Ceftriakson (Ceftriakson)

Przed zakupem antybiotyku Ceftriakson należy dokładnie zapoznać się z instrukcjami użycia, metodami stosowania i dawkowania, a także innymi przydatnymi informacjami na temat leku Ceftriakson. Na stronie internetowej „Encyclopedia of Diseases” znajdziesz wszystkie niezbędne informacje: instrukcje właściwego stosowania, zalecane dawkowanie, przeciwwskazania, a także opinie pacjentów, którzy już stosowali ten lek.

Rosyjska nazwa: Ceftriakson

Nazwa substancji łacińskiej Ceftriaxone: Ceftriaxonum (rodzaj Ceftriaxoni)

Nazwa chemiczna: [6R- [6alf, 7beta (Z)]] - 7 - [[(2-amino-4-tiazolilo) (metoksyimino) acetylo] amino] -8-okso-3 - [[(1,2, 5,6-tetrahydro-2-metylo-5,6-diokso-1,2,4-triazyn-3-ylo) tio] metylo] -5-tia-1-azabicyklo [4.2.0] okt-2-pl Kwas -2-karboksylowy (i w postaci soli disodowej)

Grupa farmakologiczna substancji Ceftriakson: cefalosporyny

Ceftriakson jest antybiotykiem cefalosporynowym trzeciej generacji do stosowania pozajelitowego.

Ceftriakson sodowy jest krystalicznym proszkiem o barwie białej do żółtawo-pomarańczowej, łatwo rozpuszczalnym w wodzie, umiarkowanie w metanolu, bardzo słabym w etanolu. Wartość pH 1% roztworu wodnego wynosi około 6,7. Kolor roztworu zmienia się od lekko żółtego do bursztynowego i zależy od czasu przechowywania, stężenia i zastosowanego rozpuszczalnika. Masa cząsteczkowa 661,61.

Forma uwalniania, skład i opakowanie

Proszek do przygotowania roztworu do iniekcji dożylnej i domięśniowej jest krystaliczny, prawie biały lub żółtawy.

1 fl. Ceftriakson (w postaci soli sodowej) 1 g

Butelki szklane (1) - pakuje tekturę.

Ceftriakson - działanie farmakologiczne

Działanie farmakologiczne substancji jest bakteriobójcze, o szerokim spektrum działania przeciwbakteryjnego.

Hamuje transpeptydazę, narusza biosyntezę ściany komórkowej bakterii mukopeptydowych. Ma szerokie spektrum działania, jest stabilny w obecności większości beta-laktamaz.

Aktywny w dziedzinie aerobiku, Staphylococcus aureus, Streptococcus Neo, rynek arabski, Netogazi, Neobru, Neobru, Neto, arabski (w tym ampicylina) i beta-laktam, Proteus mirabilis, Proteus vulgaris, Serratia marcesc ens, wiele szczepów Pseudomonas aeruginosa, mikroorganizmów beztlenowych - Bacteroides fragilis, Clostridium spp. (większość szczepów Clostridium difficile), Peptostreptococcus spr., Peptococcus spp.

Posiada aktywność in vitro wobec większości szczepów następujących drobnoustrojów, jednak bezpieczeństwo i skuteczność ceftriaksonu w leczeniu chorób wywoływanych przez te mikroorganizmy nie zostało ustalone w odpowiednich i dobrze kontrolowanych badaniach klinicznych: tlenowe drobnoustroje gram-ujemne - Citrobacter diversus, Citrobacter freundii, Providencia spp. (w tym Providencia rettgeri), Salmonella spp. (w tym Salmonella typhi), Shigella spp., tlenowe drobnoustroje gram-dodatnie - Streptococcus agalactiae, mikroorganizmy beztlenowe - Prevotella (Bacteroides) bivius, Porphyromonas (Bacteroides) melaninogenicus.

Może działać na wielooporne szczepy tolerujące penicyliny i cefalosporyny pierwszej generacji i aminoglikozydy.

Po podaniu i / m jest on całkowicie wchłaniany, Tmax osiągane jest w ciągu 2–3 godzin.W przypadku pojedynczego wlewu dożylnego przez 30 minut, stężenie ceftriaksonu w osoczu w dawkach 0,5; 1 i 2 g wynosi 82, 151 i 257 µg / ml. Cmax w osoczu po pojedynczym wstrzyknięciu domięśniowym w dawkach 0,5 i 1 g - 38 i 76 μg / ml. Nagromadzenie po powtarzanych in / in lub domięśniowych iniekcjach w dawkach od 0,5 do 2 gz odstępami 12 i 24 godzin wynosi 15-36% w porównaniu z pojedynczym wstrzyknięciem. Odwracalnie wiąże się z białkami osocza: w stężeniu poniżej 25 μg / ml - 95%, w stężeniu 300 μg / ml - 85%. Wnika dobrze do narządów, płynów ustrojowych (śródmiąższowych, otrzewnowych, maziowych, podczas zapalenia mózgu w rdzeniu mózgowym), tkanki kostnej. Mleko matki zawiera 3-4% stężenia w surowicy (więcej z i / m niż z a / we wstępie). Przy dawkach 0,15-3 g u zdrowych ochotników T1 / 2 - 5,8-8,7 godziny; pozorna objętość dystrybucji - 5,78-13,5 l; Plazma Cl - 0,58-1,45 l / h; Cl renal - 0,32-0,73 l / h. Od 30 do 67% jest wydalane w postaci niezmienionej przez nerki, reszta - z żółcią. Około 50% jest wyświetlane w ciągu 48 godzin.

Ceftriakson - Wskazania

Jest stosowany w leczeniu zakażeń wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na substancję czynną, a mianowicie:

- rozsiana borelioza z Lyme (wczesne i późne stadia choroby);

- zakażenia narządów jamy brzusznej (zapalenie otrzewnej, zakażenia dróg żółciowych i przewodu pokarmowego);

- infekcje kości i stawów;

- zakażenia skóry i tkanek miękkich;

- zakażenia u pacjentów z osłabioną odpornością;

- zakażenia narządów miednicy;

- zakażenia nerek i dróg moczowych;

- zakażenia dróg oddechowych (zwłaszcza zapalenie płuc);

- zakażenia narządów płciowych, w tym rzeżączka.

Zapobieganie zakażeniom w okresie pooperacyjnym.

Ceftriakson - dawkowanie

Lek podaje się w / m lub / in.

