Przyczyny grypy

Ostra infekcja wirusowa układu oddechowego jest zespołem chorób zapalnych górnych dróg oddechowych, charakteryzujących się wspólnymi objawami morfologicznymi i klinicznymi. Czynnikami sprawczymi tej choroby są wirusy.

Ta grupa chorób jest jedną z najczęstszych chorób na świecie. Czynnikami wywołującymi zakażenie są: wirus grypy i wirus paragrypy, rinowirusy, wirusy oddechowe i adenowirusy. W tej chorobie wtórna infekcja bakteryjna może być związana ze zmniejszoną odpornością.

Grypa jest ostrą chorobą zakaźną dróg oddechowych wywołaną przez wirus. Choroba jest zawarta w kompleksowym ARVI. Wirus stale mutuje, w tej chwili wyizolowano ponad 2000 szczepów. Choroba cierpi nie tylko ludzie, ale także zwierzęta.

Podczas wybuchów wirusa grypy zabija około pół miliona ludzi. Przez pomyłkę „grypa” odnosi się do wszystkich ostrych infekcji wirusowych dróg oddechowych, ale jest to błędne, ponieważ ARVI powoduje różne wirusy, a nie tylko grypę.

Mechanizm rozprzestrzeniania się SARS

Brama wjazdowa to błony śluzowe górnych dróg oddechowych. Wchodząc na nie, wirus wprowadza się do komórek nabłonkowych aparatu oddechowego.

• W związku z tym pierwszym etapem rozwoju choroby jest adsorpcja wirusa, to znaczy jego przyłączenie do powierzchni komórki.
• Drugi etap to wprowadzenie lub przeniknięcie materiału genetycznego (kwasu nukleinowego) wirusa do komórki. W niektórych przypadkach komórka całkowicie absorbuje wirusa.
• Później w komórce uwalniany jest genom wirusa, a jego składniki są syntetyzowane.
• Ostatnim etapem jest produkcja wirionów.

Komórki są niszczone całkowicie lub częściowo. W centrum zainteresowania wprowadzenia wirusa rozpoczyna się proces zapalny. Wiriony przenikają przez ścianę naczyń krwionośnych i rozprzestrzeniają się przez krew w całym ciele. Ciało wywołuje odpowiedź immunologiczną, która postępuje poprzez oznaki zatrucia.

Etiologia

Przyczynami grypy i ARVI są pneumowirusy oddechowe. Mają krótki okres inkubacji, więc objawy choroby pojawiają się dość szybko. Źródłem choroby jest osoba już zakażona wirusem.

Przyczyną grypy jest również hipotermia, co do zasady ma miejsce w czasie poza sezonem. Dlatego wirusowe choroby układu oddechowego są bardziej dotknięte przez osoby o obniżonej odporności w okresie jesienno-zimowym.

Odporność jest często osłabiona z powodu braku witamin i minerałów w organizmie, chorób przewlekłych, stresu i depresji, a także z powodu dużych leków.

Ponadto przyczyną grypy może być niedobór odporności.

Obraz kliniczny

Jakiekolwiek specyficzne objawy grypy lub ARVI nie są wykrywane. Obraz kliniczny grypy i ARVI jest podobny. Dokładny czynnik wywołujący chorobę można określić jedynie po przeprowadzeniu badań laboratoryjnych na obecność grypy.

Materiałem do badania mogą być wymazy z gardła i nosa lub na przykład krew (surowica). Okres inkubacji waha się od kilku godzin do kilku dni. Choroba może występować od łagodnych do ciężkich postaci toksycznych.

Początek może być dość gwałtowny ze wzrostem temperatury i klasycznymi objawami zatrucia ciała: osłabieniem mięśni, bólem głowy, przekrwieniem nosa i bólem gardła. Kaszel, jeśli się objawia, to w postaci suchej.

Na początku nie obserwuje się również kataru, przeciwnie, kanał nosowy jest suchy.

Z łagodną postacią choroby i odpowiednim leczeniem choroba trwa od 3 do 5 dni, po czym może objawiać się śladowymi objawami, na przykład zwiększonym zmęczeniem lub katarem. W ciężkich postaciach choroby mogą wystąpić powikłania.

Obejmują one:

1. zapalenie opon mózgowych
2. obrzęk mózgu
3. kryzys krwotoczny,
4. jak również przystąpienie do wtórnych infekcji, zwykle o charakterze bakteryjnym.

Zaobserwowano obiektywne badanie: obrzęk błony śluzowej, gardła, bladej skóry, język może mieć patynę. Grypa jest wielkim niebezpieczeństwem, że jeśli niewłaściwe lub późne leczenie może wywołać poważne powikłania. Najczęściej dotykają ich dzieci i osoby starsze.

Komplikacje

Najczęstsze powikłania po ARVI to:

• Zapalenie zatok, zapalenie zatok - w czasie choroby organizm jest najbardziej osłabiony, dlatego zakażenia bakteryjne, takie jak bakteryjne zapalenie zatok lub zapalenie zatok, często mogą się przyłączyć. Towarzyszy im proces zapalenia zatok. Oznaki powikłań tego rodzaju uważa się za ciężki ból głowy, niską gorączkę, przekrwienie błony śluzowej nosa trwające dłużej niż 10 dni. Jeśli zapalenie zatok nie zostanie wyleczone w odpowiednim czasie i do końca, staje się przewlekłe. W takim przypadku odzyskiwanie będzie bardziej długoterminowe i kosztowne;
• Zapalenie ucha - jest procesem zapalnym, który występuje w uchu. W zależności od lokalizacji może występować zapalenie ucha zewnętrznego, środkowego lub wewnętrznego;
• Zapalenie oskrzeli - choroba górnych dróg oddechowych, w którą zaangażowane są oskrzela;
• Zapalenie płuc jest najcięższym powikłaniem po ARVI. Dokonanie tej diagnozy wymaga kompleksowego badania i dość długiego leczenia. Choroba charakteryzuje się zapaleniem tkanki płucnej.

ARVI - przyczyny, objawy i leczenie u dorosłych, zapobieganie ostrym zakażeniom wirusowym układu oddechowego

SARS (ostra infekcja wirusowa układu oddechowego) jest chorobą dróg oddechowych, spowodowaną spożyciem infekcji wirusowej. Ścieżka transmisji wirusów jest w powietrzu. Ludzie z osłabionym układem odpornościowym są najbardziej podatni na ostre zakażenia w zimnym okresie, co zdarza się szczególnie często.

Aby zapewnić pacjentowi opiekę wysokiej jakości, lekarz przepisuje leki o złożonym spektrum działania. Następnie zastanów się, jaka jest choroba, jakie są przyczyny i objawy u dorosłych, a także jak leczyć ARVI w celu szybkiego przywrócenia organizmu.

Co to jest ARVI?

SARS to zakażenia przenoszone drogą powietrzną wywołane przez patogeny wirusowe atakujące głównie układ oddechowy. Ogniska zakażeń wirusowych układu oddechowego występują przez cały rok, ale epidemia jest częściej obserwowana jesienią i zimą, zwłaszcza przy braku wysokiej jakości profilaktyki i kwarantanny w celu wykrycia zakażeń.

W okresach szczytowych częstość występowania ARVI jest diagnozowana u 30% populacji świata, a infekcje wirusowe układu oddechowego są kilkakrotnie wyższe niż w przypadku innych chorób zakaźnych.

Różnica między ostrymi infekcjami wirusowymi układu oddechowego a ostrymi infekcjami dróg oddechowych na pierwszy rzut oka jest nieznaczna. Jednak czynnikiem sprawczym ARD może być wirus (grypa) lub bakteria (paciorkowiec), czynnikiem sprawczym ARVI może być tylko wirus.

Powody

SARS jest wywoływany przez wiele wirusów należących do różnych rodzajów i rodzin. Łączy je wyraźne powinowactwo do komórek nabłonkowych wyściełających drogi oddechowe. Ostre wirusowe infekcje dróg oddechowych mogą powodować różnego rodzaju wirusy:

• grypa
• paragrypy
• adenowirusy,
• rinowirusy,
• 2 serowary PCR,
• reowirusy.

Po przedostaniu się do ciała przez błonę śluzową górnych dróg oddechowych lub spojówkę oka, wirusy, penetrując komórki nabłonkowe, zaczynają się namnażać i niszczyć. W miejscach, w których wprowadzane są wirusy, dochodzi do zapalenia.

