Dziecko jest schłodzone w temperaturze 39 - przyczyny i co robić?

Powody 39 z dreszczami

Często występują dreszcze w wysokich temperaturach. Sam w sobie nie jest niebezpieczny. Niebezpieczna temperatura dla 39, a zwłaszcza ponad 39,5. Jeszcze bardziej niebezpieczne, gdy dzieci drżą w temperaturze. Musi być zestrzelony lekami przeciwgorączkowymi. Recepcji musi towarzyszyć ulepszony schemat picia, aby woda mogła się pocić. W odwodnionym ciele nie zbłądzi.

Dreszcze o temperaturze 39-40: najważniejsze

Pilna opieka medyczna wymaga temperatury 39 ℃ z dreszczami, w których zimne dłonie i stopy. Zwłaszcza jeśli są bardzo białe, niebieskawe lub z marmurowym wzorem. Dr Komarovsky uważa, że ​​39,5 jest lepszy z różową skórą niż 37,5 z bladą. I przekonuje rodziców w takich przypadkach do spowodowania pilnej pomocy.

Czy muszę zakrywać dziecko dreszczami?

Jeśli jest to dziecko do roku, wówczas w temperaturze 39 dodatkowych opakowań może dojść do udaru cieplnego. Ale nie można też nic zrobić dla szybkiego chłodzenia. Może to spowodować skurcz naczyń skóry lub wzmocnić ten, który już istnieje.

Lepiej wziąć niemowlę w ramiona, aż dreszcze przeminą, i delikatnie wmasować zimne dłonie i stopy. Dziecko w wieku 1-2 lat lub 3 lat musi być przykryte lub ubrane w taki sposób, aby nie był silnie uderzony przez dreszcze. Po pewnym czasie dziecko zostanie wrzucone w gorączkę, a następnie należy pilnie usunąć nadmiar ubrań lub koc.

Zestrzel potrzebę!

Ale najważniejsze - obniżyć temperaturę powyżej 39 ℃. Co więcej, jest nie tylko i nie tyle przeciwgorączkowe co płyn - roztwory nawadniające czy słodki ciepły napój.

Pierwszy lek to Paracetamol, drugi to Ibuklin. Ta ostatnia jest preferowana, jeśli istnieje skupienie zapalenia, ponieważ działa nie tylko jako środek przeciwgorączkowy, ale także jako środek niesteroidowy przeciwzapalny.

Powody

Chłód jest subiektywnym odczuciem zimna. Może pojawić się w dowolnej temperaturze, w tym przy 36,6. Kiedy dziecko jest schłodzone, przejawia się to takimi znakami:

• drżenie (jest to główny atrybut dreszczy), nawet pukanie zębami jest możliwe z powodu skurczu mięśni szczęki;
• gęsia skórka;
• bladość;
• skargi na zimno - ale można to usłyszeć od dziecka, które umie mówić, okruchy przed rokiem będą po prostu płakać.

Ciśnienie krwi nie powinno odbiegać znacznie od normy.

Podczas choroby, której towarzyszy gorączka, dreszcze zaczynają się od gwałtownego wzrostu temperatury lub, co zdarza się znacznie rzadziej, wraz z jej spadkiem. Wynika to ze zmiany ustawień w centrum termoregulacji, które znajduje się w środku mózgu, w jego sekcji pośredniej.

Mózg, pod wpływem substancji wprowadzanych do krwi z miejsca zapalenia, wyznacza nowy parametr normy - 39,5. A ciało postrzega tę temperaturę jako neutralną. Ale ciało nadal nie jest ogrzewane do 39,5, podczas gdy tylko 39. Dlatego skóra ma uczucie zimna. Naczynia krwionośne na powierzchni ciała odruchowo zwężały się, tak że mniej ciepła jest emitowane w powietrze. Oznacza to, że temperatura wzrośnie teraz jeszcze wyżej, do poziomu nowej wartości „termostatu mózgowego” - 39,5.

Cóż, jeśli ciepło jest rozłożone równomiernie, dziecko przestanie się trząść i poczuje gorąco. Ale jeśli naczynia krwionośne skurczą się, chłód będzie trwał dłużej i pojawią się oznaki białej gorączki. Jeśli potrzebują karetki.

Połączenie dreszczy o wysokiej temperaturze może być związane ze zwykłym SARS, zwłaszcza jeśli leczenie jest spóźnione, a dziecko pije mało płynu. W większości przypadków odczuwane są bóle głowy i stawów. Ale taki stan może być także niespecyficznym przejawem poważnej choroby:

• wirusowe zapalenie żołądka i jelit;
• zapalenie płuc;
• infekcje dróg moczowych;
• malaria;
• odra

Dziecko wrażliwe może zacząć drżeć z powodu gorączki spowodowanej silnym strachem, bólem lub podnieceniem. Są to przejawy szoku lub stresu. Może pomóc kilka kropli nalewki z waleriany lub serdecznika na kawałku cukru.

Wrażenie zimna w 39 ℃: co robić?

Churn wysokiej temperatury Paracetamol, Ibuprofen, Ibuklinom - połączenie dwóch pierwszych leków przeciwgorączkowych. Stosowanie czopków nie będzie skuteczne w przypadku dreszczy, ponieważ naczynia odbytnicy są ściskane. Najlepiej stosować syropy, ale w żadnym wypadku nie należy przekraczać dawki przekraczającej zalecane zalecenia. Jeśli 39 lat i więcej nie zacznie błądzić przez pół godziny, musisz zadzwonić po karetkę. W tym stanie ważne jest, aby dziecko:

• leżeć w łóżku z umiarem przykryty i ubrany;
• pił jak najwięcej ciepłego, ale nie gorącego płynu - kompot jagodowy, żurawinowy lub żurawinowy, słaba herbata z cytryną;
• znajdował się w pomieszczeniu o temperaturze nie wyższej niż 20 ℃ i wilgotności nie mniejszej niż 50%.

Co nie można zrobić?

Dreszcze w tej temperaturze nie wymagają ogrzewania. Ale specjalne środki chłodzenia również nie mają zastosowania. Jeśli dziecko ma dreszcze w wieku 39 lat, nie wykonuj następujących czynności:

• brak procedur ocieplania: kompresy, inhalacje parowe;
• brak przecieków i opakowań, zwłaszcza alkoholu i kwasu octowego;
• Kąpiele i lewatywy chłodzące, które powodują skurcz naczyń obwodowych i prowadzą do jeszcze wyższej temperatury narządów wewnętrznych, są surowo zabronione;
• nie możesz całkowicie rozebrać dziecka;
• w wieku poniżej 12 lat nie stosuje się aspiryny ze względu na ryzyko rozwoju zespołu Ray'a;
• Niepożądane jest podawanie herbaty z malinami lub miodem - mogą jeszcze bardziej podnieść temperaturę.

Kiedy zadzwonić po karetkę?

Karetka jest potrzebna, jeśli nawet temperatura się obniży, ale chłód trwa dłużej niż godzinę, zwłaszcza jeśli jest to uderzenie zębów. Inne wskazania do opieki w nagłych wypadkach:

• dobro dziecka pogorszyło się gwałtownie, stał się bardzo powolny, senny lub odwrotnie, zbyt kapryśny i wzburzony;
• dzieciak niedawno odpoczął w tropikalnym kraju, gdzie mógł zarazić się malarią lub inną egzotyczną chorobą;
• 39 u dziecka z przewlekłymi chorobami serca, nerek i układu nerwowego.

Jeśli występują oznaki białej gorączki, możesz to zrobić sam, jeśli już spotkałeś się z taką sytuacją wiele razy i otrzymałeś dokładne instrukcje od lokalnego pediatry, co robić. W przypadku białej gorączki, gdy dziecko ma zimne dłonie i stopy, wraz z lekiem przeciwgorączkowym dają środki spazmolityczne, takie jak No-shpy. Ale tylko lekarz może określić dokładną kombinację leków i dawki.

Wysoka temperatura u dziecka i zimne kończyny: co robić?

Dzieci w większości przypadków zwykle tolerują wysoką gorączkę, która wzrasta w przypadku ostrych infekcji wirusowych dróg oddechowych, grypy i przeziębienia. Istnieją jednak wyjątki od reguły. Wysoka gorączka u dziecka i zimne kończyny (zimne ręce i nogi) są pierwszymi objawami białej gorączki. Dlaczego pojawia się biała gorączka i jak jest niebezpieczna?

„Biała gorączka”: przyczyny i objawy

Ten rodzaj ciepła jest bardzo niebezpieczny, ponieważ trudno przewidzieć wzrost temperatury i czas trwania tego stanu.

„Biała gorączka” to gwałtowny i szybki wzrost temperatury ciała, w którym zaburzona jest równowaga między wytwarzaniem energii cieplnej przez ciało a przekazywaniem ciepła.