Dorośli i dzieci powyżej 12 roku życia otrzymują 1-2 g 1 raz dziennie (co 24 godziny). W ciężkich przypadkach lub z zakażeniami, których patogeny mają tylko umiarkowaną wrażliwość na ceftriakson, dawkę dobową można zwiększyć do 4 g.

Noworodek (do 2 tygodni) przepisuje się na 20-50 mg / kg masy ciała 1 raz dziennie. Dzienna dawka nie powinna przekraczać 50 mg / kg masy ciała. Przy określaniu dawki nie należy rozróżniać dzieci urodzonych o terminie i wcześniaków.

Niemowlęta i małe dzieci (od 15 dni do 12 lat) przepisuje się w dawce 20-80 mg / kg masy ciała 1 raz na dobę.

Dzieci o masie ciała> 50 kg przepisują dawki dla dorosłych.

Dawki 50 mg / kg lub więcej do podawania dożylnego należy podawać kroplami przez co najmniej 30 minut.

Pacjenci w podeszłym wieku powinni otrzymywać zwykłą dawkę, przeznaczoną dla dorosłych, bez dostosowania do wieku.

Czas trwania leczenia zależy od przebiegu choroby. Podawanie ceftriaksonu powinno być kontynuowane u pacjentów przez co najmniej 48-72 godziny po normalizacji temperatury i potwierdzeniu eradykacji patogenu.

W przypadku bakteryjnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych u niemowląt i małych dzieci leczenie rozpoczyna się od dawki 100 mg / kg (ale nie więcej niż 4 g) 1 raz na dobę. Po zidentyfikowaniu patogenu i określeniu jego czułości dawkę można odpowiednio zmniejszyć.

W przypadku meningokokowego zapalenia opon mózgowych najlepsze wyniki uzyskano po 4 dniach leczenia, z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych wywołanym przez Haemophilus influenzae, 6 dni, Streptococcus pneumoniae, 7 dni.

W boreliozie z Lyme: dorosłym i dzieciom powyżej 12 lat przepisuje się 50 mg / kg raz dziennie przez 14 dni; maksymalna dawka dzienna - 2 g.

W przypadku rzeżączki (spowodowanej przez szczepy tworzące i nie tworzące penicylinazy) - raz na minutę w dawce 250 mg.

W celu zapobiegania zakażeniom pooperacyjnym, w zależności od stopnia ryzyka zakaźnego, lek podaje się w dawce 1-2 g raz na 30-90 minut przed operacją.

W operacjach na okrężnicy i odbytnicy skuteczne jest jednoczesne (ale oddzielne) podawanie ceftriaksonu i jednego z 5-nitroimidazoli, na przykład ornidazolu.

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie ma potrzeby zmniejszania dawki, jeśli czynność wątroby pozostaje prawidłowa. W przypadku przedwczesnej niewydolności nerek ciężkiej z zapewnieniem jakości

Pomimo szczegółowej analizy historii, która jest regułą dla innych antybiotyków cefalosporynowych, nie możemy wykluczyć możliwości wystąpienia wstrząsu anafilaktycznego, który wymaga natychmiastowej terapii - najpierw podaje się epinefrynę, a następnie GCS.

Badania in vitro wykazały, że podobnie jak inne antybiotyki cefalosporynowe, ceftriakson może wypierać bilirubinę związaną z albuminą surowicy. Dlatego u noworodków z hiperbilirubinemią, a zwłaszcza u wcześniaków, stosowanie Ceftriaksonu wymaga jeszcze większej ostrożności.

Starsi i osłabieni pacjenci mogą wymagać powołania witaminy K.

Przygotowany roztwór należy przechowywać w temperaturze pokojowej nie dłużej niż 6 godzin lub w lodówce w temperaturze 2-8 ° C nie dłużej niż 24 godziny.

W przypadku zaburzeń czynności nerek

Z ostrożnością przepisaną na zaburzenia czynności nerek.

Przy jednoczesnej ciężkiej niewydolności nerek i wątroby pacjenci poddawani hemodializie powinni regularnie określać stężenie leku w osoczu.

Przy długotrwałym leczeniu konieczne jest regularne monitorowanie wskaźników stanu czynnościowego nerek.

Z nieprawidłową czynnością wątroby

Przy jednoczesnej ciężkiej niewydolności nerek i wątroby u pacjentów poddawanych hemodializie należy regularnie oznaczać stężenie leku w osoczu.

Przy długotrwałym leczeniu konieczne jest regularne monitorowanie wskaźników stanu czynnościowego wątroby.

W rzadkich przypadkach ultradźwięków pęcherzyka żółciowego występują zaniki po ustaniu leczenia (nawet jeśli zjawisku temu towarzyszy ból w prawym nadbrzuszu, zaleca się kontynuowanie przepisywania antybiotyku i przeprowadzenie leczenia objawowego).

Ceftriakson - środki ostrożności

Połączenie niewydolności nerek i wątroby wymaga dostosowania dawki i monitorowania stężenia w osoczu (stężenia we krwi powinny być okresowo monitorowane oraz z izolowanym upośledzeniem czynności wątroby lub nerek).

U pacjentów z nadwrażliwością na penicyliny możliwe są reakcje krzyżowe z antybiotykami cefalosporynowymi.

W przypadku przedłużającej się wizyty konieczne jest wykonanie cytologicznego badania krwi Należy pamiętać o możliwym rozwoju dysbiozy, superinfekcji.

Należy zachować ostrożność u noworodków z hiperbilirubinemią, u wcześniaków i pacjentów podatnych na reakcje alergiczne.

Pacjenci z upośledzoną syntezą lub zmniejszonymi zapasami witaminy K (na przykład w przewlekłej chorobie wątroby, niedożywieniu) wymagają określenia PT. W przypadku wydłużania PV przed lub w trakcie terapii należy przypisać witaminę K.

Istnieją doniesienia o zmianach pęcherzyka żółciowego wykrytych przez USG u pacjentów leczonych ceftriaksonem (zmiany są przemijające i ustępują po zaprzestaniu leczenia), niektórzy z tych pacjentów również mieli objawy choroby pęcherzyka żółciowego. Jeśli występują oznaki choroby pęcherzyka żółciowego i (lub) nieprawidłowości USG, należy przerwać leczenie ceftriaksonem.

