Jak leczyć migdałki gardłowe u dzieci w domu: leczenie bez operacji

Jak leczyć migdałki u dzieci w domu to pytanie, które często zadają matki dzieci w wieku 3-6 lat. Roślinność gruczołowa często występuje w tym wieku i rozwija się szybko bez odpowiedniego leczenia, powodując dyskomfort i zaburzając zdrowie dziecka. Zarośnięte migdałki uniemożliwiają oddychanie przez nos, co prowadzi do niedotlenienia i rozwoju różnych powikłań - od wad wyglądu do opóźnień rozwojowych.

W międzyczasie, jeśli zdąży szukać pomocy medycznej, można wyleczyć chorobę bez uciekania się do operacji. Nowoczesne środki pozwalają na leczenie zachowawcze za pomocą leków, w tym środków ludowych i zabiegów fizjoterapeutycznych, całkiem skutecznie i w domu, ale tylko lekarz otolaryngolog (ENT) powinien przepisać leczenie i monitorować je.

Leczenie migdałków gardłowych u dzieci w domu

Leczenie ma na celu wyeliminowanie przyczyn choroby, a także pozbycie się objawów. W domu można użyć wielu różnorodnych środków ludowych, które muszą być łączone z klasycznymi lekami.

Leczenie rozpoczyna się od mycia jamy nosowej. Ta procedura ma na celu zmycie infekcji (sanacji), wysięku zapalnego, jak również zmniejszenie obrzęku i przywrócenie drożności dróg oddechowych. W tym celu stosuje się następujące środki:

1. Saline - najprostsze i najskuteczniejsze narzędzie. Przygotowanie roztworu hipertonicznego: rozcieńczyć łyżeczkę soli w szklance ciepłej przegotowanej wody i dokładnie wymieszać. Każde nozdrze przemywa się tym roztworem 3-4 razy dziennie, należy je myć, aż do wylania klarownego roztworu z jamy nosowej, bez wydzieliny śluzowo-ropnej.
2. Rumianek. Przygotowanie wywaru: 1 łyżeczka suszonej apteki z kwiatów rumianku zalać 100 ml wrzącej wody. Domagaj się od jednej do dwóch godzin, a następnie filtruj przez gazę (aby nie filtrować, możesz kupić herbatę z rumianku aptecznego, zapakowanego w worki filtracyjne; w tym przypadku jeden worek filtrujący jest pobierany na 100 ml wrzącej wody). Kanały nosowe są myte w taki sam sposób jak sól fizjologiczna.
3. Nagietek. Przygotuj napar: zalej łyżeczkę suszonych kwiatów nagietka szklanką wrzącej wody, zaparz przez godzinę (aż do całkowitego ochłodzenia), przefiltruj. Powstały wlew może spłukać nos i gardło, gdy migdałki (zapalenie migdałków) biorą udział w procesie zapalnym.

Tradycyjna medycyna jest skuteczna tylko w początkowej fazie choroby. Jeśli tradycyjna medycyna nie przyniesie pożądanego efektu lub choroba jest już na drugim etapie, potrzebna jest farmakoterapia.

Kolejnym etapem leczenia jest eliminacja stanu zapalnego - głównej przyczyny niedrożności dróg oddechowych. Aby to zrobić, możesz użyć następujących naturalnych środków:

1. Sok z aloesu - roślina ta ma cały arsenał fitoncydów o działaniu przeciwbakteryjnym i przeciwzapalnym. Mięsiste liście aloesu są odcinane, przechowywane w lodówce przez około 6 godzin, a następnie zawijane w gazę i wyciskany sok. Jeśli dziecko ma 3 lata i więcej, może pochować czysty świeży sok z aloesu w ilości 3-5 kropli do każdego otworu nosowego. Dzieci poniżej trzeciego roku życia są chowane z sokiem z aloesu, rozcieńczone przegotowaną wodą w stosunku 1: 1. Sok aloesowy szybko traci właściwości lecznicze, dlatego przed każdym zabiegiem zaleca się wyciskanie świeżego.
2. Olejek eukaliptusowy. Olejek eukaliptusowy ma silne działanie antyseptyczne, ale nie używa czystego oleju, ponieważ może powodować oparzenia błon śluzowych i reakcje alergiczne. Przed użyciem jest mieszany w neutralnym rozpuszczalniku, wazelina lub rafinowany olej roślinny mogą odgrywać swoją rolę. W łyżeczce rozpuszczalnika kapać 3 krople olejku eterycznego, wymieszać. Powstałą mieszaninę wkrapla się do nosa - 2-3 krople 2-3 razy dziennie.
3. Propolis. Jest to skuteczne narzędzie, ale może być stosowane tylko wtedy, gdy dziecko nie jest uczulone na produkty pszczele. Weź jedną łyżeczkę propolisu, dodaj 10 łyżeczek rafinowanego warzyw lub masła, rozpuść w łaźni wodnej, aż wszystkie składniki zostaną rozpuszczone. Po ochłodzeniu okazuje się, że maść, która smaruje każde nozdrze wacikiem. Możesz także zanurzyć bawełnianą turundę w jeszcze zamrożonej maści, a następnie schłodzić ją i ubić jamę nosową. Czas tamponady powinien przekraczać półtorej godziny.
4. Olej z tui. Jedna z najpopularniejszych metod leczenia migdałków gardłowych u dzieci. Jest stosowany w stężeniu 15%. Olej Thuja kapie 2-5 kropli do każdego otworu nosowego trzy razy dziennie. Zaleca się, aby dzieci poniżej 3 lat rozcieńczały olej wodą.
5. Glistnik Bulion przygotowuje się przez wylanie dwóch łyżek stołowych suchej mieszanki i dwóch szklanek wody i gotowanie przez 10-15 minut na małym ogniu. Powstały płyn jest chłodzony, filtrowany i używany do płukania nosa i gardła.
6. Olej z rokitnika. 2-3 krople oleju do każdego otworu nosowego dwa razy na dobę. Przebieg leczenia trwa dwa tygodnie.
7. Goździk Przygotowanie wywaru z dziesięciu pąków i pół szklanki wody. Gotować, nalegać 2 godziny, ostudzić i przefiltrować. Bulion goździkowy zaszczepił nos 3 krople do 4 razy dziennie. Leczenie migdałków u dzieci z goździkami zaleca dr Komarovsky.

Przebieg leczenia adenoidów w domu można uzupełnić preparatami ziołowymi stymulującymi układ odpornościowy, na przykład Echinacea. Ekstrakt z Echinacei można kupić w aptece, a sam możesz się przygotować. Aby to zrobić, 100 g surowca wlewa się 1 litr wrzącej wody, nalegać 2 godziny, a następnie filtrowane. Rosół jest przyjmowany doustnie, 50 ml trzy razy dziennie. Tego narzędzia nie można stosować w leczeniu dzieci poniżej 1 roku.

Wbrew powszechnemu przekonaniu nie należy podawać inhalacji gorącym powietrzem, parą z wrzących roztworów ziół leczniczych lub gotowanych ziemniaków.

Tradycyjna medycyna jest skuteczna tylko w początkowej fazie choroby. Jeśli tradycyjna medycyna nie przyniesie pożądanego efektu lub choroba jest już na drugim etapie, potrzebna jest farmakoterapia. Leczenie jest głównie lokalne. Według wskazań przepisywane są leki przeciwalergiczne (mogą zmniejszać obrzęk), leki przeciwzapalne i zwężające naczynia. Wraz z rozwojem zapalenia gruczołowego można przepisywać leki ogólnoustrojowe, w tym antybiotyki, leki przeciwgorączkowe.

Na etapie przewlekłego zapalenia leczenie domowe uzupełnia fizjoterapia. Zastosuj inhalację, terapię UHF, elektroforezę, promieniowanie UV. Wdychanie ciepłego powietrza lekami poprawia krążenie w tkankach i łagodzi obrzęk. UHF (prąd o ultrawysokiej częstotliwości) jest używany do ogrzania grubości tkanek i poprawy ich procesów metabolicznych. Za pomocą elektroforezy leki są dostarczane bezpośrednio do miejsca choroby. UFO promuje sanację błony śluzowej.

