Antybiotyki na odmiedniczkowe zapalenie nerek

Odmiedniczkowe zapalenie nerek jest chorobą zapalną nerek. Ma zakaźne pochodzenie, wpływa na układ miseczka-miednica. Leczenie odmiedniczkowego zapalenia nerek i wybór skutecznego leku jest często długim procesem. Różne mechanizmy rozwoju choroby wymagają wyznaczenia różnych leków. Antybiotyki na odmiedniczkowe zapalenie nerek - podstawa leczenia.

Zasady leczenia

Schemat leczenia zapalenia nerek i nerek jest przepisywany przez specjalistę. Terapia jest dobierana indywidualnie dla każdego przypadku.
Nowe tabletki na odmiedniczkowe zapalenie nerek są dostępne prawie codziennie, ale nie zawsze dają pozytywny wynik w praktyce medycznej.

Podczas przepisywania leków lekarz bierze pod uwagę wszystkie aspekty choroby:

Odpowiednio dobrane leki do leczenia odmiedniczkowego zapalenia nerek ułatwiają ogólny stan zdrowia pacjenta i łagodzą objawy. Każdy lek ma swoje przeciwwskazania, dlatego wymaga starannej selekcji przez specjalistę, biorąc pod uwagę stan zdrowia każdego pacjenta.

Jak działają antybiotyki

W centrum uwagi zapalenia zaczynają działać antybiotyki. Ich działanie skierowane jest na bakterie. Takie leki na odmiedniczkowe zapalenie nerek są bardzo skuteczne. Są minimalnie nefrotoksyczne, prawie całkowicie wydalane z moczem.

Co to są bardziej skuteczne strzały lub pigułki? Jeśli odmiedniczkowe zapalenie nerek występuje w postaci lekkiej lub średniej, najlepszym rozwiązaniem jest zastosowanie tabletek do leczenia. Zaleca się wprowadzenie antybiotyków w zastrzykach u pacjentów z ciężką patologią.

Gdy odmiedniczkowe zapalenie nerek jest konieczne do określenia, które antybiotyki, w jakiej dawce, zależą od schematu przyjmowania. To może być tylko lekarz. Aby ustalić, jak leczyć chorobę, jakie leki mogą wyleczyć chorobę, należy zbadać.

Ważne jest, aby pacjent skonsultował się ze specjalistą i wiedział, co można zjeść dzięki tej patologii i czego należy unikać. Specjalna dieta pozwala szybko poradzić sobie z chorobą.

Główne grupy antybiotyków w leczeniu odmiedniczkowego zapalenia nerek

Antybiotyki są wymagane na pierwszym etapie terapii. Szeroki zakres patogenów wymaga właściwego doboru leków.

Preparaty na odmiedniczkowe zapalenie nerek muszą spełniać pewne wymagania:

• Nie wpływa na stan nerek i ich funkcjonalność;
• W pełni wydalany z moczem;
• Jest substancją bakteriobójczą.

Przy pierwszych objawach choroby koniecznie skonsultuj się z lekarzem. Jakie antybiotyki należy przyjmować u pacjenta z odmiedniczkowym zapaleniem nerek, lekarz decyduje na podstawie wyników badań. Samoleczenie i przepisywanie leków bez badania może zaszkodzić zdrowiu.

Rozważ kilka grup leków:

• Penicyliny;
• Cefalosporyny;
• Karbapenemy;
• Aminoglikozydy;
• Chinolony i fluorochinolony.

Częściej w praktyce stosują rząd penicyliny - Amoksycylina, Ampicylina. Według uznania specjalisty, w zależności od stanu zdrowia pacjenta, stosuje się metody podawania leków w postaci zastrzyków lub przyjmuje się je w pigułce zgodnie z harmonogramem.

Oprócz środków przeciwbakteryjnych, w kompleksowym leczeniu choroby stosuje się inne leki.

Schemat leczenia można uzupełnić:

Antispasmodic - No-shpa rozluźnia mięśnie gładkie całego organizmu, w tym narządów układu moczowego. Torbiel z odmiedniczkowym zapaleniem nerek wzmacnia działanie antybiotyków i odkaża nerki i drogi moczowe. Diklofenak jest wskazany do silnego procesu zapalnego w nerkach. Mydocalm wzmacnia działanie przeciwzapalne diklofenaku, rozluźnia mięśnie gładkie. Z niesteroidowych leków przeciwzapalnych często wybiera się Movalis.

Penicyliny

Penicyliny mają najniższą toksyczność wszystkich antybiotyków.
Ampicylina, Amoxiclav, Amoksycylina - leki z grupy penicylin mają pozytywny wpływ na dynamikę leczenia.
Analogowa Amoksiklava - Augmentin zawiera te same składniki aktywne. Tabletki Augmentin w dawce 625 zawierają 500 mg amoksycyliny i 125 mg kwasu klawulanowego. Amoxiclav 250 mg tabletki są przeznaczone dla dzieci, dawka i schemat zależy od ciężkości choroby. Amoksycylina w odmiedniczkowym zapaleniu nerek jest najczęściej łączona z kwasem klawulanowym.

Czym są tabletki amoksycyliny na odmiedniczkowe zapalenie nerek? Lek ten jest bardzo aktywny przeciwko bakteriom Gram-ujemnym i bakteriom hemofilnym. Ma mniejszą aktywność przeciwko paciorkowcom. Kapsułki amoksycyliny lepiej zachowują właściwości lecznicze, ponieważ w tej postaci lek jest stabilny wobec soku żołądkowego. Tabletki są wygodne. Mogą być wchłaniane i żute. Smakują dobrze. Amoksycylina jest przyjmowana przez co najmniej siedem dni.

Augmentin to nowoczesny środek. Tabletki Augmentin nie mają negatywnego wpływu na zarządzanie pojazdami i innymi mechanizmami. Dawkowanie należy uzgodnić z lekarzem.
Tabletki Amoxiclav są przyjmowane ściśle według schematu. Stosowanie leku jest zalecane podczas posiłków.

Wydanie z Amoxiclav:

• Tabletki powlekane;
• Proszek do spożycia;
• Proszek do wstrzykiwań.

Jakie pigułki chloramfenikol? Lewomycetyna ma różne wskazania do stosowania. Jest stosowany w leczeniu zakażeń wywołanych przez patogeny wrażliwe na lek. Wcześniej chloramfenikol był często stosowany w leczeniu zakażeń nerek. Teraz jest wypisywany znacznie rzadziej ze względu na nieprzewidywalność efektu działania.

Antybiotyki na odmiedniczkowe zapalenie nerek są podstawą terapii, dlatego skuteczność i czas trwania procesu leczenia zależy od ich właściwego wyboru. Tabletki Vilprafen Solutab i tabletki azytromycyny są również jedną z opcji. Lek antybakteryjny jest przepisywany przez 3 dni, aby monitorować jego wpływ na organizm ludzki. Jeśli w tym okresie nie wystąpi pozytywny efekt w leczeniu choroby, zaleca się podanie innego leku.

Cefalosporyny

Są to antybiotyki z kwasem 7-aminokefalosporowym u podstawy ich struktury chemicznej.
Ceftriakson z odmiedniczkowym zapaleniem nerek stosuje się w leczeniu nieskomplikowanych i skomplikowanych postaci. Zapobiega rozwojowi powikłań, jest stosowany do wstrzykiwań. Zastrzyki z powodu odmiedniczkowego zapalenia nerek w ostrym okresie choroby są znacznie bardziej skuteczne niż przyjmowanie tabletek. Ten antybiotyk nerkowy jest uważany za silną substancję.

Analogami leku są substancje, które mogą zastąpić ceftriakson. Są to leki, które należą do tej samej grupy i mają podobny efekt. Ponieważ leki mają dość dużą listę przeciwwskazań i skutków ubocznych, lekarz powinien zająć się ich wyborem.

Aminoglikozydy

Aminoglikozydy są ogólnie dobrze tolerowane przez organizm. Nie powodują alergii, ale są wysoce toksyczne. Z ich pomocą leczą ciężkie infekcje, którym towarzyszy zahamowanie układu odpornościowego. Bez względu na to, jakie antybiotyki są stosowane, konieczna jest kontrola podczas terapii. Podczas leczenia aminoglikozydami konieczne jest przeprowadzanie kontroli laboratoryjnej pod kątem kreatyniny i określanie klirensu nerkowego raz na trzy do czterech dni. Dawka dla dzieci powinna być specjalnie obliczona.

Fluorochinolony

W diagnostyce odmiedniczkowego zapalenia nerek antybiotyki wybiera się z różnych grup, uzyskiwanych na różne sposoby.
Fluorochinolony są środkami przeciwbakteryjnymi otrzymywanymi przez syntezę chemiczną. Są w stanie tłumić aktywność drobnoustrojów gram-dodatnich i gram-ujemnych. Ich odkrycie nastąpiło w połowie ubiegłego wieku.

Cyprofloksacyna i Nolitsin są przedstawicielami tej klasy antybiotyków. Tabletki cyprofloksacyny są szeroko stosowane w praktyce urologicznej. Cyprofloksacyna w tabletkach w dawce 500 mg wynosi około dwunastu godzin. Stosuje się nolitynę z odmiedniczkowym zapaleniem nerek, z zastrzeżeniem wrażliwości na lek.

Karbapenemy

Lista leków skutecznych w leczeniu odmiedniczkowego zapalenia nerek obejmuje karbapenemy.
Odporne szczepy mikroorganizmów powodują pewne infekcje. Do leczenia tego rodzaju zakażeń należy wybrać karbapenemy. Leczenie antybiotykami z tej klasy jest najczęściej przeprowadzane na oddziałach intensywnej terapii i przeszczepach narządów. Lek jest przepisywany po zidentyfikowaniu czynnika chorobotwórczego. Jak leczyć chorobę, decydują eksperci.

Sulfanilamidy

Sulfonamidy są znacznie gorsze od antybiotyków ostatniej generacji ze względu na ich aktywność i wysoką toksyczność. Leki te są przedstawicielami najstarszej klasy leków. Jednym z leków tej klasy jest Biseptol. Forma uwalniania leku - tabletki 120 i 480 mg.

