Podręcznik ekologa

Antybiotyk - substancja „przeciw życiu” - lek stosowany w leczeniu chorób wywołanych przez żywe czynniki, z reguły różne patogeny.

Antybiotyki są podzielone na wiele typów i grup z różnych powodów.

Klasyfikacja antybiotyków pozwala najskuteczniej określić zakres każdego rodzaju leku.

Nowoczesna klasyfikacja antybiotyków

1. W zależności od pochodzenia.

• Naturalny (naturalny).
• Półsyntetyczny - w początkowej fazie produkcji substancja jest uzyskiwana z naturalnych surowców, a następnie sztucznie syntetyzuje lek.
• Syntetyczny.

Ściśle mówiąc, tylko preparaty pochodzące z naturalnych surowców są antybiotykami.

Wszystkie inne leki nazywane są „lekami przeciwbakteryjnymi”. We współczesnym świecie pojęcie „antybiotyku” oznacza wszelkiego rodzaju leki, które mogą walczyć z żywymi patogenami.

Z czego wytwarzają naturalne antybiotyki?

• z grzybów pleśniowych;
• z promieniowców;
• od bakterii;
• z roślin (fitoncydy);
• z tkanek ryb i zwierząt.

W zależności od wpływu.

• Antybakteryjny.
• Przeciwnowotworowy.
• Przeciwgrzybicze.

3. Zgodnie z widmem wpływu na określoną liczbę różnych mikroorganizmów.

• Antybiotyki o wąskim spektrum działania.
  Leki te są korzystne do leczenia, ponieważ są ukierunkowane na określony typ (lub grupę) mikroorganizmów i nie tłumią zdrowej mikroflory pacjenta.
• Antybiotyki o szerokim spektrum działania.

Z natury wpływu na bakterie komórkowe.

• Leki bakteriobójcze - niszczą patogeny.
• Bakteriostatyki - zawieszają wzrost i reprodukcję komórek.

Następnie układ odpornościowy organizmu musi samodzielnie poradzić sobie z pozostałymi bakteriami wewnątrz.

5. Według struktury chemicznej.
Dla tych, którzy badają antybiotyki, decydująca jest klasyfikacja według struktury chemicznej, ponieważ struktura leku determinuje jego rolę w leczeniu różnych chorób.

1 Leki beta-laktamowe

Penicylina jest substancją wytwarzaną przez kolonie grzybów pleśniowych gatunku Penicillinum. Naturalne i sztuczne pochodne penicyliny mają działanie bakteriobójcze. Substancja niszczy ściany komórek bakteryjnych, co prowadzi do ich śmierci.

Bakterie chorobotwórcze przystosowują się do leków i stają się na nie oporne.

Nowa generacja penicylin jest uzupełniona tazobaktamem, sulbaktamem i kwasem klawulanowym, które chronią lek przed zniszczeniem wewnątrz komórek bakteryjnych.

Niestety, penicyliny są często postrzegane przez organizm jako alergen.

Grupy antybiotyków penicylinowych:

• Naturalne penicyliny nie są chronione przed penicylinazami, enzymem wytwarzającym zmodyfikowane bakterie i niszczącym antybiotyk.
• Semisynthetics - odporny na działanie enzymów bakteryjnych:
  biosynteza penicyliny G - benzylopenicylina;
  aminopenicylina (amoksycylina, ampicylina, bekampitsellin);
  półsyntetyczna penicylina (leki metycylina, oksacylina, kloksacylina, dikloksacylina, flukloksacylina).

Stosowany w leczeniu chorób wywołanych przez bakterie oporne na penicyliny.

Obecnie znane są 4 pokolenia cefalosporyn.

1. Cefaleksyna, cefadroksyl, łańcuch.
2. Cefamezyna, cefuroksym (acetyl), cefazolina, cefaklor.
3. Cefotaksym, ceftriaxon, ceftizadim, ceftibuten, cefoperazon.
4. Cefpyr, cefepim.

Cefalosporyny powodują również reakcje alergiczne.

Cefalosporyny są stosowane w interwencjach chirurgicznych w celu zapobiegania powikłaniom w leczeniu chorób laryngologicznych, rzeżączki i odmiedniczkowego zapalenia nerek.

Makrolidy
Mają działanie bakteriostatyczne - zapobiegają wzrostowi i podziałowi bakterii. Makrolidy działają bezpośrednio w miejscu zapalenia.
Wśród nowoczesnych antybiotyków makrolidy są uważane za najmniej toksyczne i dają minimum reakcji alergicznych.

Makrolidy gromadzą się w organizmie i stosują krótkie kursy trwające 1-3 dni.

Stosowany w leczeniu stanów zapalnych wewnętrznych narządów laryngologicznych, płuc i oskrzeli, zakażeń narządów miednicy.

Erytromycyna, roksytromycyna, klarytromycyna, azytromycyna, azalidy i ketolidy.

Grupa leków pochodzenia naturalnego i sztucznego. Posiadaj działanie bakteriostatyczne.

Tetracykliny stosuje się w leczeniu ciężkich zakażeń: brucelozy, wąglika, tularemii, narządów oddechowych i dróg moczowych.

Główną wadą leku jest to, że bakterie bardzo szybko się do niego dostosowują. Tetracyklina jest najskuteczniejsza, gdy jest stosowana miejscowo jako maść.

• Naturalne tetracykliny: tetracyklina, oksytetracyklina.
• Półsyntetyczne tetracykliny: chlorotetryna, doksycyklina, metacyklina.

Aminoglikozydy są bakteriobójczymi, wysoce toksycznymi lekami, które są aktywne przeciwko bakteriom Gram-ujemnym.
Aminoglikozydy szybko i skutecznie niszczą bakterie chorobotwórcze, nawet przy osłabionej odporności. Aby uruchomić mechanizm niszczenia bakterii, wymagane są warunki tlenowe, to znaczy antybiotyki z tej grupy nie „działają” w martwych tkankach i narządach ze słabym krążeniem krwi (ubytki, ropnie).

Aminoglikozydy stosuje się w leczeniu następujących stanów: posocznica, zapalenie otrzewnej, furunculosis, zapalenie wsierdzia, zapalenie płuc, bakteryjne uszkodzenie nerek, zakażenia dróg moczowych, zapalenie ucha wewnętrznego.

Preparaty aminoglikozydowe: streptomycyna, kanamycyna, amikacyna, gentamycyna, neomycyna.

Lek z bakteriostatycznym mechanizmem działania na patogeny bakteryjne. Jest stosowany w leczeniu ciężkich zakażeń jelitowych.

Nieprzyjemnym skutkiem ubocznym leczenia chloramfenikolem jest uszkodzenie szpiku kostnego, w którym dochodzi do naruszenia procesu produkcji komórek krwi.

Preparaty o szerokim zakresie działania i silnym działaniu bakteriobójczym. Mechanizm działania na bakterie stanowi naruszenie syntezy DNA, która prowadzi do ich śmierci.

Fluorochinolony są stosowane do miejscowego leczenia oczu i uszu, ze względu na silny efekt uboczny.

Leki działają na stawy i kości, są przeciwwskazane w leczeniu dzieci i kobiet w ciąży.

Fluorochinolony stosuje się w odniesieniu do następujących patogenów: gonococcus, shigella, salmonella, cholera, mykoplazma, chlamydia, pseudomonas Bacillus, legionella, meningokoki, prątki gruźlicze.

Preparaty: lewofloksacyna, hemifloksacyna, sparfloksacyna, moksyfloksacyna.

Antybiotyk o mieszanym działaniu na bakterie. Działa bakteriobójczo na większość gatunków i działa bakteriostatycznie na paciorkowce, enterokoki i gronkowce.

Preparaty glikopeptydów: teikoplanina (targotsid), daptomycyna, wankomycyna (wankatsyna, diatracyna).

8 Antybiotyki przeciwko gruźlicy
Preparaty: ftivazid, metazid, salyuzid, etionamid, protionamid, izoniazyd.

Antybiotyki o działaniu przeciwgrzybiczym
Zniszcz strukturę błonową komórek grzybów, powodując ich śmierć.

10 Leki przeciw trądowi
Stosowany do leczenia trądu: solusulfon, diutsifon, diaphenylosulfon.

11 Leki przeciwnowotworowe - antracyklina
Doksorubicyna, rubomycyna, karminomycyna, aclarubicyna.

12 Linkosamidy
Pod względem właściwości terapeutycznych są bardzo zbliżone do makrolidów, chociaż ich skład chemiczny jest zupełnie inną grupą antybiotyków.
Lek: kazeina S.

Antybiotyki, które są stosowane w praktyce medycznej, ale nie należą do żadnej ze znanych klasyfikacji.
Fosfomycyna, fusydyna, ryfampicyna.

Tabela leków - antybiotyki

Klasyfikacja antybiotyków do grup, tabela rozdziela niektóre rodzaje leków przeciwbakteryjnych, w zależności od struktury chemicznej.

Grupy antybiotyków i tabela ich przedstawicieli

Przeciwwskazane u dzieci i kobiet w ciąży.

