Streptococcus jest patogenem, który może prowadzić do rozwoju wielu chorób ostrego i przewlekłego przebiegu. W większości przypadków jest prowokatorem procesów zapalnych w gardle i nosogardzieli. Głównymi patogenami patologii są Streptococcus grupa A. Niosą potencjalne zagrożenie dla organizmu.
W mikroflorze ilość paciorkowców jest w normalnym stanie. Pod wpływem czynników prowokujących zaczynają negatywnie wpływać na narządy i układy. W rezultacie ból gardła, ogólne złe samopoczucie, wzrost temperatury ciała.
Jakie choroby wywołują paciorkowce
Stosowanie antybiotyków na paciorkowce eliminuje nieprzyjemne objawy i przyspiesza proces gojenia. Zanim przejdziesz do kwestii narkotyków, musisz zapoznać się z najczęstszymi chorobami.
Choroby występujące pod wpływem paciorkowców są zakaźne. Bakterie Gram-dodatnie są uważane za główne czynniki powodujące zmiany patologiczne w organizmie.
Szczepy patogennych paciorkowców różnią się właściwościami biologicznymi i biochemicznymi. Jest ich wiele, w sumie istnieją trzy główne typy, które są podzielone na kilka grup: A, B, C i G, D.
Przedstawiciele grupy A
Patogenne mikroorganizmy z grupy A są najbardziej zjadliwą odmianą.
Wnikając w ciało, powodują rozwój chorób takich jak:
- ból gardła;
- zapalenie migdałków;
- zapalenie płuc;
- reumatyzm;
- szkarłatna gorączka;
- zakaźna zmiana krwi.
Mikroorganizmy chorobotwórcze grupy B
Przedstawiciele grupy B niosą potencjalne zagrożenie dla zdrowia noworodka. Mogą prowadzić do rozwoju posocznicy i zakaźnych patologii stawów. Często negatywny wpływ obejmuje serce, powodując rozwój zapalenia wsierdzia. W tym przypadku antybiotyk, który zabija paciorkowce.
Nie da się poradzić z patologią bez silnego efektu medycznego.
Streptococcus grupa C i G
Paciorkowce należące do grupy C i G są umocowane na błonie śluzowej pochwy, gardła, jelit i skóry. Pod ich wpływem rozwijają się takie choroby jak:
- zapalenie płuc;
- ból gardła paciorkowcowego;
- septyczne zapalenie stawów;
- zakaźne uszkodzenie skóry i rany.
Przedstawiciele grupy D
Po infekcji istnieje wysokie prawdopodobieństwo procesu zapalnego w nerkach. Przedstawiciele grupy D w normalnych ilościach znajdują się w dolnym odcinku przewodu pokarmowego.
Pod wpływem niekorzystnych czynników powodują zakaźne uszkodzenia serca, pęcherza i jamy brzusznej. Zaangażowanie układu krążenia w proces nie jest wykluczone.
Niektóre odmiany drobnoustrojów chorobotwórczych są prowokatorami rozwoju reakcji autoimmunologicznej. Prowadzi to do negatywnego wpływu komórek na ich własne ciało. Pod takim wpływem występuje układ moczowy i oddechowy.
Standardowe leczenie zakażenia paciorkowcami
Gdy paciorkowce dostaną się do organizmu, leczenie antybiotykami jest obowiązkowe. Dokładny schemat oddziaływania na ciało nie istnieje. Istnieje pewna liczba czynności wykonywanych zgodnie ze standardem.
Niektóre kryteria mogą się różnić w zależności od indywidualnych cech osoby i ciężkości choroby. Na proces ten wpływają również szczepy, które wywołały rozwój patologii.
Zatem eliminacja ekspozycji bakteryjnej jest przeprowadzana zgodnie z następującym schematem;
- terapia antybakteryjna;
- terapia regenerująca;
- przywrócenie przewodu pokarmowego;
- usuwanie toksycznych substancji z organizmu;
- stosowanie leków przeciwhistaminowych;
- terapia objawowa.
Terapia antybiotykowa polega na zastosowaniu antybiotyku. Jak antybiotyk w leczeniu paciorkowców decyduje wykwalifikowany specjalista, w oparciu o podjęte środki diagnostyczne. W większości przypadków preferowane są leki związane z serią penicylin.
Terapia regeneracyjna opiera się na stosowaniu leków, które zwiększają funkcje ochronne organizmu. Może to być Immunal lub Echinacea. Aby przywrócić przewód pokarmowy, stosuje się probiotyki (Linex, Acipol, Bifiform). Mają pozytywny wpływ na jelita.
Usuwanie toksyn odbywa się za pomocą specjalnych preparatów sorbentów, w szczególności Smekta i węgla aktywnego. Wraz z lekami musisz spożywać dużą ilość płynu.
Leki przeciwhistaminowe stosuje się w celu zmniejszenia prawdopodobieństwa wystąpienia reakcji alergicznej. Najpopularniejsze leki to Suprastin, Zodak i Zyrtec.
