Gruźlica: co to za choroba?

Co trzeci mieszkaniec planety jest nosicielem bakterii wywołujących gruźlicę. Choroba dotyczy około 10% nosicieli choroby. Gruźlica zajmuje drugie miejsce pod względem umieralności, ustępując jedynie AIDS.
Co to jest gruźlica?

Gruźlica: co to jest?

Nazwa choroby została nadana przez łacińskie słowo „tubercle” - tuberculum. Bolesne ziarniniaki - miejsca chorób płuc - są jak guzki.
Choroba jest spowodowana przez liczne bakterie z gatunku Mycobacterium tuberculosis complex.

W ponad 90% przypadków bakteria wpływa na płuca. Rzadko 8–9% jest spowodowanych uszkodzeniem narządów układu limfatycznego, nerwowego i moczowo-płciowego, kości, skóry lub całego organizmu (choroba prosówkowa).

Gdy patogen wchodzi do organizmu, w płucach powstaje mały ziarniniak. Zdrowe ciało o dobrej odporności samo radzi sobie z chorobą, ziarniniak goi się po objawach podobnych do SARS i przepracowania. Możliwe jest wykrycie wyleczonego ziarniniaka dopiero później - za pomocą badania rentgenowskiego.

Organizm osłabiony przez chorobę, stres, dietę lub przepracowanie nie jest w stanie zapewnić odpowiedniej odpowiedzi immunologicznej na inwazję Mycobacterium tuberculosis.

Ziarniniak zaczyna rosnąć, tworząc w sobie wnękę - jamę - wypełnioną krwią. Z jaskini krew zaludniona przez bakterie chorobotwórcze wchodzi do ogólnego obiegu i tworzy nowe ziarniniaki. Ciało wciąż może poradzić sobie z pojedynczym ziarniniakiem, ale jak tylko będzie ich kilka, osoba wkrótce umrze bez opieki medycznej.

Jaskinie rosną w płucach, bliskie jaskinie łączą się i tworzą rozległe ubytki wypełnione patogenami. W klatce piersiowej pojawia się płyn pomiędzy płucami a mostkiem. Pacjent z aktywną gruźlicą jest bardzo zaraźliwy.

Pacjenci, którzy zachorują na aktywną formę gruźlicy po raz drugi, umierają w 30% przypadków, pomimo leczenia.

Gruźlica: kiedy się pojawiła

Źle rozgrywająca się choroba prześladuje ludzkość niemal od pojawienia się gatunku. Archeolodzy odkryli szkielety sprzed 3000 lat, przechowujące zmiany kostne charakterystyczne dla gruźlicy.

Śmiertelna konsumpcja w Rosji - jaka choroba? Tak zwana gruźlica płucna, która przez wieki była wyrokiem śmierci dla pacjenta. Próbowali leczyć gruźlicę w Rosji w XI wieku poprzez cięcie i kauteryzację jam gruźliczych w płucach.

W starożytnej Grecji chorobę nazywano phtisis - wyczerpanie. Z greckiej nazwy choroby pochodzi nazwa „phthisiology” - gałąź medycyny zajmująca się leczeniem i zapobieganiem gruźlicy.

Nawet starożytni uzdrowiciele, w tym Hipokrates i Awicenna, próbowali walczyć z chorobą. Możemy powiedzieć, że walka lekarzy z gruźlicą trwała tysiące lat. Gruźlicę pokonano dopiero w XX wieku, kiedy antybiotyki przyszły z pomocą lekarzom - jedyne leki zdolne do zwalczania Mycobacterium tuberculosis.

Gruźlica: jak pojawia się zakażenie

98% zakażeń występuje poprzez kropelki unoszące się w powietrzu.

Pacjent z aktywną postacią gruźlicy, gdy kaszel i kichanie uwalnia bakterie i jest w stanie zainfekować do 15 osób rocznie. Ponadto patogeny są wydalane z potem, moczem, śliną i innymi płynami fizjologicznymi pacjenta.

Nauka ma ponad 70 rodzajów prątków - czynniki powodujące gruźlicę. Prątki żyją wszędzie: w glebie, wodzie, powietrzu, w ciałach ptaków, zwierząt i ludzi.
Ponadto prątek gruźlicy można rozbić na drobne cząstki lub parzyć w ogromnej ośmiornicy, zachowując swoje niebezpieczne właściwości.

Mykobakterie są uderzająco żywe we wszystkich warunkach. Żyją 10 dni w kurzu ulicznym, na kartach książek - 3 miesiące, w wodzie - 5 miesięcy.

Suszone bakterie sześć miesięcy później spowodowały chorobę u świnki morskiej. Mrożone bakterie są niebezpieczne nawet po 30 latach!

Najbardziej korzystne środowisko dla prątków: wilgotne ciepłe środowisko o temperaturze 29-42 ° C W temperaturze 37-38 ° C prątki szybko się namnażają, więc organizm ludzki jest idealnym siedliskiem dla prątka gruźlicy.

Pałeczka gruźlicy stale się rozwija i dostosowuje do warunków środowiskowych. Mykobakterie również przystosowują się do leków, dlatego konieczne jest opracowanie nowych i silniejszych leków zwalczających chorobę.

Zdarzają się przypadki, kiedy pacjent opuścił leczenie - w tym przypadku prątek gruźlicy w organizmie stał się oporny na leki, a wyleczenie pacjenta stało się niemożliwe.

Gruźlica: pierwsze objawy

Łatwo jest zdiagnozować gruźlicę za pomocą prostych badań medycznych. Regularne badania uratowały życie milionom ludzi, ponieważ im wcześniej rozpocznie się leczenie, tym korzystniejsze rokowanie.

Jak manifestuje się gruźlica?

• Suchy kaszel - ponad 2 tygodnie.
• Utrata masy ciała
• Pocenie się podczas snu. Ponadto sen staje się niespokojny.
• Utrata apetytu
• Stała temperatura podgorączkowa 37-37,5 ° C
• Chroniczna słabość, zmęczenie.

W miarę postępu choroby pojawiają się wtórne objawy choroby.

• Kaszel staje się bolesny, z dużą ilością plwociny. Po ataku pacjent odczuwa tymczasową poprawę. Jednym z charakterystycznych objawów gruźlicy jest plwocina z krwią lub po prostu wypływ krwi z gardła podczas kaszlu.
• Ból w klatce piersiowej, szczególnie przy głębokim oddechu.
• Pod skórą, bardziej w okolicach nóg, znajdują się guzki o czerwono-brązowym odcieniu, bolesne przy dotknięciu.

Gruźlica: diagnoza

Istnieją proste testy medyczne do diagnostyki gruźlicy.

Test Mantoux

Szczepienie roztworu tuberkulinowego wstrzykuje się pod skórę dziecka w wieku powyżej 1 roku lub nastolatka. Po 3 dniach na miejscu szczepienia pojawia się czerwonawa plama, sądząc po adekwatności odpowiedzi immunologicznej organizmu na patogen. Przy normalnej reakcji ciała plama ma rozmiary 5-15 mm.

Fluorografia

Pod słabym promieniowaniem rentgenowskim zrób zdjęcie klatki piersiowej. Wyraźnie odzwierciedla wszystkie ziarniniaki gruźlicy.

Radiografia

Przeprowadzono badanie istniejących zmian gruźlicy.

Badanie plwociny

Pacjent może wymagać testu plwociny na obecność prątków gruźliczych, jeśli jego kaszel długo się martwi.

ELISA

Pozwala określić obecność w ciele patogenu. Analiza ma znaczenie dla wykrywania gruźlicy pozapłucnej.

Gruźlica: leczenie

Leczenie gruźlicy przeprowadza się wyłącznie w szpitalu pod nadzorem lekarza gruźlicy.

Standardowy przebieg leczenia trwa sześć miesięcy - w tym okresie ciało, wspomagane intensywnym leczeniem, całkowicie pozbywa się choroby.

W okresie leczenia osoba całkowicie wypada z aktywnego życia, ponieważ leczenie jest bardzo intensywne.

Głównym leczeniem jest środek przeciwbakteryjny, mający na celu zniszczenie prątka gruźlicy, który uderzył w ciało.

Gruźlica: formy pozapłucne

Takie formy gruźlicy są niezwykle rzadkie, leczone są według tych samych schematów, co gruźlica płuc

Uszkodzenie narządów moczowych

Zdiagnozowany przez analizę moczu. Głównym objawem jest mętny kolor moczu i obecność w nim krwi. Oddawanie moczu częste i bolesne. Kobiety wydają się krwawić, ból w podbrzuszu. U mężczyzn bolesny obrzęk moszny.

Uszkodzenie stawów i kości

Ta forma choroby jest charakterystyczna dla zakażonych HIV. Bacillus gruźlicy atakuje kolana, kręgosłup i stawy biodrowe. W rezultacie pojawia się kulawizna, czasem garb.

Uszkodzenie centralnego układu nerwowego

Występuje u zakażonych wirusem HIV i niemowląt z wrodzoną gruźlicą. Mycobacterium wpływa na wyściółkę mózgu. Objawy: silne bóle głowy, omdlenia, skurcze, zaburzenia słuchu i wzroku. Choroba jest prawie nieuleczalna.

Niedomykalność

Mikrogranulomy - o średnicy do 2 mm - są rozrzucone po całym ciele. Proces zapalny występuje oprócz płuc w nerkach, wątrobie i śledzionie i wymaga długotrwałego leczenia.

