Dziecko jest schłodzone w temperaturze 39 - przyczyny i co robić?

Powody 39 z dreszczami

Często występują dreszcze w wysokich temperaturach. Sam w sobie nie jest niebezpieczny. Niebezpieczna temperatura dla 39, a zwłaszcza ponad 39,5. Jeszcze bardziej niebezpieczne, gdy dzieci drżą w temperaturze. Musi być zestrzelony lekami przeciwgorączkowymi. Recepcji musi towarzyszyć ulepszony schemat picia, aby woda mogła się pocić. W odwodnionym ciele nie zbłądzi.

Dreszcze o temperaturze 39-40: najważniejsze

Pilna opieka medyczna wymaga temperatury 39 ℃ z dreszczami, w których zimne dłonie i stopy. Zwłaszcza jeśli są bardzo białe, niebieskawe lub z marmurowym wzorem. Dr Komarovsky uważa, że ​​39,5 jest lepszy z różową skórą niż 37,5 z bladą. I przekonuje rodziców w takich przypadkach do spowodowania pilnej pomocy.

Czy muszę zakrywać dziecko dreszczami?

Jeśli jest to dziecko do roku, wówczas w temperaturze 39 dodatkowych opakowań może dojść do udaru cieplnego. Ale nie można też nic zrobić dla szybkiego chłodzenia. Może to spowodować skurcz naczyń skóry lub wzmocnić ten, który już istnieje.

Lepiej wziąć niemowlę w ramiona, aż dreszcze przeminą, i delikatnie wmasować zimne dłonie i stopy. Dziecko w wieku 1-2 lat lub 3 lat musi być przykryte lub ubrane w taki sposób, aby nie był silnie uderzony przez dreszcze. Po pewnym czasie dziecko zostanie wrzucone w gorączkę, a następnie należy pilnie usunąć nadmiar ubrań lub koc.

Zestrzel potrzebę!

Ale najważniejsze - obniżyć temperaturę powyżej 39 ℃. Co więcej, jest nie tylko i nie tyle przeciwgorączkowe co płyn - roztwory nawadniające czy słodki ciepły napój.

Pierwszy lek to Paracetamol, drugi to Ibuklin. Ta ostatnia jest preferowana, jeśli istnieje skupienie zapalenia, ponieważ działa nie tylko jako środek przeciwgorączkowy, ale także jako środek niesteroidowy przeciwzapalny.

Powody

Chłód jest subiektywnym odczuciem zimna. Może pojawić się w dowolnej temperaturze, w tym przy 36,6. Kiedy dziecko jest schłodzone, przejawia się to takimi znakami:

• drżenie (jest to główny atrybut dreszczy), nawet pukanie zębami jest możliwe z powodu skurczu mięśni szczęki;
• gęsia skórka;
• bladość;
• skargi na zimno - ale można to usłyszeć od dziecka, które umie mówić, okruchy przed rokiem będą po prostu płakać.

Ciśnienie krwi nie powinno odbiegać znacznie od normy.

Podczas choroby, której towarzyszy gorączka, dreszcze zaczynają się od gwałtownego wzrostu temperatury lub, co zdarza się znacznie rzadziej, wraz z jej spadkiem. Wynika to ze zmiany ustawień w centrum termoregulacji, które znajduje się w środku mózgu, w jego sekcji pośredniej.

Mózg, pod wpływem substancji wprowadzanych do krwi z miejsca zapalenia, wyznacza nowy parametr normy - 39,5. A ciało postrzega tę temperaturę jako neutralną. Ale ciało nadal nie jest ogrzewane do 39,5, podczas gdy tylko 39. Dlatego skóra ma uczucie zimna. Naczynia krwionośne na powierzchni ciała odruchowo zwężały się, tak że mniej ciepła jest emitowane w powietrze. Oznacza to, że temperatura wzrośnie teraz jeszcze wyżej, do poziomu nowej wartości „termostatu mózgowego” - 39,5.

Cóż, jeśli ciepło jest rozłożone równomiernie, dziecko przestanie się trząść i poczuje gorąco. Ale jeśli naczynia krwionośne skurczą się, chłód będzie trwał dłużej i pojawią się oznaki białej gorączki. Jeśli potrzebują karetki.

Połączenie dreszczy o wysokiej temperaturze może być związane ze zwykłym SARS, zwłaszcza jeśli leczenie jest spóźnione, a dziecko pije mało płynu. W większości przypadków odczuwane są bóle głowy i stawów. Ale taki stan może być także niespecyficznym przejawem poważnej choroby:

• wirusowe zapalenie żołądka i jelit;
• zapalenie płuc;
• infekcje dróg moczowych;
• malaria;
• odra

Dziecko wrażliwe może zacząć drżeć z powodu gorączki spowodowanej silnym strachem, bólem lub podnieceniem. Są to przejawy szoku lub stresu. Może pomóc kilka kropli nalewki z waleriany lub serdecznika na kawałku cukru.

Wrażenie zimna w 39 ℃: co robić?

Churn wysokiej temperatury Paracetamol, Ibuprofen, Ibuklinom - połączenie dwóch pierwszych leków przeciwgorączkowych. Stosowanie czopków nie będzie skuteczne w przypadku dreszczy, ponieważ naczynia odbytnicy są ściskane. Najlepiej stosować syropy, ale w żadnym wypadku nie należy przekraczać dawki przekraczającej zalecane zalecenia. Jeśli 39 lat i więcej nie zacznie błądzić przez pół godziny, musisz zadzwonić po karetkę. W tym stanie ważne jest, aby dziecko:

• leżeć w łóżku z umiarem przykryty i ubrany;
• pił jak najwięcej ciepłego, ale nie gorącego płynu - kompot jagodowy, żurawinowy lub żurawinowy, słaba herbata z cytryną;
• znajdował się w pomieszczeniu o temperaturze nie wyższej niż 20 ℃ i wilgotności nie mniejszej niż 50%.

Co nie można zrobić?

Dreszcze w tej temperaturze nie wymagają ogrzewania. Ale specjalne środki chłodzenia również nie mają zastosowania. Jeśli dziecko ma dreszcze w wieku 39 lat, nie wykonuj następujących czynności:

• brak procedur ocieplania: kompresy, inhalacje parowe;
• brak przecieków i opakowań, zwłaszcza alkoholu i kwasu octowego;
• Kąpiele i lewatywy chłodzące, które powodują skurcz naczyń obwodowych i prowadzą do jeszcze wyższej temperatury narządów wewnętrznych, są surowo zabronione;
• nie możesz całkowicie rozebrać dziecka;
• w wieku poniżej 12 lat nie stosuje się aspiryny ze względu na ryzyko rozwoju zespołu Ray'a;
• Niepożądane jest podawanie herbaty z malinami lub miodem - mogą jeszcze bardziej podnieść temperaturę.

Kiedy zadzwonić po karetkę?

Karetka jest potrzebna, jeśli nawet temperatura się obniży, ale chłód trwa dłużej niż godzinę, zwłaszcza jeśli jest to uderzenie zębów. Inne wskazania do opieki w nagłych wypadkach:

• dobro dziecka pogorszyło się gwałtownie, stał się bardzo powolny, senny lub odwrotnie, zbyt kapryśny i wzburzony;
• dzieciak niedawno odpoczął w tropikalnym kraju, gdzie mógł zarazić się malarią lub inną egzotyczną chorobą;
• 39 u dziecka z przewlekłymi chorobami serca, nerek i układu nerwowego.

Jeśli występują oznaki białej gorączki, możesz to zrobić sam, jeśli już spotkałeś się z taką sytuacją wiele razy i otrzymałeś dokładne instrukcje od lokalnego pediatry, co robić. W przypadku białej gorączki, gdy dziecko ma zimne dłonie i stopy, wraz z lekiem przeciwgorączkowym dają środki spazmolityczne, takie jak No-shpy. Ale tylko lekarz może określić dokładną kombinację leków i dawki.

Co zrobić, jeśli dziecko ma dreszcze w temperaturze

Dziecko zamarza, gęsia skórka spływa po skórze, czoło jest gorące - dreszcze towarzyszą wielu chorobom zimna i zakaźnym. Co zrobić z dreszczami i gorączką u dziecka, jak leczyć gorączkę? Rozważ przyczyny dreszczy i niuansów pomocy.

Dlaczego dziecko drży?

Mechanizm dreszczy jest prosty - organizm potrzebuje dodatkowego ciepła do zwalczania infekcji. Jest to ochronna funkcja układu odpornościowego, która podnosi temperaturę ciała, aby zniszczyć szkodliwe mikroorganizmy.

Udowodniono, że wiele wirusów umiera nawet przy niewielkim wzroście temperatury ciała - z 37 stopni. Jeśli termometr wzrośnie do 39 lub 40, układ odpornościowy nie radzi sobie dobrze z jego funkcją: potrzebuje pomocy. W tym przypadku dzieci otrzymują leki przeciwgorączkowe.

Dreszcze w temperaturze wskazują, że organizm oszczędza ciepło wewnętrzne - powierzchnia skóry się ochładza, zmienia się mechanizm wymiany ciepła ze środowiskiem. Przyczyny drżenia ciała - zwiększone skurcze mięśni ciała, przez które wytwarza się dodatkowe ciepło i zwiększa przepływ krwi.

Zwróć uwagę! Temperatura i dreszcze są ważnymi funkcjami ochronnymi organizmu w walce z wirusami i infekcjami.

Przyczyną zimna jest skurcz naczyń skórnych, który powoduje ostry kontrast między temperaturą ciała a środowiskiem. Dziecko się trzęsie, jest bardzo zimno, pojawiają się drżenie i gęsia skórka. Jeśli dziecko ma dreszcze w temperaturze, wtedy wiele wirusów lub bakterii chorobotwórczych weszło do organizmu.

Stan dziecka

Dlaczego iw jakich chorobach może pojawić się „blada gorączka”? Ciężkie dreszcze charakteryzują się zimnymi kończynami i gorącym czołem. Jeśli przy normalnej hipertermii policzki dziecka zaczerwienią się, aw oczach pojawi się gorączkowy blask, wówczas z zimnem obserwuje się inny obraz:

• blade dziecko;
• na ciele jest gęsia skórka;
• dziecko jest gorące.

Jakie choroby wskazują ten stan? Może to być:

Również dreszcze i gorączka dziecka mogą towarzyszyć załamaniu, przegrzaniu na słońcu, skutkom szczepień. Grudnichkov ma gorączkę podczas ząbkowania i ciężkiego zmęczenia.

Pomoc

W wysokich temperaturach zwyczajowo uwalnia się ciało od nadmiernej odzieży w celu zwiększenia wymiany ciepła. Jeśli dziecko ma dreszcze i gęsią skórkę, niemożliwe jest rozebranie się i przetarcie ciała wodą. Dziecko należy przykryć ciepłym kocem, aż przeminie wzmocniony chłód.

Zwróć uwagę! Gdy gorączka zaburza krążenie krwi, świece nie pomogą - niech syrop wpłynie na temperaturę.

Jeśli dziecko jest zdrętwiałe, środek przeciwgorączkowy może złagodzić jego stan. Weźmy więcej ciepłego napoju, aby zwiększyć usuwanie toksyn z organizmu i zapobiec odwodnieniu. Nie zapomnij przewietrzyć pomieszczenia, aby świeże powietrze mogło zniszczyć zarazki.

Monitoruj stan błony śluzowej jamy ustnej - nie powinien wysychać. Suche błony śluzowe sugerują spadek odporności miejscowej, co wywołuje rozwój patologii. Aby utrzymać błonę śluzową w stanie suchym, zapewnij wilgotność w pomieszczeniu - wieszaj mokre ręczniki, używaj nawilżacza.

Zazwyczaj drżenie mija w ciągu godziny. Jeśli chłód trwa dłużej, wezwij karetkę.

Metody zabronione

Z dreszczami i temperaturą dziecka nie można wykonywać inhalacji i żadnych mokrych zabiegów - wcierać wodę, zanurzać w kąpieli. Nie kładź musztardy i nie paruj nóg. Kompresy octu lub alkoholu rozcieńczone wodą są szczególnie niebezpieczne w tym stanie - jest to zatrucie dla małego organizmu.

Nie naruszaj dawkowania leków przeciwgorączkowych, są one podawane ściśle według instrukcji - odstęp między przyjmowaniem 4 lub 6 godzin. Więcej niż cztery razy dziennie zabronione jest podawanie syropów na temperaturę. Nie można podlewać dziecka aspiryną i analginum - leki te są dozwolone od 14 lat.

W walce z gorączką należy uważać, aby nie spowodować dodatkowego cierpienia dla dziecka.

Pogotowie ratunkowe

W jakich przypadkach z wezwaniem lekarza nie wahaj się? Jeśli dziecko ma temperaturę 38, warunek ten może nie budzić obaw. Istnieją jednak przypadki, w których pojawiają się oznaki niebezpiecznej patologii:

• temperatura dziecka nie zbłądzi;
• dziecko przewraca oczami, pojawiają się konwulsje;
• pojawiła się wysypka ciała lub niebieskie plamki;
• zmieniła się natura oddychania;
• silny ból w ciele.

Niebezpieczeństwo zimna spowodowane jest silnym przegrzaniem na słońcu. W takim przypadku rozmowa z lekarzem powinna być natychmiastowa. Jeśli dziecko jest schłodzone, a wraz ze wzrostem temperatury, choroby przewlekłe stają się bardziej ostre - natychmiast wezwij lekarza.

Odwodnienie może być krytycznym warunkiem dla małego ciała. Objawy są następujące:

• suchy język;
• lepka ślina;
• szczęka ciemiączka;
• przedłużony brak moczu.

Zwróć uwagę! Jeśli dziecko odmawia picia wody z butelki, należy to zrobić - wstrzyknąć płyn strzykawką bez igły do ​​policzka.

Odwodnienie może spowodować śmierć niemowlęcia. Pamiętaj, że małe ciało natychmiast traci płyn.

Dlaczego dziecko ma dreszcze? Ponieważ organizm próbuje podnieść temperaturę ciała, aby zwalczać wirusy. Jak dbać o dzieci z bladą gorączką? Konieczne jest zapewnienie lepszego trybu picia i ciepła. Po zniknięciu dreszczy dziecka powinno być wolne od nadmiaru ubrań.

Czasami dzieci mogą zachorować latem, jeśli podasz im mrożoną żywność i pijesz zimną wodę w upale. Zadbaj o zdrowie niemowląt, nie pozwól na hipotermię i przegrzanie.

Dreszcze w temperaturze: co mogą zrobić rodzice, aby poprawić samopoczucie dziecka

Kiedy dziecko ma przeziębienie lub grypę, opisuje swoją pierwszą dolegliwość jako uczucie zimna. Jego ciało bije dreszcz, a na skórze pojawia się „gęsia skóra”. Stan ten jest reakcją obronną organizmu, który próbuje przyspieszyć krążenie krwi i pełni funkcję rozgrzewającą. Dreszcze u dziecka sygnalizują początek walki z chorobą, ale rodzice zawsze się martwią i starają się zrobić wszystko, aby wyzdrowieć.

Dlaczego dziecko ma silny chłód?