Po poprawie stanu ogólnego zaleca się leczenie objawowe. Jego działanie ma na celu wyeliminowanie negatywnych objawów ciała. Leczenie objawowe jest przepisywane pod nadzorem lekarza.
Niezależnie od rodzaju paciorkowca, efekt terapeutyczny jest przeprowadzany zgodnie z danym schematem. Pozwala to zniszczyć bakterie i przywrócić funkcje ochronne organizmu.
Eliminacja chorób antybiotykowych
Antybiotyki na paciorkowce to najlepszy sposób na szybkie zwalczanie drobnoustrojów chorobotwórczych. Leczone zakażenia paciorkowcami wyłącznie przy użyciu tej grupy leków. Taka ekspozycja może znacznie zmniejszyć ryzyko powikłań, zmniejszyć liczbę bakterii w organizmie i zapobiec pojawieniu się zmian ogniskowych.
Leczenie chorób wywoływanych przez drobnoustroje chorobotwórcze odbywa się za pomocą preparatów penicylinowych. Wynika to z faktu, że bakteria nie jest w stanie rozwinąć odporności na tego typu leki.
Antybiotyki dla gronkowców i paciorkowców unikają gorączki reumatycznej, szkarlatyny i bólu gardła. Przy ostrych uszkodzeniach ciała przyspieszają proces gojenia. Oprócz antybiotyków stosuje się również leki przeciwzapalne i inne leki towarzyszące, z których niektóre wymieniono poniżej.
Następujące leki są stosowane w celu wyeliminowania choroby:
- Azytromycyna;
- Tetracyklina;
- Pyobakteriofagi;
- Hemomycyna;
- Livarol;
- Faringosept;
- Furadonin;
- Ampicylina.
Azytromycyna
Azytromycyna jest antybiotykiem przeciwko paciorkowcom, który zatrzymuje jego rozmnażanie i przyczynia się do jego całkowitej eliminacji. Jest szeroko stosowany w celu wyeliminowania chorób zakaźnych, które wpływają na narządy laryngologiczne, drogi oddechowe i układ moczowo-płciowy.
Tetracyklina i Pyobacteriophage
Tetracyklina wykazuje dobrą skuteczność przeciwko zapaleniu płuc, zapaleniu oskrzeli i infekcjom układu moczowo-płciowego. Pyobakteriofag ma szerokie spektrum działania, jest skuteczny przeciwko gronkowcom, enterokokom i Escherichia coli.
Hemomycyna
Hemomitsin należy do antybiotyków typu marlid. Ten antybiotyk dla paciorkowców pomaga radzić sobie z zapaleniem płuc, zapaleniem oskrzeli, róży i infekcjami skóry. Sumamed, Ginekit i Zomaks działają jako analogi tego leku.
Livarol
Livarol jest uważany za lek przeciwgrzybiczy, który jest stosowany do eliminacji grzybów drożdżopodobnych. Dostępny lek w postaci czopków dopochwowych.
Faringosept i Furadonin
Faringosept stosuje się w zapaleniu dziąseł, zapaleniu jamy ustnej i zapaleniu migdałków. Jest szeroko stosowany w zabiegach chirurgicznych. Furadonin pomaga radzić sobie z zapaleniem pęcherza moczowego, zapaleniem cewki moczowej i innymi chorobami urologicznymi.
Ampicylina
Jeśli organizm jest hemolizującym paciorkowcem - leczenie antybiotykami przeprowadza się za pomocą Ampicillin. Ma pozytywny wpływ na organizm i zwalcza takie choroby, jak ropień płuc, posocznica, zapalenie pęcherzyka żółciowego, zapalenie migdałków, infekcje układu moczowo-płciowego i układu oddechowego.
Leczenie antybiotykami jest jedynym pewnym sposobem rozwiązania problemu. Paciorkowce powodują poważne choroby w organizmie, ale pod wpływem leków penicylinowych ustępują. Aby skutecznie zwalczać infekcje, schemat leczenia jest przepisywany przez lekarza po przeprowadzeniu pomiarów diagnostycznych.
Streptococcus Objawy, przyczyny, typy, analizy i leczenie zakażeń paciorkowcowych
Streptococcus (lat. Streptococcus) jest bakterią kulistą lub jajowatą należącą do rodziny Streptococcus (Streptococcaceae).
Paciorkowce są pasożytami beztlenowymi nie tylko ludzi, ale także zwierząt. Siedlisko i rozmnażanie zakażeń paciorkowcowych to narządy oddechowe, przewód pokarmowy i układ moczowo-płciowy mężczyzn i kobiet i mogą znajdować się na skórze. Przeważająca ilość bakterii paciorkowców zazwyczaj osiada w nosie, ustach, gardle i jelitach grubych, czasami w cewce moczowej męskiego narządu i pochwy kobiety.
W przyrodzie ten rodzaj bakterii istnieje również w ziemi, na powierzchni roślin, grzybów.