Nazwy handlowe leków z aktywnym składnikiem Ceftriakson

Ceftriaxone - oficjalne instrukcje użytkowania

Numer rejestracyjny

Nazwa handlowa leku: Ceftriakson

Międzynarodowa nazwa niezastrzeżona:

Nazwa chemiczna: [6R- [6alf, 7beta (z]] - 7 - [[(2-amino-4-tiazolilo) (metoksyimino) acetylo] amino] -8-okso-3 - [[(1,2,5, 6-tetrahydro-2-metylo-5,6-diokso-1,2,4-triazyn-3-ylo) tio] metylo] -5-tia-1-azabicyklo [4.2.0] okt-2-en- Kwas 2-karboksylowy (w postaci soli disodowej).

Skład:

Opis:
Prawie biały lub żółtawy krystaliczny proszek.

Grupa farmakoterapeutyczna:

Kod ATX [J01DA13].

Właściwości farmakologiczne
Ceftriakson jest antybiotykiem cefalosporynowym trzeciej generacji do stosowania pozajelitowego, ma działanie bakteriobójcze, hamuje syntezę błony komórkowej, a in vitro hamuje wzrost większości drobnoustrojów Gram-dodatnich i Gram-ujemnych. Ceftriakson jest oporny na enzymy beta-laktamazowe (zarówno penicylinazę, jak i cefalosporynazę, produkowane przez większość bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych). In vitro i w praktyce klinicznej ceftriakson jest zazwyczaj skuteczny przeciwko następującym mikroorganizmom:
Gram-dodatni:
Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidermidis, Streptococcus pneumoniae, Streptococcus A (Str.pyogenes), Streptococcus V (Str. Agalactiae), Streptococcus viridans, Streptococcus bovis.
Uwaga: Staphylococcus spp., Odporny na metycylinę, odporny na cefalosporyny, w tym ceftriakson. Większość szczepów enterokoków (na przykład Streptococcus faecalis) jest również oporna na ceftriakson.
Gram-ujemne:
Aeromonas spp., Alcaligenes spp., Branhamella catarrhalis, Citrobacter spp., Enterobacter spp. (niektóre szczepy są oporne), Escherichia coli, Haemophilus ducreyi, Haemophilus influenzae, Haemophilus parainfluenzae, Klebsiella spp. (w tym Kl. pneumoniae), Moraxella spp., Morganella morganii, Neisseria gonorrhoeae, Neisseria meningitidis, Plesiomonas shigelloides, Proteus mirabilis, Proteus vulgaris, Providencia spp., Pseudomonas aeruginosa; (w tym S. typhi), Serratia spp. (w tym S. marcescens), Shigella spp., Vibrio spp. (w tym V. cholerae), Yersinia spp. (w tym Y. enterocolitica)
Uwaga: Wiele szczepów wymienionych mikroorganizmów, które w obecności innych antybiotyków, na przykład penicylin, cefalosporyn pierwszej generacji i aminoglikozydów, stale się rozmnażają, jest wrażliwe na ceftriakson. Treponema pallidum jest wrażliwa na ceftriakson zarówno w badaniach in vitro, jak i na zwierzętach. Według danych klinicznych w kiły pierwotnej i wtórnej, ceftriakson wykazuje dobrą skuteczność.
Patogeny beztlenowe:
Bacteroides spp. (w tym niektóre szczepy B. fragilis), Clostridium spp. (w tym CI. difficile), Fusobacterium spp. (z wyjątkiem F. mostiferum. F. varium), Peptococcus spp., Peptostreptococcus spp.
Uwaga: Niektóre szczepy wielu bakterii Bacteroides spp. (na przykład B. fragilis), wytwarzający beta-laktamazę, odporny na ceftriakson. Aby określić wrażliwość drobnoustrojów, konieczne jest użycie krążków zawierających ceftriakson, ponieważ wykazano, że pewne szczepy patogenów mogą być oporne na klasyczne cefalosporyny in vitro.

Farmakokinetyka:
Podczas podawania pozajelitowego ceftriakson przenika dobrze do tkanek i płynów ustrojowych. U zdrowych osób dorosłych ceftriakson charakteryzuje się długim, około 8 godzinnym okresem półtrwania. Obszary pod krzywą stężenia - czas w surowicy z podawaniem dożylnym i domięśniowym pokrywają się. Oznacza to, że biodostępność ceftriaksonu po podaniu domięśniowym wynosi 100%. Po podaniu dożylnym ceftriakson szybko dyfunduje do płynu śródmiąższowego, gdzie utrzymuje swoje działanie bakteriobójcze na patogeny wrażliwe na niego przez 24 godziny.
Okres półtrwania u zdrowych osób dorosłych wynosi około 8 godzin. U noworodków w wieku do 8 dni iu osób starszych w wieku powyżej 75 lat średni okres półtrwania wynosi około dwa razy więcej. U dorosłych 50–60% ceftriaksonu jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem, a 40–50% jest wydalane w postaci niezmienionej z żółcią. Pod wpływem flory jelitowej ceftriakson przekształca się w nieaktywny metabolit. U noworodków około 70% podanej dawki jest wydalane przez nerki. W przypadku niewydolności nerek lub choroby wątroby u dorosłych farmakokinetyka ceftriaksonu prawie się nie zmienia, eliminacja w połowie czasu jest nieznacznie wydłużona. Jeśli czynność nerek jest upośledzona, wydalanie z żółcią wzrasta, a jeśli występuje patologia wątroby, wydalanie ceftriaksonu przez nerki jest zwiększone.
Ceftriakson wiąże się odwracalnie z albuminą i to wiązanie jest odwrotnie proporcjonalne do stężenia: na przykład, gdy stężenie leku w surowicy jest mniejsze niż 100 mg / l, wiązanie ceftriaksonu z białkami wynosi 95% i przy stężeniu 300 mg / l - tylko 85%. Ze względu na niższą zawartość albuminy w płynie śródmiąższowym stężenie ceftriaksonu jest wyższe niż w surowicy krwi.
Naciek płynu mózgowo-rdzeniowego: u niemowląt i dzieci z zapaleniem opon mózgowych ceftriakson przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego, aw przypadku bakteryjnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych średnio 17% stężenia leku w surowicy dyfunduje do płynu mózgowo-rdzeniowego, co stanowi około 4 razy więcej niż z aseptycznym zapaleniem opon mózgowych. 24 godziny po dożylnym podaniu ceftriaksonu w dawce 50-100 mg / kg masy ciała, stężenie w płynie mózgowo-rdzeniowym przekracza 1,4 mg / l. U dorosłych pacjentów z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych, 2–25 godzin po podaniu ceftriaksonu w dawce 50 mg / kg masy ciała, stężenie ceftriaksonu było wielokrotnie wyższe niż minimalna dawka depresyjna, która jest niezbędna do stłumienia patogenów, które najczęściej powodują zapalenie opon mózgowych.