Oprócz terapii lekami domowymi i farmaceutycznymi, często przepisywane są ćwiczenia oddechowe, które bez skutków ubocznych pomagają przywrócić zdolność do nosa i wyeliminować niedotlenienie. Ćwiczenia oddechowe pozwalają na skuteczne leczenie dzieci w domu bez zabiegów chirurgicznych, ale muszą być wykonywane regularnie, codziennie, przez 3-4 tygodnie, a czasem dłużej. Gimnastyczny kompleks oddechowy jest zwykle zabierany przez lekarza, możesz użyć gotowego kompleksu ćwiczeń oddechowych Strelnikova, który został opracowany dla śpiewaków mających problemy z głosem, ale wykazał swoją skuteczność w przypadku innych chorób dróg oddechowych, w tym dzieci.

Na etapie przewlekłego zapalenia leczenie domowe uzupełnia fizjoterapia. Zastosuj inhalację, terapię UHF, elektroforezę, promieniowanie UV.

Ważne jest zwrócenie uwagi na mikroklimat w pomieszczeniu - temperatura powietrza powinna mieścić się w granicach 18-20 ° C, dbając o wilgotność w pomieszczeniu, która powinna osiągnąć 60-70% (suche powietrze przyczynia się do utrzymania procesów zapalnych). W niektórych przypadkach zaleca się stosowanie nawilżacza. Czyszczenie na mokro powinno być wykonywane regularnie. Morskie powietrze ma dobry efekt terapeutyczny.

Co nie jest zalecane w leczeniu adenoidów u dzieci?

Dzieci z migdałkami nie zaleca się przyjmowania gorących kąpieli, chodzenia do łaźni i generalnie przegrzewania ciała, zwłaszcza w przypadku zaostrzenia zapalenia gruczołu krokowego. Nie jest również konieczne używanie bardzo gorących i bardzo zimnych napojów, a także napojów i żywności, drażniących błonę śluzową (kwaśną, pikantną, pikantną). Hipotermia jest przeciwwskazana.

Wbrew powszechnemu przekonaniu nie należy podawać inhalacji gorącym powietrzem, parą z wrzących roztworów ziół leczniczych lub gotowanych ziemniaków. Pozwól tylko na ciepłą parę, do której używaj rozpylacza.

Miejscowe stosowanie roztworu alkoholu jodowego na błonę śluzową nosa i błony śluzowej nosa i gardła może być niebezpieczne.

Co powoduje rozwój migdałków gardłowych

Adenoidy są kompensacyjnym przerostem migdałka gardłowego, jego wzrostem w odpowiedzi na przewlekłe lub częste ostre zapalenie.

Ciało migdałowate to duża kumulacja tkanki limfatycznej w nosogardzieli, ubrana w kapsułę nabłonkową. Ta formacja chroni górne drogi oddechowe przed infekcją, więc pierwszy bierze cios. W warunkach niedostatecznie rozwiniętej odporności u dzieci migdałki nie zawsze radzą sobie z funkcją, często ulegają zapaleniu. Ciągła stymulacja (zapalenie zakaźne lub alergiczne) przyczynia się do zwiększenia objętości tkanki limfoidalnej. Ciało dzieci kompensuje więc niedobór czynnościowy migdałków, więc mówi o przerostie kompensacyjnym.

Możesz użyć gotowego kompleksu ćwiczeń oddechowych Strelnikova, który został opracowany dla śpiewaków mających problemy z głosem, ale wykazał się skutecznością w przypadku innych chorób dróg oddechowych, w tym dzieci.

Normalnie po odpowiedzi immunologicznej ciało migdałowate powraca do normalnej wielkości. Ale często w warunkach nadmiernej aktywności tkanina ulega wyczerpaniu i pozostaje przerośnięta.

Powinniśmy również podkreślić zapalenie zapalenia migdałków nosowo-gardłowych. Ten stan rozwija się szybciej niż migdałki, ale jest dobrze leczony lekami przeciwbakteryjnymi i przeciwzapalnymi. Lekarz różnicuje diagnozę różnicową, ale różnicę można także zaobserwować w postaci objawów ogólnoustrojowych - podwyższonej temperatury ciała, pogorszenia ogólnego stanu dziecka z zapaleniem gruczołu krokowego.

Jak rozpoznać migdałki u dziecka

Proces przerostu tkanek jest długi i trwa ponad miesiąc, więc trudno jest zauważyć adenoidy we wczesnych stadiach. Pierwsze objawy kliniczne pojawiają się, gdy migdałki zablokowały ponad jedną trzecią dróg oddechowych, czyli gdy hipertrofia osiągnęła drugi i trzeci stopień. Następnie występują następujące symptomy:

• głośne chrapanie podczas oddychania;
• chrapanie bez wyraźnego powodu (katar, przekrwienie błony śluzowej nosa, obrzęk);
• bezdech senny (krótkie ustanie oddychania) we śnie, po którym następuje kilka głębokich odruchów oddechowych, dziecko dosłownie chwyta powietrze ustami we śnie;
• zauważalne pogorszenie oddychania przez nos, dziecko oddycha przez usta, dlatego usta są stale rozchylone;
• zmiana tonu głosu, który staje się mniej rezonansowy;
• nos, dziecko mówi „w nosie”;
• pogorszenie snu - pacjent nie może długo spać, budzi się kilka razy w nocy;
• spadek aktywności fizycznej, szybka męczliwość, senność rano, pogorszenie wytrzymałości i właściwości fizyczne;
• zaburzenia poznawcze - upośledzenie pamięci, wydłużony czas odpowiedzi na informacje sensoryczne, spadek aktywności umysłowej;
• utrata słuchu, częste zapalenie ucha środkowego.

Dzieci z migdałkami nie zaleca się przyjmowania gorących kąpieli, chodzenia do łaźni i generalnie przegrzewania ciała, zwłaszcza w przypadku zaostrzenia zapalenia gruczołu krokowego.

Jeśli u dorosłych ta choroba powoduje głównie dyskomfort i tylko czasami występują komplikacje, u dzieci długo istniejące migdałki mogą prowadzić do nieodwracalnych konsekwencji. Przypadek jest w stanie niedotlenienia - niewystarczająca ilość tlenu z powodu braku oddychania przez nos. Ustalono, że w wyniku oddychania przez usta organizm traci około 20% tlenu. Najbardziej wrażliwy na hipoksję organ - mózg - cierpi z tego powodu. Aktywnie rozwija się u dzieci, więc zapotrzebowanie na tlen jest nawet większe niż u dorosłych. Najgroźniejsza długotrwała hipoksja u dzieci poniżej 5 lat może prowadzić do opóźnień rozwojowych, zarówno psychicznych, jak i fizycznych.

Ze względu na ciągłe oddychanie przez usta, zmienia się struktura czaszki twarzy, deformują się konchy nosowe, charakterystyczny „typ adenoidalny” twarzy jest uformowany z wydłużonym owalem i zmodyfikowaną formą ust. Dotyczy to również kształtu zębów i uzębienia, zgryzu i chrzęstnych elementów czaszki.

Ważne jest, aby zdiagnozować chorobę w odpowiednim czasie i aktywnie ją leczyć Im szybciej rozpocznie się leczenie, tym większe są szanse na powodzenie terapii zachowawczej i całkowite wyleczenie organizmu.

Wideo

Oferujemy do oglądania wideo na temat artykułu.

Jak leczyć migdałki u dziecka: porady pediatry

Jedną z najczęstszych chorób górnych dróg oddechowych, które występują u dzieci, można nazwać adenoidami. Jak leczyć patologię migdałków nosowo-gardłowych w domu, jeśli gołym okiem ich nie zauważy? Rzeczywiście, bez konsultacji i regularnej obserwacji przez specjalistę, choroba nie może zostać pokonana.

Średni wiek pacjentów podatnych na tę chorobę wynosi od 1 do 15 lat. W tym przypadku najczęściej zapalenie migdałków prowadzi do lekarza dzieci w wieku przedszkolnym, aw ciągu ostatnich dziesięciu lat istnieje tendencja do diagnozowania choroby u dzieci poniżej trzeciego roku życia.

Adenoidy: choroba lub normalne?

Zanim zrozumiemy, jak leczyć migdałki u dziecka, należy zwrócić uwagę na wszystkie możliwe przyczyny tego stanu, których w rzeczywistości nie można nazwać chorobą. Wielu nie wie, ale migdałki i migdałki to te same narządy, które pełnią funkcje immunologiczne. Będąc „strażnikami”, stojącymi przy wejściu do dróg oddechowych, zapobiegają przedostawaniu się patogenów lub szkodliwych substancji do płuc. Powiększony migdałek jest lokalną odpowiedzią organizmu, broniącą się przed atakami patogennych wirusów, bakterii, gazów spalinowych, związków chemicznych w powietrzu itp. Nie jest to patologia, wręcz przeciwnie, rozwój adenoidów jest wskaźnikiem normalnej odporności. Ponadto w dzieciństwie (do około 7 lat) zwiększa się aktywność migdałków, co również nie powinno powodować poważnych przeżyć.

