Instrukcje dotyczące stosowania leku Cefazolin dla kotów

Instrukcje dotyczące stosowania leku Cefazolin dla kotów zostaną przekazane właścicielowi przez lekarza weterynarii, który przepisze ten antybiotyk w celu leczenia zwierzęcia. Jest to lek antybiotykowy pierwszej generacji, który ma najszersze spektrum działania i pozwala radzić sobie z wieloma problemami ze zdrowiem kota. Substancja czynna przeciwko bakteriom Gram-dodatnim. Cefazolina nie działa na wiele szczepów proteus, jak również grzyby, pierwotniaki i riketsje. Podobnie jak wszystkie antybiotyki, cefazolina dla kotów nie może być stosowana w zwalczaniu infekcji wirusowych.

Farmakokinetyka cefazoliny

Koty cefazolinowe podaje się w postaci rozcieńczonej. Jest sprzedawany w postaci proszku leczniczego, z którego przygotowuje się zawiesinę do podawania. Godzinę po wstrzyknięciu stężenie substancji w osoczu krwi staje się maksymalne i pozostaje w ciele kota przez 12 godzin. Pełny opis wpływu antybiotyku na zwierzę można znaleźć w instrukcjach, ale jest on bardziej konieczny dla lekarzy weterynarii niż dla właścicieli.

Usuwanie cefazoliny przez nerki. Kompozycja jest usuwana z ciała bez zmian. Ze względu na zdolność przenikania kociąt do mleka i przez łożysko, lek nie dotyczy kotów w ciąży i karmiących, chyba że istnieje pilna potrzeba.

Wskazania do stosowania cefazoliny dla kotów

Antybiotyk jest szeroko stosowany w praktyce weterynaryjnej, chociaż istnieją analogi tego leku. Główne wskazania do wprowadzenia kota Cefazolin to:

• zapalenie płuc;
• zapalenie opłucnej;
• ropień płuc;
• zapalenie otrzewnej;
• zakażone rany;
• ropne zapalenie kości i stawów;
• choroby zapalne układu moczowego wywołane przez bakterie wrażliwe na cefazolinę;
• powikłania pooperacyjne.

Zdecydowanie nie zaleca się przepisywania cefazoliny kotom lub psom. Może to prowadzić do bardzo poważnych konsekwencji dla zdrowia zwierzęcia, aw rzadkich przypadkach nawet służyć jako przyczyna śmierci. W przypadku kociąt antybiotyki są rzadko stosowane. Przed użyciem leku Cefazolin wymagana jest konsultacja z lekarzem weterynarii.

Zasady wprowadzania cefazoliny do kotów

Cefazolina w większości przypadków umieszcza koty domięśniowo. W przypadku ciężkiego stanu zwierzęcia możliwe jest podawanie leku dożylnie metodami kroplowymi lub strumieniowymi. W tym przypadku zawiesina cefazoliny dla kotów powinna być podawana wyłącznie przez lekarza weterynarii.

Cefazolinę należy rozcieńczyć w wodzie do wstrzykiwań, którą kupuje się w aptece. Jeśli wykonano wstrzyknięcie domięśniowe, zawartość 1 fiolki antybiotyku rozpuszcza się w 5 ml płynu. Do podawania dożylnego cefazolinę rozcieńcza się w 10 ml płynu. Jaka ilość roztworu musisz wprowadzić kota, określa lekarza weterynarii. Pozostały roztwór jest przechowywany w lodówce nie dłużej niż 2 dni. Zazwyczaj 1 porcja roztworu wystarcza na 3-4 wstrzyknięcia.

Standardowa dawka iniekcji Cefazoliny wynosi 15 mg antybiotyku na kg masy ciała kota. Jednak w zależności od nasilenia stanu kota dawkę można zwiększyć do 30 mg. Dawka psa jest wyższa. Minimalny czas trwania leczenia wynosi 5 dni, maksymalny - 10.

Niezależnie zmienić dawkę cefazoliny dla kotów lub przerwać leczenie. Jeśli istnieją wątpliwości, czy zwierzę dobrze toleruje antybiotyk, wymagana jest natychmiastowa konsultacja z lekarzem weterynarii. Może zajść potrzeba pobrania analogu leku. Możliwe, że jego cena będzie wyższa, ponieważ Cefazolina jest jednym z najtańszych leków antybiotykowych do wstrzykiwań w postaci zastrzyków.

Instrukcje weterynaryjne Cefazolin

Formularz wydania: Proszek

Opis leku

Skład

1 butelka zawiera substancję czynną:

Cefazolin sodu sterylny (pod względem cefazoliny) - 1,0 g.

Dawkowanie

Lek podaje się domięśniowo i dożylnie (strumieniem lub kroplówką). Przed użyciem lek należy rozpuścić. Przygotuj roztwór bezpośrednio przed użyciem. Świeżo przygotowane roztwory zachowują swoją fizyczną i chemiczną stabilność przez 4 godziny w temperaturze pokojowej (lub przez 12 godzin w 2-8 ° C). Do podawania domięśniowego zawartość fiolki rozpuszcza się w 4-5 ml 0,9% roztworu chlorku sodu lub jałowej wody do wstrzykiwań. Do wstrzyknięcia dożylnego strumienia pojedynczą dawkę leku rozpuszcza się w 10 ml 0,9% roztworu chlorku sodu i wstrzykuje powoli przez 3-5 minut. W kroplówce dożylnej pojedynczą dawkę leku rozpuszcza się w 100-250 ml 0,9% roztworu chlorku sodu lub 5% roztworu glukozy; wstrzyknięcie przeprowadza się przez 20-30 minut (szybkość wprowadzania 60-80 kropli w ciągu 1 minuty).

Zalecana dawka dla kotów i psów wynosi 15-30 mg cefazoliny na 1 kg masy ciała w odstępie 6-12 godzin.

Czas trwania leczenia zależy od postaci i ciężkości choroby i wynosi od 5 do 10 dni.

Czas zapobiegania powikłaniom chirurgicznym w okresie pooperacyjnym wynosi 3-5 dni.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na leki z grupy cefalosporyn i innych antybiotyków b-laktamowych. Nie stosować u zwierząt z ciężkim uszkodzeniem nerek. Nie stosować jednocześnie z lekami przeciwzakrzepowymi i moczopędnymi. Farmaceutycznie cefazolina jest niekompatybilna z aminoglikozydami (wzajemna inaktywacja). Aminoglikozydy przy jednoczesnym stosowaniu z cefazoliną zwiększają ryzyko rozwoju uszkodzenia nerek.

Uwaga!

Stosowanie leku u ciężarnych zwierząt jest dozwolone tylko po dokładnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka dla płodu i matki.

Nie badano bezpieczeństwa stosowania cefazoliny u kotów i psów w okresie laktacji. Cefazolina zdatny przenika do mleka matki. Należy go stosować ostrożnie u kotów i psów w okresie laktacji.

Cefazolina dla kota

W medycynie weterynaryjnej cefazolina jest stosowana u kotów, które doświadczyły poważnych chorób zakaźnych o charakterze bakteryjnym. Ten lek należy do pierwszej generacji antybiotyków i działa przeciwko bakteriom Gram +. Aby uzyskać więcej informacji na temat Cefazolin, zapoznaj się z oficjalną instrukcją użycia, którą należy przejrzeć przed zastosowaniem jej w leczeniu kota. A także obowiązkowe jest pokazanie zwierzęciu weterynarzowi, który ustali diagnozę i wybierze skuteczną i jednocześnie bezpieczną dawkę dla zwierzęcia.

Skład i forma

Lek jest realizowany w postaci proszku, który należy rozcieńczyć i podać domięśniowo. Głównym składnikiem Cefazoliny jest tytułowa substancja czynna cefazolina, która hamuje syntezę ściany komórkowej bakterii patogennego mikroorganizmu, prowadząc do działania bakteriobójczego. Maksymalne stężenie składnika czynnego we krwi osiąga się w ciągu 60 minut po wprowadzeniu zawiesiny, pozostając w ciele kota przez 12 godzin. Cefazolina pochodzi z pracy nerek w postaci niezmienionej.