Źródłem zakażenia jest chory człowiek, zwłaszcza jeśli ta osoba jest w początkowej fazie choroby: złe samopoczucie i osłabienie, dopóki osoba nie zda sobie sprawy, że jest chora, już izoluje wirusa, zaraża środowisko - zespół roboczy, towarzysze podróży w transporcie publicznym, rodzina.

Głównym sposobem przenoszenia jest powietrze, z małymi cząstkami śluzu i śliny, które odróżniają się przez mówienie, kaszel, kichanie.

Dla rozwoju ARVI duże znaczenie ma koncentracja wirusa w środowisku. Tak więc, im mniejsza liczba wirusów na błonach śluzowych, tym niższy procent prawdopodobieństwa rozwoju choroby. Wysokie nasycenie wirusami utrzymuje się w warunkach zamkniętego pomieszczenia, szczególnie w przypadku dużego tłumu ludzi. Natomiast najniższe stężenie wirusów odnotowuje się na wolnym powietrzu.

Czynniki ryzyka

Czynniki prowokacyjne przyczyniające się do rozwoju zakażenia:

• hipotermia;
• stres;
• złe odżywianie;
• niekorzystna sytuacja ekologiczna;
• przewlekłe infekcje.

Najlepiej jest określić, jak lekarz może leczyć ARVI. Dlatego w przypadku pierwszych objawów konieczne jest skontaktowanie się z terapeutą rejonowym lub pediatrą.

Okres inkubacji

Okres inkubacji SARS u dorosłych może trwać od 1 do 10 dni, ale najczęściej wynosi 3-5 dni.

Choroba jest bardzo zaraźliwa. Wirusy przedostają się na błony śluzowe przez kropelki powietrza. Możesz zachorować dotykiem dłoni, naczyń, ręcznika, więc komunikacja z pacjentem powinna być ściśle ograniczona.

Aby nie zarazić reszty rodziny, pacjent powinien:

• nosić specjalny bandaż z gazy;
• używaj tylko swoich środków higieny osobistej;
• systematycznie je przetwarzaj.

Po chorobie odporność nie powoduje oporności na SARS, co wynika z dużej liczby różnych wirusów i ich szczepów. Ponadto wirusy podlegają mutacjom. Prowadzi to do tego, że dorosły może mieć ostre infekcje wirusowe dróg oddechowych do 4 razy w roku.

Jeśli u pacjenta zdiagnozowano chorobę, przepisuje się mu leki przeciwwirusowe i odpoczywa w łóżku, dopóki nie zostanie całkowicie wyleczony.

Pierwsze objawy ostrej infekcji wirusowej układu oddechowego

Zwykle przeziębienie zaczyna się od lekkiej niedyspozycji i bólu gardła. Niektórzy ludzie w tym czasie mają zaostrzenie przewlekłej opryszczki, któremu towarzyszy pojawienie się charakterystycznych pęcherzyków z płynem w ustach.

Pierwszymi objawami ostrej infekcji wirusowej układu oddechowego będą:

• ból w oczach;
• podwyższona temperatura ciała;
• sytuacja, w której wodniste oczy i katar;
• ból gardła, suchość, podrażnienie, kichanie;
• wzrost wielkości węzłów chłonnych;
• zaburzenia snu;
• napady kaszlu;
• zmiany głosu (jeśli zapalenie krtani jest śluzowe).

Jak zaraźliwy SARS dla osoby dorosłej? Eksperci ustalili, że osoba, która wykryła wirusa, staje się zakaźna 24 godziny przed wykryciem pierwszych objawów choroby.

Jeśli więc objawy zakażenia układu oddechowego pojawiły się po 2,5 dniach od momentu wprowadzenia patogenu do organizmu, chory mógł zarazić okolicznych ludzi, począwszy od 1,5 dnia po komunikowaniu się z poprzednim nosicielem wirusa.

Objawy SARS u dorosłych

Typowe cechy ARVI: stosunkowo krótki (około tygodnia) okres inkubacji, ostry początek, gorączka, zatrucie i objawy nieżytowe. Objawy SARS u dorosłych rozwijają się szybko i im szybciej rozpoczyna się reakcja na inwazję zakażenia i rozpoczyna się leczenie, tym łatwiej będzie poradzić sobie z chorobą.

• Złe samopoczucie - słabość mięśni i bóle stawów, chcę cały czas kłamać;
• senność - ciągłe uczucie senności, bez względu na to, ile czasu osoba spała;
• katar - początkowo nie silny, podobnie jak klarowny płyn z nosa. Większość zapisuje to jako ostrą zmianę temperatury (wszedł do ciepłego pomieszczenia z zimna, a kondensat wydostał się do jego nosa);
• dreszcze - dyskomfort podczas dotykania skóry;
• ból gardła - może być wyrażony jako ból gardła, mrowienie lub nawet przecięcie szyi.

W zależności od stanu układu odpornościowego objawy ARVI mogą się zwiększać lub zmniejszać. Jeśli funkcje ochronne narządów oddechowych są na wysokim poziomie, bardzo łatwo będzie pozbyć się wirusa, a choroba nie spowoduje komplikacji.

Ponadto, jeśli zwykłe objawy ostrych zakażeń wirusowych układu oddechowego nie znikną po 7-10 dniach, będzie to również okazja do konsultacji ze specjalistą (częściej lekarz laryngologiczny staje się nimi).

• Wysoka temperatura, która trwa od pięciu do dziesięciu dni;
• ciężki mokry kaszel, gorszy w pozycji poziomej i zwiększony wysiłek fizyczny;
• obrzęk węzłów chłonnych;
• katar;
• ból gardła podczas przełykania.

• Bardzo wysoka temperatura;
• suchy kaszel, powodujący ból w klatce piersiowej;
• ból gardła;
• katar;
• zawroty głowy, a czasem utrata przytomności.

• Temperatura ciała do 38 stopni. Utrzymuje się przez 7–10 dni.
• Szorstki kaszel, chrypka i zmiana głosu.
• Ból w klatce piersiowej.
• Katar

Jeśli pacjent cierpi na choroby przewlekłe, może to prowadzić do zaostrzenia. W okresie zaostrzenia rozwijają się następujące choroby: astma, zapalenie oskrzeli, zapalenie zatok, zapalenie krtani, zapalenie migdałków. Pogarszają kondycję osoby i utrudniają leczenie.

Objawy ostrych zakażeń wirusowych dróg oddechowych wymagających pomocy lekarza w nagłych wypadkach:

• Temperatury powyżej 40 stopni, z niewielką lub żadną odpowiedzią na stosowanie leków przeciwgorączkowych;
• zaburzenia świadomości (dezorientacja, omdlenie);
• intensywny ból głowy z niezdolnością do zgięcia szyi, prowadząc podbródek do klatki piersiowej
  pojawienie się wysypki na ciele (gwiazdki, krwotoki);
• ból w klatce piersiowej podczas oddychania, trudności w oddychaniu lub wydechu, uczucie braku powietrza, kaszel z plwociną (różowy kolor - poważniej);
• długotrwała gorączka przez ponad pięć dni;
• pojawienie się wydzielin z dróg oddechowych zielonego, brązowego, zmieszanego ze świeżą krwią;
• ból w klatce piersiowej, niezależny od oddychania, obrzęk.

Komplikacje

Jeśli w ostrej infekcji wirusowej układu oddechowego nie podejmie się niezbędnych środków w celu jej leczenia, mogą rozwinąć się komplikacje, które przejawiają się w rozwoju następujących chorób i stanów:

• ostre zapalenie zatok (zapalenie zatok z zakażeniem ropnym),
• obniżenie zakażenia w drogach oddechowych wraz z powstaniem zapalenia oskrzeli i zapalenia płuc,
• rozprzestrzenianie się infekcji na rurkę słuchową z powstaniem zapalenia ucha,
• przystąpienie do wtórnej infekcji bakteryjnej (na przykład rozwój dusznicy bolesnej),
• zaostrzenie ognisk przewlekłej infekcji w układzie oskrzelowo-płucnym iw innych narządach.

Tak zwani „dorośli” nastolatkowie, którzy nie mogą siedzieć w domu przez minutę, są na to szczególnie narażeni. Musisz z nimi porozmawiać, bo powikłania po ARVI nie tylko psują życie, zdarzały się przypadki śmiertelne.

Diagnostyka

Który lekarz pomoże? W obecności lub podejrzeniu rozwoju ostrych zakażeń wirusowych układu oddechowego należy natychmiast zasięgnąć porady u takich lekarzy, jak terapeuta, choroby zakaźne.