Przyczyny i objawy zapalenia gruczołowego

Jednak nie wszyscy rodzice muszą radzić sobie z tym zjawiskiem i uczyć się, jak leczyć migdałki u dzieci. Dzieci, które cierpią z powodu często powiększonych migdałków, w większości przypadków mają genetyczne predyspozycje do choroby lub konstytucyjne cechy nosogardzieli. A ponieważ choroba postępuje z minimalną dotkliwością lub nawet jej brakiem, apel do lekarza jest odkładany na czas nieokreślony. Powiększone migdałki nie powodują gorączki, kaszel i katar mogą być nieobecne. Wraz z rozwojem migdałków dziecko będzie odczuwać dyskomfort podczas połykania. Ale problem diagnozowania patologii polega na tym, że dzieci w wieku przedszkolnym, które należą do największej grupy ryzyka choroby, nie są w stanie rozpoznać objawów samych siebie i poinformować o nich rodziców. Konieczne jest pokazanie dziecka lekarzowi, który powie Ci, czy istnieje problem i jak prawidłowo leczyć migdałki z następującymi objawami:

• dziecko ma trudności z oddychaniem przez nos;
• najczęściej jego usta są otwarte, zwłaszcza podczas snu;
• brak kataru lub, przeciwnie, długi nieżyt nosa, którego nie można leczyć.

Operacja w celu usunięcia migdałków gardłowych: wskazania i przeciwwskazania

Jak leczyć migdałki u dziecka w wieku 3, 7 lub 15 lat? We wszystkich przypadkach tylko dwie opcje: chirurgiczna z trzecim stopniem choroby lub niechirurgiczna. W migdałkach wczesnego stadium stosuje się leki.

Usunięcie migdałków powoduje lęk nie tylko u dzieci, ale także u rodziców. W każdym przypadku decyzję o interwencji chirurga powinien podjąć lekarz prowadzący. Najczęściej stosuje się adenotomię, gdy aktywność życiowa dziecka z przerośniętymi formacjami jest problematyczna. W przewlekłej postaci choroby (zapalenie gruczołowe) przeciwnie, zaleca się leczenie migdałków bez operacji. Z reguły wskazaniami do usuwania powiększonych migdałków są częste ostre infekcje wirusowe dróg oddechowych, zapalenie ucha środkowego, nawroty procesu zapalnego w nosogardzieli (co najmniej raz na trzy miesiące). Operacja może być również jedyną opcją na niepowodzenie leczenia zachowawczego, poważne naruszenia oddychania przez nos, a nawet zatrzymanie go podczas snu.

Ponadto przed chirurgicznym leczeniem migdałków gardłowych ważne jest, aby nie było przeciwwskazań. Adenotomii nie wykonuje się w przypadku:

• obecność w historii dzieci krwi i chorób układu krążenia;
• choroba zimna lub układu oddechowego;
• epidemia grypy.

Ponadto usunięcie zapalonych migdałków nie może zapobiec ponownemu wzrostowi tkanki gruczołowej. Aby rozpocząć nawrót, wystarczająca jest najmniejsza nieznaczna część części gruczolaka pozostawiona przez chirurga. Po usunięciu tkanek z nosogardzieli prawdopodobieństwo krwawienia wzrasta, dlatego w ciągu kilku dni po zabiegu ważne jest ograniczenie aktywności fizycznej małego pacjenta, aby zminimalizować jego ekspozycję na słońce w dusznym pomieszczeniu.

Przed leczeniem adenoidów u dziecka w domu należy skonsultować się z lekarzem. Specjalista powinien systematycznie badać pacjenta w celu monitorowania wykonywania recept lekarskich. Istnieje wiele sposobów walki z zapaleniem gruczołu krokowego u dzieci bez operacji. Oto najbardziej popularne i skuteczne.

Lepiej umyć nos?

Niezależnie od stopnia choroby ważne jest regularne spłukiwanie i nawilżanie dróg nosowych. Wykonanie tej procedury ułatwia oddychanie, jednak może być przeprowadzane nie częściej niż 4-5 razy dziennie. Do mycia nosa dziecka za pomocą roztworów soli sprzedawanych w aptece lub przygotowywanych samodzielnie w domu. Schemat gotowania jest podstawowy: 1 łyżeczka soli morskiej lub stołowej na 1 szklankę ciepłej przegotowanej wody. Jednak w przypadku leczenia dziecka bardziej korzystne są leki donosowe. Ich zalety:

• stuprocentowa sterylność;
• prawidłowe stężenie (do leczenia migdałków nosowych u dziecka, z reguły stosuje się 0,67% roztwory soli - niemożliwe jest utrzymanie takiej proporcji w domu).

Wśród leków z powodzeniem stosowanych w leczeniu migdałków gardłowych u dzieci warto zauważyć:

Wskazówki dotyczące przepłukiwania przewodów nosowych strzykawką lub strzykawką są całkowicie błędne. Słuchanie ich, jeśli rodzice nie chcą zwiększać ryzyka rozwoju zapalenia ucha środkowego, jest niemożliwe. Dlatego nie zaleca się płukania nosa dzieciom do 7 lat za pomocą takich urządzeń.

Leki zwężające naczynia i antybiotyki

Przy powiększonych migdałkach drugiego stopnia dodaje się leki zwężające naczynia, aby zwilżyć błonę śluzową i umyć nos, co pozwoli przywrócić prawidłowe oddychanie i wyeliminować obrzęki. Wśród wielu leków z tej grupy farmakologicznej szczególnie często przepisywane są dzieci:

Warto zauważyć, że skurcz naczyń, krople do nosa i spraye nie mogą być stosowane dłużej niż 5-7 dni. Zasada ta dotyczy nie tylko leczenia migdałków gardłowych, ale także wszelkich innych chorób górnych dróg oddechowych u dzieci i dorosłych. Takie leki uzależniają, co może powodować rozwój przewlekłego nieżytu nosa.

Oprócz kropli zwężających naczynia krwionośne, inne preparaty do nosa stosuje się również do adenoidów drugiego stopnia (na przykład „Albucid”, który ma skuteczne działanie bakteriostatyczne na błonę śluzową nosa i gardła). W przypadku powikłań lub po operacji usunięcia migdałków pacjentom przepisuje się antybiotyki z grupy amoksycyliny:

Preparaty do leczenia migdałków gardłowych

Indywidualnie lekarze mogą przepisać dodatkowe leki i dać rodzicom osobne zalecenia dotyczące leczenia migdałków gardłowych u dzieci. Znany pediatra Komarovsky Ye.O. nie radzi rozpoczynać terapii lekami hormonalnymi od pierwszych dni.

Mając wystarczające doświadczenie i wiedzę na temat leczenia migdałków gardłowych u dzieci bez operacji, laryngolodzy czasami przepisują lekowi Protargol dziecku. To narzędzie jest popularne wśród lekarzy od kilkunastu lat. Zasada działania kropli do nosa „Protargol” polega na wysuszeniu powierzchni powiększonych migdałków i stopniowym zmniejszeniu ich wielkości. Ten lek zaleca się stosować w przypadku zakażenia bakteryjnego. W przeciwieństwie do kropli hormonalnych, czas trwania leczenia Protargolem nie jest ściśle ograniczony.

Innym lekiem stosowanym w leczeniu migdałków gardłowych u dziecka jest Limfomiozot. Jest on również wytwarzany w postaci kropli, jednakże, w przeciwieństwie do powyższych preparatów, jest on stosowany podjęzykowo (tj. Pod językiem) przez pewien czas przed posiłkiem. Nie zaleca się mieszania tego leku z dużą ilością płynu. Dawka zależy od wieku dziecka i wagi dziecka.

Stosowanie nadtlenku wodoru w migdałkach z zapaleniem

Istnieją inne sposoby leczenia migdałków gardłowych u młodszych pacjentów. W domu można korzystać z najprostszych, ale nie mniej skutecznych środków - nadtlenku wodoru. Ma działanie antyseptyczne, bakteriobójcze i dezynfekujące. Aby przygotować lek, potrzebne będą również inne składniki (soda oczyszczona i nalewka z nagietka).

