Jak przepisane i które antybiotyki dla zapalenia płuc są bardziej skuteczne

Zapalenie płuc jest jedną z najczęstszych i poważniejszych chorób układu oddechowego. Jego przyczyną są z reguły patogenne mikroorganizmy, dlatego antybiotyki są podstawą leczenia procesu patologicznego - leków, które działają bezpośrednio na czynnik sprawczy choroby.

Sukces leczenia zapalenia płuc i stan pacjenta w przyszłości zależy od właściwego doboru leków i przestrzegania warunków ich przyjęcia. Przeanalizujmy szczegółowo, po imieniu, co leczyć, jakie leki pić przeciw zapaleniu płuc, jakie zastrzyki w ciężkich postaciach choroby u dorosłych i dzieci, a także ile dni może utrzymać temperatura, dzięki leczeniu antybiotykiem.

Co jest potrzebne do zapalenia płuc

Zapalenie płuc jest procesem patologicznym, który wpływa na tkankę płucną w różnych skalach i prowadzi do powstawania ropnego wysięku w pęcherzykach płucnych. Zapalenie płuc odnosi się do chorób, które wymagają pilnej konsultacji ze specjalistą i opieką medyczną, dlatego gdy pojawią się pierwsze objawy, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.

Objawy zapalenia płuc obejmują:

• kaszel, suchość lub produktywność, z wyładowaniem ropnej i zardzewiałej plwociny;
• wzrost temperatury ciała do 39 stopni i powyżej;
• ból w klatce piersiowej, który jest szczególnie zauważalny podczas kaszlu i głębokich oddechów;
• sinica skóry;
• duszność, szybki oddech;
• objawy zatrucia (bóle głowy, nudności, utrata przytomności);
• niższe ciśnienie krwi;
• tachykardia lub szybki puls.

Jeśli wystąpią powyższe objawy, pacjent powinien zostać zabrany do placówki medycznej tak szybko, jak to możliwe, w celu przeprowadzenia kompleksowej diagnozy.

Czynnikami wywołującymi chorobę są zwykle pneumokoki, rzadko paciorkowce, gronkowce, prątki hemofilne, chlamydie, mykoplazmy itp.

Antybiotyki są najskuteczniejszym sposobem zwalczania bakterii - działają na mikroorganizmy na poziomie komórkowym, dzięki czemu zagraniczni agenci przestają się rozmnażać i szybko umierać.

Leki przeciwdrobnoustrojowe zostały wynalezione w latach 40. i 50. ubiegłego wieku - do tego czasu co trzecia osoba zmarła na zapalenie płuc, a wiele rozwinęło poważne komplikacje. W związku z tym stosowanie antybiotyków przez ponad kilkanaście lat uznano za najlepszą opcję w leczeniu procesów zapalnych w płucach.

Antybiotyki są przepisywane przez lekarza po określeniu czynnika chorobotwórczego i jego wrażliwości na konkretną substancję, dla której bada się plwocinę pacjenta. Nowoczesne leki z grupy środków przeciwdrobnoustrojowych mają wysoką skuteczność i minimalną ilość skutków ubocznych, dlatego w przypadku niepowikłanego zapalenia płuc leczenie można przeprowadzić w domu. Rozpoczęte i ciężkie zapalenie płuc, jak również procesy zapalne w płucach u dzieci i osób w wieku powyżej 60 lat wymagają hospitalizacji.

Czy można leczyć zapalenie płuc bez antybiotyków? Większość ekspertów odpowiada na to pytanie negatywnie. Stosowanie terapii przeciwdrobnoustrojowej nie wymaga jedynie zapalenia płuc o etiologii wirusowej, ale fakt ten można ustalić dopiero po przeprowadzeniu odpowiednich badań. Do czasu uzyskania wyników lekarze w każdym przypadku przepisują pacjentowi antybiotyki, aby nie ryzykować jego zdrowia i życia - całkowity brak leczenia może prowadzić do poważnych konsekwencji.

WAŻNE! Surowo zabrania się samodzielnego przyjmowania antybiotyków w przypadku zapalenia płuc, ponieważ przy niekontrolowanym stosowaniu takich leków drobnoustroje chorobotwórcze mogą rozwinąć odporność na działanie terapii przeciwdrobnoustrojowej, w wyniku czego trudniej będzie wybrać skuteczne leczenie.

Zasady przypisania

Antybiotyki na zapalenie płuc są wybierane przez lekarza w oparciu o szereg ogólnych zasad, których przestrzeganie jest niezwykle ważne dla pomyślnego wyniku terapii.

1. W leczeniu zapalenia płuc stosuje się kombinację kilku środków przeciwdrobnoustrojowych - z reguły 2-3 nazwy.
2. Przed przyjęciem jakiegokolwiek antybiotyku lekarz powinien upewnić się, że pacjent nie jest uczulony na leki z tej grupy. Ponadto należy wziąć pod uwagę wiek pacjenta, cechy jego ciała, współistniejące choroby i przeciwwskazania.
3. Przed określeniem patogenu procesu patologicznego pacjentowi przepisuje się antybiotyki pierwszego rzutu, z reguły z leków nowej generacji lub z grupy penicylin. Należy je regularnie przyjmować, aby niezbędne stężenie substancji czynnej było stale utrzymywane we krwi.
4. Po diagnozie pacjentowi przepisuje się lek, który ma działanie terapeutyczne na określony rodzaj bakterii - najczęściej antybiotyki o szerokim spektrum działania. Jeśli u osoby zdiagnozowano nietypowe zapalenie płuc wywołane przez chlamydię, mykoplazmy lub legionellę, należy przyjmować specjalne leki - na przykład sumowane lub klarytromycynę, dodatkowo za pomocą leków o szerokim zakresie.
5. Terapia przeciwdrobnoustrojowa musi być koniecznie uzupełniona leczeniem objawowym - przeciwgorączkowym, wykrztuśnym, wzmacniającym leki.

Skuteczność antybiotykoterapii zależy od właściwego doboru schematów leczenia i przestrzegania warunków leczenia. Leki przeciwdrobnoustrojowe dostają się do ogniska zapalenia wraz z krwioobiegiem, po czym oddziałują w inny sposób na mikroorganizmy chorobotwórcze - niektóre (bakteriobójcze) niszczą ich strukturę, inne, zwane bakteriostatycznymi, zapobiegają rozwojowi bakterii.

Należy zauważyć, że czynniki sprawcze zapalenia płuc stale się mutują, wytwarzając odporność na niektóre grupy leków, więc zwykłe leki przeciwdrobnoustrojowe mogą być nieskuteczne w przypadku różnych form zapalenia płuc. Szpitalne zapalenie płuc, choroba rozwijająca się w ścianach placówki medycznej, jest szczególnie trudna do leczenia.

POMOC! Najbardziej skuteczne dla dorosłych i dzieci są nowe generacje leków o szerokim spektrum działania, ponieważ są one w stanie zwalczać kilka rodzajów drobnoustrojów chorobotwórczych.

Jakie grupy są stosowane w leczeniu

Wcześniej preparaty penicyliny były przepisywane do leczenia zapalenia płuc, ale mają one kilka skutków ubocznych i dotykają tylko niektórych rodzajów drobnoustrojów chorobotwórczych.

Ponadto wiele szczepów bakterii rozwinęło już odporność na działanie penicylin, więc ich stosowanie nie zawsze jest uzasadnione. We współczesnej medycynie stosuje się bardziej skuteczne i bezpieczne środki, które można stosować u pacjentów w różnym wieku.

