Ribavirin - oficjalne instrukcje użytkowania

Nazwa handlowa: Ribavirin

Międzynarodowa nazwa niezastrzeżona:

Nazwa chemiczna: 1- (3-0-rybofuranozylo-1H-1,2,4-triazolo-3-karboksyamid

Forma dawkowania:

Skład:

Opis: Tabletki w kolorze białym lub białym z żółtawym odcieniem. Wyglądają, że spełniają wymagania Global Fund XI.

Grupa farmakoterapeutyczna:

Kod ATX: [J05AB04]

Właściwości farmakologiczne
Rybawiryna jest syntetycznym analogiem nukleozydowym o wyraźnym działaniu przeciwwirusowym. Ma szerokie spektrum aktywności przeciwko różnym wirusom DNA i RNA.
Farmakodynamika
Rybawiryna łatwo penetruje zakażone komórki i jest szybko fosforylowana przez wewnątrzkomórkową kinazę adenozynową do mono-, di- i trifosforanu rybawiryny. Te metabolity, zwłaszcza trifosforan rybawiryny, wykazują wyraźną aktywność przeciwwirusową.
Mechanizm działania rybawiryny nie jest wystarczająco jasny. Wiadomo jednak, że rybawiryna hamuje dehydrogenazę monofosforanu inozyny (IMP), efekt ten prowadzi do wyraźnego obniżenia poziomu wewnątrzkomórkowego trifosforanu guanozyny (GTP), któremu z kolei towarzyszy tłumienie syntezy wirusowego RNA i białek swoistych dla wirusa. Rybawiryna hamuje replikację nowych wirionów, co zmniejsza obciążenie wirusem. Rybawiryna selektywnie hamuje syntezę wirusowego RNA bez hamowania syntezy RNA w normalnie funkcjonujących komórkach.
Rybawiryna jest skuteczna przeciwko wielu wirusom DNA i RNA. Wirusy najbardziej podatne na DNA rnbawiryny to: wirus opryszczki Simplex, wirus poks, wirus choroby Marka. Niewrażliwe na wirusy rnbawiryny DNA są: Varicella Zoster, pseudorabies, ospa krowa. Najbardziej wrażliwe na wirusy rybawiryny RNA są: grypa A, B, paramyksowirus (paragrypa, parotyt epidemiczny, choroba Nucasla), reowirusy, wirusy nowotworowe RNA. Niewrażliwe na wirusy RNA rybawiryny to: enterowirusy, wirus rinowirusa, Semlicy Forest.
Rybawiryna wykazuje aktywność przeciwko wirusowi zapalenia wątroby typu C (HCV). Mechanizm działania rybawiryny przeciwko HCV nie jest w pełni zrozumiały. Zakłada się, że akumulacja trifosforanu rybawiryny jako fosforylacji prowadzi do konkurencyjnego hamowania tworzenia trifosforanu guanozyny, zmniejszając w ten sposób syntezę wirusowego RNA. Uważa się, że mechanizm synergistycznego działania rybawiryny i interferonu alfa na HCV wynika ze zwiększonej fosforylacji rybawiryny przez interferon.
Farmakokinetyka
Wchłanianie: doustne podawanie rybawiryny jest szybko wchłaniane w przewodzie pokarmowym. Ponadto jego biodostępność wynosi ponad 45%.
Dystrybucja: Rybawiryna jest dystrybuowana w osoczu, wydzielinie błony śluzowej dróg oddechowych i krwinkach czerwonych. Duża ilość trifosforanu rybawiryny gromadzi się w krwinkach czerwonych, osiągając plateau do 4 dnia i utrzymując się przez kilka tygodni po podaniu. Okres półtrwania wynosi 3,7 godziny, a objętość dystrybucji (Vd) wynosi 647 - 802 litry. Podczas kursu rybawiryna gromadzi się w osoczu w dużych ilościach. Stosunek biodostępności (AUC - pole pod krzywą „stężenie / czas”) z powtarzaną i pojedynczą dawką wynosi 6. Znaczne stężenie rybawiryny (ponad 67%) można wykryć w płynie mózgowo-rdzeniowym po długotrwałym stosowaniu. Lekko wiąże się z białkami osocza.
Czas osiągnięcia maksymalnego stężenia w osoczu wynosi od 1 do 1,5 godziny.
Czas osiągnięcia terapeutycznego stężenia w osoczu zależy od wielkości minutowej objętości krwi.
Średnia wartość maksymalnego stężenia (C_max) w osoczu: około 5 µmol na litr pod koniec 1 tygodnia podawania w dawce 200 mg co 8 godzin i około 11 µmol na litr pod koniec 1 tygodnia podawania w dawce 400 mg co 8 godzin.
Biotransformacja: rybawiryna jest fosforylowana w komórkach wątroby do aktywnych metabolitów w postaci mono-, di- i trifosforanu, które są następnie metabolizowane do 1,2,4-triazolokarboksyamidu (hydroliza amidu do kwasu trikarboksylowego i de-borozylacja z wytworzeniem triazolowego metabolitu karboksylowego).
Wydalanie: Rybawiryna jest powoli eliminowana z organizmu. Okres półtrwania (T_½po pojedynczej dawce 200 mg wynosi od 1 do 2 godzin od osocza i do 40 dni od czerwonych krwinek. Po zakończeniu kursu T_½ około 300 godzin Rybawiryna i jej metabolity są wydalane głównie z moczem. Tylko około 10% jest wydalane z kałem. W postaci niezmienionej około 7% rybawiryny jest eliminowane w ciągu 24 godzin, a około 10% w ciągu 48 godzin.
Farmakokinetyka w szczególnych warunkach klinicznych: Podczas przyjmowania leku u pacjentów z AUC i C niewydolności nerek_max rybawiryna wzrasta, ze względu na zmniejszenie prawdziwego klirensu. U pacjentów z niewydolnością wątroby (stopnie A, B i C) farmakokinetyka rybawiryny nie zmienia się. Po przyjęciu pojedynczej dawki z tłuszczem zawierającym żywność, farmakokinetyka rybawiryny zmienia się znacząco (AUC i C)_max wzrost o 70%).

Wskazania do użycia
Przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu C (w połączeniu z interferonem alfa-2b lub peginterferonem alfa-2b): u pacjentów pierwotnych nieleczonych wcześniej interferonem alfa-2b lub peginterferonem alfa-2b; podczas zaostrzenia po przebiegu monoterapii interferonem alfa-2b lub peginterferonem alfa-2b; u pacjentów opornych na monoterapię interferonem alfa-2b lub peginterferonem alfa-2b.

Przeciwwskazania
Nadwrażliwość, ciąża, laktacja, przewlekła niewydolność serca II6-III, zawał mięśnia sercowego, niewydolność nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 50 ml / min), ciężka niedokrwistość, niewydolność wątroby, zdekompensowana marskość wątroby, choroby autoimmunologiczne (w tym autoimmunologiczne zapalenie wątroby), nieuleczalne choroby tarczycy, ciężka depresja z zamiarem samobójczym, dzieciństwo i okres dojrzewania (poniżej 18 lat).

Z ostrożnością
Kobiety w wieku rozrodczym (ciąża jest niepożądana), zdekompensowana cukrzyca (z atakami kwasicy ketonowej); przewlekła obturacyjna choroba płuc, zatorowość płucna, przewlekła niewydolność serca, choroba tarczycy (w tym nadczynność tarczycy), zaburzenia krwawienia, zakrzepowe zapalenie żył, mielodepresja, hemoglobinopatia (w tym talasemia, anemia sierpowata), depresja, hemoglobinopatia tendencja samobójcza (w tym historia), starość.

