Adenoidy 2 stopnie u dzieci: leczenie, przyczyny, objawy

Adenoidy stopnia 2 u dzieci mają wyraźne objawy. Ponieważ pierwszy etap choroby nie ma praktycznie żadnych objawów zewnętrznych (może być wykryty przez otolaryngologa podczas badania), choroba jest zwykle wykrywana, gdy przyrosty gruczołowe osiągnęły następny etap.

Roślinność gruczołowa występuje zwykle u dzieci w wieku około 2 lat, a zwiększone ryzyko ich wystąpienia utrzymuje się do 8 lat. Jest to przewlekle występująca choroba, która praktycznie nie przejawia się na początkowym etapie rozwoju, a na późnym etapie powoduje znaczny dyskomfort i może powodować poważne komplikacje, w tym nieodwracalne. Dlatego rodzice dzieci z migdałkami drugiego stopnia najczęściej szukają pomocy medycznej.

Dlaczego powstają migdałki

Adenoidy są znacznie powiększonymi migdałkami w nosogardzieli. Migdałki to duże węzły tkanki limfoidalnej, obwodowego organu układu odpornościowego, w których zachodzi wzrost i proliferacja komórek zapewniających odporność, czyli obronę organizmu. Migdałki nosowo-gardłowe - pierwsza bariera dla zakażenia, wdychana powietrzem. Osłabiona odporność, częste stany zapalne, alergie i nadwrażliwość prowadzą do znacznego wzrostu tkanki limfoidalnej. Następnie mówią o kompensacyjnym przerostu migdałków.

Inną przyczyną powiększenia migdałków jest zapalenie - zapalenie gruczołu krokowego. Stan ten różni się od zwykłych adenoidów obecnością odpowiedzi ogólnoustrojowej organizmu, wzrostem temperatury, zmniejszeniem oporności, zaangażowaniem przewodów nosowych i gardła w procesie zapalnym. Ta patologia wymaga leczenia lekami przeciwzapalnymi, ale sama terapia, przy odpowiednim podejściu, zajmuje znacznie mniej czasu niż leczenie uporczywego przerostu.

Gdy migdałki rosną tak bardzo, że pokrywają więcej niż połowę światła dróg oddechowych, pojawiają się pierwsze objawy kliniczne. Na zdjęciu adenoidy 2 stopni u dzieci wypełniają od 1/3 do 2/3 światła przewodów nosowych.

Objawy migdałków gardłowych

Obraz kliniczny zależy od stopnia adenoidów, są trzy z nich:

1. Roślinność pokrywa około 1/3 objętości (niesparowane kości tylnej części nosa). Objawy kliniczne na tym etapie choroby są rzadkie lub nie występują wcale. Charakteryzuje się częstymi chorobami górnych dróg oddechowych, chrapanie jest możliwe w nocy, głośne oddychanie. Objawy są zauważalne głównie w pozycji leżącej. Drogi oddechowe są zapisane.
2. Adenoidy nakładają się na więcej niż połowę vomeru, około 2/3. Rzadkie chrapanie w nocy ustępuje miejsca ciągłemu chrapaniu, podczas ćwiczeń oddycha głośno, pojawia się wąchanie. Dziecko często cierpi na ostre infekcje dróg oddechowych, katar. Wypełnienie nosa może stać się prawie stałe. Ich bieg w dół gardła powoduje odruchowy kaszel.
3. Adenoidy prawie całkowicie pokrywają się ze światłem dróg oddechowych, brak jest oddychania przez nos, pacjent jest prawie cały czas zmuszony do oddychania przez usta. Zmiana barwy głosu - jest nosa. Brak oddychania przez nos prowadzi do chronicznego niedotlenienia mózgu, co wpływa na zachowanie dziecka i może powodować opóźnienie umysłowe i fizyczne. Pacjent jest podatny na infekcje dróg oddechowych, a także zapalenie ucha środkowego i zapalenie ucha środkowego, słuch może ulec pogorszeniu.

Długotrwałe niedotlenienie jest bardzo niebezpieczne w młodym wieku. Układ nerwowy dziecka aktywnie rozwija się i komplikuje, wymagając jednocześnie dużej ilości tlenu. Gdy mózg go nie otrzymuje, rozwój zwalnia - dziecko uczy się gorzej, cierpi na deficyt uwagi, słabo się koncentruje i słabo pamięta. Przewlekła hipoksja po 3 latach i mniej jest obarczona nieodwracalnymi konsekwencjami.

Kiedy dziecko jest zmuszone do ciągłego utrzymywania otwartych ust (dorośli twierdzą, że „nos jest zatkany”), powstaje tzw. Twarz adenoidalna, która charakteryzuje się stale otwartymi ustami, zmianami w strukturze chrząstki i nosa, wydłużaniem żuchwy i zgryzem patologicznym.

Jak widać, 2 stopnie adenoidów ma charakter pośredni. Jest to okres, w którym leczenie powinno być tak aktywne, jak to możliwe.

Diagnoza adenoidów 2 stopnie

Obecność przyrostów gruczolakowatych jest określona metodą rinoskopii. Z reguły wystarcza to do określenia stopnia wzrostu. Jednak w niektórych przypadkach konieczne jest wyjaśnienie diagnozy, w tym celu przeprowadza się:

• Badanie endoskopowe jest metodą pozwalającą na najdokładniejszą wizualizację migdałków i otaczających tkanek. Endoskop łatwo przenika do każdej wnęki, co pozwala również na ujawnienie patologii rur słuchowych, jeśli takie istnieją;
• radiografia - rzadko stosowana, może dostarczyć dodatkowych informacji na temat stopnia niedrożności dróg oddechowych.

Jak leczyć adenoidy 2 stopnie u dziecka

Co jeśli dziecko ma migdałki drugiego stopnia? Czy operacja jest konieczna? Większość specjalistów, w tym słynny dr Komarowski, zgadza się, że chirurgiczne usunięcie przyrostów gruczołowych jest potrzebne tylko wtedy, gdy leczenie zachowawcze przestaje działać. Tymczasem, na etapach 1 i 2, terapia zachowawcza, według ekspertów, zapewnia dobry efekt, pozwalając na wykonywanie bez operacji.

Gdy migdałki rosną tak bardzo, że pokrywają więcej niż połowę światła dróg oddechowych, pojawiają się pierwsze objawy kliniczne.

Leczenie powinno być kompleksowe, to znaczy obejmować zarówno terapię patogenetyczną (mającą na celu wyeliminowanie przyczyny patologii), jak i objawową (mającą na celu wyeliminowanie objawów klinicznych).

Poza zapaleniem gruczołowym, tj. Aktywnym procesem zapalnym, stosuje się głównie leczenie miejscowe. Wyjątkiem są przypadki, w których migdałki wywołane są przez alergie, wtedy konieczne jest spożycie leków przeciwhistaminowych.