Nitrofurany

Po spożyciu nitrofurany są dobrze i szybko wchłaniane. Są one ważne w leczeniu ostrych niepowikłanych postaci zakażenia dróg moczowych. Przedstawicielem tej klasy jest furadonina. Wymagane jest przyjmowanie go podczas lub po posiłku, ponieważ ma wyraźne skutki uboczne. Furazolidon wzmacnia działanie działania w połączeniu z innymi środkami przeciwbakteryjnymi. Również z tej grupy leków stosowano furamag i furaginę z odmiedniczkowym zapaleniem nerek.

Preparaty z kwasem nalidyksowym

Preparaty kwasu nalidyksowego są zwykle stosowane nie jako leki do leczenia, ale jako cele profilaktyczne. Lista ta obejmuje: Negram, Nalidix, Nevigremon. Preparaty w odpowiedniej objętości gromadzą się w narządach układu moczowego. Leki są sprzedawane w aptekach w tabletkach lub kapsułkach.

8 pochodnych hydroksychinoliny

Jak leczyć pacjentów, które leki należy stosować w każdym przypadku, określone po badaniu. Kiedy antybiotyki z odmiedniczkowym zapaleniem nerek przepisywane są koniecznie.

Reprezentatywna dla tej klasy jest nitroksolina. Zazwyczaj przepisuje się go na dwa do trzech tygodni. Środek zwalcza bakterie z rodzaju Candida, selektywnie z bakteriami Gram-ujemnymi i Gram-dodatnimi. Jest stosowany w celu zapobiegania zaostrzeniu choroby.
Lek, który jest przepisywany do leczenia, należy wziąć schemat, obserwując dawkę.
W przypadku nadwrażliwości na pochodne 8-hydroksychinoliny lek jest przeciwwskazany.

Jakie antybiotyki leczą przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek

Chronizacja choroby przyczynia się do bezobjawowego przebiegu choroby na wczesnym etapie. Pomaga radzić sobie z chorobą otrzymując odpowiednio dobrane antybiotyki.

Co wziąć w przewlekły przebieg choroby? Głównym celem jest zniszczenie czynnika wywołującego stan zapalny. Lek antybakteryjny jest wybierany w zależności od rodzaju mikroorganizmu, który spowodował chorobę. Zwykle używane cefalosporyny drugiej generacji i chronione penicyliny.

Leczenie ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Leczenie ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek należy rozpocząć od antybiotyków. Należy pamiętać, że leczenie farmakologiczne u dorosłych różni się pod względem dawkowania i trybu leczenia od leczenia dzieci.

Wybór leczenia ostrego stadium odmiedniczkowego zapalenia nerek zależy od wyników uzyskanych przez wysiew. Test, który pozwala ocenić wrażliwość flory, umożliwia wybór leku. W ostrej fazie choroby leczenie przeciwbakteryjne rozpoczyna się w postaci zastrzyków.

Łagodne formy odmiedniczkowego zapalenia nerek można leczyć sulfonamidami. Jeśli po dwóch lub trzech dniach efekt kliniczny nie zostanie osiągnięty, leki zostaną zastąpione lewomycetyną lub penicyliną. Lewomycetyna jest częścią tabletki lewomycetyny. Preparaty z grupy penicylin wybiera się na podstawie konkretnej sytuacji: wymaganej dawki i formy podawania.

Antybiotyki przepisywane kobietom w czasie ciąży

W ginekologii środki przeciwdrobnoustrojowe są stosowane w wielu chorobach.
Zapalenie nerek jest powszechne u kobiet w czasie ciąży, a lekarz decyduje, które antybiotyki należy przyjmować.

Antybiotyki z grupy fluorochinolonów w ogóle nie są przepisywane podczas ciąży. W bardzo rzadkich przypadkach monuron jest przepisywany na odmiedniczkowe zapalenie nerek, ponieważ ma on kilka przeciwwskazań, szczególnie w okresie ciąży. Nie badano skutków stosowania połączonego preparatu ziołowego - urolesanu.

Penicylina jest oficjalnie zatwierdzona podczas ciąży. Leki nie stanowią zagrożenia dla płodu.
Do leczenia w tym okresie, Kanephron jest z powodzeniem stosowany w odmiedniczkowym zapaleniu nerek, ponieważ zawiera tylko składniki ziołowe. Ile pić Kanefron, w każdym przypadku ustawia terapeuty i nefrologa. Preparat o naturalnym składzie - Fitolizyna na odmiedniczkowe zapalenie nerek jest często stosowana w celu rozwiązania tego problemu w czasie ciąży.

Który antybiotyk jest lepszy do stosowania u dzieci

Leczenie antybiotykami dzieci nie zawsze jest mile widziane, ale jest konieczne.
Ciało dziecka jest bardzo wrażliwe na toksyczne leki, więc wybór środków odbywa się za pomocą tego konta.

Antybiotyki na odmiedniczkowe zapalenie nerek u dzieci są reprezentowane przez stosunkowo niewielki asortyment:

• Penicyliny - Augmentin i Amoxiclav. Oprócz zwykłych pigułek, te antybiotyki są dostępne w postaci słodkiej zawiesiny dla małych dzieci.
• Grupa cefalosporynowa - Cefotaksym, Cefuroksym, Ceftriakson. Najczęściej są to tylko zastrzyki. Podobnie jak Cedex, Supraks, występujące w postaci zawiesin, kapsułek i rozpuszczalnych tabletek.
• Aminoglikozydy - Sumamed i Gentamycyna i karbapenemy w rzadkich przypadkach również mają swoje miejsce, ale najczęściej są stosowane jako opcja alternatywna i jako część terapii skojarzonej.

Sumamed 500 mg tabletki do sporządzania zawiesiny doustnej i kapsułki są przepisywane dzieciom w wieku powyżej 12 lat. Sześciomiesięczne dzieci i starsze niż Sumamed są przepisywane w postaci zawiesiny, dzieci w wieku powyżej trzech lat są przepisywane w postaci tabletek 125 mg, biorąc pod uwagę masę ciała dziecka. To narzędzie i każdy inny antybiotyk można przyjmować tylko zgodnie z zaleceniami lekarza.

Jak zrozumieć, że działają leki przeciwbakteryjne

Antybiotyki mają szerokie spektrum działania. Główną zasadą antybiotykoterapii jest podjęcie właściwej decyzji o przepisaniu leku przeciwbakteryjnego zgodnie z wrażliwością patogenu. Zazwyczaj drugiego dnia przyjmowania tabletek stan zdrowia poprawia się, a temperatura wraca do normy. Jeśli tak się nie stanie, wówczas wybierany jest niewłaściwy lek lub dawka nie jest wystarczająca.

Który jest bardziej skuteczny? Grupy antybiotyków i ich zastosowanie w leczeniu odmiedniczkowego zapalenia nerek

Odmiedniczkowe zapalenie nerek jest chorobą, w której zapala się tkanka nerek, infekcja przenika do układu miednicy i naczyń krwionośnych i naczyń krwionośnych.

Ponieważ choroba ma charakter bakteryjny, leczenie antybiotykami jest podstawą terapii takiej choroby jak odmiedniczkowe zapalenie nerek. Jaki rodzaj Zostanie to omówione dalej w materiale.

Terapia przewlekła

Przewlekła postać odmiedniczkowego zapalenia nerek różni się od ostrej, długotrwałej manifestacji obrazu klinicznego choroby i występowania nawrotów w ciągu sześciu miesięcy.

Główne etapy terapii obejmują:

• wyeliminować źródło zapalenia;
• terapia przeciwutleniająca i stymulująca odporność;
• środki zapobiegające ponownemu wystąpieniu.

W ostrej fazie choroby terapia obejmuje dwa pierwsze etapy. Przewlekła postać zakażenia charakteryzuje się nawrotem objawów, więc leczenie ma na celu zapobieganie nawrotowi choroby.

Leczenie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek antybiotykami składa się z dwóch faz:

1. empiryczna terapia antybiotykowa. Przeprowadza się go do wyników wrażliwości na antybiotyki;
2. korekta wcześniej przepisanego leczenia. Przeprowadza się go po otrzymaniu wyników testu na wrażliwość na bakterie.

Przy przepisywaniu leku ważne jest, aby wziąć pod uwagę, że nie powinien on być toksyczny dla chorego organu, a także powinien wpływać na większość patogenów.

Środek terapeutyczny jest wybrany z właściwościami bakteriobójczymi, a jego aktywność nie zależy od stanu środowiska kwasowo-zasadowego moczu. Czas trwania antybiotykoterapii w chorobie nerek zależy od postaci procesu zapalnego, nie należy przerywać terapii do czasu całkowitej śmierci bakterii chorobotwórczych, może ona trwać do miesiąca lub dłużej.

Stosowanie antybiotyków ma na celu zapobieganie nawrotom. Często mianowani:

• cefalosporyny drugiej generacji, takie jak cefuroksym;
• antybiotyki z grupy penicylin - klawulanian amoksycyliny.
• Cefalosporyny trzeciej generacji: Cefoperazon, Ceftriakson, Cefotaksym.

Nowoczesne środki przeciwbakteryjne mają dłuższy okres eliminacji, często są przepisywane na przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek. Rzadziej, ze względu na występowanie szybkiego uzależnienia, karboksypenicyliny i ureidopenicyliny są stosowane w chorobach przewlekłych.

W przypadku braku dodatniej dynamiki leków przepisanych w ciągu pierwszych trzech dni, lek należy wymienić.

Ostra terapia

Ostra postać choroby różni się od przewlekłej tym, że przebieg choroby przebiega szybciej. W tym przypadku obraz kliniczny jest bardziej wyraźny, aw przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniu nerek objawy mogą być zamazane. Ostry proces zapalny kończy się całkowitym wyzdrowieniem pacjenta lub rozwija się w przewlekły.

