Spektrum działania antybiotyków.

Wprowadzenie

Termin „antybiotyki” pojawił się w 1942 r. I wywodzi się od słowa „antybiotyk” (z greckiego. Przeciwdziałanie, bios - życie), co oznacza antagonizm między organizmami. Antybiozę po raz pierwszy opisał francuski naukowiec L. Pasteur, który zaobserwował zahamowanie rozwoju bakterii wąglika przez mikroorganizmy innych gatunków. Rosyjski naukowiec I. I. Miecznikow zaproponował lek z żywych bakterii kwasu mlekowego, aby powstrzymać rozwój bakterii chorobotwórczych w przewodzie pokarmowym. W 1929 roku angielski mikrobiolog A. Fleming opublikował wiadomość, że zielona pleśń hamuje wzrost gronkowców. Płyn do hodowli tej pleśni, zawierający substancję przeciwbakteryjną, został nazwany przez A. Fleminga „penicyliną”. W 1940 r. H. Florey i E. Cheyne otrzymali penicylinę w najczystszej postaci. W 1942 r., Pod kierunkiem Z. V. Yermolyeva, zsyntetyzowano pierwszą domową penicylinę (crustosin). Obecnie istnieje około 3000 substancji antybiotykowych, jednak w medycynie praktycznej stosuje się tylko kilkadziesiąt, reszta okazała się zbyt toksyczna lub nieaktywna.

Podstawowe pojęcia. Klasyfikacja.

Antybiotyki są związkami chemicznymi pochodzenia biologicznego, które wywierają selektywny szkodliwy lub niszczący wpływ na mikroorganizmy. Antybiotyki stosowane w praktyce medycznej są wytwarzane przez promieniowce (grzyby promieniujące), grzyby pleśniowe, a także niektóre bakterie. Ta grupa leków obejmuje również syntetyczne analogi i pochodne naturalnych antybiotyków.

Istnieją antybiotyki o działaniu przeciwbakteryjnym, przeciwgrzybiczym i przeciwnowotworowym. Pod względem pochodzenia antybiotyki można podzielić na trzy grupy:

1. naturalne, wytwarzane przez mikroorganizmy (sole benzylowo-penicylinowe sodu i potasu, erytromycyna);

2. półsyntetyczny, otrzymywany przez modyfikację struktury naturalnej (ampicylina, oksacylina, klarytromycyna, doksycyklina, metacyklina, ryfampicyna);

3. syntetyczne (cykloseryna, cefuroksym, lewomycetyna, azlotsylina, mezlotsylina).

Z natury przeciwbakteryjne działanie antybiotyków dzieli się na 2 grupy:

1. działanie bakteriostatyczne - wstrzymanie wzrostu i rozwoju mikroorganizmów.

2. działanie bakteriobójcze - powoduje śmierć mikroorganizmów.

Pierwsza grupa obejmuje erytromycynę, oleandomycynę, tetracykliny, lewomycetynę, które opóźniają wzrost i rozmnażanie mikroorganizmów, ale ich nie zabijają. Mechanizm działania tych antybiotyków polega na tłumieniu syntezy białek w komórce bakteryjnej.

Druga grupa obejmuje penicyliny, cefalosporyny, aminoglikozydy, które kończą aktywność życiową mikroorganizmów, to znaczy, że mają właściwości bakteriobójcze. Te antybiotyki hamują syntezę białek, co prowadzi do śmierci mikroorganizmów.

Każdy antybiotyk jest skuteczny przeciwko pewnej grupie mikroorganizmów: hamuje niektóre, inne mniej i nie działa wcale.

Istnieje kilka klasyfikacji antybiotyków:

1. klasyfikacja chemiczna: antybiotyki β-laktamowe obejmują grupę penicylin, cefalosporyn, karbopenemów i monobaktamów; grupa tetracyklinowa, grupa makrolidowa i inne;

2. według spektrum działania:

a) leki o wąskim spektrum działania:

- działają głównie na bakterie Gram-dodatnie - penicyliny, linkomycyna;

- działają głównie na bakterie Gram-ujemne - monobaktamy polimyksynowe;

b) leki o szerokim spektrum działania: cefalosporyny trzeciej generacji, tetracykliny, aminoglikozydy, amoksycylina, ampicylina;

3. na temat mechanizmu działania:

- inhibitory syntezy ścian komórkowych mikroorganizmów - penicyliny, cefalosporyny, karbopenemy;

- inhibitory syntezy białek na rybosomach aminoglikozydy, tetracykliny, grupa lewomycetyny;

- naruszenie molekularnej organizacji i funkcji błon jednokomórkowych - polimyksyny, antybiotyki polienowe (nystatyna, leworyna, amfoterycyna);

- narusza syntezę kwasów nukleinowych (inhibitory RNA) - polimeraza - ryfampicyna.

Mechanizm i charakter przeciwbakteryjnego działania antybiotyków.

Tabela pokazuje, że efektem bakteriobójczym są głównie antybiotyki, które zakłócają syntezę ściany komórkowej, zmieniają przepuszczalność cytoplazmy błon lub zakłócają syntezę RNA w mikroorganizmach. Działanie bakteriostatyczne jest charakterystyczne dla antybiotyków, które naruszają syntezę białek wewnątrzkomórkowych.

Najczęściej stosowana jest mieszana klasyfikacja antybiotyków, oparta na spektrum i mechanizmie działania, z uwzględnieniem struktury chemicznej.

Na temat struktury chemicznej następujących grup antybiotyków:

1. antybiotyki β-laktamowe (penicyliny, cefalosporyny, karbopenemy, monobaktamy).

2. Makrolidy i antybiotyki im bliskie.

6. Polyenes (antybiotyki przeciwgrzybicze).

7. Preparaty chloramfenikolu (chloramfenikolu).

8. Antybiotyki glikopeptydowe.

9. Antybiotyki różnych grup chemicznych.

Do użytku klinicznego emitują podstawowe antybiotyki, z których rozpoczynają leczenie przed określeniem wrażliwości drobnoustrojów wywołujących chorobę na nie, oraz tych rezerwowych, które są stosowane, gdy mikroorganizmy są odporne na główne antybiotyki lub jeśli nie tolerują tych ostatnich.

Spektrum działania antybiotyków.

Każdy antybiotyk ma określone spektrum działania. Niektóre antybiotyki wpływają na wiele rodzajów mikroorganizmów, więc mają szerokie spektrum działania. Na przykład tetracykliny są skuteczne przeciwko wielu bakteriom Gram-dodatnim (gonococci, Vibrio cholerae, E. coli, Salmonella). Jednocześnie istnieją antybiotyki o wąskim spektrum działania przeciwbakteryjnego. Na przykład cykserina w dość bezpiecznych dawkach jest skuteczna tylko przeciwko czynnikowi wywołującemu gruźlicę, a gryzeofulwina hamuje wzrost grzybów i nie działa na bakterie.

Powszechnemu stosowaniu antybiotyków towarzyszy rozprzestrzenianie się bakterii odpornych na ich działanie. Wynikiem oporności drobnoustrojów jest osłabienie lub całkowite zaprzestanie specyficznego działania antybiotyków w leczeniu chorób zakaźnych przez pewien okres czasu.

