loader

Główny

Zapobieganie

Odmiedniczkowe zapalenie nerek - objawy i leczenie

Odmiedniczkowe zapalenie nerek jest stanem zapalnym nerek, który występuje w postaci ostrej lub przewlekłej. Choroba jest dość powszechna i bardzo niebezpieczna dla zdrowia. Objawy odmiedniczkowego zapalenia nerek obejmują ból w okolicy lędźwiowej, gorączkę, ciężki stan ogólny i dreszcze. Występuje najczęściej po hipotermii.

Może być pierwotna, to znaczy rozwija się w zdrowych nerkach lub wtórnie, gdy choroba występuje na tle już istniejących chorób nerek (kłębuszkowe zapalenie nerek, kamica moczowa itp.). Rozróżnij również ostre i przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek. Objawy i leczenie będą zależały bezpośrednio od postaci choroby.

Jest to najczęstsza choroba nerek we wszystkich grupach wiekowych. Najczęściej chorują młode kobiety w średnim wieku - 6 razy częściej niż mężczyźni. U dzieci po chorobach układu oddechowego (zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc) zajmuje drugie miejsce.

Przyczyny odmiedniczkowego zapalenia nerek

Dlaczego rozwija się odmiedniczkowe zapalenie nerek i co to jest? Główną przyczyną odmiedniczkowego zapalenia nerek jest zakażenie. Pod zakażeniem odnosi się do bakterii, takich jak E. coli, Proteus, Klebsiella, Staphylococcus i inne. Jednak gdy te drobnoustroje dostaną się do układu moczowego, choroba nie zawsze się rozwija.

Żeby pojawiło się odmiedniczkowe zapalenie nerek, potrzebne są również czynniki. Obejmują one:

  1. Naruszenie normalnego przepływu moczu (odpływ moczu z pęcherza moczowego do nerki, „pęcherza neurogennego”, gruczolaka prostaty);
  2. Zaburzenia ukrwienia nerek (odkładanie się płytek w naczyniach, zapalenie naczyń, skurcz naczyń w nadciśnieniu, angiopatia cukrzycowa, miejscowe chłodzenie);
  3. Immunosupresja (leczenie hormonami steroidowymi (prednizonem), lekami cytotoksycznymi, niedoborem odporności w wyniku cukrzycy);
  4. Zanieczyszczenie cewki moczowej (brak higieny osobistej, z nietrzymaniem stolca, moczu, podczas stosunku płciowego);
  5. Inne czynniki (zmniejszenie wydzielania śluzu w układzie moczowym, osłabienie lokalnej odporności, upośledzenie ukrwienia błon śluzowych, kamica moczowa, onkologia, inne choroby tego układu i ogólnie wszelkie choroby przewlekłe, zmniejszone spożycie płynów, nieprawidłowa anatomia nerek)

Po dotarciu do nerki drobnoustroje kolonizują układ miednicy i miednicy, a następnie kanaliki i ich tkanki śródmiąższowe, powodując stan zapalny we wszystkich tych strukturach. Dlatego nie ma potrzeby odkładania pytania na temat leczenia odmiedniczkowego zapalenia nerek, w przeciwnym razie możliwe są poważne powikłania.

Objawy odmiedniczkowego zapalenia nerek

W ostrym odmiedniczkowym zapaleniu nerek objawy są wyraźne - zaczyna się od dreszczy, a podczas pomiaru temperatury ciała termometr pokazuje ponad 38 stopni. Po krótkim czasie ból w dolnej części pleców, „ciągnie” dolną część pleców, a ból jest dość intensywny.

Pacjent jest zaniepokojony częstym pragnieniem oddawania moczu, które jest bardzo bolesne i wskazuje na przestrzeganie zapalenia cewki moczowej i zapalenia pęcherza moczowego. Objawy odmiedniczkowego zapalenia nerek mogą mieć wspólne lub lokalne objawy. Typowe znaki to:

  • Wysoka przerywana gorączka;
  • Ciężkie dreszcze;
  • Pocenie się, odwodnienie i pragnienie;
  • Jest zatrucie ciała, co powoduje ból głowy, zwiększone zmęczenie;
  • Objawy dyspeptyczne (nudności, brak apetytu, ból brzucha, biegunka).

Miejscowe objawy odmiedniczkowego zapalenia nerek:

  1. W okolicy lędźwiowej bólu po stronie dotkniętej chorobą. Natura bólu jest nudna, ale stała, pogłębiona przez palpację lub ruch;
  2. Mięśnie ściany brzucha mogą być napięte, szczególnie po stronie dotkniętej chorobą.

Czasami choroba zaczyna się od ostrego zapalenia pęcherza moczowego - częstego i bolesnego oddawania moczu, bólu pęcherza moczowego, terminalnego krwiomoczu (pojawienie się krwi pod koniec oddawania moczu). Ponadto mogą wystąpić ogólne osłabienie, osłabienie, bóle mięśni i głowy, brak apetytu, nudności, wymioty.

W przypadku wystąpienia wymienionych objawów odmiedniczkowego zapalenia nerek należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem. W przypadku braku kompetentnej terapii choroba może przekształcić się w postać przewlekłą, która jest znacznie trudniejsza do wyleczenia.

Komplikacje

  • ostra lub przewlekła niewydolność nerek;
  • różne ropne choroby nerek (karbunc nerkowy, ropień nerki itp.);
  • sepsa.

Leczenie odmiedniczkowego zapalenia nerek

W przypadku pierwotnego ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek w większości przypadków leczenie jest zachowawcze, pacjent powinien być hospitalizowany w szpitalu.

Głównym środkiem terapeutycznym jest wpływanie na czynnik sprawczy choroby za pomocą antybiotyków i chemicznych leków przeciwbakteryjnych zgodnie z danymi antybiogramu, detoksykacji i terapii wzmacniającej odporność w obecności niedoboru odporności.

W ostrym odmiedniczkowym zapaleniu nerek leczenie należy rozpocząć od najbardziej skutecznych antybiotyków i chemicznych leków przeciwbakteryjnych, na które mikroflora moczu jest wrażliwa, w celu jak najszybszego wyeliminowania procesu zapalnego w nerkach, zapobiegając jego przejściu do postaci ropno-destrukcyjnej. W przypadku wtórnego ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek leczenie należy rozpocząć od przywrócenia masażu moczu z nerki, co ma zasadnicze znaczenie.

Leczenie postaci przewlekłej jest zasadniczo takie samo jak ostre, ale dłuższe i bardziej pracochłonne. W leczeniu przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek należy uwzględnić następujące główne środki:

  1. Eliminacja przyczyn naruszenia przepływu moczu lub krążenia krwi w nerkach, zwłaszcza żylnych;
  2. Cel środków przeciwbakteryjnych lub środków chemioterapeutycznych z uwzględnieniem danych antybiogramu;
  3. Zwiększ reaktywność immunologiczną organizmu.

Odzyskiwanie odpływu moczu osiąga się przede wszystkim przez zastosowanie jednego lub innego rodzaju interwencji chirurgicznej (usunięcie gruczolaka prostaty, kamieni nerkowych i dróg moczowych, nefropeksja z nefroptozą, plastyką cewki moczowej lub odcinkiem moczowodu i miednicy itp.). Często po tych zabiegach chirurgicznych stosunkowo łatwo jest uzyskać stabilną remisję choroby bez długotrwałego leczenia przeciwbakteryjnego. Bez odpowiednio przywróconego masażu moczu, stosowanie leków przeciwbakteryjnych zwykle nie zapewnia długotrwałej remisji choroby.

Należy przepisywać antybiotyki i chemiczne leki przeciwbakteryjne, biorąc pod uwagę wrażliwość mikroflory moczu pacjenta na leki przeciwbakteryjne. Ponadto antybiogramy zalecają leki przeciwbakteryjne o szerokim spektrum działania. Leczenie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek jest systematyczne i długotrwałe (co najmniej 1 rok). Początkowy ciągły przebieg leczenia przeciwbakteryjnego wynosi 6–8 tygodni, ponieważ w tym czasie konieczne jest osiągnięcie zahamowania czynnika zakaźnego w nerkach i rozwiązanie w nim ropnego procesu zapalnego bez powikłań, aby zapobiec tworzeniu się tkanki łącznej blizny. W przypadku przewlekłej niewydolności nerek podawanie nefrotoksycznych leków przeciwbakteryjnych powinno być prowadzone pod stałą kontrolą ich farmakokinetyki (stężenie we krwi i mocz). Wraz ze spadkiem wskaźników odporności humoralnej i komórkowej stosuje się różne leki w celu zwiększenia odporności.

Po osiągnięciu przez pacjenta stanu remisji choroby należy kontynuować leczenie przeciwbakteryjne w cyklach przerywanych. Warunki przerwania leczenia przeciwbakteryjnego ustala się w zależności od stopnia uszkodzenia nerek i czasu wystąpienia pierwszych objawów zaostrzenia choroby, tj. Wystąpienia objawów fazy utajonej procesu zapalnego.

Antybiotyki

Leki dobierane są indywidualnie, biorąc pod uwagę wrażliwość mikroflory na nie. Następujące antybiotyki są najczęściej przepisywane na odmiedniczkowe zapalenie nerek:

  • penicyliny z kwasem klawulanowym;
  • cefalosporyny 2 i 3 pokolenia;
  • fluorochinolony.

Aminoglikozydy są niepożądane ze względu na ich działanie nefrotoksyczne.

Jak leczyć środki ludowe na zapalenie nerek

Leczeniu domowemu środków ludobójczego zapalenia nerek należy towarzyszyć odpoczynek w łóżku i dieta zdrowotna składająca się głównie z pokarmów roślinnych w postaci surowej, gotowanej lub parowej.

  1. W okresie zaostrzenia pomaga taka kolekcja. Wymieszać równomiernie białe liście brzozy, ziele dziurawca i rdestu, kwiaty nagietka, owoce kopru (koper farmaceutyczny). Wlać termos 300 ml wrzącej wody 1 łyżka. l kolekcja, nalegać 1-1,5 godziny, odcedzić. Wypij napar w postaci ciepła w 3-4 recepcji przez 20 minut przed posiłkami. Kurs trwa 3-5 tygodni.
  2. Poza zaostrzeniem choroby użyj innej kolekcji: trawy rdestu - 3 części; trawa jesionu (głucha pokrzywa) i trawa (słoma) owsa nasiennego, liście szałwii lekarskiej i liści zimozielonych, owoców dzikiej róży i korzeni lukrecji - w 2 częściach. Weź 2 łyżki. l kolekcja, wlać do termosu 0,5 litra wrzącej wody, nalegać 2 godziny i przecedzić. Pij jedną trzecią szklanki 4 razy dziennie 15-20 minut przed posiłkami. Kurs trwa 4-5 tygodni, następnie przerwa na 7-10 dni i powtórzenie. Łącznie - do 5 kursów (aż do uzyskania stabilnych wyników).

Dieta

Gdy zapalenie nerek jest ważne, obserwuj odpoczynek w łóżku i ścisłą dietę. Użyj dużej ilości płynów, aby zatrzymać odwodnienie, co jest szczególnie ważne dla kobiet w ciąży i osób powyżej 65 roku życia.

W procesach zapalnych w nerkach dozwolone są: chude mięso i ryby, czerstwy chleb, wegetariańskie zupy, warzywa, płatki zbożowe, jajka na miękko, produkty mleczne, olej słonecznikowy. W małych ilościach można użyć cebuli, czosnku, kopru i pietruszki (suszonej), chrzanu, owoców i jagód, soków owocowych i warzywnych. Zabronione: bulion mięsny i rybny, mięso wędzone. Musisz także zmniejszyć zużycie przypraw i słodyczy.

Odmiedniczkowe zapalenie nerek - ostre i przewlekłe objawy, leczenie i leki

Co to jest? Odmiedniczkowe zapalenie nerek jest chorobą zakaźną zapalną, która opiera się na procesach zakażenia układu galwanicznego miednicy, mózgu i substancji korowej miąższu nerki spowodowanego przez patogenne mikroorganizmy, które przeniknęły z zewnątrz.

Właściwość choroby, aby maskować objawy pod innymi patologiami, komplikuje i tak już trudne leczenie. Choroba może objawiać się jednostronną (uszkodzenie jednej nerki) i obustronną lokalizacją (dotyczy to obu narządów) w ostrej lub przewlekłej klinice, pierwotnej lub wtórnej postaci odmiedniczkowego zapalenia nerek.

  • Pod względem częstotliwości rozwoju prowadzi do wtórnego odmiedniczkowego zapalenia nerek (do 80% przypadków).

Wynika to z rozwoju zaburzeń strukturalnych i czynnościowych w nerkach lub układzie moczowym, powodujących zaburzenia funkcji wydalniczych nerek (zaburzenia odpływu moczu i płynu limfatycznego lub powstawanie nadciśnienia żylnego w nerkach - zastój krwi).

Przyczyny odmiedniczkowego zapalenia nerek u dzieci są częściej powodowane przez czynniki wrodzone - obecność ognisk dysplastycznych i wad wrodzonych w narządzie, wywołujących rozwój patologii wodonośnych i przejawów charakterystycznych dla odmiedniczkowego zapalenia nerek.

Wśród kobiet odmiedniczkowe zapalenie nerek występuje częściej niż u mężczyzn - wynika to ze specjalnej budowy anatomicznej moczu u kobiet - jest znacznie krótsza niż u mężczyzn, co ułatwia infekcję i swobodną penetrację oraz uszkodzenie pęcherza moczowego. Stamtąd bakterie zaczynają wspinać się do nerek. Można więc powiedzieć, że zapalenie pęcherza i odmiedniczkowe zapalenie nerek rozwijają się w „bliskiej społeczności”.

  • Jednak wśród starszych pacjentów stosunek ten zmienia się na korzyść mężczyzn, co jest spowodowane patologiami prostaty.

W cielęcym odmiedniczkowym zapaleniu nerek (u kobiet w ciąży) choroba jest konsekwencją zmniejszenia napięcia układu moczowego, spowodowanego zmianami hormonalnymi lub ściskania go powiększoną macicą. Nierzadko rozwój procesów zapalnych w strukturach nerek jest poprzedzony skomplikowanymi procesami cukrzycy.

Typowi przedstawiciele infekcji w kształcie pręcików i kokca, inne mikroorganizmy mogą powodować stan zapalny i uszkodzenie tkanek nerek doskonale zdrowej osoby, wymagane są do tego specjalne warunki predysponujące, powodujące zmniejszenie i niewydolność funkcji immunologicznych. Klinika przewlekłych i ostrych objawów choroby jest znacząco różna, dlatego CP i OP należy rozpatrywać oddzielnie.

Szybkie przejście na stronie

Objawy przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek, pierwsze objawy

Na pierwszych objawach przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek można powiedzieć: migreny i apatia na pożywienie, niespokojny sen i osłabienie. Błony śluzowe i skóra bledną, może wystąpić obrzęk twarzy, suchość w ustach, pragnienie i utrata masy ciała. Dudnienie lub sondowanie okolicy lędźwiowej powoduje bolesność.

Jednocześnie mogą wystąpić objawy typowe dla przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek w postaci:

  1. Intensywny lub bolesny ból, rzadko promieniujący do ud, podbrzusza lub narządów układu rozrodczego. Częściej zaznaczone jednostronnymi zmianami.
  2. Objawy dysuryczne - częstomocz (częste oddawanie moczu).
  3. Polyuria - zwiększenie objętości dziennego moczu (ponad 2 litry).
  4. Nocturia - przewaga przydziału moczu nocnego nad dzienną ilością.
  5. Wyładowanie jest mętne, często z nieprzyjemnym zapachem, moczem.
  6. Zmniejszona gęstość moczu.
  7. Chilliness, na przemian z skokami ciepła (podczas zaostrzenia), gwałtownie spada do rana.

Patologia charakteryzuje się rozwojem nadciśnienia, poszerzeniem jam serca, osłabieniem tonów serca, zaburzeniami czynności wątroby lub zmniejszeniem wydzielania żołądkowego. Objawy objawów neurastenii i psychastenii nie należą do rzadkości.

W przypadku braku odpowiedniego leczenia rozwijają się nieodwracalne procesy w nerkach - CRF z częstymi nawrotami.

Obecność różnych postaci przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek znacznie ułatwia wyszukiwanie diagnostyczne. Wśród form notatki CP:

  • Powolny utajony, objawiający się mglistymi, zamazanymi lub łagodnymi objawami osłabienia, nokturii i dreszczy. Bolesność w okolicy lędźwiowej jest bardziej podobna do objawów osteochondrozy kręgowej.
  • Nawracające - z naprzemiennymi etapami osłabienia objawów i ich zaostrzenia, szybko prowadzące do rozwoju CRF. Terminowe złagodzenie zaostrzeń normalizuje wskaźniki kliniczne.
  • Nadciśnienie tętnicze (nadciśnienie), w którym przeważa zespół nadciśnieniowy, i zespół moczowy ma nieznaczne nasilenie lub jest bardzo rzadką kliniką.
  • Forma anemiczna zdominowana przez procesy anemiczne związane z upośledzonym procesem erytropoezy. Rozwija się wyłącznie w połączeniu z nieodwracalną niewydolnością nerek (CRF), objawiającą się okresowymi, niewielkimi zmianami w strukturze moczu.
  • Septyczny (gnijący) - konsekwencja zaostrzenia przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek, któremu towarzyszy silna leukocytoza i obecność bakteryjnych „przedstawicieli” we krwi. Z gorączką, wysokimi temperaturami i odurzającymi objawami.
  • Hematuriczna, niezwykle rzadka postać CP. Z charakterystycznymi oznakami obecności krwi w moczu (krwiomocz brutto). W tej formie konieczna jest analiza różnicowa, aby wykluczyć wiele patologii - guz, gruźlicę, kamicę moczową, krwotoczny, zapalenie pęcherza moczowego lub nefroptozę.

W szczególności konieczne jest dokładne poszukiwanie diagnostyki objawów i leczenia odmiedniczkowego zapalenia nerek u kobiet, ponieważ podobne objawy obserwuje się w innych patologiach - dysuria neurologiczna, cystalgia, częstomocz, neurastenia i cystocele, bardziej charakterystyczne dla kobiet.

Objawy ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek w postaciach

OP kliniczne objawia się w dwóch postaciach - surowiczej i ropnej. Serous charakteryzuje się powolnym rozwojem i łatwością w stosunku do postaci ropnej, kliniki. Dla ropnych form charakteryzujących się ciężką kliniką z szybkim kursem. Przy niewłaściwym protokole leczenia ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek lub jego braku w ogóle przechodzi w etap apostematycznego zapalenia nerek, komplikuje się przez utworzenie strefy martwiczej (karbunki) i ropnia nerkowego.

Pierwsze objawy ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek objawiają się reakcjami zapalnymi w miedniczce nerkowej, które znacząco zakłócają działanie całego układu PNL. Z częstymi powikłaniami w postaci strukturalnego zniszczenia tkanek nerkowych, któremu towarzyszy ropne zapalenie. Objawy ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek różnią się w zależności od stanu układu moczowego.

W początkowym stadium ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek objawy zaburzeń czynności układu moczowego mogą być całkowicie nieobecne. Jednocześnie poważnemu stanowi pacjenta towarzyszy manifestacja jasnych znaków:

  • krytyczna temperatura ciała i gorączka;
  • ból w całym ciele;
  • obfite pocenie się i ostre objawy zatrucia;
  • suchość błony śluzowej języka i tachykardia.

W rozwoju wtórnym z reguły z powodu dysfunkcji układu moczowego objawy często się zmieniają. Stan pacjenta pogarsza się wraz ze wzrostem bólu w okolicy lędźwiowej lub objawia się w postaci kolki nerkowej.

U szczytu bólu ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek następuje stopniowa zmiana intensywnego chłodu na ciepło. Temperatura ciała może spaść do poziomów krytycznych, czemu towarzyszy obfity pot.

W trakcie choroby intensywność bólu w nerkach jest znacznie zmniejszona i może całkowicie zniknąć. Ale jeśli przyczyna naruszenia odpływu moczu nie zostanie wyeliminowana, ból powraca i nasila się, manifestując się nowym atakiem PO. Obraz kliniczny choroby w dużej mierze zależy od płci i wieku pacjenta, obecności choroby nerek i patologii układu moczowego w historii pacjenta.

U pacjentów w podeszłym wieku i osłabionych, u pacjentów z ciężkimi postaciami chorób zakaźnych, klinika ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek jest niewyraźna lub wcale się nie objawia i jest podobna do objawów posocznicy, ostrego zespołu brzusznego, gorączki paratyfoidalnej lub objawów oponowych.

Już na wczesnym etapie choroby badanie ujawnia wiele komplikacji, które mogą prowadzić do śmiertelności. Ten rozwój:

  • martwica brodawek (ropna fuzja brodawek nerkowych);
  • szok endotoksyczny (septyczny);
  • urosepsis i zapalenie nerek;
  • septicomy i OPN.

Zwłaszcza odmiedniczkowe zapalenie nerek u dzieci

U dzieci poniżej piątego roku życia odmiedniczkowe zapalenie nerek występuje 4 razy częściej niż u osób starszych. Co więcej, trzy razy więcej chorych dziewczyn z powodu porażki różnych flory bakteryjnych. Są okresy największej podatności na chorobę, gdy funkcje ochronne układu moczowego są maksymalnie zredukowane - od momentu urodzenia do 3 roku życia, od 4, 5 lat do 7, 8 i okresu dojrzewania.

Możliwość rozwoju ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek u dzieci w okresie poporodowym wiąże się z dużą wrażliwością nerek z powodu niepełnego rozwoju, złożoności ciąży i porodu, co spowodowało niedotlenienie, zakażenie wewnątrzmaciczne, konsekwencję patologii rozwojowych, które naruszają przepływ moczu, lub wrodzone nieprawidłowości odwrotnego refluksu moczu z moczem (częste patologie chłopcy).

Biorąc pod uwagę cechy fizjologiczne, dzieci w wieku poniżej 5 lat są niezwykłe do całkowitego opróżnienia pęcherza, co również przyczynia się do rozwoju zakażenia, ze zmniejszeniem czynnika odpornościowego i predysponujących okoliczności.

Oznaki OP u dzieci są bardzo zróżnicowane i odpowiadają pod wieloma względami objawom u dorosłych. Jedyną różnicą jest to, że dzieci rzadko potrafią wyjaśnić naturę bólu urologicznego.

  • Jedynym objawem odmiedniczkowego zapalenia nerek u niemowląt jest przedłużająca się żółtaczka poporodowa.

Najczęstsze objawy to:

  • przejawy gorączki septycznej (przy temperaturze do 40 ° C);
  • stan lęku;
  • słaby apetyt;
  • żywe objawy zatrucia (wymioty, nudności);
  • niespokojny sen;
  • ból brzucha, z nudnościami.

Charakterystyczne objawy dysuryczne przejawiają się tylko u dzieci powyżej 5 roku życia. Dzięki terminowemu leczeniu odmiedniczkowego zapalenia nerek u dzieci, stan funkcjonalny nerek zostaje przywrócony w ciągu jednego, półtora tygodnia.

Przy długim przebiegu choroby lub częstych nawrotach w ciągu roku można mówić o przewlekłej chorobie, której rozwój jest w dużej mierze wspierany przez wrodzone lub nabyte patologie nerek.

W przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniu nerek u dziecka objawy charakterystyczne dla zakaźnego osłabienia, objawiające się drażliwością, zmęczeniem i słabymi wynikami w nauce, są dodawane do charakterystycznych objawów.

  • Ta postać odmiedniczkowego zapalenia nerek u dzieci może utrzymywać się przez zaawansowany okres z okresami aktywności i zaprzestaniem procesów zapalnych.

Leczenie odmiedniczkowego zapalenia nerek u dorosłych, leki

Leczenie odmiedniczkowego zapalenia nerek jest długie i złożone. Dążenie do identyfikacji przyczyn i ich eliminacji. Posiada indywidualne podejście do technik terapeutycznych w leczeniu pacjentów z OP i przewlekłym. W przypadku ostrego procesu nie zaostrzonego przez oznaki niedrożności przeprowadza się pilne leczenie przeciwbakteryjne.

Obecność przeszkód w układzie oddawania moczu zapewnia procedury przywracania przepływu moczu - metodą cewnikowania (stentowania) lub stosowania nefrostomii. Ogólne leczenie OP, CP i przeciw nawrotom jest prawie identyczne.

Stosowane są leki przeciwzapalne - Movalis i Paracetamol, stymulatory przepływu krwi, takie jak heparyna, kompleksy witaminowe i środki adaptogenne na bazie żeń-szenia. Ale główną metodą leczenia odmiedniczkowego zapalenia nerek są antybiotyki, wybrane zgodnie z wynikami anbiotogramu.

  1. Powołanie leków numer sulfanilamidnogo zapewnia lekki przebieg patologii i brak niedrożności i nieodwracalnych patologii nerek. Są to leki i analogi „Urosulfanu”, „Etazolu” lub „Sulfadimeziny”.
  2. Jeśli wynik pozytywny nie osiąga pożądanego efektu, począwszy od trzeciego dnia terapii, przepisywane są maksymalne dawki antybiotyków - „Penicylina”, „Erytromycyna”, „Olyandomitsina”, „Lewomycetyna”, „Kolimitsina” i „Mycerol”.
  3. W połączeniu z antybiotykami przepisano leki nitrofuranowe i oksychinolinowe, takie jak „Furadonin”, „Furagin”, „Furazolin”, „Nitroksolin” lub „Naftyrydyna”.
  4. W przypadku procesów ropnych, infekcji dożylnych gentamycyny lub sizomycyny.

W przypadku przeciwwskazań do stosowania antybiotyków, w leczeniu odmiedniczkowego zapalenia nerek, fitoterapię stosuje się w przypadku pojedynczych ziół (mącznicy lekarskiej, liścia borówki brusznicy, ziół Paul-Pal, barwnika madder) oraz specjalnych złożonych kolekcji - Nyeron Tee, Fitolysin lub Uroflux.

Czas trwania antybiotykoterapii nie powinien być krótszy niż półtora tygodnia. Przeprowadza się go, aż stan pacjenta zostanie w pełni znormalizowany. Często poczucie całkowitego wyleczenia jest fałszywe, więc monitorowanie stanu zdrowia przez lekarza musi trwać co najmniej rok.

Terminowa diagnoza i właściwa terapia medyczna zapewniają korzystne rokowanie. Skutek śmiertelny jest bardzo rzadkim zjawiskiem. Obserwuje się go w ostrym przebiegu bardzo małych dzieci iw chorobie powikłanej martwicą brodawek.

Odmiedniczkowe zapalenie nerek. Przyczyny, objawy, nowoczesna diagnoza i skuteczne leczenie choroby.

Witryna zawiera podstawowe informacje. Odpowiednia diagnoza i leczenie choroby są możliwe pod nadzorem sumiennego lekarza. Wszelkie leki mają przeciwwskazania. Wymagane konsultacje

Odmiedniczkowe zapalenie nerek jest ostrą lub przewlekłą chorobą nerek, która rozwija się w wyniku ekspozycji na nerki z pewnych przyczyn (czynników) prowadzących do zapalenia jednej z jej struktur, zwanej układem miedniczek nerkowych (struktura nerki, w której gromadzi się i wydziela mocz) i przylega do ta struktura, tkanka (miąższ), z późniejszym upośledzeniem funkcji zaatakowanej nerki.

Definicja „pyelonephritis” pochodzi od greckich słów (pyelos - przetłumaczone jako miednica i nerki - nerka). Zapalenie struktur nerek występuje z kolei lub w tym samym czasie, zależy od przyczyny rozwiniętego odmiedniczkowego zapalenia nerek, może być jednostronne lub obustronne. Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek pojawia się nagle, z ciężkimi objawami (ból w okolicy lędźwiowej, gorączka do 39 0 С, nudności, wymioty, zaburzenia oddawania moczu), po prawidłowym leczeniu w ciągu 10-20 dni pacjent w pełni wyzdrowieje.

Przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek, charakteryzujące się zaostrzeniami (najczęściej w zimnej porze roku) i remisjami (zmniejszającymi się objawami). Jego objawy są łagodne, najczęściej rozwijają się jako powikłanie ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek. Często przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek jest związane z każdą inną chorobą układu moczowego (przewlekłe zapalenie pęcherza moczowego, kamica moczowa, nieprawidłowości układu moczowego, gruczolak prostaty i inne).

Kobiety, zwłaszcza młode i w średnim wieku, chorują częściej niż mężczyźni, w przybliżeniu w stosunku 6: 1, wynika to z cech anatomicznych narządów płciowych, początku aktywności seksualnej i ciąży. Mężczyźni są bardziej narażeni na odmiedniczkowe zapalenie nerek u starszych pacjentów, co jest najczęściej związane z obecnością gruczolaka prostaty. Dzieci chorują również często we wczesnym wieku (do 5-7 lat), w porównaniu ze starszymi dziećmi, ze względu na niską odporność organizmu na różne infekcje.

Anatomia nerek

Nerka jest organem układu moczowego, który uczestniczy w usuwaniu nadmiaru wody z krwi i produktów wydzielanych przez tkanki organizmu, które powstają w wyniku metabolizmu (mocznik, kreatynina, leki, substancje toksyczne i inne). Nerki wydalają mocz z organizmu, później wzdłuż dróg moczowych (moczowody, pęcherz moczowy, cewka moczowa), są wydalane do środowiska.

Nerka jest sparowanym organem, w postaci fasoli, koloru ciemnobrązowego, zlokalizowanego w okolicy lędźwiowej, po bokach kręgosłupa.

Masa jednej nerki wynosi 120 - 200 g. Tkanka każdej nerki składa się z rdzenia (w postaci piramid) umieszczonego w środku i korowej znajdującej się na obrzeżu nerki. Wierzchołki piramid łączą się w 2-3 kawałki, tworząc brodawki nerkowe, które pokryte są formacjami w kształcie lejka (mały kielich nerkowy, średnio 8-9 sztuk), które z kolei łączą 2-3, tworząc duży kielich nerkowy (średnio 2-4 w jednej nerce). Następnie duże kielichy nerkowe przechodzą do jednej dużej miedniczki nerkowej (jamy w nerkach, w kształcie lejka), która z kolei przechodzi do następnego narządu układu moczowego, zwanego moczowodem. Od moczowodu, mocz dostaje się do pęcherza moczowego (zbiornik na mocz), a od niego przez cewkę moczową na zewnątrz.

Objawy i leczenie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek jest chorobą o charakterze zakaźno-zapalnym, w której kielichy, miednica i kanaliki nerkowe biorą udział w procesie patologicznym, po czym następuje uszkodzenie ich kłębuszków i naczyń krwionośnych.

Według dostępnych statystyk przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek wśród wszystkich chorób narządów moczowych o nieswoistym charakterze zapalnym rozpoznaje się w 60-65% przypadków. Ponadto w 20-30% przypadków jest to konsekwencja ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek.

Najczęściej kobiety i dziewczęta są podatne na rozwój przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek, ze względu na specyfikę struktury cewki moczowej. W rezultacie patogeny znacznie łatwiej przenikają do pęcherza i nerek. Głównie w przewlekłym procesie patologicznym zaangażowane są dwie nerki, co stanowi różnicę między przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniem nerek a ostrym. Narządy nie mogą być naruszone w ten sam sposób. Ostry przebieg choroby charakteryzuje się gwałtownym wzrostem objawów, szybkim rozwojem choroby. Podczas gdy przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek może często występować latentnie, daje się odczuć tylko w okresach zaostrzenia, po których następuje remisja.

Jeśli całkowite wyzdrowienie z ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek nie nastąpi w ciągu trzech miesięcy, warto mówić o przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniu nerek. Dlatego przewlekła postać choroby, według niektórych źródeł, jest nieco bardziej powszechna niż ostra.

Objawy przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Przebieg choroby i objawy przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek są w dużej mierze zależne od lokalizacji zapalenia, stopnia zajęcia jednej lub dwóch nerek w procesie patologicznym, obecności niedrożności dróg moczowych, obecności współistniejących zakażeń.

Z biegiem lat choroba może być powolna, z zapaleniem tkanki śródmiąższowej nerek. Objawy są najbardziej widoczne podczas zaostrzenia choroby i mogą być prawie niewidoczne dla osoby podczas remisji odmiedniczkowego zapalenia nerek.

Pierwotne odmiedniczkowe zapalenie nerek daje wyraźniejszy obraz kliniczny niż wtórne. Następujące objawy mogą wskazywać na zaostrzenie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek:

Zwiększenie temperatury ciała do wysokich wartości, czasami do 39 stopni.

Wygląd bólu w okolicy lędźwiowej z jednej lub obu stron.

Występowanie zjawisk dysurycznych.

Pogorszenie ogólnego samopoczucia pacjenta.

Występowanie bólów głowy.

Ból brzucha, wymioty i nudności występują częściej w dzieciństwie niż u dorosłych pacjentów.

Wygląd pacjenta zmienia się nieco. Może sam zauważyć te zmiany lub lekarz zauważy je podczas badania. Twarz staje się nieco opuchnięta, można zaobserwować obrzęk powiek (czytaj również: Dlaczego powieki puchną?). Blada skóra, często worki pod oczami, są szczególnie widoczne po śnie.

Podczas remisji znacznie trudniej jest zdiagnozować chorobę. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku pierwotnego przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek, które charakteryzuje kurs utajony.

Możliwe objawy takiego przebiegu choroby są następujące:

Ból w okolicy lędźwiowej jest rzadki. Są nieistotne, nie różnią się stałością. Natura ciągnięcia bólu lub marudzenia.

Zjawiska dysuryczne są najczęściej nieobecne, a jeśli tak, są bardzo słabe i prawie niedostrzegalnie postępują dla samego pacjenta.

Temperatura ciała z reguły pozostaje normalna, chociaż wieczorem może to być niewielki wzrost do 37,1 stopnia.

Jeśli choroba nie jest diagnozowana przez długi czas i nie jest leczona, ludzie zaczynają zauważać zwiększone zmęczenie, utratę apetytu i związaną z tym utratę wagi, senność, letarg, a czasami niewyjaśnione bóle głowy. (Patrz także: Przyczyny, objawy i symptomy bólu głowy, konsekwencje)

W miarę postępu choroby nasilają się zjawiska dysuryczne, skóra zaczyna się łuszczyć, wysycha, jej kolor zmienia się na szarożółty.

Na język pacjentów z przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniem nerek nakłada się ciemny rozkwit, usta i błona śluzowa jamy ustnej są suche.

U takich pacjentów nadciśnienie tętnicze często łączy się ze znacznym wzrostem ciśnienia rozkurczowego. Mogą występować krwawienia z nosa.

Rozpoczęte stadia przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek charakteryzują się bólem kości, wielomoczem, z uwolnieniem do 3 litrów moczu dziennie, wyrażonym pragnieniem.

Przyczyny przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Przyczyną przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek może być tylko jedno etiologicznie - uszkodzenie flory mikrobiologicznej nerek. Aby jednak mógł dostać się do ciała i zacząć aktywnie rozmnażać, potrzebujemy czynników prowokacyjnych. Najczęściej stan zapalny jest wywołany przez zakażenie para-jelitowe lub Escherichia coli, enterokoki, Proteus, Pseudomonas aeruginosa, paciorkowce i skojarzenia mikrobiologiczne. Szczególne znaczenie w rozwoju przewlekłej postaci choroby mają formy L bakterii, które mnożą się i wykazują aktywność patogenną z powodu niewystarczającej terapii przeciwbakteryjnej lub przy zmianie kwasowości moczu. Takie mikroorganizmy wykazują szczególną odporność na leki, są trudne do zidentyfikowania i przez długi czas mogą po prostu istnieć w tkance śródmiąższowej nerek i być aktywne pod wpływem korzystnych czynników.

Najczęściej rozwój przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek jest poprzedzony ostrym zapaleniem nerek.

Dodatkowymi stymulującymi przyczynami chronalizacji tego procesu są:

Z czasem nie zidentyfikowano i nieleczono przyczyn prowadzących do zakłócenia odpływu moczu. Może to być kamica moczowa, zwężenia dróg moczowych, gruczolak stercza, nefroptoza, odpływ pęcherzowo-moczowodowy.

Naruszenie warunków leczenia ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek lub niewłaściwie dobranej terapii. Brak systemowej kontroli ambulatoryjnej dla pacjentów, którzy doznali ostrego zapalenia.

Tworzenie się L-bakterii i protoplastów, które mogą istnieć przez długi czas w tkance nerek.

Zmniejszenie sił odpornościowych organizmu. Stany niedoboru odporności.

W dzieciństwie choroba często rozwija się po ostrych infekcjach wirusowych dróg oddechowych, szkarlatynie, zapaleniu migdałków, zapaleniu płuc, odrze itp.

Obecność choroby przewlekłej. Cukrzyca, otyłość, zapalenie migdałków, choroby przewodu pokarmowego.

U kobiet w młodym wieku regularne życie seksualne, jego początek, okres ciąży i porodu mogą stać się zachętą do rozwoju przewlekłej postaci choroby.

Możliwą przyczyną rozwoju choroby nie są wrodzone wady rozwojowe: uchyłki pęcherza moczowego, przepuklina moczowodu, które naruszają normalną urodynamikę.

Ostatnie badania wskazują na znaczącą rolę w rozwoju choroby wtórnego uczulenia organizmu, jak również rozwoju reakcji autoimmunologicznych.

Czasami bodziec do rozwoju przewlekłej postaci choroby staje się hipotermią.

Etapy przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Wyróżnia się cztery etapy przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek:

W pierwszym stadium rozwoju choroby kłębuszki nerek są nienaruszone, to znaczy nie biorą udziału w procesie patologicznym, zanik przewodów zbiorczych jest jednolity.

W drugim etapie rozwoju choroby, niektóre kłębuszki hialinizują i stają się puste, naczynia ulegają obliteracji, znacznie zawężonej. Wzrastają zmiany miażdżycowe w kanalikach i tkance śródmiąższowej.

W trzecim stadium rozwoju choroby większość kłębuszków obumiera, kanaliki silnie zanikają, tkanka śródmiąższowa i łączna nadal rośnie.

W czwartym stadium rozwoju przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek większość kłębuszków obumiera, nerka staje się mniejsza, jej tkanki są zastępowane tkanką bliznowatą. Ciało wygląda jak małe pomarszczone podłoże z guzowatą powierzchnią.

Powikłania i skutki przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Możliwymi konsekwencjami przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek może być wtórne marszczenie nerek lub ropne zapalenie nerek. Zapalenie nerek jest chorobą, która rozwija się w końcowym stadium ropnego odmiedniczkowego zapalenia nerek. W dzieciństwie taki wynik choroby jest niezwykle rzadki, jest bardziej charakterystyczny dla osób w wieku od 30 do 50 lat.

Powikłania przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek mogą być następujące:

Ostra niewydolność nerek. Ten stan, czyli zdolność do odwracania się, pojawia się nagle, charakteryzuje się wyraźnym zaburzeniem lub całkowitym zaprzestaniem pracy nerek.

Przewlekła niewydolność nerek. Ten stan jest stopniowym wyginięciem ciała na tle odmiedniczkowego zapalenia nerek, spowodowanego śmiercią nefronów.

Paranephritis. Powikłanie to proces ropnego zapalenia około-nerkowej celulozy.

Martwicze zapalenie brodawki. Jest to poważne powikłanie, które występuje najczęściej u pacjentów hospitalizowanych z urologią, głównie u kobiet. Towarzyszy mu kolka nerkowa, krwiomocz, piruria i inne poważne zaburzenia ciała (gorączka, nadciśnienie tętnicze). Może zakończyć się niewydolnością nerek. (Patrz także: Przyczyny i objawy niewydolności nerek)

Urosepsis. Jedno z najcięższych powikłań choroby, w której zakażenie nerek rozprzestrzenia się w całym ciele. Stan ten stanowi bezpośrednie zagrożenie dla życia pacjenta i często jest śmiertelny.

Diagnoza przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Rozpoznanie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek powinno być wyczerpujące. Diagnoza będzie wymagała wyników badań laboratoryjnych i instrumentalnych.

Lekarze kierują pacjentów na następujące badania laboratoryjne:

Dąb. Przewlekły przebieg choroby będzie wskazywany przez niedokrwistość, wzrost liczby białych krwinek, przesunięcie morfologii krwi w lewo, jak również wzrost szybkości sedymentacji erytrocytów.

Oam Na podstawie wyników analizy wykryte zostanie środowisko alkaliczne. Mętny mocz, jego gęstość jest zmniejszona. Być może określa się obecność cylindrów, czasami bakteriurii, zwiększa się liczba leukocytów.

Test Nechiporenko ujawni przewagę leukocytów nad erytrocytami, ponadto aktywne leukocyty zostaną wykryte w moczu.

Wykonuj prednizolon i ciasto pirogenne, gdy pacjentowi podaje się prednizon i po pewnych okresach zbieraj kilka partii moczu.

Próbka według Zimnitsky'ego ujawni spadek gęstości w różnych porcjach moczu, które są zbierane w ciągu dnia.

BAK ujawni zwiększoną ilość kwasów sialowych, seromukoidów, fibryny, mocznika.

Ponadto, aby potwierdzić diagnozę i zbadać stan ciała, konieczne jest przeprowadzenie badań instrumentalnych, których wybór pozostaje dla lekarza:

Wykonaj radiograficzny przegląd obszaru nerek. W przewlekłym przebiegu choroby nerki będą zmniejszone (zarówno jedno, jak i drugie).

Wykonywanie chromocytozy. Jeśli występuje przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek, lekarz zauważy naruszenie funkcji wydalania nerkowego - jedno lub dwustronne.

Wykonanie pirelografii wydalniczej lub wstecznej pozwoli na wykrycie istniejących deformacji i zmian patologicznych w narządach kielicha i miednicy.

USG nerek może wykryć asymetrię narządów, ich deformację, niejednorodność.

Skanowanie radioizotopów ujawnia również asymetrię nerek i ich rozproszone zmiany.

Szczegółowe zmiany strukturalne w narządzie mogą wykryć tak wysoce pouczające badania, jak CT i MRI.

Biopsja nerek i badanie biopsyjne są wykonywane w klinicznie niejasnych przypadkach choroby.

Ważne jest, aby wykluczyć takie choroby, jak amyloidoza nerkowa, przewlekłe kłębuszkowe zapalenie nerek, nadciśnienie, cukrzycowa stwardnienie kłębuszków nerkowych, które mogą dać podobny obraz kliniczny.

Leczenie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Leczenie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek nie może być całkowite bez indywidualnego podejścia do pacjenta i bez przeprowadzenia kompleksowych działań mających na celu jego powrót do zdrowia. Obejmuje przestrzeganie diety i picia, przyjmowanie leków, a także eliminowanie przyczyn, które mogą zakłócać normalny przepływ moczu.

W ostrej fazie zaostrzenia przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek pacjent powinien zostać umieszczony w szpitalu w celu leczenia i obserwacji. Pacjenci z pierwotnym odmiedniczkowym zapaleniem nerek są określani na oddziale terapeutycznym lub specjalistycznym nefrologii, a od drugiego - do urologii.

Czas trwania leżenia bezpośrednio zależy od ciężkości choroby i od skuteczności leczenia. Dieta jest niezbędnym aspektem kompleksowego leczenia przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek.

Obrzęk, co do zasady, nie występuje u tych pacjentów, więc ich reżim picia nie powinien być ograniczony. Priorytetowe napoje to zwykła woda, wzmocnione napoje, sok żurawinowy, soki, kompoty, galaretka. Objętość płynu otrzymanego przez organizm w ciągu dnia może wynosić 2000 ml. Zmniejszenie jego ilości jest możliwe według zeznań lekarza, w obecności nadciśnienia tętniczego, w przypadku naruszenia przepływu moczu. W takim przypadku należy ograniczyć spożycie soli, aż do jej całkowitego wyeliminowania.

Kluczowym punktem w leczeniu przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek jest powołanie antybiotyków. Są przepisywane tak wcześnie, jak to możliwe, i przez długi czas po ustaleniu wrażliwości czynników bakteryjnych na określone preparaty wysiane z moczu. Efekt nie może być osiągnięty, jeśli antybiotyki są przepisywane zbyt późno, na krótki czas lub jeśli istnieją przeszkody w normalnym przejściu moczu.

Jeśli choroba zostanie zdiagnozowana na późniejszym etapie, nawet wysokie dawki leków przeciwbakteryjnych często nie są wystarczająco skuteczne. Ponadto, na tle istniejących zaburzeń w funkcjonowaniu nerek, istnieje ryzyko poważnych skutków ubocznych nawet najbardziej skutecznych leków. Prawdopodobieństwo rozwoju oporu wzrasta również wielokrotnie.

W leczeniu przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek stosuje się następujące leki:

Półsyntetyczne penicyliny - Oxacillin, Ampicillin, Amoxiclav, Sultamicillin.

Cefalosporyny - Kefzol, Tseporin, Ceftriakson, Cefepim, Cefiksym, Cefotaksym itp.

Kwas nalidyksowy - Negram, Nevigremon.

Aminoglikozydy są stosowane w przypadkach ciężkiej choroby - Kanamycyna, Gentamycyna, Kolimitsin, Tobramycyna, Amikacyna.

Fluorochinolony: lewofloksacyna, ofloksacyna, tsiprinol, moksifloksacyna itp.

Nitrofurany - Furazolidon, Furadonin.

Sulfonamidy - Urosulfan, Etazol itp.

Terapia antyoksydacyjna ogranicza się do przyjmowania tokoferolu, kwasu askorbinowego, retinolu, selenu itp.

Przed wyborem jednego lub innego leku przeciwbakteryjnego lekarz powinien zapoznać się ze wskaźnikami kwasowości moczu pacjentów, ponieważ wpływa to na skuteczność leków.

Antybiotyki podczas zaostrzenia choroby są przepisywane do 8 tygodni. Określony czas trwania terapii będzie określony przez wyniki przeprowadzonych badań laboratoryjnych. Jeśli stan pacjenta jest ciężki, wówczas przepisywane są kombinacje środków przeciwbakteryjnych, podaje się je pozajelitowo lub dożylnie i w dużych dawkach. Jednym z najbardziej skutecznych nowoczesnych uroseptikov jest lek 5 NOK.

Samo-leczenie jest surowo zabronione, chociaż istnieje wiele leków do leczenia odmiedniczkowego zapalenia nerek. Ta choroba leży wyłącznie w kompetencjach specjalistów.

Sukces leczenia można ocenić według następujących kryteriów:

Brak zjawisk dysurycznych;

Normalizacja parametrów krwi i moczu;

Normalizacja temperatury ciała;

Zanik leukocyturii, bakteriurii, białkomoczu.

Jednak pomimo skutecznego leczenia przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek, możliwy jest nawrót choroby, który wystąpi z prawdopodobieństwem od 60% do 80%. Dlatego lekarze spędzają miesiące na terapii przeciw nawrotom, co jest w pełni uzasadnione w przewlekłym procesie zapalnym nerek.

Jeśli podczas leczenia wystąpią reakcje alergiczne, konieczne jest przeprowadzenie terapii przeciwhistaminowej, która ogranicza się do przyjmowania takich leków jak: Tavegil, Pipolfen, Suprastin, Diazolin itp.

W przypadku wykrycia niedokrwistości za pomocą badań krwi, pacjentom przepisuje się suplementy żelaza, przyjmując witaminę B12, kwas foliowy.

Pacjentom z nadciśnieniem tętniczym zaleca się przyjmowanie rezerpiny, klofeliny, hemitonu i innych leków przeciwnadciśnieniowych w połączeniu z hipotiazydem, triampurem i innymi lekami saluretycznymi.

W końcowych stadiach choroby zaleca się operację oszczędzającą lub nefroektomię. Często możliwe jest określenie objętości wykonywanej interwencji chirurgicznej już w trakcie operacji.

Ponadto pacjenci są poddawani zabiegom sanatoryjno-uzdrowiskowym w sanatoriach balneologicznych.

Pokarm dla przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Prawidłowe odżywianie w przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniu nerek jest warunkiem koniecznym do całkowitego leczenia. Zapewnia wykluczenie z diety pikantnych potraw, wszystkich bogatych bulionów, różnych przypraw w celu wzmocnienia smaku, a także mocnej kawy i alkoholu.

Nie należy lekceważyć zawartości kalorii w żywności - dzień, w którym osoba dorosła powinna spożywać do 2500 kcal. Dieta powinna być zrównoważona ilością białek, tłuszczów i węglowodanów oraz mieć maksymalny zestaw witamin.

Dieta roślinno-mleczna z dodatkiem potraw mięsnych i rybnych uważana jest za optymalną dla przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek.

Konieczne jest włączenie do codziennej diety różnorodnych warzyw: ziemniaków, cukinii, buraków, kapusty, a także różnych owoców. Upewnij się, że prezentujesz na jajkach stołowych, produktach mlecznych i samym mleku.

Kiedy niedobór żelaza jest konieczny, aby jeść więcej jabłek, truskawek, granatów. Na każdym etapie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek dieta powinna być wzbogacona arbuzami, melonami, ogórkami i dynią. Produkty te mają działanie moczopędne i pozwalają szybko poradzić sobie z chorobą.

Zapobieganie przewlekłemu odmiedniczkowemu zapaleniu nerek

Zapobieganie pacjentom z odmiedniczkowym zapaleniem nerek ogranicza się do terminowego i dokładnego leczenia pacjentów w stadium ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek. Tacy pacjenci powinni być w przychodni.

Istnieją zalecenia dotyczące zatrudniania pacjentów z przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniem nerek: pacjentom nie zaleca się organizowania przedsiębiorstw, które wymagają ciężkiej pracy fizycznej, przyczyniając się do ciągłego napięcia nerwowego. Ważne jest, aby unikać hipotermii w miejscu pracy i poza nią, należy unikać pracy na nogach, aw nocy nie można pracować w gorących sklepach.

Należy przestrzegać diety z ograniczeniem soli zgodnie z zaleceniami lekarzy.

Sukces środków zapobiegawczych w wtórnym odmiedniczkowym zapaleniu nerek zależy od całkowitego wyeliminowania przyczyny, która doprowadziła do rozwoju choroby. Ważne jest, aby wyeliminować wszelkie przeszkody w normalnym przepływie moczu.

Ważne jest, aby zidentyfikować i leczyć ukryte ogniska infekcji i współistniejących chorób.

Po wypisaniu ze szpitala, pacjenci powinni być umieszczeni na rachunku ambulatorium przez okres co najmniej jednego roku. Jeśli po tym czasie bakteriuria, leukocyturia i białkomocz nie zostaną wykryte, pacjent zostaje usunięty z rejestru. Jeśli objawy choroby utrzymują się, okres obserwacji dla takich pacjentów należy przedłużyć do trzech lat.

Jeśli pacjenci cierpią na pierwotne odmiedniczkowe zapalenie nerek, leczenie jest wieloletnie, sporadycznie umieszczane w szpitalu.

Równie ważna jest korekcja odporności i utrzymanie jej w normie. Wymaga to przestrzegania zdrowego stylu życia, długiego pobytu na świeżym powietrzu, mierzonej aktywności fizycznej zgodnie ze świadectwem lekarza.

Przebywanie w ośrodkach sanatoryjno-uzdrowiskowych o profilu specjalistycznym pozwala zmniejszyć liczbę zaostrzeń choroby.

Na szczególną uwagę zasługuje zapobieganie chorobie u kobiet w ciąży i dzieci, a także u pacjentów z osłabioną odpornością.

Z utajonym przebiegiem choroby pacjenci przez długi czas nie tracą zdolności do pracy. Inne formy odmiedniczkowego zapalenia nerek mogą mieć znaczący wpływ na wydajność człowieka, ponieważ istnieje ryzyko szybkiego dodania powikłań.

Edukacja: Dyplom ze specjalności „Andrologia” został uzyskany po zdaniu egzaminu w Klinice Urologii Endoskopowej Rosyjskiej Akademii Edukacji Medycznej w Centrum Urologii Centralnego Szpitala Klinicznego nr 1 Kolei Rosyjskich (2007). Do roku 2010 ukończył szkołę podyplomową.

„Czy przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek jest bardziej niebezpieczne niż ostre zapalenie nerek? Jak go leczyć? ”

2 komentarze

Prawie co trzecia osoba w podeszłym wieku wykazuje zmiany związane z przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniem nerek. W tym przypadku choroba jest znacznie częściej diagnozowana u kobiet, od dzieciństwa i dorastania, do okresu menopauzy.

Należy rozumieć, że przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek rzadko daje wyraźne objawy charakterystyczne dla choroby nerek. Dlatego diagnoza jest trudna, ale konsekwencje są dość poważne.

Przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek: co to jest?

Odmiedniczkowe zapalenie nerek oznacza zapalenie miedniczki nerkowej. A jeśli nie można przeoczyć ostrego zapalenia - wzrasta wysoka temperatura, występuje silny ból pleców, odnotowuje się wyraźne zmiany w moczu - następnie przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek najczęściej rozwija się stopniowo.

Jednocześnie występują zmiany strukturalne w kanalikach nerkowych i miednicy, które z czasem pogarszają się. Tylko w jednej trzeciej przypadków przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek jest spowodowane ostrym zapaleniem, które zostało niewłaściwie leczone. Rozpoznanie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek występuje w obecności charakterystycznych zmian w moczu i objawów przez ponad 3 miesiące.

Przyczyną zapalenia jest niespecyficzna mikroflora chorobotwórcza: Proteus, Staphylococcus i Streptococcus, E. coli, itp. Często kilka rodzajów drobnoustrojów jest wysiewanych jednocześnie. Mikroflora chorobotwórcza ma wyjątkowe szanse przeżycia: rozwinęła odporność na antybiotyki, jest trudna do zidentyfikowania za pomocą badania mikroskopowego, może pozostać niezauważona przez długi czas i jest aktywowana dopiero po efekt prowokacyjny.

Czynniki aktywujące proces zapalny w nerkach u kobiet obejmują:

  • Wrodzone nieprawidłowości - uchyłki pęcherza moczowego, odpływ pęcherzowo-moczowodowy, cewki moczowe;
  • Nabyte choroby układu moczowego - zapalenie pęcherza moczowego / zapalenie cewki moczowej, choroba nerek, nefroptoza i, w rzeczywistości, nieleczone ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek;
  • Patologia ginekologiczna - niespecyficzne zapalenie sromu i pochwy (pleśniawki, Gardnerellosis, rozmnażanie w pochwie Escherichia coli, itp.), Zakażenia narządów płciowych (rzeżączka, trichoomoniasis);
  • Intymna sfera kobiety - początek kontaktów seksualnych, aktywne życie seksualne, ciąża i poród;
  • Choroby współistniejące - cukrzyca, przewlekły przewód pokarmowy, otyłość;
  • Niedobór odporności - częste choroby gardła, grypy, zapalenia oskrzeli, zapalenia ucha środkowego, zapalenia stawów, nie wyłączając HIV;
  • Podstawowa hipotermia - nawyk mycia stóp w zimnej wodzie, niewłaściwe ubranie w zimne dni itp.

Etapy przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

W przewlekłym zapaleniu dochodzi do stopniowej degeneracji tkanki nerkowej. W zależności od charakteru zmian strukturalnych istnieją cztery etapy przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek:

  1. I - zanik śluzówki cewkowej i tworzenie nacieków w tkance śródmiąższowej nerek;
  2. II - tworzą się stwardniałe ogniska w kanalikach i tkance śródmiąższowej, a kłębuszki opuszczone;
  3. III - duże zmiany zanikowe i sklerotyczne, tworzą się duże ogniska tkanki łącznej, kłębuszki nerkowe praktycznie nie działają;
  4. IV - śmierć większości kłębuszków, prawie cała tkanka nerek jest zastępowana przez tkankę łączną.

Objawy przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek charakteryzuje się falistym przebiegiem. Okresy pogorszenia są zastępowane przez remisję i powodują, że pacjent ma fałszywe poczucie całkowitego wyzdrowienia. Najczęściej jednak przewlekłe zapalenie zostaje usunięte, bez jasnych zaostrzeń.

Objawami przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek u kobiet z utajonym przebiegiem choroby są letarg, ból głowy, zmęczenie, utrata apetytu, okresowa temperatura wzrasta do poziomu 37,2–37,5ºС. W porównaniu z ostrym zapaleniem, z przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniem nerek, ból jest nieco wyraźny - słaby objaw Pasternack (ból podczas stukania w okolicę lędźwiową).

Zmiany w moczu również nie są pouczające: małe ilości białka i leukocytów są często związane z zapaleniem pęcherza moczowego lub spożywaniem słonych potraw. To samo wyjaśnia okresowy wzrost liczby oddawania moczu, niewielki wzrost ciśnienia i niedokrwistość. Wygląd pacjenta również się zmienia: ciemne cienie pod oczami (szczególnie rano) są wyraźnie widoczne na bladej skórze twarzy, twarz jest opuchnięta, a dłonie i stopy często puchną.

Zaostrzenie postaci przewlekłej

W przypadku nawracającego odmiedniczkowego zapalenia nerek na tle złych objawów - złego samopoczucia, lekkiej hipertermii, łagodnego bólu pleców, zwiększonego oddawania moczu (zwłaszcza w nocy) - nagle, po wywołującym efekt, rozwija się obraz ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek. Wysokim temperaturom do 40.0-42ºС, ciężkiemu zatruciu, ciężkim bólom lędźwiowym ciągnącym lub pulsującym towarzyszą jasne zmiany w moczu - białkomocz (białko w moczu), leukocyturia, bakteriuria i rzadko krwiomocz.

Ponadto dalszy rozwój przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek może wystąpić w następujących scenariuszach:

  • Zespół moczowy - Objawy zaburzenia moczu pojawiają się na pierwszym planie w objawowym obrazie. Częste nocne wchodzenie do toalety wiąże się z niezdolnością nerek do koncentracji moczu. Czasami, gdy opróżnia się pęcherz, następuje cięcie. Pacjent skarży się na nasilenie i częste bóle w dolnej części pleców, obrzęk.
  • Nadciśnienie tętnicze choroby - ciężkie nadciśnienie tętnicze jest trudne do leczenia tradycyjnych leków przeciwnadciśnieniowych. Często pacjenci skarżą się na zadyszkę, bóle serca, zawroty głowy i bezsenność, a kryzysy nadciśnieniowe nie są rzadkością.
  • Zespół niedokrwistości - upośledzona czynność nerek prowadzi do szybkiego niszczenia krwinek czerwonych we krwi. W przypadku niedokrwistości hipochromicznej spowodowanej uszkodzeniem nerek ciśnienie krwi nie osiąga wysokich wartości, mocz jest słaby lub okresowo wzrasta.
  • Azotemiczny wariant kursu - brak bolesnych objawów prowadzi do tego, że choroba jest diagnozowana tylko z rozwojem przewlekłej niewydolności nerek. Badania laboratoryjne, które wykazują oznaki mocznicy, pomagają potwierdzić diagnozę.

Różnice w przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniu nerek z ostrego zapalenia

Ostre i przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek różni się na wszystkich poziomach: od charakteru zmian strukturalnych po objawy i leczenie kobiet. Aby dokładnie zdiagnozować chorobę, należy znać objawy typowe dla przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek:

  1. Obie nerki są dotknięte częściej;
  2. Przewlekłe zapalenie prowadzi do nieodwracalnych zmian w tkance nerkowej;
  3. Początek jest stopniowy, rozciągnięty w czasie;
  4. Przepływ bezobjawowy może trwać latami;
  5. Brak wyraźnych objawów na pierwszym planie - zatrucie ciała (ból głowy, osłabienie itp.);
  6. W okresie remisji lub przebiegu utajonego analiza moczu jest nieznacznie zmieniona: białko w analizie całkowitej wynosi nie więcej niż 1 g / l, próbka Zimnitsky'ego wykazuje spadek uderzeń. Ciężary poniżej 1018;
  7. Leki przeciwnadciśnieniowe i przeciwnowotworowe nie są bardzo skuteczne;
  8. Przyjmowanie tradycyjnych antybiotyków zmniejsza tylko stan zapalny;
  9. Stopniowe wygaszanie czynności nerek prowadzi do niewydolności nerek.

Często przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek diagnozuje się tylko za pomocą badania instrumentalnego. Podczas obrazowania (USG, pirelografia, CT) nerki lekarz ujawnia zróżnicowany obraz: aktywne i zanikające zapalenie, wtrącenia tkanki łącznej, deformację miednicy nerkowej. W początkowej fazie nerka jest powiększona i wygląda na wyboistą z powodu infiltracji.

Ponadto dotknięty organ kurczy się, duże wtrącenia tkanki łącznej wystają ponad jego powierzchnię. W ostrym odmiedniczkowym zapaleniu nerek diagnostyka instrumentalna będzie wykazywać ten sam typ zapalenia.

Możliwe komplikacje: jakie jest niebezpieczeństwo przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek?

Brak wyraźnych objawów w przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniu nerek jest przyczyną późnego leczenia kobiet lekarzowi. Antybiotyki, które są skuteczne w leczeniu ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek, tylko nieznacznie zmniejszą stan zapalny w przewlekłej postaci choroby. Wynika to z wysokiej odporności mikroflory na konwencjonalne środki przeciwbakteryjne. Bez odpowiedniej terapii przewlekła postać odmiedniczkowego zapalenia nerek prowadzi do rozwoju przewlekłej niewydolności nerek: nieco wolniej z utajonym kursem i szybciej z częstymi zaostrzeniami.

  • ropne zapalenie nerek - ropna fuzja tkanki nerkowej;
  • zapalenie nerek - proces ropny rozciąga się na około-nerkową celulozę;
  • martwicze zapalenie brodawki - martwica brodawek nerkowych - najcięższy stan, któremu towarzyszy kolka nerkowa;
  • marszczenie nerki, „wędrująca” nerka;
  • ostra niewydolność nerek;
  • udar typu krwotocznego lub niedokrwiennego;
  • postępująca niewydolność serca;
  • urosepsis.

Wszystkie te warunki stanowią poważne zagrożenie dla życia kobiety. Zapobieganie ich rozwojowi jest możliwe tylko przy złożonej terapii.

Choroba podczas ciąży

Podwójne obciążenie nerek kobiety ciężarnej przyczynia się do wystąpienia stanu zapalnego. Jednocześnie wpływ upośledzonej funkcji nerek u przyszłej matki może prowadzić do poronienia, zaniku ciąży, powstawania zaburzeń rozwojowych u płodu, przedwczesnego porodu i porodu martwego. Lekarze identyfikują trzy stopnie ryzyka związane z odmiedniczkowym zapaleniem nerek:

  • I - odmiedniczkowe zapalenie nerek pojawiło się po raz pierwszy podczas ciąży, przebieg choroby bez powikłań;
  • II - przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek rozpoznano przed ciążą;
  • III - przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek, występujące z niedokrwistością, nadciśnieniem tętniczym.

Zaostrzenie choroby może wystąpić 2-3 razy w okresie ciąży. W tym przypadku za każdym razem, gdy kobieta jest hospitalizowana bez przerwy. Stopień ryzyka I-II pozwala na przeprowadzenie ciąży. Karta kobiety ciężarnej jest oznaczona jako „przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek”, kobieta, częściej niż zwykle (w zależności od czasu trwania ciąży), jest badana i poddana badaniu USG. Nawet przy najmniejszym odchyleniu przyszła mama jest zarejestrowana na leczenie szpitalne.

Leczenie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Zdziwione zdjęcie, zdjęcie

Tylko zintegrowane podejście do leczenia przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek zapobiegnie postępowi procesu patologicznego i pozwoli uniknąć niewydolności nerek. Jak leczyć przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek:

  • Delikatny schemat i dieta

Po pierwsze, należy unikać prowokacyjnych momentów (zimne, wstępne chłodzenie). Posiłki powinny być kompletne. Wyłączone są kawa, alkohol, napoje gazowane, potrawy pikantne i słone, buliony rybne / mięsne, ogórki konserwowe (zawierające ocet). Dieta oparta jest na warzywach, produktach mlecznych i potrawach z gotowanego mięsa / ryb.

Owoce cytrusowe nie są zalecane: Vit. Z denerwującymi nerkami. Podczas zaostrzeń i wyraźnych zmian w analizach sól jest całkowicie wykluczona. W przypadku braku nadciśnienia i obrzęków zaleca się picie do 3 litrów wody w celu zmniejszenia toksyczności.

  • Terapia antybiotykowa

Aby wybrać skuteczny lek, konieczne jest wykonanie posiewu moczu (lepiej podczas zaostrzenia, patogen może nie pojawić się podczas remisji) i przeprowadzić testy na wrażliwość na antybiotyki. Na podstawie wyników analizy zaleca się najskuteczniejsze leki: cyprofloksacynę, lewofloksacynę, cefepim, cefotaksym, amoksycylinę, nefgramon, urosulfan. Nitroksolina (5-LCM) jest dobrze tolerowana, ale słabo skuteczna, często podawana kobietom w ciąży.

Furadonina, furazolidon, Furamag mają wyraźne działanie toksyczne i są słabo tolerowane. Palin jest skuteczny w zapaleniu nerek i jest przeciwwskazany w ciąży. Leczenie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek trwa co najmniej 1 rok. Kursy antybakteryjne trwają 6-8 tygodni. i okresowo powtarzane.

  • Leczenie objawowe

W zespole nadciśnieniowym przepisywane są leki przeciwnadciśnieniowe (Enalapril i inne inhibitory ACE, a także leki skojarzone z hipotiazydem) i leki przeciwskurczowe (No-spa), które zwiększają ich działanie. W przypadku wykrycia niedokrwistości przepisuje się Ferroplex, Ferrovit Forte i inne tabletki żelaza.

Konieczne jest również zrekompensowanie braku kwasu foliowego, Vit. A i E, B12. Wit. C może otrzymać poza okresem zaostrzenia.

Aby poprawić krążenie krwi w nerkach, nefrolog przepisuje leki przeciwpłytkowe (Curantil, Parsadil, Trental). Gdy wyrażają się objawy zatrucia, są one przepisywane w / w naparach Regidronu i Glukozolanu. W obecności obrzęku leki moczopędne są przepisywane w tym samym czasie (Lasix, Veroshpiron). Mocznica i ciężka niewydolność nerek wymagają hemodializy. Z całkowitym niepowodzeniem nerki wykonuje się nefrektomię.

Leczenie farmakologiczne powolnego, przewlekłego procesu w nerkach jest wzmocnione przez procedury fizjoterapii. Szczególnie skuteczna jest elektroforeza, modulowana UHF (terapia SMT) i prądy galwaniczne. Poza okresem zaostrzenia zaleca się leczenie sanatoryjne. Kąpiele chlorku sodu, woda mineralna i inna fizjoterapia znacznie poprawiają stan pacjentów.