Dodatkowe środki w leczeniu choroby

W połączeniu z zachowawczym leczeniem migdałków, fizjoterapia daje doskonały wynik, aby ułatwić dziecku oddychanie, zalecany jest przebieg procedur:

Uważa się, że u dzieci z zapaleniem gruczołu krokowego Krym i Kaukaz mają idealne warunki klimatyczne. Coroczny pobyt w tych regionach z czystym górskim powietrzem przyniesie korzyści tylko okruchom. Jednocześnie nie powinniśmy zapominać o ograniczeniach dietetycznych. W diecie dzieci powinny przeważać świeże warzywa, owoce, produkty mleczne. Zminimalizuj, a jeśli to możliwe, wyklucz, najlepiej ciastka i wyroby cukiernicze.

Aromaterapia to inny sposób, w jaki dzieci są leczone adenoidami. Opinie o nim są kontrowersyjne. Negatywny efekt zabiegu najczęściej wynika z nieznajomości rodziców co do skłonności ich dziecka do konkretnego produktu. Jeśli dziecko nie ma patologicznej reakcji na następujące oleje, możesz bezpiecznie zakopać je w kanałach nosowych. Możesz upewnić się, że leczenie jest bezpieczne za pomocą prostego testu alergicznego (test z tyłu dłoni). Jeśli reakcja nie zostanie zastosowana, wówczas takie olejki eteryczne będą odpowiednie do terapii:

• lawenda;
• drzewo herbaciane;
• mędrzec;
• bazylia.

Możesz kapać nos jednym z olejków lub ich mieszaniną. W tym drugim przypadku ważne jest, aby nie było alergii na którykolwiek ze składników.

Nauczyć się oddychać przez nos!

W leczeniu adenoidów u niemowląt uciekają się do masażu okolic szyi, co pozwala na poprawę przepływu krwi do naczyń i tkanek nosogardzieli. Ponadto zdolność dziecka do prawidłowego oddychania odgrywa równie ważną rolę. Aby nauczyć dziecko prawidłowego oddychania, przed snem nocnym lub dziennym, wiążą dolną szczękę elastycznym bandażem, który uniemożliwia mu otwieranie ust i zmuszanie go do wciągania powietrza przez nos. Należy to robić, dopóki dziecko nie zacznie spać z zamkniętymi ustami bez uchwytu.

Wiedząc, jak leczyć migdałki w domu za pomocą leków, wielu ludzi zapomina o ćwiczeniach oddechowych. Oczywiście nie wszystkie dzieci mogą wykonywać ćwiczenia. Ale w takich szkoleniach nie ma nic trudnego. Wystarczy zainteresować dziecko, nadać wydarzeniu medycznemu zabawną formę i wszystko na pewno się uda. Zanim zaczniesz, najważniejsze - oczyścić nos dziecka ze śluzu. Najprostsze ćwiczenia:

1. Zamknij jedno nozdrze, a w tej chwili konieczne jest wykonanie 10 głębokich oddechów i wydechów. Następnie powtórz procedurę, zmieniając połowę nosa. Wskazane jest, aby kontaktować się z dzieckiem na świeżym powietrzu.
2. Na przykład zamknij jedno nozdrze, w prawo. Swobodnie oddychaj i wstrzymaj oddech na kilka sekund. Następnie zamknij lewe nozdrze i prawo do uwolnienia i wydechu. Powtórz 10 razy.

Leczymy gruczolaki u dzieci ludowych środków

Medycyna alternatywna nie jest mniej skuteczna w walce z zapaleniem gruczołu krokowego. Środki ludowe są całkowicie bezpieczne dla dzieci, jeśli nie zawierają składników, których dziecko nie toleruje. Wśród narzędzi, które były aktywnie używane od czasów starożytnych, najbardziej skuteczne są:

• Olej z rokitnika. Łagodzi stany zapalne i nawilża błonę śluzową nosa. Przed aplikacją donosową zaleca się podgrzanie butelki oleju w dłoni lub w łaźni wodnej. Czas trwania kursu - 10-14 dni.
• Sok z buraków z miodem. Mieszanina ma działanie antyseptyczne i suszące. Aby przygotować krople, potrzebujesz soku z jednego surowego buraka i kilku łyżeczek miodu, po całkowitym rozpuszczeniu, którego produkt jest uważany za gotowy do użycia.
• Napar z eukaliptusa. Pomaga przywrócić funkcje oddechowe i zapobiega reprodukcji patogennej mikroflory. Napar przygotowuje się z liści eukaliptusa w stosunku: 2 łyżki. l surowce zużyły 300 ml wrzącej wody. Po godzinie infuzji i wysiłku płukać gardło kilka razy w ciągu dnia.

Zapalenie gruczołu krokowego u dzieci - zdjęcia, objawy i zalecenia dotyczące leczenia

Zapalenie gruczołu krokowego jest chorobą charakteryzującą się zapaleniem migdałków gardłowych typu przewlekłego lub ostrego.

Ponieważ anatomicznie migdałki znajdują się w gardle, przy zwykłym badaniu gardła, są praktycznie niewidoczne, więc proces zapalny przez długi czas może pozostać niezauważony.

Według Komarovsky'ego, w 80% przypadków zapalenie gruczołowe występuje u dzieci, ponieważ zanik migdałków gardłowych występuje w wieku dorosłym i nie występują procesy zapalne.

Przyczyny

Co to jest? Adenoidy (inaczej, przyrosty lub roślinność gruczołowata) nazywane są przerostowym migdałkiem nosowo-gardłowym. Wzrost następuje stopniowo.

Najczęstszą przyczyną tego zjawiska są częste choroby górnych dróg oddechowych (nieżyt nosa, zapalenie zatok, zapalenie gardła, zapalenie krtani, dusznica bolesna, zapalenie zatok i inne). Każdy kontakt ciała z infekcją następuje przy aktywnym udziale migdałka gardłowego, który nieznacznie wzrasta. Po wyzdrowieniu, gdy stan zapalny ustępuje, powraca do pierwotnego stanu.

Jeśli w tym okresie (2-3 tygodnie) dziecko zachoruje ponownie, wtedy, nie mając czasu na powrót do pierwotnego rozmiaru, ciało migdałowate ponownie wzrasta, ale więcej. Prowadzi to do uporczywego zapalenia i zwiększenia tkanki limfoidalnej.

Zakres choroby

Jeśli w tym czasie nie znajdziesz lekkiej formy i nie podejmiesz działań, zapalenie gruczołowe jest przejściem w formę ostrą, która jest podzielona na kilka stepów wzrostu migdałków gardłowych:

1. Pierwszy stopień Adenoidy rosną i zamykają górną część kostnej przegrody nosowej
2. Drugi stopień Rozmiar migdałków pokrywa dwie trzecie kościanej przegrody nosa.
3. Trzeci stopień Prawie cała przegroda nosowa jest zamknięta przez adenoidy.

Ostra postać wymaga natychmiastowego leczenia, ponieważ w przyszłości może przekształcić się w przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego, co niekorzystnie wpływa na zdrowie dziecka. Powiększone migdałki ulegają zapaleniu i rozwija się w nich duża liczba bakterii.

Objawy zapalenia gruczołowego u dzieci

Objawy zapalenia gruczołowego u dzieci mogą powodować wiele komplikacji, dlatego bardzo ważne jest wykrycie i wyleczenie go w początkowej fazie, a tutaj wiedza o objawach pomoże nam. W zależności od stadium i charakteru choroby, jej objawy mogą się znacznie różnić.

Tak więc objawy ostrego zapalenia gruczołowego u dziecka są następujące:

• katar i napady kaszlu;
• podczas kontroli gardła dochodzi do lekkiego zaczerwienienia górnych tkanek;
• śluzowo-ropne wydzieliny z nosogardzieli;
• wysoka gorączka;
• ból podczas połykania;
• uczucie przekrwienia nosa;
• ból głowy;
• ogólne zmęczenie i zmęczenie

Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego rozwija się w wyniku ostrego zapalenia migdałków gardłowych. Jego symptomy to:

• katar (czasami z ropnym wydzieliną);
• zmiana głosu i dźwięku mowy;
• częste przeziębienia i ból gardła; przekrwienie błony śluzowej nosa;
• okresowe zapalenie ucha (zapalenie ucha) lub utrata słuchu;
• dziecko jest ospałe, nie śpi wystarczająco i zawsze oddycha przez usta.

Dziecko często cierpi na infekcje wirusowe. Wynika to ze zmniejszenia odporności i ciągłego wydzielania zakażonego śluzu u dzieci z zapaleniem gruczołu krokowego. Śluz spływa z tyłu gardła, proces zapalny rozprzestrzenia się na dolne partie dróg oddechowych.