Podczas leczenia ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek antybiotykami przepisuje się następujące leki:

1. fluorochinolony o właściwościach bakteriobójczych: lewofloksacyna, cyprofloksacyna, sparfloksacyna, cyprinol, ofloksacyna, moksifloksacyna pefloksacyna, lomefloksacyna. Przeciwwskazania: ciąża, karmienie piersią, dzieci i młodzież;
2. grupa cefalosporyn: cefiksym, cefazolina, cefaleksyna, ceftriakson, cefuroksym, cefradyna, ceftibuten, cefotaksym, cefepim;
3. aminopenicyliny: amoksycylina, ampicylina. Leki te szybko uzależniają, dlatego najczęściej pacjentom przepisuje się chronione penicyliny: Amoxiclav, Flemoklav Solyutab, Sultamicillin. W przypadku powikłanego odmiedniczkowego zapalenia nerek stosuje się tikarcylinę, piperacylinę, azlocylinę;
4. aminoglikozydy: gentamycyna, amikacyna, netilmycyna, tobramycyna. Te leki przepisywane na ciężką chorobę.

Dla kompleksowego leczenia przepisywane są środki przeciwdrobnoustrojowe: nitrofurany, takie jak furazydyna i nitrofurantoina, środki łączone (ko-trixomazol).

W ostrej postaci odmiedniczkowego zapalenia nerek przepisuje się pacjentowi pilną antybiotykoterapię, co oznacza zastosowanie dużej dawki leku o szerokim spektrum działania. Cefalosporyny trzeciej generacji uważa się za odpowiednie w tym zakresie.

Najbardziej udanym połączeniem jest cefiksym i klawulanian amoksycyliny. W przypadku łagodnego odmiedniczkowego zapalenia nerek z Cefiksymem przepisywane są pochodne nitrofuranu (Furamag, Furadonin) i leki przeciwmuskarynowe (Oksybutynina, Driptan).

Leczenie odmiedniczkowego zapalenia nerek antybiotykami ma pewne kryteria skuteczności:

1. wczesne kryteria, widoczne w pierwszych trzech dniach. Zmniejsza się gorączka, zmniejszają się objawy zatrucia, poprawia się ogólne samopoczucie;
2. późne kryteria, przejawiające się w ciągu 15-30 dni. Nie ma dreszczy i nawrotów gorączki, analiza moczu na obecność bakterii wykazuje wynik negatywny;
3. kryteria końcowe. Nie ma powtarzających się infekcji przez dwanaście tygodni po leczeniu.

Jednocześnie z antybiotykami w leczeniu ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek stosuje się leki immunomodulujące, które zwiększają aktywność układu odpornościowego. Ostra faza choroby wymaga pilnej hospitalizacji pacjenta. W warunkach stacjonarnych pełne badanie i monitorowanie przebiegu choroby.

Antybiotyki na odmiedniczkowe zapalenie nerek będą miały pozytywny wpływ, jeśli pacjent przestrzega zaleceń dotyczących leżenia w łóżku i diety. W razie potrzeby zostaną przepisane procedury fizjoterapii.

Cechy antybiotyków w leczeniu dzieci

W zależności od ciężkości przebiegu choroby leczenie odmiedniczkowego zapalenia nerek u dzieci przeprowadza się w domu lub w szpitalu.

Jeśli liczba leukocytów zostanie nieznacznie przekroczona, należy przepisać leczenie odmiedniczkowego zapalenia nerek u dzieci z antybiotykami:

• zabezpieczone penicyliny: Amoxiclav, Augmentin;
• grupa cefalosporyn: Tsedeks, Supraks, Zinat.

Przebieg terapii jest ciągły i wynosi 3 tygodnie. Niektórzy lekarze przepisują schemat leczenia, który obejmuje stosowanie różnych antybiotyków tygodniowo.

Augmentin i Tsedex - w pierwszym tygodniu terapii, Amoxiclav - w drugim, Supraks - w ostatnim tygodniu.

Gdy choroba się nawraca, Furagin jest przepisywany przez trzy tygodnie. Aby kontrolować skuteczność leczenia, zaleca się analizę moczu na obecność leukocytów i wysiew moczu na bakterie.

W leczeniu zakażeń dróg moczowych należy przestrzegać higieny narządów płciowych. Z lekkim przebiegiem choroby zaleca się wygodne przyjmowanie dziecięcych form leków (syropów, zawiesin). Charakteryzują się dobrą wchłanialnością z przewodu pokarmowego, przyjemnym smakiem.

W ostrej fazie choroby i zaostrzeniu choroby przewlekłej, antybiotyki są przepisywane przez trzy tygodnie, z okresową zmianą leku siódmego, dziesiątego i czternastego dnia. Po kuracji antybiotykowej należy kontynuować leczenie uroseptikami.

Lek Nevigremon z kwasem nalidyksowym jest wskazany u dzieci w wieku powyżej dwóch lat. Akceptacja kursu - od siedmiu do dziesięciu dni. W ciężkiej chorobie stosuje się kombinację kilku środków przeciwbakteryjnych.

Antybiotyk, który niszczy wszystkie rodzaje bakterii, które zakażają nerki, nie istnieje. Każdy pacjent, lekarz wybiera terapię na podstawie wyników badań wrażliwości na antybiotyki.

Podobne filmy

O tym, czym jest odmiedniczkowe zapalenie nerek, jego objawy i leczenie antybiotykami - wszystko w filmie:

Leczenie odmiedniczkowego zapalenia nerek polega na wyeliminowaniu przyczyn, które przyczyniają się do naruszenia odpływu moczu. Podstawa leczenia odmiedniczkowego zapalenia nerek za pomocą antybiotyków. Leki stosowane w przewlekłym przebiegu choroby są przepisywane zgodnie z wynikami testu wrażliwości na antybiotyki. Najbardziej skuteczne są antybiotyki z cefalosporyn, a także leki z grupy uroseptics.

W celu zapobiegania nawrotom nawrotów lekarz przepisuje kurs leków immunomodulujących. Rokowanie dla odpowiednio dobranej terapii i diety jest korzystne, przebieg leczenia wynosi od jednego do trzech miesięcy. Jeśli leczenie zachowawcze nie pomogło, zastosuj metody chirurgiczne mające na celu przywrócenie odpływu moczu.

Antybiotyki na odmiedniczkowe zapalenie nerek: skuteczne leki i schematy leczenia

Odmiedniczkowe zapalenie nerek jest najczęstszą chorobą nerek powodowaną przez florę mikrobiologiczną, która często ma tendencję do nawrotów, czego wynikiem jest przewlekła choroba nerek. Zastosowanie nowoczesnych leków w złożonym schemacie leczenia zmniejsza prawdopodobieństwo nawrotu, powikłań, a nie tylko złagodzenie objawów klinicznych, ale także całkowite wyzdrowienie.

Powyższe odnosi się do pierwotnego odmiedniczkowego zapalenia nerek, jasne jest, że przed ustaleniem podobnych zadań w leczeniu zachowawczym konieczne jest przeprowadzenie chirurgicznej lub innej korekty w celu przywrócenia odpowiedniego przepływu moczu.

Ogólnie infekcje dróg moczowych należą do dwudziestu najczęstszych przyczyn wizyty u lekarza. Leczenie niepowikłanego odmiedniczkowego zapalenia nerek nie wymaga hospitalizacji, wystarczająco odpowiedniego przebiegu przeciwbakteryjnego przeciwzapalnego leczenia immunomodulującego, a następnie obserwacji.

Pacjenci ze skomplikowaną postacią odmiedniczkowego zapalenia nerek, gdzie wiodącą rolę w postępie procesu zapalnego przypisuje się niedrożności, są przyjmowani do szpitala.

Pacjenci, którzy nie mogą być leczeni antybiotykami i innymi środkami doustnymi, na przykład z powodu wymiotów, podlegają leczeniu szpitalnemu.

W Rosji corocznie rejestruje się ponad 1 milion nowych przypadków odmiedniczkowego zapalenia nerek, więc leczenie tej nozologii pozostaje pilnym problemem.

Przed przystąpieniem do wyboru antybiotyku do leczenia początkowego należy zwrócić uwagę na to, które patogeny najczęściej powodują jedną lub inną formę odmiedniczkowego zapalenia nerek.

Jeśli spojrzysz na statystyki, zobaczysz, że większość form niepowikłanego odmiedniczkowego zapalenia nerek jest wywoływana przez E. coli (do 90%), Klebsiella, Enterobacter, Proteus i Enterococci.

Jeśli chodzi o wtórne obturacyjne odmiedniczkowe zapalenie nerek - spektrum drobnoustrojów chorobotwórczych jest tu znacznie szersze.

Odsetek patogenów gram-ujemnych, w tym E. coli, jest zmniejszony, a flora gram-dodatnia jest pierwsza: Staphylococci, Enterococci, Pseudomonas aeruginosa.

Przed przepisaniem antybiotyku należy wziąć pod uwagę następujące aspekty:

1. Ciąża i laktacja,
2. Historia allerologiczna
3. Zgodność potencjalnie przepisanego antybiotyku z innymi lekami przyjmowanymi przez pacjenta,
4. Jakie antybiotyki były przyjmowane przed i na jak długo,
5. Gdzie zachorował odmiedniczkowe zapalenie nerek (ocena prawdopodobieństwa spotkania z odpornym patogenem).

Dynamikę po podaniu leku ocenia się po 48–72 godzinach, jeśli nie ma dodatniej dynamiki, w tym wskaźników klinicznych i laboratoryjnych, wówczas wykonuje się jeden z trzech pomiarów:

• Zwiększ dawkę środka przeciwbakteryjnego.
• Lek przeciwbakteryjny zostaje anulowany i przepisywany jest antybiotyk z innej grupy.
• Dodaj kolejny lek przeciwbakteryjny, który działa jako synergetyk, tj. poprawia działanie pierwszego.

Gdy tylko otrzymają wyniki analizy siewu patogenu i wrażliwości na antybiotyki, w razie potrzeby korygują schemat leczenia (uzyskuje się wynik, z którego jasno wynika, że ​​patogen jest odporny na zastosowany środek przeciwbakteryjny).

