Cefalosporyny mają działanie bakteriobójcze, które jest związane z upośledzonym tworzeniem ściany komórkowej bakterii (patrz „Grupa penicyliny”).
Widmo aktywności
W serii od I do III generacji cefalosporyny charakteryzują się tendencją do poszerzania spektrum działania i zwiększania poziomu aktywności przeciwdrobnoustrojowej przeciwko bakteriom Gram-ujemnym z pewnym spadkiem aktywności przeciwko drobnoustrojom gram-dodatnim.
Wspólne dla wszystkich cefalosporyn jest brak znaczącej aktywności przeciwko enterokokom, MRSA i L.monocytogenes. OUN, mniej wrażliwy na cefalosporyny niż S. aureus.
Cefalosporyny I generacji
Charakteryzujące się podobnym spektrum działania przeciwbakteryjnego, leki przeznaczone do podawania doustnego (cefaleksyna, cefadroksyl) są nieco gorsze od leków podawanych pozajelitowo (cefazolina).
Antybiotyki są aktywne przeciwko Streptococcus spp. (S. pyogenes, S. pneumoniae) i Staphylococcus spp. Wrażliwe na metycylinę. Poprzez poziom aktywności przeciw pneumokokowej cefalosporyny pierwszej generacji są gorsze od aminopenicylin i większości późniejszych cefalosporyn. Istotną klinicznie cechą jest brak aktywności przeciwko enterokokom i listerii.
Pomimo faktu, że cefalosporyny pierwszej generacji są odporne na działanie β-laktamazy gronkowcowej, niektóre szczepy, które są hiperproducentami tych enzymów, mogą wykazywać umiarkowaną odporność na nie. Pneumokoki wykazują pełną PR do cefalosporyn pierwszej generacji i penicylin.
Cefalosporyny I generacji mają wąskie spektrum aktywności i niski poziom aktywności przeciwko bakteriom Gram-ujemnym. Są one skuteczne przeciwko Neisseria spp., Jednak znaczenie kliniczne tego faktu jest ograniczone. Aktywność przeciwko H.influenzae i M.сatarrhalis jest klinicznie nieistotna. Naturalna aktywność przeciwko M. сatarrhalis jest dość wysoka, ale są one wrażliwe na hydrolizę przez β-laktamazy, które wytwarzają prawie 100% szczepów. Spośród członków rodziny Enterobacteriaceae wrażliwych E.coli, Shigella spp., Salmonella spp. i P.mirabilis, podczas gdy aktywność przeciwko Salmonella i Shigella nie ma znaczenia klinicznego. Wśród szczepów E.coli i P.mirabilis, powodujących zakażenia nabyte przez społeczność, a zwłaszcza zakażenia szpitalne, powszechna jest nabyta oporność, ze względu na wytwarzanie szerokiego i rozszerzonego spektrum działania β-laktamazy.
Inne enterobakterie, Pseudomonas spp. i bakterie niefermentujące odporne.
Wiele beztlenowców jest wrażliwych, B.fragilis i pokrewne mikroorganizmy są odporne.
Cefalosporyny drugiej generacji
Istnieją pewne różnice między dwoma głównymi przedstawicielami tej generacji - cefuroksymem i cefaklorem. Przy podobnym spektrum przeciwbakteryjnym cefuroksym jest bardziej aktywny przeciwko Streptococcus spp. i Staphylococcus spp. Oba leki są nieaktywne wobec enterokoków, MRSA i Listeria.
Pneumokoki wykazują PR do cefalosporyn drugiej generacji i penicyliny.
Zakres działania cefalosporyn II generacji przeciwko drobnoustrojom gram-ujemnym jest szerszy niż wśród przedstawicieli pierwszej generacji. Oba leki są aktywne przeciwko Neisseria spp., Ale tylko aktywność cefuroksymu przeciwko gonokokom ma znaczenie kliniczne. Cefuroksym jest bardziej aktywny przeciwko M. catarrhalis i Haemophilus spp. Ponieważ jest odporny na hydrolizę przez ich β-laktamazy, podczas gdy cefaklor jest częściowo niszczony przez te enzymy.
Z rodziny Enterobacteriaceae wrażliwe są nie tylko E.coli, Shigella spp., Salmonella spp., P.mirabilis, ale także Klebsiella spp., P.vulgaris, C.diversus. Gdy produkty tych mikroorganizmów wytwarzają szerokie spektrum β-laktamazy, pozostają wrażliwe na cefuroksym. Cefuroksym i cefaklor są niszczone przez BLRS.
Niektóre szczepy Enterobacter spp., C.freundii, Serratia spp., M.morganii, P.stuartii, P.rettgeri mogą wykazywać umiarkowaną wrażliwość na cefuroksym in vitro, jednak kliniczne zastosowanie tego AMP w zakażeniach wywołanych przez wymienione mikroorganizmy nie jest wskazane.
Pseudomonady, inne niefermentujące mikroorganizmy, beztlenowce z grupy B.fragilis są odporne na cefalosporyny drugiej generacji.
Cefalosporyny III generacji
Cefalosporyny III generacji oraz wspólne cechy charakteryzują się pewnymi cechami.
Podstawowe AMP z tej grupy to cefotaksym i ceftriakson, prawie identyczne pod względem właściwości przeciwbakteryjnych. Oba charakteryzują się wysokim poziomem aktywności przeciwko Streptococcus spp., Ze znaczną częścią opornych na penicylinę pneumokoków zachowujących wrażliwość na cefotaksym i ceftriakson. Ten sam wzór jest charakterystyczny dla zielonych paciorkowców. Cefotaksym i ceftriakson są aktywne przeciwko S. aureus, z wyjątkiem MRSA, w nieco mniejszym stopniu - przeciwko CNS. Corynebacteria (z wyjątkiem C.jeikeium) są na ogół wrażliwe.
Enterokoki, MRSA, L. monocytogenes, B.antracis i B. cereus są odporne.
Cefotaksym i ceftriakson są bardzo aktywne przeciwko meningokokom, gonokokom, H.influenzae i M.catarrhalis, w tym przeciwko szczepom o zmniejszonej wrażliwości na penicylinę, niezależnie od mechanizmu oporności.
Cefotaksym i ceftriakson wykazują wysoką naturalną aktywność wobec prawie wszystkich członków rodziny Enterobacteriaceae, w tym mikroorganizmów wytwarzających β-laktamazę o szerokim spektrum działania. Oporność na E.coli i Klebsiella spp. najczęściej ze względu na produkcję BLS. Oporność Enterobacter spp., C.freundii, Serratia spp., M.morganii, P.stuartii, P.rettgeri jest zwykle związana z hiperprodukcją β-laktamazy chromosomalnej klasy C.
Cefotaksym i ceftriakson są czasami aktywne in vitro przeciwko niektórym szczepom P.aeruginosa, innym niefermentującym mikroorganizmom i B. fragilis, ale nigdy nie powinny być stosowane z odpowiednimi infekcjami.
Ceftazydym i cefoperazon pod względem ich głównych właściwości przeciwbakteryjnych są podobne do cefotaksymu i ceftriaksonu. Ich charakterystyczne cechy obejmują:
wyraźna (zwłaszcza w ceftazydymie) aktywność przeciwko P. aeruginosa i innym niefermentującym mikroorganizmom;
znacznie mniejsza aktywność przeciw paciorkowcom, zwłaszcza S. pneumoniae;
wysoka wrażliwość na hydrolizę BLRS.
Cefiksym i ceftibuten różnią się od cefotaksymu i ceftriaksonu następującymi sposobami:
brak znaczącej aktywności przeciwko Staphylococcus spp.;
ceftibuten jest nieaktywny wobec pneumokoków i zielonych paciorkowców;
oba leki są nieaktywne lub nieaktywne w stosunku do Enterobacter spp., C.freundii, Serratia spp., M.morganii, P.stuartii, P.rettgeri.
Cefalosporyny IV generacji
Pod wieloma względami cefepim jest bliski cefalosporynom III generacji. Jednak ze względu na pewne cechy struktury chemicznej, ma zwiększoną zdolność penetracji zewnętrznej błony bakterii Gram-ujemnych i względną oporność na hydrolizę β-laktamazy chromosomalnej klasy C. Dlatego też, wraz z właściwościami charakterystycznymi dla cefalosporyn podstawowych III generacji (cefotaksym, ceftriakson), cefepim wykazuje następujące cechy:
wysoka aktywność przeciwko P.eruginosa i mikroorganizmom niefermentującym;
aktywność przeciw mikroorganizmom - hiperprodukty chromosomowej β-laktamazy klasy C, takie jak: Enterobacter spp., C. freundii, Serratia spp., M.morganii, P.stuartii, P.rettgeri;
większa odporność na hydrolizę BLRS (jednakże znaczenie kliniczne tego faktu nie jest całkowicie jasne).
Cefalosporyny inhibitorowe
Jedynym przedstawicielem tej grupy β-laktamów jest cefoperazon / sulbaktam. W porównaniu z cefoperazonem spektrum działania połączonego leku jest rozszerzane przez mikroorganizmy beztlenowe, lek jest także aktywny wobec większości szczepów enterobakterii wytwarzających szerokie i rozszerzone spektrum β-laktamazy. Ten AMP jest wysoce aktywny przeciwko Acinetobacter spp. ze względu na przeciwbakteryjne działanie sulbaktamu.
Farmakokinetyka
Doustne cefalosporyny są dobrze wchłaniane w przewodzie pokarmowym. Biodostępność zależy od konkretnego leku i waha się od 40-50% (cefiksym) do 95% (cefaleksyna, cefadroksyl, cefaklor). Cefaklor, cefiksym i ceftibuten mogą być nieco wolniejsze, jeśli masz pokarm. Aksytil cefuroksymu podczas hydratacji jest hydrolizowany w celu uwolnienia aktywnego cefuroksymu, a pokarm przyczynia się do tego procesu. Cefalosporyny pozajelitowe są dobrze wchłaniane po podaniu i / m.
Cefalosporyny są rozprowadzane w wielu tkankach, narządach (z wyjątkiem gruczołu krokowego) i tajemnicach. Wysokie stężenia występują w płucach, nerkach, wątrobie, mięśniach, skórze, tkankach miękkich, kościach, mazi stawowej, osierdziowej, opłucnej i otrzewnej. W żółci ceftriakson i cefoperazon tworzą najwyższe poziomy. Cefalosporyny, zwłaszcza cefuroksym i ceftazydym, wnikają dobrze do płynu wewnątrzgałkowego, ale nie tworzą poziomów terapeutycznych w tylnej komorze oka.
Zdolność do przezwyciężenia BBB i wytworzenia stężenia terapeutycznego w CSF jest najbardziej widoczna w cefalosporynach trzeciej generacji - cefotaksymie, ceftriaksonie i ceftazydymie, a także cefepimie, należących do czwartej generacji. Cefuroksym umiarkowanie przechodzi przez BBB tylko z zapaleniem wyściółki mózgu.
Większość cefalosporyn praktycznie nie jest metabolizowana. Wyjątkiem jest cefotaksym, który ulega biotransformacji i tworzy aktywny metabolit. Leki są głównie wydalane przez nerki, a bardzo wysokie stężenia powstają w moczu. Ceftriakson i cefoperazon mają podwójną drogę wydalania - przez nerki i wątrobę. Okres półtrwania większości cefalosporyn waha się między 1-2 godzinami. Cefiksym, ceftibuten (3-4 godziny) i ceftriakson (do 8,5 godziny) mają dłuższy okres półtrwania, co umożliwia podawanie ich raz dziennie. W niewydolności nerek schematy dawkowania cefalosporyn (z wyjątkiem ceftriaksonu i cefoperazonu) wymagają korekty.
Niechciane reakcje
Reakcje alergiczne: pokrzywka, wysypka, rumień wielopostaciowy, gorączka, eozynofilia, choroba posurowicza, skurcz oskrzeli, obrzęk naczynioruchowy, wstrząs anafilaktyczny. Środki pomocy w rozwoju wstrząsu anafilaktycznego: zapewnienie dróg oddechowych (w razie potrzeby, intubacja), tlenoterapia, adrenalina, glukokortykoidy.
Reakcje hematologiczne: dodatni wynik testu Coombsa, w rzadkich przypadkach eozynofilia, leukopenia, neutropenia, niedokrwistość hemolityczna. Cefoperazon może powodować hipoprotrombinemię z tendencją do krwawienia.
OUN: drgawki (przy stosowaniu dużych dawek u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek).
Wątroba: zwiększona aktywność transaminazy (częściej z cefoperazonem). Wysokie dawki ceftriaksonu mogą powodować cholestazę i rzekomą kamicę żółciową.
Przewód pokarmowy: ból brzucha, nudności, wymioty, biegunka, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego. Jeśli podejrzewasz rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego (pojawienie się płynnego stolca zmieszanego z krwią), konieczne jest anulowanie leku i przeprowadzenie badań rektomomanoskopowych. Środki pomocy: przywrócenie równowagi wodno-elektrolitowej, jeśli to konieczne, przepisanie antybiotyków, działających przeciwko C.difficile (metronidazol lub wankomycyna). Nie stosować loperamidu.
Miejscowe reakcje: ból i naciek z zastrzykiem / m, zapalenie żyły - z a / we wstępie.
Inne: kandydoza jamy ustnej i pochwa.
Wskazania
Cefalosporyny I generacji
Głównym wskazaniem do stosowania cefazoliny jest obecnie profilaktyka okołooperacyjna w chirurgii. Jest również stosowany w leczeniu zakażeń skóry i tkanek miękkich.
Zalecenia dotyczące stosowania cefazoliny w leczeniu zakażeń dróg oddechowych i zakażeń dróg oddechowych należy dziś uznać za niewystarczająco uzasadnione ze względu na wąskie spektrum aktywności i powszechną odporność na potencjalne patogeny.
zakażenia nabyte przez społeczność skóry i tkanek miękkich o nasileniu łagodnym do umiarkowanego.
Cefalosporyny drugiej generacji
zakażenie MWP (umiarkowane odmiedniczkowe zapalenie nerek i ciężkie);
Aksetyl cefuroksymu, cefaklor:
infekcje VDP i NDP (CCA, ostre zapalenie zatok, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, pozaszpitalne zapalenie płuc);
zakażenia IMP (łagodne do umiarkowanego odmiedniczkowe zapalenie nerek, odmiedniczkowe zapalenie nerek u kobiet w ciąży i karmiących piersią, ostre zapalenie pęcherza moczowego i odmiedniczkowe zapalenie nerek u dzieci);
zakażenia nabyte przez społeczność skóry i tkanek miękkich o nasileniu łagodnym do umiarkowanego.
Cefuroksym i aksetyl cefuroksymu można stosować jako terapię krokową.
Cefalosporyny III generacji
Ciężkie zakażenia pozaszpitalne i szpitalne:
Ciężkie zakażenia pozaszpitalne i szpitalne o różnej lokalizacji z potwierdzoną lub prawdopodobną rolą etiologiczną P.aeruginosa i innych niefermentujących mikroorganizmów.
Zakażenia na tle neutropenii i niedoboru odporności (w tym gorączki neutropenicznej).
Zastosowanie pozajelitowych cefalosporyn trzeciej generacji jest możliwe zarówno w postaci monoterapii, jak iw połączeniu z innymi grupami AMP.
Zakażenia infekcyjne: łagodne do umiarkowanego odmiedniczkowe zapalenie nerek, odmiedniczkowe zapalenie nerek u kobiet w ciąży i karmiących piersią, ostre zapalenie pęcherza moczowego i odmiedniczkowe zapalenie nerek u dzieci.
Etap doustny stopniowego leczenia różnych ciężkich zakażeń Gram-ujemnych nabytych w społeczności i szpitalnych po osiągnięciu trwałego efektu stosowania leków pozajelitowych.
Infekcje VDP i NDP (ceftibuten nie jest zalecany ze względu na możliwą etiologię pneumokokową).
Ciężkie, głównie szpitalne zakażenia wywołane przez mikroflorę wielooporną i mieszaną (tlenowo-beztlenową):
Zakażenia NDP (zapalenie płuc, ropień płuc, ropniak opłucnej);
Zakażenia na tle neutropenii i innych stanów niedoboru odporności.
Cefalosporyny IV generacji
Ciężkie, głównie szpitalne, zakażenia wywołane przez mikroflorę wielooporną:
Zakażenia NDP (zapalenie płuc, ropień płuc, ropniak opłucnej);
Zakażenia na tle neutropenii i innych stanów niedoboru odporności.
Przeciwwskazania
Reakcja alergiczna na cefalosporyny.
Ostrzeżenia
Alergia. Przejdź do wszystkich cefalosporyn. Alergie na cefalosporyny pierwszej generacji mogą wystąpić u 10% pacjentów z alergią na penicylinę. Występowanie alergii krzyżowej na penicyliny i cefalosporyny II-III występuje znacznie rzadziej (1-3%). Jeśli w przeszłości wystąpiły reakcje alergiczne typu natychmiastowego (na przykład pokrzywka, wstrząs anafilaktyczny) na penicyliny, cefalosporyny pierwszej generacji należy stosować ostrożnie. Cefalosporyny innych pokoleń są bezpieczniejsze.
Ciąża Cefalosporyny są stosowane w czasie ciąży bez żadnych ograniczeń, chociaż nie przeprowadzono odpowiednich kontrolowanych badań ich bezpieczeństwa dla kobiet w ciąży i płodu.
Karmienie piersią. Cefalosporyny w niskich stężeniach przenikają do mleka matki. W przypadku stosowania przez matki karmiące, mikroflora jelitowa może się zmienić, uczulenie dziecka, wysypka skórna, kandydoza. Uważaj na karmienie piersią. Nie należy stosować cefiksymu i ceftibutenu ze względu na brak odpowiednich badań klinicznych.
Pediatria U noworodków możliwy jest okres półtrwania cefalosporyn ze względu na opóźnione wydalanie nerkowe. Ceftriakson, który ma wysoki stopień wiązania z białkami osocza, może wypierać bilirubinę z jej związku z białkami, dlatego powinien być stosowany ostrożnie u noworodków z hiperbilirubinemią, zwłaszcza u wcześniaków.
Geriatria Ze względu na zmiany czynności nerek u osób starszych, wydalanie cefalosporyn może spowolnić, co może wymagać korekty schematu dawkowania.
Zaburzenia czynności nerek. Ze względu na fakt, że większość cefalosporyn jest wydalana z organizmu przez nerki głównie w stanie aktywnym, reżimy dawkowania tych AMP (z wyjątkiem ceftriaksonu i cefoperazonu) w przypadku niewydolności nerek podlegają korekcie. Podczas stosowania cefalosporyn w dużych dawkach, zwłaszcza w połączeniu z aminoglikozydami lub diuretykami pętlowymi, możliwe jest działanie nefrotoksyczne.
Zaburzenia czynności wątroby. Znaczna część cefoperazonu jest wydalana z żółcią, dlatego w ciężkich chorobach wątroby należy zmniejszyć jego dawkę. U pacjentów z chorobą wątroby istnieje zwiększone ryzyko hipoprotrombinemii i krwawienia podczas stosowania cefoperazonu; w profilaktyce zaleca się przyjmowanie witaminy K.
Stomatologia Przy długotrwałym stosowaniu cefalosporyn może rozwinąć się kandydoza jamy ustnej.
Interakcje narkotykowe
Leki zobojętniające zmniejszają wchłanianie doustnych cefalosporyn w przewodzie pokarmowym. Między przyjmowaniem tych leków powinny być co najmniej 2-godzinne przerwy.
W połączeniu z antykoagulantami cefoperazonowymi i lekami przeciwpłytkowymi zwiększa się ryzyko krwawienia, zwłaszcza w przewodzie pokarmowym. Nie zaleca się łączenia cefoperazonu z lekami trombolitycznymi.
W przypadku spożywania alkoholu podczas leczenia cefoperazonem może wystąpić reakcja podobna do disulfiramu.
Połączenie cefalosporyn z aminoglikozydami i (lub) diuretykami pętlowymi, zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, może zwiększać ryzyko nefrotoksyczności.
Informacje o pacjencie
Wewnątrz cefalosporyn pożądane jest spożywanie dużej ilości wody. Aksytil cefuroksymu należy przyjmować z jedzeniem, wszystkie inne leki - niezależnie od posiłku (z pojawieniem się zjawisk dyspeptycznych, możemy je przyjmować w trakcie lub po posiłku).
Płynne postacie dawkowania do spożycia należy przygotować i przyjmować zgodnie z załączonymi instrukcjami.
Ściśle przestrzegać przepisanego trybu podawania podczas całego okresu leczenia, nie pomijać dawek i przyjmować je w regularnych odstępach czasu. W przypadku pominięcia dawki należy ją przyjąć jak najszybciej; Nie należy przyjmować leku, jeśli zbliża się pora przyjęcia kolejnej dawki; nie podwajaj dawki. Aby wytrzymać czas trwania terapii, szczególnie w przypadku zakażeń paciorkowcowych.
Skonsultuj się z lekarzem, jeśli poprawa nie nastąpi w ciągu kilku dni lub pojawią się nowe objawy. Jeśli wystąpi wysypka, pokrzywka lub inne objawy reakcji alergicznej, należy przerwać przyjmowanie leku i skonsultować się z lekarzem.
Nie należy przyjmować leków zobojętniających w ciągu 2 godzin przed i po zażyciu cefalosporyny w środku.
Podczas leczenia cefoperazonem i przez dwa dni po jego zakończeniu należy unikać alkoholu.
Różnorodność antybiotyków cefalosporynowych: wszystko, co musisz wiedzieć o tej grupie leków
Antybiotyki cefalosporynowe prowadzą do przepisywania leków w szpitalach. Około 85% wszystkich antybiotyków to cefalosporyny. Ich szeroki rozkład wynika z szerokiego zakresu działania, niskiego prawdopodobieństwa efektów toksycznych, wysokiej skuteczności i dobrej tolerancji przez pacjentów. Środki te są bakteriobójcze i działają na bakterie, hamując syntezę ściany komórkowej i niszcząc ją, co zapewnia szybkie działanie antybiotyku cefalosporynowego, a pacjentowi szybkie wyzdrowienie.
Cefalosporyny zostały odkryte w pierwszej połowie ubiegłego wieku przez włoskiego lekarza Brodsu, a pierwsi przedstawiciele tych antybiotyków zostali wyizolowani z grzyba. Pierwsze cefalosporyny należały wyłącznie do preparatów pochodzenia naturalnego, a do ich produkcji uprawiali grzyby, z których uzyskali substancję antybakteryjną. Do tej pory grupa ta obejmuje leki półsyntetyczne, które są bardziej stabilnymi związkami w odniesieniu do kompozycji czysto organicznej.
Leki antybiotykowe z grupy cefalosporyn obejmują obecnie 5 generacji leków. Mają różne warianty związków i różne właściwości, w tym wykazując skuteczność przeciwko bakteriom różnych gatunków.
Zaletę leków cefalosporynowych uważa się za skuteczną przeciwko szerokiej gamie czynników zakaźnych. W szczególności leki z tej grupy są stosowane w przypadkach, gdy preparaty penicylin były bezsilne. Ponadto cefalosporyny istnieją w różnych postaciach dawkowania - leki pierwszej generacji są produkowane w postaci tabletek, a najnowsze umożliwiają podawanie pozajelitowe leku, tj. bezpośrednio do ludzkiego układu krążenia, co znacznie zwiększa prędkość leku.
Wady cefalosporyn można uznać za dość wysokie prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych (różne badania wykazują do 11% przypadków), jak również niezdolność do stosowania leku przeciwko enterokokom i listerii. Ponadto, podobnie jak inne antybiotyki, cefalosporyny mogą mieć działanie toksyczne w postaci zaburzeń dyspeptycznych (innymi słowy, dysbakteriozy) i reakcji hematologicznych.
Cefalosporyny I generacji
Antybiotyki cefalosporynowe pierwszej generacji charakteryzują się stosunkowo wąskim spektrum działania, w szczególności - niską skutecznością wobec bakterii Gram-ujemnych. Najczęściej leki te są stosowane w niepowikłanych chorobach tkanki łącznej i powłokowej (skóry, kości, stawów, błony śluzowej dróg oddechowych) spowodowanych przez takie grupy bakterii jak paciorkowce i gronkowce. Jednakże leki te są nieskuteczne przeciwko zapaleniu ucha i zatok z powodu słabej przepuszczalności tkanek tych narządów.
Lista leków pierwszej generacji w tej serii składa się z substancji do podawania domięśniowego (Cefazolin), a także tabletek, których nazwy brzmią jak Cefaleksyna i Cefadroksyl. Metoda przyjmowania antybiotyków może się różnić w zależności od konkretnego przypadku choroby: umiejscowienia ogniska zakaźnego, stanu jelitowego pacjenta, zdolności do wstrzykiwania itp. Decyzja o wyznaczeniu konkretnej postaci leku powoduje, że lekarz prowadzący.
Cefalosporyny drugiej generacji
Następujące leki z serii cefalosporyn mają silniejszy wpływ na gatunki bakterii Gram-ujemnych w porównaniu z pierwszym pokoleniem, ale są nieco gorsze pod względem skuteczności przeciwko bakteriom Gram-dodatnim. Ponadto leki drugiej generacji są skuteczne przeciwko patogenom beztlenowym.
Ta grupa preparatów cefalosporyn jest przepisywana na choroby dróg moczowych, skóry, kości, stawów, a także jest stosowana w leczeniu chorób układu oddechowego - zapalenia płuc, oskrzeli, zapalenia migdałków, zapalenia gardła itp. Podobnie jak jego poprzednicy, leki są nieskuteczne w leczeniu infekcji zatok czaszki. Jednak mogą być stosowane w leczeniu zapalenia opon mózgowych, ponieważ są w stanie przeniknąć przez barierę krew-mózg.
Druga generacja antybiotyków cefalosporynowych obejmuje roztwory do podawania pozajelitowego - cefopetan, cefoksytynę i cefuroksym, a także antybiotyki w tabletkach - cefaklor i cefuroksym Axetil. Należy zauważyć, że spośród wymienionych leków cefoksytyna i cefotetan mają najszersze spektrum działania, z powodu których są one przepisywane częściej.
Cefalosporyny III generacji
Ta generacja antybiotyków cefalosporynowych jest jedną z najliczniejszych pod względem liczby nazw. W porównaniu z wcześniejszymi pokoleniami wyróżniają się skuteczniejszą penetracją do tkanek i dobrymi parametrami farmakokinetycznymi, dzięki czemu zwiększa się możliwość stosowania tych leków. Ponadto leki te uzyskały skuteczność przeciwko Pseudomonas aeruginosa i enterobakteriom. Jednak ich wadą w porównaniu z drugą generacją jest utrata wydajności w stosunku do jednego z typów beztlenowców.
Początkowo antybiotyki tego pokolenia były stosowane wyłącznie w szpitalu do leczenia ciężkich zakażeń, jednak do tej pory rozprzestrzeniły się bakterie, które stały się oporne na lek, a zatem cefalosporyny III generacji są przepisywane do leczenia ambulatoryjnego. Z reguły postacie tabletek stosuje się do leczenia umiarkowanych infekcji w warunkach ambulatoryjnych, a roztwory do podawania pozajelitowego stosuje się w chorobach o ciężkim przebiegu w warunkach szpitalnych.
Najczęściej trzecią generację cefalosporyn przepisuje się na rzeżączkę, przewlekłe zapalenie oskrzeli, infekcje dróg moczowych i shigellozę. Trzecia generacja antybiotyków cefalosporynowych obejmuje leki takie jak Cefotaksym, Cefoperazon, Ceftriakson, Cefoperazon, które są dostępne w postaci roztworów do wstrzykiwań. Istnieją również substancje do stosowania doustnego: Cefibuten, Cefditoren, Cefpodoksym i Cefiksym.
Cefalosporyny IV generacji
Seria cefalosporyn obejmuje również leki czwartej generacji. Lista leków w nim zawartych jest niewielka - obejmuje substancje do podawania pozajelitowego Cefepimu i Cefpirimu. Dzięki tym antybiotykom możliwe jest bardziej skuteczne leczenie infekcji opon mózgowo-rdzeniowych w ramach złożonej terapii, ponieważ Cefalosporyny czwartej generacji nie mają skutków ubocznych w postaci działania przeciwdrgawkowego.
Preparaty czwartej generacji wyróżniają się zwiększoną skutecznością przeciwko bakteriom Gram-ujemnym, jednak nie są tak skuteczne przeciwko patogenom Gram-dodatnim, jak ich poprzednicy. Leki są skuteczne przeciwko bakteriom beztlenowym, z wyjątkiem B.fragilis.
Pomimo poprawy w działaniu antybiotyków, w tej generacji nadal nie można pozbyć się wad poprzednich leków. Na przykład skutki uboczne czwartego pokolenia to ciężkie toksyczne działanie na wątrobę, które może spowodować żółtaczkę lub zapalenie wątroby wywołane lekami, prawdopodobieństwo zaburzeń dyspeptycznych i efekt neurotoksyczny, co może prowadzić do negatywnych konsekwencji dla układu nerwowego pacjenta.
Cefalosporyny V generacji
Seria cefalosporyn szczyci się najnowszymi lekami piątej generacji, które po raz pierwszy uzyskały skuteczność przeciwko MRSA lub opornym na metycylinę Staphylococcus aureus, bakterii uznanej za niezwykle trudną do opracowania przed opracowaniem tej grupy leków. Ten zakaźny patogen może powodować niezwykle niebezpieczne warunki dla ludzkiego ciała, w szczególności sepsy. Ponadto antybiotyk z najnowszej grupy serii cefalosporyn jest w stanie walczyć z tymi bakteriami, które stały się odporne na leki trzeciej generacji.
Najnowsze cefalosporyny obejmują leki do podawania pozajelitowego - Ceftobiprol i Ceftaroline. Są one stosowane w leczeniu różnych chorób, w tym w leczeniu ciężkich zakażeń powikłanych przez dodanie wtórnych patogenów bakteryjnych. Są używane wyłącznie w szpitalu, ponieważ wymagać wprowadzenia do ciała wykwalifikowanego personelu. Ponadto antybiotyki mogą powodować poważne konsekwencje dla stanu pacjentów lepiej kontrolowanych przez lekarza prowadzącego.
Przeciwwskazania do stosowania cefalosporyn
Bez względu na to, jak dobry może być antybiotyk, zawsze będzie można znaleźć przepisany preparat, w którym jego stosowanie stanie się niemożliwe. Na przykład istnieje indywidualna nietolerancja na leki, która może być dziedziczona lub manifestowana spontanicznie, jako specjalna reakcja ciała na nieznaną substancję.
Antybiotyki nie powinny być przepisywane osobom z patologiami wątroby i dzieciom z wysoką zawartością bilirubiny we krwi. Antybiotyki mają silny negatywny wpływ na wątrobę, ponieważ to dzięki jego siłom zachodzi główny metabolizm substancji i eliminacja toksycznych produktów z organizmu. Osobom z chorobami wątroby przepisuje się antybiotykoterapię z wielką starannością i tylko w szpitalu, pod nadzorem pracownika służby zdrowia.
Kobiety w ciąży, zwłaszcza na wczesnym etapie, są również niepożądane przyjmowania antybiotyków, ponieważ mogą albo zakłócić rozwój nienarodzonego dziecka, albo wywołać poronienie z powodu toksycznych skutków dla organizmu. Decyzja o leczeniu antybiotykami w czasie ciąży podejmowana jest tylko wtedy, gdy zakażenie zagraża życiu matki.
Osoby z chorobami nerek i innymi poważnymi chorobami przewlekłymi (w szczególności padaczką) przepisywane są antybiotyki tylko w szpitalu, począwszy od małych dawek i obowiązkowego wyboru terapii korekcyjnej, ponieważ antybiotyki mogą powodować zaostrzenie choroby.
Skutki uboczne cefalosporyn
Najczęstszym skutkiem ubocznym stosowania preparatów cefalosporynowych jest występowanie reakcji alergicznych. U niektórych osób może to być bardzo intensywne, powodujące obrzęk Quincke, dławienie się i inne poważne konsekwencje, dlatego ważne jest, aby podczas pierwszego leczenia antybiotykiem pozostawać pod nadzorem lekarza lub aby móc natychmiast zwrócić się o pomoc medyczną.
U osób z zaburzeniami układu nerwowego przyjmowanie antybiotyków może wywołać drgawki, aż do wystąpienia dużego napadu padaczkowego. Zagrożeni są pacjenci z chorobami neurologicznymi i urazami głowy.
Ponadto częstą konsekwencją stosowania antybiotyków (głównie przez podawanie doustne, ale niekoniecznie) jest naruszenie naturalnej mikroflory. Jeśli mikroflora jest zaburzona w jelicie, pacjent może odczuwać silny ból, rozstrój jelit, nudności, wymioty, problemy ze stolcem. Kobiety z antybiotykami mogą rozwijać pleśniawki.
Często, gdy są podawane pozajelitowo, pacjenci zauważają raczej przedłużający się ból w miejscu wstrzyknięcia, co jest związane z raczej agresywnym działaniem leków antybiotykowych na tkanki miękkie. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia takiego efektu ubocznego, personel medyczny iniekcji może dokonać tego metodycznie, zmieniając miejsce wstrzyknięcia, jeśli jest to możliwe w konkretnym przypadku leczenia.
Wniosek
Cefalosporyny stanowią rozległą grupę leków, które obecnie zawierają do pięćdziesięciu różnych związków leczniczych. Jest najbardziej popularny w leczeniu szpitalnym i jest to zasłużone, zważywszy na jego wysoką skuteczność i szeroki zakres możliwych zastosowań. Jednak, jak każdy inny lek, antybiotyki cefalosporynowe wymagają wielkiej staranności przy stosowaniu. Ich niezależne przyjęcie bez recepty jest niedopuszczalne, a jeśli istnieje taka recepta, pacjent musi ściśle przestrzegać reżimu przyjęcia i zaleceń lekarskich.
Grupa farmakologiczna - Cefalosporyny
Preparaty podgrup są wykluczone. Włącz
Opis
Cefalosporyny - antybiotyki, których struktura chemiczna to kwas 7-aminokefalosporowy. Główne cechy cefalosporyn to szerokie spektrum działania, wysoka aktywność bakteriobójcza, stosunkowo duża odporność na beta-laktamazy w porównaniu z penicylinami.
Cefalosporyny I, II, III i IV generacji wyróżniają się spektrum aktywności przeciwbakteryjnej i wrażliwości na beta-laktamazę. Cefalosporyny pierwszej generacji (wąskie spektrum) obejmują cefazolinę, cefalotynę, cefaleksynę itp.; Cefalosporyny II generacji (działają na bakterie Gram-dodatnie i niektóre bakterie Gram-ujemne) - cefuroksym, cefotiam, cefaklor itp.; Cefalosporyny III generacji (szeroki zakres) - cefiksym, cefotaksym, ceftriakson, ceftazydym, cefoperazon, ceftibuten itp.; Generacja IV - cefepim, cefpirim.
Wszystkie cefalosporyny wykazują wysoką aktywność chemioterapeutyczną. Główną cechą cefalosporyn pierwszej generacji jest ich wysoka aktywność przeciwbakteryjna, w tym przeciwko opornym na penicylinę (tworzącym beta-laktamazy) opornym na benzylopenicylinę szczepom wszystkich rodzajów paciorkowców (z wyjątkiem enterokoków), gonokokom. Cefalosporyny II generacji mają także wysoką aktywność antyaphaphococcus, w tym w odniesieniu do szczepów opornych na penicylinę. Są bardzo aktywne przeciwko Escherichia, Klebsiella, Proteus. Cefalosporyny III generacji mają szersze spektrum działania niż cefalosporyny I i II generacji oraz większą aktywność przeciwko bakteriom Gram-ujemnym. Cefalosporyny IV generacji mają szczególne różnice. Podobnie jak cefalosporyny II i III generacji, są one odporne na beta-laktamazy plazmidowe bakterii Gram-ujemnych, ale ponadto są odporne na beta-laktamazy chromosomalne i, w przeciwieństwie do innych cefalosporyn, są wysoce aktywne w stosunku do wszystkich bakterii beztlenowych, jak również bakteroidów. W odniesieniu do drobnoustrojów gram-dodatnich są one nieco mniej aktywne niż cefalosporyny pierwszej generacji i nie przekraczają działania cefalosporyn trzeciej generacji na drobnoustroje gram-ujemne, ale są odporne na beta-laktamazy i wysoce skuteczne przeciwko beztlenowcom.
Cefalosporyny mają właściwości bakteriobójcze i powodują lizę komórek. Mechanizm tego działania jest związany z uszkodzeniem błony komórkowej dzielących się bakterii, ze względu na specyficzne hamowanie jego enzymów.
Powstało wiele połączonych leków zawierających penicyliny i cefalosporyny w połączeniu z inhibitorami beta-laktamazy (kwas klawulanowy, sulbaktam, tazobaktam).
Cefalosporyny trzeciej generacji: lista leków według grup
Leki przeciwbakteryjne dotyczące mechanizmu działania i substancji czynnej są podzielone na kilka grup. Jednym z nich są cefalosporyny, które są klasyfikowane według generacji: od pierwszej do piątej. Trzecia cechuje się wyższą skutecznością przeciwko bakteriom Gram-ujemnym, w tym paciorkowcom, gonococcus, Pseudomonas bacillus itp. Cefalosporyny do stosowania zarówno wewnętrznego, jak i pozajelitowego należą do tego pokolenia. Substancje chemiczne są podobne do penicylin i mogą zastąpić je alergiami na takie antybiotyki.
Klasyfikacja cefalosporyn
Koncepcja ta opisuje grupę półsyntetycznych antybiotyków beta-laktamowych wytwarzanych z „cefalosporyny C”. Jest produkowany przez grzyby Cephalosporium Acremonium. Wydzielają specjalną substancję, która hamuje wzrost i reprodukcję różnych bakterii Gram-ujemnych i Gram-dodatnich. W cząsteczce cefalosporyn znajduje się wspólne jądro składające się ze związków bicyklicznych w postaci pierścieni dihydrotiazyny i beta-laktamu. Wszystkie cefalosporyny dla dzieci i dorosłych dzielą się na 5 pokoleń, w zależności od daty odkrycia i spektrum aktywności przeciwbakteryjnej:
- Pierwszy. Najczęstszą pozajelitową postacią uwalniania cefalosporyny w tej grupie jest cefazolina, doustna - cefaleksyna. Stosowany w procesach zapalnych skóry i tkanek miękkich, częściej w zapobieganiu powikłaniom pooperacyjnym.
- Drugi. Należą do nich leki Cefuroksym, Cefamundol, Cefaklor, Ceforanid. Wzrosły, w porównaniu z 1 pokoleniem cefalosporyn, aktywność przeciwko bakteriom Gram-dodatnim. Skuteczny w przypadku zapalenia płuc, w połączeniu z makrolidami.
- Po trzecie. W tej generacji uwalniane są antybiotyki Cefiksym, Cefotaksym, Ceftriakson, Ceftizoksym, Ceftibuten. Wykazują wysoką skuteczność w chorobach wywoływanych przez bakterie Gram-ujemne. Stosowany do zakażeń dolnych dróg oddechowych, jelit, zapalenia dróg żółciowych, bakteryjnego zapalenia opon mózgowych, rzeżączki.
- Po czwarte. Przedstawicielami tego pokolenia są antybiotyki Cefepim, Zefpirim. Może wpływać na enterobakterie oporne na cefalosporyny pierwszej generacji.
- Piąty. Posiadają spektrum aktywności antybiotyków cefalosporynowych 4 pokoleń. Wpływa na florę odporną na penicyliny i aminoglikozydy. Ceftobiprol i Seefter są skuteczne w tej grupie antybiotyków.
Działanie bakteriobójcze takich antybiotyków wynika z hamowania (hamowania) syntezy peptydoglikanu, który jest strukturalną główną ścianą bakterii. Wśród wspólnych cech cefalosporyn są następujące:
- dobra tolerancja ze względu na minimalną ilość skutków ubocznych w porównaniu z innymi antybiotykami;
- wysoki synergizm z aminoglikozydami (w połączeniu z nimi, mają większy efekt niż indywidualnie);
- manifestacja reakcji alergicznej krzyżowej z innymi lekami beta-laktamowymi;
- minimalny wpływ na mikroflorę jelitową (na bifidobakterie i bakterie kwasu mlekowego).
Cefalosporyny trzeciej generacji
Ta grupa cefalosporyn, w przeciwieństwie do poprzednich dwóch pokoleń, ma szersze spektrum działania. Inną cechą jest dłuższy okres półtrwania, dzięki czemu lek można przyjmować tylko raz dziennie. Zalety obejmują zdolność cefalosporyn III generacji do pokonania bariery krew-mózg. Z tego powodu są skuteczne w bakteryjnych i zapalnych zmianach w układzie nerwowym. Lista wskazań do stosowania cefalosporyn trzeciej generacji obejmuje następujące choroby:
- bakteryjne zapalenie opon mózgowych;
- infekcje jelitowe;
- rzeżączka;
- zapalenie pęcherza moczowego, odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie miedniczek;
- zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc i inne infekcje dolnych dróg oddechowych;
- zapalenie dróg żółciowych;
- shygillosis;
- dur brzuszny;
- cholera;
- zapalenie ucha
Cefalosporyny trzeciej generacji w tabletkach
Doustne formy antybiotyków są wygodne w użyciu i mogą być stosowane w złożonej terapii etiologii bakteryjnej w domu. Spożycie cefalosporyn w środku jest często przepisywane przez terapię krok po kroku. W tym przypadku antybiotyki są najpierw podawane pozajelitowo, a następnie przenoszone do postaci, które są spożywane. Tak więc doustne cefalosporyny w tabletkach są reprezentowane przez następujące leki:
Cefix
Aktywnym składnikiem tego leku jest trójwodny cefiksym. Antybiotyk występuje w postaci kapsułek o dawce 200 mg i 400 mg, zawiesiny o dawce 100 mg. Cena pierwszego - 350 rubli, druga - 100-200 p. Cefiksym stosuje się w chorobach zakaźnych i zapalnych wywołanych przez pneumokoki i paciorkowce peptydazę pirolidonylową:
- ostre ostre zapalenie oskrzeli;
- ostre infekcje jelitowe;
- ostre zapalenie płuc;
- zapalenie ucha środkowego;
- nawracające przewlekłe zapalenie oskrzeli;
- zapalenie gardła, zapalenie zatok, zapalenie migdałków;
- infekcje dróg moczowych, występujące bez powikłań.
Kapsułki Cefiksymu przyjmuje się z posiłkami. Są dozwolone dla pacjentów powyżej 12 lat. Pokazano im dawkę 400 mg Cefiksymu na dobę. Leczenie trwa przez infekcję i jej nasilenie. W przypadku dzieci w wieku od sześciu miesięcy do 12 lat cefiksym jest przepisywany jako zawiesina: 8 mg / kg masy ciała 1 raz lub 4 mg / kg 2 razy dziennie. Niezależnie od formy uwalniania, Cefix jest zabroniony w przypadku alergii na antybiotyki z grupy cefalosporyn. Po zażyciu leku mogą wystąpić takie niepożądane reakcje:
- biegunka;
- wzdęcia;
- niestrawność;
- nudności;
- ból brzucha;
- wysypka;
- pokrzywka;
- swędzenie;
- ból głowy;
- zawroty głowy;
- leukopenia;
- małopłytkowość.
Antybiotyki cefalosporynowe: wskazania i przeciwwskazania
Antybiotyki cefalosporynowe są lekami, których struktura chemiczna to 7-ACC. Zakres antybiotyków cefalosporyn obejmuje leki pięciu pokoleń, leki te są podawane dojelitowo lub pozajelitowo do organizmu. Możesz przeczytać opis i główne cechy takich leków, a także wskazania i przeciwwskazania do ich stosowania, czytając ten materiał.
Antybiotyki z wielu cefalosporyn pierwszej generacji
Lista antybiotyków cefalosporynowych pierwszej generacji obejmuje między innymi cefazolinę i cefaleksynę.
Cefazolina.
Działanie farmakologiczne: antybiotyk o szerokim spektrum działania, ma działanie bakteriobójcze, działa przeciw gronkowcom, paciorkowcom, Salmonelli, Shigelli, Klebsiel, E. coli, nie jest skuteczny przeciwko Mycobacterium tuberculosis, Protea.
Wskazania: zakażenia dróg oddechowych, narządów miednicy, dróg moczowych i dróg żółciowych, skóry i miękkich kości, stawów, zapalenia osierdzia, posocznicy, zapalenia otrzewnej, zapalenia szpiku, zapalenia sutka, ran i zakażeń pooperacyjnych, kiły, rzeżączki.
Przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja na cefalosporyny i inne antybiotyki β-laktamowe, ciąża, laktacja, dzieci do 1 miesiąca. Ten antybiotyk cefalosporynowy jest przepisywany ostrożnie w niewydolności nerek i wątroby.
Działania niepożądane: reakcje alergiczne, drgawki, objawy dyspeptyczne, długotrwałe stosowanie - dysbioza, nadkażenie, kandydoza.
Sposób stosowania: dorośli domięśniowo - 1 g 2 razy dziennie. Maksymalna dawka dobowa wynosi 6 g 3-4 dawki. Dla dzieci 20–50 mg / kg masy ciała na dobę w 3-4 dawkach, w przypadku ciężkich zakażeń, do 100 mg / kg masy ciała na dobę.
Lek rozcieńcza się wodą do wstrzykiwań: 2 ml na 500 mg cefazoliny, 4 ml na 1 g. Przebieg leczenia wynosi 7-10 dni.
Postać produktu: proszek do przygotowania roztworu do wstrzykiwań 500 mg i 1 g.
Warunki sprzedaży aptek: na receptę.
Cefaleksyna.
Działanie farmakologiczne: antybiotyk o szerokim spektrum działania, ma działanie bakteriobójcze, działa przeciw gronkowcom, paciorkowcom, Escherichia coli, Shigella, Salmonella, Klebsiel, Proteus, nie ma działania terapeutycznego w chorobach wywoływanych przez Proteus, Mycobacterium tuberculosis, Enterococci.
Wskazania: zakażenia dróg oddechowych, dróg moczowych, skóry i tkanek miękkich, kości i stawów.
Przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja cefalosporyn i innych antybiotyków β-laktamowych, z zachowaniem ostrożności w przypadku niewydolności nerek, ciąży, laktacji, a także dzieci do 6 miesięcy.
Działania niepożądane: reakcje alergiczne, nudności, suchość w ustach, biegunka, kandydoza. Również przy stosowaniu tego antybiotyku z wielu cefalosporyn możliwe są bóle głowy, drgawki, bóle stawów.
Sposób stosowania: w środku na pół godziny przed posiłkami dla dorosłych i dzieci powyżej 10 lat - 250-500 mg 4 razy dziennie. Najwyższa dawka dobowa wynosi 4 g. Dla dzieci poniżej 10 lat, 25–100 mg / kg masy ciała na dobę, podzielone na 4 dawki.
Postać produktu: preparat 250 i 500 mg, proszek do przygotowania zawiesiny zawierającej 250 mg cefaleksyny w 5 ml.
Warunki sprzedaży aptek: na receptę.
W poniższej części artykułu wymieniono nazwy leków z grupy antybiotyków cefalosporynowych drugiej generacji i ich opis.
Antybiotyki z grupy cefalosporyn drugiej generacji: nazwy i opis
Do antybiotyków cefalosporynowych drugiej generacji należą cefuroksym i cefaklor.
Cefuroksym.
Działanie farmakologiczne: antybiotyk o szerokim spektrum działania, ma działanie bakteriobójcze, działa przeciwko gronkowcom, paciorkowcom, enterokokom, Escherichia coli, Proteus, Klebsiella, Salmonella, Shigella.
Wskazania: zakażenia dróg oddechowych, narządów laryngologicznych, narządów moczowych, skóry i tkanek miękkich, dróg żółciowych, stawów, przewodu pokarmowego, zakażeń ran i oparzeń, zapalenia otrzewnej, zapalenia szpiku, zapalenia opon mózgowych, rzeżączki.
Przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja cefalosporyny i innych antybiotyków β-laktamowych, wrzodziejące zapalenie okrężnicy, historia krwotoków żołądkowych, ciąża i laktacja.
Działania niepożądane: objawy dyspeptyczne, ból głowy, senność, dysbakterioza, kandydoza, choroby alergiczne, ból i naciek w miejscu wstrzyknięcia.
Sposób podawania: domięśniowo lub dożylnie dla dorosłych - 750–1500 mg 3-4 razy dziennie, dzieci - 30 100 mg / kg masy ciała na dobę w 3-4 dawkach, dla noworodków i dzieci do 3 miesięcy - 30 mg / kg masy ciała na dobę w 2-3 dawkach.
Wewnątrz dorosłych po jedzeniu - 150 - 500 mg 2 razy dziennie, dla dzieci - 125-250 mg 2 razy dziennie. Przebieg leczenia tym antybiotykiem cefalosporynowym wynosi 5–10 dni lub dłużej.
Postać produktu: proszek do przygotowania roztworu do wstrzykiwań 250, 750, 1500 mg, tabletki 125 i 250 mg, proszek do przygotowania zawiesiny o zawartości substancji czynnej 125 mg w 5 ml.
Warunki sprzedaży aptek: na receptę.
Cefaclor
Działanie farmakologiczne: antybiotyk o szerokim spektrum działania, ma działanie bakteriobójcze, działa przeciwko gronkowcom, paciorkowcom, Escherichia coli, Salmonella, Shigella, Klebsiella, Protea, gonococci.
Wskazania: zakażenia dróg oddechowych, skóry i tkanek miękkich, narządów moczowych, kości i stawów, rzeżączka, posocznica. Ponadto lek ten, zawarty w wykazie antybiotyków cefalosporynowych, jest przepisywany w przypadku powikłań pooperacyjnych.
Przeciwwskazania: zespół krwotoczny, indywidualna nietolerancja na cefalosporyny i inne penicyliny.
Działania niepożądane: objawy dyspeptyczne, reakcje alergiczne, niedokrwistość hemolityczna, ból głowy, toksyczne zapalenie wątroby, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego.
Sposób stosowania: w środku dla dorosłych - 750 mg na dobę w 3 dawkach podzielonych, dla dzieci - 20 mg / kg masy ciała na dobę w 3 dawkach. Przebieg leczenia wynosi 7-10 dni.
Uwalnianie postaci: kapsułki 0,25 i 0,5 g, proszek do sporządzania zawiesin o zawartości substancji czynnej 250 i 125 mg w 5 ml.
Warunki sprzedaży aptek: na receptę.
Cefalosporyny są dobrze wchłaniane w przewodzie pokarmowym, dlatego często są podawane doustnie. Antybiotyki cefalosporynowe są produkowane dla dzieci w postaci proszków do przygotowywania zawiesin o przyjemnym smaku i aromacie.
Następnie dowiesz się, które antybiotyki są cefalosporynami trzeciej generacji.
Antybiotyki cefalosporynowe trzeciej generacji
Lista antybiotyków z grupy cefalosporyn z innymi zawiera Cefotaxime i Ceftriakson.
Cefotaksym.
Działanie farmakologiczne: antybiotyk o szerokim spektrum działania, ma działanie bakteriobójcze, działa przeciwko gronkowcom, niektórym szczepom paciorkowców, enterokokom, Proteus, Salmonella, Shigella, clostridium, Escherichia coli.
Wskazania: ciężkie zakażenia dróg oddechowych, narządów laryngologicznych, skóry i tkanek miękkich, kości i stawów, zapalenie otrzewnej, zakażenia układu moczowo-płciowego, niepowikłana rzeżączka, zapobieganie powikłaniom pooperacyjnym.
Przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja na cefalosporyny i inne penicyliny, ciąża, zapalenie jelit, historia krwawienia.
Działania niepożądane: objawy dyspeptyczne, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, krwawienie, ból głowy, reakcje alergiczne, dysbakterioza, nadkażenie, kandydoza. Ponadto, stosując ten antybiotyk, zawarty w wykazie leków z serii cefalosporyn, możliwy jest ból i stwardnienie w miejscu wstrzyknięcia.
Sposób stosowania: domięśniowo i dożylnie dla dorosłych - 1-2 g co 8-12 godzin, dla dzieci do 1 tygodnia dożylnie - 50-100 mg / kg masy ciała na dobę w 2 dawkach, dla dzieci od 1 do 4 tygodni - 75-150 mg / kg masy ciała dożylnie w 3 dawkach, dla dzieci o wadze do 50 kg, 50-100 mg / kg w 3-4 dawkach. Dzieciom do 2,5 roku życia podaje się tylko zastrzyki dożylne.
Lek rozcieńcza się przed podaniem, dodając do zawartości fiolki 1% wodny roztwór lidokainy 0,5 g - 2 ml, 1 g - 4 ml w przypadku podawania domięśniowego. Do podawania dożylnego lek rozcieńcza się w 4 ml wody do wstrzykiwań.
Wprowadź powoli przez 3-5 minut. W przypadku kroplówki lek rozcieńcza się w 100 ml 0,9% roztworu chlorku sodu lub 5% roztworu glukozy, wstrzykiwanego przez 50-60 minut.
Uwalnianie formy: proszek do przygotowania roztworu do wstrzykiwań 0,5 i 1 g.
Warunki sprzedaży aptek: na receptę.
Ceftriakson.
Działanie farmakologiczne: antybiotyk o szerokim spektrum działania, działa bakteriobójczo, działa przeciw gronkowcom, paciorkowcom, enterobakteriom, Escherichia coli, Klebsiella, Protea, Salmonella, Shigella, wibracji cholery, Clostridium, treponema.
Wskazania: zapalenie otrzewnej, posocznica, infekcje narządów jamy brzusznej, dróg oddechowych, dróg żółciowych, układu moczowego, kości i stawów, skóry i tkanek miękkich, zakażenia ran, przewodu pokarmowego.
Przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja na cefalosporyny i inne penicyliny, I trymestr ciąży, laktacja.
Działania niepożądane: reakcje alergiczne, ból głowy, zawroty głowy, objawy dyspeptyczne, kandydoza, nadkażenie, ból i stwardnienie w miejscu wstrzyknięcia.
Sposób stosowania: głęboko dożylnie lub powoli dożylnie dorosłym i dzieciom powyżej 12 lat - 1-2 g raz dziennie, można zmaksymalizować dawkę do 4 g dziennie w 2 dawkach. Dzieci do 2 tygodni - 25-50 mg / kg masy ciała na dobę, od 2 tygodni do 12 lat - 20-80 mg / kg masy ciała na dobę.
Do podawania domięśniowego zawartość fiolki rozcieńcza się 1% roztworem lidokainy - 3,5 ml na 1 g preparatu. Do podawania dożylnego zawartość fiolki rozcieńcza się w 10 ml wody do wstrzykiwań, wlewami dożylnymi, 2 g preparatu rozcieńcza się w 40 ml 5% lub 10% roztworu glukozy lub 0,9% roztworu chlorku sodu.
Wstrzyknięcia dożylne wykonuje się powoli w ciągu 3-4 minut, kroplówka - ponad 30 minut.
Uwalnianie postaci: proszek do przygotowania zastrzyków 0,5; 1 i 2
Warunki sprzedaży aptek: na receptę.
Ostatnio opracowano cefalosporyny piątej generacji. Są antybiotykami rezerwowymi w przypadku pojawienia się nowych rodzajów zakażeń opornych na inne obecnie stosowane leki przeciwbakteryjne. Cefalosporyny piątej generacji nie są produkowane masowo i nie są sprzedawane w sieci aptek.
W ostatniej części artykułu przedstawiono nazwy antybiotyków z grupy cefalosporyn i podano ich krótki opis.
Antybiotyki z grupy cefalosporyn czwartej generacji: nazwy i cechy charakterystyczne
Seria antybiotyków cefalosporynowych czwartej generacji jest reprezentowana przez leki o takich nazwach jak Cefepina i Cefpyr.
Cefepim
Działanie farmakologiczne: antybiotyk o szerokim spektrum działania, działanie bakteriobójcze, działa przeciw gronkowcom, paciorkowcom, enterokokom, Klebsiella, Legionella, Salmonella, Proteus, morganella, innym bakteriom opornym na aminoglukozydy i antybiotyki cefalosporynowe III.
Wskazania: zakażenia dolnych dróg oddechowych, dróg moczowych, dróg żółciowych, skóry i tkanek miękkich, zakażenia ginekologiczne, zapalenie otrzewnej, bakteryjne zapalenie opon mózgowych u dzieci.
Przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja na antybiotyki β-laktamowe, ostrożnie - podczas ciąży i laktacji.
Działania niepożądane: reakcje alergiczne, objawy dyspeptyczne (nudności, zaparcia, biegunka, ból brzucha), ból w klatce piersiowej, zawroty głowy, pocenie się, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego.
Jak stosować: powoli dożylnie lub głęboko domięśniowo. Dorośli przyjmują 0,5–1 g 2 razy dziennie w przypadku łagodnych i umiarkowanych zakażeń dożylnie lub domięśniowo, aw przypadku ciężkich zakażeń 2 g 3 razy dziennie dożylnie. Dzieci o masie ciała do 40 kg - 50 mg / kg masy ciała 2 razy dziennie. Przebieg leczenia wynosi 7-10 dni lub dłużej.
Ten antybiotyk, zawarty w wykazie preparatów cefalosporyn, rozpuszcza się do podawania dożylnego w 5 lub 10 ml wody do wstrzykiwań lub 5% roztworu glukozy lub 0,9% roztworu chlorku sodu. Wprowadź powoli przez 3-5 minut.
W przypadku iniekcji domięśniowych 500 mg leku rozpuszcza się w 1,3 ml i 1 g w 2,4 ml wody do wstrzykiwań lub 0,9% roztworu chlorku sodu lub 1% roztworu lidokainy.
Uwalnianie formy: proszek do przygotowania roztworu do wstrzykiwań 0,5 i 1 g.
Warunki sprzedaży aptek: na receptę.