Objawy i leczenie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek jest chorobą o charakterze zakaźno-zapalnym, w której kielichy, miednica i kanaliki nerkowe biorą udział w procesie patologicznym, po czym następuje uszkodzenie ich kłębuszków i naczyń krwionośnych.

Według dostępnych statystyk przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek wśród wszystkich chorób narządów moczowych o nieswoistym charakterze zapalnym rozpoznaje się w 60-65% przypadków. Ponadto w 20-30% przypadków jest to konsekwencja ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek.

Najczęściej kobiety i dziewczęta są podatne na rozwój przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek, ze względu na specyfikę struktury cewki moczowej. W rezultacie patogeny znacznie łatwiej przenikają do pęcherza i nerek. Głównie w przewlekłym procesie patologicznym zaangażowane są dwie nerki, co stanowi różnicę między przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniem nerek a ostrym. Narządy nie mogą być naruszone w ten sam sposób. Ostry przebieg choroby charakteryzuje się gwałtownym wzrostem objawów, szybkim rozwojem choroby. Podczas gdy przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek może często występować latentnie, daje się odczuć tylko w okresach zaostrzenia, po których następuje remisja.

Jeśli całkowite wyzdrowienie z ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek nie nastąpi w ciągu trzech miesięcy, warto mówić o przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniu nerek. Dlatego przewlekła postać choroby, według niektórych źródeł, jest nieco bardziej powszechna niż ostra.

Objawy przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Przebieg choroby i objawy przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek są w dużej mierze zależne od lokalizacji zapalenia, stopnia zajęcia jednej lub dwóch nerek w procesie patologicznym, obecności niedrożności dróg moczowych, obecności współistniejących zakażeń.

Z biegiem lat choroba może być powolna, z zapaleniem tkanki śródmiąższowej nerek. Objawy są najbardziej widoczne podczas zaostrzenia choroby i mogą być prawie niewidoczne dla osoby podczas remisji odmiedniczkowego zapalenia nerek.

Pierwotne odmiedniczkowe zapalenie nerek daje wyraźniejszy obraz kliniczny niż wtórne. Następujące objawy mogą wskazywać na zaostrzenie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek:

Zwiększenie temperatury ciała do wysokich wartości, czasami do 39 stopni.

Wygląd bólu w okolicy lędźwiowej z jednej lub obu stron.

Występowanie zjawisk dysurycznych.

Pogorszenie ogólnego samopoczucia pacjenta.

Występowanie bólów głowy.

Ból brzucha, wymioty i nudności występują częściej w dzieciństwie niż u dorosłych pacjentów.

Wygląd pacjenta zmienia się nieco. Może sam zauważyć te zmiany lub lekarz zauważy je podczas badania. Twarz staje się nieco opuchnięta, można zaobserwować obrzęk powiek (czytaj również: Dlaczego powieki puchną?). Blada skóra, często worki pod oczami, są szczególnie widoczne po śnie.

Podczas remisji znacznie trudniej jest zdiagnozować chorobę. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku pierwotnego przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek, które charakteryzuje kurs utajony.

Możliwe objawy takiego przebiegu choroby są następujące:

Ból w okolicy lędźwiowej jest rzadki. Są nieistotne, nie różnią się stałością. Natura ciągnięcia bólu lub marudzenia.

Zjawiska dysuryczne są najczęściej nieobecne, a jeśli tak, są bardzo słabe i prawie niedostrzegalnie postępują dla samego pacjenta.

Temperatura ciała z reguły pozostaje normalna, chociaż wieczorem może to być niewielki wzrost do 37,1 stopnia.

Jeśli choroba nie jest diagnozowana przez długi czas i nie jest leczona, ludzie zaczynają zauważać zwiększone zmęczenie, utratę apetytu i związaną z tym utratę wagi, senność, letarg, a czasami niewyjaśnione bóle głowy. (Patrz także: Przyczyny, objawy i symptomy bólu głowy, konsekwencje)

W miarę postępu choroby nasilają się zjawiska dysuryczne, skóra zaczyna się łuszczyć, wysycha, jej kolor zmienia się na szarożółty.

Na język pacjentów z przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniem nerek nakłada się ciemny rozkwit, usta i błona śluzowa jamy ustnej są suche.

U takich pacjentów nadciśnienie tętnicze często łączy się ze znacznym wzrostem ciśnienia rozkurczowego. Mogą występować krwawienia z nosa.

Rozpoczęte stadia przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek charakteryzują się bólem kości, wielomoczem, z uwolnieniem do 3 litrów moczu dziennie, wyrażonym pragnieniem.

Przyczyny przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Przyczyną przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek może być tylko jedno etiologicznie - uszkodzenie flory mikrobiologicznej nerek. Aby jednak mógł dostać się do ciała i zacząć aktywnie rozmnażać, potrzebujemy czynników prowokacyjnych. Najczęściej stan zapalny jest wywołany przez zakażenie para-jelitowe lub Escherichia coli, enterokoki, Proteus, Pseudomonas aeruginosa, paciorkowce i skojarzenia mikrobiologiczne. Szczególne znaczenie w rozwoju przewlekłej postaci choroby mają formy L bakterii, które mnożą się i wykazują aktywność patogenną z powodu niewystarczającej terapii przeciwbakteryjnej lub przy zmianie kwasowości moczu. Takie mikroorganizmy wykazują szczególną odporność na leki, są trudne do zidentyfikowania i przez długi czas mogą po prostu istnieć w tkance śródmiąższowej nerek i być aktywne pod wpływem korzystnych czynników.

Najczęściej rozwój przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek jest poprzedzony ostrym zapaleniem nerek.

Dodatkowymi stymulującymi przyczynami chronalizacji tego procesu są:

Z czasem nie zidentyfikowano i nieleczono przyczyn prowadzących do zakłócenia odpływu moczu. Może to być kamica moczowa, zwężenia dróg moczowych, gruczolak stercza, nefroptoza, odpływ pęcherzowo-moczowodowy.

Naruszenie warunków leczenia ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek lub niewłaściwie dobranej terapii. Brak systemowej kontroli ambulatoryjnej dla pacjentów, którzy doznali ostrego zapalenia.

Tworzenie się L-bakterii i protoplastów, które mogą istnieć przez długi czas w tkance nerek.

Zmniejszenie sił odpornościowych organizmu. Stany niedoboru odporności.

W dzieciństwie choroba często rozwija się po ostrych infekcjach wirusowych dróg oddechowych, szkarlatynie, zapaleniu migdałków, zapaleniu płuc, odrze itp.

Obecność choroby przewlekłej. Cukrzyca, otyłość, zapalenie migdałków, choroby przewodu pokarmowego.

U kobiet w młodym wieku regularne życie seksualne, jego początek, okres ciąży i porodu mogą stać się zachętą do rozwoju przewlekłej postaci choroby.

Możliwą przyczyną rozwoju choroby nie są wrodzone wady rozwojowe: uchyłki pęcherza moczowego, przepuklina moczowodu, które naruszają normalną urodynamikę.

Ostatnie badania wskazują na znaczącą rolę w rozwoju choroby wtórnego uczulenia organizmu, jak również rozwoju reakcji autoimmunologicznych.

Czasami bodziec do rozwoju przewlekłej postaci choroby staje się hipotermią.

Etapy przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Wyróżnia się cztery etapy przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek:

W pierwszym stadium rozwoju choroby kłębuszki nerek są nienaruszone, to znaczy nie biorą udziału w procesie patologicznym, zanik przewodów zbiorczych jest jednolity.

W drugim etapie rozwoju choroby, niektóre kłębuszki hialinizują i stają się puste, naczynia ulegają obliteracji, znacznie zawężonej. Wzrastają zmiany miażdżycowe w kanalikach i tkance śródmiąższowej.

W trzecim stadium rozwoju choroby większość kłębuszków obumiera, kanaliki silnie zanikają, tkanka śródmiąższowa i łączna nadal rośnie.

W czwartym stadium rozwoju przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek większość kłębuszków obumiera, nerka staje się mniejsza, jej tkanki są zastępowane tkanką bliznowatą. Ciało wygląda jak małe pomarszczone podłoże z guzowatą powierzchnią.

Powikłania i skutki przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Możliwymi konsekwencjami przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek może być wtórne marszczenie nerek lub ropne zapalenie nerek. Zapalenie nerek jest chorobą, która rozwija się w końcowym stadium ropnego odmiedniczkowego zapalenia nerek. W dzieciństwie taki wynik choroby jest niezwykle rzadki, jest bardziej charakterystyczny dla osób w wieku od 30 do 50 lat.

Powikłania przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek mogą być następujące:

Ostra niewydolność nerek. Ten stan, czyli zdolność do odwracania się, pojawia się nagle, charakteryzuje się wyraźnym zaburzeniem lub całkowitym zaprzestaniem pracy nerek.

Przewlekła niewydolność nerek. Ten stan jest stopniowym wyginięciem ciała na tle odmiedniczkowego zapalenia nerek, spowodowanego śmiercią nefronów.

Paranephritis. Powikłanie to proces ropnego zapalenia około-nerkowej celulozy.

Martwicze zapalenie brodawki. Jest to poważne powikłanie, które występuje najczęściej u pacjentów hospitalizowanych z urologią, głównie u kobiet. Towarzyszy mu kolka nerkowa, krwiomocz, piruria i inne poważne zaburzenia ciała (gorączka, nadciśnienie tętnicze). Może zakończyć się niewydolnością nerek. (Patrz także: Przyczyny i objawy niewydolności nerek)

Urosepsis. Jedno z najcięższych powikłań choroby, w której zakażenie nerek rozprzestrzenia się w całym ciele. Stan ten stanowi bezpośrednie zagrożenie dla życia pacjenta i często jest śmiertelny.