Zakażenie paciorkowcami jest warunkowo patogenną mikroflorą - prawie zawsze występuje w organizmie człowieka i nie powoduje żadnego zagrożenia, ponieważ jej ilość i pobyt w osobie są kontrolowane przez układ odpornościowy. Jednakże, gdy tylko osoba jest osłabiona (stres, hipotermia, hipowitaminoza itp.), Bakterie natychmiast zaczynają aktywnie proliferować, uwalniają duże ilości produktów spożywczych do organizmu, zatruwając je i prowokują rozwój różnych chorób, jak opisano powyżej, głównie - układ oddechowy, trawienny i moczowo-płciowy. A ponieważ głównym działaniem zapobiegającym rozwojowi infekcji paciorkowcowych w organizmie i chorobom pokrewnym jest wzmocnienie i utrzymanie normalnego funkcjonowania układu odpornościowego. Nie należy jednak brać pod uwagę wszystkich rodzajów paciorkowców chorobotwórczych - niektóre z nich są pożytecznymi bakteriami, na przykład - Streptococcus thermophilus, które są wykorzystywane w produkcji przetworów mlecznych - jogurt, śmietana, mozzarella i inne.
Głównymi metodami zakażenia zakażeniem paciorkowcowym są ścieżka w powietrzu i kontakt z gospodarstwem domowym.
Choroby powodujące paciorkowce
- Ropień, flegma;
- Zapalenie oskrzeli;
- Zapalenie naczyń;
- Kłębuszkowe zapalenie nerek;
- Liszajec;
- Zapalenie węzłów chłonnych;
- Zapalenie opon mózgowych;
- Zapalenie kości i szpiku;
- Ostre zapalenie migdałków (zapalenie migdałków);
- Zapalenie przyzębia;
- Zapalenie płuc;
- Reumatyzm;
- Erysipelas (erysipelas);
- Sepsa;
- Szkarłatna gorączka;
- Streptoderma;
- Zapalenie gardła;
- Cheilitis, pieprzona;
- Zapalenie wsierdzia;
- Choroby układu moczowo-płciowego.
Ponadto zakażenie paciorkowcami może stać się wtórną infekcją, łącząc się na przykład z zakażeniem gronkowcem, enterokokiem i innymi rodzajami zakażenia.
Najczęściej dzieci, osoby starsze i pracownicy biurowi cierpią na etiologię paciorkowców.
Charakterystyka paciorkowców
Spójrzmy krótko na krótką charakterystykę bakterii - paciorkowców.
Streptococcus jest typową komórką, której średnica jest mniejsza niż 1 mikron, ułożona w pary lub łańcuchy, tworząc wydłużony patyk z pogrubieniem i przerzedzeniem, w formie przypominającej koraliki, nawleczone na łańcuchu. Z powodu tej formy otrzymali swoje imię. Komórki paciorkowców tworzą kapsułkę i są w stanie łatwo przekształcić się w postać L. Bakterie są nieruchome, z wyjątkiem szczepów grupy D. Aktywne rozmnażanie występuje w kontakcie z cząstkami krwi, płynem puchlinowym lub węglowodanami. Korzystna temperatura dla normalnego życia zakażenia + 37 ° C, równowaga kwasowo-zasadowa (pH) - 7,2-7,4. Paciorkowce żyją głównie w koloniach, tworząc rodzaj szarawego rozkwitu. Przetwarzają (fermentują) węglowodany, tworząc kwas, rozkładają argininę i serynę (aminokwasy), syntetyzują pozakomórkowo w pożywce odżywczej takie substancje jak streptokinaza, streptodornase, streptolizyny, bakteriocyny i leucydyna. Niektórzy przedstawiciele zakażenia paciorkowcami - grupy B i D tworzą czerwone i żółte pigmenty.
Zakażenie paciorkowcami obejmuje około 100 rodzajów bakterii, z których najpopularniejsze to pneumokoki i paciorkowce hemolityczne.
Jak dezaktywować paciorkowce?
Bakterie Streptococcus giną, gdy:
- ich leczenie roztworami antyseptycznymi i dezynfekującymi;
- pasteryzacja;
- działanie środków przeciwbakteryjnych - tetracykliny, aminoglikozydy, penicyliny (nie dotyczy inwazyjnego zakażenia paciorkowcami).
Przyczyny paciorkowców
Jak przenoszone są paciorkowce? Rozważ najpopularniejsze sposoby zarażenia paciorkowcami.
Warunki, w których osoba zaczyna rozwijać choroby paciorkowcowe, zazwyczaj składają się z dwóch części - kontaktu z infekcją i osłabionej odporności. Jednak osoba może poważnie zachorować w wyniku regularnego kontaktu z tego typu bakteriami.
Jak paciorki mogą wpływać do organizmu?