Oporność mikroorganizmów na antybiotyki i inne środki chemioterapeutyczne tłumaczy się następującymi przyczynami:

• 
  powstawanie w mikroorganizmach specyficznych enzymów, które inaktywują lub niszczą antybiotyk (na przykład niektóre szczepy gronkowców wytwarzają enzym penicylinazę, która niszczy penicylinę);
• 
  spadek przepuszczalności komórek drobnoustrojów dla antybiotyków;
• 
  zmiany w procesach metabolicznych w komórce drobnoustroju.

Rozwój oporności drobnoustrojów na antybiotyki przyczynia się do przedwczesnego odstawienia leku, zmniejszając jego pojedynczą lub dzienną dawkę.

Stosowanie antybiotyków może towarzyszyć zdarzeniom niepożądanym, czasem zagrażającym życiu pacjenta. Najczęściej podczas leczenia penicylinami i streptomycyną występują reakcje alergiczne: pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, zapalenie skóry i inne. Najcięższym i zagrażającym życiu powikłaniem alergicznym jest wstrząs anafilaktyczny. Należy zauważyć, że różne antybiotyki powodują w przybliżeniu takie same objawy reakcji alergicznych.

Powikłania toksyczne charakteryzujące się pewną specyficznością są możliwe przy użyciu dowolnego antybiotyku. Streptomycyny powodują uszkodzenie aparatu słuchowego, aż do głuchoty; cefalorydyna i polimyksyny wpływają na nerki (działanie nefrotoksyczne); tworzenie krwi chloramfenikolu. Nasilenie efektów toksycznych zależy od dawki stosowanych substancji.

Antybiotyki mogą, oprócz hamowania aktywności życiowej patogenów chorób zakaźnych, jednocześnie tłumić normalną mikroflorę organizmu, podczas gdy niektóre niepatogenne lub oportunistyczne mikroorganizmy zaczynają się rozmnażać i mogą stać się źródłem nowej choroby (superinfekcja). Superinfekcja obejmuje kandydozę, chorobę wywoływaną przez grzyby drożdżopodobne Candida. Kandydoza rozwija się głównie w leczeniu antybiotyków o szerokim spektrum działania (tetracykliny).

Dawki antybiotyków są wyrażone w jednostkach działania (AU) lub w masie. W przypadku penicyliny jednostka działania wynosi 0,5988 µg.
Metody określania wrażliwości na antybiotyki.

Aktywność antybiotykowa antybiotyków jest wyrażona w jednostkach działania (ED). Dla większości antybiotyków 1 U to 1 µg chemicznie czystego leku. Wyjątkami są penicylina (1 U = 0,6 µg), nystatyna (1 U = 0,333 µg), polimyksyna (1 U = 0,1 µg), dla których jednostki działania ustalone na referencyjnych mikrobach w celu uzyskania chemicznie czystych preparatów te antybiotyki.

Data dodania: 2015-09-27 | Wyświetleń: 1834 | Naruszenie praw autorskich

Podręcznik ekologa

Zdrowie twojej planety jest w twoich rękach!

Grupy antybiotyków i ich przedstawiciele

Antybiotyk - substancja „przeciw życiu” - lek stosowany w leczeniu chorób wywołanych przez żywe czynniki, z reguły różne patogeny.

Antybiotyki są podzielone na wiele typów i grup z różnych powodów.

Klasyfikacja antybiotyków pozwala najskuteczniej określić zakres każdego rodzaju leku.

Nowoczesna klasyfikacja antybiotyków

1. W zależności od pochodzenia.

• Naturalny (naturalny).
• Półsyntetyczny - w początkowej fazie produkcji substancja jest uzyskiwana z naturalnych surowców, a następnie sztucznie syntetyzuje lek.
• Syntetyczny.

Ściśle mówiąc, tylko preparaty pochodzące z naturalnych surowców są antybiotykami.

Wszystkie inne leki nazywane są „lekami przeciwbakteryjnymi”. We współczesnym świecie pojęcie „antybiotyku” oznacza wszelkiego rodzaju leki, które mogą walczyć z żywymi patogenami.

Z czego wytwarzają naturalne antybiotyki?

• z grzybów pleśniowych;
• z promieniowców;
• od bakterii;
• z roślin (fitoncydy);
• z tkanek ryb i zwierząt.

W zależności od wpływu.

• Antybakteryjny.
• Przeciwnowotworowy.
• Przeciwgrzybicze.

3. Zgodnie z widmem wpływu na określoną liczbę różnych mikroorganizmów.

• Antybiotyki o wąskim spektrum działania.
  Leki te są korzystne do leczenia, ponieważ są ukierunkowane na określony typ (lub grupę) mikroorganizmów i nie tłumią zdrowej mikroflory pacjenta.
• Antybiotyki o szerokim spektrum działania.

Z natury wpływu na bakterie komórkowe.

• Leki bakteriobójcze - niszczą patogeny.
• Bakteriostatyki - zawieszają wzrost i reprodukcję komórek.

Następnie układ odpornościowy organizmu musi samodzielnie poradzić sobie z pozostałymi bakteriami wewnątrz.

5. Według struktury chemicznej.
Dla tych, którzy badają antybiotyki, decydująca jest klasyfikacja według struktury chemicznej, ponieważ struktura leku determinuje jego rolę w leczeniu różnych chorób.

1 Leki beta-laktamowe

Penicylina jest substancją wytwarzaną przez kolonie grzybów pleśniowych gatunku Penicillinum. Naturalne i sztuczne pochodne penicyliny mają działanie bakteriobójcze. Substancja niszczy ściany komórek bakteryjnych, co prowadzi do ich śmierci.

Bakterie chorobotwórcze przystosowują się do leków i stają się na nie oporne.

Nowa generacja penicylin jest uzupełniona tazobaktamem, sulbaktamem i kwasem klawulanowym, które chronią lek przed zniszczeniem wewnątrz komórek bakteryjnych.

Niestety, penicyliny są często postrzegane przez organizm jako alergen.

Grupy antybiotyków penicylinowych:

• Naturalne penicyliny nie są chronione przed penicylinazami, enzymem wytwarzającym zmodyfikowane bakterie i niszczącym antybiotyk.
• Semisynthetics - odporny na działanie enzymów bakteryjnych:
  biosynteza penicyliny G - benzylopenicylina;
  aminopenicylina (amoksycylina, ampicylina, bekampitsellin);
  półsyntetyczna penicylina (leki metycylina, oksacylina, kloksacylina, dikloksacylina, flukloksacylina).

Stosowany w leczeniu chorób wywołanych przez bakterie oporne na penicyliny.

Obecnie znane są 4 pokolenia cefalosporyn.

1. Cefaleksyna, cefadroksyl, łańcuch.
2. Cefamezyna, cefuroksym (acetyl), cefazolina, cefaklor.
3. Cefotaksym, ceftriaxon, ceftizadim, ceftibuten, cefoperazon.
4. Cefpyr, cefepim.

Cefalosporyny powodują również reakcje alergiczne.

Cefalosporyny są stosowane w interwencjach chirurgicznych w celu zapobiegania powikłaniom w leczeniu chorób laryngologicznych, rzeżączki i odmiedniczkowego zapalenia nerek.

Makrolidy
Mają działanie bakteriostatyczne - zapobiegają wzrostowi i podziałowi bakterii. Makrolidy działają bezpośrednio w miejscu zapalenia.
Wśród nowoczesnych antybiotyków makrolidy są uważane za najmniej toksyczne i dają minimum reakcji alergicznych.