Przewlekła hipoksja i ciągłe napięcie układu odpornościowego prowadzą do opóźnienia rozwoju fizycznego i umysłowego. Brak tlenu objawia się nie tylko ogólną hipoksemią, ale także niedorozwojem czaszki twarzy, w szczególności szczęki, w wyniku czego dziecko tworzy nienormalną niedrożność. Możliwa deformacja podniebienia („gotyk” podniebienia) i rozwój klatki piersiowej „kurczaka”. Zapalenie gruczołu krokowego u dzieci prowadzi również do przewlekłej niedokrwistości.

Jak wygląda zapalenie gruczołowe u dzieci: zdjęcie

Zdjęcie poniżej pokazuje, jak choroba objawia się u dzieci.

Diagnostyka

Diagnoza adenoidów nie wymaga stosowania określonych metod i badań. Na podstawie oględzin lekarz laryngologiczny dokonuje wstępnej diagnozy i, w razie potrzeby, stosuje dodatkowe metody diagnostyczne.

Leczenie gruczolaka u dzieci

Adenoidy - dość powszechna choroba występująca z taką samą częstotliwością jak u dziewcząt i chłopców w wieku od 3 do 10 lat (mogą występować niewielkie odchylenia od normy wieku). Z reguły rodzice takich dzieci często muszą „siedzieć w szpitalu”, co zwykle staje się powodem do pójścia do lekarza na bardziej szczegółowe badanie. W ten sposób stwierdza się zapalenie gruczołu krokowego, ponieważ diagnozy może dokonać tylko otolaryngolog - w badaniu przez innych specjalistów (w tym pediatrę) problem nie jest widoczny.

Adenoidy - co to jest?

Adenoidy to migdałek gardłowy zlokalizowany w nosogardzieli. Ma ważną funkcję - chroni organizm przed infekcjami. Podczas walki jej tkanki rosną, a po wyzdrowieniu zwykle wracają do dawnych rozmiarów. Jednak ze względu na częste i przewlekłe choroby migdałki nosowo-gardłowe stają się patologicznie duże iw tym przypadku diagnozą jest „przerost gruczolaka”. Jeśli ponadto występuje stan zapalny, diagnoza brzmi już jak „zapalenie gruczołowe”.

Adenoidy to problem występujący rzadko u dorosłych. Ale dzieci cierpią na tę chorobę dość często. Chodzi o niedoskonałość układu odpornościowego młodych organizmów, która w okresie penetracji infekcji działa ze zwiększonym stresem.

Przyczyny migdałków gardłowych u dzieci

Najczęstsze przyczyny migdałków u dzieci:

• „Dziedziczenie” genetyczne - predyspozycje do adenoidów są przenoszone genetycznie iw tym przypadku są spowodowane przez patologie w urządzeniu układu hormonalnego i limfatycznego (dlatego dzieci z zapaleniem gruczołu krokowego często mają związane z tym problemy, takie jak zmniejszenie czynności tarczycy, nadwaga, letarg, apatia itp.) d.).
• Ciąża problemowa, trudne porody - choroby wirusowe przenoszone przez przyszłą matkę w pierwszym trymestrze ciąży, przyjmująca w tym okresie toksyczne leki i antybiotyki, niedotlenienie płodu, zamartwica dziecka i uraz podczas porodu - wszystko to, zdaniem lekarzy, zwiększa szanse że u dziecka zdiagnozuje się następnie migdałki.
• Cechy wczesnego wieku - zwłaszcza karmienie dziecka, zaburzenia żywieniowe, nadużywanie słodyczy i konserwantów oraz choroby dziecka - we wczesnym wieku wszystko to wpływa również na zwiększenie ryzyka zapalenia gruczołu krokowego w przyszłości.

Ponadto szanse wystąpienia choroby zwiększają niekorzystne warunki środowiskowe, alergie w historii dziecka i członków jego rodziny, osłabienie odporności, aw rezultacie częste wirusy i przeziębienia.

Objawy migdałków gardłowych u dzieci

Aby na czas skonsultować się z lekarzem, gdy leczenie jest nadal możliwe w konserwatywny sposób bez traumatycznej operacji psychicznej u dziecka, konieczne jest jasne zrozumienie objawów migdałków gardłowych. Mogą być następujące:

• Trudne oddychanie jest pierwszym i pewnym znakiem, gdy dziecko stale lub bardzo często oddycha przez usta;
• Katar, który nieustannie niepokoi dziecko, a wydzielina wyróżnia się surowym charakterem;
• Senowi towarzyszy chrapanie i świszczący oddech, ewentualnie zadławienie lub ataki bezdechu;
• Częsty nieżyt nosa i kaszel (z powodu przepływu wydzieliny na tylnej ścianie);
• Problemy ze słuchem - częste zapalenie ucha, pogorszenie słuchu (ponieważ rosnąca tkanka pokrywa otwory rur słuchowych);
• Zmiany głosu - staje się ochrypły i nosowy;
• Częste choroby zapalne układu oddechowego, zatoki - zapalenie zatok, zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli, zapalenie migdałków;
• Niedotlenienie, które występuje w wyniku głodu tlenowego z powodu uporczywego oddychania, a przede wszystkim cierpi mózg (dlatego adenoidy wśród uczniów powodują nawet spadek wyników w nauce);
• Patologie w rozwoju szkieletu twarzy - ze względu na stale otwarte usta tworzy się specyficzna twarz „adenoidowa”: obojętny wyraz twarzy, nieprawidłowy zgryz, wydłużenie i zwężenie dolnej szczęki;
• Deformacja klatki piersiowej - długi przebieg choroby prowadzi do spłaszczenia lub nawet depresji klatki piersiowej z powodu małej głębokości wdechu;
• Niedokrwistość - występuje w niektórych przypadkach;
• Sygnały z przewodu pokarmowego - utrata apetytu, biegunka lub zaparcie.

Wszystkie powyższe stany są objawami przerostowych migdałków gardłowych. Jeśli są one z jakiegoś powodu objęte stanem zapalnym, pojawia się zapalenie gruczołowe, a jego objawy mogą być następujące:

• wzrost temperatury;
• słabość;
• obrzęk węzłów chłonnych.

Diagnoza adenoidów

Do tej pory oprócz standardowego badania laryngologicznego istnieją inne metody rozpoznawania migdałków gardłowych:

• Endoskopia jest najbezpieczniejszą i najskuteczniejszą metodą obserwacji stanu nosogardzieli na ekranie komputera (stanem jest brak procesów zapalnych w ciele pacjenta, w przeciwnym razie obraz będzie niewiarygodny).
• Radiografia - pozwala na dokonanie dokładnych wniosków dotyczących wielkości migdałków, ale ma wady: obciążenie promieniowaniem ciała małego pacjenta i niską zawartość informacji w obecności zapalenia w nosogardzieli.

Poprzednio używana i tak zwana metoda badania palców, ale dziś to bardzo bolesne badanie nie jest praktykowane.

Stopnie adenoidów

Nasi lekarze wyróżniają trzy stopnie choroby, w zależności od wielkości wzrostu migdałków. W niektórych innych krajach występuje migdałki stopnia 4, charakteryzujące się całkowitym nakładaniem się dróg nosowych z tkanką łączną. Etap choroby ENT określa podczas kontroli. Ale najdokładniejsze wyniki to radiografia.

• 1 stopień adenoidów - na tym etapie rozwoju choroby tkanka zachodzi na około 1/3 tylnej części nosa. Dziecko z reguły nie ma żadnych problemów z oddychaniem w ciągu dnia. W nocy, gdy migdałki, z powodu płynącej do nich krwi, puchną trochę, pacjent może oddychać przez usta, pociągać nosem lub chrapać. Jednak na tym etapie kwestia usunięcia nie jest jeszcze w toku. Teraz szanse radzenia sobie z problemem w najbardziej konserwatywny sposób są jak największe
• 1-2 stopni adenoidów - taka diagnoza jest dokonywana, gdy tkanka limfoidalna pokrywa więcej niż 1/3, ale mniej niż połowę tyłu nosa.
• 2 stopnie migdałków gardłowych - migdałki przykrywają jednocześnie ponad 60% światła nosogardzieli. Dziecko nie może oddychać normalnie w ciągu dnia - jego usta są stale rozchylone. Problemy z mową zaczynają się - stają się nieczytelne i pojawia się nosowość. Jednak stopień 2 nie jest wskazaniem do operacji.
• Adenoidy stopnia 3 - na tym etapie światło nosogardzieli jest prawie całkowicie zablokowane przez przerośniętą tkankę łączną. Dziecko doświadcza prawdziwej męki, nie może oddychać przez nos, ani w dzień, ani w nocy.

