Skutki antybiotyków

Antybiotyki to leki przepisywane w ciężkich przypadkach chorób wywoływanych przez mikroorganizmy bakteryjne. Mogą pomóc uniknąć powikłań bólu gardła, zapalenia ucha, zapalenia płuc, ropnych procesów zakaźnych. Są one stosowane, gdy ludzki układ odpornościowy nie radzi sobie z patogenem. Ale konsekwencje samodzielnego przyjmowania antybiotyków stają się czasem przyczyną zażywania narkotyków.

Niekorzystne reakcje na antybiotyki

Działania niepożądane to zaburzenia ciała spowodowane przyjmowaniem leku. Antybiotyki często powodują nieprawidłowe działanie różnych układów narządów. Z reguły ich negatywny wpływ znika po zakończeniu przyjmowania, ale czasami organizm potrzebuje pomocy w wyzdrowieniu. Istnieją nisko toksyczne grupy antybiotyków, takie jak penicyliny i silne leki. Ale stopień ich wpływu zależy również od ludzkiego ciała.

Negatywny wpływ antybiotyku będzie minimalny, jeśli zastosujesz się do zaleceń lekarza i będziesz postępował zgodnie z instrukcjami dotyczącymi leku. Lekarz określi optymalną dawkę, czas i sposób przyjmowania leku. Możesz pomóc organizmowi uniknąć skutków ubocznych, przestrzegając następujących zasad dotyczących stosowania antybiotyków:

• przyjmować lek regularnie, w wyznaczonym czasie;
• wziąć pigułkę z przegotowaną lub mineralną wodą;
• Nie jedz tłustych i smażonych potraw, napojów alkoholowych, trzymaj się lekkiej diety.

Zaburzenia trawienia i jego konsekwencje

Antybiotykom mogą towarzyszyć negatywne reakcje z narządów przewodu pokarmowego: wzdęcia, zaparcia, biegunka, nudności. Te działania niepożądane są wspólne dla wielu leków o szerokim spektrum działania. Są one spowodowane drażniącym działaniem leku na śluzową powierzchnię narządów trawiennych. Takie zaburzenia występują po zażyciu antybiotyków w postaci tabletek lub kapsułek. Można ich uniknąć, jeśli zażywasz lek po posiłku lub w postaci zastrzyków.

Pod koniec leczenia antybiotykami praca układu pokarmowego najczęściej normalizuje się. Jeśli tak się nie stało, oznacza to, że mikroflora jelitowa została zaburzona. Ten stan nazywany jest dysbiozą. Wynika to z faktu, że wiele antybiotyków ma przygnębiający wpływ nie tylko na patogenne mikroorganizmy, ale także na naturalnych mieszkańców jelita, niezbędnych do jego normalnego funkcjonowania. Z czasem dysbioza przechodzi niezależnie. Szybsze odzyskiwanie normalnej mikroflory organizmu pomoże specjalnym preparatom - probiotykom. Czasami lekarz przepisuje je razem z antybiotykiem.

Oprócz dyskomfortu z układu pokarmowego, dysbakterioza może mieć poważniejsze konsekwencje dla organizmu. To właśnie w jelicie podczas normalnej pracy mikroorganizmów syntetyzowane są ważne witaminy i parahormony: kwas foliowy, biotyna, witaminy B i K, serotonina. Dlatego dysbioza często rozwija awitaminozę, która negatywnie wpływa na pracę różnych narządów i układów. Tak więc niedobór witaminy K powoduje krwawienie z nosa, zapalenie przyzębia, krwotoki podskórne. Aby tego uniknąć, podczas terapii antybiotykowej przyjmuje się kompleksy multiwitaminowe.

Alergia

Przed przepisaniem antybiotyku lekarz musi sprawdzić u pacjenta obecność reakcji alergicznych na leki. Zdarza się jednak, że pacjent nie był świadomy odporności konkretnego leku. Każdy antybiotyk może powodować alergie, ale najczęściej jest spowodowany przez cefalosporyny i penicyliny. Objawy alergii pojawiają się od 2 dni do 2 tygodni po rozpoczęciu terapii antybiotykowej. Główne to:

Najbardziej niebezpieczne dla pacjenta są takie objawy alergii, jak wstrząs anafilaktyczny (powoduje zadławienie), niedokrwistość hemolityczna (zniszczenie erytrocytów - elementy krwi zaangażowane w metabolizm tlenu), zespół Stevensa-Johnsona (skóra i błony śluzowe są pokryte pęcherzami). Warunki te mogą być śmiertelne. Dlatego w przypadku jakichkolwiek reakcji alergicznych przepisany lek jest zastępowany przez środek z innej grupy antybiotyków.

Kandydoza

Przyjmowanie antybiotyków może zakłócić mikroflorę nie tylko w jelitach. Grzyby z rodzaju Candida są naturalnymi mieszkańcami śluzowej powierzchni pochwy i jamy ustnej. W małych ilościach nie powodują dyskomfortu. Wzrost ich populacji jest ograniczony przez pożyteczne bakterie, które również zamieszkują te błony śluzowe. Ale jeśli umierają bakterie, zwiększa się liczba organizmów grzybowych i rozwija się kandydoza choroby lub pleśniawka.

Objawy kandydozy to swędzenie w okolicy narządów płciowych, białe tandetne wydzieliny, nieprzyjemny zapach, ból podczas oddawania moczu i stosunek płciowy. Jeśli pleśniawki pojawią się w ustach, pojawia się jako biała patyna na języku, policzkach i dziąsłach. Kandydoza rozwija się podczas i po zażyciu antybiotyków. Do leczenia należy stosować lokalne leki przeciwgrzybicze, a także środki immunostymulujące.

Intoksykacja narządów wewnętrznych

Antybiotyki niekorzystnie wpływają na pracę wielu narządów. Dzieje się tak zarówno z powodu toksycznych właściwości samego leku, jak iz powodu zatrucia ciała cząstkami zniszczonych komórek bakteryjnych. Po kuracji antybiotykowej najbardziej cierpią wątroba i nerki. Naruszenie ich pracy objawia się następującymi objawami:

• ból lędźwiowy;
• pragnienie;
• zmiana ilości moczu w górę lub w dół;
• badanie krwi pokazuje przeszacowane wartości mocznika i kreatyniny;
• gorączka;
• żółtaczka;
• słabość i utrata apetytu;
• ciemny kolor moczu, bezbarwny kał.

Niektóre leki przeciwbakteryjne szczególnie negatywnie wpływają na pracę układu nerwowego. Po ich zażyciu może to zaszkodzić i zawroty głowy, występują zaburzenia snu. Najpoważniejsze konsekwencje to uszkodzenie nerwów: aparat słuchowy, wzrokowy, przedsionkowy.

Co powinienem zrobić po zażyciu antybiotyków?

Po zakończeniu leczenia antybiotykami konieczne jest przywrócenie mikroflory jelitowej. To nie tylko wyeliminuje dyskomfort, ale także normalizuje metabolizm witamin i stan odporności. W tym celu należy przyjmować probiotyki - biologiczne suplementy zawierające korzystne mikroorganizmy (bifidobakterie i bakterie kwasu mlekowego). Przykładami takich leków są Linex, Bifiform, Acipol, Hilak Forte.