W schemacie leczenia adenoidów 2 stopni u dzieci główne miejsce zajmuje mycie soli. Pozwala to na ewakuację zawartości nosa, wysycha, działa przeciwbakteryjnie. Farmaceutyczne roztwory soli (sól fizjologiczna) nadają się do mycia, spraye z wodą morską, domowy roztwór soli ma taką samą wydajność, którą przygotowuje się przez rozpuszczenie ½ łyżeczki soli w szklance przegotowanej wody schłodzonej do temperatury pokojowej.

Do mycia można użyć środków ludowych w postaci wywarów z roślin leczniczych o działaniu antyseptycznym (kora dębu, ziele dziurawca, anyż, liście malin itp.). Jednak do ich stosowania należy podchodzić ostrożnie, ponieważ w przeciwieństwie do soli fizjologicznej mogą powodować reakcję alergiczną.

Oprócz regularnych prań można podawać leki zwężające naczynia lub przeciwzapalne krople do nosa. Czasami zaleca się kopanie leku do nosa z olejku tujowego.

Ważnym składnikiem leczenia migdałków jest fizjoterapia - terapia UV, UHF, elektroforeza terapeutyczna, zwiedzanie sali solnej, inhalacja lekami.

W około połowie przypadków adenoidy 2 stopnie pozostają nieleczone na tym etapie i stopniowo przechodzą do 3, gdy operacja staje się konieczna.

Dobry efekt terapeutyczny zapewnia ćwiczenia oddechowe. Pomaga zmniejszyć obrzęki, przywraca oddychanie przez nos, a przy regularnej konserwacji (kilka miesięcy), zwłaszcza w połączeniu z myciem solnym, może prowadzić do inwolucji roślin w gruczolaku. Zaletą tej metody jest brak przeciwwskazań i jakiegokolwiek obciążenia lekiem na organizm.

Systemiczne leki przeciwzapalne i przeciwbakteryjne są przepisywane w leczeniu zapalenia gruczołu krokowego. Należy rozumieć, że adenoidy 2-3 stopni, leki te nie leczą, ale tylko eliminują proces zapalny i nie mogą zastąpić terapii miejscowej.

Kiedy operacja jest konieczna

Adenotomia - usunięcie migdałków przy pomocy zabiegu chirurgicznego, wykonywane z powodów medycznych i wyjątkowej nieskuteczności leczenia zachowawczego. W około połowie przypadków adenoidy 2 stopnie pozostają nieleczone na tym etapie i stopniowo przechodzą do 3, gdy operacja staje się konieczna. Wskazania do zabiegu to bezdech senny (czasowe zaprzestanie oddychania podczas snu), długotrwałe niedotlenienie mózgu, całkowite zatkanie dróg nosowych, uporczywe choroby zakaźne dróg oddechowych, powstawanie twarzy typu adenoid.

Usunięcie migdałków to prosta i szybka operacja, która trwa nie dłużej niż 15 minut. Zwykle wykonuje się ją w znieczuleniu miejscowym (jeśli wskazane, można zastosować znieczulenie ogólne). Okres rehabilitacji jest krótki, trwa około tygodnia. W nowoczesnej wersji interwencja przeprowadzana jest pod obserwacją endoskopową, co znacznie zwiększa jej skuteczność (mniejsze ryzyko nawrotu) i zmniejsza prawdopodobieństwo powikłań pooperacyjnych.

Dobry efekt terapeutyczny zapewnia ćwiczenia oddechowe. Pomaga zmniejszyć obrzęki, przywraca oddychanie przez nos, a przy regularnym prowadzeniu może prowadzić do inwolucji wegetacji gruczołowatych.

Nowa, bardziej wydajna i bezpieczniejsza metoda polega na usuwaniu migdałków laserowych. Bezbolesna procedura zapewnia całkowite usunięcie migdałków, minimalną utratę krwi i absolutną sterylność.

Wideo

Oferujemy do oglądania wideo na temat artykułu.

Czy konieczne jest usunięcie i leczenie adenoidów 2 stopni u dziecka

Dzień dobry, drodzy rodzice. Dzisiaj porozmawiamy o tym, jakie są adenoidy 2 stopni u dzieci, w leczeniu tej choroby. Dowiesz się o charakterystycznych znakach, możliwych przyczynach, powikłaniach. Dowiesz się o metodach zapobiegania temu schorzeniu i metodom diagnozy.

Powody

Adenoidy drugiego stopnia rozwijają się w obecności takich czynników jak:

• przewlekła choroba układu oddechowego (górna część);
• przenikanie czynników zakaźnych do organizmu, na przykład grypa, szkarlata lub koklusz;
• brak terminowego leczenia pierwszego stopnia choroby;
• czynnik dziedziczny;
• słaba odporność.

Charakterystyczne objawy

Fakt, że Twoje dziecko ma problemy z migdałkami, aw szczególności z drugim stopniem choroby, będzie wskazany przez następujące objawy:

• chrapanie, silne chrapanie;
• nieświeży oddech przez nos można ujawnić zarówno w nocy, jak i po południu;
• zaburzenia snu;
• kompensacyjne oddychanie przez usta;
• regularne bóle głowy;
• zmniejszenie uwagi, pogorszenie procesów zapamiętywania;
• słabe wyniki w szkole;
• jeśli dołącza się wtórna infekcja, towarzyszy jej znaczny wzrost temperatury. Jednocześnie obserwuje się ropne zrzuty z zatok nosowych.

Możesz zobaczyć, jak adenoidy wyglądają jak 2 stopnie u dzieci, zdjęcia choroby:

Diagnostyka

Możliwe komplikacje

1. Astma oskrzelowa.
2. Nietrzymanie moczu.
3. Reakcja alergiczna.
4. Możliwe uszkodzenie słuchu lub mowy.
5. Upośledzenie umysłowe.
6. Opóźnienie w tworzeniu umiejętności dużych i drobnych umiejętności motorycznych.

Leczenie

• bezbolesność;
• brak traumy;
• brak potrzeby znieczulenia;
• dobrze tolerowane przez dzieci.

1. Otrzymuj leki przeciwgorączkowe w przypadku wysokiej temperatury.
2. Eliminacja przyczyny choroby - przyjmowanie leków antywirusowych lub antybiotyków po ustaleniu prawdopodobnego patogenu.
3. Leczenie objawowe polegające na pozbyciu się wszelkich objawów choroby.
4. Fizjoterapia, płukanie zatok. Zabieg wykonywany jest osobiście przez lekarza.
5. Terapia laserowa i kwarcowa.

Ponadto musisz przestrzegać szeregu zasad:

• dostarcz dziecku dużo napoju;
• obserwuj ścisły odpoczynek w łóżku;
• Zapewnij właściwe odżywianie.

Metoda chirurgiczna

• ciężkie oddychanie przez nos;
• wyraźne przejawy słabego snu;
• zauważalne opóźnienie w rozwoju fizycznym i emocjonalnym;
• częste zapalenie zatok lub zapalenie gruczołowe;
• nietrzymanie moczu;
• bezdech;
• astma oskrzelowa.

Jeśli mimo wszystko podjęto decyzję o nadchodzącym zabiegu, ważne jest, aby przestrzegać wszystkich zaleceń lekarza w okresie przed i pooperacyjnym. Pamiętaj o niezbędnym odpoczynku w łóżku, zdrowym i prawidłowym żywieniu, świeżym powietrzu.

Operację można wykonać przy użyciu:

• laser;
• przez elektrokoagulację;
• lub przez okładziny.

Metody ludowe

Możesz skorzystać z tradycyjnej medycyny, ale tylko po konsultacji z lekarzem. Pamiętaj, że leki te są traktowane wyłącznie jako terapia wspomagająca, ale nie główna.

• olej z tui, który jest wkraplany do każdego kanału nosowego w trzech kroplach w nocy;
• sok z aloesu - wkrapla się dwa razy dziennie, do trzech kropli do każdego otworu nosowego;
• sok z buraków - otrzymywany przez zmieszanie soku rośliny z miodem w stosunku od dwóch do jednego, kapanie do pięciu razy dziennie, pięć kropli.
• liść laurowy - stosowany jako płyny, stosowany również podczas inhalacji. Ma działanie przeciwzapalne, wzmacnia układ odpornościowy dziecka.

Zapobieganie

Aby zapobiec rozwojowi takiej choroby, konieczne jest terminowe przestrzeganie prostych zasad.

Adenoidy u dzieci 1, 2 i 3 stopnia - leczenie bez operacji lub usunięcia?

Adenoidy są jedną z najczęstszych patologii narządów laryngologicznych u dzieci w wieku przedszkolnym. Jeśli choroba nie zostanie rozpoznana i leczona na czas, doprowadzi to do poważnych konsekwencji. Najbardziej radykalną metodą leczenia jest metoda chirurgiczna, ale na wczesnym etapie bardzo pomocne jest leczenie farmakologiczne.

Co to są adenoidy?

Adenoidy charakteryzują się znacznym wzrostem migdałków, co prowadzi do dyskomfortu i problemów z oddychaniem u dziecka. Ta patologia bakteryjna często objawia się u dzieci w wieku 3-7 lat. Tkanka adenoidowa pomaga zwalczać infekcje, które dostają się do organizmu podczas oddychania, będąc dla nich pułapką. Pod wpływem bakterii chorobotwórczych pęcznieje i zmniejsza się wraz z poprawą.

Wielu rodziców jest często mylonych z objawami choroby w początkowej fazie z przeziębieniem i nie przywiązują do nich większej wagi, próbując wyleczyć dziecko samodzielnie. Adenoidów nie można zdiagnozować bez pełnego badania przez otolaryngologa, którego wyniki są przepisane.

Objawy i oznaki zapalenia gruczołowego u dzieci

U zdrowych dzieci adenoidy w nosogardzieli nie wykazują żadnych objawów. Występują tylko po przeziębieniach lub infekcjach wirusowych, które wywołują wzrost tkanki gruczołowej. Objawy zapalenia gruczolakowatego różnią się w zależności od stopnia zaawansowania procesu zapalnego (więcej szczegółów w artykule: zapalenie gruczołowe u dzieci: objawy i leczenie). U dzieci występują trzy stopnie migdałków gardłowych.

1 stopień

Adenoidy 1 stopień nie mają wyraźnych objawów. W początkowym stadium zapalenia zajmują jedną trzecią nosogardzieli i nie przeszkadzają w oddychaniu. W większości przypadków rozpoznanie pierwszego stopnia migdałków gardłowych następuje dopiero po wykonaniu rutynowego badania przez lekarza.

Aby zapobiec przejściu choroby do następnego etapu, należy skontaktować się ze swoim pediatrą, jeśli masz dziecko:

• ciężki oddech we śnie, głośny świszczący oddech;
• uczucie duszności;
• powolny stan po południu;
• wodnista wydzielina z nosa.

Poziome położenie ciała pomaga zwiększyć migdałek gardłowy, co powoduje problemy z oddychaniem u dziecka. Brak tlenu we śnie często prowadzi do koszmarów. Dzieci nie śpią wystarczająco, skarżą się na ciągłe zmęczenie.

Chorobę w stadium 1 można wyleczyć lekami przeciwzapalnymi, antyseptycznymi i immunostymulującymi. Dobrze pomaga płukanie nosa i inhalacja.

Rodzice powinni znać pierwsze objawy przerostu migdałka gardłowego, aby zapobiec przejściu choroby do ciężkiej postaci, która nie jest podatna na konserwatywne metody leczenia. Objawy, takie jak oddychanie przez usta i pojawienie się chrapania u dziecka, są powodem wizyty u pediatry.

Stopień wzrostu liczby migdałków gardłowych u dzieci

2 stopnie

Adenoidy drugiego stopnia mają bardziej wyraźne objawy, ponieważ tkanka limfatyczna pokrywa już 50% dróg nosowych. Prowadzi to do poważnych problemów z oddychaniem. Dzięki terminowej diagnozie choroby można wyleczyć fizjoterapią i farmakoterapią.

Adenoidy stopnia 2 można rozpoznać, gdy pojawiają się u dziecka:

• głośne chrapanie i chrapanie we śnie;
• zmiany barwy;
• przedłużony nieżyt nosa;
• letarg i przewlekłe zmęczenie;
• uszkodzenie słuchu;
• roztargnienie i zły sen;
• brak apetytu.

Hipertrofia adenoidów 2 stopnie może wpływać na dalszy rozwój fizjologiczny dziecka. Podczas niedotlenienia występują problemy z funkcjonowaniem mózgu, które wpływają na zdolności umysłowe dziecka. Naruszenie dróg nosowych prowadzi do tego, że dziecko stale oddycha przez usta. Nieprawidłowe położenie szczęki podczas oddychania przyczynia się do jej stopniowej deformacji.

Na tle wyraźnych adenoidów 2-3 stopni dziecko może rozwinąć zapalenie ucha środkowego.

Inną poważną konsekwencją roślinności gruczołowej 2 stopnie jest zapalenie ucha środkowego. Upośledzenie słuchu u dziecka wynika z zablokowania otworu słuchowego powiększonym migdałkiem. W przypadku braku wentylacji między jamą nosową a uchem środkowym, w jamie ucha gromadzi się płyn surowiczy, który staje się główną przyczyną zapalenia i prowadzi do zapalenia ucha.

3 stopnie

Adenoidy stopnia 3 u dzieci prowadzą do całkowitego braku oddychania przez nos, w którym powietrze jest ogrzewane, czyszczone i nawilżane. Podczas oddychania przez usta trwa proces dostarczania tlenu do narządów i tkanek, ale wraz z zimnym powietrzem kurz i bakterie dostają się do organizmu.

Zaniedbany przerost adenoidów prowadzi do charakterystycznych zmian:

• przekrwienie błony śluzowej nosa;
• utrudnione oddychanie przez nos lub usta;
• chrapanie i silne węszenie;
• głosy nosowe, gdy zaburzona jest przejrzystość wymowy;
• deformacje twarzy, w których nie ma fałd nosowo-wargowych, część dolna jest wyciągnięta, zęby górnej szczęki są wygięte, a podbródek staje się płaski;
• upośledzenie pamięci, koncentracji i uwagi;
• przekrwienie w uszach;
• zapalenie ucha
• zapalenie zatok i zapalenie zatok;
• częste przeziębienia i przeziębienia;
• senność i zmęczenie;
• ogólna słabość.

Przyczyny formacji

Roślinność gruczołowa jest częstą chorobą u dzieci w wieku od 3 do 7 lat. Grupa ryzyka nie obejmuje dzieci poniżej pierwszego roku życia. W okresie dojrzewania tkanka gruczołowa przybiera prawidłową formę i nie przeszkadza w oddychaniu. U dorosłych przerost gruczolaka jest bardzo rzadki, ale nie jest to powód do ignorowania choroby, ponieważ stan zapalny jest stałym źródłem bakterii chorobotwórczych.

Istnieje kilka głównych przyczyn powstawania adenoidów u dzieci w wieku przedszkolnym:

• Predyspozycje genetyczne. Powiększony migdałek nosowo-gardłowy u niektórych dzieci jest dziedziczną anomalią, w której zaburzenia czynności tarczycy są zaburzone.
• Powikłania podczas ciąży i porodu. Tworzenie się roślinności gruczolakowatej u dzieci w niektórych przypadkach staje się konsekwencją infekcji wirusowych, przenoszonych przez matkę w 6–9 tygodniu ciąży, jak również leków, przeciwwskazanych przy noszeniu dziecka. Pojawienie się migdałków może być związane z urazem porodowym, patologią rozwoju płodu lub głodem tlenowym.
• Szczepienia i choroby przenoszone w niemowlęctwie.
• Niezrównoważone odżywianie, duża ilość w diecie dodatków do żywności i słodyczy.
• Choroby zakaźne - odra, błonica, krztusiec, różyczka, szkarłatna gorączka.
• Częste przeziębienia, ból gardła, ostre infekcje dróg oddechowych, nieżyt nosa, infekcje wirusowe.

Istnieje wiele przyczyn wzrostu liczby migdałków gardłowych, dlatego częste przeziębienia dziecka mogą przyczynić się do tego procesu.

• Alergia.
• Niska odporność.
• Zła ekologia.
• Artykuły gospodarstwa domowego i zabawki z materiałów toksycznych.

Diagnoza patologii

Aby zebrać kompletny obraz kliniczny choroby, otolaryngolog wyjaśnia dolegliwości i bada pacjenta na kilka sposobów:

• faryngoskopia - badanie powiększonego migdałka przez jamę ustną za pomocą specjalnej szpatułki i lustra;
• Rynoskopia przednia - badanie przewodów nosowych po wkropleniu leku zwężającego naczynia;
• Rynoskopia tylna - badanie stanu zapalnego za pomocą specjalnego lustra.

RTG adenoidów o różnym nasileniu

Jeśli diagnoza zostanie potwierdzona podczas wstępnego badania, otolaryngolog przepisuje szereg dodatkowych badań w celu określenia stanu błony śluzowej i wielkości zapalenia:

• Endoskopię wykonuje się, wkładając cienką rurkę do nosa, wyposażoną w kamerę i latarkę. Obraz kamery podczas badania nosogardzieli jest przesyłany do monitora. W razie potrzeby pacjent otrzymuje zdjęcie. Endoskopia pomaga z dużą dokładnością określić wielkość adenoidów i charakter zapalenia.
• Radiogramy są wykonywane w projekcji bocznej, podczas gdy dziecko musi otworzyć usta.
• Przy użyciu hodowli bakteryjnej określa się skład mikroflory chorobotwórczej w próbce błony śluzowej nosa i gardła.
• Analiza alergii.
• Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego pozwala wykluczyć przepuklinę mózgową podczas diagnozy.
• Analizy laboratoryjne (OAK i OAM, diagnostyka ELISA, badanie cytologiczne).

Leczenie bez operacji

Hipertrofię tkanki gruczołowej 1 i 2 stopni można wyleczyć bez operacji. Po co narażać dziecko na zabieg chirurgiczny, kiedy można osiągnąć pozytywne wyniki terapii medycznej? Podczas przepisywania schematu leczenia należy przestrzegać zintegrowanego podejścia, które łączy terapię ogólną i miejscowe działanie na ciało migdałowate nosogardzieli.

Terapia ogólna obejmuje następujące rodzaje leków:

1. antyalergiczny - Diazolin, Suprastin, Tsetrin, Fenkarol kurs 5-10 dni (zalecamy przeczytanie: Diazolin dla dzieci: instrukcje dotyczące stosowania tabletek);
2. kompleksy witaminowe;
3. immunostymulanty - Imudon, Tsitovir, Apilak, IRS 19 (zalecamy przeczytanie: Imudon: instrukcje użytkowania dla dzieci);
4. antybiotyki (dla ostrej ropnej postaci choroby).

Lokalne leczenie obejmuje:

1. Kroplówka nosa, łagodząca obrzęk i eliminująca katar. Aby przygotować nos do mycia, należy stosować Sanorin, Nasol, Naftyzyn, Wibrocil (zalecamy przeczytanie: Krople do nosa dla niemowląt dla dzieci: jak stosować?).
2. Roztwory soli do mycia - sól fizjologiczna, Okomistin, Furacilin, Dekasan, Elekasol.
3. Turundas, impregnowany lekiem - Albucidom, Sinoflurin, Avamys, Nasoneks).
4. Inhalacja w nebulizatorze z Mentoklar, Fluimutsil, Chlorophyllipt, Rotokan.

Trwały efekt terapeutyczny obserwuje się w przypadku krioterapii, w której aplikator jest wstrzykiwany do nosa, rozpylając krople ciekłego azotu na zapalną powierzchnię tkanki gruczołowej. Zabieg dla dziecka jest całkowicie bezbolesny, wzmacnia układ odpornościowy, zmniejsza obrzęk, ma korzystny wpływ na śluzówkę nosa i gardła.

Jak usunąć adenoidy?

Operacja (adenotomia) jest zalecana, gdy nie ma wyników leczenia farmakologicznego. Zabieg chirurgiczny nie jest skomplikowany i zajmuje nie więcej niż 15 minut. Lepiej jest usunąć adenoidy jesienią lub zimą, ponieważ latem trudno jest uniknąć krwawienia. Operacja jest wykonywana jedną z trzech metod:

1. Klasyczna adenotomia jest wykonywana po uprzednim znieczuleniu. Chirurg wkłada specjalny instrument (adenote) do jamy ustnej i usuwa migdałek nosowo-gardłowy.
2. Adenotomia endoskopowa jest wykonywana tylko w znieczuleniu ogólnym. Do kanału nosowego włożono rurkę i wyposażono w kamerę do monitorowania operacji na monitorze. Chirurg miażdży zarośniętą tkankę migdałków i usuwa ją za pomocą specjalnego odsysania.
3. Adenotomia laserowa to najmniej traumatyczna procedura. Wykonuje się „uszczelnianie” naczyń uszkodzonych podczas usuwania migdałków. Głównym narzędziem jest laser.

Zanim zdecydujesz, czy chirurgicznie usunąć adenoidy stopnia 3 dziecka, musisz rozważyć wady i zalety. Lepiej jest wcześniej skonsultować się z lekarzem, ponieważ wiek dziecka można operować.

Procedura kończy się niepowodzeniem z dwóch powodów:

1. Z predyspozycją do przerostu tkanki gruczołowej po adenotomii migdałek gardłowy rozszerza się po pewnym czasie.
2. Adenoidy pełnią funkcję ochronną w organizmie - tworzą barierę dla bakterii chorobotwórczych. Ich usunięcie jest niebezpieczne dla zdrowia i odporności dziecka.

Po adenotomii konieczna jest ochrona dziecka przed infekcjami bakteryjnymi i chorobami wirusowymi. Aby uniknąć nawrotu choroby, w okresie pooperacyjnym konieczne jest leczenie farmakologiczne.

Środki zapobiegawcze

Aby zapobiec zapaleniu migdałków, należy pamiętać o środkach zapobiegawczych:

• stwardnienie dzieci;
• prysznic kontrastowy podczas kąpieli;
• terminowe leczenie ostrych zakażeń układu oddechowego i SARS;
• zrównoważone odżywianie;
• przyjmowanie złożonych preparatów witaminowych;
• profilaktyczna terapia lekowa.

Adenoidy u dzieci

Diagnostyka i leczenie migdałków gardłowych u dzieci. Adenoidy u dzieci i objawy.

Adenoidy 1, 2 stopnie u dzieci: leczenie

27.11.2017 admin 0 Komentarze

Adenoidy 1, 2 stopnie u dzieci: leczenie

Temat, który jest rozważany w tym artykule - „Adenoidy 1, 2 stopnie u dzieci: leczenie”, nadal jest aktualny i istotny. Po pierwsze, umieścimy, jak mówią, „wskazuje na„ i ”. To, co „adenoidy” są dla szerokiej publiczności, niestety jest bardziej niż zrozumiałe. Zwłaszcza w rodzinach, w których u dziecka zdiagnozowano adenowirusowe zniszczenie migdałków nosowo-gardłowych.

I to właśnie oznacza „pierwszy i drugi stopień” w pediatrycznym laryngologii, w szczególności w patogenezie adenoidów u dzieci. A co najważniejsze, jakie leczenie jest stosowane w tych stopniach? Pytania te dotyczą rodziców i są zainteresowani uzyskaniem wyczerpujących, przydatnych informacji.

Pierwszy (1) stopień adenoidów w aspekcie stanu chorobowego

Krótki fragment Wikipedii (słownika terminów filologicznych) pomoże wyjaśnić, co to słowo oznacza:

1. Βαθμός (stopień), tak jest napisane słowo greckie. Wskazuje - porównanie z czymś: o rozmiarze, typie, typie, warunku. W medycynie jest stosowany jako definicja patologicznej homeostazy w organizmie człowieka. Jest klasyfikowany zgodnie z jego charakterystyką kliniczną - łagodną, ​​umiarkowaną, nasiloną i ciężką.

Na przykład. Wraz z ostateczną diagnozą, w aspekcie roślinności gruczołowej u dzieci, otolaryngolog może dokonać tego wpisu w historii choroby: „Patogeneza gruczolaka rozpoczyna się w początkowej fazie choroby. Patogenna klinika laboratoryjnych badań mikroflory w nosogardzieli (szczepy patogenów) potwierdza pierwszy stopień nasilenia. ”

Wizualnie (zewnętrznie) i wewnętrznie (wewnętrznie) podobne objawy u dzieci wyrażają następujące objawy:

• częste zapalenie błony śluzowej nosa wywołane sezonowym zimnym oddychaniem;
• stabilny wzrost temperatury, zwłaszcza wieczorem (powyżej 37, 8), z dreszczami, ogólne złe samopoczucie;
• ropne przezroczyste pęcherzyki pojawiają się na ustach lub wokół nosa (czasami w uszach), tak zwany „zimny” jest wirusem opryszczki;
• przekrwienie błony śluzowej nosa powoduje trudności w oddychaniu przez nos, w wyniku czego w głosie występuje specyficzny odcień nosa;
• z perspektywy choroby zapalenie gardła gruczołowego, objawy objawiające się zaczerwienieniem, pastowatość łuków podniebiennych (gruczoły);
• wzrost migdałków gardłowych i migdałków gardłowych w nosie, zwęża prześwity w miąższu tych narządów, co powoduje niewystarczający przepływ powietrza.

To ważne! W tym pierwszym „kroku” schorzenia adenoidalnego obraz zniszczenia limfoidalnego jest minimalny. Ale już niezdrowa sytuacja wymagająca pilnego leczenia. Gruczoły nosogortalne potrzebują i bez wątpienia powracają do zdrowych parametrów, rozmiaru, stanu.

Najlepsza i najbardziej skuteczna metoda terapeutyczna, zaleciła kompleksowy program. W którym harmonijnie i przekonująco łączy się: nosowe środki medyczne wraz z prowadzeniem intensywnych zabiegów fizjoterapeutycznych.

Drugi (2) stopień rozrostu gruczolaka: objawy, leczenie

Tak, ale lekarze odnotowują również wpisy przeciwne w opowiadaniach dla dzieci, które są już rozróżniane przez lęk i groźne objawy kliniczne. Mówimy o opisie symptomatycznych objawów 2 stopni nasilenia naskórka nosowo-gardłowego dzieci:

• W przykładowym kontekście: „Dodatkowe badanie instrumentalne (endoskopia) i powtarzane badania laboratoryjne próbki biopsji nosogardzieli potwierdzają powstałe założenia. Zapalenie gruczołu krokowego u dziecka nie jest w klasie 1, ale przeszło do stopnia 2. Patogenezę adenoidów określa się w umiarkowanej fazie choroby.

Jakie są zewnętrzne i wewnętrzne zmiany u dzieci - czy rodzice mogą zauważyć początkowe 2-stopniowe zapalenie gruczołowe? Uwaga: jeśli dziecko rozpoczęło zupełnie nowe, wcześniej nieobserwowalne zjawiska, takie jak:

• Dziecko chrapie w nocy, ciężko oddycha przez nos, nagłe zatrzymania (dłuższe przerwy) w rytmie oddechu są rejestrowane;
• Adenoidy lub gruczoły w gardle znacząco nakładają się na światło, przestrzeń dla przepływu powietrza;
• Pojawiają się bóle strzelnicze w uszach, występują silne bóle głowy;
• Dzieci stale zdobywają „nagość”, niespójność słów w wymowie;
• Konserwatywna, lekka metoda leku nie przynosi znaczących zmian na lepsze.

Laryngolog dokona odpowiedniego wpisu w historii w sekcji „Zalecenia dotyczące leczenia”. Silne antybiotyki będą w nim artykułowane, prawdopodobnie przy użyciu intensywnych inhalacji. Technologia ta z większym prawdopodobieństwem wpłynie, za pomocą niewielkiej dyspersji, na antyseptyki lecznicze na patogenne guzy gruczołowe.

Procedury fizjoterapeutyczne zostaną wzmocnione przez UHF, elektroforezę, przetwarzanie wysokiej częstotliwości i impulsowe napromieniowanie laserem Green Wave. Pediatryczny specjalista laryngologiczny postara się zrobić wszystko, co możliwe, aby hiperplaza adenoidu nie weszła do trzeciej, resekcyjnej fazy choroby.

Epilog, zamykający temat rozważań

Adenoidy 1, 2 stopnia u dzieci, ich leczenie wymaga cierpliwości, stałej uwagi i opieki. Ponieważ choroba „zapalenie gruczołu krokowego” u dzieci i wieku ogrodniczego, a także młodzież szkolna i u młodzieży jest nierówna.

Niektórzy przechodzą ból, długie miesiące ciągłych manipulacji medycznych, ale wciąż doświadczają rozpaczy przed operacją usunięcia migdałków.

Jeśli mieszkają w małych miejscowościach na prowincji, gdzie nie jest możliwe przeprowadzenie innowacyjnej techniki zamrażania „ekstremalnego oparzenia ciekłym azotem”. Albo wyleczyć za pomocą supernowoczesnego sprzętu „Stiatron”, który leczy migdałki promieniowaniem pulsacyjnym. Takie wiejskie dzieci najczęściej usuwają rozrosty nosa i gardła rozłożonymi gruczołami za pomocą starej metody chirurgicznej - wycinając je adenotomem lub łyżeczką.

Ale na szczęście dzieci z tych regionów mają od urodzenia silną odporność adenowirusową i dobre zdrowie. Dlatego pierwszy stopień migdałków jest tu częściej ustalany niż drugi i trzeci stopień. Czego nie można powiedzieć o małych miejskich mieszkańcach, przeludnionych megalopoliach.

Wręcz przeciwnie: pierwotne stopnie patogenezy gruczolaka są znacznie mniej powszechne niż stadia adenoidów, które podlegają pilnej adenotomii. I, aby je zapisać, nie możesz zapisać. Wniosek sugeruje sam - monitorowanie stanu nosogardzieli u dzieci. Nie raz, od czasu do czasu, ale stale, codziennie. Aby zakopać nos, przepłukać kanały nosowe, opłukać szyję nie wtedy, gdy wysokość choroby i stan zdrowia. Nazywa się to - zapobieganie migdałkom i 1 i 2 stopnie. U dzieci będą zdrowe gruczoły nosowo-gardłowe!

Adenoidy 2 stopnie

Adenoidy - proliferacja tkanki limfatycznej w nosogardzieli, wynikająca z infekcji, reakcji alergicznej lub czynników dziedzicznych. Patologiczny wzrost migdałków u dzieci prowadzi do pogorszenia stanu zdrowia, powstawania powikłań, które wpływają na ogólny rozwój i zdrowie. Metody, w których adenoidy w klasie 2 są leczone u dziecka, dobierane są indywidualnie. Czasami można poradzić sobie z chorobą w sposób zachowawczy, w innych przypadkach uciekają się do interwencji chirurgicznej.

Przyczyny choroby

Przerost migdałków może być związany z dziedziczną predyspozycją. Jednak czynniki prowokujące chorobę są często:

• Ciąża powikłana infekcjami wirusowymi, antybiotykami.
• Niewłaściwe karmienie dziecka do roku.
• Częste przeziębienia.
• Nadużywanie słodyczy u dzieci poniżej 10 lat.
• Osłabiona odporność.
• Tendencja do alergii.

Przyczyną migdałków gardłowych 2 stopnie mogą być różne choroby jamy ustnej.

Główne objawy

Proliferacja tkanki limfoidalnej nazywana jest zapaleniem gruczołowym. Charakterystyczne objawy tej choroby, na które rodzice muszą zwrócić uwagę, to:

• Trudne oddychanie, zwłaszcza podczas snu, co wyraża się w wąchaniu, chrapaniu.
• Zmiana głosu. Dziecko ma nos, chrypkę.
• Przekrwienie błony śluzowej nosa, w wyniku czego usta są stale rozchylane. Może to prowadzić do nieprawidłowego zgryzu, wydłużenia dolnej szczęki.
• Zakłócony apetyt, niespokojny sen.
• Nastroje, niezdolność do koncentracji.
• Problemy z uszami - zapalenie ucha, utrata słuchu.
• Częste choroby układu oddechowego - zapalenie płuc, ból gardła, zapalenie zatok, zapalenie zatok, zapalenie oskrzeli.

Niedotlenienie spowodowane upośledzonym oddychaniem wpływa na aktywność mózgu, co powoduje spadek wyników w nauce, niekorzystnie wpływając na nastrój i witalność.

Diagnostyka

Zapalenie gruczołu krokowego można określić wyłącznie za pomocą specjalnych metod. Wśród nich są:

• Używanie wziernika nosowo-gardłowego. Jest wprowadzany do jamy ustnej, dzięki czemu można zobaczyć łuk nosogardzieli. Ta metoda nie nadaje się do kontroli niemowląt, u których wystąpił odruch gagowy.
• Z pomocą endoskopu. Najczęściej stosowana metoda diagnostyczna dostępna dla dzieci w każdym wieku. Zastosowanie endoskopu lub fibroskopu pozwala określić stopień wzrostu tkanki limfoidalnej, aby wziąć pod uwagę stan rurek słuchowych.
• RTG. Zdjęcie pozwala zobaczyć wielkość migdałków, aby wykluczyć obecność zapalenia zatok. Jednak ze względu na wysokie zagrożenia dla zdrowia dzieci potrzebują radiografii tylko w skrajnych przypadkach.

Przy częstych przeziębieniach ostre infekcje wirusowe dróg oddechowych mogą być przepisane laboratoryjnym badaniom mikroflory.

Leczenie zachowawcze

Jeśli nie ma komplikacji, terapia medyczna polega na zastosowaniu następujących metod:

• Mycie kanałów nosowych roztworami soli fizjologicznej. Można je kupić w aptece lub przygotować w domu. W ciężkim obrzęku konieczne jest, aby roztwór dotarł do tylnego obszaru nosowego. Zabieg wykonuje specjalista korzystający ze specjalnego urządzenia - „kukułki”. Jakościowe mycie pozwala oczyścić nos z ropnych wydzielin. Próbując samodzielnie umyć nos, ropa może zostać wbita głęboko, co tylko pogorszy sytuację.
• Zastosowanie specjalnych sprayów, kropli do nosa. Zwykle lekarz zaleca środki hormonalne (fliksonaze), krople o działaniu przeciwbakteryjnym.
• (Polydex, Isofra). Wielu rodziców samodzielnie przygotowuje środki do wkraplania do nosa, stosując przepisy tradycyjnej medycyny.
• Wdychanie aparatów z użyciem soli lub wywarów ziołowych.
• Preparaty homeopatyczne Sinupret, Tonsilgon są stosowane w celu łagodzenia obrzęków i stanów zapalnych.
• Jeśli zapalenie gruczołowe jest związane z reakcją alergiczną, przepisuje się Zyrtec, Fenistil.

Powietrze morskie pomaga leczyć migdałki u dzieci. Nawilżanie nosogardzieli zapobiega rozwojowi procesów zapalnych. Jeśli nie można zabrać dziecka do morza, zaleca się zakup nawilżacza, wypełniając go solą fizjologiczną. Takie urządzenie jest idealnym rozwiązaniem dla zapobiegania chorobie u jednorocznego dziecka.

Innym skutecznym sposobem leczenia zapalenia gruczołu krokowego jest fizjoterapia. Szeroko stosowany w leczeniu kwarcu, terapii laserowej. Dzięki tym metodom objawy choroby zostają wyeliminowane, odporność jest wzmocniona. Plan leczenia jest wybierany przez lekarza w zależności od stadium zapalenia gruczołowego.

Odżywianie dla migdałków gardłowych

Konieczne jest leczenie adenoidów u dziecka przy użyciu zintegrowanego podejścia, które oprócz różnych procedur obejmuje dobre odżywianie. Pomoże dostarczać organizmowi niezbędnych witamin i mikroelementów wzmacniających układ odpornościowy. Upewnij się, że w diecie powinny znajdować się pokarmy bogate w lizynę - płatki zbożowe, rośliny strączkowe, produkty mączne.

Aby znormalizować proces reprodukcji komórek nabłonkowych w jamie nosowej, organizm potrzebuje witaminy A. Jej niedobór jest zdolny do wywołania przerzedzenia błony śluzowej, w wyniku czego, gdy dojdzie do infekcji bakteryjnej, następuje zapalenie. Witamina A jest bogata w marchew, wątrobę, masło, kurczaka i jaja przepiórcze.

Witamina D, którą można uzyskać nie tylko z produktów mlecznych i oleju rybnego, jest niezbędna do utrzymania układu odpornościowego. Ciało jest w stanie produkować je niezależnie, pozostając pod otwartym słońcem.

Leczenie chirurgiczne

Gdy leczenie adenoidów 2 stopni u dzieci metodami zachowawczymi nie przynosi rezultatów, konieczne jest zastosowanie interwencji chirurgicznej.

Wskazaniami do tego są:

• Częste zaostrzenie zapalenia gruczołowego.
• Powikłania w postaci zapalenia ucha, zapalenia zatok.
• Oznaki dziecka opóźnionego w rozwoju fizycznym.
• Zaostrzenie chorób przewlekłych.
• Upośledzenie słuchu.
• Przestań oddychać podczas snu.

W takich sytuacjach kontynuowanie nieskutecznej terapii zachowawczej nie ma sensu, łatwiej jest usunąć rozszerzoną tkankę limfatyczną za pomocą operacji.

Operacja jest wykonywana w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. Tradycyjnie stosowany do usuwania migdałków jest specjalny nóż - adenotom. Endoskop umożliwia dokładniejsze wykonanie operacji. Adenoidy u dzieci można usunąć za pomocą lasera, coblatora, kriodestrukcji i innych metod. Ich wybór zależy od możliwości kliniki i zalecenia lekarza.

W ciągu trzech miesięcy po operacji stan dziecka zostaje przywrócony, a układ odpornościowy powraca do normy. Interwencja chirurgiczna jest przeciwwskazana w przypadku istniejących chorób układu krążenia, reakcji alergicznych, astmy oskrzelowej.

Tradycyjne metody leczenia

W medycynie ludowej zgromadzono duży zasób receptur na leczenie migdałków drugiego stopnia u dzieci. Biorąc pod uwagę niską skuteczność tej metody, zaleca się stosowanie różnych środków domowych tylko jako uzupełnienie leczenia zachowawczego. Najskuteczniejsze są następujące przepisy:

• Napar z owoców rokitnika zwyczajnego. Dokładnie posiekaj 1 łyżkę surowców i zalej szklanką wrzącej wody. Po trzygodzinnej infuzji przecedzić roztwór. Stosować do mycia kanałów nosowych 2 razy dziennie. Po zabiegu należy unikać hipotermii, dlatego nie zaleca się wychodzenia na zewnątrz na godzinę. Owoce rokitnika są w stanie zwiększyć elastyczność ścian naczyń, co ma pozytywny wpływ na układ sercowo-naczyniowy.
• Olej eukaliptusowy. Dostarcza dotkniętym tkankom nosogardzieli niezbędne witaminy, minerały, poprawiając regenerację. Ponadto olej jest stosowany przez dzieci, aby zapobiec podrażnieniu śluzu podczas leczenia. W celu wkroplenia do nosa można przygotować wywar z liści eukaliptusa. Suszone, rozgniecione liście zalać wrzącą wodą, zaparzać przez 3 godziny, a następnie przecedzić i zakopać 4 krople 3 razy dziennie. Na szklankę wody bierze się jedną łyżkę posiekanych surowców.
• W przypadku dzieci starszych niż trzy lata, w leczeniu adenoidów stosuje się miód zmieszany z sokiem z buraków w stosunku 1: 2. Pochować powstały roztwór 5 kropli do każdego otworu nosowego. Przeciwwskazania - alergie na produkty pszczele.

U dzieci leczenie adenoidów w domu jest prowadzone przez kursy, których czas trwania wynosi od 14 do 36 dni.

W przyszłości dziecko będzie musiało okresowo pojawiać się laryngolog, monitorować higienę jamy nosowej, wzmacniać układ odpornościowy i unikać hipotermii.

Jak leczyć migdałki drugiego stopnia u dziecka

Zasady leczenia migdałków gardłowych 2 stopni są obecnie poddawane rewizji. Jeśli wcześniej zostały one usunięte u prawie wszystkich dzieci, teraz wartość tego ciała migdałowatego w rozwoju układu odpornościowego dziecka została już udowodniona, dlatego każdy przypadek kliniczny jest rozważany dzisiaj indywidualnie. U niektórych dzieci możliwe jest konkurowanie o ciało migdałowate i leczenie zachowawcze, podczas gdy w innych przypadkach jednoznacznie wybierają interwencję chirurgiczną, która zapobiega rozwojowi możliwych powikłań. Zastanów się, co to są migdałki drugiego stopnia i co z nimi zrobić.

Obraz kliniczny

Roślinność gruczołowa znajduje się z tyłu nosogardzieli. Wyglądają jak przypominająca guz masa 4-6 płatków, oddzielona głębokimi szczelinami. Ich wygląd przypomina nieco zarozumialca.

Przerost tego migdałka obserwuje się równie często u dzieci obu płci w wieku 3-5 lat. Rzadko występują one u dziecka pierwszego roku życia, a także u dorosłych.

W zależności od wielkości migdałków rozróżnia się kilka stopni wzrostu migdałków. Diagnoza „adenoidów 2 stopnie” ustala się, gdy lekarz widzi, że wzrost pokrywa połowę wargi (niesparowana kość z tyłu nosa).

Jakie objawy mogą przeszkadzać dziecku?

Przerost migdałków gardłowych (migdałki gardłowe) może objawiać się różnymi objawami. Ważne jest, aby rozpoznać je na czas i podjąć odpowiednie środki. Tak więc, aby zwiększyć roślinność gruczolakowatą drugiego stopnia, charakterystyczne są następujące objawy, które rodzice mogą zauważyć:

• dziecko zaczyna chrapać lub głośno powąchać we śnie;
• barwa głosu może się zmienić i pojawi się nosowy skręt;
• dziecko ma nos i często otwarte usta, co nadaje twarzy charakterystyczny wyraz;
• dziecko jest trudne do skupienia, często niegrzeczne;
• dziecko ma słaby apetyt i problemy ze snem;
• dzieciak często ma przeziębienia;
• dziecko ma uporczywe problemy z uszami (zapalenie ucha, przekrwienie, utrata słuchu).

Objawy mogą się różnić u poszczególnych pacjentów, ale w każdym przypadku nieprawidłowy wzrost tkanki limfoidalnej zakłóca normalny wzrost i rozwój dziecka. Rodzice powinni rozpoznać objawy choroby na wczesnym etapie i szukać pomocy.

Jak diagnozować?

Niezależnie od tego, że migdałki w nosie dziecka nie będą działać. Aby zdiagnozować chorobę, należy skonsultować się z lekarzem, który określi stopień wzrostu migdałków i określi dalsze leczenie. Specjaliści stosują różne metody badań i diagnostyki:

• badanie palców. Lekarz w sterylnych rękawiczkach czuje palcem położenie migdałków. Nie widzi ich, a dotykiem określa rozmiar i teksturę. Procedura jest nieprzyjemna i niezbyt dobrze tolerowana przez dzieci, więc ostatnio odmówili;
• badanie za pomocą wziernika nosowo-gardłowego. Lekarz bada łuk nosogardzieli przez specjalne lustro umieszczone w jamie ustnej. Wśród wad: niemożliwe jest wykonanie u małych dzieci i małych dzieci ze zwiększonym odruchem gagowym;
• inspekcja endoskopu. „Złoty standard” w diagnostyce migdałków gardłowych. Pozwala nie tylko wyjaśnić stopień wzrostu, ale także poznać stan rur słuchowych. Może być wykonywany na dzieciach w każdym wieku, jeśli to konieczne, używaj lekkich środków uspokajających;
• Promienie rentgenowskie, dają pewne informacje na temat wielkości migdałków, ale noszą wysokie obciążenie promieniowaniem, dlatego nie są zalecane do diagnozowania u dzieci.

Czasami można wykorzystać wyniki badań TK lub MRI, ale są one trudne do wykonania dla małych dzieci. Ponadto takie badania są dość drogie i, w mniejszym stopniu, również napromieniają pacjenta.

To ważne! Nie zaleca się rozważania niezależnie, a tym bardziej próby zbadania migdałków gardłowych palcami. Oprócz urazu psychicznego i bólu u dziecka nie uzyskasz żadnych wyników.

Jak i co można wyleczyć

Przerost migdałków 2 stopnia można leczyć zachowawczo lub chirurgicznie. Podejście do leczenia zależy od stanu dziecka i obecności powiązanych powikłań.

Leczenie zachowawcze

Jeśli nie ma żadnych poważnych powikłań, możesz spróbować leczyć chorobę zachowawczo. Ten zabieg składa się z:

• Płukanie nosa samodzielnie lub w szpitalu („kukułka”). Farmaceutyczne roztwory soli są wybierane do mycia lub przygotowywane w domu. Proste nawadnianie nosa z ostrym obrzękiem będzie nieskuteczne, ponieważ migdałki zlokalizowane są w tylnych częściach nosa i konieczne jest, aby roztwór tam trafił.
• Wdychanie aparatów przy użyciu wywarów z ziołowych środków antyseptycznych, soli fizjologicznej i innych środków. Dzieciom nie zaleca się wdychania pary, ale tylko za pomocą nebulizatora.
• Krople i spraye do nosa. W leczeniu adenoidów stosuje się spraye hormonalne (Fliksonaze) z zapaleniem - krople o działaniu przeciwbakteryjnym (Isofra, Polydex), a także suszące krople (Protargol) i roztwory soli do nosa (Aqualor). Czasami rodzice przygotowują krople do nosa samodzielnie na podstawie popularnych receptur, na przykład z soku z aloesu lub wywaru z rumianku.
• Środki homeopatyczne (Tonsilgon, Sinupret, Angin gran, itp.). W ich składzie naturalne składniki, które mają korzystny wpływ na tkanki migdałków i częściowo łagodzą obrzęk i stan zapalny.
• Leki przeciwalergiczne (Fenistil, Zyrtec) w celu wyeliminowania obrzęku i alergicznego składnika choroby.
• Korektory immunologiczne.

Leczenie uzupełnia fizjoterapia, która jest przeprowadzana bez zaostrzenia infekcji wirusowej. Opinie pacjentów wskazują na dobry efekt takiej złożonej terapii.

Leczenie chirurgiczne

W przypadku migdałków drugiego stopnia następujące sytuacje wskazują na usunięcie:

• zaburzył normalne oddychanie przez nos;
• obserwuje się utratę słuchu i inne choroby ucha środkowego;
• przewlekłe zapalenie innych migdałków i regularne choroby katar (zwykle 5-7 razy w roku);
• występuje opóźnienie w rozwoju, anomalie struktury kości czaszki twarzy i klatki piersiowej.

W takich sytuacjach nie powinieneś dręczyć dziecka i kontynuować nieskutecznego leczenia zachowawczego. Lepiej jest usunąć patologicznie przerośniętą tkankę i pozwolić dziecku w pełni oddychać przez nos.

Leczenie chirurgiczne migdałków to:

• tradycyjna chirurgia, w której ciało migdałowate usuwa się specjalnym nożem (adenotomem). Wśród niedociągnięć: brak pełnoprawnej kontroli wzrokowej nad polem operacyjnym, dzięki czemu może pozostać pewna tkanka limfatyczna. Jak również psychologiczny moment obecności w samej operacji, który jest trudny dla dziecka;
• usunięcie za pomocą endoskopu. Pozwala dokładnie i precyzyjnie usunąć całą przerośniętą tkankę.

Ponadto, operacja może być przeprowadzona przy użyciu lasera, golarki, coblatora, metody kriodestrukcji i innych metod. Wskazania i zapotrzebowanie na każdą technikę są zdeterminowane możliwościami konkretnej kliniki, życzeniami pacjenta i zaleceniami lekarza.

Popularne pytania

Czy można leczyć migdałki II stopnia wyłącznie za pomocą płukania nosa?

Leczenie określa lekarz prowadzący, który widział twoje dziecko i jest świadomy jego stanu, dolegliwości i powiązanych chorób. Nawet w przypadku leczenia zachowawczego samo pranie nie wystarczy, potrzebne jest zintegrowane podejście.

Czy muszę leczyć migdałki drugiego stopnia u dorosłego dziecka, czy możemy poczekać, a on wyrośnie z choroby?

Z wiekiem może dojść do spadku tkanki migdałków nosowo-gardłowych, ale jeśli w tym stanie proces zapalny, nie zniknie. Rozpoczynają się częste przeziębienia, a zakażenie może rozprzestrzeniać się na inne migdałki. Lepiej jest leczyć chorobę, nie czekając na komplikacje.