Klasyfikacja leków przeciwwirusowych i ich zastosowanie

Środek przeciwwirusowy to duża grupa leków stosowanych w leczeniu chorób wywoływanych przez wirus pasożytniczy. Główną właściwością farmakologiczną przedstawicieli tej grupy leków jest tłumienie reprodukcji i rozwoju wirusów na różnych etapach.

Mechanizm działania

Wirus jest szczególną formą żywej materii. Brakuje własnego metabolizmu (metabolizmu). Oznacza to, że w odniesieniu do tradycyjnego zrozumienia życia poza komórką gospodarza, cząstki wirusowe nie są żywe. Mogą aktywnie rozwijać się i rozmnażać tylko w warunkach wewnątrzkomórkowego pasożytnictwa. Cząstka wirusa jest materiałem genetycznym (reprezentowanym przez cząsteczkę RNA lub DNA) zamkniętym w otoczce białkowej (kapsyd). Gdy wchodzi do komórki, materiał genetyczny jest uwalniany z powłoki i jest wprowadzany do genomu komórki gospodarza. Rozpoczyna się synteza (replikacja) nowych cząsteczek RNA lub DNA i kapsułek białkowych. W cytoplazmie komórki zakażonej wirusem gromadzą się i gromadzą nowe cząstki. Następnie wychodzą na zewnątrz (często towarzyszy temu śmierć komórek) i zakażają nowe komórki. Działanie wszystkich nowoczesnych leków polega na zablokowaniu jednego z etapów reprodukcji wirusów:

• Blokowanie etapu penetracji i uwalniania genomu wirusowego z kapsułki wewnątrz komórki gospodarza - rymantadyny, amantadyny.
• Blokowanie replikacji wirusowego DNA lub RNA to większość leków stosowanych do zabijania wirusów.
• Tłumienie składania cząstek wirusowych w cytoplazmie komórki i ich wyjście na zewnątrz - interferony i inhibitory proteazy HIV.

Te mechanizmy działania są realizowane w zainfekowanej komórce i często mogą prowadzić do jej śmierci. Takie komórki w większości przypadków nie uszkadzają zdrowej komórki. Wynika to z faktu, że metabolizm komórki zakażonej wirusem ulega zmianie.

W przeciwieństwie do antybiotyków, które dawały medycynie nową rundę rozwoju w odniesieniu do skutecznego niszczenia bakterii, przy minimalnych skutkach ubocznych dla ludzkiego ciała, większość leków przeciwwirusowych nie ma takiej samej skuteczności i bezpieczeństwa.

Leki przeciwwirusowe - klasyfikacja

Główna klasyfikacja kliniczna tych leków opiera się na ich głównym celu. Zgodnie z tym kryterium istnieją takie grupy:

• Leki przeciwpasożytnicze - mają największą aktywność przeciwko wirusom herpes zoster i herpes simplex. Ta grupa obejmuje leki na opryszczkę Gerpevir, acyklowir.
• Leki anty-cytomegalowirusowe - mają maksymalne działanie przeciw wirusowi Epsteina-Barra, wirusowi cytomegalii (gancyklowir, sól sodowa foskarnetu).
• Leki przeciw grypie - są stosowane w leczeniu grypy. Istnieją 2 podgrupy tych leków - blokery M.₂-kanały (rymantadyna) i inhibitory neuraminidazy (Zanamivir).
• Środki o szerokim spektrum działania przeciwwirusowego - działają przeciwko większości wirusów. Głównymi przedstawicielami tej grupy są rybawiryna (stosowana w leczeniu ciężkich postaci grypy, wirusowe zapalenie wątroby, zakażenie HIV), lamiwudyna (skuteczna w leczeniu wirusowego zapalenia wątroby i HIV), interferony (są naturalnymi lub łączącymi się składnikami ludzkiego układu odpornościowego, ich działanie polega na blokowaniu zespołu cząstki wirusowe i ich wyjście z zainfekowanej komórki). Ogólnie rzecz biorąc, naturalny interferon jest najlepszym środkiem przeciwwirusowym dla praktycznie wszystkich znanych wirusów. Jednak wprowadzenie znacznej ilości analogów interferonu do organizmu (rekombinowane analogi uzyskane w wyniku inżynierii genetycznej) ma wiele poważnych skutków ubocznych. Jednym z nowoczesnych preparatów analogów interferonu jest Laferon.
• Induktory endogennych interferonów - ta grupa środków stymuluje organizm do produkcji własnych interferonów, które hamują rozwój i replikację wirusów (Amizon, Amiksin, Cycloferon).

Prawie wszystkie nowoczesne leki są przedstawicielami tych głównych grup.

Istnieją ludowe leki przeciwwirusowe reprezentowane przez różne rośliny. Kalina, malina, porzeczka są skuteczne przeciwko większości wirusów patogenów ARVI.

Stosowanie leków przeciwwirusowych

Stosowanie tej grupy leków jest uzasadnione po diagnostyce laboratoryjnej i ustaleniu dokładnego rodzaju wirusa, który spowodował chorobę zakaźną. Do tej pory w leczeniu różnych infekcji wirusowych stosuje się kilka podstawowych leków:

• Grypa, SARS - Amizon, Amiksin. W ciężkich postaciach choroby, Tamiflu (ten lek miał wyraźny wpływ na grypę wywołaną przez wirusa A / H1N1), rimantadyna.
• Zakażenie wirusem opryszczki i półpasiec - Acyclovir, Gerpevir.
• Wirusowe zapalenie wątroby (B, C) - Amiksin, Laferon, Ribavirin. Powszechnie stosuje się kombinację tych leków.
• Zakażenie HIV - Zidovudine, Lamivudin, Etravirin.
• Zakażenie wirusem cytomegalii i wirus brodawczaka ludzkiego (HPV) - Acyclovir, Cycloferon.

Leki przeciwwirusowe mają wpływ tylko na wirusy na etapie replikacji. W przypadku wstawienia wirusowego DNA lub RNA do genomu komórki, ale bez procesu tworzenia nowych cząstek, preparaty nie działają. W odniesieniu do SARS i grypy mają one wpływ tylko przez pierwsze 48-72 godziny od początku choroby (okres aktywnej replikacji).

Podczas stosowania takich leków bardzo ważne jest przestrzeganie dawkowania, częstości podawania i czasu trwania leczenia. Istnieją również środki przeciwwirusowe dla dzieci w odpowiednich dawkach wiekowych. W większości przypadków są one reprezentowane przez preparaty z grupy endogennych stymulantów interferonu, które mają minimalne skutki uboczne - dzieci Amizon, Amiksin, Anaferon. W przypadku ciężkiego zakażenia wirusowego stosuje się dodatkowo rekombinowany interferon (Laferon).

Leki przeciwwirusowe na grypę: wady i zalety

Każdego roku, wraz z pojawieniem się sezonowej epidemii przeziębienia i grypy, stajemy przed pytaniem: czy istnieją tanie, skuteczne leki przeciwwirusowe dla dorosłych, które naprawdę pomagają chronić się przed zakażeniem lub przynajmniej przyspieszają powrót do zdrowia i zapobiegają poważnym powikłaniom ARVI? Nikt nie chce ryzykować swojego zdrowia i tracić zdolności do pracy przez długi czas, więc wszyscy staramy się chronić siebie i naszych bliskich przed infekcją wirusową.

W nowoczesnych aptekach nie brakuje leków immunomodulujących i przeciwwirusowych - wręcz przeciwnie, można stracić zasięg. Ponadto koszt takich leków waha się od kilkudziesięciu do kilku tysięcy rubli, a obietnice wskazane na opakowaniach niewiele się różnią. Tymczasem zalecenia lekarzy również nie wprowadzają jasności: ktoś radzi, aby uzyskać drogie środki „w celu podniesienia odporności”, a ktoś wskazuje na bezużyteczność takich wydatków.

Czy skuteczność leków przeciwwirusowych zależy od ceny i producenta? Czy są pigułki na grypę i ARVI, których działanie jest testowane i potwierdzane przez międzynarodowe badania naukowe? Jaki jest skład tych leków i jak działają? Czy mogę zażywać leki przeciwwirusowe z antybiotykami? Czy warto co roku wydawać pieniądze na zwalczanie wirusów, biorąc pod uwagę wątpliwą reputację odpowiednich leków? Poniżej znajdziesz odpowiedzi na wszystkie te pytania.

Treść artykułu:

Co to jest grypa i SARS?

Ostre wirusowe infekcje dróg oddechowych (ARVI) są najbardziej rozpowszechnionymi chorobami zapalnymi na świecie, powodowanymi przez ponad trzysta różnych wirusów, zakażających górne drogi oddechowe i łatwo przenoszonych z pacjenta na zdrową osobę. Wyjaśnia to wysokie niebezpieczeństwo epidemiologiczne ARVI i potrzebę nowoczesnej medycyny dla skutecznych leków przeciwwirusowych.