Do diagnozy ARVI zazwyczaj stosuje się następujące metody badania:

• Badanie pacjenta;
• Wyraźna diagnoza immunofluorescencyjna;
• Badania bakteriologiczne.

Jeśli u pacjenta wystąpiły powikłania bakteryjne, zostaje skierowany do konsultacji z innymi specjalistami - pulmonologiem, otolaryngologiem. Jeśli podejrzewa się zapalenie płuc, wykonuje się prześwietlenie klatki piersiowej. W przypadku zmian patologicznych ze strony narządów laryngologicznych pacjent ma zaplanowaną faryngoskopię, rhinoskopię i otoskopię.

Jak leczyć SARS u dorosłych?

Gdy pierwsze objawy choroby wymagają odpoczynku w łóżku. Musisz zadzwonić do lekarza, aby zdiagnozował chorobę. W lekkiej i umiarkowanej postaci ARVI są leczeni w domu, w ciężkiej postaci - w szpitalu chorób zakaźnych.

Główne zalecenia dotyczące leczenia SARS u dorosłych:

1. Tryb.
2. Zmniejszone zatrucie.
3. Wpływ na patogen - zastosowanie środków przeciwwirusowych dla SARS.
4. Eliminacja głównych objawów - katar, ból gardła, kaszel.

Leki do leczenia SARS

Konieczne jest leczenie ARVI za pomocą leków przeciwwirusowych, ponieważ główną przyczyną choroby jest wirus. Od pierwszych godzin wystąpienia objawów ostrych zakażeń wirusowych układu oddechowego, nie później niż 48 godzin, zacznij przyjmować jeden z leków 2 razy dziennie:

• Amixin;
• rimantadyna lub amantadyna - 0,1 g;
• oseltamiwir (Tamiflu) - 0,075 - 0,15 g;
• zanamivir (Relenza).

Zażywaj leki przeciwwirusowe, potrzebujesz 5 dni.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne. Ta kategoria obejmuje:

Leki te mają działanie przeciwzapalne, zmniejszają wskaźniki temperatury, łagodzą zespół bólowy.

Możesz przyjmować leki typu łączonego, w tym paracetamol - na przykład:

Mają taką samą skuteczność jak konwencjonalny paracetamol, ale są łatwiejsze w użyciu i zmniejszają intensywność innych objawów ARVI ze względu na obecność fenylefryny i chlorofenaminy.

Leki przeciwhistaminowe są potrzebne w celu zmniejszenia objawów zapalenia: przekrwienie błony śluzowej nosa, obrzęk błon śluzowych. Zaleca się przyjęcie „Loratidin”, „Fenistil”, „Zyrtek”. W przeciwieństwie do leków pierwszej generacji, nie powodują senności.

W przypadku przekrwienia błony śluzowej nosa i kataru w przypadku ostrych zakażeń wirusowych dróg oddechowych u dorosłych, w nosie stosuje się krople do nosa zwężające naczynia: Vibrocil, Nazivin, Otrivin, Sanorin.

Czy potrzebuję antybiotyków?

Prognoza ARVI jest w większości korzystna. Pogorszenie rokowania następuje, gdy pojawiają się komplikacje, cięższy przebieg często rozwija się, gdy ciało jest osłabione, u dzieci pierwszego roku życia, osób starszych. Niektóre powikłania (obrzęk płuc, encefalopatia, fałszywy zad) mogą być śmiertelne.

Główne wskazania do przyjmowania antybiotyków w przypadku przeziębienia są następujące:

Porady dla dorosłych z SARS

1. Ważnym działaniem jest odizolowanie pacjenta od społeczeństwa, ponieważ infekcja rozprzestrzeni się. Przebywanie w miejscach, w których gromadzą się ludzie, zagraża im.
2. Wymagany do przestrzegania wielu zasad dotyczących pokoju, w którym znajduje się pacjent. Obejmuje to czyszczenie na mokro, obowiązkową wentylację (co 1,5 godziny), temperaturę (20-22 °), dobrze, jeśli wilgotność w pomieszczeniu będzie wynosić 60-70%.
3. Potrzebujesz dużo drinka, powinien być tylko ciepły. W rzeczywistości jest to dowolny napój: herbata, wywary, kompot, tylko ciepła woda itp.
4. Odbiór dawki szoku witaminy C. W pierwszych dniach stosowania ARVI kwas askorbinowy należy przyjmować do 1000 miligramów dziennie.
5. Ogrzewanie nóg i ramion gorącymi kąpielami. Procedura rozgrzewania może być przeprowadzona w przypadku, gdy pacjent nie ma temperatury.
6. Gargling Gardło należy wypłukać, aby infekcja nie rozprzestrzeniła się. Płukanie pomaga złagodzić kaszel. Do płukania gardła odpowiedni roztwór soli sodowej, wywary z rumianku, nagietka, szałwii.
7. Regularnie płucz nos roztworem soli fizjologicznej. Najtańszą opcją jest rozwiązanie fizjologiczne, a można stosować nowoczesne leki Dolphin lub Aqua Maris - ich skuteczność w porównaniu z normalnym roztworem soli jest absolutnie identyczna.
8. Wdychanie. Ta procedura ma na celu złagodzenie kaszlu. Z środków ludowych, do inhalacji, można użyć par ziemniaków „w mundurze”, a także wywary z rumianku, nagietka, mięty i innych ziół leczniczych. Z nowoczesnych środków inhalacja może być stosowana nibulizator.

W ostrej fazie choroby, gorączka osoby, ciężki stan, apatia, utrata apetytu, ból stawów, mięśni itp. Jak tylko wirus zacznie „przechodzić”, równowaga temperaturowa normalizuje się - pocenie się, bladość skóry zamienia się w rumieniec, pacjent chce jeść, pociąga za słodycz.

Moc

Pokarm podczas leczenia ostrej infekcji wirusowej układu oddechowego powinien być lekki, szybko przyswajalny. Ważne jest, aby szanować równowagę tłuszczu, białka i węglowodanów. W celu szybkiego powrotu do zdrowia warto ograniczyć ilość spożywanego tłuszczu. Ale z strawnych węglowodanów nie trzeba się poddawać. Uzupełnią rezerwy energii.

• świeże jagody i owoce;
• warzywa świeże, gotowane i gotowane na parze;
• gotowane chude mięso i ryby;
• wszelkie produkty mleczne (na przykład twarożek i śmietana);
• gotowane jaja kurze (nie więcej niż dwa dziennie);
• rosół z kurczaka;
• różne kaszki.

• napoje alkoholowe (alkohol);
• smażone potrawy (mięso, klopsiki, ryby);
• tłuste potrawy;
• bardzo zimne napoje;
• gazowana woda mineralna;
• pikantne jedzenie (pieprz);
• produkty wędzone;
• konserwacja.

W zależności od etapu powrotu do zdrowia, pożywienie ARVI pacjenta może mieć następującą strukturę:

• Pierwszego dnia choroby - pieczone jabłka, niskotłuszczowy jogurt, ryazhenka.
• W drugim i trzecim dniu - gotowane mięso lub ryby, owsianka z mlekiem, produkty mleczne.
• W czasach powikłań choroby - gotowane lub gotowane na parze warzywa, niskotłuszczowe produkty mleczne.

Środki ludowe dla ARVI

Możliwe jest leczenie ARVI za pomocą następujących środków ludowych:

1. Zaparzyć w szklance wrzącej wody na 1.l.L. imbir w proszku, mielony cynamon, dodać zmielony czarny pieprz na czubku noża. Domagaj się pod pokrywką przez 5 minut, dodaj 1 łyżeczkę. kochanie Weź szklankę co 3-4 godziny.
2. Współcześni uzdrowiciele zalecają leczenie przeziębienia specjalną mieszanką soków. Potrzebne będą: sok z 2 cytryn, 1 zmiażdżony ząbek czosnku, 5 mm świeżego korzenia imbiru, 1 jabłko ze skórką, 1 gruszka ze skórką, 300 gr. woda, 1 łyżka miodu. Jeśli sok jest przeznaczony dla dorosłych, można dodać do niego kawałek rzodkiewki o grubości 2 cm Pić mieszaninę 2 razy dziennie, aż do całkowitego wyleczenia.
3. Możesz wykonać inhalację przez pojemnik z gorącą wodą. Aby zwiększyć wydajność, do płynu dodaje się goździk czosnku, ekstrakt z igieł, olejek jodłowy i eukaliptus. Również na bazie tych olejków tworzą krople do nosa.
4. Aby zdezynfekować powietrze w pomieszczeniu, należy umieścić w pokoju pojemnik z cebulą lub czosnkiem. Są bogate w korzystne fitoncydy, które niszczą wirusy.
5. Utrata zapachu jest jednym z najbardziej nieprzyjemnych objawów przeziębienia (szczególnie dla specjalisty w dziedzinie aromaterapii!) Pomaga w tym olej z wiśni, geranium i bazylia. Używaj ich podczas kąpieli i podczas inhalacji.