Główna klasyfikacja leków przeciwbakteryjnych jest przeprowadzana w zależności od ich struktury chemicznej.

SUBSTANCJE AZOTOWE - zawierają azot i są częścią żywności, pasz, roztworów glebowych i próchnicy, a także są sztucznie przygotowywane do użytku technicznego...

Podsumowanie grup antybiotyków

SUBSTANCJE ANABOLICZNE - lek. syntetyczny leki, które stymulują syntezę białka w organizmie i zwapnienie kości. Działanie A. objawia się w szczególności zwiększeniem masy mięśni szkieletowych...

SUBSTANCJE BAKTERIOSTATYCZNE - środki bakteriostatyczne, substancje, które mają właściwość czasowego zawieszenia rozmnażania się bakterii.

Wyróżnij się wieloma mikroorganizmami, a także niektórymi roślinami wyższymi...

substancje alkilujące - substancje, które mają zdolność wprowadzania jednowartościowych rodników węglowodorów tłuszczowych do cząsteczek związków organicznych...

Duży słownik medyczny

substancje antyhormonalne - substancje lecznicze, które mają właściwości osłabiające lub hamujące działanie hormonów...

Duży słownik medyczny

substancje antyserotoninowe - substancje lecznicze, które hamują syntezę serotoniny lub blokują różne przejawy jej działania...

Duży słownik medyczny

substancje anty-enzymatyczne - substancje lecznicze, które selektywnie hamują aktywność niektórych enzymów...

Duży słownik medyczny

substancje przeciw folia - substancje lecznicze, które są antymetabolitami kwasu foliowego; posiadają cytostatyczne działanie przeciwnowotworowe...

Duży słownik medyczny

Bakteriocydy - substancje chemiczne o właściwościach bakteriobójczych, stosowane jako środki dezynfekujące lub do chemioprofilaktyki i chemioterapii chorób zakaźnych...

Duży słownik medyczny

Aktywność substancji to zdolność substancji do zmiany napięcia powierzchniowego, która jest adsorbowana w warstwie powierzchniowej na granicy faz Źródło: Roadbook...

SUBSTANCJE ANTY-IZOTYPOWE - Patrz ANTY-ISOTYPY...

RÓWNOWAGA SUBSTANCJI - ilościowy wyraz redystrybucji elementów w procesie zastępowania oryginalnych elementów podlegających recyklingowi

górnik nowotwory ponownego pojawienia się rb i rudy, wykazujące zmianę zawartości...

SUBSTANCJE ALOPATYCZNE - substancje hamujące wydzielane przez liście i korzenie roślin wyższych i będące reakcją ochronną na różne negatywne bodźce...

Substancje bakteriostatyczne - antybiotyki, jony metali, środki chemioterapeutyczne i inne substancje, które opóźniają pełne rozmnażanie bakterii lub innych mikroorganizmów, tj. Powodując bakteriostazę...

Wielka sowiecka encyklopedia

Substancje bakteriobójcze - substancje, które mogą zabijać bakterie i inne mikroorganizmy...

Wielka sowiecka encyklopedia

SUBSTANCJE ANESTHETYCZNE - czyniąc ciało lub jego część niewrażliwą na ból...

Słownik wyrazów obcych języka rosyjskiego

Zgodnie z metodą otrzymywania antybiotyków dzieli się je na:

3 półsyntetyczne (w początkowej fazie uzyskuje się naturalnie, następnie synteza jest sztucznie prowadzona).

Antybiotyki według pochodzenia podzielone na następujące główne grupy:

syntetyzowane przez grzyby (benzylopenicylina, gryzeofulwina, cefalosporyny itp.);

O grupach antybiotykowych, ich typach i kompatybilności

promieniowce (streptomycyna, erytromycyna, neomycyna, nystatyna itp.);

3. bakterie (gramicydyna, polimyksyny itp.);

4. zwierzęta (lizozym, ekmolina itp.);

wydzielane przez wyższe rośliny (fitoncydy, allicyny, rafaniny, imaniny itp.);

6. syntetyczne i półsyntetyczne (lewometytyna, metycylina, ampicylina syntomycyna itp.)

Antybiotyki według ostrości (spektrum) Akcje należą do następujących głównych grup:

1) aktywne głównie przeciwko drobnoustrojom gram-dodatnim, głównie antybiotykom gąbczastym, naturalnym i półsyntetycznym penicylinom, makrolidom, fuzydynie, linkomycyny, fosfomycynie;

2) aktywne wobec mikroorganizmów Gram-dodatnich i Gram-ujemnych (szerokiego spektrum) - tetracykliny, aminoglikozydy, chloramfenikol, chloramfenikol, półsyntetyczne penicyliny i cefalosporyny;

3) przeciwgruźlicza - streptomycyna, kanamycyna, ryfampicyna, biomycyna (florimityna), cykloseryna itp.;

4) przeciwgrzybicza - nystatyna, amfoterycyna B, gryzeofulwina i inne;

5) działanie na najprostszy - doksycyklina, klindamycyna i monomitsin;

6) działanie na robaki - higromycyna B, iwermektyna;

7) przeciwnowotworowe - aktynomycyny, antracykliny, bleomycyny itp.;

8) leki przeciwwirusowe - rymantadyna, amantadyna, azydotymidyna, widarabina, acyklowiryna itp.

9) immunomodulatory - antybiotyk cyklosporynowy.

Zgodnie z spektrum działania - liczba gatunków mikroorganizmów, na które wpływają antybiotyki:

• leki wpływające głównie na bakterie gram-dodatnie (benzylopenicylina, oksacylina, erytromycyna, cefazolina);
• leki, które atakują głównie bakterie Gram-ujemne (polimyksyny, monobaktamy);
• leki o szerokim spektrum działania na bakterie Gram-dodatnie i Gram-ujemne (cefalosporyny trzeciej generacji, makrolidy, tetracykliny, streptomycyna, neomycyna);

Antybiotyki należą do następujących głównych klas związków chemicznych:

beta-laktamowe cząsteczki bazowych antybiotyki pierścień beta-laktamowy (. działając na metycylinę - oksacylinę, a także o szerokim spektrum działania leków - ampicylina, karbenicylina, azlocylina, paperatsillin i inni) naturalny (benzylopenicyliny, fenoksymetylopenicyliny), półsyntetyczne penicyliny, cefalosporyny - duża grupa wysoce skutecznych antybiotyków (cefaleksyna, cefalotyna, cefotaksym itp.) o innym spektrum działania przeciwbakteryjnego;

aminoglikozydy zawierają aminocukry połączone wiązaniem glikozydowym z resztą (fragment aglikonu), cząsteczki - leki naturalne i półsyntetyczne (streptomycyna, kanamycyna, gentamycyna, sisomycyna, tobramycyna, netilmycyna, amikacyna itp.);

3. tetracykliny są naturalne i półsyntetyczne, podstawą ich cząsteczek są cztery skondensowane sześcioczłonowe cykle - (tetracyklina, oksytetracyklina, metacyklina, doksycyklina);

4. makrolidy zawierają w swojej cząsteczce makrocykliczny pierścień laktonowy związany z jedną lub kilkoma resztami węglowodanowymi, - (erytromycyna, oleandomycyna - główne antybiotyki z grupy i ich pochodne);

Anzamycyny mają szczególną strukturę chemiczną, która obejmuje pierścień makrocykliczny (ryfampicyna - półsyntetyczny antybiotyk ma największe znaczenie praktyczne);

6. polipeptydy w swojej cząsteczce zawierają kilka sprzężonych wiązań podwójnych - (gramicydyna C, polimyksyna, bacytracyna itp.);

7. glikopeptydy (wankomycyna, teikoplanina itp.);

8. linkosamidy - klindamycyna, linkomycyna;

9. antracykliny - jedna z głównych grup antybiotyków przeciwnowotworowych: doksorubicyna (adriamycyna) i jej pochodne, aclarubicyna, daunorubicyna (rubomycyna) itp.

Zgodnie z mechanizmem działania na komórki drobnoustrojów antybiotyki są podzielone na bakteriobójcze (szybko prowadzące do śmierci komórki) i bakteriostatyczne (hamujące wzrost i podział komórek) (tabela 1)

- Rodzaje działania antybiotyków na mikroflorę.

Tabela 2.12.3. Klasyfikacja antybiotyków według struktury molekularnej

Oficjalna strona Grupy firm RLS ®. Główna encyklopedia leków i asortyment aptek rosyjskiego Internetu. Książka referencyjna leków Rlsnet.ru zapewnia użytkownikom dostęp do instrukcji, cen i opisów leków, suplementów diety, urządzeń medycznych, urządzeń medycznych i innych towarów. Farmakologiczna książka referencyjna zawiera informacje na temat składu i formy uwalniania, działania farmakologicznego, wskazań do stosowania, przeciwwskazań, działań niepożądanych, interakcji lekowych, sposobu stosowania leków, firm farmaceutycznych. Książka referencyjna leków zawiera ceny leków i produktów na rynku farmaceutycznym w Moskwie i innych miastach Rosji.