1. Makrolidy. Z reguły antybiotyki z tej grupy są przepisywane jako leki pierwszego rzutu (jeśli istnieją przeciwwskazania lub alergie na leki penicylinowe). Skuteczny w nietypowych postaciach choroby powodowanych przez mykoplazmy, chlamydie, legionellę, pałeczki hemofilne. Praktycznie nie ma wpływu na paciorkowce i gronkowce.
2. Penicyliny są półsyntetyczne. Leki, które są bardziej skuteczne niż zwykłe penicyliny - zakres ich działania obejmuje większość drobnoustrojów gram-dodatnich, pneumokoków, prątków hemofilnych, gonokoków itp. Przypisany do łagodniejszych form zapalenia płuc po określeniu patogenu procesu patologicznego i jego wrażliwości na antybiotyki. Są uważane za jeden z najmniej toksycznych środków przeciwbakteryjnych, dlatego często są przepisywane dzieciom i kobietom w ciąży.
3. Cefalosporyny. Są używane do udowodnionej nietolerancji makrolidów i niepowikłanych form zapalenia płuc wywołanych przez paciorkowce, pneumokoki, enterobakterie. Nie działają na E. coli i Klebsiella. Dobrze tolerowany przez organizm, ale nie przepisywany na ciężką niewydolność nerek i na starość.
4. Fluorochinolony. Grupa antybiotyków, które mogą zwalczać pneumokoki, niektóre szczepy gronkowców i szereg nietypowych mikroorganizmów. Preparaty fluorochinolonowe są uważane za najlepszy lek do zwalczania ciężkiego zapalenia płuc.
5. Karbapenemy. Zniszcz bakterie, które są odporne na działanie cefalosporyn, są przepisywane na skomplikowane formy choroby i proces septyczny.
6. Monobaktam. Działanie leków jest podobne do działania antybiotyków z grupy penicylin i cefalosporyn, mają one dobry wpływ na bakterie Gram-ujemne.

Odrębną kategorią mogą być połączone leki, które oprócz głównego składnika aktywnego zawierają inne składniki, które zwiększają jego działanie terapeutyczne. Przykłady - Augmentin, Flemoklav Solyutab zawierający amoksycylinę w połączeniu z kwasem klawulanowym. Chroni antybiotyk przed działaniem substancji zwanej beta-laktamazą, która jest wytwarzana przez niektóre bakterie i zmniejsza efekt leczenia.

Wszystkie leki przeciwbakteryjne dla dorosłych i dzieci są dostępne w dwóch postaciach - tabletek (kapsułek) i proszku do wstrzykiwań domięśniowych lub płynów dożylnych. Środki w postaci tabletek stosuje się w nieskomplikowanych postaciach choroby, które są leczone ambulatoryjnie (w domu).

W ciężkich przypadkach zapalenia płuc konieczne są zastrzyki i wkraplacze dla dorosłych i dzieci - szybciej docierają do zmiany i zaczynają walczyć z obcymi agentami. Z reguły takie procedury są przeprowadzane w warunkach instytucji medycznej, ale czasami możliwe jest leczenie w domu (jeśli wśród krewnych pacjenta są pewne umiejętności).

WAŻNE! Antybiotyki są stosowane wyłącznie do leczenia zakażeń bakteryjnych - w przypadku zakażenia organizmu wirusami są one nieskuteczne.

Lista najlepszych leków według nazwy

Najskuteczniejszymi lekami przeciwdrobnoustrojowymi w leczeniu zapalenia płuc u dorosłych są leki nowej generacji o wysokiej skuteczności i minimalnej liczbie przeciwwskazań:

• Penicyliny: Amoxiclav, Flemoklav, Amoxicillin;
• Cefalosporyny: ceftriakson, cefotaksym;
• Makrolidy: azytromycyna, erytromycyna, klarytromycyna;
• Fluorochinolony: lewofloksacyna, moksyfloksacyna.

Najsilniejsze i najbardziej dobre formy choroby powodowane przez organizmy Gram-ujemne są uważane za trzecią generację cefalosporyn - ceftriaksonu, cefotaksymu i nietypowych form zapalenia płuc - azytromycyny, klarytromycyny.

Ponieważ schemat leczenia zapalenia płuc obejmuje z reguły 2-3 nazwy leków, ważne jest, aby wziąć pod uwagę ich wzajemne oddziaływanie. Głównym celem formułowania kombinacji antybiotyków jest zwiększenie efektu terapeutycznego bez zwiększania toksyczności i zwiększanie ryzyka działań niepożądanych. Podstawowe zasady sporządzania diagramów są następujące: nie przepisuj leków z tej samej grupy i łącz antybiotyki bakteriostatyczne o działaniu bakteriobójczym (na przykład makrolidy można podawać razem z cefalosporynami, karbapenemami, monobaktamami).

WAŻNE! Przed użyciem kilku antybiotyków należy dokładnie przestudiować instrukcje dla każdego z leków - określa on cechy interakcji farmakologicznej, dopuszczalne i zabronione kombinacje.

Jak zabrać dorosłych i dzieci

Antybiotyki na zapalenie płuc podaje się dożylnie lub doustnie z dużą ilością wody. Odbiór powinien być przeprowadzany w tym samym czasie w dawce ściśle zalecanej przez lekarza.

Ponieważ leki przeciwdrobnoustrojowe niszczą nie tylko chorobotwórczą, ale także użyteczną mikroflorę, probiotyki należy przyjmować w połączeniu z tymi lekami - pomogą one uniknąć dysbakteriozy i innych chorób układu pokarmowego, które mogą się rozwinąć podczas leczenia.

Ile dni na ukłucie lub zażywanie leku zależy od formy i złożoności choroby. Średni czas stosowania antybiotyków wynosi 7-10 dni (czasami jest zwiększany do 21 dnia) i nie można przerwać terapii, nawet jeśli stan pacjenta poprawi się - w organizmie mogą znajdować się żywe bakterie, które spowodują nawrót zapalenia płuc. Dorośli w początkowej fazie choroby, jak również w leczeniu domowym, gdy jest łagodny, zaleca się następujący schemat:

• amoksycyliny 0,5 mg co 8 godzin;
• cefuroksym 0,5 mg co 12 godzin.

W ciężkich postaciach choroby stosuje się cefalosporyny (Cefelim lub Cefotoxime), które są uzupełniane lekami z grupy makrolidów, w przypadku zapalenia płuc u dorosłych wywołanego przez gronkowce lub pneumokoki, dożylne wstrzyknięcia wykonuje się tymi lekami. Starsi ludzie z reguły nie przepisują terapii intensywnymi środkami i przerywają leczenie aminopenicylinami, które mają minimalną liczbę przeciwwskazań.

W dzieciństwie amoksycylina, flemoksyna, erytromycyna i ceftriakson są stosowane w postaci zastrzyków, tabletek lub zawiesin - leki te są dość skuteczne i bezpieczne, ale w przypadku dzieci powinny być przyjmowane pod ścisłym nadzorem lekarza.

Każdy z leków może powodować działania niepożądane z różnych narządów i układów - najczęściej są to reakcje alergiczne (wysypka, świąd i zaczerwienienie skóry) oraz zaburzenia przewodu pokarmowego, w tym biegunka, nudności i brak apetytu. Wraz z rozwojem tych zjawisk należy zaprzestać przyjmowania antybiotyku i jak najszybciej skontaktować się z lekarzem, który przepisze inny lek.

Oprócz przyjmowania antybiotyków pacjent z rozpoznaniem zapalenia płuc powinien obserwować leżenie w łóżku, przyjmować leki na leczenie objawowe (febrifugal, wykrztuśne, tonik), jeść prawidłowo i pić jak najwięcej płynów, aby zmniejszyć toksyczność dla organizmu. Po zakończeniu ostrego okresu choroby, w celu poprawy efektu leczenia zachowawczego i zapobiegania nawrotom, pacjentom przepisuje się fizjoterapię, masaż i ćwiczenia terapeutyczne.

WAŻNE! Nawet przy skutecznej, dobrze dobranej antybiotykoterapii średni okres całkowitego wyleczenia po zapaleniu płuc wynosi około 21 dni - w tym czasie pacjent musi prowadzić zdrowy tryb życia, unikać hipotermii i infekcji wirusowych.