Zazwyczaj dreszcze dziecka pojawiają się w podwyższonej temperaturze. W ten sposób organizm zwalcza wirusy i bakterie, usuwa toksyny i ogrzewa wnętrzności i tkanki podczas długotrwałej ekspozycji na zimno. Jeśli dzieciak mówi, że „marznie”, nie można zmarnować temperatury. Konieczne jest zapewnienie odporności z możliwością przeciwstawienia się patogenowi, a wtedy ryzyko rozwoju patologii znacznie spadnie.

Dreszcze i odchylenia związane z gorączką. Kiedy się pojawią, proces wytwarzania ciepła w ciele dziecka jest podwajany. Po pierwsze, wymiana ciepła zachodzi normalnie, a gorączka rozwija się później.

Przyczyny funkcjonalne opisanego stanu nie są ograniczone do chorób nieżytowych i wirusowo-bakteryjnych. Dreszcze z gorączką należą do najwcześniejszych objawów następujących patologii:

• odra;
• malaria;
• stres, szok;
• zapalenie płuc;
• wirusowe zapalenie żołądka i jelit;
• dysfunkcja układu moczowo-płciowego.

W okresie noworodkowym i do momentu ukończenia przez dziecko pierwszego roku dreszcze i temperatury są obserwowane podczas ząbkowania, w przypadku przegrzania i po szczepieniach. Nadpobudliwość dziecka może również wywołać gorączkę.

Oznaki związane z dreszczami

Chłód, który bije dziecko w wysokiej temperaturze, następuje bez zmiany ciśnienia krwi. Stan ten tłumaczy się ostrym skurczem naczyń obwodowych skóry. Dobrostan dziecka pogarsza się i skarży się na trzy główne objawy.

1. Czuję zimno Niewiele zamarza nawet w ciepłych ubraniach iw warunkach środowiskowych, których temperatura wzrasta powyżej 20 ° C.
2. „Uruchamianie gęsiej skórki”. Gdy gorączka na skórze tworzy małe guzki. Zjawisko to wynika ze zmniejszenia mięśni gładkich otaczających mieszki włosowe.
3. Drżenie w ciele. Ten objaw jest związany z mięśniami, których odruchowe skurcze występują często podczas gorączki.

Pediatra Komarovsky ostrzega: dreszcze i wysoka temperatura mogą być połączone z bólem głowy i bólem w całym ciele. Całość odchyleń wskazuje na zatrucie ciała.

Jak pomóc dziecku?

Jeśli dziecko jest w gorączce, rodzice powinni udzielić mu pierwszej pomocy. Zastanów się, co możesz zrobić w domu.

1. Zapewnienie odpoczynku w łóżku. Upośledzenie dobrego samopoczucia powoduje osłabienie, więc pacjent potrzebuje odpoczynku. Aby uniknąć stresu fizycznego i psychicznego, połóż dziecko w łóżku.
2. Organizacja reżimu picia. Aby dziecko mogło się rozgrzać, a ciało zaspokoić zwiększone zapotrzebowanie na płyn, zaleca się matce przygotowanie ciepłego, przyjemnego napoju. Możesz karmić dziecko kompotami jagodowymi, sokiem z borówki brusznicy, herbatą z plasterkiem cytryny. Pozwól pacjentowi wypić trochę, ale często.
3. Zadzwoń do lekarza do domu. Jeśli okruchy dreszczy są bez oznak przeziębienia, możliwe jest, że jest on przemęczony lub jego stan zdrowia pogorszył się z powodu choroby tarczycy. Konsultacja z lekarzem w takich przypadkach nie boli. Obowiązkowe jest omówienie warunku koniecznego dla rodziców niemowląt.

Ponadto matki i ojcowie powinni wiedzieć, czego nie robić w temperaturze z dreszczami u dziecka. Lekarze zabraniają jakichkolwiek procedur rozgrzewania. Kompresy na gorąco i inhalacje parowe zwiększają temperaturę. Z kolei hipertermia powoduje udar cieplny.

Drugie zakazane wydarzenie - obniżenie temperatury metodami fizycznymi. Kiedy dziecko potrząsa dreszczami, a wzrost temperatury, nie należy stosować okładów alkoholowych, octowych i wodnych. Zabronione jest również podawanie pacjentowi lewatywy z zimną wodą i układanie chłodnych kąpieli, ponieważ skurcze naczyń obwodowych wzrosną, a narządy wewnętrzne przegrzeją się.

Powinieneś skonsultować się z lekarzem

Jeśli dziecko ma gorączkę przez godzinę, a jego stan nie może być w żaden sposób złagodzony, rodzice powinni natychmiast zadzwonić do lekarza w domu. Inne powody, aby przeszkadzać specjalistom:

• gorączka z uderzaniem zębów;
• gwałtowne pogorszenie stanu zdrowia;
• ostatnie wakacje w egzotycznym kraju;
• dziecko jest ospałe, nerwowe, kapryśne;
• Stan rozwinął się u dziecka z wadą serca lub ciężką chorobą przewlekłą.

Zanim przyjdzie lekarz, możesz wypróbować gorączkę za pomocą febrifuge. Rinzasip, Ibuprofen, Ibustar, Nurofen, Panadol są odpowiednie dla dzieci.

1. Jeśli wiesz na pewno, że Twoje dziecko drży na podstawie nadmiernego pobudzenia nerwowego, daj mu nalewkę serdecznika pospolitego lub waleriany, umieść lek na kawałku cukru. Środki uspokajające rozluźnią układ nerwowy, a stan szybko się normalizuje.
2. Nie oferuj nastolatkom napojów alkoholowych do podgrzewania. Prowokują pogorszenie zdrowia lub powodują omdlenia. Diagnoza i leczenie farmakologiczne w stanie połączonego zatrucia, dreszczy i hipertermii są trudne.

Aby wyeliminować dreszcze i gorączkę u dziecka, należy stosować Paracetamol, jeśli nie cierpi na choroby wątroby. Kwas acetylosalicylowy należy podawać dziecku od 12 roku życia, jeśli masz pewność, że choroba nie jest wirusowa. Jeśli środki samopomocy i leki nie przyniosą szybkiego rezultatu, a dziecko się pogorszy, spiesz się do pediatry.

Dziecko z gorączką

Gorączkowe stany są najczęstszym objawem choroby u dzieci: każde dziecko cierpi na chorobę gorączkową co najmniej raz w roku. Ale stanowią również najczęstszy powód stosowania leków: prawie wszystkie dzieci, które mają gorączkę, stają się przeciwgorączkowe nawet w niskich temperaturach - poniżej 38 °. Jest to ułatwione przez postrzeganie ekstremalnego niebezpieczeństwa ciepła, które jest wciąż powszechne u rodziców. Jednakże, jak i pragnienie lekarza, aby złagodzić dyskomfort związany z temperaturą lub przynajmniej zalecić leczenie, którego efekt będzie oczywisty.

Masowe spożycie leków przeciwgorączkowych nakłada specjalne wymagania na ich bezpieczeństwo ze względu na możliwy rozwój powikłań u dzieci. Walka z gorączką jest ważnym elementem w leczeniu wielu chorób, ale nie może być uważana za cel sam w sobie: w końcu, obniżając temperaturę, w większości przypadków nie mamy wpływu na przebieg i nasilenie choroby. Dlatego ci lekarze i rodzice, którzy w jakikolwiek sposób dążą do obniżenia temperatury chorego dziecka i utrzymywania go na normalnych wartościach, nie mają racji: to zachowanie wskazuje na ich słabą znajomość przyczyn i roli gorączki.

Przede wszystkim o normalnej temperaturze ciała dziecka. Nie jest to 36,6 °, jak wielu uważa, ale waha się o 0,5 ° w ciągu dnia, o 1,0 ° dla pewnej liczby dzieci, wzrastając wieczorem. Podczas pomiaru temperatury w pachach wartość 36,5–37,5 ° można uznać za normalną: maksymalna temperatura (odbytnicza) wynosi średnio 37,6 °, przekraczając 37,8 ° u połowy dzieci. Temperatura pachowa jest niższa niż odbytnicza o 0,5–0,6 °, ale nie ma dokładnego wzoru przeliczania; Ważne jest, aby pamiętać, że temperatura jest wyższa niż 38 °, gdziekolwiek jest mierzona, dla większości dzieci (w tym pierwszych miesięcy życia) odpowiada temperaturze gorączkowej, a różnica w dziesiątych stopniach ma niewielkie znaczenie. Ale martwić się, czy temperatura dziecka (przy braku innych objawów) „skacze” do 37,3–37,5 ° do wieczora, nie ma powodu; Przy okazji, temperatura spada nieznacznie, jeśli pozwolisz dziecku ostygnąć przed pomiarem.

Regulacja temperatury ciała jest uzyskiwana poprzez bilans produkcji ciepła i wymiany ciepła. Organizm wytwarza ciepło poprzez spalanie (utlenianie) węglowodanów i tłuszczów w tkankach, zwłaszcza gdy działają mięśnie. Ciepło jest tracone, gdy skóra jest chłodzona; jego straty wzrastają wraz z ekspansją naczyń skórnych i parowaniem potu. Wszystkie te procesy są regulowane przez centrum termoregulacji podwzgórza, które określa ilość produkcji ciepła i wymiany ciepła.

Gorączka jest konsekwencją działania na centrum termoregulacji endogennych pirogenów: cytokin, które są również zaangażowane w reakcje immunologiczne. Są to interleukiny IL-1 i IL-6, czynnik martwicy nowotworów (TNF), rzęskowy czynnik neurotropowy (CNTF) i interferon-a (IF-a). Zwiększenie syntezy cytokin zachodzi pod wpływem produktów wydzielanych przez mikroorganizmy, a także komórek organizmu, gdy są zakażone wirusami, podczas zapalenia, rozpadu tkanki. Cytokiny stymulują wytwarzanie prostaglandyny E2, która w pewnym sensie przenosi ustawienie „centralnego termostatu” na wyższy poziom, tak że określa normalną temperaturę ciała jako obniżoną. Wzrostowi wytwarzania ciepła w wyniku wzrostu aktywności mięśni, drżenia, towarzyszy spadek wymiany ciepła w wyniku zwężenia naczyń skóry. Drżenie i uczucie zimna (dreszcze) postrzegamy jako „zimno”, gdy temperatura osiąga nowy poziom, wzrasta transfer ciepła (uczucie ciepła). Prostaglandyna E2 może powodować ból mięśni i stawów, które odczuwamy jako bóle podczas ostrej infekcji, a IL-1 powoduje senność, często obserwowaną u dziecka z gorączką.

Biologiczne znaczenie gorączki jest ochroną przed infekcją: w modelach zwierzęcych wykazano, że wzrost śmiertelności z powodu infekcji tłumi gorączkę, podobny efekt opisano u ludzi. Pod wpływem umiarkowanej gorączki zwiększa się synteza interferonu i TNF, wzrasta aktywność bakteriobójcza wielordzeniowych i odpowiedź limfocytów na mitogen, a poziom żelaza i cynku we krwi spada. „Gorączkowe cytokiny” zwiększają syntezę białek w ostrej fazie zapalenia, stymulują leukocytozę. Ogólnie, wpływ temperatury stymuluje odpowiedź immunologiczną pomocnika T typu 1, która jest niezbędna do odpowiedniej produkcji przeciwciał IgG i komórek pamięci. W wielu drobnoustrojach i wirusach zdolność do zwielokrotniania zmniejsza się wraz ze wzrostem temperatury.

Leki przeciwgorączkowe obniżają temperaturę bez wpływu na przyczynę. W przypadku infekcji przenoszą jedynie instalację „centralnego termostatu” na niższy poziom, nie zmniejszając całkowitego czasu trwania gorączki; ale jednocześnie okres izolacji wirusa jest wyraźnie wydłużony, w szczególności podczas ostrych infekcji dróg oddechowych. Pokazano bezpośrednie działanie hamujące tych leków na wytwarzanie TNF-a i ochronę przeciwinfekcyjną.

Te i inne podobne dane powodują ostrożność w tłumieniu gorączki w chorobach zakaźnych; należy wziąć pod uwagę fakt, że tłumienie wytwarzania interferonu i IL-2 zmniejsza siłę humoralnej odpowiedzi immunologicznej. Czyni to prawdopodobnym możliwym związkiem częstego ARVI u dzieci z powszechnym stosowaniem leków przeciwgorączkowych w naszych czasach; Być może wynika to również z tendencji do wzrostu chorób alergicznych.

Stosowanie leków przeciwgorączkowych stwarza inne zagrożenie. W przypadku większości ostrych zakażeń wirusowych układu oddechowego temperatura utrzymuje się tylko 2–3 dni, natomiast w przypadku ostrych zakażeń bakteryjnych dróg oddechowych (zapalenie ucha środkowego, zapalenie płuc) - 3-4 dni lub dłużej, co jest często jedynym wskazaniem do przepisywania antybiotyków. Stosowanie leków przeciwgorączkowych u takich pacjentów, zwłaszcza „zajęć”, z tłumieniem temperatury, tworzy iluzję dobrego samopoczucia, a pod koniec tygodnia konieczne jest podjęcie „heroicznych działań”, aby uratować życie dziecka w wyniku daleko idącego procesu. Dlatego, aby obniżyć temperaturę, należy mieć wystarczające podstawy, aw żadnym wypadku nie można starać się zapobiec ponownemu podniesieniu temperatury.

Oczywiście, bliżej 40,0 °, ochronne funkcje gorączki zmieniają się w odwrotną: metabolizm i zużycie O2 zwiększają się, utrata płynu wzrasta, i powstaje dodatkowe obciążenie serca i płuc. Dziecko normalnie rozwijające się może sobie z tym łatwo poradzić, doświadczając jedynie dyskomfortu, ale u pacjentów z przewlekłą patologią gorączka może spowodować pogorszenie. W szczególności u dzieci ze zmianami w ośrodkowym układzie nerwowym gorączka przyczynia się do rozwoju obrzęku mózgu, drgawek. Rosnące temperatury są bardziej niebezpieczne dla dzieci w wieku 0–3 miesięcy. Niemniej jednak niebezpieczeństwa związane ze wzrostem temperatury są znacznie przesadzone, przy większości infekcji, jej maksymalne wartości nie osiągają 39,5–40,0 °, a zagrożenie trwałymi zaburzeniami zdrowia nie powstaje.

Badanie praktyki stosowania leków przeciwgorączkowych wykazało, że na przykład w przypadku SARS są one przepisywane przez 95% chorych dzieci, nawet w temperaturach poniżej 38 ° (93%). Zapoznanie pediatrów z nowoczesnymi podejściami do tego problemu pozwala ograniczyć stosowanie tych leków 2–4 razy.

Główne zespoły gorączkowe u dzieci są związane z infekcją i, co do zasady, towarzyszą im dość wyraźne objawy, które pozwalają przynajmniej na wstępne rozpoznanie bezpośrednio przy łóżku pacjenta. Poniższa lista przedstawia główne objawy, najczęściej związane z wysoką gorączką u dzieci oraz najczęstsze przyczyny ich wystąpienia.

1. Gorączka + wysypka we wczesnych terminach: szkarlatyna, różyczka, meningokokia, wysypka alergiczna do zarażenia.
2. Gorączka + zespół katar ze strony układu oddechowego: ARVI - nieżyt nosa, zapalenie gardła, zapalenie oskrzeli, prawdopodobnie bakteryjne zapalenie ucha środkowego, zapalenie zatok, zapalenie płuc.
3. Gorączka + ostre zapalenie migdałków (ból gardła): wirusowe zapalenie migdałków, mononukleoza zakaźna (zakażenie wirusem Epsteina-Barra), paciorkowcowe zapalenie migdałków lub szkarłatna gorączka.
4. Gorączka + trudności w oddychaniu: zapalenie krtani, zad (duszność wdechowa), zapalenie oskrzelików, obturacyjne zapalenie oskrzeli, atak astmy na tle ARVI (duszność wydechowa), ciężkie, powikłane zapalenie płuc (chrząkanie, jęczące oddychanie, ból podczas oddychania).
5. Objawy gorączki + mózgu: drgawki gorączkowe (zespół drgawkowy), zapalenie opon mózgowych (ból głowy, wymioty, sztywność karku), zapalenie mózgu (zaburzenia świadomości, objawy ogniskowe).
6. Gorączka + biegunka: ostra infekcja jelitowa (zwykle rotawirus).
7. Gorączka z bólem brzucha i wymiotami: zapalenie wyrostka robaczkowego, zakażenie dróg moczowych.
8. Gorączka + dysuryczne zjawiska: zakażenie dróg moczowych (zwykle zapalenie pęcherza moczowego).
9. Gorączka + uszkodzenie stawów: reumatyzm, zapalenie stawów, pokrzywka.
10. Gorączka + objawy bardzo poważnej choroby („toksyczne” lub „septyczne”); stan wymaga natychmiastowej hospitalizacji i intensywnej opieki medycznej, wraz z rozszyfrowaniem diagnozy. Objawy te obejmują:

• ostre naruszenie ogólnego stanu;
• senność (sen jest dłuższy niż zwykle lub w niezwykłym czasie);
• drażliwość (krzyki nawet przy dotknięciu);
• zaburzenia świadomości;
• niechęć do przyjmowania cieczy;
• hipo lub hiperwentylacja;
• sinica obwodowa.

W zespołach 1–9 występują oczywiście trudności diagnostyczne, ale najważniejsze jest założenie o najbardziej prawdopodobnej etiologii tego procesu. Gorączka u dziecka w wieku 0–3 miesięcy może być objawem poważnej infekcji, w takich przypadkach z reguły obserwuje się obserwację w szpitalu. Długotrwała (ponad 2 tygodnie) gorączka o niejasnej przyczynie wymaga badania w kierunku długotrwałego zakażenia prądem (sepsa, jersinioza), choroby tkanki łącznej, niedoboru odporności i patologii złośliwej.

Jeśli podejrzewa się chorobę bakteryjną, należy przepisać antybiotyk, jeśli to możliwe, bez leków przeciwgorączkowych, ponieważ mogą one maskować brak efektu leczenia antybiotykami.

Gorączka bez widocznego ogniska zakażenia (LBOI). Praktycznie każde dziecko w pierwszych 3 latach życia jest badane na chorobę gorączkową. Spośród nich jedna na pięć w trakcie kontroli nie ujawnia oznak konkretnej choroby. Obecnie tę gorączkę uważa się za osobną kategorię diagnostyczną. Odnosi się to do ostrej choroby, która objawia się tylko temperaturą gorączkową przy braku objawów wskazujących na konkretną chorobę lub ognisko zakażenia. Kryteria LBOI - temperatura jest wyższa niż 39 ° u dziecka w wieku od 3 miesięcy do 3 lat i powyżej 38 ° u dziecka w wieku 0-2 miesięcy w przypadku braku w czasie pierwszej kontroli powyższych „toksycznych” lub „septycznych” objawów bardzo poważnej choroby.

Tak więc grupa LBOI obejmuje dzieci, u których wykryto gorączkę gorączkową na tle lekko zaburzonego stanu ogólnego. Znaczenie izolowania grupy LBOI jest takie, że wraz z infekcjami nie zagrażającymi życiu (enterowirus, typ opryszczkowy 6 i 7 itd.) Istnieje wiele przypadków grypy, a także ukryta (okultystyczna) bakteriemia, t. e. Początkowa faza ciężkiego zakażenia bakteryjnego (TBI) - zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie szpiku, posocznica, w której objawy kliniczne mogą nie wystąpić we wczesnym stadium, dając realną możliwość przepisania antybiotyku, zapobiegając jego postępowi.

Czynnikiem powodującym utajoną bakteriemię w 80% przypadków jest pneumokok, rzadziej H. influenzae typu b, meningokoki, salmonella. U dzieci w wieku 0–2 miesięcy przeważają E. coli, Klebsiella, Streptococcus grupa B, enterobakterie, enterokoki. Częstość utajonej bakteriemii u dzieci w wieku 3–36 miesięcy z LBOI wynosi 3–8%, w temperaturach powyżej 40 ° wynosi 11,6%. U dzieci w wieku 0–3 miesięcy z LBOI prawdopodobieństwo bakteriemii lub TBI wynosi 5,4–22%.

TBI nie rozwija się we wszystkich przypadkach utajonej bakteriemii, jej częstotliwość zmienia się w zależności od patogenu. Zapalenie opon mózgowych występuje w 3-6% przypadków z bakteriemią pneumokokową, ale 12 razy częściej w przypadku hemofilii. Zakażenie dróg moczowych wykrywa się u 6-8% dzieci, u dziewcząt - do 16%.

Ani nasilenie objawów klinicznych, ani wysokie wartości temperatury (powyżej 40,0 °), ani brak odpowiedzi na leki przeciwgorączkowe nie mogą w sposób wiarygodny zdiagnozować bakteriemii, chociaż mogą wskazywać na jej zwiększone prawdopodobieństwo. Przeciwnie, w obecności leukocytozy powyżej 15x10 9 / l, jak również bezwzględnej liczby neutrofili powyżej 10x10 9 / l, ryzyko bakteriemii wzrasta do 10–16%; mniej znaczący wzrost odsetka neutrofili powyżej 60%. Jednak brak tych objawów nie wyklucza obecności bakteriemii, ponieważ co piąte dziecko z bakteriemią ma leukocytozę poniżej 15x10 9 / l [19].

Poziom białka C-reaktywnego (CRP) jest bardziej informacyjny - 79% dzieci z bakteriemią ma liczbę większą niż 70 mg / l, podczas gdy w przypadku zakażeń wirusowych tylko 9%, ale w ciągu 1-2 dni od zakażenia CRP może nadal być niska. Posiew krwi w celu wykrycia bakteriemii jest dostępny tylko w szpitalu, uzyskanie jego wyników zajmuje około jednego dnia, więc wpływ tej metody na wybór taktyki leczenia jest niewielki. Przeciwnie, biorąc pod uwagę wysoką częstość występowania zakażeń dróg moczowych, hodowla moczu jest wysoce pożądana, zwłaszcza, że ​​wyniki klinicznej analizy moczu są często ujemne.

Bakteryjne zapalenie płuc rzadko jest diagnozowane u dzieci bez objawów ze strony układu oddechowego, ale z leukocytozą powyżej 15x10 9 / l występuje duszność (> 60 na 1 min u dzieci 0–2 miesięcy,> 50 u dzieci 3–12 miesięcy i> 40 u dzieci powyżej 1 roku ) i gorączka po 3 dniach RTG klatki piersiowej często ujawnia zapalenie płuc.

Napady gorączkowe występują u 2–4% dzieci, najczęściej pomiędzy 12 a 18 miesiącem, zwykle z gwałtownym wzrostem temperatury do 38 ° i powyżej, ale mogą również wystąpić, gdy zmniejsza się. Ich kryteria to:

• wiek do 6 lat;
• brak choroby OUN, ostrego zaburzenia metabolicznego, które może powodować drgawki;
• brak historii napadów gorączkowych.