W warunkach ambulatoryjnych przepisywany jest antybiotyk o szerokim spektrum działania przez 10–14 dni, jeśli pod koniec leczenia stan i stan zdrowia powróciły do ​​normy, w ogólnej analizie moczu, test Nechiporenko, ogólne badanie krwi nie ujawniło żadnego procesu zapalnego, a następnie pobiera się 2-3 kursy uroseptycznego. Należy to zrobić, aby osiągnąć śmierć ognisk zakaźnych w tkance nerki i zapobiec powstawaniu ubytków blizn z utratą tkanki funkcjonalnej.

Czym jest terapia krokowa

Antybiotyki, przepisywane na odmiedniczkowe zapalenie nerek, mogą być stosowane w różnych postaciach: doustnej, infuzyjnej lub dożylnej.

Jeśli w ambulatoryjnej praktyce urologicznej, podawanie doustne leków jest całkiem możliwe, przy skomplikowanych postaciach odmiedniczkowego zapalenia nerek, wprowadzenie leków przeciwbakteryjnych dożylnie jest korzystne dla szybszego rozwoju efektu terapeutycznego i zwiększenia biodostępności.

Po poprawie stanu zdrowia, zniknięciu objawów klinicznych, pacjent jest przenoszony na przyjmowanie doustne. W większości przypadków ma to miejsce 5–7 dni po rozpoczęciu leczenia. Czas trwania leczenia tej postaci odmiedniczkowego zapalenia nerek wynosi 10-14 dni, ale możliwe jest przedłużenie kursu do 21 dni.

Czasami pacjenci zadają pytanie: „Czy można leczyć odmiedniczkowe zapalenie nerek bez antybiotyków?”
Możliwe, że niektóre przypadki nie byłyby śmiertelne, ale zapewniono by chronologię procesu (przejście do postaci przewlekłej z częstymi nawrotami).
Ponadto nie należy zapominać o tak strasznych powikłaniach odmiedniczkowego zapalenia nerek jak wstrząs toksyczny bakterii, ropne zapalenie nerek, karbunc nerkowy, odmiedniczkowe zapalenie nerek.
Te warunki w urologii są pilne, wymagają natychmiastowej reakcji i niestety wskaźnik przeżycia w tych przypadkach nie wynosi 100%.

Dlatego nie ma sensu umieszczać eksperymentów na sobie, jeśli we współczesnej urologii dostępne są wszystkie niezbędne środki.

Jakie leki są lepsze w niepowikłanym zapaleniu nerek lub stosowane antybiotyki w leczeniu ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Więc jakie antybiotyki są stosowane w odmiedniczkowym zapaleniu nerek?

Leki z wyboru - fluorochinolony.

Cyprofloksacyna 500 mg 2 razy dziennie, czas trwania leczenia 10–12 dni.

Lewofloksacyna (Floracid, Glevo) 500 mg 1 raz dziennie przez 10 dni.

Norfloksacyna (Nolitsin, Norbaktin) 400 mg 2 razy dziennie przez 10-14 dni.

Ofloksacyna 400 mg 2 razy dziennie, czas trwania 10 dni (u pacjentów o niskiej masie ciała możliwe jest dawkowanie 200 mg 2 razy dziennie).

Alternatywne leki

Jeśli z jakiegokolwiek powodu przepisanie powyższych antybiotyków na odmiedniczkowe zapalenie nerek nie jest możliwe, leki z grupy 2-3 generacji cefalosporyn są włączone do schematu, na przykład: Cefuroksym, Cefiksym.

Aminopenicyliny: Amoksycylina / kwas klawulanowy.

Antybiotyki w ostrym odmiedniczkowym zapaleniu nerek lub szpitalnej infekcji nerek

W leczeniu ostrego powikłanego odmiedniczkowego zapalenia nerek podaje się fluorochinolony (cyprofloksacyna, lewofloksacyna, pefloksacyna, ofloksacyna), ale stosuje się drogę dożylną, tj. te antybiotyki na odmiedniczkowe zapalenie nerek występują również w zastrzykach.

Aminopenicyliny: amoksycylina / kwas klawulanowy.

Cefalosporyny, na przykład, ceftriakson 1,0 g 2 razy dziennie, kurs 10 dni,
Ceftazydym 1-2 g 3 razy dziennie dożylnie itp.

Aminoglikozydy: Amikacyna 10-15 mcg na 1 kg dziennie - 2-3 razy.

W ciężkich przypadkach możliwe jest połączenie aminoglikozydu + fluorochinolonu lub cefalosporyny + aminoglikozydu.

Skuteczne antybiotyki w leczeniu odmiedniczkowego zapalenia nerek u kobiet w ciąży i dzieci

Jest oczywiste dla wszystkich, że w leczeniu odmiedniczkowego zapalenia nerek ciążowego potrzebny jest taki lek przeciwbakteryjny, którego pozytywny efekt przekroczyłby wszelkie możliwe zagrożenia, nie miałby negatywnego wpływu na rozwój ciąży i ogólnie skutki uboczne byłyby zminimalizowane.

Ile dni pić antybiotyki, lekarz decyduje indywidualnie.

Jako leczenie początkowe u kobiet w ciąży, amoksycylina / kwas klawulanowy (chronione aminopenicyliny) w dawce 1,5–3 g dziennie lub 500 mg doustnie, 2-3 razy dziennie, w ciągu 7–10 dni, jest lekiem z wyboru.

Cefalosporyny 2-3 pokolenia (Ceftriakson 0,5 g 2 razy dziennie lub 1,0 g dziennie dożylnie lub domięśniowo.

Fluorochinolony, tetracykliny, sulfanilamidy nie są stosowane w leczeniu odmiedniczkowego zapalenia nerek u kobiet w ciąży i dzieci.

U dzieci, podobnie jak u kobiet w ciąży, antybiotyk z grupy chronionych aminopenicylin jest lekiem z wyboru, dawka jest obliczana na podstawie wieku i masy ciała.

W skomplikowanych przypadkach możliwe jest również leczenie domięśniowe ceftriaksonem, 250-500 mg 2 razy dziennie, czas trwania kursu zależy od ciężkości choroby.

Jakie są cechy antybakteryjnego leczenia odmiedniczkowego zapalenia nerek u osób starszych?

Pyelonephritis u pacjentów z wiekiem, co do zasady, postępuje na tle powiązanych chorób:

• cukrzyca,
• łagodny rozrost gruczołu krokowego u mężczyzn,
• procesy miażdżycowe, w tym naczynia nerkowe,
• nadciśnienie tętnicze.

Biorąc pod uwagę czas trwania stanu zapalnego w nerkach, możliwe jest założenie wielorakiej odporności flory bakteryjnej, tendencji choroby do częstych zaostrzeń i cięższego przebiegu.

W przypadku starszych pacjentów lek przeciwbakteryjny jest wybierany z uwzględnieniem zdolności funkcjonalnej nerek i chorób z nią związanych.

Dopuszcza się wyleczenie kliniczne z niepełną remisją laboratoryjną (tj. Obecność leukocytów i bakterii jest dopuszczalna w badaniach moczu).

Nitrofurany, aminoglikozydy, polimyksyny u osób starszych nie są przepisywane.

Podsumowując przegląd leków przeciwbakteryjnych, zauważamy, że najlepszym antybiotykiem dla odmiedniczkowego zapalenia nerek jest dobrze dobrany lek, który ci pomoże.

Lepiej nie podejmować tej działalności samodzielnie, w przeciwnym razie szkoda wyrządzona ciału może znacznie przekroczyć korzyści.

Antybiotykoterapia odmiedniczkowego zapalenia nerek u mężczyzn i kobiet nie różni się zasadniczo.
Czasami pacjenci proszeni są o przepisanie „antybiotyków dla ostatniego pokolenia odmiedniczkowego zapalenia nerek”. Jest to całkowicie nieuzasadnione żądanie, istnieją leki, których stosowanie jest uzasadnione w leczeniu poważnych powikłań (zapalenie otrzewnej, urosepsa itp.), Ale w żaden sposób nie ma zastosowania w przypadku niepowikłanych form zapalenia nerek.

Co jeszcze są skutecznymi lekami w leczeniu odmiedniczkowego zapalenia nerek

Jak powiedzieliśmy powyżej, w leczeniu odmiedniczkowego zapalenia nerek stosuje się schemat wieloskładnikowy.

Po terapii antybiotykowej odbiór uroseptyków jest uzasadniony.

Najczęściej mianowani to:

Palin, Pimidel, Furomag, Furadonin, Nitroksolina, 5 NOK.

Jako leki pierwszego rzutu w przypadku ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek są one nieskuteczne, ale dodatkowe połączenie, po odpowiednim leczeniu środkami przeciwbakteryjnymi, działa dobrze.

Przyjmowanie uroseptics w okresie jesienno-wiosennym jest uzasadnione, w celu zapobiegania nawrotom, ponieważ nie stosuje się antybiotyków w przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniu nerek. Zazwyczaj leki z tej grupy są przepisane na 10 dni.

Istotną rolę odgrywa praca układu odpornościowego w konfrontacji z mikroorganizmami powodującymi zapalenie narządów moczowo-płciowych. Jeśli odporność działała na odpowiednim poziomie, być może pierwotne odmiedniczkowe zapalenie nerek nie miało czasu się rozwinąć. Stąd zadaniem immunoterapii jest poprawa odpowiedzi immunologicznej organizmu na patogeny.

W tym celu przepisywane są następujące leki: Genferon, Panavir, Viferon, Kipferon, Cycloferon itp.

Dodatkowo uzasadnione przyjmowaniem witamin z mikroelementami.

Leczenie ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek za pomocą antybiotyków może być powikłane kandydozą (pleśniawką), dlatego nie należy zapominać o lekach przeciwgrzybiczych: Diflucan, Flucostat, Pimafucin, Nystatyna itp.

