Objawy i leczenie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek jest chorobą o charakterze zakaźno-zapalnym, w której kielichy, miednica i kanaliki nerkowe biorą udział w procesie patologicznym, po czym następuje uszkodzenie ich kłębuszków i naczyń krwionośnych.

Według dostępnych statystyk przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek wśród wszystkich chorób narządów moczowych o nieswoistym charakterze zapalnym rozpoznaje się w 60-65% przypadków. Ponadto w 20-30% przypadków jest to konsekwencja ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek.

Najczęściej kobiety i dziewczęta są podatne na rozwój przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek, ze względu na specyfikę struktury cewki moczowej. W rezultacie patogeny znacznie łatwiej przenikają do pęcherza i nerek. Głównie w przewlekłym procesie patologicznym zaangażowane są dwie nerki, co stanowi różnicę między przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniem nerek a ostrym. Narządy nie mogą być naruszone w ten sam sposób. Ostry przebieg choroby charakteryzuje się gwałtownym wzrostem objawów, szybkim rozwojem choroby. Podczas gdy przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek może często występować latentnie, daje się odczuć tylko w okresach zaostrzenia, po których następuje remisja.

Jeśli całkowite wyzdrowienie z ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek nie nastąpi w ciągu trzech miesięcy, warto mówić o przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniu nerek. Dlatego przewlekła postać choroby, według niektórych źródeł, jest nieco bardziej powszechna niż ostra.

Objawy przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Przebieg choroby i objawy przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek są w dużej mierze zależne od lokalizacji zapalenia, stopnia zajęcia jednej lub dwóch nerek w procesie patologicznym, obecności niedrożności dróg moczowych, obecności współistniejących zakażeń.

Z biegiem lat choroba może być powolna, z zapaleniem tkanki śródmiąższowej nerek. Objawy są najbardziej widoczne podczas zaostrzenia choroby i mogą być prawie niewidoczne dla osoby podczas remisji odmiedniczkowego zapalenia nerek.

Pierwotne odmiedniczkowe zapalenie nerek daje wyraźniejszy obraz kliniczny niż wtórne. Następujące objawy mogą wskazywać na zaostrzenie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek:

Zwiększenie temperatury ciała do wysokich wartości, czasami do 39 stopni.

Wygląd bólu w okolicy lędźwiowej z jednej lub obu stron.

Występowanie zjawisk dysurycznych.

Pogorszenie ogólnego samopoczucia pacjenta.

Występowanie bólów głowy.

Ból brzucha, wymioty i nudności występują częściej w dzieciństwie niż u dorosłych pacjentów.

Wygląd pacjenta zmienia się nieco. Może sam zauważyć te zmiany lub lekarz zauważy je podczas badania. Twarz staje się nieco opuchnięta, można zaobserwować obrzęk powiek (czytaj również: Dlaczego powieki puchną?). Blada skóra, często worki pod oczami, są szczególnie widoczne po śnie.

Podczas remisji znacznie trudniej jest zdiagnozować chorobę. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku pierwotnego przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek, które charakteryzuje kurs utajony.

Możliwe objawy takiego przebiegu choroby są następujące:

Ból w okolicy lędźwiowej jest rzadki. Są nieistotne, nie różnią się stałością. Natura ciągnięcia bólu lub marudzenia.

Zjawiska dysuryczne są najczęściej nieobecne, a jeśli tak, są bardzo słabe i prawie niedostrzegalnie postępują dla samego pacjenta.

Temperatura ciała z reguły pozostaje normalna, chociaż wieczorem może to być niewielki wzrost do 37,1 stopnia.

Jeśli choroba nie jest diagnozowana przez długi czas i nie jest leczona, ludzie zaczynają zauważać zwiększone zmęczenie, utratę apetytu i związaną z tym utratę wagi, senność, letarg, a czasami niewyjaśnione bóle głowy. (Patrz także: Przyczyny, objawy i symptomy bólu głowy, konsekwencje)

W miarę postępu choroby nasilają się zjawiska dysuryczne, skóra zaczyna się łuszczyć, wysycha, jej kolor zmienia się na szarożółty.

Na język pacjentów z przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniem nerek nakłada się ciemny rozkwit, usta i błona śluzowa jamy ustnej są suche.

U takich pacjentów nadciśnienie tętnicze często łączy się ze znacznym wzrostem ciśnienia rozkurczowego. Mogą występować krwawienia z nosa.

Rozpoczęte stadia przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek charakteryzują się bólem kości, wielomoczem, z uwolnieniem do 3 litrów moczu dziennie, wyrażonym pragnieniem.

Przyczyny przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Przyczyną przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek może być tylko jedno etiologicznie - uszkodzenie flory mikrobiologicznej nerek. Aby jednak mógł dostać się do ciała i zacząć aktywnie rozmnażać, potrzebujemy czynników prowokacyjnych. Najczęściej stan zapalny jest wywołany przez zakażenie para-jelitowe lub Escherichia coli, enterokoki, Proteus, Pseudomonas aeruginosa, paciorkowce i skojarzenia mikrobiologiczne. Szczególne znaczenie w rozwoju przewlekłej postaci choroby mają formy L bakterii, które mnożą się i wykazują aktywność patogenną z powodu niewystarczającej terapii przeciwbakteryjnej lub przy zmianie kwasowości moczu. Takie mikroorganizmy wykazują szczególną odporność na leki, są trudne do zidentyfikowania i przez długi czas mogą po prostu istnieć w tkance śródmiąższowej nerek i być aktywne pod wpływem korzystnych czynników.

Najczęściej rozwój przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek jest poprzedzony ostrym zapaleniem nerek.

Dodatkowymi stymulującymi przyczynami chronalizacji tego procesu są:

Z czasem nie zidentyfikowano i nieleczono przyczyn prowadzących do zakłócenia odpływu moczu. Może to być kamica moczowa, zwężenia dróg moczowych, gruczolak stercza, nefroptoza, odpływ pęcherzowo-moczowodowy.

Naruszenie warunków leczenia ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek lub niewłaściwie dobranej terapii. Brak systemowej kontroli ambulatoryjnej dla pacjentów, którzy doznali ostrego zapalenia.

Tworzenie się L-bakterii i protoplastów, które mogą istnieć przez długi czas w tkance nerek.

Zmniejszenie sił odpornościowych organizmu. Stany niedoboru odporności.

W dzieciństwie choroba często rozwija się po ostrych infekcjach wirusowych dróg oddechowych, szkarlatynie, zapaleniu migdałków, zapaleniu płuc, odrze itp.

Obecność choroby przewlekłej. Cukrzyca, otyłość, zapalenie migdałków, choroby przewodu pokarmowego.

U kobiet w młodym wieku regularne życie seksualne, jego początek, okres ciąży i porodu mogą stać się zachętą do rozwoju przewlekłej postaci choroby.

Możliwą przyczyną rozwoju choroby nie są wrodzone wady rozwojowe: uchyłki pęcherza moczowego, przepuklina moczowodu, które naruszają normalną urodynamikę.

Ostatnie badania wskazują na znaczącą rolę w rozwoju choroby wtórnego uczulenia organizmu, jak również rozwoju reakcji autoimmunologicznych.

Czasami bodziec do rozwoju przewlekłej postaci choroby staje się hipotermią.

Etapy przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Wyróżnia się cztery etapy przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek:

W pierwszym stadium rozwoju choroby kłębuszki nerek są nienaruszone, to znaczy nie biorą udziału w procesie patologicznym, zanik przewodów zbiorczych jest jednolity.

W drugim etapie rozwoju choroby, niektóre kłębuszki hialinizują i stają się puste, naczynia ulegają obliteracji, znacznie zawężonej. Wzrastają zmiany miażdżycowe w kanalikach i tkance śródmiąższowej.

W trzecim stadium rozwoju choroby większość kłębuszków obumiera, kanaliki silnie zanikają, tkanka śródmiąższowa i łączna nadal rośnie.

W czwartym stadium rozwoju przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek większość kłębuszków obumiera, nerka staje się mniejsza, jej tkanki są zastępowane tkanką bliznowatą. Ciało wygląda jak małe pomarszczone podłoże z guzowatą powierzchnią.

Powikłania i skutki przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Możliwymi konsekwencjami przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek może być wtórne marszczenie nerek lub ropne zapalenie nerek. Zapalenie nerek jest chorobą, która rozwija się w końcowym stadium ropnego odmiedniczkowego zapalenia nerek. W dzieciństwie taki wynik choroby jest niezwykle rzadki, jest bardziej charakterystyczny dla osób w wieku od 30 do 50 lat.

Powikłania przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek mogą być następujące:

Ostra niewydolność nerek. Ten stan, czyli zdolność do odwracania się, pojawia się nagle, charakteryzuje się wyraźnym zaburzeniem lub całkowitym zaprzestaniem pracy nerek.

Przewlekła niewydolność nerek. Ten stan jest stopniowym wyginięciem ciała na tle odmiedniczkowego zapalenia nerek, spowodowanego śmiercią nefronów.

Paranephritis. Powikłanie to proces ropnego zapalenia około-nerkowej celulozy.

Martwicze zapalenie brodawki. Jest to poważne powikłanie, które występuje najczęściej u pacjentów hospitalizowanych z urologią, głównie u kobiet. Towarzyszy mu kolka nerkowa, krwiomocz, piruria i inne poważne zaburzenia ciała (gorączka, nadciśnienie tętnicze). Może zakończyć się niewydolnością nerek. (Patrz także: Przyczyny i objawy niewydolności nerek)

Urosepsis. Jedno z najcięższych powikłań choroby, w której zakażenie nerek rozprzestrzenia się w całym ciele. Stan ten stanowi bezpośrednie zagrożenie dla życia pacjenta i często jest śmiertelny.

Diagnoza przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Rozpoznanie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek powinno być wyczerpujące. Diagnoza będzie wymagała wyników badań laboratoryjnych i instrumentalnych.

Lekarze kierują pacjentów na następujące badania laboratoryjne:

Dąb. Przewlekły przebieg choroby będzie wskazywany przez niedokrwistość, wzrost liczby białych krwinek, przesunięcie morfologii krwi w lewo, jak również wzrost szybkości sedymentacji erytrocytów.

Oam Na podstawie wyników analizy wykryte zostanie środowisko alkaliczne. Mętny mocz, jego gęstość jest zmniejszona. Być może określa się obecność cylindrów, czasami bakteriurii, zwiększa się liczba leukocytów.

Test Nechiporenko ujawni przewagę leukocytów nad erytrocytami, ponadto aktywne leukocyty zostaną wykryte w moczu.

Wykonuj prednizolon i ciasto pirogenne, gdy pacjentowi podaje się prednizon i po pewnych okresach zbieraj kilka partii moczu.

Próbka według Zimnitsky'ego ujawni spadek gęstości w różnych porcjach moczu, które są zbierane w ciągu dnia.

BAK ujawni zwiększoną ilość kwasów sialowych, seromukoidów, fibryny, mocznika.

Ponadto, aby potwierdzić diagnozę i zbadać stan ciała, konieczne jest przeprowadzenie badań instrumentalnych, których wybór pozostaje dla lekarza:

Wykonaj radiograficzny przegląd obszaru nerek. W przewlekłym przebiegu choroby nerki będą zmniejszone (zarówno jedno, jak i drugie).

Wykonywanie chromocytozy. Jeśli występuje przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek, lekarz zauważy naruszenie funkcji wydalania nerkowego - jedno lub dwustronne.

Wykonanie pirelografii wydalniczej lub wstecznej pozwoli na wykrycie istniejących deformacji i zmian patologicznych w narządach kielicha i miednicy.

USG nerek może wykryć asymetrię narządów, ich deformację, niejednorodność.

Skanowanie radioizotopów ujawnia również asymetrię nerek i ich rozproszone zmiany.

Szczegółowe zmiany strukturalne w narządzie mogą wykryć tak wysoce pouczające badania, jak CT i MRI.

Biopsja nerek i badanie biopsyjne są wykonywane w klinicznie niejasnych przypadkach choroby.

Ważne jest, aby wykluczyć takie choroby, jak amyloidoza nerkowa, przewlekłe kłębuszkowe zapalenie nerek, nadciśnienie, cukrzycowa stwardnienie kłębuszków nerkowych, które mogą dać podobny obraz kliniczny.

Leczenie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Leczenie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek nie może być całkowite bez indywidualnego podejścia do pacjenta i bez przeprowadzenia kompleksowych działań mających na celu jego powrót do zdrowia. Obejmuje przestrzeganie diety i picia, przyjmowanie leków, a także eliminowanie przyczyn, które mogą zakłócać normalny przepływ moczu.

W ostrej fazie zaostrzenia przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek pacjent powinien zostać umieszczony w szpitalu w celu leczenia i obserwacji. Pacjenci z pierwotnym odmiedniczkowym zapaleniem nerek są określani na oddziale terapeutycznym lub specjalistycznym nefrologii, a od drugiego - do urologii.

Czas trwania leżenia bezpośrednio zależy od ciężkości choroby i od skuteczności leczenia. Dieta jest niezbędnym aspektem kompleksowego leczenia przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek.

Obrzęk, co do zasady, nie występuje u tych pacjentów, więc ich reżim picia nie powinien być ograniczony. Priorytetowe napoje to zwykła woda, wzmocnione napoje, sok żurawinowy, soki, kompoty, galaretka. Objętość płynu otrzymanego przez organizm w ciągu dnia może wynosić 2000 ml. Zmniejszenie jego ilości jest możliwe według zeznań lekarza, w obecności nadciśnienia tętniczego, w przypadku naruszenia przepływu moczu. W takim przypadku należy ograniczyć spożycie soli, aż do jej całkowitego wyeliminowania.

Kluczowym punktem w leczeniu przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek jest powołanie antybiotyków. Są przepisywane tak wcześnie, jak to możliwe, i przez długi czas po ustaleniu wrażliwości czynników bakteryjnych na określone preparaty wysiane z moczu. Efekt nie może być osiągnięty, jeśli antybiotyki są przepisywane zbyt późno, na krótki czas lub jeśli istnieją przeszkody w normalnym przejściu moczu.

Jeśli choroba zostanie zdiagnozowana na późniejszym etapie, nawet wysokie dawki leków przeciwbakteryjnych często nie są wystarczająco skuteczne. Ponadto, na tle istniejących zaburzeń w funkcjonowaniu nerek, istnieje ryzyko poważnych skutków ubocznych nawet najbardziej skutecznych leków. Prawdopodobieństwo rozwoju oporu wzrasta również wielokrotnie.

W leczeniu przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek stosuje się następujące leki:

Półsyntetyczne penicyliny - Oxacillin, Ampicillin, Amoxiclav, Sultamicillin.

Cefalosporyny - Kefzol, Tseporin, Ceftriakson, Cefepim, Cefiksym, Cefotaksym itp.

Kwas nalidyksowy - Negram, Nevigremon.

Aminoglikozydy są stosowane w przypadkach ciężkiej choroby - Kanamycyna, Gentamycyna, Kolimitsin, Tobramycyna, Amikacyna.

Fluorochinolony: lewofloksacyna, ofloksacyna, tsiprinol, moksifloksacyna itp.

Nitrofurany - Furazolidon, Furadonin.

Sulfonamidy - Urosulfan, Etazol itp.

Terapia antyoksydacyjna ogranicza się do przyjmowania tokoferolu, kwasu askorbinowego, retinolu, selenu itp.

Przed wyborem jednego lub innego leku przeciwbakteryjnego lekarz powinien zapoznać się ze wskaźnikami kwasowości moczu pacjentów, ponieważ wpływa to na skuteczność leków.

Antybiotyki podczas zaostrzenia choroby są przepisywane do 8 tygodni. Określony czas trwania terapii będzie określony przez wyniki przeprowadzonych badań laboratoryjnych. Jeśli stan pacjenta jest ciężki, wówczas przepisywane są kombinacje środków przeciwbakteryjnych, podaje się je pozajelitowo lub dożylnie i w dużych dawkach. Jednym z najbardziej skutecznych nowoczesnych uroseptikov jest lek 5 NOK.

Samo-leczenie jest surowo zabronione, chociaż istnieje wiele leków do leczenia odmiedniczkowego zapalenia nerek. Ta choroba leży wyłącznie w kompetencjach specjalistów.

Sukces leczenia można ocenić według następujących kryteriów:

Brak zjawisk dysurycznych;

Normalizacja parametrów krwi i moczu;

Normalizacja temperatury ciała;

Zanik leukocyturii, bakteriurii, białkomoczu.

Jednak pomimo skutecznego leczenia przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek, możliwy jest nawrót choroby, który wystąpi z prawdopodobieństwem od 60% do 80%. Dlatego lekarze spędzają miesiące na terapii przeciw nawrotom, co jest w pełni uzasadnione w przewlekłym procesie zapalnym nerek.

Jeśli podczas leczenia wystąpią reakcje alergiczne, konieczne jest przeprowadzenie terapii przeciwhistaminowej, która ogranicza się do przyjmowania takich leków jak: Tavegil, Pipolfen, Suprastin, Diazolin itp.

W przypadku wykrycia niedokrwistości za pomocą badań krwi, pacjentom przepisuje się suplementy żelaza, przyjmując witaminę B12, kwas foliowy.

Pacjentom z nadciśnieniem tętniczym zaleca się przyjmowanie rezerpiny, klofeliny, hemitonu i innych leków przeciwnadciśnieniowych w połączeniu z hipotiazydem, triampurem i innymi lekami saluretycznymi.

W końcowych stadiach choroby zaleca się operację oszczędzającą lub nefroektomię. Często możliwe jest określenie objętości wykonywanej interwencji chirurgicznej już w trakcie operacji.

Ponadto pacjenci są poddawani zabiegom sanatoryjno-uzdrowiskowym w sanatoriach balneologicznych.

Pokarm dla przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Prawidłowe odżywianie w przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniu nerek jest warunkiem koniecznym do całkowitego leczenia. Zapewnia wykluczenie z diety pikantnych potraw, wszystkich bogatych bulionów, różnych przypraw w celu wzmocnienia smaku, a także mocnej kawy i alkoholu.

Nie należy lekceważyć zawartości kalorii w żywności - dzień, w którym osoba dorosła powinna spożywać do 2500 kcal. Dieta powinna być zrównoważona ilością białek, tłuszczów i węglowodanów oraz mieć maksymalny zestaw witamin.

Dieta roślinno-mleczna z dodatkiem potraw mięsnych i rybnych uważana jest za optymalną dla przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek.

Konieczne jest włączenie do codziennej diety różnorodnych warzyw: ziemniaków, cukinii, buraków, kapusty, a także różnych owoców. Upewnij się, że prezentujesz na jajkach stołowych, produktach mlecznych i samym mleku.

Kiedy niedobór żelaza jest konieczny, aby jeść więcej jabłek, truskawek, granatów. Na każdym etapie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek dieta powinna być wzbogacona arbuzami, melonami, ogórkami i dynią. Produkty te mają działanie moczopędne i pozwalają szybko poradzić sobie z chorobą.

Zapobieganie przewlekłemu odmiedniczkowemu zapaleniu nerek

Zapobieganie pacjentom z odmiedniczkowym zapaleniem nerek ogranicza się do terminowego i dokładnego leczenia pacjentów w stadium ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek. Tacy pacjenci powinni być w przychodni.

Istnieją zalecenia dotyczące zatrudniania pacjentów z przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniem nerek: pacjentom nie zaleca się organizowania przedsiębiorstw, które wymagają ciężkiej pracy fizycznej, przyczyniając się do ciągłego napięcia nerwowego. Ważne jest, aby unikać hipotermii w miejscu pracy i poza nią, należy unikać pracy na nogach, aw nocy nie można pracować w gorących sklepach.

Należy przestrzegać diety z ograniczeniem soli zgodnie z zaleceniami lekarzy.

Sukces środków zapobiegawczych w wtórnym odmiedniczkowym zapaleniu nerek zależy od całkowitego wyeliminowania przyczyny, która doprowadziła do rozwoju choroby. Ważne jest, aby wyeliminować wszelkie przeszkody w normalnym przepływie moczu.

Ważne jest, aby zidentyfikować i leczyć ukryte ogniska infekcji i współistniejących chorób.

Po wypisaniu ze szpitala, pacjenci powinni być umieszczeni na rachunku ambulatorium przez okres co najmniej jednego roku. Jeśli po tym czasie bakteriuria, leukocyturia i białkomocz nie zostaną wykryte, pacjent zostaje usunięty z rejestru. Jeśli objawy choroby utrzymują się, okres obserwacji dla takich pacjentów należy przedłużyć do trzech lat.

Jeśli pacjenci cierpią na pierwotne odmiedniczkowe zapalenie nerek, leczenie jest wieloletnie, sporadycznie umieszczane w szpitalu.

Równie ważna jest korekcja odporności i utrzymanie jej w normie. Wymaga to przestrzegania zdrowego stylu życia, długiego pobytu na świeżym powietrzu, mierzonej aktywności fizycznej zgodnie ze świadectwem lekarza.

Przebywanie w ośrodkach sanatoryjno-uzdrowiskowych o profilu specjalistycznym pozwala zmniejszyć liczbę zaostrzeń choroby.

Na szczególną uwagę zasługuje zapobieganie chorobie u kobiet w ciąży i dzieci, a także u pacjentów z osłabioną odpornością.

Z utajonym przebiegiem choroby pacjenci przez długi czas nie tracą zdolności do pracy. Inne formy odmiedniczkowego zapalenia nerek mogą mieć znaczący wpływ na wydajność człowieka, ponieważ istnieje ryzyko szybkiego dodania powikłań.

Edukacja: Dyplom ze specjalności „Andrologia” został uzyskany po zdaniu egzaminu w Klinice Urologii Endoskopowej Rosyjskiej Akademii Edukacji Medycznej w Centrum Urologii Centralnego Szpitala Klinicznego nr 1 Kolei Rosyjskich (2007). Do roku 2010 ukończył szkołę podyplomową.

Przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek, objawy i leczenie

Przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek jest chorobą zapalną dotykającą głównie układu nerkowego. Może rozwijać się w każdym wieku, u mężczyzn i kobiet, może to być choroba niezależna i powikłanie innych chorób lub anomalii rozwojowych.

Jakie objawy kliniczne są typowe dla przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek?

Laboratoryjne objawy przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

• Zmniejszona hemoglobina w całkowitej morfologii krwi.
• Potrójne badanie testów moczu wykazało zwiększoną liczbę leukocytów (zwykle nie więcej niż 4-6 w polu widzenia); bakteriuria ponad 50-100 tysięcy komórek drobnoustrojów w 1 ml; erytrocyty (zwłaszcza z kamicą moczową, nefroptozą); czasami jest to białko, ale nie więcej niż 1 g / l i nie ma w ogóle cylindrów.
• W próbce Zimnitsky'ego ciężar właściwy jest często zmniejszony (nie przekracza 1018 w jednej porcji).
• W analizie biochemicznej krwi całkowite białko mieści się w normalnym zakresie, albumina może nieznacznie się zmniejszyć, a gdy pojawią się objawy niewydolności nerek, kreatynina i mocznik zostaną zwiększone.

Leczenie odmiedniczkowego zapalenia nerek

Eliminacja czynnika sprawczego. W tym celu stosuje się antybiotyki i uroseptyki. Główne wymagania dotyczące leków: minimalna nefrotoksyczność i maksymalna skuteczność przeciwko najczęstszym czynnikom zakaźnym: E. coli, Proteus, Klebsiella, Staphylococcus, Pseudomonas aeruginosa itp.

Optymalnie, przed rozpoczęciem leczenia, kultura moczu z określeniem wrażliwości na antybiotyki zostanie przeprowadzona - wtedy wybór stanie się bardziej dokładny. Najczęściej mianowany

• penicyliny (amoksycylina, karbenicylina, azlocylina) - przy minimalnej nefrotoksyczności mają szerokie spektrum działania;
• cefalosporyny drugiej i trzeciej generacji nie są gorsze od pierwszej pod względem skuteczności, jednak główna część leków jest przeznaczona do wstrzykiwań, dlatego są one częściej stosowane w szpitalu, aw praktyce ambulatoryjnej najczęściej stosowane są suprax i cedex;
• fluorochinolony (lewofloksacyna, cyprofloksacyna, ofloksacyna, norfloksacyna) są skuteczne w zwalczaniu większości patogenów zakażeń dróg moczowych, nie są toksyczne, ale nie wolno ich stosować w praktyce pediatrycznej, ciąży i laktacji. Jednym ze skutków ubocznych jest nadwrażliwość na światło, dlatego podczas odbioru nie zaleca się chodzenia do solarium lub na plażę;
• preparaty sulfonamidowe (w szczególności Biseptol) były tak często stosowane w naszym kraju pod koniec XX wieku do leczenia dosłownie wszelkich infekcji, że obecnie większość bakterii nie jest na nie bardzo wrażliwa, dlatego powinna być stosowana, jeśli kultura potwierdziła wrażliwość drobnoustroju;
• nitrofurany (furadonina, furamag) są nadal bardzo skuteczne w odmiedniczkowym zapaleniu nerek. Czasami jednak skutki uboczne - nudności, gorycz w ustach, a nawet wymioty - zmuszają pacjentów do odmowy leczenia;
• oksychinoliny (5-Nok, nitroksolina) są zwykle dobrze tolerowane, ale niestety wrażliwość na te leki również ostatnio spadła.

Czas trwania leczenia przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek wynosi co najmniej 14 dni, a jeśli dolegliwości i zmiany w badaniach moczu utrzymują się, mogą trwać do miesiąca. Wskazane jest, aby zmieniać leki 1 raz na 10 dni, powtarzając posiewy moczu i biorąc pod uwagę ich wyniki przy wyborze następnego leku.

Detoksykacja

Jeśli nie ma wysokiego ciśnienia i wyraźnego obrzęku, zaleca się zwiększenie ilości wypijanego płynu do 3 litrów dziennie. Możesz pić wodę, soki, napoje owocowe oraz w wysokich temperaturach i objawy zatrucia - rehydron lub cytroglukozolan.

Fitoterapia

Te środki ludowe do leczenia odmiedniczkowego zapalenia nerek są skuteczne jako uzupełnienie antybiotykoterapii, ale nie zastąpią ich i nie powinny być stosowane w okresie zaostrzenia. Preparaty ziołowe powinny być przyjmowane przez długi czas, co miesiąc po zakończeniu leczenia antybiotykowego lub podczas remisji, w celu zapobiegania. Najlepiej robić to 2-3 razy w roku, w okresie jesienno-wiosennym. Niewątpliwie fitoterapia powinna zostać porzucona, jeśli istnieje tendencja do reakcji alergicznych, zwłaszcza pyłkowicy.
Przykłady opłat:

• Mącznica lekarska (liść) - 3 części, chaber (kwiaty), lukrecja (korzeń) - 1 część. Zaparzyć w stosunku 1 łyżka stołowa na szklankę wrzącej wody, nalegać 30 minut, pić łyżkę 3 razy dziennie.
• Liść brzozy, znamiona kukurydzy, skrzyp w 1 części, owoce dzikiej róży 2 części. Łyżka kolekcji zalać 2 szklankami wrzącej wody, nalegać pół godziny, wypić pół szklanki 3-4 razy dziennie.

Środki poprawiające przepływ krwi przez nerki:

• środki przeciwpłytkowe (trental, kuranty);
• leki, które poprawiają odpływ żylny (escuzan, troksevazin) są przepisane kursy od 10 do 20 dni.

Leczenie uzdrowiskowe

Ma to sens, ponieważ efekt leczniczy wody mineralnej szybko traci się po butelkowaniu. Truskawiec, Zheleznovodsk, Obukhovo, Cook, Karlovy Vary - które z tych (lub innych) uzdrowisk wybrać, to kwestia bliskości geograficznej i możliwości finansowych.

Surowe zimno, palenie i alkohol niekorzystnie wpływają na przebieg odmiedniczkowego zapalenia nerek. Regularne badania z monitorowaniem badań moczu i zapobiegawcze kursy leczenia przyczyniają się do długotrwałej remisji i zapobiegają rozwojowi niewydolności nerek.

Z którym lekarzem się skontaktować

Zapalenie nerek jest często leczone przez lekarza rodzinnego. W ciężkich przypadkach, jak również w przewlekłym przebiegu procesu, wyznaczana jest konsultacja z nefrologiem, urologiem.

Jak leczyć przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek

Leczenie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek powinno być ukierunkowane na mechanizmy patogenetyczne choroby. W ogólnym schemacie terapii należy podać kilka obszarów:

• usunąć zakaźne patogeny;
• normalizować przepływ moczu;
• zwiększyć własną odporność pacjenta;
• wyeliminować niebezpieczeństwo przewlekłych ognisk infekcji i możliwość ponownego zakażenia krwiotwórczego i limfogennego.

Jak organizm pozbywa się infekcji dróg moczowych?

Naturalne mechanizmy obronne mogą być wspierane przez ostrożne podejście do ich zdrowia, diety, środków ludowych z roślin leczniczych. Nerki mają kilka opcji, które znacznie utrudniają rozprzestrzenianie się infekcji. Każdy musi mieć wpływ na to, aby poradzić sobie z zapaleniem.

• Wzrost objętości moczu powoduje mechaniczne mycie ścieżek i zmywa nadmiar bakterii. Oznacza to, że aby wyleczyć chorobę, musisz pić więcej płynów, używaj leczniczych ziół, które poprawiają diurezę.
• Wzrost kwasowości (pH poniżej 7), zwiększona zawartość mocznika i kwasów organicznych w moczu zapobiega rozwojowi mikroorganizmów. W konsekwencji korekta diety wpływa na żywotność bakterii.
• Komórki odpornościowe znajdują się nie tylko we krwi, ale także w warstwie podśluzówkowej dróg moczowych.
• Pochwa u kobiet i prostaty u mężczyzn wytwarzają substancję wydzielającą, która hamuje rozprzestrzenianie się flory bakteryjnej. Dlatego, wybierając lokalne środki antykoncepcyjne, dorośli nie powinni zapominać o wspieraniu równowagi mikroorganizmów, stosowaniu sprawdzonych środków do podlewania i codziennej toalety.

Leczenie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek wiąże się z koniecznością zintegrowanego podejścia z etapowym wykorzystaniem możliwości hospitalizacji i terapii w domu.

Co jest potrzebne do udanej terapii antybiotykowej?

Terapia przeciwbakteryjna ma ogromne znaczenie w leczeniu zapalenia nerek. Jedną z przyczyn chronizacji tego procesu jest niewystarczające lub nieodpowiednie stosowanie środków przeciwdrobnoustrojowych w ostrej fazie choroby.

Dlatego, aby trwale pozbyć się odmiedniczkowego zapalenia nerek, należy postępować zgodnie z zasadami stosowania środków przeciwbakteryjnych.

Standardy leczenia wymagają:

• przepisuj leki tak wcześnie, jak to możliwe;
• czas trwania kursu do wyboru indywidualnie w zależności od aktywności drobnoustrojów chorobotwórczych, nasilenia stanu zapalnego;
• ściśle rozważyć zidentyfikowaną wrażliwość mikroflory, zgodnie z wnioskiem uzyskanym metodą zbiornikową. kultura moczu;
• leki przeciwbakteryjne, jeśli to konieczne, połączone za pomocą właściwości kompatybilności;
• zastąpić leki, gdy wykryta zostanie niska czułość;
• aby zapobiec negatywnym skutkom, wzrostowi grzybów, stosuj leki przeciwgrzybicze w przypadku długotrwałego leczenia;
• jednocześnie przepisują witaminy i immunostymulanty.

Jeśli te zasady nie są przestrzegane, antybiotykoterapia nie może osiągnąć pożądanego rezultatu, tak jak w przypadku przechowywanych przeszkód w wypływie moczu.

W późniejszych stadiach choroby, zmiany sklerotyczne zachodzą w tkankach nerek, przepływ krwi w kłębuszkach i proces filtracji są zakłócone. Dlatego niemożliwe jest stworzenie wystarczającego stężenia środków przeciwbakteryjnych. Ich skuteczność spada dramatycznie pomimo wysokich dawek.

Jeśli leczenie jest spóźnione, mikroorganizmy odradzają się w szczepach lekoopornych, tworząc skojarzenia mikrobiologiczne o różnej czułości.

Leki przeciwbakteryjne

W leczeniu przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek, zgodnie z opracowanymi zaleceniami, konieczne jest jednoczesne leczenie kilku grup leków:

• antybiotyki;
• sulfonamidy (Urosulfan, Sulfadimetoksin);
• nitrofurany (Furagin, Furazolidon);
• preparaty kwasu nalidyksowego (Nilidiksan, Nevigremon);
• pochodne hydroksychinoliny (5-NOK, nitroksolina);
• połączone środki, takie jak Biseptol, Bactrim (sulfametoksazol + trimetoprim).

Każdy pacjent jest wybranym lekiem o największej wrażliwości flory i najmniej toksycznym działaniu na tkankę nerkową.

Do leków o minimalnej toksyczności należą:

• antybiotyki z grupy penicylin (Ampicylina, Oksacylina);
• Erytromycyna;
• Lewomitsetyna;
• cefalosporyny (Tseporin, Kefzol).

Umiarkowanie toksyczne to:

• nitrofurany;
• 5 NOK;
• kwas nalidyksowy i jego pochodne.

Wysoce toksyczne leki obejmują antybiotyki aminoglikozydowe (Kanamycyna, Kolimitsin, Gentamycyna).

Stosuje się je tylko w ciężkich przypadkach, jeśli istnieje odporność na inne środki i krótkie kursy (5-7 dni).

Wybierając najskuteczniejszy antybiotyk, należy wziąć pod uwagę jego właściwości, jak zależność aktywności od reakcji moczu:

• Gentamycyna i erytromycyna - najskuteczniej działają w środowisku o odczynie zasadowym przy pH 7,5 - 8. Zaleca się stosowanie mleka, głównie diety roślinnej, alkalizujących wód mineralnych (Borjomi).
• Ampicylina i 5-NOK charakteryzują się aktywnością w środowisku kwaśnym o pH 5–5,5.
• Cefalosporyny, chloramfenikol, tetracykliny są dość skuteczne zarówno w moczu zasadowym, jak i kwaśnym przy pH 2–9.

Najbardziej aktywne uroseptyki o szerokim spektrum działania to:

Gentamycyna do 90% jest wydalana z moczem, dociera do nerek w postaci niezmienionej, a zatem tworzy miejscowo wysokie stężenie.

Antybiotyki są łączone z lekami innej akcji. Wzmacniają się nawzajem, przyspieszając działanie przeciwzapalne. Lekarze często uciekają się do następujących kombinacji:

• antybiotyk + sulfonamid;
• antybiotyk + nitrofuran (Furagin);
• wszystko razem + 5-LCM.

Nie zaleca się stosowania leków zawierających kwas nalidyksowy w skojarzeniu z nitrofuranami (osłabienie działania, podsumowanie działania toksycznego), są przeciwwskazane w ciąży w pierwszym trymestrze ciąży iu dzieci do dwóch lat. Fundusze te wyróżniają się najmniejszą zdolnością do rozwijania odpornych rodzajów drobnoustrojów. Grupa obejmuje oprócz Nevigramony:

Przykłady skutecznych kombinacji obejmują:

• Karbenicylina lub antybiotyk z grupy aminoglikozydów + kwas nalidyksowy;
• Gentamycyna + kefzol;
• antybiotyki cefalosporynowe + nitrofurany;
• Penicylina lub erytromycyna + 5 NOK.

Czas trwania terapii antybiotykowej trwa od czterech do ośmiu tygodni.

Jak można ocenić udaną terapię antybiotykową?

Kryteria uzyskania pozytywnego wyniku to:

• eliminacja objawów klinicznych zapalenia (gorączka, ból, zdarzenia dyzuryczne);
• zmiany w testach kontrolnych krwi i moczu do wartości normalnych (leukocyty i ESR we krwi, brak białka, bakterie w moczu, zanik aktywnych leukocytów i leukocytoza w osadzie).

O klinicznych objawach zaostrzenia przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek można znaleźć w tym artykule.

Leczenie ambulatoryjne po nawrocie

Nawrót przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek występuje u 60-80% pacjentów, nawet po skutecznym leczeniu. Dlatego w domu zaleca się długotrwałe leczenie przeciw nawrotom.

Narkotyki są wybierane i alternatywne kursy. Lekarz musi skupić się na poziomie leukocyturii, bakteriurii, białka we krwi i moczu. Różni autorzy sugerują, że czas trwania leczenia ambulatoryjnego utrzymuje się od sześciu miesięcy do dwóch lat.

Schemat comiesięcznego leczenia jest następujący:

• pierwsze 7–10 dni przepisuje się antybiotyk, w następnym okresie na przemian z innymi lekami przeciwbakteryjnymi (Urosulfan, 5-NOC);
• Pozostałe 20 dni zaleca się przyjmowanie środków ludowych.

Cały cykl powtarza się pod nadzorem lekarza i testów.

Bactrim (Biseptol) jest przeciwwskazany w przypadkach, gdy pacjent:

• leukopenia, agranulocytoza;
• aplastyczny i₁₂-niedokrwistość z niedoboru;
• upośledzona funkcja wydalnicza nerek.

Nie jest używany:

• w leczeniu dzieci do 3 miesiąca życia;
• podczas ciąży i laktacji.

Środki ludowe w leczeniu odmiedniczkowego zapalenia nerek

W domu środki ludowe obejmują terapię naparami i naparami z materiałów roślinnych, które mają działanie moczopędne, mały efekt bakteriostatyczny, który zwiększa ton pęcherza i układu moczowego.

Samoprzygotowany napój nie zakłóca działania leków, myje nerki i usuwa bakterie. Przed użyciem lepiej skonsultować się z lekarzem.

Najbardziej popularnym miejscem jest mącznica lekarska, znana również jako niedźwiedzie uszy. Możesz zaparzyć w termosie (2 łyżki suchej trawy na litr wrzącej wody) przez pół godziny. Po wysiłku można pić niekompletne szkło trzy razy dziennie. Aby poprawić smak, zaleca się dodawanie miodu. Nie można stosować w czasie ciąży (zwiększa ton macicy).

Odwar z jedwabiu kukurydzianego gotuje się w domu ze wstępnym gotowaniem przez 5–7 minut. Następnie nalegaj i bierz jak mącznica lekarska.

Możesz ugotować połączony wywar z jagód kaliny, rokitnika i dzikiej róży. Zostaje w termosie na noc. Fundusze te mają nie tylko działanie bakteriobójcze, ale także aktywują układ odpornościowy, zawierają niezbędne witaminy.

Dla kobiet w ciąży przydatne jest parzenie liści borówki brusznicy i dzikiej róży.

Jakie inne leki przepisane na odmiedniczkowe zapalenie nerek?

Aby zmniejszyć objawy alergiczne, pacjentom przepisuje się leki przeciwhistaminowe:

Pamiętaj, aby polecić kursy witamin z mikroelementami i elektrolitami.

W leczeniu nadciśnienia nerek stosuje się silne leki przeciwnadciśnieniowe z grup β-adrenoblokerów, w połączeniu z blokerami kanału wapniowego. Pojawienie się objawów niewydolności serca wymaga ostrożnego stosowania glikozydów w kroplach i tabletkach (Digoxin, Celanid). Ataki astmy usuwa się przez dożylne podanie leku Strofantina, Korglikon.

Kiedy stosuje się leczenie chirurgiczne?

Leczenie chirurgiczne stosuje się w zaawansowanych stadiach przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek, kiedy pacjent wchodzi na oddział urologii z następującymi powikłaniami:

• otrzewnowane wrzody w nerkach (ropnie, karbunki);
• zapalenie nerek - zapalenie rozciąga się poza granice tkanki nerkowej do celulozy nadnerczy;
• urosepsis z szokiem bakteryjnym (produkty rozkładu bakterii są wchłaniane do krwi);
• wodonercze;
• kamica moczowa;
• stwardnienie chorej nerki.

Najczęściej wykazywano nefrektomię (usunięcie chorego organu) z jej jednostronną zmianą.

Rzadko, w obecności wrodzonej wady w postaci podwojenia nerki i moczowodu, po otwarciu kapsułki wykonuje się częściową resekcję obszaru martwiczego. W tym samym czasie usuwane są kamienie, które utrudniają ruch moczu (w miednicy, moczowodzie). Kwestia żywotności nerek i zachowania funkcji jest rozwiązywana podczas badania.

W praktycznych zastosowaniach urologów istnieje operacja, której celem jest przywrócenie dopływu krwi do nerki poprzez owinięcie go siecią. Jest wskazany w leczeniu nadciśnienia nerkowego.

Aby zmniejszyć objawy zatrucia, wprowadza się pacjenta w okresie przedoperacyjnym:

• Hemodez,
• plazma
• roztwory izotoniczne
• w razie potrzeby masa erytrocytów.

Na tle wysokiego ciśnienia krwi konieczne są leki przeciwnadciśnieniowe.

Podczas resekcji tętnica nerkowa jest tymczasowo zaciśnięta. Pod koniec operacji rurkę drenażową wprowadza się do przestrzeni okołonerkowej w celu wypływu krwi i wprowadzenia antybiotyków. Jest usuwany po 10 dniach.

Aby nie wytworzyć przetoki z zasysania moczu do rany, operatorzy chirurdzy dokładnie sprawdzają zamknięcie ścian kubków i naczyń krwionośnych, dlatego lepiej jest użyć chromowego katgutu.

Rokowanie życia pacjenta jest zawsze korzystne. Nie każdy przypadek może wyeliminować nadciśnienie. W okresie pooperacyjnym z pozostałą pojedynczą nerką pacjent musi być pod nadzorem urologa polikliniki i poddać się profilaktycznemu leczeniu i badaniu. Przeciążenie pojedynczego narządu znacznie zwiększa ryzyko przeniesienia zakażenia.

Leczenie uzdrowiskowe

Leczenie jest pokazane w ośrodkach o profilu balneologicznym z naturalnymi źródłami leczniczymi. Należą do nich: Truskawiec, Zheleznovodsk, Kislowodsk, Sairme.

Woda butelkowana ze sklepu najczęściej nie zawiera składników bioaktywnych, jest produktem chemicznego mieszania składników, dlatego nie posiada takiej wytrzymałości.

W przypadku nadciśnienia tętniczego, niedokrwistości, niewydolności nerek leczenie kuracyjne nie jest wskazane, nie ma na to wpływu.

Środki stosowane w leczeniu przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek są tym bardziej skuteczne, im wcześniej rozpocznie się ich stosowanie. Odmowa opieki medycznej poważnie pogarsza prognozę życia pacjenta.

„Czy przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek jest bardziej niebezpieczne niż ostre zapalenie nerek? Jak go leczyć? ”

2 komentarze

Prawie co trzecia osoba w podeszłym wieku wykazuje zmiany związane z przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniem nerek. W tym przypadku choroba jest znacznie częściej diagnozowana u kobiet, od dzieciństwa i dorastania, do okresu menopauzy.

Należy rozumieć, że przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek rzadko daje wyraźne objawy charakterystyczne dla choroby nerek. Dlatego diagnoza jest trudna, ale konsekwencje są dość poważne.

Przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek: co to jest?

Odmiedniczkowe zapalenie nerek oznacza zapalenie miedniczki nerkowej. A jeśli nie można przeoczyć ostrego zapalenia - wzrasta wysoka temperatura, występuje silny ból pleców, odnotowuje się wyraźne zmiany w moczu - następnie przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek najczęściej rozwija się stopniowo.

Jednocześnie występują zmiany strukturalne w kanalikach nerkowych i miednicy, które z czasem pogarszają się. Tylko w jednej trzeciej przypadków przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek jest spowodowane ostrym zapaleniem, które zostało niewłaściwie leczone. Rozpoznanie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek występuje w obecności charakterystycznych zmian w moczu i objawów przez ponad 3 miesiące.

Przyczyną zapalenia jest niespecyficzna mikroflora chorobotwórcza: Proteus, Staphylococcus i Streptococcus, E. coli, itp. Często kilka rodzajów drobnoustrojów jest wysiewanych jednocześnie. Mikroflora chorobotwórcza ma wyjątkowe szanse przeżycia: rozwinęła odporność na antybiotyki, jest trudna do zidentyfikowania za pomocą badania mikroskopowego, może pozostać niezauważona przez długi czas i jest aktywowana dopiero po efekt prowokacyjny.

Czynniki aktywujące proces zapalny w nerkach u kobiet obejmują:

• Wrodzone nieprawidłowości - uchyłki pęcherza moczowego, odpływ pęcherzowo-moczowodowy, cewki moczowe;
• Nabyte choroby układu moczowego - zapalenie pęcherza moczowego / zapalenie cewki moczowej, choroba nerek, nefroptoza i, w rzeczywistości, nieleczone ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek;
• Patologia ginekologiczna - niespecyficzne zapalenie sromu i pochwy (pleśniawki, Gardnerellosis, rozmnażanie w pochwie Escherichia coli, itp.), Zakażenia narządów płciowych (rzeżączka, trichoomoniasis);
• Intymna sfera kobiety - początek kontaktów seksualnych, aktywne życie seksualne, ciąża i poród;
• Choroby współistniejące - cukrzyca, przewlekły przewód pokarmowy, otyłość;
• Niedobór odporności - częste choroby gardła, grypy, zapalenia oskrzeli, zapalenia ucha środkowego, zapalenia stawów, nie wyłączając HIV;
• Podstawowa hipotermia - nawyk mycia stóp w zimnej wodzie, niewłaściwe ubranie w zimne dni itp.

Etapy przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

W przewlekłym zapaleniu dochodzi do stopniowej degeneracji tkanki nerkowej. W zależności od charakteru zmian strukturalnych istnieją cztery etapy przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek:

1. I - zanik śluzówki cewkowej i tworzenie nacieków w tkance śródmiąższowej nerek;
2. II - tworzą się stwardniałe ogniska w kanalikach i tkance śródmiąższowej, a kłębuszki opuszczone;
3. III - duże zmiany zanikowe i sklerotyczne, tworzą się duże ogniska tkanki łącznej, kłębuszki nerkowe praktycznie nie działają;
4. IV - śmierć większości kłębuszków, prawie cała tkanka nerek jest zastępowana przez tkankę łączną.

Objawy przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek charakteryzuje się falistym przebiegiem. Okresy pogorszenia są zastępowane przez remisję i powodują, że pacjent ma fałszywe poczucie całkowitego wyzdrowienia. Najczęściej jednak przewlekłe zapalenie zostaje usunięte, bez jasnych zaostrzeń.

Objawami przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek u kobiet z utajonym przebiegiem choroby są letarg, ból głowy, zmęczenie, utrata apetytu, okresowa temperatura wzrasta do poziomu 37,2–37,5ºС. W porównaniu z ostrym zapaleniem, z przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniem nerek, ból jest nieco wyraźny - słaby objaw Pasternack (ból podczas stukania w okolicę lędźwiową).

Zmiany w moczu również nie są pouczające: małe ilości białka i leukocytów są często związane z zapaleniem pęcherza moczowego lub spożywaniem słonych potraw. To samo wyjaśnia okresowy wzrost liczby oddawania moczu, niewielki wzrost ciśnienia i niedokrwistość. Wygląd pacjenta również się zmienia: ciemne cienie pod oczami (szczególnie rano) są wyraźnie widoczne na bladej skórze twarzy, twarz jest opuchnięta, a dłonie i stopy często puchną.

Zaostrzenie postaci przewlekłej

W przypadku nawracającego odmiedniczkowego zapalenia nerek na tle złych objawów - złego samopoczucia, lekkiej hipertermii, łagodnego bólu pleców, zwiększonego oddawania moczu (zwłaszcza w nocy) - nagle, po wywołującym efekt, rozwija się obraz ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek. Wysokim temperaturom do 40.0-42ºС, ciężkiemu zatruciu, ciężkim bólom lędźwiowym ciągnącym lub pulsującym towarzyszą jasne zmiany w moczu - białkomocz (białko w moczu), leukocyturia, bakteriuria i rzadko krwiomocz.

Ponadto dalszy rozwój przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek może wystąpić w następujących scenariuszach:

• Zespół moczowy - Objawy zaburzenia moczu pojawiają się na pierwszym planie w objawowym obrazie. Częste nocne wchodzenie do toalety wiąże się z niezdolnością nerek do koncentracji moczu. Czasami, gdy opróżnia się pęcherz, następuje cięcie. Pacjent skarży się na nasilenie i częste bóle w dolnej części pleców, obrzęk.
• Nadciśnienie tętnicze choroby - ciężkie nadciśnienie tętnicze jest trudne do leczenia tradycyjnych leków przeciwnadciśnieniowych. Często pacjenci skarżą się na zadyszkę, bóle serca, zawroty głowy i bezsenność, a kryzysy nadciśnieniowe nie są rzadkością.
• Zespół niedokrwistości - upośledzona czynność nerek prowadzi do szybkiego niszczenia krwinek czerwonych we krwi. W przypadku niedokrwistości hipochromicznej spowodowanej uszkodzeniem nerek ciśnienie krwi nie osiąga wysokich wartości, mocz jest słaby lub okresowo wzrasta.
• Azotemiczny wariant kursu - brak bolesnych objawów prowadzi do tego, że choroba jest diagnozowana tylko z rozwojem przewlekłej niewydolności nerek. Badania laboratoryjne, które wykazują oznaki mocznicy, pomagają potwierdzić diagnozę.

Różnice w przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniu nerek z ostrego zapalenia

Ostre i przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek różni się na wszystkich poziomach: od charakteru zmian strukturalnych po objawy i leczenie kobiet. Aby dokładnie zdiagnozować chorobę, należy znać objawy typowe dla przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek:

1. Obie nerki są dotknięte częściej;
2. Przewlekłe zapalenie prowadzi do nieodwracalnych zmian w tkance nerkowej;
3. Początek jest stopniowy, rozciągnięty w czasie;
4. Przepływ bezobjawowy może trwać latami;
5. Brak wyraźnych objawów na pierwszym planie - zatrucie ciała (ból głowy, osłabienie itp.);
6. W okresie remisji lub przebiegu utajonego analiza moczu jest nieznacznie zmieniona: białko w analizie całkowitej wynosi nie więcej niż 1 g / l, próbka Zimnitsky'ego wykazuje spadek uderzeń. Ciężary poniżej 1018;
7. Leki przeciwnadciśnieniowe i przeciwnowotworowe nie są bardzo skuteczne;
8. Przyjmowanie tradycyjnych antybiotyków zmniejsza tylko stan zapalny;
9. Stopniowe wygaszanie czynności nerek prowadzi do niewydolności nerek.

Często przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek diagnozuje się tylko za pomocą badania instrumentalnego. Podczas obrazowania (USG, pirelografia, CT) nerki lekarz ujawnia zróżnicowany obraz: aktywne i zanikające zapalenie, wtrącenia tkanki łącznej, deformację miednicy nerkowej. W początkowej fazie nerka jest powiększona i wygląda na wyboistą z powodu infiltracji.

Ponadto dotknięty organ kurczy się, duże wtrącenia tkanki łącznej wystają ponad jego powierzchnię. W ostrym odmiedniczkowym zapaleniu nerek diagnostyka instrumentalna będzie wykazywać ten sam typ zapalenia.

Możliwe komplikacje: jakie jest niebezpieczeństwo przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek?

Brak wyraźnych objawów w przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniu nerek jest przyczyną późnego leczenia kobiet lekarzowi. Antybiotyki, które są skuteczne w leczeniu ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek, tylko nieznacznie zmniejszą stan zapalny w przewlekłej postaci choroby. Wynika to z wysokiej odporności mikroflory na konwencjonalne środki przeciwbakteryjne. Bez odpowiedniej terapii przewlekła postać odmiedniczkowego zapalenia nerek prowadzi do rozwoju przewlekłej niewydolności nerek: nieco wolniej z utajonym kursem i szybciej z częstymi zaostrzeniami.

• ropne zapalenie nerek - ropna fuzja tkanki nerkowej;
• zapalenie nerek - proces ropny rozciąga się na około-nerkową celulozę;
• martwicze zapalenie brodawki - martwica brodawek nerkowych - najcięższy stan, któremu towarzyszy kolka nerkowa;
• marszczenie nerki, „wędrująca” nerka;
• ostra niewydolność nerek;
• udar typu krwotocznego lub niedokrwiennego;
• postępująca niewydolność serca;
• urosepsis.

Wszystkie te warunki stanowią poważne zagrożenie dla życia kobiety. Zapobieganie ich rozwojowi jest możliwe tylko przy złożonej terapii.

Choroba podczas ciąży

Podwójne obciążenie nerek kobiety ciężarnej przyczynia się do wystąpienia stanu zapalnego. Jednocześnie wpływ upośledzonej funkcji nerek u przyszłej matki może prowadzić do poronienia, zaniku ciąży, powstawania zaburzeń rozwojowych u płodu, przedwczesnego porodu i porodu martwego. Lekarze identyfikują trzy stopnie ryzyka związane z odmiedniczkowym zapaleniem nerek:

• I - odmiedniczkowe zapalenie nerek pojawiło się po raz pierwszy podczas ciąży, przebieg choroby bez powikłań;
• II - przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek rozpoznano przed ciążą;
• III - przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek, występujące z niedokrwistością, nadciśnieniem tętniczym.

Zaostrzenie choroby może wystąpić 2-3 razy w okresie ciąży. W tym przypadku za każdym razem, gdy kobieta jest hospitalizowana bez przerwy. Stopień ryzyka I-II pozwala na przeprowadzenie ciąży. Karta kobiety ciężarnej jest oznaczona jako „przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek”, kobieta, częściej niż zwykle (w zależności od czasu trwania ciąży), jest badana i poddana badaniu USG. Nawet przy najmniejszym odchyleniu przyszła mama jest zarejestrowana na leczenie szpitalne.

Leczenie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Zdziwione zdjęcie, zdjęcie

Tylko zintegrowane podejście do leczenia przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek zapobiegnie postępowi procesu patologicznego i pozwoli uniknąć niewydolności nerek. Jak leczyć przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek:

• Delikatny schemat i dieta

Po pierwsze, należy unikać prowokacyjnych momentów (zimne, wstępne chłodzenie). Posiłki powinny być kompletne. Wyłączone są kawa, alkohol, napoje gazowane, potrawy pikantne i słone, buliony rybne / mięsne, ogórki konserwowe (zawierające ocet). Dieta oparta jest na warzywach, produktach mlecznych i potrawach z gotowanego mięsa / ryb.

Owoce cytrusowe nie są zalecane: Vit. Z denerwującymi nerkami. Podczas zaostrzeń i wyraźnych zmian w analizach sól jest całkowicie wykluczona. W przypadku braku nadciśnienia i obrzęków zaleca się picie do 3 litrów wody w celu zmniejszenia toksyczności.

• Terapia antybiotykowa

Aby wybrać skuteczny lek, konieczne jest wykonanie posiewu moczu (lepiej podczas zaostrzenia, patogen może nie pojawić się podczas remisji) i przeprowadzić testy na wrażliwość na antybiotyki. Na podstawie wyników analizy zaleca się najskuteczniejsze leki: cyprofloksacynę, lewofloksacynę, cefepim, cefotaksym, amoksycylinę, nefgramon, urosulfan. Nitroksolina (5-LCM) jest dobrze tolerowana, ale słabo skuteczna, często podawana kobietom w ciąży.

Furadonina, furazolidon, Furamag mają wyraźne działanie toksyczne i są słabo tolerowane. Palin jest skuteczny w zapaleniu nerek i jest przeciwwskazany w ciąży. Leczenie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek trwa co najmniej 1 rok. Kursy antybakteryjne trwają 6-8 tygodni. i okresowo powtarzane.

• Leczenie objawowe

W zespole nadciśnieniowym przepisywane są leki przeciwnadciśnieniowe (Enalapril i inne inhibitory ACE, a także leki skojarzone z hipotiazydem) i leki przeciwskurczowe (No-spa), które zwiększają ich działanie. W przypadku wykrycia niedokrwistości przepisuje się Ferroplex, Ferrovit Forte i inne tabletki żelaza.

Konieczne jest również zrekompensowanie braku kwasu foliowego, Vit. A i E, B12. Wit. C może otrzymać poza okresem zaostrzenia.

Aby poprawić krążenie krwi w nerkach, nefrolog przepisuje leki przeciwpłytkowe (Curantil, Parsadil, Trental). Gdy wyrażają się objawy zatrucia, są one przepisywane w / w naparach Regidronu i Glukozolanu. W obecności obrzęku leki moczopędne są przepisywane w tym samym czasie (Lasix, Veroshpiron). Mocznica i ciężka niewydolność nerek wymagają hemodializy. Z całkowitym niepowodzeniem nerki wykonuje się nefrektomię.

Leczenie farmakologiczne powolnego, przewlekłego procesu w nerkach jest wzmocnione przez procedury fizjoterapii. Szczególnie skuteczna jest elektroforeza, modulowana UHF (terapia SMT) i prądy galwaniczne. Poza okresem zaostrzenia zaleca się leczenie sanatoryjne. Kąpiele chlorku sodu, woda mineralna i inna fizjoterapia znacznie poprawiają stan pacjentów.