Co zrobić, jeśli nie pomogą

Skuteczność przepisanej terapii przeciwdrobnoustrojowej można sprawdzić trzeciego dnia przyjmowania antybiotyków - pacjent powinien mieć gorączkę i złagodzić stan.

Po 7 dniach podawania przepisano prześwietlenie kontrolne płuc, za pomocą którego lekarz ocenia układ oddechowy pacjenta i skuteczność leczenia.

Jeśli nie ma pozytywnych zmian, należy szukać przyczyny w jednym z następujących czynników:

• odporność drobnoustrojów chorobotwórczych na działanie określonego antybiotyku (najczęściej występuje w przypadku samoleczenia);
• błędy w określeniu czynnika sprawczego choroby lub niewłaściwie przepisanego leku;
• niewłaściwe dawkowanie, naruszenie zasad przyjęcia.

W przypadku braku pożądanego efektu przyjmowania antybiotyków reżim leczenia jest zmieniany i dostosowywany - przepisywane są inne leki i dawki. W niektórych przypadkach pacjentom przepisuje się powtórne badanie w celu zidentyfikowania czynników powodujących chorobę i ich wrażliwości na leki.

Przydatne wideo

Zobacz szczegółowo na temat leczenia antybiotykami zapalenia płuc:

Odmowa leczenia zapalenia płuc antybiotykami może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, a nawet śmierci. W przypadku stosowania środków przeciwdrobnoustrojowych nie należy zapominać, że należą one do narkotyków o intensywnym narażeniu, więc nie można zaakceptować samoleczenia i naruszenia zasad przyjmowania w tym przypadku.

Miejscowe leczenie zapalenia płuc u dorosłych

Zapalenie płuc (zapalenie płuc) jest ostrym stanem patologicznym, prowadzącym do procesów zakaźnych i zapalnych w dolnych drogach oddechowych (pęcherzyki płucne, oskrzeliki). Choroba może rozwinąć się w każdym wieku, często dotyka pacjentów z obniżoną odpornością. Leczenie zapalenia płuc u dorosłych musi być pod nadzorem specjalisty, przy użyciu skutecznych leków. Niezależny wybór leków jest niedopuszczalny - terapia niepiśmienna obarczona jest ciężkimi powikłaniami, a nawet śmiercią pacjenta.

Przyczyny choroby

Głównym powodem rozwoju zapalenia płuc jest aktywacja bakterii w organizmie człowieka:

1. Pneumokoki (40-60% przypadków).
2. Pałeczki hemofilne (5-7%).
3. Enterobakterie, mykoplazma (6%).
4. Staphylococcus (do 5%).
5. Paciorkowce (2,5-5%).
6. E. coli, legionella, protea (od 1,5 do 4%).

Rzadko patologia jest wywoływana przez chlamydię, wirusy grypy, papagrippa, opryszczkę, adenowirusy, zakażenia grzybicze.

Czynnikami zwiększającymi ryzyko rozwoju zapalenia płuc u dorosłych są osłabiona odporność, częste stresy i nieodpowiednie odżywianie związane z nieodpowiednim spożyciem owoców, warzyw, świeżych ryb i chudego mięsa. Częste przeziębienia, które mogą powodować przewlekłą infekcję i złe nawyki (palenie, alkoholizm), mogą wywołać chorobę.

Rodzaje zapalenia płuc

W zależności od etiologii zapalenie płuc może być:

• wirusowy;
• grzybicze;
• bakteryjny;
• mykoplazma;
• mieszane.

Najczęstszym typem choroby jest pozaszpitalne zapalenie płuc. Szpital (szpitalny) rozwija się w ciągu 3 dni od pobytu pacjenta w szpitalu. Aspiracja może manifestować się z powodu wniknięcia do dolnych dróg oddechowych zawartości jamy ustnej, nosogardzieli i żołądka.

W zależności od charakteru patologii klasyfikuje się ją jako ostrą, przewlekłą, nietypową. Według lokalizacji, zapalenie płuc może być lewe, prawostronne, jednostronne, dwustronne. Według wagi - lekkie, umiarkowane, ciężkie.

Typowymi objawami różnych rodzajów zapalenia płuc są suchy kaszel, gorączka, osłabienie, ból mostka. W miarę postępu choroby pacjent zaczyna odczuwać niepokój związany z brakiem powietrza, odczuwa ból mięśni, zmęczenie. W niektórych przypadkach cyjanotyczne (niebieskie) usta i paznokcie.

Diagnoza zapalenia płuc

W przypadku diagnozy szczegółowe badanie pacjenta. Specjalista koniecznie stosuje następujące metody:

1. Słuchanie oddychania stetoskopem.
2. Pomiar temperatury ciała.
3. Radiografia klatki piersiowej.
4. Analiza plwociny.
5. Ogólna i biochemiczna analiza krwi.

Podstawą diagnozy zapalenia płuc jest przejście prześwietlenia pacjenta. Ten rodzaj badania jest przeprowadzany głównie w projekcji bezpośredniej, czasem z boku. Metoda pozwala nie tylko ustalić diagnozę i zidentyfikować możliwe powikłania, ale także ocenić skuteczność terapii. Z tego powodu w procesie leczenia należy wykonywać zdjęcia rentgenowskie wielokrotnie.

Oprócz wymienionych środków diagnostycznych może być konieczna tomografia komputerowa i bronchoskopia. W celu wykluczenia obecności raka płuc lub gruźlicy, badanie płynu opłucnowego.

Antybiotykoterapia zapalenia płuc

Podstawą leczenia zapalenia płuc jest terapia antybiotykowa. Wybór konkretnego leku zależy od rodzaju patologii patogenu. Tradycyjnie pulmonolodzy zalecają następujące rodzaje leków:

• naturalne i syntetyczne penicyliny (w przypadkach, gdy chorobę wywołują pneumokoki, gronkowce);
• cefalosporyny (przeciwko E. coli, bakteriom gramujemnym);
• tetracykliny działające podczas rozwoju wszelkich procesów zakaźnych;
• makrolidy, które pomagają szybko leczyć zapalenie płuc wywołane przez mykoplazmę;
• fluorochinolony, mające na celu zwalczanie bakteryjnego zapalenia płuc.

Antybiotyki na zapalenie płuc mogą być przepisywane tylko przez lekarza. Weź je o tej samej porze dnia, po jednakowej liczbie godzin, ściśle przestrzegając dawkowania i czasu trwania kursu. W pierwszych dniach leczenia odpoczynek w łóżku jest wskazany głównie dla pacjentów.

W leczeniu ciężkiego zapalenia płuc karbapenemy stają się skuteczne. Pacjentom można przepisać leki o takich nazwach jak Tienam, Invans, Aquapenem.

Preparaty penicylinowe

Najczęściej przepisywane wśród penicylin to:

Ampicylina jest lekiem na zapalenie płuc, podawanym głównie domięśniowo lub dożylnie. Ta metoda podawania pozwala przyspieszyć przenikanie substancji czynnej do tkanek i płynów ustrojowych. Zastrzyki domięśniowe przeprowadzane co 4-6 godzin, w dawce ustalonej przez lekarza. Dla dorosłych pojedyncza dawka wynosi 0,25–0,5 g, dawka dzienna to 1-3 g. W ciężkim przebiegu choroby zwiększa się ją do 10 g dziennie (maksymalnie - nie więcej niż 14 g). Czas trwania kursu jest ustalany indywidualnie przez specjalistę.

Amoksycylinę można podawać w postaci tabletek lub zastrzyków. Wewnątrz leku przyjmuje się trzy razy dziennie. Najczęściej dorosłym przepisuje się 500 mg leku na raz. W przypadku skomplikowanego przebiegu zakażenia zaleca się picie 0,75-1 g amoksycyliny 3 razy w ciągu 24 godzin. Domięśniowe wstrzyknięcie 1 g antybiotyku dwa razy dziennie, dożylnie - 2-13 g dziennie.

