Zapalenie płuc i związane z tym powikłania serca

Pacjenci z zapaleniem płuc i serce muszą być chronieni, ponieważ środek infekcji jest zbyt blisko niego. Według statystyk, zapalenie płuc często stanowi komplikację dla „silnika”, a to z kolei prowokuje co najmniej pięć jego patologii. Lekarz prowadzący może łatwo zdiagnozować nową chorobę pod kątem objawów i przepisać dodatkową terapię, jeśli osoba przebywa w szpitalu lub niezwłocznie poprosi o pomoc.

Zapalenie płuc i serce

Ryzyko posocznicy innych miejsc związanych z obszarem zapalenia wzrasta tylko z krwią, limfą lub wydzieliną. Ze względu na chorobę płuc w mięśniu sercowym pierwszym na obszarze dotkniętym chorobą jest wewnętrzna błona wsierdzia.

Ważne jest, aby rozpocząć zapobieganie zapaleniu płuc w przypadku chorób górnych dróg oddechowych (nieżyt nosa, zapalenie ucha środkowego, zapalenie oskrzeli, zapalenie migdałków), ARVI i grypa. Jego istotą jest skrupulatna eliminacja (terapia) przyczyn patologii, aby wykluczyć możliwość dalszego rozmieszczenia bakterii i toksyn (ich produktów metabolicznych).

Odnośnie zapalenia płuc i jego wpływu na serce: wysoka temperatura ciała zwiększa lepkość krwi, co utrudnia mięśniom przemieszczanie płynu przez naczynia, zanika rytm i częstotliwość skurczów, pojawia się ból, a zakażenie krwi przez mikroorganizmy może powodować bakteryjne zapalenie wsierdzia lub inne choroby.

Powikłania zapalenia płuc

Po zdiagnozowaniu zapalenia płuc i rozpoczęciu leczenia choroby, pacjent powinien regularnie konsultować się z lekarzem, ponieważ patologia jest złożona i jej konsekwencje są katastrofalne. Wszystkie nasilenia nasilenia dzielą się na warianty płucne i pozapłucne. Każdy typ może wystąpić u osób w różnym wieku, ale pierwszym zagrożonym są osoby leczone w szpitalu, małe dzieci, osoby starsze i osoby niepełnosprawne o ograniczonej mobilności fizycznej.

Są one bezpośrednio związane z procesem patologicznym w drogach oddechowych i rozwijają się szybko przeciwko niemu w ostrej postaci. W przypadku niewłaściwej taktyki leczenia zapalenia płuc lub przedwczesnego leczenia kwalifikowanej opieki medycznej często występują gorsze komplikacje.

Choroby pozapłucne spowodowane zapaleniem płuc:

• bakteriemia - patogeny dostają się do krwiobiegu, powodując sepsę;
• choroba serca - niewydolność, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie osierdzia, zapalenie wsierdzia;
• Zespół DIC jest chorobą wewnątrznaczyniową, w której dopływ krwi do tkanek zostaje przerwany.

Z powodu zapalenia płuc układ sercowo-naczyniowy przestaje prawidłowo funkcjonować, pogarszając rokowanie powrotu do zdrowia. Intoksykacja może spowodować załamanie siły osoby. W związku z możliwą infekcją krwi, wszystkie obszary ciała, w tym mózg, będą zaangażowane, powodując ogólny upadek, który jest niezgodny z życiem i każde opóźnienie w leczeniu zapalenia płuc jest śmiertelne.

Objawy powikłań serca

Gdy patogenna mikroflora dostaje się do układu sercowo-naczyniowego, rozpoczyna się proces infekcji krwi. Jest ostry z natury, powoduje ogólną toksykozę organizmu przez produkty rozpadu i aktywność życiową patogenów.

Wszystko to ma negatywny wpływ na fizjologię człowieka, jeszcze bardziej pogarszając jego stan i powodując wiele komplikacji podczas / po zapaleniu płuc. Typowe objawy: niewydolność oddechowa lub serca, wysoka temperatura ciała nie jest mylona z lekami, omdlenia, apatia są możliwe.

Lekarz musi z pewnością postawić diagnozę, aby zidentyfikować przyczyny tej formy manifestacji, tj. Obecność posocznicy, choroby serca i tym podobnych. Lekarz prowadzący monitoruje jednocześnie stan pacjenta: monitorowanie tętna i rytmu skurczów mięśni, pomiar ciśnienia. Monitorowano także częstość oddechów, nasycenie krwi tlenem, wzór i charakter diurezy (objętość moczu) i tak dalej.

Oznaki komplikacji

• gorączka;
• niewydolność serca;
• temperatura powyżej 39 ° C;
• toksykoza zakaźna;
• ciśnienie krwi (BP) często przeskakuje w górę lub w dół;
• septyczne uszkodzenia błon śluzowych, chrząstki i skrzepów krwi;
• tachykardia;
• usłyszeć szmer serca;
• pacjent skarży się na ból w okolicy, w stawach, dreszcze, obfite pocenie się.

• zmęczenie i senność;
• drażliwość;
• skoki ciśnienia krwi i skurczów serca (arytmia, bradykardia i inne);
• okresowo „wędrujący” ból za mostkiem;
• temperatura wynosi 37-37,7 ° C;
• niebieskawa lub jasna cera, obrzęk;
• duszność.

• arytmia lub tachykardia;
• ogólna słabość;
• częstość tętna jest zerwana;
• gorączka;
• duszność;
• suchy kaszel;
• ból w sercu.

• ciało traci swoją siłę, a jego zdolność do kurczenia się zmniejsza;
• z powodu zastoju krwi.

Skargi częściowo obejmują powyższe objawy zapalenia mięśnia sercowego i zapalenia osierdzia. Główne objawy to zmęczenie przy braku wysiłku fizycznego, napadowy kaszel, duszność.

Zalecana terapia, często długa. Uważa się, że pacjent wyzdrowiał, jeśli w ciągu roku po zakończeniu leczenia nie wystąpiły powtarzające się lub przewlekłe nawroty, wyniki testu spełniły standardy i tak dalej.

Zapobieganie powikłaniom serca

Główną miarą profilaktyki jest terminowa diagnoza, a następnie natychmiastowy przebieg terapii lekowej. Chirurdzy sercowo-naczyniowi, kardiolodzy, mikrobiolodzy i inni wysoko wykwalifikowani specjaliści zajmują się powikłaniami sercowo-naczyniowymi z powodu zapalenia płuc.

Następnym krokiem zapobiegania będzie przywrócenie ciała poprzez skorygowanie harmonogramu życia (odpoczynek aktywności), diety, odrzucenie złych nawyków, takich jak. Ostatnim etapem ochrony jest regularne regularne wizyty u lekarza w celu badania i konsultacji, ponieważ dbanie o siebie uważane jest za gwarancję zdrowia.

Wniosek

Choroba jest trudna do zidentyfikowania i leczenia. Jeśli osoba ignoruje objawy, samodzielnie leczy się bez dokładnej diagnozy lub jest nieodpowiedzialna w kwestii spełnienia zaleceń lekarskich - automatycznie wchodzi w grupę ryzyka. Śmiertelność z powodu powikłań zapalenia płuc występuje w 90% przypadków z powodu zaniedbania własnego zdrowia lub z powodu przedwczesnego lub niepełnego leczenia zapalenia płuc.

Zapalenie płuc przeciwko niewydolności serca

Duszność serca

W leczeniu nadciśnienia, nasi czytelnicy z powodzeniem wykorzystują ReCardio. Widząc popularność tego narzędzia, postanowiliśmy zwrócić na nie uwagę.
Czytaj więcej tutaj...

Skrócenie oddechu - naruszenie takich cech oddychania jak głębokość oddechu, rytm i częstotliwość. Jest to spowodowane naruszeniem integralności układu oddechowego (centrum oddechowe mózgu, nerwów rdzeniowych, mięśni przeponowych i piersiowych, układu sercowo-naczyniowego, płuc i krwi jako środka wymiany gazowej). Jako konsekwencja chorób serca i naczyń krwionośnych, duszność serca wymaga poważnej uwagi i specjalistycznej terapii.

Przyczyny duszności serca

Istnieje wiele powodów dla rozwoju takiego stanu patologicznego:

• dusznica bolesna;
• niewydolność serca;
• zawał mięśnia sercowego;
• nadciśnienie;
• zawałowe zapalenie płuc i zakrzepowo-zatorowa tętnica płucna;
• tętniak aorty piersiowej i inne choroby.

Z natury przejawy duszności w chorobach serca i naczyń krwionośnych mogą być ostre i przewlekłe. Takie patologie jak sercowy obrzęk płuc, zawał mięśnia sercowego, zapalenie mięśnia sercowego o różnej etiologii, ostra postać niewydolności serca powodują ostrą duszność. Drugi wariant skrócenia oddechu występuje na tle wad serca, kardiomiopatii, śluzaka, przewlekłej niewydolności serca.

Patogeneza

Duszność w niewydolności serca jest wynikiem procesów patologicznych w lewym sercu, które albo zmniejszają pojemność minutową serca, albo prowadzą do rozwoju zastoju krwi w płucach. Możliwa połączona patologia pierwszej i drugiej opcji.

W wyniku zmniejszenia objętości krwi emitowanej przez lewą komorę serca, dopływ krwi do mózgu zmniejsza się, a duszność rozwija się, pogarszając wysiłek fizyczny, a później w spoczynku, w nocy. Wraz ze stagnacją płuc dochodzi do naruszenia procesu wymiany gazów w płucach i ich wentylacji. Aby zrekompensować brak tlenu, organizm może tylko przez zwiększone oddychanie i wzrost jego częstotliwości.

W stanie duszności pacjent przyjmuje wymuszoną pozycję siedzącą, z opuszczonymi nogami, w której część krwi jest wysyłana do żył nóg i uwalnia serce od nadmiernego wysiłku. Duszność serca, objawy nasilonej niewydolności serca są poważnym powodem pilnego leczenia choroby podstawowej.

Ataki astmy mogą przerodzić się w bardzo straszne powikłanie - obrzęk płuc. W momencie jego pojawienia się pojawia się ogólna słabość, wzrasta trudności w oddychaniu, twarz nabiera niebieskawego koloru, na skórze pojawia się zimny pot. W tym stanie człowiek doświadcza silnego strachu i paniki. W zwykły sposób, bez wykwalifikowanej pomocy medycznej, niemożliwe jest wyeliminowanie najsilniejszej duszności, która obfituje w śmierć.