Dawkowanie i podawanie
Wewnątrz, bez żucia i wody pitnej, wraz z przyjmowaniem pokarmu 0,8-1,2 g dziennie w 2 dawkach podzielonych (rano i wieczorem). W tym samym czasie interferon alfa-2b jest przepisywany podskórnie, 3 miliony mi 3 razy w tygodniu lub peginterferon alfa 2b podskórnie, 1,5 µg / kg 1 raz w tygodniu. W połączeniu z interferonem alfa-2b o masie ciała do 75 kg, dawka rybawiryny wynosi 1 g dziennie (0,4 g rano i 0,6 g wieczorem); powyżej 75 kg - 1,2 g dziennie (0,6 g rano i 0,6 g wieczorem). W połączeniu z peginterferonem alfa-2b o masie ciała mniejszej niż 65 kg, dawka rybawiryny wynosi 0,8 g dziennie (0,4 g rano i 0,4 g wieczorem); 65-85 kg - 1 g dziennie (0,4 g rano i 0,6 g wieczorem); ponad 85 kg (0,6 g rano i 0,6 g wieczorem).
Czas trwania leczenia wynosi 24 do 48 tygodni; jednocześnie dla wcześniej nieleczonych pacjentów - co najmniej 24 tygodnie, u pacjentów z wirusem genotypu 1 - 48 tygodni. U pacjentów, którzy nie są podatni na monoterapię interferonem alfa, jak również podczas nawrotu, przez co najmniej 6 miesięcy do 1 roku (w zależności od przebiegu klinicznego choroby i odpowiedzi na leczenie).

Efekty uboczne
Zaburzenia układu nerwowego: ból głowy, zawroty głowy, ogólne osłabienie, złe samopoczucie, bezsenność, osłabienie, depresja, drażliwość, lęk, labilność emocjonalna, nerwowość, pobudzenie, agresywne zachowanie, dezorientacja; rzadko - tendencje samobójcze, zwiększone napięcie mięśni gładkich, drżenie, parestezje, przeczulica, hipestezja, omdlenia.
Od układu sercowo-naczyniowego: spadek lub wzrost ciśnienia krwi, brady- lub tachykardia, kołatanie serca, zatrzymanie akcji serca.
Od strony organów krwiotwórczych: niedokrwistość hemolityczna, leukopenia, neutropenia, granulocytopenia, małopłytkowość; niezwykle rzadko - niedokrwistość aplastyczna.
Ze strony układu oddechowego: duszność, kaszel, zapalenie gardła, duszność, zapalenie oskrzeli, zapalenie ucha środkowego, zapalenie zatok, nieżyt nosa.
Ze strony układu pokarmowego: suchość w ustach, zmniejszenie apetytu, nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha, zaparcia, zaburzenia smaku, zapalenie trzustki, wzdęcia, zapalenie jamy ustnej, zapalenie języka, krwawienie z dziąseł, hiperbilirubinemia.
Ze strony zmysłów: uszkodzenie gruczołu łzowego, zapalenie spojówek, niewyraźne widzenie, upośledzenie / utrata słuchu, szum w uszach.
Z układu mięśniowo-szkieletowego: bóle stawów, bóle mięśni.
Ze strony układu moczowo-płciowego: uderzenia gorąca, obniżone libido, bolesne miesiączkowanie, brak miesiączki, krwotok miesiączkowy, zapalenie gruczołu krokowego.
Reakcje alergiczne: wysypka skórna, rumień, pokrzywka, hipertermia, obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli, anafilaksja, nadwrażliwość na światło, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka.
Inne: wypadanie włosów, zapalenie spojówek, łysienie, zaburzenia struktury włosów, suchość skóry, niedoczynność tarczycy, ból w klatce piersiowej, pragnienie, zakażenie grzybicze, infekcja wirusowa, cydr grypopodobny, pocenie się, powiększenie węzłów chłonnych.

Przedawkowanie
Być może zwiększone nasilenie działań niepożądanych.
Leczenie: odstawienie leku, leczenie objawowe.

Interakcja z innymi lekami
Leki zawierające związki magnezu i glinu, symetykon zmniejszają biodostępność leku (AUC zmniejsza się o 14%, nie ma znaczenia klinicznego).
W połączeniu z interferonem alfa-2b lub peginterferonem alfa-2b - synergizm działania.
Podaniu rybawiryny podczas leczenia zydowudyną i (lub) stawudyną towarzyszy zmniejszenie ich fosforylacji, co może prowadzić do wiremii HIV i wymagać zmian w schemacie leczenia.
Zwiększa stężenie fosforylowanych metabolitów nukleozydów purynowych (w tym didanozyny, abakawiru) i związane z tym ryzyko rozwoju kwasicy mleczanowej.
Nie wpływa na aktywność enzymatyczną wątroby z udziałem cytochromu P450.
Jednoczesne posiłki wysokotłuszczowe zwiększają biodostępność rybawiryny (AUC i C)_max wzrost o 70%).

Specjalne instrukcje
Rozważ teratogenność leku, mężczyźni i kobiety w wieku rozrodczym w trakcie leczenia iw ciągu 7 miesięcy po zakończeniu terapii powinni stosować skuteczne środki antykoncepcyjne.
Badania laboratoryjne (kliniczna analiza krwi z obliczeniem formuły leukocytów i liczby płytek krwi, oznaczanie elektrolitów, kreatyniny, funkcjonalnych próbek wątroby) należy przeprowadzić przed rozpoczęciem leczenia, po 2 i 4 tygodniach, a następnie regularnie.
W procesie leczenia rybawiryną maksymalny spadek zawartości hemoglobiny w większości przypadków obserwuje się po 4-8 tygodniach od rozpoczęcia leczenia. Przy spadku stężenia hemoglobiny poniżej 110 mg / ml dawkę rybawiryny należy tymczasowo zmniejszyć o 400 mg na dobę, przy zmniejszeniu stężenia hemoglobiny poniżej 100 mg / ml, dawkę należy zmniejszyć do 50% dawki początkowej. W większości przypadków zalecane zmiany dawek zapewniają odzyskanie poziomu hemoglobiny. Przy spadku stężenia hemoglobiny poniżej 85 mg / ml, lek należy odstawić.
W ostrych objawach nadwrażliwości (pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli, anafilaksja) należy natychmiast przerwać stosowanie leku. Przemijająca wysypka nie gwarantuje przerwania leczenia.
W okresie leczenia osoby doświadczające zmęczenia, senności lub dezorientacji powinny powstrzymać się od prowadzenia pojazdów i wykonywania potencjalnie niebezpiecznych czynności wymagających zwiększonej koncentracji i szybkości psychomotorycznej.
W związku z możliwym pogorszeniem czynności nerek u pacjentów w podeszłym wieku, przed zastosowaniem leku, konieczne jest określenie czynności nerek, w szczególności klirensu kreatyniny.

Formularz wydania
Tabletki 0,2 g.
10 lub 20 tabletek w blistrze. 1 lub 2 opakowania blistrowe wraz z instrukcją użytkowania zostaną umieszczone w opakowaniu kartonowym.
W przypadku opakowań dla szpitali: 5, 10, 14, 20, 28, 50, 100 opakowań typu blister wraz z instrukcją użytkowania umieszcza się w opakowaniu kartonowym.
50, 100, 200, 500, 1000 tabletek w plastikowym pojemniku lub plastikowej puszce. 1, 2, 4, 10, 20, 30, 50 puszek lub pojemników wraz z równą liczbą instrukcji do użytku medycznego umieszcza się w kartonowym pudełku.

Warunki przechowywania
Lista B. W suchym, ciemnym miejscu w temperaturze nie wyższej niż 25 ° C W zasięgu dzieci.

Okres trwałości
3 lata. Nie używać po upływie daty ważności.

Warunki sprzedaży aptek:

Producent
Pranafarm LLC, Rosja, 443068, Samara, ul. Novo-Sadovaya, 106, Bldg. 81

Ribavirin - instrukcje użytkowania, analogi, opinie, cena

Rybawiryna

Rybawiryna jest lekiem syntetycznym o wyraźnym działaniu przeciwwirusowym. Rybawiryna przenika do zainfekowanych komórek, blokuje tworzenie wirusowego RNA, a tym samym hamuje reprodukcję wirusów.

Rybawiryna jest wysoce aktywna przeciwko wirusom opryszczki typu 1 i 2, wirusom cytomegalii, adenowirusom, wirusom paragrypy A i B, wirusowi zapalenia wątroby typu C, śwince, gorączce krwotocznej, ospie i innym wirusom.

Niewrażliwy na lek: wirus opryszczki półpaśca, ospa, pseudo-wścieklizna, enterowirusy, rinowirusy.

Rybawiryna jest dobrze wchłaniana w przewodzie pokarmowym; w krwiobiegu przenika do czerwonych krwinek, aw narządach oddechowych - do tajnych gruczołów błony śluzowej. Przy dłuższym stosowaniu wchodzi do płynu mózgowo-rdzeniowego. Maksymalne stężenie tego leku przeciwwirusowego we krwi odnotowuje się 1,5 godziny po podaniu. W osoczu krwi gromadzi się w dużych ilościach. Wydalany z moczem bardzo powoli (około 300 godzin po zaprzestaniu podawania).

