loader

Główny

Zapalenie oskrzeli

Przyczyny zapalenia migdałków

Zapalenie migdałków u zwykłych ludzi nazywa się dusznicą bolesną. Jest to choroba zakaźna, z którą najczęściej spotykają się dzieci i młodzież, i często nie jest diagnozowana w wieku dorosłym. Przejawy naruszenia dostarczają pacjentom wiele dyskomfortu, w niektórych przypadkach zdolność do prowadzenia normalnego życia jest całkowicie utracona z powodu silnego bólu i podwyższonej temperatury ciała. Aby ustalić, jak najlepiej pozbyć się samej choroby i objawów, musisz dowiedzieć się, co ją spowodowało.

Treść artykułu

Cechy naruszenia

Zapalenie migdałków, którego przyczyny mogą być związane z zakażeniem drobnoustrojami chorobotwórczymi, wpływa na migdałki podniebienne i sąsiadujące z nimi tkanki. Gruczoły są częścią ludzkiego układu odpornościowego, składają się z tkanki limfoidalnej i pełnią funkcję barierową. W normalnych warunkach zachowują wirusy, grzyby i bakterie, uniemożliwiając im przedostanie się do dolnych dróg oddechowych i mózgu.

Jeśli jednak migdałki są zakażone, zmieniają się z bariery infekcyjnej w nidus. Powoduje to poważne objawy, takie jak zaburzenia snu, suchość w ustach i gardle, gwałtowny wzrost temperatury ciała oraz bóle mięśni i stawów. Istnieje ogólne zatrucie organizmu spowodowane rozprzestrzenianiem się odpadów bakterii, wirusów i grzybów.

Zapalenie migdałków można podzielić na dwa rodzaje: ostre i przewlekłe. Każdy z nich ma swoje własne mechanizmy manifestacji i przyczyn.

Przyczyny ostrej infekcji

W ostrym zapaleniu migdałków objawy wydają się szczególnie jasne, pacjent dosłownie nie może wstać z łóżka przez kilka dni. W tej chwili bardzo ważne jest zidentyfikowanie patogenów choroby i wybranie właściwego sposobu ich wyeliminowania.

Następujące mikroorganizmy mogą powodować zakłócenia:

  • Paciorkowce Β-hemolizujące grupa A;
  • gronkowiec;
  • połączenie bakterii paciorkowcowych i gronkowcowych;
  • adenowirusy 1 do 9;
  • enterowirus Coxsackie;
  • krętek Vincent w parze z kijem w kształcie wrzeciona;
  • Grzyby z rodzaju Candida w połączeniu z patogennymi drobnoustrojami ziarniakowatymi.

Możliwe jest zarażenie się tymi drobnoustrojami poprzez bliski kontakt z chorym lub korzystanie z jego rzeczy osobistych (ręczniki, naczynia, chusteczka itp.).

Zakażenie następuje również przez transmisję w powietrzu. Szczególnie wysokie prawdopodobieństwo rozwoju zapalenia migdałków w zimnej porze roku, co odpowiada za szczyt epidemii.

Samozakażenie i czynniki predysponujące

Przyczyny zapalenia migdałków można również pokryć przez samo zakażenie. Nie ma potrzeby kontaktowania się z chorymi ludźmi, można uzyskać ostre zapalenie migdałków i gardła, jeśli istnieją takie czynniki predysponujące:

  • lokalna hipotermia (jedzenie zbyt zimnego jedzenia lub napojów);
  • ogólna hipotermia, gdy całe ciało poddaje się wpływowi niskiej temperatury;
  • zmniejszona odporność, zarówno lokalna, jak i ogólna;
  • uszkodzenie dowolnego typu gruczołów (termiczne, mechaniczne, chemiczne);
  • zaburzenia centralnego i autonomicznego układu nerwowego;
  • patologie, które pogarszają oddychanie przez nos (zakrzywiona przegroda nosowa, powiększona dolna koncha nosowa, polipy itp.);
  • przewlekłe zapalenie gardła, nosa, zatok przynosowych, próchnicy, zapalenia przyzębia.

Na tle jednej lub kilku opisanych powyżej zmian może rozwinąć się ostre zapalenie migdałków. Aby uniknąć innych dolegliwości, konieczne jest niezwłoczne zwrócenie się o pomoc do lekarzy i ukończenie leczenia.

Chroniczne patogeny

Gdy zapalenie migdałków staje się przewlekłe, jego objawy mogą zmieniać się w czasie. Występuje kompensowany typ choroby, gdy jest on bardzo rzadko zaostrzany, a organizm praktycznie nie reaguje na infekcję, ale nie może w pełni sobie z tym poradzić.

Możliwy jest również rozwój przewlekłej dławicy subkompensowanej, w której nawroty występują dość często, ale nie towarzyszą im poważne objawy. Postać zdekompensowana jest najtrudniejsza, z bardzo częstymi zaostrzeniami i towarzyszą jej objawy ciężkich objawów, a także mogą wystąpić lokalne lub ogólne powikłania.

Najczęstszą przyczyną przewlekłego zapalenia migdałków jest nieprawidłowe lub przedwczesne wyleczenie ostrego zapalenia migdałków. Ważne jest, aby przejść kurację antybiotykową przepisaną przez lekarza i nie unieważniać ich niezależnie, gdy ustąpią poważne objawy.

Następujące dodatkowe czynniki mogą wywołać przewlekłe zapalenie gardła:

  • częste przeziębienia;
  • zapalenie w okolicy przyzębia;
  • naruszenie oddychania przez nos;
  • infekcja sąsiednich narządów;
  • osłabiona odporność;
  • reakcje alergiczne.

Powikłania i choroby towarzyszące

Bardzo ważne jest prawidłowe określenie przyczyn zapalenia migdałków, aby pozbyć się choroby na czas. Jeśli tego nie zrobisz, możesz mieć wiele nieprzyjemnych komplikacji i dolegliwości towarzyszące.

Najczęściej dławica piersiowa w przewlekłej zaniedbanej formie prowadzi do reumatyzmu i problemów z układem sercowo-naczyniowym. Zaburzenia te nie pojawiają się w ciągu jednego dnia, ponieważ nie warto opóźniać leczenia infekcji migdałków.

W przypadku ostrej dławicy piersiowej i przedwczesnego zapewnienia opieki medycznej kapsułki mogą pojawić się w okolicy gardła. Wewnątrz są wypełnione ropą, a aby poprawić sytuację, wymagana jest tylko interwencja chirurgiczna. Jeśli ropne osady nie zostaną wyeliminowane w czasie, mogą dostać się do niższych części układu oddechowego i mózgu. Prowadzi to do ogólnego zatrucia organizmu i zakażenia krwi. Takie komplikacje mogą nawet prowadzić do śmierci.

Objawia się również naruszenia związane z zapaleniem migdałków. Mają związek patogenetyczny z zapaleniem gruczołów. Teraz znamy ponad 100 chorób, w taki czy inny sposób związanych z przewlekłym zapaleniem migdałków, bierzemy pod uwagę tylko ich najczęstsze typy:

  • Kolagenozy (choroby dziane z brakiem kolagenu w tkankach) - toczeń rumieniowaty układowy, reumatyzm, twardzina skóry, guzkowate zapalenie okostnej;
  • zapalenie skóry - polimorficzny wysiękowy rumień, wyprysk, łuszczyca;
  • patologie oka - choroba Bichcheta;
  • zaburzenia tarczycy - nadczynność tarczycy;
  • choroba nerek - zapalenie nerek, odmiedniczkowe zapalenie nerek.

Jak wyeliminować przyczyny i czynniki prowokujące

Pomimo faktu, że przyczyną ostrego zapalenia migdałków lub zaostrzenie jego przewlekłej postaci mogą być różne przyczyny, siły każdego pacjenta, aby zapobiec rozwojowi choroby. Aby to zrobić, zminimalizuj możliwe ryzyko:

  • nie supercool;
  • nie bierz zbyt zimnego jedzenia lub napojów;
  • jeśli to możliwe, odmówić sody;
  • rzucić palenie;
  • leczyć wszystkie choroby zakaźne do końca;
  • terminowe eliminowanie problemów stomatologicznych;
  • temperament;
  • przyjmować suplementy witaminowe i immunostymulanty;
  • ograniczyć kontakt z zarażonymi ludźmi.

Na koniec

Ponieważ pojawienie się zapalenia migdałków może mieć różne przyczyny. Choroba rozwija się zarówno z powodu infekcji, jak i niezależnie, dlatego przewidywanie jej jest prawie nierealne. Możliwe jest jednak zwrócenie uwagi na zapalenie migdałków i rozpoczęcie ich skutecznego leczenia. Pomoże to zapobiec rozwojowi przewlekłego ostrego zapalenia migdałków i nie pozwoli na rozwój towarzyszących dolegliwości i powikłań.

Monitoruj swoje zdrowie, eliminuj czynniki predysponujące, a nigdy nie będziesz mieć problemów z gardłem.

Zapalenie migdałków u dorosłych - co to jest, objawy i leczenie, przyczyny, zdjęcie i pierwsze objawy

Zapalenie migdałków jest stanem zapalnym migdałków, który występuje w wyniku działania bakterii lub wirusów na tkankę limfatyczną. W miarę postępu choroby ognisko zapalenia może się dalej rozprzestrzeniać, wpływając na otaczające tkanki miękkie. Choroba może przybrać postać ostrą i przewlekłą. Ostre zapalenie migdałków jest dobrze znaną nazwą „dusznica bolesna”, ale przewlekła jest chorobą zakaźną o charakterze ogólnym. Następnie zastanów się, co to jest za chorobę, jakie są pierwsze objawy zapalenia migdałków i metody leczenia u dorosłych.

Co to jest zapalenie migdałków?

Zapalenie migdałków (łac. Zapalenie migdałków) jest chorobą zakaźną, która dotyka jednego lub kilku migdałków, często podniebienia, spowodowanych infekcją bakteryjną lub wirusową. Głównymi objawami choroby u dorosłych są ból gardła i nieprzyjemny zapach z ust. Jeśli spojrzysz na gardło pacjenta z zapaleniem migdałków, możesz zobaczyć powiększone i zapalne migdałki podniebienne o luźnej powierzchni, których szczeliny są wypełnione ropnymi zatyczkami. Migdałki mogą rosnąć do tego stopnia, że ​​całkowicie zamykają światło gardła.

Migdałki są niezbędne dla funkcji obronnych organizmu. To gruczoły stają się pierwszą barierą przed wirusami i bakteriami próbującymi przeniknąć przez gardło lub nos. Układ odpornościowy nie zawsze jest w stanie poradzić sobie z atakami wirusów i bakterii ze środowiska, a następnie migdałki stają się zapalne. Być może ostry i przewlekły przebieg choroby.

Czy zapalenie migdałków jest zaraźliwe?

Tak Zapalenie migdałków jest chorobą o podwyższonym poziomie zakaźności. Zatem, jeśli zapalenie migdałków jest pochodzenia zakaźnego (bakteryjnego), jest w 100% zaraźliwe. To samo można powiedzieć o wirusowym bólu gardła. Jeśli sam wirus ma zdolność przenoszenia się z jednej osoby na drugą, oznacza to również, że istnieje możliwość dzielenia się z kimś bólem gardła.

Tylko jedna forma zapalenia migdałków jest niezakaźna - alergiczne zapalenie migdałków. Osoba cierpiąca na tę chorobę jest całkowicie bezpieczna dla innych.

Jeśli chodzi o podatność na chorobę, można zauważyć, że nie jest ona taka sama dla każdego pacjenta, określona w dużej mierze przez stan charakterystyczny dla lokalnej odporności regionu migdałków. Tak więc im niższa odporność, tym większe ryzyko wystąpienia choroby.

Okres inkubacji zapalenia migdałków może trwać od 6-12 godzin do 2-4 dni. Im głębiej dotknięte tkanki, im trudniej postępuje choroba, tym dłużej postępuje proces infekcyjno-zapalny i tym większe jest ryzyko rozwoju powikłań.

  • Ostre zapalenie migdałków: ICD-10: J03; ICD-9: 034.0
  • Przewlekłe zapalenie migdałków: ICD-10: J35; ICD-9: 474

Powody

Przyczynami zapalenia migdałków są różne patogeny:

  • Paciorkowiec w gardle;
  • Candida;
  • chlamydia;
  • gronkowiec;
  • adenowirusy;
  • pneumokoki;
  • moraxella;
  • wirusy opryszczki;
  • Wirus Epsteina-Barra.

Możesz także zidentyfikować czynniki poprzedzające pojawienie się choroby. To jest:

  • zmniejszona odporność;
  • miejscowa hipotermia;
  • spożycie alergenów podrażniających błony śluzowe - kurz, dym;
  • ostatnie choroby, które zmniejszają funkcje ochronne nabłonka, na przykład ARD;
  • naruszenie oddychania przez nos;
  • przepracowanie;
  • stres;
  • awitaminoza;
  • uszkodzenie śluzówki;
  • uczulenie organizmu lub zwiększona podatność na patogeny choroby.

Również reakcje alergiczne mogą stanowić podstawę zapalenia migdałków, które nie tylko wpływają na postęp choroby, ale często powodują powikłania.

Klasyfikacja

W zależności od przebiegu zapalenia migdałków lekarze rozróżniają ostre i przewlekłe formy zapalenia migdałków.

Ostre zapalenie migdałków

Ostre zapalenie migdałków (lub zapalenie migdałków) jest chorobą zakaźną, która dotyka migdałków podniebiennych, a także migdałków językowych, krtani i nosogardzieli. Charakteryzuje się szybkim wzrostem temperatury do 39 ° C, dreszczami, bólem głowy, bólem gardła, nasilonym przez połykanie, bólami mięśni i stawów. W przypadku niewłaściwego leczenia lub jego braku, osłabienia ciała lub obecności innych chorób przewlekłych, ostre zapalenie migdałków może przekształcić się w postać przewlekłą, która charakteryzuje się okresowymi zaostrzeniami.

Zapalenie migdałków na zdjęciu wygląda jak zapalenie migdałków o porowatej powierzchni pokrytej ropnymi zatyczkami

Przewlekłe zapalenie migdałków

Przewlekłe zapalenie migdałków charakteryzuje się rozwojem stałego procesu zapalnego w migdałkach podniebiennych, a przebiegowi choroby towarzyszy zmiana okresów remisji z zaostrzeniami. Przewlekłe zapalenie migdałków, którego objawy nie zawsze się objawiają, może powodować rozwój różnych procesów patologicznych u prawie wszystkich układów i narządów. Z powodu zaburzeń neuro-odruchowych i regulacji endokrynologicznej organizmu mogą wystąpić depresja, zaburzenia miesiączkowania, zespół Meniere'a, encefalopatia itp.

  • pierwotne zapalenie migdałków: ostre uszkodzenie migdałków na tle ogólnej hipotermii ciała, zmniejszona odporność, z powodu efektów termicznych na tkankę gardła;
  • wtórne zapalenie migdałków: rozwija się w wyniku innych chorób (błonica, białaczka, gorączka szkarłatna), jako powikłanie lub współistniejący objaw choroby zakaźnej;
  • specyficzne zapalenie migdałków (spowodowane wyłącznie przez czynniki zakaźne).

Zgodnie z procesem lokalizacji wyróżnia się następujące typy:

  • Lacunar - zapalenie tylko w lukach;
  • tkanka miąższowo-miąższowa - tkanka limfoidalna bierze udział w procesie zapalnym;
  • miąższ - zapalenie migdałków rozwija się w tkance limfadenoidalnej;
  • stwardnienie - proliferacja tkanki łącznej.

Na podstawie charakteru zmiany i jej głębokości określa się następujące typy zapalenia migdałków:

Spośród wymienionych form zapalenia migdałków najłagodniejszy przebieg obserwuje się w postaci nieżytowej choroby, a najcięższy w postaci martwiczej.

Objawy zapalenia migdałków

Typowe objawy zapalenia migdałków u dorosłych to:

  • objawy zatrucia: ból mięśni, stawów, głowy;
  • złe samopoczucie;
  • ból podczas połykania;
  • obrzęk migdałków podniebiennych, podniebienia miękkiego, języczka;
  • obecność płytki nazębnej, czasami występują wrzody.

Czasami objawami zapalenia migdałków może być nawet ból brzucha i uszu, a także pojawienie się wysypki na ciele. Ale najczęściej choroba zaczyna się od gardła. Ponadto ból związany z zapaleniem migdałków różni się od podobnego objawu, który występuje w przypadku SARS lub nawet grypy. Zapalenie migdałków daje się odczuć bardzo wyraźnie - gardło boli tak bardzo, że pacjentowi trudno jest komunikować się, nie mówiąc już o jedzeniu i połykaniu.

Na zdjęciu - biegnący etap zapalenia migdałków

Objawy ostrego zapalenia migdałków:

  • ból gardła podczas przełykania;
  • wzrost temperatury (do 40 ° C);
  • zaczerwienienie i powiększone migdałki;
  • ropne formacje na migdałkach (ropne zatyczki);
  • bolesność i obrzęk węzłów chłonnych (limfadenopatia);
  • bóle głowy;
  • ogólna słabość.

Objawy przewlekłego zapalenia migdałków:

  • Objawy zapalenia migdałków w postaci przewlekłej są podobne, ale nieco mniej wyraźne.
  • Ból i temperatura są zwykle nieobecne.
  • podczas połykania może być tylko lekki ból,
  • zapobiega uczuciu bólu gardła,
  • nieświeży oddech.

Ogólny stan ciała cierpi, ale nie tak wyraźny jak w ostrym zapaleniu migdałków.

  • Ból stawów;
  • Alergiczna wysypka na skórze, która nie jest uleczalna;
  • „Zagubiony w kościach”
  • Słaba kolka serca, nieprawidłowe działanie układu sercowo-naczyniowego;
  • Ból nerek, zaburzenia układu moczowo-płciowego.

Diagnostyka

Podczas badania notuje się zaczerwienienie i obrzęk błony śluzowej migdałków i sąsiednich tkanek (patrz zdjęcie). Podczas badania dotykowego przedniego ucha i węzłów chłonnych szyjnych odnotowuje się ich wzrost i tkliwość.

Rozpoznanie zapalenia migdałków u dorosłych przeprowadza się za pomocą następujących metod:

  • badanie lekarza laryngologa, gromadzenie historii choroby;
  • wymaz z gardła na flory z określeniem wrażliwości na antybiotyki i bakteriofagi;
  • pełna morfologia krwi, analiza moczu;
  • badanie krwi na obecność antystreptolizyny -O, czynnika reumatoidalnego, białka C-reaktywnego;
  • EKG;
  • Według zeznań, USG nerek, Echo-KG, konsultacja kardiologa, urologa.

Leczenie zapalenia migdałków u dorosłych

Leczenie zapalenia migdałków wykonuje się zwykle w warunkach ambulatoryjnych. Jego ciężki prąd wymaga hospitalizacji. Jest przepisywany łagodny rodzaj diety, bogaty w witaminy B i C, a także obfite picie w celu detoksykacji.

Antyseptyki dla dorosłych w zapaleniu migdałków:

  • Fukorcyna;
  • Proposol;
  • Bioparox;
  • Gramicydyna;
  • Aqualore;
  • Oracept;
  • Tonsilotren;
  • Givalex i inni.

Aby nasmarować gardło za pomocą roztworów:

Jeśli jest to uzasadnione wskazaniem, leki przeciwwirusowe są przepisywane przez lekarza. Często leki przeciwwirusowe mają działanie immunomodulujące, a zatem są przepisywane w celu wsparcia osłabionej odporności. Ale znowu samo przyjęcie tej grupy leków może zaszkodzić ciału, dawkowanie i zmienność takich leków jest wybierana przez lekarza prowadzącego zgodnie z indywidualnymi wymaganiami.

Antybiotyki na zapalenie migdałków

Przepisywanie antybiotyków (leków przeciwbakteryjnych) jest uzasadnione tylko w przypadku ciężkiej postaci choroby. Zwykle pomaga to organizmowi szybko poradzić sobie z czynnikiem mikrobiologicznym i zbliżyć gojenie, ale pamiętaj, że antybiotyki są bezużyteczne w leczeniu chorób wirusowych. Prowadzi to do tego, że bakterie stają się oporne na antybiotyki.

Aby wybrać lek przeciwbakteryjny, konieczne jest pobranie wymazu z luk w dotkniętych migdałkach, aby określić przyczynę choroby.

Jak leczyć przewlekłe zapalenie migdałków?

Przewlekłe zapalenie migdałków powinno być leczone kompleksowo, ponieważ tylko w ten sposób można pozbyć się jego objawów na długi czas. Podczas zaostrzenia, ta sama terapia jest przeprowadzana jak w ostrym zapaleniu migdałków. Ale w celu całkowitego wyzdrowienia konieczne jest wyeliminowanie nie tylko objawów postaci PD choroby, ale także jej przyczyn.

Jeśli cierpisz na przewlekłe bóle gardła, leczenie to jest takie samo jak w przypadku ostrego, ale z pewnymi cechami:

  1. Antybiotyki są przepisywane przez określenie analizy patogenu, ale przebieg ich przyjmowania jest bardziej przedłużony.
  2. Zapobieganie zaostrzeniom jest bardzo ważne. Konieczne jest prowadzenie zdrowego stylu życia, unikanie hipotermii, przestrzeganie diety i podejmowanie wszelkich niezbędnych środków w celu wzmocnienia organizmu i jego ochrony.
  3. Zaleca się, aby immunostymulanty i probiotyki nie piły podczas zaostrzeń, ale w profilaktyce w okresach, w których ryzyko zakażenia jest zbyt wysokie.
  4. Płukanie gardła przewlekłym zapaleniem migdałków nie zawsze jest wskazane, ponieważ w szczelinach znajdują się ropne zatyczki, które są zbyt ściśle związane z tkanką limfoidalną. Skuteczniejsza w tej sytuacji mycia.
  5. Wskazane jest radykalne leczenie. W tym przypadku migdałki są usuwane chirurgicznie lub w inny sposób, co pomaga zminimalizować częstotliwość zaostrzeń.

Płukanie gardła na zapalenie migdałków

Płukanie gardła można wykonywać samodzielnie w domu. Istnieje duży wybór różnych produktów, które można kupić w aptekach lub samodzielnie.

Bardzo skuteczne jest stosowanie następujących rozwiązań do płukania:

  • Chlorofil;
  • Hexoral;
  • Chlorheksydyna;
  • Furacilin;
  • Bicarmint;
  • Jodinol;
  • Lugol.

W domu możesz użyć:

  1. Mycie gardła wyciągiem z propolisu. Jest sprzedawany w aptece, nie jest drogi. Ma bardzo dobre działanie antyseptyczne, a także oczyszcza migdałki z ropnych zatyczek i płytki nazębnej. Ma także działanie przeciwbólowe na błonę śluzową jamy ustnej.
  2. Płukanie się solą. Przygotowanie: dodać pół łyżeczki soli do szklanki wody w temperaturze pokojowej. Wymieszać. Spłucz tak często, jak to możliwe. Możesz dodać pół łyżeczki sody, a następnie płukanie będzie miało wyraźniejsze działanie przeciwzapalne.
  3. 15 g drobno pokrojonego glistnika zalać wrzącą wodą, pozostawić do zaparzenia na 10-15 minut. Spłukać ciepłym roztworem - przed każdą procedurą pożądane jest jej ogrzanie.

Fizjoterapia:

  • inhalacje z wywarami ziołowymi (nagietek, rumianek);
  • fonoforeza - leczenie ultradźwiękami;
  • Terapia UHF;
  • promieniowanie ultrafioletowe;
  • terapia laserowa.

Metody te są stosowane tylko w połączeniu z główną terapią. Nie są przeznaczone do samodzielnego leczenia zapalenia migdałków.

Brak wyników kilku kursów intensywnej terapii przewlekłego zapalenia migdałków, częstych (od 2 do 4 na rok) nawrotów choroby, a także objawów zmian reumatycznych innych narządów (serca, nerek, stawów) są wskazaniami do chirurgicznego usunięcia migdałków.

Chirurgiczne usuwanie migdałków z zapaleniem migdałków

W niektórych przypadkach stosuje się metody chirurgiczne w leczeniu zapalenia migdałków:

  • W przypadku braku efektu terapeutycznego metodami konserwatywnymi;
  • W przypadku rozwoju na tle ropnia zapalenia migdałków;
  • Jeśli wystąpi posocznica migdałkowata;
  • Jeśli podejrzewasz złośliwą patologię.

Leczenie zapalenia migdałków na zawsze możliwe. Metody leczenia są zupełnie inne. Czasami wystarcza masowa antybiotykoterapia, aw niektórych przypadkach niezbędna jest interwencja chirurgiczna.

Odżywianie i dieta

Jeśli cierpisz na zapalenie migdałków, zakłada się, że przechodzisz na dietę płynną przez kilka dni. Wszystkie posiłki powinny być spożywane w formie gotowanej na parze, gotowanej lub duszonej. Nacisk należy położyć na żywność płynną lub żywność, która nie powoduje trudności podczas żucia i połykania. Dlatego zaleca się stosowanie zup, galaretek, duszonych owoców, puree z warzyw, herbaty imbirowej.

Wszelkie pożywienie powinno być spożywane w formie ciepła (ogrzewa migdałki, łagodzi stany zapalne i zabija zarazki). Cukier w okresie choroby lepiej zastąpić miodem, a mleko lekko podgrzewa przed użyciem.

  • Wczorajsze wypieki z pszenicy chlebowej.
  • Zupy mięsne lub rybne. Nie tłuste, beztłuszczowe - w tym celu pierwsza woda jest odprowadzana podczas gotowania mięsa. W zupach dodaj warzywa, makaron i płatki zbożowe. Ponieważ pacjentom trudno jest połykać, zupy są wcierane lub miażdżone blenderem.
  • Niskotłuszczowe mięso na parze, drób i ryby. Polecam także klopsiki parowe, klopsiki, klopsiki.
  • Produkty z kwaśnego mleka, świeży twaróg niskotłuszczowy, ser nie pikantny. Kwaśna śmietana jest używana tylko do przyrządzania potraw.
  • Półpłynne, lepkie płatki zbożowe.
  • Dodatki warzywne: puree ziemniaczane, gulasze, kawior warzywny.
  • Świeże owoce i jagody, nie twarde i nie kwaśne. Dżem, kompoty, galaretki, soki rozcieńczone wodą 1: 1.
  • Miód, marmolada, dżem.
  • Napoje: słaba herbata i kawa, biodra rosół.
  • Muffin, chleb żytni.
  • Tłuste ryby i odmiany mięsne, ich buliony.
  • Wędzone produkty, konserwy, solone ryby.
  • Jęczmień i jęczmień perłowy, proso.
  • Krem, mleko pełne, śmietana, sery tłuste.
  • Produkty wspomagające tworzenie gazu: kapusta, rośliny strączkowe, rzodkiewka, rzodkiewka.
  • Przyprawy, pikantne przyprawy.
  • Mocna herbata, kawa.
  • Napoje alkoholowe.

Jak leczyć środki ludowe na zapalenie migdałków

W domu można stosować środki ludowe na zapalenie migdałków. Ale przed użyciem zalecamy skonsultowanie się z lekarzem.

  1. Płukanie gardła sokiem z buraków. Zetrzyj buraki na drobnej tarce i wyciśnij sok. Do szklanki soku dodaj 1 łyżkę octu stołowego (nie esencji!). Płukać gardło 5-6 razy dziennie.
  2. Płukanie gardła z wywaru z kory wierzby białej (wierzba, rakita). 2 łyżki rozdrobnionej kory zalać 2 szklankami gorącej wody, zagotować i gotować przez 15 minut na małym ogniu.
  3. Płukanie gardła wywarem z rumianku, nagietka, szałwii, kory dębu.
  4. Zagotuj mleko i dodaj szczyptę kurkumy w proszku i zmielonego czarnego pieprzu. Wypij tę mieszankę przed pójściem spać przez co najmniej trzy noce z rzędu, aby skutecznie leczyć zapalenie migdałków.
  5. Weź 1 gram mieszanki ziół leczniczych: rumianek (kwiaty), sznurek (trawa), czarna porzeczka (liście), mięta pieprzowa (liście), nagietek (kwiaty). Wszystko wymieszać i zalać szklanką wrzącej wody. Nalegaj w termosie, po wysiłku, aby używać wewnątrz pół szklanki 3-4 razy dziennie.

Zapobieganie

Należy podjąć następujące środki w celu zmniejszenia częstości występowania choroby:

  • należy zadbać o to, aby oddychanie przez nos było zawsze normalne,
  • jeść dobrze i zrównoważone;
  • uważnie monitorować higienę jamy ustnej;
  • terminowo odkażać ogniska infekcji i leczyć zęby.

Po bólach gardła należy przeprowadzić profilaktyczne płukanie i smarowanie migdałków preparatami zalecanymi przez lekarza.

Zapalenie migdałków u dorosłych jest poważną chorobą, którą należy rozpocząć jak najwcześniej. Jeśli środki zostaną podjęte na wczesnym etapie choroby, możliwe jest szybkie wyzdrowienie, aby zapobiec nawrotom i powikłaniom.

Zapalenie migdałków. Przyczyny, objawy, objawy, diagnoza i leczenie patologii

Witryna zawiera podstawowe informacje. Odpowiednia diagnoza i leczenie choroby są możliwe pod nadzorem sumiennego lekarza. Wszelkie leki mają przeciwwskazania. Wymagane konsultacje

Zapalenie migdałków jest chorobą zakaźną-alergiczną, objawiającą się zapaleniem jednego lub więcej migdałków pierścienia limfatycznego gardła. Przeważnie dotyczyły migdałków podniebiennych, są to gruczoły; znacznie rzadziej - językowe migdałki lub boczne grzbiety tylnej ściany gardła. Choroba może być spowodowana przez paciorkowce beta-hemolizujące (80% przypadków), jak również przez gronkowce i inne bakterie, wirusy, grzyby.

Objawy zapalenia migdałków: suchość i ból gardła, nasilone przez połykanie, gorączkę, ogólne złe samopoczucie. Na powierzchni migdałków widoczne wyspy ropy. Czasami migdałki pokrywają ropną płytkę nazębną.

Zapalenie migdałków jest jedną z najczęstszych patologii gardła. 15% dorosłych i do 25% dzieci cierpi na różne formy. Wzrost zapadalności obserwuje się jesienią, kiedy po wakacjach i wakacjach ludzie wracają do kolektywów.

Zapalenie migdałków jest przenoszone przez unoszące się w powietrzu kropelki od chorych i bezobjawowych nosicieli lub przez żywność poprzez zakażone produkty. Ponadto zakażenie może być przenoszone w migdałkach z innych ognisk zapalenia w zapaleniu zatok, zapaleniu zatok, zapaleniu dziąseł. Ryzyko rozwoju choroby wzrasta wraz z naruszeniem oddychania przez nos, hipotermią, zmęczeniem, przedłużającym się napięciem nerwowym.

Istnieją ostre i przewlekłe zapalenie migdałków:

  • Ostre zapalenie migdałków lub zapalenie migdałków jest ostrym zakaźnym zapaleniem jednego lub kilku migdałków, głównie podniebienia.
  • Przewlekłe zapalenie migdałków jest długotrwałym zapaleniem migdałków, które rozwija się po chorobie zakaźnej obejmującej gardło. Najczęściej występuje u osób z osłabioną odpornością.

W przewlekłym zapaleniu migdałków proces patologiczny nie ogranicza się do migdałków. Udowodniono, że wiąże się z nim ponad 100 chorób, głównie uszkodzenia serca, stawów i nerek. U mężczyzn ta patologia prowadzi do naruszenia siły działania, u kobiet do zmiany cyklu miesiączkowego. Ze względu na częstość występowania zapalenia migdałków i ryzyko powikłań ważne jest, aby na czas zidentyfikować i leczyć tę chorobę.

Anatomia gardła i migdałków

Jama ustna jest początkową częścią układu pokarmowego. Z przodu jest ograniczony wargami, po bokach policzkami, u góry twardym i miękkim podniebieniem, poniżej językiem i mięśniami dna jamy ustnej.

Za ustami i nosem znajduje się gardło, które jest łącznikiem między nim, przełykiem i tchawicą. Dziura łącząca jamę ustną z gardłem, zwana - gardłem.

Na granicy jamy ustnej i gardła znajduje się duża ilość tkanki limfoidalnej. Jest on reprezentowany przez pojedyncze komórki w grubości błony śluzowej jamy ustnej, aw niektórych obszarach tworzy duże skupiska - ciało migdałowate.

Migdałki - zbiór tkanki limfatycznej, w kształcie migdału. Ich zadaniem jest rozpoznawanie antygenów pochodzących ze środowiska i informowanie o nich układu odpornościowego. Migdałki są częścią pierścienia limfadenoidalnego Valdeyera - Pirogova, otaczającego wejście do gardła, na które składają się:

  • dwa palatyny.
  • dwie rury.
  • gardła.
  • migdałek językowy.

Gdy zapalenie migdałków w 90% przypadków, migdałki podniebienne są dotknięte. Znajdują się one między przednimi i tylnymi łukami podniebiennymi i są wyraźnie widoczne podczas kontroli gardła. Ich wielkość może się znacznie różnić w zależności od indywidualnych cech danej osoby. Niektórzy ludzie błędnie uważają, że powiększone migdałki podniebienne wskazują na przewlekłe zapalenie migdałków.

Struktura migdałków

Wielkość migdałków waha się od 7-10 mm do 2,5 cm. Mają gładką lub lekko wyboistą powierzchnię.

Miąższ migdałków składa się z tkanki łącznej, pomiędzy którą znajduje się duża liczba limfocytów, a także obecne są komórki plazmatyczne i makrofagi. Jednostką strukturalną migdałków jest pęcherzyk, pęcherzyk, którego ściany wyłożone są limfocytami. Zewnętrzna powierzchnia migdałka jest pokryta nabłonkiem wielowarstwowym płaskim, podobnie jak reszta gotowej jamy.

Głęboko w migdałki dochodzi do 20 jam (krypt), które rozgałęziają się, tworząc rozległe wgłębienia pokryte nabłonkiem. Krypty zawierają fagocyty, mikroorganizmy, komórki złuszczonego nabłonka, a czasami cząstki pokarmu. Zwykle oczyszczanie luk z zawartości następuje podczas aktu połykania, ale czasami ten proces zawodzi i w świetle krypt tworzą się ropne korki.

W fałdach migdałków zapewniony jest długotrwały kontakt bodźców zewnętrznych, głównie mikroorganizmów, z komórkami narządu. Konieczne jest, aby układ odpornościowy zapoznał się z patogenem i zaczął wydzielać przeciwciała i enzymy do ich zniszczenia. Zatem migdałki biorą udział w tworzeniu lokalnej i ogólnej odporności.

Błona śluzowa jamy ustnej

W błonie śluzowej jamy ustnej znajdują się trzy warstwy.

1. Warstwa nabłonkowa jest reprezentowana przez nabłonek wielowarstwowy płaski. Składa się z warstw podstawowych, kłujących, ziarnistych i rogowych. Oddzielne leukocyty znajdują się między komórkami nabłonkowymi. Ich zadaniem jest ochrona przed obcymi bakteriami i wirusami. Są w stanie poruszać się niezależnie i migrują do obszarów, w których rozwija się stan zapalny.

2. Własna płytka błony śluzowej - warstwa tkanki łącznej, składająca się z kolagenu i włókien siatkowatych. Wśród nich są:

  • Fibroblasty to komórki tkanki łącznej, które wytwarzają białka prekursorowe włókien kolagenowych.
  • Komórki tuczne są przedstawicielami tkanki łącznej odpowiedzialnej za stabilność chemiczną błony śluzowej jamy ustnej i wytwarzanie immunoglobulin klasy E, aby zapewnić miejscową odporność.
  • Makrofagi wychwytują i trawią bakterie i martwe komórki.
  • Komórki plazmatyczne należą do układu odpornościowego i wydzielają 5 rodzajów immunoglobulin.
  • Segmentowe neutrofile są rodzajem białych krwinek odpowiedzialnym za ochronę przed infekcjami.

3. Baza podśluzówkowa - luźna płytka składająca się z włókien tkanki łącznej. W jego grubości znajdują się naczynia, włókna nerwowe i małe gruczoły ślinowe.

Błona śluzowa jamy ustnej jest penetrowana przewodami dużych i małych gruczołów ślinowych. Wytwarzają bogatą w enzymy ślinę, która ma działanie bakteriobójcze, opóźnia wzrost i reprodukcję bakterii.

Tak więc w jamie ustnej koncentruje się wiele mechanizmów chroniących przed wirusami i bakteriami. Zdrowy organizm, gdy mikroorganizmy dostają się na migdałki, radzi sobie z nimi bez rozwoju zapalenia migdałków. Jednakże, zmniejszając ogólną lub lokalną odporność, osłabiona jest naturalna ochrona. Bakterie pozostające w migdałkach zaczynają się rozmnażać. Ich toksyny i produkty rozpadu białek powodują alergię organizmu, co prowadzi do rozwoju zapalenia migdałków.

Przyczyny zapalenia migdałków

Sposoby leczenia zapalenia migdałków

  • W powietrzu. Chory lub bezobjawowy nosiciel, gdy kaszle i mówi, uwalnia patogeny wraz z kroplami śliny, infekując innych ludzi.
  • Jedzenie Opracowany przez jedzenie żywności, które zwielokrotniają patogeny. W związku z tym produkty spożywcze zawierające krem ​​białkowy, mleko i produkty mleczne, naczynia zawierające jaja i proszek jajeczny stanowią szczególne zagrożenie.
  • Kontakt Zapalenie migdałków może być zainfekowane przez całowanie i używanie przedmiotów gospodarstwa domowego: szczoteczek do zębów, sztućców i innych przyborów.
  • Endogenny. Bakterie są wprowadzane do migdałków z krwią lub limfą z innych ognisk infekcji. Najczęściej zapalenie migdałków występuje na tle zapalenia zatok, zapalenia zatok, zapalenia zatok czołowych, zapalenia ucha środkowego, zapalenia przyzębia, próchnicy.

Czynniki osłabiające układ odpornościowy przyczyniają się do wystąpienia zapalenia migdałków:
  • miejscowa i ogólna hipotermia;
  • reakcje ostrego stresu;
  • wysokie zanieczyszczenie pyłem i gazem;
  • monotonne jedzenie z niedoborem witamin C i B;
  • obrażenia migdałków przez surowe jedzenie;
  • Skaza limfatyczna - anomalia charakteryzująca się uporczywym wzrostem węzłów chłonnych, migdałków i grasicy;
  • naruszenia centralnego i autonomicznego układu nerwowego;
  • przewlekłe procesy zapalne w jamie ustnej i nosowej;
  • ograniczenie adaptacji do zmian środowiskowych.

Mechanizm rozwoju zapalenia migdałków składa się z 4 etapów

1. Infekcja. Choroba zaczyna się od wejścia patogennych mikroorganizmów na migdałki. Zmniejszając mechanizmy obronne organizmu, bakterie otrzymują korzystne warunki do reprodukcji. Prowadzi to do zapalenia błony śluzowej migdałków, co wyraża się ich wzrostem, obrzękiem, zaczerwienieniem.
Część bakterii dostaje się do krwiobiegu. Zwykle taka bakteriemia jest krótkotrwała. Ale u osłabionych pacjentów może powodować rozwój ropnego zapalenia w innych narządach (ropień, zapalenie ucha środkowego).

2. Intoksykacja. Liczba bakterii wzrasta. Objawy kliniczne na tym etapie są związane z wejściem enzymów bakteryjnych do krwiobiegu, które powodują zatrucie organizmu. Oznaki zatrucia układu nerwowego to gorączka, osłabienie, ból głowy. Enzymy Streptococcus Streptolysin-0 (SL-O), Streptokinase (CK) i hialuronidaza wywierają toksyczny wpływ na serce, powodując skurcz naczyń. Streptolizyna streptokokowa powoduje martwicę migdałków. Komórki limfatyczne umierają, a na ich miejscu powstają puste przestrzenie wypełnione ropą.

3. Alergie. Produkty bakteryjne przyczyniają się do powstawania histaminy i rozwoju reakcji alergicznej. Prowadzi to do przyspieszonej absorpcji toksyn w migdałkach i zwiększenia ich obrzęku.

4. Urazy neurorefleksyjne narządów wewnętrznych. Wiele receptorów nerwowych koncentruje się w migdałkach. Mają ścisły związek odruchowy z innymi narządami, zwłaszcza z zwojami współczulnymi i przywspółczulnymi szyjki macicy (zwojami nerwowymi). Przy długotrwałym lub przewlekłym zapaleniu migdałków w nich zaburzone jest krążenie krwi, rozwija się aseptyczne (bez mikroorganizmów) zapalenie. Podrażnienie tych ważnych węzłów nerwowych prowadzi do zaburzeń w pracy różnych organów wewnętrznych, za których unerwienie są one odpowiedzialne.

Zakończenie zapalenia migdałków może mieć dwie opcje:

1. Zniszczenie mikroorganizmów powodujących zapalenie migdałków i całkowite wyzdrowienie.
2. Przejście choroby do postaci przewlekłej. Odporność nie jest w stanie całkowicie stłumić infekcji, a niektóre bakterie pozostają w fałdach lub pęcherzykach. Jednocześnie w migdałkach zawsze występuje skupienie z „uśpioną” infekcją. Jest to ułatwione przez fakt, że po dławicy, wyjście ze szczelin może być zwężone przez tkankę bliznowatą i ich samooczyszczanie pogarsza się, co przyczynia się do proliferacji bakterii. Stała obecność patogennych mikroorganizmów osłabia układ odpornościowy i może powodować patologie autoimmunologiczne (reumatyzm, reumatoidalne zapalenie stawów).

Zapalenie migdałków. Opis, objawy, przyczyny i leczenie zapalenia migdałków

Zawartość:

Dzień dobry, drodzy goście projektu „Dobry jest!”, Sekcja „Medycyna”!

W dzisiejszym artykule omówimy tę chorobę, jak - zapalenie migdałków i wszystko, co jest związane z tą chorobą.

Zapalenie migdałków (łac. Zapalenie migdałków) jest chorobą zakaźną, która dotyka jednego lub kilku migdałków, często podniebienia, spowodowanych infekcją bakteryjną lub wirusową. Głównym objawem zapalenia migdałków jest ból gardła.

Migdałki to narząd układu limfatycznego, składający się z tkanki limfatycznej, która znajduje się w obszarze jamy ustnej i nosogardzieli. Migdałki są częścią układu odpornościowego.

W rzeczywistości tkanka limfatyczna migdałków gardłowych stanowi barierę dla wejścia bakterii i wirusów do górnych dróg oddechowych. Jednak z powodu długotrwałej infekcji w wyniku przedwczesnego lub nieodpowiedniego leczenia, oni sami mogą stać się źródłem problemów związanych z rozprzestrzenianiem się infekcji na inne narządy i układy organizmu.

Zapalenie migdałków jest jedną z najczęstszych chorób zakaźnych górnych dróg oddechowych.

Ostre zapalenie migdałków: ICD-10: J03; ICD-9: 034.0

Przewlekłe zapalenie migdałków: ICD-10: J35; ICD-9: 474

Jak można uzyskać zapalenie migdałków?

Zapalenie migdałków może być zakażone w następujący sposób:

  • ze środowiska zewnętrznego: przez unoszące się w powietrzu krople lub przez żywność;
  • samozakażenie: występuje, gdy pacjent ma przewlekłe ognisko zapalne - na przykład próchnicę, zapalenie zatok, zapalenie jelita grubego.

Rodzaje zapalenia migdałków

Choroba może być ostra lub przewlekła. Ostre zapalenie migdałków często nie jest wynikiem kontaktu z zakaźnym patogenem, ale zaostrzeniem przewlekłego zapalenia migdałków z powodu hipotermii, przepracowania lub osłabienia układu odpornościowego pod wpływem innych czynników. Jednocześnie nie w pełni wyleczone ostre zapalenie migdałków często przyjmuje postać przewlekłą.

Ostre zapalenie migdałków (dusznica bolesna w życiu codziennym) jest chorobą zakaźną z lokalnymi objawami w postaci ostrego zapalenia składników pierścienia limfatycznego gardła, najczęściej migdałków, wywołanych przez paciorkowce lub gronkowce, rzadziej przez inne mikroorganizmy.

Najczęściej bakteryjny patogen ostrego zapalenia migdałków staje się paciorkowcem hemolitycznym z grupy A. Rzadziej wirusy i inne paciorkowce, wyjątkowo rzadko, chlamydie i mykoplazmy.

Przewlekłe zapalenie migdałków jest długotrwałym zapaleniem migdałków gardłowych i podniebiennych (z łaciny. Tonsillae - ciało migdałowate). Rozwija się po bólu gardła i innych chorobach zakaźnych, któremu towarzyszy zapalenie błony śluzowej gardła (szkarlatyna, odry, błonicy) lub bez wcześniejszej ostrej choroby.

W przypadku prostej formy przewlekłego zapalenia migdałków charakterystyczne są jedynie objawy miejscowe (ból gardła itp.), Jeśli towarzyszą im powszechne zjawiska (uporczywe zapalenie węzłów chłonnych szyjki macicy, podwyższona temperatura ciała, zmiany w sercu itp.), Ta forma nazywana jest toksyczno-alergiczną.

Rekompensowane i zdekompensowane etapy:

- Kompensowana faza to uśpiona faza infekcji. Nie ma widocznej reakcji całego organizmu ani powtarzającej się dławicy piersiowej. Funkcja barierowa migdałków i reaktywność organizmu nie są osłabione.

- W przypadku dekompensacji często występują ból gardła, często obserwuje się powikłania zapalenia migdałków w postaci ropni, chorób zapalnych ucha i zatok, a także uszkodzenia innych narządów (serca, nerek).

Zaostrzenie przewlekłego zapalenia migdałków nazywane jest również dusznicą bolesną.

Objawy

  • Objawy ostrego zapalenia migdałków
  • Objawy przewlekłego zapalenia migdałków

- dyskomfort i ból podczas połykania;
- suchość, bolesność i ból gardła;
- kaszel;
- Nieprzyjemny zapach z ust;
- zwiększone zmęczenie;
- zmniejszenie zdolności do pracy;
- okresowy niewielki wzrost temperatury (temperatura podgorączkowa);
- pogorszenie snu (bezsenność);
- utrata apetytu;
- ból w węzłach chłonnych szyjki macicy.

Komplikacje

Najbardziej niebezpiecznym powikłaniem zapalenia migdałków jest reumatyzm, który wpływa na stawy, aparat zastawkowy serca, prowadzi do powstawania wad serca i rozwoju niewydolności serca. Niezupełnie wyleczone zapalenie migdałków może prowadzić do choroby nerek (odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie kłębuszków nerkowych). Miejscowymi powikłaniami zapalenia migdałków są paratonsillitis i ropień paratonsillar.

Powody

  • Przyczyny ostrego zapalenia migdałków

- Bakterie - najczęściej paciorkowce β-hemolizujące z grupy A, rzadziej gronkowce lub ich kombinacje;

- Wirusy - najczęściej adenowirusy (typ 1-9), enterowirus Koksaki, wirus opryszczki;

- Spirochete Vincent w symbiozie z wrzecionowatą różdżką (wrzodziejąco-błoniasta dławica piersiowa);

- Grzyby z rodzaju Candida w symbiozie z patologicznymi ziarniakami.

Czynniki predysponujące: miejscowa i ogólna hipotermia organizmu, zmniejszenie odporności miejscowej i ogólnej, uraz migdałków, centralny i autonomiczny układ nerwowy, oddychanie przez nos, przewlekłe procesy zapalne w jamie ustnej, nosie i zatokach przynosowych (zapalenie krtani, zapalenie gardła, zapalenie zatok, zapalenie zatok, zapalenie jamy ustnej, próchnica itp.).

  • Przyczyny przewlekłego zapalenia migdałków

Rozwój przewlekłego zapalenia migdałków jest spowodowany nie tylko częstymi bólami gardła, ostrymi zakażeniami wirusowymi układu oddechowego (ARVI), ale także obecnością zębów z nieleczoną próchnicą i chorobami przyzębia w jamie ustnej.
Przewlekłe zapalenie migdałków może również rozwinąć się z uporczywym naruszeniem oddychania przez nos (na przykład w przypadku skrzywienia przegrody nosowej, wzrostu dolnej konchy nosowej, polipów nosa itp.). Powody lokalnej natury obejmują obecność ognisk zakaźnych w sąsiednich narządach.

Ważnymi czynnikami w rozwoju i przebiegu przewlekłego zapalenia migdałków są osłabienie sił odpornościowych organizmu i stanów alergicznych, które mogą działać jako przyczyna przewlekłego zapalenia migdałków, jak również jego konsekwencje.

Ponadto, jak już wspomniano, przyczyna przewlekłej postaci zapalenia migdałków jest nieprawidłowa lub brak leczenia ostrej postaci choroby.

Choroby związane z zapaleniem migdałków

W przewlekłym zapaleniu migdałków mogą być związane z nim choroby, jak również choroby powiązane, których związek patogenetyczny z przewlekłym zapaleniem migdałków jest przeprowadzany poprzez miejscową i ogólną reaktywność. Znanych jest około 100 różnych chorób, głównie z powodu przewlekłego zapalenia migdałków:

- choroby kolagenowe (kolagenoza): reumatyzm, toczeń rumieniowaty układowy, guzkowe zapalenie okołostawowe, twardzina skóry, zapalenie skórno-mięśniowe;
- choroby skóry: łuszczyca, egzema, polimorficzny wysiękowy rumień;
- choroby oczu: choroba Behceta;
- choroba nerek: zapalenie nerek;
- choroba tarczycy: nadczynność tarczycy.

Diagnostyka

Podczas badania stwierdza się zaczerwienienie i obrzęk błony śluzowej migdałków i sąsiednich tkanek. Podczas badania dotykowego przedniego ucha i węzłów chłonnych szyjnych odnotowuje się ich wzrost i tkliwość.

Dokonując diagnozy, uciekają się do ogólnego badania krwi, które charakteryzuje się leukocytozą - wzrostem poziomu leukocytów do 20 * 109 / l i wyższym, pojawieniem się dużej liczby niedojrzałych postaci leukocytów (przesunięcie leukocytów w lewo) i wzrostem ESR (szybkość sedymentacji erytrocytów) 40-50 mm / godzinę.

Ponadto rozpoznanie zapalenia migdałków obejmuje:

  • Biochemiczne badanie krwi;
  • Pobranie wymazu z gardła w celu określenia czynnika sprawczego i jego oporności na leki przeciwinfekcyjne);
  • Może być konieczne wykonanie elektrokardiografii (EKG).

Leczenie

Taktyka leczenia pacjentów z ostrym i przewlekłym zapaleniem migdałków powinna polegać na dokładnym określeniu charakteru procesu zapalnego (ostrego, zaostrzenia przewlekłego lub powolnego przebiegu), uzasadnienia rodzaju zapalenia (nieżyt, ropny, ropny), określającego rodzaj patogenu (paciorkowce, krętki, Bacillus, wirusy, grzyby) ). W tym celu należy dodać, że całą dławicę można podzielić na dwie grupy - pierwotną dusznicę bolesną, jako niezależnie rozwijający się ostry proces zapalny w migdałkach i wtórną dusznicę bolesną, jako objaw choroby podstawowej, na przykład w chorobach krwi. Tylko prawidłowa diagnoza uwzględniająca ogólny stan pacjenta decyduje o wyborze taktyki leczenia.

Po zdiagnozowaniu u lekarza rozpoznania przewlekłego zapalenia migdałków ważne jest, aby wybrać taktykę leczenia pacjenta i zadać pytanie: w jakich przypadkach wskazana jest operacja iw jakich przypadkach wskazane jest leczenie zachowawcze.

Leczenie zachowawcze

Leczenie zachowawcze zapalenia migdałków obejmuje przede wszystkim systematyczne odkażanie luk w migdałkach podniebiennych z zachowaniem tkanki limfatycznej migdałków jako odporności, do pewnego stopnia, narządu. Leczenie zachowawcze jest wskazane w przypadku niepowikłanego przewlekłego zapalenia migdałków w przypadkach, gdy:

- operacja ogólnego stanu pacjenta może być opóźniona;

- jeśli pacjent nie otrzymał wcześniej żadnej terapii lub dotyczy głównie miejscowych objawów zapalenia migdałków - ropnych zatyczek w migdałkach, nieświeży oddech.

Wśród metod leczenia zachowawczego przewlekłego zapalenia migdałków najskuteczniejsze są następujące:

    • Powołanie delikatnej, delikatnej, z dużą ilością witamin;
    • Mycie rogówek migdałków i usuwanie ropnych zatyczek. Płukanie gardła, inhalacja, płukanie błony śluzowej roztworami dezynfekującymi są pokazane zarówno w przypadku bólu gardła, jak i towarzyszącego zapalenia gardła. W tym celu można zalecić ciepły hipertoniczny roztwór sodowo-solankowy, roztwór furatsiliny, Rivanol, Hexoral, stosowanie tabletek ssących.
    • Sprawdzone w leczeniu leków na ból gardła do stosowania miejscowego - pastylki do ssania i pastylki do ssania, a najbardziej skuteczne są leki o złożonym składzie. Na przykład tabletki / pastylki do ssania Anti-Angin® Formula, które zawierają witaminę C, a także chlorheksydynę, która ma działanie bakteriobójcze i bakteriostatyczne oraz tetrakainę, która ma miejscowy efekt znieczulający. Ze względu na swój złożony skład, Anti-Angin® ma potrójny efekt: pomaga zwalczać bakterie, łagodzi ból i pomaga zmniejszyć stan zapalny i obrzęk. (1,2)
      Anti-Angin® występuje w szerokiej gamie postaci dawkowania: kompaktowy spray, pastylki do ssania i pastylki do ssania. (1,2,3)
      Anti-angina® jest wskazana w przypadku objawów zapalenia migdałków, zapalenia gardła i początkowego stadium dusznicy bolesnej, może to być podrażnienie, ucisk, suchość lub ból gardła. (1,2,3)
      Tabletki Anti-Angin® nie zawierają cukru (2) *
  • Aby zmniejszyć objawy zatrucia (przy braku przeciwwskazań) - dużo ciepłego napoju.
  • Aby wyeliminować ból i gorączkę, przepisano NLPZ (niesteroidowe leki przeciwzapalne) - Paracetamol, Analgin, Ibuprofen i inne, w postaci proszku, syropu lub roztworu z powodu trudności i bolesnego przełykania w trakcie choroby.

Poprawę skuteczności leczenia zapalenia migdałków można osiągnąć poprzez powołanie ekstraktów roślinnych immunostymulujących. W szczególności składniki rumianku, althei i skrzypu polnego, które są jego częścią, stymulują mechanizmy ochronne organizmu poprzez zwiększenie aktywności fagocytarnej makrofagów i granulocytów.

Jeśli chodzi o powołanie ogólnoustrojowej antybiotykoterapii w przypadku niepowikłanych postaci zapalenia migdałków o etiologii innej niż paciorkowcowa, nie zawsze jest to uzasadnione. W tym przypadku lokalne podawanie leków przeciwdrobnoustrojowych jest bardziej racjonalne (od pierwszego dnia choroby - do czasu uzyskania wyników badań mikrobiologicznych). Główne wymagania dla lokalnych środków przeciwbakteryjnych to szeroki zakres działania przeciwbakteryjnego, w tym najbardziej typowe patogeny, brak wchłaniania z błony śluzowej, niska alergenność.

Leczenie dławicy, takiej jak agranulocyt i monocyt, wymaga udziału hematologa.

Leczenie chirurgiczne

Wskazania do zabiegu:

- Częste ból gardła (2-4 razy w roku), któremu towarzyszy wysoka temperatura ciała. W lukach obserwuje się patologiczny ropny detrytus. Występuje powikłanie związane z zaostrzeniem procesu (zapalenie wielostawowe, odmiedniczkowe zapalenie nerek itp.).

- Częste ból gardła (2-4 razy w roku i częściej), któremu towarzyszy wysoka temperatura ciała. Istnieją lokalne objawy przewlekłego zapalenia migdałków, bez rozpoznanych powikłań.

- W wyniku jednego z rzadkich przypadków dusznicy bolesnej (1 co 5-7 lat) rozwinęło się jakiekolwiek powikłanie serca, stawów itp. Miejscowe objawy przewlekłego zapalenia migdałków, zapalenia gruczołów chłonnych w kącie żuchwy.

- Nie stwierdzono przypadków dusznicy bolesnej, jednak na tle pojawiających się chorób serca, stawów itp. Wykrywane są miejscowe objawy przewlekłego zapalenia migdałków, głównie nagromadzenie ropnej zawartości w szczelinach migdałków.

Antybiotyki

Przepisywanie antybiotyków (leków przeciwbakteryjnych) jest uzasadnione tylko w przypadku ciężkiej postaci choroby. Zwykle pomaga to organizmowi szybko poradzić sobie z czynnikiem mikrobiologicznym i zbliżyć gojenie, ale pamiętaj, że antybiotyki są bezużyteczne w leczeniu chorób wirusowych. Prowadzi to do tego, że bakterie stają się oporne na antybiotyki. Na przykład w CIS oporność paciorkowców beta-hemolizujących A na antybiotyki makrolidowe (erytromycyna, klarytromycyna, azytromycyna) obserwuje się w prawie 10% przypadków, aw niektórych regionach znacznie częściej. W przypadku takich leków przeciwbakteryjnych, jak „tetracykliny”, „sulfonamidy”, odnotowuje się bardzo wysokie wskaźniki oporności, dlatego leki te nie są stosowane w leczeniu dusznicy bolesnej. W tym przypadku najlepszym antybiotykiem na ból gardła (ostre zapalenie migdałków) wywołanym przez paciorkowce beta-hemolizujące A jest stosowanie β-laktamów („penicylin” i „cefalosporyn”), na które paciorkowce beta-hemolizujące A nie rozwinęły oporności, co czyni je lekami z wyboru do leczenia dławicy paciorkowcowej.

Zaletą penicylin jest również wąskie spektrum ich działania, a tym samym brak negatywnego wpływu na normalną mikroflorę jelitową.

W przypadku pacjentów uczulonych na penicyliny stosuje się alternatywną metodę leczenia dławicy w przypadku antybiotyków z serii cefalosporyn pierwszej i drugiej generacji (cefaleksyna, cefuroksym, cefpodoksym) i amoksycylina. Jednak te leki przeciwbakteryjne mają szersze spektrum działania i mogą niekorzystnie wpływać na normalną mikroflorę. Stosowanie aminopenicylin („Amoksycylina”, „Ampicylina”) u dzieci wymaga ostrożności. W dzieciństwie i okresie dojrzewania istnieje wysokie prawdopodobieństwo zakażenia mononukleozą zakaźną spowodowaną przez wirusy. Na tle tej choroby stosowanie aminopenicylin w prawie 100% przypadków prowadzi do pojawienia się tzw. Wysypki „ampicylinowej”.

Czasami stosowanie penicylin nie prowadzi do sukcesu. Może to być spowodowane faktem, że czynnik wywołujący chorobę znajduje się wewnątrz komórek. W takich przypadkach możliwe jest zastosowanie nowych leków z grupy makrolidów, Josamycyny.

Spektrum leków przeciwbakteryjnych do leczenia ostrego zapalenia migdałków jest dość szerokie, ale problem pozostaje zgodny z terapią. Bardzo często pacjenci po 2-3 dniach na tle znaczącej poprawy stanu zdrowia przestają przyjmować antybiotyki. Jest to niebezpieczne, ponieważ nieleczone ostre zapalenie migdałków może stać się przewlekłe, a bakterie, które go wywołują, staną się oporne na antybiotyki i znacznie trudniej będzie sobie z nimi poradzić w przyszłości.

Ponadto nawet znaczna poprawa stanu zdrowia nie daje powodu do naruszania reżimu i diety. Przeciwnie, konieczne jest poświęcenie wystarczającej ilości czasu na spanie, a jedzenie powinno być wzmocnione i zrównoważone.

Leczenie środków ludowych

Smarowanie sody migdałowej. Gdy zapalenie migdałków jest konieczne kilka razy dziennie, aby smarować migdałki sodą oczyszczoną, zanurzając je w mokrym palcu. Najważniejszą rzeczą po zabiegu przez dwie godziny nie jest nic jeść ani pić.

Spłukać zapalenie migdałków

- Odwar z korzenia łopianu pomaga w zapaleniu jamy ustnej, zapaleniu dziąseł, przewlekłym zapaleniu migdałków. Spłukać 3-4 razy dziennie.

- Kwiatostany rumianku - 2 części, liście szałwii - 4 części, liście eukaliptusa - 3 części, trawa miętowa - 2 części, trawa tymianku - 2 części, pączki sosny - 3 części, korzenie Devyasil - 4 części. 3 łyżki mieszanki zalać 0,5 litra wrzącej wody, gotować przez 3-4 minuty, przepłukać gardło ciepłym roztworem. Tę samą kompozycję można stosować do inhalacji.

- kwiatostany nagietka, liście babki lancetowatej, trawa piołunu - wszystkie jednakowo. 1 łyżkę mieszanki zalać 1 szklanką wrzącej wody, gotować na małym ogniu przez 10-15 minut, przecedzić. Płukać gardło ciepłym roztworem co 2 godziny.

- Płukanie gardła sokiem z buraków. Zetrzyj buraki na drobnej tarce i wyciśnij sok. Do szklanki soku dodaj 1 łyżkę octu stołowego (nie esencji!). Płukać gardło 5-6 razy dziennie.

- Olej bazylia jest jednym z najbardziej skutecznych narzędzi w leczeniu chorób zapalnych gardła i jamy ustnej. Kilka kropli oleju dodaje się do szklanki przegotowanej wody i płucze 3-4 razy dziennie.

- Nadmanganian potasu z jodem jest bardzo dobrym płukaniem na ból gardła i przewlekłe zapalenie migdałków. W 500 ml słabo różowego roztworu manganu dodać 6-8 kropli jodu. Dobrze wymieszaj. Płukać gardło po 2-3 godzinach ciepłym roztworem.

- Napar mocną herbatę (nie w torebkach). Schłodzić do temperatury, która może być tolerowana. Dodaj tam 1 łyżkę soli, wymieszaj. Wypłucz kilka razy dziennie. Podczas płukania wychodzi sama ropa. Przez tydzień wyleczono okropne gardło, które dana osoba była chora od kilku lat.

- 100 g suszonych owoców borówek 0,5 litra wrzącej wody, gotować, aż ilość wody zmniejszy się o 1/3. To gęste gardło bulionu 4 razy dziennie na zapalenie migdałków.

- Ciepły szampan. Płukać gardło ciepłym szampanem co godzinę. Przez 12 razy gardło wyczyści się i zapomnisz o bólu gardła.

- Płukanie gardła z wywaru z kory wierzby białej (wierzba, rakita). 2 łyżki rozdrobnionej kory zalać 2 szklankami gorącej wody, zagotować i gotować przez 15 minut na małym ogniu.

- Płukanie soku lub wywar z babki. Na 1 szklance wrzącej wody umieścić 4-5 rozdrobnionych suchych lub świeżych liści, nalegać pół godziny. Płukać gardło ciepłym roztworem co godzinę. Aby poprawić smak, możesz dodać miód.

- Gdy ból gardła jest przygotowany do płukania nagietka infuzyjnego wody: 10 kwiatów w 1 szklance wrzącej wody. Schłodzić przez godzinę w temperaturze pokojowej, odcedzić. Płukać gardło 3-4 razy dziennie.

- Odwar z płatków róży jest skutecznym lekarstwem na płukanie gardła z dusznicą bolesną, ostrymi chorobami układu oddechowego, zapaleniem gardła. Na 1 łyżkę płatków róży, 1 szklankę wody, doprowadzić do wrzenia, nalegać 1 godzinę, przecedzić. Płukać gardło 3-4 razy dziennie.

Wdychanie z zapaleniem migdałków

Inhalacje zapalenia migdałków są dodatkową metodą działania terapeutycznego, a podczas zabiegu preparaty są nakładane na powierzchnię migdałków, które następnie wnikają w powierzchnię zapalonych migdałków i pomagają przyspieszyć regenerację.

Sama procedura może być przeprowadzona w domu za pomocą nebulizatora lub inhalatora parowego lub w gabinecie fizjoterapii.

Wdychanie zapalenia migdałków powinno być przepisywane wyłącznie przez wykwalifikowanego otolaryngologa, który ocenia nie tylko nasilenie lokalnych objawów choroby, ale także ogólny stan pacjenta. Ponadto należy pamiętać, że stosowanie antybiotyków i środków antyseptycznych do inhalacji roztworu nie wyklucza ogólnoustrojowego stosowania leków przeciwbakteryjnych, ale tylko je uzupełnia.

Najważniejszą rzeczą przy przepisywaniu inhalacji nie jest stosowanie leków, na które ciało pacjenta ma nadwrażliwość, dlatego należy ostrożnie stosować antybiotyki w leczeniu zapalenia migdałków.

Najczęściej do inhalacji w ostrych i przewlekłych zapaleniach migdałków są wywar z roślin o działaniu antyseptycznym i przeciwbakteryjnym - szałwia, eukaliptus, rumianek, kora dębu, pączki sosny, mięta pieprzowa, nagietek, podbiał, oregano, alkoholowy roztwór propolisu, olej i alkohol roztwór chlorofilu, alkaliczne wody mineralne, środki mukolityczne.

Możesz również:

- Ugotuj ziemniaki „w mundurze” i wdychaj je przez 5–10 minut, a następnie z wody spuszczonej po ugotowaniu ziemniaków zrób ciepły kompres do gardła. Podeszwy stóp należy wcierać czosnkiem i wkładać na wełniane skarpety.

- Odetnij 1 główkę czosnku, włóż na patelnię, zalej 1 litrem wody i jak tylko woda zacznie się gotować, dodaj 1 łyżeczkę sody oczyszczonej i wdychaj (oddychaj przez szalkę) 3 razy dziennie.

- Jeśli nagle zachrypniesz: zagotuj mleko, usuń pianę i oddychaj przez patelnię, biorąc głębokie oddechy, gdy nadchodzi para.

- Kwiaty rumianku - 2 części, liście szałwii - 4 części, liście eukaliptusa - 3 części, trawa miętowa - 2 części, trawa tymianku - 2 części, pąki sosny - 3 części, korzenie Devyasila - 4 części
3 łyżki. l wymieszać w czajniku zalać 0,5 litra wrzącej wody, gotować przez 3-4 minuty. Następnie wyjmij czajniczek z ognia, umieść papierowy lejek na nosie i wdychaj gorącą parę przez usta z bólem gardła, zapaleniem gardła, zapaleniem krtani, zapaleniem oskrzeli.

Częstotliwość zabiegów i czas trwania leczenia zależą od stanu pacjenta i skuteczności leczenia.

Zapobieganie

Ogólne środki higieny: Konieczne jest utrzymanie czystości w ustach i nosie, zawsze monitoruj czystość rąk. Produkty do stosowania po dokładnym umyciu.

Nawiasem mówiąc, apostoł Paweł daje wspaniały przykład przed jedzeniem, który mówi:

„Bo każde stworzenie Boże jest dobre i nic nie jest naganne, jeśli zostanie przyjęte z dziękczynieniem. Ponieważ jest uświęcony słowem Bożym i modlitwą ”. 1 Tymoteusza 4: 4-5;

- Hartowanie ciała. Cóż, jeśli twardnienie jest skierowane na całe ciało, ale przynajmniej na tyle szyi. Zamiast ciepłego wełnianego szalika, możliwe jest zdobycie cienkiego kaszmirowego elementu podstawowego, wtedy gardło nie ucierpi z powodu zimna i nadmiernego ciepła. Ulubione lody wszystkich są również dobrym pomocnikiem, szczególnie w lecie. Rano warto płukać gardło zimną wodą, wytrzeć szyję wilgotnym ręcznikiem. Wieczorem można robić kontrastowe kąpiele stóp, nie tylko łagodzi napięcie, ale także łagodzi ciało.

- Właściwe zrównoważone odżywianie: jeśli organizm otrzymuje wystarczającą ilość witamin, pierwiastków śladowych, kwasów tłuszczowych, jest bardziej skuteczny w radzeniu sobie z atakami patogennej mikroflory. Ponadto układ odpornościowy działa wydajniej, jeśli organizm otrzymuje codziennie wszystkie niezbędne witaminy.

- Zgodność z zasadami higieny w domu i miejscu pracy. Przeprowadzaj częste czyszczenie na mokro i nie zapomnij przewietrzyć pomieszczenia;

- Eliminacja zapylenia, zanieczyszczenie powietrza gazem: Pożądane jest nawilżanie i oczyszczanie powietrza w domu iw pracy, dzięki czemu błona śluzowa nosa i gardła nie wysycha, co oznacza, że ​​będzie działać normalnie. Aby to zrobić, możesz zainstalować filtr powietrza i nawilżacz. Jeśli klimatyzator jest zainstalowany w domu, upewnij się, że jego filtry są czyste, które często są pożywką dla bakterii i wirusów;

- Środki sanitarne: identyfikacja i leczenie chorób dziąseł i zębów, zapalenia zatok, zapalenia ucha, zapalenia zatok, zaburzeń oddychania przez nos.

- W przypadku częstego nieżytu nosa i zapalenia zatok konieczne jest płukanie i nawilżanie dróg nosowych roztworami soli.

- Nie nadużywaj syntetycznych kropli do nosa, ponieważ przyczyniają się do suszenia błon śluzowych i zmniejszają ich ochronne właściwości bakteriobójcze.

- W okresie rosnącej zachorowalności na grypę, ARVI i ostre infekcje dróg oddechowych można przyjmować leki immunostymulujące, takie jak „Remantadin”, „Interferon”, „IRS-19” i inne. Zwiększają mechanizmy obronne organizmu, stymulując produkcję interferonu. To dobry dodatek do szczepień.

- Możliwe jest wywołanie przewlekłego zapalenia migdałków, np. Wody mineralnej, dlatego osoby z rozpoznaniem przewlekłego zapalenia migdałków są niepożądane: pij napoje gazowane, jedz czekoladę, orzechy, miód itp.

- Gardło do profilaktyki powinno być częściej płukane wywarami z ziół szałwii, rumianku lub zwykłej sody pitnej.

- Od tego czasu Ostra postać zapalenia migdałków (ból gardła) jest zakaźną chorobą zakaźną, konieczne jest zminimalizowanie kontaktu z nosicielem zakażenia.

Z którym lekarzem się skontaktować?

Wideo

Omów chorobę na forum

* Ostrożnie w cukrzycy zawiera kwas askorbinowy
1. Instrukcje dotyczące stosowania leku Anti-Angin® Formula w postaci dawkowania pastylki do ssania
2. Instrukcje dotyczące stosowania leku Anti-Angin® Formula w postaci dawkowania tabletki do resorpcji
3. Instrukcje dotyczące stosowania leku Anti-Angin® Formula w sprayu w postaci dawkowania do stosowania miejscowego.
Istnieją przeciwwskazania. Musisz przeczytać instrukcje lub skonsultować się ze specjalistą.