Klasyfikacja antybiotyków według grup - lista według mechanizmu działania, składu lub generacji

Każdego dnia ludzkie ciało jest atakowane przez wiele mikrobów, które próbują żyć i rozwijać się kosztem wewnętrznych zasobów ciała. Odporność z reguły radzi sobie z nimi, ale czasami odporność mikroorganizmów jest wysoka i trzeba zwalczać je za pomocą leków. Istnieją różne grupy antybiotyków, które mają pewien zakres działania, należą do różnych pokoleń, ale wszystkie rodzaje tego leku skutecznie zabijają patologiczne mikroorganizmy. Podobnie jak wszystkie silne leki, ten lek ma swoje skutki uboczne.

Co to jest antybiotyk

Ta grupa leków ma zdolność blokowania syntezy białek, a tym samym hamowania reprodukcji, wzrostu żywych komórek. Wszystkie rodzaje antybiotyków są stosowane w leczeniu procesów zakaźnych powodowanych przez różne szczepy bakterii: gronkowce, paciorkowce, meningokoki. Po raz pierwszy lek został opracowany w 1928 roku przez Alexandra Fleminga. Antybiotyki niektórych grup są przepisywane do leczenia patologii onkologicznej w ramach chemioterapii skojarzonej. We współczesnej terminologii ten rodzaj leku jest często nazywany lekami przeciwbakteryjnymi.

Klasyfikacja antybiotyków za pomocą mechanizmu działania

Pierwszymi lekami tego typu były leki na bazie penicyliny. Istnieje klasyfikacja antybiotyków według grup i mechanizmu działania. Niektóre leki mają wąski zakres, inne - szerokie spektrum działania. Ten parametr określa, jak bardzo lek wpłynie na zdrowie człowieka (zarówno pozytywnie, jak i negatywnie). Leki pomagają radzić sobie ze śmiertelnością takich poważnych chorób lub je zmniejszać:

Bakteriobójcze

Jest to jeden z typów klasyfikacji środków przeciwdrobnoustrojowych przez działanie farmakologiczne. Antybiotyki bakteriobójcze są lekiem powodującym lizę, śmierć mikroorganizmów. Lek hamuje syntezę błon, hamuje wytwarzanie składników DNA. Następujące grupy antybiotyków mają następujące właściwości:

• karbapenemy;
• penicyliny;
• fluorochinolony;
• glikopeptydy;
• monobaktam;
• fosfomycyna.

Bakteriostatyczne

Działanie tej grupy leków ma na celu zahamowanie syntezy białek przez komórki drobnoustrojów, co zapobiega ich dalszemu namnażaniu i rozwojowi. Efektem działania leku jest ograniczenie dalszego rozwoju procesu patologicznego. Ten efekt jest typowy dla następujących grup antybiotyków:

Klasyfikacja antybiotyków według składu chemicznego

Główny rozdział leków odbywa się na strukturze chemicznej. Każda z nich opiera się na innej substancji czynnej. Ta separacja pomaga celowo walczyć z pewnym rodzajem mikrobów lub mieć szeroki zakres działań na wielu gatunkach. Nie pozwala to bakteriom rozwinąć odporności (odporności, odporności) na określony rodzaj leków. Oto główne rodzaje antybiotyków.

Penicyliny

To pierwsza grupa stworzona przez człowieka. Antybiotyki z grupy penicylin (penicillium) mają szeroki zakres działania na mikroorganizmy. W grupie istnieje dodatkowy podział na:

• naturalne penicyliny - wytwarzane przez grzyby w normalnych warunkach (fenoksymetylopenicylina, benzylopenicylina);
• półsyntetyczne penicyliny mają większą odporność na penicylinazy, co znacznie rozszerza spektrum działania antybiotyku (metycylina, leki oksacylinowe);
• przedłużone działanie - ampicylina, amoksycylina;
• leki o szerokim spektrum działania - lek azlocylina, mezlotsillina.

W celu zmniejszenia oporności bakterii na tego rodzaju antybiotyki dodaje się inhibitory penicylinazy: sulbaktam, tazobaktam, kwas klawulanowy. Żywe przykłady takich leków to: Tazotsin, Augmentin, Tazrobida. Przydziel fundusze na następujące patologie:

• infekcje układu oddechowego: zapalenie płuc, zapalenie zatok, zapalenie oskrzeli, zapalenie krtani, zapalenie gardła;
• moczowo-płciowy: zapalenie cewki moczowej, zapalenie pęcherza moczowego, rzeżączka, zapalenie gruczołu krokowego;
• trawienny: czerwonka, zapalenie pęcherzyka żółciowego;
• syfilis

Cefalosporyny

Właściwości bakteriobójcze tej grupy mają szerokie spektrum działania. Rozróżnia się następujące pokolenia ceflafosporyn:

• I, preparaty cefradyny, cefaleksyny, cefazoliny;
• II, fundusze z cefaklor, cefuroksym, cefoksytyna, cefotiam;
• III, ceftazydym, cefotaksym, cefoperazon, ceftriakson, cefodizym;
• IV, fundusze z cefpiromem, cefepimem;
• V-e, leki fetobiprol, ceftarolina, fetolosan.

Istnieje duża część leków przeciwbakteryjnych z tej grupy tylko w postaci zastrzyków, więc są one często stosowane w klinikach. Cefalosporyny są najpopularniejszym rodzajem antybiotyków do leczenia szpitalnego. Ta klasa środków przeciwbakteryjnych jest przeznaczona dla:

• odmiedniczkowe zapalenie nerek;
• uogólnienie infekcji;
• zapalenie tkanek miękkich, kości;
• zapalenie opon mózgowych;
• zapalenie płuc;
• zapalenie naczyń chłonnych.

Makrolidy

Ta grupa leków przeciwbakteryjnych ma makrocykliczny pierścień laktonowy jako zasadę. Antybiotyki makrolidowe mają podział bakteriostatyczny na bakterie Gram-dodatnie, błonę i pasożyty wewnątrzkomórkowe. W tkankach występuje znacznie więcej makrolidów niż w osoczu krwi pacjentów. Środki tego typu mają niską toksyczność, w razie potrzeby mogą być podawane dziecku, ciężarnej dziewczynie. Makrolity są podzielone na następujące typy:

1. Naturalne. Zostały one zsyntetyzowane po raz pierwszy w latach 60. XX wieku, w tym środki spiramycyny, erytromycyny, midekamycyny, josamycyny.
2. Proleki, forma aktywna jest przyjmowana po metabolizmie, na przykład, troleandomycyna.
3. Półsyntetyczny. Oznacza to klarytromycynę, telitromycynę, azytromycynę, dirytromycynę.

Tetracykliny

Gatunek ten powstał w drugiej połowie XX wieku. Antybiotyki tetracyklinowe działają przeciwbakteryjnie przeciwko dużej liczbie szczepów flory bakteryjnej. W wysokich stężeniach przejawia się działanie bakteriobójcze. Osobliwością tetracyklin jest zdolność do gromadzenia się w szkliwie zębów, tkanki kostnej. Pomaga w leczeniu przewlekłego zapalenia kości i szpiku, ale także zakłóca rozwój szkieletu u małych dzieci. Ta grupa jest zabroniona do przyjmowania dziewcząt w ciąży, dzieci poniżej 12 lat. Te leki przeciwbakteryjne są reprezentowane przez następujące leki:

• Oksytetracyklina;
• Tygecyklina;
• Doksycyklina;
• Minocyklina

Przeciwwskazania obejmują nadwrażliwość na składniki, przewlekłą chorobę wątroby, porfirię. Wskazaniami do użycia są następujące patologie:

• Borelioza;
• patologie jelitowe;
• leptospiroza;
• bruceloza;
• infekcje gonokokowe;
• riketsjoza;
• jaglica;
• promienica;
• tularemia.