Makrolidy gromadzą się w organizmie i stosują krótkie kursy trwające 1-3 dni.

Stosowany w leczeniu stanów zapalnych wewnętrznych narządów laryngologicznych, płuc i oskrzeli, zakażeń narządów miednicy.

Erytromycyna, roksytromycyna, klarytromycyna, azytromycyna, azalidy i ketolidy.

Grupa leków pochodzenia naturalnego i sztucznego. Posiadaj działanie bakteriostatyczne.

Tetracykliny stosuje się w leczeniu ciężkich zakażeń: brucelozy, wąglika, tularemii, narządów oddechowych i dróg moczowych.

Główną wadą leku jest to, że bakterie bardzo szybko się do niego dostosowują. Tetracyklina jest najskuteczniejsza, gdy jest stosowana miejscowo jako maść.

• Naturalne tetracykliny: tetracyklina, oksytetracyklina.
• Półsyntetyczne tetracykliny: chlorotetryna, doksycyklina, metacyklina.

Aminoglikozydy są bakteriobójczymi, wysoce toksycznymi lekami, które są aktywne przeciwko bakteriom Gram-ujemnym.
Aminoglikozydy szybko i skutecznie niszczą bakterie chorobotwórcze, nawet przy osłabionej odporności. Aby uruchomić mechanizm niszczenia bakterii, wymagane są warunki tlenowe, to znaczy antybiotyki z tej grupy nie „działają” w martwych tkankach i narządach ze słabym krążeniem krwi (ubytki, ropnie).

Aminoglikozydy stosuje się w leczeniu następujących stanów: posocznica, zapalenie otrzewnej, furunculosis, zapalenie wsierdzia, zapalenie płuc, bakteryjne uszkodzenie nerek, zakażenia dróg moczowych, zapalenie ucha wewnętrznego.

Preparaty aminoglikozydowe: streptomycyna, kanamycyna, amikacyna, gentamycyna, neomycyna.

Lek z bakteriostatycznym mechanizmem działania na patogeny bakteryjne. Jest stosowany w leczeniu ciężkich zakażeń jelitowych.

Nieprzyjemnym skutkiem ubocznym leczenia chloramfenikolem jest uszkodzenie szpiku kostnego, w którym dochodzi do naruszenia procesu produkcji komórek krwi.

Preparaty o szerokim zakresie działania i silnym działaniu bakteriobójczym. Mechanizm działania na bakterie stanowi naruszenie syntezy DNA, która prowadzi do ich śmierci.

Fluorochinolony są stosowane do miejscowego leczenia oczu i uszu, ze względu na silny efekt uboczny.

Leki działają na stawy i kości, są przeciwwskazane w leczeniu dzieci i kobiet w ciąży.

Fluorochinolony stosuje się w odniesieniu do następujących patogenów: gonococcus, shigella, salmonella, cholera, mykoplazma, chlamydia, pseudomonas Bacillus, legionella, meningokoki, prątki gruźlicze.

Preparaty: lewofloksacyna, hemifloksacyna, sparfloksacyna, moksyfloksacyna.

Antybiotyk o mieszanym działaniu na bakterie. Działa bakteriobójczo na większość gatunków i działa bakteriostatycznie na paciorkowce, enterokoki i gronkowce.

Preparaty glikopeptydów: teikoplanina (targotsid), daptomycyna, wankomycyna (wankatsyna, diatracyna).

8 Antybiotyki przeciwko gruźlicy
Preparaty: ftivazid, metazid, salyuzid, etionamid, protionamid, izoniazyd.

Antybiotyki o działaniu przeciwgrzybiczym
Zniszcz strukturę błonową komórek grzybów, powodując ich śmierć.

10 Leki przeciw trądowi
Stosowany do leczenia trądu: solusulfon, diutsifon, diaphenylosulfon.

11 Leki przeciwnowotworowe - antracyklina
Doksorubicyna, rubomycyna, karminomycyna, aclarubicyna.

12 Linkosamidy
Pod względem właściwości terapeutycznych są bardzo zbliżone do makrolidów, chociaż ich skład chemiczny jest zupełnie inną grupą antybiotyków.
Lek: kazeina S.

Antybiotyki, które są stosowane w praktyce medycznej, ale nie należą do żadnej ze znanych klasyfikacji.
Fosfomycyna, fusydyna, ryfampicyna.

Tabela leków - antybiotyki

Klasyfikacja antybiotyków do grup, tabela rozdziela niektóre rodzaje leków przeciwbakteryjnych, w zależności od struktury chemicznej.

Grupy antybiotyków i tabela ich przedstawicieli

Przeciwwskazane u dzieci i kobiet w ciąży.

Główna klasyfikacja leków przeciwbakteryjnych jest przeprowadzana w zależności od ich struktury chemicznej.

SUBSTANCJE AZOTOWE - zawierają azot i są częścią żywności, pasz, roztworów glebowych i próchnicy, a także są sztucznie przygotowywane do użytku technicznego...

Podsumowanie grup antybiotyków

SUBSTANCJE ANABOLICZNE - lek. syntetyczny leki, które stymulują syntezę białka w organizmie i zwapnienie kości. Działanie A. objawia się w szczególności zwiększeniem masy mięśni szkieletowych...

SUBSTANCJE BAKTERIOSTATYCZNE - środki bakteriostatyczne, substancje, które mają właściwość czasowego zawieszenia rozmnażania się bakterii.

Wyróżnij się wieloma mikroorganizmami, a także niektórymi roślinami wyższymi...

substancje alkilujące - substancje, które mają zdolność wprowadzania jednowartościowych rodników węglowodorów tłuszczowych do cząsteczek związków organicznych...

Duży słownik medyczny

substancje antyhormonalne - substancje lecznicze, które mają właściwości osłabiające lub hamujące działanie hormonów...

Duży słownik medyczny

substancje antyserotoninowe - substancje lecznicze, które hamują syntezę serotoniny lub blokują różne przejawy jej działania...

Duży słownik medyczny

substancje anty-enzymatyczne - substancje lecznicze, które selektywnie hamują aktywność niektórych enzymów...

Duży słownik medyczny

substancje przeciw folia - substancje lecznicze, które są antymetabolitami kwasu foliowego; posiadają cytostatyczne działanie przeciwnowotworowe...

Duży słownik medyczny

Bakteriocydy - substancje chemiczne o właściwościach bakteriobójczych, stosowane jako środki dezynfekujące lub do chemioprofilaktyki i chemioterapii chorób zakaźnych...

Duży słownik medyczny

Aktywność substancji to zdolność substancji do zmiany napięcia powierzchniowego, która jest adsorbowana w warstwie powierzchniowej na granicy faz Źródło: Roadbook...

SUBSTANCJE ANTY-IZOTYPOWE - Patrz ANTY-ISOTYPY...

RÓWNOWAGA SUBSTANCJI - ilościowy wyraz redystrybucji elementów w procesie zastępowania oryginalnych elementów podlegających recyklingowi

górnik nowotwory ponownego pojawienia się rb i rudy, wykazujące zmianę zawartości...

SUBSTANCJE ALOPATYCZNE - substancje hamujące wydzielane przez liście i korzenie roślin wyższych i będące reakcją ochronną na różne negatywne bodźce...