Zapobieganie

Do metod zapobiegawczych ARVI należą:

• ograniczony kontakt z chorym;
• użycie maski ochronnej z gazy;
• nawilżanie powietrza w celu uniknięcia wysychania błon śluzowych;
• kwarcowa obróbka pomieszczeń;
• wietrzenie pomieszczeń;
• dobre jedzenie;
• uprawianie sportu;
• stosowanie witamin i wzmacnianie leków w poza sezonem;
• higiena osobista.

Otrzymasz maksymalny wynik, jeśli przeprowadzisz kompleksowe leczenie ARVI, weź wszystkie leki przepisane przez lekarza i pamiętaj o odpoczynku w łóżku.

Przyczyny hormonu i grypy

Grypa jest chorobą wywoływaną przez kilka różnych rodzajów wirusów, dlatego jej objawy kliniczne mogą się znacznie różnić od siebie i są zwykle nazywane zbiorczą definicją - ostre wirusowe infekcje dróg oddechowych (ARVI). Wirusy przedostają się do ciała z powietrzem przez nos lub usta. Od 5% do 20% ludzi choruje na grypę każdego roku. Grypa nie jest tak nieszkodliwą chorobą, jak się wydaje na pierwszy rzut oka. W obecności czynników predysponujących takie grupy demograficzne jak osoby starsze, noworodki, kobiety w ciąży lub pacjenci z chorobami przewlekłymi mogą mieć skomplikowany przebieg grypy, a nawet śmierć. Objawy grypy pojawiają się nagle i różnią się od zwykłego przeziębienia bardziej wyraźną naturą. Oto grupa najczęstszych objawów grypy: 1) bóle mięśni w ciele; 2) dreszcze; 3) kaszel; 4) gorączka lub gorączka; 5) ból głowy; 6) ból gardła. Jaka jest różnica między grypą a przeziębieniem? Przeziębienia rzadko powodują gorączkę (wzrost temperatury ciała) lub bóle głowy. Grypa nigdy nie powoduje rozstroju żołądka, ale zbiorcze określenie „grypa żołądkowa lub jelitowa” nie jest tak naprawdę grypą, ale zapaleniem żołądka i jelit wywołanym przez wirusa. W większości przypadków grypa może być leczona samodzielnie, bez opieki medycznej w domu. W łagodnych postaciach grypy wystarczy stosować system ochronny, wskazane jest pozostanie w domu na okres choroby, picie dużej ilości płynów i unikanie kontaktu z innymi ludźmi. W przypadku poważniejszych form wskazane jest skontaktowanie się z lekarzem, który zaleci niezbędne leki przeciwwirusowe i immunomodulujące, aby pomóc organizmowi zwalczać infekcje i zmniejszać objawy. Jednym z kluczowych sposobów zapobiegania grypie jest coroczne szczepienie, szczególnie dla osób zagrożonych. Dobra higiena, w tym mycie rąk, noszenie masek itp., Pomaga również ograniczyć rozprzestrzenianie się infekcji grypy.

Co to jest SARS i grypa?

Co to jest SARS i grypa?

Przeziębienia lub ostre infekcje dróg oddechowych, nazywane również grypą, należą do grupy chorób wywoływanych przez wirusy RNA (kwas rybonukleinowy), które po ekspozycji na błonę śluzową dróg oddechowych powodują ich zapalenie. Dlatego choroby te są połączone w grupę o wspólnej nazwie ARVI lub ostrej choroby wirusowej układu oddechowego. Zapalenie błon śluzowych umożliwia namnażanie się wirusów i rozprzestrzenianie się w krwiobiegu w całym organizmie, powodując objawy ARVI. Z reguły objawy te nie mają swoistości, to znaczy przyczyną ich rozwoju nie jest sam wirus lub objawy choroby są zazwyczaj podobne w przypadku różnych wariantów wirusa SARS. U większości pacjentów choroba zaczyna się od objawów takich jak gorączka, kaszel, ból głowy i złe samopoczucie, zmęczenie, obniżona sprawność, u niektórych może wystąpić dławica piersiowa, nudności, wymioty i biegunka. Większość pacjentów z ARVI choruje w ciągu tygodnia, maksymalnie dwa i wyzdrowieje po tym okresie. Jednak w przeciwieństwie do większości infekcji wirusowych układu oddechowego, którym często towarzyszy pojawienie się jedynie przeziębienia, grypa lub zakażenie grypą może prowadzić do poważnych powikłań, którym towarzyszy ciężki przebieg, a nawet śmierć w 0,1% przypadków.

Wiosną, a zwłaszcza jesienią (często 3-4 razy w roku) z powodu ogólnego spadku odporności u ludzi w tym okresie, obserwuje się sezonowe ogniska grypy lub ARVI. Jednak bardzo rzadko zdarzają się sytuacje, w których takie ogniska obejmują dużą liczbę ludzi, często towarzyszy im ciężki przebieg i są związane ze zdolnością wirusa grypy do bardzo dużej zmiany swojej struktury, aw konsekwencji do właściwości patogennych (właściwości powodujących chorobę). Następnie takie ogniska nazywane są pandemiami i mają status międzynarodowy, to znaczy wirus ostrej infekcji wirusowej układu oddechowego może zostać zainfekowany populacją kilku krajów. Najgorsza pandemia grypy (tak zwana hiszpańska grypa lub hiszpańska grypa) została zarejestrowana w 1918 r. I spowodowała około 40-100 milionów zgonów w różnych krajach, z całkowitą śmiertelnością 2–20% (prawie co piąty pacjent zmarł).

W kwietniu 2009 r. Zarejestrowano nowy typ wirusa grypy, przeciwko któremu ludzie praktycznie nie mieli lub mieli minimalną odporność, po raz pierwszy wykryli i rozprzestrzenili się z Meksyku. Zaczął rozprzestrzeniać się tak szybko na całym świecie, że natychmiast został ogłoszony pandemią w 2009 r., A naukowcy zidentyfikowali szczep wirusa grypy, znany później jako grypa H1N1 lub świńska grypa. To była pierwsza odnotowana pandemia grypy 41 lat po ostatniej epidemii.

Haemophilus bacillus (Haemophilus influenzae) była bakterią, z którą wcześniej występowała grypa i jej objawy. Jednak później, w 1933 roku, wirus został po raz pierwszy wyizolowany, co jest główną przyczyną rozwoju grypy. W konsekwencji okazało się, że pałeczka hemophilus jest przyczyną zakażenia płuc u noworodków i dzieci, w rzadkich przypadkach powodujących zakażenie ucha, oczu, zatok, stawów lub innych narządów, ale nie infekcji grypą.

Jakie są główne przyczyny SARS i grypy?

Wirusy grypy powodują infekcję grypą i dzielą się na trzy typy, w zależności od charakterystyki obrazu klinicznego i szczepu wirusa, są to wirusy z grup A, B i C. Wirusy z grup A i B są odpowiedzialne za epidemie ARVI, które występują prawie każdej jesieni i zimy, i często towarzyszy temu wysoka częstotliwość hospitalizacji i śmiertelności. W przeciwieństwie do wirusów z grup A i B, wirus grupy C powoduje łagodne objawy infekcji układu oddechowego lub objawy choroby mogą być całkowicie nieobecne, nie powodują epidemii i nie stanowią problemu społeczno-medycznego. Dlatego w przyszłości artykuł rozważy wirusy grup A i B.

Wirusy grypy mają charakterystyczną cechę tylko tego typu wirusów, są zdolne do szybkiej zmiany lub mutacji (mutacji). Ta właściwość pozwala im być odpornymi na rozwijającą się odporność organizmu gospodarza (ludzi, ptaków i innych zwierząt), to znaczy organizm gospodarza jest zawsze podatny na wirusa grypy, gdy pojawia się nowy wybuch choroby. Dzieje się to w następujący sposób: w organizmie człowieka przeciwciała przeciwko temu wirusowi pojawiają się w organizmie człowieka w odpowiedzi na zakażenie wirusem grypy, jednak w tym czasie wirus może zmienić swoją strukturę, a przeciwciało jest nieskuteczne wobec „nowego” szczepu. Wytworzone przeciwciała mogą zapewnić jedynie częściową ochronę przed „nowym” wirusem. Niestety, większość ludzi zakażonych wirusem grypy H1N1, pomimo obecności przeciwciał przeciwko innym szczepom wirusa, całkowicie nie posiadała odporności. W związku z tym występowała wysoka podatność na tego wirusa, co doprowadziło do dużej częstości występowania.

W zależności od obecności białek powierzchniowych, wirusy grypy są dalej dzielone na podtypy: podtyp wirusa grypy mający białko hemaglutyniny - hemaglutyninę (H) i neuraminidazę - neuraminidazę (N). Do tej pory znanych jest 16 gatunków podtypu H i 9 gatunków podtypu N. Białka te występują na powierzchni wirusa w różnych kombinacjach. Rozprzestrzenianie się wirusa grypy następuje poprzez kontakt (przez bezpośredni kontakt) lub przez kropelki unoszące się w powietrzu (podczas kichania i kaszlu), a gdy wchodzi w kontakt ze śluzówką górnych dróg oddechowych, mnoży i uszkadza komórki błony śluzowej. U pacjentów z obniżoną odpornością (na przykład kobiety w ciąży, noworodki, pacjenci z rakiem lub pacjenci z nowotworami, astmatycy, osoby z przewlekłymi chorobami płuc) wirus może prowadzić do rozwoju wirusowego zapalenia płuc lub prowadzić do stresu i dalej osłabiać układ odpornościowy, powodując podatność organizmu człowieka do infekcji bakteryjnej. Zarówno wirusowe, jak i bakteryjne zapalenie płuc może powodować powikłania i niekorzystny wynik choroby.

Ryc. 1 Wygląd wirusa pod mikroskopem elektronowym

Mutacja antygenowa i dryf antygenowy

Wirusy grypy A mogą podlegać dwóm odmianom. Jedna z tych opcji obejmuje rozwój mutacji wirusa przez długi czas. Infekcjoniści nazywają ten proces dryfem antygenowym. Inną odmianą jest dramatyczna zmiana w strukturze wirusowego RNA i struktura białka powierzchniowego hemaglutyniny lub neuraminidazy. Taki proces nazywany jest ostrą mutacją antygenową i pojawia się nowa, wysoce patogenna forma lub podtyp grypy, bardziej charakterystyczna dla grypy A. Genotyp wirusa grypy jest bardziej charakterystyczny dla wirusa grypy B, a wirus grypy B rzadko powoduje pandemię.

Amerykańskie Centra Kontroli i Zapobiegania Chorobom sugerują, że nowy szczep wirusa grypy świń H1N1 ma genom RNA, który zawiera pięć nici RNA uzyskanych z różnych szczepów świńskiej grypy, dwa szczepy RNA ptasiej grypy i tylko jedną nić RNA z ludzkiego wirusa grypy. Sugerują również, że tworzenie nowego wirusa grypy zmienia się w genotypie przez co najmniej 20 lat.

Jakie objawy lub objawy charakteryzuje ARVI i grypa?

Najbardziej charakterystycznymi objawami grypy jako choroby górnych dróg oddechowych są:

• gorączka lub gorączka (zwykle 37 - 38,5 stopni, dzieci często mają gwałtowny wzrost temperatury do 39 - 39,5 stopni)
• objawy podrażnienia i zapalenia dróg oddechowych, na przykład
• kaszel
• ból gardła lub ból gardła
• wyciek z nosa (katar) lub przekrwienie błony śluzowej nosa
• ból głowy
• ból mięśni
• zmęczenie, czasem za dużo

Rys. 2. Typowe objawy grypy

Pomimo faktu, że objawy takie jak nudności, wymioty i biegunka mogą czasami towarzyszyć zakażeniu grypą, szczególnie często u dzieci, objawy dysfunkcji przewodu pokarmowego. Określenie „niestrawność” nie jest całkowicie poprawne w przypadku SARS, ponieważ jest częściej stosowane w chorobach przewodu pokarmowego wywołanych przez inne mikroorganizmy. Z powodu rozwoju ciężkiego zatrucia nudności, wymioty i biegunka występują częściej w przypadku wirusa grypy H1N1 niż w przypadku zwykłych sezonowych ognisk wirusa grypy.

Większość pacjentów z ARVI wyzdrowieje po jednym, maksymalnie dwóch tygodniach i tylko osoby z osłabioną odpornością mogą rozwinąć skomplikowany przebieg grypy, na przykład zapalenie płuc. Każdego roku grypa powoduje około 36 000 zgonów na całym świecie i ogromną liczbę przyjęć do szpitala. Szczep wirusa grypy H1N1, którego epidemia została zarejestrowana w 2009 r., Charakteryzował się większą częstością powikłań, a młodsi ludzie (w ciąży, noworodki, młodzież i dorośli w wieku poniżej 49 lat) byli na nią bardziej podatni.

Jak działa zapobieganie grypie?

Szczepionka przeciw grypie

W większości przypadków można zapobiec poważnym powikłaniom i zgonom dzięki corocznej profilaktyce szczepionki przeciw grypie. Szczepionka przeciw grypie jest inaktywowanym (zneutralizowanym) wirusem grypy, który po specjalnym traktowaniu utracił swoje właściwości patogenne, ale zachował strukturę antygenową w odpowiedzi na pojawienie się w organizmie ludzkim produkcji przeciwciał ochronnych. Szczepienie przeciwko grypie jest zazwyczaj zalecane osobom zagrożonym. Są to pacjenci w wieku powyżej 65 lat, pacjenci z ciężkimi przewlekłymi płucami, sercem, nerkami, cukrzycą, immunosupresją (z immunosupresją) lub ciężkimi postaciami niedokrwistości. Jednak ze względu na pojawienie się nowego szczepu wirusa grypy H1N1 amerykańskie centra kontroli i zapobiegania chorobom zaproponowały rozszerzenie grupy ryzyka i włączenie jej do szczepień przeciwko grypie:

• w ciąży
• osoby z dużymi rodzinami i dziećmi poniżej 6 miesięcy,
• pracownicy służby zdrowia,
• wszyscy pacjenci w wieku od 6 miesięcy do 24 lat i dzieci w wieku 5-18 lat z chorobami przewlekłymi,
• pacjenci w wieku 25–64 lat zagrożeni zachorowaniem na wirusa grypy H1N1 z powodu przewlekłych chorób związanych z niedoborem odporności.

Szczepienie przeciwko grypie zalecane jest także pacjentom sanatoriów i instytucji opieki społecznej, w których znajdują się osoby z chorobami przewlekłymi, a także dzieciom i młodzieży poddawanej leczeniu aspiryną z powodu wysokiego prawdopodobieństwa wystąpienia zespołu Reye'a u tych pacjentów po zakażeniu grypą. Szczepienie zaleca się również osobom, które stale kontaktują się z pacjentami z wyżej opisanej grupy ryzyka.

Czy są jakieś skutki uboczne szczepienia przeciw grypie?

Pomimo faktu, że większość zagrożonych osób zaleca coroczne szczepienia, wielu z nich odmawia z powodu strachu przed rozwojem różnych skutków ubocznych. Często uważają, że wirus grypy jest nieprzyjemną chorobą, która sama przejdzie bez konsekwencji lub że szczepionka może wywołać skutki uboczne lub, przeciwnie, zwiększyć częstość występowania grypy. Najpoważniejszym skutkiem ubocznym stosowania szczepionki przeciw grypie może być reakcja alergiczna, zwłaszcza u pacjentów podatnych na alergie lub już uczulonych na jaja kurze, ponieważ jaja kurze są wykorzystywane do produkcji szczepionki. Ponieważ podczas szczepienia fragmenty wirusa lub osłabionego wirusa są wprowadzane do organizmu ludzkiego w celu wytworzenia przeciwciał, nie zaleca się stosowania szczepień w obecności aktywnego zakażenia lub zaostrzeń chorób neurologicznych. Po szczepieniu, około jedna trzecia zaszczepionych może doświadczyć zaczerwienienia w miejscu szczepienia, a około 5% -10% zaszczepionych osób zgłasza umiarkowane działania niepożądane, takie jak ból głowy, lekka gorączka lub skurcze mięśni, które utrzymują się maksymalnie przez 24 godziny po szczepieniu. Często objawy te występują u dzieci, które wcześniej nie miały wirusa grypy i które nie są odporne na wirusa.

Starsi pacjenci mogą pamiętać, że szczepieniu przeprowadzonemu we wcześniejszym okresie i trwającemu szczepieniu towarzyszyła większa częstość występowania działań niepożądanych. Szczepionka, którą stosowano w ciągu 60-80 lat, w porównaniu ze współczesnymi szczepionkami przeciw grypie, zawierała więcej różnych zanieczyszczeń, z którymi wiązano większość skutków ubocznych szczepionki. Jednak w umysłach wcześniej zaszczepionych pacjentów pojawiło się skojarzenie z występowaniem takich nieswoistych dolegliwości, takich jak gorączka, gorączka, ból głowy, ból mięśni i zmęczenie, podczas szczepień. Objawy występujące po szczepieniu są również związane z indywidualną odpowiedzią pacjenta i jego układu odpornościowego na podanie wirusa zabitej grypy, który jest podstawą szczepionki przeciw grypie.

Inny wariant szczepionki przeciwko grypie (najczęściej produkowany jako aerozol do nosa) zawiera żywe i osłabione wirusy grypy, które są w stanie stymulować powstawanie odpowiedzi immunologicznej i odporności, ale nie są w stanie wywołać typowych objawów grypy. Stosowanie donosowych (donosowych) szczepionek przeciw grypie (na przykład FluMist) jest zatwierdzone do stosowania u osób w wieku 2-49 lat. Szczepionka ta może wywołać chorobę u noworodków, małych dzieci lub pacjentów z obniżoną odpornością (pacjentów z obniżoną odpornością) i nie prowadzi do pojawienia się odpowiedzi immunologicznej u innych osób. Skutkom ubocznym podawania szczepionki donosowej może towarzyszyć przekrwienie błony śluzowej nosa, ból gardła, ból gardła i gorączka. Bóle głowy, bóle mięśni i złe samopoczucie mogą również wystąpić po szczepieniu i utrzymują się przez 1-2 dni. Szczepionka w aerozolu do nosa jest produkowana zarówno dla zwykłego szczepu wirusa, jak i wirusa świńskiej grypy H1N1, którego nie można podawać kobietom w ciąży lub pacjentom z niedoborem odporności, ponieważ w niektórych przypadkach rozwój grypy jest możliwy jako efekt uboczny. Zazwyczaj producenci szczepionek dostarczają informacji na temat wskazań i przeciwwskazań do stosowania szczepionki w postaci do wstrzykiwania lub donosowej.

Ryc. 3 Szczepionka przeciw grypie donosowej

Niektórzy odmawiają szczepień przeciwko grypie, ponieważ uważają, że nie są wystarczająco skuteczne. Zwykle przyczyną takiego niepowodzenia jest doświadczenie choroby SARS na tle szczepień i wydaje się pacjentom, że szczepionka po prostu nie „działa” i nie może chronić przed infekcją. Skuteczność szczepionki przeciwko grypie może się zmieniać z roku na rok i zależy od szczepu wirusa, który powoduje sezonową epidemię choroby. W miarę jak wirus grypy zmienia się z czasem, firmy farmaceutyczne zwykle próbują produkować szczepionki oparte na szczepie wirusa grypy odpowiedzialnego za ostatni wybuch choroby, częściej dzieje się to 9-10 miesięcy przed nowo oczekiwaną roczną epidemią. Niestety, skłonność wirusa grypy do mutacji zmniejsza skuteczność przeciwciał wcześniej wytwarzanych przez organizm w odpowiedzi na szczepionkę, to znaczy skuteczność samej szczepionki. Zazwyczaj szczepionka jest wytwarzana na podstawie kilku szczepów wirusa, co znacznie zwiększa jej możliwości zapobiegawcze.

Skuteczność szczepionki może również różnić się w zależności od osoby. Badania naukowe przeprowadzone na zdrowych młodych ludziach wykazały, że szczepienie przeciwko grypie w 70–90% przypadków pozwala uniknąć choroby. U osób starszych i pacjentów z przewlekłymi chorobami immunologicznymi, takimi jak HIV, szczepionka była mniej skuteczna. Ponadto badania naukowe wykazały, że szczepienie zmniejsza odsetek hospitalizacji o około 70%, a prawdopodobieństwo śmierci do około 85% wśród pacjentów w podeszłym wieku. Wśród pacjentów w różnych instytucjach opieki społecznej (na przykład hospicjach) szczepienia zmniejszyły wskaźnik hospitalizacji nawet o 50%, ryzyko zapalenia płuc o około 60%, a ryzyko zgonu o 75% -80%. Dlatego głównym celem szczepionki przeciw grypie jest zapobieganie rozwojowi możliwych poważnych powikłań i śmierci.

Produkcję szczepionki przeciwko nowemu wirusowi świńskiej grypy H1N1 rozpoczęto latem 2009 r. I szczepionkę natychmiast przetestowano pod kątem bezpieczeństwa i skuteczności, która znacznie przekroczyła czas produkcji konwencjonalnych szczepionek. Jednak badania kliniczne nowej szczepionki przeciw grypie H1N1 wykazały jej bezpieczeństwo i wysoką skuteczność w tworzeniu odporności na wirusa. Wśród pacjentów w wieku 18–64 lat skuteczność szczepienia osiągnęła 98%, a po podaniu szczepionki pacjentom w wieku powyżej 65 lat 93% było chronionych. Według Światowej Organizacji Zdrowia podczas obowiązkowych szczepień w Chinach tylko 39 000 osób miało niewielkie skutki uboczne w postaci bólów głowy i skurczów mięśni. Ostatnie badania szczepionki opartej na aerozolu do nosa stosowanego u dorosłych wykazały, że jej skuteczność jest nieco niższa niż w przypadku wstrzykiwanych postaci szczepionki. Chociaż badając skuteczność donosowej wersji szczepionki przeciw grypie u dzieci, potwierdzono, że aerozol do nosa był bardziej skuteczny w porównaniu ze szczepionką. Obecnie kilka wersji szczepionek opartych na szczepie wirusa grypy H1N1 zostało zatwierdzonych do stosowania w USA:

• 2009 Monovalent Influenza Vaccine (H1N1) [Sanofi Pasteur]
• 2009 Monovalent Influenza Vaccine (H1N1) [Novartis]
• Monowalentna żywa (donosowa) 2009 szczepionka przeciw grypie (H1N1) [MedImmune, LLC]
• 2009 Monovalent Influenza Vaccine (H1N1) [CSL Limited]

Ryc.4 Szczepionka przeciw grypie

Dlaczego szczepionka przeciw grypie powinna być stosowana do zapobiegania każdego roku?

Pomimo tego, że te same szczepy wirusa grypy krążą z roku na rok, nie mają czasu na rozwój odporności i powtarzające się wybuchy epidemii grypy pojawiają się każdego roku. Jak wyjaśniliśmy wcześniej, przyczyną powtarzającego się występowania grypy są procesy mutacji antygenowej i dryfu. W celu zapobiegania grypie co roku opracowywane są nowe wersje szczepionek, opracowane na podstawie szczepu wirusa grypy, który spowodował epidemię w poprzednim roku. Ponieważ wirus nie zmienia się tak szybko, zwłaszcza w przypadku dryfu antygenowego, szczepionka przeciw grypie może być skuteczna w większości przypadków. Ponadto, w miarę upływu czasu, ilość przeciwciał wcześniej wytworzonych przeciwko wirusowi grypy zmniejsza się w organizmie ludzkim, co powoduje, że osoba jest niestabilna do innego ogniska. Dodatkowe szczepienie stymuluje powstawanie przeciwciał przeciw grypie i ogólną odporność organizmu na nowy wirus.

Jakie środki lub leczenie można zastosować w domu?

Po pierwsze, każdy pacjent musi dowiedzieć się, czy jest zagrożony możliwym skomplikowanym przebiegiem grypy (kategorie takich pacjentów opisano wcześniej). Aby to zrobić, skonsultuj się ze swoim lekarzem, konsultując się osobiście lub telefonicznie. Zazwyczaj leczenie grypy w domu jest zalecane w przypadkach, gdy osoba nie jest obciążona złożonymi chorobami współistniejącymi, takimi jak na przykład astma oskrzelowa, inne choroby układu oddechowego, ciąża lub immunosupresja.

Jako podstawowe środki terapeutyczne zaleca się przyjmowanie dużych ilości płynów, ciepłych pryszniców, kompresów, zwłaszcza w okolicy nosa, co pozwala obniżyć temperaturę ciała, często uczucie bólu i przekrwienie błony śluzowej nosa. Płytki do nosa i nawilżacze pomagają zmniejszyć przekrwienie błony śluzowej nosa i przekrwienie śluzu w nosie, co jest szczególnie skuteczne w przypadku zaburzeń snu związanych z przekrwieniem nosa. Lekarze zalecają również mycie jamy nosowej ciepłą wodą lub stosowanie sprayów do nosa środkami antyseptycznymi i środkami zwężającymi naczynia, które zmniejszają intensywność przeziębienia. Wysokie temperatury grypy są obniżane przez leki przeciwzapalne oparte na acetaminofenie (Tylenol) lub ibuprofenie (Motrin), korzystnie poddawane środkom ostrożności opisanym w przypisie dotyczącym stosowania leku.

Rys.5 Pasek przeciw grypie na nosie

Kiedy pacjent potrzebuje pomocy lekarzy i kiedy trzeba zadzwonić po karetkę pogotowia ratunkowego?

Ostatnio w społeczeństwie występuje tendencja do szukania pomocy u lekarza, gdy pojawiają się pierwsze drobne oznaki przeziębienia. Jak powiedzieliśmy wcześniej, ogniska nowej świńskiej grypy towarzyszącej wysokiej częstotliwości skomplikowanego przebiegu stały się powodem takich obaw ze strony pacjentów. Aby uniknąć niepotrzebnego (niepotrzebnego) leczenia pacjentów w celu uzyskania pomocy i nadmiernego agonii podczas epidemii grypy, Amerykańskie Centra Kontroli Chorób opracowały specjalne zalecenia, kiedy szukać pomocy u lekarza lub pogotowia ratunkowego i kiedy można sobie poradzić samodzielnie w domu za pomocą tzw. „środków ludowych”. Istotą tych zaleceń jest korzystanie z urządzeń pogotowia ratunkowego tylko dla określonych wskazań i tak, aby dana osoba mogła wezwać pogotowie ratunkowe, gdy jest to naprawdę konieczne. Opracowano praktyczne zalecenia zarówno dla dorosłych pacjentów, jak i dzieci.

Dla noworodków i dzieci opracowano następujące podstawowe wytyczne dotyczące wezwania pomocy medycznej w nagłych wypadkach:

• Depresja oddechowa lub niewydolność oddechowa
• Cyjanotyczna lub szara skóra
• Zmniejszenie lub niechęć do jedzenia lub picia płynów (mleko matki podczas karmienia)
• Ciężkie lub uporczywe wymioty
• Ciężka senność lub utrata kontaktu z dzieckiem
• Ciężka drażliwość
• Zmiana oznak poprawy z powtarzającą się gorączką i kaszlem

Dla dorosłych wskazania do wezwania pogotowia na grypę są następujące:

• Skrócenie oddechu lub duszność
• Ból lub ucisk w klatce piersiowej lub brzuchu
• Nagłe zawroty głowy
• Zaburzenie świadomości
• Ciężkie lub uporczywe wymioty
• Wznowienie kaszlu i gorączki po okresie dobrego samopoczucia i dobrego samopoczucia
• Obecność wysokiej temperatury przez 3 lub więcej dni, pomimo trwającego leczenia, ponieważ taki wzrost temperatury może być przyczyną skomplikowanego przebiegu lub dodania infekcji bakteryjnej.

Kto jest proszony o szczepionkę przeciw grypie?

W większości krajów rozwiniętych sezon epidemii grypy przypada na około listopad - kwiecień. W większości przypadków epidemie grypy są rejestrowane od 4 listopada, a do grudnia są umiarkowane. Szczytowa częstość występowania grypy jest zwykle rejestrowana w okresie styczeń-marzec. W związku z tym za optymalny okres szczepień uważa się początek września - połowę listopada. Wczesne szczepienie jest konieczne, aby przeciwciała przeciwko wirusowi grypy mogły powstać w ciągu 1-2 tygodni po szczepieniu w organizmie człowieka. Badania statystyczne pozwoliły zidentyfikować grupy pacjentów, którzy zdecydowanie muszą zaszczepić się przeciwko grypie ze względu na wysokie ryzyko możliwych powikłań, w tym:
osoby w wieku 65 lat lub starsze, czyli osoby w podeszłym wieku i starsze;

• stali mieszkańcy hospicjów lub innych instytucji opieki medycznej i społecznej oraz opieki w każdym wieku, zwłaszcza w obecności chorób przewlekłych;
• dorośli i dzieci z przewlekłymi chorobami układu oddechowego, sercowo-naczyniowego lub odpornościowego, w tym dzieci z astmą oskrzelową;
• dorosłych i dzieci wymagających regularnej hospitalizacji lub hospitalizowanych w ciągu ostatniego roku z powodu przewlekłych zaburzeń metabolicznych (np. cukrzycy), zaburzeń czynności nerek, hemoglobinopatii lub immunosupresji (w tym immunosupresji wynikającej z leczenia);
• dzieci i młodzież (od 6 miesięcy do 18 lat), którym podaje się ciągłą terapię aspiryną, ponieważ tacy pacjenci mogą rozwinąć zespół Ray'a po grypie podczas przyjmowania leków podobnych do aspiryny;
• kobiety w trzecim trymestrze ciąży lub kobiety w okresie poporodowym. Wynika to z faktu, że ta grupa pacjentów jest bardzo podatna na powikłania grypy.

W związku z pojawieniem się nowego szczepu świńskiej grypy H1N1, biorąc pod uwagę jego dobrą zdolność do mutacji i zmiany, a co za tym idzie, wzrost właściwości patogennych, Amerykańskie Centra Kontroli Chorób rozszerzyły listę ludzi, którzy potrzebują szczepienia przeciwko grypie i uwzględnili

• w ciąży
• osoby z dużymi rodzinami i dziećmi poniżej 6 miesięcy,
• pracownicy służby zdrowia,
• wszyscy pacjenci w wieku od 6 miesięcy do 24 lat i dzieci w wieku 5-18 lat z chorobami przewlekłymi,
• pacjenci w wieku 25–64 lat zagrożeni zachorowaniem na wirusa grypy H1N1 z powodu przewlekłych chorób związanych z niedoborem odporności.

Ze względu na wysokie prawdopodobieństwo rozprzestrzeniania się zakażenia grypą w zatłoczonych grupach, co jest szczególnie prawdziwe w przypadku instytucji medycznych, gdzie może występować duża gęstość pacjentów z grypą, w obowiązkowej grupie szczepień przeciwko grypie uwzględniono również:

1. Lekarze, pielęgniarki i inny personel medyczny w szpitalach i klinikach
2. Pracownicy medyczni instytucji ochrony medycznej i społecznej (hospicja, sanatoria itp.)
3. Miejscowi lekarze lub pielęgniarki wizytujące, które w ciągu dnia mogą komunikować się z pacjentami zakażonymi wirusem, aw przypadku choroby przyczyniają się do rozprzestrzeniania się infekcji
4. Członkowie rodziny (w tym dzieci) osób zagrożonych

Ponadto, zgodnie z zaleceniami Centrum Kontroli Chorób, wszystkie dzieci w wieku 6–59 miesięcy powinny być corocznie szczepione przeciwko grypie. Wynika to z faktu, że ponad 20 000 dzieci jest hospitalizowanych rocznie w amerykańskich szpitalach z powodu skomplikowanego przebiegu grypy i, co równie ważne, ARVI łatwo przenosi się z dziecka na dziecko.

Wreszcie, szczepionka przeciw grypie może zostać wprowadzona przez każdego, jeśli chce uniknąć jej rozwoju lub zmniejszyć nasilenie objawów grypy. Zachęca się do szczepień osób aktywnych społecznie i studentów, którzy potencjalnie mogliby zostać dystrybutorami ARVI.

Czym jest ptasia grypa?

