Ceftriaxone - oficjalne instrukcje użytkowania

Numer rejestracyjny

Nazwa handlowa leku: Ceftriakson

Międzynarodowa nazwa niezastrzeżona:

Nazwa chemiczna: [6R- [6alf, 7beta (z]] - 7 - [[(2-amino-4-tiazolilo) (metoksyimino) acetylo] amino] -8-okso-3 - [[(1,2,5, 6-tetrahydro-2-metylo-5,6-diokso-1,2,4-triazyn-3-ylo) tio] metylo] -5-tia-1-azabicyklo [4.2.0] okt-2-en- Kwas 2-karboksylowy (w postaci soli disodowej).

Skład:

Opis:
Prawie biały lub żółtawy krystaliczny proszek.

Grupa farmakoterapeutyczna:

Kod ATX [J01DA13].

Właściwości farmakologiczne
Ceftriakson jest antybiotykiem cefalosporynowym trzeciej generacji do stosowania pozajelitowego, ma działanie bakteriobójcze, hamuje syntezę błony komórkowej, a in vitro hamuje wzrost większości drobnoustrojów Gram-dodatnich i Gram-ujemnych. Ceftriakson jest oporny na enzymy beta-laktamazowe (zarówno penicylinazę, jak i cefalosporynazę, produkowane przez większość bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych). In vitro i w praktyce klinicznej ceftriakson jest zazwyczaj skuteczny przeciwko następującym mikroorganizmom:
Gram-dodatni:
Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidermidis, Streptococcus pneumoniae, Streptococcus A (Str.pyogenes), Streptococcus V (Str. Agalactiae), Streptococcus viridans, Streptococcus bovis.
Uwaga: Staphylococcus spp., Odporny na metycylinę, odporny na cefalosporyny, w tym ceftriakson. Większość szczepów enterokoków (na przykład Streptococcus faecalis) jest również oporna na ceftriakson.
Gram-ujemne:
Aeromonas spp., Alcaligenes spp., Branhamella catarrhalis, Citrobacter spp., Enterobacter spp. (niektóre szczepy są oporne), Escherichia coli, Haemophilus ducreyi, Haemophilus influenzae, Haemophilus parainfluenzae, Klebsiella spp. (w tym Kl. pneumoniae), Moraxella spp., Morganella morganii, Neisseria gonorrhoeae, Neisseria meningitidis, Plesiomonas shigelloides, Proteus mirabilis, Proteus vulgaris, Providencia spp., Pseudomonas aeruginosa; (w tym S. typhi), Serratia spp. (w tym S. marcescens), Shigella spp., Vibrio spp. (w tym V. cholerae), Yersinia spp. (w tym Y. enterocolitica)
Uwaga: Wiele szczepów wymienionych mikroorganizmów, które w obecności innych antybiotyków, na przykład penicylin, cefalosporyn pierwszej generacji i aminoglikozydów, stale się rozmnażają, jest wrażliwe na ceftriakson. Treponema pallidum jest wrażliwa na ceftriakson zarówno w badaniach in vitro, jak i na zwierzętach. Według danych klinicznych w kiły pierwotnej i wtórnej, ceftriakson wykazuje dobrą skuteczność.
Patogeny beztlenowe:
Bacteroides spp. (w tym niektóre szczepy B. fragilis), Clostridium spp. (w tym CI. difficile), Fusobacterium spp. (z wyjątkiem F. mostiferum. F. varium), Peptococcus spp., Peptostreptococcus spp.
Uwaga: Niektóre szczepy wielu bakterii Bacteroides spp. (na przykład B. fragilis), wytwarzający beta-laktamazę, odporny na ceftriakson. Aby określić wrażliwość drobnoustrojów, konieczne jest użycie krążków zawierających ceftriakson, ponieważ wykazano, że pewne szczepy patogenów mogą być oporne na klasyczne cefalosporyny in vitro.

Farmakokinetyka:
Podczas podawania pozajelitowego ceftriakson przenika dobrze do tkanek i płynów ustrojowych. U zdrowych osób dorosłych ceftriakson charakteryzuje się długim, około 8 godzinnym okresem półtrwania. Obszary pod krzywą stężenia - czas w surowicy z podawaniem dożylnym i domięśniowym pokrywają się. Oznacza to, że biodostępność ceftriaksonu po podaniu domięśniowym wynosi 100%. Po podaniu dożylnym ceftriakson szybko dyfunduje do płynu śródmiąższowego, gdzie utrzymuje swoje działanie bakteriobójcze na patogeny wrażliwe na niego przez 24 godziny.
Okres półtrwania u zdrowych osób dorosłych wynosi około 8 godzin. U noworodków w wieku do 8 dni iu osób starszych w wieku powyżej 75 lat średni okres półtrwania wynosi około dwa razy więcej. U dorosłych 50–60% ceftriaksonu jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem, a 40–50% jest wydalane w postaci niezmienionej z żółcią. Pod wpływem flory jelitowej ceftriakson przekształca się w nieaktywny metabolit. U noworodków około 70% podanej dawki jest wydalane przez nerki. W przypadku niewydolności nerek lub choroby wątroby u dorosłych farmakokinetyka ceftriaksonu prawie się nie zmienia, eliminacja w połowie czasu jest nieznacznie wydłużona. Jeśli czynność nerek jest upośledzona, wydalanie z żółcią wzrasta, a jeśli występuje patologia wątroby, wydalanie ceftriaksonu przez nerki jest zwiększone.
Ceftriakson wiąże się odwracalnie z albuminą i to wiązanie jest odwrotnie proporcjonalne do stężenia: na przykład, gdy stężenie leku w surowicy jest mniejsze niż 100 mg / l, wiązanie ceftriaksonu z białkami wynosi 95% i przy stężeniu 300 mg / l - tylko 85%. Ze względu na niższą zawartość albuminy w płynie śródmiąższowym stężenie ceftriaksonu jest wyższe niż w surowicy krwi.
Naciek płynu mózgowo-rdzeniowego: u niemowląt i dzieci z zapaleniem opon mózgowych ceftriakson przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego, aw przypadku bakteryjnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych średnio 17% stężenia leku w surowicy dyfunduje do płynu mózgowo-rdzeniowego, co stanowi około 4 razy więcej niż z aseptycznym zapaleniem opon mózgowych. 24 godziny po dożylnym podaniu ceftriaksonu w dawce 50-100 mg / kg masy ciała, stężenie w płynie mózgowo-rdzeniowym przekracza 1,4 mg / l. U dorosłych pacjentów z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych, 2–25 godzin po podaniu ceftriaksonu w dawce 50 mg / kg masy ciała, stężenie ceftriaksonu było wielokrotnie wyższe niż minimalna dawka depresyjna, która jest niezbędna do stłumienia patogenów, które najczęściej powodują zapalenie opon mózgowych.

Ceftriakson - instrukcje użytkowania, forma uwalniania, skład, wskazania, działania niepożądane, analogi i cena

Nasze ciało każdego dnia niezależnie odstrasza ataki milionów bakterii, ale gdy odporność jest osłabiona lub w konfrontacji ze specyficznymi, silnymi infekcjami, konieczne jest zwrócenie się do środków przeciwbakteryjnych. Bardzo często lekarze przepisują ceftriakson - skuteczny lek przeciwko wielu infekcjom.