Substancje bakteriostatyczne - antybiotyki, jony metali, środki chemioterapeutyczne i inne substancje, które opóźniają pełne rozmnażanie bakterii lub innych mikroorganizmów, tj. Powodując bakteriostazę...

Wielka sowiecka encyklopedia

Substancje bakteriobójcze - substancje, które mogą zabijać bakterie i inne mikroorganizmy...

Wielka sowiecka encyklopedia

SUBSTANCJE ANESTHETYCZNE - czyniąc ciało lub jego część niewrażliwą na ból...

Słownik wyrazów obcych języka rosyjskiego

Zgodnie z metodą otrzymywania antybiotyków dzieli się je na:

3 półsyntetyczne (w początkowej fazie uzyskuje się naturalnie, następnie synteza jest sztucznie prowadzona).

Antybiotyki według pochodzenia podzielone na następujące główne grupy:

syntetyzowane przez grzyby (benzylopenicylina, gryzeofulwina, cefalosporyny itp.);

O grupach antybiotykowych, ich typach i kompatybilności

promieniowce (streptomycyna, erytromycyna, neomycyna, nystatyna itp.);

3. bakterie (gramicydyna, polimyksyny itp.);

4. zwierzęta (lizozym, ekmolina itp.);

wydzielane przez wyższe rośliny (fitoncydy, allicyny, rafaniny, imaniny itp.);

6. syntetyczne i półsyntetyczne (lewometytyna, metycylina, ampicylina syntomycyna itp.)

Antybiotyki według ostrości (spektrum) Akcje należą do następujących głównych grup:

1) aktywne głównie przeciwko drobnoustrojom gram-dodatnim, głównie antybiotykom gąbczastym, naturalnym i półsyntetycznym penicylinom, makrolidom, fuzydynie, linkomycyny, fosfomycynie;

2) aktywne wobec mikroorganizmów Gram-dodatnich i Gram-ujemnych (szerokiego spektrum) - tetracykliny, aminoglikozydy, chloramfenikol, chloramfenikol, półsyntetyczne penicyliny i cefalosporyny;

3) przeciwgruźlicza - streptomycyna, kanamycyna, ryfampicyna, biomycyna (florimityna), cykloseryna itp.;

4) przeciwgrzybicza - nystatyna, amfoterycyna B, gryzeofulwina i inne;

5) działanie na najprostszy - doksycyklina, klindamycyna i monomitsin;

6) działanie na robaki - higromycyna B, iwermektyna;

7) przeciwnowotworowe - aktynomycyny, antracykliny, bleomycyny itp.;

8) leki przeciwwirusowe - rymantadyna, amantadyna, azydotymidyna, widarabina, acyklowiryna itp.

9) immunomodulatory - antybiotyk cyklosporynowy.

Zgodnie z spektrum działania - liczba gatunków mikroorganizmów, na które wpływają antybiotyki:

• leki wpływające głównie na bakterie gram-dodatnie (benzylopenicylina, oksacylina, erytromycyna, cefazolina);
• leki, które atakują głównie bakterie Gram-ujemne (polimyksyny, monobaktamy);
• leki o szerokim spektrum działania na bakterie Gram-dodatnie i Gram-ujemne (cefalosporyny trzeciej generacji, makrolidy, tetracykliny, streptomycyna, neomycyna);

Antybiotyki należą do następujących głównych klas związków chemicznych:

beta-laktamowe cząsteczki bazowych antybiotyki pierścień beta-laktamowy (. działając na metycylinę - oksacylinę, a także o szerokim spektrum działania leków - ampicylina, karbenicylina, azlocylina, paperatsillin i inni) naturalny (benzylopenicyliny, fenoksymetylopenicyliny), półsyntetyczne penicyliny, cefalosporyny - duża grupa wysoce skutecznych antybiotyków (cefaleksyna, cefalotyna, cefotaksym itp.) o innym spektrum działania przeciwbakteryjnego;

aminoglikozydy zawierają aminocukry połączone wiązaniem glikozydowym z resztą (fragment aglikonu), cząsteczki - leki naturalne i półsyntetyczne (streptomycyna, kanamycyna, gentamycyna, sisomycyna, tobramycyna, netilmycyna, amikacyna itp.);

3. tetracykliny są naturalne i półsyntetyczne, podstawą ich cząsteczek są cztery skondensowane sześcioczłonowe cykle - (tetracyklina, oksytetracyklina, metacyklina, doksycyklina);

4. makrolidy zawierają w swojej cząsteczce makrocykliczny pierścień laktonowy związany z jedną lub kilkoma resztami węglowodanowymi, - (erytromycyna, oleandomycyna - główne antybiotyki z grupy i ich pochodne);

Anzamycyny mają szczególną strukturę chemiczną, która obejmuje pierścień makrocykliczny (ryfampicyna - półsyntetyczny antybiotyk ma największe znaczenie praktyczne);

6. polipeptydy w swojej cząsteczce zawierają kilka sprzężonych wiązań podwójnych - (gramicydyna C, polimyksyna, bacytracyna itp.);

7. glikopeptydy (wankomycyna, teikoplanina itp.);

8. linkosamidy - klindamycyna, linkomycyna;

9. antracykliny - jedna z głównych grup antybiotyków przeciwnowotworowych: doksorubicyna (adriamycyna) i jej pochodne, aclarubicyna, daunorubicyna (rubomycyna) itp.

Zgodnie z mechanizmem działania na komórki drobnoustrojów antybiotyki są podzielone na bakteriobójcze (szybko prowadzące do śmierci komórki) i bakteriostatyczne (hamujące wzrost i podział komórek) (tabela 1)

- Rodzaje działania antybiotyków na mikroflorę.

Wykłady farmaceutyczne / Tabela antybiotyków

Odporność na β-laktamazę

Pierwsza generacja - naturalna

Sól Na penicyliny benzylowej

K-sól penicyliny benzylowej

Sól benzylopenicylowa Novocainic

- mikroorganizmy wąskie, głównie gr +, z gronokoków i meningokoków, a także krętki i promieniowce

- dlatego kwasoodporna chiva

podawany pozajelitowo (wyjątek - fenoksymetylopenicylina)

- enzymy wytwarzane przez bakterie niszczące antybiotyki β-laktamowe

Wszystkie antybiotyki β-laktamowe są strukturalnymi analogami D-alanylu-D-alanylu i, poprzez konkurencyjny mechanizm, blokują enzym transpeptydazy, który w normalnych warunkach, przy użyciu D-alanylo-D-alanylu, tworzy wiązania poprzeczne między łańcuchami peptydoglikanowymi, co prowadzi do uszkodzenia ściany komórkowej, komórka staje się osmotycznie niestabilna i następuje śmierć bakterii

Związane z penicylinowymi białkami wiążącymi błony, w wyniku uwalniania enzymów lizosomalnych i śmierci bakterii

Charakter akcji A / M

- choroby zakaźne dróg oddechowych, skóry i tkanek miękkich, nerki i MVP, meningokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, rzeżączka, promienica, zapobieganie reumatyzmowi, leczenie kiły

1a - dla 3 i 4 pokoleń

drgawki (z powodu upośledzonej syntezy GABA w ośrodkowym układzie nerwowym)

3g - reakcje na drogach podawania

4gr - reakcje alergiczne często, podczas gdy występuje alergia krzyżowa między pokoleniami penicylin i innych antybiotyków β-laktamowych, więc przed pierwszym wstrzyknięciem penicylin przeprowadza się test podskórny z 0,1 ml p-ra, który zamierzają wstrzyknąć. Ocena reakcji wytworzonej w ciągu godziny. Jeśli w miejscu wstrzyknięcia uformował się pęcherz - wycofanie jest uczulone na lek.