Pierwsza pomoc

Działania awaryjne w przypadku ostrego ataku duszności serca:

• zapewnić dostęp świeżego powietrza do pomieszczenia, w którym pacjent jest w stanie ataku;
• postaw pacjenta w wygodnej, pół-siedzącej pozycji, z opuszczonymi nogami;
• umieść tabletkę nitrogliceryny pod językiem;
• jeśli to możliwe, użyj poduszki tlenowej.

W tym samym czasie powinieneś zadzwonić do „pogotowia”.

Jak leczyć duszność serca

Nie ma specyficznego leczenia duszności w niewydolności serca. Aby go wyeliminować, wymagane jest leczenie podstawowej patologii, czyli niewydolności serca. Taka terapia wymaga kompleksowego podejścia, ponieważ obejmuje nie tylko leczenie farmakologiczne, ale także pewien sposób życia bez złych nawyków i stresów.

• glikozydy, przywracające sprawność mięśnia sercowego;
• Inhibitory ACE działające na naczynia krwionośne;
• leki moczopędne, które zmniejszają obrzęk;
• beta-blokery, które zmniejszają niedobór tlenu w komórkach i zmniejszają liczbę skurczów mięśni serca.

Duszność serca, której leczenie trwa przez lata, nie wyklucza stosowania tradycyjnej terapii. Ogólnie rzecz biorąc, jest to zastosowanie preparatów ziołowych przygotowanych w domu.

Ziołowe wywary: serdecznik, tymianek, suszone drewno jeżynowe, marzanka. Sucha, posiekana trawa (w stosunku 2: 4: 5: 3: 4) zalać wodą i doprowadzić do wrzenia (z obliczeń - 1 l na 1 szklankę wody).

Infuzja świeżych liści brzozy. Świeżo zebrane liście (2 łyżeczki), posiekać i zalać 1 szklanką wrzącej wody, dodając 0,5 łyżeczki. soda Pij napar przez cały dzień.

Napar z liści szkarłatu. Szkarłatne liście nalegają na 10 dni na wódkę. Weź 1 łyżeczkę. z łyżką miodu i wypij jedną szklankę gorącej herbaty.

Napar z soku z cytryny i czosnku. Sok z 10 cytryn i rozdrobnionych 10 główek czosnku zmieszanych z 1 litrem miodu podawanego przez 7 dni. Weź 1 łyżkę. l., nie pijąc niczego, przez 2 miesiące.

Napar z soku z cytryny z czosnkiem. Sok 24 cytryny zmieszane z kleikiem 350 g czosnku, pozwól mu parzyć przez 24 godziny. Weź mieszaninę 1 łyżeczki. Rozpuścić w pół szklanki wody przez 2 tygodnie.

Mieszanka soku z cebuli, buraków i marchwi, miodu i cukru. Przygotuj mieszaninę posiekanej cebuli (0,5 kg), soku z buraków i marchwi (1/3 szklanki), 25 g miodu i 1/3 szklanki cukru. Gotuj mieszaninę na małym ogniu przez 3 godziny. Lek jest skuteczny w atakach ostrej duszności.

Istnieje ludowy środek na duszność serca, wykonany z materiałów roślinnych, podobny do działania leków syntetycznych. Wiele leków stosowanych w medycynie urzędowej używa tych samych roślin leczniczych. Warto jednak wiedzieć, że duszność serca, której leczenie tradycyjną medycyną nie odrzuca środków ludowych, jest jedynie konsekwencją chorób serca i naczyń krwionośnych. Konieczne jest leczenie przyczyny, czyli natychmiastowej choroby.

Jakie są skutki posocznicy krwi?

Przyczyny zatrucia krwi obejmują:

• spożycie bakterii, czynników powodujących ropne i inne choroby (paciorkowce, gronkowce);
• choroby zakaźne układu pokarmowego;
• przenikanie do organizmu grzybowych patogenów;
• choroby zakaźne spowodowane przez znaczną część wirusów.

Choroba rozwija się na tle osłabionego układu odpornościowego. Ochronna funkcja organizmu jest zablokowana z powodu negatywnych czynników, takich jak stres, ekologia, antybiotykoterapia. W rezultacie najbardziej nieszkodliwa choroba staje się przyczyną zatrucia krwi. Ludzie, którzy mają przewlekłą postać dolegliwości w historii choroby, są narażeni na wysokie ryzyko.

Osłabiona odporność nie jest w stanie aktywnie walczyć z czynnikami zakaźnymi, które ze względu na stały ruch krwi w naczyniach układu krążenia wchodzą do wszystkich narządów i tkanek, rozpoczynają rozmnażanie i mutację, co zapewnia ich odporność na naturalne i półsyntetyczne antybiotyki.

Objawy zatrucia krwi

Jak zaczyna się zatrucie krwi i jakie są objawy? Wszystko zaczyna się od skupienia choroby.

Najczęściej choroba rozwija się z powodu następujących zmian i chorób:

1. Zapalenie płuc.
2. Zdrap
3. Uszkodzenie skóry, w której znajduje się ropa.
4. Siniaki, gotować.
5. Drzazga.

Początkowe objawy choroby są charakterystyczne dla wszystkich chorób zakaźnych, dlatego pacjent błędnie nie przywiązuje wagi do zmian w organizmie:

• temperatura ciała wzrasta do 39 stopni lub, przeciwnie, gwałtownie spada poza normalny znak;
• obserwuje się częstoskurcz;
• pacjent oddycha z częstymi krótkimi, powierzchownymi oddechami;
• odpowiednie odbicie obiektywnej rzeczywistości jest zakłócone, osoba może zapaść w śpiączkę;
• ciśnienie krwi gwałtownie spada;
• skóra staje się blada;
• rzadko pojawia się wysypka skórna.

Następny etap infekcji krwi powoduje nieprawidłowe działanie wszystkich narządów. Jeśli na tym etapie nie będzie pilnego leczenia, zaczną się procesy termodynamiczne, po których układy ciała nie mogą powrócić do pierwotnego stanu bez wpływu zewnętrznego.

Niewydolność wielu narządów nieuchronnie prowadzi do śmierci osoby.

Dzieci często nie są w stanie opisać swojego stanu zdrowia, dlatego muszą się im dokładnie przyjrzeć ze szczególną uwagą.

W posocznicy dziecko może odczuwać następujące objawy:

1. Wysypka skórna z zaczerwienieniem.
2. Utrata apetytu, w tym u niemowląt.
3. Zwiększona temperatura ciała.
4. Biegunka
5. Wymioty

Objawy te mogą wskazywać na inne choroby. W przypadku takich objawów należy pilnie skontaktować się z placówką medyczną w celu rozpoznania choroby.

Zestaw przejawów zatrucia krwi

W początkowej fazie rozwoju sepsy nie ma jasnych charakterystycznych objawów. Co może niepokoić?

Zwróć uwagę na następujące objawy:

• rany lub zagotować się przez długi czas;
• biała i mętna substancja wypływa z rany;

• uszkodzeniu skóry towarzyszy obrzęk i zaczerwienienie;
• na skórze pojawia się niezapalna wysypka typu plamki;
• ciało jest pokryte małymi ropniami.

Takie objawy mogą wskazywać nie tylko na posocznicę, ale także na osłabiony układ odpornościowy.

Główne i wyraźne oznaki zatrucia krwi w obecności przewlekłych postaci chorób, infekcji i długo gojących się zmian skórnych:

1. Utrata siły i zmęczenia.
2. Migreny, stany przedświadome.
3. Kołatanie serca z towarzyszącymi zaburzeniami rytmu.
4. Emetyczne popędy, nudności, odmowa jedzenia.
5. Częsta biegunka.
6. Intensywna utrata wagi pacjenta.
7. Zwiększona temperatura ciała, która nie zbłądzi.

Częstym objawem zatrucia krwi jest zapalenie płuc. Ciężkiemu zapaleniu płuc, które jest objawem posocznicy i zapalenia płuc, dotykającym kilka segmentów funkcjonalnych, często towarzyszy niespecyficzny proces zapalny, charakteryzujący się martwicą i rozpadem tkanki płucnej. Dlatego bardzo ważne jest zwrócenie uwagi na takie objawy, jak duszność, niebieskawe zabarwienie skóry i błon śluzowych, zmniejszenie zawartości tlenu we krwi.

Co to jest niebezpieczna sepsa - konsekwencje choroby

Począwszy od pierwszego etapu rozwoju, sepsa pociąga za sobą szereg nieodwracalnych procesów. Skutki sepsy charakteryzują się poważnymi zmianami w organizmie.

Bakterie przedostające się do organizmu powodują wstrząs zakaźny (ciężka choroba wieloukładowa, która stanowi zagrożenie dla życia ludzkiego). Jednocześnie ciśnienie krwi gwałtownie spada, co wymaga natychmiastowej opieki resuscytacyjnej. Działania wykonywane są w ciągu 40-60 minut, w przeciwnym razie śmierć jest nieunikniona. W niektórych przypadkach śmierć następuje po 10 minutach.

Podstawę objawów zakaźnego wstrząsu toksycznego cechują następujące cechy:

1. Trwałe dreszcze związane ze stanem patologicznym, polegające na niezdolności układu krążenia do dostarczania niezbędnej ilości krwi do narządów.
2. Naruszenie dostaw energii procesów wewnątrzkomórkowych.
3. Zmętnienie świadomości, stany wegetatywne.
4. W miejscu rany lub innych urazów występuje błękit i bladość skóry.
5. Zaburzenia stolca, wymioty, nudności.

Posocznica krwi, której konsekwencje są nieuniknione, może mieć inne objawy wynikające z zakażenia i zatrucia organizmu:

• zapalenie tkanki płuc;
• krwawienie;

• możliwa jest zgorzel, ropień, zapalenie opłucnej, zawał płucny;
• zapalenie pęcherza i zapalenie nerek (z powodu częstych zakażeń);
• nagłe zablokowanie łożyska naczyniowego za pomocą zatoru (cząstki wniesionej ze strumieniem krwi);
• zakrzepica;
• martwica tkanek miękkich w wyniku zaburzeń krążenia;
• rozwój niewydolności serca;
• zapalenie opon mózgowych (spowodowane uszkodzeniem wyściółki mózgu);

Przy takich komplikacjach ryzyko śmierci jest dramatycznie zwiększone.

W leczeniu nadciśnienia, nasi czytelnicy z powodzeniem wykorzystują ReCardio. Widząc popularność tego narzędzia, postanowiliśmy zwrócić na nie uwagę.
Czytaj więcej tutaj...

Zapobieganie zatruciu krwi

Działania zapobiegawcze opierają się na następujących zasadach:

• Miejscowe leczenie chirurgiczne zakażonych ran i wycięcie ogniska ropnego.
• Zastosowanie anty-zgniłych środków, które maksymalnie chronią przed procesami rozkładu na powierzchni otwartej rany podczas interwencji chirurgicznej lub innych manipulacji medycyną.
• Terminowe usuwanie cewników.
• Dokładny wybór antybiotyków (ważne jest, aby nie zapominać, że drobnoustroje chorobotwórcze wytwarzają odporność na leki).

• Przestrzeganie zasad higieny osobistej, dezynfekcja narzędzi, leczenie pomieszczeń.
• Szczepienie ludzi patologiami narządów, brak odporności, przewlekłe formy choroby.

Ryzyko choroby zależy bezpośrednio od metody zakażenia i rodzaju patogenu. Na przykład w przypadku salmonellozy (ostrej infekcji jelitowej) zakażenie krwi wystąpi tylko u niektórych pacjentów. W przypadku chorób klinicznych pochodzenia mikrobiologicznego ryzyko posocznicy u hospitalizowanych pacjentów jest bardzo wysokie.

Jak leczyć sepsę?

Ważnym czynnikiem skutecznego leczenia posocznicy krwi jest terminowa opieka medyczna. Im szybciej rozpocznie się właściwie wybrany zabieg, tym większe są szanse na przeżycie i zmniejszenie powikłań. Działania ratunkowe lekarzy mają na celu wyeliminowanie źródła zakażenia, które doprowadziło do zakażenia narządów i tkanek. Jeśli przyczyna sepsy leży w ropnym wrzodzie, jest ona eliminowana przez interwencję chirurgiczną. W miejscu uszkodzenia skóry ustaw system drenażowy, używając środków dezynfekujących.

W sytuacji, gdy posocznica jest spowodowana zapaleniem płuc lub odmiedniczkowym zapaleniem nerek, leczenie polega na stosowaniu antybiotyków. Ze względu na to, że opóźnienie może być śmiertelne, a lekarze nie mają czasu przed wynikami badania krwi, pacjent otrzymuje ABS do natychmiastowej kontroli patogennych mikroorganizmów.

Ponadto następujące manipulacje:

1. Intensywna terapia mająca na celu zahamowanie aktywności życiowej patogenów zakaźnego procesu patologicznego.
2. Kompleks środków mających na celu usunięcie toksyn z organizmu przy użyciu roztworów soli wodnej i glukozy.
3. Patogenetyczne leczenie zapalenia i chorób narządów wewnętrznych.
4. W niektórych przypadkach zastosowanie transfuzji płytek krwi i osocza dawcy.

Co to jest tachykardia i jak ją leczyć?

Bardzo często częstoskurcz serca jest objawem rozwijającej się choroby. Ludzie, którzy mają do czynienia z tą dolegliwością, są zainteresowani tym, czy tachykardia może być chorobą niezależną, czy też jej pojawienie się może być spowodowane inną poważną patologią ciała zarówno u mężczyzn, jak iu kobiet. Przebieg choroby jest bezpośrednio związany z etiologią choroby.

Tachykardia: choroba lub objaw?

Praktycznie wszyscy czuli, że „serce bije i wyskakuje z klatki piersiowej”. Zjawisko to nazywane jest tachykardią lub zwiększoną częstością akcji serca powyżej 90 uderzeń na minutę. Tachykardia jest uważana za objaw pewnych chorób lub zmian w organizmie z powodu wpływu czynników zewnętrznych i wewnętrznych. Kołatanie serca nie zawsze wskazuje na rozwój choroby, na przykład często pojawia się podczas wysiłku fizycznego. Inne możliwe przyczyny tachykardii:

• stosowanie alkoholu, nikotyny, napojów zawierających kofeinę;
• podniecenie lub strach;
• wysoka gorączka podczas choroby;
• biorąc niektóre leki moczopędne, „Euphyllinum”, kortykosteroidy.

W czasie sesji w młodym wieku występuje tachykardia, raporty, wywiady. Po wyeliminowaniu źródeł lęku rytm serca stabilizuje się. Jeśli arytmia występuje w spoczynku, po normalnym krótkotrwałym obciążeniu i nie mija długo, konieczne jest skonsultowanie się z kardiologiem, ponieważ takie objawy częstoskurczu serca są niebezpieczne, a objawy mogą wywołać poważne konsekwencje:

• zapalenie osierdzia;
• dusznica bolesna;
• niedokrwienie, zawał mięśnia sercowego;
• niewydolność serca;
• choroba serca;
• infekcje dróg oddechowych, płucne zapalenie płuc.

Przy częstych powtórzeniach ataków, w których obserwuje się duszność, nudności, zawroty głowy, zdecydowanie zaleca się wykonanie kardiogramu i skonsultowanie się z kardiologiem.

Powrót do spisu treści

Rodzaje tachykardii

Jeśli wzrost częstości akcji serca występuje w wyniku reakcji organizmu na bodźce zewnętrzne, przejawia się to tachykardią fizjologiczną. Patologiczny typ dewiacji wywołuje choroby serca lub choroby dziedziczne. Drugi rodzaj odchylenia musi być leczony, ponieważ z czasem ilość krwi emitowanej przez osobę zmniejsza się, komory nie mają czasu na pełne wypełnienie krwią, a ciśnienie spada z powodu głodu tlenowego. Jeśli ten stan nie jest leczony, rozwija się arytmogenna kardiopatia, która może prowadzić do zawału mięśnia sercowego i niedokrwienia. Jest to charakterystyczne dla ludzi po 50 latach.

Tachykardia zależy od rodzaju impulsu sercowego, który wywołuje rozwój choroby. Istnieją dwa typy:

Niewydolność serca lub zapalenie płuc? Objawy, różnice, działania

Zapalenie płuc i zastoinowa niewydolność serca są w dużej mierze powiązane. Tak więc na tle niewydolności serca zapalenie może rozwinąć się w dolnych częściach płuc. Wynika to z naruszenia wentylacji płucnej spowodowanej zastojem w krążeniu płucnym. Z drugiej strony, pacjenci z zapaleniem płuc są bardziej narażeni na ataki serca.

Zarówno zastoinowa niewydolność serca, jak i zapalenie płuc mogą objawiać się:

• duszność;
• ciężkość i ból w klatce piersiowej;
• słabość i zmęczenie.

Zapalenie płuc jest chorobą zapalną płuc, której towarzyszy nie tylko ból i ciężkość w klatce piersiowej, trudności w oddychaniu, ale także kaszel plwociny, krwioplucie. Przyczynami zapalenia płuc są infekcje bakteryjne, wirusowe i grzybicze.

Niewydolność serca jest chorobą, w której jedna lub obie strony mięśnia sercowego tracą zdolność do skutecznego pompowania krwi. Czasami choroba ta może być związana z patologiami płucnymi, na przykład rozedmą płuc, która w symptomatologii przypomina zapalenie płuc.

W obu typach chorób może występować kaszel, ponieważ niewydolność serca wywołuje stan zapalny i przekrwienie płuc z powodu braku tlenu we krwi. To komplikuje diagnozę różnicową faktu, że w radiografii te dwa typy patologii praktycznie się nie różnicują.

Taktyka leczenia

Aby opracować plan leczenia, konieczne jest przeprowadzenie kompleksowej diagnozy. Po dokładnym określeniu przyczyny niepokojących objawów zaleca się leczenie.

Problem z oddychaniem i niedobór tlenu mogą wymagać podłączenia osoby do aparatu tlenowego w celu sztucznego oddychania. Jeśli u pacjenta występuje niewydolność serca i zapalenie płuc, leczenie rozpoczyna się od drugiego, a następnie następuje złagodzenie nieprawidłowości mięśnia sercowego.

Pacjenci z takimi patologiami są umieszczani w szpitalu, gdzie otrzymują odpowiednią opiekę i terapię. W zależności od charakteru zapalenia płuc przepisywane jest odpowiednie leczenie (przeciwwirusowe, antybiotykoterapia itp.). Leczenie niewydolności serca można prowadzić metodami zachowawczymi (farmakoterapia) lub na podstawie interwencji chirurgicznej.

Adres emerytalny: Pargolovo, Lomonosova St., 30, Lit. B

Zapalenie płuc przeciwko niewydolności serca

Zapalenie płuc - objawy, objawy i przyczyny

Zapalenie płuc jest procesem zapalnym występującym w płucach (zapalenie płuc), może być zarówno jednostronne, jak i obustronne, to znaczy zapalenie jednego lub dwóch płuc, odpowiednio. Zwykle wywoływane przez bakterie, wirusy i grzyby w płucach. Przed pojawieniem się penicyliny zapalenie płuc uznano za bardzo niebezpieczną chorobę, a jeden z trzech pacjentów zmarł. Statystyki choroby są takie, że obecnie w Stanach Zjednoczonych Ameryki odnotowuje się rocznie około trzech milionów przypadków zapalenia płuc, aw Federacji Rosyjskiej około miliona.

Tę niebezpieczną i nieprzyjemną chorobę można zarażać praktycznie wszędzie (zwłaszcza jeśli odporność ludzka jest osłabiona). Zapalenie płuc jest przenoszone przez zwykłe unoszące się w powietrzu krople, kaszel, kichanie itp. Mniej powszechna droga zakażenia zapaleniem płuc jest krwiotwórcza - przenikanie patogenu do płuc z przepływem krwi (w przypadku wszelkiego rodzaju chorób zakaźnych). Najrzadszym sposobem aktywacji zapalenia płuc jest endogenny, spowodowany obecnością drobnoustrojów w organizmie człowieka w momencie wystąpienia choroby.