Skład i forma uwalniania

Ceftriakson (ceftriakson) jest krystalicznym białym lub żółtawym proszkiem o słabej higroskopijności. Lek znajduje się w szklanej fiolce 2, 1, 0,5 i 0,25 grama. W innych postaciach (syrop lub tabletki) lek nie jest dostępny. Skład leku w tabeli:

Sterylna sól sodowa ceftriaksonu

Farmakodynamika i farmakokinetyka

Lek bakteriobójczy trzeciej generacji z grupy cefalosporyn Ceftriakson jest uniwersalnym lekarstwem. Jest odporny na większość drobnoustrojów beta-laktamazowych. Lek jest aktywny wobec szczepów bakteroide, clostridium, enterobacter, enterococcus, moraxella, morganella, neisseria, parainfluenzae, zapalenia płuc, salmonelli, paciorkowców, Bacillus Pseudomonas, Clostridium.

Lek ma stuprocentową biodostępność, osiąga maksymalne stężenie w ciągu 2-3 godzin, wiąże się z białkami osocza w 83-96%. Okres półtrwania dawki do wstrzyknięcia domięśniowego wynosi 5-8 godzin, dożylnie - 4-15 godzin. Lek znajduje się w płynie mózgowo-rdzeniowym, zapalne błony mózgu, wydalane przez nerki, z żółcią w jelicie do inaktywacji, nie są wydalane przez hemodializę.

Wskazania do użycia

Instrukcje producenta wskazują, że lek jest przepisywany w celu tłumienia patogennych bakterii, transaminaz, fosfataz i penicylinaz, które są wrażliwe na ten lek. Zastrzyki i wlewy dożylne są przepisywane w celu leczenia następujących chorób:

• sepsa;
• bakteryjne zapalenie opon mózgowych;
• chancroid;
• zapalenie oskrzeli, płucne zapalenie płuc;
• pseudo kamica żółciowa;
• zapalenie jamy ustnej;
• zapalenie otrzewnej, ropniak pęcherzyka żółciowego, angiocholitis;
• infekcje tkanki stawowej i kostnej, skóry i tkanek miękkich, dróg moczowo-płciowych (zapalenie pęcherza moczowego, odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie najądrza, zapalenie gruczołu krokowego, zapalenie miedniczki);
• zakażone rany i oparzenia;
• borelioza przenoszona przez kleszcze;
• zapalenie języka;
• infekcje sektora szczękowo-twarzowego;
• niepowikłana rzeżączka (skuteczna w przypadku patogenów penicylinazowych);
• zapalenie nagłośni;
• bakteryjne zapalenie wsierdzia;
• salmonelloza;
• kandydozyskoza;
• posocznica bakteryjna;
• osłabiona odporność.

Jak nakłuć ceftriakson

W niektórych postaciach kiły wywołanych przez Treponema pallidum i gdy pacjent nie toleruje penicylin, do leczenia stosuje się ceftriakson. Jest wstrzykiwany domięśniowo lub dożylnie, szybko penetruje narządy, płyny i tkanki, odpowiedni dla kobiet w ciąży. Lek podaje się pacjentowi raz dziennie przez pięć dni, przy typie podstawowym - 10 dni, inne formy kiły wymagają domięśniowego podania leku przez trzy tygodnie.

Przy nieprzydzielonych postaciach neurosilicus, 1-2 g leku podaje się przez 20 dni z rzędu, w późniejszych etapach, 1 g przez 21-dniowy kurs, po 14 dniach przerwy, i terapię powtarza się przez 10 dni. W ostrym uogólnionym zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych podaje się syfilityczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych do 5 g na dobę. W dławicy lek jest wstrzykiwany przez wkraplacz do żyły lub zastrzyki w mięsień. Większość lekarzy preferuje zastrzyki domięśniowe.

U dzieci ból gardła Ceftriaksonu jest leczony tylko w ostrym przebiegu choroby, któremu towarzyszy ropienie i zapalenie. Gdy lek zapalenie zatok w połączeniu z mukolitami i środkami zwężającymi naczynia. Pacjentowi wstrzykuje się domięśniowo 0,5-1 g leku dziennie, zmieszanego z lidokainą lub wodą. Przebieg leczenia wynosi 7 dni.

Ceftriakson

Skład

(Z) - (6P, 7R) -7- [2-2-amino-1,3-tiazol-4-ilo) -2- (metoksyimino) acetamido] -8-okso-3 - [(2,5- dihydro-2-metylo-6-tlenek-5-okso-1,2,4-triazyn-3-ylo) tiometylo] -5-tia-1-azabicyklo [4.2.0] okt-2-eno-2-karboksylan sól disodowa.

Jedna fiolka zawiera sól sodową ceftriaksonu, sterylną pod względem ceftriaksonu - 0,5 g lub 1,0 g.

Działanie farmakologiczne

Antybiotyk cefalosporynowy trzeciej generacji. Ma działanie bakteriobójcze ze względu na hamowanie syntezy ściany komórkowej bakterii. Acetylowane ceftriakson transpeptydazy związane z błoną, zakłócając w ten sposób sieciowanie peptydoglikanów niezbędnych do zapewnienia wytrzymałości i sztywności ściany komórkowej. Ma szerokie spektrum działania przeciwbakteryjnego, które obejmuje różne tlenowe i beztlenowe drobnoustroje gram-dodatnie i gram-ujemne. Lek jest aktywny przeciwko tlenowcom Gram-dodatnim: Streptococcus grupa A, B, C, G, Str. pneumoniae, Staphylococcus aureus, St. epidermidis; Gram-ujemne tlenowce: Enterobacter spp., Eschenchia coli, Haemophilus influenzae, H. parainfluenzae, Klebsiella spp. (w tym K. pneumoniae), Moraxella catarrhalis, Morganella morganii, Neisseria gonorrhoeae, N. meningitidis, Proteus mirabilis, Proteus vulgaris, Providencia spp., Salmonella spp. (w tym S. typni), Serratia spp. (w tym S. marcescens), Shigella spp., Yersinia spp. (w tym Y. enterocolitica), Treponema pallidum, Citrobacter spp., Aeromonas spp., Acinetobacter spp.; beztlenowce: Actinomyces, Bacteroides spp. (w tym niektóre szczepy B. fraqilis), Clostridium spp. (ale większość szczepów C. difficile jest opornych), Peptococcus spp., Peptostreptococcus spp., Fusobacteriumspp. (w tym F. mortiferum i F. varium).

Po podaniu domięśniowym jest szybko i całkowicie wchłaniany. Biodostępność wynosi 100%. Maksymalne stężenie w osoczu krwi odnotowuje się po 1,5 godziny. Odwracalnie wiąże się z albuminą osocza (85% - 95%). Lek jest długo przechowywany w organizmie. Minimalne stężenia przeciwdrobnoustrojowe są oznaczane we krwi przez 24 godziny lub dłużej. Łatwo przenika narządy, płyny ustrojowe (otrzewnowe, opłucnowe, maziowe, z zapaleniem opon mózgowych - do rdzenia kręgowego), do tkanki kostnej. W mleku matki określa się 3–4% stężenia w surowicy (więcej przy podawaniu domięśniowym niż przy podawaniu dożylnym). Okres półtrwania wynosi 5,8 - 8,7 godziny i jest znacznie dłuższy u osób w wieku powyżej 75 lat (16 godzin), dzieci (6,5 dnia), noworodków (do 8 dni). W postaci aktywnej jest wydalany (do 50%) przez nerki w ciągu 48 godzin. Częściowo wydalony z żółcią. Gdy wydalanie niewydolności nerek spowalnia, możliwa jest kumulacja.