Ceftriakson: instrukcje użytkowania

Skład

Opis

Wskazania do użycia

Zakażenia bakteryjne wywołane przez wrażliwe drobnoustroje: zakażenia narządów jamy brzusznej (zapalenie otrzewnej, choroby zapalne przewodu pokarmowego, drogi żółciowe, w tym zapalenie dróg żółciowych, ropniak pęcherzyka żółciowego), choroby górnych i dolnych dróg oddechowych (w tym zapalenie płuc, ropień płuc, ropniak opłucnej), infekcje kości, stawów, skóry i tkanek miękkich, strefa moczowo-płciowa (w tym rzeżączka, odmiedniczkowe zapalenie nerek), bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i wsierdzia, posocznica, zakażone rany i oparzenia, miękka kora i kiła, borelioza ( bor reliosis), dur brzuszny, salmonelloza i przewóz salmonelli.

Zapobieganie zakażeniom pooperacyjnym.

Choroby zakaźne u osób z obniżoną odpornością.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość (w tym na inne cefalosporyny, penicyliny, karbapenemy), hiperbilirubinemia u noworodków, noworodki, którym podano dożylnie roztwory zawierające wapń.

Wcześniaki, niewydolność nerek i / lub wątroby, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, zapalenie jelit lub zapalenie jelita grubego związane ze stosowaniem leków przeciwbakteryjnych, ciąża, laktacja.

Dawkowanie i podawanie

Wpisz dożylnie (iv) i domięśniowo (v / m). Dla dorosłych i dzieci powyżej 12 lat początkowa dawka dzienna wynosi (w zależności od rodzaju i ciężkości zakażenia) 1 do 2 g raz dziennie lub 0,5 do 1,0 g co 12 godzin (2 razy dziennie), dawka dzienna nie jest musi przekraczać 4 g.

W przypadku niepowikłanej rzeżączki - raz domięśniowo, 0,25 g.

W celu zapobiegania powikłaniom pooperacyjnym - raz, 1-2 g (w zależności od stopnia zagrożenia infekcją) przez 30-90 minut przed operacją. W przypadku operacji na okrężnicy i odbytnicy zaleca się dodatkowe podanie leku z grupy 5-nitroimidazoli.

Z zapaleniem ucha środkowego - domięśniowo, raz, 50 mg / kg, nie więcej niż 1 g.

Dla noworodków (do 2 tygodni) - 20 - 50 mg / kg / dzień. Dla niemowląt i dzieci w wieku do 12 lat dawka dobowa wynosi 20 - 80 mg / kg. U dzieci o masie ciała powyżej 50 kg należy stosować dawki dla dorosłych.

Z bakteryjnym zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych u niemowląt i małych dzieci - 100 mg / kg (ale nie więcej niż 4 g) 1 raz dziennie. Czas trwania leczenia zależy od patogenu i może wynosić od 4 dni dla Neisseria meningitidis do 10-14 dni dla wrażliwych szczepów Enterobacteriaceae.

Dzieci z infekcjami skóry i tkanek miękkich - w dawce dobowej 50 - 75 mg / kg raz na dobę lub 25 - 37,5 mg / kg co 12 godzin, nie więcej niż 2 g / dobę. W ciężkich zakażeniach innej lokalizacji - 25 - 37,5 mg / kg co 12 godzin, nie więcej niż 2 g / dobę.

Pacjenci z dostosowywaniem dawki przewlekłej niewydolności nerek są wymagani tylko wtedy, gdy CC jest poniżej 10 ml / min. W tym przypadku dzienna dawka nie powinna przekraczać 2 g.

U pacjentów z niewydolnością nerek i wątroby dawka dobowa nie powinna przekraczać 2 g bez określania stężenia leku w osoczu krwi.

Leczenie ceftriaksonem powinno być kontynuowane przez co najmniej 2 dni po ustąpieniu objawów i objawów zakażenia. Przebieg leczenia wynosi zwykle 4-14 dni; przy skomplikowanych infekcjach może być wymagana dłuższa administracja. Przebieg leczenia zakażeń wywołanych przez Streptococcus pyogenes powinien wynosić co najmniej 10 dni.

Zasady przygotowania i wprowadzenia rozwiązań: należy stosować wyłącznie świeżo przygotowane rozwiązania. Do podawania domięśniowego 0,5 g leku rozpuszcza się w 2 ml i 1 g w 3,5 ml 1% roztworu lidokainy. Zaleca się wprowadzenie nie więcej niż 1 g na jeden pośladek.

Do wstrzyknięcia dożylnego 0,25 lub 0,5 g rozpuszcza się w 5 ml i 1 g-10 ml wody do wstrzykiwań. Wejdź / wjedź powoli (2–4 min).

Do infuzji dożylnej rozpuścić 2 g w 40 ml roztworu, który nie zawiera wapnia (0,9% roztwór chlorku sodu, 5-10% roztwór dekstrozy (glukozy)). Dawki 50 mg / kg i więcej należy podawać dożylnie w ciągu 30 minut.

Efekty uboczne

Reakcje alergiczne: wysypka, świąd, gorączka lub dreszcze.

Miejscowe reakcje: ból w miejscu wstrzyknięcia.

Układu nerwowego: ból głowy, zawroty głowy.

Z układu moczowego: oliguria.

Ze strony układu pokarmowego: nudności, wymioty, zaburzenia smaku, wzdęcia, zapalenie jamy ustnej, zapalenie języka, biegunka, rzekomobłoniaste zapalenie jelit; pseudo-kamica żółciowa pęcherzyka żółciowego (zespół „osadu”), kandydoza i inne nadkażenia.

Od strony organów krwiotwórczych: niedokrwistość (w tym hemolityczna), leukopenia, leukocytoza, limfopenia, neutropenia, granulocytopenia, trombocytopenia, trombocytoza, bazofilia, krwiomocz; krwawienie z nosa.

Wskaźniki laboratoryjne: wzrost (spadek) czasu protrombinowego, wzrost aktywności aminotransferaz wątrobowych i fosfatazy alkalicznej, hiperbilirubinemia, hiperkreatynina, zwiększenie stężenia mocznika, glikozuria.

Inne: zwiększone pocenie się, „przypływy” krwi.

Przedawkowanie

Interakcja z innymi lekami

Farmaceutycznie niezgodne z amsakryną, wankomycyną, flukonazolem i aminoglikozydami.

Antybiotyki bakteriostatyczne zmniejszają działanie bakteriobójcze ceftriaksonu.

Wykryto antagonizm in vitro między chloramfenikolem a ceftriaksonem.

Przy jednoczesnym stosowaniu niesteroidowych leków przeciwzapalnych i innych inhibitorów agregacji płytek zwiększa prawdopodobieństwo krwawienia.

Ceftricson może zmniejszać skuteczność antykoncepcji hormonalnej. Podczas leczenia ceftriaksonem i przez miesiąc po leczeniu należy dodatkowo stosować niehormonalne metody antykoncepcji.

Przy jednoczesnym stosowaniu ceftriaksonu w wysokich dawkach i silnych lekach moczopędnych (na przykład furosemidu) nie obserwowano zaburzeń czynności nerek.

Probenecyd nie wpływa na eliminację ceftriaksonu.

Farmaceutycznie niezgodne z roztworami zawierającymi inne antybiotyki.

Roztwory zawierające wapń (takie jak roztwór Ringera lub Hartmana) nie mogą rozcieńczać ceftriaksonu. Wynik interakcji może prowadzić do tworzenia nierozpuszczalnych związków. Ceftriaksonu i roztworów do żywienia pozajelitowego zawierających wapń nie należy mieszać ani podawać jednocześnie pacjentom bez względu na wiek, w tym stosując różne systemy do podawania dożylnego.

Funkcje aplikacji

Po połączeniu niewydolności nerek i wątroby pacjenci poddawani hemodializie powinni regularnie określać stężenie leku w osoczu.

Przy długotrwałym leczeniu konieczne jest regularne monitorowanie obrazu krwi obwodowej, wskaźników stanu czynnościowego wątroby i nerek.

W rzadkich przypadkach badania ultrasonograficznego woreczka żółciowego występują zaniki po ustaniu leczenia. Nawet jeśli zjawisku temu towarzyszy ból w prawym nadbrzuszu, zaleca się kontynuowanie przepisywania antybiotyku i przeprowadzenie leczenia objawowego.

Stosowaniu etanolu po podaniu ceftriaksonu nie towarzyszy reakcja podobna do disulfiramu. Ceftriakson nie zawiera grupy N-metylotio-tetrazolowej, która mogłaby powodować nietolerancję etanolu, co jest nieodłączne w niektórych innych cefalosporynach.

Podczas leczenia ceftriaksonem można zaobserwować fałszywie dodatnie wyniki testu Coombsa, próbki dla galaktozemii i glukozy w moczu (zaleca się oznaczanie glukozurii tylko metodą enzymatyczną).

Świeżo przygotowane roztwory ceftriaksonu są stabilne fizycznie i chemicznie przez 6 godzin w temperaturze pokojowej.

Starsi i osłabieni pacjenci mogą wymagać powołania witaminy K.

Ceftriakson i roztwory zawierające wapń można podawać pacjentom w dowolnej grupie wiekowej, dzieciom w wieku powyżej 28 dni, w odstępie co najmniej 48 godzin, pod warunkiem, że linia infuzyjna cewnika zostanie dokładnie przepłukana między dawkami za pomocą kompatybilnego roztworu.

Stosować w czasie ciąży i laktacji

Ceftriakson przenika przez barierę łożyskową. W badaniach doświadczalnych na zwierzętach nie wykryto działania teratogennego i embriotoksycznego ceftriaksonu, ale bezpieczeństwo ceftriaksonu u kobiet w ciąży nie zostało ustalone. Ceftriakson może być przepisywany w czasie ciąży tylko pod ścisłymi wskazówkami.

W małych stężeniach ceftriakson przenika do mleka kobiecego. Przepisując go podczas laktacji (karmienia piersią) należy zachować ostrożność.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i pracy z mechanizmami ruchomymi

Ceftriakson może powodować zawroty głowy, dlatego podczas leczenia należy zachować ostrożność podczas obchodzenia się z pojazdami i poruszającymi się maszynami.

Jak stosować ceftriakson w leczeniu dusznicy bolesnej?

Ceftriakson jest antybiotykiem cefalosporynowym, który wykazuje szeroki zakres działań. Ceftriakson na ból gardła jest przepisywany, jeśli choroba jest ciężka, gdy stosowanie penicylin jest niepraktyczne.
Ceftriakson jest również stosowany, gdy przyjmowanie leków przeciwbakteryjnych w postaci kapsułek, tabletek i innych postaci doustnych jest trudne lub niemożliwe.

Opis leku

Ceftriakson jest dostępny tylko w postaci proszku do przygotowania roztworu, który jest stosowany do wstrzyknięć domięśniowych / dożylnych. Nie ma pigułki na ten lek. Proszek pakowany jest w butelki po 10 ml / 20 ml. Jedna butelka zawiera 500 mg, 1 lub 2 g ceftriaksonu.

Ceftriakson jest lekiem trzeciej generacji, który jest częścią grupy cefalosporyn. Ma działanie bakteriobójcze, co znajduje odzwierciedlenie w hamowaniu powstawania ścian komórkowych bakterii. Antybiotyki z tej grupy są aktywne przeciwko wielu mikroorganizmom, gram-ujemnym i gram-dodatnim.

Jednak niektóre bakterie są oporne na ceftriakson, więc terapia może nie być skuteczna. Instrukcje dla leku zalecają, aby przed użyciem testu przeprowadzić wrażliwość.

Po wstrzyknięciu lub zakraplaczu lek w możliwie najkrótszym czasie przedostaje się do krwi i dróg oddechowych. Biodostępność substancji czynnej - 100%. Lek zaczyna działać po spożyciu. Najwyższe stężenie ceftriaksonu we krwi obserwuje się 2,5 godziny po wstrzyknięciu, po podaniu dożylnym po zakończeniu procedury.

Co pomaga ceftriakson?

Dorosłe zastrzyki, upuszczanie ceftriaksonu przepisanego na dusznicę bolesną, przechodzenie w ciężkiej postaci i jeśli stosowanie penicylin byłoby niewłaściwe. W leczeniu dusznicy bolesnej u dzieci ceftriakson stosuje się tylko w ostrej postaci choroby, powikłanej silnym procesem zapalnym i ropieniem. Zastanów się, co jeszcze przepisano lekowi. Inne wskazania do stosowania Ceftriaksonu to:

• choroby układu oddechowego (zapalenie, ropień płuc, ropniak opłucnej)
• zapalenie opon mózgowych, posocznica
• zakaźne zmiany skórne, tkanki miękkie
• infekcje przewodu pokarmowego, układ mięśniowo-szkieletowy
• choroby zakaźne dróg moczowych
• rany zakaźne zmiany chorobowe, oparzenia
• zakażenia u osób o słabej odporności

Lek jest również stosowany po interwencjach chirurgicznych w celu zapobiegania zakażeniom bakteryjnym.

Instrukcja

Zgodnie z instrukcjami Ceftriakson na ból gardła jest przepisywany do domięśniowo (zastrzyki) i dożylnie (kroplomierzem). Ceftriakson wstrzykuje się do żyły przez kroplówkę lub strumień. Jeśli chorobie towarzyszy silny katar z ropnym wydzieliną z nosa, lek stosuje się jako część roztworu do wkraplania do nosa.

Jak zrobić roztwór leku?

Roztwór do wstrzykiwań (domięśniowo / dożylnie) należy wykonać przed każdym wstrzyknięciem lub kroplówką. Do przygotowania będzie potrzebny lidokaina (1% roztwór). Do wstrzyknięcia 0,5 g ceftriaksonu należy rozcieńczyć 2 ml lidokainy, 1 g rozcieńcza się 3,5 ml lidokainy.

W przypadku iniekcji i / m proszek można rozcieńczyć wodą do wstrzykiwań, ale podczas wstrzyknięcia pojawi się ból. Czasami zamiast lidokainy proszek rozcieńcza się preparatem Novocain, jednak lek ten nieznacznie zmniejsza skuteczność antybiotyku i jednocześnie zwiększa ryzyko wstrząsu anafilaktycznego. Według opinii pacjentów, lidokaina lepiej łagodzi ból dzięki wprowadzeniu tego antybiotyku.

Aby przygotować roztwór do infuzji dożylnej, należy rozcieńczyć 500 mg proszku w 5 ml i 1 g w 10 ml wody do wstrzykiwań. Aby przygotować roztwór do kroplówki dożylnej, 2 g antybiotyku należy rozcieńczyć 40 ml roztworu, który nie zawiera wapnia, są to:

• 5-10% roztwór dekstrozy / glukozy
• 0,9% roztwór chlorku sodu
• 5% rv lewulozy

Ile czasu pozwala na przechowywanie rozwiązania? Przygotowane roztwory ceftriaksonu zachowują swoje właściwości do 6 godzin (w temperaturze pokojowej).

Jak nakłuć ceftriakson

W przypadku dławicy piersiowej ceftriakson stosuje się zgodnie z instrukcjami:

• Dla dorosłych i dzieci od 12 lat, antybiotyk jest nakłuwany o 1 p / dzień w dawce 1-2 g. Jeśli dławica piersiowa przechodzi w szczególnie ciężkiej postaci, dzienna dawka jest zwiększana do 4 g. Zaleca się, aby zbyt duża dawka była podzielona na 2 zastosowania i nakłuć 2 p / dzień to znaczy co 12 godzin
• Dla noworodków w wieku poniżej 14 dni dzienną dawkę oblicza się na podstawie obliczeń 20-50 mg / kg. Ta ilość leku jest wstrzykiwana raz dziennie. Dla niemowląt i dzieci do 12 lat dzienna ilość ceftriaksonu wynosi od 20 do 80 mg / kg

• Jeśli dziecko waży więcej niż 50 kg, dzienna dawka leku dla niego będzie taka sama jak dla osoby dorosłej.
• Podczas leczenia bólów gardła u dzieci w wieku poniżej 12 lat lepiej jest podzielić dzienną dawkę na połowę i nakłuć lek o godzinie 2:00, tj. Co 12 godzin. Lek jest doskonale wchłaniany, dlatego foki w miejscach wstrzyknięć pojawiają się rzadko

Ceftriakson w dawce 50 mg / kg masy ciała należy podawać dożylnie (kroplówka). Procedura powinna trwać co najmniej pół godziny. Wstrzyknięcie ceftriaksonu do żyły powinno trwać do 2-4 minut.

Ile dni ma ceftriakson?

Liczba dni stosowania ceftriaksonu jest określana przez lekarza i zależy od ciężkości dusznicy bolesnej. Średnio kuracja trwa 5-10 dni. Gdy temperatura staje się normalna, antybiotyk stosuje się przez kolejne 2-3 dni.
Nie możesz samodzielnie zmniejszyć czasu trwania terapii. Doprowadzi to do pojawienia się oporności na antybiotyki u bakterii. Oznacza to, że pozbycie się patogenu dławicy piersiowej i wyleczenie nawrotu będzie trudniejsze.

Cechy ceftriaksonu u dzieci

Przed leczeniem bólów gardła u dzieci, pierwsze wstrzyknięcie antybiotyku należy wykonać ostrożnie, ponieważ lidokaina może powodować ciężkie alergie. Zaleca się wykonanie wstępnego testu. W tym celu niewielką ilość roztworu ceftriaksonu (0,5 ml) w lidokainie wstrzykuje się w mięsień i monitoruje stan dziecka. Jeśli w ciągu 30 minut nie wystąpią żadne zdarzenia niepożądane, podaje się pozostałą dawkę.

U dzieci przeprowadza się także test na zarysowania, jest on najbardziej bezpieczny. Wykonywany jest za pomocą skaryfikatora. Robią zadrapania na przedramieniu (wewnątrz) i ociekają roztworem ceftriaksonu. Po kilku minutach sprawdź zaczerwienienie i obrzęk. W tym przypadku lek można stosować bez strachu.

Ceftriakson podczas ciąży i laktacji

W leczeniu dusznicy bolesnej u kobiet w ciąży i karmiących piersią ten antybiotyk jest przepisywany w wyjątkowych przypadkach. Lekarz najpierw ocenia ryzyko dla matki i płodu. Ważne jest prawidłowe obliczenie ilości Ceftriaksonu, co pomoże zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych i powikłań.

Nie należy nakłuwać tego antybiotyku w pierwszym trymestrze ciąży. Jeśli istnieje potrzeba stosowania Ceftriaksonu u kobiet karmiących piersią, należy przerwać karmienie piersią na okres leczenia.