Druga generacja - półsyntetyczna

- kwasoodporny chivy (z wyjątkiem Methicillin)

- choroby zakaźne wywołane przez bakterie wytwarzające β-laktamazę - Staphylococcus aureus

- szeroki, na 2 ostatnich, w tym pałeczka błękitna ropa

- aby zapewnić im stabilność, łączą:

1) z lekami amplioksów drugiej generacji = ampicylina + oksacylina

2) z inhibitorami β-laktamazy (kwas klawulanowy, sulbaktam

- są strukturalnie podobne do antybiotyków β-laktamowych, ale nie wykazują działania przeciwbakteryjnego i wiążą się z β-laktamazami - blokują te enzymy

Amoxiclav = Amoksycylina + kwas klawulanowy

- choroby zakaźne dróg oddechowych, przewodu pokarmowego, skóry i tkanek miękkich, nerek i MVP, obszar szczękowo-twarzowy, choroby zakaźne u kobiet w ciąży

Karbenicylina i tikarcylina - stosowane w zakażeniach szpitalnych

Penicyliny złożone - na choroby zakaźne wywołane przez Staphylococcus aureus

- szeroki, większy niż gr - w tym niebieska ropa

- zakażenia szpitalne (szpitalne)

- mikroorganizmy wąskie, głównie gr +, z gronokoków i meningokoków, a także krętki i promieniowce

- choroby zakaźne dróg oddechowych, skóry i tkanek miękkich, nerek i MVP, meningokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, rzeżączka, promienica

1a - dla 2, 3 i 4 pokoleń

krwawienie (z powodu bezpośredniego działania na szpik kostny, zwłaszcza peparatow 3 generacji)

3g - reakcje na drogach podawania

4gr - reakcje alergiczne rzadko

- szeroki, z 4 pokoleniami więcej dla gr - flora

- choroby zakaźne dróg oddechowych, przewodu pokarmowego, skóry i tkanek miękkich, nerek i MVP, obszar szczękowo-twarzowy, choroby zakaźne u kobiet w ciąży

- wąskie, tylko gr - bakterie, w tym różdżka niebieska

- nozakamialny infekcje, choroby zakaźne wywołane przez c-florę, w przypadku jej odporności na inne leki

drgawki (z powodu upośledzonej syntezy GABA w ośrodkowym układzie nerwowym)

3g - reakcje na drogach podawania - podaje się tylko w / w, w wyniku zapalenia żył i zakrzepowego zapalenia żył

4gr - reakcje alergiczne rzadko

- są antybiotykami rezerwowymi i są stosowane w chorobach zakaźnych wywoływanych przez mikroorganizmy oporne na inne leki

- pilne choroby zakaźne (posocznica, zapalenie śródpiersia, peretonit, pelvioperetonit, posocznica)

lekowe zapalenie wątroby jest rzadkie

3g - reakcje na drogach podawania - podaje się tylko w / w, w wyniku zapalenia żył i zakrzepowego zapalenia żył

4gr - reakcje alergiczne rzadko (charakterystyczne dla bydlęcej szyi - obrzęk podskórnego tłuszczu w szyi)

Pierwsza generacja - naturalna

- szeroki + chlamydia, lamblia, mykoplazmy, ureplazma, legionella, borellia, patogeny szczególnie niebezpiecznych infekcji, helikobakteryjne pilory, różdżka Lefflera

Odwracalnie wiąże się z receptorami znajdującymi się w podjednostce 30-S rybosomu, w wyniku czego proces przyłączania RNA przenoszącego aminoacyl do centrum aminoacylowego rybosomu jest zakłócony, w wyniku czego następuje wzrost łańcucha polipeptydowego

Charakter akcji A / M:

- choroby zakaźne układu pokarmowego, skóry i tkanki miękkiej, żołądka, nerek i FPA zarazy, tularemię, lambliozę, brucelozy, wąglik, kiły, rzeżączki, choroba z Lyme, chorobę legionistów, żołądka, choroba wrzodowa, błonicy, mikoplazmozy, gorączkę Q, gorączkę Rocky góry, psitakoz

- erozyjne uszkodzenie błony śluzowej żołądka w przewodzie pokarmowym, cholestatyczne zapalenie wątroby, działanie teratogenne na płód, fotodermatitis, barwienie szkliwa w żółto-cyjanowo-brązowym kolorze (zęby tetracykliny), upośledzone tworzenie się szkieletu u dzieci (dlatego dzieci w wieku poniżej 8 lat są przeciwwskazane), zwiększone ciśnienie śródczaszkowe, wydłużenie odstępu QT (zaburzenia rytmu, takie jak peruet)

3g - reakcje na drogach podawania

4gr - reakcje alergiczne rzadko

2 generacje - półsyntetyczne

Pierwsza generacja - naturalna

- szeroki, na 2 i 3 pokolenia, w tym Pseudomonas aeruginosa, a także pałeczki Kocha i patogeny szczególnie niebezpiecznych infekcji

Przy udziale tlenu wnikają do komórki, gdzie nieodwracalnie wiążą się z receptorami w podjednostce 30-S rybosomu, w wyniku czego powstaje kompleks inicjatora syntezy białek, syntetyzowane są wadliwe białka błonowe, które osadzone w MTC, naruszają jego przepuszczalność. Powoduje to śmierć bakterii.

Powoduje rozpad polisomów

Charakter akcji A / M:

- gdy są przyjmowane per os, nie są wchłaniane, działają w świetle jelita, są używane do chorób przewodu pokarmowego i do sterylizacji jelit przed operacją

- lokalnie z zakażonymi ranami, oparzeniami, zakaźnym zapaleniem spojówek

- w / m lub / z chorobami zakaźnymi dróg oddechowych, nerek i MVP, skóry i tkanek miękkich, zakażeń szpitalnych, gruźlicy, dżumy

- w połączeniu z penicylinami trzeciej generacji w chorobach zakaźnych u pacjentów z niedoborem odporności

- drogi do 8 pary nerwów czaszkowych w wyniku nieodwracalnej głuchoty i zaburzeń przedsionkowych (zawroty głowy, chwiejność chodu, nudności)

- są antagonistami czynnika krzepnięcia V i powodują krwawienie

- upośledzać transmisję nerwowo-mięśniową

3g - reakcje na drogach podawania

4gr - reakcje alergiczne rzadko

Druga generacja - półsyntetyczna

Pierwsza generacja - naturalna

- wąskie, głównie na gr +, z grgococcus, meningokoki, a także krętki, beztlenowce, chlamydie, rzęsistki, mykoplazmy, ureplazma, borellia, legionella, Helicobacter pylori, różdżka Lefflera

Odwracalnie wiąże się z receptorami w podjednostce 50-S rybosomu, co prowadzi do zakłócenia procesów translokacji aminokwasów od aminoacylu do centrum peptydylowego rybosomu, w wyniku czego wzrost łańcucha polipeptydowego zatrzymuje się

Charakter akcji A / M:

- choroby zakaźne dróg oddechowych, skóry i tkanek miękkich, nerek i MVP

- mają tropizm dla narządów laryngologicznych, dlatego są stosowane do dusznicy bolesnej, zapalenia zatok, zapalenia krtani

- posiadają tropizm do tkanki kostnej, dlatego są stosowane w przypadku chorób zakaźnych układu mięśniowo-szkieletowego (zapalenie okostnej, zapalenie szpiku)

- uogólniona infekcja beztlenowa, chlamydia, rzeżączka, kiła, borelioza, choroba legionistów, wrzód trawienny, błonica

lekowe zapalenie wątroby jest rzadkie

wydłużenie odstępu Q-T (zaburzenia rytmu, takie jak peruet)

3g - reakcje na drogach podawania

4gr - reakcje alergiczne rzadko

2 generacje - półsyntetyczne

- wąskie, tylko gr + i beztlenowce

- uogólnione infekcje beztlenowe

- choroby zakaźne układu mięśniowo-szkieletowego, dróg oddechowych, nerek i MVP, skóry i tkanek miękkich

lekowe zapalenie wątroby jest rzadkie

rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego (spowodowane endotoksyną Cl. difficile, charakteryzujące się powstawaniem wielu owrzodzeń w obrębie jelita grubego, które mogą przebijać się wraz z rozwojem kałowego zapalenia otrzewnej - antybiotyki z grupy glikopeptydów są stosowane w leczeniu tego powikłania)

3g - reakcje na drogach podawania

4gr - reakcje alergiczne rzadko

- wąski, tylko gr + i cl. difficile

Kolidują one z włączeniem D-alanylo-D-alanylu do budowanej ściany komórkowej bakterii, w wyniku niestabilności osmotycznej komórki i jej śmierci

Charakter akcji A / M:

- per os w leczeniu rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego

- In / in są antybiotykami rezerwowymi i są stosowane w chorobach zakaźnych wywołanych przez gram + florę (Staphylococcus aureus, jeśli jest odporny na inne leki)

działanie ototoksyczne (głuchota)

3g - reakcje na drogach podawania

IV: zapalenie żył i zakrzepowe zapalenie żył

4gr - reakcje alergiczne rzadko

- Wankomycyna charakteryzuje się zespołem Czerwonego Człowieka (całkowite zaczerwienienie skóry w wyniku uwalniania histaminy z magazynów tkanek, w celu zapobiegania temu powikłaniu, zanim pacjent zostanie przepisany glikokortykosteroidy i H₁-leki przeciwhistaminowe)

Polimyksyna-M, B, E

- wąski, tylko gr-, w tym ropa niebieska

Działają jak detergenty kationowe, tj. wiążą się z fosfolipidami błony komórkowej, co prowadzi do zakłócenia przepuszczalności MTC i śmierci bakterii

Charakter akcji A / M:

- lokalnie na zakaźne rany, oparzenia, na migające przetoki

- gdy są przyjmowane per os, nie są wchłaniane, działają w świetle jelita, są używane do chorób zakaźnych przewodu pokarmowego i do sterylizacji jelita przed operacją

Uszkodzenie OUN (ból głowy, zaburzenia świadomości, upośledzenie funkcji motorycznych)

uszkodzenie obwodowego układu nerwowego (parestezje, niedowłady, polineuropatia)

3g - reakcje na drogach podawania

IV: zapalenie żył i zakrzepowe zapalenie żył

4gr - reakcje alergiczne rzadko

- wąskie, tylko gr +

Ograniczenie syntezy białek na rybosomach

Charakter akcji A / M:

- są antybiotykami rezerwowymi dla chorób zakaźnych układu mięśniowo-szkieletowego, skóry i tkanek miękkich dróg oddechowych, nerek i MVP spowodowanych przez gram + florę, jeśli jest ona odporna na inne leki

niestrawność i zapalenie wątroby

ze względu na strukturę steroidową zakłóca wymianę hormonów płciowych (ginekomastia, bolesne miesiączkowanie, impotencja i bezpłodność)

- szeroki + cholera vibrio, Salmonella, Yersinia

Wiąże się z receptorami w podjednostce 50-S rybosomu i blokuje enzym peptydotransferazę, która tworzy wiązania peptydowe między aminokwasami, w wyniku zakończenia wzrostu łańcucha polipeptydowego

Charakter akcji A / M:

- swobodnie penetruje BBB, dzięki czemu jest używany do ropni mózgu, zapalenia opon mózgowych, zapalenia mózgu, zapalenia pajęczynówki

- choroby zakaźne dróg oddechowych, przewodu pokarmowego, nerek i MVP, cholera, dżuma, salmonelloza, dur brzuszny, tyfus, gorączka nawracająca, gorączka paratyfusowa, jersinioza, gruźlica rzekoma

- Lewomycetyna jest lewoskrętnym stereoizomerem chloramfenikolu, prawy obrotowy stereoizomer - dekstramycyny a / m nie wykazuje aktywności. Mieszanina 2 stereoizomerów o nazwie Sintomitsin, która jest stosowana w postaci maści lub mazidła do zakaźnych chorób skóry

niedokrwistość hipoplastyczna lub aplastyczna z powodu bezpośredniego działania na szpik kostny

Szary zespół noworodków (z powodu niewydolności funkcjonalnej układów enzymatycznych wątroby u dzieci, leki gromadzą się w organizmie, co prowadzi do niedociśnienia, bradykardii, wymiotów, hiporefleksji, szarego zabarwienia skóry)

Lista najnowszych antybiotyków o szerokim spektrum działania

Antybiotyki o szerokim spektrum działania to obecnie najpopularniejsze leki. Zasługują na taką popularność ze względu na swoją wszechstronność i zdolność do walki jednocześnie z kilkoma czynnikami drażniącymi, które mają negatywny wpływ na ludzkie zdrowie.

Lekarze nie zalecają stosowania takich narzędzi bez wcześniejszych badań klinicznych i bez zaleceń lekarzy. Nieznormalizowane stosowanie antybiotyków może zaostrzyć sytuację i spowodować pojawienie się nowych chorób, jak również mieć negatywny wpływ na odporność człowieka.

Nowa generacja antybiotyków

Ryzyko stosowania antybiotyków ze względu na nowoczesne osiągnięcia medyczne jest praktycznie zredukowane do zera. Nowe antybiotyki mają ulepszoną formułę i zasadę działania, dzięki czemu ich aktywne składniki oddziałują wyłącznie na poziomie komórkowym czynnika chorobotwórczego, bez zakłócania korzystnej mikroflory ludzkiego ciała. A jeśli wcześniej takie środki były używane w walce z ograniczoną liczbą czynników chorobotwórczych, dziś będą skuteczne od razu przeciwko całej grupie patogenów.

Antybiotyki są podzielone na następujące grupy:

• grupa tetracykliny - tetracyklina;
• grupa aminoglikozydowa - streptomycyna;
• antybiotyki amfenikolowe - chloramfenikol;
• seria leków penicylinowych - Amoksycylina, Ampicillin, Bilmicin lub Tikartsiklin;
• antybiotyki z grupy karbapenemów - Imipenem, Meropenem lub Ertapenem.

Rodzaj antybiotyku określa lekarz po dokładnych badaniach choroby i badaniu wszystkich jej przyczyn. Leczenie lekami przepisane przez lekarza jest skuteczne i bez komplikacji.