Przenoszenie, kopiowanie, rozpowszechnianie informacji jest zabronione bez zgody RLS-Patent LLC.
Przy powoływaniu się na materiały informacyjne opublikowane na stronie www.rlsnet.ru wymagane jest odniesienie do źródła informacji.

O wiele bardziej interesujące

© 2000-2019. REJESTR MEDIA RUSSIA ® RLS ®

Wszelkie prawa zastrzeżone.

Komercyjne wykorzystanie materiałów jest niedozwolone.

Informacje przeznaczone są dla lekarzy.

Nowoczesna klasyfikacja antybiotyków

Antybiotyk - substancja „przeciw życiu” - lek stosowany w leczeniu chorób wywołanych przez żywe czynniki, z reguły różne patogeny.

Antybiotyki są podzielone na wiele typów i grup z różnych powodów. Klasyfikacja antybiotyków pozwala najskuteczniej określić zakres każdego rodzaju leku.

Nowoczesna klasyfikacja antybiotyków

1. W zależności od pochodzenia.

• Naturalny (naturalny).
• Półsyntetyczny - w początkowej fazie produkcji substancja jest uzyskiwana z naturalnych surowców, a następnie sztucznie syntetyzuje lek.
• Syntetyczny.

Ściśle mówiąc, tylko preparaty pochodzące z naturalnych surowców są antybiotykami. Wszystkie inne leki nazywane są „lekami przeciwbakteryjnymi”. We współczesnym świecie pojęcie „antybiotyku” oznacza wszelkiego rodzaju leki, które mogą walczyć z żywymi patogenami.

Z czego wytwarzają naturalne antybiotyki?

• z grzybów pleśniowych;
• z promieniowców;
• od bakterii;
• z roślin (fitoncydy);
• z tkanek ryb i zwierząt.

2. W zależności od wpływu.

• Antybakteryjny.
• Przeciwnowotworowy.
• Przeciwgrzybicze.

3. Zgodnie z widmem wpływu na określoną liczbę różnych mikroorganizmów.

• Antybiotyki o wąskim spektrum działania.
  Leki te są korzystne do leczenia, ponieważ są ukierunkowane na określony typ (lub grupę) mikroorganizmów i nie tłumią zdrowej mikroflory pacjenta.
• Antybiotyki o szerokim spektrum działania.

4. Z natury wpływu na bakterie komórkowe.

• Leki bakteriobójcze - niszczą patogeny.
• Bakteriostatyki - zawieszają wzrost i reprodukcję komórek. Następnie układ odpornościowy organizmu musi samodzielnie poradzić sobie z pozostałymi bakteriami wewnątrz.

5. Według struktury chemicznej.
Dla tych, którzy badają antybiotyki, decydująca jest klasyfikacja według struktury chemicznej, ponieważ struktura leku determinuje jego rolę w leczeniu różnych chorób.

1 Leki beta-laktamowe

1. Penicylina - substancja wytwarzana przez kolonie grzybów pleśniowych Penicillinum. Naturalne i sztuczne pochodne penicyliny mają działanie bakteriobójcze. Substancja niszczy ściany komórek bakteryjnych, co prowadzi do ich śmierci.

Bakterie chorobotwórcze przystosowują się do leków i stają się na nie oporne. Nowa generacja penicylin jest uzupełniona tazobaktamem, sulbaktamem i kwasem klawulanowym, które chronią lek przed zniszczeniem wewnątrz komórek bakteryjnych.

Niestety, penicyliny są często postrzegane przez organizm jako alergen.

Grupy antybiotyków penicylinowych:

• Naturalne penicyliny nie są chronione przed penicylinazami, enzymem wytwarzającym zmodyfikowane bakterie i niszczącym antybiotyk.
• Semisynthetics - odporny na działanie enzymów bakteryjnych:
  biosynteza penicyliny G - benzylopenicylina;
  aminopenicylina (amoksycylina, ampicylina, bekampitsellin);
  półsyntetyczna penicylina (leki metycylina, oksacylina, kloksacylina, dikloksacylina, flukloksacylina).

Stosowany w leczeniu chorób wywołanych przez bakterie oporne na penicyliny.

Obecnie znane są 4 pokolenia cefalosporyn.

1. Cefaleksyna, cefadroksyl, łańcuch.
2. Cefamezyna, cefuroksym (acetyl), cefazolina, cefaklor.
3. Cefotaksym, ceftriaxon, ceftizadim, ceftibuten, cefoperazon.
4. Cefpyr, cefepim.

Cefalosporyny powodują również reakcje alergiczne.

Cefalosporyny są stosowane w interwencjach chirurgicznych w celu zapobiegania powikłaniom w leczeniu chorób laryngologicznych, rzeżączki i odmiedniczkowego zapalenia nerek.

2 Makrolidy
Mają działanie bakteriostatyczne - zapobiegają wzrostowi i podziałowi bakterii. Makrolidy działają bezpośrednio w miejscu zapalenia.
Wśród nowoczesnych antybiotyków makrolidy są uważane za najmniej toksyczne i dają minimum reakcji alergicznych.

Makrolidy gromadzą się w organizmie i stosują krótkie kursy trwające 1-3 dni. Stosowany w leczeniu stanów zapalnych wewnętrznych narządów laryngologicznych, płuc i oskrzeli, zakażeń narządów miednicy.

Erytromycyna, roksytromycyna, klarytromycyna, azytromycyna, azalidy i ketolidy.

Grupa leków pochodzenia naturalnego i sztucznego. Posiadaj działanie bakteriostatyczne.

Tetracykliny stosuje się w leczeniu ciężkich zakażeń: brucelozy, wąglika, tularemii, narządów oddechowych i dróg moczowych. Główną wadą leku jest to, że bakterie bardzo szybko się do niego dostosowują. Tetracyklina jest najskuteczniejsza, gdy jest stosowana miejscowo jako maść.

• Naturalne tetracykliny: tetracyklina, oksytetracyklina.
• Półsyntetyczne tetracykliny: chlorotetryna, doksycyklina, metacyklina.

Aminoglikozydy są bakteriobójczymi, wysoce toksycznymi lekami, które są aktywne przeciwko bakteriom Gram-ujemnym.
Aminoglikozydy szybko i skutecznie niszczą bakterie chorobotwórcze, nawet przy osłabionej odporności. Aby uruchomić mechanizm niszczenia bakterii, wymagane są warunki tlenowe, to znaczy antybiotyki z tej grupy nie „działają” w martwych tkankach i narządach ze słabym krążeniem krwi (ubytki, ropnie).

Aminoglikozydy stosuje się w leczeniu następujących stanów: posocznica, zapalenie otrzewnej, furunculosis, zapalenie wsierdzia, zapalenie płuc, bakteryjne uszkodzenie nerek, zakażenia dróg moczowych, zapalenie ucha wewnętrznego.

Preparaty aminoglikozydowe: streptomycyna, kanamycyna, amikacyna, gentamycyna, neomycyna.

Lek z bakteriostatycznym mechanizmem działania na patogeny bakteryjne. Jest stosowany w leczeniu ciężkich zakażeń jelitowych.

Nieprzyjemnym skutkiem ubocznym leczenia chloramfenikolem jest uszkodzenie szpiku kostnego, w którym dochodzi do naruszenia procesu produkcji komórek krwi.

Preparaty o szerokim zakresie działania i silnym działaniu bakteriobójczym. Mechanizm działania na bakterie stanowi naruszenie syntezy DNA, która prowadzi do ich śmierci.

Fluorochinolony są stosowane do miejscowego leczenia oczu i uszu, ze względu na silny efekt uboczny. Leki działają na stawy i kości, są przeciwwskazane w leczeniu dzieci i kobiet w ciąży.

Fluorochinolony stosuje się w odniesieniu do następujących patogenów: gonococcus, shigella, salmonella, cholera, mykoplazma, chlamydia, pseudomonas Bacillus, legionella, meningokoki, prątki gruźlicze.

Preparaty: lewofloksacyna, hemifloksacyna, sparfloksacyna, moksyfloksacyna.

Antybiotyk o mieszanym działaniu na bakterie. Działa bakteriobójczo na większość gatunków i działa bakteriostatycznie na paciorkowce, enterokoki i gronkowce.

Preparaty glikopeptydów: teikoplanina (targotsid), daptomycyna, wankomycyna (wankatsyna, diatracyna).

8 Antybiotyki przeciwko gruźlicy
Preparaty: ftivazid, metazid, salyuzid, etionamid, protionamid, izoniazyd.

9 Antybiotyki o działaniu przeciwgrzybiczym
Zniszcz strukturę błonową komórek grzybów, powodując ich śmierć.

10 Leki przeciw trądowi
Stosowany do leczenia trądu: solusulfon, diutsifon, diaphenylosulfon.

11 Leki przeciwnowotworowe - antracyklina
Doksorubicyna, rubomycyna, karminomycyna, aclarubicyna.

12 Linkosamidy
Pod względem właściwości terapeutycznych są bardzo zbliżone do makrolidów, chociaż ich skład chemiczny jest zupełnie inną grupą antybiotyków.
Lek: kazeina S.