Spotkania i możliwe ograniczenia

Lekarze weterynarii przepisują „Cefazolin”, jeśli u kota rozpoznano ropne choroby zapalne górnych dróg oddechowych. Skuteczność antybiotyku w tej chorobie została szczegółowo zbadana przez kandydata nauk biologicznych, który jest autorem pracy naukowej, Eirov Tairov, a także wielu innych naukowców, udowodnili terapeutyczną aktywność Cefazoliny w odniesieniu do takich stanów patologicznych u kotów, jak:

Stosowanie leku jest wskazane w przypadku zapalenia otrzewnej u zwierzęcia.

• zapalenie otrzewnej;
• zapalenie płuc;
• ropne zapalenie stawów i kości;
• nieswoiste zapalenie tkanki płuc;
• proces zapalny na powłoce pokrywający płuca i ścianę klatki piersiowej;
• zakażone rany;
• powikłania pooperacyjne.

Jednak kutas „Cefazolin” nie jest dozwolony dla wszystkich zwierząt domowych. Zawiesina zaszkodzi kotom, które mają zwiększoną wrażliwość na wszelkie składniki jej składu, a także na leki, również należące do grupy cefalosporyn. Leczenie tym antybiotykiem jest przeciwwskazane u zwierząt z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. Zastrzyki „cefazoliny” nie są zalecane dla małych kociąt, kobiet w ciąży i karmiących piersią ze względu na zdolność substancji czynnej do przenikania do mleka i przez barierę łożyskową.

Przed zastosowaniem leku przeciwbakteryjnego Cefazolin dla kotów wymagana jest konsultacja z lekarzem weterynarii.

Instrukcje użytkowania

Zazwyczaj koty są wstrzykiwane domięśniowo, które należy rozcieńczyć Novocainem lub wodą do wstrzykiwań. Jednak zastrzyki tradycyjnym lekiem Novocain są dość bolesne. Dawkowanie, proporcje i czas trwania kursu antybakteryjnego określa wyłącznie lekarz weterynarii dla każdego kota.

Zgodnie z oficjalną adnotacją, która opisuje ogólne zalecenia, 1 butelkę „Cefazoliny” rozcieńczono 5 ml płynu. Resztki mogą być przechowywane w lodówce, ale nie dłużej niż 2 dni. Zazwyczaj 1 porcja leku jest podzielona na 3-4 zastrzyki. Standardowa dawka antybiotyku wynosi 15 mg na kg masy mruczącej. W razie potrzeby lekarz weterynarii może zwiększyć ilość leku przeciwbakteryjnego do 30 mg, ale nie więcej. Czas trwania leczenia antybiotykami wynosi 5–10 dni.

Niechciane reakcje

Przy właściwym stosowaniu „cefazoliny” terapia przebiega dobrze i nie wywołuje negatywnych skutków. Ale czasami, w szczególności z osobistą nietolerancją kota na antybiotyk, mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

Nietolerancja leku na zwierzęta może objawiać się swędzeniem ciała.

• obrzęk naczynioruchowy;
• nudności, chęć wymiotowania;
• luźne stolce;
• pokrzywka, świąd skóry;
• gorączkowy stan;
• wstrząs anafilaktyczny;
• upośledzona czynność nerek;
• ból w miejscu wstrzyknięcia.

Kompatybilność

Kotom leczonym cefazoliną nie należy podawać leków przeciwzakrzepowych, diuretyków jednocześnie, a ze względu na możliwość wzajemnej inaktywacji antybiotyk nie powinien być łączony z aminoglikozydami. Połączenie tego ostatniego jest niebezpieczne przy wysokim ryzyku rozwoju uszkodzenia nerek. Nie można mieszać kilku antybiotyków w jednej strzykawce jednocześnie. Podczas stosowania cefazoliny z etanolem, probenecydem, mogą wystąpić reakcje negatywne.

Przedawkowanie

Dokładnie po wyznaczeniu lekarza weterynarii zatrucie „Cefazolinem” jest mało prawdopodobne. Jeśli jednak zaniedbamy zalecane dawki i znacznie je przekroczymy, wówczas kot będzie miał toksyczne reakcje i objawy przedawkowania. Aby uzyskać zwiększone stężenie składników antybiotykowych z ciała kotów, lekarze próbują hemodializy.

Analogi sprzętu medycznego

Jeśli konieczne jest zastąpienie cefazoliny weterynarzem, wybierany jest lek, który ma również działanie przeciwbakteryjne. I najczęściej zamiast tego przypisuje się antybiotyk „Cephalen”, dla którego wyraźna aktywność jest charakterystyczna dla wielu drobnoustrojów gram-dodatnich. Szybko osiąga maksymalne stężenie we krwi kota iw pierwszych godzinach po podaniu zaczyna niszczyć czynniki chorobotwórcze. Na krajowym rynku farmaceutycznym istnieją inne synonimy Cefazoliny:

Jak przechowywać?

Z aptek antybiotyk jest wydawany wyłącznie na receptę. Powinien być przechowywany w suchym, ciemnym miejscu, w temperaturze powietrza w pomieszczeniu nie wyższej niż 25 stopni Celsjusza. Okres ważności - 3 lata. Po rozcieńczeniu roztwór można przechowywać nie dłużej niż 24 godziny na dolnej półce lodówki. Małe dzieci i zwierzęta nie powinny mieć dostępu do cefazoliny. Wygasły antybiotyk jest przeciwwskazany.

Cefazolina dla kotów

Choroby zakaźne zwierząt są leczone tymi samymi lekami, które są stosowane u ludzi - lekami przeciwbakteryjnymi lub antybiotykami. Jednym z najczęstszych leków stosowanych do zwalczania patogennej mikroflory jest Cefazolin. Lek jest dobrze znany wielu osobom, które musiały radzić sobie z chorobami układu oddechowego, moczowego i innych - działa szybko i skutecznie, ale wymaga ścisłego przestrzegania instrukcji i zaleceń medycznych. Jak stosować cefazolinę u kotów i jakie choroby leczy?

Cefazolina dla kotów należy do pierwszej generacji cefalosporyn

Cefazolin: opis i funkcje

Cefazolina jest lekiem przeciwbakteryjnym pierwszej generacji cefalosporyn, który ma destrukcyjny wpływ na ściany komórkowe bakterii, niszcząc je i zapobiegając dalszej reprodukcji. Ma szerokie spektrum działania i skutecznie niszczy szereg patogenów, w tym różne szczepy kokcy, salmonelli, shigelli, blady treponema i wielu innych. Maksymalny efekt terapeutyczny uzyskuje się przy stosowaniu cefazoliny w leczeniu chorób wywoływanych przez bakterie Gram-dodatnie. Lek nie działa na niektóre typy gronkowców, a także na proteus, mykobakterie, riketsje i pałeczki cyjanowe.

Cefazolina jest dostępna w postaci białego lub żółtawego proszku, pakowanego w hermetycznie zamknięte szklane fiolki 250, 500 i 1000 mg. Jest przeznaczony do rozcieńczania jałową wodą, a następnie podawania domięśniowego lub dożylnego.

Po podaniu we wstrzyknięciu cefazolina jest szybko i dobrze wchłaniana, a maksymalne stężenie substancji czynnej w organizmie osiąga się po około godzinie. Lek przenika prawie wszystkie tkanki, w tym stawy, układ sercowo-naczyniowy, nerki, drogi moczowe, skórę itp. d., dzięki czemu jego działanie przejawia się we wczesnych etapach terapii. Substancja czynna jest wydalana przez nerki przez 24 godziny.

To ważne! Substancja czynna cefazoliny jest niszczona przez sok żołądkowy, więc lek nie jest stosowany do podawania doustnego.