Wskazania do użycia

Ceftriakson jest przepisywany w leczeniu chorób zakaźnych wywołanych przez wrażliwe na nie mikroorganizmy, w tym: - w zakażeniach górnych dróg oddechowych, zakażeniach górnych i dolnych dróg oddechowych (ostre i przewlekłe zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, ropień płuc, ropniak opłucnej); - z zakażeniami skóry i tkanek miękkich (w tym streptodermy); - w zakażeniach dróg moczowych (zapalenie miedniczki, ostre i przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie gruczołu krokowego, zapalenie najądrza, zakażenia ginekologiczne, niepowikłana rzeżączka); - z zakażeniami narządów jamy brzusznej (dróg żółciowych i przewodu pokarmowego, zapalenia otrzewnej); - w posocznicy i posocznicy bakteryjnej; - z zakażeniami kości (zapalenie kości i szpiku), stawów; - z bakteryjnym zapaleniem opon mózgowych i zapaleniem wsierdzia; - z miękkim kością, kiłą, chorobą z Lyme (krętkiem); - z durem brzusznym; - z salmonellozą i salmonellozą; - z zakażeniami u pacjentów z osłabioną odpornością; - w celu zapobiegania powikłaniom ropno-septycznym pooperacyjnym.

Ceftriakson podaje się domięśniowo i dożylnie. Używaj tylko świeżo przygotowanych rozwiązań.

Do podawania domięśniowego lek rozpuszcza się w sterylnej wodzie do iniekcji w następujących stosunkach: 0,5 g rozpuszcza się w 2 ml wody, 1 g w 3,5 ml wody. Zastrzyki domięśniowe wstrzykuje się dość głęboko w górny zewnętrzny kwadrant maksymalnego pośladka. Zaleca się wprowadzenie nie więcej niż 1 g na jeden pośladek. Aby wyeliminować ból w miejscu wstrzyknięcia, można użyć 1% roztworu lidokainy.

Do podawania dożylnego lek rozpuszcza się w sterylnej wodzie do iniekcji (0,5 g rozpuszcza się w 5 ml, 1 g w 10 ml rozpuszczalnika). Wstrzyknięty powoli dożylnie (w ciągu 2 - 4 min). Do infuzji dożylnych rozpuścić 2 g leku w 40 ml roztworu, który nie zawiera jonów wapnia (roztwór chlorku sodu 0,9%, roztwór glukozy 5% lub 10%, roztwór lewulozy 5%). Dawkę 50 mg / kg masy ciała i więcej należy podawać dożylnie przez co najmniej 30 minut. Dla dzieci: - noworodki (do dwóch tygodni życia) i przedwczesna dawka dobowa wynosi 20-50 mg / kg masy ciała 1 raz dziennie (dawka 50 mg / kg masy ciała nie może przekraczać). W przypadku bakteryjnego zapalenia opon mózgowych u noworodków dawka początkowa wynosi 100 mg / kg masy ciała raz na dobę (maksymalnie 4 g). Po wyizolowaniu patogenu i określeniu jego czułości należy odpowiednio zmniejszyć dawkę; - od 3 tygodni do 12 lat - 50 - 80 mg / kg na dobę w 2 podaniach (u dzieci o masie ciała 50 kg i większej należy obserwować dawkę dla dorosłych); - dla dorosłych i dzieci powyżej 12 lat lek podaje się 1 do 2 g raz dziennie, w razie potrzeby do 4 g (najlepiej w 2 dawkach po 12 godzinach). Czas trwania leczenia zależy od rodzaju zakażenia i ciężkości choroby. Po ustąpieniu objawów zakażenia i normalizacji temperatury ciała zaleca się kontynuowanie stosowania przez co najmniej trzy dni. W przypadku niepowikłanej rzeżączki u dorosłych wstrzykuje się raz domięśniowo 0,25 g Ceftriaksonu. W zapobieganiu zakażeniom pooperacyjnym dorośli podaje się 1 g raz na 1/2 do 2 godzin przed operacją, dożylnie w postaci infuzji przez 15 do 30 minut w stężeniu 10-40 mg / ml.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek przy zachowaniu czynności wątroby nie powinni zmniejszać dawki Ceftriaksonu. Tylko w przypadku przedwczesnej niewydolności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 10 ml / min) dawka dobowa nie powinna przekraczać 2 g.

Ceftriakson jest stosunkowo dobrze tolerowany. W niektórych przypadkach możliwe są następujące działania: - ze strony układu pokarmowego: nudności, wymioty, biegunka, przejściowy wzrost aktywności aminotransferaz wątrobowych, żółtaczka cholestatyczna, zapalenie wątroby, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego; - reakcje alergiczne: wysypka skórna, świąd, eozynofilia, rzadko - obrzęk naczynioruchowy; - z układu krzepnięcia krwi: hipoprotrombinemia; - z układu moczowego: śródmiąższowe zapalenie nerek.

Efekty spowodowane działaniem chemioterapii - kandydoza.

Miejscowe reakcje: zapalenie żyły (po podaniu dożylnym); ból w miejscu wstrzyknięcia (wstrzyknięcie domięśniowe).

Nadwrażliwość na ceftriakson i inne cefalosporyny, penicyliny, pierwszy trymestr ciąży, karmienie piersią (zatrzymane na czas trwania leczenia), niewydolność nerek i wątroby.

Lek jest przeciwwskazany do stosowania w pierwszym trymestrze ciąży. Po przepisaniu w okresie karmienia piersią należy przerwać karmienie piersią.

Interakcja z narkotykami

Farmaceutycznie niezgodne z innymi środkami przeciwbakteryjnymi w tej samej objętości. Ceftriakson, hamując florę jelitową, zakłóca syntezę witaminy K. Dlatego, gdy jest stosowany jednocześnie z lekami zmniejszającymi agregację płytek (niesteroidowe leki przeciwzapalne, sulfinpirazon), ryzyko krwawienia wzrasta. Z tego samego powodu, przy jednoczesnym stosowaniu leków przeciwzakrzepowych, odnotowuje się wzrost działania przeciwzakrzepowego. Przy jednoczesnym stosowaniu diuretyków „loopback” zwiększa ryzyko działania nefrotoksycznego.

Przy długotrwałym stosowaniu ceftriaksonu w dużych dawkach możliwa jest zmiana obrazu krwi (leukopenia, neutropenia, małopłytkowość, niedokrwistość hemolityczna).

Leczenie: objawowe (nadmiernie wysokie stężenia leku w osoczu nie mogą być obniżone przez hemodializę lub dializę otrzewnową).

Proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań 0,5, 1,0 lub 2,0 g we fiolkach.

Przechowywać w ciemnym miejscu w temperaturze nieprzekraczającej + 25 ° C Okres ważności - 2 lata. Chronić przed dziećmi.

Warunki sprzedaży z aptek - recepta.

Grupa farmakologiczna

Klasyfikacja nosologiczna (ICD-10)

Aktywny składnik:

• Zapalenie pęcherza moczowego (artykuł referencyjny)
• Zapalenie płuc (artykuł referencyjny)
• Pyelonephritis (artykuł referencyjny)
• Ostiofolliculitis (artykuł referencyjny)

Producent:

Dodatkowe informacje o producencie

Lek należy stosować ostrożnie u noworodków z hiperbilirubinemią, wcześniaków, pacjentów podatnych na reakcje alergiczne.

Starsi i osłabieni pacjenci mogą wymagać powołania witaminy K.

Przy nadciśnieniu tętniczym i zaburzeniach równowagi wodno-elektrolitowej konieczne jest sprawdzenie poziomu sodu w osoczu.