Niektóre choroby przewlekłe, takie jak choroby serca, przewlekła choroba płuc, cukrzyca, długotrwała pozycja leżąca, obniżona odporność, ludzie cierpiący na alkoholizm, palacze tytoniu i tak dalej, przyczyniają się do występowania zapalenia płuc. Starsi ludzie i nieletni są najłatwiej zarażeni.

Obecnie zapalenie płuc jest nadal uważane za niebezpieczne i pozostaje śmiertelne, ponieważ z 20 przypadków jedna umiera. Śmiertelność wśród pacjentów w Federacji Rosyjskiej, zapalenie płuc jest na szóstym miejscu, co sprawia, że ​​leczenie choroby poważnie od samego początku wystąpienia objawów choroby.

Przyczyna zapalenia płuc

Zapalenie płuc lub zapalenie płuc w przeważającej większości przypadków jest spowodowane przez następujące bakterie: paciorkowce, pneumokoki, Escherichia coli, Pseudomonas aeruginosa, gronkowce, hemofilne pałeczki, rzadko zapalenie płuc wywołane przez różne grzyby, wirusy - niektóre z nich są bardzo odporne na antybiotyki. Możesz zachorować na zapalenie płuc w wyniku reakcji alergicznej w płucach, jak również po częstych chorobach, takich jak grypa lub infekcja dróg oddechowych. Czynnik chorobowy przenika do płuc głównie przez nos lub usta, w obecności nidus przewlekłego zakażenia.

Ropniak nie jest całą listą chorób, które mogą wystąpić na tle zapalenia płuc. Najpoważniejszym powikłaniem po zapaleniu płuc jest niewydolność oddechowa. Najczęstsza niewydolność oddechowa występuje po chorobie u osób starszych oraz u pacjentów z jedną z chorób przewlekłych (obturacyjne zapalenie oskrzeli, rozstrzenie oskrzeli i inne). Rozwój niewydolności serca i układu oddechowego może prowadzić do śmierci.

Oznaki i objawy zapalenia płuc

W zależności od natury patogenu i fazy, w której się znajduje, różne powikłania (ropna jama utworzona w płucach, zapalenie opłucnej itp.) Zapalenie płuc mogą objawiać się na różne sposoby:

- Pneumokoki (lobarne zapalenie płuc) - rozwija się bardzo intensywnie, często może wywołać hipotermię organizmu. Pacjent prawie zawsze podnosi wysoką temperaturę (około 39,5 stopni), a temu wszystkiemu towarzyszą silne dreszcze. Podczas kaszlu występują ostre bóle w płucach, kaszel we wczesnych stadiach choroby jest głównie suchy, później wraz z postępem zapalenia płuc z uwolnieniem plwociny z krwią i ropną masą. Podwyższona temperatura ciała może utrzymywać się przez tydzień, podczas gdy występują ostre spadki (do 35 stopni), po rozpoczęciu przyjmowania leku przeciwbakteryjnego temperatura spada płynnie i nie osiąga wartości krytycznej.

- Staphylococcus pneumonia towarzyszy tym samym objawom co poprzedni, ale może być w cięższej postaci.

- Ogniskowe, oskrzelowe zapalenie płuc może wystąpić po zapaleniu oskrzeli, przewlekłym zapaleniu płuc, jako powikłanie. Choroba zaczyna się w tym przypadku od pojawienia się silnego chłodu. Z reguły temperatura rzadko wzrasta powyżej 38,5 stopnia. Wzrostowi temperatury towarzyszy suchy kaszel lub plwocina. Podczas kaszlu i oddychania występują ostre bóle w płucach.

- Wirusowe, grzybicze zapalenie płuc charakteryzuje się dolegliwościami, gorączką, bólami głowy i bólami tkanek miękkich. W przypadku zapalenia płuc ten rodzaj kaszlu nie jest tak wyraźny, a ból jest znacznie mniejszy niż w przypadku zapalenia płuc o innej naturze.

Niebezpieczeństwo zapalenia płuc wynika przede wszystkim z powikłań. takie jak niewydolność serca lub układu oddechowego, jak również zatrucie, mogą mieć wpływ na niektóre narządy wewnętrzne.

1. Kaszel jest głównie suchy, po czym następuje uwolnienie plwociny z krwią i ropną masą nieodłącznie związaną z krupowym zapaleniem płuc.

Przy paciorkowcowym zapaleniu płuc plwocina z grudkami ropy i krwi jest uwalniana podczas kaszlu. Jeśli występuje nidus przewlekłego zapalenia, plwocina wydzielana podczas kaszlu pachnie zgniłością.

2. Kharking krwi obserwuje się w przypadku grzybiczego zapalenia płuc i, w połączeniu z ostrymi bólami bocznymi w okolicy płuc, wskazuje na zawał płuc.

3. Jednym z objawów zapalenia płuc jest ból w klatce piersiowej. W przypadku zapalenia płuc obserwuje się ból w klatce piersiowej podczas oddychania i kaszlu. Ból może być dwojakiego rodzaju: powierzchowny i głęboki. Ognisko zapalenia może być również zlokalizowane w dolnej części płuc, w tym przypadku może wystąpić zapalenie przepony z późniejszym rozprzestrzenieniem się na cały obszar otrzewnej, co doprowadzi do „ostrego brzucha”.

4. Uczucie niewydolności płucnej (duszność) - jest głównym objawem zapalenia płuc. Bardzo wyraźny podczas zapalenia spowodowanego chorobami układu oskrzelowo-płucnego noszącego przewlekły charakter lub niewydolność serca. Skrócenie oddechu najsilniej objawia się w poważniejszym stanie pacjenta.

Wszystkie powyższe objawy są powszechne w zapaleniu płuc, ale dodatkowo występuje ogólne zatrucie. W tym przypadku występują: dreszcze, nadmierne pocenie się, podwyższona temperatura ciała (do 40 stopni), utrata apetytu pacjenta i mogą wystąpić nudności i wymioty. W przypadku osób starszych i gwałtownej utraty siły pacjent może stracić przytomność.

Jak rozpoznać zapalenie płuc (zapalenie płuc)?

Najczęstszym sposobem określenia zapalenia płuc jest coroczne badanie lekarskie. Ale jeśli sobie życzysz lub jeśli znajdziesz u siebie powyższe objawy choroby, osoba może samodzielnie skonsultować się z lekarzem i poddać się dodatkowemu badaniu. Głównym narzędziem w diagnostyce zapalenia płuc jest fluorografia. Pomoże to naprawić centrum zapalenia (zapalenie płata, rozwijającego się w jednym płacie płuca lub na większej powierzchni płuc).

Oprócz fluorografii, konieczne jest podanie plwociny wybranej do kaszlu i przesłanie jej do analizy laboratoryjnej, a im wcześniej próbka plwociny zostanie dostarczona do laboratorium, tym większe szanse personel laboratorium określi charakter zapalenia płuc (krupiaste zapalenie płuc, gronkowcowe, oskrzelowe, wirusowe, grzybicze). Jeśli dostarczenie plwociny do laboratorium jest opóźnione, po prostu nie będzie możliwe określenie obecności zakażenia.

W diagnostyce zapalenia płuc konieczne jest przeprowadzenie badań krwi. Jeśli zapalenie płuc jest bakteryjne, z natury wirusowe, wówczas zawartość białych ciałek krwi wzrośnie.

Leczenie

W żadnym przypadku nie należy odkładać leczenia zapalenia płuc i należy je wykonywać wyłącznie pod nadzorem lekarza, a nie próbować samoleczenia. Osoby w podeszłym wieku i dzieci cierpiące na zapalenie płuc po ostrych i przewlekłych chorobach płuc i oskrzeli, jak również z ciężkimi chorobami towarzyszącymi, podlegają obowiązkowej hospitalizacji. Hospitalizacja w powyższych przypadkach jest obowiązkowa, ponieważ późne i złej jakości leczenie zapalenia płuc, nawet o łagodnej postaci, komplikuje leczenie, opóźnia je i powoduje różnego rodzaju komplikacje.

W leczeniu zapalenia płuc zastosowano antybiotykoterapię. Wcześniej wystarczał jeden rodzaj antybiotyku, penicylina, ale teraz bakterie i wirusy są odporne na ten antybiotyk i należy stosować inne leki, które mogą zabić wirusa w krótkim czasie.

W zależności od warunków domowych i zapalenia płuc z lekkim przebiegiem choroby leczenie można przepisać w domu, ale hospitalizacja jest wskazana głównie u pacjentów. Jeśli choroba występuje z ogólnym zatruciem ciała i gorączką, pacjentowi przepisuje się odpoczynek w łóżku. W celu zapewnienia wentylacji płuc, a drenaż pacjenta musi od czasu do czasu zmienić pozycję ciała i wykrztuśną plwocinę. Wykrztuszoną plwocinę należy umieścić w specjalnym słoiku z ciasno dopasowaną pokrywką. Pomieszczenie, w którym znajduje się pacjent, powinno być regularnie wentylowane, a czyszczenie na mokro.

Równie ważne jest odżywianie pacjenta, musi ono być nasycone produktami zawierającymi witaminy, mikroelementy. Przy zatruciu i podwyższonej temperaturze pokarm należy przyjmować w postaci płynnej. Konieczne jest picie bulionów, soków i wody mineralnej. Szczególną uwagę należy zwrócić na pielęgnację jamy ustnej i skóry.

Zastoinowe zapalenie płuc i zapalenie płuc komplikujące udar

Zastoinowe (hipostatyczne) zapalenie płuc

Jego głównymi czynnikami sprawczymi są gronkowce, pneumokoki, Klebsiella, E. coli i bakteroidy. To zapalenie płuc jest często zlokalizowane w tylnej części płuc. Zwykle postępuje powoli, bez charakterystycznych dolegliwości pacjentów.

Zapalenie płuc rozpoczyna się na tle zastoju w płucach i (lub) długiego wcześniejszego spoczynku w łóżku i (lub) wielu objawów niewydolności serca. Początek tego zapalenia płuc jest niepozorny, a następnie nagle nasila się, duszność, kaszel lub niewydolność serca.

Obiektywna skąpość fizyczna (osłabione oddychanie pęcherzykowe, dźwięczne wilgotne małe i średnie rzęsy pęcherzykowe) i objawy rentgenowskie są obiektywnie obserwowane: na tle spadku przezroczystości pól płucnych wykrywa się delikatne, mętne nacieki o średnicy 2-3 mm do 2-3 cm; mogą wystąpić oznaki zastoju w płucach. Zatrucie pneumatyczne jeszcze bardziej pogarsza pracę mięśnia sercowego. Często jedynym objawem takiego zapalenia płuc jest wzrost objawów CHF lub pojawienie się refrakcji CHF w trakcie przeprowadzanego leczenia. Minimalne zmiany obserwuje się we krwi obwodowej - leukocytoza jest niewielka lub nieobecna.

Zapalenie płuc, komplikujące udar

Często takie zapalenie płuc występuje na tle przebiegu udaru. To zapalenie płuc predysponuje do zastoju w krążeniu płucnym. długotrwały odpoczynek w łóżku, zmniejszenie wentylacji, nagromadzenie nadmiaru oskrzeli w oskrzelach i upośledzenie kaszlu z wysokim prawdopodobieństwem późniejszego zasysania treści ustno-gardłowej.

To zapalenie płuc może być wczesne (w ciągu pierwszych 2-3 dni) i późne (w 2-6 tygodniu po wystąpieniu udaru). Wczesne zapalenie płuc jest maskowane przez objawy udaru: zaburzenia świadomości i oddychania (hałaśliwe, bulgoczące, arytmiczne).

Głównymi objawami takiego zapalenia płuc są: gorączka, tępy dźwięk uderzeniowy w okolicy dotkniętej chorobą, twarde lub oskrzelowe oddychanie, drobny świszczący oddech i wyładowanie surowiczej plwociny. Radiogramy wykazują szybkie połączenie ognisk infiltracji (często po obu stronach) w dolnych obszarach pleców płuc.

Przeczytałeś instrukcję dotyczącą zapalenia płuc. napisane przez profesora BSMU A.E. Makarevicha.

Zobacz następne sekcje:

Powolne ustępujące / nierozwiązane pozaszpitalne zapalenie płuc

Sinopalnikov A.I. Zaitsev A.A.

Określenie „powoli ustępujące / nierozwiązywalne; hipochondycyjne” 1 pozaszpitalne zapalenie płuc (CAP) jest używane do oznaczania przypadków choroby, gdy zmiany rentgenowskie utrzymują się przez wystarczająco długi czas, przekraczając oczekiwany czas odwrotnego rozwoju ogniskowo-naciekowych zmian w płucach [1]. Być może najdokładniejsza definicja powoli rozwiązywanej / nierozwiązanej VP została nadana przez S.H. Kirtland i R.H. Winterbauer [2]: „... powolna regresja zmian radiologicznych u pacjentów z prawidłową odpornością, charakteryzująca się zmniejszeniem wielkości nacieku płucnego o mniej niż 50% do końca 2. tygodnia i niepełnym rozłożeniem do końca 4. tygodnia od początku choroby przy poprawie obrazu klinicznego (w szczególności, osiągnięcie apyreksji itp.) na tle trwającej terapii antybiotykowej. ”

Przypadki przedłużającego się radiologicznego odzyskania EP należy odróżnić od tak zwanego zapalenia płuc. brak odpowiedzi na leczenie (ten ostatni charakteryzuje się brakiem odpowiedniej odpowiedzi klinicznej pomimo trwającej chemioterapii przeciwdrobnoustrojowej 2) (ryc. 1). Z kolei zapalenie płuc. nie odpowiada na leczenie, dzieli się na postępowe i trwałe. Postępujące zapalenie płuc charakteryzuje się rozwojem w ciągu pierwszych 72 godzin po wejściu pacjenta do szpitala z ostrą niewydolnością oddechową, która wymaga wspomagania oddechowego i / lub wstrząsu septycznego, który zwykle rozwija się w ciągu pierwszych 72 godzin od przyjęcia do szpitala [3]. Taki „kliniczny” scenariusz jest najczęściej związany z nieskuteczną terapią, rozwojem powikłań VP i powstawaniem pozapłatowych ognisk zakażenia. Termin „uporczywe zapalenie płuc” opisuje przypadki opóźnionej regresji objawów choroby, gdy z reguły wymagane jest 6 lub więcej dni, aby osiągnąć znane kryteria stabilności klinicznej 3 [4,5].

Długotrwałe ustępowanie zmian ogniskowych w płucach na tle wyraźnego odwrotnego rozwoju objawów klinicznych choroby zwykle nie jest uważane za niezależny czynnik ryzyka niekorzystnego wyniku zapalenia płuc iw zdecydowanej większości przypadków nie wymaga powtarzanego leczenia przeciwbakteryjnego.

Powody powolnego ustępowania zmian ogniskowo-naciekowych w płucach są zróżnicowane i wiążą się z charakterystyką patogenu, cechami klinicznymi choroby i czynnikami „gospodarza”. Należy również wspomnieć o licznych listach chorób / stanów patologicznych, syndromie zespołu z zapaleniem płuc (ryc. 2).

Powody powolnego rozwiązywania /

nierozwiązana VP związana

Przyczyny przedłużającego się przebiegu PE związanego z chorobą mają z reguły większy wpływ na kliniczną i radiologiczną ewolucję choroby niż znane cechy patogenu (wirulencja, lekooporność). Wśród najważniejszych czynników powolnego roz- poznania radiologicznego zapalenia płuc należy zwrócić uwagę na wiek pacjentów w podeszłym wieku / starcze oraz obecność współistniejących chorób powodujących niepełnosprawność narządów wewnętrznych. Zatem tylko 30% pacjentów w wieku powyżej 50 lat po 4 tygodniach od rozpoczęcia leczenia wykazuje całkowity zanik nacieku płucnego, podczas gdy u pacjentów młodych / w średnim wieku odzyskiwanie rentgenowskie obserwuje się w ponad 90% przypadków [6]. 70–80% pacjentów z chorobami współistniejącymi (POChP, zastoinowa niewydolność serca, niewydolność nerek, cukrzyca itp.) Również miało przedłużoną (ponad 4 tygodnie) rezolucję PE [7–9]. Na tej liście szczególne miejsce zajmuje zastoinowa niewydolność serca - po pierwsze, przy tej chorobie, zapalenie płuc jest często błędnie diagnozowane, co „zachęca” do nieuzasadnionego przepisywania antybiotyków, a po drugie, do żylnej obfitości w krążeniu płucnym z powodu „zastoju” surfaktantu i limfatycznego drenaż powoduje predyspozycję do inwazji bakteryjnej i jest jedną z przyczyn powolnej rozdzielczości nacieku płucnego [10].

Powolne odzyskiwanie rentgenowskie obserwuje się u znacznej liczby (35–75%) pacjentów z przewlekłym alkoholizmem [11], a palenie tytoniu hamuje klirens śluzowo-rzęskowy i jest niezależnym czynnikiem ryzyka inwazyjnej infekcji pneumokokowej [12].

Oddzielnie konieczne jest rozróżnienie przypadków zapalenia płuc u osób z niedoborem odporności, prawie zawsze z towarzyszącym syndromem przedłużonej rozdzielczości radiologicznej. U pacjentów zakażonych HIV zazwyczaj stwierdza się zapalenie płuc wywołane przez Streptococcus pneumoniae i Haemophilus influenzae, ale poprzez zmniejszenie liczby limfocytów CD4 + 85%, ograniczone lub rozproszone obustronne cienie są wizualizowane (tomografia komputerowa pokazuje wzór matowego szkła), tworzą się formacje paskowe. Warto zauważyć, że w 15–25% przypadków, pomimo demonstracyjnych objawów klinicznych (gorączka, objawy zatrucia, duszności), obraz rentgenowski może pozostać nieznacznie zmieniony lub nienaruszony [13].

Zapalenie płuc u pacjentów z chorobami / stanami niedoboru odporności charakteryzuje się z reguły ciężkim / skomplikowanym przebiegiem i powolnym cofaniem się klinicznych i radiologicznych objawów choroby. Wraz z S. pneumoniae, H. influenzae, Staphylococcus aureus, R. jiroveci, a także infekcje cytomegalowirusem i grzybami, są częstymi mikrobiologicznymi objawami u takich pacjentów. Spośród pierwotnych niedoborów odporności najczęściej diagnozuje się agammaglobulinemię sprzężoną z chromosomem X i ogólny zmienny niedobór odporności, wymagający leczenia substytucyjnego immunoglobulinami. Podejrzewane wtórne niedobory odporności powinny występować każdorazowo u wyczerpanego pacjenta w przypadku diagnozowania litych guzów złośliwych, rozlanych chorób tkanki łącznej, hemoblastozy, podczas przyjmowania glikokortykosteroidów ogólnoustrojowych, a także u biorców narządów dawcy [14].

Przyczyny powolnego rozwiązywania / nierozwiązanych VI

z samą chorobą

Ważnym powodem powolnego ustępowania CAP jest ciężki przebieg choroby, w którym średni czas na odzyskanie promieni rentgenowskich wynosi średnio około 10 tygodni. Multilobarny naciek płucny i wtórna bakteriemia są również niezależnymi czynnikami ryzyka przedłużonego zapalenia płuc (ryc. 3) [15].

Przewlekły przebieg VP naturalnie często odpowiada takim powikłaniom choroby, jak ropień płuca lub powikłane zapalenie opłucnej / ropniak, które często ustępują po powstaniu postpneumonicznego zwłóknienia płuc.

Innym możliwym czynnikiem ryzyka powolnej terapii CAP jest często nieskuteczna antybiotykoterapia, z kolei określona przez wybór antybiotyku nieaktywnego wobec czynnika sprawczego / czynników sprawczych choroby (nabytej lub naturalnej oporności), schematów dawkowania itp.

W tym względzie warto wspomnieć o tych badaniach, których wyniki ujawniły istotne różnice w skuteczności terapii związanej z jednym lub innym lekiem przeciwbakteryjnym, podczas gdy około 84% pacjentów otrzymało terapię zgodną z wymaganiami zaleceń dotyczących leczenia zapalenia płuc (Tabela 1).

Wykazano, że stosowanie fluorochinolonów „oddechowych” charakteryzuje się najmniejszą częstością wczesnych i ogólnych niepowodzeń leczenia, najwyraźniej z powodu ich wysokiej aktywności wobec wszystkich potencjalnych patogenów EAP.

Przyczyny powolnego rozwiązywania / nierozwiązanych VI

Na pierwszy rzut oka wydaje się paradoksem, że pneumokok, który jest wiodącym czynnikiem sprawczym CAP, powoduje większość przypadków przedłużającego się przebiegu choroby. Inne z pierwszych badań nad przyczynami powolnego zapalenia płuc wykazało, że odzysk rentgenowski pneumokokowego zapalenia płuc do końca 4. tygodnia zaobserwowano u 91% pacjentów z chorobą płuc jednego płata iw 56% przypadków z przewagą wielolekową procesu [11].

Do znanych przyczyn długotrwałego pneumokokowego zapalenia płuc należą wielooporne S. pneumoniae i wtórna bakteriemia. W tym drugim przypadku czas całkowitego odwrotnego rozwoju nacieku płucnego wynosi 3-5 miesięcy [1].

W przypadku zapalenia płuc wywołanego przez Legionella pneumophila, prawie we wszystkich przypadkach, występuje długotrwałe utrzymywanie się zmian naciekowych w płucach. Wynika to częściowo z faktu, że pacjenci „nie reagują” właściwie na empiryczną terapię antybiotykową, której towarzyszy pogorszenie kliniczne i radiologiczne. Zmiana antybiotyków dzięki mianowaniu makrolidów lub fluorochinolonów „oddechowych” (lewofloksacyna itp.) Pozwala na wyzdrowienie, ale rozdzielczość promieni rentgenowskich czasami pozostaje do 6-12 miesięcy. Jednak w przypadkach odpowiedniego rozpoczęcia leczenia przeciwbakteryjnego choroba „legionistów” charakteryzuje się powolnym, odwrotnym rozwojem zmian ogniskowo-naciekowych i dużą częstością występowania powonienia płucnego. Wykazano w szczególności, że u 65% pacjentów z zapaleniem płuc Legionella zmiany radiologiczne w płucach utrzymują się nawet po 8 tygodniach od wystąpienia choroby [16]. Zgodnie z wynikami wielu badań, odzyskiwanie rentgenowskie obserwuje się średnio w ciągu pierwszych 4 tygodni u 12% (od 0 do 29%) i trwa ponad 12 tygodni u 54% (od 42 do 70%) pacjentów [17,18] (Tabela 2 ).

Zapalenie płuc wywołane przez mykoplazmę charakteryzuje się łagodnym przebiegiem, ale tylko w 40% przypadków do końca czwartego tygodnia choroby uzyskuje się odzysk rentgenowski, podczas gdy w innych przypadkach wymaga to co najmniej 8 tygodni [19].

Zapalenie płuc wywołane przez Chlamydophila pneumoniae występuje również łagodnie i charakteryzuje się szybkim ustąpieniem objawów klinicznych i radiologicznych, zwłaszcza u młodych pacjentów. W większości przypadków rozdzielczość nacieku płucnego w tej postaci EP nie przekracza 4 tygodni, ale u 20% pacjentów może osiągnąć 8-9 tygodni. Co więcej, resztkowe zmiany w postaci postpneumonicznego zwłóknienia płuc utrzymują się u 10–20% pacjentów [8].

W odniesieniu do innych patogenów wiadomo, że zapaleniu płuc wywołanemu przez H. influenzae w ponad połowie przypadków towarzyszy przedłużona (średnio 6 tygodni) rozdzielczość nacieku płucnego. VP, powodowany przez tlenowe gram-ujemne enterobakterie, charakteryzuje się z reguły cięższym przebiegiem i prawie zawsze towarzyszą mu długie okresy regeneracji rentgenowskiej. Gronkowcowe zapalenie płuc charakteryzuje się regularnym częstym powstawaniem destrukcyjnych zmian w płucach; ustąpienie choroby jest powolne, często z miejscowym zwłóknieniem płuc.

Antybiotykooporność patogenów CAP może być również przyczyną przedłużającej się choroby. W związku z tym ważne jest, aby lekarz znał lokalną epidemiologię oporności głównych patogenów zapalenia płuc oraz rozważenie znanych czynników ryzyka dla oporności S. pneumoniae4 [3].

z zespołem „przedłużonego zapalenia płuc”

Lista chorób występujących pod pozorem samego zapalenia płuc jest bardzo zróżnicowana (ryc. 2), dlatego w przypadkach powoli rozwiązującej się / nierozwiązanej EP-ki, poszukiwanie alternatywnej choroby czasami staje się kluczowe [20]. Ogólnie, alternatywna diagnoza jest ustalona u ponad 20% pacjentów z zespołem „przedłużonego zapalenia płuc” [21].

Naciekająca gruźlica płuc

Bardzo ważne w procesie diagnostyki różnicowej jest rozróżnienie między długotrwałym zapaleniem płuc a naciekającą gruźlicą płuc (Tabela 3). W tym kontekście słowa znanego internisty Roberta Hegglina5 są również dzisiaj bardzo istotne: „Powinniśmy sprawić, że regułą będzie, że każdy proces należy uznać za gruźliczy, dopóki nie będzie absolutnie pewne, że należy on do innej grupy chorób”.

Podstawą diagnozy gruźlicy jest wykrycie odpornych na kwas mykobakterii w mikroskopii świetlnej / luminescencyjnej w rozmazach plwociny (materiał uzyskany przez fibrobronchoskopię) wybarwionego przez Ziehla-Neelsona. Jednocześnie należy zbadać co najmniej 3 próbki plwociny przez 3 kolejne dni i zbadać co najmniej 100 pól widzenia. Reakcja łańcuchowa polimerazy pozwala na wykrycie specyficznego DNA prątków, jednak ze względu na niską specyficzność (wysokie prawdopodobieństwo wyników fałszywie dodatnich) tę metodę uważa się za dodatkową. Tradycyjna diagnostyka mikrobiologiczna (hodowla plwociny) umożliwia wyizolowanie hodowli prątków w 21–90 dni.

Rozpoznanie tuberkuliny ma określone znaczenie - brak odpowiedzi jest dowodem na korzyść nie gruźlicy płuc. W przeciwieństwie do tego, reakcja hipergeryczna (wielkość grudki 21 mm lub większa) sugeruje zakażenie prątkami. Dodatnia reakcja z wielkością grudek od 5 do 20 mm nie jest diagnostyczna, ponieważ może być spowodowana specyficznym uczuleniem na tuberkulinę, zarówno w wyniku zakażenia, jak i szczepienia / ponownego szczepienia BCG.

System do kompleksowej diagnostyki gruźlicy wykorzystuje również metody oznaczania przeciwciał i antygenów prątków (ELISA), ale ich wartość diagnostyczna jest niska ze względu na ograniczoną czułość i specyficzność.

Niezwykle ważne podczas badania pacjenta z powoli rozwiązującym się / nierozwiązywalnym EAP jest eliminacja nowotworu złośliwego. Guz wewnątrzoskrzelowy może całkowicie lub częściowo zatkać drogi oddechowe, prowadząc do rozwoju obturacyjnego zapalenia płuc. Jednocześnie radiologiczne oznaki atelektazy mogą być nieobecne, ponieważ oddziały oddechowe są wypełnione wysiękiem zapalnym.

Niektóre rodzaje raka płuc mogą manifestować nacieki płucne z tworzeniem ogniskowego lub masywnego ogniskowo-konfluentnego cieniowania na radiogramie. Jest to najbardziej charakterystyczne dla raka oskrzelikowo-pęcherzykowego (BAR). W co trzecim przypadku BAR uwidacznia się uszczelnienie płata tkanki płucnej, a w niektórych przypadkach bronchogram powietrzny wzmacnia przekonanie o rozpoznaniu zapalenia płuc. Gdy fibrobronchoskopia nie wykazuje wzrostu wewnątrzoskrzelowego mas guza.

Chłoniak może również przejawiać głównie lokalną lokalizację tego procesu. Na przykład uszkodzenie tkanki płucnej obserwuje się w limfogranulomatozie w około 10% przypadków (rzadziej w chłoniaku nieziarniczym). Należy podkreślić, że prawie zawsze proces miąższowy jest „przylegający” do adenopatii wnękowej.

W rzadkich przypadkach łagodne nowotwory (na przykład gruczolak oskrzeli) mogą być również przyczyną powolnego rozwoju zmian ogniskowo-naciekowych w płucach.

W przypadkach powolnego odwrócenia zapalenia płuc u palaczy powyżej 40 roku życia i pacjentów z innych grup ryzyka rozwoju raka płuc, fibrobronchoskopia i tomografia komputerowa (CT) narządów klatki piersiowej są konieczne [23].

Zakrzepica zatorowa tętnicy płucnej

i zawał płucny

U pacjentów ze znanymi czynnikami ryzyka zakrzepicy żył głębokich (ostatnia operacja, uraz, zastoinowa niewydolność serca, otyłość, żylaki, długotrwały odpoczynek w łóżku, nowotwór złośliwy, hiperglobulinemia, nawracające epizody lub rodzinne zakrzepica / zatorowość itp.) I rozwój ognisk zmiany naciekowe w płucach należy wykluczyć zatorowość płucną (PE), powikłaną zawałem płuc. Wśród charakterystycznych radiologicznych objawów zatorowości płucnej należy wskazać ogniskowy naciek, reprezentowany przez jednorodne cieniowanie segmentowe / polisegmentalne, przylegające do przepony lub opłucnej żebrowej i wierzchołek skierowany w stronę korzenia (znak Hampton). To odkrycie rentgenowskie znajduje się w okresach od 12 godzin do kilku dni po epizodzie zatorowym. W przypadku zmian ogniskowo-naciekowych w przypadku zatorowości płucnej, oskrzela powietrzna nie jest typowa dla tworzenia się próchnicy.

Prawdopodobieństwo zatorowości płucnej jest bardzo wysokie u pacjentów z czynnikami ryzyka zakrzepicy żylnej, duszności, tachypnei, bólu opłucnej, które nie mają innego wyjaśnienia.

Szczególne znaczenie w diagnostyce zatorowości płucnej ma wizualizacja „przyczynowej” skrzepliny w głębokich żyłach kończyn dolnych (pletyzmografia impedancyjna, diagnostyka ultrasonograficzna dupleksu), perfuzyjna scyntygrafia płuc, CT wysokiej rozdzielczości z kontrastem, aw niektórych przypadkach angiopulmonografia [24].

Uszkodzenie płuc jest charakterystyczne dla zapalenia naczyń wpływającego na naczynia małego i średniego kalibru: ziarniniak Wegenera, mikroskopowe zapalenie naczyń, guzkowate zapalenie guzków i zespół Chardzha-Strossa itp. [25]. Z reguły, gdy nie obserwuje się zapalenia naczyń, w procesie patologicznym biorą udział pojedyncze uszkodzenia tkanki płucnej i inne narządy i układy (tabela 4).

Na przykład w serii debiutujących objawów ziarniniakowatości Wegenera wraz z wieloma (czasem przejściowymi) naciekami płucnymi występują zmiany w górnych drogach oddechowych i nerkach. W co trzecim przypadku segmentalne lub płatowe zmiany naciekowe są wizualizowane radiologicznie. Zmiany w płucach w ziarniniakach Wegenera (często guzowate cieniowanie, rzadziej ogniskowe lub masywne nacieki, wysięk opłucnowy, niedodma, krwotoki pęcherzykowe) występują w 70–85% przypadków i mogą być mylnie uznane za zapalenie płuc (szczególnie u pacjentów z gorączką). Jednak obecność pozapłucnych objawów choroby narzuca konieczność rewizji taktyk diagnostycznych i terapeutycznych. W 2/3 przypadków ziarniniakowatość Wegenera rozwija zapalenie kłębuszków nerkowych. Ponadto w proces patologiczny zaangażowane są górne drogi oddechowe (przewlekłe zapalenie zatok, zapalenie ucha środkowego), centralny lub obwodowy układ nerwowy (20–34% przypadków), skóra (40–50% przypadków), stawy (60% przypadków).

Rzadziej inne ogólnoustrojowe zapalenie naczyń obejmuje zespół Charda-Strossa (martwicze ziarniniakowe zapalenie naczyń, dla którego „obecność” alergicznego nieżytu nosa, astmy oskrzelowej, hipereozynofilii we krwi obwodowej) jest koniecznie uwzględnione w diagnostyce różnicowej zespołu „długotrwałego zapalenia płuc”; mikroskopowe zapalenie wielonaczyniowe (w którym, w przeciwieństwie do guzkowego zapalenia okołostawowego, często opisywany jest wieloogniskowy naciek pęcherzyków płucnych, a wręcz przeciwnie, praktycznie nie obserwuje się zapalenia wielonerwowego); Zespół Goodpasture (unikalne połączenie krwotoków płucnych i kłębuszkowego zapalenia nerek z tworzeniem się przeciwciał na błonę podstawną kłębuszków nerkowych i pęcherzyków płucnych) itp.

Rozpoznanie zapalenia naczyń przy założeniu wariantu klinicznego i morfologicznego opiera się na dokładnym badaniu histologicznym próbek biopsyjnych dotkniętych narządów. Oczywiście wykryte zmiany patologiczne nie są ściśle specyficzne, ale biorąc pod uwagę charakter klinicznego przebiegu choroby, w większości przypadków możliwe jest ustalenie konkretnej diagnozy nosologicznej.

Możliwe zmiany płucne i opłucnowe w toczniu rumieniowatym układowym (SLE) obejmują zapalenie opłucnej, z wysiękiem lub bez, śródmiąższowe zapalenie płuc, miopatię przeponową (zapalenie mięśni), podstawową niedokrwistą (subsegmentalną) niedokrwistość, ostre zapalenie płuc tocznia (na podstawie zapalenia naczyń płucnych). Obiektywnie, zapalenie płuc tocznia, które jest obserwowane w 1–4% przypadków i objawia się kaszlem, dusznością, bólem w klatce piersiowej, gorączką, może być włączone do zakresu diagnostyki różnicowej zespołu „długotrwałego zapalenia płuc”.. Częstość występowania choroby wśród kobiet (10: 1), młody wiek pacjentów, postępujący charakter kursu i poliorganizm zmiany (zespół skóry, kości i mięśni, stawów, nerek, neurologiczny, hematologiczny i inne), wykrywanie przeciwciał przeciwjądrowych i przeciwciał na DNA pozwalają ocenić konkretną sytuację kliniczną [27].

Idiopatyczne zorganizowane zapalenie płuc (zarostowe zapalenie oskrzelików ze zorganizowanym zapaleniem płuc) zazwyczaj rozwija się w wieku 60–70 lat i charakteryzuje się kaszlem, gorączką, dusznością, osłabieniem i wieloogniskowym naciekiem pęcherzyków obserwowanym przez kilka tygodni. Patogeneza choroby nie jest jasna. Często obserwuje się jego rozwój na tle tolerowanego „wirusowego zapalenia płuc”, reumatoidalnego zapalenia stawów, leków (amiodaron, penicyliny, cytostatyki, sulfonamidy) itp. Diagnoza zorganizowanego zapalenia płuc jest niezwykle ważna, ponieważ większość pacjentów dobrze reaguje na leczenie układowymi lekami glikokortykoidowymi. Histologicznie, choroba objawia się obecnością ziarniniakowatych „korków” w świetle dystalnych oskrzeli rozprzestrzeniających się wewnątrz kanałów pęcherzykowych i pęcherzyków (cielę Masson). Aby postawić diagnozę, często trzeba uciekać się do otwartej lub torakoskopowej biopsji płuc, ponieważ materiał uzyskany z biopsji przezoskrzelowej często nie zawiera wszystkich elementów zmiany chorobowej, co uwzględnia diagnozę [28, 29].

Podstawą alergicznej aspergilozy oskrzelowo-płucnej (ABLA) jest uwrażliwienie organizmu na grzyby Aspergillus wraz z rozwojem zmian patoimmunologicznych różnych struktur układu oskrzelowo-płucnego, co prowadzi do oryginalności i polimorfizmu przebiegu klinicznego choroby. Radiografia narządów oddechowych jest metodą, która w większości przypadków rozpoczyna trudny sposób diagnozowania ABPA. Najczęstsze cieniowanie jednorodne, zajmujące część lub całość płata płuca, zaokrąglone uszczelki, umieszczone okołoskrzelowo. Wśród kryteriów diagnostycznych ABLA odróżnia znaki „duże” i „małe”. Przez „duże” cechy obejmują zespół bronchospastic (zespół astma), przejściowe nacieki płucne, centralny (bliższy) rozstrzeń oskrzeli, eozynofilii w krwi obwodowej, znaczny wzrost całkowitej IgE w surowicy, wytrąca się przeciwciała do wykrywania A. fumigatus, skóry typu natychmiastowego nadwrażliwości na antygeny Aspergillus. Wśród „drobnych” oznak jest wykrywanie grzybni Aspergillus w plwocinie, wyładowanie korków i odlewy oskrzelowe o złocisto-brązowym kolorze, późna reakcja skórna z antygenami grzybów (zjawisko Arthusa) [30].

Przewlekłe eozynofilowe zapalenie płuc (zespół Carringtona) jest chorobą idiopatyczną, która rozwija się głównie w wieku średnim, 2 razy częściej u kobiet. W około połowie przypadków pacjenci mają objawy atopii, w tym. i astma oskrzelowa. Objawy choroby (gorączka, kaszel, duszność, świszczący oddech, nocne poty, utrata masy ciała) można obserwować przez wiele tygodni i miesięcy przed ustaleniem prawidłowej diagnozy. Eozynofilia we krwi obwodowej występuje u bezwzględnej większości pacjentów. Zdjęcie rentgenowskie jest z reguły prezentowane przez obustronny, nieregularny naciek pęcherzykowy, który znajduje się głównie w obwodowych i podstawowych obszarach płuc. Rzadziej mogą wystąpić nacieki obustronne lub jednostronne. CT o większej czułości wykrywa te same objawy, jak również możliwe limfadenopatie wnęki. Szybka „odpowiedź” w podawaniu ogólnoustrojowych glikokortykosteroidów jest charakterystyczna dla przewlekłego eozynofilowego zapalenia płuc: regres objawów klinicznych już w ciągu 1-2 dni, radiologiczny - w ciągu 7-10 dni [31].

W typowych przypadkach rozpoznanie sarkoidozy (limfadenopatia wnękowa z minimalnymi objawami klinicznymi lub bez objawów klinicznych) nie stanowi poważnych trudności. Jednak objawy płucne sarkoidozy mogą stymulować szeroki zakres chorób, w tym zespół „przedłużonego zapalenia płuc”. Jednocześnie pojawiają się szczególne problemy w przypadku masywnych formacji cienia, często pokrywających się z korzeniami płuc, maskując możliwy wzrost wewnątrz klatki piersiowej węzłów chłonnych, co powoduje konieczność przeprowadzenia diagnostyki różnicowej, w tym i z zapaleniem płuc (zwłaszcza u pacjentów z gorączką).

Główną metodą diagnozowania sarkoidozy jest fibrobronchoskopia z biopsją przezoskrzelową, która pozwala uzyskać niezbędny materiał do późniejszego badania histologicznego. W przypadkach, gdy wyniki tego badania nie są wystarczająco pouczające (

20% przypadków), należy skorzystać z pomocy mediostoskopii lub biopsji torakoskopowej / otwartej płuc [32].

Okultystyczna aspiracja kawałków jedzenia lub innych ciał obcych z ich wejściem do dużych oskrzeli jest kolejnym powodem powolnego rozwiązywania zapalenia płuc. Częściej taki mechanizm powinien być podejrzewany u pacjentów z upośledzonym odruchem kaszlu lub u osób poddanych intoksykacji. Należy zauważyć, że nie wszystkie ciała obce są rentgenowskie. W związku z tym przy najmniejszym podejrzeniu aspiracji należy natychmiast wykonać fibrobronchoskopię.

