Co to jest wysiękowe zapalenie ucha środkowego: objawy i leczenie

Wysiękowe zapalenie ucha środkowego jest jednym z przejawów procesu zapalnego w uchu środkowym, które w większości przypadków jest uważane za powikłanie wcześniejszych typów dolegliwości. Zarówno dorośli, jak i dzieci są podatni na tę chorobę, ale zakłada się, że głównie 3-7-letnie dzieci są predysponowane do wysiękowego zapalenia ucha: według statystyk 60% pacjentów cierpi na chorobę w tym wieku, podczas gdy wśród 12-15-letnich pacjentów choroba jest wykrywana w 10% przypadków.

Choroba jest wyjątkowo nieprzyjemna pod względem diagnozy i leczenia - ta forma może praktycznie nie przeszkadzać osobie z uszu lub innymi oczywistymi objawami zapalenia ucha. Ale w tym tkwi całe niebezpieczeństwo choroby: większość pacjentów skarży się jedynie na nieznaczny spadek jakości słuchu, który nie wszyscy postrzegają jako „zielone światło” za chodzenie do otorynolaryngologa (LOR).

Charakter wysiękowego zapalenia ucha

Ta manifestacja zapalenia ucha jest dobrze zbadana przez współczesną medycynę. Wiadomo, że wysiękowa postać zapalenia ucha jest jedną z form zapalenia ucha środkowego, które może wystąpić z powodu braku odpowiedniego leczenia zapalenia trąbki Eustachiusza (Eustachitis). Ze względu na fakt, że płyn gromadzący się w trąbce Eustachiusza (słuchowej) nie odbiera kanałów wychodzących z ucha wewnętrznego, ostra forma zapalenia stopniowo zmniejsza się, wpływając do wysięku.

Podobnie jak w przypadku zwykłego zapalenia ucha środkowego, do rozwoju wysiękowej postaci tej choroby konieczne jest zakażenie, aby dostać się do jamy ucha z nosogardzieli w różnych chorobach. Istnieją przypadki, gdy ta forma zapalenia ucha rozwija się niezależnie, bez wcześniejszego ostrego zapalenia ucha środkowego: choroba charakteryzuje się nagromadzeniem wysięku w uchu środkowym (płyn adhezyjny), a tkanka ucha środkowego, w tym trąbka Eustachiusza, pęcznieje. Na tle stanu zapalnego ucha odpływ i wydzielina wytwarzana w uchu podczas normalnego funkcjonowania są stale skomplikowane.

Warto zauważyć, że w obecności stanu zapalnego tajemnica ta jest wytwarzana jeszcze intensywniej, ale z powodu niemożliwości wypływu gromadzi się w uchu środkowym. Wszystko to jest idealną pożywką dla bakterii i wirusów w uchu: gromadzenie płynu bez leczenia może wpływać na stan ropny, który jest obarczony zarówno utratą słuchu, jak i zniszczeniem tkanek aparatu słuchowego, a nawet śmiertelnych - co roku z powodu zapalenia ucha około 28 000 ludzi umiera na świecie.

Objawy

Wysiękowe zapalenie ucha środkowego, którego objawy i leczenie w każdym przypadku różnią się od zwykłego i bardziej powszechnego nieżytowego zapalenia ucha, prawie nie pojawia się zewnętrznie. Wyjątkiem mogą być przypadki, w których pacjent jest bardzo uważny na swoje zdrowie - w przypadku dzieci otorynolaryngolog powinien być odwiedzany pod kątem nietypowych dolegliwości na uszach, ponieważ te dolegliwości mogą mieć „wysiękową glebę”, której dziecko nie zawsze jest w stanie rozpoznać niezależnie z powodu wieku.

Główne objawy takiej ukrytej choroby to:

• zmniejszona jakość słuchu;
• uczucie zatorów w uszach;
• zwiększone słuchanie własnego głosu podczas komunikacji;
• czasami - szum w uszach;
• uczucie wodnistego środowiska w uchu: pacjent może czuć, że ucho „bulgota” lub „płynie”, gdy zmienia pozycję głowy;
• obecność gęstego śluzu w kanałach nosowych.

Warto zauważyć, że przekrwienie błony śluzowej nosa z tą chorobą nie zawsze występuje. Pacjenci na ogół mogą narzekać na częściowy ubytek słuchu, któremu zwykle towarzyszy, zgodnie z ich odczuciami, poczucie przepływu płynu w uchu środkowym. Ostry ból nie jest charakterystyczny dla choroby.

Etapy choroby

W przeciwieństwie do nieżytowego zapalenia ucha środkowego, które dostarcza użytkownikowi bardzo bolesnych odczuć, przebieg wysiękowego zapalenia może utrzymywać się przez miesiące - bez zdrowego leczenia choroba może nawet spowodować nieodwracalne upośledzenie słuchu. I chociaż leczenie wysiękowego zapalenia ucha nie jest trudne, głównym zadaniem lekarza i pacjenta jest zidentyfikowanie obecności takiego procesu zapalnego w czasie.

Otolaryngolodzy rozróżniają 4 etapy wysiękowe choroby.

1. Początkowy. Charakteryzuje się niewielkim upośledzeniem słuchu. Na tym etapie choroba może trwać do 4 tygodni, obraz kliniczny początkowego wysiękowego zapalenia jest następujący: z powodu pogorszenia wentylacji w rurce słuchowej (Eustachiusza), stopniowo pogarsza się i krążenie powietrza w całym uchu - pacjent może lepiej słyszeć własny głos, ale zaczyna się gorzej usłyszeć rozmówców.
2. Sekretarka. Ten etap charakteryzuje się nagromadzeniem patologicznej wydzieliny w uchu środkowym: pod wpływem infekcji ucha wzrasta wydzielanie, a liczba komórek kubkowych i gruczołów wydzielniczych rośnie. Podczas gromadzenia się lepki płyn może dać pacjentowi uczucie rozchlapywania wody w uchu środkowym, któremu towarzyszy krótkotrwała poprawa słuchu. Etap może przebiegać w okresie 1-12 miesięcy, w uchu w tym czasie można już odczuć wzrost ciśnienia.
3. Śluzówka. Przedostatni etap wysiękowego zapalenia ucha opisuje proces, w którym płyn gromadzący się w uchu staje się lepki, całkowicie wypełnia jamę ucha środkowego. Etap może trwać 12-24 miesiące. Dźwięki sceny śluzowej nie są typowe dla rozpryskiwania się cieczy, ponieważ na tym etapie staje się ona tak gruba, że ​​może nawet przykleić się do instrumentów ENT podczas czyszczenia. Wśród oczywistych objawów - zwiększona utrata słuchu.
4. Włóknisty. Końcowy etap wysiękowego zapalenia ucha niestety prowadzi do zmian w strukturze aparatu słuchowego: na tle deformacji błony śluzowej dochodzi do uszkodzenia kosteczek słuchowych, a błona bębenkowa zmienia swój kształt. W uchu na tym etapie produkcja śluzu prawie ustaje, a po chwili zatrzymuje się całkowicie: ucho otrzymuje nieodwracalne przemiany. Etap może trwać od 24 miesięcy.

To ważne! Ostre wysiękowe zapalenie ucha utrzymuje się przez 1-2 miesiące, podczas gdy późniejszy rozwój choroby charakteryzuje się w środowisku medycznym przewlekłym wysiękowym zapaleniem ucha środkowego (choroba trwa dłużej niż 2 miesiące).

Ponadto u dzieci poniżej 7 lat często stwierdza się obustronne wysiękowe zapalenie ucha środkowego. Takie polecenie lekarza oznacza, że ​​zapalenie, które charakteryzuje się nagromadzeniem wysięku w uchu środkowym, pochłonęło zarówno prawe, jak i lewe ucho. Zazwyczaj ta forma choroby jest obserwowana i leczona stacjonarnie - pacjentom przepisuje się procedury obejmujące mycie, dmuchanie i przetaczanie obu uszu.