Ścieżka powietrzna. Ryzyko zakażenia infekcją paciorkowcową zwykle wzrasta w okresie przeziębienia, gdy stężenie różnych infekcji (wirusy, bakterie, grzyby i inne) w powietrzu, głównie w zamkniętych pomieszczeniach, znacznie wzrasta. Przebywanie w biurach, transporcie publicznym, przemówieniach i innych miejscach z dużą liczbą ludzi, zwłaszcza w okresie ostrych chorób układu oddechowego, jest głównym sposobem zakażenia tymi bakteriami. Kichanie i kaszel są głównymi sygnałami ostrzegającymi, że lepiej jest opuścić ten pokój, a przynajmniej dokładnie go przewietrzyć.
Ścieżka kurzu powietrza. Pył składa się zwykle z małych cząstek tkanki, papieru, skóry złuszczonej, sierści zwierząt, pyłku roślin i różnych przedstawicieli infekcji - wirusów, grzybów, bakterii. Przebywanie w zakurzonych pomieszczeniach jest kolejnym czynnikiem zwiększającym ryzyko zakażenia paciorkowcami do organizmu.
Sposób kontaktu z domem. Zakażenie występuje podczas dzielenia się, wraz z chorym, używaniem naczyń, artykułów higieny osobistej, ręczników, pościeli, przyborów kuchennych. Ryzyko choroby wzrasta wraz z uszkodzeniem błony śluzowej jamy nosowej lub jamy ustnej, a także powierzchni skóry. Bardzo często w pracy ludzie zarażają się za pomocą jednej filiżanki dla kilku osób lub wody pitnej z gardła, z jednej butelki.
Seksualny sposób. Zakażenie występuje podczas intymności z osobą, która cierpi na paciorkowce lub po prostu jest ich nosicielem. Ten typ bakterii ma tendencję do życia i aktywnego rozmnażania się w narządach układu moczowo-płciowego mężczyzn (w cewce moczowej) i kobietach (w pochwie).
Ścieżka kałowo-ustna (pokarmowa). Zakażenie paciorkowcami występuje, gdy higiena osobista nie jest przestrzegana, na przykład podczas jedzenia jedzenia z niemytymi rękami.
Droga medyczna. Zakażenie osoby występuje głównie podczas jego badania, interwencji chirurgicznej lub stomatologicznej przy użyciu niezdezynfekowanych narzędzi medycznych.
Jak paciorki mogą poważnie zaszkodzić zdrowiu ludzkiemu lub osłabić układ odpornościowy?
Obecność chorób przewlekłych. Jeśli osoba cierpi na choroby przewlekłe, zwykle wskazuje na osłabioną odporność. Aby nie komplikować przebiegu chorób, a zakażenie paciorkowcami nie dołączyło do już istniejących chorób, należy poświęcić należytą uwagę i skupić się na ich leczeniu.
Do najczęstszych chorób i stanów patologicznych, w których paciorkowce często atakują pacjenta, należą: hipotermia, ostre infekcje wirusowe układu oddechowego, grypa, ostre infekcje dróg oddechowych, zapalenie migdałków, gruźlica, cukrzyca, zakażenie HIV, choroby układu hormonalnego i inne układy organizmu, uszkodzenie błon śluzowych jamy ustnej i nosowej., gardło, narządy układu moczowo-płciowego.
Ponadto zwiększa się ryzyko zakażenia paciorkowcami:
- Złe nawyki: używanie alkoholu, palenie, narkotyki;
- Brak zdrowego snu, stresu, chronicznego zmęczenia;
- Wykorzystanie żywności, głównie o niskiej użyteczności;
- Siedzący tryb życia;
- Niedobory witaminy i pierwiastków śladowych w organizmie (hipowitaminoza);
- Nadużywanie niektórych leków, na przykład antybiotyków, leków zwężających naczynia;
- Zwiedzanie salonów piękności o wątpliwej naturze, zwłaszcza zabiegów manicure, pedicure, piercingu, farszu do tatuażu;
- Pracować na zanieczyszczonych obszarach, na przykład w przemyśle chemicznym lub budowlanym, szczególnie bez ochrony dróg oddechowych.
Objawy paciorkowca
Obraz kliniczny (objawy) paciorkowca jest bardzo zróżnicowany i zależy od lokalizacji (narządu), która wpływa na ten rodzaj bakterii, szczepu zakażenia, zdrowia i układu odpornościowego, wieku osoby.