Diagnoza przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Rozpoznanie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek powinno być wyczerpujące. Diagnoza będzie wymagała wyników badań laboratoryjnych i instrumentalnych.

Lekarze kierują pacjentów na następujące badania laboratoryjne:

Dąb. Przewlekły przebieg choroby będzie wskazywany przez niedokrwistość, wzrost liczby białych krwinek, przesunięcie morfologii krwi w lewo, jak również wzrost szybkości sedymentacji erytrocytów.

Oam Na podstawie wyników analizy wykryte zostanie środowisko alkaliczne. Mętny mocz, jego gęstość jest zmniejszona. Być może określa się obecność cylindrów, czasami bakteriurii, zwiększa się liczba leukocytów.

Test Nechiporenko ujawni przewagę leukocytów nad erytrocytami, ponadto aktywne leukocyty zostaną wykryte w moczu.

Wykonuj prednizolon i ciasto pirogenne, gdy pacjentowi podaje się prednizon i po pewnych okresach zbieraj kilka partii moczu.

Próbka według Zimnitsky'ego ujawni spadek gęstości w różnych porcjach moczu, które są zbierane w ciągu dnia.

BAK ujawni zwiększoną ilość kwasów sialowych, seromukoidów, fibryny, mocznika.

Ponadto, aby potwierdzić diagnozę i zbadać stan ciała, konieczne jest przeprowadzenie badań instrumentalnych, których wybór pozostaje dla lekarza:

Wykonaj radiograficzny przegląd obszaru nerek. W przewlekłym przebiegu choroby nerki będą zmniejszone (zarówno jedno, jak i drugie).

Wykonywanie chromocytozy. Jeśli występuje przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek, lekarz zauważy naruszenie funkcji wydalania nerkowego - jedno lub dwustronne.

Wykonanie pirelografii wydalniczej lub wstecznej pozwoli na wykrycie istniejących deformacji i zmian patologicznych w narządach kielicha i miednicy.

USG nerek może wykryć asymetrię narządów, ich deformację, niejednorodność.

Skanowanie radioizotopów ujawnia również asymetrię nerek i ich rozproszone zmiany.

Szczegółowe zmiany strukturalne w narządzie mogą wykryć tak wysoce pouczające badania, jak CT i MRI.

Biopsja nerek i badanie biopsyjne są wykonywane w klinicznie niejasnych przypadkach choroby.

Ważne jest, aby wykluczyć takie choroby, jak amyloidoza nerkowa, przewlekłe kłębuszkowe zapalenie nerek, nadciśnienie, cukrzycowa stwardnienie kłębuszków nerkowych, które mogą dać podobny obraz kliniczny.

Leczenie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Leczenie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek nie może być całkowite bez indywidualnego podejścia do pacjenta i bez przeprowadzenia kompleksowych działań mających na celu jego powrót do zdrowia. Obejmuje przestrzeganie diety i picia, przyjmowanie leków, a także eliminowanie przyczyn, które mogą zakłócać normalny przepływ moczu.

W ostrej fazie zaostrzenia przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek pacjent powinien zostać umieszczony w szpitalu w celu leczenia i obserwacji. Pacjenci z pierwotnym odmiedniczkowym zapaleniem nerek są określani na oddziale terapeutycznym lub specjalistycznym nefrologii, a od drugiego - do urologii.

Czas trwania leżenia bezpośrednio zależy od ciężkości choroby i od skuteczności leczenia. Dieta jest niezbędnym aspektem kompleksowego leczenia przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek.

Obrzęk, co do zasady, nie występuje u tych pacjentów, więc ich reżim picia nie powinien być ograniczony. Priorytetowe napoje to zwykła woda, wzmocnione napoje, sok żurawinowy, soki, kompoty, galaretka. Objętość płynu otrzymanego przez organizm w ciągu dnia może wynosić 2000 ml. Zmniejszenie jego ilości jest możliwe według zeznań lekarza, w obecności nadciśnienia tętniczego, w przypadku naruszenia przepływu moczu. W takim przypadku należy ograniczyć spożycie soli, aż do jej całkowitego wyeliminowania.

Kluczowym punktem w leczeniu przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek jest powołanie antybiotyków. Są przepisywane tak wcześnie, jak to możliwe, i przez długi czas po ustaleniu wrażliwości czynników bakteryjnych na określone preparaty wysiane z moczu. Efekt nie może być osiągnięty, jeśli antybiotyki są przepisywane zbyt późno, na krótki czas lub jeśli istnieją przeszkody w normalnym przejściu moczu.

Jeśli choroba zostanie zdiagnozowana na późniejszym etapie, nawet wysokie dawki leków przeciwbakteryjnych często nie są wystarczająco skuteczne. Ponadto, na tle istniejących zaburzeń w funkcjonowaniu nerek, istnieje ryzyko poważnych skutków ubocznych nawet najbardziej skutecznych leków. Prawdopodobieństwo rozwoju oporu wzrasta również wielokrotnie.

W leczeniu przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek stosuje się następujące leki:

Półsyntetyczne penicyliny - Oxacillin, Ampicillin, Amoxiclav, Sultamicillin.

Cefalosporyny - Kefzol, Tseporin, Ceftriakson, Cefepim, Cefiksym, Cefotaksym itp.

Kwas nalidyksowy - Negram, Nevigremon.

Aminoglikozydy są stosowane w przypadkach ciężkiej choroby - Kanamycyna, Gentamycyna, Kolimitsin, Tobramycyna, Amikacyna.

Fluorochinolony: lewofloksacyna, ofloksacyna, tsiprinol, moksifloksacyna itp.

Nitrofurany - Furazolidon, Furadonin.

Sulfonamidy - Urosulfan, Etazol itp.

Terapia antyoksydacyjna ogranicza się do przyjmowania tokoferolu, kwasu askorbinowego, retinolu, selenu itp.

Przed wyborem jednego lub innego leku przeciwbakteryjnego lekarz powinien zapoznać się ze wskaźnikami kwasowości moczu pacjentów, ponieważ wpływa to na skuteczność leków.

Antybiotyki podczas zaostrzenia choroby są przepisywane do 8 tygodni. Określony czas trwania terapii będzie określony przez wyniki przeprowadzonych badań laboratoryjnych. Jeśli stan pacjenta jest ciężki, wówczas przepisywane są kombinacje środków przeciwbakteryjnych, podaje się je pozajelitowo lub dożylnie i w dużych dawkach. Jednym z najbardziej skutecznych nowoczesnych uroseptikov jest lek 5 NOK.

Samo-leczenie jest surowo zabronione, chociaż istnieje wiele leków do leczenia odmiedniczkowego zapalenia nerek. Ta choroba leży wyłącznie w kompetencjach specjalistów.

Sukces leczenia można ocenić według następujących kryteriów:

Brak zjawisk dysurycznych;

Normalizacja parametrów krwi i moczu;

Normalizacja temperatury ciała;

Zanik leukocyturii, bakteriurii, białkomoczu.

Jednak pomimo skutecznego leczenia przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek, możliwy jest nawrót choroby, który wystąpi z prawdopodobieństwem od 60% do 80%. Dlatego lekarze spędzają miesiące na terapii przeciw nawrotom, co jest w pełni uzasadnione w przewlekłym procesie zapalnym nerek.

Jeśli podczas leczenia wystąpią reakcje alergiczne, konieczne jest przeprowadzenie terapii przeciwhistaminowej, która ogranicza się do przyjmowania takich leków jak: Tavegil, Pipolfen, Suprastin, Diazolin itp.

W przypadku wykrycia niedokrwistości za pomocą badań krwi, pacjentom przepisuje się suplementy żelaza, przyjmując witaminę B12, kwas foliowy.

Pacjentom z nadciśnieniem tętniczym zaleca się przyjmowanie rezerpiny, klofeliny, hemitonu i innych leków przeciwnadciśnieniowych w połączeniu z hipotiazydem, triampurem i innymi lekami saluretycznymi.

W końcowych stadiach choroby zaleca się operację oszczędzającą lub nefroektomię. Często możliwe jest określenie objętości wykonywanej interwencji chirurgicznej już w trakcie operacji.

Ponadto pacjenci są poddawani zabiegom sanatoryjno-uzdrowiskowym w sanatoriach balneologicznych.

Pokarm dla przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Prawidłowe odżywianie w przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniu nerek jest warunkiem koniecznym do całkowitego leczenia. Zapewnia wykluczenie z diety pikantnych potraw, wszystkich bogatych bulionów, różnych przypraw w celu wzmocnienia smaku, a także mocnej kawy i alkoholu.

Nie należy lekceważyć zawartości kalorii w żywności - dzień, w którym osoba dorosła powinna spożywać do 2500 kcal. Dieta powinna być zrównoważona ilością białek, tłuszczów i węglowodanów oraz mieć maksymalny zestaw witamin.

Dieta roślinno-mleczna z dodatkiem potraw mięsnych i rybnych uważana jest za optymalną dla przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek.

Konieczne jest włączenie do codziennej diety różnorodnych warzyw: ziemniaków, cukinii, buraków, kapusty, a także różnych owoców. Upewnij się, że prezentujesz na jajkach stołowych, produktach mlecznych i samym mleku.

Kiedy niedobór żelaza jest konieczny, aby jeść więcej jabłek, truskawek, granatów. Na każdym etapie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek dieta powinna być wzbogacona arbuzami, melonami, ogórkami i dynią. Produkty te mają działanie moczopędne i pozwalają szybko poradzić sobie z chorobą.

Zapobieganie przewlekłemu odmiedniczkowemu zapaleniu nerek

Zapobieganie pacjentom z odmiedniczkowym zapaleniem nerek ogranicza się do terminowego i dokładnego leczenia pacjentów w stadium ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek. Tacy pacjenci powinni być w przychodni.