Leczenie choroby

Statystyka medyczna jest rozczarowująca: tego typu choroby rzadko można zdiagnozować u samego źródła, nawet wizualna otoskopia nie zawsze pomaga zidentyfikować chorobę. Aby uniknąć nieodwracalnego zniszczenia jamy ucha, która jest obarczona utratą słuchu, a nawet całkowitą utratą słuchu, lekarze uciekają się do bardziej informacyjnej metody identyfikacji i opisywania choroby - tympanometrii, która pozwala lekarzowi na rzeczywistą sytuację w takim zapaleniu ucha.

Po tej procedurze otorynolaryngolog może przepisać leczenie, które jest zwykle złożone - leczenie fizyczne i farmakologiczne.

Wysiękowe zapalenie ucha u dzieci uważa się za częstsze niż u dorosłych. Aby pacjent mógł uniknąć wielu powikłań, zwykle zaleca się intensywną terapię.

• Witaminy. Pacjent otrzymuje witaminy dla ogólnej odporności;
  
• Antybiotyki. W wielu przypadkach chorobą jest geneza bakteryjna, która wymaga leczenia antybiotykami, ale w przypadku małych dzieci leki te są przepisywane częściej, aby uniknąć poważnych powikłań;
• Krople nosowe zwężające naczynia krwionośne. Ponieważ choroba charakteryzuje się przekrwieniem nosa, lekarz może przepisać krople do nosa, które zaleca się dzieciom na około 5 dni;
• Leki przeciwzapalne;
• Mukolityka. Leki te są przyjmowane doustnie, mają na celu rozpoczęcie procesu rozcieńczania śluzu nagromadzonego w uchu;
• Krople do ucha. Leki są wstrzykiwane bezpośrednio przez ucho, mają działanie antybakteryjne.

To ważne! Po pierwsze, miejscowi lekarze zaczynają eliminować przyczynę infekcji ucha u dziecka - ta taktyka jest prawidłowa, ponieważ przy braku środka drażniącego choroba jest lepsza do leczenia.

Dorośli

Leczenie wysiękowego zapalenia ucha u dorosłych z medycznego punktu widzenia niewiele różni się od dziecka - pacjenci otrzymują te same leki, ale w bardziej „agresywnej” formie. Otolaryngolog najpierw eliminuje chorobę, która wywołała zapalenie ucha środkowego, a następnie przechodzi do procedur fizjoterapii i leków, ustalając etap procesu zapalnego w uchu. Zazwyczaj osoby dorosłe są przepisywane:

• Antybiotyki do niszczenia infekcji, które uderzają w ucho;
• Leki przeciwhistaminowe, które ułatwiają ogólne zatrucie organizmu lekami;
• Krople do ucha, które będą zwalczać bakteryjny składnik zapalenia ucha środkowego;
• Środki mukolityczne przyjmowane doustnie w celu upłynnienia nagromadzonego płynu w uchu;
• Krople do nosa.

Procedury fizjoterapeutyczne wskazane dla tej dolegliwości, z których wielu nie można przepisać małym dzieciom, obejmują:

• dmuchanie na Politzera;
• terapia laserowa;
• fonoforeza;
• elektroforeza;
• masaż błony bębenkowej.

Czasami u dorosłych choroba ta wymaga również interwencji chirurgicznej. Zasadniczo decyzja na korzyść takiego leczenia jest uzasadniona przez zapewnienie kanałów wyjścia płynu z jamy ucha - w skrajnych przypadkach pacjentom w różnym wieku przepisuje się następujące procedury:

1. tympanopunktura - rurka polietylenowa jest wkładana do kanału słuchowego, co zapewnia ciągły drenaż ucha. Ta rura znajduje się również w uchu, aby pochować preparaty przez nią do jamy ucha. Usunięcie rurki (przetoki) następuje po odczuciu przez pacjenta poprawy obrazu klinicznego choroby;
2. myringotomia - lekarz wykonuje otwór w błonie bębenkowej ucha pacjenta, przez który gromadzi się nagromadzony płyn. Do tego otworu wkłada się również rurkę, ale procedura różni się tym, że jest przypisana tylko do pojedynczego usuwania płynu nagromadzonego w uchu.

Obustronne wysiękowe zapalenie ucha środkowego u dorosłych jest mniej powszechne, jednak u pacjentów w podeszłym wieku występują czasem podobne objawy choroby. Ogólnie rzecz biorąc, leczenie tej choroby nie różni się od leczenia postaci jednostronnej, ale może być przeprowadzone w szpitalu - oba uszy są poddawane terapii lekowej i fizycznej.

Zatem każdy, kto nie leczy prawidłowo zapalenia ucha środkowego, jest podatny na wysiękową postać zapalną. Głównym niebezpieczeństwem choroby jest to, że może „nabrać rozpędu” prawie bezobjawowo, ale jego ostatecznym rezultatem jest nieodwracalne zniszczenie aparatu słuchowego. Dlatego w takich przypadkach ważne jest, aby nie lekceważyć leczenia wykwalifikowanego lekarza i tradycyjnej medycyny - aby dać rolę wspierającą.

Preparaty do upłynniania plwociny - wybór i zastosowanie

M okrata jest wysiękiem śluzowym lub ropno-śluzowym, zlokalizowanym w dolnym i górnym (rzadziej) układzie oddechowym. Wraz z aktywną produkcją tej substancji towarzyszą różne choroby i stany patologiczne zakaźnego wirusa (cytomegalia, mononukleoza, ostra choroba układu oddechowego, zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli, itp.), Alergiczne, autoimmunologiczne itp.

Stagnacja plwociny jest obarczona rozwojem zagrażających życiu i związanych ze zdrowiem powikłań. Istnieją leki, które rozcieńczają flegmę, które są podzielone na kilka określonych grup. Co to za lek? Musisz zrozumieć więcej.

Rodzaje i wpływ leków przerzedzających

Aby oddzielić jeden lek od innych leków, może to być z różnych powodów. Pierwszą i najważniejszą jest grupa leków.

• Narkotyki - mukolityki.

Są to silne, dobrze funkcjonujące leki, które zwiększają przepływ płynu do struktury plwociny. Zadaniem mukolitów jest rozcieńczanie wydzieliny śluzowej, ale nie szybka ewakuacja. Aktywny zrzut substancji - tylko konsekwencja. Najczęściej leki te są przepisywane do długotrwałego procesu i złego odprowadzania substancji. W monoterapii takie leki nie są odpowiednie, są stosowane w połączeniu z innymi lekami.

Wyznaczony w połączeniu z mukolitami. W przeciwieństwie do poprzedniej grupy leków, przerzedzenie plwociny, działanie wykrztuśne działa na nabłonek oskrzeli i płuc, powodując poważne podrażnienie i zwiększając intensywność odruchu kaszlowego.

Tak więc staje się jasne, dlaczego te leki do upłynniania plwociny są stosowane razem: mukolity sprawiają, że śluz jest „giętki”, a środek wykrztuśny usuwa wysięk z organizmu.

Inna klasyfikacja opiera się na substancji czynnej, reprezentowanej w strukturze leku jako głównego składnika. W tym przypadku możemy mówić o narkotykach o działaniu narkotycznym i nie narkotycznym.

• Te pierwsze zawierają substancje ciężkie, które mogą uzależniać, nawet przy krótkotrwałym stosowaniu.
• Drugi - nie mają podobnego efektu.

Wreszcie możliwe jest sklasyfikowanie leków ze względu na charakter efektu terapeutycznego.

W takiej sytuacji leki dzielą się na:

1. leki działające centralnie
2. przerzedzenie plwociny
3. leki o działaniu obwodowym.

Pierwszy - dotyczy ośrodków kaszlu zlokalizowanych w mózgu. W odpowiedzi, struktury mózgowe dają silny sygnał do wzmocnienia odruchu kaszlu. W związku z tym efekt jest czysto mechaniczny.

Te ostatnie powodują uwalnianie płynu międzykomórkowego do struktury śluzu, powodując jego miejscowe upłynnienie.

Obwodowe preparaty do upłynniania plwociny u dorosłych i dzieci są środkami, które powodują zmniejszenie oskrzeli na poziomie lokalnym.

Wszystkie przedstawione środki i mechanizm działania różnią się.

Niektórzy tłumią odruch kaszlowy lub, przeciwnie, wzmacniają go. Inni zmieniają charakter odruchu kaszlowego itp. Niezależnie od tego, który lek wydaje się najbardziej korzystny, nie można wykonać samoleczenia. Musisz skonsultować się z lekarzem. Wszystkie leki są przepisywane ściśle według jego uznania.