Grypa, ściśle mówiąc, również należy do kategorii ARVI wraz z adenowirusami, rinowirusami, paragrypy i innymi patogenami pneumotropowymi o etiologii wirusowej. Jednak grypa jest rozpatrywana oddzielnie ze względu na jej ciężki przebieg, większe ryzyko powikłań, a co najważniejsze, zdolność do trwałej mutacji. Ta okoliczność sprawia, że ​​naukowcy z całego świata walczą z wynalazkiem nowych leków przeciwwirusowych, które mogą powstrzymać pandemię.

Wirus grypy należy do rodziny ortomyksowirusów, po raz pierwszy został wyizolowany i opisany w latach 30. ubiegłego wieku. Nauka zna trzy rodzaje grypy: A, B i C.

Dalszy podział patogenów przeprowadza się zgodnie z serotypem białka powierzchniowego hemaglutyniny i enzymem neuraminidazy, za pomocą którego grypa jest wprowadzana do komórek ofiary. Do tej pory zarejestrowano 18 podtypów hemaglutyniny (H) i 11 podtypów neuraminidazy (N).

Następujące wirusy mają znaczenie epidemiologiczne:

Trzy podtypy HA (H1, H2, H3);

Dwa podtypy NA (N1, N2).

Grypa A jest najbardziej niebezpieczna dla człowieka - jest najtrudniejsza dla organizmu, powoduje poważne komplikacje i częściej mutuje. Na przykład grypa „świńska” H1N1 należy do rodzaju A, obejmuje również szczep H5N1, ptasią grypę, którą ludzie zaczęli zakażać w Azji na początku dwóch tysięcznych, a ponad dwieście z nich zmarło. Dzieje się tak pomimo faktu, że wirusy o serotypie H5 nie powinny być przenoszone na ludzi.

Według WHO sytuacja może się pogorszyć wielokrotnie, jeśli ptasia grypa jest chora na zwierzęta, które są genetycznie bliżej nas niż kurczaki - na przykład te same świnie. W ich ciałach szczep mutuje i będzie w stanie masowo wpływać na populację. Co więcej, żadne leki przeciwwirusowe nie pomogą - właściwy lek nie został jeszcze wynaleziony.

Wirion grypy ma kulisty kształt i niewielką średnicę - tylko około 100 nanometrów. Dla porównania, niektóre z najbardziej powszechnych bakterii, paciorkowców i gronkowców, które są również częstą przyczyną zapalenia górnych dróg oddechowych, mają średnicę około 1 mikrona, która jest dziesięć razy większa niż w przypadku grypy. Wewnątrz wirionu znajduje się osiem fragmentów RNA, zamkniętych w kapsułce lipoproteinowej, na powierzchni której znajdują się kolczaste odrosty z hemaglutyniny i neuraminidazy.

Mutacja wirusów grypy występuje w dwóch scenariuszach:

Przesunięcie antygenowe - pojawienie się nowej formy, wywołującej pandemię. Leki przeciwwirusowe w tym przypadku są nieskuteczne;

Dryf antygenowy to stopniowa zmiana napięcia, która przyczynia się do kontynuacji epidemii.

Unikalna struktura wirionu grypy - mobilna, dobrze chroniona przed wpływami zewnętrznymi i wysoce mutagenna - czyni ją bardzo poważnym zagrożeniem dla ludzkości. Zanim zaczniesz rozważać zasadę działania leków przeciwwirusowych i poszukać najbardziej skutecznego leku na grypę i ostre infekcje wirusowe układu oddechowego, musisz zdać sobie sprawę, że leki zabijające wirusy, tak jak antybiotyki niszczą bakterie, po prostu nie istnieją.

To ważne: Żaden lek antywirusowy nie jest w stanie wyleczyć grypy ani ARVI przez zniszczenie patogenu. Działanie leków tego typu jest zmniejszone, aby wzmocnić własną obronę immunologiczną organizmu lub aby zapobiec przedostawaniu się wirusów do ich komórek.

Jak działają immunomodulatory i środki przeciwwirusowe?

Ostra infekcja wirusowa układu oddechowego rozwija się w kilku etapach:

Zakażenie - wiriony przedostają się do błony śluzowej górnych dróg oddechowych, penetrują ściany komórkowe za pomocą enzymu neuraminidazy i osadzają się w komórkach, aby żywić się ich kosztem. Immunomodulatory i leki przeciwwirusowe są najbardziej skuteczne w tym i kolejnych okresach;

Replikacja - cząstki wirusa dzielą się i gromadzą, dopóki nie wyczerpią wszystkich zasobów energii i nie wybuchną, czemu towarzyszy śmierć zainfekowanych komórek. Temperatura ciała wzrasta, odporność jest aktywowana jeszcze bardziej aktywnie;

Zapalenie - uwolnione wiriony atakują sąsiednie zdrowe komórki, proces replikacji i uwalnianie nowych cząstek powtarza się, choroba postępuje. Układ odpornościowy zakłóca rozwój wirusa w całym ciele, niszczy patogen i zaatakowane komórki. Na tym etapie immunomodulatory nie są już przydatne;

Intoksykacja - aktywność wirusa prowokuje zatrucie krwi produktami rozkładu, z powodu którego pacjent z grypą lub ARVI doświadcza osłabienia, nudności, bólu głowy i bólu w całym ciele. Aby zmniejszyć te nieprzyjemne przejawy, konieczny jest całkowity odpoczynek i ciężkie picie;

Powrót do zdrowia - organizm triumfuje nad wirusem, objawy choroby stopniowo ustępują, odporność powstaje przeciwko swoistemu patogenowi (w przypadku grypy i ARVI, jest tylko tymczasowa i tylko dla konkretnego szczepu).

Układ odpornościowy chroni nas przed inwazją i rozprzestrzenianiem się wirusów poprzez dwa rodzaje reakcji:

Nieswoista odpowiedź immunologiczna, inaczej nazywana wrodzoną. W przypadku infekcji bakteryjnej makrofagi odgrywają wiodącą rolę w tym procesie - komórki pożerające w przenośni patogeny. Ale przed wirusami fagocytoza jest nieskuteczna, ponieważ wiriony są tak małe, że skutecznie gromadzą się w makrofagach pożerających je i są transportowane na pokładzie. Dlatego naszą główną bronią w walce z wirusami są interferony, specjalne białka wytwarzane przez zainfekowane komórki. Chociaż interferon nie niszczy wirusa, informuje sąsiednie, wciąż zdrowe komórki o inwazji i zapobiega przedostawaniu się do nich patogenu. Synteza interferonu jest wyzwalana przez reakcję zapalenia i wzrost temperatury ciała, dlatego niepożądane jest jego niszczenie. Nawiasem mówiąc, w temperaturach powyżej 39 stopni wiriony giną same, ale ten stan jest potencjalnie niebezpieczny dla zdrowia ludzkiego;

Specyficzna odpowiedź immunologiczna jest również nabyta lub adaptacyjna. Mechanizm ten jest aktywowany przez 3-5 dni od momentu zakażenia grypą lub ARVI. Układ odpornościowy rozpoznaje wirusa i atakuje go na poziomie humoralnym i komórkowym. W przypadku odporności humoralnej odpowiedzialne są limfocyty B, które wytwarzają białka immunoglobulinowe, czyli przeciwciała przeciwko swoistemu antygenowi. Za odporność komórkową odpowiadają limfocyty T, które rozpoznają zakażone komórki za pomocą markerów na błonie i niszczą. Na etapie specyficznej odpowiedzi immunologicznej trudno jest nazwać leki przeciwwirusowe skutecznymi, ponieważ samo ciało już wykorzystało narzędzia potrzebne do zwalczania infekcji. Jedynymi wyjątkami są niektóre środki etiotropowe, które zapobiegają rozprzestrzenianiu się wirusa.

Klasyfikacja leków przeciwwirusowych na grypę i ARVI na zasadzie działania jest następująca:

Leukocytarne interferony - dawcy lub rekombinowane białka, zwykle w postaci suchego liofilizatu, rzadziej - w postaci kropli do nosa lub czopków doodbytniczych. Ta klasa leków wzmacnia niespecyficzną odpowiedź immunologiczną i pomaga spowolnić rozprzestrzenianie się wirusa grypy lub SARS w całym ciele w początkowej fazie choroby. Interferony są skuteczne tylko pod warunkiem podawania pozajelitowego (omijając przewód pokarmowy). Takie leki przeciwwirusowe są wkraplane do nosa tak często, jak to możliwe, przy pierwszym objawie przeziębienia. Mogą powodować ciężkie alergie i nieprzewidywalne reakcje autoimmunologiczne;

Induktory interferonu - naturalne lub sztuczne substancje, które zachęcają organizm do syntezy odpowiedniego białka ochronnego. Ta klasa leków nie jest stosowana w większości krajów rozwiniętych, a ponadto niektóre induktory są uznawane za niebezpieczne, na przykład Amixin lub Kagocel, który jest popularny w naszym kraju. Jeśli takie leki przeciwwirusowe można uznać za skuteczne w leczeniu grypy i ARVI, dopiero na pierwszym etapie rozwoju choroby, jak sam interferon, którego wytwarzanie stymulują;