13 Antybiotyki, które są stosowane w praktyce medycznej, ale nie należą do żadnej ze znanych klasyfikacji.
Fosfomycyna, fusydyna, ryfampicyna.

Tabela leków - antybiotyki

Klasyfikacja antybiotyków do grup, tabela rozdziela niektóre rodzaje leków przeciwbakteryjnych, w zależności od struktury chemicznej.

Klasyfikacja antybiotyków według grup: tabela

Wysłany przez: admin in Doctor Aibolit 01/06/2019 Komentarze do postu Klasyfikacja antybiotyków według grup: tabela jest wyłączona 3 Wyświetlenia

Dowiedz się o nowoczesnej klasyfikacji antybiotyków według grupy parametrów

Zgodnie z koncepcją chorób zakaźnych implikuje reakcję organizmu na obecność patogennych mikroorganizmów lub inwazję narządów i tkanek, objawiającą się reakcją zapalną. Do leczenia stosuje się środki przeciwdrobnoustrojowe selektywnie działające na te drobnoustroje w celu ich zwalczania.

• bakterie (prawdziwe bakterie, riketsja i chlamydia, mykoplazma);
• grzyby;
• wirusy;
• najprostszy.

Dlatego środki przeciwbakteryjne dzieli się na:

• antybakteryjny;
• przeciwwirusowy;
• przeciwgrzybicze;
• przeciwpierwotniak.

Ważne jest, aby pamiętać, że pojedynczy lek może mieć kilka rodzajów aktywności.

Na przykład Nitroxoline ®, prep. z wyraźnym działaniem przeciwbakteryjnym i umiarkowanym przeciwgrzybiczym - zwanym antybiotykiem. Różnica między takim środkiem a „czystym” środkiem przeciwgrzybiczym polega na tym, że Nitroksolina® ma ograniczoną aktywność w stosunku do niektórych gatunków Candida, ale ma wyraźny wpływ na bakterie, na które środek przeciwgrzybiczy w ogóle nie wpływa.

W latach 50. XX wieku Fleming, Chain i Flory otrzymali Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny i fizjologii za odkrycie penicyliny. To wydarzenie stało się prawdziwą rewolucją w farmakologii, całkowicie przestawiając podstawowe podejścia do leczenia infekcji i znacząco zwiększając szanse pacjenta na pełne i szybkie wyzdrowienie.

Wraz z pojawieniem się leków przeciwbakteryjnych wiele chorób powodujących epidemie, które wcześniej spustoszyły całe kraje (plaga, tyfus, cholera), zmieniło się z „wyroku śmierci” w „chorobę, którą można skutecznie leczyć” i obecnie prawie nigdy nie występuje.

Antybiotyki to substancje pochodzenia biologicznego lub sztucznego, zdolne do selektywnego hamowania aktywności życiowej mikroorganizmów.

Oznacza to, że cechą charakterystyczną ich działania jest to, że oddziałują one tylko na komórkę prokariotyczną, nie uszkadzając komórek ciała. Wynika to z faktu, że w ludzkich tkankach nie ma docelowego receptora dla ich działania.

Leki przeciwbakteryjne są przepisywane na choroby zakaźne i zapalne wywołane przez bakteryjną etiologię patogenu lub na ciężkie infekcje wirusowe w celu stłumienia wtórnej flory.

Wybierając odpowiednią terapię przeciwdrobnoustrojową, należy wziąć pod uwagę nie tylko chorobę podstawową i wrażliwość drobnoustrojów chorobotwórczych, ale także wiek pacjenta, ciążę, indywidualną nietolerancję na składniki leku, choroby współistniejące i stosowanie preparatów, które nie są łączone z zalecanymi lekami.

Ważne jest również, aby pamiętać, że w przypadku braku efektu klinicznego terapii w ciągu 72 godzin dokonuje się zmiany medium medycznego, biorąc pod uwagę możliwą oporność krzyżową.

W przypadku ciężkich zakażeń lub w celu leczenia empirycznego nieokreślonym patogenem zaleca się połączenie różnych rodzajów antybiotyków, biorąc pod uwagę ich zgodność.

Zgodnie z wpływem na drobnoustroje chorobotwórcze istnieją:

• bakteriostatyczny - hamująca aktywność życiowa, wzrost i reprodukcja bakterii;
• antybiotyki bakteriobójcze są substancjami, które całkowicie niszczą patogen, w wyniku nieodwracalnego wiązania się z celem komórkowym.

Jednak taki podział jest raczej arbitralny, ponieważ wiele z nich jest antybiotykami. może wykazywać inną aktywność, w zależności od przepisanej dawki i czasu stosowania.

Jeśli pacjent niedawno użył środka przeciwdrobnoustrojowego, należy unikać jego wielokrotnego stosowania przez co najmniej sześć miesięcy, aby zapobiec występowaniu flory odpornej na antybiotyki.

Jak rozwija się oporność na leki?

Najczęściej obserwowaną opornością jest mutacja mikroorganizmu, której towarzyszy modyfikacja celu wewnątrz komórek, na którą wpływają odmiany antybiotyków.

Aktywny składnik przepisanej substancji przenika do komórki bakteryjnej, jednak nie może komunikować się z wymaganym celem, ponieważ naruszona jest zasada wiązania typu „klucz-zamek”. W związku z tym mechanizm hamowania aktywności lub zniszczenia czynnika patologicznego nie jest aktywowany.

Inną skuteczną metodą ochrony przed lekami jest synteza enzymów przez bakterie, które niszczą główne struktury antibes. Ten typ oporności często występuje w przypadku beta-laktamów, ze względu na produkcję flory beta-laktamazy.

Znacznie mniej powszechny jest wzrost oporności, ze względu na zmniejszenie przepuszczalności błony komórkowej, to znaczy lek przenika w zbyt małych dawkach, aby mieć klinicznie znaczący wpływ.

Jako środek zapobiegawczy dla rozwoju flory lekoopornej konieczne jest również uwzględnienie minimalnego stężenia supresji, wyrażającego ilościową ocenę stopnia i spektrum działania, a także zależność od czasu i koncentracji. we krwi.

Dla czynników zależnych od dawki (aminoglikozydy, metronidazol) charakterystyczne jest uzależnienie skuteczności działania od stężenia. we krwi i ogniskach procesu zakaźno-zapalnego.

Leki, w zależności od czasu, wymagają powtarzanych wstrzyknięć w ciągu dnia, aby utrzymać skuteczny koncentrat terapeutyczny. w ciele (wszystkie beta-laktamy, makrolidy).

• leki hamujące syntezę ściany komórkowej bakterii (antybiotyki penicylinowe, wszystkie pokolenia cefalosporyn, Vancomycin®);
• komórki niszczące normalną organizację na poziomie molekularnym i uniemożliwiające normalne funkcjonowanie zbiornika membranowego. komórki (Polymyxin®);
• Wed-va, przyczyniając się do tłumienia syntezy białek, hamując powstawanie kwasów nukleinowych i hamując syntezę białek na poziomie rybosomalnym (leki Chloramfenikol, wiele tetracyklin, makrolidów, linkomycyna®, aminoglikozydy);
• inhibitor kwasy rybonukleinowe - polimerazy itp. (rifampicyna ®, chinole, nitroimidazole);
• hamowanie procesów syntezy folanów (sulfonamidy, diaminopirydy).

Klasyfikacja antybiotyków według struktury chemicznej i pochodzenia

1. Naturalne - produkty odpadowe bakterii, grzybów, promieniowców:

2. Semisynthetic - pochodne naturalnych anty.:

3. Syntetyczny, czyli uzyskany w wyniku syntezy chemicznej:

Klasyfikacja antybiotyków według spektrum i celu stosowania

3rd Pok. cefalosporyny.

półsyntetyczny penicyliny o rozszerzonym spektrum (Ampicillin®);

2nd Pok. cefalosporyny.

Nowoczesna klasyfikacja antybiotyków według grup: tabela

Z rozszerzonym spektrum działania;

Średni czas trwania działania;

• Linozamidy (linkomycyna ®, klindamycyna ®);
• Nitrofurany;
• Oksachinoliny;
• Chloramfenikol (ta grupa antybiotyków jest reprezentowana przez Levomitsetinom®);
• Streptogramina;
• Rifamycyny (Rimactan ®);
• Spektynomycyna (Trobitsin®);
• Nitroimidazole;
• Antyfolany;
• Peptydy cykliczne;
• Glikopeptydy (wankomycyna ® i teikoplanina ®);
• Ketolidy;
• Dioksydyna;
• Fosfomycyna (Monural®);
• Fuzidany;
• Mupirocyna (Baktoban®);
• Oksazolidynony;
• Evernomomycyny;
• Glikylocykliny.

Penicyliny

Podobnie jak wszystkie produkty beta-laktamowe, penicyliny mają działanie bakteriobójcze. Wpływają one na końcowy etap syntezy biopolimerów tworzących ścianę komórkową. W wyniku zablokowania syntezy peptydoglikanów, z powodu działania na enzymy wiążące penicylinę, powodują śmierć patologicznej komórki mikrobiologicznej.

Niski poziom toksyczności dla ludzi wynika z braku komórek docelowych dla antybiotyków.

Mechanizmy bakteryjnej oporności na te leki są przezwyciężane przez tworzenie chronionych środków wzmocnionych kwasem klawulanowym, sulbaktamem itp. Substancje te hamują działanie zbiornika. enzymy i chronić lek przed zniszczeniem.

Poniżej wymieniono rodzaje antybiotyków z tej serii i ich klasyfikację w tabeli.

Ze względu na niską toksyczność, dobrą tolerancję, możliwość stosowania kobiet w ciąży, a także szerokie spektrum działania - cefalosporyny są najczęściej stosowanymi środkami o działaniu antybakteryjnym w praktyce terapeutycznej.

Mechanizm działania na komórkę drobnoustroju jest podobny do penicylin, jednak jest bardziej odporny na działanie zbiornika. enzymy.

Przygotuj Seria cefalosporyn ma wysoką biodostępność i dobrą strawność przy każdej drodze podawania (pozajelitowo, doustnie). Dobrze rozmieszczone w narządach wewnętrznych (z wyjątkiem gruczołu krokowego), krwi i tkanek.

Tylko Ceftriaxone ® i Cefoperazone ® są zdolne do tworzenia klinicznie skutecznych stężeń w żółci.

Wysoki poziom drożności w obrębie bariery krew-mózg i skuteczność w zapaleniu opon mózgowych, odnotowane w trzecim pokoleniu.

Jedyny sulbaktam chronił cefalosporynę-cefoperazon / sulbaktam ®. Ma szeroki zakres wpływu na florę, ze względu na wysoką odporność na działanie beta-laktamazy.

Tabela pokazuje grupy antybiotyków i nazwy głównych leków.

* Przygotuj formularz ustny.

Są lekami rezerwowymi i są stosowane w leczeniu ciężkich zakażeń szpitalnych.

Bardzo odporny na beta-laktamazę, skuteczny w leczeniu flory lekoopornej. Kiedy zagrażające życiu procesy zakaźne są podstawowym środkiem dla schematu empirycznego.

• Doripenema ® (Doripresks ®);
• Imipenema ® (Thienam ®);
• Meropenema ® (Meronem ®);
• Ertapenem ® (Invanz ®).

• Aztreonam ®.

Przygotuj Ma ograniczony zakres zastosowań i jest zalecany w celu wyeliminowania procesów zapalnych i zakaźnych związanych z bakteriami Grambacteria. Skuteczny w leczeniu infekcji. procesy układu moczowego, choroby zapalne narządów miednicy, skóra, stany septyczne.

Działanie bakteriobójcze na drobnoustroje zależy od stężenia medium w płynach biologicznych i wynika z faktu, że aminoglikozydy zakłócają procesy syntezy białek na rybosomach bakteryjnych. Mają dość wysoki poziom toksyczności i wiele skutków ubocznych, jednak rzadko powodują reakcje alergiczne. Praktycznie nieskuteczny po podaniu doustnym, ze względu na słabą wchłanialność w przewodzie pokarmowym.

W porównaniu z beta-laktamami poziom przejścia przez bariery tkankowe jest znacznie gorszy. Nie mają terapeutycznie istotnych stężeń w kościach, płynie mózgowo-rdzeniowym i wydzielinach oskrzelowych.

Zapewnić zahamowanie wzrostu i rozmnażania flory patogennej dzięki tłumieniu syntezy białek na komórkach rybosomalnych. ściany bakteryjne. Wraz ze wzrostem dawki może wywołać działanie bakteriobójcze.

Są też połączone przygotowania:

1. Pilobact ® jest złożonym podłożem do leczenia Helicobacter pylori. Zawiera klarytromycynę ®, omeprazol ® i cynidazol ®.
2. Zenerit ® jest zewnętrznym podłożem do leczenia trądziku. Aktywnymi składnikami są erytromycyna i octan cynku.

Procesy wzrostu i rozmnażania drobnoustrojów chorobotwórczych, ze względu na podobieństwo strukturalne do kwasu para-aminobenzoesowego, uczestniczące w aktywności życiowej bakterii, hamują.

Wielu przedstawicieli Gram-, Gram + ma wysoki wskaźnik odporności na ich działanie. Stosowane jako część złożonej terapii reumatoidalnego zapalenia stawów, zachowują dobrą aktywność przeciwmalaryczną i są skuteczne przeciwko Toxoplasma.

Sulfathiazole silver (Dermazin ®) jest stosowany do użytku lokalnego.

Ze względu na hamowanie uwodnień DNA mają one działanie bakteriobójcze, są ośrodkami zależnymi od stężenia.

• Niefluorowane chinolony (kwas nalidyksowy, oksolinowy i pimemidynowy) należą do pierwszej generacji;
• Drugi pok. reprezentowane przez Gram-oznacza (Ciprofloxacin®, Levofloxacin®, itp.).
• Trzeci to tak zwane pomoce oddechowe. (Levo i Sparfloxacin ®);

Po czwarte - prep. z aktywnością przeciw beztlenową (Moxifloxacin®).

Tetracyklina ®, której nazwa została nadana osobnej grupie antybiotyków, została po raz pierwszy uzyskana chemicznie w 1952 roku.

Aktywnymi składnikami grupy są metacycline ®, minocycline ®, tigecycline ®, tetracycline ®, doksycyklina ®, oksytetracyklina ®.

Na naszej stronie możesz zapoznać się z większością grup antybiotyków, kompletnymi listami leków, klasyfikacjami, historią i innymi ważnymi informacjami. Aby to zrobić, utwórz sekcję „Klasyfikacja” w górnym menu witryny.

Możesz także polubić

Eliminacja temperatury po antybiotykach u dziecka i dorosłego

Leki przeciwwirusowe dla dzieci od 3 lat - tabletki, czopki, syropy, zawiesiny

Popularne artykuły

Lista antybiotyków OTC + powody zakazu ich swobodnego obrotu

W latach czterdziestych ubiegłego wieku ludzkość otrzymała potężną broń przeciwko wielu śmiertelnym infekcjom. Antybiotyki były sprzedawane bez recepty i dozwolone

7.4. Klasyfikacja antybiotyków

Antybiotyki są klasyfikowane i charakteryzowane według ich pochodzenia, struktury chemicznej, mechanizmu działania, spektrum działania, częstotliwości rozwoju oporności na leki itp. (Patrz tabele 4, 5, 6, ryc. 10).

Główne grupy leków przeciwbakteryjnych

Podgrupy lub pokolenia

Pierwsza generacja lub naturalne penicyliny: benzylopenicylina, bicyliny,

Druga generacja lub półsyntetyczne oporne na penicylinę antybiotyki antybiotykowe: oksacylina.

3. generacji lub aminopenicyliny, półsyntetyczne penicyliny o szerokim spektrum działania: ampicylina i amoksycylina.

4. generacji lub karboksypenicyliny: karbenicylina.

5. generacja lub ureido-i piperazynopenitsylina: azlotsylina, mezlocylina, piperacylina.

6. generacja lub amidinopenitsillin: metsillinam.

Kombinacje penicylin i inhibitorów b-laktamazy (kwas klawulanowy, sulbaktam, tazobaktam). Kombinacje ampicyliny z sulbaktamem, amoksycylina z kwasem klawulanowym są uważane za najbardziej skuteczne.

Pierwsza generacja: cefazolina, cefalorydyna, cefaleksyna.

3. generacji: cefotaksym, ceftriakson, ceftazydym.

Pierwsza generacja: streptomycyna, kanamycyna.

3. generacji: tobramycyna, amikacyna, netilmycyna.

Naturalne tetracykliny: tetracyklina i oksytetracyklina

Półsyntetyczne tetracykliny: metacyklina, doksycyklina

Druga generacja lub „nowe” makrolidy:

azytromycyna, klarytromycyna, roksytromycyna, midekamycyna.

Grupa lewomycetyny (chloramfenikol)

Przedstawione przez linkomycynę i klindamycynę

Grupa anzamycyny (ryfampicyna)

Przedstawione przez ryfampicynę i rifamycynę

Polimyksyna B i E

I generacja (pochodne 8-hydroksychinoliny):

nitroksolina, kwas nalidyksowy.

II generacja - fluorochinolony: cyprofloksacyna, ofloksacyna, lomefloksacyna, norfloksacyna

Przygotowania „różnych” grup

Fuzidin, nowobiocyna, fosfomycyna itp.

Prezentowane przez furazolidon, furaginę i inne.

Zgłoszony przez metronidazol i tinidazol

izoniazyd, ryfampicyna, pirazynamid, etambutol, streptomycyna.

etionamid, protionamid, cykloseryna, amikacyna, ofloksacyna

Najbardziej znany chlorofil

I. Leki krótko działające: norsulfazol, etazol.

Ii. Leki o średnim czasie działania: sulfametoksazol (część ko-trimoksazolu).