Diagnostykę i leczenie patologii związanych z kaszlem i wytwarzaniem plwociny prowadzą pulmonolodzy, a rzadziej otolaryngolodzy. Pacjent musi przejść całą „ścieżkę” pod nadzorem lekarza.

Leki działające centralnie

Jak sugeruje ich nazwa, działają one na ciało w sposób uogólniony, zwiększając kaszel z powodu stymulacji struktur mózgowych (centralnego układu nerwowego).

Następujące leki są najbardziej skuteczne:

Potężny środek farmaceutyczny na kaszel. W małych dawkach działa hamująco na odruch kaszlu. W dużych dawkach obserwuje się efekt odwrotny, który jest używany przez pulmonologów do zwalczania mokrego kaszlu (dla szybszego usuwania plwociny).

Jest to lek nie narkotyczny oparty na butamiracie. Ma wyraźny efekt mukolityczny. Jest to lek zależny od dawki, jak już powiedziano.

Lek jest dostępny w postaci farmaceutycznej kropli i syropu do stosowania wewnętrznego (doustnego). Dodatkowo lek wywołuje silne działanie rozszerzające oskrzela, ułatwia oddychanie. Przynajmniej efekty uboczne, dzięki którym Sinekod może być przepisany nawet dla dzieci od dwóch miesięcy. Z użyciem wykrztuśnych jest surowo zabronione.

• Mukobene, Acestin, Mukomist, dobrze znane leki ACC, Acetylcysteine ​​i inne leki na bazie acetylocysteiny.

Wszystkie te narzędzia mają wyraźny efekt mukolityczny, ze względu na zniszczenie specyficznych cząsteczek związków cukrowych odpowiedzialnych za zwiększoną lepkość plwociny.

Dodatkowe efekty zwiększają główny efekt substancji. Zatem leki oparte na opisanej substancji czynnej mają działanie przeciwutleniające i przeciwzapalne, szybko odprowadzają chorobotwórczą florę z dróg oddechowych, znacznie poprawiając stan pacjenta.

• Bromheksyna i jej analogi.

Znana nazwa. Pomimo własnej „starości” lek pozostaje aktualny do dziś. Podstawą działania farmakologicznego jest rozcieńczenie śluzu w wyniku zniszczenia specyficznych cząsteczek, sacharydów. Ponadto zwiększono wydzielanie śluzu.

Bromheksyna i preparaty na jej bazie są połączonymi środkami, które niszczą plwocinę, usuwają ją i ułatwiają oddychanie pacjenta. W związku z tym środek można uznać za środek mukolityczny działający centralnie, jak również obwodowy środek wykrztuśny.

Ponadto lek ma zdolność tłumienia kaszlu, który odgrywa dużą rolę w końcowym okresie działania terapeutycznego.

• Karbocisteina i jej analogi. W tym Libeksin i inni. Określony lek i leki na jego podstawie przyczyniają się do rozcieńczenia plwociny i mają wyraźne działanie przeciwzapalne.
• Glauvent (w dużych dawkach).
• Stoptussin (stosowany w połączeniu z mukolitami, ponieważ ma większy efekt przeciwkaszlowy).

Leki peryferyjne

Wpływają tylko lokalnie, powodując podrażnienie ścian dróg oddechowych.

Wśród klasycznych leków są:

• Preparaty na bazie ambroksolu. Lek jest uważany za kombinację, ponieważ jednocześnie rozcieńcza plwocinę i powoduje podrażnienie dróg oddechowych. Należą do nich: Lasolvan (znany wszystkim), Medox, Ambrobene, Ambrohexal, Bronchoval i około tuzina analogów, których aktywnym składnikiem jest ambroxol.
• Sinupret.
• Libexin.
• Leopront i inne leki.

Leki te są uważane za bezpieczniejsze w użyciu, w przeciwieństwie do mukolitycznych i wykrztuśnych działań centralnych.

Centralne działanie środków odurzających

Są to leki, które wpływają na ośrodkowy układ nerwowy w celu zwiększenia kaszlu.

Niedopuszczalne jest stosowanie takich leków we własnym zakresie, ponieważ omawiane leki mogą powodować ciężkie niepożądane reakcje i uzależnienie od głównych składników narkotycznych.

Najczęstsze nazwy to:

• Codelac i inne leki na bazie kodeiny. W tym Caffetine, Terpinkod). Leki te hamują odruch kaszlowy, ale, podobnie jak w poprzednich przypadkach, występuje efekt zależny od dawki. Im większa dawka, tym wyraźniejszy efekt odwrotny. Dopuszczenie do siebie nie jest dozwolone. Wymagana jest konsultacja specjalistyczna.
• Schenan. On jest morfiną. Mianowany w wyjątkowych przypadkach, gdy występuje uszkodzenie dolnych dróg oddechowych (takie jak zapalenie płuc, ropne zapalenie oskrzeli). Szybko eliminuje produkcję wysięku, w późniejszych stadiach choroby przyczynia się do blokowania objawów patologicznych (kaszel).
• Demorfan. Ciężki narkotyk. Mianowany w niezwykle rzadkich przypadkach. Uważany za niebezpieczny dla zdrowia, z wieloma efektami ubocznymi.
• Vicodin.

Jak już wspomniano, leki te są przepisywane rzadko i ściśle według wskazań.

Narkotyczne środki o działaniu centralnym

Zostały już sprawdzone. Leki wymienione poniżej nie uzależniają, więc mogą być nawet stosowane w leczeniu dzieci.

• Sedotussin. Hamuje odruch kaszlu w niskich dawkach. W dużej dawce obserwuje się efekt odwrotny i należy go stosować.
• Glauvent.
• Tusupreks.

Wszystkie powyższe preparaty oparte na karbocysteinie, acetylocysteinie, bromheksynie. Jednak nie mają one ściśle centralnego działania ze względu na układowy skład leków.

Wszystkie te leki rozrzedzają flegmę i środek wykrztuśny. Do pewnego stopnia dozwolone jest ich używanie bez zalecenia lekarza, ale w takim przypadku należy postępować zgodnie z instrukcjami.

Narkotyczne leki o działaniu obwodowym

Obejmuje to wszystkie złożone leki. Leki, które rozcieńczają plwocinę i poprawiają jej wydzielanie, są następujące:

• Stoptussin. Połączony lek oparty na kombinacji guaifenezyny i butamiratu. Powoduje zwiększony odruch kaszlu z powodu podrażnienia tkanek nabłonkowych oskrzeli i płuc. Jest uważany za stosunkowo bezpieczny środek farmaceutyczny, dlatego nawet dzieci mogą być przepisywane.
• Bronholitin. Jest uważany za częściowy analog Stoptussin. Mianowany tylko przez lekarza.
• Lorain. Współczesna medycyna z minimum efektów ubocznych.
• Tussin plus.
• Protiazyna i inne podobne środki farmaceutyczne.

Leki te zwiększają odruch kaszlowy po odpowiednim dobraniu dawki. Niezależne użytkowanie jest dopuszczalne, ale z wielką ostrożnością.

Leki wykrztuśne i rozcieńczające flegmę są liczne w swoim składzie. Można je sklasyfikować z wielu powodów: obecności substancji odurzających w składzie, mechanizmu działania i tym podobnych.

Ważne jest, aby pamiętać! Żadna z tych metod leczenia nie wchodzi w rachubę, zwłaszcza w terapii skojarzonej, ponieważ prawdopodobieństwo zaostrzenia choroby jest wysokie. Wymagana jest konsultacja ze specjalistą. Tylko w ten sposób można polegać na długoterminowym efekcie leczenia. Gdy tylko zaczyna się kaszel, najlepszym rozwiązaniem jest wizyta u pulmonologa lub terapeuty.

Środki mukolityczne rozrzedzające wysięk w uchu

Wysiękowe zapalenie ucha środkowego (surowicze zapalenie ucha)

Wysiękowe zapalenie ucha środkowego (znane również jako wydzielnicze lub surowicze zapalenie ucha, lepkie ucho) jest częstym zjawiskiem wśród dorosłych i dzieci. Ta choroba obfituje w uporczywą utratę słuchu i głuchotę. Często przyczyną takich powikłań jest późne wykrycie choroby, co wiąże się z brakiem wyraźnych objawów.