Amoxiclav zawiera 2 aktywne składniki - półsyntetyczną penicylinę - amoksycylinę i kwas klawulanowy. W zależności od ciężkości procesu patologicznego, dorosłym przepisuje się doustnie 250 (+125) -875 (+125) mg leku dwa lub trzy razy dziennie. Wprowadzono 1, 2 g (+200 mg) w odstępach 6-8 godzin.

Podawanie domięśniowe lub dożylne leków pacjentom z zapaleniem płuc należy przeprowadzać w sterylnym środowisku, w odpowiednim ośrodku opieki zdrowotnej.

Leczenie lekami z cefalosporynami

Z liczby cefalosporyn terapia jest często przeprowadzana przy użyciu:

Cefaleksyna jest przyjmowana w tabletkach lub kapsułkach. Lek pije się pół godziny przed posiłkami, w 0, 25-0, 5 g, co 6-godzinne przerwy. W przypadku zapalenia płuc lek przyjmuje się cztery razy dziennie.

Ceftriakson jest stosowany na różne sposoby - domięśniowo, przez kroplówkę, dożylnie. Dawka dzienna dla dorosłych wynosi 1-2 g. W ciężkim przebiegu choroby zwiększa się ją do 4 g. Terapia tym antybiotykiem trwa od 5 do 14 dni.

Cefepim jest przepisywany do wstrzykiwań domięśniowych podczas rozwoju łagodnego do umiarkowanego zapalenia płuc. W takim przypadku dorosłym podaje się 0, 5-1 g antybiotyku w odstępach 12-godzinnych. Jeśli zapalenie płuc jest sklasyfikowane jako ciężkie, dawka wzrasta do 2 g dwa razy dziennie.

Tetracykliny i makrolidy

Tetracykliny z zapaleniem płuc stosuje się rzadziej niż penicyliny i cefalosporyny. Wynika to z ich zdolności do gromadzenia się w tkankach ciała, a także powoduje znaczną liczbę skutków ubocznych.

W leczeniu zapalenia płuc u dorosłych stosuj tetracyklinę lub doksycyklinę. Tabletki tetracykliny pije się cztery razy dziennie po 0,5 g. Terapia tym lekiem trwa co najmniej 7 dni. Doksycyklina może być podawana doustnie lub dożylnie. Maksymalna dawka dzienna tabletek (kapsułek) wynosi 300-600 mg. Dożylnie dziennie, można wprowadzić nie więcej niż 300 mg antybiotyku. Czas trwania leczenia zależy od intensywności procesu zapalnego.

Makrolidy stosowane w leczeniu zapalenia płuc obejmują:

Erytromycyna jest podawana dożylnie, 1-4 g dziennie, podzielona na 4 dawki. Lek w pigułce przyjmuje 250 mg 4 razy dziennie, z 6-godzinnymi przerwami.

Klarytromycyna pije 250 mg-1 g dwa razy w ciągu 24 godzin. Jeśli lekarz uzna, że ​​konieczne jest podanie leku dożylnie, 500 mg antybiotyku podaje się dwa razy dziennie.

Sumamed - tabletki na zapalenie płuc, które są przyjmowane raz dziennie. Średnia dawka wynosi 500 mg (1 tabletka). Przy nieskomplikowanym zapaleniu płuc leczenie tym lekiem trwa 3-5 dni.

Zasada leczenia fluorochinolonami

Zastosowanie fluorochinolonów może skutecznie leczyć zapalenie płuc wywołane przez E. coli lub Legionella. Ten rodzaj antybiotyku ma zdolność głębokiego wnikania w zaatakowaną tkankę, nie powoduje oporności patogenów.

Terapia bakteryjnego zapalenia płuc u dorosłych jest często przeprowadzana po wyznaczeniu:

• Cyprofloksacyna (doustnie - 250-500 mg dwa razy na dobę, dożylnie - 200-400 mg dwa razy w ciągu 24 godzin);
• Ofloksacyna (200-800 mg 2 razy dziennie).

Czas trwania kursu leczenia jest każdorazowo ustalany indywidualnie. Średnio terapia trwa 1-2 tygodnie.

Skutki uboczne antybiotyków i powszechne przeciwwskazania

Leczenie antybiotykami może wywołać skutki uboczne w postaci zaburzeń trawienia, reakcji neurotoksycznych, kandydozy pochwy, reakcji alergicznych, wstrząsu anafilaktycznego. Preparaty penicylinowe, makrolidy i cefalosporyny wykazują najmniejszy stopień toksyczności, dzięki czemu podczas leczenia zapalenia płuc wybiera się głównie na korzyść tych leków.

Bezpośrednim przeciwwskazaniem do stosowania konkretnego antybiotyku jest indywidualna nietolerancja jego składu. Ponadto większość środków przeciwbakteryjnych jest przeciwwskazana w okresie ciąży i przywiązania dziecka do piersi. U ciężarnych i karmiących piersią pacjentów ze zdiagnozowanym zapaleniem płuc, którzy potrzebują antybiotykoterapii, leczenie można przeprowadzić przy użyciu najbardziej łagodnych leków. Należą do nich środki przeciwbakteryjne, które są zaliczane do kategorii B według poziomu zagrożenia.

Pomocnicze leki na zapalenie płuc

Oprócz antybiotyków zaleca się leczenie zapalenia płuc za pomocą adiuwantów. Wśród dodatkowych leków często stosuje się:

1. Leki wykrztuśne i leki rozszerzające oskrzela (herbion, syrop Pertussin, spray Salbutamol).
2. Leki przeciwgorączkowe (Paracetamol, Aspiryna, Ibuprofen).
3. Kompleksy witaminowe o wysokiej zawartości witamin A, C, grupy B (Supradin, Duovit, Complivit).

Dla pacjentów, którzy tolerują leki syntetyczne, homeopatia nabiera znaczenia. Wśród takich funduszy największą efektywność zapewniają akonity, brionia, belladonna, sanguinaria, arsenicum yodatum. Leczenie pacjenta takimi lekami powinno być zgodne z jego typem konstytucyjnym.

Jak leczyć zapalenie płuc u dorosłych

Jak leczyć zapalenie płuc u dorosłych: leki i leki.

Leczenie i cechy zapalenia płuc u osoby dorosłej.

Zapalenie płuc u dorosłych ma pewne cechy, które różnią się od objawów choroby u dzieci.

Na przykład objawem charakteryzującym zapalenie opłucnej płucnej u dorosłego jest duszność, która pojawia się po małym obciążeniu (na przykład zmierzony spacer lub wejście na schody do 1-2 pięter).

W niektórych przypadkach pacjent może mieć trudności z oddychaniem w stanie spoczynku, a dyskomfort pogarsza się w pozycji leżącej z boku.

Objawy zapalenia płuc

Aby zrozumieć, że osoba ma zapalenie płuc, możliwe są inne specyficzne objawy.

Ból w klatce piersiowej

Niektórzy ludzie biorą ten ból na chorobę serca i próbują go utopić, przyjmując dobrze znany „Validol” lub walerianę, który nie tylko działa uspokajająco, ale także zmniejsza ból w okolicy serca i przywraca tętno (z zastrzeżeniem niewielkich wahań).

Gorączka

Pacjent może odczuwać intensywne ciepło, które zastępuje napad dreszczy.

Jednocześnie temperatura utrzymuje się na stałym poziomie (39-40,5 stopnia) lub stopniowo wzrasta.

Aby złagodzić stan pacjenta, nie powinieneś go owijać, nawet jeśli sam pacjent twierdzi, że jest zamrożony.

Odbiór leków przeciwgorączkowych jest wskazany na receptę, ponieważ niektóre leki mają dużą liczbę przeciwwskazań i mogą skomplikować leczenie.