Typowymi objawami paciorkowca mogą być:
- Ból gardła, zmiana głosu;
- Tworzenie się płytki nazębnej, często ropnej na migdałkach pacjenta;
- Obrzęk węzłów chłonnych;
- Ogólne osłabienie, złe samopoczucie, ból mięśni i stawów;
- Wysoka i wysoka temperatura ciała od 37,5 do 39 ° C;
- Dreszcze;
- Zaczerwienienie skóry, a także swędzenie i pojawienie się na niej pęcherzyków lub blaszek;
- Ból brzucha, brak apetytu, nudności, wymioty, biegunka, zapalenie pęcherzyka żółciowego;
- Uczucie bólu i świądu w narządach układu moczowo-płciowego, uwolnienie z nich;
- Zapalenie zatok - nieżyt nosa (katar), zapalenie żołądka, zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie kręgosłupa i zapalenie zatok czołowych;
- Skrócenie oddechu, kaszel, kichanie, duszność;
- Upośledzenie węchu;
- Choroby układu oddechowego: ból gardła, zapalenie krtani, zapalenie gardła, zapalenie tchawicy, zapalenie oskrzeli i zapalenie płuc (zapalenie płuc);
- Bóle głowy, zawroty głowy, zaburzenia świadomości;
- Bezsenność;
- Odwodnienie;
- Zakłócenie normalnego funkcjonowania niektórych narządów i tkanek, które stały się siedliskiem sedymentacji bakteryjnej.
Powikłania paciorkowców:
- Kłębuszkowe zapalenie nerek;
- Zapalenie opon mózgowych;
- Zapalenie mięśnia sercowego - zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie wsierdzia, zapalenie osierdzia;
- Zapalenie naczyń;
- Ropne zapalenie ucha środkowego;
- Utrata głosu;
- Ropień płuc;
- Reumatyzm;
- Reumatoidalne zapalenie stawów;
- Ambona;
- Ciężkie alergie;
- Przewlekłe zapalenie węzłów chłonnych;
- Erysipelas;
- Sepsa
Rodzaje paciorkowców
W sumie istnieje około 100 rodzajów paciorkowców, z których każdy charakteryzuje się patogennością.
Dla wygody ten rodzaj bakterii, w zależności od rodzaju hemolizy czerwonych krwinek, został podzielony na 3 główne grupy (klasyfikacja Brown):
- Paciorkowce alfa (α) lub zielone paciorkowce powodują niepełną hemolizę;
- Beta Streptococci (β) - powodują całkowitą hemolizę i są najbardziej patogennymi bakteriami;
- Paciorkowce gamma (γ) - są bakteriami niehemolitycznymi, tj. nie powodują hemolizy.
Klasyfikacja Lancefielda (Lancefield), w zależności od struktury węglowodanu C bakteryjnej ściany komórkowej, identyfikuje także 12 serotypów paciorkowców β: A, B, C. do U.
Paciorkowce alfa-hemolizujące:
Streptococcus pneumoniae (Pneumococcus). Jest głównym czynnikiem sprawczym takich chorób, jak zapalenie płuc (zapalenie płuc), zapalenie opon mózgowych, zapalenie oskrzeli, zapalenie krtani, zapalenie ucha środkowego, zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie kości, zapalenie septyczne, zapalenie otrzewnej, zapalenie wsierdzia, posocznica i inne. Miejscem sedymentacji jest drogi oddechowe człowieka.
Streptococcus thermophilus (Streptococcus thermophilic). Synonimy: Streptococcus salivarius thermophilus, Streptococcus salivarius subsp. thermophilus. To użyteczna bakteria. Służy do przygotowania zdrowych produktów mlecznych - jogurtu, śmietany, ryazhenki, różnych serów (na przykład - mozzarelli), stosowanych w suplementach diety.
Streptococcus mutans (Streptococcus mutans). Przyczynia się do rozwoju chorób, takich jak próchnica zębów. Rozwój próchnicy spowodowany tym rodzajem bakterii występuje z powodu jego właściwości przekształcania sacharozy, glukozy, fruktozy i laktozy w kwas mlekowy, co powoduje stopniowe niszczenie szkliwa zębów. Streptococcus mutans ma również zdolność przyklejania się do szkliwa zęba, dlatego ostrożne czyszczenie zębów i płukanie jamy ustnej specjalnymi środkami jest środkiem zapobiegawczym przeciwko tego typu zakażeniom.
Streptococcus salivarius (paciorkowce śliny). Zwykle zamieszkuje jamę ustną i górne drogi oddechowe osoby - w nosie, gardle. Podobnie jak w poprzednim typie, Streptococcus salivarius jest zdolny do fermentacji sacharozy w kwas mlekowy, ale nie ma takiej samej patogenności jak pierwszy. We współczesnym świecie niektóre szczepy paciorkowców ślinowych są używane jako probiotyki. Służy do produkcji specjalnych cukierków ssących, które chronią jamę ustną przed bardziej niebezpiecznymi rodzajami paciorkowców. Zauważono, że obecność paciorkowców ślinowych w jamie ustnej zmniejsza ryzyko zarażenia dusznicą bolesną, zapaleniem gardła i innymi chorobami zakaźnymi górnych dróg oddechowych.
Streptococcus sanguis (dawniej Streptococcus sanguis). Jest zwykłym mieszkańcem płytki nazębnej, ale ma interesującą właściwość - zapobiega przywieraniu do zębów streptococcus mutans, pośrednio przyczyniając się do rozwoju próchnicy.