Co to jest wysiękowe zapalenie ucha środkowego?

Diagnoza choroby ucha środkowego

Ten typ zapalenia ucha jest uważany za etap 2 po nieżytach. Wysiękowe zapalenie ucha środkowego charakteryzuje się zapaleniem błony śluzowej ucha środkowego, któremu towarzyszy zwiększone wydzielanie płynu surowiczego (wysięku) na tle upośledzonej drożności przez rurkę Eustachiusza (lub słuchową). Jak wiesz, ta rurka łączy jamę bębenkową z nosogardzieli. Powietrze przenika przez ucho, a z niego wydobywa się siarka i śluz, który jest stale wydalany przez błonę śluzową, aby chronić ucho przed bakteriami.

Jeśli światło przewodu słuchowego zostanie zablokowane, śluz zacznie gromadzić się w uchu. Stagnacja płynów prowadzi do pogorszenia przewodności dźwięków, a także zwiększa prawdopodobieństwo wtórnej infekcji. Jeśli nie rozpoczniesz leczenia, śluz zacznie gęstnieć i zamieni się w ropę.

Ponadto, ze względu na zwężenie trąbki Eustachiusza, powietrze nie przepływa do jamy bębenkowej. Powstaje próżnia, błona bębenkowa pęcznieje i cofa się. Czynniki te negatywnie wpływają na stan funkcji słuchu.

Ostre zapalenie ucha u dzieci ma swoje własne cechy. Możesz się z nimi zapoznać, klikając link.

Rodzaje wysiękowego (surowiczego) zapalenia ucha

Istnieją 2 formy choroby: ostra i przewlekła. Ostre wysiękowe zapalenie ucha środkowego jest bardziej powszechne. Zwykle przechodzi po przywróceniu drożności rurki słuchowej. Pod wpływem czynników takich jak zmniejszona odporność i niewłaściwe metody terapii ostra postać może być opóźniona. Jeśli objawy utrzymują się po 1 miesiącu lub dłużej, lub osoba ma 2-3 nawroty w ciągu roku, wtedy mówią o przewlekłym wysiękowym zapaleniu ucha.

Proces zapalny w uchu środkowym w przewlekłym zapaleniu ucha nie ustępuje całkowicie. Uporczywy obrzęk zastępuje się przerostem błony śluzowej. Długotrwałe cofanie błony bębenkowej negatywnie wpływa na stan jej mięśni. Śluz staje się lepki, przykleja się do ścian jamy bębenkowej i kosteczek słuchowych. Wszystko to towarzyszy zwiększeniu ubytku słuchu z jednej strony. Często przewlekłe surowicze zapalenie ucha staje się adhezyjne, co charakteryzuje się występowaniem zrostów i bliznowaceniem tkanek.

Jeśli zapalenie dotyczy tylko jednego ucha, wówczas zapalenie ucha nazywa się jednostronne. Cięższa postać choroby jest uważana za obustronne wysiękowe zapalenie ucha środkowego, ponieważ porażenie obu uszu jest bardziej bolesne, trudniejsze do leczenia i pociąga za sobą całkowitą głuchotę.

Wysiękowe zapalenie ucha środkowego: przyczyny

Najczęstszą przyczyną surowiczego zapalenia ucha są choroby laryngologiczne, które wpływają na trąbkę Eustachiusza. Obejmują one:

W takich chorobach bakterie z nosa lub gardła mogą rozprzestrzeniać się na rurkę słuchową i powodować obrzęk. Przyczyną wysiękowego zapalenia ucha czasami stają się wirusy. Podczas grypy lub przeziębienia, gdy odporność jest znacznie zmniejszona, możliwe jest, że zapalenie rozwija się w dowolnej części ucha.

Często naruszenie drożności rury staje się konsekwencją czynników niezakaźnych, na przykład: polipowatości, guzów, zarośnięcia małżowiny nosowej, urazu, skrzywienia przegrody nosowej. W wielu przypadkach obserwuje się rozwój surowiczego zapalenia ucha na tle procesów alergicznych w nosie.

Co powoduje wysiękowe zapalenie ucha środkowego? Pojawienie się choroby przyczynia się do zmniejszenia odporności organizmu. Wpływ na to mają różne przewlekłe i ogólnoustrojowe dolegliwości, niedożywienie i złe nawyki. Odporność jest znacznie zmniejszona w czasie ciąży, więc zapalenie ucha u kobiet w ciąży nie jest rzadkością.

Zapalenie ucha środkowego: objawy

Ta forma zapalenia ucha charakteryzuje się brakiem oczywistych objawów, takich jak ból, gorączka i wydzielina w przewodzie słuchowym.

Pierwszymi objawami wysiękowego zapalenia ucha jest przekrwienie uszu, uszkodzenie słuchu. Wielu narzeka, że ​​słyszą swój własny głos. W miarę gromadzenia się płynu rozwija się szum w uszach i ciśnienie. W uszach „bulgot”. Utrata słuchu wzrasta. Często choroba występuje wraz z przekrwieniem nosa i katarem.

Kiedy osoba połyka, przeżuwa, kicha - światło tubki nieznacznie rozszerza się, a przekrwienie uszu przejściowo mija.

Jeśli czas na rozpoczęcie leczenia i przywrócenie drożności trąbki Eustachiusza, to te objawy surowiczego zapalenia ucha środkowego mijają. W przypadku długotrwałego procesu i przejścia do postaci kleju występuje uporczywy ubytek słuchu.

Diagnoza surowiczego zapalenia ucha

Pierwszą rzeczą, jaką zrobi lekarz, jest zbadanie błony bębenkowej. Z pomocą otoskopu z układem optycznym, laryngologiczny będzie w stanie ujawnić charakterystyczne objawy zapalenia surowiczego: wygląda bębenek wciągnięty, z wyraźnymi konturami i rozszerzonymi naczyniami; jego kolor zmienia się natychmiast na szary, następnie na niebieski lub brązowy.

Te dane i skargi pacjentów stanowią podstawę do diagnozy wysiękowego zapalenia ucha środkowego. Ponadto następujące testy są przeprowadzane zgodnie z wymaganiami:

zdmuchnięcie rurki słuchowej. Końcówka gumowego balonu jest hermetycznie wprowadzana do nozdrza pacjenta i przepuszczane jest powietrze. Powietrze wchodzi do trąbki Eustachiusza i wzdłuż niej do jamy bębenkowej. Brak jakichkolwiek dźwięków i wibracji błony bębenkowej wskazuje na całkowitą niedrożność rurki; tympanometria. Jest to metoda oceny ciśnienia w jamie bębenkowej, funkcji błony bębenkowej, kosteczek słuchowych i rurki słuchowej. Przeprowadzić tympanometrię za pomocą sondy, która jest zainstalowana w kanale słuchowym. Pompa, generator dźwięku i mikrofon są podłączone do urządzenia. Przy pomocy generatora wydawane są dźwięki o określonej wysokości, pompa zmienia ciśnienie w kanale słuchowym, a mikrofon rejestruje sygnały zwrotne odbite od ścian ucha środkowego i błony bębenkowej. Zgodnie z tympanogramem lekarz określa ruchliwość błony i kosteczek słuchowych, obecność płynu i inne anomalie. Ten rodzaj badań jest szczególnie potrzebny do diagnozy przewlekłego wysiękowego zapalenia ucha środkowego. Całkowita tympanometria jest wykonywana w 10 minut; audiometria. Takie badanie słuchu pomoże dokładnie określić ostrość słuchu i wykryć jego utratę. Audiometria nie jest skomplikowaną procedurą. Pacjent zostaje zabrany do wyciszonej kamery, zakładane są słuchawki, w których słychać dźwięki o różnej głośności. Osoba musi sygnalizować, kiedy coś słyszy. Sprawdź więc przewodność powietrza. Następnie za pomocą urządzenia przymocowanego do głowy wytwarzane są wibracyjne dźwięki i określają stan przewodnictwa kostnego.