Iii. Leki długo działające:

Klasyfikacja antybiotyków według widma

- chinolony, w tym fluorochinolony;

- trimetoprim (powolne działanie bakteriobójcze)

- makrolidy (w zależności od rodzaju patogenu i stężenia mogą wykazywać działanie bakteriobójcze);

- chloramfenikol (na pneumokoki, meningokoki i H. influenzae - bakteriobójcze);

- fuzidyna (ze zwiększającą się dawką - działanie bakteriobójcze);

Przez pochodzenie wyróżnia się naturalne lub naturalne antybiotyki (otrzymywane z bakterii, grzybów, zwierząt, roślin itp.), Półsyntetyczne i syntetyczne.

Zgodnie ze strukturą chemiczną - tetracykliny, b-laktamy, makrolidy, aminoglikozydy, polipeptydy, aktynomycyny, streptomycyna, acykliczne, heterocykliczne itp.

W zależności od kierunku działania hamującego rozróżnia się antybiotyki przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze, przeciwwirusowe, przeciwpierwotniakowe i przeciwnowotworowe.

Spektrum działania antybiotyków dzieli się na następujące grupy:

- wąskie widmo, tłumienie gramów (+) lub gram (-) ziarenkowców;

- wąskie widmo, tłumienie gram (-) bakterii;

- szerokie spektrum, supresyjne gram (+) i gram (-) cocci, bakterie, riketsje, chlamydie itp.

Klasyfikacja antybiotyków za pomocą mechanizmu działania

Antybiotyki: klasyfikacja, zasady i funkcje aplikacji

Antybiotyki - ogromna grupa leków bakteriobójczych, z których każdy charakteryzuje się spektrum działania, wskazaniami do stosowania i obecnością pewnych efektów

Antybiotyki to substancje, które mogą hamować wzrost mikroorganizmów lub je niszczyć. Zgodnie z definicją GOST antybiotyki obejmują substancje pochodzenia roślinnego, zwierzęcego lub mikrobiologicznego. Obecnie definicja ta jest nieco przestarzała, ponieważ stworzono ogromną liczbę narkotyków syntetycznych, ale naturalne antybiotyki służyły jako prototyp ich tworzenia.

Historia leków przeciwdrobnoustrojowych zaczyna się w 1928 roku, kiedy A. Fleming po raz pierwszy odkrył penicylinę. Substancja ta została dokładnie odkryta, a nie stworzona, jak zawsze istniała w naturze. W naturze wytwarzają go mikroskopijne grzyby z rodzaju Penicillium, chroniąc się przed innymi mikroorganizmami.

W ciągu niecałych 100 lat stworzono ponad sto różnych leków przeciwbakteryjnych. Niektóre z nich są już przestarzałe i nie są stosowane w leczeniu, a niektóre są wprowadzane do praktyki klinicznej.

Zalecamy wyświetlenie filmu, który szczegółowo opisuje historię walki ludzkości z drobnoustrojami i historię powstania pierwszych antybiotyków:

Jak działają antybiotyki

Wszystkie leki przeciwbakteryjne działające na mikroorganizmy można podzielić na dwie duże grupy:

• bakteriobójczy - bezpośrednio powodować śmierć drobnoustrojów;
• bakteriostatyczny - zakłóca reprodukcję mikroorganizmów. Nie można się rozwijać i rozmnażać, bakterie są niszczone przez układ odpornościowy chorej osoby.

Antybiotyki realizują swoje efekty na wiele sposobów: niektóre z nich zakłócają syntezę mikrobiologicznych kwasów nukleinowych; inne zakłócają syntezę ściany komórkowej bakterii, inne zakłócają syntezę białek, a czwarte blokują funkcje enzymów oddechowych.

Mechanizm działania antybiotyków

Grupy antybiotykowe

Pomimo różnorodności tej grupy leków, wszystkie z nich można przypisać kilku głównym typom. Podstawą tej klasyfikacji jest struktura chemiczna - leki z tej samej grupy mają podobny wzór chemiczny, różniący się od siebie obecnością lub brakiem pewnych fragmentów cząsteczek.

Klasyfikacja antybiotyków oznacza obecność grup:

1. Pochodne penicyliny. Obejmuje to wszystkie leki oparte na pierwszym antybiotyku. W tej grupie wyróżnia się następujące podgrupy lub generacje preparatów penicylinowych:

• Naturalna benzylopenicylina, która jest syntetyzowana przez grzyby i leki półsyntetyczne: metycylina, nafcylina.
• Leki syntetyczne: karbpenicylina i tikarcylina, o szerszym zakresie efektów.
• Metcillam i azlocylina, o jeszcze szerszym spektrum działania.

1. Cefalosporyny - najbliżsi krewni penicyliny. Pierwszy antybiotyk z tej grupy, Cefazolina C, jest produkowany przez grzyby z rodzaju Cephalosporium. Preparaty z tej grupy w większości mają działanie bakteriobójcze, to znaczy zabijają mikroorganizmy. Rozróżnia się kilka generacji cefalosporyn:

• I pokolenie: cefazolina, cefaleksyna, cefradyna i inne.
• Generacja II: cefsulodyna, cefamandol, cefuroksym.
• Generacja III: cefotaksym, ceftazydym, cefodizym.
• Generacja IV: cefpyr.
• 5. generacja: ceftosan, ceftopibrol.

Różnice między różnymi grupami dotyczą głównie ich skuteczności - późniejsze pokolenia mają większe spektrum działania i są bardziej skuteczne. Cefalosporyny 1 i 2 pokolenia w praktyce klinicznej są obecnie stosowane bardzo rzadko, większość z nich nie jest nawet produkowana.

1. Makrolidy - preparaty o złożonej strukturze chemicznej, które mają działanie bakteriostatyczne na wiele różnych drobnoustrojów. Przedstawiciele: azytromycyna, rovamycin, josamycyna, leukomycyna i wiele innych. Makrolidy są uważane za jeden z najbezpieczniejszych leków przeciwbakteryjnych - mogą być stosowane nawet u kobiet w ciąży. Azalidy i ketolidy są odmianami makorlidów z różnicami w strukturze aktywnych cząsteczek.

Kolejna zaleta tej grupy leków - są one w stanie wniknąć do komórek ludzkiego ciała, co czyni je skutecznymi w leczeniu zakażeń wewnątrzkomórkowych: chlamydii, mykoplazmozy.

1. Aminoglikozydy. Przedstawiciele: gentamycyna, amikacyna, kanamycyna. Skuteczny przeciwko dużej liczbie tlenowych gram-ujemnych mikroorganizmów. Leki te są uważane za najbardziej toksyczne, mogą prowadzić do poważnych powikłań. Stosowany w leczeniu zakażeń układu moczowego, furunculosis.
2. Tetracykliny. Zasadniczo to półsyntetyczne i syntetyczne leki, do których należą: tetracyklina, doksycyklina, minocyklina. Skuteczny przeciwko wielu bakteriom. Wadą tych leków jest oporność krzyżowa, to znaczy mikroorganizmy, które rozwinęły oporność na jeden lek, będą niewrażliwe na inne leki z tej grupy.
3. Fluorochinolony. Są to w pełni syntetyczne leki, które nie mają swojego naturalnego odpowiednika. Wszystkie leki w tej grupie są podzielone na pierwszą generację (pefloksacyna, cyprofloksacyna, norfloksacyna), a druga (lewofloksacyna, moksyfloksacyna). Stosowany najczęściej w leczeniu zakażeń górnych dróg oddechowych (zapalenie ucha, zapalenie zatok) i dróg oddechowych (zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc).
4. Linozamidy. Ta grupa obejmuje naturalną antybiotyk linkomycynę i jej pochodną klindamycynę. Mają zarówno działanie bakteriostatyczne, jak i bakteriobójcze, efekt zależy od stężenia.
5. Karbapenemy. Jest to jeden z najnowocześniejszych antybiotyków działających na dużą liczbę mikroorganizmów. Leki z tej grupy należą do antybiotyków rezerwowych, to znaczy są stosowane w najtrudniejszych przypadkach, gdy inne leki są nieskuteczne. Przedstawiciele: imipenem, meropenem, ertapenem.
6. Polimyksyna. Są to wysoce wyspecjalizowane leki stosowane w leczeniu zakażeń wywołanych pałeczką pyocyjanową. Polimyksyna M i B są polimyksynami, a wadą tych leków jest działanie toksyczne na układ nerwowy i nerki.
7. Leki przeciwgruźlicze. Jest to osobna grupa leków, które mają wyraźny wpływ na prątek gruźlicy. Należą do nich ryfampicyna, izoniazyd i PAS. Inne antybiotyki są również stosowane w leczeniu gruźlicy, ale tylko wtedy, gdy opracowano oporność na te leki.
8. Środki przeciwgrzybicze. W tej grupie znajdują się leki stosowane w leczeniu grzybic - zmiany grzybicze: amfotyrecyna B, nystatyna, flukonazol.