1. Letarg, słabość całego ciała;
2. W temperaturze 37,5 i powyżej dziecko ma zimne dłonie, bladą skórę, usta i paznokcie mogą stać się niebieskie. Pallor skóry podczas upałów występuje z powodu skurczów naczyń obwodowych;
3. Występuje arytmia, częstoskurcz;
4. Dziecko ma ból głowy, pojawiają się dreszcze, wzrasta ciśnienie krwi;
5. Występuje majaczenie, omamy, drgawki (w temperaturze 39 i powyżej).

Jeśli dziecko ma zimne stopy i ręce, a temperatura 38 jest pierwszym objawem pojawienia się „białej” lub, jak to się nazywa, „bladej” gorączki. Rodzice powinni pilnie udzielić pierwszej pomocy, a przy temperaturze dziecka powyżej 39 lat - wezwać lekarza.

Sposoby leczenia „białej gorączki”

W każdym razie nie można lekceważyć wzrostu temperatury ciała dziecka. Jeśli dziecko skarży się na zły stan zdrowia, jego temperatura ciała wzrasta, a kończyny stają się zimne, oznacza to naruszenie krążenia krwi w naczyniach.

W przypadku wystąpienia powyższych objawów należy pilnie ogrzać małego pacjenta, aby szybko złagodzić skurcze.

Jeśli dzieci mają zimne stopy i ręce, nie można użyć mechanicznych metod usuwania ciepła. Jest surowo zabronione:

1. Wycieranie ciała roztworem octu lub alkoholu;
2. Owinąć w zimny arkusz;
3. Aby normalizować dopływ krwi do kończyny, pacjent musi zostać ogrzany.

W przypadku objawów białej gorączki należy podać pacjentowi dużą ilość płynu. Nadaje się do picia ciepłych herbat, herbat, naparów.

To ważne! Jeśli dziecko ma białą gorączkę, stosowanie leków przeciwgorączkowych należy łączyć z pocieraniem kończyn dziecka w celu zmniejszenia skurczu naczyń.

Leki dla małych dzieci

Skurcz prowadzący do oblodzenia kończy się lekami przeciwskurczowymi. Możesz dać dziecku lek No-Shpa w dawce odpowiedniej dla wieku. Lek jest przepisywany dzieciom od 1 roku. Lek łagodzi skurcze przez około 5-8 godzin.

Papaweryna jest odpowiednia dla sześciomiesięcznego dziecka, aby złagodzić skurcze. Narzędzie jest dostępne w postaci tabletek, płynów do wstrzykiwań lub czopków.

To ważne! Przy diagnozowaniu białej gorączki lepiej dla dziecka podawać febrifuge w postaci syropu, ponieważ febrifuge w postaci świec może nie działać ze względu na wyżej wspomniane skurcze naczyń obwodowych.

Kiedy obniżyć temperaturę:

1. Niemowlęta do 3 miesięcy włącznie, jak również dzieci z historią drgawek, ciężką chorobą płuc i serca, mogą być przepisywane leki przeciwgorączkowe w temperaturze poniżej 38 stopni.
2. Gdy temperatura wzrasta do 38,5 stopni, dziecko chore jest przepisane na febrifuge (Ibuprofen, Panadol, Paracetamol, Nurofen itp.). Leki zmniejszające gorączkę nie mogą być stosowane bez konsultacji z pediatrą przez ponad 3 dni.
3. Jeśli temperatura dziecka wzrośnie do 39 stopni, zaleca się obniżenie go o 1-1,5 stopnia, dając dziecku lek przeciwgorączkowy. Temperatury powyżej 39 stopni mogą powodować drgawki gorączkowe.

To ważne! Jeśli temperatura nie przekracza 38,5 ° C, a stan dziecka nie ulega pogorszeniu, nie jest konieczne jego zmniejszenie (z wyjątkiem dzieci do 3 miesiąca życia). Temperatura nie jest chorobą, ale odpowiedzią odporności organizmu na inwazję wirusa.

Leki przeciwgorączkowe, które nie są zalecane dla dzieci

Eksperci nie zalecają dawania dzieciom takich leków:

1. Amidopiryna;
2. Fenacetyna;
3. Antypiryna;
4. Nimesulid. Leku nie należy podawać dzieciom ze względu na jego hepatotoksyczność;
5. Metamizol (Analgin). Lek może wywołać wstrząs anafilaktyczny. Jego przyjęcie wywołuje agranulocytozę, która często prowadzi do śmierci;
6. Kwas acetylosalicylowy w chorobach wirusowych, ospa wietrzna, grypa mogą prowadzić do zespołu Ray'a. Tej surowej ekephalopatii towarzyszy niewydolność wątroby. Śmiertelny wynik wynosi 50%.

Główne oznaki i objawy różowej gorączki.

Różowa (lub czerwona) gorączka jest znacznie łatwiej tolerowana przez dzieci i ma korzystniejszy wpływ na całe ciało. Wraz ze wzrostem temperatury skóra jest różowa, gorąca i wilgotna. Gorączka charakteryzuje się zwiększonym przepływem ciepła, co zmniejsza ryzyko przegrzania ciała dziecka.

Główne objawy „różowej” gorączki u dziecka:

• Ciepła i wilgotna skóra;
• Gorące nogi i uchwyty;
• Ogólny stan zdrowia jest zadowalający.

Ważne: Lekarze zalecają obniżenie temperatury ciała tylko wtedy, gdy wzrasta powyżej 38,5 ° C Gdy ciepło nie osiągnie tego znaku, odporność dzieci walczy z procesami zapalnymi w organizmie.

Pierwsza pomoc dla „różowej” gorączki:

1. Wycieranie ciała wodą. Doskonały efekt daje zastosowanie roztworu z dodatkiem mięty. Mentol ma właściwości chłodzące, które łagodzą stan dziecka;
2. Pij dużo wody. Z wysokim znakiem na termometrze wyparowuje duża ilość cieczy. Aby przywrócić równowagę wodną pacjenta, często trzeba pić ciepłe napoje. Odmawiając jedzenia, mały pacjent powinien otrzymać aptekowy roztwór glukozy, uprzednio rozcieńczony ciepłą przegotowaną wodą.
3. W przypadku znacznego wzrostu temperatury należy go zwalczyć środkami przeciwgorączkowymi. Najbezpieczniejsze dla niemowląt są leki zawierające paracetamol lub ibuprofen. Świece będą pasować do noworodków i niemowląt, starsze dzieci będą lubić syrop.

To ważne! Różowa gorączka jest dobrym znakiem, że układ odpornościowy walczy z infekcją.

Dlaczego ciało potrzebuje gorączki?

Dlaczego małe dzieci cierpią na wiele chorób o podwyższonej temperaturze ciała? Ich odporność w ten sposób zwalcza zarazki. Gorączka jest ochronną funkcją organizmu przeciwko infekcjom, wirusom i procesom zapalnym. W okresie gorączki u dzieci:

• Zintensyfikowano prace i działania władz;
• Metabolizm jest przyspieszony;
• Odporność działa skutecznie;
• Wzmocnione przeciwciała;
• Powielanie niebezpiecznych mikrobów i bakterii praktycznie się zatrzymuje;
• Bakteriobójcza właściwość krwi wzrasta;
• Toksyny i szkodliwe substancje są eliminowane z organizmu.

Gorączka u małych dzieci jest bardzo ważnym objawem, który wskazuje, że układ odpornościowy zmaga się z chorobą.

Pamiętaj, że tylko lekarz może postawić prawidłową diagnozę, nie samoleczyć bez konsultacji i postawienia diagnozy przez wykwalifikowanego lekarza.

Dreszcze w temperaturze: co mogą zrobić rodzice, aby poprawić samopoczucie dziecka

Kiedy dziecko ma przeziębienie lub grypę, opisuje swoją pierwszą dolegliwość jako uczucie zimna. Jego ciało bije dreszcz, a na skórze pojawia się „gęsia skóra”. Stan ten jest reakcją obronną organizmu, który próbuje przyspieszyć krążenie krwi i pełni funkcję rozgrzewającą. Dreszcze u dziecka sygnalizują początek walki z chorobą, ale rodzice zawsze się martwią i starają się zrobić wszystko, aby wyzdrowieć.

Dlaczego dziecko ma silny chłód?

Zazwyczaj dreszcze dziecka pojawiają się w podwyższonej temperaturze. W ten sposób organizm zwalcza wirusy i bakterie, usuwa toksyny i ogrzewa wnętrzności i tkanki podczas długotrwałej ekspozycji na zimno. Jeśli dzieciak mówi, że „marznie”, nie można zmarnować temperatury. Konieczne jest zapewnienie odporności z możliwością przeciwstawienia się patogenowi, a wtedy ryzyko rozwoju patologii znacznie spadnie.

Dreszcze i odchylenia związane z gorączką. Kiedy się pojawią, proces wytwarzania ciepła w ciele dziecka jest podwajany. Po pierwsze, wymiana ciepła zachodzi normalnie, a gorączka rozwija się później.