Ptasia grypa jest zakażeniem wywołanym przez wirus ptasiej grypy typu A. Ptasia grypa może spowodować zakażenie i chorobę praktycznie każdego gatunku ptaków, w tym ptaków domowych, takich jak kurczak lub kaczka. W większości przypadków objawy ptasiej grypy u drobiu nie są wyraźne, jednak niektóre szczególnie patogenne podtypy (szczepy) wirusa mogą powodować ciężką grypę, której towarzyszy śmierć ptaka w ciągu 48 godzin. Ludzie są stosunkowo rzadcy w tego typu grypie. Grupa ryzyka występowania wirusa ptasiej grypy obejmuje osoby, które są w bliskim kontakcie z zakażonymi ptakami lub ich produktami metabolicznymi. W zależności od rodzaju wirusa ptasiej grypy objawy choroby u ludzi mogą być zarówno łagodne, jak i słabo swoiste, a także ciężkie, a nawet śmiertelne. Najbardziej patogenny jest wirus ptasiej grypy H5N1, któremu po zakażeniu towarzyszy wysoka śmiertelność. Na przykład podczas ostatniego wybuchu ptasiej grypy około 700 osób zostało zarażonych na całym świecie, z czego 10% pacjentów zmarło. Na szczęście ptasia grypa prawie nie rozprzestrzenia się lub trudno ją przenosić z człowieka na człowieka. Głównym powodem, dla którego wirus ptasiej grypy budzi poważne obawy wśród lekarzy, naukowców i badaczy, jest dobra zdolność wirusa RNA do mutacji i modyfikacji, co może spowodować pojawienie się nowego wysoce patogennego wirusa, który łatwo przenosi się między ludźmi i może powodować pandemię.

Czy leki przeciwwirusowe naprawdę chronią ludzi przed grypą?

Szczepienie jest podstawową metodą profilaktyki i leczenia grypy, jednak obecnie wytwarzane leki przeciwwirusowe są skuteczne tylko w przypadku zapobiegania i leczenia wirusa grypy A.

Obecnie w USA stosuje się cztery warianty leków przeciwwirusowych: amantadyna (Symmetrel), rimantadyna (Flumadyna), zanamiwir (Relenza) i oseltamiwir (Tamiflu). W 2006 r. Amerykańskie Centra Kontroli Chorób zaleciły niestosowanie amantadyny lub rymantadyny w zapobieganiu i leczeniu grypy, co wynika z braku skuteczności tych leków i pojawienia się skutków ubocznych podczas ich stosowania.

Ryc. 6 Leki z tabletkami przeciw grypie

W latach 2007–2008 Komitet Doradczy Stanów Zjednoczonych ds. Metod immunizacji (ACIP) zalecił stosowanie tylko zanamiwiru i oseltamiwiru, ponieważ udowodniono nieskuteczność innych leków przeciwwirusowych. Optymalny czas na rozpoczęcie leczenia lekami przeciwwirusowymi to 1-2 dni przy pierwszych objawach ARVI. Może to znacznie zmniejszyć nasilenie objawów grypy i skrócić czas choroby na kilka dni. U pacjentów z grupy ryzyka stosowanie zalecanych leków przeciwwirusowych może zapobiec skomplikowanemu przebiegowi ARVI. Aby uniknąć nadużyć i bezcelowego stosowania leków przeciw grypie, Amerykańskie Centra Kontroli Chorób opracowały specjalne zalecenia dotyczące ich przeznaczenia:

• Nieskomplikowane zakażenie grypą nie wymaga leczenia przeciwwirusowego, chyba że pacjenci są w grupie wysokiego ryzyka możliwych powikłań.
• Leczenie lekami przeciw grypie jest wskazane u wszystkich hospitalizowanych pacjentów z potwierdzoną lub podejrzewaną diagnozą wirusa grypy lub nowej świńskiej grypy H1N1.
• Przy ocenie stanu dzieci należy wziąć pod uwagę większe ryzyko wystąpienia poważnych powikłań grypy sezonowej u dzieci poniżej 5 lat, co wymaga leczenia przeciw grypie.

Na początku września 2009 r. Urzędnicy Centrum Kontroli Chorób przedstawili nowy przewodnik dotyczący stosowania leków przeciwwirusowych Tamiflu i Relenza:

1. Pacjenci z czynnikami wysokiego ryzyka powinni omówić z lekarzem wygląd pierwszych objawów zachorowania na grypę i określić potrzebę i czas rozpoczęcia leczenia grypy.
2. Jeśli występują oznaki gorączki, gorąca lub gorączki lub jeśli występuje stan osłabiający organizm, wskazana jest natychmiastowa terapia przeciw grypie.
3. Leki przeciwwirusowe są lekami z wyboru w leczeniu nowego wirusa świńskiej grypy H1N1, ponieważ Tamiflu i Relenza udowodniły swoją skuteczność kliniczną w epidemii grypy w 2009 roku.

Zapobieganie grypie A i B jest możliwe dzięki zastosowaniu obu leków (zarówno zanamiwiru, jak i oseltamiwiru). Zanamiwir jest wskazany u pacjentów w wieku powyżej 7 lat, natomiast oseltamiwir można stosować od 1. roku życia. Pod koniec 2009 r. Centers for Disease Control wydało zalecenia dotyczące stosowania leków przeciwwirusowych na świńską grypę H1N1, biorąc pod uwagę ich zastosowanie u dzieci w wieku poniżej 2 lat i ciężarnych:
1. Osoby z ciężkimi objawami grypy, takie jak osoby hospitalizowane z podejrzeniem lub potwierdzoną grypą
2. Pacjenci z podejrzeniem grypy lub potwierdzonej grypy, u których początkowo występuje wysokie ryzyko powikłań

• Dzieci poniżej 2 lat
• Dorośli powyżej 65 lat
• Kobiety w ciąży
• Pacjenci z przewlekłymi chorobami somatycznymi lub immunosupresją

3. Młodzi ludzie, którzy otrzymują ciągłą terapię lekami zawierającymi aspirynę

Częstość występowania zapobiegania grypie przy mianowaniu leków przeciw grypie przed pierwszymi objawami grypy wynosi 68–89%. Leczenie lekami przeciwwirusowymi wynosi 5 dni, w przypadku środków zapobiegawczych okres ten przedłuża się do 10 dni. Jednak ilość przepisanej terapii zależy od wieku, masy ciała, skuteczności leku i tego, czy pacjent jest hospitalizowany, czy nie. Wśród najczęstszych skutków ubocznych tych leków są objawy zaburzeń żołądkowo-jelitowych, takich jak nudności i wymioty. Ostatnio nowe leki przeciw grypie, takie jak peramiwir, favipyramir i epitopy ligandów, przeszły próby kliniczne.

Jak bezpieczne jest zapobieganie grypie dzięki szczepionce zawierającej tiomersal?

Thimerosal jest konserwantem zawierającym rtęć używanym do produkcji fiolek do wielokrotnego użytku (zawiera kilka dawek) stosowania konwencjonalnych lub nowych szczepionek przeciwko wirusowi grypy H1N1. Jest dodawany w celu zapobiegania skażeniu bakteryjnemu (zanieczyszczeniu) szczepionki. W produkcji nowoczesnych leków thimerosal prawie nigdy nie jest używany. Obecnie nie ma danych we współczesnej literaturze, które mówią o zagrożeniach związanych z thimerosalem i jego zdolnością do wywoływania autyzmu lub innych problemów medycznych po licznych szczepieniach. Po serii kontroli szczepionek wykonanych z tiomersalem amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków opublikowała dwa najczęściej zadawane pytania dotyczące stosowania szczepionek tiomersalowych:

„Czy stosowanie szczepionek zawierających tiomersal jest bezpieczne dla dzieci?”
Tak Nie ma przekonujących dowodów na szkodliwość dla zdrowia przy stosowaniu małych dawek tej szczepionki konserwującej, z wyjątkiem niewielkiego obrzęku i zaczerwienienia w miejscu wstrzyknięcia szczepionki. ”

„Czy taka szczepionka jest bezpieczna dla kobiet w ciąży?”
Tak Badanie, w którym przeprowadzono szczepienia przeciw grypie w grupie ponad 2000 kobiet w ciąży, nie ujawniło żadnych negatywnych skutków dla płodu dziecka związanych ze stosowaniem szczepionki przeciw grypie. Ponadto, jeśli pacjent lub rodzic dziecka pozostaje zaniepokojony tą kwestią, Agencja ds. Żywności i Leków zaleca stosowanie jednodawkowych (jednorazowych) fiolek ze szczepionkami, ponieważ nie zawierają konserwantów thimerosal. ”