Instrukcja opracowywana jest przez zespół autorów i redaktorów witryny Piluli. Lista autorów podręcznika leków znajduje się na stronie redakcji witryny: Edycja strony

• Oficjalne instrukcje dotyczące leku Ceftriakson.
• Nowoczesne leki: kompletny przewodnik praktyczny. Moscow, 2000. S. A. Kryzhanovsky, M. B. Vititnova.
• Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób Dziesiąta Rewizja (ICD-10).
• Centrum Współpracy Centrum Statystyki Narkotyków WHO (WHO Collaborating Center for Drug Statistics Statistics).

Opis Ceftriaksonu na tej stronie jest uproszczoną i uzupełnioną wersją oficjalnych instrukcji użytkowania. Przed zakupem lub użyciem leku należy skonsultować się z lekarzem i zapoznać się z adnotacją zatwierdzoną przez producenta.

Informacje o leku są podawane wyłącznie w celach informacyjnych i nie powinny być wykorzystywane jako wskazówki do samoleczenia. Tylko lekarz może zdecydować o wyznaczeniu leku, a także określić dawkę i sposób jej użycia.

• Wszystkie porady dotyczące ceftriaksonu (87)

Dostępność: w magazynie

Dostępność: w magazynie

Dostępność: w magazynie

Dostępność: w magazynie

© Copyright 2005-2017. Piluli.ua Medicine od A do Z.

Wszystkie materiały na tej stronie są przeznaczone wyłącznie dla lekarzy i farmaceutów.

Witryny nie należy wykorzystywać jako źródła informacji na temat samoleczenia.

Ceftriakson. Sposób użycia. Dawkowanie

Recenzje

Streptococcus pyogenes 10 * 5

lekarz przepisał ceftriakson 1 g dwa razy na dobę przez 5 dni, aby nakłuć, ale instrukcje mówią, że przy ostatnim paciorkowcu trzeba nakłuć przez co najmniej 10 dni, gdzie naprawdę powiedzieć, kto wie?

Więc nie jęcz, nie cierpliwie już prosto piekło nie!

Wygrane dziewczyny robią sobie nogi i nie płaczą. Zostały pchnięte nożem więcej niż raz, nie było nic strasznego, strzały były jak zastrzyki.

Może być rozcieńczony w 2 procentach lidokainy, więc jeszcze lepsze znieczulenie będzie.

Możesz dodać swoje komentarze i opinie na temat tego artykułu, zgodnie z Zasadami dyskusji.

Ceftryaxon

Proszek do przygotowania roztworu do iniekcji dożylnej i domięśniowej jest krystaliczny, prawie biały lub żółtawy.

Butelki szklane (1) - pakuje tekturę.

Półsyntetyczny antybiotyk cefalosporynowy III generacji o szerokim spektrum działania.

Działanie bakteriobójcze ceftriaksonu jest spowodowane tłumieniem syntezy błon komórkowych. Lek jest wysoce odporny na beta-laktamazę (penicylinazę i cefalosporynazę) drobnoustroje gram-dodatnie i gram-ujemne.

Ceftriakson jest aktywny wobec drobnoustrojów tlenowo-gramowych: Enterobacter aerogenes, Enterobacter cloacae, Escherichia coli, Haemophilus influenzae (w tym szczepy oporne na ampicylinę), Haemophilus parainfluenzae, Klebssiella spp. (w tym Klebssiella pneumoniae), Neisseria gonorrhoeae (w tym szczepy, które tworzą i nie tworzą penicylinazy), Neisseria meningitidis, Proteus mirabilis, Proteus vulgaris, Morganella morganii, Serratia marcescens, Citrobacter freyne, i są takie same, i są takie same, które będą takie same, i będą takie same, Morganella morganii, Morganella morganii, Morganella morganii, Morganella morganii, Morganella morganii., Salmonella spp., Shigella spp., Acinetobacter calcoaceticus.

Wiele szczepów powyższych mikroorganizmów, które są oporne na inne antybiotyki, takie jak penicyliny, cefalosporyny, aminoglikozydy, są wrażliwe na ceftriakson.

Niektóre szczepy Pseudomonas aeruginosa są również wrażliwe na lek.

Lek jest aktywny wobec drobnoustrojów tlenowych Gram-dodatnich: Staphylococcus aureus (w tym autorów poznawczych konwojów) ), Streptococcus agalactiae (Streptococcus grupa B), Streptococcus pneumoniae; mikroorganizmy beztlenowe: Bacteroides spp., Clostridium spp. (z wyjątkiem Clostridium difficile).

Podczas podawania i / m ceftriakson jest dobrze wchłaniany z miejsca wstrzyknięcia i osiąga wysokie stężenia w surowicy. Biodostępność leku - 100%.

Średnie stężenie w osoczu osiąga się 2-3 godziny po wstrzyknięciu. Przy wielokrotnym podawaniu domięśniowym lub dożylnym w dawkach 0,5-2,0 g w odstępie 12-24 godzin następuje akumulacja ceftriaksonu w stężeniu, które jest o 15-36% wyższe niż stężenie osiągnięte przy pojedynczym wstrzyknięciu.

Wraz z wprowadzeniem dawki od 0,15 do 3,0 g V_d - od 5,78 do 13,5 l.

Ceftriakson wiąże się odwracalnie z białkami osocza.

Przy podawaniu w dawce od 0,15 do 3,0 g T1 / 2 wynosi od 5,8 do 8,7 h; klirens osoczowy - 0,58 - 1,45 l / h, klirens nerkowy - 0,32 - 0,73 l / h.

Od 33% do 67% leku jest wydalane w postaci niezmienionej przez nerki, reszta jest wydalana z żółcią do jelita, gdzie ulega biotransformacji do nieaktywnego metabolitu.

Farmakokinetyka w szczególnych sytuacjach klinicznych

U niemowląt i dzieci z zapaleniem opon mózgowych ceftriakson przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego, aw przypadku bakteryjnego zapalenia opon mózgowych średnio 17% stężenia leku w osoczu dyfunduje do płynu mózgowo-rdzeniowego, co stanowi około 4 razy więcej niż w przypadku aseptycznego zapalenia opon mózgowych. Po 24 godzinach po dożylnym wlewie ceftriaksonu w dawce 50–100 mg / kg masy ciała stężenie w płynie mózgowo-rdzeniowym przekracza 1,4 mg / l. U dorosłych pacjentów z zapaleniem opon mózgowych 2–24 godziny po dawce 50 mg / kg masy ciała stężenie ceftriaksonu w płynie mózgowo-rdzeniowym wielokrotnie przekracza minimalne stężenia hamujące dla najczęstszych czynników wywołujących zapalenie opon mózgowych.

Zabiegi na zakażenia wywołane przez wrażliwe mikroorganizmy:

- rozsiana borelioza z Lyme (wczesne i późne stadia choroby);

- zakażenia narządów jamy brzusznej (zapalenie otrzewnej, zakażenia dróg żółciowych i przewodu pokarmowego);

- infekcje kości i stawów;

- zakażenia skóry i tkanek miękkich;

- zakażenia u pacjentów z osłabioną odpornością;

- zakażenia narządów miednicy;

- zakażenia nerek i dróg moczowych;

- zakażenia dróg oddechowych (zwłaszcza zapalenie płuc);

- zakażenia narządów płciowych, w tym rzeżączka.

Zapobieganie zakażeniom w okresie pooperacyjnym.

- nadwrażliwość na ceftriakson i inne cefalosporyny, penicyliny, karbapenemy.

Ostrożnie, lek jest przepisywany dla NUC, za naruszenia wątroby i nerek, za zapalenie jelit i zapalenie jelita grubego, związane ze stosowaniem leków przeciwbakteryjnych; wcześniaki i noworodki z hiperbilirubinemią.

Lek podaje się w / m lub / in.