Formy wydania

• Tabletki od 0,2 g do 10, 20, 50 szt. w opakowaniu; dla szpitali - po 100, 140, 200, 280, 500, 1000. w opakowaniu.
• Kapsułki 0,1 gi 0,2 g 20, 30, 42, 60, 100 szt. w opakowaniu.
• Liofilizat (koncentrat do podawania dożylnego) w 1 ml lub 3 ml ampułkach; 1 ml - 100 mg rybawiryny; na 1, 5, 10 amp. w opakowaniu.
• Liofilizat (koncentrat do podawania dożylnego) w fiolkach; 1 butelka zawiera 500 mg rybawiryny; 6 butelek w opakowaniu.
• Devirs (Ribavirin) - krem ​​do zewnętrznego stosowania 7,5% 5 g, 15 gi 30 g na probówkę.

Instrukcja stosowania Ribavirin

Wskazania do użycia

• Przewlekłe zapalenie wątroby typu C;
• opryszczkowe zapalenie jamy ustnej;
• opryszczka narządów płciowych;
• grypa wywołana przez wirusy A i B;
• odra;
• ospa wietrzna;
• infekcja syncytialna układu oddechowego;
• gorączka krwotoczna z zespołem nerkowym;
• wścieklizna (jako część leczenia skojarzonego).

Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na lek;
• choroby endokrynologiczne (zaburzenia czynności tarczycy, w tym nadczynność tarczycy; cukrzyca na etapie dekompensacji);
• niestabilna dusznica bolesna i zawał mięśnia sercowego;
• niewydolność serca na etapie dekompensacji;
• niewydolność nerek (z klirensem kreatyniny poniżej 50 ml na minutę);
• ciężka przewlekła niewydolność wątroby;
• choroby autoimmunologiczne (autoimmunologiczne zapalenie wątroby);
• marskość wątroby na etapie dekompensacji;
• ciężkie postacie niedokrwistości i hemoglobinopatii (anemia sierpowata, talasemia);
• stany depresyjne i tendencje samobójcze;
• ciąża i karmienie piersią;
• wiek do 18 lat;
• patologia układu oddechowego (przewlekłe obturacyjne zapalenie oskrzeli, zakrzepica płucna);
• zakrzepowe zapalenie żył.

Należy zachować ostrożność podczas stosowania rybawiryny u pacjentów w podeszłym wieku i osób żyjących z HIV w leczeniu przeciwretrowirusowym.

Efekty uboczne

• Ze strony układu pokarmowego: nudności, utrata apetytu, wymioty, suchość w ustach, biegunka lub zaparcie, ból brzucha, zapalenie języka (zapalenie języka) i zapalenie jamy ustnej, wzdęcia brzucha, zaburzenia czynności wątroby, zaburzenia percepcji smaku.
• Układ nerwowy: zawroty głowy, osłabienie, ból głowy, bezsenność, lęk i drażliwość lub depresja, niestabilność emocjonalna, nerwowość, agresywne zachowanie, pobudzenie, dezorientacja; w rzadkich przypadkach - zwiększenie napięcia mięśni gładkich, drżenie ciała, drętwienie i pełzanie, dreszcze, zwiększenie lub zmniejszenie wrażliwości, omdlenia, tendencje samobójcze.
• Ze strony układu oddechowego: kaszel, duszność, zapalenie gardła, nieżyt nosa, zapalenie oskrzeli, zapalenie zatok przynosowych, zaburzenia rytmu oddechowego.
• Ze strony układu sercowo-naczyniowego: wzrost lub spadek ciśnienia krwi, zwiększenie lub zmniejszenie częstości akcji serca, zatrzymanie akcji serca.
• Z krwi: niedokrwistość spowodowana zniszczeniem czerwonych krwinek, zmniejszenie liczby białych krwinek i płytek krwi, bardzo rzadko - niedokrwistość spowodowana uciskiem krwi.
• Ze strony układu moczowo-płciowego: naruszenie lub całkowity brak miesiączki, krwawienie z macicy w okresie menopauzy, zmniejszenie libido, uderzenia gorąca, zapalenie gruczołu krokowego.
• Z narządów zmysłów: zapalenie spojówek, zapalenie gruczołów łzowych, zaburzenia widzenia, szumy uszne, upośledzenie słuchu.
• Reakcje alergiczne: zaczerwienienie skóry, pokrzywka, obrzęk skóry i tkanki podskórnej, zwiększona nadwrażliwość na światło, skurcz oskrzeli, gorączka, dreszcze, toksyczna martwica i odrzucenie warstwy powierzchniowej skóry.
• Inne reakcje: ból stawów i mięśni, wypadanie włosów z obszarami całkowitego łysienia, suchość skóry, pragnienie, zmniejszenie czynności tarczycy, obrzęk węzłów chłonnych, pocenie się, zmiany grzybicze, zespół grypopodobny, zakażenia wirusowe, ból w miejscach wstrzyknięcia.

Leczenie rybawiryną

Jak stosować rybawirynę?
Wewnątrz rybawiryny przyjmuje się z posiłkami. Tabletki i kapsułki należy połykać w całości, popijając dużą ilością wody. Jedzenie tłustych potraw rybawiryną zwiększa jej biodostępność o 70%.

Dożylne podawanie leku powinno być wykonywane tylko w warunkach stacjonarnych w szpitalach z oddziałami resuscytacji i intensywnej opieki medycznej.

Droga inhalacyjna podawania rybawiryny, patrz poniżej (w punkcie Ribavirin dla dzieci).

Devirs krem ​​z jednolitą warstwą (do 1 mm grubości) nakłada się na dokładnie umyte i wysuszone dotknięte obszary błon śluzowych i skóry (w tym w okolicy narządów płciowych) 5 r. dzień przed zniknięciem objawów opryszczki. W przypadku stosowania kremu w połączeniu z doustnym przyjmowaniem rybawiryny, dawka kremu jest zmniejszona. Po nałożeniu krem ​​jest lekko przetarty. Krem nie powinien być nakładany na skórę w okolicach oczu.

Przed rozpoczęciem leczenia rybawiryną konieczne jest przeprowadzenie pełnego badania laboratoryjnego (badanie krwi z liczbą formuł leukocytów i płytek krwi, oznaczenie poziomu kreatyniny, testy czynności wątroby). Podczas leczenia wymienione badania są powtarzane po 2 tygodniach, po miesiącu, a następnie regularnie.

Przy spadku stężenia hemoglobiny poniżej 110 mg / ml dawka rybawiryny jest tymczasowo zmniejszona do 400 mg / s, a jeśli stężenie hemoglobiny jest mniejsze niż 100 mg / ml, dawka jest zmniejszona o 50% w stosunku do dawki początkowej. Jeśli stężenie hemoglobiny spadnie poniżej 85 mg / ml, należy przerwać leczenie rybawiryną.

W przypadku wystąpienia reakcji alergicznych (pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, wstrząs anafilaktyczny lub skurcz oskrzeli) leczenie należy natychmiast przerwać. W przypadku krótkotrwałych wysypek skórnych leczenie jest kontynuowane.

Podczas leczenia rybawiryną należy unikać alkoholu. Osoby z sennością, zmęczeniem lub dezorientacją w tle leczenia powinny powstrzymać się od prowadzenia pojazdów i pracy, co wymaga szybkości i uwagi psychomotorycznej.

Dawkowanie
W przypadku grypy dorośli wyznaczają rybawirynę doustnie 0,2 g (200 mg) 3-4 p. dziennie przez 3-5 dni.

W przypadku innych zakażeń wirusowych należy stosować rybawirynę w dawce 0,2 g (200 mg), 3-4 p. 1-2 tygodnie dziennie. Czasami lekarz może użyć dawki nasycającej leku w pierwszym dniu choroby - 1,4-1,6 g.

Dawkowanie leku w leczeniu zakażenia syncytialnego układu oddechowego podano w części Ribavirin dla dzieci - patrz poniżej.

Dawkowanie rybawiryny w wirusowym zapaleniu wątroby typu C - patrz niżej w leczeniu rybawiryny zapalenia wątroby typu C.