Streptococcus mitis (dawniej Streptococcus mitior). Zwykle odkłada się w górnych drogach oddechowych - jamie nosowej i ustnej, gardle. Ten typ bakterii jest jednym z czynników sprawczych chorób serca, takich jak infekcyjne zapalenie wsierdzia.
Streptococcus beta-hemolizujący
Paciorkowce beta-hemolizujące zwykle niosą ze sobą największe ryzyko dla zdrowia ludzkiego. Wynika to z ich zdolności do niszczenia czerwonych krwinek (czerwonych krwinek). Jednocześnie, podczas ich życia, paciorkowce beta wydzielają wiele różnych toksyn (trucizn), których rozprzestrzenianie się prowadzi do różnych złożonych, a czasem śmiertelnych chorób i stanów patologicznych. Rozważ je bardziej szczegółowo.
Trucizny wytwarzane przez życie paciorkowców beta w organizmie:
Streptolizyna - narusza integralność krwinek i serca;
Leukocidin - enzym niszczący leukocyty (immunologiczne komórki krwi);
Erytrogenne szkarłatne - sprzyja ekspansji naczyń włosowatych, co prowadzi do wysypek skórnych z chorobą szkarłatną;
Streptokinaza, hialuronidaza, proteinaza i amylaza są enzymami, które przyczyniają się do rozprzestrzeniania się zakażenia paciorkowcami w całym organizmie, a także pożerają zdrowe tkanki;
Necrotoksyna i toksyna śmiertelna są truciznami, które przyczyniają się do martwicy tkanek.
Wszystkie powyższe substancje są rozprowadzane po całym ciele przez krew.
Ponadto, wprowadzając bakterie do organizmu, układ odpornościowy zaczyna wytwarzać przeciwko nim przeciwciała. Niebezpieczna sytuacja polega na tym, że przeciwciała nie rozpoznają zmienionych komórek i tkanek ciała, a następnie zaczynają je atakować, wpływając w rzeczywistości na ich własne ciało. W ten sposób rozwijają się choroby autoimmunologiczne.
Do najpopularniejszych paciorkowców beta hemolizujących należą:
Serogrupa A (GAS): Streptococcus pyogenes (dawniej Streptococcus haemolyticus), Streptococcus agalactiae anginosus, S. dysgalactiae subsp. Equisimilis. Ta grupa paciorkowców zazwyczaj przyczynia się do rozwoju dużej liczby chorób w całym ciele - ból gardła, zapalenie gardła, ropne zapalenie skóry, szkarłat, zapalenie pochwy, zapalenie pęcherza, zapalenie szyjki macicy, zapalenie błony śluzowej macicy i inne.
Serogrupa B (GBS): Streptococcus agalactiae. Ta grupa paciorkowców zwykle osiada w jelitach i układzie moczowym. Przyczyniać się do rozwoju różnych chorób zakaźnych noworodków i kobiet w pracy - zapalenia błony śluzowej macicy, zapalenia opon mózgowych, posocznicy, zaburzeń neurologicznych i innych.
Serogrupa C (GCS): Streptococcus equi (mytny streptococcus), Streptococcus zooepidemicus. Są patogenną mikroflorą, która zakaża zwierzęta i powoduje choroby u zwierząt.
Serogrupa D (GDS): Streptococcus faecalis, bakterie Streptococcus. Promuj rozwój procesów septycznych. Te typy bakterii zostały przeniesione do innej rodziny - Enterokoki (łac. Enterococcus).
Wszystkie rodzaje bakterii zawarte w rodzaju - Streptococcus (Streptococcus): S. acidominimus, S. agalactiae, S. alactolyticus, S. anginosus, S. anthracis, S. australis, S. caballi, S. canis, S. castoreus, S Constellatus, S. criae, S. criceti, S. cristatus, S. danieliae, S. dentapri, S. dentasini, S. dentirousetti, S. dentisani, S. dentisuis, S. devriesei, S. didelphis, S. downei, S. dysgalactiae, S. entericus, S. equi, S. equinus, S. ferus, S. fryi, S. gallinaceus, S. gallolyticus, S. gordonii, S. halichoeri, S. henryi, S. hongkongensis, S hyointestinalis, S. hyovaginalis, S. ictaluri, S. infantarius, S. infantis, S. iniae, S. intermedius, S. lactarius, S. loxodontisalivarius, S. lutetiensis, S. macacae, S. macedonicus, S. marimammalium, S. massiliensis, S. merionis, S. milleri, S. minor, S. mitis, S. mutans, S. oligofermentans, S. oralis, S. oriloxodontae, S. orisasini, S. orisratti, S. orisuis, S ovis, S. parasanguinis, S. parauberis, S. pasteuri, S. pasteurianus, S. peroris, S. phocae, S. pluranimalium, S. plurextorum, S. pneumoniae, S. porci, S. porcinus, S. porcorum, S. pseudopneumoniae, S. pseudoporcinus, S. pyogenes, S. ratti, S. rubneri, S. rupicaprae, S. salivarius, S. saliviloxodontae, S. sanguinis, S. sciuri, S. seminale, S. sinensis, S. sobrinus, S. suis, S. thermophilus, S. thoraltensis, S. tigurinus, S. troglodytae, S. troglodytidis, S. uberis, S. urinalis, S. ursoris, S. vestibularis, S. viridans.