Komplikacje

Adenoidy - choroba, którą musi kontrolować lekarz. Przecież przyjęcie przerośniętych wymiarów, tkanka limfatyczna, której początkowym celem jest ochrona ciała przed infekcją, może spowodować poważne komplikacje:

• Problemy ze słuchem - przerośnięta tkanka częściowo blokuje kanał słuchowy.
• Alergie - adenoidy są idealną pożywką dla bakterii i wirusów, co z kolei tworzy korzystne tło dla alergii.
• Spadek wydajności, upośledzenie pamięci - wszystko to dzieje się z powodu niedoboru tlenu w mózgu.
• Nieprawidłowy rozwój mowy - powikłanie to wiąże się z patologicznym rozwojem z powodu stale otwartych ust szkieletu twarzy, co zakłóca normalne tworzenie aparatu głosowego.
• Częste zapalenie ucha środkowego - migdałki blokują otwory w rurkach słuchowych, co przyczynia się do rozwoju procesu zapalnego, dodatkowo nasilonego przez trudność wypływu wydzieliny zapalnej.
• Uporczywe przeziębienia i choroby zapalne dróg oddechowych - odpływ śluzu w migdałkach jest trudny, stagnuje, aw rezultacie rozwija się infekcja, która ma tendencję do obniżania się.
• Moczenie nocne.

Dziecko z rozpoznaniem migdałków nie śpi dobrze. Budzi się w nocy z powodu zadławienia lub strachu przed uduszeniem. Tacy pacjenci częściej niż ich rówieśnicy nie są w nastroju. Są niespokojni, niespokojni i apatyczni. Dlatego, gdy pojawiają się pierwsze podejrzenia u migdałków, w żadnym przypadku nie należy odkładać wizyty u otolaryngologa.

Leczenie migdałków gardłowych u dzieci

Istnieją dwa rodzaje leczenia choroby - chirurgiczna i zachowawcza. W miarę możliwości lekarze starają się uniknąć operacji. Ale w niektórych przypadkach nie możesz się bez niego obejść.

Obecnie metodą priorytetową jest nadal leczenie zachowawcze, które może obejmować następujące środki w połączeniu lub oddzielnie:

• Farmakoterapia - stosowanie leków, przed użyciem których należy przygotować nos: dokładnie spłukać, oczyścić śluz.
• Laser - jest dość skuteczną metodą radzenia sobie z chorobą, która zwiększa odporność miejscową i zmniejsza obrzęk i zapalenie tkanki limfatycznej.
• Fizjoterapia - elektroforeza, UHF, UFO.
• Homeopatia jest najbezpieczniejszą ze znanych metod, dobrze połączoną z tradycyjnym leczeniem (chociaż skuteczność metody jest bardzo indywidualna - pomaga komuś dobrze, słabo komuś).
• Klimatoterapia - leczenie w wyspecjalizowanych sanatoriach nie tylko hamuje wzrost tkanki limfoidalnej, ale ma również pozytywny wpływ na całe ciało dziecka.
• Gimnastyka oddechowa, a także specjalny masaż twarzy i szyi.

Niestety nie zawsze możliwe jest ostrożne rozwiązanie problemu. Wskazania do operacji obejmują:

• Poważne naruszenie oddychania przez nos, gdy dziecko zawsze oddycha przez nos, aw nocy czasami ma bezdech (jest to typowe dla migdałków stopnia 3 i jest bardzo niebezpieczne, ponieważ wszystkie narządy cierpią na niedobór tlenu);
• Rozwój zapalenia ucha środkowego, pociągający za sobą spadek funkcji słuchowych;
• Patologie szczękowo-twarzowe spowodowane wzrostem adenoidów;
• Zwyrodnienie tkanki do postaci złośliwej;
• Ponad 4-krotne zapalenie gruczołu krokowego rocznie przy leczeniu zachowawczym.

Istnieje jednak wiele przeciwwskazań do operacji usuwania migdałków gardłowych. Obejmują one:

• Poważne choroby układu sercowo-naczyniowego;
• Zaburzenia krwi;
• Wszystkie choroby zakaźne (na przykład, jeśli dziecko chorowało na grypę, operację można wykonać nie wcześniej niż 2 miesiące po wyzdrowieniu);
• Astma oskrzelowa;
• Ciężkie reakcje alergiczne.

Tak więc operacja usunięcia adenoidów (adenoectomy) jest przeprowadzana tylko pod warunkiem pełnego zdrowia dziecka, po wyeliminowaniu najmniejszych objawów zapalenia. Znieczulenie jest wymagane - lokalne lub ogólne. Należy rozumieć, że operacja jest rodzajem osłabienia układu odpornościowego małego pacjenta. Dlatego przez długi czas po interwencji powinien być chroniony przed chorobami zapalnymi. Okresowi pooperacyjnemu koniecznie towarzyszy terapia lekowa - w przeciwnym razie istnieje ryzyko ponownego wzrostu tkanki.

Wielu rodziców, nawet z bezpośrednimi wskazaniami do adenoektomii, nie zgadza się na operację. Motywują ich decyzję faktem, że usunięcie migdałków nieodwracalnie osłabia odporność ich dziecka. Ale to nie do końca prawda. Tak, po raz pierwszy po interwencji siły ochronne zostaną znacznie osłabione. Ale po 2-3 miesiącach wszystko wróci do normy - pozostałe migdały przejmą funkcje odległych migdałków.

Życie dziecka z migdałkami ma swoje własne cechy. Musi od czasu do czasu odwiedzać lekarza laryngologicznego, częściej niż inne dzieci w celu wykonania toalety nosowej, unikania przeziębienia i chorób zapalnych, zwracając szczególną uwagę na wzmocnienie układu odpornościowego. Dobrą wiadomością jest to, że problem prawdopodobnie zniknie w wieku 13-14 lat. Z wiekiem tkanka limfatyczna jest stopniowo zastępowana przez tkankę łączną i przywracane jest oddychanie przez nos. Nie oznacza to jednak, że wszystko można pozostawić przypadkowi, ponieważ jeśli nie wyleczysz i nie kontrolujesz migdałków, nie będziesz zmuszony czekać na poważne i często nieodwracalne komplikacje.

Adenoidy u dzieci: przyczyny, objawy i leczenie

Przerost i zapalenie migdałków gardłowych są częstą przyczyną odwołania do otolaryngologa dziecięcego. Według statystyk choroba ta stanowi około 50% wszystkich chorób górnych dróg oddechowych u dzieci w wieku przedszkolnym i podstawowym. W zależności od stopnia nasilenia może prowadzić do trudności lub nawet całkowitego braku oddychania przez nos u dziecka, częstego zapalenia ucha środkowego, utraty słuchu i innych poważnych konsekwencji. W leczeniu migdałków stosuje się metody medyczne, chirurgiczne i fizjoterapię.

Migdałki gardłowe i ich funkcje

Migdałki to skupiska tkanki limfatycznej, zlokalizowane w nosogardzieli i jamie ustnej. W ludzkim ciele jest ich 6: sparowane - podniebienne i jajowate (2 szt.), Niesparowane - językowe i gardłowe. Wraz z ziarnami limfoidalnymi i bocznymi rolkami z tyłu gardła tworzą limfatyczny pierścień gardłowy otaczający wejście do dróg oddechowych i pokarmowych. Migdałek gardłowy, którego proliferacja patologiczna nazywana jest migdałkami, jest przymocowany do tylnej części nosogardzieli przez podstawę przy wyjściu z jamy nosowej do jamy ustnej. W przeciwieństwie do migdałków podniebiennych, nie można go zobaczyć bez specjalnego sprzętu.

Migdałki są częścią układu odpornościowego, pełnią funkcję barierową, zapobiegając dalszemu przenikaniu czynników chorobotwórczych do organizmu. Tworzą limfocyty - komórki odpowiedzialne za odporność humoralną i komórkową.