Istnieją zalecenia dotyczące zatrudniania pacjentów z przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniem nerek: pacjentom nie zaleca się organizowania przedsiębiorstw, które wymagają ciężkiej pracy fizycznej, przyczyniając się do ciągłego napięcia nerwowego. Ważne jest, aby unikać hipotermii w miejscu pracy i poza nią, należy unikać pracy na nogach, aw nocy nie można pracować w gorących sklepach.

Należy przestrzegać diety z ograniczeniem soli zgodnie z zaleceniami lekarzy.

Sukces środków zapobiegawczych w wtórnym odmiedniczkowym zapaleniu nerek zależy od całkowitego wyeliminowania przyczyny, która doprowadziła do rozwoju choroby. Ważne jest, aby wyeliminować wszelkie przeszkody w normalnym przepływie moczu.

Ważne jest, aby zidentyfikować i leczyć ukryte ogniska infekcji i współistniejących chorób.

Po wypisaniu ze szpitala, pacjenci powinni być umieszczeni na rachunku ambulatorium przez okres co najmniej jednego roku. Jeśli po tym czasie bakteriuria, leukocyturia i białkomocz nie zostaną wykryte, pacjent zostaje usunięty z rejestru. Jeśli objawy choroby utrzymują się, okres obserwacji dla takich pacjentów należy przedłużyć do trzech lat.

Jeśli pacjenci cierpią na pierwotne odmiedniczkowe zapalenie nerek, leczenie jest wieloletnie, sporadycznie umieszczane w szpitalu.

Równie ważna jest korekcja odporności i utrzymanie jej w normie. Wymaga to przestrzegania zdrowego stylu życia, długiego pobytu na świeżym powietrzu, mierzonej aktywności fizycznej zgodnie ze świadectwem lekarza.

Przebywanie w ośrodkach sanatoryjno-uzdrowiskowych o profilu specjalistycznym pozwala zmniejszyć liczbę zaostrzeń choroby.

Na szczególną uwagę zasługuje zapobieganie chorobie u kobiet w ciąży i dzieci, a także u pacjentów z osłabioną odpornością.

Z utajonym przebiegiem choroby pacjenci przez długi czas nie tracą zdolności do pracy. Inne formy odmiedniczkowego zapalenia nerek mogą mieć znaczący wpływ na wydajność człowieka, ponieważ istnieje ryzyko szybkiego dodania powikłań.

Edukacja: Dyplom ze specjalności „Andrologia” został uzyskany po zdaniu egzaminu w Klinice Urologii Endoskopowej Rosyjskiej Akademii Edukacji Medycznej w Centrum Urologii Centralnego Szpitala Klinicznego nr 1 Kolei Rosyjskich (2007). Do roku 2010 ukończył szkołę podyplomową.

Przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek, objawy i leczenie

Przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek jest chorobą zapalną dotykającą głównie układu nerkowego. Może rozwijać się w każdym wieku, u mężczyzn i kobiet, może to być choroba niezależna i powikłanie innych chorób lub anomalii rozwojowych.

Jakie objawy kliniczne są typowe dla przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek?

Laboratoryjne objawy przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

• Zmniejszona hemoglobina w całkowitej morfologii krwi.
• Potrójne badanie testów moczu wykazało zwiększoną liczbę leukocytów (zwykle nie więcej niż 4-6 w polu widzenia); bakteriuria ponad 50-100 tysięcy komórek drobnoustrojów w 1 ml; erytrocyty (zwłaszcza z kamicą moczową, nefroptozą); czasami jest to białko, ale nie więcej niż 1 g / l i nie ma w ogóle cylindrów.
• W próbce Zimnitsky'ego ciężar właściwy jest często zmniejszony (nie przekracza 1018 w jednej porcji).
• W analizie biochemicznej krwi całkowite białko mieści się w normalnym zakresie, albumina może nieznacznie się zmniejszyć, a gdy pojawią się objawy niewydolności nerek, kreatynina i mocznik zostaną zwiększone.

Leczenie odmiedniczkowego zapalenia nerek

Eliminacja czynnika sprawczego. W tym celu stosuje się antybiotyki i uroseptyki. Główne wymagania dotyczące leków: minimalna nefrotoksyczność i maksymalna skuteczność przeciwko najczęstszym czynnikom zakaźnym: E. coli, Proteus, Klebsiella, Staphylococcus, Pseudomonas aeruginosa itp.

Optymalnie, przed rozpoczęciem leczenia, kultura moczu z określeniem wrażliwości na antybiotyki zostanie przeprowadzona - wtedy wybór stanie się bardziej dokładny. Najczęściej mianowany

• penicyliny (amoksycylina, karbenicylina, azlocylina) - przy minimalnej nefrotoksyczności mają szerokie spektrum działania;
• cefalosporyny drugiej i trzeciej generacji nie są gorsze od pierwszej pod względem skuteczności, jednak główna część leków jest przeznaczona do wstrzykiwań, dlatego są one częściej stosowane w szpitalu, aw praktyce ambulatoryjnej najczęściej stosowane są suprax i cedex;
• fluorochinolony (lewofloksacyna, cyprofloksacyna, ofloksacyna, norfloksacyna) są skuteczne w zwalczaniu większości patogenów zakażeń dróg moczowych, nie są toksyczne, ale nie wolno ich stosować w praktyce pediatrycznej, ciąży i laktacji. Jednym ze skutków ubocznych jest nadwrażliwość na światło, dlatego podczas odbioru nie zaleca się chodzenia do solarium lub na plażę;
• preparaty sulfonamidowe (w szczególności Biseptol) były tak często stosowane w naszym kraju pod koniec XX wieku do leczenia dosłownie wszelkich infekcji, że obecnie większość bakterii nie jest na nie bardzo wrażliwa, dlatego powinna być stosowana, jeśli kultura potwierdziła wrażliwość drobnoustroju;
• nitrofurany (furadonina, furamag) są nadal bardzo skuteczne w odmiedniczkowym zapaleniu nerek. Czasami jednak skutki uboczne - nudności, gorycz w ustach, a nawet wymioty - zmuszają pacjentów do odmowy leczenia;
• oksychinoliny (5-Nok, nitroksolina) są zwykle dobrze tolerowane, ale niestety wrażliwość na te leki również ostatnio spadła.

Czas trwania leczenia przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek wynosi co najmniej 14 dni, a jeśli dolegliwości i zmiany w badaniach moczu utrzymują się, mogą trwać do miesiąca. Wskazane jest, aby zmieniać leki 1 raz na 10 dni, powtarzając posiewy moczu i biorąc pod uwagę ich wyniki przy wyborze następnego leku.

Detoksykacja

Jeśli nie ma wysokiego ciśnienia i wyraźnego obrzęku, zaleca się zwiększenie ilości wypijanego płynu do 3 litrów dziennie. Możesz pić wodę, soki, napoje owocowe oraz w wysokich temperaturach i objawy zatrucia - rehydron lub cytroglukozolan.

Fitoterapia

Te środki ludowe do leczenia odmiedniczkowego zapalenia nerek są skuteczne jako uzupełnienie antybiotykoterapii, ale nie zastąpią ich i nie powinny być stosowane w okresie zaostrzenia. Preparaty ziołowe powinny być przyjmowane przez długi czas, co miesiąc po zakończeniu leczenia antybiotykowego lub podczas remisji, w celu zapobiegania. Najlepiej robić to 2-3 razy w roku, w okresie jesienno-wiosennym. Niewątpliwie fitoterapia powinna zostać porzucona, jeśli istnieje tendencja do reakcji alergicznych, zwłaszcza pyłkowicy.
Przykłady opłat:

• Mącznica lekarska (liść) - 3 części, chaber (kwiaty), lukrecja (korzeń) - 1 część. Zaparzyć w stosunku 1 łyżka stołowa na szklankę wrzącej wody, nalegać 30 minut, pić łyżkę 3 razy dziennie.
• Liść brzozy, znamiona kukurydzy, skrzyp w 1 części, owoce dzikiej róży 2 części. Łyżka kolekcji zalać 2 szklankami wrzącej wody, nalegać pół godziny, wypić pół szklanki 3-4 razy dziennie.

Środki poprawiające przepływ krwi przez nerki:

• środki przeciwpłytkowe (trental, kuranty);
• leki, które poprawiają odpływ żylny (escuzan, troksevazin) są przepisane kursy od 10 do 20 dni.

Leczenie uzdrowiskowe

Ma to sens, ponieważ efekt leczniczy wody mineralnej szybko traci się po butelkowaniu. Truskawiec, Zheleznovodsk, Obukhovo, Cook, Karlovy Vary - które z tych (lub innych) uzdrowisk wybrać, to kwestia bliskości geograficznej i możliwości finansowych.

Surowe zimno, palenie i alkohol niekorzystnie wpływają na przebieg odmiedniczkowego zapalenia nerek. Regularne badania z monitorowaniem badań moczu i zapobiegawcze kursy leczenia przyczyniają się do długotrwałej remisji i zapobiegają rozwojowi niewydolności nerek.

Z którym lekarzem się skontaktować

Zapalenie nerek jest często leczone przez lekarza rodzinnego. W ciężkich przypadkach, jak również w przewlekłym przebiegu procesu, wyznaczana jest konsultacja z nefrologiem, urologiem.

Przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek: czy choroba jest uleczalna? Różnice od formy ostrej, rokowanie

Przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek rozwija się na tle długotrwałej nieleczonej ostrej postaci choroby i może powodować rozwój niewydolności nerek i niepełnosprawności pacjenta.

Przewlekłe zapalenie nerek: co to jest?

Przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek jest chorobą o charakterze zakaźno-zapalnym, charakteryzującą się zaangażowaniem w proces patologiczny układu galwanicznego miednicy, kanalików nerkowych i porażeniem kłębuszków i naczyń krwionośnych w przyszłości. Według statystyk medycznych przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek rozpoznaje się w 60% przypadków wśród możliwych chorób zakaźnych układu moczowo-płciowego i zajmuje czołowe miejsce jako jedna z przyczyn niepełnosprawności pacjenta.

Co to za choroba i kto jest zagrożony?

Rozwój przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek jest bardziej podatny na przedstawicieli słabszej płci, ze względu na specyfikę struktury cewki moczowej - jest krótki i szeroki u kobiet. Patogeny łatwo penetrują cewkę moczową do pęcherza, a następnie do nerek, powodując u nich proces zapalny.

Główna różnica między ostrym odmiedniczkowym zapaleniem nerek a postacią przewlekłą polega na tym, że w drugim przypadku proces patologiczny rozprzestrzenia się na obie nerki, podczas gdy ostry stan zapalny obserwuje się głównie po jednej stronie (zwykle w prawej nerce). Przewlekła postać choroby charakteryzuje się okresami remisji i zaostrzeń, podczas których objawy są wyraźne, jak w ostrym odmiedniczkowym zapaleniu nerek.

Jeśli w ostrym odmiedniczkowym zapaleniu nerek nie wystąpi w ciągu 3 miesięcy, choroba stopniowo ustępuje i staje się przewlekła. Co więcej, każdy czynnik predysponujący spowoduje zaostrzenie, a każde zaostrzenie z kolei doprowadzi do zmian miąższowych w strukturze nerek. Stopniowo zmiany w strukturze ciała całkowicie zakłócają jego pracę, co jest bezpośrednią drogą do niewydolności nerek i niepełnosprawności.

Objawy przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Objawy przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek zależą bezpośrednio od lokalizacji procesu zapalnego w nerkach, od stopnia zapalenia rozprzestrzenionego do narządu (jednej i obu nerek jednocześnie), od obecności towarzyszących powikłań, takich jak zwężenie światła moczowodów lub zapalenie pęcherza moczowego i cewki moczowej. Objawy przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek mogą nie być odczuwane przez wiele lat, a tymczasem zapalenie będzie powolnie rozprzestrzeniać się na wszystkie tkanki i części nerek.

Symptomatologia pojawia się jasno w okresie zaostrzenia choroby i charakteryzuje się następującymi cechami:

• wysoka temperatura ciała (do 38,5-39,0 stopni);
• tępe bóle w okolicy lędźwiowej po jednej stronie lub po obu stronach;
• różne zjawiska dysuryczne - naruszenie odpływu moczu, uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza moczowego, ból i ból podczas oddawania moczu, zmniejszenie dziennej diurezy;
• silne bóle głowy i podwyższone ciśnienie krwi;
• nudności, ogólne osłabienie;
• obrzęk kończyn i twarzy;
• wymioty i objawy ogólnego zatrucia;
• bladość skóry i częste tętno.

To ważne! W okresie ustępowania ciężkich objawów klinicznych bardzo trudno jest zdiagnozować chorobę, ponieważ odmiedniczkowe zapalenie nerek zmienia się w utajoną (ukrytą) formę kursu.

W okresie remisji mogą wystąpić nietrwałe objawy, na które pacjent nie zwraca uwagi:

• rzadkie bóle okolicy lędźwiowej nudnej natury ciągnącej - nasilają się po wysiłku, stosowaniu słonego, ostrego alkoholu;
• drobne zjawiska dysuryczne - skąpomocz, częste parcie, dyskomfort podczas oddawania moczu;
• temperatura ciała wzrasta do poziomu podgorączkowego (37,0-37,4), ale ogólny stan pacjenta nie ulega pogorszeniu;
• częste bóle głowy i obrzęk twarzy i kończyn rano, zwłaszcza po jedzeniu pikli, dużej ilości płynu, alkoholu.

Jeśli choroba nie jest diagnozowana przez długi czas i nie jest leczona w żaden sposób, objawy postępują.

Pacjent ma takie objawy:

• swędzenie i łuszczenie się skóry (skóra staje się żółtawa lub ziemista);
• pojawia się wtórne nadciśnienie tętnicze;
• występują częste krwawienia z nosa.

Możesz dowiedzieć się więcej o tym, jak odmiedniczkowe zapalenie nerek przejawia się w postaci przewlekłej, więcej informacji na ten temat w tym artykule - informacje są wprowadzające i nie mogą zastąpić konsultacji z urologiem.

Dlaczego rozwija się przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek: główne przyczyny

Przyczyny przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek są bezpośrednio związane z uszkodzeniem nerek przez patogenne mikroorganizmy. Aby zakażenie wpadło bezpośrednio w strukturę nerek i rozwinęło się zapalenie, konieczne są korzystne warunki.

Najczęściej rozwój ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek, a następnie przewlekła postać jest promowana przez pałeczki jelitowe, pałeczki ropy błękitnej, ameby proteas, paciorkowce i gronkowce. Rozwój przewlekłego procesu patologicznego w nerkach jest ułatwiony przez mikroorganizmy, które są oporne na antybiotyki i inne leki, i dzieje się to w sytuacjach, w których pacjent jest samoleczący lub terapia przepisana przez lekarza dobrowolnie zatrzymuje się, uznając, że już wyzdrowiał.

Przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek jest zawsze poprzedzone ostrym procesem zapalnym, a czynnikami przyczyniającymi się do przejścia choroby w kronice są:

1. Choroby układu moczowego, którym towarzyszy naruszenie odpływu moczu. Takie patologie obejmują wypadanie nerek, gruczolaka prostaty u mężczyzn, kamicę moczową, zwężenie zwieracza pęcherza moczowego, formacje nowotworowe w moczowodzie i pęcherzu moczowym.
2. Nieleczone ostre zapalenie nerek lub samoleczenie. Kategorycznie zabrania się arbitralnego rozpoczęcia terapii lub zaprzestania przyjmowania antybiotyków przepisanych przez lekarza. Osoby, które doznały ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek powinny być poddane obserwacji urologicznej przez urologa przez 3 miesiące, ponieważ jest to krytyczny okres, w którym choroba może zostać ukryta w postaci przewlekłej.
3. Stany niedoboru odporności - osłabione osoby o słabej odporności są bardziej podatne na przewlekłe zapalenie niż osoby z dobrą odpowiedzią immunologiczną.
4. Przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek często rozwija się jako powikłanie przenoszonej dławicy piersiowej, ostre infekcje wirusowe dróg oddechowych, grypa, zapalenie płuc odry, szkarlatynę.
5. Obecność przewlekłych procesów zapalnych w organizmie - zapalenie migdałków, zapalenie zatok, zapalenie zatok, zapalenie żołądka i zapalenie jelita grubego. Próchnicowe zęby biegowe mogą być również źródłem rozprzestrzeniania się flory bakteryjnej, która powoduje procesy zapalne w nerkach.
6. U kobiet czynnikiem predysponującym do rozwoju ostrego, a następnie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek jest ciąża. W późniejszych okresach, gdy płód rośnie w macicy, wszystkie narządy wewnętrzne, w tym pęcherz, są ściśnięte. Zastój moczu i naruszenie jego odpływu przyczynia się do proliferacji bakterii w pęcherzu moczowym, a osłabiona odporność u matki oczekującej zwiększa ryzyko rozprzestrzeniania się infekcji na nerki.
7. Nieprawidłowości w rozwoju układu moczowego - wodonercze nerek, uchyłki pęcherza moczowego, zwężenie światła moczowodów. Wszystkie te warunki uniemożliwiają pełny przepływ moczu i stwarzają warunki do aktywnej reprodukcji drobnoustrojów.
8. Ciężka hipotermia ciała, zwłaszcza odcinka lędźwiowego.

Jak objawia się przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek: stadia choroby

Przewlekły proces zapalny nerek rozwija się etapami, z których każdy ma swoje własne objawy kliniczne:

„Czy przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek jest bardziej niebezpieczne niż ostre zapalenie nerek? Jak go leczyć? ”

2 komentarze

Prawie co trzecia osoba w podeszłym wieku wykazuje zmiany związane z przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniem nerek. W tym przypadku choroba jest znacznie częściej diagnozowana u kobiet, od dzieciństwa i dorastania, do okresu menopauzy.

Należy rozumieć, że przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek rzadko daje wyraźne objawy charakterystyczne dla choroby nerek. Dlatego diagnoza jest trudna, ale konsekwencje są dość poważne.

Przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek: co to jest?

Odmiedniczkowe zapalenie nerek oznacza zapalenie miedniczki nerkowej. A jeśli nie można przeoczyć ostrego zapalenia - wzrasta wysoka temperatura, występuje silny ból pleców, odnotowuje się wyraźne zmiany w moczu - następnie przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek najczęściej rozwija się stopniowo.

Jednocześnie występują zmiany strukturalne w kanalikach nerkowych i miednicy, które z czasem pogarszają się. Tylko w jednej trzeciej przypadków przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek jest spowodowane ostrym zapaleniem, które zostało niewłaściwie leczone. Rozpoznanie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek występuje w obecności charakterystycznych zmian w moczu i objawów przez ponad 3 miesiące.

Przyczyną zapalenia jest niespecyficzna mikroflora chorobotwórcza: Proteus, Staphylococcus i Streptococcus, E. coli, itp. Często kilka rodzajów drobnoustrojów jest wysiewanych jednocześnie. Mikroflora chorobotwórcza ma wyjątkowe szanse przeżycia: rozwinęła odporność na antybiotyki, jest trudna do zidentyfikowania za pomocą badania mikroskopowego, może pozostać niezauważona przez długi czas i jest aktywowana dopiero po efekt prowokacyjny.

Czynniki aktywujące proces zapalny w nerkach u kobiet obejmują:

• Wrodzone nieprawidłowości - uchyłki pęcherza moczowego, odpływ pęcherzowo-moczowodowy, cewki moczowe;
• Nabyte choroby układu moczowego - zapalenie pęcherza moczowego / zapalenie cewki moczowej, choroba nerek, nefroptoza i, w rzeczywistości, nieleczone ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek;
• Patologia ginekologiczna - niespecyficzne zapalenie sromu i pochwy (pleśniawki, Gardnerellosis, rozmnażanie w pochwie Escherichia coli, itp.), Zakażenia narządów płciowych (rzeżączka, trichoomoniasis);
• Intymna sfera kobiety - początek kontaktów seksualnych, aktywne życie seksualne, ciąża i poród;
• Choroby współistniejące - cukrzyca, przewlekły przewód pokarmowy, otyłość;
• Niedobór odporności - częste choroby gardła, grypy, zapalenia oskrzeli, zapalenia ucha środkowego, zapalenia stawów, nie wyłączając HIV;
• Podstawowa hipotermia - nawyk mycia stóp w zimnej wodzie, niewłaściwe ubranie w zimne dni itp.

Etapy przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

W przewlekłym zapaleniu dochodzi do stopniowej degeneracji tkanki nerkowej. W zależności od charakteru zmian strukturalnych istnieją cztery etapy przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek:

1. I - zanik śluzówki cewkowej i tworzenie nacieków w tkance śródmiąższowej nerek;
2. II - tworzą się stwardniałe ogniska w kanalikach i tkance śródmiąższowej, a kłębuszki opuszczone;
3. III - duże zmiany zanikowe i sklerotyczne, tworzą się duże ogniska tkanki łącznej, kłębuszki nerkowe praktycznie nie działają;
4. IV - śmierć większości kłębuszków, prawie cała tkanka nerek jest zastępowana przez tkankę łączną.

Objawy przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek charakteryzuje się falistym przebiegiem. Okresy pogorszenia są zastępowane przez remisję i powodują, że pacjent ma fałszywe poczucie całkowitego wyzdrowienia. Najczęściej jednak przewlekłe zapalenie zostaje usunięte, bez jasnych zaostrzeń.

Objawami przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek u kobiet z utajonym przebiegiem choroby są letarg, ból głowy, zmęczenie, utrata apetytu, okresowa temperatura wzrasta do poziomu 37,2–37,5ºС. W porównaniu z ostrym zapaleniem, z przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniem nerek, ból jest nieco wyraźny - słaby objaw Pasternack (ból podczas stukania w okolicę lędźwiową).

Zmiany w moczu również nie są pouczające: małe ilości białka i leukocytów są często związane z zapaleniem pęcherza moczowego lub spożywaniem słonych potraw. To samo wyjaśnia okresowy wzrost liczby oddawania moczu, niewielki wzrost ciśnienia i niedokrwistość. Wygląd pacjenta również się zmienia: ciemne cienie pod oczami (szczególnie rano) są wyraźnie widoczne na bladej skórze twarzy, twarz jest opuchnięta, a dłonie i stopy często puchną.

Zaostrzenie postaci przewlekłej

W przypadku nawracającego odmiedniczkowego zapalenia nerek na tle złych objawów - złego samopoczucia, lekkiej hipertermii, łagodnego bólu pleców, zwiększonego oddawania moczu (zwłaszcza w nocy) - nagle, po wywołującym efekt, rozwija się obraz ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek. Wysokim temperaturom do 40.0-42ºС, ciężkiemu zatruciu, ciężkim bólom lędźwiowym ciągnącym lub pulsującym towarzyszą jasne zmiany w moczu - białkomocz (białko w moczu), leukocyturia, bakteriuria i rzadko krwiomocz.

Ponadto dalszy rozwój przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek może wystąpić w następujących scenariuszach:

• Zespół moczowy - Objawy zaburzenia moczu pojawiają się na pierwszym planie w objawowym obrazie. Częste nocne wchodzenie do toalety wiąże się z niezdolnością nerek do koncentracji moczu. Czasami, gdy opróżnia się pęcherz, następuje cięcie. Pacjent skarży się na nasilenie i częste bóle w dolnej części pleców, obrzęk.
• Nadciśnienie tętnicze choroby - ciężkie nadciśnienie tętnicze jest trudne do leczenia tradycyjnych leków przeciwnadciśnieniowych. Często pacjenci skarżą się na zadyszkę, bóle serca, zawroty głowy i bezsenność, a kryzysy nadciśnieniowe nie są rzadkością.
• Zespół niedokrwistości - upośledzona czynność nerek prowadzi do szybkiego niszczenia krwinek czerwonych we krwi. W przypadku niedokrwistości hipochromicznej spowodowanej uszkodzeniem nerek ciśnienie krwi nie osiąga wysokich wartości, mocz jest słaby lub okresowo wzrasta.
• Azotemiczny wariant kursu - brak bolesnych objawów prowadzi do tego, że choroba jest diagnozowana tylko z rozwojem przewlekłej niewydolności nerek. Badania laboratoryjne, które wykazują oznaki mocznicy, pomagają potwierdzić diagnozę.

Różnice w przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniu nerek z ostrego zapalenia

Ostre i przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek różni się na wszystkich poziomach: od charakteru zmian strukturalnych po objawy i leczenie kobiet. Aby dokładnie zdiagnozować chorobę, należy znać objawy typowe dla przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek:

1. Obie nerki są dotknięte częściej;
2. Przewlekłe zapalenie prowadzi do nieodwracalnych zmian w tkance nerkowej;
3. Początek jest stopniowy, rozciągnięty w czasie;
4. Przepływ bezobjawowy może trwać latami;
5. Brak wyraźnych objawów na pierwszym planie - zatrucie ciała (ból głowy, osłabienie itp.);
6. W okresie remisji lub przebiegu utajonego analiza moczu jest nieznacznie zmieniona: białko w analizie całkowitej wynosi nie więcej niż 1 g / l, próbka Zimnitsky'ego wykazuje spadek uderzeń. Ciężary poniżej 1018;
7. Leki przeciwnadciśnieniowe i przeciwnowotworowe nie są bardzo skuteczne;
8. Przyjmowanie tradycyjnych antybiotyków zmniejsza tylko stan zapalny;
9. Stopniowe wygaszanie czynności nerek prowadzi do niewydolności nerek.

Często przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek diagnozuje się tylko za pomocą badania instrumentalnego. Podczas obrazowania (USG, pirelografia, CT) nerki lekarz ujawnia zróżnicowany obraz: aktywne i zanikające zapalenie, wtrącenia tkanki łącznej, deformację miednicy nerkowej. W początkowej fazie nerka jest powiększona i wygląda na wyboistą z powodu infiltracji.

Ponadto dotknięty organ kurczy się, duże wtrącenia tkanki łącznej wystają ponad jego powierzchnię. W ostrym odmiedniczkowym zapaleniu nerek diagnostyka instrumentalna będzie wykazywać ten sam typ zapalenia.

Możliwe komplikacje: jakie jest niebezpieczeństwo przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek?

Brak wyraźnych objawów w przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniu nerek jest przyczyną późnego leczenia kobiet lekarzowi. Antybiotyki, które są skuteczne w leczeniu ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek, tylko nieznacznie zmniejszą stan zapalny w przewlekłej postaci choroby. Wynika to z wysokiej odporności mikroflory na konwencjonalne środki przeciwbakteryjne. Bez odpowiedniej terapii przewlekła postać odmiedniczkowego zapalenia nerek prowadzi do rozwoju przewlekłej niewydolności nerek: nieco wolniej z utajonym kursem i szybciej z częstymi zaostrzeniami.

• ropne zapalenie nerek - ropna fuzja tkanki nerkowej;
• zapalenie nerek - proces ropny rozciąga się na około-nerkową celulozę;
• martwicze zapalenie brodawki - martwica brodawek nerkowych - najcięższy stan, któremu towarzyszy kolka nerkowa;
• marszczenie nerki, „wędrująca” nerka;
• ostra niewydolność nerek;
• udar typu krwotocznego lub niedokrwiennego;
• postępująca niewydolność serca;
• urosepsis.

Wszystkie te warunki stanowią poważne zagrożenie dla życia kobiety. Zapobieganie ich rozwojowi jest możliwe tylko przy złożonej terapii.

Choroba podczas ciąży

Podwójne obciążenie nerek kobiety ciężarnej przyczynia się do wystąpienia stanu zapalnego. Jednocześnie wpływ upośledzonej funkcji nerek u przyszłej matki może prowadzić do poronienia, zaniku ciąży, powstawania zaburzeń rozwojowych u płodu, przedwczesnego porodu i porodu martwego. Lekarze identyfikują trzy stopnie ryzyka związane z odmiedniczkowym zapaleniem nerek:

• I - odmiedniczkowe zapalenie nerek pojawiło się po raz pierwszy podczas ciąży, przebieg choroby bez powikłań;
• II - przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek rozpoznano przed ciążą;
• III - przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek, występujące z niedokrwistością, nadciśnieniem tętniczym.

Zaostrzenie choroby może wystąpić 2-3 razy w okresie ciąży. W tym przypadku za każdym razem, gdy kobieta jest hospitalizowana bez przerwy. Stopień ryzyka I-II pozwala na przeprowadzenie ciąży. Karta kobiety ciężarnej jest oznaczona jako „przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek”, kobieta, częściej niż zwykle (w zależności od czasu trwania ciąży), jest badana i poddana badaniu USG. Nawet przy najmniejszym odchyleniu przyszła mama jest zarejestrowana na leczenie szpitalne.

Leczenie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Zdziwione zdjęcie, zdjęcie

Tylko zintegrowane podejście do leczenia przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek zapobiegnie postępowi procesu patologicznego i pozwoli uniknąć niewydolności nerek. Jak leczyć przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek:

• Delikatny schemat i dieta

Po pierwsze, należy unikać prowokacyjnych momentów (zimne, wstępne chłodzenie). Posiłki powinny być kompletne. Wyłączone są kawa, alkohol, napoje gazowane, potrawy pikantne i słone, buliony rybne / mięsne, ogórki konserwowe (zawierające ocet). Dieta oparta jest na warzywach, produktach mlecznych i potrawach z gotowanego mięsa / ryb.

Owoce cytrusowe nie są zalecane: Vit. Z denerwującymi nerkami. Podczas zaostrzeń i wyraźnych zmian w analizach sól jest całkowicie wykluczona. W przypadku braku nadciśnienia i obrzęków zaleca się picie do 3 litrów wody w celu zmniejszenia toksyczności.

• Terapia antybiotykowa

Aby wybrać skuteczny lek, konieczne jest wykonanie posiewu moczu (lepiej podczas zaostrzenia, patogen może nie pojawić się podczas remisji) i przeprowadzić testy na wrażliwość na antybiotyki. Na podstawie wyników analizy zaleca się najskuteczniejsze leki: cyprofloksacynę, lewofloksacynę, cefepim, cefotaksym, amoksycylinę, nefgramon, urosulfan. Nitroksolina (5-LCM) jest dobrze tolerowana, ale słabo skuteczna, często podawana kobietom w ciąży.

Furadonina, furazolidon, Furamag mają wyraźne działanie toksyczne i są słabo tolerowane. Palin jest skuteczny w zapaleniu nerek i jest przeciwwskazany w ciąży. Leczenie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek trwa co najmniej 1 rok. Kursy antybakteryjne trwają 6-8 tygodni. i okresowo powtarzane.

• Leczenie objawowe

W zespole nadciśnieniowym przepisywane są leki przeciwnadciśnieniowe (Enalapril i inne inhibitory ACE, a także leki skojarzone z hipotiazydem) i leki przeciwskurczowe (No-spa), które zwiększają ich działanie. W przypadku wykrycia niedokrwistości przepisuje się Ferroplex, Ferrovit Forte i inne tabletki żelaza.

Konieczne jest również zrekompensowanie braku kwasu foliowego, Vit. A i E, B12. Wit. C może otrzymać poza okresem zaostrzenia.

Aby poprawić krążenie krwi w nerkach, nefrolog przepisuje leki przeciwpłytkowe (Curantil, Parsadil, Trental). Gdy wyrażają się objawy zatrucia, są one przepisywane w / w naparach Regidronu i Glukozolanu. W obecności obrzęku leki moczopędne są przepisywane w tym samym czasie (Lasix, Veroshpiron). Mocznica i ciężka niewydolność nerek wymagają hemodializy. Z całkowitym niepowodzeniem nerki wykonuje się nefrektomię.

Leczenie farmakologiczne powolnego, przewlekłego procesu w nerkach jest wzmocnione przez procedury fizjoterapii. Szczególnie skuteczna jest elektroforeza, modulowana UHF (terapia SMT) i prądy galwaniczne. Poza okresem zaostrzenia zaleca się leczenie sanatoryjne. Kąpiele chlorku sodu, woda mineralna i inna fizjoterapia znacznie poprawiają stan pacjentów.

Leczenie odmiedniczkowego zapalenia nerek w postaci ostrej lub przewlekłej za pomocą leków i środków ludowych

Około 2/3 wszystkich chorób urologicznych występuje w ostrym lub przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniu nerek. Ta patologia ma charakter zakaźny i towarzyszy jej porażka jednej lub dwóch nerek. Ich stan zapalny jest wywołany przez różne bakterie, chociaż czasami choroba rozwija się na tle innych chorób narządów wewnętrznych. Kobiety są bardziej podatne na odmiedniczkowe zapalenie nerek ze względu na indywidualne cechy anatomicznej budowy pochwy i cewki moczowej. Leczenie choroby odbywa się w sposób kompleksowy poprzez przyjmowanie leków i przestrzeganie wielu zasad.

Czym jest odmiedniczkowe zapalenie nerek

Choroba jest procesem infekcyjno-zapalnym w nerkach, spowodowanym działaniem bakterii chorobotwórczych. Wpływają na kilka części tych sparowanych organów jednocześnie:

• tkanka śródmiąższowa - włóknista podstawa nerki;
• miąższowe - funkcjonalnie aktywne komórki nabłonkowe tych sparowanych organów;
• miednica - jamy w nerkach, podobne do lejka;
• kanaliki nerkowe.

Oprócz układu miednicy i miednicy porażka może wpływać na aparat kłębuszkowy za pomocą naczyń. Na wczesnym etapie choroba narusza główną funkcję błony nerek - filtrując mocz. Charakterystycznym znakiem początku zapalenia są bóle nudnego charakteru w okolicy lędźwiowej. Choroba jest ostra i przewlekła. Jeśli podejrzewasz odmiedniczkowe zapalenie nerek, powinieneś skontaktować się z nefrologiem. Jeśli nie zdiagnozujesz szybko i nie rozpoczniesz leczenia, mogą wystąpić następujące powikłania:

• ropień nerki;
• niedociśnienie;
• sepsa;
• szok bakteryjny;
• karbunc nerkowy;
• niewydolność nerek.

Ostry

Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek rozwija się w wyniku wpływu egzogennych lub endogennych mikroorganizmów przenikających przez tkankę nerkową. Często zaznaczona prawostronna lokalizacja zapalenia, co tłumaczy się cechami strukturalnymi prawej nerki, co powoduje jej tendencję do stagnacji. Na ogół następujące objawy wskazują na ostry etap tej patologii:

• dreszcze, gorączka;
• rosnąca słabość;
• tachykardia;
• tępy ból pleców;
• duszność;
• temperatura 38,5-39 stopni;
• zmęczenie;
• naruszenie odpływu moczu;
• bóle głowy i mięśni.

Przy obustronnym zapaleniu nerek pacjent cierpi na bóle pleców i brzucha. Ropna postać choroby powoduje ból podobny do kolki nerkowej. Naruszenie odpływu moczu objawia się zwiększoną chęcią oddania moczu. Ponadto diureza nocna dominuje w ciągu dnia. Na tle tych objawów może pojawić się obrzęk i ciśnienie tętnicze.

Chroniczny

W większości przypadków przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek jest kontynuacją jego ostrej postaci. Najczęstszą przyczyną jest niewłaściwe lub brakujące leczenie. Zagrożeni są również pacjenci z upośledzonym przepływem moczu przez górne drogi moczowe. Trzecia część pacjentów cierpi na tę chorobę od dzieciństwa z powodu powolnego zapalenia miąższu aparatu miednicy nerkowej.

Przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek ma charakter falowy: remisje są zastępowane okresami zaostrzeń. Wynika to ze zmiany obrazu klinicznego. Podczas zaostrzenia objawy są podobne do ostrej postaci patologii. Podczas remisji objawy są łagodne. Pacjenci skarżą się na sporadyczne pulsowanie lub bóle, które częściej występują w spoczynku. Na ich tle pojawiają się:

• astenia - epizodyczna słabość;
• szybkie zmęczenie;
• niewielki wzrost ciśnienia lub temperatury.

Przyczyny

Powszechną przyczyną rozwoju choroby są bakterie: gronkowce, enterokoki, chlamydie, Klebsiella, salmonella, Pseudomonas aeruginosa. Wchodzą do nerek na różne sposoby. W przypadku zapalenia pęcherza moczowego dzieje się to drogą moczową (wstępującą): mikroorganizmy przenikają do układu miednica-miednica z cewki moczowej w następujących patologiach:

• zapalenie pęcherza;
• zapalenie jelita grubego;
• gruczolak prostaty;
• kamica moczowa;
• nieprawidłowości struktury układu moczowego.

Bakterie są wprowadzane podczas manipulacji cewnikami. Inna droga zakażenia jest hematogenna, gdy drobnoustroje w krwiobiegu wchodzą do nerek z innego miejsca zapalenia w przypadku takich chorób:

Grupy ryzyka

Lekarze identyfikują kilka grup ryzyka, w tym pacjentów podatnych na rozwój odmiedniczkowego zapalenia nerek. Pierwszy składa się z osób z odchyleniami w strukturze dróg moczowych, takich jak:

1. Wady wrodzone. Powstają pod wpływem czynników dziedzicznych lub negatywnych (palenie, narkotyki, alkohol) w czasie ciąży. Rezultat - wady rozwojowe: zwężenie moczowodu, słabo rozwinięta lub pominięta nerka.
2. Struktura anatomiczna układu moczowo-płciowego u kobiet. Mają krótszą cewkę moczową w porównaniu z mężczyzną.

Kobiety są bardziej narażone na tę chorobę, nie tylko ze względu na specjalną strukturę narządów moczowych. Przyczyną rozwoju tej choroby w nich mogą być zmiany hormonalne i inne podczas ciąży:

1. Hormon progesteron zmniejsza napięcie mięśni układu moczowo-płciowego, aby zapobiec poronieniu, ale jednocześnie zakłóca przepływ moczu.
2. Rosnący płód zwiększa jamę macicy, która ściska moczowód, co również zakłóca proces odpływu moczu.

Ostatnia grupa ryzyka składa się z pacjentów o obniżonej odporności. W tym stanie organizm nie może w pełni bronić się przed wszystkimi obcymi mikroorganizmami. Osłabiony układ odpornościowy jest charakterystyczny dla takich kategorii pacjentów:

• dzieci poniżej 5 lat;
• kobiety w ciąży;
• osoby z chorobami autoimmunologicznymi, takimi jak zakażenie HIV i AIDS.

Czynniki prowokujące

Zapalenie nerek jest wtórne, gdy rozwija się na tle innych chorób. Należą do nich cukrzyca, częsta hipotermia, słaba higiena, przewlekłe infekcje zapalne. Ogólna lista czynników wywołujących odmiedniczkowe zapalenie nerek obejmuje:

1. Guzy lub kamienie w drogach moczowych, przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego. Powoduje stagnację i naruszenie odpływu moczu.
2. Przewlekłe zapalenie pęcherza moczowego. Jest to zapalenie pęcherza moczowego, w którym zakażenie może rozprzestrzeniać się w drogach moczowych i powodować uszkodzenie nerek.
3. Przewlekłe ogniska zapalenia w organizmie. Należą do nich zapalenie oskrzeli, furunculosis, infekcje jelitowe, zapalenie migdałków.
4. Choroby przenoszone drogą płciową. Rzęsistki i chlamydie mogą przenikać przez cewkę moczową do nerek, co prowadzi do ich stanu zapalnego.

Leczenie odmiedniczkowego zapalenia nerek w domu

Choroba jest leczona metodami zachowawczymi, ale podejście musi być kompleksowe. Terapia, oprócz przyjmowania leków, obejmuje przestrzeganie specjalnego trybu leczenia. Zasady dotyczą korekty stylu życia i odżywiania pacjenta. Celem terapii jest wyeliminowanie czynnika powodującego odmiedniczkowe zapalenie nerek. Ponadto podejmowane są działania w celu normalizacji przepływu moczu i wzmocnienia układu odpornościowego. Leczenie odmiedniczkowego zapalenia nerek u kobiet i mężczyzn przeprowadza się według jednego schematu, w tym:

1. Zgodność ze specjalnym systemem. Implikuje odrzucenie intensywnego wysiłku fizycznego, wykluczenie hipotermii.
2. Pij dużo wody. Wyznaczony przy braku obrzęku pacjenta.
3. Żywienie medyczne. Zrównoważona dieta pomaga zmniejszyć obciążenie nerek, obniża poziom kreatyniny i mocznika we krwi.
4. Przyjmowanie leków niehormonalnych. Są częścią terapii etiotropowej i objawowej. Pierwsza - eliminuje przyczynę choroby, druga - radzi sobie z jej objawami.
5. Fizjoterapia. Służy do przyspieszenia regeneracji i łagodzenia nieprzyjemnych objawów patologii.

Zgodność z reżimem

Biorąc pod uwagę nasilenie choroby, lekarz określa, gdzie będzie prowadzone leczenie odmiedniczkowego zapalenia nerek. Nieskomplikowane formularze są traktowane w domu przez pierwsze kilka dni, pamiętaj, aby odpocząć w łóżku. Pacjent nie może supermolować i uprawiać sportu. Podczas zaostrzenia dozwolone jest tylko odwiedzanie toalety i kuchni w celu jedzenia. W przypadku zatrucia i powikłań pacjent musi być leczony w szpitalu pod nadzorem lekarza. Wskazania do hospitalizacji to:

• postęp przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek;
• ciężkie zaostrzenie choroby;
• naruszenie urodynamiki, która wymaga przywrócenia przepływu moczu;
• rozwój niekontrolowanego nadciśnienia tętniczego.

Obfity napój

W odmiedniczkowym zapaleniu nerek konieczne jest zwiększenie spożycia płynów do 3 litrów dziennie, ale tylko wtedy, gdy nie ma obrzęku. Woda spłukuje kanały moczowe, usuwa toksyny i przywraca normalną równowagę wodno-solną. Pij 6-8 szklanek w regularnych odstępach czasu. Oprócz wody, aby zapewnić działanie przeciwzapalne i normalizację procesów metabolicznych, użyteczne jest:

• wywar z dogrose;
• kompot z suszonych owoców;
• alkaliczna woda mineralna;
• słaba zielona herbata z mlekiem lub cytryną;
• napoje owocowe z borówki i żurawiny.

Zdrowa żywność

Ścisła dieta nie jest wymagana. Pacjentowi zaleca się odmawianie słonych, pikantnych i tłustych potraw, wędzonych mięs i napojów alkoholowych. Preferowane są produkty z witaminami B, C, R. Konieczne jest spożywanie większej ilości warzyw i owoców, zwłaszcza tych, które mają działanie moczopędne: arbuz, melon. Lista zalecanych produktów obejmuje dodatkowo następujące produkty:

• pieczone jabłka;
• jasna pomarańczowa dynia;
• fermentowane mleko;
• kalafior;
• młode buraki;
• marchewka.

Farmakoterapia

Jest podzielony na dwa typy: etiotropowy i objawowy. Pierwsze jest konieczne, aby wyeliminować przyczynę upośledzonego krążenia krwi w nerkach, szczególnie żylnego, lub przejścia moczu. Operacja pomaga przywrócić odpływ moczu. Biorąc pod uwagę przyczynę choroby, przeprowadza się:

• usunięcie gruczolaka prostaty;
• nefropeksja na nefroptozę;
• plastyka cewki moczowej;
• usuwanie kamieni z dróg moczowych lub nerek;
• plastik segmentu miedniczkowo-moczowodowego.

Leczenie etiotropowe obejmuje dodatkowo terapię przeciwzakaźną - przyjmowanie antybiotyków w zależności od czynnika wywołującego chorobę. Ta metoda jest stosowana w pierwotnym i wtórnym odmiedniczkowym zapaleniu nerek. Leczenie objawowe pomaga wyeliminować objawy choroby, przywrócić organizm po zabiegu. Aby wykonać te zadania, zaleca się następujące grupy leków:

• leki moczopędne - eliminują obrzęk;
• niesteroidowy środek przeciwzapalny - łagodzi stany zapalne;
• poprawa przepływu krwi przez nerki - skuteczna w przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniu nerek;
• immunomodulatory, adaptogeny - wzmacniają układ odpornościowy.

Fizjoterapia

W medycynie fizjoterapia odnosi się do badania wpływu czynników naturalnych na organizm. Zastosowanie tego ostatniego pomaga zmniejszyć liczbę leków przyjmowanych przez człowieka. Wskazaniem do fizjoterapii jest przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek. Procedury zwiększają dopływ krwi do nerek, poprawiają dostarczanie antybiotyków do nerek i eliminują skurcze tych sparowanych organów. Ułatwia to wydzielanie kryształów śluzu, bakterii i moczu. Te efekty mają:

1. Elektroforeza furadonina na obszarze nerek. Roztwór do tej procedury obejmuje: 100 ml wody destylowanej, 2,5 g wodorotlenku sodu, 1 g furadoniny. Aby osiągnąć wynik, wykonywanych jest 8-10 procedur.
2. Impuls ultradźwiękowy w dawce 0,2-0,4 W / cm2 w trybie pulsacyjnym. Sesję terapii ultradźwiękowej przeprowadza się przez 10-15 minut. Przeciwwskazania - kamica moczowa.
3. Elektroforeza erytromycyny na obszarze nerek. Dzięki prądowi elektrycznemu do narządów dostarczamy roztwór 100 g etanolu i 100 tys. IU erytromycyny.
4. Obróbka cieplna. Należą do nich kąpiele ozokerytowe i parafinowe, błoto diatermiczne, błoto lecznicze, diatermia.

Preparaty do leczenia odmiedniczkowego zapalenia nerek

Wybór leków do leczenia etiotropowego odbywa się na podstawie ogólnych i biochemicznych badań krwi i moczu, podczas których wykrywany jest czynnik sprawczy. Dopiero pod tym warunkiem terapia przyniesie pozytywny wynik. Różne antybiotyki są skuteczne przeciwko niektórym bakteriom:

Nazwy antybiotyków i uroantiseptyków

Terapia antybakteryjna według wyników badania bakteriologicznego moczu

Warunkiem powodzenia antybiotykoterapii jest przydatność leku i wrażliwość patogenu na niego, która jest wykrywana przez badanie bakteryjne. Jeśli antybiotyk nie zadziałał w ciągu 2-3 dni, o czym świadczy wysoki poziom leukocytów we krwi, zastępuje się go innym lekiem. Wskazania do wyznaczenia są uzależnione od rodzaju patogenu. Ogólnie rzecz biorąc, używane są następujące grupy leków:

Nazwa grupy antybiotyków

1 g co 6 godzin

0,5 g co 8 godzin

1,2 g co 4 godziny

Przy 3,5 mg / kg w 2-3 rozcieńczeniach.

Przy 15 mg / kg w 2 dawkach.

3-5 mg / kg w 2-3 wprowadzeniach.

0,1 g do 2 razy.

0,3 g do 2 razy

0,2 g 1 raz w początkowej fazie leczenia, następnie w dawce podtrzymującej 0,1 g

0,5-1 g do 3 razy.

0,5 g do 3-4 razy.

Od 1 g do 2 razy.

480 mg 2 razy.

Dla 960 mg 2 razy.

0,1-0,15 g trzy razy.

Dla 50-100 mg trzy razy.

2 tabletki 4 razy.

Na 100-300 mg 2 razy.

Dożylnie lub domięśniowo

1-2 g co 4-6 godzin

0,5-1 g do 1-2 razy.

0,5 g do 4 razy.

Diuretyki

W obecności obrzęku i zwiększonego ciśnienia konieczne jest nie tylko ograniczenie ilości spożywanego płynu. Dodatkowo pacjent ma przepisane leki moczopędne. Stosuje się je tylko w przypadku przedłużonego odmiedniczkowego zapalenia nerek w celu zmniejszenia obrzęku. Najczęstszym lekiem moczopędnym jest lek Furosemid:

• skład: substancja tytułowa - furosemid;
• formy uwalniania: kapsułki i zastrzyk;
• efekt terapeutyczny: krótkotrwały, ale wyraźny efekt moczopędny;
• dawka dla dorosłych: 0,5-1 tabletka lub 20-40 mg przez powolne podawanie dożylne;
• skuteczność: 20-30 minut po zażyciu tabletek, 10-15 minut po wlewie do żyły.

Furosemid ma bardzo dużą listę działań niepożądanych, dlatego preparaty ziołowe są często stosowane jako alternatywa. Przykładami takich leków są:

1. Kanefron. Ma działanie rozkurczowe i przeciwzapalne. W kompozycji znajdują się centaury, rozmaryn, lubczyk. Dawka zależy od choroby, średnio 2 tabletki trzy razy dziennie. Korzyść jest dobrze tolerowana. Przeciwwskazania obejmują tylko indywidualną nietolerancję na lek.
2. Fitolysin. Jest to pasta, z której przygotowuje się zawiesinę. Zawiera korzeń pietruszki i lubczyk, liście brzozy, nawłoci, olejek szałwiowy i miętowy. Dawkowanie - 1 łyżeczka. wklej pół szklanki wody 3 razy dziennie. Przeciwwskazania: ciąża, niewydolność nerek.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne

Zapotrzebowanie na niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) wynika z faktu, że pomagają one zmniejszyć stan zapalny nerek. Hamują cyklooksygenazę, która jest kluczowym enzymem w wywoływaniu odpowiedzi. W wyniku przyjmowania NLPZ spowalniane jest wytwarzanie białek zapalnych i zapobiega się proliferacji komórek (wzrostowi). Pomaga zwiększyć skuteczność leczenia etiotropowego, tj. antybiotyki. Podczas przyjmowania NLPZ łatwiej je przeniknąć do ogniska zapalenia.

Z tego powodu leki te są stosowane w połączeniu z antybiotykami. Bez terapii etiotropowej nie stosuje się NLPZ. Nie używany i lek Indometacyna, ponieważ prowadzi do martwicy brodawek nerkowych. Wśród skutecznych NLPZ są:

1. Voltaren. Podstawą jest diklofenak, który ma działanie przeciwzapalne, przeciwgorączkowe, przeciwreumatyczne i przeciwagregacyjne. Przeciwwskazania i skutki uboczne powinny być badane w instrukcjach, są one liczne. Średnia dawka tabletek wynosi 100-150 mg w kilku dawkach, roztwór do wstrzykiwań - 75 mg (3 ml ampułka). Zaletą jest brak kumulacji diklofenaku w patologiach nerek.
2. Movalis Oparty na meloksykamie - substancji o działaniu przeciwgorączkowym i przeciwzapalnym. Przeciwwskazania: ciężka niewydolność nerek, przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek u pacjentów poddawanych hemodializie. Dawkowanie różnych form uwalniania: 1 tabletka dziennie, 15 μg domięśniowo raz. Zaletą jest wysoka biodostępność. Skutki uboczne są przedstawione na dużej liście, więc najlepiej je zbadać w szczegółowej instrukcji dla Movalis.
3. Nurofen. Zawiera ibuprofen - substancję znieczulającą i przeciwzapalną. Jest stosowany w gorączce u pacjentów z chorobami zakaźnymi i zapalnymi. Dawka tabletek wynosi 200 mg do 3-4 razy dziennie. Zaletą jest możliwość stosowania w 1-2 trymestrze ciąży. Nurofena zawiera dużą listę przeciwwskazań i działań niepożądanych.

Preparaty poprawiające przepływ krwi przez nerki

Przy długim przebiegu przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek, dopływ krwi do tkanki nerkowej pogarsza się. Leki przeciwagregacyjne i angioprotekcyjne pomagają poprawić mikrokrążenie, rozszerzają naczynia krwionośne i zwiększają ilość tlenu dostarczanego do nerek. Głównym wskazaniem do ich stosowania jest leczenie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek. Wśród powszechnie używanych antygagregantov alokować:

1. Trental. Oparty na pentoksyfilinie, ma działanie rozszerzające naczynia, zwiększa elastyczność czerwonych krwinek. Dawka dla różnych form uwalniania: tabletki - 100 mg 3 razy dziennie, ampułki - 200-300 mg każdego ranka i wieczorem.
2. Venoruton. Obejmuje rutozyd, ma działanie flebotoniczne i angioprotekcyjne. Zmniejsza przepuszczalność naczyń włosowatych i obrzęk. Średnia dawka wynosi 300 mg trzy razy dziennie. Podobny efekt ma Troxevasin.
3. Curantil. Zawiera dipirydamol - substancję o działaniu immunomodulującym i przeciwagregacyjnym. Przyjmuj dawki dobowe 75-225 mg (1-3 tabletki).
4. Heparyna. Antykoagulant na bazie soli sodowej heparyny. Ma działanie przeciwzakrzepowe, zmniejsza agregację płytek krwi. Dawka do podawania dożylnego - 15 jm / kg / h.

Immunomodulatory i adaptogeny

Przyczyną odmiedniczkowego zapalenia nerek jest często niedobór funkcji supresorowych limfocytów. Pod tym względem pacjenci z taką diagnozą powinni otrzymywać immunomodulatory i adaptogeny. Leki te przyspieszają tworzenie przeciwciał ochronnych. Wskazania do stosowania - leczenie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek w ostrej fazie. Przykładami immunomodulatorów i adaptogenów są:

1. Timalin. Normalizuje funkcje limfocytów B i T. Wprowadzono domięśniowo w dawce 10-20 mg dziennie. Czas trwania leczenia wynosi 5-6 dni.
2. Levamisole (Decaris). Stabilizuje funkcję limfocytów T i B, stymuluje fagocytozę, zwiększając tym samym zdolność organizmu do wytwarzania interferonu. Przypisany do kursu 2-3 tygodni. Dawka - 150 mg co 3 dni.
3. T-aktywina. Dawkowanie - 100 mcg dziennie do podawania domięśniowego.
4. Methyluracil Weź 1 g do 4 razy dziennie w ciągu 15 dni.
5. Infusion z chińskiej trawy cytrynowej lub żeń-szenia (adaptogeny). Zalecana dawka dziennie - 30-40 kropli do 3 razy. Adaptogeny są pobierane przed zakończeniem leczenia choroby.
6. Kompleksy multiwitaminowe Duovit, Vitrum lub Supradin. Uzupełnij brak witamin i minerałów w organizmie. Dawka wynosi: 1 tabletka dziennie.

Leczenie środków ludowego zapalenia nerek

Ziołolecznictwo nie jest stosowane jako główna metoda leczenia, jest pokazane jako uzupełnienie leków i fizjoterapii. Terapia ziołowa jest uważana za bezpieczniejszą, ale środki oparte na nich są nadal warte wykorzystania pod nadzorem lekarza. Użyte rośliny powinny mieć lekkie działanie moczopędne i antyseptyczne. Obejmują one:

• lubczyk;
• fioletowy;
• Ziele dziurawca;
• sukcesja;
• pokrzywa;
• krwawnik;
• nagietek;
• truskawki;
• pietruszka;
• mącznica lekarska;
• szałwia

Mącznica lekarska (uszy niedźwiedzia)

Roślina ta zawiera unikalną substancję - arbutynę, która utlenia się w organizmie do glukozy i hydrochinonu. Ten ostatni jest naturalnym środkiem antyseptycznym, wykazującym działanie antybakteryjne. Mącznica lekarska musi być używana zgodnie z następującymi instrukcjami:

1. Około 30 g suchej trawy zalać 500 ml wrzącej wody.
2. Gotuj na małym ogniu przez kilka minut, a następnie pozwól mu parzyć przez około pół godziny.
3. Pij codziennie 2 łyżki. l do 5-6 razy. Mącznica lekarska jest skuteczna w środowisku alkalicznym, dlatego należy dodatkowo używać wody mineralnej Borjomi, roztworów sody, a jest więcej malin, jabłek, gruszek.

Liście brusznicowe

Liście borówki mają działanie żółciopędne i przeciwbakteryjne. Takie właściwości wynikają z obecności w kompozycji tej samej substancji, która znajduje się w mącznicy lekarskiej - hydrochinonie. Instrukcje przygotowania i odbioru wywaru z tych dwóch ziół są również takie same. Tylko naleganie oznacza, że ​​brusznica jest lepsza o 2 godziny. Ponadto po 3-tygodniowym cyklu leczenia konieczne jest przerwanie 7 dni i powtórzenie cyklu leczenia.

Sok żurawinowy lub borówkowy

Napoje te mają właściwości przeciwgorączkowe, przeciwzapalne, gojące i antybakteryjne. Wysoka kwasowość żurawin i borówek sprawia, że ​​są one skuteczne przeciwko infekcjom dróg moczowych i infekcjom nerek, ale nie można ich stosować z wrzodami żołądka lub dwunastnicy. Instrukcje przygotowania i stosowania morse:

1. Weź 500 g żurawiny lub borówki brusznicy, spłucz.
2. Zemleć je do jednorodnej masy.
3. Po kilku warstwach soku z gazy wyciśnij sok z jagód, dodaj 2,5 litra czystej wody.
4. Weź 4 szklanki napoju owocowego dziennie.

Opłaty medyczne za połknięcie lub zabiegi na świeżym powietrzu

W ziołolecznictwie przeciwko chorobie i skutecznym ziołom. Połączenie kilku składników pomaga zmniejszyć liczbę działań niepożądanych i dawkowania. Obowiązują następujące przepisy: