Rozlana pneumoskleroza

Rozproszona stwardnienie płuc jest wtórną patologią, dla której charakterystyczna jest proliferacja tkanki łącznej w płucach. Na tle takiego procesu funkcjonowanie tego ciała jest zakłócone. W zdecydowanej większości przypadków choroba powstaje na tle występowania gruźlicy lub zapalenia płuc, zapalenia oskrzeli lub zastoju żylnego. Klinicyści identyfikują jednak inne czynniki predysponujące.

Obraz objawowy nie jest specyficzny, dlatego jest charakterystyczny dla prawie wszystkich chorób, które negatywnie wpływają na płuca. Wynika z tego, że podstawą kliniki jest duszność i kaszel, tkliwość i dyskomfort w klatce piersiowej, szybkie zmęczenie i sinica skóry.

Diagnostyka obejmuje cały szereg działań, ale podstawą są procedury instrumentalne, jak również manipulacje przeprowadzane bezpośrednio przez pulmonologa.

Leczenie rozlanej pneumosclerosis jest podejmowane bez operacji, a mianowicie, leków, procedur fizjoterapii i stosowania środków ludowych.

W Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób takie zaburzenie nie ma własnego znaczenia, ale należy do kategorii „inne śródmiąższowe choroby płuc”. Tak więc kod ICD-10 będzie - J84.

Etiologia

Taka choroba jest konsekwencją występowania szerokiego zakresu procesów patologicznych, na tle których proces rozprzestrzeniania się tkanki łącznej w płucach zastępuje normalną wyściółkę tego narządu i zakłóca wymianę gazową.

W większości sytuacji przyczyną pneumosklerozy może być:

• zapalenie opłucnej i gruźlica;
• przewlekłe zapalenie oskrzeli lub zapalenie płuc;
• jakiekolwiek uszkodzenie miąższu płucnego;
• przekrwienie żylne, które z kolei rozwija się na tle wrodzonych lub wtórnych wad serca;
• uraz klatki piersiowej.

Ponadto prawdopodobieństwo wpływu predyspozycji genetycznych nie jest wykluczone.

Warto jednak zauważyć, że istnieje kilka form takiej choroby, z których każda ma swoje własne czynniki predysponujące. Na przykład podstawą niespecyficznego, zakaźnego rozlanego zwłóknienia płuc jest:

• zapalenie płuc wywołane bakteriami, aspiracją lub ropniem;
• rozstrzenie oskrzeli;
• uszkodzenie tkanki płucnej obcego obiektu;
• odma opłucnowa;
• zawał płucny.

Rozwój określonego rodzaju rozlanej pneumosklerozy jest promowany przez:

• grzybicze zapalenie płuc;
• porażka płuc za pomocą bąblowicy;
• kiła;
• negatywne skutki pasożytów;
• rozsiana gruźlica;
• niespecyficzne zapalenie oskrzeli.

Toksyczna postać choroby występuje z powodu ekspozycji:

• emisje przemysłowe;
• wysokie stężenie tlenu i ozonu;
• smog;
• dym tytoniowy.

Chorobę płuc wywołuje:

• krzemica;
• szpotawość;
• pylica azbestowa;
• beryloza i inne profesjonalne zmiany chorobowe tego narządu.

Przyczyny płucnej stwardnienia płuc przedstawiono:

Dysflastyczny typ choroby występuje najczęściej w trakcie:

Prowokatorzy miażdżycy tętnic sercowo-naczyniowych to:

Każdy z powyższych stanów patologicznych jest obarczony zagęszczeniem i zmniejszeniem objętości dotkniętego narządu. Ponadto płuca stają się pozbawione powietrza i tracą swoją normalną strukturę, co przyczynia się do pojawienia się zmian sklerotycznych w ścianach oskrzeli.

Klasyfikacja

Pulmonolodzy decydują się na rozróżnienie takich typów choroby:

• aplical pneumosclerosis - pierwotna zmiana znajduje się w górnej części płuc i jest konsekwencją zapalenia oskrzeli;
• podstawna stwardnienie płuc - oznacza to, że nieprawidłowe tkanki znajdują się u podstawy płuc. Występuje najczęściej z powodu zapalenia płuc;
• śródmiąższowa stwardnienie płuc - cecha charakterystyczna polega na tym, że tkanki otaczające oskrzela, naczynia i przegrody międzypęcherzykowe są podatne na zmiany patologiczne. Jest to często powikłanie śródmiąższowego zapalenia płuc;
• lokalna stwardnienie płuc - jest mała ogniskowa i duża ogniskowa;
• ogniskowa pneumoskleroza - powstająca w przypadku zniszczenia miąższu płucnego, która występuje w wyniku pojawienia się ropnia lub gruźliczego uszkodzenia tkanki płucnej;
• pylicę oskrzeli - w takich przypadkach zmiany w tkance płucnej obserwuje się w pobliżu oskrzeli, a to opiera się na przewlekłym zapaleniu oskrzeli;
• radykalna stwardnienie płuc, które przyczynia się do przebiegu procesów zapalnych lub dystroficznych;
• pneumoskleroza netto.

Rozlane zapalenie płuc łączy wszystkie cechy powyższych typów patologii.

Na podstawie czynnika etiologicznego choroby jest:

• wiek - jest diagnozowany u osób starszych i rozwija się na tle stagnacji, która często występuje w przebiegu nadciśnienia płucnego. Najczęściej diagnozuje się u mężczyzn z wieloletnim doświadczeniem w paleniu;
• po gruźlicy;
• bakteryjny i zakaźny;
• postpneumoniczne;
• toksyczny;
• astmatyczny;
• zapalny;
• limfogenny;
• atelektyczny;
• odporny.

Wyizolowano również pojedyncze lub obustronne uszkodzenia płuc.

Symptomatologia

W początkowej fazie rozwoju choroba może przebiegać bez wyrażania jakichkolwiek oznak. W niektórych przypadkach występuje niewielka manifestacja tych objawów:

• suchy kaszel, często rano;
• duszność, ale tylko po intensywnej aktywności fizycznej;
• ogólna słabość i złe samopoczucie;
• zaburzenia snu;
• przerywany ból w klatce piersiowej;
• zmęczenie;
• utrata masy ciała.

W miarę postępu choroby objawy uzupełniają następujące objawy kliniczne:

• uporczywy wilgotny kaszel;
• świszczący oddech podczas oddychania;
• zwiększony ból w klatce piersiowej;
• intensywne zawroty głowy;
• bezprzyczynowa słabość;
• cyatoniczny, tj. niebieskawy odcień skóry;
• pogrubienie palców, zwane objawem „pałeczek”;
• deformacja mostka staje się beczkowata;
• duszność nawet w stanie całkowitego odpoczynku;
• arytmia;
• zanik mięśni międzyżebrowych.

Im większa objętość niefunkcjonujących tkanek, tym bardziej nasilone są objawy rozlanego włóknienia płucnego, co utrudnia podstawową chorobę.

Diagnostyka

W planie diagnostycznym najbardziej cenne są dane badania instrumentalnego pacjenta, jednak przede wszystkim pulmonolog musi niezależnie prowadzić:

• badanie historii choroby - identyfikacja choroby, która doprowadziła do rozwoju podobnej patologii;
• zbieranie i analiza historii ludzkiego życia - ustalenie faktu uzależnienia od złych nawyków lub penetracji obcego obiektu;
• szczegółowe badanie pacjenta, podczas którego oceniany jest kształt klatki piersiowej i stan skóry, a także słuchanie stetoskopem;
• wywiad z pacjentem - jest to konieczne, aby lekarz mógł określić intensywność, z jaką wyrażają się objawy kliniczne rozlanego zwłóknienia płuc.

Przedstawiono instrumentalne procedury diagnostyczne:

• USG rentgenowskie i płucne;
• bronchografia i angiopulmonografia;
• CT i MRI dotkniętego narządu;
• scyntygrafia wentylacyjna;
• spirometria i pneumotachografia;
• pletyzmografia i bronchoskopia;
• biopsja przezskórna.

Badania laboratoryjne mają na celu wprowadzenie ogólnej i biochemicznej analizy krwi, próbek PCR i hodowli plwociny bakteryjnej.

Podczas diagnostyki różnicowej rozlana stwardnienie płuc różni się od takich dolegliwości:

Leczenie

Schemat leczenia jest ustalany indywidualnie dla każdego pacjenta i zależy wyłącznie od czynnika etiologicznego, ale we wszystkich przypadkach jest zachowawczy. Przede wszystkim pacjentom podaje się leki, a mianowicie:

• środki wykrztuśne;
• leki, które rozcieńczają flegmę;
• leki oskrzeli, które pomagają w walce z dusznością;
• glikozydy nasercowe - w celu przywrócenia prawidłowego krążenia krwi;
• glukokortykoidy;
• środki przeciwbakteryjne;
• immunomodulatory.

Wśród procedur fizjoterapeutycznych najbardziej skuteczne są:

• ultradźwięki;
• inhalacja;
• diatermia;
• UHF;
• płukanie oskrzelowo-pęcherzykowe;
• terapia tlenowa.

Ponadto leczenie rozlanego włóknienia płucnego powinno koniecznie obejmować wdrożenie:

• ćwiczenia oddechowe;
• Terapia wysiłkowa;
• terapeutyczny masaż klatki piersiowej.

Nie zabraniaj stosowania terapeutycznych metod medycyny alternatywnej - do przygotowania wywarów leczniczych i naparów:

• pokrzywy;
• mędrzec;
• aloes;
• pąki brzozy;
• kwiaty lipy;
• buraki;
• agawa;
• suszone owoce.

Leczenie środkami ludowymi musi zostać zatwierdzone przez lekarza prowadzącego, w przeciwnym razie nie można wykluczyć pogorszenia problemu i zwiększonego ryzyka powstawania konsekwencji.

Zapobieganie i rokowanie

Aby zapobiec rozwojowi choroby, zaleca się przestrzeganie następujących prostych zasad:

• całkowicie porzucić alkohol i tytoń;
• spędzać więcej czasu na świeżym powietrzu;
• zapobiegać obrażeniom klatki piersiowej i przenikaniu ciał obcych do oskrzeli;
• prawidłowo stosować substancje lecznicze, ściśle przestrzegając zaleceń lekarza;
• wyeliminować interakcje z substancjami pneumotoksycznymi;
• zaangażować się w terminową diagnozę i eliminację patologii prowadzących do rozlanej pneumosklerozy - w tym celu należy poddać się pełnemu badaniu profilaktycznemu w placówce medycznej kilka razy w roku.

Rokowanie rozlanej pneumosklerozy jest podyktowane ciężkością patologii. Śmierć jest często spowodowana rozwojem powikłań, takich jak zespół serca płuc, dodanie wtórnej infekcji bakteryjnej, pneumomikoza i gruźlica.

Cechy rozproszonego zwłóknienia płuc: diagnoza i leczenie

Rozlana pneumoskleroza płuc jest zmianą strukturalną w narządzie, w której zachodzi wymiana zdrowej tkanki (miąższu) na tkankę łączną. Choroba jest wtórna i rozwija się po cierpieniu lub zapaleniu, infekcjach. Dotknięte jest całe płuco, patologia jest jednostronna, rzadziej obustronna.

Przyczyny rozlanej pneumosklerozy

Głównymi przyczynami rozwoju rozlanej pneumosklerozy są wcześniejsze choroby:

• procesy zapalne dróg oddechowych o etiologii zakaźnej - zapalenie zatok, zapalenie tchawicy, zapalenie oskrzeli;
• zapalenie płuc - zapalenie płuc;
• rozstrzenie oskrzeli - ropienie oskrzeli, co czyni je gorszymi;
• grzybica - zakażenie grzybicze narządów;
• zapalenie opłucnej - zapalenie płatów zakrywających płuca;
• gruźlica, kiła;
• sarkoidoza jest chorobą ogólnoustrojową z powstawaniem ziarniniaków w miąższu;
• urazy klatki piersiowej i tkanki płucnej.

Patologia może rozwinąć się z powodu nieodpowiedniego leczenia powyższych chorób. Czynnikiem przyczyniającym się do tego jest naruszenie hemodynamiki w krążeniu płucnym - zmiana prędkości przepływu krwi, ciśnienia w naczyniach, metabolizmu przezskórnego, równości objętości przepływu krwi.

• zaawansowany wiek;
• pacjenci z chorobami naczyń i serca;
• ludzie zagrożeni rozwojem chorób płuc (krzemica) - górnicy, hutnicy, górnicy.

Czynnik dziedziczny odgrywa również rolę w pojawieniu się choroby.

Mechanizm rozwoju choroby

Procesy wymiany normalnego miąższu na tkankę łączną - zwłóknienie płuc - zaczynają się rozwijać przy długotrwałym narażeniu na czynniki negatywne. Obejmują one:

• reakcje zapalne;
• infekcje;
• środki chemiczne, ciała obce;
• alergeny.

Stopniowo w płucach zaczynają dominować zmiany dystroficzne. Elastyczność narządu jest zaburzona, sam miąższ jest zagęszczony przez zwłóknienie (proliferacja włókien łącznych). Płuco jest zdeformowane: zmienia swoje kontury, zmniejsza się, kurczy się.

Takie zmiany strukturalne i stwardnienie nieuchronnie prowadzą do naruszenia głównej funkcji płuc - wymiany gazowej. Krew nie jest w pełni nasycona tlenem, a dwutlenek węgla nie jest uwalniany z płuc. Kapilary płuc nie przepuszczają krwi, a ściany pęcherzyków zapobiegają dyfuzji gazów. W rezultacie u pacjenta rozwija się przewlekła niewydolność oddechowa.

Klasyfikacja chorób

Rozlane zapalenie płuc jest klasyfikowane na kilka sposobów.

W zależności od przyczyny rozwoju zdarza się:

• zakaźne - długotrwałe narażenie na mikroorganizmy chorobotwórcze;
• alergiczny - działanie endogennych i egzogennych czynników alergicznych;
• toksyczne - narażenie na substancje toksyczne pochodzenia organicznego i nieorganicznego;
• dysplastyczny - nieprawidłowy rozwój narządu (czynnik wrodzony lub dziedziczny);
• pneumokoniotyczny - odkładanie się w płucach pyłu przemysłowego i związków chemicznych;
• układ sercowo-naczyniowy - związany z upośledzoną czynnością sercowo-naczyniową.

W zależności od zmian morfologicznych w płucach:

• rozproszone pęcherzykowe - postępujące uszkodzenie pęcherzyków płucnych (jednostka strukturalna płuc);
• siateczkowy limfogenny - nagromadzenie limfy w naczyniach;
• zwłóknienie mięśni oskrzelików i tętniczek - zmiany zwyrodnieniowe mięśni gładkich.

Obraz kliniczny rozlanej pneumosklerozy

Początkowe stadia choroby są prawie bezobjawowe. Pierwszym objawem zmian funkcjonalnych w płucach jest duszność. Objawia się nietrwale i jest zauważalny tylko podczas ciężkiego lub umiarkowanego wysiłku fizycznego. Dlatego osoba nie zwraca uwagi na ten znak.

Drugim ważnym objawem jest suchy kaszel rano po śnie. Szczególnie niepokojący, nie dostarcza, aw ciągu dnia przechodzi bez śladu. To także ludzie nie przywiązują wagi.

Z biegiem czasu znaki te rosną. Duszność występuje przy spokojnym chodzeniu i lekkim wysiłku fizycznym, a kaszel staje się stałym towarzyszem.

Z powodu niewydolności oddechowej, z powodu braku tlenu i zatrucia dwutlenkiem węgla, u pacjentów występują następujące objawy:

• zmęczenie, chroniczne zmęczenie;
• zawroty głowy, bóle głowy;
• zaburzenia snu, bezsenność, senność w ciągu dnia;
• sinica skóry (niebieska);
• umiarkowane obniżenie ciśnienia krwi i kołatanie serca;
• nudności;
• zwiększona częstość oddechów;
• w ciężkich przypadkach obrzęk kończyn.

W końcowych etapach rozlanej pneumosklerozy duszność jest stała, nawet w spoczynku. Kaszel uporczywy, przedłużony, nie przynoszący ulgi. Oddychanie staje się wymuszone - wymaga dużo energii, wymaga dodatkowych mięśni w procesie oddechowym.

Są bóle w klatce piersiowej, najpierw zwężające się, potem spastyczne, naciskające.

Specyficznym objawem rozproszonego zwłóknienia płuc są palce Hipokratesa - końcowe paliczki palców są zdeformowane, paznokcie przypominają „okulary do zegarków”.

Na tle sklerotycznych zmian w płucach następuje zniekształcenie normalnych form klatki piersiowej. Spadają przestrzenie międzyżebrowe, śródpiersie (położenie oskrzeli, aorty i serca) przesuwa się w kierunku chorego płuca.

Zwiększono ciśnienie płucne. Pacjenci mają oznaki choroby płuc serca (powiększenie prawej komory i przedsionka):

• pulsowanie w brzuchu;
• duszność;
• ból w klatce piersiowej, w okolicy serca;
• obrzęk żył szyi;
• niska temperatura ciała;
• szum w uszach, apatia;
• w ciężkich przypadkach, masywny obrzęk, powiększona wątroba, zmniejszona dzienna diureza.

Umiarkowana stwardnienie płuc

W praktyce terapeutycznej zdarzają się przypadki niewielkich zmian miąższu płuc - umiarkowane rozproszone zwłóknienie płuc. Choroba nie jest trudna dla organizmu. Objawia się także dusznością i kaszlem, ale dzięki szybkiemu wykrywaniu nie stanowi zagrożenia dla życia. Przy diagnozowaniu łatwo i dokładnie ustalonym.

Ludzie z umiarkowaną postacią zwłóknienia płuc nie są zaburzeni przez wymianę gazową, nie ma ostrego niedoboru tlenu. Dlatego choroba nie pogarsza jakości życia pacjentów.

Stwardnienie płuc i rozedma płuc

Dotknięte płuco w stwardnieniu płuc pozostaje bez powietrza i jest zagęszczone. U pacjentów z badanym badaniem często ujawnia się przemiana obszarów stwardniałych miąższu i rozedmy płuc - patologiczna ekspansja oskrzelików z destrukcyjnymi zmianami.

Objawy są takie same jak w rozlanej pneumosklerozie. Dodatkowe objawy - osłabione oddychanie, zmniejszone skoki oddechowe (różnica w obwodzie klatki piersiowej podczas inhalacji i wydechu).

Diagnoza choroby

Diagnoza rozlanej stwardnienia płuc obejmuje zestaw środków mających na celu różnicowanie choroby, jej stadiów i form.

Podczas obchodzenia się z pacjentem historia jest starannie zbierana. Dowiedz się, jakie są objawy objawów, subiektywne i obiektywne objawy, czynniki ryzyka (aktywność zawodowa, dziedziczność). Podczas oględzin ogólnych określa się osiadanie i cofanie się ścięgna podobojczykowego i nadobojczykowego.

Podczas osłuchiwania (słuchanie dźwięków za pomocą stetofonendoskopu) - oddychanie jest twarde, słychać suche lub wilgotne grzechotki.

Z perkusją (stukanie obszarów ciała i analizowanie dźwięków) - tępy dźwięk perkusji, podnoszenie dolnych granic płuc, ograniczona ruchliwość marginesu płucnego.

Instrumentalne metody badawcze

• RTG klatki piersiowej - ścianki oskrzeli są zagęszczone, widoczne są siatki i komórki w układzie płucnym, odcięte korzenie (połączenie płuc z narządami śródpiersia), falistość kopuły przepony.
• CT (tomografia komputerowa) - dokładnie określa zmiany strukturalne w bardzo wczesnych stadiach choroby. Wykorzystanie metody oceny aktywności zwłóknienia i stanu zapalnego.
• Bronchografia to prześwietlenie drzewa oskrzelowego za pomocą środka kontrastowego. Badanie pozwala zobaczyć i ocenić szczegółowy obraz stanu oskrzeli. Wykrywa rozstrzenie oskrzeli (rozszerzenie oskrzeli), nowotwory patologiczne (ubytki, torbiele), proces zapalny w tkance płucnej.
• CT angiopulmonography - tomografia tętnic płucnych. Bada naczynia, ich przepuszczalność i funkcjonalność.
• Scyntygrafia wentylacyjna płuc - badanie radiologiczne metodą skanowania radioizotopowego. Metoda pozwala ocenić stopień naruszenia wentylacji ciała.

Analiza funkcji oddechowych

Spirometria - pomiar parametrów oddechowych:

• prędkość i objętość;
• maksymalna wentylacja;
• wymuszone oddychanie;
• pojemność płuc;
• wydechowy przepływ powietrza.

Pneumotachografia to ciągły, nieprzerwany zapis przepływu wydychanego powietrza podczas każdego rodzaju oddychania (spokojny, wymuszony). Oszacuj objętość i przepływ przy różnych stopniach napełniania płuc.

Pletyzmografia - utrwalanie zmian objętości w płucach podczas napełniania gazem. Określ maksymalną ilość powietrza, jaką osoba może utrzymać w płucach. Wskaźniki regulacyjne są różne i zależą od płci, wieku, wzrostu, wagi, sprawności fizycznej.

Badanie cytologiczne

Zgodnie ze wskazaniami wykonuje się przezoskrzelową biopsję płuc - diagnozę endoskopową, w której nakłuwa się klatkę piersiową w celu zebrania fragmentów tkanki płucnej.

Biopsja jest kierowana po zdjęciach rentgenowskich. Próbki miąższu są pobierane z tych obszarów, które są ciemne lub ciemne na zdjęciach.

Analiza cytologiczna tkanek pozwala nam różnicować patologię i wykluczać raka płuc, gruźlicę, ziarniniakowatość.

Leczenie rozlanych postaci pneumosklerozy

Leczenie rozlanej pneumosklerozy zależy od rozpoznanej pierwotnej choroby, która wywołała dystroficzne zmiany w płucach. Środki terapeutyczne mają na celu złagodzenie lub zatrzymanie zewnętrznych czynników, które wywołały chorobę:

• leczenie zapalenia;
• neutralizacja alergenów;
• wydalanie substancji toksycznych.

Leczenie narkotyków

Objawowe leczenie lekami obejmuje przyjmowanie środków mukolitycznych (wykrztuśnych) w celu bardziej wydajnego kaszlu Erespal, Ascoril, leki na bazie bluszczu.

Gdy wyświetlane są bóle w klatce piersiowej, niesteroidowe leki przeciwzapalne - Nimesil, Diklofenak.

W przypadku infekcji przepisuje się leczenie przeciwgrzybicze lub przeciwbakteryjne.

W okresach zaostrzenia choroby z ciężką dusznością i skurczem dolnych dróg oddechowych wskazane są leki rozszerzające oskrzela - Noradrenalina, Izadrin, Theofedrin, Fenoterol.

Zalecane grupy leków w kompleksowej terapii:

• kortykosteroidy - kortyzon, prednizolon, medrol, celeston;
• angioprotektory - Actovegin, Bilobil, Vazonit, Cardioksipin;
• penicylamina - środek odtruwający;
• glikozydy nasercowe - Digoxin, Adonizid, Strofantin;
• preparaty potasowe - Asparkam, Panangin;
• pirydoksyna - witamina B6;
• tokoferol - witamina E.

Fizjoterapia

Procedury fizjoterapeutyczne pomagają skutecznie leczyć rozlane zwłóknienie płuc.

Aby wyeliminować ogniska zapalne, przepisz UHF, ultradźwięki, diatermię na klatce piersiowej (ogrzewanie tkanek przez przepuszczanie przez nie prądów elektrycznych o wysokiej częstotliwości).

W celu wyeliminowania obturacji oskrzeli, złagodzenia bólu i stanu zapalnego, zwiększenia odkrztuszania, inhalacje z roztworami leczniczymi są wskazane za pomocą nebulizatora.

Aby poprawić wentylację płuc, pacjentom przepisuje się kurs FLC (ćwiczenia fizjoterapeutyczne), ćwiczenia oddechowe i masaż klatki piersiowej.

W ciężkim stadium choroby pacjenci przechodzą tlenoterapię - nasycenie tlenem ciała.

Jeśli osoba jest nieprzytomna, jest podłączona do respiratora.

Rokowanie choroby

Zmiany strukturalne w tkance płucnej są nieodwracalne. Każde leczenie ma na celu zatrzymanie postępu choroby, zmniejszenie częstości zaostrzeń, zmniejszenie ryzyka powikłań.

W przypadku rozlanej pneumosklerozy mogą przeżyć całe życie pod warunkiem wykrycia choroby w odpowiednim czasie i systematycznego leczenia w szpitalu.

Ciężkie formy choroby nieuchronnie prowadzą do niepełnosprawności i śmierci.

Rozproszona stwardnienie płuc, według statystyk, co roku poszerza swoją geografię i liczbę odnotowanych przypadków. Wzrost zapadalności jest związany z rozprzestrzenianiem się infekcji wirusowych układu oddechowego i gwałtowną zmianą typów szczepów wirusa, w wyniku czego wiele chorób pozostaje nieleczonych. Środki zapobiegawcze - terminowe leczenie grypy, SARS i innych patologii układu oddechowego, aktywny tryb życia, stwardnienie ciała.

Rozproszona stwardnienie płuc - co to jest, jak i co jest leczone?

Rozlana pneumoskleroza jest procesem patologicznym o rozproszonym charakterze zmiany chorobowej (płat, jeden, dwa płuca). Charakteryzuje się wymianą tkanki płucnej grubą tkanką łączną, zmniejszając w ten sposób powierzchnię oddechową płuc, co zapobiega odpowiedniej wymianie gazu. Płuca tracą powietrzność, są ubite i zmniejszone. Choroba jest bardziej podatna na populację męską.

Powody

• Choroby zakaźne i grzybicze, którym towarzyszy zapalenie tkanki płuc i opłucnej (zapalenie płuc, zapalenie opłucnej, gruźlica, grzybica).
• Rany i obrażenia klatki piersiowej.
• Przewlekłe choroby obturacyjne powodujące rozedmę płuc lub przewlekłe zapalenie oskrzeli.
• Zapalenie pęcherzyków płucnych - zapalenie pęcherzyków płucnych.
• Zmiany ziarniniakowe ściany naczyń włosowatych płuc.
• Aspiracja treści żołądkowej (pozostałości żywności, sok żołądkowy). Powoduje to rozległe poparzenie tkanki płucnej kwasem solnym.
• Choroby układu krążenia, które mogą prowadzić do zastoju krwi w płucach (wady zastawki mitralnej).
• Pylica płuc to grupa chorób zawodowych spowodowanych wdychaniem pyłów przemysłowych, gazów, chemikaliów.
• Miażdżyca tętnic płucnych.

Znaki

Lista objawów typowych dla rozlanej pneumosklerozy:

• Duszność, która na początku choroby niepokoi się tylko podczas wysiłku fizycznego, ale w miarę postępu procesu można ją zaobserwować w spoczynku. Duszność wyrażona podczas wdechu.
• Suchy kaszel, nie przynosi ulgi.
• Bolący ból w klatce piersiowej.
• Ogólne osłabienie, zmęczenie, zawroty głowy.
• Sinica (sinica) skóry.
• Zmiany w paliczkach dystalnych (paznokciowych), które gęstnieją i przybierają postać „pałeczek perkusyjnych”, a paznokcie przypominają „okulary do zegarków”. Wynika to z upośledzonego mikrokrążenia w obszarze łożyska paznokcia z powodu niedotlenienia (brak tlenu).

Diagnostyka

Rentgen pokazuje rozlane zwłóknienie płuc

• Dane z inspekcji.
• Perkusja (pukanie) klatki piersiowej, która może ujawnić obszary tępego dźwięku powyżej płuc. Normalnie nad powierzchnią płuc słychać wyraźny dźwięk płuc.
• Osłuchiwanie (słuchanie) nad ubitym obszarem płuc pokaże, że oddychanie będzie drastycznie osłabione, mogą być suche lub wilgotne rzędy.
• Rentgenowska metoda badań w projekcjach czołowych i bocznych. Pomaga ocenić stopień rozlanej pneumosklerozy. Cienie korzeni zmiany płuc - wzmocnienie ich wzoru. Rysunek płucny jest wzmocniony i zdeformowany. Im jaśniejszy jest proces patologiczny, tym wyraźniej widoczne są grube cienie pasm tkanki łącznej rozciągające się od korzenia płuc. Możesz także zobaczyć małą siatkę siatki - „płuco o strukturze plastra miodu”.
• Tomografia komputerowa - ukierunkowane badanie zmodyfikowanego odcinka oskrzeli lub płuc.
• Bronchografia, angiopulmonografia - w celu określenia stopnia uszkodzenia oskrzeli i naczyń płucnych.
• Scyntygrafia wentylacyjna.

Pokazuje stopień naruszenia relacji wentylacja-perfuzja.

• Badanie funkcji oddechowych:
• spirografia
• pneumotachografia
• pletyzmografia

Pozwala ocenić pojemność życiową płuc, wskaźnik Tiffno (ocena drożności oskrzeli), ton małych naczyń i stopień przepływu krwi w nich.

• Bronchoskopia i przezskórna biopsja płuc.

Pomoc w przypadkach trudnych diagnostycznie.

• Badanie morfologii biopsji płuc.

Przeprowadzone w celu diagnostyki różnicowej z chorobami takimi jak: astma oskrzelowa, przewlekłe zapalenie oskrzeli, niewydolność serca, układowe zapalenie naczyń.

Jak leczyć

Leczenie rozlanego włóknienia płucnego należy rozpocząć od:

• Usuwanie zewnętrznych niekorzystnych czynników (palenie, zagrożenia zawodowe).
• Leczenie choroby podstawowej, która spowodowała chorobę.

W przypadku uporczywego procesu zapalnego, przeciwzapalnego, przeciwbakteryjnego, wykrztuśnego, mukolitycznego (rozrzedzająca plwocina), leczone są leki rozszerzające oskrzela.

• Płukanie oskrzelowo-pęcherzykowe - bronchoskopia terapeutyczna, w celu poprawy drożności drzewa oskrzelowego.
• Glikozydy nasercowe i leki potasowe - na niewydolność serca.
• Glukokortykoidy - na czynniki alergiczne.
• Terapeutyczne ćwiczenia oddechowe.
• Masaż klatki piersiowej.
• Oxygenoterapia.
• Komórki macierzyste jako innowacja w leczeniu. Metoda prowadzi do przywrócenia struktury tkanki płucnej.
• Operacja - usunięcie części zaatakowanego narządu.
• Przeszczep płuc - z rozległymi zmianami rozproszonymi.

Prognoza

Umiarkowana postać choroby jest uleczalna, w większości przypadków istnieje pozytywny trend, jeśli zostanie wykryty na czas.

Znacznie gorzej, gdy ujawnia się rozlana pneumosclerosis. W tym przypadku pomoże tylko przeszczep płuc. Trudna jest także rozlana śródmiąższowa miażdżyca płuc, która celowo wpływa na ściany pęcherzyków i normalną tkankę łączną płuc.

Inną groźną konsekwencją jest rozwój „serca płucnego”. Pacjenci umierają z powodu wtórnego zakażenia bakteryjnego, niewydolności serca i układu oddechowego. Wynik zależy od wielu czynników: wieku, ciężkości choroby podstawowej, rezerwowej zdolności organizmu, właściwego leczenia od pacjenta.

Czym jest rozlana pneumosclerosis

Jedną z najczęstszych chorób człowieka są choroby układu oddechowego. Zarówno infekcje wirusowe, jak i bakteryjne najczęściej dotykają nosa, dróg oddechowych, oskrzeli i płuc. Zapalenie zatok, zapalenie tchawicy, zapalenie oskrzeli, a nawet zapalenie płuc uważa się za dość powszechne. Niewielu ludzi wie, że te choroby mogą prowadzić do poważnego uszkodzenia płuc.

Rozlana pneumoskleroza jest chorobą charakteryzującą się proliferacją tkanki łącznej w płucach, która zastępuje tkankę płucną. Jednocześnie proces wymiany gazowej jest zakłócany, oskrzela są zdeformowane, płuco gęstnieje, kurczy się i przestaje normalnie funkcjonować. W przeciwieństwie do miejscowego, rozproszone zwłóknienie płuc rozprzestrzenia się na całe ciało. Ludzie w każdym wieku są chorzy, częściej mężczyźni.

Przyczyny choroby

Z reguły prowokują początek patologicznego procesu chorób układu oddechowego.

Ponadto powody mogą być

• Uraz klatki piersiowej;
• wdychane opary substancji toksycznych;
• ciało obce tkwi w oskrzelach;
• ekspozycja;
• niewydolność serca;
• refluksowe zapalenie przełyku;
• gruźlica;
• kiła;
• alkoholizm;
• palenie

Manifestacja choroby

Wraz z dalszym rozwojem choroby z powodu głodu tlenowego pojawia się sinica skóry. Podczas oddychania słychać świszczący oddech i świst. Porażka górnych części płuc wywołuje taki objaw, jak „palce Hipokratesa”: obrzęk palców, zgrubienie paznokci. Gdy dolne płaty płuc biorą udział w procesie, podczas wdechu słychać charakterystyczne chrupiące dźwięki. Obecne i ogólne niespecyficzne znaki:

• Zmęczenie;
• zawroty głowy;
• słabość;
• redukcja wagi.

Metody diagnostyczne

Główną metodą diagnozowania stwardnienia płuc jest radiografia. Zmiany w płucach, ciemnienie, blizny, nierówności są wyraźnie widoczne na zdjęciach rentgenowskich. Aby uzyskać bardziej szczegółowy obraz, czasami stosowana metoda tomografii komputerowej. Dodatkowo wykonuje się spirografię i pneumotachografię w celu badania oddychania zewnętrznego.

Leczenie rozlanego zwłóknienia płuc

Środki terapeutyczne w tej diagnozie mają na celu zatrzymanie procesu proliferacji tkanki łącznej i wyeliminowanie przyczyn, które doprowadziły do ​​choroby. Ale przede wszystkim pacjent musi porzucić złe nawyki i stosować się do zdrowego stylu życia.

Nominacje na leki są ściśle indywidualne, używaj następujących leków:

• Leki bronchospazolityczne - ułatwiające oddychanie i eliminujące duszność;
• glikozydy nasercowe - z problemami z krążeniem krwi;
• glukokortykoidy - w celu łagodzenia objawów alergicznych;
• środki przeciwzapalne i przeciwbakteryjne - na zapalenie oskrzeli i zapalenie płuc;
• witaminy - aby poprawić ogólny stan i zwiększyć odporność organizmu.

Oprócz terapii lekowej, stosowanie terapii tlenowej - tlenoterapia, która zwiększa krążenie krwi i nasyca tkankę tlenem - zapewnia dobry efekt. Przydatne są zabiegi fizjoterapeutyczne, masaż, ćwiczenia fizyczne, zwłaszcza pływanie. Zastosowanie komórek macierzystych w leczeniu zwłóknienia płuc ma dobre perspektywy.

Leczenie środków ludowych

Pozytywne wyniki uzyskuje się przy użyciu receptur medycyny alternatywnej. Kilka wskazówek od tradycyjnych uzdrowicieli:

• Aby usunąć zastój w płucach rano, warto użyć rodzynek i suszonych moreli, wypełnionych wodą w nocy;
• musisz jeść jak najwięcej buraków, bogatych w witaminy i minerały;
• Dobrze, że ten przepis pomaga: gotować cebulę w mleku i spożywać łyżkę co 2 godziny;
• 200 g pokrzywy nalega na tydzień na 500 g wódki, pij łyżeczkę dwa razy dziennie.

Metody zapobiegania

Podstawowe środki obejmują:

• Rezygnacja ze złych nawyków;
• właściwe odżywianie;
• procedury hartowania.

Konieczne jest również monitorowanie czystości wdychanego powietrza, unikanie zakurzonych miejsc, praca w niebezpiecznych warunkach i narażenie na promieniowanie. Musisz uważać na swoje zdrowie i leczyć wszystkie choroby układu oddechowego, które pojawiają się do końca.
Patologiczne uszkodzenie płuc jest nieodwracalne.
Dodatkowe środki obejmują regularną kontrolę. Zaleca się przeprowadzanie badania rentgenowskiego raz w roku. Przy pierwszych objawach choroby - trudności w oddychaniu, kaszel - należy skontaktować się ze specjalistą. Choroba płuc leczy pulmonologa. Podjęte w czasie działania pozwalają spowolnić proces patologiczny i znacząco poprawić jakość życia.

Rozlana pneumoskleroza

Rozproszona stwardnienie płuc jest wtórną zmianą w miąższu płucnym, charakteryzującą się jego zagęszczeniem z powodu rozwoju tkanki łącznej i znacznym zmniejszeniem powierzchni oddechowej jednego lub obu płuc. Rozlanej pneumosklerozie towarzyszy ciężka wentylacja i niewydolność oddechowa: duszność, ból w klatce piersiowej, kaszel, sinice skóry, zmęczenie. Diagnoza obejmuje radiografię i tomografię płuc, a także badanie funkcji oddechowych. Leczenie rozlanej pneumosklerozy składa się z leku (glukokortykoidy, leki rozszerzające oskrzela, glikozydy nasercowe) i wsparcia nielekowego (terapia tlenowa, masaż, terapia ruchowa).

Rozlana pneumoskleroza

Rozproszona stwardnienie płuc jest wynikiem różnych procesów patologicznych, które powodują wzrost elementów tkanki łącznej w płucach, wypierając normalnie funkcjonującą tkankę płucną i zaburzając wymianę gazową. W strukturze pneumosklerozy postać rozproszona i ogniskowa występuje w mniej więcej równych częściach. Jeśli jednak ogniskowa stwardnienie płuc nie powoduje klinicznie istotnego upośledzenia czynności płuc, wówczas rozproszona może prowadzić do rozwoju hipoksemii tętniczej, przewlekłej niewydolności oddechowej, serca płuc i innych powikłań powodujących niepełnosprawność. Najważniejszym zadaniem pulmonologii jest ograniczenie postępu procesów patologicznych w płucach, zapobieganie niepełnosprawności i namacalna poprawa jakości życia pacjentów z rozlanym zwłóknieniem płuc.

Powody

W zależności od istotnego czynnika przyczynowego rozróżnia się następujące typy rozlanej pneumosklerozy: zakaźne (niespecyficzne, swoiste i pourazowe), toksyczne, pneumonogoniczne, alergiczne (egzogenne i endogenne), dysplastyczne, dystroficzne i sercowo-naczyniowe. Rozważ główne przyczyny każdej z form:

• Infekcja niespecyficzna. Występowanie niespecyficznej infekcji rozproszonego zwłóknienia związane z przewlekłymi chorobami zapalnymi :. zapalenie płuc (bakteryjne, zasysającą ropnia), zapalenie oskrzeli, itp pomocniczymi, mogą być spowodowane przez uderzenie oskrzeli ciał obcych, uszkodzenia płuc, wraz z masowym gemopnevmotoraksom, zawał płuc.
• Specyficzne zakażenie. Specyficzna rozlana pneumosclerosis może wystąpić jako wynik długotrwałego aktualnego grzybiczego zapalenia płuc, kiły, inwazji pasożytniczych (amebiaza, płucna echokloza, toksoplazmoza itp.). W wielu specyficznych czynnikach zakaźnych gruźlica odgrywa szczególną rolę. W tym przypadku rozlana stwardnienie płuc występuje zwykle w wyniku rozsianej gruźlicy płuc, a nieskuteczne leczenie lub dodanie przewlekłego nieswoistego zapalenia oskrzeli przyczynia się do jego progresji.
• Toksyczne uszkodzenia. Toksyczne rozproszone zwłóknienie płuc może być spowodowane ekspozycją na gazy bojowe, zanieczyszczenia przemysłowe, wysokie stężenia tlenu i ozonu, smog, dym papierosowy. Liczy się nie tylko obecność toksycznych substancji w powietrzu, którym oddychamy i ich ekspozycja, ale także indywidualna podatność. Pochodzenie pneumokoniotycznej postaci choroby jest ściśle związane z zawodowymi zmianami płucnymi (pylica płuc), takimi jak krzemica, szpotawa, pylica azbestowa, beryloza itp.
• Reakcje alergiczne i immunologiczne. Podstawą rozlanej pneumosklerozy pęcherzykowej jest najczęściej alergiczne włóknienie pęcherzykowe. Egzogenna geneza pęcherzyków płucnych występuje podczas przyjmowania niektórych leków (nitrofuranów, sulfonamidów, metotreksatu itp.), Wdychania zarodników grzybów. Rozwój endogennych pęcherzyków płucnych może być spowodowany patologiami, takimi jak zespół Hammen-Richa, hemosyderoza płucna, śródmiąższowe zapalenie płuc, zespół Goodpasture'a, kolagenoza, sarkoidoza Becka, ziarniniakowatość Wegenera itp.
• Niedorozwój idystrofii tkanki płucnej. Dysplastyczna rozlana stwardnienie płuc występuje zwykle u pacjentów z zaburzeniami rozwojowymi płuc (torbielowata hipoplazja), jak również z enzymopatiami (mukowiscydoza, wrodzony niedobór alfa-1-antytrypsyny). Procesy dystroficzne w płucach mogą być spowodowane radiacyjnym zapaleniem płuc lub amyloidozą.
• Choroby serca i naczyń krwionośnych. Rozlana pneumosclerosis genezy układu sercowo-naczyniowego jest charakterystyczna dla wrodzonych i nabytych wad serca, którym towarzyszy nadciśnienie płucne; zapalenie naczyń występujące z zastawką limfatyczną, jak również zatorowość płucna.

Patogeneza

W przypadku rozlanej pneumosklerozy płuca stają się pozbawione powietrza, ubite i zmniejszone objętościowo. Ich normalna struktura zostaje utracona, miąższ pęcherzykowy jest zastępowany na dużym obszarze włóknami kolagenowymi. Obszary zwłóknienia płuc często występują na przemian z obszarami rozedmy płuc. Zmiany twardzinowe w ścianach oskrzeli przerywają ich elastyczność i funkcję wydzielniczą gruczołów, co przyczynia się do rozwoju i utrzymania procesu zapalnego. Konsekwencją procesów sklerotycznych w naczyniach płucnych staje się nadciśnienie małego krążka krążenia krwi. Sztywność płuc powoduje znaczne zmniejszenie wentylacji płucnej i perfuzji, rozwój hipoksemii tętniczej.

Klasyfikacja

Stwardnienie płuc jest zwykle klasyfikowane na podstawie kryteriów etiologicznych, patogenetycznych i patologicznych. Biorąc pod uwagę powiązanie patogenetyczne, rozróżnić rozlaną stwardnienie płuc:

• zapalny (postpneumatyczny, oskrzelowy, bronchogenny, oskrzelikowy, pleurogenny)
• atelektatyczny (jako wynik obturacyjnej niedodmy płuc z ciałami obcymi oskrzeli i guzów oskrzeli, zespół płata środkowego)
• limfogenny (jako konsekwencja limfopletów o genezie kardiogennej lub płucnej)
• odporny (z rozproszonym pęcherzykiem płucnym)

Patologiczna klasyfikacja rozlanej pneumosklerozy obejmuje następujące typy wyładowań: rozproszone pęcherzyki płucne (zwłóknienie płuc), siatkowate limfogenne i miofibrozę tętniczek i oskrzelików. Stwardnienie płuc może wystąpić przy upośledzonej lub restrykcyjnej funkcji wentylacji; z obecnością lub brakiem nadciśnienia płucnego, z jednostronną lub obustronną zmianą płuc.

Objawy rozlanej pneumosklerozy

Początkowe stadia rozlanej pneumosklerozy występują bezobjawowo. Duszność początkowo występuje tylko w warunkach wysiłku fizycznego, suchych zmartwień związanych z kaszlem, zazwyczaj rano. W przyszłości zadyszka postępuje i jest określana już w spoczynku, kaszel staje się trwały, trwały, wzrasta wraz z wymuszonym oddychaniem. W procesach zakaźnych może wystąpić kliniczne ropne zapalenie oskrzeli.

Pacjenci zauważyli ból w klatce piersiowej, skarżyli się na utratę wagi, zawroty głowy, zmęczenie i bezprzyczynowe osłabienie. Z powodu hipoksemii tętniczej skóra nabiera sinawego odcienia, aw wyniku przewlekłej niewydolności oddechowej powstają „palce Hipokratesa” (objaw „pałeczek perkusyjnych”). Poważne zniekształcenie klatki piersiowej, cofnięcie przestrzeni międzyżebrowych, przemieszczenie śródpiersia w kierunku zmiany wskazuje na rozwój marskości płuc.

Długi przebieg lub zaostrzenia choroby podstawowej przyczyniają się do postępu rozproszonego zwłóknienia płuc, a to z kolei powoduje, że patologia leżąca u podstaw jest cięższa. Im większa objętość niefunkcjonującej tkanki płucnej, tym ostrzejszy jest objaw pneumosklerozy.

Diagnostyka

Niezwykle ważne w diagnostyce rozlanej pneumosklerozy są wyniki badań rentgenowskich, funkcjonalnych i morfologicznych płuc. Jednak już przy pierwszej konsultacji z pulmonologiem można zidentyfikować czynniki ryzyka zmian sklerotycznych w płucach (POChP, zagrożenia zawodowe, kolagenoza itp.), Jak również charakterystyczne objawy niewydolności oddechowej (duszność, deformacja palców w kształcie maczugi, sinica). Informacje osłuchowe (twarde oddychanie, suche lub delikatne pęcherzyki powietrza) nie są bardzo pouczające.

Dane rentgenowskie lub tomograficzne płuc są zmienne; odzwierciedlają obraz choroby podstawowej, uzupełnionej faktycznymi objawami rozlanej pneumosklerozy: zmniejszenie wielkości płuc, deformację wzorca płucnego, rozedmę płuc, a czasami - zmiany typu „płuca komórkowego”. Wyszczególnij naturę zmian w oskrzelach i naczyniach krwionośnych, a także wyjaśnij stopień ich częstości, umożliwiając bronchografię i angiopulmonografię. Zgodnie ze scyntygrafią wentylacyjną płuc określa się naruszenie relacji wentylacja-perfuzja.

Metody badania funkcji oddechowych (spirometria, pneumotachografia, pletyzmografia) określają redukcję VAL, wskaźnika Tiffno, naruszenie drożności oskrzeli. W trudnych do zdiagnozowania przypadkach, bronchoskopia z przezskórną biopsją płuc ma decydujące znaczenie. Aby odróżnić rozlaną stwardnienie płuc od innych objawowych chorób oskrzelowo-płucnych (astma, przewlekłe zapalenie oskrzeli), niewydolność serca, układowe zapalenie naczyń pomaga w badaniu morfologicznym biopsji.

Leczenie rozlanego zwłóknienia płuc

Leczenie rozlanej pneumosklerozy rozpoczyna się od wyjaśnienia natury pierwotnej choroby, powodując postępujące zmiany w płucach, maksymalną eliminację lub osłabienie działania czynników egzogennych (alergicznych, toksycznych itp.). W przypadku zaostrzenia procesów zakaźnych i zapalnych w płucach przeprowadza się leczenie przeciwbakteryjne, mukolityczne i wykrztuśne, płukanie oskrzelowo-pęcherzykowe, inhalację. W przypadku duszności zaleca się leki rozszerzające oskrzela.

Wobec braku specyficznego leczenia rozlanej pneumosklerozy, pacjenci przyjmują niskie dawki glikokortykosteroidów i penicylaminy w połączeniu z angioprotektorami, witaminami B6 i E. W przypadku niewydolności serca przepisuje się glukozydy nasercowe i preparaty potasu. Oprócz terapii lekowej stosuje się metody fizjoterapii (USG, UHF, diatermia na klatce piersiowej), tlenoterapia. Pacjentom zaleca się ćwiczenia oddechowe, terapię wysiłkową, masaż klatki piersiowej.

Rokowanie i zapobieganie

Na tym etapie powrót do zdrowia po rozlanej pneumosklerozie jest niemożliwy, a zmiany morfologiczne zachodzące w płucach są nieodwracalne. Wszystkie środki terapeutyczne i profilaktyczne mogą jedynie spowolnić postęp zmian sklerotycznych, pomóc w osiągnięciu akceptowalnej jakości życia i przedłużyć aktywność na 10-15 lat. Wynik rozlanej pneumosklerozy zależy od ciężkości choroby podstawowej i szybkości progresji zmian twardzinowych w płucach. Niekorzystnym znakiem prognostycznym jest tworzenie się serca płucnego. Śmierć pacjentów często występuje z powodu infekcji bakteryjnej, pneumomikozy i gruźlicy.

Aby zapobiec rozlanej pneumosklerozie, zaleca się wykluczenie kontaktu z substancjami pneumotoksycznymi i czynnikami alergizującymi, przeprowadzenie terminowego i racjonalnego leczenia zakażeń płuc i niezakaźnych zmian chorobowych w płucach, przestrzeganie zasad bezpieczeństwa produkcji oraz ostrożne stosowanie leków.

Ilu ludzi żyje z rozlanym płucnym zwłóknieniem płuc?

Choroba, gdy miąższ płuc zastępuje rosnącą tkankę łączną, nazywa się pneumosklerozą. Patologia prowadzi do deformacji oskrzeli, w której wielkość płuc staje się mniejsza, upośledzona jest funkcja oddechowa, co może powodować niepełnosprawność, a nawet spowodować śmierć. Istnieje ogniskowa i rozproszona forma choroby. Szczególnie niebezpieczne rozproszone włóknienie płucne, gdy proces patologiczny obejmuje całe ciało. Choroba może wystąpić niezależnie od wieku. Mężczyźni najbardziej cierpią z tego powodu.

Klasyfikacja

W zależności od rozprzestrzeniania się pneumosklerozy dzieli się na ograniczone i rozproszone. Pierwszy nazywany jest także lokalnym lub ogniskowym.

Ograniczona miażdżyca jest reprezentowana przez gęstszy miąższ płuc o zmniejszonej objętości. Obraz kliniczny choroby jest inny, wpływa na nią przyczyna patologii. Szczególną postacią jest pooperacyjna stwardnienie płuc, gdy tkanka płuc przypomina pozornie surowe mięso.

Badanie mikroskopowe ujawnia ogniska ropienia, w których występuje wysięk włóknikowy. W ogniskowej postaci choroby funkcja wymiany gazowej z reguły nie cierpi. Lokalną naturą jest, na przykład, pourazowe, zakaźne, metatuberculosis pneumosclerosis.

Różnice w rozlanej pneumosklerozie wyrażają się w porażce całego ciała, czasami dotyczy to obu płuc. Ich objętość maleje, wentylacja maleje. Możliwe jest tworzenie się torbieli wyścielonej nabłonkiem oskrzelowo-pęcherzykowym. Zmiany patologiczne zachodzą w przegrodach znajdujących się między pęcherzykami, zachodzi tworzenie się związków, które zakłócają przepływ normalnych procesów wentylacyjnych.

• Zwłóknienie - obecność tkanki płucnej i łącznej.
• Stwardnienie - kiedy tkanka płuc zaczyna być zastępowana przez łącznik.
• Marskość - najostrzejszy stopień, kiedy opłucna jest zagęszczona, co powoduje naruszenie procesu oddychania.

• Pęcherzowa stwardnienie płuc, gdy cierpi na to górna część płuc.
• Podstawowa pneumoskleroza. Rozwój patologii występuje w podstawowych podziałach.
• Radykalna stwardnienie płuc - tkanka płuc zaczyna być zastępowana w strefie korzeniowej.

Ten ostatni typ jest szczególnie niebezpieczny, dlatego ważne jest, aby zrozumieć, jakie są objawy i jakie mogą mieć konsekwencje w wykrywaniu oznak radykalnego zwłóknienia płuc.

Wideo

Wideo - pneumoskleroza płucna

Powody

Stwardnienie płuc nie jest zakaźne i nie jest przenoszone z jednej osoby na drugą. Zwykle choroba jest konsekwencją pewnych patologii płucnych.

• POChP, przewlekłe zapalenie oskrzeli.
• Nierozwiązane zapalenie płuc.
• Przewlekłe zapalenie opłucnej.
• Uraz klatki piersiowej z uszkodzeniem miąższu.
• Uderz w oskrzela obcego ciała.
• Zapalenie płuc, sarkoidoza płuc.
• Dziedziczne patologie.
• Długi pobyt w pokoju, w którym powietrze jest zanieczyszczone lub kiedy musisz mieszkać w dużym mieście.

Przyczyną pneumosklerozy może być niewystarczająca terapia w leczeniu tych chorób, zaburzenia hemodynamiczne w krążeniu płucnym spowodowane promieniowaniem, stosowanie niektórych leków. Rozwój metatuberculosis pneumosclerosis występuje, gdy mykobakterie dostają się do płuc.

Główne objawy

Obraz kliniczny zależy od rodzaju choroby. Miejscowa stwardnienie płuc w początkowych stadiach jest prawie bezobjawowa. Pacjent może być zaburzony tylko przez słaby kaszel, z niewielką ilością plwociny. Kontrola wzrokowa ujawnia cofnięcie klatki piersiowej. Objawy rozlanej pneumosclerosis są bardziej wyraźne.

Początek choroby jest sygnalizowany przez duszność, która pojawia się nawet podczas małego obciążenia. Wraz z postępem patologii występuje w stanie spoczynku.

Zaburzona wentylacja płuc prowadzi do tego, że skóra staje się niebieskawa.

Stopniowo zwiększa się kaszel i zwiększa się plwocina z ropą.

Pacjent ze stwardnieniem rozsianym skarży się na stały ból w klatce piersiowej, ogólne osłabienie, częste zawroty głowy. Możliwa utrata wagi. Często choroba towarzyszy rozedmie płuc.

Z czasem dochodzi do deformacji klatki piersiowej, pojawia się tak zwany objaw palców Hipokratesa - paliczki pęcznieją, płytki paznokci pogrubiają się, co nadaje palcom wygląd pałeczek perkusyjnych. Mogą wystąpić oznaki marskości płuc, w których następuje przesunięcie serca, duże naczynia w kierunku chorego organu.

Metody diagnostyczne

Czym jest pneumoskleroza i jakie są jej objawy, dobrze pokazuje radiografia. Na zdjęciach widać najmniejsze zmiany zachodzące w tkance płucnej, ich nasilenie i rozmieszczenie. Metoda pomaga ustalić diagnozę, gdy nie ma wyraźnych objawów w stwardnieniu płuc. Na radiogramie wykonanym w projekcji czołowej i bocznej możliwe jest zbadanie guza obecnego w płucu. Wzór płuc i rozgałęzienie oskrzeli określają wielkość dotkniętego obszaru. Objawy miażdżycy, wykrywane przez RTG, mogą odzwierciedlać objawy chorób powiązanych. Zazwyczaj tkanka łączna nie powinna być wyświetlana na obrazie. Kiedy jest powiększony, na wzór płucny można wykryć komórkowość jednego z następujących typów - małego, średniego lub grubego. Taki obraz wskazuje na obecność zapalenia pęcherzyków płucnych.

Gdy zachodzi potrzeba zbadania tkanki łącznej wewnątrzgałkowej w celu określenia stopnia jej uszkodzenia, wraz z promieniowaniem rentgenowskim przeprowadza się badanie tomograficzne.

Sposoby wykrywania choroby nie ograniczają się do technik sprzętowych. Pomaga ustalić diagnozę funkcji oddechowych. Pomaga wykryć pogorszenie dyfuzji płuc i zaburzenia wentylacji. W tym celu wykorzystuje się spirografię. Metoda odnosi się do jednego z najwygodniejszych. Do diagnozy nie jest konieczne wprowadzanie różnych instrumentów do dróg oddechowych. Spirografia pozwala ocenić wiele parametrów informacyjnych wydychanego powietrza - jego prędkość, objętość, a także szybkość oddychania, pojemność płuc.

Farmakoterapia

W odniesieniu do leczenia pneumosklerozy konieczne jest skonsultowanie się z pulmonologiem. Jeśli w pobliżu nie ma takiego specjalisty, terapeuta może pomóc. W obecności procesów zapalnych w płucach lub jakichkolwiek powikłań wymagane jest leczenie szpitalne. Głównym celem terapii w postaci rozproszonej jest wyeliminowanie przyczyny choroby. Ogniskowa stwardnienie rozsiane w porównaniu z rozlaną występuje prawie bez objawów i nie zawsze wymaga leczenia. Zazwyczaj wykonywane są tylko środki zapobiegawcze. Zaostrzenie można zastosować wykrztuśne, rozszerzające oskrzela, środki przeciwbakteryjne.

Leczenie farmakologiczne obejmuje stosowanie glikokortykosteroidów - leków o działaniu podobnym do hormonów kory nadnerczy. Biorąc pod uwagę, że takie fundusze powodują przedwczesne starzenie się włókien kolagenowych, lek jest przepisywany w minimalnej dawce. Dodatkowo stosowana penicylamina, która działa przeciwzapalnie.

W przypadku współistniejącej pneumosklerozy niewydolności serca pacjentowi należy podać glikozydy nasercowe. Jeśli zdiagnozowana zostanie rozproszona forma choroby, wymagane jest spożycie witamin B6, E, sterydów anabolicznych, angioprotektorów.

Pozytywny wpływ na tę chorobę będą miały takie działania, jak gimnastyka terapeutyczna, masaż, fizjoterapia. Jedną z najbardziej skutecznych jest terapia tlenowa - leczenie tlenem.

Takie rodzaje pneumosklerozy, takie jak marskość wątroby, zwłóknienie, któremu towarzyszy ropienie tkanki płucnej, wymagają interwencji chirurgicznej. Gdy zmiany rozproszone są zbyt poważne, konieczne jest przeszczepienie płuc.

Środki ludowe

Wiele lat temu ludzie wiedzieli o pneumosklerozie płuc, o tym, co to jest i jak z tym walczyć. Do pomocy przybyły różne środki tradycyjnej medycyny.

• Nalewka z aloesu. Roślina ma szeroki zakres właściwości leczniczych, co tłumaczy się wysoką zawartością witamin A, C i E w aloesie. Uczestniczą w procesach metabolicznych, syntezie hormonów, stymulują wzrost nowych komórek, pomagają zwalczać patogenne mikroorganizmy, odbudowują błonę śluzową. Aloes ma pozytywny wpływ na całe ciało dzięki mikroelementom. Aby przygotować nalewkę, posiekaj wcześniej 5 liści rośliny, dodaj 2 łyżki płynnego miodu i 2 szklanki czerwonego wina. Uzyskana kompozycja codziennie daje pacjentowi jedną łyżkę na pół godziny przed posiłkami. Przechowuj gotowy produkt w lodówce.

• Odwar z cebuli. Umieścić drobno posiekaną cebulę w syropie cukrowym i gotować na małym ogniu, aż straci swój kolor. To narzędzie jest przyjmowane łyżką do 8 razy w ciągu dnia. Inny przepis na wywar cebulowy obejmuje gotowanie go w wodzie lub mleku.
• Wywar eukaliptusowy. Jest stosowany do inhalacji, dając niesamowity efekt. Oddychanie zostaje przywrócone, stopniowo cała plwocina ustępuje. Substancje, które tworzą eukaliptus, pomagają pozbyć się patogennych mikroorganizmów, zapobiegają rozwojowi gnilnych formacji. Aby uzyskać wywar, weź kilka liści, posiekaj i zalej 500 ml wrzącej wody. Trzeba nalegać na około 20 minut.
• Ziarna owsa. Można to nazwać zwykłą owsianką, która jest nie tylko smaczna, ale również niezwykle zdrowa. Owies zawiera niezbędną ilość witamin, mikroelementów, co wyjaśnia jego skuteczność w leczeniu chorób płuc.

Możliwe jest użycie zboża przetworzonego i naturalnego, zbieranego bezpośrednio z pola. Wypłucz je dokładnie, zalej wieczorem wodą (szklanka ziaren 1 litra wody) i zostaw na noc, kiedy pęcznieją. Rano gotować, aż ciecz nie zostanie wchłonięta przez noc, aż do całkowitego odparowania. Daj pacjentowi taką owsiankę w małych porcjach przed każdym posiłkiem.

Aby produkty przygotowane zgodnie z tradycyjnymi recepturami medycyny dawały pozytywny wynik, muszą być przyjmowane regularnie i przez długi czas. Musisz najpierw skonsultować się z lekarzem.

Duże znaczenie dla zwłóknienia płuc ma jedzenie. Szczególnie przydatne są suszone morele i rodzynki, zdolne do przerzedzenia stagnacji, która gromadzi się w oskrzelach. Przy regularnym stosowaniu tych produktów poprawia się całe ciało. Wzmacnia się układ odpornościowy, normalizuje metabolizm, oczyszcza wątrobę. Miód ma taki sam efekt. Jest przyjmowany wewnętrznie i używany do masażu.

Prognoza choroby i środki zapobiegawcze

Trudno powiedzieć, jak bardzo żyją z pneumosklerozą. Dalsze prognozy i oczekiwana długość życia dla tej choroby zależą od etapu, na którym została wykryta i środków podjętych w odpowiednim czasie. Brak leczenia może prowadzić do powstania niewydolności serca. Wraz z pokonaniem dolnych części płuc staje się jak porowata gąbka, oddychanie jest trudne, co powoduje pogorszenie stanu i osoba może stanąć w obliczu niepełnosprawności. Leczenie rozpoczęte na wczesnym etapie zapewnia korzystne rokowanie, jeśli wszystkie zalecenia są ściśle przestrzegane.

Zdrowy styl życia, dobre odżywianie, długie spacery na świeżym powietrzu, zwłaszcza w lesie lub wzdłuż wybrzeża morskiego, pomogą zapobiec chorobie i nie staną się niepełnosprawni. Pracując w pomieszczeniu, w którym powietrze jest zanieczyszczone, należy używać środków ochrony osobistej.

Jednym z najważniejszych warunków zapobiegania jest rzucenie palenia. Mieszkając na obszarze, na którym występuje wysoki stopień zanieczyszczenia środowiska, pożądana jest zmiana miejsca zamieszkania. Coroczne badanie rentgenowskie pomoże wykryć chorobę na wczesnym etapie i rozpocząć leczenie na czas.