Wysiękowe zapalenie ucha środkowego u dziecka jest trudniejsze do zdiagnozowania, ponieważ dzieci nie potrafią dokładnie opisać, na czym mu zależy.

Wysiękowe zapalenie ucha środkowego: leczenie

Leczenie wysiękowego zapalenia ucha u dorosłych powinno być kompleksowe, w tym terapia przeciwzapalna i przywrócenie drożności rurki słuchowej.

Często choroba postępuje na tle przewlekłych chorób nosa, dlatego konieczne jest przywrócenie oddychania przez nos w celu wyleczenia. Lekarze przeprowadzają usuwanie polipów, resekcję zanikających obszarów, adenotomię lub inne operacje odkażania. Gdy zatok robi mycie zatok szczękowych. Jeśli pacjent ma alergiczny nieżyt nosa, konieczna będzie terapia odczulająca. W obecności ARVI koniecznie traktuj je.

W wielu przypadkach po leczeniu chorób nosa i gardła poprawia się funkcjonowanie trąbki Eustachiusza i wysięk z ucha środkowego. Jeśli tak się nie stanie lub istnieje zagrożenie utraty słuchu, należy przepisać takie procedury:

dmuchanie lub cewnikowanie trąbki Eustachiusza. Oczyszczanie według Politzera, które odbywa się w celach diagnostycznych, również ma działanie lecznicze. Strumień powietrza otwiera światło przewodu słuchowego i wydmuchuje śluz, który utknął na jego ścianach. Wysięk wydostaje się przez nos. W ciężkich przypadkach, dmuchanie nie pomaga, wtedy uciekają się do cewnikowania - cewnik jest wkładany przez nos, który opada bezpośrednio do otworu w rurze słuchowej i wlewa roztwór adrenaliny lub hydrokortyzon, aby zmniejszyć obrzęk. W przypadku kilku z tych procedur możliwe jest wypłukanie najbardziej wyschniętych kawałków śluzu. Cewnikowanie jest stosowane w leczeniu przewlekłego wysiękowego zapalenia ucha środkowego. Nie można tego zrobić, jeśli perforacja błony bębenkowej. Obie procedury wykonuje się po anemizacji jamy nosowej, aby uniknąć bólu. elektroforeza. Jest to rodzaj procedur fizjoterapeutycznych, podczas których stosowana jest elektroda prądu stałego wprowadzona do kanału słuchowego. Nakłada się na nią warstwę leku (zwykle stosuje się Lidasa), która przenika do głębokich warstw skóry pod działaniem prądu. Tak więc przychodzi bezpośrednio, zwiększając jego skuteczność i czas trwania. Elektroforeza w wysiękowym zapaleniu ucha ma dobre działanie przeciwzapalne i przeciwbólowe. Poprawia się mikrokrążenie krążenia krwi i limfy, rozluźniają się mięśnie, przyspiesza proces regeneracji tkanek. Zajmie to około 12 sesji po 10-20 minut. pneumomassage błony bębenkowej. Wykonuje się go za pomocą aparatu, który wytwarza ujemne i dodatnie ciśnienie w kanale słuchowym. Takie manipulacje mają na celu poprawę ruchomości błony bębenkowej. Masaż można wykonywać niezależnie, dopasowując dłoń do ucha, aby wywołać ucisk. Zdejmij i ponownie dopasuj rękę po kilku sekundach około 10 razy. masować usta gardła rurki słuchowej. Takie ćwiczenia dają pewien wynik: konieczne jest wykonanie 10 ruchów połykania i żucia, a następnie 10 razy ziewanie. Podczas takiej „gimnastyki” otwierają się usta rurki słuchowej, uszy stają się duszne. Musisz powtarzać to regularnie, codziennie. promieniowanie laserowe. Z tytułu jest jasne, że uszy są naświetlane laserem. Jest to bezbolesna i prosta procedura. Przepływ energii zebranej w wiązce jest kierowany do określonych punktów. Aktywuje procesy biochemiczne w tkankach, dzięki czemu obrzęk i stan zapalny mijają szybciej. Przebieg laseroterapii to 8-12 sesji.

W leczeniu przedłużonego zapalenia ucha jest przydatne do odwiedzenia ośrodków zdrowia. Im szybciej rozpoczniesz leczenie obustronnego wysiękowego zapalenia ucha środkowego, tym bardziej będzie to skuteczne!

Jeśli występują takie objawy, jak przekrwienie błony śluzowej nosa i katar, użyj kropli zwężających naczynia do nosa. W aptece znajdziesz wiele leków: Nazol, Sanorin, Nazivin, Tizin itd. Udowodniono również skuteczność środków donosowych z glukokortykoidami (Nasonex, Flixonase). Takie spadki wysiękowego zapalenia ucha pomagają poprawić oddychanie przez nos i łagodzą obrzęk w rurze słuchowej. Środki mukolityczne są stosowane do rozrzedzania śluzu (krople do nosa lub spraye Sinuforte, Rinofluimucil).

W przypadku obrzęku alergicznego przepisywane są leki przeciwhistaminowe (przeciwalergiczne): Suprastin, Zyrtec. Ważnym punktem dla osób o słabej odporności jest jej wzmocnienie. Aby to zrobić, przepisz witaminy i immunomodulatory.

Są to główne metody leczenia zapalenia ucha wydzielniczego. W razie potrzeby możesz skorzystać z leków homeopatycznych. Wysiękowe zapalenie ucha środkowego i homeopatia - rzeczy są dość zgodne, ale lepiej, aby specjalista wybrał lek.

Jeśli masz ostre wysiękowe zapalenie ucha środkowego, leczenie obejmuje kilka metod, ale kiedy zmienia się w formę ropną, potrzebujesz zupełnie innych leków. Dlatego ważne jest, aby zwracać uwagę na występowanie wyładowania z ucha.

Jak leczy się wysiękowe zapalenie ucha środkowego, jeśli konserwatywne metody nie pomagają?

Wysiękowe zapalenie ucha środkowego: operacja

Jeśli nie ma poprawy po leczeniu opisanymi powyżej metodami, wykonuje się paracentezę błony bębenkowej. Jest to prosta operacja, podczas której membrana jest nakłuta igłą w znieczuleniu miejscowym, w celu uwolnienia jej z wysięku. Po nakłuciu płyn z ucha jest wysysany za pomocą strzykawki, przemywany hydrokortyzonem i następuje powrót do zdrowia. Jeśli wysięk jest bardzo lepki, możliwe jest wprowadzenie rozszczepiających środków enzymatycznych. W razie potrzeby manipulacje powtarza się kilka razy. Na końcu nacięcie jest dokręcane samoistnie lub zamykane specjalnym klejem lub zamykane operacyjnie.

W przewlekłym zapaleniu lub ostrym średnim surowiczym zapaleniu ucha konieczne będzie przedłużone odprowadzanie tympanonu. Osiąga się to poprzez umieszczenie bocznika w otworze paracentezy, przez który przepływa płyn. Przetrząsanie z wysiękowym zapaleniem ucha pozwala na mycie jamy ucha środkowego antybiotykami i kortykosteroidami. Trwa to aż do momentu, gdy otoskopia wykaże, że proces zapalny został wyeliminowany. Dławienie może trwać kilka miesięcy.

Często chęć leczenia wysiękowego zapalenia ucha środkowego bez zabiegu chirurgicznego prowadzi do poważnej utraty słuchu i powikłań wewnątrzczaszkowych. Operacja ma na celu zapobieganie takim konsekwencjom. Oczywiście tylko dlatego, że się nie trzyma. Wymaga to pewnych wskazań.

Gdy choroba przechodzi w stadium włókniste, uciekają się do reorganizacji ucha środkowego, ponieważ inne metody nie przyniosą rezultatów. Taka operacja jest wykonywana po otwarciu błony bębenkowej. Chirurg usuwa mikroskopy i wszystkie części ucha, które uległy zmianie. Następnie przywracane są przez tympanoplastykę. Na koniec zamknij błonę bębenkową (myringoplasty). To bardzo trudna praca, lekarzom nie zawsze udaje się odtworzyć strukturę ucha w taki sposób, aby wyleczyć utratę słuchu.