Blokery kanałów M2 są związkami chemicznymi, które blokują kanały jonowe w kapsułce wirionu, a tym samym uniemożliwiają im penetrację komórek i uwolnienie ich rybonukleoproteiny. Replikacja nowych cząstek wirusowych staje się niemożliwa, zapewniając tym samym skuteczność tej klasy leków przeciwwirusowych na grypę i ARVI. Blokery kanałów jonowych obejmują na przykład rymantadynę;

Inhibitory neuraminidazy i hemaglutyniny są sztucznie wytworzonymi substancjami, które hamują aktywność białek zawartych w otoczce wirionu. Jeśli chodzi o enzym neuraminidazę, jego inhibitory, oseltamivir i zanamivir, są uznawane za skuteczne preparaty przeciwwirusowe zgodnie z wynikami międzynarodowych badań naukowych. W tej kategorii uwzględniliśmy specyficzny inhibitor hemaglutyniny, umifenowir, ponieważ lek na nim oparty, Arbidol, został dodany do listy leków ratujących życie w naszym kraju. Ale oprócz Federacji Rosyjskiej umifenovir nigdzie nie ma takiego statusu;

Homeopatyczne leki przeciwwirusowe na grypę i ARVI działają na zasadzie „leczenia podobnego”. Ich skład zawiera skromne dawki naturalnych substancji (na przykład trucizn roślinnych - alkaloidów akonitowych), które powodują objawy u ludzi podobne do obrazu klinicznego ostrej infekcji wirusowej układu oddechowego: gorączki, dreszczy i przekrwienia błony śluzowej. Obecnie w domowej społeczności medycznej dochodzi do „wojny” z homeopatią - próbują oficjalnie uznać ją za fałszywą naukę, a odpowiednie leki przeciwwirusowe są smoczkami. Jednak narzędzia te pomagają wielu ludziom, a dyskusja wokół nich pozostaje otwarta.

8 najpopularniejszych leków przeciwwirusowych

Do najpopularniejszych leków przeciwwirusowych należą:

Leki przeciwwirusowe: skutki uboczne i ich zapobieganie

W leczeniu różnych przeziębień, zwłaszcza podczas epidemii, często przepisywane są leki przeciwwirusowe, które, jak każdy rodzaj terapii lekowej, mogą powodować działania niepożądane, ale pacjenci rzadko są o nich ostrzegani.

Oto najczęstsze syndromy:

• Zespół asteniczny. Może się objawiać w postaci ogólnego osłabienia, zwiększonego zmęczenia, niestabilności emocjonalnej, nadmiernej potliwości, zawrotów głowy. Dlatego też w tym okresie pożądane jest wyeliminowanie wysiłku fizycznego tak bardzo, jak to możliwe, aby więcej odpocząć i być na świeżym powietrzu. Zaleca się stosowanie co najmniej dwóch litrów płynu dziennie i łatwo przyswajalnego jedzenia, w tym czasie konieczne jest wystarczające spanie, aby uniknąć stresujących sytuacji.
• Zespół dyspeptyczny. Może objawiać się nudnościami i wymiotami, utratą apetytu, a nawet utratą wagi, zdenerwowanym stolcem, nieprzyjemnym dyskomfortem w okolicy nadbrzusza, meteorytem. Pomimo tych objawów nie zaleca się stosowania pikantnych i pieprzowych potraw, ale przydatne są neutralne soki i nektary, łatwo przyswajalne pokarmy białkowe, naczynia o ograniczonej zawartości tłuszczów zwierzęcych.
• Zespół grypopodobny. Może wystąpić w postaci lekkiego chłodu, odczuwania ogólnego osłabienia i bólów mięśni i stawów, ogólnego osłabienia, zwiększonego zmęczenia i reakcji temperaturowej. Najczęściej objawy takie rozwijają się podczas leczenia interferonem i mogą trwać od siedmiu do dziesięciu dni. Dlatego, aby złagodzić ten stan, zaleca się przyjmowanie paracetamolu, a także przyjmowanie preparatów interferonu wieczorem.
• Reakcje skórne. Mogą się objawiać podczas terapii interferonem w postaci łagodnego świądu i pojawienia się wysypki, ale ich nasilenie nie osiąga reakcji alergicznych, takich jak pokrzywka, jest eliminowane za pomocą maści przeciwalergicznych i przeciwświądowych.
• Zespół hipochondryczny i depresyjny. Objawia się podwyższoną emocjonalnością, drażliwością, podwyższoną wrażliwością na hałas i jasne światło, rozwojem apatii, gwałtownym spadkiem nastroju, pragnieniem odpoczynku i unikaniem komunikacji, zaburzeniami snu. W ciężkości tych dolegliwości zaleca się konsultację z neurologiem lub terapeutą. Dobrze sprawdza się fitoterapia (waleriana, serdecznik, rumianek, chruścica i inne leki z roślin).

Wszystkie powyższe objawy są tymczasowe i znikają bez śladu po zakończeniu leczenia.

Leki przeciwwirusowe

Znaczenie leczenia i zapobiegania sezonowym ostrym zakażeniom wirusowym układu oddechowego (ARVI) i grypie na obecnym etapie wynika z wielu czynników. Tak więc, według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), liczba przypadków ostrych zakażeń wirusowych układu oddechowego rocznie osiąga 1,5 miliarda przypadków (a to jest co trzeci mieszkaniec planety), co stanowi 75% zakaźnej patologii na świecie oraz podczas epidemii - około 90% wszystkich przypadki. To ostatnie prowadzi do tego, że to właśnie ta patologia zajmuje pierwsze miejsce w strukturze przyczyn wysokiej częstości występowania i czasowej niepełnosprawności.

Ponadto dość często istnieje bezpośredni związek między rozwojem przewlekłej patologii serca, płuc, nerek itp. A faktem, że dana osoba miała ostrą infekcję wirusową układu oddechowego w przeszłości.

Na Ukrainie co roku około 10-14 milionów ludzi cierpi na grypę i ostre infekcje wirusowe układu oddechowego, co stanowi 25-30% całkowitej zachorowalności, a zatem świadomość racjonalnego leczenia i istniejących systemów zapobiegania tym chorobom jest ważnym zadaniem naukowców, naukowców i praktyków w dziedzinie medycyny podstawowej i klinicznej.

Na poziomie światowym i międzynarodowym problem ten zawsze był i znajduje się pod stałą uwagą.

Na przykład w czerwcu 2007 r. W Toronto (Kanada) VI Światowe Sympozjum „Opcja kontroli grypy VI” dotyczyło kolejnych wyzwań w zakresie kontroli grypy (zapobieganie, kontrola i leczenie grypy sezonowej poprzez stosowanie szczepionek, leków przeciwwirusowych i programów kontroli zakażeń, oraz wymiana informacji na temat zapobiegania grypie pandemicznej). To forum odbyło się w ramach tradycyjnych globalnych wydarzeń przeciwko grypie, ostatnie dwadzieścia lat odbywa się pod auspicjami ONZ, WHO, krajowych służb zdrowia, wielu międzynarodowych stowarzyszeń medycznych itp. Ukraina jest pełnoprawnym członkiem wszystkich tych organizacji międzynarodowych, których działania mają na celu współpracę w zakresie zapobiegania i leczenie grypy.

Istota wniosków uczestników sympozjum była następująca:

• Świat jest na skraju kolejnej pandemii grypy.
• Każdy kraj musi posiadać odpowiedni system nadzoru nad grypą i zostać włączony do Światowej Sieci Informacji o Grypie.
• Konieczne jest zapewnienie wymiany szczepów (nowych, prawdopodobnie pandemicznych) między krajami, w których zostały one przydzielone przez Światowe Centrum Grypy do szybkiego wytwarzania szczepionki pandemicznej.
• Należy zwiększyć sezonowość szczepionki przeciw grypie, zwłaszcza u osób zagrożonych.
• Oprócz opracowania nowych leków przeciwwirusowych konieczne jest stałe monitorowanie wrażliwości i pojawienia się oporności wirusów grypy na leki przeciwwirusowe.

W związku z tym w tych obszarach zaczęto prowadzić działania i gromadzić informacje, co wymagało wdrożenia niezbędnych niezbędnych środków organizacyjnych i zapobiegawczych na poziomie globalnym i krajowym. Jednym z wiodących kierunków w tym przypadku jest aktywna praca edukacyjna wśród różnych specjalności pracowników medycznych w zakresie środków farmakoterapeutycznych i zapobiegawczych. To ostatnie pozwoliłoby uniknąć nadmiernego pobudzenia wokół tego problemu, zwłaszcza w odniesieniu do informacji na temat skuteczności i bezpieczeństwa leków przeciwwirusowych.

Właściwości leków przeciwwirusowych

W związku z tym istnieje potrzeba ponownego zajęcia się kwestiami głównych właściwości klinicznych i farmakologicznych leków przeciwwirusowych.

Obecnie istnieje ograniczona liczba leków przeciwwirusowych o udowodnionej skuteczności klinicznej, a mianowicie:

• Antiherpetic;
• Wirus anty-cytomegalii;
• Anty-grypa;
• Przeciw zakażeniu HIV;
• Leki przeciwwirusowe o rozszerzonym spektrum działania.