Choroba przewodu pokarmowego

Ta forma gruźlicy jest charakterystyczna dla zakażonych HIV. Brzuch jest opuchnięty, pojawiają się bóle, biegunka i zaparcia, krew jest wydalana z kałem. Oprócz leczenia konwencjonalnego często wymagana jest interwencja chirurgiczna.

Zmiany skórne

Całe ciało pacjenta jest pokryte podskórnie gęstymi, bolesnymi guzkami. Przebijają się po naciśnięciu, z nich wyróżniają się białe tandetne treści.

Proste badanie lekarskie jest w stanie wykryć gruźlicę we wczesnych stadiach uszkodzenia płuc, gdy można ją stosunkowo łatwo wyleczyć. Jest to szczególnie ważne dla dzieci, słabych i starszych, których ciało walczy z chorobą.

Co to jest gruźlica?

Choroba gruźlicy jest znana ludzkości pod nazwą - konsumpcja od czasów starożytnych. Po raz pierwszy opis choroby został podany przez lekarza Hipokratesa, który uważał, że jest to choroba genetyczna. Inny lekarz starożytności, Avicenna, dowiedział się, że choroba może być przenoszona z jednej osoby na drugą. W XIX wieku niemiecki naukowiec Robert Koch udowodnił zaraźliwą naturę choroby, odkrywając prątki, które spowodowały chorobę. Czynnik powodujący różdżkę Kocha nosi imię jej odkrywcy. Za swoje odkrycie naukowiec otrzymał Nagrodę Nobla.

Gruźlica w naszych czasach jest nadal jedną z najczęstszych chorób we wszystkich krajach świata. Według WHO, każdego roku na świecie występuje wiele przypadków zakażenia gruźlicą - około 9 milionów, w Rosji 120 000 osób choruje na gruźlicę każdego roku. Śmiertelność z powodu infekcji w Rosji jest wyższa niż w krajach europejskich.

Czym jest gruźlica? W jaki sposób osoba zaraża się gruźlicą i czy choroba jest zawsze niebezpieczna? Jakie leczenie jest skuteczne i czy gruźlica może być całkowicie wyleczona? Przyjrzyjmy się szczegółowo tym pytaniom.

Co za choroba - gruźlica

Czynnikiem wywołującym gruźlicę jest prątek (Mycobacterium tuberculosis). Gruźlica jest chorobą zakaźną. Najczęstszym sposobem przenoszenia gruźlicy jest powietrze. Bacillus gruźlicy jest przenoszony przez kontakt podczas mówienia, kichania, śpiewania lub kaszlu, a także przez przedmioty gospodarstwa domowego. Układ odpornościowy zdrowej osoby radzi sobie z infekcją, niszcząc różdżkę Kocha w drogach oddechowych. Zbyt duża infekcja lub częsty kontakt z pacjentem może wywołać chorobę nawet u zdrowej osoby. U osób z osłabionym układem odpornościowym jego komórki nie są w stanie zniszczyć prątków.

Okres inkubacji gruźlicy płuc wynosi od 3 do 12 tygodni. Objawy choroby w okresie inkubacji objawiają się lekkim kaszlem, osłabieniem, lekkim wzrostem temperatury. W tym okresie choroba nie jest zaraźliwa. Jednak brak wyraźnych objawów okresu inkubacji wyjaśnia niebezpieczeństwo gruźlicy dla najbardziej zainfekowanych. W końcu łagodne objawy nie zwracają na siebie uwagi, mogą być mylone z chorobami układu oddechowego. Jeśli choroba nie może zostać rozpoznana na tym etapie, staje się płucna. Główną przyczyną gruźlicy jest niska jakość życia. Rozprzestrzenianie się choroby przyczynia się do tłumienia ludzi, zwłaszcza w miejscach pozbawienia wolności. Zmniejszona odporność lub współistniejąca cukrzyca przyczynia się do zakażenia i jego progresji.

Pierwsze objawy gruźlicy

Objawy gruźlicy płuc we wczesnych stadiach różnią się w zależności od formy, stadium i lokalizacji procesu. W 88% przypadków zakażenie przybiera postać płucną.

Objawy gruźlicy płuc na wczesnym etapie jej rozwoju:

• kaszel z plwociną przez 2-3 tygodnie;
• okresowo podwyższone temperatury do 37,3 ° C;
• nocne poty;
• drastyczna utrata wagi;
• obecność krwi w plwocinie;
• ogólne osłabienie i zmęczenie;
• ból w klatce piersiowej.

Początkowe objawy zakażenia gruźlicą można podjąć w przypadku każdej innej choroby. W początkowej fazie pacjent jest niebezpieczny dla innych. Jeśli pacjent nie odwiedzi lekarza natychmiast, zakażenie gruźlicą będzie postępować i rozprzestrzeniać się w organizmie. Dlatego tak ważne jest poddawanie się corocznej fluorografii, która natychmiast ujawni ognisko choroby.

Formy gruźlicy według przebiegu klinicznego

Gruźlica pierwotna i wtórna. Pierwotny rozwija się w wyniku infekcji różdżką Kocha niezakażonej osoby. Proces ten często dotyka dzieci i młodzież. Przejaw choroby w starszym wieku oznacza aktywację gruźlicy węzłów chłonnych przenoszoną w dzieciństwie.

U dzieci gruźlica występuje w postaci kompleksu pierwotnej gruźlicy. W niemowlęctwie proces dotyczy płata, a nawet segmentu płuc. Objawami zapalenia płuc są kaszel, gorączka do 40,0 ° C i bóle w klatce piersiowej. U starszych dzieci zmiany w płucach nie są tak rozległe. Choroba w płucach charakteryzuje się wzrostem węzłów chłonnych szyjnych i pachowych.

Główny kompleks składa się z 4 etapów choroby.

1. Etap I - forma pneumoniczna. Widoczna radiologicznie mała zmiana w płucu, powiększone węzły chłonne w korzeniu płuc.
2. Resorpcja etapu II. W tym okresie zmniejsza się naciek zapalny w płucach i węzłach chłonnych.
3. Kolejnym etapem jest stadium III, objawiający się zagęszczeniem resztkowych ognisk w tkance płucnej i węzłach chłonnych. W tych miejscach na zdjęciu rentgenowskim widoczne kropkowane ogniska osadów wapiennych.
4. W stadium IV zwapnienie poprzedniego nacieku występuje w tkance płucnej i limfatycznej. Takie kalcynowane obszary nazywane są ogniskami Gon i są wykrywane przez fluorografię.

Pierwotny proces gruźlicy u dzieci i dorosłych często występuje w postaci przewlekłej. W tym przypadku aktywny proces w płucach i węzłach chłonnych utrzymuje się przez wiele lat. Taki przebieg choroby uważa się za przewlekłą gruźlicę.

Otwarte i zamknięte formy zakażenia gruźlicą

Otwarta forma gruźlicy - co to jest i jak się rozprzestrzenia? Uważa się, że gruźlica jest otwarta, jeśli pacjent wydziela prątki ze śliną, plwociną lub wydzielinami z innych narządów. Wydzielanie bakterii jest wykrywane podczas wysiewu lub mikroskopii wyładowania pacjenta. Bakterie rozprzestrzeniają się bardzo szybko w powietrzu. Podczas rozmowy infekcja cząstkami śliny rozciąga się na odległość 70 cm, a gdy kaszel osiąga 3 metry. Ryzyko infekcji jest szczególnie korzystne dla niemowląt i osób o obniżonej odporności. Termin „forma otwarta” jest często stosowany w odniesieniu do pacjentów z chorobą płuc. Ale wydalanie bakterii zachodzi również w aktywnym procesie gruźliczym w węzłach chłonnych, układzie moczowo-płciowym i innych narządach.

Objawy otwartej gruźlicy:

• suchy kaszel przez ponad 3 tygodnie;
• bóle boczne;
• krwioplucie;
• nieuzasadniona utrata wagi;
• obrzęk węzłów chłonnych.

Pacjent w formie otwartej jest niebezpieczny dla wszystkich innych. Wiedząc, jak łatwo przenoszona jest gruźlica w formie otwartej, w przypadku długotrwałego i bliskiego kontaktu z pacjentem konieczne jest poddanie się badaniu.

Jeśli metoda bakteriologiczna nie ujawni bakterii, jest to zamknięta forma choroby. Zamknięta forma gruźlicy - jak niebezpieczne? Faktem jest, że metody laboratoryjne nie zawsze ujawniają różdżkę Kocha, wynika to z powolnego wzrostu prątków w hodowli do sadzenia. Oznacza to, że pacjent, który nie zidentyfikował bakterii, może je praktycznie wyizolować.

Czy możliwe jest złapanie gruźlicy od pacjenta w formie zamkniętej? Dzięki ścisłemu i ciągłemu kontaktowi z pacjentem w 30 przypadkach na 100 możliwe jest zakażenie. Pacjent z zamkniętą formą może aktywować proces w płucach lub innym organie w dowolnym momencie. Moment przejścia procesu do formy otwartej jest początkowo bezobjawowy i jest niebezpieczny dla innych. W tym przypadku gruźlica w formie zamkniętej jest przekazywana, jak również otwarta, poprzez bezpośredni kontakt podczas komunikacji i poprzez artykuły gospodarstwa domowego. Objawy zamkniętej postaci gruźlicy są praktycznie nieobecne. Pacjenci w formie zamkniętej nawet nie czują się źle.