Ważne: Nawet jeśli wcześniejsze zastosowanie antybiotyku pomogło ci, nie oznacza to, że powinieneś przyjmować te same leki, jeśli masz podobne lub całkowicie identyczne objawy.

Najlepsze antybiotyki szerokopasmowe nowej generacji

Tetracyklina

Ma najszerszy zakres zastosowań;

Tabela wrażliwości na antybiotyki

Tabela wrażliwości na antybiotyki
Tabela pomoże ci w pracy. Koszt - 128 rubli

W folderze w chmurze mail.ru znajdują się 2 obrazy w formacie jpeg, każdy rozmiar to arkusz A4. Pobierz, wydrukuj zdjęcia i klej. Masz świetny plakat. Nadaje się do biur projektowych.

Określenie wrażliwości na antybiotyki jest ważnym punktem w terapii antybiotykowej. To nie przypadek, ponieważ obecnie istnieje wiele opornych (niewrażliwych form bakterii) na antybiotyki. To ogromny problem naszych czasów. Pomimo tworzenia nowych środków przeciwbakteryjnych, bakteriom udaje się dostosować do zmian, tworząc formy oporne (formy L).

Naukowcy rozróżniają dwie formy oporności mikrobiologicznej: pierwotną (naturalną) i wtórną (nabytą).

Mechanizmy oporności na antybiotyki:

1. Nieprzepuszczalność ściany komórkowej.
2. Zmiany w strukturze lub funkcji struktur drobnoustrojów, które są przeznaczone dla środków przeciwbakteryjnych.

1. 1. Antybiotyk musi dotrzeć do „chorego” narządu, aby oddziaływać na czynniki zakaźne.
   2. Antybiotyk powinien przenikać do paleniska, w którym zachodzi proces zakaźny,
   3. Antybiotyk musi tworzyć stężenia niezbędne do zniszczenia (lub stłumienia) czynnika zakaźnego.

Antybiotyk musi być w stanie
przenikają przez barierę histopatyczną oddzielającą zaatakowaną tkankę od krwiobiegu. Dalej
Jest tak ważny element terapii, jak dawka leku. To oczywista rzecz, tym bardziej
dawka, tym bardziej prawdopodobne jest osiągnięcie stężenia terapeutycznego.

Zobacz szczegółową tabelę wrażliwości bakterii na antybiotyki, aby uzyskać wskazówki i uzasadnienie leczenia. Spektrum aktywności środków przeciwbakteryjnych względem Enterococcus faecalis, Enterococcus faecium, Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidermidis, Streptococcus pyogenes, Streptococcus agalactiae, Streptococcus bovis, Streptococcuspneumoniae, Streptococcus viridans, Micobacterium gruźlica Micobacterium avium, Corynebacterium diphteriae, catarrhlis catarrhalis, Neisseria gonorrhoeae, Neisseria menintidis to łóżko Bacteroides fragilis, Fusobacterium spp., Clostridium difficile, Clostridium perfrigins, Clostridium tetani, Ureaplama urealyticum, Chlamydia psittaci, Pseudumons aeruginosa itd.

Podaje się zakres następujących antybiotyków:

• benzylopenicylina,
• Fenoksymetylopenicylina,
• Amoksycylina, ampicylina,
• piperacylina,
• oksacylina
• amoksycylina / klawulanian,
• ampicylina / sulbaktam,
• piperacylina / tazobaktam
• tikarcylina / klawulanian
• aztreonam
• imipenem,
• meropenem,
• ertapenem,
• cefazolina,
• cefleksyna,
• cefaklor,
• cefuroksym
• cefotaksym,
• Ceftriakson,
• ceftaidime,
• cefoperazon,
• cefaperazon / sulbaktam,
• cefiksym,
• cefepim,
• kwas nildikonowy,
• kwas pimemidowy
• norfloksacyna,
• ofloksacyna,
• pefloksacyna,
• cyprofloksacyna,
• lewofloksacyna,
• moksyfloksacyna,
• hemifloksacyna,
• wankomycyna,
• linezolid,
• metronidazol,
• chloramfenikol,
• ryfampicyna
• Ko-trimoksazol,
• fosfomycyna,
• furazolidon,
• nitroksolina,
• sulfonamidy,
• Erytromycyna
• klarytromoty,
• roksytromycyna
• azytromycyna
• midecamycin,
• spiramycyna,
• jozamycyna,
• klindamycyna,
• linkomycyna,
• tetracyklina,
• doksycylina
• kanamycyna
• gentamycyna,
• streptomycyna,
• amikacyna
• tobramycyna
• netilmicyna

Zobacz, co dr Komarovsky mówi o antybiotykach:

Klasyfikacja antybiotyków według grup - lista według mechanizmu działania, składu lub generacji

Każdego dnia ludzkie ciało jest atakowane przez wiele mikrobów, które próbują żyć i rozwijać się kosztem wewnętrznych zasobów ciała. Odporność z reguły radzi sobie z nimi, ale czasami odporność mikroorganizmów jest wysoka i trzeba zwalczać je za pomocą leków. Istnieją różne grupy antybiotyków, które mają pewien zakres działania, należą do różnych pokoleń, ale wszystkie rodzaje tego leku skutecznie zabijają patologiczne mikroorganizmy. Podobnie jak wszystkie silne leki, ten lek ma swoje skutki uboczne.

Co to jest antybiotyk

Ta grupa leków ma zdolność blokowania syntezy białek, a tym samym hamowania reprodukcji, wzrostu żywych komórek. Wszystkie rodzaje antybiotyków są stosowane w leczeniu procesów zakaźnych powodowanych przez różne szczepy bakterii: gronkowce, paciorkowce, meningokoki. Po raz pierwszy lek został opracowany w 1928 roku przez Alexandra Fleminga. Antybiotyki niektórych grup są przepisywane do leczenia patologii onkologicznej w ramach chemioterapii skojarzonej. We współczesnej terminologii ten rodzaj leku jest często nazywany lekami przeciwbakteryjnymi.

Klasyfikacja antybiotyków za pomocą mechanizmu działania

Pierwszymi lekami tego typu były leki na bazie penicyliny. Istnieje klasyfikacja antybiotyków według grup i mechanizmu działania. Niektóre leki mają wąski zakres, inne - szerokie spektrum działania. Ten parametr określa, jak bardzo lek wpłynie na zdrowie człowieka (zarówno pozytywnie, jak i negatywnie). Leki pomagają radzić sobie ze śmiertelnością takich poważnych chorób lub je zmniejszać:

Bakteriobójcze

Jest to jeden z typów klasyfikacji środków przeciwdrobnoustrojowych przez działanie farmakologiczne. Antybiotyki bakteriobójcze są lekiem powodującym lizę, śmierć mikroorganizmów. Lek hamuje syntezę błon, hamuje wytwarzanie składników DNA. Następujące grupy antybiotyków mają następujące właściwości:

• karbapenemy;
• penicyliny;
• fluorochinolony;
• glikopeptydy;
• monobaktam;
• fosfomycyna.