Diagnoza Streptococcus
Analiza paciorkowców jest zwykle przeprowadzana z następujących materiałów: wymazy z jamy ustnej i gardła (w przypadku chorób górnych dróg oddechowych), pochwy lub cewki moczowej (w przypadku chorób układu moczowo-płciowego), plwociny z nosa, skrobania powierzchni skóry (w przypadku róży) oraz krwi i moczu.
W ten sposób rozróżnia się następujące testy i metody badania ciała podczas zakażenia paciorkowcami:
Ponadto konieczne jest rozpoznanie różnicowe w celu odróżnienia zakażenia paciorkowcami od: błonicy, mononukleozy zakaźnej, różyczki, odry, zapalenia skóry, egzemy i innych rodzajów zakażeń - gronkowców, rzęsistek, gerdnerella, candida, chlamydii, ureaplazmy, mykoplazmy itp.
Leczenie paciorkowców
Jak leczyć paciorkowce? Leczenie paciorkowców zazwyczaj składa się z kilku punktów:
1. Terapia antybakteryjna;
2. Wzmocnij układ odpornościowy;
3. Przywrócenie prawidłowej mikroflory jelitowej, która jest zwykle zaburzona przez stosowanie leków przeciwbakteryjnych;
4. Detoksykacja organizmu;
5. Leki przeciwhistaminowe - przepisywane dzieciom z alergią na antybiotyki;
6. Terapia objawowa;
7. W przypadku jednoczesnej choroby i innych chorób wykonuje się również leczenie.
Początkiem leczenia jest obowiązkowa wizyta u lekarza, który za pomocą diagnostyki zidentyfikuje rodzaj patogenu i skuteczny środek przeciwko nim. Stosowanie antybiotyków o szerokim spektrum działania może pogorszyć przebieg choroby.
Leczenie zakażeń paciorkowcowych może być prowadzone przez różnych specjalistów - w zależności od formy zakażenia, terapeuty, pediatry, dermatologa, ginekologa, chirurga, urologa, pulmonologa itp.
1. Terapia antybakteryjna
To ważne! Przed użyciem antybiotyków należy skonsultować się z lekarzem.
Antybiotyki przeciwko Streptococcus do użytku wewnętrznego "azytromycyna", "amoksycyliny", "ampicylina", "Augmentin", "penicylina", "Wankomycyna" "jozamycyna", "Doksycyklina", "Klaritomitsin", "Levofloxacin", "midecamycin", Roksytromycyna, spiramycyna, fenoksymetylopenicylina, cefiksym, ceftazydym, ceftriakson, cefotaksym, cefuroksym, erytromycyna.
Przebieg terapii antybiotykowej jest przepisywany indywidualnie przez lekarza prowadzącego. Zwykle jest to 5-10 dni.
Antybiotyki przeciwko paciorkowcom do stosowania miejscowego: „Bioparox”, „Hexoral”, „Dichlorobenzen alcohol”, „Ingalipt”, „Tonzilgon N”, „Chlorhexidine”, „Cetylpyridine”.
To ważne! Preparaty przeciwbakteryjne z penicyliną są szeroko stosowane w leczeniu paciorkowców. Jeśli wystąpią reakcje alergiczne na penicyliny, należy stosować makrolidy. Antybiotyki tetracyklinowe przeciwko zakażeniu paciorkowcami uważa się za nieskuteczne.
2. Wzmocnienie układu odpornościowego
Wzmacniać i stymulować układ odpornościowy, często przepisywanymi chorobami zakaźnymi - immunostymulanty: „Immunal”, „IRS-19”, „Imudon”, „Imunorix”, „Lizobakt”.
Naturalnym immunostymulantem jest kwas askorbinowy (witamina C), którego duża ilość występuje w takich produktach jak: owoce dzikiej róży, cytryna i inne owoce cytrusowe, kiwi, żurawina, rokitnik, porzeczki, pietruszka, kalina.
3. Odzyskiwanie prawidłowej mikroflory jelitowej
W przypadku stosowania leków przeciwbakteryjnych mikroflora niezbędna do prawidłowego funkcjonowania układu pokarmowego jest zwykle hamowana. Aby go przywrócić, ostatnio coraz częściej stosuje się probiotyki: „Atsipol”, „Bifidumabacterin”, „Bifiform”, „Linex”.
4. Detoksykacja organizmu.
Jak napisano w artykule, zakażenie paciorkowcami zatruwa organizm różnymi truciznami i enzymami, które są produktem ich żywotnej aktywności. Substancje te komplikują przebieg choroby, a także powodują znaczną liczbę nieprzyjemnych objawów.