Wskazania do użycia

Cefazolina jest stosowana w wielu chorobach spowodowanych aktywnością organizmów chorobotwórczych, które są wrażliwe na działanie leku. Obejmują one następujące patologie:

Lek jest stosowany w chorobach wywoływanych przez bakterie podatne na jego działanie.

• procesy zapalne i ropne górnych dróg oddechowych i układu oddechowego (zapalenie płuc, zapalenie opłucnej, ropnie);
• zakażenie i posocznica tkanek miękkich i kostnych;
• zapalenie otrzewnej i inne choroby jamy brzusznej;
• zapalenie opon mózgowych;
• zapobieganie powikłaniom pooperacyjnym po zabiegach chirurgicznych;
• choroby układu moczowego i choroby przenoszone drogą płciową.

Uwaga! Podobnie jak wszystkie inne antybiotyki, cefazolina jest nieskuteczna wobec infekcji wirusowych, więc jej stosowanie w takich chorobach jest nie tylko niewłaściwe, ale także niebezpieczne. W chorobach o etiologii bakteryjnej zaleca się stosowanie go tylko wtedy, gdy wrażliwość ich patogenów na działanie substancji czynnej zostanie potwierdzona badaniami laboratoryjnymi.

Jak wprowadzić Cefazolin do kota

Przed wprowadzeniem cefazoliny proszek należy rozpuścić w jałowej wodzie do wstrzykiwań, nowokainy lub lidokainy. Efekt terapeutyczny leku nie ulegnie zmianie, ale po rozcieńczeniu środkami znieczulającymi dyskomfort odczuwany przez zwierzę podczas zabiegu jest znacznie zmniejszony. Aby rozcieńczyć 1 g proszku, będziesz potrzebował 5 ml płynu - 0,5-1% roztwór nowokainy, sterylna woda do wstrzykiwań lub 0,9% roztwór chlorku sodu. Rozcieńczanie cefazoliny lidokainą w leczeniu kotów nie jest zalecane - powoduje ciężkie reakcje alergiczne u zwierząt, a także ma negatywny wpływ na układ sercowo-naczyniowy i wskaźniki ciśnienia krwi.

1. Dodaj 5 ml płynu do strzykawki, wsuń aluminiową osłonkę ochronną fiolki z proszkiem.
2. Przebij gumową nasadkę, wstrzyknij ciecz do fiolki, a następnie potrząśnij nią energicznie kilka razy, aby składniki zostały dobrze wymieszane - należy uzyskać jednorodny, klarowny roztwór, ewentualnie z niewielką pozostałością.
3. Zmień igłę, otwórz pokrywę fiolki i wciągnij wymaganą ilość leku do strzykawki, a następnie wstrzyknij ją do zwierzęcia.

Przed podaniem cefazolinę należy rozcieńczyć specjalną wodą lub środkiem znieczulającym.

Uzyskany roztwór należy wykorzystać jak najszybciej - można go przechowywać w lodówce nie dłużej niż 2 dni (zabrania się pozostawiania leku w temperaturze pokojowej).

Dawkowanie i schemat podawania cefazoliny określa wyłącznie lekarz - średnia dawka substancji czynnej dla kotów wynosi 15 mg na kilogram masy ciała, ale w ciężkich warunkach ilość tę można zwiększyć do 30 mg. Iniekcje wykonuje się w odstępie 6-12 godzin, przebieg leczenia zależy od przebiegu klinicznego choroby i stanu zwierzęcia, średnio 5-10 dni. Podczas stosowania leku do celów profilaktycznych w celu zapobiegania powikłaniom pooperacyjnym podaje się go nie dłużej niż 3-5 dni.

Dla odniesienia! Do podawania dożylnego Cefazolin jest rozcieńczany wyłącznie roztworem soli (chlorek sodu), ale tylko pracownik medyczny w szpitalu powinien przeprowadzić taką procedurę.

Przeciwwskazania i skutki uboczne

Cefazolina jest uważana za jeden z najbezpieczniejszych i najmniej toksycznych leków z grupy cefalosporyn, ale ma wiele przeciwwskazań:

• nadwrażliwość na lek lub środki przeciwbakteryjne z tej samej grupy;
• ciężka niewydolność nerek;
• wiek niemowlęcia (nie zaleca się wprowadzania środków kociętom).

Cefazolina jest przeciwwskazana w ciężkiej chorobie nerek.

Z ostrożnością lek jest stosowany w zaburzeniach układu moczowego, a podczas ciąży i laktacji konieczne jest staranne skorelowanie korzyści zdrowotnych kobiet z ryzykiem rozwoju potomstwa - zgodnie z badaniami klinicznymi cefazolina jest w stanie przenikać do mleka matki.

Lek może powodować alergie u kotów.

Najczęściej lek jest dobrze tolerowany przez organizm, ale w niektórych przypadkach mogą wystąpić niepożądane reakcje:

• brak apetytu, nudności i wymioty;
• zaburzenia czynności układu moczowego;
• reakcje alergiczne (świąd, pokrzywka);
• zmiany w badaniach krwi - zmniejszenie stężenia leukocytów i płytek krwi, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych itp.;
• w rzadkich przypadkach mogą wystąpić drgawki.

Z reguły skutki uboczne stosowania leku nie są zbyt wyraźne i znikają po chwili. Jeśli stan zwierzęcia pogarsza się i postępują niepożądane objawy, konieczne jest jak najszybsze skonsultowanie się z lekarzem w celu zastąpienia leku.

Zabronione jest stosowanie cefazoliny z lekami rozrzedzającymi krew, leki moczopędne i aminoglikozydy - mogą one wyrównywać się nawzajem, a ich połączenie może wywołać poważne powikłania.

To ważne! W miejscu wstrzyknięcia cefazoliny może pojawić się bolesne stwardnienie, które ulega samoabsorpcji w ciągu 1-2 dni i nie wymaga specjalnego leczenia.

Jak zrobić cefazolinę w iniekcji dla kota

Cefazolin podaje się kotom w udo, najczęściej w tylną łapę. Do zabiegu najlepiej jest użyć strzykawki przeznaczonej do wstrzykiwania insuliny za pomocą krótkiej igły - zmniejsza to ryzyko złamania ważnych naczyń krwionośnych, a zwierzę odczuwa minimalny dyskomfort.

Lepiej naprawić kota przed wstrzyknięciem.

Lepiej oddać kotu razem, ponieważ zastrzyki antybiotyków zawsze przynoszą ból.

Jak zrobić zastrzyk domięśniowo kotowi w domu? Po co uczyć się samemu robić zastrzyki? Zalety i wady zastrzyków domięśniowych. Wybieramy strzykawki i igły do ​​nakłuwania kotów. Jak naprawić kota przed wstrzyknięciem. Technika wtrysku. Możliwe komplikacje u kota po wstrzyknięciu. Dowiesz się o tym czytając materiały na naszym portalu.

Przed zabiegiem zwierzę musi być uspokojone i dobrze umocowane (w tym celu można użyć blokady worka), a następnie wybrać miejsce o maksymalnej grubości warstwy mięśniowej na biodrze i lekko ją rozciągnąć. Do strzykawki wciągnąć wymaganą ilość roztworu, z pewnym ruchem, wprowadzić igłę pod kątem 45 stopni i zwolnić lek powoli naciskając tłok.

Torba na kotwicę

Wideo - Jak wykonać wstrzyknięcie domięśniowe

Analogi cefazolinowe

Cefazolinę można zastąpić prawie każdym antybiotykiem o szerokim spektrum działania, ale lekarz musi zdecydować o zastosowaniu konkretnego leku, w oparciu o przebieg kliniczny choroby i stan ciała kota.

Cefazolina ma wiele analogów, ale nie można ich używać samodzielnie.

Tabela 1. Analogi cefazoliny i ich właściwości.

