loader

Główny

Zapalenie krtani

Jak leczyć zapalenie migdałków

Zapalenie migdałków jest bardzo częstą chorobą, która dotyka zarówno dorosłych, jak i dzieci powyżej 5 lat. Maksymalna liczba przypadków tej choroby jest rejestrowana w okresie jesienno-zimowym, a zarówno ostre formy zapalenia migdałków, jak i zaostrzenia przewlekłych nie są rzadkością. W tym artykule omówimy zapalenie migdałków i sposoby leczenia zapalenia migdałków na zawsze. Więc...

Czym jest zapalenie migdałków i jego przyczyny

Termin „zapalenie migdałków” oznacza ostrą lub przewlekłą chorobę o charakterze zakaźno-alergicznym, wpływającą na tkanki migdałków. Jak wynika z definicji, przyczyną tej choroby jest zakażenie: czynnikiem powodującym ostre zapalenie migdałków w przeważającej większości przypadków jest paciorkowiec β-hemolizujący, aw przewlekłej postaci choroby kilka rodzajów patogennej mikroflory wysiewa się na powierzchni migdałków, w tym paciorkowce zielonkawe i hemolizujące, gronkowce, enterokoki, adenowirusy, a także warunkowa i niepatogenna flora jamy ustnej.

W przypadku ostrego zapalenia migdałków głównym czynnikiem przyspieszającym jest przechłodzenie (ogólne i lokalne - obszary gardła). W formie przewlekłej stan odporności organizmu jako całości nie jest nieistotny: często występuje, gdy infekcja rozprzestrzenia się na migdałki z szeregu przewlekłych ognisk zakażenia (próchnica, zapalenie zatok), a także z powodu aktywacji warunkowo patogennej flory jamy ustnej - przyczyny te stają się możliwe dzięki zmniejszeniu status odpornościowy człowieka. Również jednym z głównych czynników powodujących przewlekłe zapalenie migdałków są częste ostre formy tej choroby. Inne czynniki przyczyniające się do rozwoju zapalenia migdałków to:

  • nagłe zmiany temperatury otoczenia (podczas przejścia, na przykład z mrozu do bardzo gorącej powierzchni biurowej);
  • złe nawyki, zwłaszcza palenie;
  • niska wilgotność powietrza;
  • długotrwała częsta obecność w zakurzonych, zanieczyszczonych obszarach.

Klasyfikacja

Jak wspomniano powyżej, zapalenie migdałków można podzielić na 2 formy - ostre i przewlekłe. Ostre zapalenie migdałków (lub zapalenie migdałków) może również występować w różnych postaciach. Główne to:

Główne postacie kliniczne przewlekłego zapalenia migdałków to:

  • kompensowane (w rzeczywistości - uśpione przewlekłe ognisko infekcji migdałków; zaostrzenie tylko sporadycznie, reakcja organizmu jest nieobecna);
  • subkompensowane (ogólna reaktywność organizmu jako całości jest zmniejszona, odnotowuje się częste zaostrzenia nieciężkie);
  • zdekompensowane (częste ciężkie zaostrzenia, miejscowe i ogólne powikłania (zapalenie okrężnicy i odbytu, posocznica migdałków, zespół kardiotoniczny), migdałkowate choroby zakaźne alergiczne (reumatyczne uszkodzenie serca, stawów, nerek).

Według innej klasyfikacji przewlekłe zapalenie migdałków ma 2 formy:

  • proste (przypadki choroby występujące tylko z lokalnymi objawami, subiektywne dolegliwości pacjenta i obiektywne objawy choroby; z lub bez częstych zaostrzeń);
  • toksyczno-alergiczny (równolegle ze zmianami lokalnymi występują naruszenia natury ogólnej (stan podgorączkowy, objawy zatrucia migdałkowatego, zespół migdałków-sercowych; ponieważ objawy te można wyrazić inaczej, zwyczajowo rozróżnia się 2 stopnie).

Objawy zapalenia migdałków

Ostre zapalenie migdałków charakteryzuje się ostrym początkiem z wyraźnym syndromem ogólnego zatrucia organizmu: pacjent wzrasta do 39–40 ° C temperatury ciała, występuje ostry ogólny osłabienie, dreszcze, pocenie się, ból lub bóle stawów i mięśni, apetyt zmniejsza się lub całkowicie zanika. Jednocześnie lub wkrótce po wystąpieniu pierwszych objawów, pacjent zauważa pojawienie się bólu gardła, którego intensywność stopniowo wzrasta. W szczycie choroby ból jest wyraźny, przeszkadzają w połykaniu i nie pozwalają spać, są zakłócane zarówno w ciągu dnia, jak iw nocy. Układ limfatyczny reaguje na zapalenie w gardle ze wzrostem i obolałością regionalnych (przednich i podżuchwowych) węzłów chłonnych.

Przewlekłe zapalenie migdałków charakteryzuje się stale zmieniającymi się okresami remisji i zaostrzeń. Podczas remisji skompensowanej i rekompensowanej postaci choroby stan pacjenta jest zadowalający, prawie nie skarżą się. Najczęściej obawiają się stałego stanu podgorączkowego (nieznaczny wzrost temperatury - zwykle do 37,1–37,3 ºС), uczucie dyskomfortu w gardle podczas połykania, kaszlu. Na tym etapie choroby diagnoza jest dokonywana przede wszystkim na podstawie danych z badania wzrokowego gardła - w szczególności migdałków. W przypadku zdekompensowanego zapalenia migdałków stan pacjentów cierpi nawet w okresie między zaostrzeniami - jego nasilenie jest zwykle spowodowane powikłaniami migdałkowymi. Na tle ostrych zakażeń wirusowych układu oddechowego lub innych chorób spowodowanych zmniejszeniem odporności, etap remisji przewlekłego zapalenia migdałków zastępuje się stadium zaostrzenia:

  • temperatura ciała wzrasta średnio do 38 ºС;
  • są oznaki zatrucia organizmu - osłabienie, letarg, zmęczenie, kołatanie serca, pocenie się;
  • uczucie obcego ciała, dyskomfort, ból gardła, zwykle umiarkowanej intensywności;
  • wydzielany z zapalonych migdałków powoduje stały kaszel pacjenta.

Należy powiedzieć, że objawy zaostrzenia przewlekłego zapalenia migdałków są podobne do objawów ostrej postaci, ale obraz kliniczny pierwszego zwykle nie jest tak wyraźny, a stan pacjenta nie jest gwałtownie zaburzony, ale umiarkowany.

Komplikacje

Powszechne są następujące powikłania zapalenia migdałków:

  • ostra gorączka reumatyczna;
  • post-paciorkowcowe zapalenie wsierdzia;
  • kłębuszkowe zapalenie nerek po poststreptokokkovy.

Choroby związane z przewlekłym zapaleniem migdałków są również:

  • kolagenozy (toczeń rumieniowaty układowy (SLE), zapalenie skórno-mięśniowe, twardzina skóry, guzkowate zapalenie okostnej);
  • tyreotoksykoza;
  • choroby skóry (polimorficzny wysiękowy rumień, egzema, łuszczyca);
  • choroby nerwów obwodowych (rwa kulszowa, zapalenie splotu);
  • plamica małopłytkowa;
  • krwotoczne zapalenie naczyń.

Diagnostyka

Rozpoznanie ostrego zapalenia migdałków nie jest trudne. Lekarz podejrzewa chorobę na podstawie skarg pacjenta, historii choroby i życia. Aby potwierdzić diagnozę, specjalista przeprowadzi faryngoskopię (badanie jamy ustnej i gardła), aw razie potrzeby zostaną przepisane inne dodatkowe metody badania. Podczas faryngoskopii jeden lub oba migdałki podniebienne są powiększone, ostro obrzęknięte, jaskrawo przekrwione. W zależności od postaci ostrego zapalenia migdałków, luki wypełnionej ropą, licznych ropnych pęcherzyków, brudno-zielonych lub nawet szarych plam, krwotoki można uwidocznić na błonie śluzowej. W ogólnej analizie krwi występują oznaki zakażenia bakteryjnego, a mianowicie wzrost liczby leukocytów (leukocytoza) ze zmianą leukocytów w lewo, wzrost ESR (w niektórych przypadkach do 40–50 mm / h). W celu określenia rodzaju patogenu pacjentowi przepisywany jest wymaz z gardła, a następnie badanie bakteriologiczne. Obraz faryngoskopowy ostrych i ostrych zaostrzeń przewlekłego zapalenia migdałków jest bardzo podobny, dlatego wskazane jest zdiagnozowanie przewlekłej postaci tej choroby w okresie remisji. Obecność 2 lub więcej wymienionych poniżej objawów potwierdza rozpoznanie przewlekłego zapalenia migdałków:

  • krawędzie łuków podniebiennych są przekrwione i pogrubione;
  • między łukami podniebiennymi a migdałkami podniebiennymi występują zrosty bliznowate;
  • migdałki podniebienne powiększone, luźne, zagęszczone, na nich - zmiany bliznowate;
  • w szczelinach migdałków - płynna ropa lub masywne ropne masy;
  • powiększone przednie szyjne i / lub podżuchwowe węzły chłonne.

Całkowita morfologia krwi jest mniej ważna w diagnostyce przewlekłego zapalenia migdałków (objawy zapalenia o charakterze bakteryjnym występują podczas zaostrzenia, w czasie remisji mogą nie wystąpić żadne zmiany) oraz badanie bakteriologiczne wymazu z jamy ustnej i gardła.

Leczenie zapalenia migdałków

Ostre zapalenie migdałków w większości wymaga hospitalizacji pacjenta w szpitalu zakaźnym. Lekarz powinien leczyć tę chorobę - nie można zaakceptować samoleczenia! Pokazano pacjenta z ostrym zapaleniem migdałków lub bólem gardła:

  • ponieważ choroba jest bardzo zaraźliwa - izolacja od osób znajdujących się w szpitalnym szpitalu chorób zakaźnych lub, jeśli leczenie odbywa się w domu, w oddzielnym pomieszczeniu;
  • odpoczynek w łóżku w ostrym okresie choroby;
  • oszczędna dieta, dużo ciepłych napojów;
  • antybiotykoterapia (leczenie zapalenia migdałków za pomocą antybiotyków jest koniecznie prowadzone z kuracją - lek jest anulowany 3-5 dni po normalizacji temperatury ciała; zwykle stosuje się antybiotyki o szerokim spektrum działania z grup cefalosporyn (Cefodox, Cefix) chronionych penicylinami (Flemoklav, Amoxiclav), makrolidy (erytro, azytromycyna), makrolidy (erytro, azytromycyna) ));
  • lokalna antybiotykoterapia - lek Bioparox jest najbardziej skuteczny w tym przypadku;
  • środki przeciwbólowe (leki przeciwbólowe) i przeciwzapalne pastylki do ssania (Neo-Angin, Dekatilen, Trakhisan) i spraye (Tantum Verde, Tera-grypa, Givalex, Ingalipt i inne);
  • płukanie roztworami antyseptycznymi (chlorofil chlorowy, furatsilina, chlorheksydyna);
  • leczenie okolicy migdałków środkami antyseptycznymi (roztwór Lugola, roztwór oleju chlorofilowego);
  • leki przeciwhistaminowe (Loratadyna, Cetrin itp.) z wyraźnym obrzękiem migdałków;
  • leki przeciwgorączkowe (Ibuprofen, Paracetamol), gdy temperatura wzrasta powyżej 38,5–39 ° C;
  • kompresować z Dimexidum i składnikami przeciwzapalnymi na obszarze węzłów chłonnych z zapaleniem węzłów chłonnych.

Wdychanie z zapaleniem migdałków nie jest wystarczająco skuteczne, więc są bardzo rzadko przepisywane przez lekarza. Taktyka leczenia przewlekłego zapalenia migdałków zależy od jego formy - leczenie może być zarówno zachowawcze, jak i chirurgiczne. Prosta forma choroby podlega leczeniu zachowawczemu, w tym lekom i fizjoterapii. Prowadzony jest w kursach 10-dniowych, powtarzanych 2-3 razy w ciągu roku. Jeśli nie ma efektu potrójnego leczenia, spędź migdałki - usunięcie migdałków. Toksyczno-alergiczna forma przewlekłego zapalenia migdałków stopnia 1 jest również leczona najpierw zachowawczo - schemat leczenia jest podobny do tego dla prostej formy choroby, ale wycięcie migdałków jest zalecane w przypadku braku oczekiwanego efektu z 2 kursów leczenia zachowawczego. W II etapie toksyczno-alergicznej postaci choroby leczenie zachowawcze nie ma sensu - natychmiast zaleca się natychmiastowe leczenie chirurgiczne. W leczeniu przewlekłego zapalenia migdałków kluczową kwestią jest odpowiednie leczenie przewlekłych ognisk infekcji i innych chorób, na które się nasila. Najczęściej stosowane leki przewlekłe zapalenie migdałków to:

  • naturalne „leki”, które zwiększają obronę organizmu: codzienny tryb życia, zrównoważone odżywianie, zdrowy sen, regularna aktywność fizyczna, czynniki klimatyczne kurortu;
  • korektory odporności i szczepionki (IRS-19, Ribomunil, Bronhomunal, Levamizol) - po konsultacji z immunologiem;
  • witaminy B, C, E, K;
  • środki podrażniające (leki przeciwhistaminowe, preparaty wapniowe, niskie dawki alergenów).

W celu dezynfekcji migdałków lakiery są myte roztworami środków antyseptycznych (dioksydyna, furatsilin), antybiotyków (ceftriakson), enzymów (Lidaza), leków przeciwhistaminowych i leków immunostymulujących. W leczeniu przewlekłego zapalenia migdałków ważną rolę odgrywa fizjoterapia:

  • UHF, laser na obszarze podległym;
  • Promieniowanie UV migdałków i regionalnych węzłów chłonnych;
  • spraye ultradźwiękowe z zastosowaniem zawiesiny hydrokortyzonu, roztworu dioksydyny, lizozymu;
  • błoto ozokerytowe i terapeutyczne w postaci aplikacji na obszarze węzłów chłonnych.

Każda z tych procedur powinna być przeprowadzana w ciągu 10–15–15 sesji. Jak wspomniano powyżej, przy nieskuteczności konserwatywnych metod leczenia lub w przypadku ciężkiej postaci choroby wykonywana jest operacja chirurgiczna w celu usunięcia migdałków podniebiennych - wycięcie migdałków. Operacja jest wykonywana tylko w fazie stabilnej remisji choroby i przy braku przeciwwskazań do niej. Bezwzględne przeciwwskazania to:

  • ciężka cukrzyca z objawami ketonurii;
  • gruźlica płuc - forma otwarta;
  • choroba serca z objawami przewlekłej niewydolności serca II - III stopień;
  • wysoka niewydolność nerek;
  • choroby układu krwiotwórczego, któremu towarzyszy skaza krwotoczna (hemofilia).
  • próchnica;
  • ostre choroby zapalne;
  • późna ciąża;
  • miesiączka.

Po zabiegu pacjent jest leczony w szpitalu przez 4–5 dni, dodatkowo ćwiczenia fizyczne są przeciwwskazane dla niego w ciągu najbliższych 3 tygodni.

Prognoza

Rokowanie ostrego zapalenia migdałków jest względnie korzystne: w niektórych przypadkach choroba kończy się wyzdrowieniem, ale często zmienia się w postać przewlekłą. Przewlekłe zapalenie migdałków jest praktycznie nieuleczalne - celem leczenia nie jest powrót do zdrowia, ale wprowadzenie choroby do etapu stabilnej remisji. Rokowanie prostych postaci tej choroby jest również względnie korzystne, jeśli chodzi o jej postać zdekompensowaną, jest niekorzystne, ponieważ nawet w okresie między zaostrzeniami stan pacjenta może być gwałtownie zaburzony.

Leczenie zapalenia migdałków u dorosłych - co to jest, objawy i leczenie, przyczyny, zdjęcie i pierwsze objawy

Zapalenie migdałków jest zakaźnym zapaleniem migdałków. Występuje w wyniku pokonania patogennych wirusów i bakterii, tkanki limfoidalnej gardła. Rozwijając się, choroba postępuje, pokrywając tkankę miękką, aw niektórych przypadkach staje się przewlekła. Angina jest ostrą postacią zapalenia migdałków. W przypadku późnego leczenia, z osłabieniem ludzkiego układu odpornościowego, często w dzieciństwie, choroba powoduje powikłania i staje się przewlekła. W tym przypadku zapalenie migdałków może wystąpić kilka razy w roku.

Co to jest zapalenie migdałków?

Zakaźny proces, który dotyka migdałków podniebiennych, powoduje dyskomfort podczas połykania, gorączki i nieświeży oddech. Infekcje u nosicieli to infekcje paciorkowcowe przenoszone przez kropelki unoszące się w powietrzu. Wizualnie gruczoły wyglądają na luźne, powiększone, zaczerwienione. Diagnozę przeprowadza się po zbadaniu pacjenta przez lekarza. W ostrym procesie, na migdałkach, można zobaczyć inkluzje ropy, tak zwane „ropne zatyczki”, które są usuwane przez regularne płukanie i nawadnianie. W niektórych szczególnie ciężkich przypadkach powiększone migdałki mogą całkowicie zablokować gardło.

W okresie niezakaźnym migdałki pełnią rolę ochrony przed patogenami i jako pierwsze napotykają infekcje, ludzki układ odpornościowy reaguje - migdałki stają się zapalne.

Czy możesz dostać zapalenie migdałków?

Zapalenie migdałków jest chorobą przenoszoną drogą powietrzną, więc ryzyko zakażenia jest bardzo wysokie. Jeśli choroba ma pochodzenie bakteryjne, to znaczy jest wywołana przez zakażenie bakteryjne - paciorkowce, gronkowce itp., Prawdopodobieństwo zakażenia „powietrzem” wynosi 99%. Nieznacznie niższy wskaźnik infekcji dla anginy wirusowej, jeśli odporność człowieka jest odporna na oporność, wystąpi infekcja, ale będzie przebiegać w łagodniejszej postaci. Układ odpornościowy przeciwko zakaźnym patogenom reaguje inaczej. Im silniejsza odporność, tym łatwiej toleruje chorobę, a prawdopodobieństwo infekcji maleje. Zapalenie migdałków rozwija się od kilku godzin do pięciu dni. Im dłużej dana osoba jest chora, tym szersze zmiany chorobowe i choroba jest gorsza. Jedyną postacią zapalenia migdałków, nie niebezpieczną dla innych, jest alergia.

Co wywołuje epidemię?

Głównymi przyczynami choroby są bakterie chorobotwórcze: paciorkowce, gronkowce, candida, chlamydia, pneumokoki, wirus Epsteina-Barra, zakażenie opryszczką, moraxella itp.

Nie możemy powiedzieć o czynnikach, które zmniejszają odporność organizmu na infekcje:

- osłabiona odporność z powodu ciężkiej lub długotrwałej choroby;

- zewnętrzne alergeny - kurz, dym, okres kwitnienia itp.;

- różne urazy nosogardzieli

Rodzaje zapalenia migdałków

Zapalenie migdałków dzieli się na dwa rodzaje - ostre i przewlekłe.

Ostra postać - ból gardła, ma wyraźne objawy, co do zasady jest trudne. Forma zakaźna-zapalna jest najczęściej spowodowana infekcjami bakteryjnymi. Angina jest podzielona na kilka typów w zależności od wagi i funkcji:

- grudkowe zapalenie migdałków charakteryzuje się ropnym zapaleniem gruczołów z punktowym położeniem zmian. Cierpią migdałki, gardła, jajowody, migdałki językowe.

- Ból gardła nieżytowego ma wyraźne przekrwienie migdałków, łagodny obrzęk podniebienia, umiarkowaną reakcję węzłów chłonnych. Jest uważany za najbardziej łagodną formę choroby.

- zapalenie migdałków szyjnych powoduje podobne objawy kliniczne z nieżytem, ​​czas trwania choroby do 10 dni;

- włóknisty ból gardła charakteryzuje się obecnością włóknistych formacji żółtego i białego koloru na migdałkach, występuje jako powikłanie po gardle pęcherzykowym;

- Dusznicy opryszczkowej towarzyszy wysoka gorączka i ropny nalot na migdałkach;

- flegmoniczny ból gardła, jest konsekwencją zapalenia migdałków szyjnych, jest ostry, charakteryzuje się ropną blaszką tkanki barwnej.

Wszystkim typom ostrego zapalenia migdałków towarzyszy gorączka, ból gardła, bóle mięśni, dreszcze i ból głowy. W przypadku niewłaściwego lub późnego leczenia ostra postać może stać się przewlekła, gdzie częstość występowania stanów zapalnych zostanie znacznie zwiększona. Podczas badania ból gardła wygląda tak - powiększone, przekrwione migdałki z żółtymi lub białymi plamami ropy lub plam.

Przewlekłe zapalenie migdałków jest długotrwałym stanem zapalnym charakteryzującym się okresami ulgi i nasilenia choroby. Występuje, gdy nieleczone ból gardła lub gdy choroba jest przenoszona „na stopach”. Proste przewlekłe zapalenie migdałków przedłuża objawy choroby, ale objawia się lokalnie. Przewlekła postać alergiczno-toksyczna charakteryzuje się pogorszeniem stanu układu sercowo-naczyniowego, niewydolnością nerek, uszkodzeniem stawów itp.

Zatem zapalenie migdałków jest podzielone:

Podstawową postacią jest zapalenie migdałków, zmniejszenie obronności ciała, ropna blaszka.

Forma wtórna - powstaje w wyniku komplikacji, po poważnych chorobach, takich jak białaczka, błonica, szkarłatna gorączka.

Specyficzna forma - spowodowana wyłącznie przez infekcje wirusowe.

Objawy zapalenia migdałków

Pierwszymi objawami zapalenia migdałków są gorączka, ból podczas przełykania, przekrwienie migdałków. Złemu samopoczuciu towarzyszą zwiększone dreszcze, ból i uczucie ciągnięcia mięśni, ból głowy. Ciało dziecka może wywołać reakcję w postaci: bólu brzucha, biegunki, wymiotów. Choroba aktywnie rozwija się w ciągu 5-10 dni, gdy objawy nawracają. Po dziesięciu dniach stan pacjenta, przy odpowiednim leczeniu, poprawia się, ale węzły chłonne mogą pozostać powiększone przez pewien czas. Przewlekła postać objawia się częstością zaostrzeń, które powstają w wyniku: hipotermii, stresu, zmęczenia itp. Objawy przewlekłego zapalenia migdałków nie są tak ostre. Zaostrzeniom towarzyszy ból po przełykaniu, ból, mała temperatura do 38 *.

Głównym objawem przewlekłego zapalenia migdałków jest powiększenie, przekrwienie, purpurowe migdałki. Odcień gruczołów jest również różnicą między formami ostrymi i przewlekłymi. Gruczoły mogą być pokryte kwiatem lub błoną, w zależności od rodzaju choroby. Objawy zapalenia migdałków:

- wzrost temperatury powyżej 39 * С;

- przekrwienie, obrzęk migdałków, ropne formacje, płytka nazębna;

- ból podczas połykania, mówienia, kaszlu, jedzenia;

- objawy fizyczne: ból mięśni, głowy, brzucha, osłabienie, senność itp.

Jak zdiagnozować chorobę?

Badanie pacjenta przeprowadza lekarz i przepisuje odpowiednie leczenie. Nie można zażywać samoleczenia na dusznicę bolesną lub przewlekłe zapalenie migdałków. Lekarz bada gardło pod kątem zwiększenia liczby migdałków podniebiennych, obecności płytki nazębnej lub ropnych zatyczek, omacywania węzłów chłonnych. W razie potrzeby wyznaczyć wymaz z gardła, aby zidentyfikować patogen i podatność na bakteriofagi. Wykonywane są ogólne badania krwi i moczu, zalecany jest lekarz laryngologiczny. Z powikłaniami wykonuje się EKG, USG nerek i konsultację kardiologa.

Leczenie zapalenia migdałków u dorosłych

Leczenie zapalenia migdałków odbywa się w domu w warunkach ambulatoryjnych, w skrajnych przypadkach osoba jest hospitalizowana. W okresie choroby zaleca się jedzenie dietetyczne i mnóstwo napojów. Jakie leki są przepisywane na zapalenie migdałków?

Leki wpływające na bakterie chorobotwórcze (antyseptyki): Proposol, Bioparox, Aqualor, Orasept, Fucorcin, Lugol, Chlorhexidine.

Środki do płukania i nawadniania gardła: Chlorophyllipt, Hexoral, Chlorhexidine, Furacelin, Iodinol.

W domu, w przypadku braku leków, możesz zrobić to tradycyjnymi metodami płukania:

- wyciąg z propolisu - środek antyseptyczny pomaga usunąć ropną płytkę nazębną i korki, ma właściwości przeciwbólowe;

- roztwór sody z solą - pół łyżeczki sody i soli w szklance wody, płukać co godzinę, usuwa ropę, zabija florę bakteryjną;

- Spłukać roztworem glistnika - dwie łyżki stołowe na szklankę wody, nalegać na 20 minut.

Antybiotyki są przepisywane przez lekarza, jeśli to konieczne, na przykład, powikłania, takie jak zapalenie płuc itp. Należy rozumieć, że działanie antybiotyków nie dotyczy infekcji wirusowej. Preparaty przepisuje się po analizie wymazu z gardła w celu wykrycia patogenu.

Leczenie przewlekłego zapalenia migdałków

Leczenie postaci przewlekłej wymaga zintegrowanego podejścia. Podczas zaostrzenia przewlekłego zapalenia migdałków jest leczone, a także ostre. Następnie terapia wyraża się w zapobieganiu i regularnemu wzmacnianiu układu odpornościowego: podawaniu immunomodulatorów, twardnieniu, diecie i jako radykalnej metodzie leczenia - usuwaniu gruczołów.

Ten ostatni jest zalecany przez większość specjalistów, ponieważ postacie przewlekłe implikują regularne przyjmowanie leków i stres na narządy wewnętrzne. Usunięcie migdałków zazwyczaj rozwiązuje problem przewlekłego zapalenia migdałków.

Fizjoterapia - leczenie skojarzone

Terapia fizyczna jest zalecana w przypadku przewlekłego zapalenia migdałków lub w wyniku powikłań po ostrej postaci. Umowę wyznacza także lekarz. Zalecana fizjoterapia:

- inhalacje z naparami leczniczymi lub ziołowymi - stosować tylko przy braku temperatury;

- USG, laseroterapia.

Metoda chirurgiczna jest stosowana w przypadkach:

- częste nawroty, brak długoterminowego efektu leczenia;

- z sepsą, ropniem, procesami nowotworowymi.

Menu dietetyczne podczas zaostrzenia

Dieta na zapalenie migdałków obejmuje przyjmowanie przeważnie płynnych pokarmów aż do przejścia ostrej fazy. Podczas rozwoju wirusa należy spożywać bardziej płynne, miękkie pokarmy: zupy niskotłuszczowe lub warzywne, kotlety parowe, produkty mleczne, zboża, soki, kompoty, miód, wywary z ziół i jagód. Nie zaleca się jedzenia: tłustego, słonego, pikantnego, mleka, śmietany, przypraw, kawy i mocnej herbaty, alkoholu.

Jak leczyć ból gardła metodami ludowymi?

Wielu ludzi używa tradycyjnej medycyny jako alternatywy. Nie ma takiej choroby, dla której nie ma tradycyjnego leczenia. Jedynym negatywnym czynnikiem jest odwar, należy przygotować płukankę, a jej trwałość jest niewielka. Ogólnie rzecz biorąc, lekarze nie mają nic przeciwko tej metodzie leczenia, ale zalecają, aby zacząć wszystko od zachowawczych metod. Sposoby ludowe:

- płukanie soku z buraków - szklanka soku z buraków ma łyżkę octu stołowego. Kurs płukania - 7 dni.

- spłukać białą korą wierzby - 2 łyżki suchego produktu na dwie szklanki wody.

- spłukać ziołami leczniczymi - rumiankiem, sznurkiem, korą dębową, nagietkiem;

Zapobieganie zapaleniu migdałków

Niemożliwe jest pełne zabezpieczenie przed wirusami, ale możliwe jest wzmocnienie organizmu i zwiększenie jego odporności na infekcje wirusowe i bakteryjne. W celu zapobiegania infekcjom ucha i nosa należy przestrzegać następujących zasad:

- wzmocnienie organizmu poprzez odpowiednie odżywianie, twardnienie, sport, zabiegi wodne;

- pij dużo płynów, zwłaszcza podczas naturalnych ognisk przeziębienia;

- regularnie odwiedzaj dentystę;

- przeprowadzenie toalety z nosa.

Ból gardła jest niebezpieczną chorobą i potrzeba więcej niż jeden dzień, aby go odzyskać. Przy najmniejszym podejrzeniu infekcji konieczne jest umieszczenie osoby w łóżku i wezwanie lekarza, a przed przybyciem specjalisty często płukanie gardła tradycyjną medycyną.

Zapalenie migdałków u dorosłych - co to jest, objawy i leczenie, przyczyny, zdjęcie i pierwsze objawy

Zapalenie migdałków jest stanem zapalnym migdałków, który występuje w wyniku działania bakterii lub wirusów na tkankę limfatyczną. W miarę postępu choroby ognisko zapalenia może się dalej rozprzestrzeniać, wpływając na otaczające tkanki miękkie. Choroba może przybrać postać ostrą i przewlekłą. Ostre zapalenie migdałków jest dobrze znaną nazwą „dusznica bolesna”, ale przewlekła jest chorobą zakaźną o charakterze ogólnym. Następnie zastanów się, co to jest za chorobę, jakie są pierwsze objawy zapalenia migdałków i metody leczenia u dorosłych.

Co to jest zapalenie migdałków?

Zapalenie migdałków (łac. Zapalenie migdałków) jest chorobą zakaźną, która dotyka jednego lub kilku migdałków, często podniebienia, spowodowanych infekcją bakteryjną lub wirusową. Głównymi objawami choroby u dorosłych są ból gardła i nieprzyjemny zapach z ust. Jeśli spojrzysz na gardło pacjenta z zapaleniem migdałków, możesz zobaczyć powiększone i zapalne migdałki podniebienne o luźnej powierzchni, których szczeliny są wypełnione ropnymi zatyczkami. Migdałki mogą rosnąć do tego stopnia, że ​​całkowicie zamykają światło gardła.

Migdałki są niezbędne dla funkcji obronnych organizmu. To gruczoły stają się pierwszą barierą przed wirusami i bakteriami próbującymi przeniknąć przez gardło lub nos. Układ odpornościowy nie zawsze jest w stanie poradzić sobie z atakami wirusów i bakterii ze środowiska, a następnie migdałki stają się zapalne. Być może ostry i przewlekły przebieg choroby.

Czy zapalenie migdałków jest zaraźliwe?

Tak Zapalenie migdałków jest chorobą o podwyższonym poziomie zakaźności. Zatem, jeśli zapalenie migdałków jest pochodzenia zakaźnego (bakteryjnego), jest w 100% zaraźliwe. To samo można powiedzieć o wirusowym bólu gardła. Jeśli sam wirus ma zdolność przenoszenia się z jednej osoby na drugą, oznacza to również, że istnieje możliwość dzielenia się z kimś bólem gardła.

Tylko jedna forma zapalenia migdałków jest niezakaźna - alergiczne zapalenie migdałków. Osoba cierpiąca na tę chorobę jest całkowicie bezpieczna dla innych.

Jeśli chodzi o podatność na chorobę, można zauważyć, że nie jest ona taka sama dla każdego pacjenta, określona w dużej mierze przez stan charakterystyczny dla lokalnej odporności regionu migdałków. Tak więc im niższa odporność, tym większe ryzyko wystąpienia choroby.

Okres inkubacji zapalenia migdałków może trwać od 6-12 godzin do 2-4 dni. Im głębiej dotknięte tkanki, im trudniej postępuje choroba, tym dłużej postępuje proces infekcyjno-zapalny i tym większe jest ryzyko rozwoju powikłań.

  • Ostre zapalenie migdałków: ICD-10: J03; ICD-9: 034.0
  • Przewlekłe zapalenie migdałków: ICD-10: J35; ICD-9: 474

Powody

Przyczynami zapalenia migdałków są różne patogeny:

  • Paciorkowiec w gardle;
  • Candida;
  • chlamydia;
  • gronkowiec;
  • adenowirusy;
  • pneumokoki;
  • moraxella;
  • wirusy opryszczki;
  • Wirus Epsteina-Barra.

Możesz także zidentyfikować czynniki poprzedzające pojawienie się choroby. To jest:

  • zmniejszona odporność;
  • miejscowa hipotermia;
  • spożycie alergenów podrażniających błony śluzowe - kurz, dym;
  • ostatnie choroby, które zmniejszają funkcje ochronne nabłonka, na przykład ARD;
  • naruszenie oddychania przez nos;
  • przepracowanie;
  • stres;
  • awitaminoza;
  • uszkodzenie śluzówki;
  • uczulenie organizmu lub zwiększona podatność na patogeny choroby.

Również reakcje alergiczne mogą stanowić podstawę zapalenia migdałków, które nie tylko wpływają na postęp choroby, ale często powodują powikłania.

Klasyfikacja

W zależności od przebiegu zapalenia migdałków lekarze rozróżniają ostre i przewlekłe formy zapalenia migdałków.

Ostre zapalenie migdałków

Ostre zapalenie migdałków (lub zapalenie migdałków) jest chorobą zakaźną, która dotyka migdałków podniebiennych, a także migdałków językowych, krtani i nosogardzieli. Charakteryzuje się szybkim wzrostem temperatury do 39 ° C, dreszczami, bólem głowy, bólem gardła, nasilonym przez połykanie, bólami mięśni i stawów. W przypadku niewłaściwego leczenia lub jego braku, osłabienia ciała lub obecności innych chorób przewlekłych, ostre zapalenie migdałków może przekształcić się w postać przewlekłą, która charakteryzuje się okresowymi zaostrzeniami.

Zapalenie migdałków na zdjęciu wygląda jak zapalenie migdałków o porowatej powierzchni pokrytej ropnymi zatyczkami

Przewlekłe zapalenie migdałków

Przewlekłe zapalenie migdałków charakteryzuje się rozwojem stałego procesu zapalnego w migdałkach podniebiennych, a przebiegowi choroby towarzyszy zmiana okresów remisji z zaostrzeniami. Przewlekłe zapalenie migdałków, którego objawy nie zawsze się objawiają, może powodować rozwój różnych procesów patologicznych u prawie wszystkich układów i narządów. Z powodu zaburzeń neuro-odruchowych i regulacji endokrynologicznej organizmu mogą wystąpić depresja, zaburzenia miesiączkowania, zespół Meniere'a, encefalopatia itp.

  • pierwotne zapalenie migdałków: ostre uszkodzenie migdałków na tle ogólnej hipotermii ciała, zmniejszona odporność, z powodu efektów termicznych na tkankę gardła;
  • wtórne zapalenie migdałków: rozwija się w wyniku innych chorób (błonica, białaczka, gorączka szkarłatna), jako powikłanie lub współistniejący objaw choroby zakaźnej;
  • specyficzne zapalenie migdałków (spowodowane wyłącznie przez czynniki zakaźne).

Zgodnie z procesem lokalizacji wyróżnia się następujące typy:

  • Lacunar - zapalenie tylko w lukach;
  • tkanka miąższowo-miąższowa - tkanka limfoidalna bierze udział w procesie zapalnym;
  • miąższ - zapalenie migdałków rozwija się w tkance limfadenoidalnej;
  • stwardnienie - proliferacja tkanki łącznej.

Na podstawie charakteru zmiany i jej głębokości określa się następujące typy zapalenia migdałków:

Spośród wymienionych form zapalenia migdałków najłagodniejszy przebieg obserwuje się w postaci nieżytowej choroby, a najcięższy w postaci martwiczej.

Objawy zapalenia migdałków

Typowe objawy zapalenia migdałków u dorosłych to:

  • objawy zatrucia: ból mięśni, stawów, głowy;
  • złe samopoczucie;
  • ból podczas połykania;
  • obrzęk migdałków podniebiennych, podniebienia miękkiego, języczka;
  • obecność płytki nazębnej, czasami występują wrzody.

Czasami objawami zapalenia migdałków może być nawet ból brzucha i uszu, a także pojawienie się wysypki na ciele. Ale najczęściej choroba zaczyna się od gardła. Ponadto ból związany z zapaleniem migdałków różni się od podobnego objawu, który występuje w przypadku SARS lub nawet grypy. Zapalenie migdałków daje się odczuć bardzo wyraźnie - gardło boli tak bardzo, że pacjentowi trudno jest komunikować się, nie mówiąc już o jedzeniu i połykaniu.

Na zdjęciu - biegnący etap zapalenia migdałków

Objawy ostrego zapalenia migdałków:

  • ból gardła podczas przełykania;
  • wzrost temperatury (do 40 ° C);
  • zaczerwienienie i powiększone migdałki;
  • ropne formacje na migdałkach (ropne zatyczki);
  • bolesność i obrzęk węzłów chłonnych (limfadenopatia);
  • bóle głowy;
  • ogólna słabość.

Objawy przewlekłego zapalenia migdałków:

  • Objawy zapalenia migdałków w postaci przewlekłej są podobne, ale nieco mniej wyraźne.
  • Ból i temperatura są zwykle nieobecne.
  • podczas połykania może być tylko lekki ból,
  • zapobiega uczuciu bólu gardła,
  • nieświeży oddech.

Ogólny stan ciała cierpi, ale nie tak wyraźny jak w ostrym zapaleniu migdałków.

  • Ból stawów;
  • Alergiczna wysypka na skórze, która nie jest uleczalna;
  • „Zagubiony w kościach”
  • Słaba kolka serca, nieprawidłowe działanie układu sercowo-naczyniowego;
  • Ból nerek, zaburzenia układu moczowo-płciowego.

Diagnostyka

Podczas badania notuje się zaczerwienienie i obrzęk błony śluzowej migdałków i sąsiednich tkanek (patrz zdjęcie). Podczas badania dotykowego przedniego ucha i węzłów chłonnych szyjnych odnotowuje się ich wzrost i tkliwość.

Rozpoznanie zapalenia migdałków u dorosłych przeprowadza się za pomocą następujących metod:

  • badanie lekarza laryngologa, gromadzenie historii choroby;
  • wymaz z gardła na flory z określeniem wrażliwości na antybiotyki i bakteriofagi;
  • pełna morfologia krwi, analiza moczu;
  • badanie krwi na obecność antystreptolizyny -O, czynnika reumatoidalnego, białka C-reaktywnego;
  • EKG;
  • Według zeznań, USG nerek, Echo-KG, konsultacja kardiologa, urologa.

Leczenie zapalenia migdałków u dorosłych

Leczenie zapalenia migdałków wykonuje się zwykle w warunkach ambulatoryjnych. Jego ciężki prąd wymaga hospitalizacji. Jest przepisywany łagodny rodzaj diety, bogaty w witaminy B i C, a także obfite picie w celu detoksykacji.

Antyseptyki dla dorosłych w zapaleniu migdałków:

  • Fukorcyna;
  • Proposol;
  • Bioparox;
  • Gramicydyna;
  • Aqualore;
  • Oracept;
  • Tonsilotren;
  • Givalex i inni.

Aby nasmarować gardło za pomocą roztworów:

Jeśli jest to uzasadnione wskazaniem, leki przeciwwirusowe są przepisywane przez lekarza. Często leki przeciwwirusowe mają działanie immunomodulujące, a zatem są przepisywane w celu wsparcia osłabionej odporności. Ale znowu samo przyjęcie tej grupy leków może zaszkodzić ciału, dawkowanie i zmienność takich leków jest wybierana przez lekarza prowadzącego zgodnie z indywidualnymi wymaganiami.

Antybiotyki na zapalenie migdałków

Przepisywanie antybiotyków (leków przeciwbakteryjnych) jest uzasadnione tylko w przypadku ciężkiej postaci choroby. Zwykle pomaga to organizmowi szybko poradzić sobie z czynnikiem mikrobiologicznym i zbliżyć gojenie, ale pamiętaj, że antybiotyki są bezużyteczne w leczeniu chorób wirusowych. Prowadzi to do tego, że bakterie stają się oporne na antybiotyki.

Aby wybrać lek przeciwbakteryjny, konieczne jest pobranie wymazu z luk w dotkniętych migdałkach, aby określić przyczynę choroby.

Jak leczyć przewlekłe zapalenie migdałków?

Przewlekłe zapalenie migdałków powinno być leczone kompleksowo, ponieważ tylko w ten sposób można pozbyć się jego objawów na długi czas. Podczas zaostrzenia, ta sama terapia jest przeprowadzana jak w ostrym zapaleniu migdałków. Ale w celu całkowitego wyzdrowienia konieczne jest wyeliminowanie nie tylko objawów postaci PD choroby, ale także jej przyczyn.

Jeśli cierpisz na przewlekłe bóle gardła, leczenie to jest takie samo jak w przypadku ostrego, ale z pewnymi cechami:

  1. Antybiotyki są przepisywane przez określenie analizy patogenu, ale przebieg ich przyjmowania jest bardziej przedłużony.
  2. Zapobieganie zaostrzeniom jest bardzo ważne. Konieczne jest prowadzenie zdrowego stylu życia, unikanie hipotermii, przestrzeganie diety i podejmowanie wszelkich niezbędnych środków w celu wzmocnienia organizmu i jego ochrony.
  3. Zaleca się, aby immunostymulanty i probiotyki nie piły podczas zaostrzeń, ale w profilaktyce w okresach, w których ryzyko zakażenia jest zbyt wysokie.
  4. Płukanie gardła przewlekłym zapaleniem migdałków nie zawsze jest wskazane, ponieważ w szczelinach znajdują się ropne zatyczki, które są zbyt ściśle związane z tkanką limfoidalną. Skuteczniejsza w tej sytuacji mycia.
  5. Wskazane jest radykalne leczenie. W tym przypadku migdałki są usuwane chirurgicznie lub w inny sposób, co pomaga zminimalizować częstotliwość zaostrzeń.

Płukanie gardła na zapalenie migdałków

Płukanie gardła można wykonywać samodzielnie w domu. Istnieje duży wybór różnych produktów, które można kupić w aptekach lub samodzielnie.

Bardzo skuteczne jest stosowanie następujących rozwiązań do płukania:

  • Chlorofil;
  • Hexoral;
  • Chlorheksydyna;
  • Furacilin;
  • Bicarmint;
  • Jodinol;
  • Lugol.

W domu możesz użyć:

  1. Mycie gardła wyciągiem z propolisu. Jest sprzedawany w aptece, nie jest drogi. Ma bardzo dobre działanie antyseptyczne, a także oczyszcza migdałki z ropnych zatyczek i płytki nazębnej. Ma także działanie przeciwbólowe na błonę śluzową jamy ustnej.
  2. Płukanie się solą. Przygotowanie: dodać pół łyżeczki soli do szklanki wody w temperaturze pokojowej. Wymieszać. Spłucz tak często, jak to możliwe. Możesz dodać pół łyżeczki sody, a następnie płukanie będzie miało wyraźniejsze działanie przeciwzapalne.
  3. 15 g drobno pokrojonego glistnika zalać wrzącą wodą, pozostawić do zaparzenia na 10-15 minut. Spłukać ciepłym roztworem - przed każdą procedurą pożądane jest jej ogrzanie.

Fizjoterapia:

  • inhalacje z wywarami ziołowymi (nagietek, rumianek);
  • fonoforeza - leczenie ultradźwiękami;
  • Terapia UHF;
  • promieniowanie ultrafioletowe;
  • terapia laserowa.

Metody te są stosowane tylko w połączeniu z główną terapią. Nie są przeznaczone do samodzielnego leczenia zapalenia migdałków.

Brak wyników kilku kursów intensywnej terapii przewlekłego zapalenia migdałków, częstych (od 2 do 4 na rok) nawrotów choroby, a także objawów zmian reumatycznych innych narządów (serca, nerek, stawów) są wskazaniami do chirurgicznego usunięcia migdałków.

Chirurgiczne usuwanie migdałków z zapaleniem migdałków

W niektórych przypadkach stosuje się metody chirurgiczne w leczeniu zapalenia migdałków:

  • W przypadku braku efektu terapeutycznego metodami konserwatywnymi;
  • W przypadku rozwoju na tle ropnia zapalenia migdałków;
  • Jeśli wystąpi posocznica migdałkowata;
  • Jeśli podejrzewasz złośliwą patologię.

Leczenie zapalenia migdałków na zawsze możliwe. Metody leczenia są zupełnie inne. Czasami wystarcza masowa antybiotykoterapia, aw niektórych przypadkach niezbędna jest interwencja chirurgiczna.

Odżywianie i dieta

Jeśli cierpisz na zapalenie migdałków, zakłada się, że przechodzisz na dietę płynną przez kilka dni. Wszystkie posiłki powinny być spożywane w formie gotowanej na parze, gotowanej lub duszonej. Nacisk należy położyć na żywność płynną lub żywność, która nie powoduje trudności podczas żucia i połykania. Dlatego zaleca się stosowanie zup, galaretek, duszonych owoców, puree z warzyw, herbaty imbirowej.

Wszelkie pożywienie powinno być spożywane w formie ciepła (ogrzewa migdałki, łagodzi stany zapalne i zabija zarazki). Cukier w okresie choroby lepiej zastąpić miodem, a mleko lekko podgrzewa przed użyciem.

  • Wczorajsze wypieki z pszenicy chlebowej.
  • Zupy mięsne lub rybne. Nie tłuste, beztłuszczowe - w tym celu pierwsza woda jest odprowadzana podczas gotowania mięsa. W zupach dodaj warzywa, makaron i płatki zbożowe. Ponieważ pacjentom trudno jest połykać, zupy są wcierane lub miażdżone blenderem.
  • Niskotłuszczowe mięso na parze, drób i ryby. Polecam także klopsiki parowe, klopsiki, klopsiki.
  • Produkty z kwaśnego mleka, świeży twaróg niskotłuszczowy, ser nie pikantny. Kwaśna śmietana jest używana tylko do przyrządzania potraw.
  • Półpłynne, lepkie płatki zbożowe.
  • Dodatki warzywne: puree ziemniaczane, gulasze, kawior warzywny.
  • Świeże owoce i jagody, nie twarde i nie kwaśne. Dżem, kompoty, galaretki, soki rozcieńczone wodą 1: 1.
  • Miód, marmolada, dżem.
  • Napoje: słaba herbata i kawa, biodra rosół.
  • Muffin, chleb żytni.
  • Tłuste ryby i odmiany mięsne, ich buliony.
  • Wędzone produkty, konserwy, solone ryby.
  • Jęczmień i jęczmień perłowy, proso.
  • Krem, mleko pełne, śmietana, sery tłuste.
  • Produkty wspomagające tworzenie gazu: kapusta, rośliny strączkowe, rzodkiewka, rzodkiewka.
  • Przyprawy, pikantne przyprawy.
  • Mocna herbata, kawa.
  • Napoje alkoholowe.

Jak leczyć środki ludowe na zapalenie migdałków

W domu można stosować środki ludowe na zapalenie migdałków. Ale przed użyciem zalecamy skonsultowanie się z lekarzem.

  1. Płukanie gardła sokiem z buraków. Zetrzyj buraki na drobnej tarce i wyciśnij sok. Do szklanki soku dodaj 1 łyżkę octu stołowego (nie esencji!). Płukać gardło 5-6 razy dziennie.
  2. Płukanie gardła z wywaru z kory wierzby białej (wierzba, rakita). 2 łyżki rozdrobnionej kory zalać 2 szklankami gorącej wody, zagotować i gotować przez 15 minut na małym ogniu.
  3. Płukanie gardła wywarem z rumianku, nagietka, szałwii, kory dębu.
  4. Zagotuj mleko i dodaj szczyptę kurkumy w proszku i zmielonego czarnego pieprzu. Wypij tę mieszankę przed pójściem spać przez co najmniej trzy noce z rzędu, aby skutecznie leczyć zapalenie migdałków.
  5. Weź 1 gram mieszanki ziół leczniczych: rumianek (kwiaty), sznurek (trawa), czarna porzeczka (liście), mięta pieprzowa (liście), nagietek (kwiaty). Wszystko wymieszać i zalać szklanką wrzącej wody. Nalegaj w termosie, po wysiłku, aby używać wewnątrz pół szklanki 3-4 razy dziennie.

Zapobieganie

Należy podjąć następujące środki w celu zmniejszenia częstości występowania choroby:

  • należy zadbać o to, aby oddychanie przez nos było zawsze normalne,
  • jeść dobrze i zrównoważone;
  • uważnie monitorować higienę jamy ustnej;
  • terminowo odkażać ogniska infekcji i leczyć zęby.

Po bólach gardła należy przeprowadzić profilaktyczne płukanie i smarowanie migdałków preparatami zalecanymi przez lekarza.

Zapalenie migdałków u dorosłych jest poważną chorobą, którą należy rozpocząć jak najwcześniej. Jeśli środki zostaną podjęte na wczesnym etapie choroby, możliwe jest szybkie wyzdrowienie, aby zapobiec nawrotom i powikłaniom.

Zapalenie migdałków - co to jest u dzieci i dorosłych, objawy, diagnoza, leki i popularne leczenie

Zakaźne uszkodzenie migdałków gardłowych i podniebiennych (gruczołów) nazywa się zapaleniem migdałków (łac. Zapalenie migdałków). Z reguły choroba jest wywoływana przez bakterie oportunistyczne (β-hemolizujące paciorkowce, gronkowce) lub wirusy (adenowirusy, norowirusy). Często ta infekcja zakaźna wywołuje niski status immunologiczny osoby. Zapalenie migdałków może wystąpić w postaci ostrej (dławica piersiowa) lub przewlekłej.

Rodzaje zapalenia migdałków

Choroba zakaźna może występować w postaci przewlekłej lub ostrej. Ostre zapalenie migdałków z reguły nie jest wynikiem kontaktu z patogenem, ale zaostrzeniem przewlekłego procesu spowodowanego przepracowaniem, hipotermią lub zmniejszoną odpornością pod wpływem innych czynników. Te formy choroby charakteryzują się następującymi objawami:

  1. Ostre zapalenie migdałków lub zapalenie migdałków. Przejawia się ciężkie procesy zapalne pierścienia chłonnego limfatycznego. Nazywa się paciorkowce, gronkowce, wirusy, chlamydie lub mykoplazmy. Ostre zapalenie migdałków charakteryzuje się wzrostem temperatury ciała do 39-40 stopni, przekrwieniem migdałków i ropnymi formacjami.
  2. Przewlekłe zapalenie migdałków. Przedłużone zapalenie migdałków podniebiennych gardła. Rozwija się w wyniku obecności źródła zakażenia w organizmie lub po wcześniejszej chorobie zakaźnej. Przydziel prostą formę (skompensowaną) przewlekłego zapalenia migdałków i alergicznych (zdekompensowanych). W pierwszym przypadku charakterystyczne są jedynie objawy miejscowe (ból gardła, przekrwienie), a te drugie powodują reakcje ogólnoustrojowe organizmu (zapalenie węzłów chłonnych szyjki macicy, gorączka, zapalenie stawów, zmiany sercowo-naczyniowe itp.).

Przyczyny choroby i sposoby infekcji

Gruczoły zapobiegają rozprzestrzenianiu się bakterii chorobotwórczych w organizmie, uwięzionych w gardle wodą, jedzeniem i powietrzem. Podczas normalnej pracy układu odpornościowego mikroflora jest zawsze obecna w szczelinach migdałków i błony śluzowej. W przypadku gwałtownego wzrostu liczby bakterii lub osłabienia odporności następuje zapalenie. Główne przyczyny zapalenia migdałków to:

  1. Samozakażenie spowodowane obecnością przewlekłego ogniska zakażenia w organizmie, na przykład kłębuszkowego zapalenia nerek, zapalenia jamy ustnej, odmiedniczkowego zapalenia nerek, próchnicy zębów itp.
  2. Wnikanie patogennej mikroflory w dużych ilościach ze środowiska zewnętrznego przez kropelki unoszące się w powietrzu lub przez kontakt i drogi domowe (poprzez artykuły higieny osobistej, naczynia).

Ostry

Rozwój ostrej postaci zapalenia migdałków jest spowodowany spożyciem i szybkim rozmnażaniem się patogennej, warunkowo patogennej mikroflory na błonie śluzowej. Do patogenów dławicy piersiowej należą:

  • bakterie (paciorkowce β-hemolizujące grupa A, gronkowiec);
  • infekcje wirusowe (coxsackie enterovirus, adenowirusy, wrzecionowate bakterie (Vincent spirochete), opryszczka);
  • grzyby (Candida).

Przydzielanie czynników predysponujących, które powodują zmniejszenie obrony immunologicznej i proliferacji mikroorganizmów: hipotermia, choroby układu wewnątrzwydzielniczego (cukrzyca, nadczynność tarczycy), urazy, oparzenia, migdałki, przewlekłe przewlekła choroba zapalna zatok przynosowych, nosogardzieli (zapalenie dziąseł, zapalenie gardła, zapalenie zatok).

Przewlekłe zapalenie migdałków

Rozwój prostej patologii przewlekłej jest spowodowany brakiem leczenia dusznicy bolesnej, infekcji wirusowych układu oddechowego (ARVI), próchnicy, predyspozycji genetycznych do chorób zakaźnych, długotrwałego zakłócenia normalnego oddychania przez nos (tworzenie polipów, przegrody nosowej, adenoidów). Zapalenie migdałków o charakterze toksyczno-alergicznym występuje wtórnie na tle takich zakaźnych zmian chorobowych jak gruźlica, ropne zapalenie zatok, zapalenie zatok, odra lub szkarłatna gorączka.

Ogólne objawy

Obraz kliniczny choroby zależy od przyczyny zapalenia migdałków, obecności chorób współistniejących i stanu ludzkiego układu odpornościowego. Zakażenie migdałków podniebiennych zawsze charakteryzuje się gorączką, zaczerwienieniem i powiększeniem migdałków, objawami ogólnego zatrucia organizmu (osłabienie, zwiększone zmęczenie, senność, dreszcze).

Objawy zapalenia migdałków

W ostrym przebiegu choroby charakteryzuje się regionalnym zapaleniem węzłów chłonnych, gorączką, ogólnym zatruciem organizmu. Choroba zaczyna się od pojawienia się łaskotania i bólu w gardle. Występuje wzrost regionalnych węzłów chłonnych. Objawy zapalenia migdałków w ostrej postaci obejmują objawy uszkodzenia migdałków:

  • ciężkie ból gardła;
  • przekrwienie;
  • gorączka niskiej jakości;
  • dyskomfort podczas połykania;
  • ropna blaszka w szczelinach.

Etapy i objawy przewlekłego zapalenia migdałków

Prosta (kompensowana) postać przewlekłego zapalenia migdałków charakteryzuje się usuniętymi objawami. Pacjenci skarżą się na uczucie obcego ciała, suchość i mrowienie w gardle, dyskomfort podczas połykania i nieświeży oddech. Migdałki są przekrwione, nieznacznie powiększone. W remisji proste zapalenie migdałków nie objawia się. Zaostrzenia występują 3-4 p. / Rok z przedłużającym się ożywieniem, charakteryzującym się ogólnym osłabieniem, złym samopoczuciem.

Kiedy toksyczne alergiczne (zdekompensowane) postaci przewlekłego zapalenia migdałków, zaostrzenia rozwijają się więcej niż 5-6 p. / Rok, często powikłane uszkodzeniem sąsiednich tkanek i narządów. Pacjent ciągle czuje się źle, słabość, zmęczenie. Temperatura ciała przez długi czas pozostaje podwyższona. Obraz kliniczny innych narządów zależy od obecności chorób współistniejących.

Co jest niebezpieczne

W przewlekłym zapaleniu migdałków migdałki zmieniają się z naturalnej bariery w rozprzestrzenianie się patogennych bakterii w zbiornik zawierający dużą liczbę szkodliwych mikroorganizmów i toksyn. Zakażenie gruczołów zapalnych często rozprzestrzenia się w całym ciele, powodując uszkodzenie wątroby, nerek i stawów. Zapalenie migdałków zaburza normalny stan ludzkiego układu odpornościowego, co prowadzi do zwiększonej podatności organizmu na patogenne mikroorganizmy i pojawienie się dodatkowych ognisk zapalenia.

Możliwe komplikacje i choroby współistniejące

Do najbardziej niekorzystnych powikłań przewlekłego zapalenia migdałków należą reumatyzm, który wpływa na stawy (zapalenie wielostawowe), zastawki serca, prowadzi do powstawania wad serca, zaburzonej hemodynamiki. Nieleczone zapalenie migdałków przyczynia się do rozwoju odmiedniczkowego zapalenia nerek, kłębuszkowego zapalenia nerek, niewydolności nerek i zaburzeń innych narządów miąższowych. Lokalne konsekwencje ostrego ropnia paratonsilarnego i zapalenia paratonzill.

Przewlekły proces zapalny migdałków przyczynia się do rozwoju wielu chorób współistniejących, wśród których występuje szereg chorób kolagenowych (twardzina skóry, toczeń rumieniowaty układowy, guzkowe zapalenie okołostawowe), zmiany skórne (łuszczyca) i obwodowe nerwy autonomiczne (zapalenie splotu). Intoksykacja organizmu w zapaleniu migdałków jest czynnikiem ryzyka plamicy małopłytkowej i zapalenia naczyń (zapalenie ścian naczyń krwionośnych).

Diagnoza choroby

Angina jest diagnozowana na podstawie wywiadu, obiektywnego badania i wyników dodatkowych testów instrumentalnych i laboratoryjnych. W celu określenia obecności procesów zapalnych w gardle i innych zmian patologicznych stosuje się faryngoskopię, która ujawnia przekrwienie, obrzęk podniebiennych łuków gardła i pogrubienie ich krawędzi. Czasami wyraźne rozluźnienie migdałków. Szczeliny zawierają ropę o nieprzyjemnym zapachu.

W diagnozie przepisuje się ogólne badanie krwi, za pomocą którego wykrywają charakterystyczne zmiany w procesie zapalnym: wzrost szybkości sedymentacji erytrocytów, wzrost liczby białych krwinek. Badanie zawartości białka c-reaktywnego pomaga również określić obecność zmiany bakteryjnej lub wirusowej. Aby ocenić stan układu odpornościowego, konieczne jest przeprowadzenie immunogramu (wykazanego przy częstych zaostrzeniach choroby przewlekłej).

Ważną kwestią jest diagnoza różnicowa. Zapalenie migdałków na objawy jest podobne do błonicy i mononukleozy, dlatego ważne jest, aby dokonać właściwej diagnozy na czas. Charakterystyczne cechy dławicy piersiowej to:

  • ostre ból gardła;
  • płytka nazębna na migdałkach jest ograniczona i łatwo oddzielona od błony śluzowej;
  • nie ma obrzęku migdałków, zachowana jest ulga w jamie;
  • węzły regionalne są znacznie powiększone, bolesne.

Jak leczyć

Taktyka leczenia osób cierpiących na przewlekłe i ostre zapalenie migdałków powinna polegać na precyzyjnym określeniu charakteru zapalenia (ostrego lub przewlekłego), rodzaju (flegmonicznego, nieżytowego lub ropnego), identyfikacji patogenu. Zakaźne uszkodzenie migdałków można podzielić na dwie główne grupy: pierwotną (choroba niezależna), wtórną (są konsekwencją lub powikłaniem innych patologii).

Leczenie zapalenia migdałków powinno być skomplikowane i obejmować stosowanie leków, terapię dietetyczną (stosowanie oszczędzających pokarmów: bogaty ciepły bulion, niesłodzona herbata, owsianka na wodzie), obfite picie (napoje owocowe, kompoty), fizykoterapia (terapia UHF, rozgrzewanie, UVA). W niektórych przypadkach, w celu złagodzenia objawów detoksykacji, pacjentom podaje się odpoczynek, odpoczynek w łóżku przez kilka dni.

Leczenie zachowawcze zapalenia migdałków

Terapia zapalenia migdałków ma na celu odkażenie luk w migdałkach. Leczenie zachowawcze jest wskazane w przypadku niepowikłanego zapalenia, gdy objawy choroby są łagodne lub operacja powinna zostać odroczona na pewien czas. Wśród metod terapii najbardziej skuteczne są:

  1. Mycie luk w migdałkach w szpitalu. Zabieg wykonywany jest przez otorynolaryngologa w pokoju zabiegowym tępą igłą za pomocą strzykawki. Lekarz delikatnie wprowadza igłę do kieszonki lakowej i płucze roztwór leku pod ciśnieniem.
  2. Nawadnianie ultradźwiękowe i leczenie lugolem. Próżniowa wibroakustyczna metoda oczyszczania za pomocą specjalnego aparatu „Tonsillor”, który powoduje kawitację, prowadzącą do śmierci mikroorganizmów. Procedurę uzupełnia wprowadzenie leków, leczenie migdałków roztworem lugolu (1% jodu, 2% jodku potasu, 3% wody i 94% glicerolu) lub jodinolu.
  3. Spłukać i wdychać. Roztwory do płukania pomagają zmniejszyć proces zapalny, łagodzą ból. Zastosuj furatsilin, sól sodową, chlorheksydynę. Inhalacje różnymi lekami wykonuje się za pomocą specjalnego inhalatora (nebulizatora). W tym samym czasie stosuje się leki przeciwkaszlowe (Tussamag), leki rozszerzające oskrzela (Berotek), leki przeciwzapalne (Malavit, Chlorophyllipt, Aqualor), leki przeciwbakteryjne (amoksycylina, dioksydyna, azytromycyna, Miramistin).
  4. Eliminacja przyczyny choroby w wtórnej postaci patologii. Jeśli zapalenie migdałków jest chorobą wtórną, aby je wyeliminować, konieczne jest wyleczenie pierwotnej choroby (zapalenie zatok, zapalenie zatok, próchnica zębów itp.) I, jeśli to konieczne, przepisanie leczenia objawowego.
  5. Leczenie objawowe. Takie leczenie nie eliminuje przyczyny choroby, ale tylko pomaga złagodzić objawy i stan pacjenta. Leczenie objawowe obejmuje stosowanie leków przeciwgorączkowych, niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ): Ibuprofen, Nurofen; środki przeciwbólowe do użytku miejscowego, środki znieczulające (Geksoral).

Podczas remisji konieczne jest uważne obserwowanie higieny jam gardła i nosa. Zaleca się przestrzeganie zasad prawidłowego odżywiania: porzucenie stosowania węglowodanów (słodkich, muffinów), napojów gazowanych (lemoniada, woda mineralna), alkoholu, tłustych mięs i wędzonych mięs. Konieczne jest zwiększenie ilości fermentowanych produktów mlecznych w diecie (twaróg, kefir).

Aby zmniejszyć liczbę zaostrzeń choroby, konieczne jest stwardnienie: płukać gardło chłodną wodą, codziennie wycierać szyję mokrym ręcznikiem. Całkowite zaprzestanie palenia tytoniu pomoże zmniejszyć ryzyko rozwoju dusznicy bolesnej. Czasami częste zaostrzenia są związane ze szkodliwymi warunkami pracy (narażenie na pył, chemikalia), dlatego lekarze często zalecają zmianę miejsca pracy lub ostrożne używanie sprzętu ochronnego.