Aby usunąć bakterie z organizmu, konieczne jest picie dużej ilości płynów (około 3 litry dziennie) i wypłukanie nosogardzieli i gardła (roztworem furatsilliny, roztworem o niskiej zawartości soli).
Wśród leków do usuwania toksyn z organizmu można wyróżnić: „Atoksil”, „Albumin”, „Enterosgel”.
5. Leki przeciwhistaminowe
Stosowaniu leków przeciwbakteryjnych przez małe dzieci czasami towarzyszą reakcje alergiczne. Aby zapobiec rozwinięciu się tych reakcji w powikłania, zaleca się stosowanie leków przeciwhistaminowych: Claritin, Suprastin, Cetrin.
6. Terapia objawowa
Aby złagodzić objawy chorób zakaźnych, przepisuje się różne leki.
Z nudnościami i wymiotami: „Motilium”, „Pipolfen”, „Zerukal”.
Przy wysokiej temperaturze ciała: chłodne okłady na czole, szyi, nadgarstkach, pachach. Wśród leków można zidentyfikować - „Paracetamol”, „Ibuprofen”.
Z przekrwieniem nosa - leki zwężające naczynia: „Noksprey”, „Farmazolin”.
Leczenie środków ludobójczych paciorkowców
To ważne! Przed użyciem środków ludowych skonsultuj się z lekarzem.
Morela. W leczeniu zakażeń paciorkowcowych morele sprawdziły się dobrze - miazga morelowa powinna być spożywana 2 razy dziennie, rano i wieczorem, na pusty żołądek. W przypadku zmian skórnych skórę można również wcierać miąższem morelowym.
Czarna porzeczka. Jagody z czarnej porzeczki nie tylko zawierają wysoką dawkę witaminy C, ale także są naturalnymi antybiotykami. Aby użyć tych jagód jako lekarstwa, musisz je zjeść po 1 filiżance po każdym posiłku.
Chlorofilizm. Jako roztwór alkoholu i oleju można stosować do leczenia chorób narządów laryngologicznych. Roztwór alkoholu jest używany jako płukanie jamy nosowej i gardła, nos jest wkraplany roztworem oleju, a migdałki są rozmazane. Przebieg leczenia wynosi 4-10 dni.
Dzika róża Wlej wodę do róży 500, zagotuj produkt, gotuj przez około 5 minut i odstaw na kilka godzin. Przygotowany bulion, wypić 150 ml, dwa razy dziennie. Zaobserwowano wzrost wydajności przy jednoczesnym stosowaniu tego środka z użyciem przecieru morelowego.
Cebula i czosnek. Produkty te są naturalnymi antybiotykami przeciw różnym infekcjom. Aby użyć cebuli i czosnku jako środka leczniczego, nie musisz gotować czegoś specjalnego, wystarczy je jeść z innymi pokarmami, co najmniej kilka razy dziennie.
Sukcesja. Dokładnie posiekać i wlać 400 ml wrzącej wody z 20 g suchego sznurka, przykryć pojemnik i pozostawić do zaparzenia. Gdy narzędzie ostygnie, dobrze je odcedź i weź 100 ml, 4 razy dziennie.
Zapobieganie paciorkowcom
Zapobieganie paciorkowcom obejmuje następujące zalecenia:
- Przestrzegaj zasad higieny osobistej - często myć ręce, myć zęby, jeść jedzenie tylko mytymi rękami;
- Czyszczenie na mokro w domu, co najmniej 2 razy w tygodniu;
- Staraj się poruszać więcej, uprawiaj sport, stwardnij;
- Nie zostawiaj ryzykownych ognisk infekcji - zapalonych migdałków, próchnicy zębów, migdałków, zapalenia spojówek, czyraków, procesów zapalnych w układzie moczowo-płciowym itp.;
- Często przewietrz pokój;
- Unikaj miejsc o dużej koncentracji ludzi, zwłaszcza w zamkniętych pomieszczeniach iw sezonie chorób układu oddechowego;
- Jeśli w domu jest pacjent, należy mu osobiście używać sztućców, artykułów higieny osobistej, ręczników i pościeli;
- Nie używaj w pracy jednego naczynia dla kilku osób, a także nie pij wody z gardła, jednocześnie z kilkoma osobami;
- Staraj się jeść pokarmy bogate w witaminy i pierwiastki śladowe;
- Jeśli w salonie znajduje się klimatyzator, oczyszczacz powietrza lub odkurzacz, nie zapomnij wyczyścić filtrów, a przy okazji, liście niektórych kwiatów są również naturalnymi oczyszczaczami powietrza, więc nie zapomnij ich przepłukać wodą;
- Staraj się nie odwiedzać salonów piękności, solariów, salonów tattu, klinik dentystycznych i innych klinik wątpliwej natury, w których mogą nie przestrzegać niezbędnych standardów sanitarnych w swojej działalności.