Rodzaje gruźlicy płuc

Na podstawie stopnia rozprzestrzeniania się gruźlicy istnieje kilka postaci klinicznych choroby.

Rozpowszechniona gruźlica

Rozpowszechniona gruźlica płuc jest objawem pierwotnej gruźlicy. Charakteryzuje się rozwojem wielu zmian w płucach. Zakażenie w tej postaci rozprzestrzenia się przez krwiobieg lub przez naczynia limfatyczne i oskrzela. Najczęściej prątki zaczynają rozprzestrzeniać się drogą krwiotwórczą od węzłów chłonnych śródpiersia do innych narządów. Infekcja osiada w śledzionie, wątrobie, oponach, kościach. W tym przypadku rozwija się ostry rozsiany proces gruźliczy.

Choroba objawia się gorączką, silnym osłabieniem, bólem głowy i ciężkim stanem ogólnym. Czasami rozsiana gruźlica występuje w postaci przewlekłej, a następnie następuje stałe uszkodzenie innych narządów.

Rozprzestrzenianie się infekcji przez przewody limfatyczne następuje od oskrzelowych węzłów chłonnych do płuc. W obustronnym procesie gruźliczym w płucach pojawia się duszność, sinica i kaszel z plwociną. Po długim przebiegu choroby powikłana jest pneumoskleroza, rozstrzenie oskrzeli, rozedma płuc.

Uogólniona gruźlica

Uogólniona gruźlica rozwija się z powodu rozprzestrzeniania się zakażenia krwiotwórczego we wszystkich narządach jednocześnie. Proces może być ostry lub przewlekły.

Przyczyny rozprzestrzeniania się infekcji są różne. Niektórzy pacjenci nie przestrzegają schematu leczenia. U niektórych pacjentów nie jest możliwe osiągnięcie efektu leczenia. W takiej kategorii pacjentów uogólnienie tego procesu odbywa się falami. Każdej nowej fali choroby towarzyszy zaangażowanie innego ciała. Klinicznie nowej fali choroby towarzyszy gorączka, duszność, sinica i pocenie się.

Gruźlica ogniskowa

Ogniskowa gruźlica płuc objawia się małymi ogniskami zapalenia w tkance płucnej. Ogniskowy typ choroby jest objawem wtórnej gruźlicy i jest częściej wykrywany u dorosłych, którzy chorowali w dzieciństwie. Ognisko choroby jest zlokalizowane w wierzchołku płuc. Objawy choroby objawiają się w prostracji, poceniu się, suchym kaszlu, bólu w boku. Krwioplucie nie zawsze się pojawiają. Temperatura w gruźlicy wzrasta okresowo do 37,2 ° C Świeży proces ogniskowania można łatwo wyleczyć, ale przy nieodpowiednim leczeniu choroba przyjmuje postać przewlekłą. W niektórych przypadkach ogniska są wyrównane, tworząc kapsułę.

Gruźlica naciekowa

Naciekająca gruźlica płuc występuje w pierwotnej infekcji i postaci przewlekłej u dorosłych. Tworzą się ogniskowe skupiska, wokół których tworzy się strefa zapalenia. Zakażenie może rozprzestrzenić się na cały płat płuc. Jeśli infekcja postępuje, zawartość kazeiny topi się i wchodzi do oskrzeli, a pusta wnęka staje się źródłem powstawania nowych ognisk. Infiltracji towarzyszy wysięk. Przy korzystnym przebiegu wysięk nie jest całkowicie wchłaniany, w jego miejsce powstają gęste sznury tkanki łącznej. Skargi pacjentów z postacią naciekową zależą od zakresu procesu. Choroba może być prawie bezobjawowa, ale może objawiać się ostrą gorączką. Wczesny etap zakażenia gruźlicą wykrywa się za pomocą fluorografii. Ludzie, którzy nie przeszli fluorografii, choroba staje się powszechna. Możliwa śmierć podczas krwotoku płucnego.

Gruźlica włóknisto-jamista

objaw gruźlicy włóknisto-jamistej - utrata masy ciała

Gruźlicę włóknisto-jamistą tworzy się w wyniku postępu procesu jamistego w płucach. W tego typu chorobach ściany jam (puste wgłębienia w płucach) są zastępowane tkanką włóknistą. Zwłóknienie powstaje również wokół jaskiń. Wraz z jaskiniami znajdują się kieszenie infekcji. Groty mogą być połączone, tworząc dużą wnękę. Płuca i oskrzela są zdeformowane, a krążenie krwi jest zaburzone.

Objawy gruźlicy na początku choroby wykazują osłabienie, utratę wagi. Wraz z postępem choroby duszność, kaszel z połączeniem plwociny, temperatura wzrasta. Przebieg gruźlicy występuje w sposób ciągły lub okresowo. Przyczyną śmierci jest włóknisto-jamista forma choroby. Powikłanie gruźlicy przejawia się w powstawaniu serca płucnego z niewydolnością oddechową. W miarę postępu choroby wpływają na to inne narządy. Powikłanie, takie jak krwotok płucny lub odma opłucnowa, może być śmiertelne.

Gruźlica marskości

Gruźlica marskości jest objawem wtórnej gruźlicy. Ponadto, w wyniku wieku choroby, istnieją rozległe formacje tkanki włóknistej w płucach i opłucnej. Wraz ze zwłóknieniem pojawiają się nowe ogniska zapalenia w tkance płucnej, a także stare jaskinie. Marskość może być ograniczona lub rozproszona.

Osoby starsze cierpią na gruźlicę z marskością. Objawy choroby objawiają się kaszlem z plwociną, dusznością. Temperatura wzrasta w przypadku zaostrzenia choroby. Powikłania występują w postaci choroby serca płucnej z dusznością i krwawieniem w płucach, powodując śmiertelny skutek choroby. Leczenie obejmuje cykl antybiotyków z rehabilitacją drzewa oskrzelowego. Gdy proces jest zlokalizowany w dolnym płacie, jest on wycinany lub segment płucny jest usuwany.

Gruźlica pozapłucna

Gruźlica pozapłucna jest znacznie mniej powszechna. Można podejrzewać gruźliczą infekcję innych narządów, jeśli choroba nie reaguje na leczenie przez długi czas. W zależności od lokalizacji choroby wyróżnia się pozapłucne postacie gruźlicy, takie jak:

Gruźlica węzłów chłonnych często rozwija się podczas początkowej infekcji. Wtórne gruczołowe zapalenie węzłów chłonnych może rozwinąć się, gdy proces jest aktywowany w innych narządach. Zakażenie jest szczególnie często zlokalizowane w szyjnych, pachowych i pachwinowych węzłach chłonnych. Choroba objawia się wzrostem liczby węzłów chłonnych, gorączką, poceniem się, osłabieniem. Zaatakowane węzły chłonne są miękkie, ruchome w dotyku, bezbolesne. W przypadku komplikacji dochodzi do przypadkowej degeneracji węzłów, w proces zaangażowane są inne węzły i powstaje ciągły konglomerat przylutowany do skóry. W tym przypadku węzły są bolesne, skóra nad nimi jest zapalna, powstaje przetoka, przez którą wyprowadzane są produkty specyficznego zapalenia węzłów. Na tym etapie pacjent jest zaraźliwy dla innych. Przy korzystnym przebiegu zagojenia przetoki wielkość węzłów chłonnych jest zmniejszona.

Gruźlica kobieca jest bardziej podatna na młode kobiety w wieku 20-30 lat. Choroba często ustępuje. Jego główną cechą jest bezpłodność. Wraz z tym pacjenci obawiają się naruszenia cyklu miesiączkowego. Chorobie towarzyszy wzrost temperatury do 37,2 ° C i bóle w podbrzuszu. W celu ustalenia diagnozy wykorzystuje się badanie rentgenowskie i metodę wysiewu wydzielin macicy. Na radiogramie pokazano przemieszczenie macicy z powodu zrostów, rurek o nieregularnych konturach. Kalibracje w jajnikach i rurkach znajdują się na obrazie ogólnym. Kompleksowe leczenie obejmuje kilka leków przeciwko gruźlicy i jest prowadzone przez długi czas.

Diagnostyka

Jak diagnozować gruźlicę na wczesnym etapie? Początkowa i skuteczna metoda diagnozy jest przeprowadzana w klinice podczas fluorografii. Jest przeprowadzany dla każdego pacjenta raz w roku. Fluorografia w gruźlicy ujawnia świeże i stare ogniska w postaci infiltracji, ogniska lub pieczary.

Jeśli podejrzewasz gruźlicę, to badanie krwi. Morfologia krwi jest bardzo różna dla różnych stopni zakażenia. W przypadku świeżych ognisk leukocytoza neutrofilowa jest notowana z przesunięciem formuły w lewo. W ciężkiej postaci wykrywa się limfocytozę i patologiczną ziarnistość neutrofili. Wskaźniki OB wzrastały w ostrym okresie choroby.

Ważną metodą badania na wykrywanie pałeczek Kocha jest hodowla plwociny w przypadku gruźlicy. Mykobakterie w siewie są prawie zawsze wykrywane, jeśli na radiogramie widoczna jest jama. W przypadku nacieku w płucach prątek Kocha znajduje się przy siewie tylko w 2% przypadków. Bardziej pouczająca 3-krotna kultura plwociny.