Bakteriostatyczne

Działanie tej grupy leków ma na celu zahamowanie syntezy białek przez komórki drobnoustrojów, co zapobiega ich dalszemu namnażaniu i rozwojowi. Efektem działania leku jest ograniczenie dalszego rozwoju procesu patologicznego. Ten efekt jest typowy dla następujących grup antybiotyków:

Klasyfikacja antybiotyków według składu chemicznego

Główny rozdział leków odbywa się na strukturze chemicznej. Każda z nich opiera się na innej substancji czynnej. Ta separacja pomaga celowo walczyć z pewnym rodzajem mikrobów lub mieć szeroki zakres działań na wielu gatunkach. Nie pozwala to bakteriom rozwinąć odporności (odporności, odporności) na określony rodzaj leków. Oto główne rodzaje antybiotyków.

Penicyliny

To pierwsza grupa stworzona przez człowieka. Antybiotyki z grupy penicylin (penicillium) mają szeroki zakres działania na mikroorganizmy. W grupie istnieje dodatkowy podział na:

• naturalne penicyliny - wytwarzane przez grzyby w normalnych warunkach (fenoksymetylopenicylina, benzylopenicylina);
• półsyntetyczne penicyliny mają większą odporność na penicylinazy, co znacznie rozszerza spektrum działania antybiotyku (metycylina, leki oksacylinowe);
• przedłużone działanie - ampicylina, amoksycylina;
• leki o szerokim spektrum działania - lek azlocylina, mezlotsillina.

W celu zmniejszenia oporności bakterii na tego rodzaju antybiotyki dodaje się inhibitory penicylinazy: sulbaktam, tazobaktam, kwas klawulanowy. Żywe przykłady takich leków to: Tazotsin, Augmentin, Tazrobida. Przydziel fundusze na następujące patologie:

• infekcje układu oddechowego: zapalenie płuc, zapalenie zatok, zapalenie oskrzeli, zapalenie krtani, zapalenie gardła;
• moczowo-płciowy: zapalenie cewki moczowej, zapalenie pęcherza moczowego, rzeżączka, zapalenie gruczołu krokowego;
• trawienny: czerwonka, zapalenie pęcherzyka żółciowego;
• syfilis

Cefalosporyny

Właściwości bakteriobójcze tej grupy mają szerokie spektrum działania. Rozróżnia się następujące pokolenia ceflafosporyn:

• I, preparaty cefradyny, cefaleksyny, cefazoliny;
• II, fundusze z cefaklor, cefuroksym, cefoksytyna, cefotiam;
• III, ceftazydym, cefotaksym, cefoperazon, ceftriakson, cefodizym;
• IV, fundusze z cefpiromem, cefepimem;
• V-e, leki fetobiprol, ceftarolina, fetolosan.

Istnieje duża część leków przeciwbakteryjnych z tej grupy tylko w postaci zastrzyków, więc są one często stosowane w klinikach. Cefalosporyny są najpopularniejszym rodzajem antybiotyków do leczenia szpitalnego. Ta klasa środków przeciwbakteryjnych jest przeznaczona dla:

• odmiedniczkowe zapalenie nerek;
• uogólnienie infekcji;
• zapalenie tkanek miękkich, kości;
• zapalenie opon mózgowych;
• zapalenie płuc;
• zapalenie naczyń chłonnych.

Makrolidy

Ta grupa leków przeciwbakteryjnych ma makrocykliczny pierścień laktonowy jako zasadę. Antybiotyki makrolidowe mają podział bakteriostatyczny na bakterie Gram-dodatnie, błonę i pasożyty wewnątrzkomórkowe. W tkankach występuje znacznie więcej makrolidów niż w osoczu krwi pacjentów. Środki tego typu mają niską toksyczność, w razie potrzeby mogą być podawane dziecku, ciężarnej dziewczynie. Makrolity są podzielone na następujące typy:

1. Naturalne. Zostały one zsyntetyzowane po raz pierwszy w latach 60. XX wieku, w tym środki spiramycyny, erytromycyny, midekamycyny, josamycyny.
2. Proleki, forma aktywna jest przyjmowana po metabolizmie, na przykład, troleandomycyna.
3. Półsyntetyczny. Oznacza to klarytromycynę, telitromycynę, azytromycynę, dirytromycynę.

Tetracykliny

Gatunek ten powstał w drugiej połowie XX wieku. Antybiotyki tetracyklinowe działają przeciwbakteryjnie przeciwko dużej liczbie szczepów flory bakteryjnej. W wysokich stężeniach przejawia się działanie bakteriobójcze. Osobliwością tetracyklin jest zdolność do gromadzenia się w szkliwie zębów, tkanki kostnej. Pomaga w leczeniu przewlekłego zapalenia kości i szpiku, ale także zakłóca rozwój szkieletu u małych dzieci. Ta grupa jest zabroniona do przyjmowania dziewcząt w ciąży, dzieci poniżej 12 lat. Te leki przeciwbakteryjne są reprezentowane przez następujące leki:

• Oksytetracyklina;
• Tygecyklina;
• Doksycyklina;
• Minocyklina

Przeciwwskazania obejmują nadwrażliwość na składniki, przewlekłą chorobę wątroby, porfirię. Wskazaniami do użycia są następujące patologie:

• Borelioza;
• patologie jelitowe;
• leptospiroza;
• bruceloza;
• infekcje gonokokowe;
• riketsjoza;
• jaglica;
• promienica;
• tularemia.

Aminoglikozydy

Aktywne stosowanie tej serii leków odbywa się w leczeniu zakażeń wywołujących florę Gram-ujemną. Antybiotyki mają działanie bakteriobójcze. Leki wykazują wysoką skuteczność, która nie jest związana ze wskaźnikiem aktywności immunologicznej pacjenta, co sprawia, że ​​leki te są niezbędne do jego osłabienia i neutropenii. Istnieją następujące generacje tych środków przeciwbakteryjnych:

1. Preparaty kanamycyny, neomycyny, chloramfenikolu, streptomycyny należą do pierwszej generacji.
2. Drugi obejmuje leki z gentamycyną, tobramycyną.
3. Trzeci obejmuje leki amikacyny.
4. Czwarta generacja reprezentowana jest przez isepamycynę.

Następujące patologie stają się wskazaniami do stosowania tej grupy leków:

• sepsa;
• infekcje dróg oddechowych;
• zapalenie pęcherza;
• zapalenie otrzewnej;
• zapalenie wsierdzia;
• zapalenie opon mózgowych;
• zapalenie kości i szpiku.

Fluorochinolony

Jedna z największych grup środków przeciwbakteryjnych, ma szerokie działanie bakteriobójcze na drobnoustroje chorobotwórcze. Wszystkie leki są kwasem nalidyksowym. Fluorochinolony zaczęto aktywnie stosować w 7. roku, istnieje klasyfikacja według pokoleń:

• leki zawierające kwas oksolinowy, nalidyksowy;
• środki z cyprofloksacyną, ofloksacyną, pefloksacyną, norfloksacyną;
• preparaty lewofloksacyny;
• leki z moksyfloksacyną, gatifloksacyną, hemifloksacyną.

Ten ostatni typ jest nazywany „układem oddechowym”, co wiąże się z aktywnością przeciwko mikroflorze, co z reguły jest przyczyną zapalenia płuc. Leki z tej grupy są wykorzystywane do terapii:

• zapalenie oskrzeli;
• zapalenie zatok;
• rzeżączka;
• infekcje jelitowe;
• gruźlica;
• sepsa;
• zapalenie opon mózgowych;
• zapalenie gruczołu krokowego.