Proste (łagodne) drgawki gorączkowe nie przekraczają 15 minut (jeśli są seryjne, a następnie 30 minut), nie mają ognisk. Skomplikowane napady trwają dłużej niż 15 minut (seryjnie - ponad 30 minut - stan padaczkowy gorączkowy) lub charakteryzują się ogniskami lub kończą się niedowładem.

Drgawki rozwijają się częściej przy zakażeniu wirusowym niż bakteryjnym, najczęstszą przyczyną ich rozwoju jest wirus opryszczki 6-ty typ, który stanowi 13–33% pierwszych epizodów. Ryzyko wystąpienia drgawek gorączkowych po podaniu DTP (w dniu 1) i szczepionek wirusowych (odra - różyczka - ślinotok w dniach 8–15) jest zwiększone, ale rokowanie u dzieci z tymi skurczami nie różni się od rokowania u dzieci z drgawkami gorączkowymi podczas infekcji.

Tendencja do drgawek gorączkowych jest związana z kilkoma loci (8q13-21, 19p, 2q23-24, 5q14-15), natura dziedziczności jest autosomalna dominująca. Najczęściej występują proste - uogólnione drgawki toniczno-kloniczno-toniczne trwające 2–5 minut, ale mogą wystąpić zarówno atoniczne, jak i toniczne napady. Zazwyczaj zaangażowane są mięśnie twarzy i oddechowe. Długotrwałe drgawki obserwuje się u 10% dzieci, ogniskowe - poniżej 5%; chociaż złożone napady mogą następować po prostych, ale dla większości dzieci z napadami złożonymi pojawiają się podczas pierwszego epizodu. Najczęściej drgawki pojawiają się na początku choroby w temperaturze 38–39 ° C, jednak w innych temperaturach mogą wystąpić powtarzające się drgawki.

U dziecka z drgawkami gorączkowymi należy najpierw wykluczyć zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, nakłucie lędźwiowe jest wskazane, jeśli występują istotne objawy. Wapń jest pokazany u niemowląt z objawami krzywicy, aby wykluczyć spazmofilię. Elektroencefalografia jest pokazywana po pierwszym epizodzie tylko przy długotrwałych (> 15 minutach), powtarzających się lub ogniskowych drgawkach, w których czasem wykrywa się objawy charakterystyczne dla padaczki.

Zasady redukcji temperatury

Gorączka sama w sobie nie jest absolutnym wskaźnikiem spadku temperatury, ponieważ większość infekcji, maksymalna temperatura rzadko przekracza 39,5 °, co nie stanowi zagrożenia dla dziecka w wieku powyżej 2–3 miesięcy. W przypadkach, w których konieczne jest obniżenie temperatury, nie jest konieczne osiągnięcie normalnej wydajności, zazwyczaj wystarczy obniżyć go o 1–1,5 °, co towarzyszy poprawie samopoczucia dziecka. Dziecko o wysokiej temperaturze powinno otrzymać wystarczającą ilość płynu, należy je otworzyć, przetrzeć wodą o temperaturze pokojowej, co często wystarcza do obniżenia temperatury.

Uzgodnione wskazania do obniżenia temperatury za pomocą leków przeciwgorączkowych to:

• U wcześniej zdrowych dzieci w wieku powyżej 3 miesięcy: - temperatura> 39,0 ° i / lub - bóle mięśni, ból głowy, - wstrząs.
• U dzieci z drgawkami gorączkowymi w historii -> 38–38,5 °.
• U dzieci z ciężkimi chorobami serca, płuc, ośrodkowego układu nerwowego -> 38,5 °.
• U dzieci pierwsze 3 miesiące życia -> 38 °.

Leki przeciwgorączkowe są obowiązkowe, podobnie jak inne środki (wcieranie w skórę, wprowadzanie anty-aglomeratów do żyły), wraz z rozwojem złośliwej hipertermii związanej z upośledzonym mikrokrążeniem.

Leki przeciwgorączkowe nie powinny być przepisywane na regularne „kuracje” kilka razy dziennie, niezależnie od poziomu temperatury, ponieważ radykalnie zmienia to krzywą temperatury, co może utrudniać diagnozowanie infekcji bakteryjnej. Następna dawka leku przeciwgorączkowego powinna być podana dopiero po powrocie temperatury ciała dziecka do poprzedniego poziomu.

Wybór leków przeciwgorączkowych

Leki przeciwgorączkowe - najczęściej stosowane u dzieci, powinny być wybierane przede wszystkim na podstawie względów bezpieczeństwa, a nie skuteczności narażenia. W wielu publikacjach, które mają charakter reklamowy, podkreśla się bardziej wyraźny efekt przeciwgorączkowy określonego leku w porównaniu z paracetamolem. To sformułowanie pytania jest nielegalne - powinniśmy mówić o równoważności dawek i stosunku skuteczności i bezpieczeństwa środków, a szybko obniżyć temperaturę za pomocą nowoczesnych środków do dowolnego poziomu pracy nie jest. Ważne jest, aby pamiętać, że środki o silnym działaniu są bardziej toksyczne, poza tym często powodują hipotermię o temperaturze poniżej 34,5–35,5 ° i stanie bliskim kolaptoidowi.

Przy wyborze leku przeciwgorączkowego dla dziecka, wraz z bezpieczeństwem leku, należy wziąć pod uwagę wygodę jego stosowania, tj. Dostępność postaci dawkowania dla dzieci i dawek ułamkowych dla różnych grup wiekowych. Ważną rolę odgrywa koszt leku.

Pierwszym wyborem jest paracetamol (acetaminofen, Tylenol, Panadol, Prostool, Calpol itp.) W pojedynczej dawce 10-15 mg / kg (do 60 mg / kg / dobę). Ma tylko centralne działanie przeciwgorączkowe i umiarkowane działanie przeciwbólowe, nie wpływa na układ hemocoagulacji i, w przeciwieństwie do niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), nie powoduje niepożądanych reakcji z żołądka. Biorąc pod uwagę możliwe niewystarczające obniżenie temperatury przy dawce 10 mg / kg (co może prowadzić do przedawkowania po wielokrotnych dawkach), zaleca się przyjęcie pojedynczej dawki 15 mg / kg podczas przyjmowania. Spośród leczniczych form paracetamolu u dzieci, preferowane są roztwory - syropy, proszki musujące i tabletki do przygotowywania roztworów, których efekt występuje w ciągu 30 do 60 minut i trwa 2-4 godzin Paracetamol ma dłuższy wpływ na świece, ale jego efekt pojawia się później. Pojedyncza dawka paracetamolu w świecach może wynosić do 20 mg / kg, ponieważ maksymalne stężenie leku we krwi w tym samym czasie osiąga tylko dolną granicę zakresu terapeutycznego. Jego działanie następuje po około 3 godzinach Paracetamol (Tylenol, Panadol, Protokół, Calpol, itp.) W formach dziecięcych jest produkowany przez wielu producentów, jest włączony w skład świec tsefekon-P. Wszystkie te formy i dawki dla dzieci w każdym wieku są dostępne w leku Eferalgan UPSA; nie zawierają dodatków alergizujących, a roztwory można dodawać do preparatów dla niemowląt i soków. Syrop Efferalgan jest dostarczany z łyżeczką pomiarową do dokładnego dozowania i jest przeznaczony dla dzieci w wieku od 1 miesiąca do 12 lat o masie 4–32 kg (wskazanie dawki uwzględnia różnice 2 kg).