Test na gruźlicę jest obowiązkową metodą przeprowadzania diagnostyki masy. Test tuberkulinowy (Mantoux) opiera się na reakcji skóry po śródskórnym podaniu tuberkuliny w różnych rozcieńczeniach. Test Mantoux na gruźlicę jest negatywny, jeśli na skórze nie ma nacieku. Przy infiltracji 2–4 mm test jest wątpliwy. Jeśli infiltracja jest większa niż 5 mm, test Mantoux jest uważany za pozytywny i wskazuje na obecność prątków w organizmie lub odporność na gruźlicę po szczepieniu.

Leczenie

Czy można odzyskać siły po gruźlicy i jak długo zajmie podjęcie środków terapeutycznych? To, czy choroba zostanie wyleczona, zależy nie tylko od miejsca zakażenia, ale także od stadium choroby. Ogromne znaczenie dla powodzenia leczenia ma wrażliwość organizmu na leki przeciwgruźlicze. Te same czynniki wpływają na czas leczenia choroby. Gdy organizm jest podatny na leki przeciwgruźlicze, leczenie trwa nieprzerwanie przez 6 miesięcy. Gdy leczenie oporności na gruźlicę trwa do 24 miesięcy.

Nowoczesny schemat leczenia zakażenia gruźlicą obejmuje przyjmowanie kompleksu leków, które działają tylko wtedy, gdy są używane jednocześnie. Przy wrażliwości na leki całkowite wyleczenie otwartej formy uzyskuje się w 90% przypadków. Przy niewłaściwym leczeniu łatwo uleczalna forma zakażenia zmienia się w trudną do leczenia gruźlicę lekooporną.

Kompleksowe leczenie obejmuje również fizjoterapię i ćwiczenia oddechowe. Niektórzy pacjenci wymagają leczenia chirurgicznego. Rehabilitacja pacjentów odbywa się w specjalistycznej klinice.

Leczenie farmakologiczne prowadzone jest w systemie 3, 4 i 5 komponentów.

Trójskładnikowy schemat obejmuje 3 leki: „streptomycynę”, „izoniazyd” i „PASK” (kwas paraaminosalicylowy). Pojawienie się opornych szczepów prątków doprowadziło do stworzenia czteroczęściowego schematu leczenia o nazwie DOTS. Program obejmuje:

• „Isoniazid” lub „Ftivazid”;
• „Streptomycyna” lub „Kanamycyna”;
• „Ethionamide” lub „Pyrazinamide”;
• Ryfampicyna lub ryfabutyna.

Ten schemat jest stosowany od 1980 r. I jest używany w 120 krajach.

Pięcioelementowy schemat składa się z tych samych leków, ale z dodatkiem antybiotyku „Ciprofloksacyna”. Ten schemat jest bardziej skuteczny w przypadku lekoopornej gruźlicy.

Zdrowa żywność

Odżywianie gruźlicy płuc ma na celu przywrócenie masy ciała i uzupełnienie niedoboru witamin C, B, A i minerałów.

Dieta na gruźlicę obejmuje następujące kategorie produktów.

1. Ze względu na ich szybki rozkład wymagane są zwiększone ilości białek. Preferowane są łatwo przyswajalne białka występujące w produktach mlecznych, rybach, drobiu, cielęcinie i jajach. Produkty mięsne muszą być gotowane, duszone, ale nie smażone.
2. Zaleca się uzyskanie zdrowych tłuszczów z oliwek, masła i oleju roślinnego.
3. Węglowodany zawarte w dowolnych produktach (zboża, rośliny strączkowe). Miód, produkty mączne są zalecane. Łatwo przyswajalne węglowodany znajdują się w owocach i warzywach.

Jedzenie powinno być bogate w kalorie i świeżo przygotowane. Dieta składa się z czterokrotnego odżywiania.

Zapobieganie

Głównym sposobem zapobiegania gruźlicy jest szczepienie. Ale dodatkowo lekarze zalecają:

• prowadzić zdrowy i aktywny tryb życia, w tym spacery na świeżym powietrzu;
• jedz żywność zawierającą tłuszcze zwierzęce (ryby, mięso, jaja);
• nie jedz produktów fastfood;
• używaj warzyw i owoców, aby uzupełnić organizm witaminami i minerałami, które wspomagają układ odpornościowy;
• małe dzieci i osoby starsze nie powinny pozostawać w bliskim kontakcie z chorymi, aby zapobiec infekcji. Nawet krótkotrwały kontakt z otwartym pacjentem może spowodować u nich infekcję.

Szczepienia

Zapobieganie gruźlicy u dzieci i młodzieży ogranicza się do zapobiegania zakażeniom i zapobiegania chorobom. Najbardziej skuteczną metodą zapobiegania gruźlicy jest szczepienie. Pierwsza szczepionka przeciwko gruźlicy jest przeprowadzana w szpitalu położniczym noworodka przez 3–7 dni. Szczepienie przypominające wykonuje się w ciągu 6-7 lat.

Jak nazywa się szczepionka przeciwko gruźlicy? Noworodkowi podaje się oszczędzającą szczepionkę przeciwko gruźlicy BCG-M. Szczepienie szczepieniem przypominającym wykonuje się szczepionką BCG.

W rezultacie dochodzimy do wniosku, że gruźlica jest powszechną infekcją i jest niebezpieczna dla wszystkich wokół, zwłaszcza dla dzieci i osób o obniżonej odporności. Nawet pacjenci z zamkniętą formą są potencjalnie niebezpieczni dla innych. Gruźlica jest niebezpieczna ze względu na powikłania i często jest śmiertelna. Leczenie choroby wymaga dużo czasu, cierpliwości i pieniędzy. Ciężka i wyniszczająca choroba pozbawia osobę jakości życia. Najlepszym środkiem zapobiegawczym w przypadku choroby jest szczepienie.

Przyczyny gruźlicy płuc

Mimo że medycyna nie stoi w miejscu, gruźlica pozostaje jedną z najczęstszych i najbardziej niebezpiecznych chorób. Światowa Organizacja Zdrowia udowodniła, że ​​każdego roku aż 4 miliony ludzi umiera na gruźlicę. Gruźlica jest chorobą zakaźną wywoływaną przez prątki. Co powoduje gruźlicę płuc? Czy można chronić przed chorobą?

Główne przyczyny gruźlicy płuc

Czynnikiem wywołującym gruźlicę jest różdżka Kocha. Choroba może być spowodowana przez kilka prątków:

• Gruźlica ludzka jest powszechna. Dość często ten typ bakterii występuje u ludzi.
• Gruźlica africanus jest charakterystyczna dla krajów afrykańskich.
• Gruźlica mikroti rozwija się bardzo rzadko u ludzi. Głównymi nosicielami są małe gryzonie.
• Gruźlica bydła jest niebezpieczną postacią gruźlicy, to od niej powstała szczepionka BCG.

Mykobakterie szybko się rozmnażają i powodują wyraźną odpowiedź immunologiczną. Osoba zostaje zarażona gruźlicą najczęściej kroplami unoszącymi się w powietrzu. Jeśli warunki sprzyjają prątkom, żyją około sześciu miesięcy. Rzadko człowiek może zarazić się gruźlicą po spożyciu skażonych produktów. Szczególnie niebezpieczne są jaja, produkty mleczne.

Zwróć uwagę! Okres inkubacji gruźlicy może trwać kilka lat. Mężczyzna nawet nie podejrzewa, że ​​jest nosicielem poważnej choroby.

Kto jest zagrożony gruźlicą?

• Osoba z chorobami przewlekłymi - HIV, cukrzyca.
• Uchodźcy, migranci, narkomani.
• Osoba z chorobą psychiczną.
• Więźniowie.

Objawy w rozwoju gruźlicy płuc

Najczęściej gruźlica płuc nie przejawia się. Można go zdiagnozować losowo po zdjęciu rentgenowskim. Pierwsze objawy gruźlicy obejmują:

• Ogólne zatrucie ciała.
• Letarg
• Słabość
• Ciągłe zawroty głowy.
• Brak apetytu.
• Zaburzenia snu
• Zwiększona potliwość w nocy.
• Pallor skóry.
• Ostra utrata wagi.
• Temperatura wynosi około 37,5 stopni.

Kiedy pacjent idzie do lekarza, jego węzły chłonne są już zapalone, obserwuje się powiększenie węzłów chłonnych. Jeśli nie podejmiesz działań na początku choroby, pojawią się objawy wskazujące na uszkodzenie płuc:

• Kaszel obfitą plwociną, czasami może być nieobecny.
• Ból w klatce piersiowej podczas kaszlu.
• Plwocina z krwią.

Czasami, z wyjątkiem płuc, bakteria infekuje kości, jelita.

Diagnoza gruźlicy płucnej

• Obserwuje się niedokrwistość - poziom hemoglobiny gwałtownie spada.
• Zmniejsza się liczba leukocytów.
• Gdy diagnostyka mikrobiologiczna ujawni gruźlicze prątki w plwocinie.
• Badane są wody myjące oskrzeli, w tym celu do oskrzeli wstrzykuje się sól fizjologiczną, którą można wykorzystać do poprawy wydzielania plwociny.
• Badania plwociny, płynu opłucnowego.
• Bronchoskopia i biopsja. Do badania pobrano kawałki tkanki oskrzelowej.

Metody badań genetycznych

Główną informacyjną metodą diagnostyczną jest PCR (reakcja łańcuchowa polimerazy). W tym przypadku w materiale testowym znajdują się bakterie. Dodatkowo powołana tomografia, fluorografia, zdjęcia rentgenowskie.

Czy możliwe jest całkowite wyleczenie gruźlicy płuc?

Im szybciej udasz się do lekarza, tym lepiej. Do tej pory oferował dużą liczbę leków na gruźlicę. Lekarz indywidualnie przepisuje konieczny schemat leczenia.

Wszystkie leki przeciwgruźlicze można podzielić na kilka grup:

• Niezbędne leki mają niewielką ilość skutków ubocznych. Są przepisywane na początku rozwoju choroby.
• Dodatkowe leki są przepisywane w ciężkich przypadkach, gdy zaostrza się gruźlicę płuc.

Jeśli Mantoux dramatycznie wzrósł, lekarz może przepisać kurs leczenia profilaktycznego przez około dwa miesiące.

Równie ważne jest leczenie gruźlicy płuc w sanatorium. Ta metoda jest stosowana, jeśli osoba wyzdrowiała lub ma łagodną gruźlicę. Zabiegi sanatoryjne są zabronione w otwartej formie gruźlicy, gruźlicy prosówkowej, a także w przypadku wydalania bakterii. Poprawa kondycji pomaga w fizykoterapii, żywieniu żywieniowym.

Co zrobić, jeśli gruźlica zostanie wykryta podczas ciąży?

Dzięki chorobie nie można uratować ciąży. Wszyscy wiedzą, że w tym okresie odporność kobiety jest obniżona, więc można aktywować chorobę, wszystko skończy się toksyczną zmianą płodu i przyszłej matki.

Gruźlica Niebezpieczeństwo

Należy zrozumieć, że gruźlica jest poważną chorobą, która może prowadzić do różnych komplikacji. Najczęściej do krwotoku płucnego, krwioplucia, niewydolności płuc i serca, odmy opłucnowej, jak również do amyloidozy.

Zwróć uwagę, że gruźlica płuc najczęściej kończy się stwardnieniem tkanki płucnej, na niej pojawiają się zwapnienia i blizny. Jeśli choroba nie jest leczona w odpowiednim czasie, wszystko może skończyć się śmiercią pacjenta.

Jak chronić przed gruźlicą płuc?

Ważne jest, aby zrozumieć, że szczepionka BCG nie jest panaceum, nie może zapewnić 100% ochrony przed gruźlicą. Jak pokazują statystyki, praktycznie każdy jest zaszczepiony i choroba nadal się rozwija.

Najważniejszą rolę w zapobieganiu gruźlicy płuc odgrywa odpowiednio wczesne wykrycie aktywnych wydalin bakteryjnych, ich izolacja i terminowe leczenie.

Aby zapobiec gruźlicy płuc, konieczne jest stałe wzmacnianie układu odpornościowego. Przede wszystkim zwróć uwagę na swoją dietę - powinna zawierać tyle białka i witamin, ile to możliwe. Oglądaj także swój styl życia, nie nadużywaj palenia, napojów alkoholowych.

Tak więc gruźlica jest dość poważną chorobą, której łatwiej jest zapobiegać niż leczyć.

Gruźlica

Gruźlica jest jedną z najstarszych chorób ludzkości. Potwierdzają to znaleziska archeologiczne: gruźlicę kręgową znaleziono w egipskich mumiach. Grecy nazywali tę fazę choroby, co oznacza „wyczerpanie”, „konsumpcję”. Z tego słowa pochodzi nowoczesna nazwa nauki, która bada gruźlicę - fisiologię; a specjaliści od gruźlicy są nazywani lekarzami gruźlicy.

W XVII i XVIII wieku, w okresie urbanizacji i szybkiego rozwoju przemysłu, zapadalność na gruźlicę w Europie stała się epidemią. W 1650 r. 20% zgonów w Anglii i Walii było spowodowanych gruźlicą.

Jednak przyczyna choroby nie była dokładnie znana aż do 1882 r., Kiedy Robert Koch odkrył czynnik powodujący tę chorobę, bakterię Mycobacterium tuberculosis, która nadal nazywa się pałeczką Kocha.

W pierwszej połowie XX wieku zapadalność na gruźlicę w krajach rozwiniętych zaczęła spadać, pomimo braku skutecznych metod leczenia, co było spowodowane poprawą warunków społeczno-ekonomicznych życia, a także izolacją pacjentów. Jednak w latach osiemdziesiątych XX wieku w krajach rozwiniętych ponownie odnotowano wzrost zachorowań na gruźlicę. Eksperci WHO tłumaczą to rozprzestrzenianiem się zakażenia HIV, napływem imigrantów z krajów w niekorzystnej sytuacji związanej z gruźlicą, a także czynnikami społecznymi - ubóstwem, włóczęgostwem, uzależnieniem od narkotyków. W wielu miejscach (w tym w Rosji) sytuację pogorszyło znaczne ograniczenie kontroli władz zdrowotnych w zakresie gruźlicy. W Rosji wzrost zachorowalności na gruźlicę rozpoczął się w 1991 r. I osiągnął maksymalnie 83 osoby na 100 tys. Ludności w 2000 r. I od tego czasu częstość występowania nie zmniejszyła się. Obecnie Rosja należy do 22 krajów o najwyższej zapadalności na gruźlicę.

Czynnik wywołujący gruźlicę

Czynnikami wywołującymi gruźlicę są prątki gruźlicy. Charakterystyczną cechą prątka gruźlicy jest specjalna membrana, która pomaga bakteriom przetrwać w bardzo trudnych warunkach środowiskowych, a zwłaszcza wytrzymać główne środki przeciwbakteryjne.

Ponadto Mycobacterium tuberculosis jest niezwykle powolna do namnażania, co utrudnia diagnozę.

Ryzyko gruźlicy

Najczęściej mycobacterium tuberculosis jest przenoszona przez kropelki unoszące się w powietrzu. Pacjenci z gruźlicą, gdy kaszel, kichanie, mówienie, emitują do otaczającego powietrza patogen w składzie najmniejszych kropli. Gdy kropelki wysychają, powstają nawet mniejsze cząstki, składające się z 1-2 komórek drobnoustrojów, cząstki te nie osiadają pod działaniem grawitacji i pozostają w zawieszeniu przez długi czas w powietrzu, z którego dostają się do płuc zdrowej osoby.

Inny typ mycobacterium, Mycobacterium bovis, który może również powodować gruźlicę u ludzi, charakteryzuje się również drogą zakażenia pokarmem przez surowe mleko. Obecnie ta trasa transmisji straciła na znaczeniu.

Ryzyko zakażenia zależy od charakteru i czasu trwania kontaktu ze źródłem zakażenia, stopnia zakaźności pacjenta. Prawdopodobieństwo zakażenia jest zwielokrotnione, gdy pacjent ma aktywną gruźlicę płuc, tj. w obecności jamy gruźlicy płuc, jak również zmiany w górnych drogach oddechowych (oskrzela, tchawica, krtań).

Ponadto infekcja zwykle występuje przy bliskim i przedłużonym kontakcie z pacjentem - najczęściej, gdy chory jest członkiem rodziny.

Jednym z najważniejszych czynników ryzyka zakażenia jest gromadzenie się ludzi w słabo wentylowanych pomieszczeniach.

Ryzyko gruźlicy

Dostając się do płuc zdrowej osoby, Mycobacterium tuberculosis nie zawsze prowadzi do choroby. Ryzyko choroby zależy głównie od indywidualnej wrażliwości na Mycobacterium tuberculosis, a także od stanu odpowiedzi immunologicznej.

Ryzyko zachorowania znacznie zależy od wieku zarażonych. Wśród zarażonych zapadalność na gruźlicę jest najwyższa w okresie dojrzewania i młodego wieku. U kobiet większość przypadków choroby wynosi od 25 do 34 lat, w tym wieku kobiety chorują częściej niż mężczyźni.

Rozwój aktywnej gruźlicy u osób zakażonych przyczynia się do wielu chorób. Wiodącym miejscem wśród nich jest zakażenie HIV, w wyniku którego tłumiona jest odpowiedź immunologiczna. Ryzyko rozwoju gruźlicy zależy od stopnia zahamowania odporności. Pacjenci z zakażeniem wirusem HIV są w razie potrzeby poddawani corocznemu testowi Mantoux i zapobieganiu za pomocą leków przeciwgruźliczych.

Ponadto ryzyko rozwoju gruźlicy wzrasta wraz z przewlekłymi chorobami płuc, nowotworami krwi, innymi nowotworami złośliwymi, niewydolnością nerek ze stałą hemodializą, cukrzycą insulinozależną i ogólnym wyczerpaniem.

Prawdziwe ryzyko zachorowania na gruźlicę to najczęściej tylko osoby o obniżonej odporności.

• Młodsze dzieci.
• Zakażony HIV.
• Osoby niedożywione, doświadczające częstej hipotermii.
• Ludzie mieszkający w wilgotnych, słabo ogrzewanych i wentylowanych pomieszczeniach.

Ponadto ryzyko zakażenia wzrasta wielokrotnie przy bliskim i długotrwałym kontakcie z pacjentami z aktywnymi formami gruźlicy.

Gruźlica płuc

Najczęstszą postacią gruźlicy jest gruźlica płuc. Przed wystąpieniem zakażenia HIV gruźlica płuc stanowiła 80% wszystkich przypadków gruźlicy. Wyraźny spadek odporności na AIDS przyczynia się do powstawania ognisk pozapłucnych zakażenia (z lub bez płuc).

Płuca są główną bramą infekcji. Bakterie przechodzące przez drogi oddechowe wchodzą do końcowych części oskrzeli - pęcherzyków płucnych - małych torebek na końcu najcieńszych oskrzelików. Stamtąd bakterie mogą przedostać się do krwiobiegu i rozprzestrzenić się po całym ciele, ale w tym celu bakterie muszą pokonać wiele barier ochronnych, co jest możliwe albo przez obniżenie odporności, albo przez masywną infekcję.

Gruźlica, która rozwija się natychmiast po zakażeniu, nazywana jest gruźlicą pierwotną. Często występuje u dzieci w wieku poniżej 4 lat, co wiąże się z niedostatecznym tworzeniem układu odpornościowego. Dlatego w tym wieku gruźlica jest często ciężka, ale pacjenci najczęściej nie są zakaźni.

W gruźlicy pierwotnej zwykle tworzy się ognisko pierwotne - obszar płuc dotknięty gruźlicą (ziarniniak gruźlicy). Główny punkt skupienia może się samoleczyć i przekształcić w mały obszar tkanki bliznowatej, który czasami występuje podczas obrazowania rentgenowskiego u zdrowych ludzi, co wskazuje, że gruźlica została przeniesiona wcześniej. Jednakże, w niektórych przypadkach, pierwotne ognisko postępuje, zwiększa się rozmiar, jego centralna część rozpada się i tworzy się ubytek - pierwotna jama płucna. Z pierwotnego ogniska płucnego mycobacterium tuberculosis może przedostać się do krwiobiegu i osiedlić w różnych narządach, tworząc w nich ziarniniaki gruźlicy (gruźlice), skąd pochodzi sama nazwa gruźlicy (tuberculum z łacińskiego słowa „tubercle”).

Wtórna gruźlica jest wynikiem powtarzającego się zakażenia lub ponownej aktywacji zakażenia już obecnego w organizmie. Chory z tą formą choroby głównie dorośli. Tworzenie nowych ognisk i ubytków, które mogą się ze sobą łączyć, prowadząc do rozległych zmian chorobowych i ciężkiego zatrucia. Bez leczenia około jednej trzeciej pacjentów umiera w nadchodzących miesiącach; w innych zakażenie może się przedłużać i może wystąpić samoistne złagodzenie choroby.

Na początku choroby objawy są często nieistotne i niespecyficzne, ale potem objawy nasilają się, co prowadzi do znacznego cierpienia.

• Gorączka.
• Nocne poty.
• Utrata masy ciała
• Utrata apetytu
• Złe samopoczucie, słabość.
• Kaszel: wysuszyć najpierw, a następnie łączy się plwocina, która wkrótce staje się ropna, czasami z smugami krwi.
• Krwioplucie.
• Jeśli ściana naczynia zapadnie się, może wystąpić krwawienie z płuc.
• Ból w klatce piersiowej, nasilony przez oddychanie.
• Skrócenie oddechu - występuje, gdy masywna zmiana jest objawem niewydolności oddechowej

Zdarza się jednak, że choroba jest bezobjawowa, a główny nacisk kładzie się dopiero po latach na promieniowanie rentgenowskie przy innej okazji.

Gruźlicze zapalenie opłucnej

Gruźlica pozapłucna stała się ostatnio bardziej powszechna z powodu powszechnego rozprzestrzeniania się zakażenia HIV. Mycobacterium tuberculosis oprócz płuc może wpływać na prawie wszystkie narządy i tkanki.

Gruźlicze zapalenie opłucnej jest gruźliczą zmianą wyściółki wyściółki opłucnej. Występuje jako powikłanie gruźlicy płucnej.

Zapalenie opłucnej może być suche - gdy liście opłucnej ulegają zapaleniu, ale płyn między arkuszami nie gromadzi się.

I wysiękowe zapalenie opłucnej może wystąpić - gdy gromadzi się płyn zapalny między liśćmi opłucnej - wysięk, który może wycisnąć tkankę płucną i spowodować duszność.

Objawy gruźliczego zapalenia opłucnej są takie same jak objawy gruźlicy płucnej; ból w klatce piersiowej może być bardziej intensywny z powodu tarcia opłucnej zapalnej na siebie; aw obecności płynu w jamie opłucnowej pojawia się niewydolność oddechowa.

Gruźlica górnych dróg oddechowych

Gruźlica górnych dróg oddechowych jest zawsze powikłaniem gruźlicy płucnej.

Gardło, krtań jest zaangażowane w proces zakaźny. Jednocześnie chrypka, trudności w połykaniu łączą się z wyżej wymienionymi skargami.

Gruźlicze zapalenie węzłów chłonnych

Gruźlicze zapalenie węzłów chłonnych jest gruźliczym uszkodzeniem węzła chłonnego. Występuje jako powikłanie gruźlicy płuc lub niezależnie od niej.

Najczęściej cierpią na węzły chłonne szyjne i nadobojczykowe. Węzły chłonne są powiększone, ale bezbolesne.

Gruźlica układu moczowo-płciowego

Zakażenie może dotyczyć dowolnej części dróg moczowych i narządów płciowych. Objawy zależą od lokalizacji zmiany:

• Częste bolesne oddawanie moczu.
• Krew w moczu.
• Ból w podbrzuszu i dolnej części pleców.
• U kobiet może dojść do naruszenia cyklu miesiączkowego, niepłodności.
• U mężczyzn ze zmianami najądrza powstaje w mosznie masa, nieco bolesna.

Jednak w niektórych przypadkach choroba jest bezobjawowa.

Gruźlica dróg moczowych jest dobrze leczona lekami przeciwgruźliczymi.

Gruźlica kości i stawów

Obecnie gruźlica kości i stawów jest rzadka, głównie wśród osób zakażonych HIV. Stawy międzykręgowe, biodrowe i kolanowe są najczęściej dotknięte gruźlicą kości i stawów.

Wraz z porażką stawu międzykręgowego, proces patologiczny rozprzestrzenia się na sąsiedni kręg, niszcząc krążek międzykręgowy, co może prowadzić do spłaszczenia kręgów i powstania krzywizny kręgosłupa (garbu).

Porażka stawów biodrowych i kolanowych powoduje znaczny ból podczas chodzenia, któremu towarzyszą kulawizny. Nieleczona funkcja stawu może zostać utracona.

Gruźlica ośrodkowego układu nerwowego

Gruźlica ośrodkowego układu nerwowego (OUN) występuje rzadko, głównie u małych dzieci iu zakażonych HIV. Obejmuje uszkodzenie wyściółki mózgu - gruźlicze zapalenie opon mózgowych lub powstawanie gruźlicy w substancji mózgu.

W gruźliczym zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych objawy są zróżnicowane:

• Ból głowy
• Zaburzenia psychiczne.
• Zaburzenia świadomości: otępienie, dezorientacja.
• Zaburzona wrażliwość.
• Naruszenie ruchu gałek ocznych.

Bez leczenia gruźlicze zapalenie opon mózgowych zawsze kończy się śmiercią. Nawet po skutecznym leczeniu mogą pozostać zaburzenia neurologiczne.

Ziarniniak gruźlicy mózgu może objawiać się napadami padaczkowymi, miejscową wrażliwością i / lub zaburzeniami ruchu.

Prątkowa gruźlica

Prątkowa gruźlica jest uogólnioną postacią choroby, gdy patogen rozprzestrzenia się przez krew w organizmie. Jednocześnie powstają małe zmiany w różnych narządach i tkankach - ziarniniaki, które są guzkami o średnicy 1-2 mm, przypominającymi ziarna prosa. Stąd i nazwa tej formy choroby - „milium” ze zbroi. - „proso”.

Główne objawy odpowiadają objawom gruźlicy płuc, ale dodatkowo występują oznaki uszkodzenia innych narządów: wątroby, śledziony, oczu i błon mózgu.

Testy gruźlicy

Test Mantoux

Test Mantoux (test tuberkulinowy, test PPD) jest metodą określania intensywności odporności na czynnik wywołujący gruźlicę.

Próbka polega na wprowadzeniu specjalnego preparatu tuberkuliny do wewnętrznej powierzchni przedramienia, który jest oczyszczonym produktem otrzymanym z Mycobacterium tuberculosis po specjalnej obróbce.

Po co wydawać test Mantoux?

Pierwsze szczepienie przeciwko gruźlicy - szczepionka BCG - przeprowadzane jest w pierwszych 3-7 dniach życia. Jednak szczepionka BCG nie zawsze zapewnia odporność wystarczającą, aby zapobiec zakażeniu. Aby określić skuteczność odporności na gruźlicę, corocznie przeprowadza się test Mantoux. Zgodnie z wynikami testu, dzieci są wybierane do ponownego szczepienia, które odbywa się po 7 i 14-15 latach. Na terenach niekorzystnych pod względem epidemiologicznym o wysokiej częstości występowania gruźlicy ponowne szczepienie przeprowadza się w wieku 6-7, 11-12 i 16-17 lat.

Ponadto test Mantoux pozwala zidentyfikować zakażone osoby i rozpocząć terminowe leczenie.

Jak wygląda zestaw testowy Mantoux?

Test Mantoux odbywa się corocznie, niezależnie od wyników poprzedniej próby. W środkowej jednej trzeciej wewnętrznej powierzchni przedramienia wstrzyknięto 0,1 ml leku, który zawiera 2 jednostki tuberkulinowe (TE). Po wprowadzeniu tuberkuliny powstaje mały guzek, zwany „przyciskiem”.

Czy można zmoczyć test Mantoux wodą?

Możesz pływać, wziąć prysznic z testem Mantoux. Nie można pływać w otwartych zbiornikach, aby nie zarazić rany. Nie można też przecierać tego miejsca ściereczką, a także używać płynów i roztworów: jaskrawej zieleni, jodu, nadtlenku, nie można przykleić rany gipsem. Musisz także upewnić się, że dziecko nie przeczesuje rany. Wszystko to może wpływać na wynik testu i prowadzić do fałszywie dodatniego wyniku.

Po wprowadzeniu tuberkuliny w obecności przeciwciał przeciwko gruźlicy w organizmie powstaje reakcja zapalna w miejscu wstrzyknięcia - przeciwciała ochronne reagują z fragmentami patogenu. W tym samym czasie, przez około 2-3 dni po wstrzyknięciu, w miejscu wstrzyknięcia tworzy się niewielki guzek koloru czerwonego, wznoszący się ponad poziom skóry, ciasny w dotyku, blednący po naciśnięciu.

Wyniki są oceniane w dniu 3. Aby to zrobić, zmierzyć średnicę grudki (tubercle) za pomocą przezroczystej linijki w dobrym świetle. To nie jest mierzony rozmiar zaczerwienienia, ale rozmiar zagęszczenia.

• Reakcja jest negatywna - jeśli w ogóle nie ma reakcji lub reakcja jest kolczasta - 0-1 mm
• Reakcja jest wątpliwa - jeśli występuje tylko zaczerwienienie bez grudek lub wielkość grudek nie przekracza 2-4 mm
• Reakcja jest dodatnia - jeśli wielkość grudki wynosi 5 mm lub więcej. Przy wielkości nacieku 5-9 mm reakcję uważa się za łagodną, ​​o wielkości 10-14 mm - średnia intensywność, 15-16 mm - wyraźna reakcja
• Reakcja hipergiczna (nadmierna) - jeśli średnica grudki przekracza 17 mm u dzieci i młodzieży oraz 21 mm u dorosłych. A także, jeśli występują jakiekolwiek objawy ciężkiego zapalenia - krosty, zapalenie pobliskich węzłów chłonnych itp.

Ujemna próbka wskazuje na brak przeciwciał przeciwko prątkowi gruźlicy w organizmie. Wskazuje to na brak infekcji, a także brak odpowiedzi na poprzednie szczepienie BCG.

Wątpliwa próbka jest w rzeczywistości odpowiednikiem negatywnej.

Pozytywny wynik testu może wskazywać na zakażenie Mycobacterium tuberculosis lub nasilenie odporności na gruźlicę po szczepieniu. Odróżnienie jednego stanu od drugiego nie zawsze jest łatwe.

Na rzecz zakażenia pozytywnym testem Mantoux:

• Pierwsza pozytywna reakcja po wynikach negatywnych lub wątpliwych w poprzednich latach.
• Wzrost grudek o 6 mm lub więcej w porównaniu z poprzednim rokiem.
• Dodatnia reakcja z naciekiem 10 mm i więcej przez 3-5 lat z rzędu (z wyjątkiem niektórych przypadków reakcji alergicznej na tuberkulinę).
• Reakcja hiperargiczna.
• Średnica grudki wynosi ponad 12 mm 3-5 lat po szczepieniu.
• Obecność czynników ryzyka zakażenia: kontakt z pacjentami z gruźlicą, występowanie w regionie endemicznym, niski status społeczno-ekonomiczny.

Co zrobić z pozytywnym testem?

Jeśli test został oceniony jako pozytywny lub hipersgiczny, oraz możliwy wpływ odporności po wykluczeniu szczepionki, zaleca się konsultację z fthiatorem, który przeprowadza szereg dodatkowych badań w celu zdiagnozowania pierwotnej gruźlicy: prześwietlenie klatki piersiowej, badanie mikrobiologiczne plwociny w przypadku prątków gruźlicy, badanie członków rodziny itp. W przypadku, gdy po pełnym badaniu nie wykryto oznak zakażenia, możliwe jest dokonanie oceny test dodatni lub hyperergiczny, jako reakcja alergiczna na tuberkulinę. Wniosek ten ma prawo tylko do lekarza gruźlicy (specjalista od gruźlicy).

Przeciwwskazania do testu Mantoux:

• Choroby skóry.
• Ostre choroby zakaźne lub zaostrzenie chorób przewlekłych. Test umieszczany jest miesiąc po zniknięciu wszystkich objawów choroby.
• Stany alergiczne.
• Padaczka.
• Kwarantanna w placówkach dla dzieci. Próbkę można umieścić miesiąc po usunięciu kwarantanny.

Wpływ innych szczepień na test Mantoux:

Nie możesz umieścić testu Mantoux tego samego dnia z jakimikolwiek szczepieniami, ponieważ może to wpłynąć na jego wynik. Jednak natychmiast po ocenie wyników próbki można przeprowadzić każde szczepienie.

Test Mantoux należy umieścić co najmniej 4 tygodnie po szczepieniu szczepionkami inaktywowanymi (zabitymi): przeciwko grypie, tężcowi, błonicy itp. I 6 tygodni po szczepieniu żywymi szczepionkami: przeciwko odrze, różyczce, śwince itd.

Badanie mikrobiologiczne:

Badanie mikrobiologiczne polega na wykryciu prątków gruźlicy w plwocinie lub w próbkach biopsyjnych dotkniętych węzłów chłonnych.

Plwocinę zbiera się rano; Do badania wymagane są 3 próbki plwociny.

Badanie rentgenowskie:

Fluorografia pozostaje wiarygodnym testem przesiewowym na gruźlicę płuc. Dzięki temu badaniu możliwe jest zidentyfikowanie ognisk aktywnej lub wcześniej przeniesionej gruźlicy.

Jeśli podejrzewasz nowo zdiagnozowane ogniska gruźlicze, pacjent jest kierowany na zdjęcie rentgenowskie płuc, gdzie ostrość może być zbadana bardziej szczegółowo.

Leczenie gruźlicy

Leczenie aktywnej gruźlicy i gruźlicy u dzieci przeprowadza się w szpitalu. Używaj antybiotyków. Leki pierwszego rzutu obejmują izoniazyd, ryfampicynę, pirazynamid, etambutol i streptomycynę.

Izoniazyd jest integralną częścią każdego przebiegu leczenia gruźlicy (z wyjątkiem przypadków rozwoju oporności na izoniazyd). Lek ten jest zwykle podawany doustnie - jest dobrze wchłaniany. Lek może być codzienny lub przerywany. Przy dziennym spożyciu dzienna dawka u dorosłych wynosi 5 mg / kg, u dzieci - 10-20 mg / kg. Maksymalna dawka dobowa wynosi 300 mg. Przy sporadycznym podawaniu leku - 2-3 razy w tygodniu, maksymalna dawka dobowa wynosi 900 mg.

Izoniazydowe skutki uboczne:

• Zapalenie wątroby. Ryzyko rozwoju wirusowego zapalenia wątroby typu B wzrasta wraz z wiekiem, jak również z towarzyszącym nadużywaniem alkoholu, jednoczesnym podawaniem izoniazydu i ryfampicyny. Podczas przyjmowania izoniazydu zaleca się monitorowanie poziomu enzymów wątrobowych, gdy pojawią się pierwsze objawy choroby (utrzymujący się wzrost aktywności AlAT, AST jest 3-5 razy wyższy niż normalnie) - należy przerwać przyjmowanie leku.
• Neuropatia. Rozwija się w 2-20% przypadków, w zależności od dawki leku.
• Wysypka skórna - 2%.
• Gorączka - 1,2%.
• Niedokrwistość
• Ból stawów.
• Napady padaczkowe.
• Zaburzenia psychiczne.

Ryfampicyna jest na drugim miejscu pod względem skuteczności dla Mycobacterium tuberculosis po izoniazydie. Ryfampicyna jest podawana 2 razy w tygodniu lub codziennie dla dorosłych 600 mg (10 mg / kg), dla dzieci - 10-20 mg / kg.

Efekty uboczne ryfampicyny:

• Zaburzenia żołądka i jelit.
• Zapalenie wątroby: głównie u pacjentów z przewlekłym zapaleniem wątroby lub marskością wątroby (zwłaszcza na tle alkoholizmu)..
• Wysypka skórna - 0,8%.
• Niedokrwistość hemolityczna - 1%.
• Zmniejszenie liczby płytek krwi.

Pyrazinamide. Stosowany jest głównie do krótkich kursów leczenia gruźlicy. Z działań niepożądanych należy zauważyć toksyczne działanie na wątrobę, jak również wzrost poziomu kwasu moczowego we krwi. Jednak dna, choroba, która jest spowodowana przez wzrost zawartości kwasu moczowego we krwi, rzadko rozwija się wraz z pirazynamidem.

Ethambutol Ten lek jest nieco słabszy niż inne leki pierwszego rzutu. Dlatego najczęściej stosuje się go w połączeniu z innymi lekami. Ethambutol jest zwykle dobrze tolerowany. Najcięższym działaniem niepożądanym jest zapalenie nerwu wzrokowego, które objawia się zmniejszeniem ostrości wzroku, niezdolnością do odróżnienia czerwieni od zieleni. Zmiany te są zwykle odwracalne, ale odzyskanie wzroku może trwać 6 miesięcy lub dłużej.

Streptomycyna. Ten lek jest podawany dożylnie lub domięśniowo.

Najczęstsze są skutki uboczne stosowania streptomycyny - 10-20% przypadków. Najpoważniejsze z nich to skutki toksyczne dla słuchu i nerek. Wpływ na aparat słuchowy i pęcherzykowy objawia się brakiem równowagi, zawrotami głowy, szumem usznym i utratą słuchu.

Przebieg leczenia gruźlicy wynosi zwykle 6 miesięcy. Ocena skuteczności leczenia przeprowadzana jest co miesiąc zgodnie z wynikami wykrywania patogenu w plwocinie pacjenta. W ciężkich postaciach choroby, jak również w obecności prątków opornych na leki przeciwgruźlicze, przebieg leczenia można przedłużyć do 12-18 miesięcy.

Powikłania gruźlicy

• Powikłania procesu gruźliczego są zróżnicowane:
• Krwawienie z płuc. Może się rozwinąć, gdy naczynie rozpadnie się w płucach w wyniku zapalenia gruźliczego. Jest to ostre powikłanie, często kończące się śmiercią.
• Odma opłucnowa - nagromadzenie powietrza w jamie opłucnej - przestrzeń otaczająca płuco. Występuje, gdy pękają pęcherzyki (ostatnia część drzewa oskrzelowego) lub oskrzeliki. Powietrze zgromadzone w jamie opłucnej ściska płuco, co prowadzi do duszności, trudności w oddychaniu.
• Niewydolność oddechowa. Przy masywnym uszkodzeniu gruźlicy płuc, objętość wydajnie pracujących płuc zmniejsza się, co prowadzi do zmniejszenia wysycenia krwi tlenem. Prowadzi to do ciężkiej duszności, czasami dusząc ataki.
• Niewydolność serca. Zazwyczaj towarzyszy niewydolności oddechowej. Ze względu na wzrost ciśnienia w naczyniach płucnych i zwiększoną pracę serca w tych warunkach.
• Amyloidoza narządów wewnętrznych. Przy długim przebiegu gruźlicy w narządach wewnętrznych może tworzyć się specyficzne białko, amyloid, co może prowadzić do dysfunkcji tych narządów.
• Zmniejszenie lub utrata funkcji dotkniętych stawów.

Szczepienie przeciwko gruźlicy

Obecnie szczepienia przeciwko gruźlicy są objęte obowiązkowym programem szczepień i są podawane przez szczepionkę BCG, która oznacza „Bacillus Calmette-Guerin” (BCG), nazwaną tak od twórców. BCG powstał w 1909 r. Z osłabionego szczepu Mycobacterium bovis; i po raz pierwszy został przedstawiony człowiekowi w 1921 roku. Skuteczność szczepionki BCG podlega wielu sporom. Według różnych badań waha się od zera do 80%. Wiadomo jednak, że szczepionka ma znaczącą skuteczność u dzieci i dobrze chroni przed rozwojem ciężkich postaci choroby. Obowiązkowe ogólne szczepienia przeciwko gruźlicy nie są akceptowane we wszystkich krajach; decyzja ta zależy od zapadalności na gruźlicę w kraju. W Rosji poziom ten jest tak wysoki, że powszechne szczepienia uważa się za konieczne i obowiązkowe.

BCG wstrzykuje się w środkową trzecią część barku, po 2-3 miesiącach w miejscu wstrzyknięcia pojawia się reakcja skórna w postaci małego (do 1 cm) uszczelnienia. Infiltracji nie można leczyć w żaden sposób, pocierać gąbką, a także usuwać skorupę pokrytą raną. Do 6 miesięcy powstaje blizna.

Szczepienie BCG jest przeciwwskazane:

• Dzieci cierpiące na jakąkolwiek formę niedoboru odporności: wrodzone lub nabyte (AIDS); a także, jeśli w rodzinie noworodka są osoby cierpiące na te choroby.
• W przypadku, gdy rodzeństwo noworodka miało komplikacje po szczepieniu BCG.
• Dzieci cierpiące na ciężkie wrodzone choroby ośrodkowego układu nerwowego, fermentopatie.

Szczepienie zostaje odroczone:

• Z wcześniactwem.
• Za wszelkie choroby zakaźne.
• W przypadku konfliktu Rh pomiędzy matką a dzieckiem (z dodatnim czynnikiem Rh u dziecka i ujemnym u matki): jeśli rozwija się choroba hemolityczna noworodka.

Powikłania po szczepieniu:

• Uogólnienie infekcji. Ponieważ szczepionka BCG zawiera żywe, choć osłabione bakterie, możliwy jest rozwój procesu gruźliczego. Powikłanie to jest jednak niezwykle rzadkie, prawie wyłącznie u dzieci z nierozpoznanym niedoborem odporności.
• Powstawanie wrzodów w miejscu nacieku. Infiltracja zaczyna rosnąć i owrzodzić, tj. pojawia się otwarta, płacząca powierzchnia rany. Najczęściej wiąże się to z niewłaściwą opieką w miejscu szczepienia.
• Tworzenie nacieku podskórnego. Jeśli szczepionka zostanie niewłaściwie podana (zbyt głęboko), pod skórą tworzy się „kula”. Naciek podskórny jest w stanie przedostać się do krwiobiegu i spowodować rozprzestrzenianie się infekcji. Dlatego, jeśli podejrzewasz to powikłanie, natychmiast skontaktuj się z lekarzem.
• Porażka regionalnych węzłów chłonnych. Wzrasta pobliska limuzyna - najczęściej pachowa, która jest bezbolesna i ma rozmiar od orzecha do jaja kurzego. Gdy węzły chłonne są powiększone, wymagana jest również natychmiastowa konsultacja z fthisatorem.
• Edukacja blizna keloidów. Powstaje w wyniku dziedzicznej predyspozycji do tworzenia nadmiernej tkanki bliznowatej w miejscu uszkodzenia skóry. U noworodków jest niezwykle rzadki.

Czy powinnam zaszczepić dziecko?

To pytanie powoduje ciągłe spory między rodzicami a lekarzami. Wiadomo, że osoby o niskim statusie społecznym lub cierpiące na niedobory odporności najczęściej chorują na gruźlicę. Dlatego w wielu krajach rozwiniętych jedynie osoby zagrożone są obowiązkowo szczepione: osoby żyjące w warunkach niskiego poziomu sanitarnego, które są niedożywione, a także mają gruźlicę w rodzinie. Jednak w Rosji sytuacja jest zasadniczo inna - ogólny poziom zachorowalności na gruźlicę w naszym kraju jest bardzo wysoki. Dlatego dla każdego dziecka z najbogatszej rodziny ryzyko spotkania z pacjentem z aktywną gruźlicą jest znacznie wyższe niż, powiedzmy, w Stanach Zjednoczonych lub krajach europejskich.

Ryzyko zakażenia nieszczepionego dziecka gruźlicą w Rosji znacznie przekracza ryzyko jakichkolwiek możliwych powikłań szczepienia!

Zapobieganie gruźlicy

Zapobieganie to szczepienia.

U osób już zakażonych izoniazyd jest uznawany za skuteczny środek zapobiegający rozwojowi aktywnej gruźlicy. Dzienne spożycie izoniazydu przez 6–12 miesięcy zmniejsza ryzyko aktywnej gruźlicy u osób zakażonych o 90% lub więcej. Ponadto izoniazyd zmniejsza ryzyko gruźlicy wśród osób zakażonych HIV.

Wskazania do profilaktyki przeciwgruźliczej:

• Osoby pozostające w bliskim kontakcie z pacjentami z gruźlicą.
• Osoby z pozytywnym testem Mantoux i objawami odroczonej gruźlicy wykryte za pomocą RTG lub fluorografii.
• Zmiana negatywnego w poprzednim roku testu Mantoux na próbkę dodatnią - „obrót”.
• Zakażenie HIV z dodatnim testem Mantoux.
• Pozytywny test Mantoux i współistniejące choroby, które zmniejszają odpowiedź immunologiczną: przyjmowanie kortykosteroidów, pacjentów z cukrzycą.
• Osoby przybywające z regionów o zwiększonej zachorowalności na gruźlicę: miejsca zatrzymania, kliniki psychiatryczne, domy opieki długoterminowej, a także osoby bezdomne, z pozytywnym testem Mantoux

Komentarze

To pytanie powoduje ciągłe spory między rodzicami a lekarzami. Wiadomo, że osoby o niskim statusie społecznym lub cierpiące na niedobory odporności najczęściej chorują na gruźlicę. Dlatego w wielu krajach rozwiniętych jedynie osoby zagrożone są obowiązkowo szczepione: osoby żyjące w warunkach niskiego poziomu sanitarnego, które są niedożywione, a także mają gruźlicę w rodzinie. Jednak w Rosji sytuacja jest zasadniczo inna - ogólny poziom zachorowalności na gruźlicę w naszym kraju jest bardzo wysoki. Dlatego dla każdego dziecka z najbogatszej rodziny ryzyko spotkania z pacjentem z aktywną gruźlicą jest znacznie wyższe niż, powiedzmy, w Stanach Zjednoczonych lub krajach europejskich.

Przeczytaj uważnie i zastanów się przed przygotowaniem szczepionki dla swojego dziecka. Ludzie, którzy zrobili szczepionkę w dzieciństwie, są chorzy. W krajach rozwiniętych próbują pozbyć się biednych i dlatego zarażają je gruźlicą, aw Rosji próbują zabić wszystkich ludzi, ponieważ terytorium jest duże.