Dorośli i dzieci powyżej 12 roku życia otrzymują 1-2 g 1 raz dziennie (co 24 godziny). W ciężkich przypadkach lub z zakażeniami, których patogeny mają tylko umiarkowaną wrażliwość na ceftriakson, dawkę dobową można zwiększyć do 4 g.

Noworodek (do 2 tygodni) przepisuje się na 20-50 mg / kg masy ciała 1 raz dziennie. Dzienna dawka nie powinna przekraczać 50 mg / kg masy ciała. Przy określaniu dawki nie należy rozróżniać dzieci urodzonych o terminie i wcześniaków.

Niemowlęta i małe dzieci (od 15 dni do 12 lat) przepisuje się w dawce 20-80 mg / kg masy ciała 1 raz na dobę.

Dzieci o masie ciała> 50 kg przepisują dawki dla dorosłych.

Dawki 50 mg / kg lub więcej do podawania dożylnego należy podawać kroplami przez co najmniej 30 minut.

Pacjenci w podeszłym wieku powinni otrzymywać zwykłą dawkę, przeznaczoną dla dorosłych, bez dostosowania do wieku.

Czas trwania leczenia zależy od przebiegu choroby. Podawanie ceftriaksonu powinno być kontynuowane u pacjentów przez co najmniej 48-72 godziny po normalizacji temperatury i potwierdzeniu eradykacji patogenu.

W przypadku bakteryjnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych u niemowląt i małych dzieci leczenie rozpoczyna się od dawki 100 mg / kg (ale nie więcej niż 4 g) 1 raz na dobę. Po zidentyfikowaniu patogenu i określeniu jego czułości dawkę można odpowiednio zmniejszyć.

W przypadku meningokokowego zapalenia opon mózgowych najlepsze wyniki uzyskano po 4 dniach leczenia, z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych wywołanym przez Haemophilus influenzae, 6 dni, Streptococcus pneumoniae, 7 dni.

W boreliozie z Lyme: dorosłym i dzieciom powyżej 12 lat przepisuje się 50 mg / kg raz dziennie przez 14 dni; maksymalna dawka dzienna - 2 g.

W przypadku rzeżączki (spowodowanej przez szczepy tworzące i nie tworzące penicylinazy) - raz na minutę w dawce 250 mg.

W celu zapobiegania zakażeniom pooperacyjnym, w zależności od stopnia ryzyka zakaźnego, lek podaje się w dawce 1-2 g raz na 30-90 minut przed operacją.

W operacjach na okrężnicy i odbytnicy skuteczne jest jednoczesne (ale oddzielne) podawanie ceftriaksonu i jednego z 5-nitroimidazoli, na przykład ornidazolu.

Jak rozcieńczyć ceftriakson do podawania domięśniowego i dożylnego, instrukcje stosowania antybiotyku

Aby osiągnąć maksymalny efekt terapeutyczny w procesie leczenia przeciwbakteryjnego szerokiej gamy patologii zakaźnych, trzeba dokładnie wiedzieć, jak hodować ceftriakson, antybiotyk będący lekiem trzeciej generacji cefalosporyn, który ma wysoką aktywność chemioterapeutyczną. Lek jest w stanie zniszczyć wiele rodzajów drobnoustrojów ropotwórczych, wykazując zwiększoną odporność na specjalne enzymy - laktamazy, które wytwarzają szkodliwe bakterie w celu osłabienia skuteczności antybiotyku.

Skład leku

Narzędzie jest produkowane w postaci białego proszku zawierającego substancję terapeutyczną - ceftriakson sodowy. Proszek stosuje się do uzyskania roztworu medycznego stosowanego do dożylnego wlewu kroplowego i naparu lub zastrzyków do mięśnia.

Leki są dostarczane do aptek w przezroczystych, hermetycznie zamkniętych szklanych fiolkach zawierających 500, 1000 mg substancji czynnej.

Właściwości farmakologiczne i wskazania do stosowania

Właściwości lecznicze

Ceftriakson ma silne działanie przeciwbakteryjne - niszczy szkodliwe mikroorganizmy, niszcząc ich błonę komórkową. Lek jest w stanie stłumić wiele różnych rodzajów bakterii, w tym formy tlenowe i beztlenowe, gatunki Gram-dodatnie i Gram-ujemne.

Substancja terapeutyczna jest aktywnie dystrybuowana z krwią, łatwo dostając się do wszystkich narządów, w tym tkanki mózgowej i kostnej oraz płynów, w tym dostawowej, rdzeniowej i opłucnej. Około 4% ilości substancji terapeutycznej w osoczu krwi znajduje się w mleku ludzkim.

Biodostępność, to znaczy ilość sodu ceftriaksonu osiągająca anomalną ostrość, wynosi prawie 100%.

Maksymalne stężenie we krwi odnotowuje się po 90–120 minutach po wstrzyknięciu domięśniowym i we wlewie dożylnym, na końcu procedury.

Substancja terapeutyczna może znajdować się w organizmie przez długi czas, zachowując swoje działanie przeciwbakteryjne przez 24 godziny lub dłużej.

Okres półtrwania leku (czas utraty połowy aktywności farmakologicznej) wynosi od 6 do 8 godzin, a u pacjentów w wieku od 70 lat wydłuża się do 16 godzin, u niemowląt od jednego miesiąca życia do 6,5 dnia, u noworodków do 8 dni.

Zasadniczo (do 60%) ceftriakson jest usuwany wraz z moczem, częściowo z żółcią.

W przypadku słabej funkcji nerek usuwanie substancji terapeutycznej jest spowolnione, a zatem możliwe jest jej gromadzenie w tkankach.

Kiedy przepisano

Dzięki temu lekowi antybiotykowemu leczone są patologiczne stany zapalne wywołane przez czynniki mikrobiologiczne, które reagują na aktywność przeciwbakteryjną ceftriaksonu.

Wśród nich są infekcje:

• żołądek, narządy moczowe i żółciowe, układ rozrodczy, jelito (odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie najądrza, zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie dróg żółciowych, zapalenie gruczołu krokowego, zapalenie otrzewnej, ropniak pęcherzyka żółciowego, zapalenie cewki moczowej);
• płuca, oskrzela i narządy laryngologiczne (zapalenie płuc, ropne zapalenie ucha, zapalenie oskrzeli, dławica agranulocytowa, ropne zapalenie zatok, ropień płucny, ropniak opłucnej);
• skóra, kości, tkanka podskórna, stawy (zapalenie szpiku, streptoderma, oparzenia i rany dotknięte patogenną florą bakteryjną);

Ponadto Ceftriakson o wyraźnym działaniu terapeutycznym leczy:

• bakteryjne uszkodzenie błon mózgowych (zapalenie opon mózgowych) i wewnętrznej błony serca (zapalenie wsierdzia);
• nieskomplikowana infekcja gonokokowa, kiła; czerwonka, borelioza przenoszona przez kleszcze;
• posocznica, gdy bakterie i ich trucizny dostają się do krwi; patologie ropno-septyczne powstające w postaci powikłań pooperacyjnych;
• dur brzuszny, ostra choroba jelit z salmonellą;
• infekcje występujące na tle osłabionej odporności.

Jak rozcieńczyć ceftriakson do podawania dożylnego i domięśniowego

Administracja dożylna

To ważne! Lidokainy nie należy stosować z ceftriaksonem dożylnie. Przed podaniem leku dożylnie proszek rozcieńcza się wyłącznie wodą do wstrzykiwań.

Wlew do żyły za pomocą strzykawki

Wlew dożylny leku za pomocą strzykawki odbywa się bardzo powoli - w ciągu 2 do 4 minut.

Aby wstrzyknąć 1000 mg antybiotyku do żyły, do butelki dodaje się 10 ml jałowej wody z 1 gramem leku.

Aby uzyskać dawkę 250 lub 500 mg, proszek z fiolki z 0,5 g rozcieńcza się wodą do iniekcji w objętości 5 ml. W pełnej fiolce będzie 500 mg, aw połowie objętości gotowego roztworu - 250 mg substancji leczniczej.

Infuzja kroplomierzem (infuzja)

Wlewy kroplowe wykonuje się, jeśli pacjent wymaga dawki obliczonej z szybkością równą 50 mg (lub więcej) antybiotyku na kilogram masy ciała pacjenta.

To ważne! Nie rozpuszczaj ceftriaksonu w żadnych płynach leczniczych zawierających wapń.

Podczas ustawiania zakraplacza rozcieńcza się 2 gramy leku 40-50 ml soli fizjologicznej - 9% NaCl lub 5-10% dekstrozy (glukoza).

Dożylny wlew kroplowy powinien trwać co najmniej pół godziny.

Zastrzyki domięśniowe

Jak rozpuścić proszek ceftriaksonu i jakie rozpuszczalniki można stosować w celu zmniejszenia bólu podczas wstrzyknięcia?

W celu rozcieńczenia antybiotyku do pożądanego stężenia stosuje się wodę do wstrzykiwań (zwykle w szpitalach) i środki przeciwbólowe. Ale zastrzyki ceftriaksonu, jeśli lek jest rozcieńczony wodą, są dość bolesne, więc lekarze zdecydowanie zalecają rozpuszczenie leku za pomocą 1% roztworu lidokainy znieczulającego. I sterylną wodę należy stosować tylko do rozcieńczania środka znieczulającego o stężeniu 2%.

Ale jeśli pacjent jest uczulony na środki znieczulające, w szczególności na lidokainę, konieczne będzie rozcieńczenie proszku wyłącznie wodą do wstrzykiwań, aby zapobiec ostrej reakcji anafilaktycznej.

Nowokaina jest niepraktyczna w stosowaniu do rozcieńczania antybiotyku, ponieważ ten środek znieczulający zmniejsza aktywność terapeutyczną ceftriaksonu, a częściej niż lidokaina, powoduje ostre alergie i wstrząsy, a co gorsza, łagodzi ból.

Jak rozcieńczyć ceftriakson 1% lidokainą:

Jeśli chcesz wprowadzić 500 mg, lek z fiolki o dawce 0,5 g rozpuszcza się w 2 ml 1% lidokainy (1 ampułka). Jeśli jest tylko butelka z dawką 1 grama, rozcieńcza się ją 4 ml środka znieczulającego i dokładnie połowę otrzymanego roztworu (2 ml) pobiera się do strzykawki.

Aby wprowadzić dawkę równą 1 gramowi, proszek z butelki 1 g rozcieńcza się 3,5 ml środka znieczulającego. Nie można przyjmować 3,5 i 4 ml, ponieważ jest to wygodniejsze i jeszcze mniej bolesne. Jeśli są 2 fiolki o dawce 0,5 grama, do każdej z nich dodaje się 2 ml środka znieczulającego, po czym z każdej strzykawki pobiera się całą objętość 4 ml.

To ważne! Nie wolno wchodzić w pośladek więcej niż 1 gram rozpuszczonego preparatu medycznego.

Aby otrzymać dawkę 250 mg ceftriaksonu (0,25 g), 500 mg proszku z fiolki rozcieńcza się w 2 ml lidokainy, a połowę przygotowanego roztworu (1 ml) pobiera się do strzykawki.

Właściwe rozcieńczenie antybiotyku 2% lidokaina

Jeśli potrzebujesz uzyskać dawkę 1 grama, a są 2 butelki po 0,5 g, musisz wymieszać 2 ml wody i 2% Lidokainy w strzykawce, a następnie w każdej butelce wprowadzić 2 ml mieszaniny środka znieczulającego / wody. Następnie należy wprowadzić do strzykawki roztwór z jednej i drugiej butelki (tylko 4 ml) i wykonać zastrzyk.

Aby zminimalizować ból:

• wstrzyknięcie domięśniowe powinno być wykonywane bardzo powoli;
• jeśli to możliwe, użyj świeżo przygotowanego roztworu leczniczego - zmniejszy to dyskomfort i da maksymalny efekt terapeutyczny.

Jeśli przygotowana objętość roztworu wystarcza na 2 wstrzyknięcia, można przechowywać rozcieńczony proszek w pokoju nie dłużej niż 6, aw lodówce do 20 - 24 godzin. Ale zastrzyk z przechowywanego roztworu będzie bardziej bolesny niż świeżo przygotowany lek. Jeśli zmagazynowany roztwór zmienił kolor, nie można go wstrzyknąć, ponieważ ten znak wskazuje na jego niestabilność.

Zaleca się stosowanie dwóch igieł do jednego wstrzyknięcia. Przez pierwszą igłę wstrzyknięto środek znieczulający lub wodę do fiolki i zebrano powstały roztwór. Następnie zmieniają igłę na sterylną i dopiero po tym wykonują zastrzyk.

Instrukcje dotyczące stosowania antybiotyków

Czas trwania terapii przeciwdrobnoustrojowej zależy od rodzaju choroby zakaźnej i ciężkości obrazu klinicznego. Po zmniejszeniu nasilenia bolesnych objawów i temperatury, lekarze zalecają przedłużenie przyjmowania leków na co najmniej 3 kolejne dni.

Dorośli

Pacjenci średnio od 12 lat otrzymują 2 zastrzyki dziennie (w odstępie 10-12 godzin) 0,5 do 1 grama (czyli dziennie - od 1 do 2 g). W przypadku ciężkich chorób dawkę zwiększa się do 4 gramów dziennie.

W leczeniu niepowikłanego zakażenia gonokokami u dorosłych wstrzykuje się 250 mg ceftriaksonu do mięśnia. W leczeniu ropnego zapalenia ucha środkowego pojedyncza dawka wynosi 50 mg na kilogram masy ciała (nie więcej niż 1 gram).

Aby zapobiec ropnym zapaleniom pooperacyjnym 30–120 minut przed operacją, pacjentowi podaje się dożylny wlew kroplowy 1–2 g antybiotyku przez 20–30 minut (przy średnim stężeniu antybiotyku 10–40 mg w 1 ml roztworu soli do infuzji).

Dzieci w wieku od 12 lat, dzienna dawka jest obliczana na podstawie normy 20 - 75 mg na kilogram masy ciała dziecka. Otrzymana dawka jest podzielona na 2 wstrzyknięcia w odstępie 12 godzin.

Na przykład dziecko w wieku 2 lat o masie ciała 16 kg potrzebuje co najmniej 20 x 16 = 320 mg leku, maksymalnie 75 x 16 = 1200 mg. Ciężkie procesy zakaźne wymagają maksymalnej dawki 75 mg na kg dziennie, ale nawet w tym przypadku największa ilość antybiotyku, jaką młody pacjent może otrzymać dziennie, jest ograniczona do 2 gramów.

W przypadku zmian zakaźnych skóry i tkanek podskórnych leczenie ceftriaksonem przeprowadza się według następującego schematu: dziecko otrzymuje 1 wstrzyknięcie na szacowaną dawkę 50–75 mg na kilogram lub otrzymuje 2 wstrzyknięcia (po 12 godzinach), wprowadzając dawkę równą 25–37,5 mg za kg

Noworodkom, w tym wcześniakom w wieku od 2 tygodni, przepisuje się lek, oczekując dziennej dawki niemowlęcia według schematu: 20 - 50 mg na kg masy ciała dziecka.

Jeśli u dziecka rozpoznano bakteryjne zapalenie opon mózgowych, dziecko otrzymuje zastrzyk raz na dobę w dawce 100 mg na kg masy ciała. Czas trwania leczenia zależy od rodzaju patogenu i może wynosić od 4 do 5 dni (w przypadku wykrycia meningokoków) do 2 tygodni w przypadku wykrycia enterobakterii.

Gdy waga młodego pacjenta osiąga 50 kg (nawet jeśli ma mniej niż 12 lat), lek jest przepisywany w dawkach dla dorosłych.

Funkcje:

1. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek podczas prawidłowej czynności wątroby nie muszą zmniejszać dawki antybiotyku. Ale z ciężką postacią niewydolności nerek (CC poniżej 10 ml / min), dzienna ilość leku jest ograniczona do 2 gramów. Jeśli pacjent zostanie poddany hemodializie, dawka nie może być regulowana.
2. Pacjenci z patologią wątroby na tle normalnego funkcjonowania nerek, dawka iniekcji leku również nie musi się zmniejszać.
3. Gdy jednocześnie występuje poważne zaburzenie czynności nerek i wątroby, konieczne jest okresowe sprawdzanie poziomu ceftriaksonu w surowicy.

Przeciwwskazania, działania niepożądane i przedawkowanie

Antybiotyk ceftriakson nie może przepisać:

• z ciężkimi alergiami na ceftriakson, inne cefalosporyny, penicyliny, karbopenemy;
• pacjenci do 12–13 tygodni ciąży;
• matkom karmiącym (w czasie terapii niemowlę przenosi się na karmienie piersią);
• noworodki otrzymujące dożylne płyny roztworów zawierających wapń, na tle nienormalnie wysokiego poziomu bilirubiny we krwi;
• pacjentów z ciężką niewydolnością nerek i wątroby w tym samym czasie (ściśle według wskazań).

Ostrożnie, lek stosowany w leczeniu:

• wcześniaki, noworodki z wysoką bilirubiną we krwi, pacjenci z alergiami na leki i pokarmy,
• ciężarne pacjentki po 12 tygodniach ciąży;
• pacjenci z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, wywołani przez wcześniejsze leczenie przeciwbakteryjne;
• ludzie starsi i słabi.

Większość pacjentów dobrze toleruje leczenie ceftriaksonem.

W niektórych przypadkach jest to możliwe:

• pojawienie się swędzącej wysypki skórnej, pęcherzy, dreszczy, obrzęku powiek, języka, warg, krtani (w przypadku naruszenia przeciwwskazań dla pacjentów z alergią);
• nudności, wymioty, luźne stolce, zaburzenia smaku, wzdęcia;
• „Pleśniawki” (kandydoza) śluzówki jamy ustnej, języka, genitaliów;
• zapalenie błon śluzowych jamy ustnej i języka (zapalenie jamy ustnej, zapalenie języka);
• ból głowy, pocenie się, upał na twarzy;
• żółtaczka cholestatyczna, zapalenie wątroby, rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy;
• zapalenie żył (zapalenie naczynia), ból w miejscu wstrzyknięcia;
• zmniejszone oddawanie moczu (skąpomocz), niezakaźne odmiedniczkowe zapalenie nerek;
• ostry ból w prawej okolicy podżebrowej z powodu rzekomej kamicy pęcherzyka żółciowego;
• niedokrwistość.

W przypadku długotrwałego leczenia dużymi dawkami mogą wystąpić zmiany wartości laboratoryjnych krwi:

• zwiększona lub zmniejszona liczba białych krwinek;
• zwiększona aktywność enzymów wątrobowych, fosfataz alkalicznych, kreatyniny;
• bardzo rzadko - zmiana krzepnięcia krwi, w tym zarówno zmniejszenie liczby płytek krwi (hipoprotrombinemia), jak i pojawienie się krwi w moczu i krwawieniu z nosa oraz nieprawidłowo wysoki poziom płytek krwi (trombocytoza) z ryzykiem zakrzepicy.

W moczu - wysoka zawartość mocznika, cukru (glikozuria).

Przyjmowanie dużych dawek antybiotyku przez 3 do 4 tygodni może powodować objawy przedawkowania, które objawiają się pojawieniem się lub nasileniem tych niepożądanych reakcji ubocznych. W takim przypadku konieczne jest anulowanie leków i wyznaczenie leków, które wyeliminują negatywne objawy, które się pojawiły. Metody oczyszczania krwi, w tym hemo - i dializy otrzewnowej, z przedawkowaniem nie dają pozytywnego wyniku.

Jednoczesne stosowanie z innymi lekami.

Zabronione jest mieszanie ceftriaksonu z innymi rodzajami antybiotyków w jednej strzykawce lub fiolce do wlewu kroplowego dożylnego.

Ceftriakson: instrukcje użytkowania

Skład

Opis

Wskazania do użycia

Zakażenia bakteryjne wywołane przez wrażliwe drobnoustroje: zakażenia narządów jamy brzusznej (zapalenie otrzewnej, choroby zapalne przewodu pokarmowego, drogi żółciowe, w tym zapalenie dróg żółciowych, ropniak pęcherzyka żółciowego), choroby górnych i dolnych dróg oddechowych (w tym zapalenie płuc, ropień płuc, ropniak opłucnej), infekcje kości, stawów, skóry i tkanek miękkich, strefa moczowo-płciowa (w tym rzeżączka, odmiedniczkowe zapalenie nerek), bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i wsierdzia, posocznica, zakażone rany i oparzenia, miękka kora i kiła, borelioza ( bor reliosis), dur brzuszny, salmonelloza i przewóz salmonelli.

Zapobieganie zakażeniom pooperacyjnym.

Choroby zakaźne u osób z obniżoną odpornością.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość (w tym na inne cefalosporyny, penicyliny, karbapenemy), hiperbilirubinemia u noworodków, noworodki, którym podano dożylnie roztwory zawierające wapń.

Wcześniaki, niewydolność nerek i / lub wątroby, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, zapalenie jelit lub zapalenie jelita grubego związane ze stosowaniem leków przeciwbakteryjnych, ciąża, laktacja.

Dawkowanie i podawanie

Wpisz dożylnie (iv) i domięśniowo (v / m). Dla dorosłych i dzieci powyżej 12 lat początkowa dawka dzienna wynosi (w zależności od rodzaju i ciężkości zakażenia) 1 do 2 g raz dziennie lub 0,5 do 1,0 g co 12 godzin (2 razy dziennie), dawka dzienna nie jest musi przekraczać 4 g.

W przypadku niepowikłanej rzeżączki - raz domięśniowo, 0,25 g.

W celu zapobiegania powikłaniom pooperacyjnym - raz, 1-2 g (w zależności od stopnia zagrożenia infekcją) przez 30-90 minut przed operacją. W przypadku operacji na okrężnicy i odbytnicy zaleca się dodatkowe podanie leku z grupy 5-nitroimidazoli.

Z zapaleniem ucha środkowego - domięśniowo, raz, 50 mg / kg, nie więcej niż 1 g.

Dla noworodków (do 2 tygodni) - 20 - 50 mg / kg / dzień. Dla niemowląt i dzieci w wieku do 12 lat dawka dobowa wynosi 20 - 80 mg / kg. U dzieci o masie ciała powyżej 50 kg należy stosować dawki dla dorosłych.

Z bakteryjnym zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych u niemowląt i małych dzieci - 100 mg / kg (ale nie więcej niż 4 g) 1 raz dziennie. Czas trwania leczenia zależy od patogenu i może wynosić od 4 dni dla Neisseria meningitidis do 10-14 dni dla wrażliwych szczepów Enterobacteriaceae.

Dzieci z infekcjami skóry i tkanek miękkich - w dawce dobowej 50 - 75 mg / kg raz na dobę lub 25 - 37,5 mg / kg co 12 godzin, nie więcej niż 2 g / dobę. W ciężkich zakażeniach innej lokalizacji - 25 - 37,5 mg / kg co 12 godzin, nie więcej niż 2 g / dobę.

Pacjenci z dostosowywaniem dawki przewlekłej niewydolności nerek są wymagani tylko wtedy, gdy CC jest poniżej 10 ml / min. W tym przypadku dzienna dawka nie powinna przekraczać 2 g.

U pacjentów z niewydolnością nerek i wątroby dawka dobowa nie powinna przekraczać 2 g bez określania stężenia leku w osoczu krwi.

Leczenie ceftriaksonem powinno być kontynuowane przez co najmniej 2 dni po ustąpieniu objawów i objawów zakażenia. Przebieg leczenia wynosi zwykle 4-14 dni; przy skomplikowanych infekcjach może być wymagana dłuższa administracja. Przebieg leczenia zakażeń wywołanych przez Streptococcus pyogenes powinien wynosić co najmniej 10 dni.

Zasady przygotowania i wprowadzenia rozwiązań: należy stosować wyłącznie świeżo przygotowane rozwiązania. Do podawania domięśniowego 0,5 g leku rozpuszcza się w 2 ml i 1 g w 3,5 ml 1% roztworu lidokainy. Zaleca się wprowadzenie nie więcej niż 1 g na jeden pośladek.

Do wstrzyknięcia dożylnego 0,25 lub 0,5 g rozpuszcza się w 5 ml i 1 g-10 ml wody do wstrzykiwań. Wejdź / wjedź powoli (2–4 min).

Do infuzji dożylnej rozpuścić 2 g w 40 ml roztworu, który nie zawiera wapnia (0,9% roztwór chlorku sodu, 5-10% roztwór dekstrozy (glukozy)). Dawki 50 mg / kg i więcej należy podawać dożylnie w ciągu 30 minut.

Efekty uboczne

Reakcje alergiczne: wysypka, świąd, gorączka lub dreszcze.

Miejscowe reakcje: ból w miejscu wstrzyknięcia.

Układu nerwowego: ból głowy, zawroty głowy.

Z układu moczowego: oliguria.

Ze strony układu pokarmowego: nudności, wymioty, zaburzenia smaku, wzdęcia, zapalenie jamy ustnej, zapalenie języka, biegunka, rzekomobłoniaste zapalenie jelit; pseudo-kamica żółciowa pęcherzyka żółciowego (zespół „osadu”), kandydoza i inne nadkażenia.

Od strony organów krwiotwórczych: niedokrwistość (w tym hemolityczna), leukopenia, leukocytoza, limfopenia, neutropenia, granulocytopenia, trombocytopenia, trombocytoza, bazofilia, krwiomocz; krwawienie z nosa.

Wskaźniki laboratoryjne: wzrost (spadek) czasu protrombinowego, wzrost aktywności aminotransferaz wątrobowych i fosfatazy alkalicznej, hiperbilirubinemia, hiperkreatynina, zwiększenie stężenia mocznika, glikozuria.

Inne: zwiększone pocenie się, „przypływy” krwi.

Przedawkowanie

Interakcja z innymi lekami

Farmaceutycznie niezgodne z amsakryną, wankomycyną, flukonazolem i aminoglikozydami.

Antybiotyki bakteriostatyczne zmniejszają działanie bakteriobójcze ceftriaksonu.

Wykryto antagonizm in vitro między chloramfenikolem a ceftriaksonem.

Przy jednoczesnym stosowaniu niesteroidowych leków przeciwzapalnych i innych inhibitorów agregacji płytek zwiększa prawdopodobieństwo krwawienia.

Ceftricson może zmniejszać skuteczność antykoncepcji hormonalnej. Podczas leczenia ceftriaksonem i przez miesiąc po leczeniu należy dodatkowo stosować niehormonalne metody antykoncepcji.

Przy jednoczesnym stosowaniu ceftriaksonu w wysokich dawkach i silnych lekach moczopędnych (na przykład furosemidu) nie obserwowano zaburzeń czynności nerek.

Probenecyd nie wpływa na eliminację ceftriaksonu.

Farmaceutycznie niezgodne z roztworami zawierającymi inne antybiotyki.

Roztwory zawierające wapń (takie jak roztwór Ringera lub Hartmana) nie mogą rozcieńczać ceftriaksonu. Wynik interakcji może prowadzić do tworzenia nierozpuszczalnych związków. Ceftriaksonu i roztworów do żywienia pozajelitowego zawierających wapń nie należy mieszać ani podawać jednocześnie pacjentom bez względu na wiek, w tym stosując różne systemy do podawania dożylnego.

Funkcje aplikacji

Po połączeniu niewydolności nerek i wątroby pacjenci poddawani hemodializie powinni regularnie określać stężenie leku w osoczu.

Przy długotrwałym leczeniu konieczne jest regularne monitorowanie obrazu krwi obwodowej, wskaźników stanu czynnościowego wątroby i nerek.

W rzadkich przypadkach badania ultrasonograficznego woreczka żółciowego występują zaniki po ustaniu leczenia. Nawet jeśli zjawisku temu towarzyszy ból w prawym nadbrzuszu, zaleca się kontynuowanie przepisywania antybiotyku i przeprowadzenie leczenia objawowego.

Stosowaniu etanolu po podaniu ceftriaksonu nie towarzyszy reakcja podobna do disulfiramu. Ceftriakson nie zawiera grupy N-metylotio-tetrazolowej, która mogłaby powodować nietolerancję etanolu, co jest nieodłączne w niektórych innych cefalosporynach.

Podczas leczenia ceftriaksonem można zaobserwować fałszywie dodatnie wyniki testu Coombsa, próbki dla galaktozemii i glukozy w moczu (zaleca się oznaczanie glukozurii tylko metodą enzymatyczną).

Świeżo przygotowane roztwory ceftriaksonu są stabilne fizycznie i chemicznie przez 6 godzin w temperaturze pokojowej.

Starsi i osłabieni pacjenci mogą wymagać powołania witaminy K.

Ceftriakson i roztwory zawierające wapń można podawać pacjentom w dowolnej grupie wiekowej, dzieciom w wieku powyżej 28 dni, w odstępie co najmniej 48 godzin, pod warunkiem, że linia infuzyjna cewnika zostanie dokładnie przepłukana między dawkami za pomocą kompatybilnego roztworu.

Stosować w czasie ciąży i laktacji

Ceftriakson przenika przez barierę łożyskową. W badaniach doświadczalnych na zwierzętach nie wykryto działania teratogennego i embriotoksycznego ceftriaksonu, ale bezpieczeństwo ceftriaksonu u kobiet w ciąży nie zostało ustalone. Ceftriakson może być przepisywany w czasie ciąży tylko pod ścisłymi wskazówkami.

W małych stężeniach ceftriakson przenika do mleka kobiecego. Przepisując go podczas laktacji (karmienia piersią) należy zachować ostrożność.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i pracy z mechanizmami ruchomymi

Ceftriakson może powodować zawroty głowy, dlatego podczas leczenia należy zachować ostrożność podczas obchodzenia się z pojazdami i poruszającymi się maszynami.