Cefazolina

Cefazolina - antybiotyk cefalosporynowy pierwszej generacji. Efekt bakteriobójczy. Posiada szeroki zakres działania przeciwbakteryjnego.

Działanie farmakologiczne:
Cefazolina ma szerokie spektrum działania przeciwbakteryjnego (bakteriobójczego). Aktywny przeciwko drobnoustrojom gram-dodatnim. Odporne na antybiotyki indolo-dodatnie szczepy Proteus (P. morgani. P.vulgaris, P.rettgeri) nie działają na riketsje, wirusy, grzyby, pierwotniaki. Podobnie jak penicyliny, hamuje syntezę ściany komórkowej bakterii.

Farmakokinetyka.
Po podaniu domięśniowym lek jest szybko wchłaniany, osiąga maksymalne stężenie we krwi po 1 godzinie i pozostaje w skutecznych stężeniach w osoczu krwi przez 8-12 godzin. Wydalane głównie (około 90%) przez nerki w postaci niezmienionej. Wnika przez barierę łożyskową do płynu owodniowego i krwi pępowinowej. W bardzo niskich stężeniach znajduje się w mleku matki.
Lek dobrze przenika przez stan zapalny błony maziowej w jamie stawów. Po podaniu dożylnym powstaje wyższe stężenie we krwi, ale lek jest uwalniany szybciej (okres półtrwania wynosi około 2 godzin).

Wskazania do użycia:
Leczenie chorób zakaźnych wywołanych przez drobnoustroje Gram-dodatnie i Gram-ujemne wrażliwe na niego:
- zapalenie płuc, ropień płuc, ropniak opłucnej;
- zapalenie otrzewnej, posocznica, zapalenie wsierdzia, zapalenie kości i rany, infekcje oparzeniowe;
- infekcje dróg moczowych;
- infekcje skóry i tkanek miękkich;
- infekcje aparatu kostno-stawowego.

Sposób użycia:
Cefazolina jest podawana domięśniowo i dożylnie (stringino lub kroplówka). Do podawania domięśniowego przygotowuje się roztwór leku ex tempore, rozcieńcza zawartość fiolki w 4-5 ml izotonicznego roztworu chlorku sodu lub sterylnej wody do wstrzykiwań i wstrzykuje głęboko w mięsień. Do wstrzyknięcia dożylnego strumienia pojedynczą dawkę leku rozcieńcza się w 10 ml izotonicznego roztworu chlorku sodu i wstrzykuje powoli przez 3-5 minut. W kroplówce dożylnej lek (0,5-1,0 g) rozcieńcza się w 100-250 ml izotonicznego roztworu chlorku sodu lub 5% roztworu glukozy; Wstrzyknięcie wykonuje się w ciągu 20-30 minut (szybkość wstrzyknięcia wynosi 60-80 kropli na minutę) Dzienna dawka leku dla dorosłych wynosi od 1 g do 4 g (czasami więcej) i zależy od ciężkości zakażenia, rodzaju patogenu i jego wrażliwości na antybiotyk. Pojedyncza dawka leku dla dorosłych z zakażeniami wywołanymi przez drobnoustroje Gram-dodatnie wynosi 0, 25-0, 5 g co 8 godzin. W przypadku infekcji dróg oddechowych o umiarkowanym nasileniu spowodowanych pneumokokami i infekcjami dróg moczowych, lek przepisuje się na 0, 5 -1, 0 g co 12 godzin.
W chorobach wywoływanych przez drobnoustroje gram-ujemne lek jest przepisywany przez 0, 5 - 1, 0 g co 6-8 godzin. W ciężkich zakażeniach, posocznicy, zapaleniu wsierdzia, zapaleniu otrzewnej, destrukcyjnym zapaleniu płuc, ostrym krwiotwórczym zapaleniu kości i szpiku, powikłanych zakażeniach urologicznych, dzienną dawkę leku można zwiększyć do 6 g (maksymalnie) z przerwą między wstrzyknięciami 6-8 godzin. W przypadku dzieci w wieku powyżej 1 miesiąca, lek jest przepisywany w dawce dobowej 20-50 mg / kg masy ciała (w 3-4 dawkach), w ciężkich zakażeniach 100 mg / kg (dawka maksymalna) Jeśli funkcja wydalania jest zaburzona u dorosłych, schemat leczenia jest dostosowywany przez zmniejszenie dawki lek i zwiększanie odstępów między wstrzyknięciami. Początkowa dawka leku, niezależnie od stopnia zaburzenia czynności nerek wynosi 0,5 g.
Zalecane dawki dla dorosłych z zaburzeniami czynności nerek:
- przy zawartości azotu mocznikowego we krwi 20-34 mg% i klirensu kreatyny 70-40 ml / min, dawka leku na lekkie lub umiarkowane zakażenie wynosi 0, 25-0, 5 g co 12 godzin, w przypadku ciężkich zakażeń - 0, 5-1, 25 g co 12 godzin (okres półtrwania wynosi 3-5 godzin);
- przy zawartości azotu mocznikowego we krwi 35-49 mg% i klirensu 40-20 ml / min, dawka leku dla łagodnego lub umiarkowanego zakażenia wynosi 0, 125-0, 25 g co 12 godzin, z ciężką infekcją - 0, 25 - 0, 6 g co 12 godzin (okres półtrwania wynosi 6-12 godzin);
- przy zawartości azotu mocznikowego we krwi 50-75 mg% i klirensu 20-5 ml / min, dawka leku dla łagodnego lub umiarkowanego nasilenia zakażenia wynosi 75-150 mg co 24 godziny, dla ciężkich zakażeń - 150-400 g co 24 godziny (okres półtrwania wynosi 15-30 godzin);
- przy zawartości azotu mocznikowego we krwi 75 mg% i klirensu 5 ml / min, dawka leku dla łagodnego lub umiarkowanego zakażenia wynosi 37, 5-75 mg co 24 godziny, dla ciężkich zakażeń - 75-200 mg co 24 godziny (okres półtrwania wynosi 30- 40 godzin).
Gdy u dzieci upośledzona jest czynność nerek, najpierw podaje się zwykłą pojedynczą dawkę cefazoliny, a następnie dostosowuje się kolejne dawki leku w celu obliczenia stopnia niewydolności nerek. U dzieci z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny 70 do 40 ml / min) dawka dobowa wynosi 60% dziennej dawki leku, która jest stosowana do prawidłowej czynności nerek i jest podzielona na 2 dawki; przy klirensie kreatyny od 40 do 20 ml / min, dawka leku wynosi 25% normy i dzieli się na 2 dawki; ze znaczną niewydolnością nerek (klirens kreatyniny od 20 do 5 ml / min), dawka dobowa wynosi 10% normy z przerwą między wstrzyknięciami 24 godziny. Nie mieszać roztworu leku Cefazolin z innymi antybiotykami w tej samej strzykawce lub w tym samym roztworze do infuzji. Czas trwania leczenia zależy od postaci i ciężkości choroby.

Efekty uboczne:
Możliwe są reakcje alergiczne (zapalenie i świąd, eozynofilia), przemijające zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych Pacjenci z wcześniejszymi zaburzeniami czynności nerek podczas leczenia dużymi dawkami leku Cefazolina (6 g) mogą wykazywać nefrotoksyczność (zwiększony poziom azotu w moczu i kreatyny w surowicy). Dawka leku w tych przypadkach jest zmniejszona, a leczenie przeprowadza się pod kontrolą dynamiki tych wskaźników (co najmniej raz w tygodniu). Możliwe są również zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, objawy zapalenia jelita grubego i inne). Przy długotrwałym leczeniu może rozwinąć się dysbakterioza, nadkażenie wywołane przez patogeny odporne na jego działanie.
Podanie domięśniowe może być bolesne przy dożylnym zapaleniu żył.

Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość pacjenta na leki z grupy cefalosporyn, ciąża, nie jest wskazana u wcześniaków i dzieci poniżej 1 miesiąca życia.

Ciąża:
W czasie ciąży i laktacji stosuje się je wyłącznie zgodnie ze ścisłymi wskazaniami.
W badaniach nie wykazano niekorzystnego wpływu cefazoliny na płód.

Interakcja z innymi lekami:
Klirens nerkowy cefazoliny zmniejsza się przy jednoczesnym stosowaniu probenecydu. Fałszywie dodatnie wyniki testów laboratoryjnych na zawartość cukru w ​​moczu można zaobserwować, jeśli są wykonywane przy użyciu roztworu Benedict, roztworu Fehlinga lub tabletek Klinitest. Jednakże cefazolina nie wpływa na wyniki analiz zawartości cukru w ​​moczu, wytwarzanych metodami enzymatycznymi. Ponadto można zaobserwować fałszywie dodatnie wyniki bezpośredniego i pośredniego testu Coombsa, na przykład u noworodków, których matki leczono cefazoliną.
Leku nie należy stosować jednocześnie z lekami przeciwzakrzepowymi, silnymi lekami moczopędnymi (furosemidem, kwasem etakrynowym).

Przedawkowanie:
Podawanie pozajelitowe w dużych dawkach przekraczających zalecane może powodować zawroty głowy, parestezje i ból głowy. W przypadku przedawkowania leku lub jego kumulacji u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek mogą wystąpić efekty neurotoksyczne, ze zwiększoną gotowością drgawkową, uogólnionymi drgawkami klonotonicznymi, wymiotami i tachykardią. W przypadku rozwoju reakcji toksycznych u pacjentów, jak również objawów przedawkowania cefazoliny, usunięcie leku z organizmu może być przyspieszone przez hemodializę. W takim przypadku dializa otrzewnowa będzie nieskuteczna.

Formularz wydania:
Proszek do przygotowania roztworu do wstrzykiwań 0, 5, 1 lub 2 g w fiolkach. 10 butelek w opakowaniu.

Warunki przechowywania:
Do przechowywania w niedostępnych dla dzieci, chronionych przed światłem miejsce w temperaturze od 15 do 25 ° C

Okres ważności - 3 lata.
Warunki sprzedaży z aptek - recepta.

O możliwości zakupu tego leku można znaleźć w aptece weterynaryjnej Centrum „Zoovet”.

Info-Farm.RU

Farmaceutyki, medycyna, biologia

Cefazolina

Cefazolina jest półsyntetycznym antybiotykiem z grupy cefalosporyn pierwszej generacji do stosowania pozajelitowego.

Właściwości farmakologiczne

Cefazolina - antybiotyk o szerokim spektrum działania przeciwbakteryjnego, należy do grupy cefalosporyn pierwszej generacji. Podobnie jak inne antybiotyki β-laktamowe, ma działanie bakteriobójcze. Mechanizm działania leku jest naruszeniem syntezy ściany komórkowej bakterii. Czułych cefazoliny do bakterii Gram-dodatnich - (gronkowce, które wytwarzają i bez wytwarzania penicylinazy, paciorkowce, Corynebacterium diphtheriae, Bacillus antracis) Gram - Salmonella, Neisseria, Escherichia coli, shiґely, gatunki Klebsiella, Enterobacter spp Haemophilus influenzae... Krętki i leptospiry są również wrażliwe na cefazolinę. Oporne na leki indolopozytywne szczepy Proteus, Pseudomonas aeruginosa, prątka gruźlicy, mikroorganizmów beztlenowych, riketsji, grzybów, wirusów i pierwotniaków.

Farmakologiczne

Po podaniu dożylnym i dożylnym lek jest szybko wchłaniany, 90% leku wiąże się z białkami osocza. Biodostępność leku po podaniu dożylnym wynosi 100%. Maksymalne stężenie we krwi po podaniu osiąga się w ciągu 1:00, przy podawaniu dożylnym - kilka minut po wstrzyknięciu, stężenie bakteriobójcze we krwi utrzymuje się przez 8-12 godzin. Cefazolina wnika dobrze do tkanek i płynów ustrojowych, obserwuje się wysokie stężenia leku w stawach i błonie maziowej, brzuchu, nerkach, drogach oddechowych, żółci. Cefazolina nie przenika przez barierę krew-mózg. Lek przenika przez barierę łożyskową i przenika do mleka matki. Cefazolina praktycznie nie jest metabolizowana, 90% jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem. Okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi 2:00, w przypadku dysfunkcji nerek czas ten może wydłużyć się do 3-42 godzin.

Wskazania do użycia

Cefazolina jest stosowana w leczeniu zakażeń z prawdopodobną etiologią gronkowcową - niepowikłanych chorób zakaźnych i zapalnych skóry i tkanek miękkich (wężówek, karłowatości, ropne zapalenie skóry), zapalenia sutka, zakaźnego zapalenia wsierdzia u osób przyjmujących narkotyki dożylnie, ostrego ropnego zapalenia stawów, zakażenia angiogennego związanego z cewnikiem; do leczenia zakażeń gronkowcowych; jak również w celu zapobiegania powikłaniom pooperacyjnym. W związku z rozwojem oporności bakterii na cefazolinę, stosowanie leku do infekcji dróg oddechowych, zakażeń układu moczowo-płciowego, kiły i rzeżączki jest ograniczone.

Efekty uboczne

Podczas stosowania cefazoliny mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

• Reakcje alergiczne i reakcje skórne - rzadko (1 / 100-1 / 10) wysypka skórna, swędzenie skóry, pokrzywka, gorączka lekowa, pojedyncze przypadki (1/10 000-1 / 1000) - zespół Stevensa-Johnsona, zespół Lyella, wstrząs anafilaktyczny, choroba posurowicza, skurcz oskrzeli.
• Ze strony układu pokarmowego - często (1 / 100-1 / 10) biegunka, nudności, wymioty, zaparcia, kandydoza jamy ustnej, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego.
• Ze strony układu nerwowego - sporadycznie (1 / 1000-1 / 100) ból głowy, zawroty głowy, drgawki, lęk, parestezje.
• Ze strony układu moczowo-płciowego - przy użyciu wysokich dawek leku (ponad 6 g / dobę) - upośledzona czynność nerek, nefropatia, martwica brodawek nerkowych, niewydolność nerek, rzadko - kandydoza pochwy.
• Od układu sercowo-naczyniowego - w rzadkich przypadkach tachykardia, krwotok.
• Zmiany w miejscu wstrzyknięcia - często ból, stwardnienie, obrzęk w miejscu wstrzyknięcia, pojedyncze przypadki zapalenia żył po podaniu dożylnym.
• Zmiany w testach laboratoryjnych - rzadko eozynofilia, leukopenia, neutropenia, trombocytopenia i płytek krwi, anemii, anemii hemolitycznej w pojedynczych przypadkach nie było podwyższenie aktywności aminotransferaz w krwi i aktywności fosfatazy zasadowej, zwiększone stężenie mocznika i kreatyniny we krwi, występowanie fałszywych dodatnich reakcji Coombsa, agranulocytoza.

Przeciwwskazania

Cefazolina jest przeciwwskazana w przypadku nadwrażliwości na cefalosporyny i antybiotyki penicylinowe. Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku podczas ciąży i karmienia piersią. Cefazolina nie jest przepisywana wcześniakom i dzieciom poniżej 1 miesiąca.

Formy wydania

Cefazolina jest dostępna w postaci proszku w fiolkach do wstrzykiwań w stężeniu 0,125; 0,25; 0,5; 1,0 i 2,0 g

Zastosowanie weterynaryjne

Cefazolina jest stosowana w medycynie weterynaryjnej w chorobach górnych dróg oddechowych, posocznicy, zapaleniu otrzewnej, zapaleniu wsierdzia, zapaleniu szpiku, zakażonych ranach i oparzeniach, zakażeniach układu moczowo-płciowego u koni, owiec, kóz, bydła, psów i królików.

Instrukcje weterynaryjne Cefazolin

Właściwości farmakologiczne

Cefazolina - antybiotyk o szerokim spektrum działania przeciwbakteryjnego, należy do grupy cefalosporyn pierwszej generacji. Podobnie jak inne antybiotyki β-laktamowe, ma działanie bakteriobójcze. Mechanizm działania leku jest naruszeniem syntezy ściany komórkowej bakterii. Czułych cefazoliny do bakterii Gram-dodatnich - (gronkowce, które wytwarzają i bez wytwarzania penicylinazy, paciorkowce, Corynebacterium diphtheriae, Bacillus antracis) Gram - Salmonella, Neisseria, Escherichia coli, shiґely, gatunki Klebsiella, Enterobacter spp Haemophilus influenzae... Krętki i leptospiry są również wrażliwe na cefazolinę. Oporne na leki indolopozytywne szczepy Proteus, Pseudomonas aeruginosa, prątka gruźlicy, mikroorganizmów beztlenowych, riketsji, grzybów, wirusów i pierwotniaków.

Farmakologiczne

Po podaniu dożylnym i dożylnym lek jest szybko wchłaniany, 90% leku wiąże się z białkami osocza. Biodostępność leku po podaniu dożylnym wynosi 100%. Maksymalne stężenie we krwi po podaniu osiąga się w ciągu 1:00, przy podawaniu dożylnym - kilka minut po wstrzyknięciu, stężenie bakteriobójcze we krwi utrzymuje się przez 8-12 godzin. Cefazolina wnika dobrze do tkanek i płynów ustrojowych, obserwuje się wysokie stężenia leku w stawach i błonie maziowej, brzuchu, nerkach, drogach oddechowych, żółci. Cefazolina nie przenika przez barierę krew-mózg. Lek przenika przez barierę łożyskową i przenika do mleka matki. Cefazolina praktycznie nie jest metabolizowana, 90% jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem. Okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi 2:00, w przypadku dysfunkcji nerek czas ten może wydłużyć się do 3-42 godzin.

Wskazania do użycia

Cefazolina jest stosowana w leczeniu zakażeń z prawdopodobną etiologią gronkowcową - niepowikłanych chorób zakaźnych i zapalnych skóry i tkanek miękkich (wężówek, karłowatości, ropne zapalenie skóry), zapalenia sutka, zakaźnego zapalenia wsierdzia u osób przyjmujących narkotyki dożylnie, ostrego ropnego zapalenia stawów, zakażenia angiogennego związanego z cewnikiem; do leczenia zakażeń gronkowcowych; jak również w celu zapobiegania powikłaniom pooperacyjnym. W związku z rozwojem oporności bakterii na cefazolinę, stosowanie leku do infekcji dróg oddechowych, zakażeń układu moczowo-płciowego, kiły i rzeżączki jest ograniczone.

Efekty uboczne

Podczas stosowania cefazoliny mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

• Reakcje alergiczne i reakcje skórne - rzadko (1 / 100-1 / 10) wysypka skórna, swędzenie skóry, pokrzywka, gorączka lekowa, pojedyncze przypadki (1/10 000-1 / 1000) - zespół Stevensa-Johnsona, zespół Lyella, wstrząs anafilaktyczny, choroba posurowicza, skurcz oskrzeli.
• Ze strony układu pokarmowego - często (1 / 100-1 / 10) biegunka, nudności, wymioty, zaparcia, kandydoza jamy ustnej, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego.
• Ze strony układu nerwowego - sporadycznie (1 / 1000-1 / 100) ból głowy, zawroty głowy, drgawki, lęk, parestezje.
• Ze strony układu moczowo-płciowego - przy użyciu wysokich dawek leku (ponad 6 g / dobę) - upośledzona czynność nerek, nefropatia, martwica brodawek nerkowych, niewydolność nerek, rzadko - kandydoza pochwy.
• Od układu sercowo-naczyniowego - w rzadkich przypadkach tachykardia, krwotok.
• Zmiany w miejscu wstrzyknięcia - często ból, stwardnienie, obrzęk w miejscu wstrzyknięcia, pojedyncze przypadki zapalenia żył po podaniu dożylnym.
• Zmiany w testach laboratoryjnych - rzadko eozynofilia, leukopenia, neutropenia, trombocytopenia i płytek krwi, anemii, anemii hemolitycznej w pojedynczych przypadkach nie było podwyższenie aktywności aminotransferaz w krwi i aktywności fosfatazy zasadowej, zwiększone stężenie mocznika i kreatyniny we krwi, występowanie fałszywych dodatnich reakcji Coombsa, agranulocytoza.

Przeciwwskazania

Cefazolina jest przeciwwskazana w przypadku nadwrażliwości na cefalosporyny i antybiotyki penicylinowe. Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku podczas ciąży i karmienia piersią. Cefazolina nie jest przepisywana wcześniakom i dzieciom poniżej 1 miesiąca.

Formy wydania

Cefazolina jest dostępna w postaci proszku w fiolkach do wstrzykiwań w stężeniu 0,125; 0,25; 0,5; 1,0 i 2,0 g

Zastosowanie weterynaryjne

Cefazolina jest stosowana w medycynie weterynaryjnej w chorobach górnych dróg oddechowych, posocznicy, zapaleniu otrzewnej, zapaleniu wsierdzia, zapaleniu szpiku, zakażonych ranach i oparzeniach, zakażeniach układu moczowo-płciowego u koni, owiec, kóz, bydła, psów i królików.

Uwalnia formę i skład cefazoliny

Cefazolina jest dostępna w postaci higroskopijnego białego proszku w szklanych fiolkach do przygotowania roztworu do iniekcji dożylnych i domięśniowych.

Jedna fiolka zawiera zwykle 0,5, 1 lub 2 g soli sodowej cefazoliny.

Farmakologiczne działanie cefazoliny

Lek jest antybiotykiem cefalosporynowym o działaniu bakteriobójczym.

Antybiotyk ten jest aktywny przeciwko drobnoustrojom Gram-dodatnim, takim jak: Corynebacterium diphtheriae Staphylococcus spp., Bacillus anthracis, Streptococcus spp.; Mikroorganizmy Gram-ujemne: Salmonella spp., Neisseria meningitidis, Shigella spp., Neisseria gonorrhoeae, Klebsiella spp., Escherichia coli.

Pokazuje również aktywność przeciwko Leptospira spp., Spirochaetoceae.

Indywidualne szczepy Proteus spp., Mycobacterium tuberculosis, Pseudomonas aeruginosa, bakterie beztlenowe są oporne na cefazolinę.

Cefazolina hamuje syntezę ściany komórkowej bakterii.

Wskazania do stosowania Cefazolin

Zgodnie z instrukcjami Cefazolina jest przepisywana w leczeniu zakażeń spowodowanych obecnością drobnoustrojów wrażliwych na lek, a mianowicie:

• ropień płuc, zapalenie płuc, ropniak;
• posocznica;
• infekcje dróg żółciowych i dróg moczowych;
• zapalenie otrzewnej;
• oparzenia, infekcje ran;
• zapalenie wsierdzia;
• infekcje aparatu kostno-stawowego;
• zapalenie kości i szpiku;
• infekcje narządów miednicy;
• zapalenie sutka;
• infekcje tkanek miękkich, skóry;
• zapalenie ucha środkowego;
• kiła;
• rzeżączka.

Przeciwwskazania do stosowania cefazoliny

Zgodnie z instrukcją cefazolina jest przeciwwskazana w przypadku zwiększonej podatności pacjenta na antybiotyki cefalosporynowe, ciążę i dzieci, które nie osiągnęły wieku jednego miesiąca.

Dawkowanie i podawanie Cefazolin

Cefazolina jest przeznaczona do podawania dożylnego lub domięśniowego.

Do wstrzyknięcia domięśniowego zawartość fiolki rozcieńcza się 4-5 ml jałowej wody lub roztworu chlorku sodu i wstrzykuje do mięśnia (głęboko).

W celu wprowadzenia bolusu dożylnego pojedynczą dawkę leku rozcieńcza się 10 ml roztworu chlorku sodu i wstrzykuje przez 3-5 minut.

W celu wprowadzenia kroplówki dożylnej 0,5-1 g leku rozcieńcza się 100-250 ml 5% roztworu glukozy lub roztworu chlorku sodu i wstrzykuje 20-30 minut (60-80 kropli na minutę).

Dla dorosłych pacjentów dzienna dawka leku wynosi 1-4 g lub więcej (w zależności od ciężkości procesu zakaźnego, rodzaju mikroorganizmu, który go spowodował i jego stopnia wrażliwości na ten antybiotyk).

Pojedyncza dawka cefazoliny:

• w przypadku zakażeń wywołanych przez bakterie Gram-dodatnie - 0,25-0,5 gz przerwą między podaniami wynoszącą 8 godzin;
• w przypadku zakażeń wywołanych przez bakterie Gram-ujemne 0,5–1 gz przerwą między wstrzyknięciami 6-8 godzin;
• z umiarkowanymi infekcjami pneumokokowymi dróg oddechowych i zakażeniami dróg moczowych - 0,5-1 gz przerwą między wstrzyknięciami 12 godzin;
• w ciężkich procesach zakaźnych, takich jak powikłane zakażenia urologiczne, zapalenie wsierdzia, posocznica, destrukcyjne zapalenie płuc, zapalenie otrzewnej, ostre krwiotwórcze zapalenie kości i szpiku, do 6 g z przerwą między wstrzyknięciami w ciągu 6-8 godzin.

Dzienna dawka dla dzieci starszych niż jeden miesiąc wynosi 20-50 mg na kg masy ciała, podzielona na 3-4 wstrzyknięcia (w przypadku ciężkich zakażeń, do 100 mg na kg masy ciała).

Jeśli występuje zaburzenie czynności nerek, schemat leczenia należy dostosować w kierunku zmniejszających się dawek i zwiększając odstępy między wstrzyknięciami antybiotyków.

Niezależnie od stopnia niewydolności nerek, początkowa dawka leku powinna wynosić 0,5 g.

Skutki uboczne cefazoliny

Według opinii, cefazolina może powodować działania niepożądane.

Reakcje alergiczne: świąd, pokrzywka, gorączka, eozynofilia, obrzęk naczynioruchowy, wstrząs anafilaktyczny, bóle stawów.

Układ pokarmowy: biegunka, nudności, wymioty, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych.

Skutki wywołane chemioterapeutycznym działaniem leku: rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, kandydoza.

Układ krwiotwórczy: neutropenia, leukopenia, małopłytkowość.

Układ moczowy: zaburzenia nerek.

Reakcje miejscowe: pojawienie się bólu w zakresie wstrzyknięcia domięśniowego.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek mogą odczuwać objawy nefrotoksyczności podczas leczenia dużymi dawkami cefazoliny (zwiększenie stężenia kreatyny i azotu w surowicy). W takich przypadkach dawkę leku należy zmniejszyć, a leczenie należy przeprowadzać pod kontrolą tych wskaźników (raz w tygodniu).

Przedawkowanie cefazoliny

Według opinii, cefazolin podawany w dawkach przekraczających zalecane powoduje parestezje, zawroty głowy, ból głowy.

W przypadku przedawkowania lub nagromadzenia leku u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek, efekty neurotoksyczne występują z wysoką gotowością drgawkową, wymiotami, tachykardią, uogólnionymi napadami klonotonicznymi.

W przypadku przedawkowania cefazoliny proces usuwania leku z organizmu jest przyspieszany przez hemodializę.

Stosować w czasie ciąży i laktacji

Cefazolina jest w stanie pokonać barierę łożyskową.

W mleku matki stwierdzono niskie stężenia leku.

W związku z tym stosowanie cefazoliny w wskazaniach podczas ciąży i karmienia piersią może wystąpić tylko wtedy, gdy korzyść dla matki jest wyższa niż ryzyko dla dziecka.

Interakcja z innymi lekami

Podczas stosowania tego antybiotyku w tym samym czasie, co diuretyki „pętlowe”, może blokować wydzielanie cefazolinowe w kanalikach.

W przypadku jednoczesnego stosowania z etanolem mogą wystąpić reakcje podobne do disulfiramu.

Probenecyd wpływa na wydalanie cefazoliny.

Cefazolina nie jest również zalecana do jednoczesnego stosowania z lekami przeciwzakrzepowymi.

Specjalne instrukcje

Cefazolina, jeśli jest wskazana, jest ostrożnie stosowana u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. W takich przypadkach wymagany jest indywidualny dobór dawki i odstępów między podaniami leku przy stałym monitorowaniu stężenia cefazoliny w surowicy. Jeśli wystąpi reakcja alergiczna, lek zostanie anulowany i zostanie przepisane leczenie objawowe.

U pacjentów z nadwrażliwością na penicyliny mogą wystąpić reakcje alergiczne na cefalosporyny.

Podczas leczenia cefazoliną może wystąpić fałszywie dodatnia reakcja na cukier w moczu.

Stosowanie cefazoliny nie wpływa na poziom stężenia i szybkość reakcji psychomotorycznych, dlatego nie zmienia zdolności prowadzenia samochodu i innych mechanizmów.

Warunki przechowywania cefazoliny

Lek jest przechowywany w miejscach o ograniczonym dostępie dla dzieci w temperaturze 15-25ºС.

Cefazolina - antybiotyk cefalosporynowy pierwszej generacji. Efekt bakteriobójczy. Posiada szeroki zakres działania przeciwbakteryjnego.

Działanie farmakologiczne:
Cefazolina ma szerokie spektrum działania przeciwbakteryjnego (bakteriobójczego). Aktywny przeciwko drobnoustrojom gram-dodatnim. Odporne na antybiotyki indolo-dodatnie szczepy Proteus (P. morgani. P.vulgaris, P.rettgeri) nie działają na riketsje, wirusy, grzyby, pierwotniaki. Podobnie jak penicyliny, hamuje syntezę ściany komórkowej bakterii.

Farmakokinetyka.
Po podaniu domięśniowym lek jest szybko wchłaniany, osiąga maksymalne stężenie we krwi po 1 godzinie i pozostaje w skutecznych stężeniach w osoczu krwi przez 8-12 godzin. Wydalane głównie (około 90%) przez nerki w postaci niezmienionej. Wnika przez barierę łożyskową do płynu owodniowego i krwi pępowinowej. W bardzo niskich stężeniach znajduje się w mleku matki.
Lek dobrze przenika przez stan zapalny błony maziowej w jamie stawów. Po podaniu dożylnym powstaje wyższe stężenie we krwi, ale lek jest uwalniany szybciej (okres półtrwania wynosi około 2 godzin).

Wskazania do użycia:
Leczenie chorób zakaźnych wywołanych przez drobnoustroje Gram-dodatnie i Gram-ujemne wrażliwe na niego:
- zapalenie płuc, ropień płuc, ropniak opłucnej;
- zapalenie otrzewnej, posocznica, zapalenie wsierdzia, zapalenie kości i rany, zakażenia oparzeniowe;
- zakażenia dróg moczowych;
- zakażenia skóry i tkanek miękkich;
- zakażenia aparatu kostno-stawowego.

Sposób użycia:
Cefazolina jest podawana domięśniowo i dożylnie (stringino lub kroplówka). Do podawania domięśniowego przygotowuje się roztwór leku ex tempore, rozcieńcza zawartość fiolki w 4-5 ml izotonicznego roztworu chlorku sodu lub sterylnej wody do wstrzykiwań i wstrzykuje głęboko w mięsień. Do wstrzyknięcia dożylnego strumienia pojedynczą dawkę leku rozcieńcza się w 10 ml izotonicznego roztworu chlorku sodu i wstrzykuje powoli przez 3-5 minut. W kroplówce dożylnej lek (0,5-1,0 g) rozcieńcza się w 100-250 ml izotonicznego roztworu chlorku sodu lub 5% roztworu glukozy; Wstrzyknięcie wykonuje się w ciągu 20-30 minut (szybkość wstrzyknięcia wynosi 60-80 kropli na minutę) Dzienna dawka leku dla dorosłych wynosi od 1 g do 4 g (czasami więcej) i zależy od ciężkości zakażenia, rodzaju patogenu i jego wrażliwości na antybiotyk. Pojedyncza dawka leku dla dorosłych z zakażeniami wywołanymi przez drobnoustroje Gram-dodatnie wynosi 0, 25-0, 5 g co 8 godzin. W przypadku infekcji dróg oddechowych o umiarkowanym nasileniu spowodowanych pneumokokami i infekcjami dróg moczowych, lek przepisuje się na 0, 5 -1, 0 g co 12 godzin.
W chorobach wywoływanych przez drobnoustroje gram-ujemne lek jest przepisywany przez 0, 5 - 1, 0 g co 6-8 godzin. W ciężkich zakażeniach, posocznicy, zapaleniu wsierdzia, zapaleniu otrzewnej, destrukcyjnym zapaleniu płuc, ostrym krwiotwórczym zapaleniu kości i szpiku, powikłanych zakażeniach urologicznych, dzienną dawkę leku można zwiększyć do 6 g (maksymalnie) z przerwą między wstrzyknięciami 6-8 godzin. W przypadku dzieci w wieku powyżej 1 miesiąca, lek jest przepisywany w dawce dobowej 20-50 mg / kg masy ciała (w 3-4 dawkach), w ciężkich zakażeniach 100 mg / kg (dawka maksymalna) Jeśli funkcja wydalania jest zaburzona u dorosłych, schemat leczenia jest dostosowywany przez zmniejszenie dawki lek i zwiększanie odstępów między wstrzyknięciami. Początkowa dawka leku, niezależnie od stopnia zaburzenia czynności nerek wynosi 0,5 g.
Zalecane dawki dla dorosłych z zaburzeniami czynności nerek:
- przy zawartości azotu mocznikowego we krwi 20-34 mg% i klirensu kreatyny 70-40 ml / min, dawka leku na lekkie lub umiarkowane zakażenie wynosi 0, 25-0, 5 g co 12 godzin, w przypadku ciężkich zakażeń - 0, 5-1, 25 g co 12 godzin (okres półtrwania wynosi 3-5 godzin);
- przy zawartości azotu mocznikowego we krwi 35-49 mg% i klirensu 40-20 ml / min dawka leku dla łagodnego lub umiarkowanego zakażenia wynosi 0, 125-0, 25 g co 12 godzin, z ciężką infekcją - 0, 25 - 0, 6 g co 12 godzin (okres półtrwania wynosi 6-12 godzin);
- przy zawartości azotu mocznikowego we krwi 50-75 mg% i klirensu 20-5 ml / min, dawka leku o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu zakażenia wynosi 75-150 mg co 24 godziny, z ciężką infekcją - 150-400 g co 24 godziny (okres półtrwania robi 15-30 godzin);
- w przypadku azotu mocznikowego we krwi 75 mg% i klirensu 5 ml / min, dawka leku w przypadku łagodnego lub umiarkowanego zakażenia wynosi 37, 5-75 mg co 24 godziny, w przypadku ciężkich zakażeń - 75-200 mg co 24 godziny (okres półtrwania wynosi 30 -40 godzin).
Gdy u dzieci upośledzona jest czynność nerek, najpierw podaje się zwykłą pojedynczą dawkę cefazoliny, a następnie dostosowuje się kolejne dawki leku w celu obliczenia stopnia niewydolności nerek. U dzieci z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny 70 do 40 ml / min) dawka dobowa wynosi 60% dziennej dawki leku, która jest stosowana do prawidłowej czynności nerek i jest podzielona na 2 dawki; przy klirensie kreatyny od 40 do 20 ml / min, dawka leku wynosi 25% normy i dzieli się na 2 dawki; ze znaczną niewydolnością nerek (klirens kreatyniny od 20 do 5 ml / min), dawka dobowa wynosi 10% normy z przerwą między wstrzyknięciami 24 godziny. Nie mieszać roztworu leku Cefazolin z innymi antybiotykami w tej samej strzykawce lub w tym samym roztworze do infuzji. Czas trwania leczenia zależy od postaci i ciężkości choroby.

Efekty uboczne:
Możliwe są reakcje alergiczne (zapalenie i świąd, eozynofilia), przemijające zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych Pacjenci z wcześniejszymi zaburzeniami czynności nerek podczas leczenia dużymi dawkami leku Cefazolina (6 g) mogą wykazywać nefrotoksyczność (zwiększony poziom azotu w moczu i kreatyny w surowicy). Dawka leku w tych przypadkach jest zmniejszona, a leczenie przeprowadza się pod kontrolą dynamiki tych wskaźników (co najmniej raz w tygodniu). Możliwe są również zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, objawy zapalenia jelita grubego i inne). Przy długotrwałym leczeniu może rozwinąć się dysbakterioza, nadkażenie wywołane przez patogeny odporne na jego działanie.
Podanie domięśniowe może być bolesne przy dożylnym zapaleniu żył.

Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość pacjenta na leki z grupy cefalosporyn, ciąża, nie jest wskazana u wcześniaków i dzieci poniżej 1 miesiąca życia.

Ciąża:
W czasie ciąży i laktacji stosuje się je wyłącznie zgodnie ze ścisłymi wskazaniami.
W badaniach nie wykazano niekorzystnego wpływu cefazoliny na płód.

Interakcja z innymi lekami:
Klirens nerkowy cefazoliny zmniejsza się przy jednoczesnym stosowaniu probenecydu. Fałszywie dodatnie wyniki testów laboratoryjnych na zawartość cukru w ​​moczu można zaobserwować, jeśli są wykonywane przy użyciu roztworu Benedict, roztworu Fehlinga lub tabletek Klinitest. Jednakże cefazolina nie wpływa na wyniki analiz zawartości cukru w ​​moczu, wytwarzanych metodami enzymatycznymi. Ponadto można zaobserwować fałszywie dodatnie wyniki bezpośredniego i pośredniego testu Coombsa, na przykład u noworodków, których matki leczono cefazoliną.
Leku nie należy stosować jednocześnie z lekami przeciwzakrzepowymi, silnymi lekami moczopędnymi (furosemidem, kwasem etakrynowym).

Przedawkowanie:
Podawanie pozajelitowe w dużych dawkach przekraczających zalecane może powodować zawroty głowy, parestezje i ból głowy. W przypadku przedawkowania leku lub jego kumulacji u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek mogą wystąpić efekty neurotoksyczne, ze zwiększoną gotowością drgawkową, uogólnionymi drgawkami klonotonicznymi, wymiotami i tachykardią. W przypadku rozwoju reakcji toksycznych u pacjentów, jak również objawów przedawkowania cefazoliny, usunięcie leku z organizmu może być przyspieszone przez hemodializę. W takim przypadku dializa otrzewnowa będzie nieskuteczna.

Formularz wydania:
Proszek do przygotowania roztworu do wstrzykiwań 0, 5, 1 lub 2 g w fiolkach. 10 butelek w opakowaniu.

Warunki przechowywania:
Do przechowywania w niedostępnych dla dzieci, chronionych przed światłem miejsce w temperaturze od 15 do 25 ° C

Okres ważności - 3 lata.
Warunki sprzedaży z aptek - recepta.

O możliwości zakupu tego leku można znaleźć w aptece weterynaryjnej Centrum „Zoovet”.