Aminoglikozydy

Aktywne stosowanie tej serii leków odbywa się w leczeniu zakażeń wywołujących florę Gram-ujemną. Antybiotyki mają działanie bakteriobójcze. Leki wykazują wysoką skuteczność, która nie jest związana ze wskaźnikiem aktywności immunologicznej pacjenta, co sprawia, że ​​leki te są niezbędne do jego osłabienia i neutropenii. Istnieją następujące generacje tych środków przeciwbakteryjnych:

1. Preparaty kanamycyny, neomycyny, chloramfenikolu, streptomycyny należą do pierwszej generacji.
2. Drugi obejmuje leki z gentamycyną, tobramycyną.
3. Trzeci obejmuje leki amikacyny.
4. Czwarta generacja reprezentowana jest przez isepamycynę.

Następujące patologie stają się wskazaniami do stosowania tej grupy leków:

• sepsa;
• infekcje dróg oddechowych;
• zapalenie pęcherza;
• zapalenie otrzewnej;
• zapalenie wsierdzia;
• zapalenie opon mózgowych;
• zapalenie kości i szpiku.

Fluorochinolony

Jedna z największych grup środków przeciwbakteryjnych, ma szerokie działanie bakteriobójcze na drobnoustroje chorobotwórcze. Wszystkie leki są kwasem nalidyksowym. Fluorochinolony zaczęto aktywnie stosować w 7. roku, istnieje klasyfikacja według pokoleń:

• leki zawierające kwas oksolinowy, nalidyksowy;
• środki z cyprofloksacyną, ofloksacyną, pefloksacyną, norfloksacyną;
• preparaty lewofloksacyny;
• leki z moksyfloksacyną, gatifloksacyną, hemifloksacyną.

Ten ostatni typ jest nazywany „układem oddechowym”, co wiąże się z aktywnością przeciwko mikroflorze, co z reguły jest przyczyną zapalenia płuc. Leki z tej grupy są wykorzystywane do terapii:

• zapalenie oskrzeli;
• zapalenie zatok;
• rzeżączka;
• infekcje jelitowe;
• gruźlica;
• sepsa;
• zapalenie opon mózgowych;
• zapalenie gruczołu krokowego.

Podsumowanie grup antybiotyków

Antybiotyki to grupa leków, które mogą hamować wzrost i rozwój żywych komórek. Najczęściej są stosowane do leczenia procesów zakaźnych wywołanych przez różne szczepy bakterii. Pierwszy lek został odkryty w 1928 roku przez brytyjskiego bakteriologa Alexandra Fleminga. Jednak niektóre antybiotyki są również przepisywane w przypadku patologii nowotworowych, jako składnik chemioterapii skojarzonej. Ta grupa leków nie ma praktycznie żadnego wpływu na wirusy, z wyjątkiem niektórych tetracyklin. We współczesnej farmakologii termin „antybiotyki” jest coraz częściej zastępowany przez „leki przeciwbakteryjne”.

Pierwsze zsyntetyzowane leki z grupy penicylin. Pomogły one znacznie zmniejszyć śmiertelność takich chorób, jak zapalenie płuc, posocznica, zapalenie opon mózgowych, zgorzel i kiła. Z biegiem czasu, ze względu na aktywne stosowanie antybiotyków, wiele mikroorganizmów zaczęło rozwijać na nie oporność. Dlatego ważnym zadaniem było poszukiwanie nowych grup leków przeciwbakteryjnych.

Stopniowo firmy farmaceutyczne syntetyzowały i zaczęły produkować cefalosporyny, makrolidy, fluorochinolony, tetracykliny, lewomycetynę, nitrofurany, aminoglikozydy, karbapenemy i inne antybiotyki.

Antybiotyki i ich klasyfikacja

Główną klasyfikacją farmakologiczną leków przeciwbakteryjnych jest rozdział przez działanie na mikroorganizmy. Za tą cechą wyróżnia się dwie grupy antybiotyków:

• bakteriobójcze - leki powodują śmierć i lizę mikroorganizmów. Działanie to wynika ze zdolności antybiotyków do hamowania syntezy błony lub hamowania wytwarzania składników DNA. Penicyliny, cefalosporyny, fluorochinolony, karbapenemy, monobaktamy, glikopeptydy i fosfomycyna mają tę właściwość.
• bakteriostatyczne - antybiotyki są w stanie hamować syntezę białek przez komórki drobnoustrojów, co uniemożliwia ich rozmnażanie. W rezultacie dalszy rozwój procesu patologicznego jest ograniczony. Działanie to jest charakterystyczne dla tetracyklin, makrolidów, aminoglikozydów, linkosamin i aminoglikozydów.

Za spektrum działania znajdują się również dwie grupy antybiotyków:

• szeroki - lek może być stosowany do leczenia patologii wywołanych przez dużą liczbę mikroorganizmów;
• z wąskim - lek wpływa na poszczególne szczepy i typy bakterii.

Nadal istnieje klasyfikacja leków przeciwbakteryjnych ze względu na ich pochodzenie:

• naturalny - otrzymywany z żywych organizmów;
• półsyntetyczne antybiotyki są zmodyfikowanymi naturalnymi cząsteczkami analogu;
• syntetyczne - są produkowane całkowicie sztucznie w specjalistycznych laboratoriach.

Opis różnych grup antybiotyków

Beta laktamy

Penicyliny

Historycznie pierwsza grupa leków przeciwbakteryjnych. Ma działanie bakteriobójcze na wiele różnych mikroorganizmów. Penicyliny wyróżniają następujące grupy:

• naturalne penicyliny (syntetyzowane w normalnych warunkach przez grzyby) - penicylina benzylowa, fenoksymetylopenicylina;
• półsyntetyczne penicyliny, które mają większą odporność na penicylinazy, co znacznie rozszerza ich spektrum działania - oksacylinę i metycylinę;
• z rozszerzonym działaniem - leki amoksycylina, ampicylina;
• penicyliny o szerokim działaniu na mikroorganizmy - leki mezlocylina, azlocylina.

Aby zmniejszyć oporność bakterii i zwiększyć wskaźnik skuteczności antybiotykoterapii, do penicylin aktywnie dodaje się inhibitory penicylinazy - kwas klawulanowy, tazobaktam i sulbaktam. Były więc narkotyki „Augmentin”, „Tazotsim”, „Tazrobida” i inne.

Leki te są stosowane w zakażeniach układu oddechowego (zapalenie oskrzeli, zapalenie zatok, zapalenie płuc, zapalenie gardła, zapalenie krtani), moczu (zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie cewki moczowej, zapalenie gruczołu krokowego, rzeżączka), układu trawiennego (zapalenie pęcherzyka żółciowego, czerwonka), kiły i zmian skórnych. Spośród działań niepożądanych najczęściej występują reakcje alergiczne (pokrzywka, wstrząs anafilaktyczny, obrzęk naczynioruchowy).

Penicyliny są również najbezpieczniejszymi produktami dla kobiet w ciąży i niemowląt.