Traktujemy nos ceftriaksonu

Krople do nosa

Jeśli ropne wydzieliny z nosa pojawiają się podczas zapalenia zatok, lekarze laryngologa zalecają ceftriakson w postaci kropli. Aby stworzyć rozwiązanie do wkraplania do nosa, będziesz potrzebować:

• 1 g Ceftriaksonu
• 5 ml roztworu Furatsilin
• 1 ml hydrokortyzonu
• 1 ml Nazivina

Wymieszać roztwory, rozcieńczyć proszek ceftriaksonu. Pochować lek w nosie 2 p. / Dzień, 2 krople (w każdym kanale nosowym). Może być używany przez dorosłych i dzieci przez 5-7 dni. Krople należy przechowywać przez umieszczenie w lodówce.

Roztwór do prania

Płukanki można wykorzystać do wyleczenia nosa. Aby przygotować lek, będziesz potrzebować:

• 100 ml soli fizjologicznej
• 10 ml dioksydiny
• 500 mg Ceftriaksonu

Powstałe rozwiązanie sprawia, że ​​mycie nosa. W tym celu należy wziąć strzykawkę lub strzykawkę (20 ml) bez igły. Pochyl się nad zlewem / wanną, odwróć głowę w lewo i włóż roztwór do lewego nozdrza, aby wypłynęło z prawego nozdrza. Następnie obróć głowę w prawo i przepłucz drugi kanał nosowy.

Procedura pozwala pozbyć się wydzieliny z nosa, podczas gdy lek przenika do zatok i wpływa na patogeny. Mycie odbywa się dwa razy dziennie, aż do normalizacji stanu (5-7 dni). Roztwór zawiera dioksydynę, dlatego nie nadaje się do stosowania u dzieci.

Efekty uboczne

Podczas leczenia bólu gardła, zastrzyki i ceftriakson mogą powodować szereg działań niepożądanych:

• zaburzenia układu krwiotwórczego (niedokrwistość, leukopenia, małopłytkowość, limfopenia, hipokoagulacja)
• zaburzenia układu pokarmowego (nudności, wzdęcia, wymioty, biegunka, ból brzucha, zaparcia, dysbakterioza, zaburzenia czynności wątroby)
• zaburzenia układu moczowego (bezmocz, zaburzenia czynności nerek)
• pojawienie się krwi z nosa
• zawroty głowy, ból głowy
• kandydoza

Ponadto możliwe są alergie, objawami są wysypka, swędzenie skóry, wstrząs anafilaktyczny. Zdarzają się przypadki, gdy efekty uboczne objawiają się w postaci reakcji lokalnych:

• z zastrzykami - ból w miejscach wstrzyknięcia
• z kroplomierzami, wtryskiem odrzutowym - ból w żyle, zapalenie żyły

Przeciwwskazania

Ceftriakson jest przeciwwskazany, jeśli pacjent nie toleruje cefalosporyn, karbapenemów i penicylin.
Przeciwwskazania względne obejmują ciężkie choroby nerek i wątroby. Z ostrożnością stosuje się antybiotyk u dzieci z hiperbilirubinemią (żółtaczka noworodków), chorobami jelita grubego i jelita cienkiego.

Specjalne instrukcje

Instrukcje dla Ceftriaksonu wskazują, że:

• Lek jest niekompatybilny z etanolem, dlatego alkohol należy wyłączyć podczas terapii.
• Narzędzie nie może być używane z innymi lekami przeciwbakteryjnymi
• Ceftriaksonu nie należy stosować z diuretykami „pętlowymi”, lekami nefrotoksycznymi, ponieważ ryzyko działania nefrotoksycznego jest znacznie zwiększone.

W przypadku jednoczesnego podawania niesteroidowych leków przeciwzapalnych z antybiotykami, środki przeciwpłytkowe zakłócają proces agregacji płytek krwi. Zwiększa to prawdopodobieństwo wystąpienia takiego efektu ubocznego jak krwawienie. W związku z tym podczas leczenia ceftriaksonem zaleca się, aby pacjenci w podeszłym wieku i wyniszczeni dodatkowo przepisywali witaminę K.

Analogi

W sprzedaży można znaleźć analogi ceftriaksonu na substancji czynnej. Obejmują one:

• Torotsef
• Cefakson
• Rotsefin
• Biotraxon
• Megion
• Longacef i inni

Niektóre z nich sprzedawane są razem z 1% lidokainą. Rozpuszczalnik jest w pełni przygotowany do przygotowania leków.

Ceftriakson (antybiotyk): opis leku i efekt terapeutyczny

Niewielu ludzi wie, że wzrost czasu życia ludzkiego jest najbardziej bezpośrednio związany z wynalezieniem antybiotyków.

Większość poważnych schorzeń ustąpiła z powodu użycia tej grupy leków. Jednak patogeny nie śpią. Nauczyli się przystosowywać do działania leków przeciwbakteryjnych.

Dlatego naukowcy nie poprzestają na tym, co zostało osiągnięte, nie przestają prowadzić badań i wymyślają nowe leki, które pomagają leczyć wiele różnych chorób.

Cefalosporyny to nowa generacja leków przeciwbakteryjnych. Jednym z najczęściej używanych przedstawicieli tej grupy jest Ceftriakson (antybiotyk). Lek jest przeznaczony do leczenia w szpitalu. W domu, zwłaszcza jeśli osoba nie ma wykształcenia medycznego, nie zaleca się stosowania tego środka.

Ceftriakson to środek antybakteryjny o szerokim spektrum działania, trzeciej generacji. Lek jest skuteczny przeciwko tlenowym i beztlenowym mikroorganizmom gram-ujemnym i gram-dodatnim. Narzędzie jest przeznaczone wyłącznie do stosowania pozajelitowego (przez wstrzyknięcie domięśniowe lub dożylne).

Lek ma wyraźne właściwości bakteriobójcze. Działanie antybiotyku Ceftriakson jest zapewnione przez hamowanie komórek bakterii i innych patogenów.

Lek jest przepisywany zarówno dorosłym, jak i dzieciom. Antybiotyk jest skuteczny w leczeniu patologii o charakterze zapalnym i zakaźnym, w szczególności zapalenia stawów, zapalenia oskrzeli, zapalenia migdałków i zapalenia płuc. Nie zaleca się jednak używania go bez wiedzy specjalisty. Przeglądy leku i jego działanie terapeutyczne są w większości pozytywne, ponieważ lek jest skuteczny i sprzedawany po bardzo przystępnej cenie.

Zgodnie z instrukcją antybiotyk ceftriaksonowy ma wysoką zdolność przenikania, dlatego do terapii wystarczy stosować go raz dziennie. Po jednej lub dwóch godzinach od nałożenia środka odnotowuje się najwyższą zawartość środka we krwi. Wraz z wprowadzeniem leku domięśniowo następuje całkowite wchłonięcie leku przez organizm.

Wraz z wprowadzeniem dożylnym oznacza najwyższą zawartość kompozycji we krwi obserwuje się po godzinie. Antybiotyk ceftriaksonowy po podaniu gromadzi się w organizmie w dużych ilościach i pozostaje na tym poziomie przez cały dzień.

Produkt jest wykonany wyłącznie w postaci proszku. Aktywnym składnikiem leku jest ceftriakson. Proszek można rozcieńczyć lidokainą lub wodą do wstrzykiwań.

W jakim celu przepisywane są zastrzyki ceftriaksonu: wskazania i przeciwwskazania, dawkowanie

Lek jest skuteczny w leczeniu chorób zapalnych i zakaźnych. Przepisuje, że może tylko lekarz prowadzący. Ponadto iniekcje powinny być wykonywane wyłącznie przez wykwalifikowanego technika.

Wielu jest zainteresowanych pytaniem: „Dlaczego podaje się zastrzyki Ceftriaksonu?”

Lek jest skuteczny w:

• infekcje ran;
• zapalenie opon mózgowych;
• sepsa;
• zakaźne patologie skóry właściwej, kości i stawów;
• rzeżączka;
• zapalenie dróg żółciowych;
• salmonelloza;
• zapalenie płuc;
• zapalenie oskrzeli;
• zapalenie wsierdzia;
• Borelioza;
• kiła;
• dur brzuszny.

Lek jest dobrze tolerowany przez pacjentów. Efekty uboczne są rzadkie. Istnieją jednak przypadki, w których iniekcje Ceftriaksonu nie są zalecane. Nie należy stosować leku w leczeniu osób z indywidualną nietolerancją, ciężkimi patologiami wątroby i nerek, wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, zapaleniem jelit. Dzieciom nie przepisuje się żadnych leków z hiperbilirubinemią.

Z maksymalną ostrożnością ceftriakson przepisywany jest kobietom, które noszą płód i karmią piersią, a także małym dzieciom, i tylko wtedy, gdy oczekiwany efekt terapeutyczny przewyższa prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych.

Zastrzyki ceftriaksonu nie są również przepisywane w pierwszym trymestrze ciąży, ponieważ w tym czasie tworzą się narządy i układy płodowe. Stosowanie leku we wczesnych stadiach przenoszenia płodu jest obarczone różnymi upośledzeniami w rozwoju dziecka.

Niewłaściwe użycie leku, niewłaściwe rozcieńczenie lub nadużywanie Ceftriaksonu jest obarczone wyglądem:

• gorączka i dreszcze;
• skurcz oskrzeli;
• wysypki skórne;
• swędzenie;
• wstrząs anafilaktyczny;
• niedokrwistość;
• wzdęcia;
• zaburzenia stolca;
• ból w nadbrzuszu;
• nudności;
• wymioty;
• dysbakterioza;
• bezmocz;
• oliguria;
• bolesność wzdłuż żyły lub w miejscu wstrzyknięcia;
• zapalenie żył;
• krwawienie z nosa;
• stany przedświadome;
• bóle głowy;
• kandydoza.

W okresie terapii należy powstrzymać się od używania napojów alkoholowych. Odbiór napojów alkoholowych jest obarczony znacznym spadkiem ciśnienia krwi i skurczem jelit.

Lek jest wytwarzany wyłącznie w postaci proszku. Postać tabletki Ceftriaksonu nie istnieje. Aby wprowadzić lek domięśniowo, należy go rozcieńczyć lidokainą i podawać dożylnie - wodą do wstrzykiwań.

Jeśli potrzebujesz zrobić roztwór do wstrzyknięcia domięśniowego, 500 mg leku należy rozcieńczyć w roztworze lidokainy 1%, w dwóch mililitrach. Do podawania dożylnego konieczne jest rozcieńczenie 500 mg środka w 5 ml wody do wstrzykiwań. Świeży roztwór pozostaje stabilny i skuteczny przez sześć godzin.

Środek przepisywany jest w następujących dawkach:

• dorośli i dzieci powyżej dwunastego roku życia - 1 mg dziennie. W ciężkich procesach zakaźnych dawka dzienna jest podwojona;
• noworodki do dwóch tygodni zalecały stosowanie 20-50 mg na kg masy ciała dziennie;
• dziecku i dziecku w wieku poniżej 12 lat należy podawać 20–80 mg proszku na kilogram masy ciała raz dziennie;
• dziecku ważącemu więcej niż 50 kg przepisuje się dawkę dla dorosłych.

Aby zapobiec rozwojowi powikłań po interwencji chirurgicznej, przed interwencją chirurgiczną przepisuje się jeden miligram środka.

Dawka leku jest wybierana z uwzględnieniem patologii i jej nasilenia. Czasami, na przykład, z rzeżączką wystarczy jedno wstrzyknięcie - 250 mg. W leczeniu kiły czas trwania kursu zależy od stadium choroby. Średni czas trwania kursu wynosi od dwóch tygodni do półtora miesiąca.

Czas trwania kursu w innych patologiach wynosi średnio pół miesiąca.

Pierwsze wstrzyknięcie leku z lidokainą należy przeprowadzić z maksymalną ostrożnością, ponieważ środek znieczulający może powodować silną reakcję alergiczną. Przed rozpoczęciem leczenia konieczne jest wykonanie testu. Mały roztwór, około 0,5 ml, musisz wprowadzić domięśniowo i poczekać pół godziny. Jeśli nie ma negatywnych przejawów, konieczne jest wprowadzenie pozostałego remedium w inny pośladek.

Najbezpieczniejszym sposobem testowania wrażliwości na lek jest wykonanie testu skaryfikacji. Po wewnętrznej stronie przedramienia powstaje kilka zarysowań z wertykulatorem. Położyli na nich rozwiązanie, dosłownie kilka kropli. Wynik jest oceniany po kilku minutach. Jeśli nie ma ostrego zaczerwienienia i obrzęku, możesz użyć leku.

Nie używaj leku bez wiedzy specjalisty. Ważne jest, aby wiedzieć, dlaczego przepisano ceftriakson. Szczegółowe informacje podano w instrukcji.

Lek ma wiele analogów, lekarz może zastąpić Ceftriakson następującymi środkami:

• Megion;
• Forcef;
• Ceftron;
• Novosef;
• Triaxone;
• Loraxon;
• Hazaran;
• Medaxone;
• Rocephin;
• Biotraxone.