U noworodków i dzieci w pierwszych miesiącach życia migdałki są słabo rozwinięte i nie działają prawidłowo. Później, pod wpływem nieustannego atakowania małego organizmu patogennych bakterii, wirusów i toksyn, rozpoczyna się aktywny rozwój wszystkich struktur pierścienia limfatycznego gardła. Jednocześnie migdałek gardłowy powstaje bardziej aktywnie niż inne, ze względu na swoje położenie na samym początku dróg oddechowych, w strefie pierwszego kontaktu organizmu z antygenami. Fałdy jego błony śluzowej zagęszczają się, wydłużają, przyjmują postać rolek oddzielonych rowkami. Osiąga pełny rozwój przez 2-3 lata.

W miarę jak układ odpornościowy się formuje i przeciwciała gromadzą się po 9–10 latach, pierścień limfatyczny gardła ulega nierównomiernej regresji. Wielkość migdałków jest znacznie zmniejszona, migdałki gardłowe są często całkowicie zaniknięte, a ich funkcja ochronna idzie do receptorów błon śluzowych dróg oddechowych.

Przyczyny migdałków gardłowych

Wzrost migdałków następuje stopniowo. Najczęstszą przyczyną tego zjawiska są częste choroby górnych dróg oddechowych (nieżyt nosa, zapalenie zatok, zapalenie gardła, zapalenie krtani, dusznica bolesna, zapalenie zatok i inne). Każdy kontakt ciała z infekcją następuje przy aktywnym udziale migdałka gardłowego, który nieznacznie wzrasta. Po wyzdrowieniu, gdy stan zapalny ustępuje, powraca do pierwotnego stanu. Jeśli w tym okresie (2-3 tygodnie) dziecko zachoruje ponownie, wtedy, nie mając czasu na powrót do pierwotnego rozmiaru, ciało migdałowate ponownie wzrasta, ale więcej. Prowadzi to do uporczywego zapalenia i zwiększenia tkanki limfoidalnej.

Oprócz częstych ostrych i przewlekłych chorób górnych dróg oddechowych, następujące czynniki przyczyniają się do występowania adenoidów:

• predyspozycje genetyczne;
• choroby zakaźne u dzieci (odra, różyczka, szkarlata, grypa, błonica, koklusz);
• ciężka ciąża i poród (infekcje wirusowe w pierwszym trymestrze, prowadzące do nieprawidłowości w rozwoju narządów wewnętrznych płodu, przyjmowanie antybiotyków i innych szkodliwych leków, niedotlenienie płodu, urazy urodzeniowe);
• niewłaściwe odżywianie i przekarmianie dziecka (nadmiar słodyczy, jedzenie żywności z konserwantami, stabilizatory, barwniki, aromaty);
• podatność na alergie;
• osłabiona odporność na tle przewlekłych zakażeń;
• niekorzystne środowisko (gazy, pył, chemia gospodarcza, suche powietrze).

Ryzyko wystąpienia migdałków to dzieci od 3 do 7 lat, uczęszczające do grup dzieci i mające stały kontakt z różnymi infekcjami. U małego dziecka drogi oddechowe są dość wąskie iw przypadku nawet niewielkiego obrzęku lub wzrostu migdałka gardłowego mogą całkowicie zachodzić na siebie i utrudniać lub uniemożliwiać oddychanie przez nos. U starszych dzieci częstotliwość występowania tej choroby jest znacznie zmniejszona, ponieważ po 7 latach migdałki już zaczynają zanikać, a rozmiar nosogardzieli, przeciwnie, wzrasta. Adenoidy już w mniejszym stopniu zakłócają oddychanie i powodują dyskomfort.

Stopnie adenoidów

W zależności od wielkości migdałków, występują trzy stopnie choroby:

• Stopień 1 - migdałki są małe, pokrywają górną część nosogardzieli nie więcej niż jedną trzecią, problemy z oddychaniem przez nos u dzieci występują tylko w nocy z ciałem w pozycji poziomej;
• 2 stopnie - znaczny wzrost migdałków gardłowych, nakładanie się światła nosogardzieli o około połowę, oddychanie przez nos u dzieci jest trudne zarówno w ciągu dnia, jak iw nocy;
• Stopień 3 - migdałki zajmują prawie całe światło nosogardzieli, dziecko jest zmuszone oddychać przez usta przez całą dobę.

Objawy migdałków gardłowych

Najważniejszym i oczywistym znakiem, według którego rodzice mogą podejrzewać, że u dzieci są migdałki, jest regularne oddychanie przez nos i przekrwienie błony śluzowej nosa przy braku jakiegokolwiek wydzielania z niego. Aby potwierdzić diagnozę, należy pokazać dziecku otolaryngologa.

Charakterystyczne objawy migdałków u dzieci to:

• zaburzenia snu, dziecko śpi słabo z otwartymi ustami, budzi się, może płakać we śnie;
• chrapanie, wąchanie, wstrzymywanie oddechu i dławienie się podczas snu;
• suche usta i suchy kaszel rano;
• zmiana barwy głosu, mowa nosowa;
• bóle głowy;
• częste zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie gardła, zapalenie migdałków;
• zmniejszony apetyt;
• utrata słuchu, ból ucha, częste zapalenie ucha spowodowane nakładaniem się kanału łączącego nosogardziel i jamę ucha;
• letarg, zmęczenie, drażliwość, nastroje.

Na tle migdałków u dzieci rozwija się powikłanie, takie jak zapalenie gruczołowe lub zapalenie przerostowego migdałka gardłowego, które może być ostre lub przewlekłe. W przebiegu ostrym towarzyszy mu gorączka, bolesność i pieczenie w nosogardzieli, osłabienie, przekrwienie błony śluzowej nosa, katar, wydzielina śluzowo-ropna, wzrost liczby węzłów chłonnych w pobliżu.

Metody diagnozowania migdałków gardłowych

Jeśli podejrzewasz u dzieci migdałki gardłowe, musisz skontaktować się z ENT. Diagnoza choroby obejmuje wywiad i badanie instrumentalne. Następujące metody są stosowane do oceny stopnia migdałków, stanu błony śluzowej, obecności lub braku procesu zapalnego: faryngoskopii, przedniej i tylnej rinoskopii, endoskopii, RTG.

Faryngoskopia polega na badaniu jamy gardła, jamy gardłowej i gruczołów, które u adenoidów u dzieci są czasem przerostowe.

W przypadku przedniej rhoskopii lekarz dokładnie bada kanały nosowe, rozszerzając je specjalnym lustrem nosowym. Aby przeanalizować stan migdałków przy pomocy tej metody, dziecko proszone jest o połknięcie lub wypowiedzenie słowa „lampa”, podczas gdy miękkie podniebienie kurczy się, powodując drgania adenoidów.

Rynoskopia tylna jest badaniem nosogardzieli i migdałków gardłowych za pomocą zwierciadła nosogardzieli. Metoda jest bardzo pouczająca, pozwala ocenić rozmiar i stan migdałków, ale u dzieci może powodować odruch wymiotny i raczej nieprzyjemne odczucia, które uniemożliwią badanie.

Najbardziej nowoczesnym i pouczającym badaniem migdałków jest endoskopia. Jedną z jego zalet jest wizualizacja: pozwala rodzicom zobaczyć na ekranie same migdałki swoich dzieci. Podczas endoskopii, stopień wegetacji gruczołowatych i nakładanie się przewodów nosowych i rurek słuchowych, powód ich wzrostu, obecność obrzęku, ropy, śluzu, stan sąsiednich narządów jest ustalony. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym, ponieważ lekarz musi wprowadzić do kanału nosowego długą rurkę o grubości 2–4 mm z aparatem na końcu, co powoduje nieprzyjemne i bolesne odczucia u dziecka.

Radiografia, jak również badanie cyfrowe, nie są obecnie praktycznie stosowane do diagnozowania migdałków gardłowych. Jest szkodliwy dla organizmu, nie daje pojęcia, dlaczego migdałek gardłowy jest powiększony i może powodować nieprawidłowe ustawienie stopnia jego przerostu. Ropa lub śluz nagromadzony na powierzchni migdałków będą wyglądać dokładnie tak samo, jak same migdałki na zdjęciu, co błędnie zwiększa ich rozmiar.

Podczas wykrywania ubytku słuchu u dzieci i częstego zapalenia ucha, lekarz bada jamę ucha i wysyła ją do audiogramu.

W celu rzeczywistej oceny stopnia migdałków, diagnoza powinna być przeprowadzona w okresie, kiedy dziecko jest zdrowe lub minęło nie mniej niż 2-3 tygodnie od momentu wyzdrowienia z poprzedniej poprzedniej choroby (przeziębienie, ARVI itp.).

Leczenie

Taktyka leczenia migdałków u dzieci zależy od ich stopnia, nasilenia objawów, rozwoju powikłań u dziecka. Można stosować leki i fizjoterapię lub chirurgię (adenotomia).