Cefalosporyny

Ta grupa antybiotyków ma działanie bakteriobójcze na dużą liczbę mikroorganizmów. Obecnie wyróżnia się następujące pokolenia cefalosporyn:

• I - leki cefazolina, cefaleksyna, cefradyna;
• II - leki zawierające cefuroksym, cefaklor, cefotiam, cefoksytynę;
• III - preparaty cefotaksymu, ceftazydymu, ceftriaksonu, cefoperazonu, cefodizymu;
• IV - leki zawierające cefepim, cefpirom;
• V - leki ceftorolina, ceftobiprol, ceftolosan.

Zdecydowana większość tych leków istnieje tylko w formie zastrzyków, dlatego są one stosowane głównie w klinikach. Cefalosporyny są najpopularniejszymi środkami przeciwbakteryjnymi do stosowania w szpitalach.

Leki te są stosowane w leczeniu ogromnej liczby chorób: zapalenia płuc, zapalenia opon mózgowych, uogólnień zakażeń, odmiedniczkowego zapalenia nerek, zapalenia pęcherza, zapalenia kości, tkanek miękkich, zapalenia naczyń chłonnych i innych patologii. Przy stosowaniu cefalosporyn często stwierdza się nadwrażliwość. Czasami występuje przejściowe zmniejszenie klirensu kreatyniny, ból mięśni, kaszel, zwiększone krwawienie (z powodu spadku witaminy K).

Karbapenemy

Są dość nową grupą antybiotyków. Podobnie jak inne beta laktamy, karbapenemy mają działanie bakteriobójcze. Ogromna liczba różnych szczepów bakterii pozostaje wrażliwa na tę grupę leków. Karbapenemy są również odporne na enzymy, które syntetyzują mikroorganizmy. Właściwości te doprowadziły do ​​tego, że uważa się je za leki ratunkowe, gdy inne środki przeciwbakteryjne pozostają nieskuteczne. Jednak ich stosowanie jest ściśle ograniczone ze względu na obawy dotyczące rozwoju oporności bakterii. Ta grupa leków obejmuje meropenem, doripenem, ertapenem, imipenem.

Karbapenemy stosuje się w leczeniu posocznicy, zapalenia płuc, zapalenia otrzewnej, ostrych patologii chirurgicznych jamy brzusznej, zapalenia opon mózgowych, zapalenia błony śluzowej macicy. Leki te są również przepisywane pacjentom z niedoborem odporności lub na tle neutropenii.

Wśród działań niepożądanych należy zauważyć zaburzenia dyspeptyczne, ból głowy, zakrzepowe zapalenie żył, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, drgawki i hipokaliemię.

Monobaktam

Monobaktamy wpływają głównie na florę Gram-ujemną. Klinika wykorzystuje tylko jedną substancję czynną z tej grupy - aztreonam. Dzięki swoim zaletom podkreśla się odporność na większość enzymów bakteryjnych, co czyni go lekiem z wyboru w przypadku niepowodzenia leczenia penicylinami, cefalosporynami i aminoglikozydami. W wytycznych klinicznych zaleca się stosowanie aztreonamu w zakażeniu enterobakteriami. Stosuje się go tylko dożylnie lub domięśniowo.

Wśród wskazań do przyjęcia należy wskazać posocznicę, pozaszpitalne zapalenie płuc, zapalenie otrzewnej, zakażenia narządów miednicy, skóry i układu mięśniowo-szkieletowego. Stosowanie aztreonamu czasami prowadzi do rozwoju objawów dyspeptycznych, żółtaczki, toksycznego zapalenia wątroby, bólu głowy, zawrotów głowy i wysypki alergicznej.

Makrolidy

Makrolidy są grupą leków przeciwbakteryjnych opartych na makrocyklicznym pierścieniu laktonowym. Leki te mają działanie bakteriostatyczne przeciwko bakteriom Gram-dodatnim, pasożytom wewnątrzkomórkowym i błonowym. Cechą makrolidów jest fakt, że ich ilość w tkankach jest znacznie wyższa niż w osoczu krwi pacjenta.

Leki odznaczają się również niską toksycznością, co pozwala na ich stosowanie w okresie ciąży i we wczesnym wieku dziecka. Są one podzielone na następujące grupy:

• naturalne, które zsyntetyzowano w latach 50. i 60. ubiegłego wieku - preparaty erytromycyny, spiramycyny, jozamycyny, midekamycyny;
• proleki (przekształcone w formę aktywną po metabolizmie) - troleandomycyna;
• półsyntetyczny - leki azytromycyna, klarytromycyna, dirytromycyna, telitromycyna.

Makrolidy stosuje się w wielu patologiach bakteryjnych: wrzodzie trawiennym, zapaleniu oskrzeli, zapaleniu płuc, zakażeniach górnych dróg oddechowych, zapaleniu skóry, boreliozie, zapaleniu cewki moczowej, zapaleniu szyjki macicy, różycy, zapaleniu pęcherza. Nie można używać tej grupy leków do zaburzeń rytmu serca, niewydolności nerek.

Tetracykliny

Tetracykliny zostały zsyntetyzowane po raz pierwszy ponad pół wieku temu. Ta grupa ma działanie bakteriostatyczne przeciwko wielu szczepom flory bakteryjnej. W wysokich stężeniach wykazują działanie bakteriobójcze. Cechą tetracyklin jest ich zdolność do gromadzenia się w tkance kostnej i szkliwie zębów.

Z jednej strony pozwala to lekarzom na aktywne wykorzystanie ich w przewlekłym zapaleniu kości i szpiku, a z drugiej strony narusza rozwój szkieletu u dzieci. Dlatego absolutnie nie można ich stosować w okresie ciąży, laktacji i w wieku poniżej 12 lat. Do tetracyklin, oprócz leku o tej samej nazwie, należą doksycyklina, oksytetracyklina, minocyklina i tygecyklina.

Stosuje się je do różnych patologii jelit, brucelozy, leptospirozy, tularemii, promienicy, jaglicy, boreliozy, zakażenia gonokokami i riketsji. Porfirię, przewlekłe choroby wątroby i indywidualną nietolerancję odróżnia się również od przeciwwskazań.

Fluorochinolony

Fluorochinolony to duża grupa środków przeciwbakteryjnych o szerokim działaniu bakteriobójczym na patogenną mikroflorę. Wszystkie leki są sprzedawane z kwasem nalidyksowym. Aktywne stosowanie fluorochinolonów rozpoczęło się w latach 70. ubiegłego wieku. Dziś są klasyfikowane według pokoleń:

• I - preparaty kwasu nalidyksowego i oksolinowego;
• II - leki zawierające ofloksacynę, cyprofloksacynę, norfloksacynę, pefloksacynę;
• III - preparaty lewofloksacyny;
• IV - leki zawierające gatifloksacynę, moksyfloksacynę, hemifloksacynę.

Najnowsze generacje fluorochinolonów są nazywane „oddechowymi”, ze względu na ich aktywność wobec mikroflory, która najczęściej powoduje zapalenie płuc. Stosuje się je również w leczeniu zapalenia zatok, zapalenia oskrzeli, zakażeń jelit, zapalenia gruczołu krokowego, rzeżączki, posocznicy, gruźlicy i zapalenia opon mózgowych.

Wśród niedociągnięć należy podkreślić fakt, że fluorochinolony mogą wpływać na powstawanie układu mięśniowo-szkieletowego, dlatego w dzieciństwie, podczas ciąży i w okresie laktacji mogą być przepisywane tylko ze względów zdrowotnych. Pierwsza generacja leków ma również wysoką wątrobę i nefrotoksyczność.

Aminoglikozydy

Aminoglikozydy znalazły aktywne zastosowanie w leczeniu zakażeń bakteryjnych wywołanych przez florę Gram-ujemną. Mają działanie bakteriobójcze. Ich wysoka skuteczność, która nie zależy od aktywności funkcjonalnej odporności pacjenta, uczyniła je niezbędnymi dla jego zakłócenia i neutropenii. Rozróżnia się następujące generacje aminoglikozydów:

• I - preparaty neomycyny, kanamycyny, streptomycyny;
• II - leki z tobramycyną, gentamycyną;
• III - preparaty amikacyny;
• IV - lek isepamycyna.

Aminoglikozydy są przepisywane w celu zakażenia układu oddechowego, posocznicy, infekcyjnego zapalenia wsierdzia, zapalenia otrzewnej, zapalenia opon mózgowych, zapalenia pęcherza moczowego, odmiedniczkowego zapalenia nerek, zapalenia szpiku i innych patologii. Wśród skutków ubocznych o dużym znaczeniu są skutki toksyczne dla nerek i ubytek słuchu.

Dlatego w trakcie terapii konieczne jest regularne przeprowadzanie analizy biochemicznej krwi (kreatyniny, SCF, mocznika) i audiometrii. U kobiet w ciąży, w okresie laktacji, pacjentom z przewlekłą chorobą nerek lub poddawanym hemodializie podaje się aminoglikozydy tylko ze względów życiowych.

Glikopeptydy

Antybiotyki glikopeptydowe mają szerokie spektrum działania bakteriobójczego. Najbardziej znanymi z nich są bleomycyna i wankomycyna. W praktyce klinicznej glikopeptydy są lekami rezerwowymi, które są przepisywane ze względu na nieskuteczność innych środków przeciwbakteryjnych lub specyficzną podatność czynnika zakaźnego na nie.

Często łączy się je z aminoglikozydami, co umożliwia zwiększenie kumulacji efektu na Staphylococcus aureus, enterokokach i Streptococcus. Antybiotyki glikopeptydowe nie działają na prątki i grzyby.

Ta grupa środków przeciwbakteryjnych jest przepisywana na zapalenie wsierdzia, posocznicę, zapalenie szpiku, ropowicę, zapalenie płuc (w tym powikłania), ropień i rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego. Nie można stosować antybiotyków glikopeptydowych w przypadku niewydolności nerek, nadwrażliwości na leki, laktację, zapalenie nerwu nerwowego, ciążę i laktację.

Linkosamidy

Linkosyamidy obejmują linkomycynę i klindamycynę. Leki te wykazują działanie bakteriostatyczne na bakterie Gram-dodatnie. Używam ich głównie w połączeniu z aminoglikozydami, jako leki drugiej linii, dla ciężkich pacjentów.

Linozamidy są przepisywane do aspiracyjnego zapalenia płuc, zapalenia kości i szpiku, stopy cukrzycowej, martwiczego zapalenia powięzi i innych patologii.

Dość często podczas ich przyjęcia rozwija się zakażenie Candida, ból głowy, reakcje alergiczne i ucisk krwi.

Wideo

Film opowiada, jak szybko leczyć przeziębienie, grypę lub ARVI. Opinia doświadczonego lekarza.

Lista najnowszych antybiotyków o szerokim spektrum działania

Antybiotyki o szerokim spektrum działania to obecnie najpopularniejsze leki. Zasługują na taką popularność ze względu na swoją wszechstronność i zdolność do walki jednocześnie z kilkoma czynnikami drażniącymi, które mają negatywny wpływ na ludzkie zdrowie.

Lekarze nie zalecają stosowania takich narzędzi bez wcześniejszych badań klinicznych i bez zaleceń lekarzy. Nieznormalizowane stosowanie antybiotyków może zaostrzyć sytuację i spowodować pojawienie się nowych chorób, jak również mieć negatywny wpływ na odporność człowieka.

Nowa generacja antybiotyków

Ryzyko stosowania antybiotyków ze względu na nowoczesne osiągnięcia medyczne jest praktycznie zredukowane do zera. Nowe antybiotyki mają ulepszoną formułę i zasadę działania, dzięki czemu ich aktywne składniki oddziałują wyłącznie na poziomie komórkowym czynnika chorobotwórczego, bez zakłócania korzystnej mikroflory ludzkiego ciała. A jeśli wcześniej takie środki były używane w walce z ograniczoną liczbą czynników chorobotwórczych, dziś będą skuteczne od razu przeciwko całej grupie patogenów.

Antybiotyki są podzielone na następujące grupy:

• grupa tetracykliny - tetracyklina;
• grupa aminoglikozydowa - streptomycyna;
• antybiotyki amfenikolowe - chloramfenikol;
• seria leków penicylinowych - Amoksycylina, Ampicillin, Bilmicin lub Tikartsiklin;
• antybiotyki z grupy karbapenemów - Imipenem, Meropenem lub Ertapenem.

Rodzaj antybiotyku określa lekarz po dokładnych badaniach choroby i badaniu wszystkich jej przyczyn. Leczenie lekami przepisane przez lekarza jest skuteczne i bez komplikacji.

Ważne: Nawet jeśli wcześniejsze zastosowanie antybiotyku pomogło ci, nie oznacza to, że powinieneś przyjmować te same leki, jeśli masz podobne lub całkowicie identyczne objawy.

Najlepsze antybiotyki szerokopasmowe nowej generacji

Tetracyklina

Ma najszerszy zakres zastosowań;

Antybiotyki: klasyfikacja, zasady i funkcje aplikacji

Antybiotyki - ogromna grupa leków bakteriobójczych, z których każdy charakteryzuje się spektrum działania, wskazaniami do stosowania i obecnością pewnych efektów

Antybiotyki to substancje, które mogą hamować wzrost mikroorganizmów lub je niszczyć. Zgodnie z definicją GOST antybiotyki obejmują substancje pochodzenia roślinnego, zwierzęcego lub mikrobiologicznego. Obecnie definicja ta jest nieco przestarzała, ponieważ stworzono ogromną liczbę narkotyków syntetycznych, ale naturalne antybiotyki służyły jako prototyp ich tworzenia.

Historia leków przeciwdrobnoustrojowych zaczyna się w 1928 roku, kiedy A. Fleming po raz pierwszy odkrył penicylinę. Substancja ta została dokładnie odkryta, a nie stworzona, jak zawsze istniała w naturze. W naturze wytwarzają go mikroskopijne grzyby z rodzaju Penicillium, chroniąc się przed innymi mikroorganizmami.

W ciągu niecałych 100 lat stworzono ponad sto różnych leków przeciwbakteryjnych. Niektóre z nich są już przestarzałe i nie są stosowane w leczeniu, a niektóre są wprowadzane do praktyki klinicznej.

Zalecamy wyświetlenie filmu, który szczegółowo opisuje historię walki ludzkości z drobnoustrojami i historię powstania pierwszych antybiotyków:

Jak działają antybiotyki

Wszystkie leki przeciwbakteryjne działające na mikroorganizmy można podzielić na dwie duże grupy:

• bakteriobójczy - bezpośrednio powodować śmierć drobnoustrojów;
• bakteriostatyczny - zakłóca reprodukcję mikroorganizmów. Nie można się rozwijać i rozmnażać, bakterie są niszczone przez układ odpornościowy chorej osoby.

Antybiotyki realizują swoje efekty na wiele sposobów: niektóre z nich zakłócają syntezę mikrobiologicznych kwasów nukleinowych; inne zakłócają syntezę ściany komórkowej bakterii, inne zakłócają syntezę białek, a czwarte blokują funkcje enzymów oddechowych.

Mechanizm działania antybiotyków

Grupy antybiotykowe

Pomimo różnorodności tej grupy leków, wszystkie z nich można przypisać kilku głównym typom. Podstawą tej klasyfikacji jest struktura chemiczna - leki z tej samej grupy mają podobny wzór chemiczny, różniący się od siebie obecnością lub brakiem pewnych fragmentów cząsteczek.

Klasyfikacja antybiotyków oznacza obecność grup:

1. Pochodne penicyliny. Obejmuje to wszystkie leki oparte na pierwszym antybiotyku. W tej grupie wyróżnia się następujące podgrupy lub generacje preparatów penicylinowych:

• Naturalna benzylopenicylina, która jest syntetyzowana przez grzyby i leki półsyntetyczne: metycylina, nafcylina.
• Leki syntetyczne: karbpenicylina i tikarcylina, o szerszym zakresie efektów.
• Metcillam i azlocylina, o jeszcze szerszym spektrum działania.

1. Cefalosporyny - najbliżsi krewni penicyliny. Pierwszy antybiotyk z tej grupy, Cefazolina C, jest produkowany przez grzyby z rodzaju Cephalosporium. Preparaty z tej grupy w większości mają działanie bakteriobójcze, to znaczy zabijają mikroorganizmy. Rozróżnia się kilka generacji cefalosporyn:

• I pokolenie: cefazolina, cefaleksyna, cefradyna i inne.
• Generacja II: cefsulodyna, cefamandol, cefuroksym.
• Generacja III: cefotaksym, ceftazydym, cefodizym.
• Generacja IV: cefpyr.
• 5. generacja: ceftosan, ceftopibrol.

Różnice między różnymi grupami dotyczą głównie ich skuteczności - późniejsze pokolenia mają większe spektrum działania i są bardziej skuteczne. Cefalosporyny 1 i 2 pokolenia w praktyce klinicznej są obecnie stosowane bardzo rzadko, większość z nich nie jest nawet produkowana.

1. Makrolidy - preparaty o złożonej strukturze chemicznej, które mają działanie bakteriostatyczne na wiele różnych drobnoustrojów. Przedstawiciele: azytromycyna, rovamycin, josamycyna, leukomycyna i wiele innych. Makrolidy są uważane za jeden z najbezpieczniejszych leków przeciwbakteryjnych - mogą być stosowane nawet u kobiet w ciąży. Azalidy i ketolidy są odmianami makorlidów z różnicami w strukturze aktywnych cząsteczek.

Kolejna zaleta tej grupy leków - są one w stanie wniknąć do komórek ludzkiego ciała, co czyni je skutecznymi w leczeniu zakażeń wewnątrzkomórkowych: chlamydii, mykoplazmozy.

1. Aminoglikozydy. Przedstawiciele: gentamycyna, amikacyna, kanamycyna. Skuteczny przeciwko dużej liczbie tlenowych gram-ujemnych mikroorganizmów. Leki te są uważane za najbardziej toksyczne, mogą prowadzić do poważnych powikłań. Stosowany w leczeniu zakażeń układu moczowego, furunculosis.
2. Tetracykliny. Zasadniczo to półsyntetyczne i syntetyczne leki, do których należą: tetracyklina, doksycyklina, minocyklina. Skuteczny przeciwko wielu bakteriom. Wadą tych leków jest oporność krzyżowa, to znaczy mikroorganizmy, które rozwinęły oporność na jeden lek, będą niewrażliwe na inne leki z tej grupy.
3. Fluorochinolony. Są to w pełni syntetyczne leki, które nie mają swojego naturalnego odpowiednika. Wszystkie leki w tej grupie są podzielone na pierwszą generację (pefloksacyna, cyprofloksacyna, norfloksacyna), a druga (lewofloksacyna, moksyfloksacyna). Stosowany najczęściej w leczeniu zakażeń górnych dróg oddechowych (zapalenie ucha, zapalenie zatok) i dróg oddechowych (zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc).
4. Linozamidy. Ta grupa obejmuje naturalną antybiotyk linkomycynę i jej pochodną klindamycynę. Mają zarówno działanie bakteriostatyczne, jak i bakteriobójcze, efekt zależy od stężenia.
5. Karbapenemy. Jest to jeden z najnowocześniejszych antybiotyków działających na dużą liczbę mikroorganizmów. Leki z tej grupy należą do antybiotyków rezerwowych, to znaczy są stosowane w najtrudniejszych przypadkach, gdy inne leki są nieskuteczne. Przedstawiciele: imipenem, meropenem, ertapenem.
6. Polimyksyna. Są to wysoce wyspecjalizowane leki stosowane w leczeniu zakażeń wywołanych pałeczką pyocyjanową. Polimyksyna M i B są polimyksynami, a wadą tych leków jest działanie toksyczne na układ nerwowy i nerki.
7. Leki przeciwgruźlicze. Jest to osobna grupa leków, które mają wyraźny wpływ na prątek gruźlicy. Należą do nich ryfampicyna, izoniazyd i PAS. Inne antybiotyki są również stosowane w leczeniu gruźlicy, ale tylko wtedy, gdy opracowano oporność na te leki.
8. Środki przeciwgrzybicze. W tej grupie znajdują się leki stosowane w leczeniu grzybic - zmiany grzybicze: amfotyrecyna B, nystatyna, flukonazol.

Zastosowania antybiotyków

Leki antybakteryjne występują w różnych postaciach: tabletki, proszek, z których przygotowują zastrzyk, maści, krople, spray, syrop, świece. Główne metody stosowania antybiotyków:

1. Ustne - spożycie doustne. Lek można przyjmować w postaci tabletki, kapsułki, syropu lub proszku. Częstotliwość podawania zależy od rodzaju antybiotyków, na przykład azytromycyna jest przyjmowana raz dziennie, a tetracyklina jest przyjmowana 4 razy dziennie. Dla każdego rodzaju antybiotyku istnieją zalecenia wskazujące, kiedy należy go przyjmować - przed posiłkami, w trakcie lub po. Od tego zależy skuteczność leczenia i nasilenie działań niepożądanych. Antybiotyki są czasami przepisywane małym dzieciom w postaci syropu - dzieciom łatwiej jest pić płyn niż połykać pigułkę lub kapsułkę. Ponadto syrop można słodzić, aby pozbyć się nieprzyjemnego lub gorzkiego smaku samego leku.
2. Wtrysk - w postaci zastrzyków domięśniowych lub dożylnych. Dzięki tej metodzie lek szybko staje się przedmiotem infekcji i jest bardziej aktywny. Wadą tego sposobu podawania jest ból podczas nakłuwania. Zastosuj zastrzyki na umiarkowaną i ciężką chorobę.

Ważne: Zastrzyki powinny być wykonywane wyłącznie przez pielęgniarkę w klinice lub szpitalu! W domu antybiotyki nie są zalecane.

1. Lokalny - stosowanie maści lub kremów bezpośrednio w miejscu zakażenia. Ta metoda podawania leku stosowana jest głównie w przypadku zakażeń skóry - zapalenia nabłonkowego, jak również w okulistyce - w przypadku zakaźnych uszkodzeń oczu, na przykład maści tetracykliny na zapalenie spojówek.

Droga podania jest ustalana wyłącznie przez lekarza. Uwzględnia to wiele czynników: wchłanianie leku w przewodzie pokarmowym, stan układu pokarmowego jako całości (w niektórych chorobach szybkość wchłaniania maleje, a skuteczność leczenia maleje). Niektóre leki można podawać tylko w jeden sposób.

Podczas wstrzykiwania należy wiedzieć, co może rozpuścić proszek. Na przykład Abaktal można rozcieńczyć tylko glukozą, ponieważ gdy stosowany jest chlorek sodu, ulega on zniszczeniu, co oznacza, że ​​leczenie będzie nieskuteczne.

Wrażliwość na antybiotyki

Każdy organizm prędzej czy później przyzwyczaja się do najcięższych warunków. To stwierdzenie odnosi się również do mikroorganizmów - w odpowiedzi na długotrwałe narażenie na antybiotyki drobnoustroje rozwijają na nie odporność. Koncepcja wrażliwości na antybiotyki została wprowadzona do praktyki medycznej - jak skutecznie dany lek wpływa na patogen.

Wszelkie recepty na antybiotyki powinny opierać się na wiedzy na temat wrażliwości patogenu. Idealnie, przed przepisaniem leku, lekarz powinien przeprowadzić analizę wrażliwości i przepisać najbardziej skuteczny lek. Ale czas na taką analizę wynosi co najwyżej kilka dni, aw tym czasie infekcja może doprowadzić do najbardziej smutnego wyniku.

Płytka Petriego do określania wrażliwości na antybiotyki

Dlatego w przypadku zakażenia niewyjaśnionym patogenem lekarze przepisują empirycznie leki - biorąc pod uwagę najbardziej prawdopodobny czynnik sprawczy, ze znajomością sytuacji epidemiologicznej w danym regionie i szpitalu. W tym celu stosuje się antybiotyki o szerokim spektrum działania.

Po przeprowadzeniu analizy wrażliwości lekarz ma możliwość zmiany leku na skuteczniejszy. Zastąpienie leku może nastąpić bez efektu leczenia przez 3-5 dni.

Bardziej skuteczny etiotropowy (celowany) cel antybiotyków. Jednocześnie okazuje się, że choroba jest spowodowana - badanie bakteriologiczne określa rodzaj patogenu. Następnie lekarz wybiera konkretny lek, dla którego mikrob nie ma oporu (oporu).

Czy antybiotyki są zawsze skuteczne?

Antybiotyki działają tylko na bakterie i grzyby! Bakterie są mikroorganizmami jednokomórkowymi. Istnieje kilka tysięcy gatunków bakterii, z których niektóre współistnieją całkiem normalnie z ludźmi - w jelicie grubym żyje ponad 20 gatunków bakterii. Niektóre bakterie są warunkowo patogenne - stają się przyczyną choroby tylko pod pewnymi warunkami, na przykład, gdy wchodzą do siedliska, które jest dla nich nietypowe. Na przykład bardzo często zapalenie gruczołu krokowego jest wywoływane przez E. coli, która unosi się do prostaty z odbytnicy.

Uwaga: antybiotyki są absolutnie nieskuteczne w chorobach wirusowych. Wirusy są wielokrotnie mniejsze niż bakterie, a antybiotyki po prostu nie mają zastosowania. Dlatego antybiotyki na przeziębienie nie mają efektu, tak zimnego w 99% przypadków spowodowanych przez wirusy.

Antybiotyki na kaszel i zapalenie oskrzeli mogą być skuteczne, jeśli te zjawiska są powodowane przez bakterie. Zrozum, co spowodowało chorobę, może być tylko lekarzem - w tym przypadku przepisuje badania krwi, jeśli to konieczne - badanie plwociny, jeśli ona odejdzie.

Ważne: niedopuszczalne jest przepisywanie sobie antybiotyków! Doprowadzi to tylko do tego, że niektóre patogeny rozwiną odporność, a następnym razem choroba będzie trudniejsza do wyleczenia.

Oczywiście antybiotyki na ból gardła są skuteczne - choroba ta ma wyłącznie bakteryjny charakter, spowodowany przez paciorkowce lub gronkowce. W leczeniu dławicy piersiowej stosuje się najprostsze antybiotyki - penicylinę, erytromycynę. Najważniejszą rzeczą w leczeniu bólów gardła jest przestrzeganie wielości leków i czasu trwania leczenia - co najmniej 7 dni. Nie należy przerywać przyjmowania leku natychmiast po wystąpieniu stanu, który zwykle obserwuje się przez 3-4 dni. Nie należy mylić prawdziwego bólu gardła z zapaleniem migdałków, które może być pochodzenia wirusowego.

Uwaga: nie w pełni leczone ból gardła może powodować ostrą gorączkę reumatyczną lub zapalenie kłębuszków nerkowych!

Zapalenie płuc (zapalenie płuc) może być pochodzenia bakteryjnego i wirusowego. Bakterie powodują zapalenie płuc w 80% przypadków, więc nawet przy empirycznym oznaczeniu antybiotyków z zapaleniem płuc mają dobry wpływ. W wirusowym zapaleniu płuc antybiotyki nie mają działania leczniczego, chociaż zapobiegają przyleganiu flory bakteryjnej do procesu zapalnego.

Antybiotyki i alkohol

Jednoczesne spożywanie alkoholu i antybiotyków w krótkim czasie nie prowadzi do niczego dobrego. Niektóre leki są niszczone w wątrobie, jak alkohol. Obecność antybiotyku i alkoholu we krwi powoduje silne obciążenie wątroby - po prostu nie ma czasu na neutralizację alkoholu etylowego. W rezultacie prawdopodobieństwo wystąpienia nieprzyjemnych objawów: nudności, wymioty, zaburzenia jelitowe.

Ważne: wiele leków oddziałuje z alkoholem na poziomie chemicznym, w wyniku czego efekt terapeutyczny jest bezpośrednio zmniejszony. Takie leki obejmują metronidazol, chloramfenikol, cefoperazon i kilka innych. Jednoczesne spożywanie alkoholu i tych leków może nie tylko zmniejszyć efekt terapeutyczny, ale także prowadzić do duszności, drgawek i śmierci.

Oczywiście niektóre antybiotyki można przyjmować na tle spożywania alkoholu, ale po co ryzykować zdrowie? Lepiej jest powstrzymać się od alkoholu na krótki czas - kurs terapii antybiotykowej rzadko przekracza 1,5-2 tygodnie.

Antybiotyki podczas ciąży

Kobiety w ciąży cierpią na choroby zakaźne nie mniej niż wszystkie inne. Lecz leczenie kobiet w ciąży antybiotykami jest bardzo trudne. W ciele kobiety w ciąży płód rośnie i rozwija się - nienarodzone dziecko, bardzo wrażliwe na wiele substancji chemicznych. Spożycie antybiotyków do rozwijającego się organizmu może spowodować rozwój wad rozwojowych płodu, toksyczne uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego płodu.