Przyczyny funkcjonalne opisanego stanu nie są ograniczone do chorób nieżytowych i wirusowo-bakteryjnych. Dreszcze z gorączką należą do najwcześniejszych objawów następujących patologii:

• odra;
• malaria;
• stres, szok;
• zapalenie płuc;
• wirusowe zapalenie żołądka i jelit;
• dysfunkcja układu moczowo-płciowego.

W okresie noworodkowym i do momentu ukończenia przez dziecko pierwszego roku dreszcze i temperatury są obserwowane podczas ząbkowania, w przypadku przegrzania i po szczepieniach. Nadpobudliwość dziecka może również wywołać gorączkę.

Oznaki związane z dreszczami

Chłód, który bije dziecko w wysokiej temperaturze, następuje bez zmiany ciśnienia krwi. Stan ten tłumaczy się ostrym skurczem naczyń obwodowych skóry. Dobrostan dziecka pogarsza się i skarży się na trzy główne objawy.

1. Czuję zimno Niewiele zamarza nawet w ciepłych ubraniach iw warunkach środowiskowych, których temperatura wzrasta powyżej 20 ° C.
2. „Uruchamianie gęsiej skórki”. Gdy gorączka na skórze tworzy małe guzki. Zjawisko to wynika ze zmniejszenia mięśni gładkich otaczających mieszki włosowe.
3. Drżenie w ciele. Ten objaw jest związany z mięśniami, których odruchowe skurcze występują często podczas gorączki.

Pediatra Komarovsky ostrzega: dreszcze i wysoka temperatura mogą być połączone z bólem głowy i bólem w całym ciele. Całość odchyleń wskazuje na zatrucie ciała.

Jak pomóc dziecku?

Jeśli dziecko jest w gorączce, rodzice powinni udzielić mu pierwszej pomocy. Zastanów się, co możesz zrobić w domu.

1. Zapewnienie odpoczynku w łóżku. Upośledzenie dobrego samopoczucia powoduje osłabienie, więc pacjent potrzebuje odpoczynku. Aby uniknąć stresu fizycznego i psychicznego, połóż dziecko w łóżku.
2. Organizacja reżimu picia. Aby dziecko mogło się rozgrzać, a ciało zaspokoić zwiększone zapotrzebowanie na płyn, zaleca się matce przygotowanie ciepłego, przyjemnego napoju. Możesz karmić dziecko kompotami jagodowymi, sokiem z borówki brusznicy, herbatą z plasterkiem cytryny. Pozwól pacjentowi wypić trochę, ale często.
3. Zadzwoń do lekarza do domu. Jeśli okruchy dreszczy są bez oznak przeziębienia, możliwe jest, że jest on przemęczony lub jego stan zdrowia pogorszył się z powodu choroby tarczycy. Konsultacja z lekarzem w takich przypadkach nie boli. Obowiązkowe jest omówienie warunku koniecznego dla rodziców niemowląt.

Ponadto matki i ojcowie powinni wiedzieć, czego nie robić w temperaturze z dreszczami u dziecka. Lekarze zabraniają jakichkolwiek procedur rozgrzewania. Kompresy na gorąco i inhalacje parowe zwiększają temperaturę. Z kolei hipertermia powoduje udar cieplny.

Drugie zakazane wydarzenie - obniżenie temperatury metodami fizycznymi. Kiedy dziecko potrząsa dreszczami, a wzrost temperatury, nie należy stosować okładów alkoholowych, octowych i wodnych. Zabronione jest również podawanie pacjentowi lewatywy z zimną wodą i układanie chłodnych kąpieli, ponieważ skurcze naczyń obwodowych wzrosną, a narządy wewnętrzne przegrzeją się.

Powinieneś skonsultować się z lekarzem

Jeśli dziecko ma gorączkę przez godzinę, a jego stan nie może być w żaden sposób złagodzony, rodzice powinni natychmiast zadzwonić do lekarza w domu. Inne powody, aby przeszkadzać specjalistom:

• gorączka z uderzaniem zębów;
• gwałtowne pogorszenie stanu zdrowia;
• ostatnie wakacje w egzotycznym kraju;
• dziecko jest ospałe, nerwowe, kapryśne;
• Stan rozwinął się u dziecka z wadą serca lub ciężką chorobą przewlekłą.

Zanim przyjdzie lekarz, możesz wypróbować gorączkę za pomocą febrifuge. Rinzasip, Ibuprofen, Ibustar, Nurofen, Panadol są odpowiednie dla dzieci.

1. Jeśli wiesz na pewno, że Twoje dziecko drży na podstawie nadmiernego pobudzenia nerwowego, daj mu nalewkę serdecznika pospolitego lub waleriany, umieść lek na kawałku cukru. Środki uspokajające rozluźnią układ nerwowy, a stan szybko się normalizuje.
2. Nie oferuj nastolatkom napojów alkoholowych do podgrzewania. Prowokują pogorszenie zdrowia lub powodują omdlenia. Diagnoza i leczenie farmakologiczne w stanie połączonego zatrucia, dreszczy i hipertermii są trudne.

Aby wyeliminować dreszcze i gorączkę u dziecka, należy stosować Paracetamol, jeśli nie cierpi na choroby wątroby. Kwas acetylosalicylowy należy podawać dziecku od 12 roku życia, jeśli masz pewność, że choroba nie jest wirusowa. Jeśli środki samopomocy i leki nie przyniosą szybkiego rezultatu, a dziecko się pogorszy, spiesz się do pediatry.

Dlaczego dziecko ma dreszcze i jak się go pozbyć

Twoje dziecko było zimne i zaczęło się trząść - najprawdopodobniej pojawił się chłód. Sytuacja spotkała się ze wszystkimi rodzicami, ale jak zrobić to w odpowiedni sposób, to nie jest znane wielu. Jeśli dziecko jest schłodzone, nie rozpaczaj, wystarczy przestrzegać pewnych zaleceń ekspertów, a on szybko odzyska zdrowie. Na początek przyjrzyjmy się, dlaczego występuje warunek.

1. Po pierwsze, przy dreszczach mięśnie zaczynają się kurczyć, wytwarzając energię cieplną. Dziecko dosłownie drży, bijąc z zimna.
2. Po drugie, jest to specjalna reakcja ochronna organizmu na niekorzystne czynniki, na przykład przegrzanie, hipotermię, silny stres, uraz i infekcję. Ciało próbuje zwiększyć krążenie krwi, aktywując funkcje rozgrzewające i rozpoczynając walkę z dolegliwościami.

Dzieci w wieku niemowlęcym nadal nie mają wystarczającej odporności na niezależną walkę z różnymi chorobami wirusowymi. Rodzice powinni uważać, aby zapobiec przegrzaniu i przechłodzeniu dziecka, użyciu przeterminowanych produktów i kontaktowi z chorymi ludźmi.

Powody

W większości przypadków dziecko zaczyna się trząść przed wzrostem temperatury. Z dreszczami wzrasta pod pachą do 37 stopni, rektalnie wynik wynosi 38 stopni. Ciało niezależnie walczy z bakteriami i wirusami, wydala toksyny i ogrzewa narządy wewnętrzne w przypadku przedłużającej się hipotermii. Kiedy dziecko skarży się na drżenie, nie jest konieczne robienie wszystkiego, co możliwe, aby ciepło szybko ustąpiło. Ciało nie będzie w stanie walczyć z patogenem. Jeśli poczekasz chwilę z dreszczami, prawdopodobieństwo ARVI, grypy i innych chorób będzie mniejsze. Dotyczy przypadków, w których temperatura nie przekracza 37 stopni, a dziecko nie ma żadnych innych nieprzyjemnych objawów. W wyższych temperaturach konieczne jest stosowanie środków przeciwgorączkowych.

Powyższe warunki nie ograniczają się tylko do chorób nieżytowych i wirusowych. Dreszcze mogą być wczesnym objawem stresu, odry, zapalenia płuc, malarii, zapalenia żołądka i jelit, chorób układu moczowo-płciowego. U dzieci w wieku do 1 roku dreszcze mogą wystąpić, gdy pojawiają się zęby, przegrzewa się, zwiększa aktywność i po szczepieniach. Istnieje możliwość, że wymioty wystąpią po posiłku.

Chłód bez gorączki

Dziecko może drżeć bez gorączki. Temperatura ciała zaczyna spadać, ciało ma tendencję do podnoszenia go z powodu skurczów mięśni. Gdy tylko się rozgrzeje, chłód znika naturalnie. Oprócz drżenia mogą wystąpić gorączka, szum w uszach i wymioty. Przyczyny dreszczy bez gorączki:

• choroba zakaźna;
• trauma;
• przestraszyć;
• zaburzenia krążenia;
• nerwica.

Znaki

Dreszcze, które występują przed wzrostem temperatury, nie są spowodowane zmianą ciśnienia krwi, ale gwałtowną redukcją naczyń włosowatych skóry obwodowej. Bez wątpienia samopoczucie dziecka pogarsza się. Zazwyczaj dreszczom towarzyszą następujące objawy:

• niska aktywność;
• zimno Wydaje się dziecku, że marznie i ma ciepłe ubranie na ciele lub jest pod kocem, to znaczy w warunkach w temperaturze otoczenia powyżej 20 ° C;
• niespokojny sen;
• gęsia skórka. Małe guzki pojawiają się na skórze z powodu skurczu mięśni otaczających mieszki włosowe;
• słaby apetyt;
• okresowe skurcze mięśni;
• zwiększona nerwowość;
• ból głowy;
• ciężkie pocenie się;
• bicie serca z nadmiernie wysoką częstotliwością;
• ciężkie odwodnienie.

Jak mówi dr Komarovsky, wskazane objawy i wymioty to prawdopodobieństwo zatrucia organizmu. Powinieneś zadzwonić po karetkę.

Jak pomóc dziecku

Co należy zrobić z dreszczami u dzieci, wszyscy rodzice powinni wiedzieć. Jeśli zastosujesz się do prostych wskazówek, gorączka dziecka szybko się zmniejszy. Pierwszą rzeczą, której potrzebujesz, jest zapewnienie mu odpoczynku w łóżku i spokoju: z pogorszeniem samopoczucia słabość pojawia się w ciele. Aby wyeliminować wysiłek fizyczny, dziecko powinno leżeć w łóżku. Temperatura w pomieszczeniu nie jest wyższa niż 20 stopni.

W przypadku dreszczy dziecko traci dużą ilość płynu, następnym krokiem jest mocne picie. Aby zapobiec odwodnieniu i wypełnić balans wodny, należy dać dziecku przyjemny napój. Przygotuj kompot owocowy z jagód, porzeczki lub soku borówkowego, herbaty z cytryną. Musisz trochę karmić dziecko, ale często. Dzieci karmione piersią nie mogą same pić tych napojów, konieczne jest częstsze stosowanie ich na klatce piersiowej. Na czole można również umieścić ręcznik zanurzony w wodzie z octem.

Bardzo ważne jest, aby często wentylować pomieszczenie, ponieważ podczas chłodu dziecko potrzebuje świeżego wilgotnego powietrza. W pomieszczeniu o niskiej wilgotności i wysokiej temperaturze oddychanie jest trudne.

Jeśli pojawiają się dreszcze z powodu stresu lub hipotermii, połóż dziecko w łóżku, przykryj kocem i podaj prosty środek uspokajający (nalewka pospolita lub waleriana). Jeśli temperatura wzrośnie powyżej 38,5 stopni, daj febrifuge. Podjęte środki nie przynoszą rezultatów - skontaktuj się z lekarzem.

Co nie jest zalecane

Rodzice powinni być świadomi tego, co nie jest zalecane w przypadku gorączki u dzieci karmionych piersią. Procedury rozgrzewania (na przykład gorące kąpiele, ciepłe okłady) są niepożądane, ponieważ już wysoka temperatura może wzrosnąć. Ten ostatni może wywołać udar cieplny. Gdy dreszcze nie obniżają temperatury fizycznego sposobu, to konieczne jest wykluczenie wycierania kwasu octowego i alkoholu, zimnych kąpieli i lewatyw. Działania prowadzą do zwiększonych skurczów naczyń i przegrzania narządów wewnętrznych. Stosowanie musztardy i maści rozgrzewające są przeciwwskazane.

Zalecenia specjalistyczne

Główne działania na dreszcze to odpoczynek i intensywne picie. Czy jesteś pewien, że chłód powstał z powodu nadmiernego podniecenia nerwowego - daj dziecku kilka kropli kozłka lekarskiego lub serdecznika. Lek uspokajający rozluźnia układ nerwowy i normalizuje stan ciała. Jeśli dziecko nie ma chorób wątroby, Paracetamol pomoże pozbyć się dreszczy i obniżyć temperaturę. „Aspiryna” może być podawana tylko w wieku 12 lat. Jeśli samopomoc jest nieprzekonująca, a wysoka temperatura (około 38 stopni) trwa ponad godzinę, a dziecko skarży się na pogorszenie, musisz zadzwonić do lekarza. Jednoczesne występowanie gorączki i wymiotów może wskazywać na wiele chorób zakaźnych. Konieczne jest wezwanie karetki pogotowia.

Dziecko z gorączką

Gorączkowe stany są najczęstszym objawem choroby u dzieci: każde dziecko cierpi na chorobę gorączkową co najmniej raz w roku. Ale stanowią również najczęstszy powód stosowania leków: prawie wszystkie dzieci, które mają gorączkę, stają się przeciwgorączkowe nawet w niskich temperaturach - poniżej 38 °. Jest to ułatwione przez postrzeganie ekstremalnego niebezpieczeństwa ciepła, które jest wciąż powszechne u rodziców. Jednakże, jak i pragnienie lekarza, aby złagodzić dyskomfort związany z temperaturą lub przynajmniej zalecić leczenie, którego efekt będzie oczywisty.

Masowe spożycie leków przeciwgorączkowych nakłada specjalne wymagania na ich bezpieczeństwo ze względu na możliwy rozwój powikłań u dzieci. Walka z gorączką jest ważnym elementem w leczeniu wielu chorób, ale nie może być uważana za cel sam w sobie: w końcu, obniżając temperaturę, w większości przypadków nie mamy wpływu na przebieg i nasilenie choroby. Dlatego ci lekarze i rodzice, którzy w jakikolwiek sposób dążą do obniżenia temperatury chorego dziecka i utrzymywania go na normalnych wartościach, nie mają racji: to zachowanie wskazuje na ich słabą znajomość przyczyn i roli gorączki.

Przede wszystkim o normalnej temperaturze ciała dziecka. Nie jest to 36,6 °, jak wielu uważa, ale waha się o 0,5 ° w ciągu dnia, o 1,0 ° dla pewnej liczby dzieci, wzrastając wieczorem. Podczas pomiaru temperatury w pachach wartość 36,5–37,5 ° można uznać za normalną: maksymalna temperatura (odbytnicza) wynosi średnio 37,6 °, przekraczając 37,8 ° u połowy dzieci. Temperatura pachowa jest niższa niż odbytnicza o 0,5–0,6 °, ale nie ma dokładnego wzoru przeliczania; Ważne jest, aby pamiętać, że temperatura jest wyższa niż 38 °, gdziekolwiek jest mierzona, dla większości dzieci (w tym pierwszych miesięcy życia) odpowiada temperaturze gorączkowej, a różnica w dziesiątych stopniach ma niewielkie znaczenie. Ale martwić się, czy temperatura dziecka (przy braku innych objawów) „skacze” do 37,3–37,5 ° do wieczora, nie ma powodu; Przy okazji, temperatura spada nieznacznie, jeśli pozwolisz dziecku ostygnąć przed pomiarem.

Regulacja temperatury ciała jest uzyskiwana poprzez bilans produkcji ciepła i wymiany ciepła. Organizm wytwarza ciepło poprzez spalanie (utlenianie) węglowodanów i tłuszczów w tkankach, zwłaszcza gdy działają mięśnie. Ciepło jest tracone, gdy skóra jest chłodzona; jego straty wzrastają wraz z ekspansją naczyń skórnych i parowaniem potu. Wszystkie te procesy są regulowane przez centrum termoregulacji podwzgórza, które określa ilość produkcji ciepła i wymiany ciepła.

Gorączka jest konsekwencją działania na centrum termoregulacji endogennych pirogenów: cytokin, które są również zaangażowane w reakcje immunologiczne. Są to interleukiny IL-1 i IL-6, czynnik martwicy nowotworów (TNF), rzęskowy czynnik neurotropowy (CNTF) i interferon-a (IF-a). Zwiększenie syntezy cytokin zachodzi pod wpływem produktów wydzielanych przez mikroorganizmy, a także komórek organizmu, gdy są zakażone wirusami, podczas zapalenia, rozpadu tkanki. Cytokiny stymulują wytwarzanie prostaglandyny E2, która w pewnym sensie przenosi ustawienie „centralnego termostatu” na wyższy poziom, tak że określa normalną temperaturę ciała jako obniżoną. Wzrostowi wytwarzania ciepła w wyniku wzrostu aktywności mięśni, drżenia, towarzyszy spadek wymiany ciepła w wyniku zwężenia naczyń skóry. Drżenie i uczucie zimna (dreszcze) postrzegamy jako „zimno”, gdy temperatura osiąga nowy poziom, wzrasta transfer ciepła (uczucie ciepła). Prostaglandyna E2 może powodować ból mięśni i stawów, które odczuwamy jako bóle podczas ostrej infekcji, a IL-1 powoduje senność, często obserwowaną u dziecka z gorączką.

Biologiczne znaczenie gorączki jest ochroną przed infekcją: w modelach zwierzęcych wykazano, że wzrost śmiertelności z powodu infekcji tłumi gorączkę, podobny efekt opisano u ludzi. Pod wpływem umiarkowanej gorączki zwiększa się synteza interferonu i TNF, wzrasta aktywność bakteriobójcza wielordzeniowych i odpowiedź limfocytów na mitogen, a poziom żelaza i cynku we krwi spada. „Gorączkowe cytokiny” zwiększają syntezę białek w ostrej fazie zapalenia, stymulują leukocytozę. Ogólnie, wpływ temperatury stymuluje odpowiedź immunologiczną pomocnika T typu 1, która jest niezbędna do odpowiedniej produkcji przeciwciał IgG i komórek pamięci. W wielu drobnoustrojach i wirusach zdolność do zwielokrotniania zmniejsza się wraz ze wzrostem temperatury.

Leki przeciwgorączkowe obniżają temperaturę bez wpływu na przyczynę. W przypadku infekcji przenoszą jedynie instalację „centralnego termostatu” na niższy poziom, nie zmniejszając całkowitego czasu trwania gorączki; ale jednocześnie okres izolacji wirusa jest wyraźnie wydłużony, w szczególności podczas ostrych infekcji dróg oddechowych. Pokazano bezpośrednie działanie hamujące tych leków na wytwarzanie TNF-a i ochronę przeciwinfekcyjną.

Te i inne podobne dane powodują ostrożność w tłumieniu gorączki w chorobach zakaźnych; należy wziąć pod uwagę fakt, że tłumienie wytwarzania interferonu i IL-2 zmniejsza siłę humoralnej odpowiedzi immunologicznej. Czyni to prawdopodobnym możliwym związkiem częstego ARVI u dzieci z powszechnym stosowaniem leków przeciwgorączkowych w naszych czasach; Być może wynika to również z tendencji do wzrostu chorób alergicznych.

Stosowanie leków przeciwgorączkowych stwarza inne zagrożenie. W przypadku większości ostrych zakażeń wirusowych układu oddechowego temperatura utrzymuje się tylko 2–3 dni, natomiast w przypadku ostrych zakażeń bakteryjnych dróg oddechowych (zapalenie ucha środkowego, zapalenie płuc) - 3-4 dni lub dłużej, co jest często jedynym wskazaniem do przepisywania antybiotyków. Stosowanie leków przeciwgorączkowych u takich pacjentów, zwłaszcza „zajęć”, z tłumieniem temperatury, tworzy iluzję dobrego samopoczucia, a pod koniec tygodnia konieczne jest podjęcie „heroicznych działań”, aby uratować życie dziecka w wyniku daleko idącego procesu. Dlatego, aby obniżyć temperaturę, należy mieć wystarczające podstawy, aw żadnym wypadku nie można starać się zapobiec ponownemu podniesieniu temperatury.

Oczywiście, bliżej 40,0 °, ochronne funkcje gorączki zmieniają się w odwrotną: metabolizm i zużycie O2 zwiększają się, utrata płynu wzrasta, i powstaje dodatkowe obciążenie serca i płuc. Dziecko normalnie rozwijające się może sobie z tym łatwo poradzić, doświadczając jedynie dyskomfortu, ale u pacjentów z przewlekłą patologią gorączka może spowodować pogorszenie. W szczególności u dzieci ze zmianami w ośrodkowym układzie nerwowym gorączka przyczynia się do rozwoju obrzęku mózgu, drgawek. Rosnące temperatury są bardziej niebezpieczne dla dzieci w wieku 0–3 miesięcy. Niemniej jednak niebezpieczeństwa związane ze wzrostem temperatury są znacznie przesadzone, przy większości infekcji, jej maksymalne wartości nie osiągają 39,5–40,0 °, a zagrożenie trwałymi zaburzeniami zdrowia nie powstaje.

Badanie praktyki stosowania leków przeciwgorączkowych wykazało, że na przykład w przypadku SARS są one przepisywane przez 95% chorych dzieci, nawet w temperaturach poniżej 38 ° (93%). Zapoznanie pediatrów z nowoczesnymi podejściami do tego problemu pozwala ograniczyć stosowanie tych leków 2–4 razy.

Główne zespoły gorączkowe u dzieci są związane z infekcją i, co do zasady, towarzyszą im dość wyraźne objawy, które pozwalają przynajmniej na wstępne rozpoznanie bezpośrednio przy łóżku pacjenta. Poniższa lista przedstawia główne objawy, najczęściej związane z wysoką gorączką u dzieci oraz najczęstsze przyczyny ich wystąpienia.

1. Gorączka + wysypka we wczesnych terminach: szkarlatyna, różyczka, meningokokia, wysypka alergiczna do zarażenia.
2. Gorączka + zespół katar ze strony układu oddechowego: ARVI - nieżyt nosa, zapalenie gardła, zapalenie oskrzeli, prawdopodobnie bakteryjne zapalenie ucha środkowego, zapalenie zatok, zapalenie płuc.
3. Gorączka + ostre zapalenie migdałków (ból gardła): wirusowe zapalenie migdałków, mononukleoza zakaźna (zakażenie wirusem Epsteina-Barra), paciorkowcowe zapalenie migdałków lub szkarłatna gorączka.
4. Gorączka + trudności w oddychaniu: zapalenie krtani, zad (duszność wdechowa), zapalenie oskrzelików, obturacyjne zapalenie oskrzeli, atak astmy na tle ARVI (duszność wydechowa), ciężkie, powikłane zapalenie płuc (chrząkanie, jęczące oddychanie, ból podczas oddychania).
5. Objawy gorączki + mózgu: drgawki gorączkowe (zespół drgawkowy), zapalenie opon mózgowych (ból głowy, wymioty, sztywność karku), zapalenie mózgu (zaburzenia świadomości, objawy ogniskowe).
6. Gorączka + biegunka: ostra infekcja jelitowa (zwykle rotawirus).
7. Gorączka z bólem brzucha i wymiotami: zapalenie wyrostka robaczkowego, zakażenie dróg moczowych.
8. Gorączka + dysuryczne zjawiska: zakażenie dróg moczowych (zwykle zapalenie pęcherza moczowego).
9. Gorączka + uszkodzenie stawów: reumatyzm, zapalenie stawów, pokrzywka.
10. Gorączka + objawy bardzo poważnej choroby („toksyczne” lub „septyczne”); stan wymaga natychmiastowej hospitalizacji i intensywnej opieki medycznej, wraz z rozszyfrowaniem diagnozy. Objawy te obejmują:

• ostre naruszenie ogólnego stanu;
• senność (sen jest dłuższy niż zwykle lub w niezwykłym czasie);
• drażliwość (krzyki nawet przy dotknięciu);
• zaburzenia świadomości;
• niechęć do przyjmowania cieczy;
• hipo lub hiperwentylacja;
• sinica obwodowa.

W zespołach 1–9 występują oczywiście trudności diagnostyczne, ale najważniejsze jest założenie o najbardziej prawdopodobnej etiologii tego procesu. Gorączka u dziecka w wieku 0–3 miesięcy może być objawem poważnej infekcji, w takich przypadkach z reguły obserwuje się obserwację w szpitalu. Długotrwała (ponad 2 tygodnie) gorączka o niejasnej przyczynie wymaga badania w kierunku długotrwałego zakażenia prądem (sepsa, jersinioza), choroby tkanki łącznej, niedoboru odporności i patologii złośliwej.

Jeśli podejrzewa się chorobę bakteryjną, należy przepisać antybiotyk, jeśli to możliwe, bez leków przeciwgorączkowych, ponieważ mogą one maskować brak efektu leczenia antybiotykami.

Gorączka bez widocznego ogniska zakażenia (LBOI). Praktycznie każde dziecko w pierwszych 3 latach życia jest badane na chorobę gorączkową. Spośród nich jedna na pięć w trakcie kontroli nie ujawnia oznak konkretnej choroby. Obecnie tę gorączkę uważa się za osobną kategorię diagnostyczną. Odnosi się to do ostrej choroby, która objawia się tylko temperaturą gorączkową przy braku objawów wskazujących na konkretną chorobę lub ognisko zakażenia. Kryteria LBOI - temperatura jest wyższa niż 39 ° u dziecka w wieku od 3 miesięcy do 3 lat i powyżej 38 ° u dziecka w wieku 0-2 miesięcy w przypadku braku w czasie pierwszej kontroli powyższych „toksycznych” lub „septycznych” objawów bardzo poważnej choroby.

Tak więc grupa LBOI obejmuje dzieci, u których wykryto gorączkę gorączkową na tle lekko zaburzonego stanu ogólnego. Znaczenie izolowania grupy LBOI jest takie, że wraz z infekcjami nie zagrażającymi życiu (enterowirus, typ opryszczkowy 6 i 7 itd.) Istnieje wiele przypadków grypy, a także ukryta (okultystyczna) bakteriemia, t. e. Początkowa faza ciężkiego zakażenia bakteryjnego (TBI) - zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie szpiku, posocznica, w której objawy kliniczne mogą nie wystąpić we wczesnym stadium, dając realną możliwość przepisania antybiotyku, zapobiegając jego postępowi.

Czynnikiem powodującym utajoną bakteriemię w 80% przypadków jest pneumokok, rzadziej H. influenzae typu b, meningokoki, salmonella. U dzieci w wieku 0–2 miesięcy przeważają E. coli, Klebsiella, Streptococcus grupa B, enterobakterie, enterokoki. Częstość utajonej bakteriemii u dzieci w wieku 3–36 miesięcy z LBOI wynosi 3–8%, w temperaturach powyżej 40 ° wynosi 11,6%. U dzieci w wieku 0–3 miesięcy z LBOI prawdopodobieństwo bakteriemii lub TBI wynosi 5,4–22%.

TBI nie rozwija się we wszystkich przypadkach utajonej bakteriemii, jej częstotliwość zmienia się w zależności od patogenu. Zapalenie opon mózgowych występuje w 3-6% przypadków z bakteriemią pneumokokową, ale 12 razy częściej w przypadku hemofilii. Zakażenie dróg moczowych wykrywa się u 6-8% dzieci, u dziewcząt - do 16%.

Ani nasilenie objawów klinicznych, ani wysokie wartości temperatury (powyżej 40,0 °), ani brak odpowiedzi na leki przeciwgorączkowe nie mogą w sposób wiarygodny zdiagnozować bakteriemii, chociaż mogą wskazywać na jej zwiększone prawdopodobieństwo. Przeciwnie, w obecności leukocytozy powyżej 15x10 9 / l, jak również bezwzględnej liczby neutrofili powyżej 10x10 9 / l, ryzyko bakteriemii wzrasta do 10–16%; mniej znaczący wzrost odsetka neutrofili powyżej 60%. Jednak brak tych objawów nie wyklucza obecności bakteriemii, ponieważ co piąte dziecko z bakteriemią ma leukocytozę poniżej 15x10 9 / l [19].

Poziom białka C-reaktywnego (CRP) jest bardziej informacyjny - 79% dzieci z bakteriemią ma liczbę większą niż 70 mg / l, podczas gdy w przypadku zakażeń wirusowych tylko 9%, ale w ciągu 1-2 dni od zakażenia CRP może nadal być niska. Posiew krwi w celu wykrycia bakteriemii jest dostępny tylko w szpitalu, uzyskanie jego wyników zajmuje około jednego dnia, więc wpływ tej metody na wybór taktyki leczenia jest niewielki. Przeciwnie, biorąc pod uwagę wysoką częstość występowania zakażeń dróg moczowych, hodowla moczu jest wysoce pożądana, zwłaszcza, że ​​wyniki klinicznej analizy moczu są często ujemne.

Bakteryjne zapalenie płuc rzadko jest diagnozowane u dzieci bez objawów ze strony układu oddechowego, ale z leukocytozą powyżej 15x10 9 / l występuje duszność (> 60 na 1 min u dzieci 0–2 miesięcy,> 50 u dzieci 3–12 miesięcy i> 40 u dzieci powyżej 1 roku ) i gorączka po 3 dniach RTG klatki piersiowej często ujawnia zapalenie płuc.

Napady gorączkowe występują u 2–4% dzieci, najczęściej pomiędzy 12 a 18 miesiącem, zwykle z gwałtownym wzrostem temperatury do 38 ° i powyżej, ale mogą również wystąpić, gdy zmniejsza się. Ich kryteria to:

• wiek do 6 lat;
• brak choroby OUN, ostrego zaburzenia metabolicznego, które może powodować drgawki;
• brak historii napadów gorączkowych.

Proste (łagodne) drgawki gorączkowe nie przekraczają 15 minut (jeśli są seryjne, a następnie 30 minut), nie mają ognisk. Skomplikowane napady trwają dłużej niż 15 minut (seryjnie - ponad 30 minut - stan padaczkowy gorączkowy) lub charakteryzują się ogniskami lub kończą się niedowładem.

Drgawki rozwijają się częściej przy zakażeniu wirusowym niż bakteryjnym, najczęstszą przyczyną ich rozwoju jest wirus opryszczki 6-ty typ, który stanowi 13–33% pierwszych epizodów. Ryzyko wystąpienia drgawek gorączkowych po podaniu DTP (w dniu 1) i szczepionek wirusowych (odra - różyczka - ślinotok w dniach 8–15) jest zwiększone, ale rokowanie u dzieci z tymi skurczami nie różni się od rokowania u dzieci z drgawkami gorączkowymi podczas infekcji.

Tendencja do drgawek gorączkowych jest związana z kilkoma loci (8q13-21, 19p, 2q23-24, 5q14-15), natura dziedziczności jest autosomalna dominująca. Najczęściej występują proste - uogólnione drgawki toniczno-kloniczno-toniczne trwające 2–5 minut, ale mogą wystąpić zarówno atoniczne, jak i toniczne napady. Zazwyczaj zaangażowane są mięśnie twarzy i oddechowe. Długotrwałe drgawki obserwuje się u 10% dzieci, ogniskowe - poniżej 5%; chociaż złożone napady mogą następować po prostych, ale dla większości dzieci z napadami złożonymi pojawiają się podczas pierwszego epizodu. Najczęściej drgawki pojawiają się na początku choroby w temperaturze 38–39 ° C, jednak w innych temperaturach mogą wystąpić powtarzające się drgawki.

U dziecka z drgawkami gorączkowymi należy najpierw wykluczyć zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, nakłucie lędźwiowe jest wskazane, jeśli występują istotne objawy. Wapń jest pokazany u niemowląt z objawami krzywicy, aby wykluczyć spazmofilię. Elektroencefalografia jest pokazywana po pierwszym epizodzie tylko przy długotrwałych (> 15 minutach), powtarzających się lub ogniskowych drgawkach, w których czasem wykrywa się objawy charakterystyczne dla padaczki.

Zasady redukcji temperatury

Gorączka sama w sobie nie jest absolutnym wskaźnikiem spadku temperatury, ponieważ większość infekcji, maksymalna temperatura rzadko przekracza 39,5 °, co nie stanowi zagrożenia dla dziecka w wieku powyżej 2–3 miesięcy. W przypadkach, w których konieczne jest obniżenie temperatury, nie jest konieczne osiągnięcie normalnej wydajności, zazwyczaj wystarczy obniżyć go o 1–1,5 °, co towarzyszy poprawie samopoczucia dziecka. Dziecko o wysokiej temperaturze powinno otrzymać wystarczającą ilość płynu, należy je otworzyć, przetrzeć wodą o temperaturze pokojowej, co często wystarcza do obniżenia temperatury.

Uzgodnione wskazania do obniżenia temperatury za pomocą leków przeciwgorączkowych to:

• U wcześniej zdrowych dzieci w wieku powyżej 3 miesięcy: - temperatura> 39,0 ° i / lub - bóle mięśni, ból głowy, - wstrząs.
• U dzieci z drgawkami gorączkowymi w historii -> 38–38,5 °.
• U dzieci z ciężkimi chorobami serca, płuc, ośrodkowego układu nerwowego -> 38,5 °.
• U dzieci pierwsze 3 miesiące życia -> 38 °.

Leki przeciwgorączkowe są obowiązkowe, podobnie jak inne środki (wcieranie w skórę, wprowadzanie anty-aglomeratów do żyły), wraz z rozwojem złośliwej hipertermii związanej z upośledzonym mikrokrążeniem.

Leki przeciwgorączkowe nie powinny być przepisywane na regularne „kuracje” kilka razy dziennie, niezależnie od poziomu temperatury, ponieważ radykalnie zmienia to krzywą temperatury, co może utrudniać diagnozowanie infekcji bakteryjnej. Następna dawka leku przeciwgorączkowego powinna być podana dopiero po powrocie temperatury ciała dziecka do poprzedniego poziomu.

Wybór leków przeciwgorączkowych

Leki przeciwgorączkowe - najczęściej stosowane u dzieci, powinny być wybierane przede wszystkim na podstawie względów bezpieczeństwa, a nie skuteczności narażenia. W wielu publikacjach, które mają charakter reklamowy, podkreśla się bardziej wyraźny efekt przeciwgorączkowy określonego leku w porównaniu z paracetamolem. To sformułowanie pytania jest nielegalne - powinniśmy mówić o równoważności dawek i stosunku skuteczności i bezpieczeństwa środków, a szybko obniżyć temperaturę za pomocą nowoczesnych środków do dowolnego poziomu pracy nie jest. Ważne jest, aby pamiętać, że środki o silnym działaniu są bardziej toksyczne, poza tym często powodują hipotermię o temperaturze poniżej 34,5–35,5 ° i stanie bliskim kolaptoidowi.

Przy wyborze leku przeciwgorączkowego dla dziecka, wraz z bezpieczeństwem leku, należy wziąć pod uwagę wygodę jego stosowania, tj. Dostępność postaci dawkowania dla dzieci i dawek ułamkowych dla różnych grup wiekowych. Ważną rolę odgrywa koszt leku.

Pierwszym wyborem jest paracetamol (acetaminofen, Tylenol, Panadol, Prostool, Calpol itp.) W pojedynczej dawce 10-15 mg / kg (do 60 mg / kg / dobę). Ma tylko centralne działanie przeciwgorączkowe i umiarkowane działanie przeciwbólowe, nie wpływa na układ hemocoagulacji i, w przeciwieństwie do niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), nie powoduje niepożądanych reakcji z żołądka. Biorąc pod uwagę możliwe niewystarczające obniżenie temperatury przy dawce 10 mg / kg (co może prowadzić do przedawkowania po wielokrotnych dawkach), zaleca się przyjęcie pojedynczej dawki 15 mg / kg podczas przyjmowania. Spośród leczniczych form paracetamolu u dzieci, preferowane są roztwory - syropy, proszki musujące i tabletki do przygotowywania roztworów, których efekt występuje w ciągu 30 do 60 minut i trwa 2-4 godzin Paracetamol ma dłuższy wpływ na świece, ale jego efekt pojawia się później. Pojedyncza dawka paracetamolu w świecach może wynosić do 20 mg / kg, ponieważ maksymalne stężenie leku we krwi w tym samym czasie osiąga tylko dolną granicę zakresu terapeutycznego. Jego działanie następuje po około 3 godzinach Paracetamol (Tylenol, Panadol, Protokół, Calpol, itp.) W formach dziecięcych jest produkowany przez wielu producentów, jest włączony w skład świec tsefekon-P. Wszystkie te formy i dawki dla dzieci w każdym wieku są dostępne w leku Eferalgan UPSA; nie zawierają dodatków alergizujących, a roztwory można dodawać do preparatów dla niemowląt i soków. Syrop Efferalgan jest dostarczany z łyżeczką pomiarową do dokładnego dozowania i jest przeznaczony dla dzieci w wieku od 1 miesiąca do 12 lat o masie 4–32 kg (wskazanie dawki uwzględnia różnice 2 kg).

Ibuprofen - lek z grupy NLPZ, oprócz centralnego ma także obwodowe działanie przeciwzapalne; Stosuje się go w dawce 6–10 mg / kg (dzienna dawka według różnych źródeł wynosi 20–40 mg / kg), co jest porównywalne w efekcie z powyższymi dawkami paracetamolu. Biorąc pod uwagę ten fakt, WHO nie uwzględniła ibuprofenu na liście ważnych leków. Ponadto ibuprofen ma więcej skutków ubocznych (dyspeptyczne, krwawienie z żołądka, zmniejszony przepływ krwi przez nerki itp.) Niż paracetamol - 20% w porównaniu z 6% w dużych seriach obserwacji. Wiele krajowych towarzystw pediatrycznych zaleca stosowanie ibuprofenu jako drugiego przeciwgorączkowego wyboru w następujących sytuacjach:

• z infekcjami z wyraźnym składnikiem zapalnym;
• w przypadkach, gdy temperaturze u dzieci towarzyszą reakcje bólowe.

Ibuprofen jest również dostępny dla dzieci (ibufen, nurofen dla dzieci - 100 mg syropu w 5 ml); tabletka w postaci leku (200-600 mg) nie nadaje się do tego celu.

U dzieci w pierwszych 3 miesiącach życia oba leki są stosowane w mniejszych dawkach i przy mniejszej częstości podawania.

Wycieranie wodą w temperaturze pokojowej zapewnia działanie przeciwgorączkowe w stanach gorączkowych, choć mniej wyraźne niż w szoku cieplnym (przegrzanie). Jest to szczególnie wskazane dla nadmiernie owiniętych dzieci, u których spadek wymiany ciepła pogarsza stan gorączki.

Środki, które nie są zalecane do stosowania u dzieci jako leki przeciwgorączkowe

Amidopyrine, antipyrine, phenacetin są wyłączone z listy leków przeciwgorączkowych. Jednak w Rosji niestety cefekon z fenacetyną i cefekonem M z amidopiryną jest nadal stosowany u dzieci.

Kwas acetylosalicylowy u dzieci z grypą, ostre infekcje wirusowe układu oddechowego i ospa wietrzna mogą powodować zespół Reye'a - ciężką encefalopatię z niewydolnością wątroby i śmiertelnością powyżej 50%. To była podstawa zakazu stosowania kwasu acetylosalicylowego u dzieci poniżej 15 roku życia z ostrymi chorobami w większości krajów świata (zakaz ten obowiązuje od wczesnych lat 80.), a także do obowiązkowego etykietowania preparatów zawierających kwas acetylosalicylowy. Niestety, te zasady nie są przestrzegane w Rosji. Tsefekon świecy M i tsefekon zawierający salicyloamid (pochodna kwasu acetylosalicylowego) w Moskwie zostały umieszczone na liście leków, recepty za darmo.

Metamizol (analgin) może wywołać wstrząs anafilaktyczny, powoduje także agranulocytozę (z częstością 1: 500 000) ze skutkiem śmiertelnym. Inną nieprzyjemną reakcją na ten lek jest przedłużony stan zapalny z hipotermią (34,5–35,0 °), który obserwowaliśmy wielokrotnie. Wszystko to było powodem jego zakazu lub ścisłego ograniczenia stosowania w wielu krajach świata, nie było zalecane przez WHO w specjalnym liście z dnia 10/18/1991 r. Analgin jest stosowany tylko w sytuacjach awaryjnych pozajelitowo (50% roztwór w 0,1 ml na rok życia).

Stosowanie u dzieci jako przeciwgorączkowego nimesulidu - NLPZ z grupy inhibitorów COX-2 jest niedopuszczalne. Niestety, w Rosji lista wskazań do jego stosowania wraz z chorobami reumatoidalnymi, bólami i procesami zapalnymi (uraz, bolesne miesiączkowanie itp.) Obejmowała „gorączkę o różnej genezie (w tym choroby zakaźne i zapalne)” bez limitu wieku. Ze wszystkich NLPZ, nimesulid jest najbardziej toksyczny: według szwajcarskich badaczy ustalono związek przyczynowy między przyjmowaniem nimesulidu a działaniem hepatotoksycznym (żółtaczka - 90%). Włochy opisują przypadki niewydolności nerek u noworodków, których matki przyjmowały nimesulid. Literatura pełna jest doniesień o toksyczności tego leku.

Nimesulid nigdy nie był zarejestrowany w Stanach Zjednoczonych (gdzie został zsyntetyzowany), a także w Australii, Kanadzie i większości krajów europejskich. We Włoszech i Szwajcarii lek jest licencjonowany dla dorosłych i jest stosowany do ściśle określonych wskazań. Hiszpania, Finlandia i Turcja, wcześniej zarejestrowane Nimesulide, cofnęły licencję. W tych kilku krajach, w których zarejestrowano nimesulid (mniej niż 40, ponad 150 krajów, lek nie jest zarejestrowany), jego stosowanie jest dozwolone od 12 roku życia, tylko w Brazylii dozwolone jest przepisywanie od 3 roku życia.

Sri Lanka i Bangladesz cofnęły licencję na stosowanie nimesulidu u dzieci, w Indiach ogromna kampania zakazująca stosowania tego leku u dzieci w związku z przypadkami śmiertelnej hepatotoksyczności zakończyła się zwycięstwem: zakaz został nałożony przez sąd najwyższy kraju.

Niestety oboje rodzice i pediatrzy nie są jeszcze wystarczająco świadomi niebezpieczeństw związanych ze stosowaniem „najpopularniejszego” leku przeciwgorączkowego, a zatem stosowanie dipyronu, kwasu acetylosalicylowego, świec tsefekon u dzieci w naszym kraju wcale nie jest rzadkością. „Działania humanitarne” producentów na dystrybucję wolnego nimesulidu, apelujące do rodziców o ten ściśle przepisywany lek, zwiększają jego popularność, chociaż przynajmniej jeden śmiertelny wynik piorunującego zapalenia wątroby u dziecka, które otrzymało nimesulid, jest już znany.

Toksyczność paracetamolu wiąże się głównie z przedawkowaniem leku przy zastosowaniu metody „kursu wymiany” w dawkach dziennych od 120 do 420 mg / kg / dobę, przy czym ponad połowa dzieci otrzymuje leki w dawce dla dorosłych. Wskazane pojedyncze i dzienne dawki paracetamolu są nietoksyczne. Niebezpieczeństwo tego skutku ubocznego paracetamolu wzrasta wraz z chorobą wątroby, przyjmowaniem aktywatorów oksydazy wątrobowej oraz u dorosłych - alkoholu. W przypadku długotrwałego stosowania opisane przypadki nefrotoksyczności. Paracetamol, przyjmowany przez kobiety w ciąży, nie wpływa na rozwój dziecka, podczas gdy w przypadku kwasu acetylosalicylowego obserwuje się podobny wpływ na poziom uwagi i IQ u dzieci w wieku 4 lat.

Taktyka leczenia pacjenta z gorączką polega głównie na ocenie prawdopodobieństwa wystąpienia choroby bakteryjnej. Gdy gorączka jest połączona z wyraźnymi objawami tej ostatniej, przepisywane są antybiotyki, a jednoczesne stosowanie leków przeciwgorączkowych jest mniej pożądane. Jednakże, gdy powyższe poziomy temperatury są przekroczone, podaje się bóle mięśni i głowy, a zwłaszcza w przypadku napadów, leki przeciwgorączkowe i wskazane jest umówienie się na jednorazową wizytę, aby nie zamaskować braku działania antybiotyków, o czym świadczy nowy wzrost temperatury. godziny Ale nawet w obecności infekcji wirusowej u pacjenta z gorączką objawów, podawanie leków przeciwgorączkowych jest niepraktyczne.

U dzieci z LBS głównym celem leczenia jest zapobieganie rozwojowi TBI, co można osiągnąć, na przykład, przez podawanie ceftriaksonu (rocefina, tercef, lendacyna) (50 mg / kg domięśniowo). Doustne antybiotyki zmniejszają częstość występowania zapalenia płuc, ale nie zapalenia opon mózgowych. Punkt widzenia, zgodnie z którym antybiotyki powinny być przepisywane wszystkim dzieciom z LBOI, wielu autorów nie podziela, wierząc, że w przypadkach, w których możliwe jest monitorowanie dziecka, antybiotykoterapia powinna być stosowana tylko u tych dzieci, które są bardziej narażone na rozwój TBI:

• dzieci 3 miesiące - 3 lata, temperatura powyżej 40 °, dzieci w wieku 0–3 miesięcy powyżej 39 °;
• leukocytoza powyżej 15 x 109 / l i neutrofilia (bezwzględna liczba neutrofili powyżej 10 x 10 9 / l);
• ze zwiększonym CRP - ponad 70 g / l;
• jeśli występują zmiany w analizie lub kulturze moczu;
• jeśli są zmiany na zdjęciu RTG klatki piersiowej - należy to zrobić, jeśli występuje duszność (> 60 na 1 min u dzieci 0–2 miesięcy,> 50 u dzieci 3–12 miesięcy i> 40 u dzieci powyżej 1 roku) i / lub oporna gorączka 3 dni;
• przy otrzymywaniu pozytywnych danych z hodowli krwi lub moczu (sprawdź adekwatność wybranego wyjściowego antybiotyku).

Taktyka leczenia drgawek gorączkowych

Lekarz rzadko występuje z prostymi drgawkami gorączkowymi, zwykle lekarze mają czas na złapanie tylko długotrwałych lub powtarzających się drgawek. Dla większości rodziców drgawki wydają się katastrofą, więc zadaniem lekarza jest przekonanie rodziców o ich łagodnym charakterze.

Dziecko z uogólnionym napadem należy położyć na boku, delikatnie obrócić głowę, aby ułatwić oddychanie; silne otwarcie szczęk nie powinno być spowodowane ryzykiem uszkodzenia zębów, w razie potrzeby zwolnić drogi oddechowe. Po utrzymaniu temperatury wstrzykuje się lek przeciwgorączkowy: paracetamol (Tylenol, Panadol, Procola, Calpol, UPSA Efferalgan) (15 mg / kg, jeśli nie można go wstrzyknąć - domięśniowo lityczna mieszanina (0,5-1,0 ml każda) 2,5% roztworów aminazyn i diprazina) lub metamizol (baralgin M, spazdolzin) (50% roztwór 0,1 ml na rok życia).Czyszczenie wodą w temperaturze pokojowej również pomaga.Przy kolejnych konwulsjach podaje się je kolejno:

• Diazepam (Relanium, Seduxen) 0,5% roztwór domięśniowo lub dożylnie w dawce 0,2–0,4 mg / kg na podanie (nie szybciej niż 2 mg / min) lub doodbytniczo - 0,5 mg / kg, ale nie więcej niż 10 mg; lub • lorazepam (merlit, lorafen) dożylnie 0,05–0,1 mg / kg (w ciągu 2–5 minut); lub • midazolam (fulsed, dormicum) 0,2 mg / kg dożylnie lub w postaci kropli do nosa.
• Zaleca się, aby dzieci do 2 lat wprowadzały 100 mg pirydoksyny. Jeśli napady trwają po 5 minutach, podaje się je: • powtarzaną dawkę diazepamu dożylnie lub doodbytniczo (maksymalnie 0,6 mg / kg w ciągu 8 godzin); lub • Fenytoina dożylnie (w soli fizjologicznej, ponieważ wytrąca się w roztworze glukozy) w dawce 20 mg / kg nasycenia, nie szybciej niż 25 mg / min.
• W przypadku braku efektu można wprowadzić: • walproinian sodu dożylnie (apilepsyna, depakin) (2 mg / kg natychmiast, następnie 6 mg / kg / h kroplówka; rozpuścić co 400 mg w 500 ml roztworu soli fizjologicznej lub 5 - 30% roztworu glukozy); lub • klonazepam (klonotril, rivotril) dożylnie (0,25–0,5 mg / kg; dawkę tę można powtórzyć do 4 razy).
• Przy nieskuteczności tych środków podaje się dożylnie 20% roztwór oksybutyrynianu sodu (GHB) (5% roztwór glukozy) 100 mg / kg lub podaje znieczulenie.

Profilaktyczne leczenie przeciwdrgawkowe (diazepam, fenobarbital lub kwas walproinowy), chociaż zmniejsza ryzyko powtarzających się drgawek gorączkowych, ale z powodu działań niepożądanych tych leków nie jest uzasadnione lub zalecane. Pojedyncze powtarzające się napady rozwijają się w 17%, dwa powtórzenia w 9% i trzy powtórzenia w 6%; częstość powtórzeń jest wyższa (50–65%) u dzieci z pierwszym epizodem w wieku poniżej 1 roku, z drgawkami gorączkowymi w wywiadzie rodzinnym, z drgawkami w niskiej temperaturze iz krótką przerwą między początkiem gorączki a drgawkami. 50 - 75% nawracających napadów występuje w ciągu 1 roku, a wszystkie w ciągu 2 lat.

Napady gorączkowe bardzo rzadko mają konsekwencje neurologiczne, w tym w odniesieniu do rozwoju psychomotorycznego, wyników w nauce i zachowania dzieci. Prognozy rozwoju dzieci, które miały drgawki gorączkowe, przynajmniej w wieku 1–3 lat, pomimo wcześniejszej powszechnej opinii, są nawet lepsze niż u innych dzieci, ze względu na lepszą pamięć. U dzieci z prostymi drgawkami gorączkowymi ryzyko rozwoju padaczki w wieku 7 lat jest tylko nieznacznie wyższe (1,1%) niż u dzieci bez drgawek gorączkowych (0,5%), ale dramatycznie wzrasta (9,2%) z zaburzeniami rozwojowymi. dziecko z trudnymi, szczególnie długimi konwulsjami i padaczką u członków rodziny.

Edukacja rodziców

Powyższe dane dotyczące racjonalnego stosowania leków przeciwgorączkowych są bardzo ważne dla rodziców. Zalecenia dla rodziców można podsumować w następujący sposób:

• temperatura jest reakcją ochronną, należy ją zmniejszyć tylko zgodnie ze wskazaniami wskazanymi powyżej;
• w odniesieniu do leków przeciwgorączkowych nie „siła” jest ważna, ale bezpieczeństwo, aby poprawić stan pacjenta, wystarczy obniżyć temperaturę o 1–1,5 °;
• Paracetamol jest najbezpieczniejszym lekiem, ale ważne jest, aby ściśle przestrzegać zalecanej dawki pojedynczej i dziennej;
• Paracetamol i inne leki przeciwgorączkowe nie powinny być przepisywane w „kursie”, aby zapobiec wzrostowi temperatury: przyjmowanie leku przeciwgorączkowego 3-4 razy dziennie jest niedopuszczalne z powodu niebezpieczeństwa patrzenia na rozwój zakażenia bakteryjnego;
• Z tego samego powodu nie należy stosować leków przeciwgorączkowych bez konsultacji z lekarzem dłużej niż 3 dni;
• należy, jeśli to możliwe, porzucić stosowanie leków przeciwgorączkowych u dziecka otrzymującego antybiotyk, ponieważ utrudnia to ocenę skuteczności tego ostatniego;
• wraz z rozwojem złośliwej hipertermii ze skurczem naczyń skóry, wprowadzenie środka przeciwgorączkowego należy łączyć z energicznym pocieraniem skóry dziecka aż do jego zaczerwienienia; pilnie trzeba wezwać lekarza.

V.K.Tatochenko, MD, profesor
Instytut Badań Naukowych Pediatrii, RAMS NTSZD, Moskwa