Wydalanie plwociny (czasami z krwią)

Zapalenie naczyń i naczyń włosowatych pęcherzyków płucnych prowadzi do mikropęknięć, dlatego często wydzielaniu plwociny towarzyszy krwioplucie.

Ten stan jest leczony lekami objawowymi.

Objawy zakażeń układu oddechowego (kichanie, kaszel, katar, przekrwienie błony śluzowej nosa, ból podczas przełykania itp.).

Objawy te są charakterystyczne dla wtórnego zapalenia płuc, które występuje podczas zakażenia grypą lub ARVI.

Leczenie zapalenia płuc u dorosłych środków ludowych

Pacjent nie zawsze może odróżnić kliniczne objawy zapalenia płuc od zimna.

Z tego powodu warto skontaktować się z lekarzem, jeśli po 3-4 dniach leczenia nie nastąpi poprawa samopoczucia, a nasilenie objawów grypy lub przeziębienia nie zmniejszy się.

Specjalista skoryguje przepisane leczenie i wyśle ​​pacjenta do dalszego badania.

To ważne! Zapalenie płuc Legionella (choroba legionistów) może być prawie bezobjawowe. Jedynym znakiem początkowego stadium choroby jest stopniowy wzrost temperatury. Określenie obecności skolonizowanych bakterii jest możliwe tylko za pomocą radiografii płuc.

Diagnoza zapalenia płuc

W przypadku wystąpienia jakiejkolwiek niedyspozycji należy udać się do szpitala, ponieważ możliwe jest odróżnienie przeziębienia od początkowego zapalenia płuc tylko za pomocą badań i testów.

Podczas badania lekarz może wykryć zbieżność przestrzeni międzyżebrowych, jednak u dorosłych ta cecha nie zawsze jest określona (warunek ten jest bardziej charakterystyczny dla dzieci).

Świszczący oddech może być nieobecny przez długi czas - jeśli wielkość ognisk zapalnych jest mała, wówczas oddychanie będzie wolne.

Sprawia to, że diagnoza jest trudna, dlatego praktycznie jedyną wiarygodną metodą określenia zapalenia płuc jest radiografia klatki piersiowej, która jest wykonywana w projekcji czołowej i bocznej.

Jeśli istnieją wątpliwości co do poprawności wyniku, pacjentowi można przypisać tomografię komputerową lub rezonans magnetyczny.

W przypadku podejrzenia zapalenia opłucnej płuc wykonuje się dodatkowe badanie ultrasonograficzne, które ujawni nagromadzenie płynu w płucach (objawy zapalenia opłucnej nie są wykrywane na zdjęciach rentgenowskich).

Aby wyjaśnić diagnozę i przepisać właściwy schemat leczenia, konieczne jest również przeprowadzenie badania laboratoryjnego (biochemicznego), które obejmuje:

• określić poziom leukocytów i neutrofili;
• bronchoskopia (pomaga w identyfikacji pacjentów należących do grupy osób z obniżoną odpornością);
• test wątroby;
• analiza obecności dwutlenku węgla w osoczu krwi;
• kultura bakteryjna;
• test wrażliwości na antybiotyki;
• testy serologiczne na obecność flory patogennej (chlamydia, mykoplazma, legionella).

Po postawieniu diagnozy podejmuje się decyzję o ciężkości patologii i konieczności hospitalizacji pacjenta w szpitalu. Leczenie jest również przewidziane na podstawie tych wskaźników.

Ile kosztuje zapalenie płuc u dorosłych?

Odpowiedz na pytanie, ile czasu zajmie odzyskanie, to niemożliwe.

Z reguły intensywne leczenie zapalenia płuc u dorosłych trwa od 7 do 14 dni.

W przypadkach, gdy choroba jest skomplikowana lub gdy pacjent wymaga wentylacji, leczenie może trwać do jednego miesiąca, podczas gdy terapia jest prowadzona wyłącznie na oddziale intensywnej terapii szpitala chorób zakaźnych.

Po zakończeniu głównego kursu leczenia pacjent przyjmuje leczenie wspomagające, w tym immunomodulatory w celu wzmocnienia odpowiedzi immunologicznej i preparaty probiotyczne w celu przywrócenia mikroflory.

Antybiotyki na zapalenie płuc u dorosłych - schematy leków na różne formy choroby

Zapalenie płuc lub zapalenie płuc jest najniebezpieczniejszą chorobą, podczas której dochodzi do zapalenia tkanki płucnej. Proces prowadzi do nierównowagi metabolizmu tlenu w organizmie, która w swojej zaawansowanej postaci dramatycznie zwiększa ryzyko rozwoju zatrucia krwi i innych stanów zagrażających życiu. Przyczyną zapalenia płuc są patogenne drobnoustroje. Ten powód wymaga terapii lekowej, która może zabić infekcję.

Co to są antybiotyki dla zapalenia płuc u dorosłych

Podstawową częścią walki z zapaleniem płuc są antybiotyki, które mogą zniszczyć patogen i tłumić jego zdolność do reprodukcji. W przeciwnym razie choroba może spowodować nieodwracalne uszkodzenie ciała w postaci powikłań, a nawet doprowadzić do zgonu. Czas trwania leczenia zależy od stopnia zaniedbania zapalenia płuc i odporności pacjenta. Pozakomórkową postać patogenu można zabić w ciągu 7 dni, wewnątrzkomórkowo w ciągu 14 dni, a leczenie ropnia płuc może potrwać 50 dni.

Ogólne zasady mianowania

Antybiotyki są głównym środkiem leczenia mającym na celu wyeliminowanie przyczyny choroby, jaką jest obecność patogennej mikroflory. Główną zasadą leczenia jest prawidłowy dobór formy, która determinuje metodę i czynnik ciągłości leku we krwi i plwocinie. Zastrzyki są uważane za dobry sposób, ponieważ antybiotyk jest dostarczany bezpośrednio do miejsca lokalizacji patogenu, co minimalizuje wpływ na przewód pokarmowy.

W tym przypadku przyjmowanie doustne jest bardziej dostępne. Zasady stosowania środków przeciwbakteryjnych:

• po diagnozie musisz natychmiast rozpocząć przyjmowanie leków;
• antybiotyki pierwszego rzutu to te należące do grupy penicylin;
• jeśli choroba jest ciężka, do istniejącego leku dodaje się bardziej skuteczny środek (jeśli wykryty zostanie patogen);
• w początkowo ciężkich przypadkach leczenie dwoma lekami rozpoczyna się natychmiast - zaleca się stosowanie penicyliny z erytromycyną, monomitsyną lub streptomycyną, a także tetracykliną z oleandomycyną i monomitsyną;
• nie zaleca się jednoczesnego przyjmowania więcej niż dwóch leków w warunkach ambulatoryjnych;
• małe dawki nie są zalecane, aby zarazki nie rozwinęły odporności;
• długie stosowanie antybiotyków (ponad 6-10 dni) prowadzi do rozwoju dysbiozy, która wymaga stosowania probiotyków;
• jeśli leczenie wymaga leczenia przez ponad trzy tygodnie, konieczne jest zapewnienie przerwy 7-dniowej i dalsze stosowanie preparatów nitrofuranu lub sulfonamidów;
• kurs jest ważny, aby zakończyć, nawet przy zniknięciu objawów negatywnych.

Jakie antybiotyki należy przyjmować w przypadku zapalenia płuc

Częściej lekarze przepisują antybiotyki na zapalenie płuc u dorosłych z następujących skutecznych grup leków:

1. Penicyliny: karbenicylina, Augmentin, Amoxiclav, Ampicillin, Piperacillin.
2. Cefalosporyny: ceftriakson, cefaleksyna, cefuroksym.
3. Makrolidy: klarytromycyna, erytromycyna, azytromycyna.
4. Aminoglikozydy: Streptomycyna, Gentamycyna, Tobramycyna.
5. Fluorochinolony: cyprofloksacyna, ofloksacyna.

Każda z tych grup różni się od innych szerokim spektrum zastosowania, czasem trwania i siłą oddziaływania, skutkami ubocznymi. Aby porównać leki, spójrz na tabelę:

Leczą niepowikłane zapalenie płuc wywołane przez paciorkowce i pneumokoki, enterobakterie, ale są bezsilne wobec Klebsiella i E. coli. Celem tej grupy jest udowodnienie podatności drobnoustrojów na lek, z przeciwwskazaniami do makrolidów.

Erytromycyna, azytromycyna, klarytromycyna, midekamycyna

Leki pierwszego rzutu w obecności przeciwwskazań do grupy penicylin. Z powodzeniem leczą nietypowe zapalenie płuc, zapalenie płuc na tle ostrych zakażeń układu oddechowego. Leki wpływają na mykoplazmy, chlamydie, legionellę, bakterie hemophilus, ale praktycznie nie zabijają gronkowców i paciorkowców.

Oxacillin, Amoxiclav, Ampicillin, Flemoklav

Wyznaczony ze sprawdzoną wrażliwością na mikroorganizmy - hemofilne pałeczki, pneumokoki. Leki są stosowane w leczeniu łagodnego zapalenia płuc wywołanego przez wirusy i bakterie.

Działają na bakterie oporne na cefalosporyny, eliminują złożone formy chorób i posocznicy.

Fluorochinolony (chinolony, fluorochinole)

Lewofloksacyna, Moksifloksacyna, Sparfloksacyna

Wpływają na pneumokoki.

Środki są podobne w działaniu do penicylin i cefalosporyn, mają wielki wpływ na drobnoustroje gram-ujemne.

Przepisując antybiotyki w leczeniu zapalenia płuc u dorosłych, lekarze powinni zwracać uwagę na zgodność leków. Na przykład, nie można jednocześnie przyjmować leków z tej samej grupy lub łączyć Neomycyny z Monomitsinem i Streptomycyną. W początkowej fazie, w celu uzyskania wyników badań bakteriologicznych, stosuje się szerokie spektrum leków, które są przyjmowane jako ciągła terapia przez trzy dni. Następnie pulmonolog może podjąć decyzję o zastąpieniu leku.

W przypadku ciężkich dorosłych zaleca się połączenie Levofloxacin i Tavanic, Ceftriaxone i Fortum, Sumamed i Fortum. Jeśli pacjenci są w wieku poniżej 60 lat i mają łagodne zapalenie płuc, przyjmują Tavanic lub Avelox przez pięć dni, Doxycycline przez dwa tygodnie, Amoxiclav, Augmentin przez 14 dni. Niezależnie wyznaczają środki przeciwbakteryjne nie mogą, zwłaszcza osoby starsze.

Formularz nabyty przez społeczność

Leczenie pozaszpitalnego zapalenia płuc u dorosłych przeprowadza się przy użyciu makrolidów. Czasami przepisywane fundusze oparte na kwasie klawulanowym, sulbaktamie, penicylinach, cefalosporynach 2-3 generacji w połączeniu z makrolidami. W ciężkich przypadkach pokazano karbapenemy. Opis kilku leków:

1. Amoksycylina - kapsułki i zawiesina na bazie składnika o tej samej nazwie z grupy półsyntetycznych penicylin. Zasada działania: hamowanie syntezy flory komórkowej. Przyjęcie jest przeciwwskazane w przypadku nietolerancji składników i mononukleozy zakaźnej o dużym nasileniu. Dawkowanie: 500 mg trzy razy na dobę.
2. Lewofloksacyna jest pigułką opartą na półwodzianu lewofloksacyny, która blokuje syntezę komórek drobnoustrojów i przełamuje ich bariery cytoplazmatyczne i komórkowe. Są przeciwwskazane w przypadku uszkodzeń ścięgien, w wieku poniżej 18 lat, podczas ciąży i laktacji. Dawkowanie: 500 mg 1-2 razy / dobę przez 7-14 dni.
3. Imipenem - karbapenem beta-laktamowy, wytwarzany w postaci roztworu do wstrzykiwań. Stosuje się go w postaci kroplówek lub zastrzyków domięśniowych. Dawkowanie: 1-1,5 g na dobę w dwóch dawkach. Czas trwania dropperów wynosi 20-40 minut. Przeciwwskazania: ciąża, do trzech miesięcy w przypadku dożylnego i do 12 lat w przypadku wstrzyknięcia domięśniowego, ciężka niewydolność nerek.

Aspiracja

Środki przeciwbakteryjne do leczenia zapalenia płuc typu aspiracyjnego powinny obejmować kwas klawulanowy, amoksycylinę, aminoglikozydy na bazie wankomycyny. W ciężkich przypadkach cefalosporyny trzeciej generacji wykazano w połączeniu z aminoglikozydami, metronidazolem. Opis leku:

1. Augmentin - tabletki na bazie trihydratu amoksycyliny i kwasu klawulanowego w postaci soli potasowej. Zawarty w grupie penicylin, hamuje beta-laktamazę. Odbiór: na 1 tabletce 875 + 125 mg dwa razy na dobę lub na tabletce 500 + 125 mg trzy razy / dobę. Dla dzieci wyświetlany jest format zawieszenia (tabletka rozpuszcza się w wodzie). Przeciwwskazania: żółtaczka.
2. Moksifloksacyna - roztwór przeciwbakteryjny i tabletki z grupy fluorochinolonów. Zawierają chlorowodorek moksyfloksacyny, przeciwwskazany u kobiet w ciąży, karmiących piersią, w wieku poniżej 18 lat. Dawkowanie: raz dziennie, 250 ml dożylnie przez godzinę lub doustnie 400 mg / dzień w ciągu 10 dni.
3. Metronidazol - roztwór do infuzji lub tabletek oparty na składniku o tej samej nazwie. Pochodna 5-nitroimidazolu hamuje syntezę bakteryjnych kwasów nukleinowych. Przeciwwskazania: leukopenia, zaburzenia koordynacji, padaczka, niewydolność wątroby. Dawkowanie: 1,5 g / dzień w trzech dawkach tygodniowo w postaci tabletek.

Szpitalne

Zapalenie płuc typu nosowego jest leczone przy użyciu cefalosporyn 3-4 generacji, Augmentina. W ciężkim przypadku pokazano stosowanie karboksypenicylin w połączeniu z aminoglikozydami, cefalosporynami trzeciej generacji lub 4 pokoleniami w połączeniu z aminoglikozydami. Popularne leki:

1. Ampicylina - tabletki i kapsułki zawierają trihydrat ampicyliny, który hamuje syntezę ściany komórkowej bakterii. Przeciwwskazane w mononukleozie, białaczce limfocytowej, nieprawidłowej czynności wątroby. Wykazano, że stosuje się 250-500 mg 4 razy / dobę doustnie lub 250-500 mg co 4-6 godzin domięśniowo lub dożylnie.
2. Ceftriakson - proszek do wstrzykiwań zawiera sól disodową ceftriaksonu. Hamuje syntezę błony komórkowej mikroorganizmów. Przeciwwskazane w pierwszych trzech miesiącach ciąży. Średnia dzienna dawka: 1-2 g razy / dzień lub 0,5-1 g co 12 godzin. Jest stosowany domięśniowo i dożylnie w szpitalu.
3. Tavanic - tabletki i roztwór do infuzji na bazie lewofloksacyny. Zawarte w grupie fluorochinolonów mają szerokie działanie przeciwbakteryjne. Przeciwwskazane w padaczce, naruszeniu ścięgien, laktacji, przewożeniu dziecka do 18 lat, z chorobą serca. Sposób stosowania: 250-500 mg tabletki 1-2 razy dziennie lub we wczesnych stadiach dożylnych 250-500 mg 1-2 razy dziennie.

Mykoplazma

Ta postać choroby jest nietypowa, objawia się przekrwieniem nosa, bólem mięśni, bólem gardła, bólem głowy, napadowym kaszlem i ogólnym osłabieniem. Choroba jest leczona przez co najmniej 14 dni, podczas pierwszych 48-72 godzin stosuje się roztwory dożylne. Zastosuj leki z grupy makrolidów:

1. Klarytromycyna jest półsyntetycznym makrolidem w postaci tabletek na bazie klarytromycyny. Hamuje syntezę białek rybosomalnych bakterii, prowadząc do śmierci patogenu. Przeciwwskazane w ciąży, laktacji, do 12 lat, w połączeniu z lekami sporyszowymi. Dawkowanie: 250 mg dwa razy na dobę przez tydzień.
2. Sumamed - roztwór do infuzji, tabletek, kapsułek i proszku do podawania doustnego z grupy makrolidów-azalidów. Hamuje syntezę białek przez bakterie, ma działanie bakteriobójcze. Przeciwwskazania: zaburzenia czynności wątroby i nerek. Sposób użycia: raz dziennie, 500 mg raz dziennie przez trzy dni.
3. Rovamycin, tabletka na bazie spiramycyny, należy do grupy makrolidów. Działają bakteriostatycznie, zakłócając syntezę białek wewnątrz komórki. Przeciwwskazany w laktacji. Dawkowanie: 2-3 tabletki w 2-3 dawkach / dzień

Leczenie zapalenia płuc wywołanego przez Klebsiella

Choroba wywoływana przez Klebsiella (mikroorganizmy występujące w jelicie człowieka) rozwija się na tle odporności i prowadzi do rozwoju zakażenia płuc. W początkowej fazie u dorosłych stosuje się aminoglikozydy i cefalosporyny trzeciej generacji przez 14-21 dni. Używaj leków:

1. Amikacyna - proszek do wytwarzania roztworu podawanego dożylnie i domięśniowo, zawiera siarczan amikacyny. Półsyntetyczne działanie bakteriobójcze aminoglikozydu na antybiotyk, niszczące barierę cytoplazmatyczną komórki. Przeciwwskazane w ciężkiej przewlekłej niewydolności nerek, zapaleniu nerwu słuchowego, ciąży. Dawkowanie: 5 mg / kg masy ciała co 8 godzin. W przypadku niepowikłanych zakażeń wskazane jest podawanie 250 mg co 12 godzin.
2. Gentamycyna jest aminoglikozydem w postaci roztworu do wstrzykiwań zawierającego siarczan gentamycyny. Narusza syntezę białek błony komórkowej mikroorganizmów. Przeciwwskazany w nadwrażliwości na składniki. Sposób stosowania: 1-1,7 mg / kg masy ciała 2-4 razy / dobę dożylnie lub domięśniowo. Przebieg leczenia trwa 7-10 dni.
3. Cefalotyna jest antybiotykiem cefalosporynowym pierwszej generacji, który działa niszcząco na komórki bakteryjne. Roztwór do podawania pozajelitowego na bazie cefalotyny. Przeciwwskazania: nadwrażliwość na składniki, antybiotyki beta-laktamowe. Dawkowanie: dożylnie lub domięśniowo w dawce 0,5-2 g co 6 godzin. W przypadku powikłań wskazane jest 2 g co 4 godziny.

Z zastoinowym zapaleniem płuc

Antybiotyki na zapalenie płuc typu zastoinowego są przepisywane z grupy cefalosporyn, czasami przepisywane są makrolidy. Zastoinowe zapalenie płuc u dorosłych jest wtórnym zapaleniem płuc z powodu zastoju w krążeniu płucnym. Ryzyko jego rozwoju stanowią pacjenci z miażdżycą tętnic, nadciśnieniem, niedokrwieniem, rozedmą płuc i chorobami somatycznymi. Leki są używane przez 14-21 dni:

1. Digran - tabletki przeciwbakteryjne z grupy fluorochinolonów na bazie monohydratu cyprofloksacyny i chlorowodorku cynidazolu. Wnika w ścianę bakterii, działa bakteriobójczo. Przeciwwskazania: ciąża, laktacja, wiek do 12 lat. Dawkowanie: 500-750 mg co 12 godzin przed posiłkami.
2. Cefazolina - proszek do przygotowania roztworu do podawania pozajelitowego. Zawiera sól sodową cefazoliny - półsyntetyczny antybiotyk cefalosporynowy pierwszej generacji. Lek jest bakteriobójczy, przeciwwskazany w ciąży, w wieku 1 miesiąca. Sposób użycia: domięśniowo lub dożylnie 0,25-1 g co 8-12 godzin. W ciężkich przypadkach wprowadzenie 0,5-1 g co 6-8 godzin.
3. Targocid, liofilizowany proszek do przygotowania zastrzyków, zawiera teikoplaninę, która ma działanie przeciwbakteryjne i bakteriobójcze. Blokuje syntezę ściany komórkowej i hamuje wzrost bakterii i ich rozmnażanie. Przeciwwskazania: nadwrażliwość na antybiotyki beta-laktamowe. Dawkowanie: domięśniowo lub dożylnie pierwszego dnia, 400 mg, a następnie 200 mg raz dziennie / dzień.

Pigułki antybiotykowe

Najpopularniejszym formatem leków są tablety. Muszą być przyjmowane w trakcie lub po posiłku, pić wodę. Popularne leki:

1. Erytromycyna jest antybiotykiem makrolidowym zawierającym erytromycynę. Narusza tworzenie wiązań peptydowych między aminokwasami bakterii, powodując ich śmierć. Przeciwwskazane w zmniejszaniu słuchu, laktacji do 14 lat. Dawkowanie: 0,25-0,5 g co 4-6 godzin.
2. Moksyfloksacyna - tabletki bakteriobójcze z grupy fluorochinolonów na bazie chlorowodorku moksyfloksacyny. Blokuj enzymy odpowiedzialne za reprodukcję DNA bakterii. Przeciwwskazania: wiek do 18 lat, ciąża, laktacja. Sposób użycia: 400 mg razy / dobę przez 10 dni.

Jakie są leki doustne na zapalenie płuc?

Zapalenie płuc jako choroba, której towarzyszy proces zakaźno-zapalny w tkance płucnej (pęcherzyki płucne i śródmiąższowe), koniecznie wymaga wyznaczenia leków. Śmiertelność z powodu zapalenia płuc bez farmakoterapii jest kilkakrotnie wyższa niż w przypadku odpowiedniego leczenia na czas.

Z punktu widzenia lekarza wszystkie kliniczne przypadki zapalenia płuc są podzielone na lekkie, umiarkowane i ciężkie. Podział ten wiąże się z różnymi taktykami postępowania z pacjentem, w zależności od ciężkości choroby.

Łagodne do umiarkowanego zapalenie płuc obejmuje podawanie leków doustnych. Jakie leki w postaci tabletek, syropów, mieszanek można leczyć na zapalenie płuc?

Środki przeciwbakteryjne na os

Łagodne zapalenie płuc można leczyć doustnymi antybiotykami: tabletki, syropy u dzieci. Zgodnie z istniejącymi wytycznymi per os można przepisać jako lek przeciwbakteryjny pierwszej linii:

1. Amoksycylina + klawulanian (nazwy handlowe „Amoxiclav”, „Augmentin”).
2. Azytromycyna (Sumamed, Azitroks, Azimed).
3. Klarytromycyna (Klacid, Fromilid).
4. Roksytromycyna („Roksibid”, „Rulid”).

Przybliżone schematy wizyt dla dorosłych i dzieci podano w poniższej tabeli.

Inne antybiotyki produkowane w postaci tabletek i syropów są przepisywane po określeniu wrażliwości drobnoustrojów na nie lub w wyniku nieskuteczności leczenia empirycznego przez 3 dni. Nazywane są także antybiotykami rezerwowymi. Obejmują one:

• Sparfloksacyna (nazwa handlowa „Cparflo”);
• Lewofloksacyna („Tavanic”, „Levofloks”, „Levostar”);
• Moksyfloksacyna (Avelox, Plevilox, Moximac);
• Doksycyklina („Unidox Soljuab”);
• Cefixime („Supraks”);
• Ceftibuten („Cedex”);

Pierwsze trzy leki przeciwbakteryjne na zapalenie płuc nie mogą być spożywane do 18 roku życia, doksycyklina nie jest zalecana u dzieci w wieku poniżej 8 lat.

Przybliżone schematy leczenia przedstawiono w poniższej tabeli.

Chciałbym skupić się na fakcie, że terapia antybakteryjna, nawet doustna, nawet zastrzyk, powinna być przepisywana przez lekarza prowadzącego (w instytucji rządowej lub w prywatnym centrum medycznym) zgodnie z obecną chorobą i istniejącymi chorobami współistniejącymi.

W żaden sposób nie można przyjmować antybiotyków w monoterapii ze względu na szybkie powstawanie niewrażliwości flory patogennej na już istniejące leki. Obecnie jest to jeden z najbardziej globalnych problemów w medycynie.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne

Ważne leki objawowe są lekami z grupy NLPZ. Potrzeba ich stosowania u dzieci i dorosłych wynika z ciężkiego zespołu zatrucia: wysokiej gorączki, gorączki i dreszczy. U dzieci i dorosłych zaleca się stosowanie różnych leków przeciwzapalnych i przeciwgorączkowych (patrz tabela poniżej).

Czas stosowania leków na zapalenie płuc, niezależnie od wieku, nie więcej niż 5 dni.

Nie powinniśmy zapominać o negatywnym wpływie tej grupy leków przeciwzapalnych na przewód pokarmowy, dlatego w obecności zapalenia żołądka, wrzodu żołądka lub dwunastnicy u dorosłych, lepiej jest preferować nimesulid w połączeniu z omeprazolem.

Aby wzmocnić działanie przeciwgorączkowe, zwłaszcza w przypadku „białej gorączki”, której towarzyszy skurcz naczyń obwodowych, należy stosować kombinacje NLPZ z lekami z innych grup: leki przeciwhistaminowe i leki przeciwskurczowe.

U dzieci najczęstszą kombinacją jest: ibuprofen (paracetamol) + no-shpa + suprastin (fenistil). Wszystkie składniki są przepisywane w postaci pigułki lub płynnej.

Dorosłym zazwyczaj przepisuje się kombinację „analgin + dimedrol + no-shpa (papaverine)”. Wszystkie składniki są z reguły wprowadzane domięśniowo.

Lek na kaszel

Środki tłumiące kaszel wpływają na patogenetyczne powiązanie zapalenia płuc. Mechanizmy działania leków w leczeniu kaszlu stosowanego w zapaleniu płuc są różne i często polegają na działaniach wykrztuśnych, mukolitycznych i śluzówkowych (rozpuszczanie i upłynnianie plwociny, ułatwiające jej wytwarzanie).

Leki, które hamują odruch kaszlowy, w ostrym zapaleniu płuc nie mają zastosowania. Niektóre dodatkowe leki przeciwkrzepliwe obejmują funkcję regulowania wytwarzania plwociny i metabolizmu w komórkach nabłonkowych wyściełających drogi oddechowe.

Główne środki przeciwkaszlowe i schematy do ich celów przedstawiono w poniższej tabeli.

Leczenie na mokro kaszlu zależy w dużej mierze od następujących cech:

1. Intensywność i częstotliwość ataków.
2. Obecność współistniejących przewlekłych patologii układu oddechowego, zwłaszcza obturacji oskrzeli.
3. Charakter i stopień lepkości plwociny, łatwość jej wyładowania.

W obecności lepkiej plwociny szklistej, wycofującej się z wielką trudnością i powodującej przedłużone (ponad 15 minut) epizody kaszlu, z reguły zaleca się podawanie ambroksolu w postaci inhalacji przez nebulizator. Łagodny kaszel z niewielką ilością lekkiej plwociny może być podawany przez ambroksol w postaci tabletek i syropów na kaszel warzywny.

Acetylocysteina, jak wykazały badania, jest dobra dla pacjentów z ropną wydzieliną, ponieważ może upłynnić ropę (lek z wyboru). Jednak przeciwwskazane do wieku dwóch lat. Ponadto acetylocysteina może powodować wzrost skurczu u niektórych osób dorosłych z towarzyszącą astmą.

U pacjentów z POChP (na tle astmy lub zapalenia oskrzeli) wskazane jest rozstrzenie oskrzeli, podanie karbocysteiny i erdosteiny. Leki te oprócz rozcieńczania i rozpuszczania plwociny, wydzieliny oskrzelowej przyczyniają się do normalizacji funkcji nabłonka.

W związku z powyższym syropy roślinne oraz inhalacja przez nebulizator solanką lub alkaliczną wodą mineralną (przy braku problemów z przewodem pokarmowym i nietolerancją) mogą być stosowane jako pierwsza pomoc przedmedyczna u dzieci i dorosłych z mokrym kaszlem.

Dodatkowo konieczne jest stworzenie optymalnej wilgotności w pomieszczeniu (60-70%) oraz zapewnienie wietrzenia i świeżego powietrza. Nie musisz brać żadnych innych leków przed badaniem.

Leki z grupy leków rozszerzających oskrzela

Leki rozszerzające oskrzela są czasami przepisywane w złożonym leczeniu zapalenia płuc. Jaki jest tego cel?

Ta grupa leków może być stosowana w następujących przypadkach:

1. U pacjenta przebieg zapalenia płuc towarzyszy zespół obturacyjny oskrzeli. Najczęściej można to zaobserwować u małych dzieci (do 3 lat) lub u osób w każdym wieku na tle predyspozycji do nadreaktywności oskrzeli (alergie, astmatyki, zagrożenia zawodowe w postaci kurzu, chloru, palenia).
2. Pacjent ma już przewlekłą patologię drzewa oskrzelowego w postaci astmy, obturacyjnego zapalenia oskrzeli.

Lekarz prowadzący może zdiagnozować takie stany na podstawie badania i osłuchania pacjenta. Zwykle podczas niedrożności oskrzeli występuje ciężka duszność z trudnością wydechu, świszczący oddech, który towarzyszy wydechowi, przypominają gwizdy i ochrypłe (jak gdyby powietrze przechodziło przez wąską rurkę). W rzeczywistości tak jest.

Z obszernej listy leków w tej grupie na zapalenie płuc z obturacją oskrzeli można polecić:

1. „Berodual” (bromek ipratropium + fenoterol) jest lekiem z wyboru.
2. „Fenoterol” („Berotek”).
3. Salbutamol.
4. „Euphyllin” - rzadko.
5. „Teofilina” - rzadko.

Sposób nakładania z reguły przez nebulizator, bardzo rzadko w postaci tabletek („Teofilina”, „Eufillin”, „Ascoril”). Leki te powinny być również przepisywane przez lekarza, w żadnym wypadku nie powinny być stosowane niezależnie.

Farmakoterapia przeciwwirusowa

Leczenie przeciwwirusowe zapalenia płuc można przepisać tylko przy udowodnionym zaangażowaniu wirusa w rozwój choroby, na przykład wirusów grypy, paragrypy, MS, CMV. W innych przypadkach stosowanie leków przeciwwirusowych, zwłaszcza arbidolu, anaferonu i podobnych, nie jest uzasadnione.

Kiedy zapalenie płuc w taktyce postępowania z pacjentem obejmuje specyficzne środki przeciwko wirusowi grypy: rymantadyna, oseltamiwir, interferony, w zależności od ciężkości choroby.

W zapaleniu płuc, którego rozwój jest związany z uogólnieniem zakażenia CMV, zwykle przepisuje się takie leki przeciwwirusowe, jak Cytopect, Humaglobin i inne niespecyficzne immunoglobuliny, Ganciclovir, Foscarnet.