Środki poprawiające krążenie krwi w nerkach

Jednym ze skutków ubocznych procesu zapalnego jest niedokrwienie naczyń nerkowych. Nie zapominaj, że dzięki krwi dostarczane są leki i składniki odżywcze niezbędne do regeneracji.

Aby usunąć objawy niedokrwienia, należy zastosować Trental, Pentoksyfilinę.

Ziołolecznictwo lub jak leczyć odmiedniczkowe zapalenie nerek

Biorąc pod uwagę fakt, że odmiedniczkowe zapalenie nerek po antybiotykach wymaga dalszej uwagi, przejdźmy do możliwości natury.

Nawet nasi odlegli przodkowie używali różnych roślin do leczenia zapalenia nerek, ponieważ już w starożytności uzdrowiciele posiadali informacje o przeciwbakteryjnych, przeciwzapalnych i moczopędnych działaniach niektórych ziół.

Skuteczne rośliny do zapalenia nerek obejmują:

• rdest,
• skrzyp,
• nasiona kopru,
• mącznica lekarska (niedźwiedzie uszy),
• herv woolly i inni.

Możesz kupić gotową kolekcję ziół z nerek w aptece, na przykład Fitonefrol, Brusniver i napar, jak herbata w workach filtracyjnych.

Opcjonalnie możliwe jest stosowanie złożonych preparatów ziołowych, które obejmują:

Podczas leczenia odmiedniczkowego zapalenia nerek nie zapomnij o diecie: dużą wagę przywiązuje się do właściwego odżywiania.

Lekarz rodzinny

Leczenie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek (bardzo szczegółowy i zrozumiały artykuł, wiele dobrych zaleceń)

Okorokov A.N.
Leczenie chorób narządów wewnętrznych:
Praktyczny przewodnik. Tom 2.
Mińsk - 1997.

Leczenie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek jest przewlekłym niespecyficznym procesem infekcyjno-zapalnym z dominującym i początkowym uszkodzeniem tkanki śródmiąższowej, układu miedniczek nerkowych i kanalików nerkowych, z następczym zajęciem kłębuszków nerkowych i naczyń nerkowych.

1. Tryb

Schemat pacjenta zależy od ciężkości stanu, fazy choroby (zaostrzenie lub remisja), cech klinicznych, obecności lub braku zatrucia, powikłań przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek, stopnia CRF.

Wskazania do hospitalizacji pacjenta to:

• ciężkie zaostrzenie choroby;
• rozwój trudnego do skorygowania nadciśnienia tętniczego;
• postęp CRF;
• naruszenie urodynamiki, wymagające przywrócenia przepływu moczu;
• wyjaśnienie stanu funkcjonalnego nerek;
• o opracowanie rozwiązania eksperckiego.

W każdej fazie choroby pacjenci nie powinni być poddawani chłodzeniu, wykluczone są również znaczne obciążenia fizyczne.
Z utajonym przebiegiem przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek z normalnym poziomem ciśnienia krwi lub łagodnym nadciśnieniem, a także zachowaną czynnością nerek, ograniczenia trybu nie są wymagane.
W przypadku zaostrzeń choroby schemat jest ograniczony, a pacjenci z wysokim stopniem aktywności i gorączką otrzymują odpoczynek w łóżku. Pozwolono mi odwiedzić jadalnię i toaletę. U pacjentów z wysokim nadciśnieniem tętniczym, niewydolnością nerek wskazane jest ograniczenie aktywności ruchowej.
Wraz z eliminacją zaostrzeń, zanikiem objawów zatrucia, normalizacją ciśnienia krwi, zmniejszeniem lub zanikiem objawów przewlekłej choroby nerek, reżim pacjenta ulega rozszerzeniu.
Cały okres leczenia zaostrzenia przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek do pełnego rozwinięcia reżimu trwa około 4-6 tygodni (S. I. Ryabov, 1982).

2. Żywienie medyczne

Dieta pacjentów z przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniem nerek bez nadciśnienia tętniczego, obrzęku i PChN niewiele różni się od normalnej diety, tj. zalecana żywność o wysokiej zawartości białek, tłuszczów, węglowodanów, witamin. Dieta mleczno-warzywna spełnia te wymagania, dozwolone jest również mięso i gotowane ryby. W dziennej racji żywnościowej należy podać potrawy z warzyw (ziemniaki, marchew, kapusta, buraki) oraz owoce bogate w potas i witaminy C, P, grupy B (jabłka, śliwki, morele, rodzynki, figi itp.), Mleko, produkty mleczne ( twarożek, ser, kefir, śmietana, kwaśne mleko, śmietana), jajka (gotowane, gotowane na miękko, jajecznica). Dzienna wartość energetyczna diety wynosi 2000-2500 kcal. Podczas całego okresu choroby spożycie pikantnych potraw i przypraw jest ograniczone.

W przypadku braku przeciwwskazań pacjentowi zaleca się spożywanie do 2-3 litrów płynu dziennie w postaci wód mineralnych, napojów wzbogaconych, soków, napojów owocowych, kompotów, galaretki. Sok żurawinowy lub napój owocowy jest szczególnie przydatny, ponieważ ma działanie antyseptyczne na nerki i drogi moczowe.

Wymuszona diureza przyczynia się do złagodzenia procesu zapalnego. Ograniczenie płynów jest konieczne tylko wtedy, gdy zaostrzeniu choroby towarzyszy naruszenie odpływu moczu lub nadciśnienia tętniczego.

W okresie zaostrzenia przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek stosowanie soli kuchennej jest ograniczone do 5-8 g dziennie, aw przypadku naruszenia odpływu moczu i nadciśnienia tętniczego - do 4 g dziennie. Poza zaostrzeniem, przy normalnym ciśnieniu krwi, dozwolona jest praktycznie optymalna ilość soli kuchennej - 12-15 g dziennie.

We wszystkich postaciach i na każdym etapie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek zaleca się włączenie do diety arbuzów, melonów i dyni, które są moczopędne i pomagają oczyścić drogi moczowe z zarazków, śluzu i małych kamieni.

Wraz z rozwojem CRF, ilość białka w diecie jest zmniejszona, z hiperazotemią, przepisywana jest dieta niskobiałkowa, z pokarmami zawierającymi potas z hiperkaliemią (szczegóły, patrz „Leczenie przewlekłej niewydolności nerek”).

W przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniu nerek wskazane jest przepisywanie przez 2-3 dni głównie żywności zakwaszającej (chleb, produkty mączne, mięso, jaja), a następnie na 2-3 dni dietę alkalizującą (warzywa, owoce, mleko). Zmienia to pH moczu, śródmiąższowej nerki i stwarza niekorzystne warunki dla mikroorganizmów.

3. Leczenie etiologiczne

Leczenie etiologiczne obejmuje eliminację przyczyn upośledzenia przepływu moczu lub krążenia nerkowego, zwłaszcza żylnego, a także terapii przeciwinfekcyjnej.

Odzyskiwanie odpływu moczu uzyskuje się za pomocą interwencji chirurgicznych (usunięcie gruczolaka prostaty, kamieni nerkowych i zakażeń dróg moczowych, nefropeksja w przypadku nefroptozy, plastyka cewki moczowej lub odcinka miedniczkowo-moczowodowego itp.), Tj. Odzyskanie moczu jest niezbędne dla tak zwanego wtórnego odmiedniczkowego zapalenia nerek. Bez przywrócenia moczu przywróconego w wystarczającym stopniu, zastosowanie terapii przeciwzakaźnej nie daje trwałej i przedłużonej remisji choroby.

Leczenie przeciwzakaźne przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek jest ważnym wydarzeniem zarówno dla wtórnego, jak i pierwotnego wariantu choroby (niezwiązanego z upośledzonym wypływem moczu przez drogi moczowe). Wybór leków jest dokonywany z uwzględnieniem rodzaju patogenu i jego wrażliwości na antybiotyki, skuteczności poprzednich kursów leczenia, nefrotoksyczności leków, stanu czynności nerek, ciężkości przewlekłej niewydolności nerek, wpływu reakcji moczu na aktywność leków.

Przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek jest spowodowane przez najbardziej zróżnicowaną florę. Najczęstszym patogenem jest Escherichia coli, ponadto choroba może być wywołana przez enterokoki, wulgarne Proteus, Staphylococcus, Streptococcus, Pseudomonas bacillus, Mycoplasma, rzadziej przez grzyby, wirusy.

Często przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek jest spowodowane przez związki drobnoustrojów. W niektórych przypadkach choroba jest wywoływana przez formy L bakterii, tj. transformowane mikroorganizmy z utratą ściany komórkowej. Forma L jest adaptacyjną postacią mikroorganizmów w odpowiedzi na środki chemioterapeutyczne. Bezskorupowe formy L są niedostępne dla najczęściej stosowanych środków przeciwbakteryjnych, ale zachowują wszystkie właściwości toksyczno-alergiczne i są w stanie wspierać proces zapalny (żadne konwencjonalne metody nie wykrywają bakterii).

W leczeniu przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek stosowano różne leki przeciwinfekcyjne - uroantiseptyki.

Główne czynniki powodujące odmiedniczkowe zapalenie nerek są wrażliwe na następujące środki antyseptyczne.
E. coli: lewomycetyna, ampicylina, cefalosporyny, karbenicylina, gentamycyna, tetracykliny, kwas nalidyksowy, związki nitrofuranu, sulfonamidy, fosfacyna, nolityna, palin są bardzo skuteczne.
Enterobacter: lewomycetyna, gentamycyna, palin są bardzo skuteczne; tetracykliny, cefalosporyny, nitrofurany, kwas nalidyksowy są umiarkowanie skuteczne.
Proteus: ampicylina, gentamycyna, karbenicylina, nolitsin, palin są bardzo skuteczne; Lewomycetyna, cefalosporyny, kwas nalidyksowy, nitrofurany, sulfonamidy są umiarkowanie skuteczne.
Pseudomonas aeruginosa: gentamycyna, karbenicylina jest wysoce skuteczna.
Enterococcus: Ampicylina jest wysoce skuteczna; Karbenicylina, gentamycyna, tetracykliny, nitrofurany są umiarkowanie skuteczne.
Staphylococcus aureus (nie tworzą penicylinazy): wysoce skuteczna penicylina, ampicylina, cefalosporyny, gentamycyna; Karbenicylina, nitrofurany, sulfonamidy są umiarkowanie skuteczne.
Staphylococcus aureus (tworzący penicylinazę): oksacylina, metycylina, cefalosporyny, gentamycyna są wysoce skuteczne; tetracykliny i nitrofurany są umiarkowanie skuteczne.
Streptococcus: wysoce skuteczna penicylina, karbenicylina, cefalosporyny; ampicylina, tetracykliny, gentamycyna, sulfonamidy, nitrofurany są umiarkowanie skuteczne.
Zakażenie mykoplazmą: tetracykliny, erytromycyna są bardzo skuteczne.