Ibuprofen - lek z grupy NLPZ, oprócz centralnego ma także obwodowe działanie przeciwzapalne; Stosuje się go w dawce 6–10 mg / kg (dzienna dawka według różnych źródeł wynosi 20–40 mg / kg), co jest porównywalne w efekcie z powyższymi dawkami paracetamolu. Biorąc pod uwagę ten fakt, WHO nie uwzględniła ibuprofenu na liście ważnych leków. Ponadto ibuprofen ma więcej skutków ubocznych (dyspeptyczne, krwawienie z żołądka, zmniejszony przepływ krwi przez nerki itp.) Niż paracetamol - 20% w porównaniu z 6% w dużych seriach obserwacji. Wiele krajowych towarzystw pediatrycznych zaleca stosowanie ibuprofenu jako drugiego przeciwgorączkowego wyboru w następujących sytuacjach:

• z infekcjami z wyraźnym składnikiem zapalnym;
• w przypadkach, gdy temperaturze u dzieci towarzyszą reakcje bólowe.

Ibuprofen jest również dostępny dla dzieci (ibufen, nurofen dla dzieci - 100 mg syropu w 5 ml); tabletka w postaci leku (200-600 mg) nie nadaje się do tego celu.

U dzieci w pierwszych 3 miesiącach życia oba leki są stosowane w mniejszych dawkach i przy mniejszej częstości podawania.

Wycieranie wodą w temperaturze pokojowej zapewnia działanie przeciwgorączkowe w stanach gorączkowych, choć mniej wyraźne niż w szoku cieplnym (przegrzanie). Jest to szczególnie wskazane dla nadmiernie owiniętych dzieci, u których spadek wymiany ciepła pogarsza stan gorączki.

Środki, które nie są zalecane do stosowania u dzieci jako leki przeciwgorączkowe

Amidopyrine, antipyrine, phenacetin są wyłączone z listy leków przeciwgorączkowych. Jednak w Rosji niestety cefekon z fenacetyną i cefekonem M z amidopiryną jest nadal stosowany u dzieci.

Kwas acetylosalicylowy u dzieci z grypą, ostre infekcje wirusowe układu oddechowego i ospa wietrzna mogą powodować zespół Reye'a - ciężką encefalopatię z niewydolnością wątroby i śmiertelnością powyżej 50%. To była podstawa zakazu stosowania kwasu acetylosalicylowego u dzieci poniżej 15 roku życia z ostrymi chorobami w większości krajów świata (zakaz ten obowiązuje od wczesnych lat 80.), a także do obowiązkowego etykietowania preparatów zawierających kwas acetylosalicylowy. Niestety, te zasady nie są przestrzegane w Rosji. Tsefekon świecy M i tsefekon zawierający salicyloamid (pochodna kwasu acetylosalicylowego) w Moskwie zostały umieszczone na liście leków, recepty za darmo.

Metamizol (analgin) może wywołać wstrząs anafilaktyczny, powoduje także agranulocytozę (z częstością 1: 500 000) ze skutkiem śmiertelnym. Inną nieprzyjemną reakcją na ten lek jest przedłużony stan zapalny z hipotermią (34,5–35,0 °), który obserwowaliśmy wielokrotnie. Wszystko to było powodem jego zakazu lub ścisłego ograniczenia stosowania w wielu krajach świata, nie było zalecane przez WHO w specjalnym liście z dnia 10/18/1991 r. Analgin jest stosowany tylko w sytuacjach awaryjnych pozajelitowo (50% roztwór w 0,1 ml na rok życia).

Stosowanie u dzieci jako przeciwgorączkowego nimesulidu - NLPZ z grupy inhibitorów COX-2 jest niedopuszczalne. Niestety, w Rosji lista wskazań do jego stosowania wraz z chorobami reumatoidalnymi, bólami i procesami zapalnymi (uraz, bolesne miesiączkowanie itp.) Obejmowała „gorączkę o różnej genezie (w tym choroby zakaźne i zapalne)” bez limitu wieku. Ze wszystkich NLPZ, nimesulid jest najbardziej toksyczny: według szwajcarskich badaczy ustalono związek przyczynowy między przyjmowaniem nimesulidu a działaniem hepatotoksycznym (żółtaczka - 90%). Włochy opisują przypadki niewydolności nerek u noworodków, których matki przyjmowały nimesulid. Literatura pełna jest doniesień o toksyczności tego leku.

Nimesulid nigdy nie był zarejestrowany w Stanach Zjednoczonych (gdzie został zsyntetyzowany), a także w Australii, Kanadzie i większości krajów europejskich. We Włoszech i Szwajcarii lek jest licencjonowany dla dorosłych i jest stosowany do ściśle określonych wskazań. Hiszpania, Finlandia i Turcja, wcześniej zarejestrowane Nimesulide, cofnęły licencję. W tych kilku krajach, w których zarejestrowano nimesulid (mniej niż 40, ponad 150 krajów, lek nie jest zarejestrowany), jego stosowanie jest dozwolone od 12 roku życia, tylko w Brazylii dozwolone jest przepisywanie od 3 roku życia.

Sri Lanka i Bangladesz cofnęły licencję na stosowanie nimesulidu u dzieci, w Indiach ogromna kampania zakazująca stosowania tego leku u dzieci w związku z przypadkami śmiertelnej hepatotoksyczności zakończyła się zwycięstwem: zakaz został nałożony przez sąd najwyższy kraju.

Niestety oboje rodzice i pediatrzy nie są jeszcze wystarczająco świadomi niebezpieczeństw związanych ze stosowaniem „najpopularniejszego” leku przeciwgorączkowego, a zatem stosowanie dipyronu, kwasu acetylosalicylowego, świec tsefekon u dzieci w naszym kraju wcale nie jest rzadkością. „Działania humanitarne” producentów na dystrybucję wolnego nimesulidu, apelujące do rodziców o ten ściśle przepisywany lek, zwiększają jego popularność, chociaż przynajmniej jeden śmiertelny wynik piorunującego zapalenia wątroby u dziecka, które otrzymało nimesulid, jest już znany.

Toksyczność paracetamolu wiąże się głównie z przedawkowaniem leku przy zastosowaniu metody „kursu wymiany” w dawkach dziennych od 120 do 420 mg / kg / dobę, przy czym ponad połowa dzieci otrzymuje leki w dawce dla dorosłych. Wskazane pojedyncze i dzienne dawki paracetamolu są nietoksyczne. Niebezpieczeństwo tego skutku ubocznego paracetamolu wzrasta wraz z chorobą wątroby, przyjmowaniem aktywatorów oksydazy wątrobowej oraz u dorosłych - alkoholu. W przypadku długotrwałego stosowania opisane przypadki nefrotoksyczności. Paracetamol, przyjmowany przez kobiety w ciąży, nie wpływa na rozwój dziecka, podczas gdy w przypadku kwasu acetylosalicylowego obserwuje się podobny wpływ na poziom uwagi i IQ u dzieci w wieku 4 lat.

Taktyka leczenia pacjenta z gorączką polega głównie na ocenie prawdopodobieństwa wystąpienia choroby bakteryjnej. Gdy gorączka jest połączona z wyraźnymi objawami tej ostatniej, przepisywane są antybiotyki, a jednoczesne stosowanie leków przeciwgorączkowych jest mniej pożądane. Jednakże, gdy powyższe poziomy temperatury są przekroczone, podaje się bóle mięśni i głowy, a zwłaszcza w przypadku napadów, leki przeciwgorączkowe i wskazane jest umówienie się na jednorazową wizytę, aby nie zamaskować braku działania antybiotyków, o czym świadczy nowy wzrost temperatury. godziny Ale nawet w obecności infekcji wirusowej u pacjenta z gorączką objawów, podawanie leków przeciwgorączkowych jest niepraktyczne.

U dzieci z LBS głównym celem leczenia jest zapobieganie rozwojowi TBI, co można osiągnąć, na przykład, przez podawanie ceftriaksonu (rocefina, tercef, lendacyna) (50 mg / kg domięśniowo). Doustne antybiotyki zmniejszają częstość występowania zapalenia płuc, ale nie zapalenia opon mózgowych. Punkt widzenia, zgodnie z którym antybiotyki powinny być przepisywane wszystkim dzieciom z LBOI, wielu autorów nie podziela, wierząc, że w przypadkach, w których możliwe jest monitorowanie dziecka, antybiotykoterapia powinna być stosowana tylko u tych dzieci, które są bardziej narażone na rozwój TBI:

• dzieci 3 miesiące - 3 lata, temperatura powyżej 40 °, dzieci w wieku 0–3 miesięcy powyżej 39 °;
• leukocytoza powyżej 15 x 109 / l i neutrofilia (bezwzględna liczba neutrofili powyżej 10 x 10 9 / l);
• ze zwiększonym CRP - ponad 70 g / l;
• jeśli występują zmiany w analizie lub kulturze moczu;
• jeśli są zmiany na zdjęciu RTG klatki piersiowej - należy to zrobić, jeśli występuje duszność (> 60 na 1 min u dzieci 0–2 miesięcy,> 50 u dzieci 3–12 miesięcy i> 40 u dzieci powyżej 1 roku) i / lub oporna gorączka 3 dni;
• przy otrzymywaniu pozytywnych danych z hodowli krwi lub moczu (sprawdź adekwatność wybranego wyjściowego antybiotyku).

Taktyka leczenia drgawek gorączkowych

Lekarz rzadko występuje z prostymi drgawkami gorączkowymi, zwykle lekarze mają czas na złapanie tylko długotrwałych lub powtarzających się drgawek. Dla większości rodziców drgawki wydają się katastrofą, więc zadaniem lekarza jest przekonanie rodziców o ich łagodnym charakterze.

Dziecko z uogólnionym napadem należy położyć na boku, delikatnie obrócić głowę, aby ułatwić oddychanie; silne otwarcie szczęk nie powinno być spowodowane ryzykiem uszkodzenia zębów, w razie potrzeby zwolnić drogi oddechowe. Po utrzymaniu temperatury wstrzykuje się lek przeciwgorączkowy: paracetamol (Tylenol, Panadol, Procola, Calpol, UPSA Efferalgan) (15 mg / kg, jeśli nie można go wstrzyknąć - domięśniowo lityczna mieszanina (0,5-1,0 ml każda) 2,5% roztworów aminazyn i diprazina) lub metamizol (baralgin M, spazdolzin) (50% roztwór 0,1 ml na rok życia).Czyszczenie wodą w temperaturze pokojowej również pomaga.Przy kolejnych konwulsjach podaje się je kolejno:

• Diazepam (Relanium, Seduxen) 0,5% roztwór domięśniowo lub dożylnie w dawce 0,2–0,4 mg / kg na podanie (nie szybciej niż 2 mg / min) lub doodbytniczo - 0,5 mg / kg, ale nie więcej niż 10 mg; lub • lorazepam (merlit, lorafen) dożylnie 0,05–0,1 mg / kg (w ciągu 2–5 minut); lub • midazolam (fulsed, dormicum) 0,2 mg / kg dożylnie lub w postaci kropli do nosa.
• Zaleca się, aby dzieci do 2 lat wprowadzały 100 mg pirydoksyny. Jeśli napady trwają po 5 minutach, podaje się je: • powtarzaną dawkę diazepamu dożylnie lub doodbytniczo (maksymalnie 0,6 mg / kg w ciągu 8 godzin); lub • Fenytoina dożylnie (w soli fizjologicznej, ponieważ wytrąca się w roztworze glukozy) w dawce 20 mg / kg nasycenia, nie szybciej niż 25 mg / min.
• W przypadku braku efektu można wprowadzić: • walproinian sodu dożylnie (apilepsyna, depakin) (2 mg / kg natychmiast, następnie 6 mg / kg / h kroplówka; rozpuścić co 400 mg w 500 ml roztworu soli fizjologicznej lub 5 - 30% roztworu glukozy); lub • klonazepam (klonotril, rivotril) dożylnie (0,25–0,5 mg / kg; dawkę tę można powtórzyć do 4 razy).
• Przy nieskuteczności tych środków podaje się dożylnie 20% roztwór oksybutyrynianu sodu (GHB) (5% roztwór glukozy) 100 mg / kg lub podaje znieczulenie.

Profilaktyczne leczenie przeciwdrgawkowe (diazepam, fenobarbital lub kwas walproinowy), chociaż zmniejsza ryzyko powtarzających się drgawek gorączkowych, ale z powodu działań niepożądanych tych leków nie jest uzasadnione lub zalecane. Pojedyncze powtarzające się napady rozwijają się w 17%, dwa powtórzenia w 9% i trzy powtórzenia w 6%; częstość powtórzeń jest wyższa (50–65%) u dzieci z pierwszym epizodem w wieku poniżej 1 roku, z drgawkami gorączkowymi w wywiadzie rodzinnym, z drgawkami w niskiej temperaturze iz krótką przerwą między początkiem gorączki a drgawkami. 50 - 75% nawracających napadów występuje w ciągu 1 roku, a wszystkie w ciągu 2 lat.

Napady gorączkowe bardzo rzadko mają konsekwencje neurologiczne, w tym w odniesieniu do rozwoju psychomotorycznego, wyników w nauce i zachowania dzieci. Prognozy rozwoju dzieci, które miały drgawki gorączkowe, przynajmniej w wieku 1–3 lat, pomimo wcześniejszej powszechnej opinii, są nawet lepsze niż u innych dzieci, ze względu na lepszą pamięć. U dzieci z prostymi drgawkami gorączkowymi ryzyko rozwoju padaczki w wieku 7 lat jest tylko nieznacznie wyższe (1,1%) niż u dzieci bez drgawek gorączkowych (0,5%), ale dramatycznie wzrasta (9,2%) z zaburzeniami rozwojowymi. dziecko z trudnymi, szczególnie długimi konwulsjami i padaczką u członków rodziny.

Edukacja rodziców

Powyższe dane dotyczące racjonalnego stosowania leków przeciwgorączkowych są bardzo ważne dla rodziców. Zalecenia dla rodziców można podsumować w następujący sposób:

• temperatura jest reakcją ochronną, należy ją zmniejszyć tylko zgodnie ze wskazaniami wskazanymi powyżej;
• w odniesieniu do leków przeciwgorączkowych nie „siła” jest ważna, ale bezpieczeństwo, aby poprawić stan pacjenta, wystarczy obniżyć temperaturę o 1–1,5 °;
• Paracetamol jest najbezpieczniejszym lekiem, ale ważne jest, aby ściśle przestrzegać zalecanej dawki pojedynczej i dziennej;
• Paracetamol i inne leki przeciwgorączkowe nie powinny być przepisywane w „kursie”, aby zapobiec wzrostowi temperatury: przyjmowanie leku przeciwgorączkowego 3-4 razy dziennie jest niedopuszczalne z powodu niebezpieczeństwa patrzenia na rozwój zakażenia bakteryjnego;
• Z tego samego powodu nie należy stosować leków przeciwgorączkowych bez konsultacji z lekarzem dłużej niż 3 dni;
• należy, jeśli to możliwe, porzucić stosowanie leków przeciwgorączkowych u dziecka otrzymującego antybiotyk, ponieważ utrudnia to ocenę skuteczności tego ostatniego;
• wraz z rozwojem złośliwej hipertermii ze skurczem naczyń skóry, wprowadzenie środka przeciwgorączkowego należy łączyć z energicznym pocieraniem skóry dziecka aż do jego zaczerwienienia; pilnie trzeba wezwać lekarza.

V.K.Tatochenko, MD, profesor
Instytut Badań Naukowych Pediatrii, RAMS NTSZD, Moskwa