Rybawiryna dla dzieci

Oficjalne instrukcje wskazują, że rybawiryna jest przeciwwskazana u dzieci w każdym wieku (tj. Poniżej 18 lat).

Mimo to w praktyce lek stosuje się w postaci inhalacji u niemowląt i niemowląt z syncytialną infekcją wirusową, potwierdzoną metodami diagnostycznymi. Wdychanie należy wykonać w ciągu pierwszych 3 dni od zakażenia i tylko w szpitalu.

Wdychanie odbywa się przez 12-18 godzin dziennie, czas trwania kursu wynosi 3-7 dni. Dawkę leku oblicza się na 10 mg / kg dziennie (w 1 ml przygotowanego roztworu 20 mg rybawiryny).

Przygotowanie roztworu rybawiryny do inhalacji: do 6 g liofilizowanego proszku (koncentrat) dodać wodę do iniekcji - 100 ml, i ten roztwór wlewa się do zbiornika aparatu rozpylającego SPAG-2, a następnie uzupełnia się sterylną wodą do objętości 300 ml. Aerozol podaje się dziecku w namiocie tlenowym lub za pomocą maski tlenowej. Stężenie rybawiryny przez 12 godzin wynosi 190 mcg w 1 litrze powietrza.

Stosować w czasie ciąży i laktacji

Leczenie zapaleniem wątroby typu C rybawiryną

Wirusowe zapalenie wątroby typu C w 85% staje się przewlekłe. 3% światowej populacji cierpi na tę chorobę. Na całym świecie do leczenia stosuje się połączenie rybawiryny i interferonu alfa. Prawdopodobieństwo odzyskania (według statystyk międzynarodowych) wynosi 50-80%. Obecnie nie ma innych skutecznych metod leczenia. Monoterapia każdym z tych dwóch leków jest mniej skuteczna, ale może być stosowana w przypadku przeciwwskazań do jednego z leków.

Mniej skuteczne jest leczenie zapalenia wątroby typu C u osób z genotypem wirusa 1 b, u mężczyzn, u pacjentów z wysokim obciążeniem wirusowym, z prawidłową aktywnością transaminazy, długotrwałą chorobą, z objawami marskości wątroby i po 40 latach. Nie zawsze osiągnięto całkowite usunięcie pacjenta z wirusa. Ale w większości przypadków możliwe jest spowolnienie namnażania wirusa, nasilenie stanu zapalnego i postęp zwłóknienia.

Dawki obu leków i czas trwania leczenia są przepisywane przez lekarza indywidualnie, w zależności od obciążenia wirusem, czasu trwania i aktywności procesu oraz wielu innych czynników. Rybawiryna w połączeniu z peginterferonem jest uznawana za nowoczesny standard w leczeniu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C w krajach rozwiniętych.

Nie ma jednego standardu leczenia. Zwykle dawka dobowa rybawiryny wynosi 1000-1200 mg (dla 2 dawek) w przypadku połączenia z interferonem alfa 2 b: jeśli masa ciała pacjenta jest mniejsza niż 75 kg, przepisuje się 1000 mg (rano 2 kapsułki i wieczorem 3 kapsułki), jeśli wynosi powyżej 75 kg - dawka 1200 mg (3 kapsułki rano i wieczorem).

Przy jednoczesnym podawaniu peginterferonu alfa-2b pacjentom o masie ciała do 65 kg, dawka rybawiryny wynosi 800 mg / dobę (2 kapsułki rano i wieczorem); o masie 65-85 kg - dawka wynosi 1000 mg / dobę (2 kapsułki rano i 3 wieczorem); o masie ciała powyżej 85 kg - 1200 mg na dobę (3 kapsułki rano i wieczorem).

Dawka interferonu zależy od jego rodzaju: interferon alfa 2 b jest podawany 3 miliony IU podskórnie 3 p. tygodniowo, a peginterferon alfa 2b - 1 p. tygodniowo 1,5 mcg / kg. Pegylowane interferony znanych zagranicznych firm są droższe, ale są bardziej skuteczne niż konwencjonalne interferony od jakiegokolwiek producenta.

Czas trwania kursu od 24 do 48 tygodni. U pacjentów, którzy nie otrzymywali wcześniej leczenia przeciwwirusowego, z wysokim obciążeniem wirusem i wykryciem pierwszego genotypu wirusa, czas trwania leczenia wynosi 12 miesięcy.

Tolerancja rybawiryny jest zwykle dobra. Łagodne nudności, ból głowy, często - łagodna niedokrwistość, może wystąpić zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi; w bardzo rzadkich przypadkach nietolerancja rybawiryny.

Działania niepożądane są zwykle związane z interferonami. Już po pierwszych wstrzyknięciach wielu pacjentów ma zespół grypopodobny: dreszcze, gorączka do 39 o C, osłabienie, bóle stawów i mięśni. Takie objawy mogą trwać do 2-3 dni. W ciągu 3-4 tygodni organizm przystosowuje się do leku, ale zmęczenie i osłabienie mogą pozostać. Inne działania niepożądane są rzadsze: utrata masy ciała, suchość skóry, wypadanie włosów, zmiany czynności tarczycy i depresja.

Po 2-3 miesiącach interferon może powodować zmniejszenie liczby białych krwinek i płytek krwi. W przypadku wyraźnych działań niepożądanych lekarz może zmniejszyć lub anulować dawkę interferonu na pewien czas (do czasu normalizacji wskaźników). Wraz ze znacznym spadkiem liczby leukocytów może dołączyć zakażenia bakteryjne. Zmniejszenie liczby płytek krwi może spowodować krwawienie. Dlatego na tle leczenia konieczne jest wykonanie badań krwi raz w miesiącu.

Prognoza leczenia jest w każdym razie korzystna. Jeśli osiągnięcie pełnego wyleczenia nie było możliwe, postęp choroby jest znacznie ograniczony. Jeśli jednak rok po zakończeniu leczenia, RNA wirusa zapalenia wątroby typu C nie został wykryty metodą PCR metodą PCR, wówczas pacjenta można uznać za wyleczonego. W takim przypadku czynność wątroby zostanie w pełni przywrócona.

Jeśli wynik leczenia nie zostanie osiągnięty, ponownie zastosuj schematy leczenia przeciwwirusowego. Skuteczność re-rate może być wyższa niż poprzednia.

Przy obciążeniu wirusem przekraczającym 2 miliony kopii wynik leczenia jest trudniejszy do osiągnięcia. Zmniejszenie miana wirusa po 3 miesiącach od rozpoczęcia terapii o 100 razy jest dobrym znakiem prognostycznym. W przypadku niewielkiego spadku miana wirusa kontynuacja leczenia jest beznadziejna.

U pacjentów z genotypami 2 i 3 wirusa leczenie przeciwwirusowe jest skuteczne w 80% przypadków, niezależnie od obciążenia wirusem.

W czasie leczenia pacjent powinien przestać pić alkohol. Zaleca się przestrzeganie diety (tabela nr 5) z ograniczeniem pikantnych, tłustych i smażonych potraw, konserw i napojów gazowanych. Stosowanie jakichkolwiek leków na inne choroby powinno być skoordynowane z lekarzem. Sport jest dozwolony w ramach zwykłych ładunków.

Zidentyfikowane kategorie pacjentów, którzy są przeciwwskazani w skojarzonym leczeniu przeciwwirusowym:

• pacjenci z ciężkimi chorobami somatycznymi (zdekompensowana cukrzyca, nadciśnienie, obturacyjna choroba płuc, choroba niedokrwienna itp.);
• osoby z przeszczepionymi narządami (serce, nerki, płuca);
• pacjenci, u których stosowanie interferonu powoduje zaostrzenie choroby autoimmunologicznej;
• pacjenci z podwyższoną czynnością tarczycy;
• kobiety w ciąży;
• Osoby z indywidualną nietolerancją na leki złożone terapii przeciwwirusowej.

Więcej o zapaleniu wątroby

Interakcja z narkotykami

Analogi rybawiryny

Oceny leków

Istnieje wiele opinii na temat występowania działań niepożądanych w leczeniu wirusowej rybawiryny zapalenia wątroby typu C w skojarzeniu z interferonami. Wielu pacjentów, którzy są zaznajomieni z działaniami niepożądanymi leku, nie odważy się rozpocząć leczenia.

Istnieją oceny skuteczności rybawiryny w leczeniu zapalenia wątroby typu C: markery zapalenia wątroby zanikają we krwi, miano wirusa jest znacznie zmniejszone w pierwszych miesiącach leczenia.

Prawie wszyscy recenzenci zauważają wysoką cenę kursu leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C (od 550 do 2,5 tysiąca dolarów przez 1 miesiąc w zależności od dawki i rodzaju leków; cały cykl leczenia wymaga średnio od 6 600 do 30 000 dolarów), chociaż lekarstwo na zapalenie wątroby 50-60%.

Rybawiryna: instrukcje użytkowania

Lek Rybawiryna należy do farmakologicznej grupy leków przeciwwirusowych. Jest stosowany do terapii etiotropowej różnych zakaźnych patologii wirusowych.

Skład i forma uwalniania

Lek Rybawiryna jest dostępny w postaciach dawkowanych do podawania doustnego. Głównym aktywnym składnikiem leku jest rybawiryna, jej zawartość w 1 tabletce wynosi 100 i 200 mg. Zawarte także w zaróbkach tabletek, które obejmują:

• Dwutlenek krzemu.
• Powidon.
• Kroskarmeloza sodowa.
• Stearynian magnezu.

Tabletki rybawiryny pakowane są w opakowania po 20, 30, 60 i 90 sztuk. Opakowanie kartonowe zawiera instrukcje dotyczące stosowania leku.

Farmakodynamika i farmakokinetyka

Główny składnik aktywny rybawiryny przenika do komórek zakażonych wirusem. W komórce, pod działaniem układów enzymatycznych, jest przekształcany w aktywny metabolit trifosforanu rybawiryny, który jest kompetycyjnym inhibitorem niektórych związków niezbędnych do prawidłowej replikacji (podwajania materiału genetycznego i składania nowych cząstek wirusa) wirusów. W szczególności hamuje aktywność wirusowej polimerazy RNA, informacyjnego RNA transferazy guanylowej, dehydrogenazy monofosforanu inozyny. Jednocześnie trójfosforan rybawiryny nie tłumi własnych układów enzymatycznych komórki. Dzięki temu efektowi replikacja wirusów jest tłumiona, a efekt przeciwwirusowy leku jest realizowany.

Dane dotyczące farmakokinetyki leku (wchłanianie, dystrybucja w tkankach, metabolizm i wydalanie głównego składnika czynnego) dla tabletek Ribavirin są dziś niedostępne.

Wskazania do użycia

Głównym wskazaniem medycznym do stosowania leku Ribavirin jest wirusowe zapalenie wątroby typu C u dorosłych w skojarzeniu z lekami z grupy farmakologicznej Interferony (interferon alfa 2b, peginterferon alfa 2b).

Przeciwwskazania

Przeciwwskazania medyczne do stosowania tabletek rybawiryny to pewne fizjologiczne i patologiczne stany organizmu ludzkiego, które obejmują:

• Ciężka niewydolność czynnościowej czynności wątroby i nerek.
• Niewydolność serca w fazie dekompensacji.
• Zawał mięśnia sercowego (śmierć części mięśnia sercowego wywołana ostrym zaburzeniem krążenia).
• Ciężka niedokrwistość (niedokrwistość).
• Patologia autoimmunologiczna, w tym autoimmunologiczne zapalenie wątroby, które charakteryzuje synteza przeciwciał przeciwko własnym tkankom organizmu.
• Marskość wątroby (zastąpienie komórek wątroby tkanką łączną) na etapie dekompensacji.
• Wiek do 18 lat.
• Okres ciąży i laktacji (karmienie piersią).
• Indywidualna nietolerancja na którykolwiek ze składników leku.

Przed rozpoczęciem kuracji pigułkami rybawiryny należy upewnić się, że nie ma przeciwwskazań.

Dawkowanie i administracja

Tabletki rybawiryny są przeznaczone do podawania doustnego. Są przyjmowane z jedzeniem, nie żute i spłukiwane wystarczającą ilością wody. Średnia dawka terapeutyczna wynosi 15 mg rybawiryny na 1 kg masy ciała pacjenta. W przypadku pacjentów o masie ciała poniżej 75 kg dawka wynosi 1000 mg (rano 400 mg i wieczorem 600 mg). W przypadku pacjentów o masie ciała powyżej 75 kg dawka wynosi 1200 mg (600 mg 2 razy na dobę). Czas trwania leczenia skojarzonego z interferonami wynosi średnio od 24 do 48 tygodni. Jeśli pacjent nie był wcześniej leczony tabletkami Ribavirin, leczenie powinno trwać co najmniej 24 tygodnie. U pacjentów ze zdiagnozowanym wirusowym zapaleniem wątroby spowodowanym wirusem o jednym genotypie czas trwania leczenia powinien wynosić co najmniej 48 tygodni. Ze względu na odporność wirusa na ten lek, a także zaostrzenie patologii, leczenie jest przepisywane przez 6 tygodni.

Efekty uboczne

Na tle przyjmowania tabletek Ribavirin możliwy jest rozwój negatywnych reakcji z różnych narządów i układów:

• Układ pokarmowy - utrata apetytu, nudności, okresowe wymioty, biegunka lub zaparcie, suchość w ustach, ból brzucha, zmiany smaku, zapalenie błony śluzowej języka (zapalenie języka), jama ustna (zapalenie jamy ustnej), trzustka (zapalenie trzustki), rozwój krwawienia z dziąseł.
• Układ nerwowy - ogólne osłabienie, bóle głowy, okresowe zawroty głowy, zmiana w zachowaniu człowieka (agresywność, zwiększona pobudliwość), depresja (przedłużony i wyraźny spadek nastroju), lęk, bezsenność, w rzadkich przypadkach występuje tendencja do samobójstwa, drżenie (drżenie) rąk, parestezje (naruszenie wrażliwości) skóry, okresowe omdlenia.
• Układ sercowo-naczyniowy - labilność (wzrost lub spadek) ciśnienia tętniczego, zmiany częstotliwości skurczów serca, nagłe zaprzestanie aktywności serca (asystolia).
• Układ oddechowy - duszność, zapalenie oskrzeli (zapalenie oskrzeli), ucho środkowe (zapalenie ucha), błona śluzowa nosa (nieżyt nosa), kaszel, niewydolność oddechowa (duszność).
• Krew i czerwony szpik kostny - zmniejszenie liczby leukocytów (leukopenia), granulocytów (granulocytopenia), neutrofili (neutropenia), płytek krwi (małopłytkowość), rozwój niedokrwistości (niedokrwistość).
• Układ mięśniowo-szkieletowy - pojawienie się bólu mięśni (ból mięśni), stawów (ból stawów).
• Układ moczowo-płciowy - zmniejszone libido (pociąg seksualny do płci przeciwnej), zaburzenia miesiączkowania (bolesne miesiączkowanie) u kobiet, zapalenie gruczołu krokowego (zapalenie gruczołu krokowego) u mężczyzn.
• Narządy zmysłów - zaburzenia widzenia i słuchu, zapalenie gruczołów łzowych i spojówek oczu.

Wraz z rozwojem skutków ubocznych lekarz decyduje o odstawieniu leku indywidualnie.

Specjalne instrukcje

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Ribavirin należy uważnie przeczytać instrukcje dotyczące leku i zwrócić uwagę na szereg szczegółowych instrukcji dotyczących jego stosowania:

• Lek ma pewną teratogenność (może powodować nieprawidłowości genetyczne u płodu), dlatego podczas jego stosowania ważne jest stosowanie różnych metod antykoncepcji, mających na celu zapobieganie niechcianej ciąży.
• Przed rozpoczęciem leczenia farmakologicznego należy wykonać badania laboratoryjne. Następnie są regularnie powtarzane podczas przyjmowania tabletek.
• Po rozpoczęciu podawania leku możliwe jest znaczne zmniejszenie stężenia hemoglobiny w ciągu pierwszych kilku tygodni. Przy spadku mniejszym niż 110 g / l, dawka leku jest tymczasowo zmniejszona, jeśli szybkość zmniejszy się poniżej 85 g / l, wtedy pigułki Ribavirin przestają działać.
• Ostre reakcje alergiczne służą jako podstawa do odstawienia leku. Przy okresowym pojawieniu się wysypki na skórze pigułki nie przerywają przyjmowania.
• Podczas leczenia należy unikać potencjalnie niebezpiecznych rodzajów pracy, zwłaszcza na tle ogólnego osłabienia, senności, dezorientacji.
• Lek może wchodzić w interakcje z lekami innych grup farmakologicznych, dlatego jeśli są one stosowane, lekarz prowadzący powinien zostać o tym ostrzeżony.
• Pacjenci w podeszłym wieku przed zastosowaniem leku muszą przeprowadzić badanie czynności funkcjonalnej wątroby i nerek.

W sieci aptek tabletki Ribavirin są dostępne na receptę. Ich niezależne użytkowanie nie jest dozwolone bez niezbędnych badań i otrzymywania wizyt.

Przedawkowanie

Dane dotyczące przedawkowania tabletek leku Ribavirin są ograniczone, ponieważ lek jest przepisywany wyłącznie przez lekarza po odpowiednich badaniach, a następnie monitorowaniu dawki i schematu podawania leku. W przypadku przekroczenia zalecanej dawki terapeutycznej mogą wystąpić objawy działań niepożądanych. W tym przypadku zatrzymaj pigułki. W szpitalu medycznym przeprowadza się leczenie objawowe.

Analogi rybawiryny

Analogi strukturalne dla tabletek rybawiryny to leki Devirs, Ribavin, Arviron.

Warunki przechowywania

Okres ważności tabletek rybawiryny wynosi 2 lata. Lek należy przechowywać w oryginalnym oryginalnym opakowaniu, ciemnym, suchym, niedostępnym dla dzieci w temperaturze powietrza nie wyższej niż + 20 ° C.

Średni koszt tabletek Ribavirin w aptekach w Moskwie zależy od ich ilości w opakowaniu:

• 200 mg, 30 tabletek - 274-304 rubli.
• 200 mg, 60 tabletek - 637-708 rubli.

Co to jest przepisywanie rybawiryny i jakie są jej działania niepożądane?

Instrukcja stosowania rybawiryny odnosi się do leków przeciwwirusowych. Jest przepisywany w leczeniu adenowirusów, wirusowego zapalenia wątroby typu C, opryszczki zwykłej, ospy prawdziwej, wirusa cytomegalii, grypy A i B oraz gorączki krwotocznej. Rybawiryna nie jest wrażliwa na wirusa półpaśca, enterowirusy, rinowirusy. Lek jest doskonale wchłaniany przez układ trawienny i jest wydalany z moczem.

Opis leku

Rybawiryna jest lekiem przeciwwirusowym i ma postać kapsułek, tabletek i proszku. Międzynarodowa niezastrzeżona nazwa to Ribavirin. Należy do grupy środków przeciwdrobnoustrojowych i przeciwpasożytniczych.

Głównym aktywnym składnikiem aktywnym w składzie tego leku jest rybawiryna. Jedna tabletka może zawierać 100 lub 200 mg tej substancji. Każde opakowanie kartonowe zawiera instrukcje dotyczące stosowania leku Ribavirin.

Aktywny składnik aktywny przenika do zaatakowanej komórki i hamuje wirusowe RNA. To wyjaśnia przeciwwirusową właściwość leku.

Głównymi rosyjskimi producentami leku są:

Importowani producenci to kilka firm farmaceutycznych z Chin.

W aptekach i kioskach aptecznych lek Ribavirin będzie sprzedawany wyłącznie na receptę.

Leczenie rybawiryną

Tabletki rybawiryny są uważane za analogi nukleozydów o działaniu przeciwwirusowym. Narzędzie charakteryzuje się szerokim zakresem wpływu na różne wirusy.

Podstawowe wskazania do użycia

Z reguły lek Ribavirin jest przepisywany w celu wyleczenia następujących stanów:

• opryszczkowe zapalenie jamy ustnej;
• odra;
• zapalenie wątroby typu C;
• ospa wietrzna;
• opryszczka narządów płciowych;
• infekcja syncytialna układu oddechowego;
• grypa wywołana przez wirusy A lub B;
• gorączka krwotoczna.

Ponadto lek jest przepisywany do kompleksowego leczenia wścieklizny.

Przeciwwskazania do wizyty

Lek Ribavirin nie jest przepisywany osobom z określonymi stanami fizycznymi i patologicznymi:

• ciężka niewydolność nerek lub wątroby;
• niewyrównana niewydolność serca;
• ciężka niedokrwistość;
• zakrzepowe zapalenie żył;
• depresja i tendencje samobójcze;
• niestabilna dusznica bolesna;
• zawał mięśnia sercowego spowodowany nagłym naruszeniem krążenia krwi w obszarze mięśnia sercowego;
• indywidualna nietolerancja na składniki leku;
• choroba autoimmunologiczna charakteryzująca się wytwarzaniem przeciwciał do własnych tkanek;
• zaburzenia w narządach oddechowych: zakrzepica płucna, przewlekłe obturacyjne zapalenie oskrzeli;
• patologie endokrynologiczne: cukrzyca insulinozależna, zaburzenia czynności tarczycy, nadczynność tarczycy;
• zdekompensowana marskość wątroby.

Ponadto ograniczenia dotyczące przyjmowania leku Ribavirin są uważane za okres ciąży dziecka, laktację. Nie przepisuj narzędzia i dzieci w wieku poniżej 18 lat.

Przed przepisaniem leku lekarz musi upewnić się, że nie ma przeciwwskazań.

Ostrożnie wyznacz rybawirynę pacjentom w wieku rozrodczym lub starszym, z zaburzeniami krzepnięcia krwi, zdekompensowaną cukrzycą, zakażeniem HIV.

Możliwe skutki uboczne

Odbiór rybawiryny może wywołać rozwój negatywnych reakcji z różnych narządów wewnętrznych. Możliwe działania niepożądane rybawiryny są wymienione w tabeli, chociaż lek pozostawia pozytywne sprzężenie zwrotne.

Ponadto w wyniku przyjmowania leku Ribavirini pacjent może doświadczyć naruszenia struktury włosów i wypadania włosów, w tym łysienia, suchej skóry, bolesności mostka, niedoczynności tarczycy, pragnienia i zwiększonej potliwości.

W przypadku wystąpienia negatywnych zjawisk lekarz indywidualnie rozwiązuje problem wycofania leku.

Zastosowanie i dozowanie

Lek „Ribavirin” jest przeznaczony do stosowania doustnego. Zaleca się picie leku podczas posiłku, w całości, bez żucia tabletki lub kapsułki i picia dużej ilości wody. Przed przepisaniem leku lekarz przesyła pacjentowi badanie laboratoryjne, aby wykluczyć ewentualne przeciwwskazania.

Podczas leczenia pacjent musi również przejść badanie krwi: najpierw, po 14 dniach, po miesiącu, a następnie według wskazań. Wraz ze zmniejszeniem stężenia hemoglobiny dawka rybawiryny jest zmniejszona.

Jeśli stężenie hemoglobiny spadnie do 85 mg / ml, lekarz anuluje lek. Ponadto terapia jest zatrzymywana, gdy występują różne reakcje alergiczne, na przykład pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy lub skurcz oskrzeli. W momencie przyjmowania leku Ribavirin należy całkowicie zrezygnować z picia alkoholu.

Gdy występuje senność, zmęczenie lub dezorientacja, lepiej jest, aby osoba unikała pracy wymagającej dużej uwagi lub odmowy kierowania ruchem.

Lekarz przepisuje dawkę indywidualnie. Średnio pojedyncza dawka 15 mg składnika aktywnego na kg masy ciała pacjenta.

Z reguły przepisuje się rybawirynę:

1. Aby wyleczyć grypę, 0,2 g trzy razy dziennie. Czas trwania leczenia wynosi 3-5 dni.
2. Do leczenia różnych infekcji wirusowych - 0,2 g 3-4 razy dziennie. Przebieg leczenia wynosi 7-14 dni.

W niektórych sytuacjach lekarz przepisuje dawkę nasycającą 1,4-1,6 g. Pierwszego dnia choroby.

Funkcje aplikacji

Przed użyciem leku należy dokładnie przestudiować instrukcje. W okresie leczenia pacjent powinien całkowicie porzucić alkohol i dietę.

Leczenie dzieci Rybawiryna

Oficjalne instrukcje leku wskazują, że rybawiryna jest przeciwwskazana u dzieci w wieku poniżej 18 lat. Jednak w praktyce medycyna pozwala niemowlętom i dzieciom przyjmować lek w postaci inhalacji.

Procedury te muszą być wykonywane tylko w warunkach stacjonarnych. Kurs leczenia trwa od 3 dni do tygodnia.

Aplikacja dla matek w ciąży i karmiących

Rybawiryna jest surowo zabroniona kobietom w okresie rozrodczym i karmienia piersią. Mechanizm działania leku ma działanie teratogenne. Z tego powodu lek może powodować nieprawidłowości w rozwoju lub deformacji rozwijającego się płodu.

Pacjentom w wieku rozrodczym w okresie przyjmowania leku, jak również 7 miesięcy po jego przyjęciu, zaleca się stosowanie skutecznej antykoncepcji w celu wyeliminowania ciąży i absolutnej pewności, że przyszłe dziecko będzie zdrowe.

Zastosowanie rybawiryny w leczeniu wirusowego zapalenia wątroby typu C

Wirusowe zapalenie wątroby typu C jest uważane za niebezpieczną i powszechną chorobę, która zwykle charakteryzuje się przewlekłym przebiegiem.

Połączenie leków z interferonami

Aby wyleczyć wirusowe zapalenie wątroby typu C, lek wykorzystuje połączenie Ribaverin i Interferon-alfa. Terapia ta charakteryzuje się wysokim odsetkiem powrotu do zdrowia.

Zapalenie wątroby typu C jest trudniejsze do leczenia u pacjentów z długotrwałą chorobą lub z objawami marskości wątroby. Nie zawsze jest możliwe wyzdrowienie z wirusa, jednak w większości sytuacji leczenie farmakologiczne pomoże zatrzymać reprodukcję wirusa, zmniejszając postęp zwłóknienia.

Dawkowanie i czas trwania leczenia jest przepisywany przez lekarza indywidualnie, z uwzględnieniem czasu trwania choroby i innych czynników.

W leczeniu zapalenia wątroby typu C w wielu krajach stosuje się złożoną technikę Ribavirin i Peginterferon.

Z reguły dzienna dawka rybawiryny w skojarzeniu z interferonem alfa wynosi 1000-1200 mg:

• jeśli waga pacjenta nie przekracza 75 kg, zaleca się przyjmowanie 2 tabletek rano i 3 wieczorem (1000 mg);
• jeśli pacjent waży więcej niż 75 kg, przepisuje się 3 tabletki zarówno rano, jak i wieczorem (1200 mg).

Przy złożonym odbiorze rybiwiryny i peginterferonu alfa-2b dawka leku wynosi:

• 2 kapsułki są przepisywane pacjentom o masie ciała poniżej 65 kg zarówno rano, jak i wieczorem (800 mg);
• pacjentom o masie ciała 65-85 kg przepisuje się 2 kapsułki rano i 3 wieczorem (1000 mg);
• jeśli pacjent waży więcej niż 85 kg, 3 kapsułki są przepisywane rano i wieczorem (1200 mg).

Producenci importowanego pegylowanego interferonu mają wyższe koszty niż rosyjski. Są jednak bardziej produktywne.

Czas trwania leczenia wynosi średnio 24-48 tygodni. Lek jest ogólnie dobrze tolerowany. Możesz odczuwać lekkie nudności i bóle głowy. Częściej obserwowana niedokrwistość, hiperurykemia. Wszystkie działania niepożądane występują zwykle w wyniku wprowadzenia interferonów.

Pacjent może mieć dreszcze z gorączką, osłabieniem i bolesnością stawów. Objawy te mogą trwać do trzech dni. Po miesiącu leczenia organizm przyzwyczaja się do leków, jednak słabość może pozostać.

Rybawiryna w kompleksie z innymi lekami

Obecnie złożone podawanie rybawiryny i sofosbuwiru jest uważane za jedną z najskuteczniejszych metod zwalczania zapalenia wątroby typu C. Kompleksowa terapia rybawiryną z interferonami charakteryzuje się długim przebiegiem. Czas trwania leczenia wynosi zazwyczaj 6-12 miesięcy. Takie długotrwałe leczenie zwiększało ryzyko działań niepożądanych. Połączenie rybawiryny z Sofosbuwirem skróciło czas trwania leczenia o prawie połowę.

Często ekspert wykorzystuje schemat leczenia polegający na przyjmowaniu 3 leków w celu zwalczania zapalenia wątroby typu C: rybawiryny + sofosbuwiru + daklataswiru. Takie podejście znacznie zwiększa skuteczność leczenia.

Jednak główną wadą Sofosbuviru jest jego wysoka cena. Dlatego często zastępują go analogi, tak zwane leki generyczne.

Następujące badania kliniczne sprawdziły się dobrze:

• Daclavier;
• Harvoni;
• Natdak

Leki przeciwbakteryjne do leczenia wirusowego zapalenia wątroby typu C są stosowane bardzo rzadko, ponieważ ich działanie ma na celu niszczenie bakterii, a nie wirusów. Weź antybiotyki powinny być tylko na zalecenie lekarza. Ponadto leki takie jak Karsil, Essentiale Forte i Riboxi są często stosowane do leczenia wirusowego zapalenia wątroby typu C. ”

Aby monitorować skuteczność terapii i poziom bilirubiny, pacjentowi zaleca się okresowe oddawanie krwi do badań.

Osoba może zostać uznana za całkowicie zdrową, jeśli rok po leczeniu wirus zapalenia wątroby typu C nie wykryje badania krwi metodą PCR, jeśli wynik terapii nie zostanie osiągnięty, ale przepisane jest ponowne leczenie.

Interakcja z lekami na leki

Rybawiryna charakteryzuje się bardzo powolną eliminacją z organizmu. Z tego powodu jest w stanie wchodzić w interakcje z innymi lekami przez 2 miesiące po zakończeniu aplikacji.

Działanie środka zwiększa się wraz z jego złożonym stosowaniem z interferonami. Zgodność z lekami zobojętniającymi sok żołądkowy i simetikonem powoduje zmniejszenie skuteczności rybawiryny. Jednoczesne przyjmowanie stawudyny lub zydowudyny jest niedopuszczalne. Ten ostatni przepisywany jest w leczeniu zakażenia HIV.

Ponadto rybawiryna jest niekompatybilna z didanozyną i abakawirem. Takie użycie zwiększa toksyczne działanie na organizm ludzki.

Analogi leku

Wszystkie analogi rybawiryny są podzielone na substytuty strukturalne z tym samym składnikiem aktywnym i niestrukturalne, należące do tej samej grupy farmakologicznej.

Substytuty strukturalne obejmują:

W tabeli wymieniono niestrukturalne substytuty:

Rybawiryna na choroby wirusowe

Rybawiryna jest lekiem należącym do grupy przeciwwirusowej.

Instrukcje użytkowania

Kupując lek, osoba musi przeczytać instrukcje jej użycia. Faktem jest, że zawiera informacje o sposobie stosowania leku i jego dawkowaniu, możliwych działaniach niepożądanych, przeciwwskazaniach i wskazaniach. Czytanie instrukcji zarówno lekarzy, jak i pacjentów jest sposobem ochrony potencjalnego konsumenta przed uszkodzeniem zdrowia, które może być spowodowane niewłaściwym obchodzeniem się z lekiem.

Rybawiryna jest silnym lekiem, więc zapoznanie się z instrukcją jest warunkiem koniecznym.

Efekt terapeutyczny

Rybawiryna jest środkiem, który hamuje syntezę wirusów DNA i RNA ze względu na zmiany, które zachodzą z lekiem, gdy dostaje się on do organizmu ludzkiego. Wchłanianie po podaniu doustnym następuje szybko. Ze względu na zawartą w produkcie polimerazę enzymatyczną wirusy przestają się dzielić.
Jeśli mówimy o wlewie dożylnym z kroplówką (infuzja), wówczas maksymalne stężenie leku we krwi jest wykrywane do końca procedury.

Wydalany z moczem, z reguły niezmieniony, a przy podawaniu dożylnym, szybkość eliminacji wzrasta 1,5 - 2 razy. Część leku może być również wydalana przez jelita.

Jeśli ktoś poddaje się hemodializie, nie ma eliminacji tego leku. Przy wszystkich rodzajach niewydolności nerek można wykryć wzrost rybawiryny w porównaniu z osobami zdrowymi. Choroba wątroby nie wpływa na usuwanie leków z organizmu.

Skład i forma uwalniania

Rybawiryna jest dostępna w kapsułkach, tabletkach, liofilizowanym proszku do inhalacji, doustnym lub dożylnym. Aktywnym składnikiem we wszystkich postaciach uwalniania leku jest rybawiryna.

Proszek jest sprzedawany w butelkach po 6 g.

Jedna tabletka zawiera 200 mg głównego składnika aktywnego i niektóre składniki pomocnicze (skrobia kukurydziana, stearynian magnezu, dihydrat dihydrofosforanu wapnia, talk, celuloza mikrokrystaliczna). W sprzedaży znajdują się opakowania na 60 i 120 sztuk.

Kapsułki sprzedawane są w opakowaniach po 30, 60 i 120 sztuk. Mogą zawierać 100, 200 i 400 mg substancji czynnej i substancji pomocniczych (skrobia ziemniaczana, cukier mleczny, stearynian wapnia, hypromeloza). Podstawą ich skorup jest żelatyna i dwutlenek tytanu, chociaż w ich produkcji wykorzystywane są również inne składniki (niebieski barwnik, azorubina, Ponzo 4R, propyl i metylohydroksybenzoesan).

Ampułki z proszkiem sprzedawane są w opakowaniach po 10, 5 i 1 szt.

Wskazania

Rybawiryna została wynaleziona przede wszystkim w celu zwalczania wirusowego zapalenia wątroby typu C, ale istnieją inne choroby, dla których jest ona skuteczna:

• wirusy grypy A i B;
• ludzki wirus syncytium oddechowego;
• wirusy skorupiaków (onkogenne);
• gorączki krwotoczne;
• infekcje adenowirusem;
• epidemiczne zapalenie przyusznic (nazwa zwyczajowa - świnka);
• Gorączka doliny Rift;
• Gorączka Lassa;
• paragrypa;
• Choroba Newcastle;
• zakażenie wirusem cytomegalii;
• opryszczka

Przeciwwskazania

Oprócz sytuacji, w których konieczna jest rybawiryna, zdarzają się przypadki, w których nigdy nie można jej użyć:

• jeśli mówimy o kobiecie w ciąży lub karmiącej piersią, ponieważ udowodniono destrukcyjny wpływ leku na płód;
• w leczeniu dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat;
• jeśli osoba ma chorobę wątroby, na przykład marskość;
• jeśli pacjent ma talasemię (niedokrwistość sierpowata);
• z niewydolnością nerek;
• jeśli pacjent ma uczulenie na jakiekolwiek składniki tabletek, kapsułek lub proszku.

Nawet jeśli dana osoba nie ma oczywistych przeciwwskazań do leczenia rybawiryną, kwestia stosowania tego leku zawsze wymaga konsultacji ze specjalistą chorób zakaźnych i terapeutą.

Sposób użycia

Tabletki i kapsułki muszą być podawane doustnie, tj. Wewnątrz. Dawkowanie jest zazwyczaj wybierane przez chorobę zakaźną. Nie ma ogólnie przyjętych schematów, wszystko zależy od diagnozy i indywidualnych cech pacjenta. Samoleczenie rybawiryną jest absolutnie niedopuszczalne. Ze względu na obfitość skutków ubocznych leku w leczeniu grypy i ostrych infekcji wirusowych układu oddechowego, jest on rzadko stosowany, głównie leki oparte na rybawirynie stosowane w leczeniu zapalenia wątroby typu C, koniecznie w połączeniu z interferonami.

Przedawkowanie

Przedawkowanie rybawiryny opisano w literaturze medycznej. Zazwyczaj jej objawy są nasilonymi działaniami niepożądanymi (opisano je poniżej). Złe samopoczucie jest eliminowane przez leczenie objawowe. Stosowanie rybawiryny zostaje przerwane.

Efekty uboczne

Mimo że rybawiryna pomaga pozbyć się infekcji wirusowych, ma szkodliwy wpływ na niektóre narządy i układy:

na tarczycy (zmniejszenie lub zwiększenie produkcji hormonu stymulującego tarczycę);

• układ krwiotwórczy (obniża się poziom hemoglobiny, czasami występuje niedokrwistość; występowały przypadki granulocytopenii, leukopenii, małopłytkowości);
• na skórze (wysypka, pokrzywka u alergików);
• na układ oddechowy (z nadwrażliwością - skurcz oskrzeli);
• na układ sercowo-naczyniowy (obrzęk naczynioruchowy, niedociśnienie tętnicze).

Ponadto w niektórych lek wpływa na niektóre parametry laboratoryjne, które należy wziąć pod uwagę podczas przepisywania testów podczas leczenia nimi.

Specjalne instrukcje

Rybawiryna jest prawie zawsze łączona z interferonem alfa-2b.

Żonaci mężczyźni i zamężne kobiety w wieku rozrodczym muszą być chronieni przez 7 miesięcy po zakończeniu leczenia lekiem Ribavirin, ponieważ zwiększa się ryzyko poczęcia chorego dziecka. Ponadto kobiety muszą przeprowadzić test ciążowy przed rozpoczęciem leczenia tym lekiem.

Przechowywanie: Warunki

Okres ważności leku zależy od formy uwalniania:

• ampułki do podawania dożylnego i tabletki - 36 miesięcy (3 lata);
• kapsułki - 2 lata (24 miesiące).

Miejsce, w którym znajduje się Ribavirin, powinno być niezawodnie chronione przed światłem i wilgocią. Należy wykluczyć dostęp dzieci do leków.

Święta apteczne

Narzędzie jest uwalniane z aptek tylko osobom, które otrzymały receptę od lekarza.

Koszt leku zależy od opakowania, formularza uwalniania i łańcucha aptek, w którym jest zakupiony:

• tabletki (30 sztuk na 200 mg) - 310 rubli;
• kapsułki (30 sztuk po 200 mg) - 280 rubli;
• kapsułki (60 sztuk po 200 mg) - 628 rubli;
• kapsułki (120 sztuk po 200 mg) - 497 rubli.

Liczby te są jedynie przybliżonymi cenami, po których agent można kupić online, ale jego koszt może się różnić w różnych sieciach aptecznych.

Analogi

Rybawiryna nie jest jedynym lekiem opartym na substancji czynnej o tej samej nazwie. Istnieją jego analogi na podstawie innych substancji czynnych:

inne leki na bazie rybawiryny stosowane wyłącznie do zapalenia wątroby typu C - Rebetol, Ripapeg, Ribamidil, Ribba, Ribavin;

środki na opryszczkę: Acyklowir, Acic, Acigerpine, Acivir, Valtrex i Valmax;

leki przeciw grypie: Engystol, Rimantadyna, Tamiflu, Amantadyna;

leki na zakażenie wirusem cytomegalii: foskarnet i gancyklowir.

To tylko niektóre z możliwych zamienników opisanego leku przeciwwirusowego. Są one używane, gdy żądane narzędzie nie jest w sprzedaży lub nie pasuje do pacjenta z powodu przeciwwskazań.

Z chorobami wirusowymi

Rybawiryna jest dobrze znanym lekiem zarówno wśród lekarzy, jak i pacjentów. O nim można znaleźć wiele artykułów i recenzji w Internecie. Mogą uspokoić tych, którzy niedawno otrzymali przepisane leki i są na etapie leczenia. Komentarze na różnych stronach wskazują, że:

• „Lek jest dobry, ale wiele skutków ubocznych”;
• „Przewlekłe zapalenie wątroby ustąpiło”;
• „Minus po 4 tygodniach terapii” (negatywny test na wirus zapalenia wątroby);
• „Skutki uboczne narkotyków są oczywiście straszne, ale można to znieść”;
• „Bóle głowy... spowodowały piekło, ale leczenie nie poszło na marne”.

Z tych zapisów można zrozumieć, że rybawiryna skutecznie niszczy wirusy, ale w trakcie terapii samopoczucie osoby, która je otrzymuje, znacznie się pogarsza. Skutki uboczne to problemy, które można rozwiązać za pomocą odpowiednich schematów leczenia. Jest to główne zadanie lekarza prowadzącego pracującego z pacjentami z wirusowym zapaleniem wątroby typu C, grypą, opryszczką lub innymi infekcjami wirusowymi.