Antybiotyki i krople w uszach z surowiczym zapaleniem ucha

Zazwyczaj lekarze przepisują antybiotyki, co nie zawsze jest uzasadnione. Jeśli stan pacjenta nie jest poważny, możesz spróbować odzyskać go bez użycia takich leków. Oczywiście w przypadku zakażenia niebezpiecznymi bakteriami lub braku poprawy w innych rodzajach leczenia antybiotyki są niezbędne. Jakie leki są stosowane w wysiękowym zapaleniu ucha środkowego?

Przede wszystkim jest przepisywany z amoksycyliną lub związkiem amoksycyliny i kwasu klawulanowego. Jeśli nie pomogą, użyj makrolidów lub fluorochinoli (cefuroksym, klarytromycyna, azytromycyna, cyprofloksacyna, ofloksacyna itp.). Aby dokładnie wybrać lek, konieczne jest przeprowadzenie analizy flory bakteryjnej i określenie czynnika wywołującego chorobę.

Dodatkowo w leczeniu surowiczego zapalenia ucha stosuje się krople do uszu o działaniu przeciwbakteryjnym i przeciwzapalnym. Znajdziesz ich nazwiska w tabeli.

Objawy i leczenie wysiękowego zapalenia ucha środkowego

Rodzaje wysiękowego zapalenia ucha

Eksperci identyfikują trzy formy choroby:

Ostre - choroba, której czas trwania nie przekracza trzech tygodni, nazywa się ostrym zapaleniem ucha. Podostra - od 3 do 8 tygodni, forma pośrednia, w większości przypadków nie znajduje się w praktyce klinicznej. Przewlekłe - jeśli minęło 8 tygodni lub więcej od początku choroby, mówią o przewlekłym zapaleniu ucha.

Objawy kliniczne patologii

Ze względu na niewyraźny obraz kliniczny, brak żywych objawów (gorączka, ból, objawy zatrucia), choroba jest zwykle wykrywana przypadkowo, kiedy przechodzi badanie lub odnosi się do innej patologii.

Występują objawy, których pojawienie się wymaga konsultacji z lekarzem, aby zapobiec rozwojowi tej choroby.

Objawy te obejmują:

w uszach pojawiają się dźwięki, takie jak plusk lub woda; autofonia - osoba słyszy echo własnego głosu; słuchanie głosu zmniejsza się podczas rozmowy; utrata słuchu, stałe przekrwienie ucha; naruszenie oddychania przez nos.

Łatwiej jest zdiagnozować i rozpocząć leczenie choroby u dorosłych, ponieważ dzieci rzadko zwracają uwagę na rodziców z powodu odchyleń od normy, chyba że powodują ból lub silny dyskomfort. Mama powinna być ostrożna, jeśli dziecko ma przewlekle zatkany nos lub lepiej oddycha przez usta; dziecko milczy i zaczyna słuchać, gdy mówi; są zaburzenia słuchu, objawy te mogą wskazywać na rozwój wysiękowego zapalenia ucha.

Ostre zapalenie ucha środkowego ma takie same objawy jak przewlekłe, różni się tylko czas trwania procesu. Jeśli leczenie zapalenia ucha zapoczątkowane jest w stanie ostrym, pacjent ma większe szanse na powrót do zdrowia bez wpływu na aparat słuchowy.

Cechy diagnozy i leczenia choroby

Jeśli objawy choroby wskazują na rozwój wysiękowego zapalenia ucha środkowego, w celu przepisania prawidłowego leczenia konieczne jest potwierdzenie diagnozy, dla której jest ono wykonane:

ocena funkcji wentylacji trąbki Eustachiusza; badanie za pomocą turbosonometrii akustycznej; określenie ruchliwości błony bębenkowej; badanie endoskopowe; radiografia.

Główne kierunki leczenia patologii

Leczenie zapalenia ucha środkowego powinno przede wszystkim mieć na celu wyeliminowanie przyczyn, które doprowadziły do ​​zastoju surowiczego wysięku w jamie ucha środkowego. Następnie zapobiega się dalszemu rozwojowi stanu zapalnego i, jeśli to możliwe, funkcjonowanie analizatora słuchowego zostaje w pełni przywrócone.

Farmakoterapia

Leczenie lekami dobiera się na podstawie nasilenia objawów klinicznych choroby, stadium jej przebiegu i indywidualnych cech pacjenta.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne - krople do uszu (otipax lub otinum), wraz ze wzrostem temperatury p w wyniku dodania drugorzędowej infekcji, można przyjmować paracetamol, efergan lub kwas mefenamowy. Leki, które rozrzedzają wysięk i ułatwiają jego uwalnianie (środki mukolityczne) są najskuteczniejszym ACC i karbocysteiną, przebieg podawania przez co najmniej 14 dni. Konieczne jest uzupełnienie leczenia lekami hipoalergicznymi, które znacznie zmniejszą prawdopodobieństwo reakcji alergicznej na przyjmowane leki (dotyczy to zwłaszcza dzieci). Aby wyeliminować zimno przez 5-7 dni, leczy się krople do nosa otrivin. Antybiotykoterapię wysiękowego zapalenia ucha środkowego przepisuje się tylko w przypadku przystąpienia do wtórnej infekcji bakteryjnej, najczęściej stosuje się amoksycylinę, a także krople w uszach (cipromed, normax lub otofa).

Fizjoterapia

Leczenie metodami fizjoterapeutycznymi pomaga przywrócić drożność rurki słuchowej w obecności powolnego procesu zapalnego i wzmacnia efekt terapii lekowej.

Do reprodukcji wysiękowej stosuje się następujące metody:

ultradźwięki; elektroforeza z preparatami lidaza; terapia laserowa; pneumomassage; leczenie prądami diadynamicznymi; terapia magnetyczna.

Metody chirurgiczne

Leczenie zapalenia ucha środkowego z zapaleniem ucha środkowego jest niemożliwe bez wyeliminowania przyczyn niedrożności trąbki Eustachiusza, czasami wymaga to zastosowania metod operacyjnych, które obejmują:

w razie potrzeby wykonuje się chirurgiczne wyrównanie przegrody nosowej lub usunięcie migdałków - tosillektomię; pojedyncze usunięcie wysięku z jamy ucha można wykonać za pomocą myringotomii lub tympanopunktury; tympanotomia jest używana do długotrwałego usuwania płynu surowiczego, błonę bębenkową rozcina się i rurkę polietylenową umieszcza się w otworze na 2-4 tygodnie; przetaczanie - po rozwarstwieniu błony bębenkowej instaluje się bocznik, przez 3-4 miesiące służy do napowietrzania jamy ucha i wprowadzania leków.

Skuteczne metody zapobiegania rozwojowi zapalenia ucha środkowego u dzieci w wieku dorosłym nie istnieją. Aby zmniejszyć ryzyko patologii, lekarze zalecają szybkie leczenie wszystkich chorób zapalnych jamy nosowej, gardła i uszu.

Wysiękowe zapalenie ucha środkowego (surowicze zapalenie ucha)

Wysiękowe zapalenie ucha środkowego (znane również jako wydzielnicze lub surowicze zapalenie ucha, lepkie ucho) jest częstym zjawiskiem wśród dorosłych i dzieci. Ta choroba obfituje w uporczywą utratę słuchu i głuchotę. Często przyczyną takich powikłań jest późne wykrycie choroby, co wiąże się z brakiem wyraźnych objawów.

Co to jest wysiękowe zapalenie ucha środkowego?

Ten typ zapalenia ucha jest uważany za etap 2 po nieżytach. Wysiękowe zapalenie ucha środkowego charakteryzuje się zapaleniem błony śluzowej ucha środkowego, któremu towarzyszy zwiększone wydzielanie płynu surowiczego (wysięku) na tle upośledzonej drożności przez rurkę Eustachiusza (lub słuchową). Jak wiesz, ta rurka łączy jamę bębenkową z nosogardzieli. Powietrze przenika przez ucho, a z niego wydobywa się siarka i śluz, który jest stale wydalany przez błonę śluzową, aby chronić ucho przed bakteriami.

Diagnoza choroby ucha środkowego

Jeśli światło przewodu słuchowego zostanie zablokowane, śluz zacznie gromadzić się w uchu. Stagnacja płynów prowadzi do pogorszenia przewodności dźwięków, a także zwiększa prawdopodobieństwo wtórnej infekcji. Jeśli nie rozpoczniesz leczenia, śluz zacznie gęstnieć i zamieni się w ropę.

Ponadto, ze względu na zwężenie trąbki Eustachiusza, powietrze nie przepływa do jamy bębenkowej. Powstaje próżnia, błona bębenkowa pęcznieje i cofa się. Czynniki te negatywnie wpływają na stan funkcji słuchu.

Ostre zapalenie ucha u dzieci ma swoje własne cechy. Możesz się z nimi zapoznać, klikając link.

Rodzaje wysiękowego (surowiczego) zapalenia ucha

Istnieją 2 formy choroby: ostra i przewlekła. Ostre wysiękowe zapalenie ucha środkowego jest bardziej powszechne. Zwykle przechodzi po przywróceniu drożności rurki słuchowej. Pod wpływem czynników takich jak zmniejszona odporność i niewłaściwe metody terapii ostra postać może być opóźniona. Jeśli objawy utrzymują się po 1 miesiącu lub dłużej, lub osoba ma 2-3 nawroty w ciągu roku, wtedy mówią o przewlekłym wysiękowym zapaleniu ucha.

Proces zapalny w uchu środkowym w przewlekłym zapaleniu ucha nie ustępuje całkowicie. Uporczywy obrzęk zastępuje się przerostem błony śluzowej. Długotrwałe cofanie błony bębenkowej negatywnie wpływa na stan jej mięśni. Śluz staje się lepki, przykleja się do ścian jamy bębenkowej i kosteczek słuchowych. Wszystko to towarzyszy zwiększeniu ubytku słuchu z jednej strony. Często przewlekłe surowicze zapalenie ucha staje się adhezyjne, co charakteryzuje się występowaniem zrostów i bliznowaceniem tkanek.

Jeśli zapalenie dotyczy tylko jednego ucha, wówczas zapalenie ucha nazywa się jednostronne. Cięższa postać choroby jest uważana za obustronne wysiękowe zapalenie ucha środkowego, ponieważ porażenie obu uszu jest bardziej bolesne, trudniejsze do leczenia i pociąga za sobą całkowitą głuchotę.

Wysiękowe zapalenie ucha środkowego: przyczyny

Najczęstszą przyczyną surowiczego zapalenia ucha są choroby laryngologiczne, które wpływają na trąbkę Eustachiusza.

Obejmują one:

W takich chorobach bakterie z nosa lub gardła mogą rozprzestrzeniać się na rurkę słuchową i powodować obrzęk. Przyczyną wysiękowego zapalenia ucha czasami stają się wirusy. Podczas grypy lub przeziębienia, gdy odporność jest znacznie zmniejszona, możliwe jest, że zapalenie rozwija się w dowolnej części ucha.

Często naruszenie drożności rury staje się konsekwencją czynników niezakaźnych, na przykład: polipowatości, guzów, zarośnięcia małżowiny nosowej, urazu, skrzywienia przegrody nosowej. W wielu przypadkach obserwuje się rozwój surowiczego zapalenia ucha na tle procesów alergicznych w nosie.

Co powoduje wysiękowe zapalenie ucha środkowego? Pojawienie się choroby przyczynia się do zmniejszenia odporności organizmu. Wpływ na to mają różne przewlekłe i ogólnoustrojowe dolegliwości, niedożywienie i złe nawyki. Odporność jest znacznie zmniejszona w czasie ciąży, więc zapalenie ucha u kobiet w ciąży nie jest rzadkością.

Zapalenie ucha środkowego: objawy

Ta forma zapalenia ucha charakteryzuje się brakiem oczywistych objawów, takich jak ból, gorączka i wydzielina w przewodzie słuchowym.
Pierwszymi objawami wysiękowego zapalenia ucha jest przekrwienie uszu, uszkodzenie słuchu. Wielu narzeka, że ​​słyszą swój własny głos. W miarę gromadzenia się płynu rozwija się szum w uszach i ciśnienie. W uszach „bulgot”. Utrata słuchu wzrasta. Często choroba występuje wraz z przekrwieniem nosa i katarem.

Kiedy osoba połyka, przeżuwa, kicha - światło tubki nieznacznie rozszerza się, a przekrwienie uszu przejściowo mija.
Jeśli czas na rozpoczęcie leczenia i przywrócenie drożności trąbki Eustachiusza, to te objawy surowiczego zapalenia ucha środkowego mijają. W przypadku długotrwałego procesu i przejścia do postaci kleju występuje uporczywy ubytek słuchu.

Diagnoza surowiczego zapalenia ucha

Pierwszą rzeczą, jaką zrobi lekarz, jest zbadanie błony bębenkowej. Z pomocą otoskopu z układem optycznym, laryngologiczny będzie w stanie ujawnić charakterystyczne objawy zapalenia surowiczego: wygląda bębenek wciągnięty, z wyraźnymi konturami i rozszerzonymi naczyniami; jego kolor zmienia się natychmiast na szary, następnie na niebieski lub brązowy.

Te dane i skargi pacjentów stanowią podstawę do diagnozy wysiękowego zapalenia ucha środkowego. Ponadto następujące testy są przeprowadzane zgodnie z wymaganiami:

• zdmuchnięcie rurki słuchowej. Końcówka gumowego balonu jest hermetycznie wprowadzana do nozdrza pacjenta i przepuszczane jest powietrze. Powietrze wchodzi do trąbki Eustachiusza i wzdłuż niej do jamy bębenkowej. Brak jakichkolwiek dźwięków i wibracji błony bębenkowej wskazuje na całkowitą niedrożność rurki;
• tympanometria. Jest to metoda oceny ciśnienia w jamie bębenkowej, funkcji błony bębenkowej, kosteczek słuchowych i rurki słuchowej. Przeprowadzić tympanometrię za pomocą sondy, która jest zainstalowana w kanale słuchowym. Pompa, generator dźwięku i mikrofon są podłączone do urządzenia. Przy pomocy generatora wydawane są dźwięki o określonej wysokości, pompa zmienia ciśnienie w kanale słuchowym, a mikrofon rejestruje sygnały zwrotne odbite od ścian ucha środkowego i błony bębenkowej. Zgodnie z tympanogramem lekarz określa ruchliwość błony i kosteczek słuchowych, obecność płynu i inne anomalie. Ten rodzaj badań jest szczególnie potrzebny do diagnozy przewlekłego wysiękowego zapalenia ucha środkowego. Całkowita tympanometria jest wykonywana w 10 minut;
• audiometria. Takie badanie słuchu pomoże dokładnie określić ostrość słuchu i wykryć jego utratę. Audiometria nie jest skomplikowaną procedurą. Pacjent zostaje zabrany do wyciszonej kamery, zakładane są słuchawki, w których słychać dźwięki o różnej głośności. Osoba musi sygnalizować, kiedy coś słyszy. Sprawdź więc przewodność powietrza. Następnie za pomocą urządzenia przymocowanego do głowy wytwarzane są wibracyjne dźwięki i określają stan przewodnictwa kostnego.

Wysiękowe zapalenie ucha środkowego u dziecka jest trudniejsze do zdiagnozowania, ponieważ dzieci nie potrafią dokładnie opisać, na czym mu zależy.

Wysiękowe zapalenie ucha środkowego: leczenie

Leczenie wysiękowego zapalenia ucha u dorosłych powinno być kompleksowe, w tym terapia przeciwzapalna i przywrócenie drożności rurki słuchowej.

Często choroba postępuje na tle przewlekłych chorób nosa, dlatego konieczne jest przywrócenie oddychania przez nos w celu wyleczenia. Lekarze przeprowadzają usuwanie polipów, resekcję zanikających obszarów, adenotomię lub inne operacje odkażania. Gdy zatok robi mycie zatok szczękowych. Jeśli pacjent ma alergiczny nieżyt nosa, konieczna będzie terapia odczulająca. W obecności ARVI koniecznie traktuj je.

W wielu przypadkach po leczeniu chorób nosa i gardła poprawia się funkcjonowanie trąbki Eustachiusza i wysięk z ucha środkowego. Jeśli tak się nie stanie lub istnieje zagrożenie utraty słuchu, należy przepisać takie procedury:

• dmuchanie lub cewnikowanie trąbki Eustachiusza. Oczyszczanie według Politzera, które odbywa się w celach diagnostycznych, również ma działanie lecznicze. Strumień powietrza otwiera światło przewodu słuchowego i wydmuchuje śluz, który utknął na jego ścianach. Wysięk wydostaje się przez nos. W ciężkich przypadkach, dmuchanie nie pomaga, wtedy uciekają się do cewnikowania - cewnik jest wkładany przez nos, który opada bezpośrednio do otworu w rurze słuchowej i wlewa roztwór adrenaliny lub hydrokortyzon, aby zmniejszyć obrzęk. W przypadku kilku z tych procedur możliwe jest wypłukanie najbardziej wyschniętych kawałków śluzu. Cewnikowanie jest stosowane w leczeniu przewlekłego wysiękowego zapalenia ucha środkowego. Nie można tego zrobić, jeśli perforacja błony bębenkowej. Obie procedury wykonuje się po anemizacji jamy nosowej, aby uniknąć bólu.
• elektroforeza. Jest to rodzaj procedur fizjoterapeutycznych, podczas których stosowana jest elektroda prądu stałego wprowadzona do kanału słuchowego. Nakłada się na nią warstwę leku (zwykle stosuje się Lidasa), która przenika do głębokich warstw skóry pod działaniem prądu. Tak więc przychodzi bezpośrednio, zwiększając jego skuteczność i czas trwania. Elektroforeza w wysiękowym zapaleniu ucha ma dobre działanie przeciwzapalne i przeciwbólowe. Poprawia się mikrokrążenie krążenia krwi i limfy, rozluźniają się mięśnie, przyspiesza proces regeneracji tkanek. Zajmie to około 12 sesji po 10-20 minut.
• pneumomassage błony bębenkowej. Wykonuje się go za pomocą aparatu, który wytwarza ujemne i dodatnie ciśnienie w kanale słuchowym. Takie manipulacje mają na celu poprawę ruchomości błony bębenkowej. Masaż można wykonywać niezależnie, dopasowując dłoń do ucha, aby wywołać ucisk. Zdejmij i ponownie dopasuj rękę po kilku sekundach około 10 razy.
• masować usta gardła rurki słuchowej. Takie ćwiczenia dają pewien wynik: konieczne jest wykonanie 10 ruchów połykania i żucia, a następnie 10 razy ziewanie. Podczas takiej „gimnastyki” otwierają się usta rurki słuchowej, uszy stają się duszne. Musisz powtarzać to regularnie, codziennie.
• promieniowanie laserowe. Z tytułu jest jasne, że uszy są naświetlane laserem. Jest to bezbolesna i prosta procedura. Przepływ energii zebranej w wiązce jest kierowany do określonych punktów. Aktywuje procesy biochemiczne w tkankach, dzięki czemu obrzęk i stan zapalny mijają szybciej. Przebieg laseroterapii to 8-12 sesji.

W leczeniu przedłużonego zapalenia ucha jest przydatne do odwiedzenia ośrodków zdrowia. Im szybciej rozpoczniesz leczenie obustronnego wysiękowego zapalenia ucha środkowego, tym bardziej będzie to skuteczne!

Jeśli występują takie objawy, jak przekrwienie błony śluzowej nosa i katar, użyj kropli zwężających naczynia do nosa. W aptece znajdziesz wiele leków: Nazol, Sanorin, Nazivin, Tizin itd. Udowodniono również skuteczność środków donosowych z glukokortykoidami (Nasonex, Flixonase). Takie spadki wysiękowego zapalenia ucha pomagają poprawić oddychanie przez nos i łagodzą obrzęk w rurze słuchowej. Środki mukolityczne są stosowane do rozrzedzania śluzu (krople do nosa lub spraye Sinuforte, Rinofluimucil).

W przypadku obrzęku alergicznego przepisywane są leki przeciwhistaminowe (przeciwalergiczne): Suprastin, Zyrtec. Ważnym punktem dla osób o słabej odporności jest jej wzmocnienie. Aby to zrobić, przepisz witaminy i immunomodulatory.

Są to główne metody leczenia zapalenia ucha wydzielniczego. W razie potrzeby możesz skorzystać z leków homeopatycznych. Wysiękowe zapalenie ucha środkowego i homeopatia - rzeczy są dość zgodne, ale lepiej, aby specjalista wybrał lek.

Jeśli masz ostre wysiękowe zapalenie ucha środkowego, leczenie obejmuje kilka metod, ale kiedy zmienia się w formę ropną, potrzebujesz zupełnie innych leków. Dlatego ważne jest, aby zwracać uwagę na występowanie wyładowania z ucha.

Jak leczy się wysiękowe zapalenie ucha środkowego, jeśli konserwatywne metody nie pomagają?

Wysiękowe zapalenie ucha środkowego: operacja

Jeśli nie ma poprawy po leczeniu opisanymi powyżej metodami, wykonuje się paracentezę błony bębenkowej. Jest to prosta operacja, podczas której membrana jest nakłuta igłą w znieczuleniu miejscowym, w celu uwolnienia jej z wysięku. Po nakłuciu płyn z ucha jest wysysany za pomocą strzykawki, przemywany hydrokortyzonem i następuje powrót do zdrowia. Jeśli wysięk jest bardzo lepki, możliwe jest wprowadzenie rozszczepiających środków enzymatycznych. W razie potrzeby manipulacje powtarza się kilka razy. Na końcu nacięcie jest dokręcane samoistnie lub zamykane specjalnym klejem lub zamykane operacyjnie.

W przewlekłym zapaleniu lub ostrym średnim surowiczym zapaleniu ucha konieczne będzie przedłużone odprowadzanie tympanonu. Osiąga się to poprzez umieszczenie bocznika w otworze paracentezy, przez który przepływa płyn. Przetrząsanie z wysiękowym zapaleniem ucha pozwala na mycie jamy ucha środkowego antybiotykami i kortykosteroidami. Trwa to aż do momentu, gdy otoskopia wykaże, że proces zapalny został wyeliminowany. Dławienie może trwać kilka miesięcy.

Często chęć leczenia wysiękowego zapalenia ucha środkowego bez zabiegu chirurgicznego prowadzi do poważnej utraty słuchu i powikłań wewnątrzczaszkowych. Operacja ma na celu zapobieganie takim konsekwencjom. Oczywiście tylko dlatego, że się nie trzyma. Wymaga to pewnych wskazań.

Gdy choroba przechodzi w stadium włókniste, uciekają się do reorganizacji ucha środkowego, ponieważ inne metody nie przyniosą rezultatów. Taka operacja jest wykonywana po otwarciu błony bębenkowej. Chirurg usuwa mikroskopy i wszystkie części ucha, które uległy zmianie. Następnie przywracane są przez tympanoplastykę. Na koniec zamknij błonę bębenkową (myringoplasty). To bardzo trudna praca, lekarzom nie zawsze udaje się odtworzyć strukturę ucha w taki sposób, aby wyleczyć utratę słuchu.

Antybiotyki i krople w uszach z surowiczym zapaleniem ucha

Zazwyczaj lekarze przepisują antybiotyki, co nie zawsze jest uzasadnione. Jeśli stan pacjenta nie jest poważny, możesz spróbować odzyskać go bez użycia takich leków. Oczywiście w przypadku zakażenia niebezpiecznymi bakteriami lub braku poprawy w innych rodzajach leczenia antybiotyki są niezbędne. Jakie leki są stosowane w wysiękowym zapaleniu ucha środkowego?

Przede wszystkim jest przepisywany z amoksycyliną lub związkiem amoksycyliny i kwasu klawulanowego. Jeśli nie pomogą, użyj makrolidów lub fluorochinoli (cefuroksym, klarytromycyna, azytromycyna, cyprofloksacyna, ofloksacyna itp.). Aby dokładnie wybrać lek, konieczne jest przeprowadzenie analizy flory bakteryjnej i określenie czynnika wywołującego chorobę.

Dodatkowo w leczeniu surowiczego zapalenia ucha stosuje się krople do uszu o działaniu przeciwbakteryjnym i przeciwzapalnym. Znajdziesz ich nazwiska w tabeli.