Leczenie infekcji wirusowych, w szczególności grypy, jest bardziej złożonym problemem niż choroby bakteryjne. To ostatnie wynika z faktu, że wirusy grypy zawierające RNA są obligatoryjnymi pasożytami wewnątrzkomórkowymi iw procesie rozmnażania używają tylko aparatu biosyntezy komórek drobnoustrojów w pewien sposób modyfikując go. W związku z tym niezwykle trudno jest znaleźć selektywnie aktywne substancje, które niszczą wirusy bez uszkodzenia komórki gospodarza.

Inną kwestią, która jest trudna przy prowadzeniu leczenia lekami przeciwwirusowymi, jest zdolność wirusów do mutacji. W związku z tym zmniejsza się wrażliwość zmodyfikowanego wirusa na niektóre leki, jak również skuteczność farmakoterapii. Wyjaśnienie cech procesu rozmnażania wirusów, ich struktury i różnic w procesach metabolicznych organizmu ludzkiego i wirusa przyczyniło się do syntezy wielu leków przeciwwirusowych.

Obecnie wiadomo, że białka hemaglutyniny (H) i neuraminidazy (N) są częścią otoczki wirusa grypy, dzięki czemu wirus wiąże się z komórką docelową i niszczy kwasy sialowe, gdy opuszcza komórkę. Reprodukcja (replikacja) wirusów jest procesem, podczas którego, wykorzystując własny materiał genetyczny i aparat syntetyczny komórki gospodarza, wirus reprodukuje potomstwo podobne do potomstwa. W postaci uogólnionej replikacja wirusa na poziomie pojedynczej komórki składa się z kilku kolejnych etapów cyklu reprodukcji. Po pierwsze, wirus przyłącza się do powierzchni komórki, a następnie przenika przez jej zewnętrzne błony. Już w komórce gospodarza wirion się usuwa i wirusowy RNA jest transportowany do jądra komórkowego. W przyszłości genom wirusa jest replikowany, gromadzone są nowe wiriony i uwalniane są z zaatakowanej komórki przez pączkowanie.

Na poziomie tkanek lub narządów cykle reprodukcji są często asynchroniczne, a wirus z dotkniętych komórek wchodzi w zdrowe. Rozmnażanie wirusa w komórce trwa około 6-8 godzin i charakteryzuje się wzrostem liczby wirionów w postępie geometrycznym, gdy z jednego wirusa powstaje do 10 000 nowych. Proces ten rozciąga się na znaczną liczbę komórek gospodarza, towarzyszy mu hamowanie ich metabolizmu i funkcji biologicznych, i objawia się odpowiednimi objawami patologicznymi.

Istotną przeszkodą w skutecznym leczeniu infekcji wirusowej jest to, że replikacja wirusa występuje głównie w objawach objawów choroby, przebieg tego procesu patologicznego jest skomplikowany na tle niedoboru odporności, skuteczność leczenia może się zmniejszyć w wyniku zdolności wirusów do rekombinacji i mutacji.

Nowoczesne leki przeciwwirusowe są najbardziej skuteczne podczas replikacji wirusów. Im szybciej rozpocznie się leczenie, tym bardziej pozytywne będą jego konsekwencje.

Na tej podstawie opiera się na podstawowym podziale nowoczesnych leków przeciwwirusowych stosowanych w leczeniu grypy poprzez mechanizm działania na następujące grupy:

• Leki przeciwwirusowe bezpośrednio zakłócają replikację wirusa;
• Leki przeciwwirusowe, które modulują układ odpornościowy gospodarza.

Leki przeciwwirusowe, które wpływają na wirusa

Pierwsza grupa obejmuje leki amantadynę, rymantadynę, zanamiwir, oseltamiwir, arbidol, amizon i inozynę pranobeks (wszystkie te leki są zarejestrowane na Ukrainie i zatwierdzone do użytku medycznego).

Oseltamivir i zanamiwir są inhibitorami neuraminidazy (sialidazy) - jednego z kluczowych enzymów biorących udział w replikacji wirusów grypy A i B. W wyniku hamowania neuraminidazy, uwalnianie wirionów z zainfekowanych komórek jest hamowane, ich agregacja na powierzchni komórki jest zwiększona i rozprzestrzenianie się wirusa w organizmie jest spowolnione. Pod wpływem inhibitorów neuraminidazy odporność wirusów na szkodliwe działanie wydzielania śluzowego dróg oddechowych jest zmniejszona. Również inhibitory neurominidazy zmniejszają wytwarzanie cytokin, zapobiegając w ten sposób rozwojowi lokalnej reakcji zapalnej i zmniejszając ogólnoustrojowe objawy infekcji wirusowej (gorączka i inne objawy).

Przeciwwirusowe działanie arbidolu jest związane z jego zdolnością do stabilizowania hemaglutyniny i zapobiegania jej przejściu do stanu aktywnego. W związku z tym otoczka wirusa lipidowego nie łączy się z błoną komórkową i błonami endosomów we wczesnych stadiach rozmnażania wirusa. Arbidol ma tendencję do penetracji w niezmienionej postaci do zainfekowanych i niezakażonych komórek ludzkiego ciała, zlokalizowanych w cytoplazmie i jądrze komórkowym. Oprócz bezpośredniego wpływu na wirus, arbidol ma również działanie przeciwutleniające, immunomodulujące i interferonogenne.

Preparaty amantadyny i rimantadyny (pochodne adamantanu) są blokerami kanałów jonowych tworzonych przez białka M2 wirusa grypy A. W wyniku ekspozycji na te białka zdolność wirusa do wejścia do komórki gospodarza jest upośledzona, a rybonukleoproteina nie jest uwalniana. Ponadto, leki te działają podczas składania wirionów, możliwe jest, że z powodu zmian w przetwarzaniu hemaglutyniny.

Lek, którego aktywnym składnikiem jest pranobeks inozyny, znany na Ukrainie jako „Groprinosin”, ma bezpośrednie działanie przeciwwirusowe. To ostatnie jest spowodowane zdolnością wiązania się z rybosomami komórek dotkniętych wirusem, spowalnia syntezę wirusowego mRNA (upośledzenie transkrypcji i translacji) i hamuje replikację genomowych wirusów RNA i DNA. Ponadto lek charakteryzuje się indukcją tworzenia interferonu. Właściwości immunomodulujące leków przeciwwirusowych wynikają ze zdolności leku do zwiększania różnicowania limfocytów T, stymulowania proliferacji limfocytów T i B indukowanej przez miogen, zwiększenia aktywności funkcjonalnej limfocytów T, jak również ich zdolności do tworzenia limfokin. Stymulowana synteza interleukiny-1, mikrobicydy, ekspresja receptorów błonowych i zdolność do odpowiedzi na limfokiny i czynniki hemataksichni.

Zatem odporność komórkowa jest głównie stymulowana, co jest szczególnie skuteczne w warunkach komórkowego niedoboru odporności. Powyższe pozwala nam polecić go zarówno w leczeniu, jak i zapobieganiu ostrym i przewlekłym zakażeniom wirusowym. Udowodniono również, że lek jest w stanie wzmocnić przeciwwirusowe działanie interferonu, acyklowiru i innych leków przeciwwirusowych.

Ustalono, że stosowanie Groprinosin pomaga zmniejszyć nasilenie objawów choroby i jej czas trwania.

Przeciwwirusowe działanie Amizon jest związane z jego bezpośrednim wpływem na hemaglutyninę wirusa grypy, w wyniku czego wirion traci zdolność do przywierania do komórek docelowych w celu dalszej replikacji. Amizon ma również przeciwzapalne działanie interferonogenne.

Leki przeciwwirusowe, które wpływają na układ odpornościowy

Druga grupa obejmuje przedstawicieli leków z grupy cytokin - interferony, silne cytokiny, które charakteryzują się właściwościami przeciwwirusowymi, immunomodulacyjnymi i antyproliferacyjnymi. Są syntetyzowane przez komórki pod wpływem różnych czynników i inicjują biochemiczne mechanizmy ochrony komórek o działaniu przeciwwirusowym: α (ponad 20 przedstawicieli), β i γ. Synteza interferonu α i β zachodzi niemal we wszystkich komórkach, γ - powstaje tylko w limfocytach T i NK, gdy są stymulowane antygenami, miogenami i niektórymi cytokinami.

Działanie przeciwwirusowe interferonu polega na tym, że zakłóca on penetrację cząstek wirusowych do komórki, hamuje syntezę m-RNA i translację białek wirusowych (syntetaza adenylanowa, kinaza białkowa), jak również blokuje procesy składania części wirusowej i jej wyjścia z zakażonej komórki. Zahamowanie syntezy białek wirusowych uważa się za główny mechanizm działania interferonu. Interferony, w zależności od rodzaju wirusa, działają na różnych etapach jego reprodukcji. W celu zapobiegania i leczenia grypy stosuje się ludzki interferon leukocytów i interferon alfa-2.

Leki interferon-alfa2-b zatwierdzone do użytku medycznego na Ukrainie:

Do induktorów produktów interferonowych należy szereg leków. Zatem leki przeciwwirusowe Kagotsel, tyrolon („Amiksin”), amizon stymulują powstawanie późnego interferonu w organizmie ludzkim (mieszanina interferonów α, β i γ). Octan akrydonowy metyloglukaminy (znany jako „Cykloferon”) jest induktorem wczesnego interferonu α.

Wszystkie wyżej wymienione leki są stosowane do leczenia i zapobiegania grypie A i B, z wyjątkiem leków amantadyny i rimantadyny, które są aktywne tylko przeciwko wirusowi grypy A.

Wirus pandemii grypy A / H1N1 (kalifornijska, świńska grypa) nie jest wrażliwy na preparaty adamantanowe z powodu mutacji S31N w genie M. Zaleca się stosowanie leków oseltamiwiru i zanamiwiru do leczenia pacjentów z tą pandemią grypy. Skuteczne jest powołanie tych leków nie później niż 48 godzin po wystąpieniu choroby.

Skutki uboczne leków przeciwwirusowych

Należy zauważyć, że podobnie jak wszystkie leki, leki przeciwwirusowe stosowane w leczeniu grypy mają nieodłączne działania niepożądane. Rozważmy niepożądane reakcje leków przeciwwirusowych, które bezpośrednio zakłócają replikację wirusa grypy.

Oddzielnie należy zauważyć, że dla preparatów interferonu, na przykład interferonu-alfa2-b, specyficznością jest zdolność do wywoływania podobnego do grypy obrazu klinicznego, któremu towarzyszą odpowiednie objawy, co również wpływa na czas trwania leku.

W strukturze skutków ubocznych leków przeciwwirusowych, które pojawiły się podczas medycznego stosowania leków przeznaczonych do leczenia grypy na Ukrainie, największą liczbę objawów stanowiły reakcje alergiczne, a zwłaszcza zaburzenia skóry i jej przydatków, jak również powikłania przewodu pokarmowego.

Według rozkładu skutków ubocznych według wskaźników demograficznych, w 22% przypadków działania niepożądane leków przeciwwirusowych wystąpiły u dzieci (w wieku 28 dni - 23 miesiące - 3,0%, 2-11 lat - 11,4%, 12-17 lat - 7 lat, 5%), w 78% przypadków - wystąpiło u dorosłych: w wieku 18-30 lat - 22,5%, 31-45 lat - 24,6%, 46-60 lat - 23,7%, 61-72 lata - 6,0%, 73-80 lat - 1,2%, ponad 80 lat - 0,3%. Działania niepożądane związane z płcią występowały głównie u kobiet (72,8%), u mężczyzn - w 27,2% przypadków.

Należy podkreślić, że rozwój możliwych spodziewanych skutków ubocznych wzrasta wraz z występowaniem pewnych czynników ryzyka ze strony pacjentów, zwłaszcza jeśli nie są one brane pod uwagę przez lekarzy podczas przepisywania leków przeciwwirusowych. Czynniki ryzyka obejmują:

• choroby powiązane, które są przeciwwskazaniami do stosowania leku,
• ciąża
• karmienie piersią,
• wczesne dzieciństwo,
• okres noworodkowy,
• osoby starsze i starsze itp.

Powyższe pozwala nam stwierdzić, że przepisując leki przeciwwirusowe, grupy ryzyka to:

• dzieci w wieku od 2 do 11 lat,
• dorośli, zwłaszcza kobiety, w wieku od 31 do 45 lat,
• pacjenci z historią alergii
• pacjenci z chorobami przewodu pokarmowego, wątroby, nerek i układu nerwowego.

Dlatego wyznaczanie leków przeciwwirusowych u takich pacjentów wymaga ostrożności w odniesieniu do prawdopodobieństwa wystąpienia działań niepożądanych, zarówno po stronie lekarza, jak i pacjenta.

Aksjomatem jest to, że absolutnie bezpieczne leki nie były i nigdy nie będą. Każdy lek może powodować działania niepożądane. Zgodnie z obowiązującym prawodawstwem niekorzystne skutki stosowania leków są wskazane w odpowiednich częściach instrukcji do użytku medycznego zatwierdzonych przez Ministerstwo Zdrowia.

Wykonalność leków przeciwwirusowych zależy od stosunku ryzyka do korzyści. Tylko wtedy, gdy korzyść przeważa nad ryzykiem, lek należy stosować zgodnie z instrukcją użycia. Jest to obecnie obiektywna informacja o bezpieczeństwie i skuteczności leków przeciwwirusowych w leczeniu grypy, które powinny być stosowane przez lekarzy wszystkich specjalności, zwłaszcza podczas epidemii lub pandemii grypy.

Działania niepożądane oseltamiwiru (Tamiflu)

Nawet na etapie badań klinicznych tego leku przeciwwirusowego okazało się, że najczęściej stosowanymi przez dorosłych w celach terapeutycznych były działania niepożądane, takie jak nudności i wymioty. Znacznie rzadziej obserwowano biegunkę, zapalenie oskrzeli, ból brzucha, zawroty głowy, ból głowy, kaszel, bezsenność, osłabienie, krwawienie z nosa, zapalenie spojówek. Pacjenci przyjmujący Oseltamiwir w zapobieganiu grypie odczuwali bóle związane z różną lokalizacją, wyciekiem z nosa, niestrawnością i zakażeniami górnych dróg oddechowych.

Dzieci często wymiotowały. Wśród działań niepożądanych, które obserwowano u mniej niż 1% dzieci, które otrzymywały Oseltamiwir, były bóle brzucha, krwawienia z nosa, zaburzenia słuchu i zapalenie spojówek (wystąpiły nagle, zatrzymały się pomimo kontynuacji leczenia iw większości przypadków nie spowodowały przerwania leczenia), nudności, biegunka, astma oskrzelowa (w tym zaostrzenia), ostre zapalenie ucha środkowego, zapalenie płuc, zapalenie zatok, zapalenie oskrzeli, zapalenie skóry, limfadenopatia.

W okresie po rejestracji, kiedy lek stał się powszechnie stosowany, odkryto nowe niekorzystne skutki jego stosowania. W skórze i jej przydatkach w pojedynczych przypadkach odnotowano reakcje alergiczne (zapalenie skóry, wysypka, wyprysk, pokrzywka, przypadki rumienia polimorficznego, zespół Stevensa-Johnsona i martwica toksyczno-rozpływna naskórka, reakcje anafilaktyczne / anafilaktoidalne).

U pacjentów z grypą, którzy otrzymywali Oseltamiwir, obserwowano pojedyncze przypadki zapalenia wątroby i podwyższonego poziomu enzymów wątrobowych; rzadko zdarzały się przypadki krwawienia z przewodu pokarmowego, jednak objawy krwotocznego zapalenia jelita grubego zniknęły wraz z osłabieniem przebiegu grypy lub po odstawieniu leku.

Okazało się, że lek Tamiflu może powodować zaburzenia neuropsychiatryczne.

Od 2004 r. Agencje regulacyjne zaczęły informować, że pacjenci z grypą (głównie dzieci i młodzież), którzy przyjmowali Tamiflu, mają drgawki, majaczenie, zmiany zachowania, dezorientację, omamy, lęk, koszmary, które rzadko powodowało przypadkowe obrażenia i śmierć.

W październiku 2006 r. Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej Japonii otrzymało informacje na temat 54 zgonów z powodu przyjmowania Tamiflu, głównie z powodu niewydolności wątroby. Ten ostatni, według naukowców, najprawdopodobniej wynikał z ciężkiej grypy. Jednak 16 przypadków miało miejsce między 10 a 19 rokiem życia. Mieli zaburzenia psychiczne spowodowane grypą i Tamiflu, a 15 pacjentów zmarło w wyniku samobójstwa skacząc lub wypadając z domów, jeden zmarł pod kołami ciężarówki.

W marcu 2007 r. Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej Japonii zobowiązało producenta Tamiflu do włączenia do instrukcji stosowania tego leku zakazu stosowania u pacjentów w wieku od 10 do 19 lat (jednak lek ten był nadal stosowany w tej grupie wiekowej w leczeniu niektórych przypadków świńskiej grypy 2009 (H1N1)). Instrukcje dotyczące stosowania medycznego Tamiflu zawierały już zastrzeżenie dotyczące możliwego rozwoju psychicznych działań niepożądanych, w tym zaburzeń zachowania i halucynacji.

Na podstawie analizy 10 000 przypadków stosowania Tamiflu u dzieci poniżej 18 roku życia, u których zdiagnozowano grypę w latach 2006–2007, Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej Japonii w kwietniu 2009 r. Stwierdziło, że rozwój nieprawidłowych zachowań, w tym nagłe bieganie, skakanie było 1,54 razy większe wśród nastolatków, którzy przyjmowali Tamiflu w porównaniu z dziećmi z grypą, którym nie przepisano tego leku.

W marcu 2008 r. FDA (USA) dodała informacje dla lekarzy o zaburzeniach neuropsychiatrycznych związanych ze stosowaniem Tamiflu u pacjentów z grypą w sekcji „rezerwacje”.

Na Ukrainie już w sierpniu 2007 r. Instrukcje dotyczące stosowania medycznego Tamiflu u pacjentów z grypą wskazywały, że przyjmowanie go może prowadzić do rozwoju zaburzeń psychoneurotycznych (drgawek, majaczenia, w tym zmian w poziomie świadomości, dezorientacji, niewłaściwych zachowań, urojeń, halucynacji), pobudzenie, niepokój, koszmary senne). Nie wiadomo, czy zaburzenia psychoneurotyczne są związane ze stosowaniem Tamiflu, ponieważ zaburzenia psychoneurotyczne odnotowano również u pacjentów z grypą, którzy nie stosowali tego leku. Dlatego producentowi zalecono obserwowanie zachowania pacjentów, zwłaszcza dzieci i młodzieży, którzy najczęściej rejestrowali działania niepożądane z ośrodkowego układu nerwowego. W przypadku jakichkolwiek objawów niewłaściwego zachowania pacjenta należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.

Należy podkreślić, że według Centrum Międzynarodowego Monitorowania Skutków Ubocznych WHO (marzec 2010 r.) Tylko 270 przypadków na 3 566 dowodzi związku przyczynowego między odnotowanymi przypadkami niepożądanych reakcji a działaniem Tamiflu.

Najlepsze leki przeciwwirusowe i ich właściwości

Stosunek do leków przeciwwirusowych w Rosji i innych krajach świata jest diametralnie różny. Jeśli w Federacji Rosyjskiej większość takich funduszy jest swobodnie dostępna, na przykład w Europie nie można kupić takich leków bez recepty. W Stanach Zjednoczonych z ogromnej listy leków przeciwwirusowych stosowanych przeciwko grypie dopuszcza się tylko pięć.

Skuteczne leki przeciwwirusowe są stosowane w leczeniu i zapobieganiu różnym infekcjom wirusowym. Nacisk ich działań może być inny. Z reguły zależy to od tego, na jakim etapie interakcji wirusa z komórką wpływa lek.

Charakterystyka najlepszych leków przeciwwirusowych została przedstawiona w tym artykule.

Klasyfikacja i koncentracja leków przeciwwirusowych

W zależności od źródeł i charakteru chemicznego przyjmuje się następującą klasyfikację leków przeciwwirusowych:

• Interferony pochodzenia endogennego, uzyskiwane przez inżynierię genetyczną, jak również ich analogi i pochodne (interferon leukocytów ludzkich itp.)
• Związki syntetyczne (arbidol, bromnaftoquinon itp.)
• Substancje pochodzenia roślinnego (mangiferin itp.)

W zależności od kierunku działania wyróżnia się następujące najskuteczniejsze leki przeciwwirusowe:

1. Tłumienie adsorpcji wirusa na komórce i jego penetracja do niego, jak również proces uwalniania genomu wirusa (rymantadyna itp.)
2. Przygnębiające syntezy „wczesnych” wirusowych białek enzymatycznych
3. Opresyjna synteza kwasów nukleinowych (acyklowir, zydowudyna itp.)
4. Przygnębienie „montażu” wirionów (metisazonu itp.)
5. Komórki oporności (oporności) na wirusa (interferony)

Poniżej podano nazwy i opisy leków przeciwwirusowych stosowanych w leczeniu różnych chorób.

Najskuteczniejsze leki przeciwwirusowe interferony

Ludzki interferon leukocytów.

Działanie farmakologiczne: działanie przeciwwirusowe, immunomodulujące, przeciwnowotworowe.

Wskazania: zapobieganie i leczenie grypy, jak również inne ostre infekcje wirusowe dróg oddechowych.

Przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja leku.

Efekty uboczne: w rzadkich przypadkach - reakcje alergiczne.

Sposób stosowania: lek przyjmuje się profilaktycznie (podczas masowych epidemii), a także w celach terapeutycznych. W profilaktyce stosować donosowo: zakopać lub rozpylić w kanałach nosowych. Ampułka z suchą substancją jest otwierana, woda jest dodawana do niej w temperaturze pokojowej aż do znaku.

Zawartość wstrząsa się aż do całkowitego rozpuszczenia, 5 kropli stosuje się w każdym przewodzie nosowym co 5–6 godzin w ciągu dnia (w sumie 4–6 wkraplania). W celu leczenia pierwszego objawu grypy skuteczna jest metoda inhalacji (przez nos lub usta).

Na jedną inhalację: 3 ampułki leku rozpuszcza się w 10 ml wody, ogrzewa się nie więcej niż 37 ° C Wdychanie tego jednego z najskuteczniejszych leków przeciwwirusowych wykonuje się 2 razy dziennie w odstępie co najmniej 1-2 h. Roztwór interferonu stosuje się w praktyce ocznej w chorobach oczu wirusowych (wkraplanie).

Postać produktu: ampułki 2 ml (suche).

Warunki sprzedaży aptek: bez recepty.

Interferon a-2a.

Działanie farmakologiczne: lek ma działanie przeciwwirusowe, immunomodulujące, przeciwnowotworowe.

Wskazania: choroby wirusowe i nowotworowe, wirusowe zapalenie wątroby, wirusowe choroby oczu (zapalenie spojówek, zapalenie rogówki, zapalenie błony naczyniowej oka), przewlekła białaczka szpikowa, rak nerki; czasami - złożona terapia stwardnienia rozsianego.

Przeciwwskazania: ciąża, choroby alergiczne, u pacjentów z chorobami układu krążenia, konieczne jest monitorowanie EKG.

Działania niepożądane: dreszcze, złe samopoczucie, hipertermia, reakcje alergiczne skóry, leukopenia, małopłytkowość, gdy stosowane miejscowo, obrzęk spojówek; z wyraźnymi skutkami ubocznymi zastrzyki są anulowane.

Sposób stosowania: domięśniowo miejscowo pod spojówką. W okulistyce stosuje się zastrzyki podspojówkowe i miejscowo. W przypadku zapalenia spojówek i powierzchownego zapalenia rogówki, 2 krople roztworu wkrapla się do jamy spojówkowej, zaczynając od 6-8 razy dziennie, a następnie 3-4 razy dziennie.

Przebieg leczenia tym lekiem, znajdujący się na liście skutecznych leków przeciwwirusowych, wynosi około 2 tygodnie.

Uwalnianie postaci: liofilizowany proszek w ampułkach 50 000ME; roztwór do wstrzykiwań na 3 000 000 ME, 4 500 000 ME, 6 000 000 ME, 9 000 000 ME, 18 000 000 ME w 1 ml.

Warunki sprzedaży aptek: na receptę.

W okresie masowej choroby grypy i ARVI, bez posiadania leków przeciwwirusowych na ręce, można użyć następującej metody w domu: 1 łyżeczka jest dodawana do jednej filiżanki ciepłej przegotowanej wody. sól (najlepiej owoce morza) i 25-30 kropli jodu, roztwór jest dokładnie wymieszany.

Konieczne jest płukanie gardeł, a także nawilżanie przewodów nosowych patyczkami kosmetycznymi.

Lista najlepszych leków przeciwwirusowych i ich działanie farmakologiczne

Acyklowir

Działanie farmakologiczne: lek ma działanie przeciwwirusowe (przerywa namnażanie wirusa), działanie immunostymulujące, dotyczy głównie wirusów prostych i półpaśca, zapobiega powstawaniu nowych elementów wysypki, przyspiesza tworzenie się skorup, zmniejsza ból w ostrej fazie.

Wskazania: choroby wywołane wirusem opryszczki zwykłej i półpaśca, a także profilaktyka u osób o obniżonej odporności.

Przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja leku, ostrożnie - w czasie ciąży.

Skutki uboczne: bóle głowy, nudności, wymioty, biegunka, reakcje alergiczne skóry, zmęczenie.

Sposób stosowania: dożylnie, wewnątrz.

Również ten jeden z najlepszych leków przeciwwirusowych jest stosowany miejscowo w postaci maści lub kremu:

• Z opryszczką skóry i błon śluzowych - 15 mg / kg dziennie, 3 wstrzyknięcia przez 5-10 dni; lokalnie - 750 mg / m2 dziennie
• Z opryszczką, jeśli istnieją przeciwciała przeciwko wirusowi opryszczki zwykłej, 150 mg / m2 2 razy dziennie
• Z opryszczkowym zapaleniem mózgu - 30 mg / kg dziennie, 3 wstrzyknięcia przez 10-14 dni.
• W przypadku ospy i półpaśca - 30 mg / kg dziennie, 3 zastrzyki przez 5-10 dni; lokalny - 1,5 g / m2 dziennie
• Gdy zakażenie wirusem cytomegalii - 500 mg / m2 3 razy dziennie

Wewnątrz przepisany na opryszczkę narządów płciowych 200 mg 5 razy dziennie. Do profilaktyki - 200 mg 3-4 razy dziennie lub 400 mg 2 razy dziennie.

Postać produktu: fiolki 250 mg; Tabletki 200 mg; 3% maść do oczu (30 mg substancji czynnej w 1 g) w probówkach 4,5 lub 5 g; 5% krem ​​(50 mg substancji czynnej w 1 g) w 5 g probówkach

Warunki sprzedaży aptek: bez recepty.

Gancyklowir.

Działanie farmakologiczne: lek przeciwwirusowy, skuteczny głównie na opryszczkę i zakażenie wirusem cytomegalii.

Wskazania: zakażenia wirusem cytomegalii; u pacjentów ze stanami niedoboru odporności, w tym AIDS, po przeszczepie narządu i szpiku kostnego. Ze względu na swoje wysokie właściwości terapeutyczne, ten lek przeciwwirusowy jest również przepisywany podczas chemioterapii nowotworów złośliwych.

Przeciwwskazania: idiosynkrazja, ciąża, karmienie piersią, ostrożnie - w przypadku choroby nerek.

Działania niepożądane: wpływają na układ sercowo-naczyniowy (podwyższone ciśnienie krwi, zaburzenia rytmu serca) i układ nerwowy (depresja, drgawki, psychoza itp.), Przewód pokarmowy (niestrawność, suchość w ustach itp.), Czasami swędzenie skóry, łysienie; Mogą wystąpić neutropenia i granulocytopenia.

Sposób stosowania: w postaci wlewów dożylnych. Zwykle podaje się w dawce 5 mg / kg ze stałą szybkością przez godzinę co 12 godzin przez 14-21 dni. Pacjenci z niedoborem odporności i ryzykiem nawrotu zapalenia siatkówki otrzymują 6 mg / kg dziennie 5 razy w tygodniu lub 5 mg / kg dziennie. Roztwory gancyklowiru są alkaliczne (pH 9,0–11.0); powinny być wstrzykiwane ściśle do żyły, powoli.

Postać produktu: w postaci liofilizowanego proszku we fiolkach zawierających 0,546 g gancyklowiru sodu, co odpowiada 0,5 g zasady gancyklowiru. Roztwory przygotowuje się na jałowej wodzie do iniekcji bezpośrednio przed użyciem. Gotowy roztwór można przechowywać w lodówce przez 24 godziny.

Warunki sprzedaży aptek: na receptę.

Zydowudyna.

Działanie farmakologiczne: lek ma działanie przeciwwirusowe, hamuje replikację retrowirusów, w tym ludzkiego wirusa niedoboru odporności (HIV), został zaproponowany do stosowania w złożonej terapii AIDS, kontynuuje badanie.

Wskazania: zakażenie HIV.

Przeciwwskazania: ciąża, karmienie piersią.

Działania niepożądane: ciężka leukopenia i (lub) granulocytopenia, niedokrwistość; dawkę dobiera się indywidualnie, a następnie monitoruje stan pacjenta.

Sposób stosowania: wewnątrz 2 kapsułek (200 mg) 6 razy dziennie.

Postać produktu: kapsułki 100 mg.

Warunki sprzedaży aptek: na receptę.

Rybawiryna.

Działanie farmakologiczne: lek ma aktywność wirusową, hamuje syntezę wirusów i DNA, nie działa na komórki gospodarza.

Wskazania: grypa typu A i B, zakażenia wywołane przez wirus opryszczki (narządy płciowe, półpasiec, opryszczkowe zapalenie dziąseł i zapalenie jamy ustnej), a także w leczeniu odry, ospy wietrznej, wirusowego zapalenia wątroby typu A i ostrej postaci zapalenia wątroby typu B.

Przeciwwskazania: ciąża, nadczynność tarczycy. Ponadto przeciwwskazaniami do stosowania tego leku przeciwwirusowego są ciężkie patologie wątroby i nerek.

Działania niepożądane: ból brzucha, nudności, wzdęcia, zwiększone poziomy pośredniej bilirubiny we krwi.

Sposób użycia: wewnątrz (po jedzeniu) dla dorosłych z grypą - 0,2 g 3-4 razy dziennie przez 3-5 dni. Konieczne jest rozpoczęcie leczenia w początkowych objawach choroby. W leczeniu innych chorób wirusowych stosować 0,2 g 3-4 razy dziennie przez 7-14 dni. W leczeniu ostrych zakażeń przepisuje się dawkę nasycającą 1,4–1,6 g na dzień 1. Dzieci otrzymują 10 mg / kg na dobę.

Wydanie formularza: tabletki do 0,2 g.

Warunki sprzedaży aptek: na receptę.

Lista innych leków przeciwwirusowych: wskazania i działania niepożądane

Rimantadyna.

Działanie farmakologiczne: lek ma działanie zapobiegawcze przeciwko zakażeniom wywołanym przez szczepy wirusów grypy typu A2, ma wyraźne działanie przeciwtoksyczne w grypie B.

Wskazania: do wczesnego leczenia i zapobiegania grypie podczas epidemii.

Przeciwwskazania: ciąża, nadczynność tarczycy, ostre patologie wątroby i nerek.

Skutki uboczne: zwykle lek jest dobrze tolerowany; czasami ból w żołądku.

Sposób stosowania: wewnątrz (po jedzeniu), woda pitna: dorośli w pierwszym dniu choroby - 100 mg 3 razy; w 2 i 3 dniu - 100 mg 2 razy; w 4 dniu - 100 mg 1 raz. Pierwszego dnia choroby można zażywać lek raz w dawce 300 mg. Dzieci od 7 do 10 lat wyznaczają 30 mg 2 razy dziennie; 11-14 lat - 50 mg 3 razy dziennie. Ten lek przeciwwirusowy, znajdujący się na liście najlepszych, należy zażyć w ciągu 5 dni.

Postać produktu: tabletki 50 mg.

Warunki sprzedaży aptek: bez recepty.

Arbidol.

Działanie farmakologiczne: lek przeciwwirusowy, który ma specyficzne działanie hamujące na wirusy grypy A i B, ma działanie immunomodulujące, indukujące interferon, stymuluje aktywność fagocytarną makrofagów, zwiększa odporność organizmu na infekcje wirusowe, zmniejsza częstość powikłań spowodowanych zakażeniem wirusowym, a także zaostrzenia przewlekłego choroby bakteryjne.

Wskazania: zapobieganie i leczenie grypy, SARS, wtórne stany niedoboru odporności, przewlekłe zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc. Wskazaniami do stosowania tego leku przeciwwirusowego są również nawracające infekcje opryszczkowe (jako część złożonej terapii).

Przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja leku, z ostrożnością - w chorobach układu sercowo-naczyniowego, wątroby i nerek.

Działania niepożądane: dobrze tolerowane, rzadko - reakcje alergiczne.

Sposób użycia: dorośli w środku (przed posiłkami) - 0,2 g 4 razy dziennie przez 5 dni. Dzieci od 6 do 12 lat - 100 mg 4 razy dziennie, od 3 do 6 lat - 50 mg 4 razy dziennie. Przebieg leczenia wynosi 5 dni.

Aby zapobiec (w kontakcie z pacjentami z grypą) - 0,2 g dziennie przez 10-14 dni; w okresach epidemii grypy i sezonowych wzrostów częstości występowania ARVI - 0,1 g raz dziennie co 3-4 dni przez 3 tygodnie.

Z powikłaniami ostrego zakażenia wirusowego układu oddechowego i zapalenia płuc oraz zmniejszeniem ogólnego stanu odporności, 0,2 g 3 razy dziennie przez 5 dni, a następnie 0,2 g 1 raz na tydzień przez 3-4 tygodnie.

Wydanie formularza: pigułki do 0,1 g.

Warunki sprzedaży aptek: bez recepty.

Podczas infekcji wirus przyczepia się do powierzchni komórki, przenika do niej i przenosi na nią swój genom - informacje dziedziczne. Zakażona komórka zaczyna produkować substancje, które wywołują różne reakcje immunologiczne w organizmie.

Oxolin.

Działanie farmakologiczne: lek przeciwwirusowy.

Wskazania: choroby wirusowe oka, skóry, nieżytu nosa o etiologii wirusowej, zapobieganie zakażeniu grypą.

Przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja leku.

Efekty uboczne: szybkie mijanie się pieczenia błony śluzowej nosa lub oczu podczas stosowania maści.

Sposób podawania: 0,25% maść oksolinowa jest stosowana do zapobiegania zakażeniu grypą. W okresie maksymalnego wybuchu grypy (zwykle w ciągu 25 dni), podczas kontaktów z pacjentami z grypą, w indywidualnej profilaktyce błona śluzowa nosa jest rozmazana 0,25% dzienną maścią 2 razy dziennie (rano i wieczorem). W leczeniu adenowirusowego zapalenia rogówki i spojówki stosuje się świeżo przygotowany 0,2% roztwór wodny.

Zainstalowany w jamie spojówkowej 2 krople 5-6 razy dziennie. Na noc, na powieki leżała 0,25% maść oksolinowa. W leczeniu wirusowego zapalenia rogówki z rozległymi objawami rogówki w ciągu pierwszych 3-4 dni należy zainstalować 0,1% roztwór 2 kropli 4-5 razy dziennie, w nocy położyć 0,25% maść na powieki.

W przypadku zapalenia rogówki wywołanego przez proste lub półpasieckie wirusy, 0,25% maść stosuje się w pierwszych 3-4 dniach, a 0,5-1% maść 3-4 razy dziennie przez następne 2-4 dni 4 tygodnie.

W przypadku zwykłego półpaśca i zakaźnego mięczaka 1-2% maści nakłada się na zmienioną chorobowo skórę 2-3 razy dziennie aż do wyzdrowienia. W przypadku wirusowego zapalenia błony śluzowej nosa nanieść 0,25% lub 0,5% maść 2-3 razy dziennie przez 3-4 dni na błonę śluzową nosa lub zaszczepić 0,25% roztwór - 2 krople do każdego nozdrza 3-4 razy dziennie.

Formularz wydania: 0,25; 0,5; 1-; 2-; i 3% maść; proszek (do roztworu).

Warunki sprzedaży aptek: bez recepty.

Tiloron.

Działanie farmakologiczne: przeciwwirusowy środek immunostymulujący, indukuje powstawanie interferonów typu α, β i γ, stymuluje produkcję komórek macierzystych szpiku kostnego, zwiększając w ten sposób układ odpornościowy, zwiększa powstawanie przeciwciał.

Wskazania: leczenie i zapobieganie grypie, ARVI, wirusowemu zapaleniu wątroby typu A, B, C i D, opryszczce, zakażeniu wirusem cytomegalii; w kompleksowym leczeniu infekcyjno-alergicznego i wirusowego zapalenia mózgu i rdzenia (stwardnienie rozsiane, zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego itp.); w złożonej terapii chlamydiozy układu moczowo-płciowego, gruźlicy płuc; leczenie grypy i SARS u dzieci powyżej 7 lat.

Przeciwwskazania: nadwrażliwość na składniki leku, ciąża, okres karmienia piersią, dzieci poniżej 7 lat.

Działania niepożądane: objawy dyspeptyczne (nudności, wymioty, biegunka, ból w nadbrzuszu), dreszcze. Reakcje alergiczne mogą być również skutkiem ubocznym stosowania tego leku przeciwwirusowego.

Sposób stosowania: wewnątrz po jedzeniu dorosłych w leczeniu grypy i ARVI - 125 mg na dobę przez pierwsze 2 dni, następnie - 125 mg po 48 godzinach W trakcie leczenia - 750 mg.

W zapobieganiu grypie i ARVI - 125 mg 1 raz w tygodniu przez 6 tygodni. W przypadku zabiegów palenia - 750 mg.

W leczeniu wirusowego zapalenia wątroby typu A pierwszego dnia - 125 mg 2 razy; następnie - 125 mg w ciągu 48 godzin W przypadku zabiegów palenia - 1,25 g.

W zapobieganiu wirusowemu zapaleniu wątroby typu A - 125 mg raz w tygodniu przez 6 tygodni. W leczeniu opryszczki zakażenie wirusem cytomegalii w ciągu pierwszych 2 dni - 125 mg każdy, następnie po 48 godzinach - 125 mg każdy. Średni czas trwania leczenia wynosi 1 miesiąc. Dawka kursu - 1,25-2,5 g.

Przepisuje się dzieci w wieku powyżej 7 lat: w przypadku niepowikłanych postaci grypy i ARVI, 60 mg raz na dobę w 1., 2. i 4. dniu od rozpoczęcia leczenia. Dawka dymu - 180 mg. W przypadku skomplikowanego przebiegu grypy i ARVI, 60 mg raz na dobę w 1., 2., 4. i 6. dniu od rozpoczęcia leczenia. Dawka dawki - 0,24 g (4 tabletki). W przypadku innych patologii sposób podawania i dawki są przepisywane indywidualnie przez lekarza.

Postać produktu: tabletki 60, 125 mg.

Warunki sprzedaży aptek: na receptę.

Nowoczesne leki przeciwwirusowe: metoda podawania i skutki uboczne

Pranobeks inozyny.

Działanie farmakologiczne: lek przeciwwirusowy o działaniu immunostymulującym, aktywuje reakcje biochemiczne w makrofagach, zwiększa produkcję interleukin, zwiększa proliferację limfocytów T, komórek T pomocniczych (komórek NK), zwiększa syntezę przeciwciał; hamuje replikację wirusów DNA i RNA.

Wskazania: stany niedoboru odporności towarzyszy rozwój opryszczki, podostre stwardniające zapalenie mózgu, ostre wirusowe zapalenie mózgu, brodawki narządów płciowych.

Przeciwwskazania: nadwrażliwość na lek, kamica moczowa, zaburzenia rytmu, dna moczanowa, przewlekła niewydolność nerek.

Działania niepożądane: zwiększenie stężenia kwasu moczowego w surowicy i moczu, objawy dyspeptyczne (nudności, wymioty, biegunka, ból w nadbrzuszu), suchość skóry, świąd (alergia), ból głowy, zawroty głowy, nerwowość, zaburzenia snu, letarg, uczucie przepracowania, wielomocz, rzadko - ból stawów. Również efekt uboczny tego nowoczesnego leku przeciwwirusowego może nasilać dnę.

Sposób stosowania: wewnątrz po jedzeniu. Dorośli i dzieci - 50 mg / kg dziennie, podzielone na 3-4 dawki. Dorośli - 6-8 tabletek dziennie; dzieci - 1 tabletka na 10 kg masy ciała. Przebieg leczenia wynosi 7-10 dni, przerwa - 8 dni. W razie potrzeby po przerwie można powtórzyć zabieg. Czas jego trwania jest ustalany i monitorowany przez lekarza prowadzącego.

Postać produktu: 500 mg tabletki.

Warunki sprzedaży aptek: na receptę.

Mangiferin.

Działanie farmakologiczne: preparat ziołowy o działaniu przeciwwirusowym, skutecznie działa na wirusy zawierające opryszczki DNA, hamuje reprodukcję wirusa opryszczki zwykłej głównie we wczesnych stadiach rozwoju.

Wskazania: opryszczka zwykła.

Przeciwwskazania: ciąża i idiosynkrazja leku.

Efekty uboczne: reakcje alergiczne.

Sposób stosowania: wewnątrz (niezależnie od posiłku) - 1 tabletka (0,1 g) 3-4 razy dziennie przez 5-10 dni. W tym samym czasie przepisywane jest miejscowe stosowanie leku - stosowanie 5% maści na skórę i 2% maść na błony śluzowe. Maść nakłada się na zmienioną chorobowo skórę bez opatrunku 2-3 razy dziennie.

Leczenie choroby we wczesnych stadiach pozwala osiągnąć większy efekt terapeutyczny. Czas trwania leczenia wynosi 10-30 dni i zależy od ciężkości i formy patologii. Po ponownym zaostrzeniu choroby leczenie należy powtórzyć.

Uwalnianie postaci: tabletki 0,1 g; 2-5% maść od jasnożółtego (2%) do żółtego (5%) koloru o zielonkawym odcieniu i słabym specyficznym zapachu w probówkach 10 g (2%) i 10 lub 20 g (5%).

Warunki sprzedaży aptek: bez recepty.

Oseltamiwir.

Działanie farmakologiczne: lek ma działanie przeciwwirusowe.

Wskazania: leczenie i zapobieganie grypie u dorosłych i dzieci w wieku powyżej 1 roku.

Przeciwwskazania: starannie wyznaczyć w czasie ciąży i laktacji.

Działania niepożądane: nudności, wymioty, biegunka, ból głowy, zawroty głowy, kaszel, bezsenność.

Sposób stosowania: dorośli i dzieci powyżej 12 lat - 75 mg 2 razy dziennie przez 5 dni; od 8 lat - 75 mg 2 razy dziennie przez 5 dni; od 1 roku (o masie ciała poniżej 15 kg) do 30 mg 2 razy dziennie przez 5 dni; od 40 kg wagi - 75 mg 2 razy dziennie przez 5 dni.

Uwalnianie postaci: kapsułki 75 mg, zawiesina.

Warunki sprzedaży aptek: na receptę.

Jodofenazon.

Działanie farmakologiczne: lek ma działanie przeciwwirusowe, przeciwzapalne, immunomodulujące, stymuluje produkcję interferonów α i β, tworzenie przeciwciał, hamuje przenikanie wirusa do komórki i stabilizuje błony komórkowe, działa głównie na wirusy zapalenia mózgu przenoszone przez kleszcze, wirusy jelitowe Coxsackie i ECHO, grypę i parasppa

Wskazania: leczenie i zapobieganie przenoszonym przez kleszcze wirusowemu zapaleniu mózgu, grypie, paragrypie.

Przeciwwskazania: nadczynność tarczycy, nadwrażliwość na leki zawierające jod.

Działania niepożądane: reakcje alergiczne, nudności, obrzęk.

Metoda aplikacji: wewnątrz (po jedzeniu). W leczeniu kleszczowego zapalenia mózgu: w ciągu pierwszych 2 dni - 0,3 g 3 razy dziennie, w 3. i 4. dniu - 0,2 g 3 razy dziennie, w ciągu następnych 5 dni - 0,1 g 3 razy dziennie. Do profilaktyki (w przypadku ssania kleszczy) - w taki sam sposób jak w leczeniu.

W przypadku występowania na obszarach endemicznych (w przypadku kleszczowego zapalenia mózgu) 0,2 g stosuje się raz dziennie przez cały okres pobytu; przed odwiedzeniem powyższych obszarów - 0,2 g 3 razy dziennie przez 2 dni przed wizytą.

Wydanie formularza: pigułki do 0,1 g.

Warunki sprzedaży aptek: bez recepty.