długie, w zależności od rodzaju i ciężkości choroby, trwa do dwóch lat i obejmuje następujące działania:

Wspomagająca terapia lekowa;

Interwencje chirurgiczne (w razie potrzeby);

Rehabilitacja w obiektach sanatoryjno-uzdrowiskowych.

Chemioterapia

We współczesnej praktyce TB stosuje się terapię przeciwgruźliczą z udziałem kilku rodzajów antybiotyków.

Obecnie istotne są trzy schematy leczenia:

Leczenie gruźlicy składa się z dwóch głównych faz:

Celem pierwszej, intensywnej fazy jest zatrzymanie procesu zapalnego, zapobieganie dalszemu niszczeniu tkanek, resorpcja nacieku i wysięku oraz zatrzymanie eliminacji prątków gruźlicy z organizmu do środowiska. To znaczy, lekarze starają się, aby ludzie przestali być zaraźliwi. To trwa średnio od dwóch do sześciu miesięcy.

Długotrwałe leczenie gruźlicy ma na celu całkowite wyleczenie stanu zapalnego, bliznowacenie uszkodzonych tkanek i przywrócenie silnej odporności u pacjenta. W zależności od charakteru i ciężkości choroby terapia może trwać do dwóch lat, aw przypadku postaci opornej na gruźlicę do trzech lub czterech lat, aż badanie rentgenowskie wykaże całkowite osłabienie choroby.

Trzyczęściowe leczenie gruźlicy

Ten schemat nazywany jest również terapią przeciwgruźliczą pierwszego rzutu. Został zaproponowany na początku XX wieku i przez lata praktyki uratował wiele istnień ludzkich. Chociaż istnieją już bardziej zaawansowane leki, a prątek gruźlicy stał się bardziej stabilny, schemat trójskładnikowy jest nadal aktualny i czasami jest stosowany.

Składa się z następujących antybiotyków:

Kwas paraaminosalicylowy (PAS).

Czteroczęściowe leczenie gruźlicy

Wraz z pojawieniem się nowych, zmutowanych i opornych szczepów Mycobacterium tuberculosis zmieniło się podejście do leczenia choroby. Terapia pierwszego rzutu została zastąpiona strategią DOTS, która została przyjęta w 120 krajach na całym świecie. Jest elastyczny i składa się z czterech par antybiotyków, więc lekarz ma możliwość zastąpienia i połączenia leków, zapewniając największą skuteczność leczenia konkretnego pacjenta:

Streptomycyna lub Kanamycyna;

Ryfampicyna lub ryfabutyna;

Isoniazid lub ftivazid;

Pyrazinamid lub etionamid.

Pięcioczęściowe leczenie gruźlicy

W leczeniu szczególnie złożonych, opornych na leczenie form gruźlicy do schematu DOTS dodaje się jeden z antybiotyków drugiej, trzeciej lub czwartej generacji. Najczęściej pochodną fluorochinolonu jest cyprofloksacyna. Terapia trwa co najmniej dwadzieścia miesięcy i kosztuje znacznie więcej niż standardowy schemat leczenia. Pięcioczęściowy schemat ma jeszcze jedną poważną wadę - obfitość efektów ubocznych. Przez wiele miesięcy ciało musi być zatrute pięcioma silnymi lekami jednocześnie.

Ale czasami nawet takie ofiary nie osiągają wyraźnego efektu terapeutycznego. W skrajnych przypadkach fluorochinolony są zastępowane przez jeden z przestarzałych i wysoce toksycznych antybiotyków - cykloseryna, kapreomycyna lub inne przygotowanie serii „rezerwowych”. Jednak w październiku 2012 r. Pojawiła się nowa nadzieja - antybiotyk bedaquiline, zaprezentowany na dorocznym spotkaniu MIFT. W Stanach Zjednoczonych pozwolono na stosowanie leku, a Światowa Organizacja Zdrowia wydała oświadczenie, w którym podkreśliła swoje zainteresowanie uzyskaniem danych na temat praktyki stosowania tego antybiotyku w leczeniu gruźlicy.

Uzupełniająca terapia gruźlicy

Dodatkowe leczenie gruźlicy obejmuje:

Immunostymulanty (galawit, ksymedon, glutoksym) pomagają organizmowi zwalczać prątki gruźlicy;

Hepatoprotektory są potrzebne do ochrony wątroby przed destrukcyjnym działaniem antybiotyków, są przepisywane z ciągłym monitorowaniem poziomu bilirubiny we krwi;

Sorbenty (acetylocysteina i reosorbilact) są przepisywane na czas przerwania chemioterapii w przypadku bardzo poważnych działań niepożądanych. Po krótkim okresie odpoczynku leczenie musi zostać odnowione;

Witaminy z grupy B, kwasu glutaminowego i ATP są potrzebne do zapobiegania neuropatii obwodowej i innym niepożądanym działaniom na OUN;

Methyluracil, aloe vera, gluten, Phibs jest przepisywany podczas leczenia gruźlicy w celu przyspieszenia procesów regeneracji komórek;

Glukokortykoidy są ekstremalnym środkiem, ponieważ mają silne działanie immunosupresyjne. Czasami jednak są one przepisywane przez krótki czas, aby zdusić zbyt gwałtowne objawy procesu zapalnego w przypadku rozległej i ciężkiej gruźlicy.

Leczenie chirurgiczne gruźlicy

W zaawansowanych przypadkach może być wymagane chirurgiczne leczenie gruźlicy. Oto obecnie stosowane techniki:

Sztuczna odma opłucnowa lub odmy otrzewnowej - ściskanie i mocowanie płuca poprzez wprowadzenie sterylnego powietrza do jamy opłucnej. Technikę tę można nazwać ogólnym terminem „terapia zapaści”. Kiedy płuco jest ustalone, ubytki w nim stopniowo rosną razem, ponadto wydzielanie czynnika wywołującego gruźlicę ustaje, a pacjent przestaje zarażać innych ludzi;

Speleotomia lub cavernoectomy - resekcja największych jam, które nie podlegają leczeniu zachowawczemu;

Blokowanie oskrzeli zastawkowych - instalacja miniaturowych zastawek w ustach oskrzeli, aby zapobiec ich sklejaniu się i normalizacji oddychania pacjentów z gruźlicą;

Resekcja płuc - usunięcie nieodwracalnie dotkniętej części płuc;

Lobektomia płuc - usunięcie jednego płata prawego lub lewego płuca;

Bilobektomia - usunięcie jednego płata prawego i lewego płuca;

Pneumonektomia lub pulmonektomia - usuń całe prawe lub lewe płuco.

Autor artykułu: Makarova Evgenia Vladimirovna, pulmonolog