Aktywne leczenie uro-antyseptykami musi rozpoczynać się od pierwszych dni zaostrzenia i trwać do momentu wyeliminowania wszystkich objawów procesu zapalnego. Następnie konieczne jest przepisanie leczenia przeciw nawrotom.

Podstawowe zasady przepisywania antybiotykoterapii to:
1. Zgodność środka przeciwbakteryjnego i wrażliwości mikroflory moczu na niego.
2. Dawkowanie leku powinno być dokonywane z uwzględnieniem stanu czynności nerek, stopnia ESRI.
3. Należy rozważyć działanie nefrotoksyczne antybiotyków i innych środków antyseptycznych i należy przepisywać najmniej nefrotoksyczne.
4. W przypadku braku efektu terapeutycznego w ciągu 2-3 dni od rozpoczęcia leczenia, lek należy zmienić.
5. Przy wysokim stopniu aktywności procesu zapalnego, ciężkim zatruciu, ciężkim przebiegu choroby, nieskuteczności monoterapii, konieczne jest połączenie środków antyseptycznych urano.
6. Konieczne jest dążenie do reakcji moczu, najbardziej korzystnej dla działania środków przeciwbakteryjnych.

Następujące środki przeciwbakteryjne są stosowane w leczeniu przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek: antybiotyki (tabela 1), leki sulfonamidy, związki nitrofuranu, fluorochinolony, nitroksolina, nevigramon, gramuryna, palin.

3.1. Antybiotyki

3.1.1. Preparaty penicylinowe
Jeśli etiologia przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek nie jest znana (patogen nie jest zidentyfikowany), lepiej jest wybrać penicyliny o rozszerzonym spektrum aktywności (ampicylina, amoksycylina) z leków z grupy penicylin. Leki te aktywnie wpływają na florę Gram-ujemną, większość drobnoustrojów gram-dodatnich, ale gronkowce wytwarzające penicylinazę, nie są na nie wrażliwe. W tym przypadku muszą być połączone z oksacyliną (ampiox) lub stosować wysoce skuteczne kombinacje ampicyliny z inhibitorami beta-laktamazy (penicylinazy): unazyną (ampicylina + sulbaktam) lub augmentiną (amoksycylina + klawulanian). Karbenicylina i azklocylina wykazują wyraźną aktywność przeciw szkodnikom.

3.1.2. Narkotyki grupują cefalosporyny
Cefalosporyny są bardzo aktywne, mają silne działanie bakteriobójcze, mają szerokie spektrum działania przeciwbakteryjnego (aktywnie wpływają na florę Gram-dodatnią i Gram-ujemną), ale mają niewielki lub żaden wpływ na enterokoki. Tylko ceftazydym (fortum) i cefoperazon (cefobid) mają aktywny wpływ na szwy cefalosporyn w pseudomonas.

3.1.3. Karbapenemy
Karbapenemy mają szerokie spektrum działania (flora Gram-dodatnia i Gram-ujemna, w tym Pseudomonas aeruginosa i gronkowce, wytwarzające penicylinazę - beta-laktamazę).
Podczas leczenia odmiedniczkowego zapalenia nerek z leków z tej grupy stosuje się imipineum, ale zawsze w połączeniu z cilastatyną, ponieważ cylastatyna jest inhibitorem dehydropeptydazy i hamuje inaktywację nerek imipinem.
Imipineum jest rezerwą antybiotykową i jest wskazana w przypadku ciężkich zakażeń wywołanych przez wiele opornych szczepów mikroorganizmów, a także w przypadku zakażeń mieszanych.

3.1.5. Preparaty aminoglikozydowe
Aminoglikozydy mają silne i szybsze działanie bakteriobójcze niż antybiotyki beta-laktamowe, mają szerokie spektrum działania przeciwbakteryjnego (Gram-dodatnia, Gram-ujemna flora, Bacillus ropa niebieska). Należy pamiętać o możliwym nefrotoksycznym działaniu aminoglikozydów.

3.1.6. Preparaty linozaminy
Linozoaminy (linkomycyna, klindamycyna) mają działanie bakteriostatyczne, mają raczej wąskie spektrum aktywności (ziarniaki Gram-dodatnie - paciorkowce, gronkowce, w tym wytwarzające penicylinazę; beztlenowce nie tworzące przetrwalników). Linozoaminy nie są aktywne wobec enterokoków i flory Gram-ujemnej. Oporność mikroflory, zwłaszcza gronkowców, szybko rozwija się w kierunku linozoamin. W ciężkim przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniu nerek linozoaminy należy łączyć z aminoglikozydami (gentamycyna) lub z innymi antybiotykami działającymi na bakterie Gram-ujemne.

3.1.7. Lewomycetyna
Lewomycetyna - antybiotyk bakteriostatyczny, aktywny wobec bakterii Gram-dodatnich, Gram-ujemnych, tlenowych, beztlenowych, mykoplazmy, chlamydii. Pseudomonas aeruginosa jest odporny na chloramfenikol.

3.1.8. Fosfomycyna
Fosfomycyna - antybiotyk bakteriobójczy o szerokim spektrum działania (działa na drobnoustroje Gram-dodatnie i Gram-ujemne, jest również skuteczna przeciwko patogenom opornym na inne antybiotyki). Lek jest wydalany w postaci niezmienionej z moczem, dlatego jest bardzo skuteczny w odmiedniczkowym zapaleniu nerek i jest nawet uważany za lek rezerwowy dla tej choroby.

3.1.9. Uwzględnienie reakcji moczu
W powołaniu antybiotyków na odmiedniczkowe zapalenie nerek należy rozważyć reakcję moczu.
Z kwaśną reakcją moczu, działanie następujących antybiotyków jest wzmocnione:
- penicylina i jej leki półsyntetyczne;
- tetracykliny;
- novobiocina.
Gdy alkaliczny mocz zwiększa działanie następujących antybiotyków:
- erytromycyna;
- oleandomycyna;
- linkomycyna, dalacyna;
- aminoglikozydy.
Leki, których działanie nie zależy od środowiska reakcji:
- chloramfenikol;
- ristomycyna;
- wankomycyna.

3.2. Sulfanilamidy

Sulfonamidy w leczeniu pacjentów z przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniem nerek są stosowane rzadziej niż antybiotyki. Mają właściwości bakteriostatyczne, działają na ziarniaki Gram-dodatnie i Gram-ujemne, Gram-ujemne „pałeczki” (Escherichia coli), chlamydie. Jednak enterokoki, Pseudomonas aeruginosa, beztlenowce nie są wrażliwe na sulfonamidy. Wpływ sulfonamidów wzrasta wraz z moczem zasadowym.

Urosulfan - podaje się 1 g 4-6 razy dziennie, podczas gdy w moczu powstaje wysokie stężenie leku.

Połączone preparaty sulfonamidów z trimetoprimem - charakteryzują się synergizmem, wyraźnym działaniem bakteriobójczym i szerokim spektrum aktywności (Gram-dodatnia flora - paciorkowce, gronkowce, w tym wytwarzająca penicylinę; flora gram-ujemna - bakterie, chlamydia, mykoplazma). Leki nie działają na pałeczki pseudomonas i beztlenowce.
Bactrim (Biseptol) - połączenie 5 części sulfametoksazolu i 1 części trimetoprimu. Jest podawany doustnie w tabletkach 0,48 g przy 5-6 mg / kg dziennie (w 2 dawkach); dożylnie w ampułkach 5 ml (0,4 g sulfametoksazolu i 0,08 g trimetoprimu) w izotonicznym roztworze chlorku sodu 2 razy dziennie.
Groseptol (0,4 g sulfamerazolu i 0,08 g trimetoprimu w 1 tabletce) podaje się doustnie 2 razy dziennie w średniej dawce 5-6 mg / kg dziennie.
Lidaprim to preparat złożony zawierający sulfametrol i trimetoprim.

Te sulfonamidy dobrze rozpuszczają się w moczu, prawie nie wypadają w postaci kryształów w drogach moczowych, ale nadal zaleca się picie każdej dawki leku wodą sodową. W trakcie leczenia konieczne jest również kontrolowanie liczby leukocytów we krwi, ponieważ możliwy jest rozwój leukopenii.

3.3. Chinolony

Chinolony są oparte na 4-chinolonie i są podzielone na dwa pokolenia:
I pokolenie:
- kwas nalidyksowy (nevigramone);
- kwas oksolinowy (gramuryna);
- pipemidovy acid (palin).
II generacji (fluorochinolony):
- cyprofloksacyna (cyprobay);
- Ofloksacyna (Tarvid);
- pefloksacyna (abaktalna);
- norfloksacyna (nolitsin);
- lomefloxacin (maksakvin);
- enoksacyna (penetreks).