Aby probiotyczne pożyteczne bakterie skolonizowały jelita, konieczne jest dostosowanie diety. Każdego dnia należy jeść pokarmy bogate w błonnik, świeże warzywa i owoce, a także produkty mleczne. Probiotyki można przyjmować przez długi czas, nie zaszkodzą ciału. Bardziej efektywne jest ich stosowanie po zakończeniu kuracji antybiotykowej przez kilka tygodni. Niektóre leki zawierają korzystne bakterie, na które antybiotyk nie ma wpływu. Można je przyjmować podczas głównego leczenia, na przykład, gdy jest ono długie lub występują już naruszenia układu pokarmowego.

Akceptacja antybiotyków, których konsekwencje są bardzo nieprzyjemne dla ciała, powinna być kontrolowana przez specjalistę. Wtedy szkoda dla tej kategorii leków będzie minimalna.

Powikłania antybiotykowe

Antybiotyki są substancjami pochodzenia mikrobiologicznego lub roślinnego, które hamują żywotność mikroorganizmów. Obecnie wiele antybiotyków uzyskuje się syntetycznie.

Jedną z przyczyn komplikacji w stosowaniu antybiotyków jest niezgodność lub naruszenie podstawowych (obowiązkowych) zasad stosowania leków chemioterapeutycznych.

Wszystkie komplikacje związane z terapią antybiotykową można podzielić na kilka grup.

Reakcje alergiczne

Nie są one związane z bezpośrednimi właściwościami farmakologicznymi antybiotyków, ale są wynikiem szybko postępującego antygenu - przeciwciała w już uczulonym organizmie (antybiotyki działają jako aktywne alergeny).

Ze wszystkich przejawów alergii najbardziej niebezpieczny jest wstrząs anafilaktyczny. Wśród antybiotyków grupa penicylin zajmuje pierwsze miejsce pod tym względem. Szczególnym zagrożeniem jest wstrząs anafilaktyczny, który rozwija się na tle długo działających preparatów penicylinowych (bicykliny) z powodu ich powolnej eliminacji z organizmu.

Obraz kliniczny wstrząsu anafilaktycznego z penicyliną pozajelitową rozwija się w ciągu kilku minut. Zdarzają się przypadki uderzenia pioruna i śmierci w ciągu kilku sekund.

Główne cechy diagnostyczne to: duszność, zimny pot, ołowiane przebarwienia skóry, zwiększone lub osłabione bicie serca, gwałtowny spadek ciśnienia krwi, wymioty, obrzęk błon śluzowych, pokrzywka, utrata przytomności.

Leczenie należy rozpocząć natychmiast. Podstawowym zadaniem jest przepisanie tonicznego układu sercowo-naczyniowego (0,5-1 ml domięśniowo, 0,1% roztwór epinefryny wstrzykuje się domięśniowo, 1 ml 0,1% roztworu norepinefryny lub 1 ml 1% roztworu podaje się dożylnie 250 ml 5% roztworu glukozy).

Jednocześnie (najlepiej dożylnie), leki przeciwhistaminowe (dimedrol, pipolfen, itp.), Jak również glukokortykoidy (0,1-0,2 g hydrokortyzonu dożylnie) są podawane jako leki przeciwalergiczne. W przypadku ciężkiego obrzęku krtani - tracheotomia. Po przeprowadzeniu pilnych działań, w celu przyspieszenia niszczenia wprowadzonej penicyliny, konieczne jest wstrzyknięcie domięśniowo 600000-800000 U penicylinazy.

Objawy alergii mogą być mniej lub bardziej ograniczone (wysypka, nieżyt nosa, tchawica, obrzęk naczynioruchowy itp.). Z reguły nie wymagają środków nadzwyczajnych i przechodzą po anulowaniu antybiotyku, który spowodował te reakcje.

W niektórych przypadkach rozwój reakcji alergicznej obejmuje aparat krwiotwórczy i krew (agranulocytoza, niedokrwistość hemolityczna i aplastyczna, małopłytkowość).

Biorąc pod uwagę nagłe wystąpienie ciężkich, w tym śmiertelnych reakcji alergicznych, konieczne jest poradzenie sobie z pacjentem podczas przepisywania antybiotyków, niezależnie od tego, czy otrzymał je wcześniej, a jeśli tak, jak zareagował.

Szczególną uwagę należy zwrócić na pacjentów podatnych na reakcje alergiczne.

Reakcje toksyczne

Reakcje te są specyficzne dla każdego antybiotyku. Są one znacznie bardziej powszechne niż alergiczne i są spowodowane przedawkowaniem antybiotyków lub naruszeniem ich eliminacji. Wraz z ogólnymi objawami toksycznymi rozwijają się zmiany patologiczne u poszczególnych narządów i układów.

Powikłania neurologiczne. Penicylina z dużą dawką (60 milionów jednostek lub więcej) może powodować encefalopatię aż do zaburzeń psychicznych i rozwoju napadów mioklonicznych. Rozwój tej patologii jest bardziej powszechny na tle już istniejącej organicznej niewydolności ośrodkowego układu nerwowego, jak również endolyumbalnej metody podawania penicyliny. Toksyczny wpływ penicyliny na ośrodkowy układ nerwowy jest ułatwiony przez patologię nerek, gdy spowalniane jest usuwanie penicyliny z organizmu.

Działanie ototoksyczne antybiotyków - aminoglikozydów (monomitsin, kanamycyna, streptomycyna, florimicyna, ristomycyna) jest dobrze znane. Przy długotrwałym stosowaniu (na przykład w leczeniu gruźlicy) może dojść do uszkodzenia nerwu słuchowego i aparatu przedsionkowego, aż do całkowitej i nieodwracalnej głuchoty. Aby zapobiec tej poważnej komplikacji, konieczne jest monitorowanie zmian w słuchu podczas długotrwałego stosowania antybiotyków. W przypadku wykrycia pierwszych oznak uszkodzenia słuchu, środek uszkadzający powinien zostać anulowany. Działanie ototoksyczne antybiotyków jest osłabione, jeśli równolegle stosowane są witaminy A i B6 w maksymalnych dawkach terapeutycznych.

Streptomycyna, chloramfenikol, cykserina o przedłużonym stosowaniu mogą powodować uszkodzenie siatkówki i nerwów wzrokowych, powodując toksyczną retinopatię z ciężkim upośledzeniem wzroku. Podczas stosowania streptomycyny, neomycyny, kanamycyny, amfoterycyny B, gryzeofulwiny występują uszkodzenia obwodowego układu nerwowego w postaci niedowładu, a nawet porażenia. Symetria uszkodzeń kończyn jest uznawana za naruszenie wrażliwości i aktywności ruchowej.

Aminoglikozydy (streptomycyna) mają działanie zwiotczające mięśnie związane z hamowaniem syntezy acetylocholiny. Blok nerwowo-mięśniowy rozwija się z upośledzeniem lub całkowitym wyłączeniem oddychania spontanicznego (blok konkurencyjny).

Szczególnie niebezpieczne jest łączne stosowanie streptomycyny z lekami zwiotczającymi mięśnie. Wraz z początkiem bloku nerwowo-mięśniowego konieczne jest pilne podjęcie środków w celu przywrócenia przewodności w synapsie nerwowo-mięśniowej. W tym celu wstrzyknięto dożylnie 3-5 ml ampułkowanego roztworu prozeriny na tle wcześniejszego wstrzyknięcia 1 ml 0,1% roztworu atropiny.

Uszkodzenie nerek

Uszkodzenie nerek za pomocą antybiotyków jest związane z już istniejącą patologią nerek, gdy zaburzone jest wydalanie antybiotyków, w wyniku czego rozwija się skumulowany efekt. Zaburzenia czynności nerek podczas akumulacji antybiotyków charakteryzują się pojawieniem się białka i czerwonych krwinek w moczu, zwiększając azotemię. W przypadku długotrwałego stosowania antybiotyków w dużych dawkach możliwy jest rozwój ciężkich postaci mocznicy.

Najczęściej antybiotyki, takie jak kanamycyna, streptomycyna, gentamycyna, cefalotyna, ryfampicyna, neomycyna, polimyksyna powodują działanie nefrotoksyczne. Przepisując te antybiotyki, należy wziąć pod uwagę stan funkcjonalny nerek.

Uszkodzenie wątroby

Uszkodzenie wątroby (działanie hepatotoksyczne) obserwuje się najczęściej przy stosowaniu antybiotyków tetracyklinowych. Chlortetracyklina (biomityna) jest szczególnie niebezpieczna. Podczas przyjmowania dużych dawek (2-3 g dziennie), komórki wątroby ulegają zmianie, pojawia się żółtaczka. W ciężkich przypadkach niewydolność wątroby rozwija się do śmierci. Efekt repatotoksyczny obserwuje się również w przypadku stosowania erytromycyny, nowobiocyny, amfoterycyny B. Antybiotyki te nie powinny być przepisywane w chorobach wątroby, ponieważ na tym tle działanie hepatotoksyczne antybiotyków znacznie wzrasta.

Toksyczne działanie antybiotyków na funkcję tworzenia krwi. Powikłania hematologiczne w antybiotykoterapii wynoszą około 20%, podczas gdy główną część zajmują powikłania obserwowane przy stosowaniu chloramfenikolu i chloramfenikolu oraz amfoterycyny B.

Lewomycetyna powoduje niedokrwistość (hemolityczną, aplastyczną), małopłytkowość, eozynofilię.

Działanie teratogenne

Działanie teratogenne (theratos - freak) jest związane z przenikaniem antybiotyków przez barierę łożyskową. Największym zagrożeniem w tym zakresie są tetracykliny. Kiedy przepisywane są kobiety w ciąży, tetracykliny naruszają formowanie się płodu, zaburza się wzrost kości płodu i ogólne tworzenie się szkieletu, a u noworodków i małych dzieci tworzenie się zębów jest zaburzone. Dlatego tetracykliny nie powinny być przepisywane kategorycznie kobietom w ciąży. Są one szczególnie niebezpieczne we wczesnych stadiach ciąży, istnieją informacje na temat uszkodzeń nerwów słuchowych u dzieci, których matki otrzymywały streptomycynę lub kanamycynę w czasie ciąży.

Zmiany żołądkowo-jelitowe

Większość zaburzeń przewodu pokarmowego, obserwowanych podczas długotrwałego leczenia antybiotykami, wiąże się z działaniem drażniącym i objawia się jako ostre zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, języka, odbytnicy, tj. na ścieżkach wejścia i eliminacji antybiotyku. Objawom tym towarzyszą zaburzenia dyspeptyczne: nudności, ból w nadbrzuszu, wymioty, utrata apetytu, biegunka.

Najczęstszymi powikłaniami przewodu pokarmowego są tetracykliny, chloramfenikol, erytromycyna, gryzeofulwina itp.

Aby zapobiec działaniom niepożądanym ze strony przewodu pokarmowego, tetracykliny należy przyjmować w dawkach ułamkowych z dużą ilością płynów (najlepiej mleka). Przy pierwszych objawach powikłań, zwłaszcza biegunki, należy natychmiast zaprzestać dalszego stosowania tych antybiotyków lub stosować leki do podawania pozajelitowego.

Działania niepożądane związane z chemioterapeutycznym działaniem antybiotyków

W procesie antybiotykoterapii ukierunkowanym na główny czynnik chorobotwórczy mogą wystąpić mikroorganizmy, które nie są wrażliwe na ten antybiotyk (oporność naturalna lub nabyta). Nadkażenie rozwija się z powodu opornych gronkowców lub mikroorganizmów, które nie są wrażliwe na antybiotyki. W tym drugim przypadku działania niepożądane są zwykle wywoływane przez grzyby drożdżopodobne z rodzaju Candida. Mogą wystąpić powierzchowne zmiany w drożdżach, jak również uogólnione grzybice (kandydoza narządów wewnętrznych). Antybiotyki o szerokim spektrum działania, przede wszystkim tetracykliny, z długotrwałym niekontrolowanym stosowaniem naruszają zwykły związek między pewnymi typami mikroflory jelitowej i przyczyniają się do aktywacji i nasilenia reprodukcji grzybów Candida.

Głównymi objawami kandydozy w pokonaniu błony śluzowej przewodu pokarmowego są znaczące zaburzenia dyspeptyczne. Występuje zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, brak apetytu, nudności. Podczas jedzenia - ostry ból w ustach, przełyku, żołądku.

W zapobieganiu zmianom drożdżowym stosowano leki kombinowane, które wraz z tetracyklinami zawierają przeciwgrzybiczą antybiotyk nystatynę. Leczenie rozwiniętej kandydozy jest bardzo trudne.

W niektórych przypadkach, przy bardzo wrażliwych patogenach choroby (blady krętek, krętek Obermeyera, tyfusowy kij) wraz z wprowadzeniem antybiotyków dochodzi do masowej śmierci drobnoustrojów. W krótkim czasie uwalniana jest duża ilość endotoksyn (reakcja bakteriolizy). Pacjent ma dreszcze, wylewa pot, tachykardię i wzrost temperatury. Leczenie polega na wprowadzeniu aktywnych leków przeciwhistaminowych (diprazyna lub pipolfen, suprastin) i zastosowaniu objawowych środków terapeutycznych.

3. POWIKŁANIA LECZENIA ANTYBIOTYCZNEGO

ANTYBIOTYKI I ICH OSTRZEŻENIE

I. Działania niepożądane związane z bezpośrednim działaniem antybiotyków na organizm są specyficzne dla każdej grupy antybiotyków.

1. Działanie neurotoksyczne - podrażnienie wyściółki mózgu, drgawki. Zaobserwowano wprowadzenie endolyumbalnom lub z wprowadzeniem dużych dawek penicylin, aminoglikozydów.

2. Efekt toksyczny. Rozwija się wraz z porażką ósmej pary nerwów czaszkowych. Występują zaburzenia przedsionkowe (zawroty głowy, chwiejność chodu) i utrata słuchu. Możliwe przy użyciu aminoglikozydów (z zastosowaniem pozajelitowym).

3. Zapalenie wielonerwowe - występuje podczas pozajelitowego podawania aminoglikozydów i polimyksyn.

4. Hepatotoksyczność - uszkodzenie wątroby na dowolnej drodze podawania, częściej - pozajelitowo. Być może za pomocą makrolidów i tetracyklin.

5. Hamowanie tworzenia krwi (niedokrwistość, leukopenia). Występują przy dowolnej drodze podawania leków z grupy chloramfenikolu.

6. Nefrotycyzm - działanie toksyczne na nerki. Być może za pomocą aminoglikozydów i polimyksyn.

7. Niestrawność (ból w nadbrzuszu, nudności, wymioty, biegunka). Występują ze względu na bardzo gorzki smak antybiotyków i działanie drażniące wywierane na błony śluzowe przewodu pokarmowego po wstrzyknięciu do prawie wszystkich antybiotyków (z wyjątkiem polimyksyny).

8. Podrażnienie błon śluzowych (zapalenie jamy ustnej, zapalenie odbytnicy, zapalenie języka). Obserwowane podczas przyjmowania makrolidów, aminoglikozydów, tetracyklin, lewomycetyny.

9. Działanie teratogenne - możliwe przy zastosowaniu tetracyklin i lewomycetyny.

10. Syndrom „czerwonej szyi” i „czerwonej twarzy” powoduje glikopeptydy.

11. rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego - powoduje linkozamidy.

12. Hipowitaminoza witaminy K, wywołująca krwawienie - prawdopodobnie podczas przyjmowania cefalosporyn.

13. Konwulsyjne reakcje, zaburzenia smaku - prawdopodobnie przy użyciu karbapenemów.

14. Trombocytopenia, wzrost czasu protrombinowego - prawdopodobnie przy użyciu monobaktamów.

II. Reakcje alergiczne (pokrzywka, kontaktowe zapalenie skóry, obrzęk naczynioruchowy, wstrząs anafilaktyczny) są objawami zwiększonej wrażliwości organizmu na antybiotyki (uczulenie). Reakcje alergiczne są charakterystyczne dla wszystkich antybiotyków, z wyjątkiem polimyksyny. Uczulenie występuje na pewną grupę chemicznie powiązanych antybiotyków. Występuje częściej w przypadku leków z grupy penicylin, tetracykliny. Jeśli wystąpi reakcja alergiczna, należy przerwać leczenie tym lekiem, zastępując go antybiotykiem innej grupy. W przypadku łagodnych reakcji alergicznych stosuje się leki przeciwhistaminowe (difenhydramina, diazolin) i suplementy wapnia. W przypadku umiarkowanych reakcji dodaje się glukokortykoidy. W szoku anafilaktycznym adrenalina jest wstrzykiwana pozajelitowo, dożylnie w glukokortykoidach, lekach przeciwhistaminowych i suplementach wapnia, wdychaniu tlenu i rozgrzewaniu ciała pacjenta, sztucznym oddychaniu. W ciężkich przypadkach podaje się penicylinazę (w przypadku alergii spowodowanych antybiotykami beta-laktamowymi).

III Działania niepożądane związane z działaniem chemioterapii - rozwijają się w wyniku wpływu tych substancji na mikroflorę. Ta dysbakterioza (superinfekcja) jest naruszeniem i śmiercią saprofitycznej (naturalnej, normalnej) mikroflory jelitowej. Jednocześnie gnilna i patogenna mikroflora przeważa w jelicie grubym, podczas gdy korzystna, bifidobakterie i pałeczki kwasu mlekowego, nie wystarcza. Warunki są tworzone dla rozwoju innych gatunków niewrażliwych na ten antybiotyk (grzyby drożdżopodobne, gronkowce, Proteus, Pseudomonas aeruginosa). Najczęściej nadkażenie występuje na tle działania antybiotyków o szerokim spektrum działania, chociaż powoduje to każdy pojedynczy antybiotyk.

Istota dysbakteriozy wyraża się w fakcie, że osoba nie ma nic do strawienia pokarmu, tj. rozkładać białka, tłuszcze, węglowodany. A zatem, bez względu na to, ile je, jedzenie nie trafia do użycia w przyszłości. Co więcej, w czasie (jest to obowiązkowe w ciągu 24-32 godzin!) Nie hodowane, praktycznie niegotowane produkty gniją w naszym ciele, powodując nieświeży oddech i wszelkie wydzieliny, w tym pot. Dysbakterioza powoduje przewlekłe zaparcia i biegunkę, wzdęcia i zapalenie żołądka, wrzód dwunastnicy. Jest to główna przyczyna poważnych chorób: egzemy, astmy, cukrzycy, zatrucia, marskości wątroby, beri-beri, alergii, niedoboru odporności, słabej absorpcji minerałów, aw rezultacie osteochondrozy i krzywicy. Leczenie tych chorób jest nieskuteczne ze względu na fakt, że przyczyna ich występowania, dysbakterioza, nie została wyeliminowana.

ZAPOBIEGANIE I LECZENIE EFEKTÓW BOCZNYCH

Dawkowanie antybiotyków w ED. Wewnątrz zaleca się przyjmowanie bez żucia. Wraz z antybiotykami:

a) prebiotyki - stwarzają warunki dla rozwoju naturalnych bakterii (hilak, dufalak, duspatalin);

b) probiotyki - zawierają niezbędne bifidobakterie i pałeczki kwasu mlekowego (laktobakteryna, colibacterin, bifiform, bifikol, bifidumbacterin, bactisubtil, linex).

2. Antybiotyki przeciwgrzybicze - nystatyna, leworyna.

Powikłania po leczeniu antybiotykiem

Antybiotyki są dziś bardzo popularnymi lekami. Samodzielne przepisywanie antybiotyków przez pacjentów odbywa się za radą przyjaciół lub wcześniejszych doświadczeń z leczeniem. Czasami powołanie antybiotyku u lekarza następuje w wyniku lęku przed powikłaniami i związanych z tym problemów. W rezultacie lek jest przepisywany, kiedy można się obejść bez tej „ciężkiej artylerii”.

W tym artykule przyjrzymy się powikłaniom, które powodują leczenie antybiotykami.

Najczęstszymi działaniami niepożądanymi antybiotyków są reakcje alergiczne - reakcje nadwrażliwości. Jest to odpowiedź immunologiczna na antybiotyki lub ich metabolity - substancje powstające podczas biochemicznych przemian antybiotyków w organizmie. Ta odpowiedź prowadzi do istotnych klinicznie zdarzeń niepożądanych.

Istnieje kilka rodzajów reakcji alergicznych, rozwijających się pod wpływem antybiotyków.

1. Anafilaksja - rozwija się w ciągu 5-30 minut po wprowadzeniu antybiotyków. Niebezpieczne dla życia. Najczęściej rozwija się z penicylin. Wcześniej w szpitalach przed wprowadzeniem tych antybiotyków musiały zostać przetestowane. Teraz w wielu przypadkach ta praktyka jest pomijana.

Objawy: skurcz oskrzeli, obrzęk krtani - tj. dławienie się; obniżenie ciśnienia krwi, arytmia, pokrzywka itp.

Po pierwsze, chlorowodorek adrenaliny jest podawany domięśniowo, aby zatrzymać anafilaksję.

1. Zespół przypominający surowicę najczęściej rozwija się na antybiotykach beta-laktamowych, a także na streptomycynie. Zespół występuje zwykle od 7 do 21 dnia od rozpoczęcia stosowania antybiotyku lub w ciągu kilku godzin, jeśli antybiotyk był wcześniej stosowany.

Objawy: gorączka, złe samopoczucie, ból kości i stawów, pokrzywka i powiększone węzły chłonne, uszkodzenie narządów wewnętrznych.

Zespół przypominający surowicę ustępuje po wycofaniu antybiotyku.

1. Gorączka narkotykowa jest rodzajem reakcji alergicznej na antybiotyki beta-laktamowe, streptomycynę. Rozwija się w 6-8 dni od rozpoczęcia leczenia antybiotykami. Po odstawieniu leku objawy ustępują po 2-3 dniach.

Klinika: temperatura 39-40 stopni, bradykardia (obniżenie częstości akcji serca, jasne objawy), zwiększona liczba białych krwinek, swędząca wysypka skórna.

Charakteryzuje się wysypkami o różnym charakterze na skórze, błonach śluzowych, uszkodzeniem narządów wewnętrznych. Objawy ustępują po odstawieniu antybiotyków i terapii alergicznej. Do niebezpiecznych objawów tego typu powikłań po antybiotykoterapii należą Stephen-Johnson, zespół Lyella, który może nawet prowadzić do śmierci pacjenta.

Jeśli weźmiemy pod uwagę tylko powikłania skórne po zażyciu antybiotyków, na pierwszy rzut oka mogą nie wydawać się tak groźne. Jednak znana pokrzywka związana z objawami alergicznymi skóry może rozwinąć się w obrzęk naczynioruchowy i wstrząs anafilaktyczny. Dlatego też warto poważnie traktować objawy skórne i poprosić lekarza o zastąpienie leku, który spowodował pokrzywkę. Również w tej kategorii występuje kontaktowe zapalenie skóry po zastosowaniu lokalnych maści antybiotykowych.

Objawy skórne powikłań ustępują same po anulowaniu antybiotyku. Przy silnym zapaleniu skóry stosuj maści z syntetycznymi glukokortykoidami (hormonalnymi) - Sinaflan, Celestoderm, Lorinden.

Objawia się w postaci zapalenia skóry na otwartych obszarach skóry. Najczęściej te reakcje są powodowane przez tetracykliny (głównie doksycyklinę), fluorochinolony.

Najczęściej reakcje alergiczne rozwijają się z antybiotykami beta-laktamowymi (penicyliny, cefalosporyny, karbapenemy, monobaktamy). Przepisując antybiotyk, zawsze możesz zapytać lekarza, do której grupy farmakologicznej należy ten lek, aw przypadku skłonności do alergii lub przewlekłych chorób alergicznych (atopia, astma oskrzelowa), poinformować o tym lekarza i wyrazić swoje obawy.

Bez wyjątku wszystkie antybiotyki powodują dysbakteriozę, a także obniżoną odporność.

Ponadto, wiele z tych leków narusza funkcję tworzenia krwi, ma działanie nefrotoksyczne (działanie toksyczne na nerki, spowodowane przez cefalosporyny, aminoglikozydy), działanie neurotoksyczne (na mózg), działanie hepatotoksyczne (powoduje tetracykliny). Wiele antybiotyków narusza wewnątrzmaciczny rozwój dziecka, gdy jest stosowany przez kobiety w ciąży. Aminoglikozydy wpływają na słuch.

Ogromnym problemem po zastosowaniu antybiotyków jest rozwój oporności bakterii na ten lek. Już w instrukcjach pojawiają się ostrzeżenia, na jakich szczepach ten lek nie działa i w których regionach rozwinęła się oporność na antybiotyki. Z tego powodu instrukcje coraz częściej przybierają formę arkuszy, a antybiotyki przestają działać. Ten globalny problem rośnie z roku na rok. Lekarze przewidują rozwój całkowitej oporności bakterii na antybiotyki w ciągu zaledwie 15-20 lat. Oznacza to, że śmiertelność z powodu zakażeń bakteryjnych przy braku nowych leków stanie się powszechna.

Dlatego teraz lekarze wzywają do całkowitego odrzucenia antybiotyków w nieuzasadnionych przypadkach. Przecież powód, dla którego odporność bakterii wzrasta, jest nieuzasadniony i niewłaściwy. Pacjenci sami przepisują antybiotyki, nie spędzają całego kursu, w rezultacie bakterie mutują, a następnym razem nie są już podatni na leczenie za pomocą leku.

Jakie są niebezpieczne antybiotyki, konsekwencje ich przyjmowania

Korzyści i szkody antybiotyków zależą od konkretnej choroby i indywidualnych cech organizmu. Przede wszystkim powinieneś wiedzieć, jakiego rodzaju związki, jaka jest ich klasyfikacja.

Antybiotyki to grupa leków, których działanie ma na celu tłumienie bakterii, zarazków, grzybów i innych mikroorganizmów w organizmie, które powodują choroby zakaźne.

Czym są antybiotyki i ich właściwości

Główna właściwość związków z tej serii, odróżniająca je od innych leków, jest efektem selektywnym. Mają one na celu blokowanie określonych mikroorganizmów lub ich grup, bez negatywnego wpływu na inne rodzaje bakterii itp.

Cechy działania leków przeciwbakteryjnych:

1. Stopniowe zmniejszanie się efektu terapeutycznego ze względu na fakt, że komórki mikroorganizmu z czasem przyzwyczajają się do ich efektów.
2. Aktywność leków przebiega nie w tkankach ciała, ale w komórkach bakterii chorobotwórczych.

Antybiotyki są klasyfikowane według metody uzyskiwania:

1. Naturalne.
2. Sztucznie syntetyzowany.
3. Otrzymywany przez modyfikację chemiczną substancji naturalnych.

Przedstawiona klasyfikacja jest warunkowa, ponieważ wiele „naturalnych” leków uzyskuje się wyłącznie na drodze syntezy chemicznej.

Jakie są szkodliwe antybiotyki dla organizmu?

Szkoda wynikająca z zastosowania takich postaci dawkowania wynika z faktu, że wpływają one na narządy wewnętrzne i układy. Negatywny wpływ jest również spowodowany rozpadem produktów chorobotwórczych bakterii, które mają toksyczny wpływ na narządy i tkanki organizmu.

Wątroba po zażyciu antybiotyków

Wątroba jest najbardziej podatna na szkodliwe skutki, ponieważ przechodzą przez nią produkty rozpadu jednego lub innego leku przeciwbakteryjnego. Mogą wystąpić następujące zjawiska:

1. Pojawienie się procesów zapalnych w wątrobie i woreczku żółciowym.
2. Negatywny wpływ na proces metaboliczny, który może prowadzić do poważnych konsekwencji.
3. Zespół bólowy - występuje, gdy przebieg leczenia lekami z tej grupy jest opóźniony.
4. Zaburzenia czynności pęcherzyka żółciowego.

W zależności od właściwości konkretnego leku mogą występować inne efekty.

Żołądek i trzustka po zażyciu antybiotyków

Antybiotyki wpływają na żołądek i trzustkę. Główną szkodą jest wzrost poziomu kwasowości soku żołądkowego. Objawy, takie jak biegunka, nudności i wymioty często występują przy przekraczaniu dawki leków.

Jak antybiotyki wpływają na serce

Leki mogą być szkodliwe dla układu sercowo-naczyniowego. Zwykle pojawia się to jako:

1. Ciśnienie krwi przeskakuje zarówno w postaci wzrostu, jak i spadku.
2. Zaburzenia rytmu serca, zaburzenia pulsu.

Niektóre leki mogą zwiększać ryzyko związane z występowaniem niebezpiecznych sytuacji, aż do zatrzymania akcji serca. Dotyczy to osób cierpiących na choroby układu krążenia.

Wpływ antybiotyków na nerki

Nerki są drugim organem najbardziej podatnym na szkodliwe działanie leków o określonej orientacji. Negatywne manifestacje są wyrażone w:

1. Zaburzenia czynności nerek.
2. Zmiany w moczu, jego zapachu i kolorze.

Antybiotyki są szkodliwe dla nerek ze względu na to, że mogą wywierać destrukcyjny wpływ na nabłonek pokrywający na zewnątrz narząd.

Wpływ antybiotyków na układ nerwowy

Poszczególne leki mogą powodować niepożądane reakcje ze strony układu nerwowego. Obejmują one:

1. Hamowanie i znaczne spowolnienie reakcji.
2. Zaburzenia przedsionkowe, zaburzenia koordynacji i zawroty głowy.
3. Pogorszenie pamięci krótkotrwałej i koncentracji.

Dlatego lekarze zalecają powstrzymanie się od działań związanych z tymi zagrożeniami, w tym z prowadzeniem pojazdów, przez cały czas trwania leczenia niektórymi lekami przeciwbakteryjnymi.

Wpływ na krew i mocz

Leki w tej grupie mają wpływ na podstawowe wskaźniki krwi i moczu, które należy wziąć pod uwagę podczas przeprowadzania testów.

Główne zmiany cech:

1. Zmniejszona produkcja czerwonych krwinek.
2. Zmniejszenie zawartości leukocytów.
3. Poszczególne leki zwiększają ilość histamin.
4. Zmniejszenie liczby płytek krwi.
5. Redukcja wapnia i potasu.
6. Zmniejszona hemoglobina.
7. Zmniejszenie liczby płytek krwi.
8. Wpływ na krzepnięcie krwi.

Wpływ na wyniki badania moczu może być następujący:

1. Zmiana koloru i zapachu.
2. Zmiana kwasowości.

Zdecydowana większość tych leków ma większy wpływ na morfologię krwi niż mocz.

Wpływ antybiotyków na siłę działania

Większość antybiotyków stosowanych we współczesnej medycynie nie szkodzi zdrowiu mężczyzn i ich funkcjom reprodukcyjnym. W trakcie leczenia może wystąpić pewna dysfunkcja, ale nie jest ona tak bardzo związana z właściwościami leku, ale z ogólnym stanem organizmu, który marnuje swój wewnętrzny zasób do zwalczania infekcji. Funkcja seksualna jest w pełni przywracana po zakończeniu leczenia.

Czym są niebezpieczne antybiotyki dla dzieci?

Produkty te są szkodliwe dla dzieci bardziej niż dorosłych. Możliwe uszkodzenia nerek i wątroby, występowanie reakcji alergicznych, procesy patologiczne w żołądku i jelitach. Ten wpływ leku na ciało dziecka przejawia się w cięższych postaciach, dlatego wiele leków jest przeciwwskazanych dla dzieci do 8 lat. Ponadto niektóre leki mogą mieć negatywny wpływ na tworzenie się tkanek w procesie wzrostu i rozwoju ciała dziecka.

Czy mogę pić antybiotyki podczas ciąży

Wiele leków przeciwbakteryjnych nie może być stosowanych w okresie ciąży, z wyjątkiem: penicyliny, cefalosporyny, makroidów. Są najbezpieczniejsze dla kobiet w ciąży. Inne leki mogą wywoływać patologie przewodu pokarmowego, niekorzystnie wpływać na florę bakteryjną narządów rozrodczych i uszkadzać płód. W związku z tym powołanie antybiotyków w tym okresie odbywa się z uwzględnieniem stosunku szkód i korzyści zarówno dla przyszłej matki, jak i dziecka.

Aby zminimalizować stosowanie antybiotyków powinno być w pierwszym trymestrze ciąży, ponieważ ten okres jest tworzenie wszystkich głównych systemów życia dziecka.

Antybiotyki do karmienia piersią

Niektóre antybiotyki są ważne dla kobiet karmiących. Jeśli istnieje potrzeba ich użycia, karmienie piersią po zażyciu antybiotyków nie jest zalecane. Decyzję o leczeniu farmakologicznym tymi lekami powinien podjąć lekarz prowadzący, w zależności od tego, jak szkodliwe są specyficzne antybiotyki dla dziecka i czy są one niezbędne dla kobiety.

Skutki uboczne przyjmowania antybiotyków

Ogólnie biorąc, przyjmowanie tych leków może powodować następujące działania niepożądane:

1. Uszkodzenie wątroby i nerek.
2. Porażka układu nerwowego, charakteryzująca się występowaniem zawrotów głowy i bólów głowy, dysfunkcji przedsionkowej.
3. Negatywny wpływ na mikroflorę żołądka i jelit.
4. Porażka błony śluzowej jamy ustnej i narządów rozrodczych.
5. Reakcje alergiczne.
6. Miejscowe reakcje - dermatoza w miejscu wstrzyknięcia i inne patologie skóry.
7. Zwiększona temperatura ciała.
8. Zmiany w cyklu miesiączkowym. Miesięcznie po antybiotykach może być opóźnione lub odwrotnie, pojawiają się wcześniej. Może być ból.
9. Antybiotyki mogą być szkodliwe dla komórek krwi i powodować anemię.

Czy są jakieś korzyści z antybiotyków?

Pomimo faktu, że przyjmowanie antybiotyków niekorzystnie wpływa na aktywność niektórych narządów i układów ciała, ta klasa leków w większości przypadków jest korzystna. Niszczy szkodliwe bakterie i zapobiega ich rozmnażaniu. Niezbędność leków przeciwbakteryjnych wynika z faktu, że inne leki mogą nie zapewniać niezbędnego efektu terapeutycznego w leczeniu zakażeń bakteryjnych. Dlatego korzyści i szkody dla antybiotyków dla organizmu ludzkiego są ustalane indywidualnie w każdym przypadku.

Wskazania do użycia

Wśród chorób, dla których antybiotyki są pozytywne, są:

1. Patologia nosogardzieli genezy bakteryjnej.
2. Choroby zakaźne skóry.
3. Zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc i inne choroby układu oddechowego.
4. Zakażenia bakteryjne układu moczowo-płciowego.
5. Patologie jelitowe i żołądkowe wywołane przez bakterie chorobotwórcze.
6. Zapobieganie zakażeniom urazami, w leczeniu ran ropnych.

Właściwości antybiotyków są takie, że ich stosowanie jest wskazane w leczeniu patologii wywołanych przez patogenną mikroflorę.

Jak pić antybiotyki bez szkody dla zdrowia

Leki przeciwbakteryjne mają silne właściwości, więc aby leczenie mogło przynieść maksymalne korzyści dla pacjenta, konieczne jest przestrzeganie pewnych zaleceń:

1. Podstawową zasadą nie jest samoleczenie, a nie dostosowanie czasu przyjmowania i dawkowania leków według własnego uznania. Odpowiednio dobrana dawka jest gwarancją, że leki nie będą wywoływać niepożądanych reakcji i powodować minimalne uszkodzenia narządów i tkanek.
2. Każdy silny lek ma listę przeciwwskazań. Lekarz prowadzący powinien wziąć pod uwagę wszystkie choroby w historii, a pacjent powinien dokładnie zapoznać się z zaleceniami lekarza. Takie zjawiska, jak indywidualna nietolerancja substancji lub reakcje alergiczne, można zidentyfikować tylko w procesie przyjmowania leku. W takim przypadku należy skonsultować się z lekarzem, który zastąpi antybiotyk akceptowalną opcją.
3. Większość tych leków należy przyjmować po posiłkach, aby zmniejszyć negatywny wpływ na kwasowość żołądka i mikroflory jelitowej. Z tego powodu tabletki należy popijać dużą ilością wody.
4. Środki przeciwbakteryjne nie mogą być łączone z jednoczesnym przyjmowaniem napojów alkoholowych: przynajmniej może to zmniejszyć skuteczność leczenia, w najgorszym przypadku - mieć poważny negatywny wpływ na organizm.
5. Ewentualne szkody powodowane przez leki są często zatrzymywane przez probiotyki, tj. Substancje o przeciwnych skutkach, które są akceptowane tylko na zalecenie specjalisty.
6. Dopuszczalne są kompleksy witaminowo-mineralne, które łagodzą szkodliwe działanie antybiotyków.

Konsekwencje niekontrolowanych antybiotyków

Masa i niekontrolowane samoleczenie to poważny problem w praktyce medycznej. Używanie narkotyków bez recepty i kontroli przez lekarza jest szkodliwe i niebezpieczne:

1. Brak efektu i korzyści. Ta klasa leków ma na celu leczenie chorób o genezie bakteryjnej i zakaźnej. Jeśli przyczyną choroby są inne czynniki, nie ma skuteczności leczenia lekami, ale utrzymują się niepożądane reakcje na ich działanie na organizm.
2. Zmniejszona odporność i uzależnienie. Szkodliwe bakterie mają zdolność przystosowywania się do działania antybiotyków, więc w dłuższej perspektywie leki mogą nie być przydatne. Ponadto może niekorzystnie wpływać na zdrową florę bakteryjną, co może powodować obniżenie odporności.
3. Udowodniono, że nadmierne stosowanie antybiotyków może zwiększać ryzyko zachorowania na raka.
4. Wysoki odsetek reakcji alergicznych.

Dlatego leki przyniosą korzyści tylko w przypadku zaleceń lekarza prowadzącego.

Antybiotyki i alkohol

W większości przypadków jednoczesne stosowanie środków przeciwbakteryjnych i alkoholu jest przeciwwskazane. Leki z tej grupy same w sobie bardzo obciążają wątrobę i nerki. Akceptacja alkoholu może znacznie zwiększyć zatrucie tych narządów.

Wpływ alkoholu i antybiotyków na organizm jest niejednoznaczny. Właściwości farmakokinetyczne większości leków (a tym samym korzyści wynikające z ich stosowania) są zmniejszone, negatywny wpływ na wątrobę jest zwiększony. Dlatego konieczne jest skoncentrowanie się na zaleceniach medycznych i zasadach stosowania określonego środka przeciwbakteryjnego.

Po pewnym czasie antybiotyki są eliminowane z organizmu.

Czas usuwania antybiotyków z organizmu w każdym przypadku jest indywidualny. Wpływ na to mają takie czynniki, jak:

1. Właściwości leku.
2. Indywidualne właściwości ciała, w tym tempo przemiany materii.
3. Tryb zasilania.
4. Charakterystyka choroby.

Maksymalne stężenie większości substancji we krwi występuje po ośmiu godzinach. Średni czas eliminacji wynosi od jednego dnia do tygodnia po zakończeniu kursu.

Jak przywrócić organizm po zażyciu antybiotyków

Po zakończeniu leczenia należy pomóc organizmowi wyrównać negatywny wpływ jego leków. Można to zrobić za pomocą następujących metod:

1. Odbiór kompleksów witaminowych.
2. Akceptacja probiotyków, których właściwości pomogą przywrócić mikroflorę.
3. Dostosowanie codziennej diety, stosowanie produktów o wysokiej zawartości substancji biologicznie czynnych. Produkty mleczne są szczególnie przydatne.
4. Gdy leki przeciwbakteryjne wywierają nadmierny wpływ na wątrobę, przepisuje się hepatoprotektory w celu przywrócenia jej funkcji.

Powrót do zdrowia będzie szybki, jeśli ściśle przestrzegasz zaleceń lekarskich. Kompetentnie obliczona dawka leku i schematu leczenia jest kluczem do szybkiego przywrócenia funkcji narządów wewnętrznych.

Wniosek

Korzyści i szkody antybiotyków są każdorazowo ustalane indywidualnie. W większości przypadków korzyści z ich używania są dość zauważalne. W leczeniu chorób o genezie bakteryjnej są one niezbędne. Najważniejsze - ściśle stosować się do zaleceń lekarza prowadzącego.

10 skutków przyjmowania antybiotyków, których możesz nie wiedzieć o 8

Obecnie antybiotyki są jednym z najczęściej przepisywanych leków do leczenia zakażeń bakteryjnych, które w przeciwieństwie do wirusów zwykle nie znikają same z siebie.

I chociaż badania pokazują, że są one często przyjmowane przez pacjentów, którzy ich naprawdę nie potrzebują, lekarze uważają, że jeśli są właściwie stosowane, leki są niezwykle ważną (i często ratującą życie) częścią współczesnej medycyny.

Ale, podobnie jak wszystkie leki, antybiotyki mogą mieć skutki uboczne.

Większość z nich nie zagraża życiu, a pacjenci często mogą skonsultować się z lekarzem, aby pomóc w zapobieganiu lub leczeniu nieprzyjemnych powikłań, takich jak biegunka lub wtórne infekcje.

Ale niektóre skutki uboczne mogą być poważne, a niektóre - straszne!

Oto kilka skutków ubocznych antybiotyków, o których powinieneś być świadomy i które powinny być monitorowane, jeśli przepisano Ci te leki.

1. Problemy trawienne.

Jedną z najczęstszych dolegliwości u pacjentów przyjmujących antybiotyki są problemy żołądkowo-jelitowe, takie jak nudności, wymioty i biegunka, mówi lekarz Keith Dzintars.

„Z antybiotykami wiąże się biegunka i radzimy pacjentom uważać” - mówi. Picie dużych ilości płynów i błonnika może pomóc pacjentom radzić sobie, dopóki nie zakończą leczenia.

Jeśli biegunka staje się ciężka, może to być poważniejsza choroba związana z Clostridia.

„Dzieje się tak, gdy antybiotyk zabił dobre bakterie w jelitach, a złe bakterie, przeciwnie, zwielokrotniły się”, mówi Dzintars.

Ten stan może prowadzić do odwodnienia i wymaga hospitalizacji, więc zadzwoń do lekarza, jeśli zauważysz kilka razy dziennie luźne stolce.

Antybiotyki mogą również powodować nadmierny wzrost bakterii w jelicie cienkim, co może przyczyniać się do wzdęć i skurczów, które utrzymują się nawet po zaprzestaniu ich przyjmowania. Ten typ infekcji zwykle wymaga probiotyków, aby przywrócić równowagę bakteryjną jelit do normy.

2. Bóle głowy.

Bóle głowy to kolejna częsta skarga osób przyjmujących antybiotyki. „Jeśli boli cię głowa i nie brakowało snu lub brak kofeiny, antybiotyk, który bierzesz, z pewnością działa”, mówi Dzintars.

„Zazwyczaj te bóle głowy są tymczasowe”, dodaje. „I mogą pomóc każdemu lekowi przeciwbólowemu”.

3. Wrażliwość na słońce.

Niektóre antybiotyki są fotosensybilizatorami, to znaczy wpływają na reakcję skóry na promieniowanie ultrafioletowe. Narażenie na działanie promieni słonecznych może zwiększyć szanse na spalenie, łuszczenie się, a następnie uszkodzenie komórek skóry.

Podczas interakcji ze światłem słonecznym niektóre leki mogą powodować czerwoną, swędzącą wysypkę w zaledwie 15 minut na zewnątrz.

Dlatego ludzie stosujący tetracykliny, fluorochinolony i sulfony powinni unikać długich okresów ekspozycji na słońce, zwłaszcza między 10:00 a 14:00, i pamiętaj, aby używać kremu z filtrem i odzieży ochronnej, jeśli spędzają czas na zewnątrz.

4. Zmniejszenie skutków innych leków.

Antybiotyki leczą infekcję bakteryjną, ale mogą zmniejszyć lub zmienić działanie innych leków.

Leki, które mogą oddziaływać z antybiotykami, obejmują antykoagulanty, leki zobojętniające sok żołądkowy, leki przeciwhistaminowe, leki przeciwzapalne, leki na łuszczycę, leki moczopędne, leki przeciwgrzybicze, steroidy, leki na cukrzycę, leki zwiotczające mięśnie, leki przeciwmigrenowe i niektóre leki przeciwdepresyjne.

Hormonalne środki antykoncepcyjne mogą być również mniej skuteczne w przypadku jednoczesnego stosowania z antybiotykiem Rifampin (lekiem przeciwgruźliczym). Ale na szczęście lek ten jest rzadko przepisywany. Należy pamiętać, że jeśli antybiotyk powoduje wymioty, istnieje prawdopodobieństwo, że pigułka antykoncepcyjna nie zostanie całkowicie wchłonięta.

Antybiotyki mogą być również niezgodne z alkoholem. W szczególności metronidazol, tinidazol i trimetoprim sulfametoksazol nie powinny wchodzić w interakcje z alkoholem, ponieważ to połączenie może powodować bóle głowy, zaczerwienienie twarzy, szybkie bicie serca, nudności i wymioty.

5. Zakażenie grzybicze.

Ponieważ antybiotyki zmieniają mikrobiom, sprawiają, że jesteśmy podatni na zakażenia drożdżakowe i inne rodzaje grzybów, mówi Dzintars. Zakażenia grzybicze mogą wystąpić w ustach (zapalenie jamy ustnej), na skórze lub pod paznokciami.

Antybiotyki, zwłaszcza przyjmowane przez długi czas, mogą również zaburzać równowagę bakterii w pochwie kobiety. Może zmieniać pH i może przyczyniać się do infekcji drożdżami. Przyjmuj leki przeciwgrzybicze podczas przyjmowania antybiotyków - może to pomóc w zapobieganiu temu efektowi ubocznemu.

Antybiotyki, zwłaszcza tetracykliny, mogą powodować drobne zmiany na powierzchni języka, które pochłaniają bakterie, tytoń, jedzenie, a język będzie wyglądał „z frędzlami” i ciemno. Na szczęście stan ten zazwyczaj znika wkrótce po zaprzestaniu podawania leku.

6. Anafilaksja.

Najbardziej niebezpieczne działania niepożądane antybiotyków są związane z reakcjami alergicznymi. W rzeczywistości, mówi Dzintars, reakcje alergiczne na antybiotyki są jednym z najczęstszych powodów, dla których ludzie trafiają do pogotowia.

„Ludzie są zasypani wysypką lub pokrzywką, ich usta są spuchnięte lub zaczynają się dusić” - mówi Dzintars. W przypadku ciężkiej reakcji anafilaktycznej u osoby, gardło jest opuchnięte i potrzebuje dawki adrenaliny, aby uratować mu życie.

Reakcje te są rzadkie, ale zdecydowanie zasługują na uwagę, zwłaszcza że przepisano ci nowy lek, którego wcześniej nie stosowałeś. Alergia na jeden rodzaj antybiotyku nie wyklucza alergii na inne typy, mówi Dzintars.

7. Barwienie zębów.

Badania wykazały, że tetracykliny mogą powodować nieodwracalne przebarwienia lub przebarwienia zębów stałych u dzieci. W rezultacie od 1970 r. Wszystkie leki tej klasy otrzymały znak ostrzegawczy, który nie zaleca ich stosowania u dzieci poniżej 8 roku życia. (Przyjmowanie tych leków podczas ciąży wiąże się również z plamami na zębach nienarodzonego dziecka).

Jednak Centra Kontroli i Zapobiegania Chorobom zauważają, że doksycyklina, nowy antybiotyk klasy tetracyklin, „w mniejszym stopniu wiąże się z wapniem i, jak udowodniono, nie powoduje takiego samego zabarwienia zębów”.

Jest to ważne, ponieważ doksycyklina jest najlepszym sposobem leczenia chorób przenoszonych przez kleszcze. Brak zaufania do tego leku - i obawy lekarzy dotyczące zębów - mogą uniemożliwić dzieciom leczenie ratujące życie.

8. Zapalenie ścięgna.

Leki, znane jako fluorochinolony (w tym Cipro i Levakwin), były popularnym wyborem w leczeniu powszechnych chorób, takich jak zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli i zakażenia dróg moczowych. Ale w ostatnich latach lekarze zdali sobie sprawę, że leki te powodują bardziej poważne skutki uboczne niż inne klasy antybiotyków.

Na przykład uszkodzenie ścięgien, które łączą mięśnie z kością, w tym raporty dotyczące bólu (ścięgna), urazu (tendinopatia), a nawet przerw. FDA dodała ostrzeżenie o ryzyku zapalenia ścięgien, a także o trwałym uszkodzeniu nerwów. W 2016 r. Stowarzyszenie poinformowało, że fluorochinolony powinny być stosowane tylko jako ostatni wybór.

9. Podwójne oczy.

Badanie opublikowane w 2009 r. Wykazało, że stosowanie fluorochinolonów jest również związane z podwójnym widzeniem, znanym również jako podwójne widzenie. Naukowcy odkryli 171 przypadków tego zaburzenia wśród użytkowników fluorochinolonów w latach 1986–2009, ze średnim czasem 9,6 dnia między rozpoczęciem leczenia a wystąpieniem objawów.

Ponieważ ten rodzaj antybiotyku był również związany z zapaleniem ścięgna, autorzy sugerowali, że za ten dodatkowy efekt uboczny może być odpowiedzialny ból i skurcz mięśni wokół oczu.

10. Depresja i lęk.

Fluorochinolony, wraz z penicyliną i innymi lekami, są związane z depresją i lękiem. W jednym z badań, opublikowanym w 2015 r. W czasopiśmie Clinical Psychiatry, powiedziano, że im więcej antybiotyków przechodzi przez osobę otrzymaną przez całe życie, tym większe prawdopodobieństwo, że będzie depresyjny i niespokojny.

Naukowcy sugerują, że antybiotyki zmieniają skład mikrobiomu organizmu, co pogarsza stan nerwów, metabolizm i odporność - które mogą wpływać na zdrowie psychiczne danej osoby.

To tylko niektóre z powodów, dla których antybiotyki powinny być przyjmowane tylko w razie potrzeby i tylko zgodnie z zaleceniami lekarza, mówi Dzintars. (Oprócz rosnącego zagrożenia pojawieniem się bakterii opornych na antybiotyki, które jest częściowo napędzane nadmierną receptą leków).

„Wiele osób uważa, że ​​antybiotyki są bezpieczne i że staną się magiczną pigułką, jeśli coś jest nie tak”, mówi Dzintars.

„I tak, są naszą najlepszą ochroną przed bakteriami, ale z właściwym wyborem, właściwą dawką i właściwym czasem trwania leczenia. I biorąc pod uwagę wszystkie ryzyka.