Leczenie narkotyków

Leczenie migdałków lekowych jest skuteczne dla pierwszego, rzadziej drugiego stopnia migdałków, gdy ich rozmiary nie są zbyt duże i nie ma wyraźnych zaburzeń swobodnego oddychania przez nos. W trzecim stopniu przeprowadza się tylko wtedy, gdy dziecko ma przeciwwskazania do chirurgicznego usunięcia migdałków.

Farmakoterapia ma na celu złagodzenie stanu zapalnego, obrzęk, eliminację przeziębienia, oczyszczenie jamy nosowej, wzmocnienie układu odpornościowego. W tym celu stosuje się następujące grupy leków:

• krople zwężające naczynia (galazolina, farmazolina, naftyzyna, rinazolina, sanoryna i inne);
• leki przeciwhistaminowe (diazolin, suprastin, loratadine, erius, zyrtec, phenistil);
• hormon przeciwzapalny aerozole do nosa (flix, nasonex);
• lokalne środki antyseptyczne, krople do nosa (protargol, collargol, albutsid);
• roztwory soli do czyszczenia smaru i nawilżania jamy nosowej (aquamaris, marimer, quix, humer, nazomarin);
• oznacza wzmocnienie ciała (witaminy, immunostymulanty).

Wzrost migdałków gardłowych u niektórych dzieci nie wynika z jego wzrostu, ale z obrzęku spowodowanego reakcją alergiczną organizmu w odpowiedzi na pewne alergeny. Następnie, aby przywrócić normalny rozmiar, potrzebujesz tylko miejscowego i systemowego stosowania leków przeciwhistaminowych.

Czasami lekarze mogą przepisywać leki homeopatyczne do leczenia migdałków gardłowych. W większości przypadków ich odbiór jest skuteczny tylko przy długotrwałym stosowaniu w pierwszym etapie choroby i jako środek zapobiegawczy. Przy drugim, a zwłaszcza trzecim stopniu adenoidów, zwykle nie przynoszą one żadnych rezultatów. Gdy adenoidy są zwykle przepisywane granulki leki „JOB-Kid” i „Adenosan” olej „Tuya-GF”, aerozol do nosa „Euphorbium Compositum”.

Środki ludowe

Środki ludowe na migdałki można stosować tylko po konsultacji z lekarzem w początkowej fazie choroby, bez towarzyszących komplikacji. Najskuteczniejsze z nich to mycie jamy nosowej roztworem soli morskiej lub ziołowych wywarów z kory dębu, kwiatów rumianku i nagietka, liści eukaliptusa, które mają działanie przeciwzapalne, antyseptyczne i ściągające.

Przy stosowaniu ziół należy pamiętać, że mogą wywoływać reakcję alergiczną u dzieci, co jeszcze bardziej pogorszy przebieg choroby.

Fizjoterapia

Fizykoterapia adenoidów jest stosowana w połączeniu z leczeniem medycznym w celu zwiększenia jej skuteczności.

Najczęściej dzieciom przepisuje się laseroterapię. Standardowy kurs leczenia składa się z 10 sesji. Zaleca się 3 kursy rocznie. Promieniowanie laserowe o niskiej intensywności pomaga zmniejszyć obrzęk i stan zapalny, normalizuje oddychanie przez nos i działa przeciwbakteryjnie. Jednocześnie rozciąga się nie tylko na adenoidy, ale także na otaczające je tkanki.

Oprócz terapii laserowej, promieniowanie ultrafioletowe i UHF mogą być stosowane w obszarze nosa, terapii ozonowej, elektroforezie z lekami.

Również dla dzieci z migdałkami są przydatne ćwiczenia gimnastyki oddechowej, leczenia uzdrowiskowego, klimatoterapii, odpoczynku na morzu.

Wideo: Leczenie zapalenia gruczołowego przy pomocy domowych środków

Adenotomia

Usunięcie migdałków gardłowych jest najskuteczniejszym sposobem leczenia przerostu trzeciego stopnia migdałka gardłowego, gdy jakość życia dziecka znacznie się pogarsza z powodu braku oddychania przez nos. Operacja przeprowadzana jest ściśle według wskazań w zaplanowany sposób pod znieczuleniem w warunkach szpitala szpitalnego oddziału laryngologicznego szpitala dziecięcego. Nie zajmuje dużo czasu, a przy braku powikłań pooperacyjnych dziecko może wrócić do domu tego samego dnia.

Wskazania do adenotomii to:

• nieskuteczność długoterminowej terapii lekowej;
• zapalenie adenoidów do 4 razy w roku;
• brak lub znaczące trudności w oddychaniu przez nos;
• nawracające zapalenie ucha środkowego;
• uszkodzenie słuchu;
• przewlekłe zapalenie zatok;
• przestań oddychać w nocy;
• deformacja szkieletu twarzy i klatki piersiowej.

Adenotomia jest przeciwwskazana, jeśli dziecko ma:

• wrodzone anomalie podniebienia twardego i miękkiego;
• zwiększona tendencja do krwawienia;
• zaburzenia krwi;
• ciężka choroba sercowo-naczyniowa;
• proces zapalny w migdałkach.

Operacja nie jest wykonywana w okresie epidemii grypy i w ciągu miesiąca po planowanym szczepieniu.

Obecnie, ze względu na pojawienie się adenotomii krótko działającej w znieczuleniu ogólnym, dzieci prawie zawsze znajdują się w znieczuleniu ogólnym, dzięki czemu unika się urazu psychicznego, który dziecko otrzymuje podczas wykonywania zabiegu w znieczuleniu miejscowym.

Nowoczesna technika usuwania gruczolaków endoskopowych ma niewielki wpływ, ma minimalne powikłania, pozwala dziecku powrócić do normalnego trybu życia przez krótki czas, minimalizuje prawdopodobieństwo nawrotu. Aby zapobiec powikłaniom w okresie pooperacyjnym, konieczne jest:

1. Przyjmuj leki przepisane przez lekarza (zwężające naczynia i ściągające krople do nosa, przeciwgorączkowe i przeciwbólowe).
2. Ogranicz aktywność fizyczną na dwa tygodnie.
3. Nie jedz stałej konsystencji gorącej żywności.
4. Nie bierz kąpieli przez 3-4 dni.
5. Unikaj ekspozycji na słońce.
6. Nie odwiedzaj zatłoczonych miejsc i grup dla dzieci.

Wideo: Jak wykonuje się adenotomię

Powikłania adenoidalne

W przypadku braku terminowego i odpowiedniego leczenia, migdałki u dziecka, zwłaszcza 2 i 3 stopnie, prowadzą do rozwoju powikłań. Wśród nich są:

• przewlekłe choroby zapalne górnych dróg oddechowych;
• zwiększone ryzyko ostrych zakażeń układu oddechowego;
• deformacja szkieletu szczękowo-twarzowego („twarz gruczołowa”);
• upośledzenie słuchu spowodowane przez adenoidy blokujące otwarcie rurki słuchowej w nosie i upośledzoną wentylację ucha środkowego;
• nieprawidłowy rozwój klatki piersiowej;
• częste nieżytowe i ropne zapalenie ucha środkowego;
• zaburzenia mowy.

Adenoidy mogą powodować opóźnienie rozwoju umysłowego i fizycznego z powodu niewystarczającego dostarczania tlenu do mózgu z powodu problemów z oddychaniem przez nos.

Zapobieganie

Zapobieganie migdałkom jest szczególnie ważne dla dzieci, które są podatne na alergie lub mają dziedziczną predyspozycję do wystąpienia tej choroby. Według pediatry E. O. Komarovsky'ego, aby zapobiec przerostowi migdałka gardłowego, bardzo ważne jest, aby dać dziecku czas na odzyskanie rozmiaru po ostrych infekcjach układu oddechowego. Aby to zrobić, po zniknięciu objawów choroby i poprawie samopoczucia dziecka, nie powinieneś zostać zabrany do przedszkola następnego dnia, ale powinieneś siedzieć w domu przez co najmniej tydzień i aktywnie chodzić na zewnątrz w tym okresie.

Środki zapobiegające migdałkom obejmują sporty, które sprzyjają rozwojowi układu oddechowego (pływanie, tenis, lekkoatletyka), codzienne spacery, utrzymywanie optymalnego poziomu temperatury i wilgotności w mieszkaniu. Ważne jest, aby jeść pokarmy bogate w witaminy i mikroelementy.