Zastosowania antybiotyków

Leki antybakteryjne występują w różnych postaciach: tabletki, proszek, z których przygotowują zastrzyk, maści, krople, spray, syrop, świece. Główne metody stosowania antybiotyków:

1. Ustne - spożycie doustne. Lek można przyjmować w postaci tabletki, kapsułki, syropu lub proszku. Częstotliwość podawania zależy od rodzaju antybiotyków, na przykład azytromycyna jest przyjmowana raz dziennie, a tetracyklina jest przyjmowana 4 razy dziennie. Dla każdego rodzaju antybiotyku istnieją zalecenia wskazujące, kiedy należy go przyjmować - przed posiłkami, w trakcie lub po. Od tego zależy skuteczność leczenia i nasilenie działań niepożądanych. Antybiotyki są czasami przepisywane małym dzieciom w postaci syropu - dzieciom łatwiej jest pić płyn niż połykać pigułkę lub kapsułkę. Ponadto syrop można słodzić, aby pozbyć się nieprzyjemnego lub gorzkiego smaku samego leku.
2. Wtrysk - w postaci zastrzyków domięśniowych lub dożylnych. Dzięki tej metodzie lek szybko staje się przedmiotem infekcji i jest bardziej aktywny. Wadą tego sposobu podawania jest ból podczas nakłuwania. Zastosuj zastrzyki na umiarkowaną i ciężką chorobę.

Ważne: Zastrzyki powinny być wykonywane wyłącznie przez pielęgniarkę w klinice lub szpitalu! W domu antybiotyki nie są zalecane.

1. Lokalny - stosowanie maści lub kremów bezpośrednio w miejscu zakażenia. Ta metoda podawania leku stosowana jest głównie w przypadku zakażeń skóry - zapalenia nabłonkowego, jak również w okulistyce - w przypadku zakaźnych uszkodzeń oczu, na przykład maści tetracykliny na zapalenie spojówek.

Droga podania jest ustalana wyłącznie przez lekarza. Uwzględnia to wiele czynników: wchłanianie leku w przewodzie pokarmowym, stan układu pokarmowego jako całości (w niektórych chorobach szybkość wchłaniania maleje, a skuteczność leczenia maleje). Niektóre leki można podawać tylko w jeden sposób.

Podczas wstrzykiwania należy wiedzieć, co może rozpuścić proszek. Na przykład Abaktal można rozcieńczyć tylko glukozą, ponieważ gdy stosowany jest chlorek sodu, ulega on zniszczeniu, co oznacza, że ​​leczenie będzie nieskuteczne.

Wrażliwość na antybiotyki

Każdy organizm prędzej czy później przyzwyczaja się do najcięższych warunków. To stwierdzenie odnosi się również do mikroorganizmów - w odpowiedzi na długotrwałe narażenie na antybiotyki drobnoustroje rozwijają na nie odporność. Koncepcja wrażliwości na antybiotyki została wprowadzona do praktyki medycznej - jak skutecznie dany lek wpływa na patogen.

Wszelkie recepty na antybiotyki powinny opierać się na wiedzy na temat wrażliwości patogenu. Idealnie, przed przepisaniem leku, lekarz powinien przeprowadzić analizę wrażliwości i przepisać najbardziej skuteczny lek. Ale czas na taką analizę wynosi co najwyżej kilka dni, aw tym czasie infekcja może doprowadzić do najbardziej smutnego wyniku.

Płytka Petriego do określania wrażliwości na antybiotyki

Dlatego w przypadku zakażenia niewyjaśnionym patogenem lekarze przepisują empirycznie leki - biorąc pod uwagę najbardziej prawdopodobny czynnik sprawczy, ze znajomością sytuacji epidemiologicznej w danym regionie i szpitalu. W tym celu stosuje się antybiotyki o szerokim spektrum działania.

Po przeprowadzeniu analizy wrażliwości lekarz ma możliwość zmiany leku na skuteczniejszy. Zastąpienie leku może nastąpić bez efektu leczenia przez 3-5 dni.

Bardziej skuteczny etiotropowy (celowany) cel antybiotyków. Jednocześnie okazuje się, że choroba jest spowodowana - badanie bakteriologiczne określa rodzaj patogenu. Następnie lekarz wybiera konkretny lek, dla którego mikrob nie ma oporu (oporu).

Czy antybiotyki są zawsze skuteczne?

Antybiotyki działają tylko na bakterie i grzyby! Bakterie są mikroorganizmami jednokomórkowymi. Istnieje kilka tysięcy gatunków bakterii, z których niektóre współistnieją całkiem normalnie z ludźmi - w jelicie grubym żyje ponad 20 gatunków bakterii. Niektóre bakterie są warunkowo patogenne - stają się przyczyną choroby tylko pod pewnymi warunkami, na przykład, gdy wchodzą do siedliska, które jest dla nich nietypowe. Na przykład bardzo często zapalenie gruczołu krokowego jest wywoływane przez E. coli, która unosi się do prostaty z odbytnicy.

Uwaga: antybiotyki są absolutnie nieskuteczne w chorobach wirusowych. Wirusy są wielokrotnie mniejsze niż bakterie, a antybiotyki po prostu nie mają zastosowania. Dlatego antybiotyki na przeziębienie nie mają efektu, tak zimnego w 99% przypadków spowodowanych przez wirusy.

Antybiotyki na kaszel i zapalenie oskrzeli mogą być skuteczne, jeśli te zjawiska są powodowane przez bakterie. Zrozum, co spowodowało chorobę, może być tylko lekarzem - w tym przypadku przepisuje badania krwi, jeśli to konieczne - badanie plwociny, jeśli ona odejdzie.

Ważne: niedopuszczalne jest przepisywanie sobie antybiotyków! Doprowadzi to tylko do tego, że niektóre patogeny rozwiną odporność, a następnym razem choroba będzie trudniejsza do wyleczenia.

Oczywiście antybiotyki na ból gardła są skuteczne - choroba ta ma wyłącznie bakteryjny charakter, spowodowany przez paciorkowce lub gronkowce. W leczeniu dławicy piersiowej stosuje się najprostsze antybiotyki - penicylinę, erytromycynę. Najważniejszą rzeczą w leczeniu bólów gardła jest przestrzeganie wielości leków i czasu trwania leczenia - co najmniej 7 dni. Nie należy przerywać przyjmowania leku natychmiast po wystąpieniu stanu, który zwykle obserwuje się przez 3-4 dni. Nie należy mylić prawdziwego bólu gardła z zapaleniem migdałków, które może być pochodzenia wirusowego.

Uwaga: nie w pełni leczone ból gardła może powodować ostrą gorączkę reumatyczną lub zapalenie kłębuszków nerkowych!

Zapalenie płuc (zapalenie płuc) może być pochodzenia bakteryjnego i wirusowego. Bakterie powodują zapalenie płuc w 80% przypadków, więc nawet przy empirycznym oznaczeniu antybiotyków z zapaleniem płuc mają dobry wpływ. W wirusowym zapaleniu płuc antybiotyki nie mają działania leczniczego, chociaż zapobiegają przyleganiu flory bakteryjnej do procesu zapalnego.

Antybiotyki i alkohol

Jednoczesne spożywanie alkoholu i antybiotyków w krótkim czasie nie prowadzi do niczego dobrego. Niektóre leki są niszczone w wątrobie, jak alkohol. Obecność antybiotyku i alkoholu we krwi powoduje silne obciążenie wątroby - po prostu nie ma czasu na neutralizację alkoholu etylowego. W rezultacie prawdopodobieństwo wystąpienia nieprzyjemnych objawów: nudności, wymioty, zaburzenia jelitowe.

Ważne: wiele leków oddziałuje z alkoholem na poziomie chemicznym, w wyniku czego efekt terapeutyczny jest bezpośrednio zmniejszony. Takie leki obejmują metronidazol, chloramfenikol, cefoperazon i kilka innych. Jednoczesne spożywanie alkoholu i tych leków może nie tylko zmniejszyć efekt terapeutyczny, ale także prowadzić do duszności, drgawek i śmierci.

Oczywiście niektóre antybiotyki można przyjmować na tle spożywania alkoholu, ale po co ryzykować zdrowie? Lepiej jest powstrzymać się od alkoholu na krótki czas - kurs terapii antybiotykowej rzadko przekracza 1,5-2 tygodnie.

Antybiotyki podczas ciąży

Kobiety w ciąży cierpią na choroby zakaźne nie mniej niż wszystkie inne. Lecz leczenie kobiet w ciąży antybiotykami jest bardzo trudne. W ciele kobiety w ciąży płód rośnie i rozwija się - nienarodzone dziecko, bardzo wrażliwe na wiele substancji chemicznych. Spożycie antybiotyków do rozwijającego się organizmu może spowodować rozwój wad rozwojowych płodu, toksyczne uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego płodu.