W rzadkich przypadkach jednym z powodów powoli ustępującego zapalenia płuc mogą być toksyczne reakcje na leki. Pneumopatie związane z cytostatykami (bleomycyna, metotreksat) zwykle objawiają się rozproszonymi zmianami śródmiąższowymi i nie stwarzają szczególnych problemów w diagnostyce różnicowej u pacjentów z zespołem „przedłużonego zapalenia płuc”. W przeciwieństwie do tego, podczas przyjmowania amiodaronu, wraz ze zmianami śródmiąższowymi (retikulonodularnymi), można również wykryć zlokalizowane nacieki płucne. Wyraźna regresja zmian naciekowych w płucach na tle odstawienia leku i wyznaczenie glikokortykosteroidów ogólnoustrojowych potwierdza poprawność podanego założenia.

Taktyka postępowania z pacjentami z zespołem „długotrwałego zapalenia płuc” obejmuje przede wszystkim rozważenie możliwych czynników ryzyka powolnego powrotu do zdrowia:

• wiek powyżej 55 lat;

• występowanie współistniejących chorób narządów wewnętrznych (POChP, zastoinowa niewydolność serca, niewydolność nerek, nowotwory złośliwe, cukrzyca itp.);

• poważny dla VP;

• występowanie powikłań EP (wysięk opłucnowy, ropniak opłucnej, ropień płuca);

• wysoce zjadliwe patogeny (L. pneumophila, S. aureus, Gram-ujemne enterobakterie);

• Odporne na leki szczepy patogenów.

W przypadkach, w których u pacjenta występują czynniki ryzyka powolnego ustąpienia zapalenia płuc, ale istnieje wyraźna poprawa kliniczna, zaleca się zastosowanie taktyki oczekiwania i zobaczenia w badaniu radiologicznym narządów klatki piersiowej po 4 tygodniach.

Wręcz przeciwnie, przy braku znanych czynników przedłużającego się przebiegu choroby wykazano dodatkowe badanie - w szeregu priorytetowych pomiarów diagnostycznych należy wykonać tomografię komputerową narządów klatki piersiowej i fibrobronchoskopię z kompleksem badań bakteriologicznych i cytologicznych (ryc. 4).

1 Dla rosyjskich lekarzy tym częściej

min „długotrwałe zapalenie płuc”.

2 Są to wczesne nieskuteczności terapeutyczne

następne 48–72 godziny po rozpoczęciu leczenia.

3 Kryteria stabilności klinicznej: temperatura ciała

≤ 37,8 ° C; tętno ≤100 na minutę; często-

oddychanie wynosi ≤24 na minutę; skurczowe ciśnienie krwi

≥90 mm Hg; wysycenie krwi tętniczej ≥90% lub pO2

≥60 mm Hg; możliwość zabrania leków do środka; nie

efekt upośledzonej świadomości [8,11,12].

4 Wiek 65 lat; stosowanie laktamów w

w ciągu ostatnich 3 miesięcy; powtarzane kursy terapii ––

tamam, makrolid lub fluorochinolon; wcześniej (wcześniej

lakh rok) zapalenie płuc; ciężki opiekun

choroby narządów wewnętrznych (zastoinowa niewydolność serca)

zmęczenie, cukrzyca, POChP itp.); przewlekły alkohol

golizm; choroby / stany niedoboru odporności (w tym

terapia glukokortykoidami ogólnoustrojowymi); kontakt z dziećmi

uczęszczanie do przedszkoli

5 R. Hagglin. Diagnostyka różnicowa wewnętrznego

choroby. M. Medicine, 1965

1. Mittl R.L. Jr Schwab R.J. Duchin J.S. et al. Rozdzielczość radiologiczna pozaszpitalnego zapalenia płuc. Am J Respir Crit Care Med 1994; 149: 630–5.

2. Kurtland S.H. Winterbauer R.H. Powoli ustępujące, przewlekłe i nawracające zapalenie płuc. Clin Chest Med 1991; 12: 303-18.

3. Mandell L.A. Wunderink R.G. Anzueto A. i in. Infectious Diseases Society of America / American Thoracic Society Consensus Guidelines w sprawie zarządzania wspólnotowym nabytym zapaleniem płuc u dorosłych. Clinical Infectious Diseases 2007; 44 (Suppl. 2): 27–72.

4. Daifuku R. Movahhed H. Fotheringham N. i in. Oszacowanie oceny klinicznego wyleczenia pozaszpitalnego zapalenia płuc. Respir Med 1996; 90: 587–92.

5. Auble TE, Yealy DM, Fine MJ. Ocena rokowania i wybór osoby na zapalenie płuc. Infect Dis Clin North Am 1998; 12: 741–59.

6. Fein A.M. Zapalenie płuc u osób starszych: przegląd metod diagnostycznych i terapeutycznych. Clin Infect Dis 1999; 28: 726.

7. Jay, SJ, Johnson, WG, Pierce, AK. Rozdzielczość radiologiczna zapalenia płuc Streptococcus pneumoniae. N Engl J Med 1975; 293: 798.

8. Macfarlane J.T. Miller A.C. Roderick Smith W.H. et al. Porównawcze cechy radiograficzne choroby legionistów, pneumokokowego zapalenia płuc, mykoplazmy zapalenia płuc i psittacosis. Thorax 1984; 39:28.

9. Rodrigues J. Niederman M.S. Fein A.M. Nierozwiązane zapalenie płuc w leczeniu steroidów pacjentów z obturacyjną chorobą płuc. Am J Med 1992; 93:29.

10. Cunha B.A. Zapalenie płuc u osób starszych. Drugs Today 2000; 36: 785–91.

11. Van Meter T.E. Pneumokokowe zapalenie płuc leczono antybiotykami. Znaczenie prognostyczne niektórych znalezisk klinicznych. N Engl J Med 1954; 251: 1048–52.

12. Jay S.J. Johnson W.G. Pierce A.K. Rozdzielczość radiologiczna zapalenia płuc Streptococcus pneumoniae. N Engl J Med 1975; 293: 798.

13. Karazhas N.V. Dekhnich A.V. Pneumocystis pneumonia: aspekty kliniczne i mikrobiologiczne. Wedge microbiol antimicrobial chemotherapy 1999; 1: 12–22.

14. Sepkovitz K.A. Zakażenia oportunistyczne u pacjentów z zespołem niedoboru odporności. Clin Effect Dis 2002; 34: 1098–107.

15. Israel H.L. Weiss. Eisenberg G.M. et al. Opóźnione rozwiązanie zapalenia płuc. Med Clin North Am 1956; 40: 1291-303.

16. Ost D. Fein A. Feinsilver S.H. Nierozwiązane zapalenie płuc. W: UpToDate, Rose, BD (Ed), UpToDate, Wellesley, MA, 2002.

17. Kuru T. Lynch J.P. Nierozwiązane lub powoli ustępujące zapalenie płuc. Clin Chest Med 1999; 20: 623.

18. Coletta, FS, Fein, AM. Objawy radiologiczne organizmów podobnych do Legionella / Legionella. Semin Respir Infect 1998; 13: 109.

19. Cameron D.C. Borthwick R.N. Philip T. Wzory radiograficzne zapalenia płuc z mikroplazmy. Clin Radiol 1977; 28: 173–80. Marrie T.J. Mycoplasma pneumoniae wymagała hospitalizacji z naciskiem na infekcję u osób starszych. Arch Intern Med 1993; 153: 488.

20. Bulmer S.R. Lamb D. McCormack R.J. Walbaum P.R. Etiologia nierozwiązanego zapalenia płuc. Thorax 1978; 33: 307–314.

21. Arancibia F. Ewig S, Martinez, JA i in. Niepowodzenia leczenia przeciwdrobnoustrojowego u pacjentów z pozaszpitalnym zapaleniem płuc: przyczyny i implikacje prognostyczne. Am J Respir Crit Care Med 2000; 162: 154.

22. Mishin V.Yu. Diagnostyka różnicowa gruźlicy płuc i zapalenia płuc. Rozdział w książce „Zapalenie płuc” M. Economics and Informatics 2002; 280-311.

23. Sinopalnikov A.I. Powolne ustępujące / nierozwiązane pozaszpitalne zapalenie płuc. Rozdział w książce „Zapalenie płuc” M. Ekonomia i informatyka. 2002; 364–387.

24. Hartmann I.C. Hagen P.J. Melissant C.F. et al. Testowanie D-dimerów, wentylacja / scyntygrafia perfuzyjna, spiralna tomografia komputerowa i konwencjonalna angiografia. Am. J. Respir. Crit. Troska. Med. 2000 Vol 162: 2232-2237.

25. Chuchalin A.G. Pierwotne ogólnoustrojowe i płucne zapalenie naczyń. Rosyjski miód. Dziennik 2001; Nr 21 (9): 912–918.

26. Avdeev S.N. Ostre rozlane choroby miąższowe płuc. Consilium medicum 2008; # 3 (10): 5–11.

27. Semple D. Keogh, J. Forni L. Venn R. Przegląd kliniczny: Zapalenie naczyń. Opieka krytyczna 2005; 9: 92–7.

28. Patterson R., Gremmer, L. Greenbergen, P. Choroby alergiczne: diagnoza i leczenie. M. Geotar Medicine, 2000; 768 p.

29. Cordier J.F. Criptogenic organizowanie zapalenia płuc. Eur Respir J. 2006; 28: 422–46.

30. Gembitsky E.V. Sinopalnikov A.I. Alekseev V.G. Alergiczna aspergiloza oskrzelowo-płucna. Archiwum Ter 1987; 3: 78–83.

31. Ebara, H. Ikezoe, J. Johkok, T. i in. Przewlekłe eozynofilowe zapalenie płuc: ewolucja radiogramów klatki piersiowej i cech CT. J Comput Assist Tomogr 1994; 18: 737.

32. Oświadczenie ATS / ERS / WASOG dotyczące sarkoidozy. Komitet Oświadczeń Sarkoidozy. American Thoracic Society. Europejskie Towarzystwo Oddechowe. Światowe Stowarzyszenie Sarkoidozy i Innych Zaburzeń Ziarniniakowych. Eur. Respir. J. 1999; 4 (14): 735–737.

33. Cassiere H.A. Niederman M.S. Zapalenie płuc wywołane przez społeczność. W: Parsons P.E. Heffner J.E. redaktorzy. Sekrety terapii oddechowej / oddechowej. 2nd ed. Philadelphia: Hanley Belfus, Inc. 2002. str. 144–51.

Słowa kluczowe artykułu: Slow. rozwiązany / nierozwiązany. nabyte przez społeczność. zapalenie płuc