3.3.1. Chinolony I generacji
Kwas nalidyksowy (Nevigramone, Negram) - lek jest skuteczny w zakażeniach dróg moczowych wywołanych przez bakterie Gram-ujemne, z wyjątkiem Pseudomonas aeruginosa. Jest nieskuteczny wobec bakterii Gram-dodatnich (gronkowców, paciorkowców) i beztlenowców. Działa bakteriostatycznie i bakteriobójczo. Podczas przyjmowania leku wewnątrz tworzy wysokie stężenie w moczu.
W przypadku zasadowego moczu zwiększa się przeciwbakteryjne działanie kwasu nalidyksowego.
Dostępny w kapsułkach i tabletkach 0,5 g. Jest podawany doustnie w 1-2 tabletkach 4 razy dziennie przez co najmniej 7 dni. Przy długotrwałym leczeniu, stosuj 0,5 g 4 razy dziennie.
Możliwe działania niepożądane leku: nudności, wymioty, ból głowy, zawroty głowy, reakcje alergiczne (zapalenie skóry, gorączka, eozynofilia), zwiększona wrażliwość skóry na światło słoneczne (fotodermatoza).
Przeciwwskazania do stosowania Nevigrammon: nieprawidłowa czynność wątroby, niewydolność nerek.
Kwas nalidyksowy nie powinien być podawany jednocześnie z nitrofuranami, ponieważ zmniejsza to działanie przeciwbakteryjne.

Kwas oksolinowy (gramurina) - w spektrum przeciwbakteryjnym gramuryny jest zbliżony do kwasu nalidyksowego, jest skuteczny przeciwko bakteriom Gram-ujemnym (Escherichia coli, Proteus), Staphylococcus aureus.
Dostępne w tabletkach 0,25 g. Przypisane do 2 tabletek 3 razy dziennie po posiłkach przez co najmniej 7-10 dni (do 2-4 tygodni).
Skutki uboczne są takie same jak w leczeniu Nevigrammon.

Kwas pipemidowy (palin) - jest skuteczny wobec flory gram-ujemnej, a także pseudomonas, gronkowców.
Dostępne w kapsułkach 0,2 gi tabletkach 0,4 g. Wyznaczane 0,4 g 2 razy dziennie przez 10 dni lub dłużej.
Tolerancja leku jest dobra, czasem nudności, reakcje alergiczne skóry.

3.3.2. Chinolony II generacji (fluorochinolony)
Fluorochinolony są nową klasą syntetycznych środków przeciwbakteryjnych o szerokim spektrum działania. Fluorochinolony mają szerokie spektrum działania, są aktywne wobec flory gram-ujemnej (Escherichia coli, enterobacter, Pseudomonas aeruginosa), bakterii gram-dodatnich (gronkowce, paciorkowce), legionelli, mykoplazmy. Jednak enterokoki, chlamydie i większość beztlenowców są na nie niewrażliwe. Fluorochinolony dobrze wnikają do różnych narządów i tkanek: płuca, nerki, kości, prostaty mają długi okres półtrwania, więc można je stosować 1-2 razy dziennie.
Działania niepożądane (reakcje alergiczne, zaburzenia dyspeptyczne, dysbioza, pobudzenie) są dość rzadkie.

Cyprofloksacyna (Cyprobay) jest „złotym standardem” wśród fluorochinolonów, ponieważ jest silniejsza niż przeciwbakteryjne działanie wielu antybiotyków.
Dostępny w tabletkach 0,25 i 0,5 gi fiolkach z roztworem do infuzji zawierającym 0,2 g cyprobialu. Przydzielony do środka, niezależnie od przyjmowania pokarmu 0,25-0,5 g, 2 razy dziennie, z bardzo poważnym zaostrzeniem odmiedniczkowego zapalenia nerek, lek podaje się najpierw dożylnie, 0,2 g 2 razy dziennie, a następnie kontynuuje się podawanie doustne.

Ofloksacyna (Tarvid) - dostępna w postaci tabletek 0,1 gi 0,2 g oraz fiolek do podawania dożylnego 0,2 g.
Najczęściej ofloksacyna jest podawana doustnie 0,2 g 2 razy dziennie, w przypadku bardzo poważnych zakażeń lek podaje się najpierw dożylnie w dawce 0,2 g 2 razy dziennie, a następnie przenosi się do podawania doustnego.

Pefloxacin (abactal) - dostępny w tabletkach 0,4 gi 5 ml ampułek zawierających 400 mg leku. Przypisany w ciągu 0,2 g 2 razy dziennie podczas posiłków, w przypadku poważnego stanu chorobowego, 400 mg wprowadza się dożylnie w 250 ml 5% roztworu glukozy (abakalu nie można rozpuścić w roztworach soli) rano i wieczorem, a następnie przenieść do spożycia.

Norfloksacyna (Nolitsin) jest wytwarzana w tabletkach 0,4 g, podawanych doustnie w dawce 0,2-0,4 g 2 razy dziennie, w ostrych zakażeniach dróg moczowych przez 7-10 dni, w przypadku przewlekłych i nawracających zakażeń - do 3 miesięcy.

Lomefloxacin (maksakvin) - produkowany w tabletkach 0,4 g, podawany doustnie 400 mg 1 raz dziennie przez 7-10 dni, w ciężkich przypadkach można stosować dłużej (do 2-3 miesięcy).

Enoxacin (Penetrex) - dostępny w tabletkach 0,2 i 0,4 g, podawany doustnie w dawce 0,2-0,4 g, 2 razy dziennie, nie może być łączony z NLPZ (mogą wystąpić drgawki).

Ze względu na fakt, że fluorochinolony mają wyraźny wpływ na patogeny zakażeń dróg moczowych, są uważane za środki z wyboru w leczeniu przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek. Przy niepowikłanych zakażeniach dróg moczowych za wystarczający uznaje się trzydniowy cykl leczenia fluorochinolonami, przy skomplikowanych zakażeniach dróg moczowych leczenie kontynuuje się przez 7–10 dni, przy przewlekłych zakażeniach dróg moczowych możliwe jest dłuższe stosowanie (3-4 tygodnie).

Ustalono, że fluorochinolony można łączyć z antybiotykami bakteriobójczymi - antyseksonowymi panikylinami (karbenicylina, azlocylina), ceftazydymem i imipenemem. Te kombinacje są przepisywane dla pojawienia się szczepów bakterii opornych na monoterapię fluorochinolonami.
Należy podkreślić niską aktywność fluorochinolonów w stosunku do pneumokoków i beztlenowców.

3.4. Związki nitrofuranu

Związki nitrofuranu mają szerokie spektrum aktywności (ziarniaki Gram-dodatnie - paciorkowce, gronkowce; bakterie Gram-ujemne - Escherichia coli, Proteus, Klebsiella, Enterobacter). Niewrażliwe na związki nitrofuranu beztlenowe, pseudomonas.
Podczas leczenia związki nitrofuranu mogą mieć niepożądane skutki uboczne: zaburzenia dyspeptyczne;
hepatotoksyczność; neurotoksyczność (uszkodzenie centralnego i obwodowego układu nerwowego), zwłaszcza z niewydolnością nerek i długotrwałym leczeniem (ponad 1,5 miesiąca).
Przeciwwskazania do powołania związków nitrofuranu: ciężka choroba wątroby, niewydolność nerek, choroby układu nerwowego.
Następujące związki nitrofuranowe są najczęściej stosowane w leczeniu przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek.

Furadonin - dostępny w tabletkach 0,1 g; dobrze wchłaniany w przewodzie pokarmowym, tworzy niskie stężenia we krwi, wysokie - w moczu. Wyznaczony do środka przez 0,1-0,15 g 3-4 razy dziennie podczas lub po posiłku. Czas trwania leczenia wynosi 5-8 dni, przy braku efektu w tym okresie kontynuowanie leczenia jest niepraktyczne. Działanie furadoniny jest wzmocnione przez kwaśny mocz i osłabione, gdy pH moczu wynosi> 8.
Lek jest zalecany w przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniu nerek, ale jest nieodpowiedni w przypadku ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek, ponieważ nie powoduje wysokiego stężenia w tkance nerek.

Furagin - w porównaniu z furadoniną jest lepiej wchłaniany w przewodzie pokarmowym, jest lepiej tolerowany, ale jego stężenie w moczu jest niższe. Dostępny w tabletkach i kapsułkach 0,05 gi w postaci proszku w puszkach 100 g
Stosuje się go wewnętrznie na 0,15-0,2 g 3 razy dziennie. Czas trwania leczenia wynosi 7-10 dni. Jeśli to konieczne, powtórz zabieg po 10-15 dniach.
W przypadku ciężkiego zaostrzenia przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek można wstrzykiwać dożylnie rozpuszczalną furaginę lub solafur (300-500 ml 0,1% roztworu dziennie).

Związki nitrofuranu są dobrze połączone z antybiotykami aminoglikozydami, cefalosporynami, ale nie są połączone z penicylinami i chloramfenikolem.

3.5. Chinoliny (pochodne 8-hydroksychinoliny)

Nitroksolina (5-NOK) - dostępna w tabletkach 0,05 g. Ma szerokie spektrum działania przeciwbakteryjnego, tj. wpływa na florę Gram-ujemną i Gram-dodatnią, szybko wchłaniany w przewodzie pokarmowym, wydalany w postaci niezmienionej przez nerki i powodujący wysokie stężenie w moczu.
Mianowany 2 tabletkami 4 razy dziennie przez co najmniej 2-3 tygodnie. W opornych przypadkach przepisuje się 3-4 tabletki 4 razy dziennie. W razie potrzeby możesz ubiegać się o długie kursy 2 tygodnie w miesiącu.
Toksyczność leku jest nieznaczna, możliwe są skutki uboczne; zaburzenia żołądkowo-jelitowe, wysypki skórne. W leczeniu 5-NOC mocz staje się żółty szafranowy.

Podczas leczenia pacjentów z przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniem nerek należy wziąć pod uwagę nefrotoksyczność leków i preferować najmniej nefrotoksyczne - penicylinę i półsyntetyczne penicyliny, karbenicylinę, cefalosporyny, chloramfenikol, erytromycynę. Najbardziej nefrotoksyczna grupa aminoglikozydowa.

Jeśli niemożliwe jest określenie czynnika powodującego przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek lub przed otrzymaniem danych z antybiogramu, konieczne jest przepisanie leków przeciwbakteryjnych o szerokim spektrum działania: ampioks, karbenicylina, cefalosporyny, chinolony nitroksolina.