W pierwszym trymestrze pożądane jest unikanie stosowania antybiotyków w ogóle. W drugim i trzecim trymestrze ciąży ich powołanie jest bardziej bezpieczne, ale także, jeśli to możliwe, powinno być ograniczone.

Aby odmówić powołania antybiotyków na kobietę w ciąży nie może być w następujących chorobach:

• Zapalenie płuc;
• ból gardła;
• odmiedniczkowe zapalenie nerek;
• zakażone rany;
• sepsa;
• specyficzne zakażenia: bruceloza, boreloza;
• infekcje narządów płciowych: kiła, rzeżączka.

Jakie antybiotyki można przepisać w ciąży?

Penicylina, preparaty cefalosporynowe, erytromycyna, josamycyna prawie nie wywierają wpływu na płód. Penicylina, chociaż przechodzi przez łożysko, nie wpływa niekorzystnie na płód. Cefalosporyna i inne wymienione leki przenikają przez łożysko w ekstremalnie niskich stężeniach i nie są w stanie zaszkodzić nienarodzonemu dziecku.

Warunkowo bezpieczne leki obejmują metronidazol, gentamycynę i azytromycynę. Są powoływani wyłącznie ze względów zdrowotnych, gdy korzyści dla kobiet przewyższają ryzyko dla dziecka. Takie sytuacje obejmują ciężkie zapalenie płuc, posocznicę i inne poważne infekcje, w których kobieta może po prostu umrzeć bez antybiotyków.

Które z leków nie mogą być przepisane w czasie ciąży

Następujące leki nie powinny być stosowane u kobiet w ciąży:

• aminoglikozydy - może prowadzić do wrodzonej głuchoty (wyjątek - gentamycyna);
• klarytromycyna, roksytromycyna - w eksperymentach wywarł toksyczny wpływ na zarodki zwierząt;
• fluorochinolony;
• tetracyklina - narusza tworzenie się układu kostnego i zębów;
• chloramfenikol - jest niebezpieczny w późnych stadiach ciąży z powodu zahamowania czynności szpiku kostnego u dziecka.

W przypadku niektórych leków przeciwbakteryjnych nie ma dowodów na szkodliwe działanie na płód. Powód jest prosty - nie prowadzą eksperymentów na kobietach w ciąży, aby określić toksyczność leków. Eksperymenty na zwierzętach nie pozwalają na wykluczenie wszystkich negatywnych skutków ze 100% pewnością, ponieważ metabolizm leków u ludzi i zwierząt może się znacznie różnić.

Należy zauważyć, że przed planowaną ciążą należy również odmówić przyjmowania antybiotyków lub zmienić plany poczęcia. Niektóre leki mają efekt kumulacyjny - mogą gromadzić się w ciele kobiety, a nawet po pewnym czasie od zakończenia leczenia są stopniowo metabolizowane i wydalane. Ciążę zaleca się nie wcześniej niż 2-3 tygodnie po zakończeniu antybiotyków.

Skutki antybiotyków

Kontakt z antybiotykami w organizmie człowieka prowadzi nie tylko do zniszczenia bakterii chorobotwórczych. Podobnie jak wszystkie obce leki chemiczne, antybiotyki mają działanie ogólnoustrojowe - w taki czy inny sposób wpływają na wszystkie układy ciała.

Istnieje kilka grup działań niepożądanych antybiotyków:

Reakcje alergiczne

Prawie każdy antybiotyk może powodować alergie. Ciężkość reakcji jest różna: wysypka na ciele, obrzęk naczynioruchowy (obrzęk naczynioruchowy), wstrząs anafilaktyczny. Jeśli wysypka alergiczna nie jest praktycznie niebezpieczna, wstrząs anafilaktyczny może być śmiertelny. Ryzyko wstrząsu jest znacznie większe w przypadku wstrzyknięć antybiotyków, dlatego zastrzyki należy podawać tylko w placówkach medycznych - można tam zapewnić opiekę w nagłych wypadkach.

Antybiotyki i inne leki przeciwbakteryjne powodujące reakcje alergiczne:

Reakcje toksyczne

Antybiotyki mogą uszkodzić wiele narządów, ale wątroba jest najbardziej podatna na ich działanie - toksyczne zapalenie wątroby może wystąpić podczas leczenia przeciwbakteryjnego. Oddzielne leki działają selektywnie toksycznie na inne narządy: aminoglikozydy - w aparacie słuchowym (powodują głuchotę); tetracykliny hamują wzrost tkanki kostnej u dzieci.

Zwróć uwagę: Toksyczność leku zwykle zależy od jego dawki, ale jeśli jesteś nadwrażliwy, czasami nawet mniejsze dawki wystarczą, aby wywołać efekt.

Wpływ na przewód pokarmowy

Podczas przyjmowania niektórych antybiotyków pacjenci często skarżą się na ból brzucha, nudności, wymioty i zaburzenia stolca (biegunka). Reakcje te spowodowane są najczęściej miejscowym działaniem drażniącym leków. Specyficzny wpływ antybiotyków na florę jelitową prowadzi do zaburzeń czynnościowych jej aktywności, czemu często towarzyszy biegunka. Stan ten nazywany jest biegunką związaną z antybiotykami, która jest powszechnie znana pod pojęciem dysbakteriozy po antybiotykach.

Inne skutki uboczne

Inne niekorzystne skutki obejmują:

• ucisk immunitetu;
• pojawienie się opornych na antybiotyki szczepów mikroorganizmów;
• superinfekcja - stan, w którym mikroorganizmy odporne na ten antybiotyk są aktywowane, co prowadzi do pojawienia się nowej choroby;
• naruszenie metabolizmu witamin - ze względu na hamowanie naturalnej flory okrężnicy, która syntetyzuje pewne witaminy z grupy B;
• bakterioliza Yarish-Herxheimer jest reakcją wynikającą ze stosowania preparatów bakteriobójczych, gdy duża liczba toksyn jest uwalniana do krwi w wyniku jednoczesnej śmierci dużej liczby bakterii. Reakcja jest podobna w klinice z szokiem.

Czy antybiotyki można stosować profilaktycznie?

Samokształcenie w dziedzinie leczenia doprowadziło do tego, że wielu pacjentów, zwłaszcza młode matki, próbuje przepisać sobie antybiotyk (lub swojemu dziecku) na najmniejsze oznaki przeziębienia. Antybiotyki nie mają działania zapobiegawczego - leczą przyczynę choroby, to znaczy eliminują mikroorganizmy, a przy jej braku pojawiają się tylko skutki uboczne leków.

Istnieje ograniczona liczba sytuacji, w których antybiotyki podaje się przed objawami klinicznymi zakażenia, aby temu zapobiec:

• operacja - w tym przypadku antybiotyk, który jest we krwi i tkankach, zapobiega rozwojowi infekcji. Z reguły wystarcza pojedyncza dawka leku, podawana 30-40 minut przed interwencją. Czasami, nawet po operacji wyrostka robaczkowego, antybiotyki nie są nakłuwane. Po „czystych” operacjach w ogóle nie przepisuje się antybiotyków.
• poważne obrażenia lub rany (otwarte pęknięcia, zanieczyszczenie rany ziemią). W tym przypadku jest absolutnie oczywiste, że infekcja dostała się do rany i powinna zostać „zmiażdżona” zanim się przejawi;
• zapobieganie awaryjne kiły Przeprowadza się go podczas niezabezpieczonego kontaktu seksualnego z potencjalnie chorym człowiekiem, a także wśród pracowników służby zdrowia, którzy otrzymali krew osoby zakażonej lub innego płynu biologicznego na błonie śluzowej;
• penicylina może być podawana dzieciom do zapobiegania gorączce reumatycznej, która jest powikłaniem dusznicy bolesnej.