W pierwszym trymestrze pożądane jest unikanie stosowania antybiotyków w ogóle. W drugim i trzecim trymestrze ciąży ich powołanie jest bardziej bezpieczne, ale także, jeśli to możliwe, powinno być ograniczone.

Aby odmówić powołania antybiotyków na kobietę w ciąży nie może być w następujących chorobach:

• Zapalenie płuc;
• ból gardła;
• odmiedniczkowe zapalenie nerek;
• zakażone rany;
• sepsa;
• specyficzne zakażenia: bruceloza, boreloza;
• infekcje narządów płciowych: kiła, rzeżączka.

Jakie antybiotyki można przepisać w ciąży?

Penicylina, preparaty cefalosporynowe, erytromycyna, josamycyna prawie nie wywierają wpływu na płód. Penicylina, chociaż przechodzi przez łożysko, nie wpływa niekorzystnie na płód. Cefalosporyna i inne wymienione leki przenikają przez łożysko w ekstremalnie niskich stężeniach i nie są w stanie zaszkodzić nienarodzonemu dziecku.

Warunkowo bezpieczne leki obejmują metronidazol, gentamycynę i azytromycynę. Są powoływani wyłącznie ze względów zdrowotnych, gdy korzyści dla kobiet przewyższają ryzyko dla dziecka. Takie sytuacje obejmują ciężkie zapalenie płuc, posocznicę i inne poważne infekcje, w których kobieta może po prostu umrzeć bez antybiotyków.

Które z leków nie mogą być przepisane w czasie ciąży

Następujące leki nie powinny być stosowane u kobiet w ciąży:

• aminoglikozydy - może prowadzić do wrodzonej głuchoty (wyjątek - gentamycyna);
• klarytromycyna, roksytromycyna - w eksperymentach wywarł toksyczny wpływ na zarodki zwierząt;
• fluorochinolony;
• tetracyklina - narusza tworzenie się układu kostnego i zębów;
• chloramfenikol - jest niebezpieczny w późnych stadiach ciąży z powodu zahamowania czynności szpiku kostnego u dziecka.

W przypadku niektórych leków przeciwbakteryjnych nie ma dowodów na szkodliwe działanie na płód. Powód jest prosty - nie prowadzą eksperymentów na kobietach w ciąży, aby określić toksyczność leków. Eksperymenty na zwierzętach nie pozwalają na wykluczenie wszystkich negatywnych skutków ze 100% pewnością, ponieważ metabolizm leków u ludzi i zwierząt może się znacznie różnić.

Należy zauważyć, że przed planowaną ciążą należy również odmówić przyjmowania antybiotyków lub zmienić plany poczęcia. Niektóre leki mają efekt kumulacyjny - mogą gromadzić się w ciele kobiety, a nawet po pewnym czasie od zakończenia leczenia są stopniowo metabolizowane i wydalane. Ciążę zaleca się nie wcześniej niż 2-3 tygodnie po zakończeniu antybiotyków.

Skutki antybiotyków

Kontakt z antybiotykami w organizmie człowieka prowadzi nie tylko do zniszczenia bakterii chorobotwórczych. Podobnie jak wszystkie obce leki chemiczne, antybiotyki mają działanie ogólnoustrojowe - w taki czy inny sposób wpływają na wszystkie układy ciała.

Istnieje kilka grup działań niepożądanych antybiotyków:

Reakcje alergiczne

Prawie każdy antybiotyk może powodować alergie. Ciężkość reakcji jest różna: wysypka na ciele, obrzęk naczynioruchowy (obrzęk naczynioruchowy), wstrząs anafilaktyczny. Jeśli wysypka alergiczna nie jest praktycznie niebezpieczna, wstrząs anafilaktyczny może być śmiertelny. Ryzyko wstrząsu jest znacznie większe w przypadku wstrzyknięć antybiotyków, dlatego zastrzyki należy podawać tylko w placówkach medycznych - można tam zapewnić opiekę w nagłych wypadkach.

Antybiotyki i inne leki przeciwbakteryjne powodujące reakcje alergiczne:

Reakcje toksyczne

Antybiotyki mogą uszkodzić wiele narządów, ale wątroba jest najbardziej podatna na ich działanie - toksyczne zapalenie wątroby może wystąpić podczas leczenia przeciwbakteryjnego. Oddzielne leki działają selektywnie toksycznie na inne narządy: aminoglikozydy - w aparacie słuchowym (powodują głuchotę); tetracykliny hamują wzrost tkanki kostnej u dzieci.

Zwróć uwagę: Toksyczność leku zwykle zależy od jego dawki, ale jeśli jesteś nadwrażliwy, czasami nawet mniejsze dawki wystarczą, aby wywołać efekt.

Wpływ na przewód pokarmowy

Podczas przyjmowania niektórych antybiotyków pacjenci często skarżą się na ból brzucha, nudności, wymioty i zaburzenia stolca (biegunka). Reakcje te spowodowane są najczęściej miejscowym działaniem drażniącym leków. Specyficzny wpływ antybiotyków na florę jelitową prowadzi do zaburzeń czynnościowych jej aktywności, czemu często towarzyszy biegunka. Stan ten nazywany jest biegunką związaną z antybiotykami, która jest powszechnie znana pod pojęciem dysbakteriozy po antybiotykach.

Inne skutki uboczne

Inne niekorzystne skutki obejmują:

• ucisk immunitetu;
• pojawienie się opornych na antybiotyki szczepów mikroorganizmów;
• superinfekcja - stan, w którym mikroorganizmy odporne na ten antybiotyk są aktywowane, co prowadzi do pojawienia się nowej choroby;
• naruszenie metabolizmu witamin - ze względu na hamowanie naturalnej flory okrężnicy, która syntetyzuje pewne witaminy z grupy B;
• bakterioliza Yarish-Herxheimer jest reakcją wynikającą ze stosowania preparatów bakteriobójczych, gdy duża liczba toksyn jest uwalniana do krwi w wyniku jednoczesnej śmierci dużej liczby bakterii. Reakcja jest podobna w klinice z szokiem.

Czy antybiotyki można stosować profilaktycznie?

Samokształcenie w dziedzinie leczenia doprowadziło do tego, że wielu pacjentów, zwłaszcza młode matki, próbuje przepisać sobie antybiotyk (lub swojemu dziecku) na najmniejsze oznaki przeziębienia. Antybiotyki nie mają działania zapobiegawczego - leczą przyczynę choroby, to znaczy eliminują mikroorganizmy, a przy jej braku pojawiają się tylko skutki uboczne leków.

Istnieje ograniczona liczba sytuacji, w których antybiotyki podaje się przed objawami klinicznymi zakażenia, aby temu zapobiec:

• operacja - w tym przypadku antybiotyk, który jest we krwi i tkankach, zapobiega rozwojowi infekcji. Z reguły wystarcza pojedyncza dawka leku, podawana 30-40 minut przed interwencją. Czasami, nawet po operacji wyrostka robaczkowego, antybiotyki nie są nakłuwane. Po „czystych” operacjach w ogóle nie przepisuje się antybiotyków.
• poważne obrażenia lub rany (otwarte pęknięcia, zanieczyszczenie rany ziemią). W tym przypadku jest absolutnie oczywiste, że infekcja dostała się do rany i powinna zostać „zmiażdżona” zanim się przejawi;
• zapobieganie awaryjne kiły Przeprowadza się go podczas niezabezpieczonego kontaktu seksualnego z potencjalnie chorym człowiekiem, a także wśród pracowników służby zdrowia, którzy otrzymali krew osoby zakażonej lub innego płynu biologicznego na błonie śluzowej;
• penicylina może być podawana dzieciom do zapobiegania gorączce reumatycznej, która jest powikłaniem dusznicy bolesnej.

Antybiotyki dla dzieci

Stosowanie antybiotyków u dzieci na ogół nie różni się od ich stosowania w innych grupach ludzi. Dzieci w małym wieku pediatrzy najczęściej przepisują antybiotyki w syropie. Ta postać dawkowania jest wygodniejsza do przyjmowania, w przeciwieństwie do zastrzyków, jest całkowicie bezbolesna. Starszym dzieciom można podawać antybiotyki w tabletkach i kapsułkach. W przypadku ciężkiego zakażenia podaje się pozajelitową drogę podawania - zastrzyki.

Ważne: główną cechą stosowania antybiotyków w pediatrii jest dawkowanie - dzieciom przepisuje się mniejsze dawki, ponieważ lek obliczany jest w kilogramach masy ciała.

Antybiotyki są bardzo skutecznymi lekami, które jednocześnie mają dużą liczbę skutków ubocznych. Aby zostać wyleczonym z ich pomocą i nie zaszkodzić ciału, należy je przyjmować wyłącznie zgodnie z zaleceniami lekarza.

Czym są antybiotyki? W jakich przypadkach konieczne jest stosowanie antybiotyków, a w których niebezpieczne? Głównymi zasadami leczenia antybiotykami są pediatrzy, dr Komarovsky:

Gudkov Roman, resuscytator

68 995 odsłon ogółem, 2 widoki dziś