Wraz z rozwojem CRF dawki uroanteptydów zmniejszają się, a odstępy zwiększają się (patrz „Leczenie przewlekłej niewydolności nerek”). Aminoglikozydy nie są przepisywane dla CRF, związki nitrofuranu i kwas nalidyksowy mogą być przepisywane do CRF tylko w etapach utajonych i kompensowanych.

Biorąc pod uwagę konieczność dostosowania dawki w przewlekłej niewydolności nerek, można wyróżnić cztery grupy leków przeciwbakteryjnych:

• antybiotyki, których stosowanie jest możliwe w zwykłych dawkach: dikloksacylina, erytromycyna, chloramfenikol, oleandomycyna;
• antybiotyki, których dawka jest zmniejszona o 30% przy wzroście zawartości mocznika we krwi o ponad 2,5 razy w porównaniu z normą: penicylina, ampicylina, oksacylina, metycylina; leki te nie są nefrotoksyczne, ale z CKD gromadzą się i wywołują skutki uboczne;
• leki przeciwbakteryjne, których stosowanie w przewlekłej niewydolności nerek wymaga obowiązkowego dostosowania dawki i odstępów podawania: gentamycyna, karbenicylina, streptomycyna, kanamycyna, biseptol;
• środki przeciwbakteryjne, których stosowanie nie jest zalecane w ciężkiej PChN: tetracykliny (z wyjątkiem doksycykliny), nitrofurany, nevigramon.

Leczenie środkami przeciwbakteryjnymi w przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniu nerek przeprowadza się systematycznie i przez długi czas. Początkowy przebieg leczenia przeciwbakteryjnego wynosi 6-8 tygodni, w tym czasie konieczne jest osiągnięcie zahamowania czynnika zakaźnego w nerkach. Z reguły w tym okresie możliwe jest wyeliminowanie klinicznych i laboratoryjnych objawów aktywności procesu zapalnego. W ciężkich przypadkach procesu zapalnego stosuje się różne kombinacje środków przeciwbakteryjnych. Skuteczne połączenie penicyliny i jej półsyntetycznych leków. Preparaty kwasu nalidyksowego można łączyć z antybiotykami (karbenicylina, aminoglikozydy, cefalosporyny). Antybiotyki łączą 5 NOK. Doskonale łączą i wzmacniają działanie antybiotyków bakteriobójczych (penicyliny i cefalosporyny, penicyliny i aminoglikozydy).

Po osiągnięciu remisji, leczenie przeciwbakteryjne powinno być kontynuowane w kursach przerywanych. Powtarzane cykle antybiotykoterapii u pacjentów z przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniem nerek należy przepisywać 3-5 dni przed spodziewanym pojawieniem się objawów zaostrzenia choroby, tak aby faza remisji utrzymywała się przez długi czas. Powtarzane cykle leczenia przeciwbakteryjnego prowadzi się przez 8-10 dni z lekami, na które wcześniej zidentyfikowano wrażliwość czynnika wywołującego chorobę, ponieważ nie ma bakteriurii w utajonej fazie zapalenia i remisji.

Metody kursów przeciw nawrotom w przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniu nerek przedstawiono poniżej.

A. Ya Pytel zaleca leczenie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek w dwóch etapach. W pierwszym okresie leczenie prowadzi się w sposób ciągły, zastępując lek przeciwbakteryjny innym co 7-10 dni, aż do wystąpienia trwałego zaniku leukocyturii i bakteriurii (przez okres co najmniej 2 miesięcy). Następnie przez 4-5 miesięcy przeprowadza się przerywane leczenie lekami przeciwbakteryjnymi przez 15 dni w odstępach 15-20 dni. Przy utrzymującej się długotrwałej remisji (po 3-6 miesiącach leczenia) nie można przepisywać leków przeciwbakteryjnych. Następnie przeprowadza się leczenie przeciw nawrotom - sekwencyjny (3-4 razy w roku) kurs stosowania środków przeciwbakteryjnych, antyseptycznych, roślin leczniczych.

4. Stosowanie NLPZ

W ostatnich latach omówiono możliwość stosowania NLPZ w przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniu nerek. Leki te mają działanie przeciwzapalne ze względu na zmniejszenie dostaw energii w miejscu zapalenia, zmniejszenie przepuszczalności naczyń włosowatych, stabilizację błon lizosomów, wywołanie łagodnego działania immunosupresyjnego, działanie przeciwgorączkowe i przeciwbólowe.
Ponadto, stosowanie NLPZ ma na celu zmniejszenie efektów reaktywnych powodowanych przez proces zakaźny, zapobieganie proliferacji, niszczenie barier włóknistych, tak aby leki przeciwbakteryjne osiągnęły ostrość zapalną. Ustalono jednak, że długotrwałe stosowanie indometacyny może powodować martwicę brodawek nerkowych i upośledzenie hemodynamiki nerek (Yu. A. Pytel).
Spośród NLPZ najbardziej odpowiedni jest Voltaren (diklofenak sodowy), który ma silne działanie przeciwzapalne i najmniej toksyczny. Voltaren przepisuje się 0,25 g 3-4 razy dziennie po posiłkach przez 3-4 tygodnie.

5. Poprawa przepływu krwi przez nerki

Upośledzony przepływ krwi przez nerki odgrywa ważną rolę w patogenezie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek. Ustalono, że w tej chorobie występuje nierównomierny rozkład przepływu krwi przez nerki, co wyraża się w niedotlenieniu kory i flebostazie w substancji rdzeniowej (Yu. A. Pytel, I. I. Zolotarev, 1974). W związku z tym w złożonej terapii przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek konieczne jest stosowanie leków, które korygują zaburzenia krążenia w nerkach. W tym celu stosuje się następujące środki.

Trental (pentoksyfilina) - zwiększa elastyczność erytrocytów, zmniejsza agregację płytek, zwiększa filtrację kłębuszkową, ma niewielkie działanie moczopędne, zwiększa dostarczanie tlenu do obszaru dotkniętego niedokrwienną tkanką, a także objętość tętna nerki.
Trental podaje się doustnie w dawce 0,2-0,4 g 3 razy dziennie po posiłkach, po 1-2 tygodniach dawkę zmniejsza się do 0,1 g 3 razy dziennie. Czas trwania leczenia wynosi 3-4 tygodnie.

Curantil - zmniejsza agregację płytek, poprawia mikrokrążenie, przypisuje się 0,025 g 3-4 razy dziennie przez 3-4 tygodnie.

Venoruton (troksevazin) - zmniejsza przepuszczalność naczyń włosowatych i obrzęki, hamuje agregację płytek krwi i krwinki czerwone, zmniejsza niedokrwienne uszkodzenie tkanki, zwiększa przepływ krwi w naczyniach włosowatych i odpływ żylny z nerek. Venoruton jest półsyntetyczną pochodną rutyny. Lek jest dostępny w kapsułkach po 0,3 gi 5 ml ampułek z 10% roztworem.
Yu A. Pytel i Yu M. Esilevsky sugerują, że w celu skrócenia czasu trwania leczenia zaostrzenia przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek, oprócz terapii przeciwbakteryjnej, dożylnie należy przepisywać dożylnie w dawce 10-15 mg / kg przez 5 dni, a następnie 5 mg / kg 2 razy dzień dla całego przebiegu leczenia.

Heparyna - zmniejsza agregację płytek krwi, poprawia mikrokrążenie, ma działanie przeciwzapalne i anty-komplementarne, działa immunosupresyjnie, hamuje cytotoksyczne działanie limfocytów T, w małych dawkach chroni błony wewnętrzne naczyń krwionośnych przed szkodliwym działaniem endotoksyny.
W przypadku braku przeciwwskazań (skaza krwotoczna, wrzody żołądka i dwunastnicy), heparynę można podawać podczas złożonej terapii przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek z 5000 U, 2-3 razy dziennie pod skórą brzucha przez 2-3 tygodnie, a następnie stopniowo zmniejszać dawkę o 7-10 dni do pełnego anulowania.

6. Funkcjonalna gimnastyka bierna nerek.

Istota czynnościowej gimnastyki biernej nerek polega na okresowej zmianie obciążenia funkcjonalnego (ze względu na działanie saluretyku) i stanie względnego odpoczynku. Środki saluretyczne, powodujące wielomocz, pomagają zmaksymalizować mobilizację wszystkich rezerwowych możliwości nerek poprzez włączenie dużej liczby nefronów do aktywności (w normalnych warunkach fizjologicznych tylko 50-85% kłębuszków jest w stanie aktywnym). W funkcjonalnej biernej gimnastyce nerek wzrasta nie tylko diureza, ale także nerkowy przepływ krwi. Z powodu wyłonionej hipowolemii wzrasta stężenie substancji przeciwbakteryjnych w surowicy krwi i tkance nerkowej, a ich skuteczność w strefie zapalenia wzrasta.

Jako środek funkcjonalnej biernej gimnastyki nerek powszechnie stosuje się lasix (Yu. A. Pytel, I. I. Zolotarev, 1983). Powołano 2-3 razy w tygodniu 20 mg lasix dożylnie lub 40 mg furosemidu wewnątrz z kontrolą dziennej diurezy, zawartości elektrolitów w surowicy krwi i parametrów biochemicznych krwi.

Reakcje negatywne, które mogą wystąpić podczas biernej gimnastyki nerek:

• długotrwałe stosowanie metody może prowadzić do wyczerpania rezerwowej pojemności nerek, co objawia się pogorszeniem ich funkcji;
• nienadzorowana gimnastyka pasywna nerek może prowadzić do zakłócenia równowagi wodno-elektrolitowej;
• bierna gimnastyka nerek jest przeciwwskazana z naruszeniem przepływu moczu z górnych dróg moczowych.

7. Ziołolecznictwo

W złożonej terapii przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek stosuje się leki o działaniu przeciwzapalnym, moczopędnym oraz z rozwojem krwiomoczu - efekt hemostatyczny (Tabela 2).