Antybiotyki dla dzieci

Stosowanie antybiotyków u dzieci na ogół nie różni się od ich stosowania w innych grupach ludzi. Dzieci w małym wieku pediatrzy najczęściej przepisują antybiotyki w syropie. Ta postać dawkowania jest wygodniejsza do przyjmowania, w przeciwieństwie do zastrzyków, jest całkowicie bezbolesna. Starszym dzieciom można podawać antybiotyki w tabletkach i kapsułkach. W przypadku ciężkiego zakażenia podaje się pozajelitową drogę podawania - zastrzyki.

Ważne: główną cechą stosowania antybiotyków w pediatrii jest dawkowanie - dzieciom przepisuje się mniejsze dawki, ponieważ lek obliczany jest w kilogramach masy ciała.

Antybiotyki są bardzo skutecznymi lekami, które jednocześnie mają dużą liczbę skutków ubocznych. Aby zostać wyleczonym z ich pomocą i nie zaszkodzić ciału, należy je przyjmować wyłącznie zgodnie z zaleceniami lekarza.

Czym są antybiotyki? W jakich przypadkach konieczne jest stosowanie antybiotyków, a w których niebezpieczne? Głównymi zasadami leczenia antybiotykami są pediatrzy, dr Komarovsky:

Gudkov Roman, resuscytator

69 191 odsłon ogółem, 1 odsłon dzisiaj

Antybiotyki: rodzaje leków i zasady podawania

Leki te są stosowane w leczeniu chorób spowodowanych infekcją bakteryjną.

W przypadku chorób górnych dróg oddechowych i oskrzeli stosuje się cztery główne grupy antybiotyków. Są to penicyliny, cefalosporyny, makrolidy i fluorochinolony. Są wygodne, ponieważ są dostępne w postaci tabletek i kapsułek, to znaczy do podawania doustnego i można je przyjmować w domu. Każda grupa ma swoje własne cechy, ale dla wszystkich antybiotyków istnieją zasady przyjmowania, które muszą być przestrzegane.

• Antybiotyki powinny być przepisywane tylko przez lekarza w określonych wskazaniach. Wybór antybiotyku zależy od charakteru i ciężkości choroby, a także od tego, jakie leki pacjent otrzymał wcześniej.
• Antybiotyki nie powinny być stosowane w leczeniu chorób wirusowych.
• Skuteczność antybiotyku jest oceniana podczas pierwszych trzech dni jego podawania. Jeśli antybiotyk działa dobrze, nie należy przerywać przebiegu leczenia do czasu zaleconego przez lekarza. Jeśli antybiotyk jest nieskuteczny (objawy choroby pozostają takie same, gorączka utrzymuje się), powiadom lekarza. Tylko lekarz decyduje, czy zastąpić lek przeciwbakteryjny.
• Działania niepożądane (na przykład łagodne nudności, nieprzyjemny smak w ustach, zawroty głowy) nie zawsze wymagają natychmiastowego anulowania antybiotyku. Często wystarczy tylko dostosować dawkę leku lub dodatkowe podawanie środków, które zmniejszają skutki uboczne. Środki do przezwyciężenia skutków ubocznych określa lekarz.
• Antybiotyki mogą powodować biegunkę. Jeśli masz obfity płynny stolec, jak najszybciej skonsultuj się z lekarzem. Nie próbuj leczyć biegunki występującej podczas przyjmowania samego antybiotyku.
• Nie zmniejszaj dawki przepisanej przez lekarza. Antybiotyki niskodawkowe mogą być niebezpieczne, ponieważ po ich użyciu prawdopodobieństwo opornych bakterii jest wysokie.
• Ściśle przestrzegać czasu przyjmowania antybiotyku - należy utrzymać stężenie leku we krwi.
• Niektóre antybiotyki należy przyjmować przed posiłkami, inne - po. W przeciwnym razie są one absorbowane gorzej, więc nie zapomnij sprawdzić u lekarza tych funkcji.

Cefalosporyny

Cechy: antybiotyki o szerokim spektrum działania. Stosowany głównie domięśniowo i dożylnie w przypadku zapalenia płuc i wielu innych poważnych zakażeń w chirurgii, urologii i ginekologii. Spośród preparatów doustnych tylko cefiksym jest obecnie szeroko stosowany.

Ważne informacje o pacjencie:

• Rzadziej wywołują alergie niż penicyliny. Ale osoba uczulona na antybiotyki z grupy penicylin może rozwinąć tak zwaną reakcję krzyżową na cefalosporyny.
• Możesz ubiegać się o kobiety w ciąży i dzieci (dla każdego leku ma swój limit wieku). Niektóre cefalosporyny są dozwolone od urodzenia.

Najczęstsze działania niepożądane: reakcje alergiczne, nudności, biegunka.

Główne przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja.

Pancef

Supraks (inny producent)

Penicyliny

Główne wskazania:

• Angina
• Zaostrzenie przewlekłego zapalenia migdałków
• Ostre zapalenie ucha środkowego
• Zapalenie zatok
• Zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli
• Pozaszpitalne zapalenie płuc
• Szkarłatna gorączka
• Zakażenia skóry
• Ostre zapalenie pęcherza moczowego, odmiedniczkowe zapalenie nerek i inne infekcje

Cechy: są niskotoksycznymi antybiotykami o szerokim spektrum działania.

Najczęstszymi działaniami niepożądanymi są reakcje alergiczne.

Główne przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja.

Ważne informacje o pacjencie:

• Leki w tej grupie częściej niż inne antybiotyki powodują alergie. Możliwa reakcja alergiczna na kilka leków z tej grupy jednocześnie. Jeśli pojawi się wysypka, pokrzywka lub inne reakcje alergiczne, należy przerwać przyjmowanie antybiotyku i jak najszybciej skonsultować się z lekarzem.
• Penicyliny są jedną z niewielu grup antybiotyków, które mogą być stosowane przez kobiety w ciąży i dzieci od najmłodszych lat.
• Leki zawierające amoksycylinę zmniejszają skuteczność tabletek antykoncepcyjnych.

Amoksycylina (inna

Amoksycylina DS (Mekofar Chemical-Pharmaceutical)

Amosin

Flemoxin

Solutab

Hikontsil (Krka)

Amoxiclav (Lek)

Kwartał Amoxiclav

Augmentin

Panklav

Flemoklav Solyutab (Astellas)

Ecoclav

Makrolidy

Główne wskazania:

• Mykoplazma i zakażenie chlamydiami (zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc u osób powyżej 5 lat)
• Angina
• Zaostrzenie przewlekłego zapalenia migdałków
• Ostre zapalenie ucha środkowego
• Zapalenie zatok
• Zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli
• Krztusiec

Cechy: antybiotyki, stosowane głównie w postaci tabletek i zawiesin. Zachowuj się trochę wolniej niż inne grupy antybiotyków. Wynika to z faktu, że makrolidy nie zabijają bakterii, ale zatrzymują ich rozmnażanie. Stosunkowo rzadko powoduje alergie.

Najczęstsze działania niepożądane: reakcje alergiczne, ból i dyskomfort w jamie brzusznej, nudności, biegunka.

Główne przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja.