loader

Główny

Zapalenie oskrzeli

Leczenie antybiotykami Staphylococcus i Streptococcus

Historia sprawy. Zwykłe dziecko ma czasami przeziębienie. A temperatura jest wysoka, a gardło boli. Co to jest leczenie? Oczywiście antybiotyki, ale co jeszcze? Wiecznie ból gardła, matka dziecka ma dość, ponieważ rozpoczęła się seria badań.

Analiza pokazuje: zakażenie paciorkowcami. Konkluzja: terapia jest czasami wzmocniona! Kilka razy w roku przepisuje się dziecku kurs zastrzyku z bicyliny.

Wynik: odporność jest zmniejszona, apetyt jest również niestabilny, a ponadto, zgodnie z listą. Czy poradziłeś sobie z bólem gardła? Nie

Inna historia przypadku. Dziecko wstało rano o temperaturze czterdziestu. W sobotę do domu wezwano pediatrę dyżurnego. Zbadał i pewnie zdiagnozował ból gardła. Przepisał antybiotyki. Plus dodał całą listę różnych leków. Babcia dziecka, lekarz, sama postanowiła przeprowadzić dokładniejsze badanie. Znalazłem dwa owrzodzenia w ustach i sapnąłem: to aftowe zapalenie jamy ustnej! Antybiotyki dla tego typu chorób są na ogół niemożliwe!

W obu przypadkach przepisano antybiotyki. Wieczna „magiczna różdżka”.

Praktycznie na całym świecie, podczas pierwszych konsultacji, lekarze przepisują antybiotyki. Dotyczy to zarówno dorosłych pacjentów, jak i rodziców dzieci, które skarżą się na zaostrzenie jakiejkolwiek choroby przewlekłej lub wysokiej gorączki, oraz w przypadkach, w których w ogóle nie postawiono diagnozy.

Praktykujący klinicysta i autor ogromnej liczby książek w swojej pracy „Ostrożnie, antybiotyki!” I. Markov pisze, że apel do lekarzy o pomoc powoduje rozwój przewlekłych chorób bakteryjnych, z których ludzie cierpią przez całe życie.

Kiedyś zaprojektowano antybiotyki, aby uratować całą rasę ludzką przed śmiertelnymi chorobami. I uratowany.

A teraz, ze względu na skutki uboczne leczenia, forma chorób przewlekłych:

  • zapalenie oskrzeli;
  • astma;
  • zapalenie ucha
  • zapalenie zatok;
  • zapalenie pęcherza i odmiedniczkowe zapalenie nerek itp. itd.

Wykluczyć z praktyki medycznej te leki w ogóle?

Naturalnie nie. Przepisywanie antybiotyków jest uzasadnione w przypadkach, gdy zdiagnozowano śmiertelną (!) Chorobę, na przykład:

  • zapalenie opon mózgowych (zapalenie opon mózgowych);
  • zapalenie osierdzia (zapalenie worka na serce);
  • ciężkie zapalenie płuc;
  • ostre zapalenie otrzewnej (zapalenie jamy brzusznej) itp.

W poprzednich publikacjach pisaliśmy o tym, kiedy jest to niebezpieczne. Co ciekawe, I. Markov twierdzi, że w ciągu ostatnich 7-8 lat nie znalazł ani jednego wiarygodnego przypadku przewlekłej postaci choroby. Jednocześnie podkreśla lekarz: u ośmiu badanych pozytywne wyniki uzyskano podczas testów serologicznych.

Podano następujące statystyki:

Spośród 200 osób zakażonych toksoplazmozą 199 całkowicie wyzdrowiało bez żadnej terapii. Jednocześnie stworzyli stabilną odporność na całe życie.

W jednym przypadku zakażona osoba miała objawy w postaci gorączki, zapalenia węzłów chłonnych i umiarkowanej gorączki oraz ogólnego zatrucia.

Lek Rovamitsin, jak pisze lekarz, jest pokazany w przypadku świeżej infekcji tylko dla kobiet w ciąży (a tak nie jest w każdym przypadku), o którym również pisaliśmy.

Uwaga! Antybiotyki nie leczą przewlekłych patologii narządów wewnętrznych, takich jak zapalenie pęcherza moczowego, odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie szyjki macicy, zapalenie jelita grubego, zapalenie gruczołu krokowego, zapalenie oskrzeli, zapalenie zatok, zapalenie migdałków itp.

Co zrobić z mikrobami?

Ludzie muszą nauczyć się współistnieć z nimi. Pokonanie mikroorganizmów jest niemożliwe i nie jest konieczne. Bez względu na to, jakie super leki wymyśliła ludzkość, wojna skazana jest na niepowodzenie.

Pomoc Programy genomu ogromnej liczby wirusów i bakterii (ponad 2000) znajdują się w ludzkim genomie (DNA). Jest to rodzaj odcisku tych „wrogów”, których nasi przodkowie napotkali przez tysiące lat. Ogromna większość tych programów jest uwarunkowana genetycznie, to znaczy, że są teraz niezbędnymi składnikami naszego życia.

Markov, klinicysta, podaje interesujący przykład:

Udowodniono, że w wyniku aktywności retrowirusów (mogą one powodować rozwój zakażenia HIV, a następnie AIDS i nie tylko), ciało kobiety ciężarnej nabywa zdolność tolerancji na płód (w przypadkach, gdy występuje obca genetyczność o 50%). Co ciekawe, jeśli istnieje pytanie dotyczące przeszczepu narządów i istnieje tak wysoki procent obcości, wówczas następuje odrzucenie narządu.

Zatem terapia mająca na celu całkowite zniszczenie mikroorganizmów jest ślepą uliczką.

„Zabite” mikroby są bardziej niebezpieczne niż żyjące

„Martwy” czynnik zakaźny jest niebezpiecznym obiektem, który powoduje gwałtowny spadek ogólnych funkcji ochronnych organizmu, co prowadzi do rozwoju wielu różnych chorób.

Działania kardynalne skierowane przeciwko paciorkowcom, gronkowcom, bakteriom jelitowym, wirusowi opryszczki, zakażeniu Helicobacter pylori, ureaplazmie, mykoplazmie itp. Nie mogą prowadzić do niczego dobrego.

Według lekarzy chorób zakaźnych i immunologów zajmujących się antybiotykami:

Co najmniej 80% przypadków stosowania tych leków nie jest uzasadnione. Można to powiedzieć w odniesieniu do aspektu klinicznego, etiologicznego i patogenetycznego. Błędy medyczne prowadzą do smutnych konsekwencji.

Infekcje paciorkowcowe

Streptococcus jest nazywany najbardziej dotkliwym problemem zdrowia publicznego na świecie.

Pomoc Paciorkowce (rodzaj Streptococcus z rodziny Streptococcaceae) najczęściej powodują choroby antropotyczne (uszkodzenie górnych dróg oddechowych, skórę, powikłania takie jak reumatyzm, zapalenie kłębuszków nerkowych) i choroby toksyczno-septyczne (zapalenie powięzi, zapalenie mięśni, wstrząs toksyczny, ropnie itp.). Zwyczajowo dzieli się paciorkowce z grup A, C, G, B i innych typów, na przykład pneumokoków.

Obecnie ustalono, że paciorkowce są praktycznie niewrażliwe na leki sulfonamidy i antybiotyki tetracyklinowe. Terapia tymi lekami prowadzi do zakażenia u 60% pacjentów.

Czy stosowanie antybiotyków ma sens, jeśli na przykład w zbiorach około 20% nosicieli i paciorkowców będzie krążyć prawie nieprzerwanie?

W takim przypadku oficjalnie akceptuje się następujące ustalone zasady:

ponad 10 3 jednostki tworzące kolonie (CFU) na tamponie - stanowią zagrożenie.

Poziom nośnika jest inny, na przykład grupa B, C i G są mniej powszechne w gardle niż grupa A, a grupa B jest charakterystyczna dla pochwy i odbytnicy (do 30% kobiet).

A teraz prawdziwe przypadki kliniczne.

  1. Częste ból gardła u dziecka. Streptococcus, Klebsiella i, jak mówi lekarz, „cała masa złych rzeczy” została znaleziona.
    1. Pediatra rejonowy przepisuje kurs dwubiegunowy. Przedmioty matki: Bicillin wcześniej dawał ciężkie alergie, a dziecko z tego powodu było w szpitalu. Lekarz proponuje wykonanie testów, a następnie wzięcie udziału w kursie leków przeciwalergicznych. Matka się nie zgadza, odnosi się do innego specjalisty.
    2. Otrzymuje następujące zadania: 1. regularne odkażanie gardła (nie za pomocą antybiotyków, ale na początku leczenia bakteriofagami, a następnie za pomocą najprostszych i najtańszych środków - chlorofilu, roztworu Lugola, różnych ziół leczniczych). 2. Fizjoterapia. 3. Leki homeopatyczne dla podniesienia odporności (Echinacea compositum w ampułkach do podawania domięśniowego, Lymphomyosot - wewnątrz kropli). Po zabiegu uzyskano wynik badań laboratoryjnych - liczba paciorkowców zmniejszyła się o połowę. Leczenie kontynuowano przez rok, dławica ustała.
  2. Adenoids u dziecka, często łapie zimno, chrapie mocno we śnie, nawet gdy jest zdrowy, niespokojny w nocy, niegrzeczny w ciągu dnia. Kurs antybiotyków i lista różnych drogich leków, na które rodzina nie ma pieniędzy. Analizy nie były prowadzone z tego samego powodu. Matka przeczytała instrukcje dotyczące niektórych przepisanych leków i stwierdziła, że ​​jest to zabronione dla dzieci poniżej 12 lat. Dziecko ma trzy lata, nie można przyjmować leków! W odniesieniu do innego specjalisty zalecono tylko dwa leki - Euphorbium-spray do nosa, krople Limfomyosot do środka. Dwa tygodnie później przywrócono oddychanie przez nos.

O nieuleczalnych zarazkach

Amerykańskie Towarzystwo Chorób Zakaźnych (AOIB) dostarczyło informacji (2006):

Zidentyfikowano zakażenia, które nie podlegają już leczeniu - Staphylococcus aureus, E. coli, odmiany Klebsiella, acinetobacter, Enterococcus, Pus syphilis, Aspergillus grzyby.

Informacje WHO (2010):

Śmierć kilku pacjentów z Japonii i Europy Zachodniej, zakażonych E. coli podczas operacji plastycznych w klinikach w Indiach i Pakistanie, spowodowała prawdziwą panikę. Lekarze przepisali kurs antybiotyków po zabiegu i dość długi. Jednak tej metody nie można nazwać innowacyjną, antybiotyki w celu zapobiegania są wyznaczane po zabiegu wszędzie i wszędzie.

Naukowcy mikrobiologiczni ustalili teraz fakt przeniesienia „azjatyckiego” genu z Escherichia coli na inne bakterie chorobotwórcze, które w konsekwencji przekształcają się w prawdziwych „zabójców”, przeciwko którym nie ma broni.

„Inteligentne” bakterie. Badania naukowe

Długoterminowe badania genomów wielu różnych bakterii przeprowadzone przez naukowców z Uniwersytetu w Tel Avivie wykazały, że (nie naukowcy) wykazują najwyższy poziom zbiorowej inteligencji. Udowodniono, że bakterie mogą aktywnie komunikować się ze sobą, przetwarzać wszystkie informacje pochodzące z zewnątrz i wspólnie podejmować decyzje. Ponadto kolonie bakteryjne mają zdolność syntezy pewnej substancji, która jest wykorzystywana do obrony i ofensywy.

Uwaga! Bakterie IQ 160 punktów. Dla porównania ludzie mają takie geniusze.

Badania te zostały następnie potwierdzone przez Luca Montagniera (2008, Nagroda Nobla, dowód wirusowej natury AIDS), która, po izraelskich naukowcach, zaobserwowała „komunikację” członków populacji bakterii między sobą. Naukowiec mówi o możliwości przenoszenia informacji z bakterii na bakterie z powodu emisji fal elektromagnetycznych o niskiej częstotliwości.

Grupie amerykańskich fizyków (kierowanej przez Allana Wiedoma, Northwestern University w Bostonie) udało się wyjaśnić, jak zmieniają się poziomy energii, przenosząc wolne elektrony z jednego atomu na drugi; Kwanty elektromagnetyczne są emitowane przez bakterie („rozmowa” trwa przy częstotliwościach 0,5, 1 i 1,5 KHz.). Luc Montagnier, o którym mówiliśmy powyżej, odkrył ten sam fakt, badając bakterie jelitowe.

Teraz jasne jest, z kim, a dokładniej z kim mamy do czynienia?

Dylemat. Jak traktować ludzkość?

Jakiekolwiek przewlekłe zakażenie ropno-zapalne, niezależnie od lokalizacji - jest to dysbakterioza błon śluzowych w postaci przewlekłej.

Błony śluzowe utraciły naturalną odporność na infekcję i chociaż bakterie nieustannie osiadają na błonie śluzowej i skórze od momentu wejścia osoby na świat, istnieje linia, po której zaczyna się patologia.

Kiedy powstaje choroba?

Gdy lokalna odporność nie jest w stanie poradzić sobie z problemem. Najczęściej dzieje się to po leczeniu antybiotykami.

Bakterie jelitowe to saprofity (bakterie przyjazne dla naszego organizmu). Bez nich wiele funkcji fizjologicznych, normalne trawienie, immunogeneza, synteza witamin, ochrona przed infekcjami są niemożliwe. Wraz ze spadkiem populacji bakterii jelitowych, potrzebne są pilne środki, aby je przywrócić (na przykład codzienne stosowanie naturalnych jogurtów, kefirów, gotowanych w domu samodzielnie z pomocą przystawek).

Wraz z lokalizacją tych bakterii poza jelitami pojawia się zagrożenie dla zdrowia. Nie są to saprofity, ale patogenna mikroflora.

Bakterie jelitowe, Staphylococcus aureus, ropotwórcze paciorkowce, Pseudomonas aeruginosa powodują, jak się powszechnie uważa:

  • przewlekły nieżyt nosa i zapalenie zatok;
  • zapalenie jamy ustnej i zapalenie przyzębia;
  • zapalenie migdałków;
  • zapalenie oskrzeli;
  • zapalenie pęcherza;
  • drozd;
  • zapalenie gruczołu krokowego itp.

Przyczyną wszystkich tych patologii jest dysbakterioza błon śluzowych, która jest patogenezą chorób.

Pytanie dla prostej osoby niezaznajomionej z medycyną:

Czy możliwe jest wyleczenie na przykład przewlekłego zakażenia - paciorkowca, jeśli głównym skutkiem ubocznym takiej terapii jest ta sama dysbakterioza?

Wybór należy do Ciebie: całe życie zyski dla gigantów farmaceutycznych lub zacznij myśleć.

Koncepcja leczenia zakażeń bakteryjnych w postaci przewlekłej musi się zmienić!

TOLERANCJA W ODNIESIENIU DO CAŁEGO ZAKRESU MIKROORGANIZMÓW - PIERWSZY KROK.

Trzeba nauczyć się działać przeciwko bakteriom za pomocą własnych rezerw wewnętrznych. To jest możliwe!

  • zwiększona ogólna odporność;
  • przywrócenie lokalnej odporności (błony śluzowe).

Działania lekarza prowadzącego powinny być ukierunkowane nie na „zabijanie” złych bakterii, ale na zapewnienie, że naturalne procesy spontanicznego oczyszczania błon śluzowych, pochodzące od zbyt wielu bakterii, mogą mieć miejsce w organizmie.

Po przebiegu antybiotyków odporność miejscowa jest znacznie zmniejszona.

Uwaga! Czy pamiętasz, co napisaliśmy powyżej? Ludzie stale, każdego dnia, przez całe życie są pod ostrzałem gronkowców, paciorkowców, bakterii jelitowych itp. itd. Dzięki takiemu kohabitacji uzyskujemy i odporni na specyficzną odporność, a jednocześnie zwiększamy siły ochronne błon śluzowych.

Z nieuzasadnioną i nieodpowiednią receptą leków powstaje lekooporność na infekcje.

Nigdy nie używaj antybiotyków do leczenia:

  • przewlekłe zakażenia bakteryjne, niezależnie od lokalizacji procesu zapalnego (nosogardzieli, jamy ustnej, oskrzeli, skóry, jelit, narządów moczowo-płciowych, nerek itp.);
  • choroby o nieznanym charakterze, jeśli warunek nie jest krytyczny;
  • długotrwała wysoka temperatura dowolnego pochodzenia;
  • demodikoza;
  • reaktywne nieswoiste zapalenie stawów;
  • nośnik dowolnego rodzaju bakterii dowolnej lokalizacji.

Nie można przyjmować antybiotyków w celu zapobiegania SARS, neutropenii jakiegokolwiek pochodzenia, zdrowym ludziom w strefie ostrych chorób jelit.

Antybiotyki nie powinny być włączane do kompleksu pooperacyjnych działań rehabilitacyjnych.

Wniosek Zapraszam do zadawania pytań lekarzowi. Jeśli lekarz nie zamierza odpowiedzieć, poszukaj innego specjalisty. Szanujący się lekarz jest stale zaangażowany w samokształcenie i czyta specjalną literaturę. Medycyna nie jest dziedziną, w której z powodzeniem można ćwiczyć przez dziesięciolecia, wykorzystując wiedzę zdobytą w instytucie medycznym.

Pamiętaj wszystkie wskazania i przeciwwskazania do każdego leku nawet najbardziej kompetentny lekarz nie jest w stanie, leki - tysiące. Medyk - osoba, która może popełnić błąd. Dlatego przed zakupem leku zawsze czytaj instrukcje samodzielnie.

Sprawdź wszystkie informacje dotyczące chorób i ich leczenia, odnosząc się do wiarygodnych źródeł. Pamiętaj - zdrowie jest w dużej mierze w twoich rękach.

Zakażenie paciorkowcami to choroba niszcząca czerwone krwinki. Przyczyną jego rozwoju mogą być same bakterie, paciorkowce beta-hemolizujące i wirusy, jako powikłanie, na które pojawia się zakażenie bakteryjne. Najbardziej niebezpieczna infekcja u dzieci w wieku od 5 do 15 lat, chociaż istnieje prawdopodobieństwo zakażenia i osoby dorosłej. A główny szczyt występowania występuje w zimie i na wiosnę.

Rodzaje infekcji

Mówiąc o zakażeniu paciorkowcami, warto wiedzieć, że termin ten odnosi się do całej grupy chorób wywołanych przez paciorkowce beta-hemolizujące. Należą do nich szkarłatna gorączka, rzhu, ropnie, czyraki i zapalenie tkanki łącznej, a także infekcja rany, zapalenie wsierdzia i zapalenie szpiku. Ponadto zakażenie paciorkowcami może wywołać rozwój reumatyzmu i zapalenia tkanki nerkowej.

Objawy i diagnoza

Zakażenie zakażeniem paciorkowcowym może być przenoszone drogą powietrzną i drogą domową podczas kontaktu z pacjentami. Na przykład główną przyczyną jej występowania w młodym wieku jest bliski kontakt z innymi dziećmi w przedszkolach i szkołach.

Możesz dowiedzieć się o infekcji na podstawie wyglądu:

  • ból gardła podczas połykania;
  • wydzielina z błony śluzowej nosa;
  • podwyższona temperatura.

Ponadto wystąpieniu zakażenia towarzyszy wzrost węzłów chłonnych w szyi i pojawienie się ropnego filmu na migdałkach. Po pewnym czasie do tych objawów można dodać ból głowy i żołądka, osłabienie i wymioty - a następnie wymagana jest natychmiastowa pomoc medyczna.

Rozpoznanie zakażenia paciorkowcami opiera się na obecności głównych objawów. Czasami, w celu wyjaśnienia natury choroby i stopnia reakcji organizmu na nią, wymagane jest wykonanie elektrokardiografii i wykonanie badań moczu i krwi. Rodzaj patogenu określa się za pomocą badań bakteriologicznych - plonów biomateriału pobranych z ognisk infekcji.

Leczenie narkotyków

W celu leczenia zakażeń paciorkowcowych stosuje się antybiotyki z serii penicylin, takie jak ampicylina, benzylopenicylina lub bicylina. Paciorkowce praktycznie nie są w stanie uzyskać oporności na tego rodzaju antybiotyki. Podczas gdy sulfonamidy (na przykład ko-trimoksazol lub sulfadimetoksyna) i tetracykliny (doksycyklina) nie są zalecane ze względu na ich niską skuteczność i możliwość bezobjawowego przewozu (nosiciel praktycznie nie jest chory, ale może zarazić innych).

Pod koniec leczenia zakażenia antybiotykami lekarz może przepisać leki w celu normalizacji mikroflory jelitowej, Linex i Bactisubtil. Podczas gdy coldrex lub teraflu w połączeniu z paracetamolem stosuje się tylko krótko. Ich użycie po raz pierwszy stwarza wrażenie powrotu do zdrowia i może służyć jako powód odmowy dalszego leczenia. Chociaż w rzeczywistości choroba nie ustąpiła i istnieje wysokie ryzyko powikłań.

Toksyny są eliminowane z organizmu, przyjmując do 3 litrów płynu (herbata, sok, sok lub tylko woda) w ciągu dnia. W tym samym celu stosuje się witaminę C, która dodatkowo wzmacnia ściany naczyń krwionośnych. Ale wybierając między pastylkami do ssania i płukania, lepiej wybrać ostatnią opcję leczenia, ponieważ w tym przypadku patogeny są wyprowadzane. W pierwszym przypadku bakterie zostają połknięte i ponownie wchodzą do organizmu.

Sposoby ludowe

W przypadku choroby, takiej jak zakażenie paciorkowcami, leczenie można również przeprowadzić przy użyciu tradycyjnych metod medycznych. Chociaż bez leczenia farmakologicznego, są one nieskuteczne i nie powinny być stosowane jako niezależna metoda powrotu do zdrowia. Przynajmniej lekarze nie zalecają całkowitego porzucenia antybiotyków ze względu na ryzyko niebezpiecznych komplikacji.

Tradycyjna medycyna oferuje przede wszystkim pozbycie się tego typu infekcji różnych infuzji leczniczych. Składają się z jagód z dużą ilością witamin, takich jak maliny, żurawiny i owoce dzikiej róży. Używając ich, pacjent wzmacnia jego odporność i szybko usuwa toksyny z organizmu. Wokół tego jest stosowany do leczenia i wywary z mącznicy lekarskiej i liści borówki brusznicy, które mają działanie moczopędne.

Dobrym środkiem ludowym są wywary z kory dębu lub wierzby, rumianku lub serii. Mają właściwości ściągające, przeciwbakteryjne i przeciwzapalne i nadają się zarówno do stosowania wewnętrznego, jak i zewnętrznego (płyny lub płukanki).

Przed wyzdrowieniem wolno stosować zabiegi termiczne - na przykład kąpiele z miotłami i bulionami leczniczymi. Chociaż nie powinno być zbyt długo wznoszone. Przegrzanie jest równie niebezpieczne dla pacjenta z zakażeniem paciorkowcowym jak hipotermia. I może również zaostrzyć mechaniczny wpływ choroby na skórę. Dlatego przed pójściem do kąpieli warto zbadać ciało pod kątem obecności zewnętrznych ognisk infekcji.

Zapobieganie zakażeniom

Aby zapobiec zakażeniu gronkowcem, musisz:

  • zgodność z wymogami higieny osobistej i publicznej;
  • pełne i zdrowe jedzenie
  • ćwiczenia hartownicze i poranne.

Dzieci, jeśli to możliwe, powinny uprawiać sport na bardziej poważnym poziomie, co pomoże nie tylko przeciw infekcji, ale także dla ogólnego wzmocnienia organizmu. Dla dorosłych zaleca się zrezygnować ze złych nawyków, zwłaszcza palenia, co zmniejsza naturalne bariery ochronne i niekorzystnie wpływa na rozwój choroby.

Jeśli pacjenci z zakażeniem paciorkowcowym są obecni w twoim środowisku, powinni być izolowani przez czas trwania leczenia od innych. Ponadto, aby przeciwdziałać rozprzestrzenianiu się choroby, nie zaleca się trzymania jej na nogach, na przykład w pracy lub w szkole.

Bakterie sferyczne nazywane są „cocci”. W 1884 roku duński lekarz H. K. Gram (N. Ch. Gram) zaproponował metodę barwienia ziarniaków w celu identyfikacji gatunków. Paciorkowce mają postać łańcuchów, należą do kategorii bakterii Gram-dodatnich (barwione na niebiesko).

Paciorkowce towarzyszą osobie przez całe życie. Zasadniczo bakterie te żyją w przewodzie pokarmowym i drogach oddechowych: drogach moczowych, jelicie grubym, jamie ustnej i nosie. Jeśli układ odpornościowy danej osoby działa normalnie, paciorkowce nie stanowią zagrożenia. Nie wszystkie rodzaje paciorkowców są niebezpieczne dla zdrowia. Zdrowy układ odpornościowy szkoli mniej niebezpieczne odmiany, aby stawić opór bardziej niebezpiecznym gatunkom. Aktywacja agresywnych i zapalnych bakterii zaczyna się wraz ze zmniejszeniem obronności organizmu.

Najczęstszymi chorobami paciorkowcowymi są ból gardła i szkarlatyna, róży, choroby krostkowe skóry. Ponadto bakterie te mogą powodować procesy autoimmunologiczne: zapalenie kłębuszków nerkowych i reumatyzm. Paciorkowce mogą również powodować choroby układu nerwowego (paciorkowcowe zapalenie opon mózgowych). U dorosłych cierpiących na przewlekłe zakażenia paciorkowcowe (zapalenie migdałków) obserwuje się depresję i przewlekłe zmęczenie u dzieci z podobną diagnozą - lęk i nadpobudliwość.

Przy osłabionej odporności infekcja paciorkowcami w większości przypadków występuje w gardle i powoduje szereg chorób. Zrozumiemy, jakie rodzaje paciorkowców mogą osadzać się w gardle.

Typowe rodzaje bakterii paciorkowcowych

  • Paciorkowce hemolityczne kolonizują skórę i błony śluzowe osoby. Paciorkowce hemolityczne w gardle nie mogą się objawiać przez długi czas i zaczynają się aktywnie rozwijać wraz ze zmniejszeniem odporności. Streptococcus tego typu powoduje ból gardła, zapalenie gardła, zapalenie płuc, liszajec, gorączkę szkarłatną, róży, zapalenie wsierdzia i posocznicę po porodzie. W leczeniu zapalenia gardła czytane są metody ludowe.

U dużej liczby kobiet w ciąży ten rodzaj paciorkowców występuje w drogach żołądkowych i narządach płciowych. Niebezpieczeństwo w obecności tej bakterii w przyszłej matce zagraża dziecku, które zostaje zakażone podczas przechodzenia przez kanał rodny. Wcześniaki są szczególnie zagrożone.

  • Niehemolityczne (zazielenienie) paciorkowce kolonizują jamę ustną i mogą stanowić 30-60% całkowitej mikroflory. Również zielony paciorkowiec może żyć nie tylko w gardle, ale także w jelicie. Ponieważ w ustach tych bakterii znajduje się wiele bakterii, mogą one łatwo przedostać się do krwiobiegu podczas szczotkowania zębów lub zabiegów stomatologicznych. Zielone paciorkowce przechodzą przez zastawki serca i mogą wywoływać bakteryjne zapalenie wsierdzia.
    Bakteria S. Mutans, która jest czynnikiem sprawczym próchnicy, również należy do paciorkowców nie hemolizujących. Ta bakteria, nawet przy niskich wartościach pH, ​​fermentuje cukier do kwasu mlekowego w jamie ustnej. Kwas mlekowy osadza się na zębach i powoduje ich demineralizację. Dlatego tak ważne jest szczotkowanie lub przynajmniej płukanie zębów po jedzeniu.
  • Pyogenne paciorkowce są najczęściej zlokalizowane w gardle, chociaż mogą przenosić się na skórę, pochwę i odbytnicę. Jest to jeden z najbardziej niebezpiecznych rodzajów bakterii. Każdego roku rejestruje się ponad 700 milionów zakażeń. Około 650 tysięcy przypadków zakażenia przeradza się w poważne choroby. Śmiertelność ciężkiego przebiegu choroby wynosi 25%.
    Ten rodzaj paciorkowca może powodować wiele chorób: ból gardła, szkarłatna szkarłat, zapalenie gardła, różyczka i inne zmiany skórne. W leczeniu choroby wywołanej przez paciorkowce ropne wczesna diagnoza jest niezwykle ważna. Okres inkubacji w przypadku infekcji, który występuje w kropelkach unoszących się w powietrzu, wynosi 1-3 dni.
  • Objawy paciorkowca w gardle

    Pomimo ogromnej liczby odmian paciorkowców, możliwe jest rozpoznanie zakażenia tymi bakteriami i początek ich aktywności w gardle przez podobne objawy dla wszystkich typów:

    • Choroba zaczyna się szybko i natychmiast powoduje poważne ogólne osłabienie.
    • Temperatura gwałtownie wzrasta do 39-40 ° C
    • Ciepło jest zastępowane przez dreszcze.
    • Migdały puchną, pokryte ropnym nalotem i zaczynają wybrzuszać się od łuków gardła. O czytaj więcej.
    • Węzły chłonne na szyi są powiększone.
    • Ból gardła jest nasilony podczas połykania.
    • Głos staje się stłumiony.
    • Ból głowy
    • Mięśnie szyi stają się sztywne i siedzące, zjawisku temu towarzyszą bolesne odczucia podczas otwierania ust.

    Aby wykryć obecność paciorkowców, lekarze przepisują badania moczu i krwi. Ponadto przeprowadza się test wymazu przy użyciu szybkiej metody testowania lub hodowli.

    Jak leczyć paciorkowce w gardle?

    Program leczenia chorób

    Nieskomplikowane gardło paciorkowcowe trwa do tygodnia. Leczenie nie wpływa znacząco na czas trwania choroby. Głównym celem terapii jest zapobieganie powikłaniom.

    W ciągu 5-6 dni choroby mogą wystąpić powikłania ropne. W przypadku braku odpowiedniego leczenia ropa może rozprzestrzeniać się przez krwiobieg i prowadzić do zapalenia opon mózgowych, zapalenia zatok, zapalenia ucha, zapalenia wsierdzia i zapalenia płuc.

    Późne powikłania występują kilka tygodni po bólu gardła i prowadzą do zapalenia nerek lub reumatyzmu.

    Według wyników badań lekarze określają rodzaj paciorkowca i przepisują te antybiotyki, które z powodzeniem radzą sobie z określonymi bakteriami. Ponadto lekarz musi określić obecność lub brak alergii na składniki leków, wziąć pod uwagę charakterystykę choroby i wiek pacjenta.

    Czas trwania leczenia zależy bezpośrednio od wykrycia zakażenia i rozpoczęcia antybiotyków. Jeśli paciorkowiec w gardle powoduje zapalenie więcej niż pięć razy w roku, powoduje problemy z oddychaniem, lekarz zaleci usunięcie migdałków.

    Aktywność paciorkowców i rozwój chorób jest wynikiem osłabionego układu odpornościowego. W połączeniu z przyjmowaniem antybiotyków lekarze przepisują leki immunomodulujące. Również pacjenci są zalecani i naturalnymi źródłami witamin. Najbardziej skuteczne są czosnek i cebula, orzechy włoskie, maliny i truskawki, marchew, rosoły i łopian i krwawnik.

    Jak bezpiecznie leczyć paciorkowce w gardle u dzieci?

    Cechy przebiegu i leczenia zakażeń paciorkowcowych u dzieci

    • Objawy zakażenia paciorkowcami u dzieci są podobne do objawów u dorosłych. Małe dzieci są bardziej narażone na utratę apetytu, zwłaszcza dzieci poniżej 2 lat.
    • Preparaty do leczenia paciorkowców w gardle dziecka i lekarz wybiera dawkę na podstawie wieku i wagi. Obecnie stworzono znaczną ilość antybiotyków penicylinowych, które można przepisać nawet najmłodszym pacjentom. Leki niesteroidowe (ibuprofen lub paracetamol) są przepisywane jako leki przeciwgorączkowe i przeciwbólowe.
    • Ponadto, tak często, jak to możliwe, należy płukać usta i gardło środkami antyseptycznymi (chlorheksydyna i furatsilin) ​​lub wywary z ziół o wyraźnych właściwościach przeciwzapalnych (szałwia i rumianek). Konieczne jest także ogólne wsparcie organizmu i wzmocnienie odporności. Dzieciom często przepisuje się witaminy z grupy B i C. Dowiedz się, jak stosować chlorheksydynę do gardła.
    • W ostrym okresie zaleca się ścisły odpoczynek w łóżku. Przy zmniejszaniu zaostrzenia najczęściej wyznacza się UHF.

    Jedyną metodą zapobiegania chorobom wywołanym przez paciorkowce jest wzmocnienie układu odpornościowego. Zdrowa żywność, odpowiednie spożycie witamin, spacery na świeżym powietrzu, aktywność fizyczna uratuje ciebie i twoje dzieci przed infekcjami bakteryjnymi.

    Dr Komarovsky opowie ci o infekcjach paciorkowcowych w następnym filmie.

    Jeśli nie byłeś w stanie się chronić i zauważyłeś u siebie lub bliskich co najmniej jeden lub kilka objawów choroby paciorkowcowej, natychmiast skonsultuj się z lekarzem. Leczenie w odpowiednim czasie uchroni Cię przed powikłaniami, które mogą być bardzo niebezpieczne.

    Streptococcus jest kulistą oportunistyczną bakterią, która może istnieć w nieobecności tlenu. Aktywna reprodukcja patogennego mikroorganizmu może spowodować rozwój różnorodnych chorób, z których niektóre powodują straszne komplikacje. Jakie powinno być leczenie paciorkowca?

    Jak pokazuje praktyka, niepowikłane zakażenia paciorkowcowe trwają nie dłużej niż 5-7 dni. Jednocześnie leki i procedury fizjoterapeutyczne praktycznie nie wpływają na czas trwania chorób. Głównym celem terapii jest zapobieganie miejscowym i ogólnoustrojowym powikłaniom, takim jak zapalenie zatok, zapalenie zatok, odmiedniczkowe zapalenie nerek, reumatyzm itp. Schemat leczenia obejmuje leki przeciwbakteryjne, antyseptyczne i przeciwzapalne, które zapobiegają rozwojowi bakterii Gram-dodatnich i uszkodzeniu ważnych narządów.

    Kiedy należy się leczyć?

    Pożądane jest leczenie zakażenia paciorkowcowego w gardle, gdy pojawią się pierwsze objawy patologiczne. Rozwój flory bakteryjnej w drogach oddechowych może wskazywać na: wysoką gorączkę, obrzęk podżuchwowych węzłów chłonnych, suchy kaszel, bolesne przełykanie, zaczerwienienie gardła, katar itp. Jeśli nie walczysz z infekcją, w 5-6 dniu przebiegu choroby możliwe jest wystąpienie ognisk ropnych w błonie śluzowej gardła gardłowego.

    Brak odpowiedniego leczenia może spowodować, że paciorkowce wejdą do krążenia ogólnoustrojowego, co jest związane z rozwojem zapalenia opon mózgowych, kłębuszkowego zapalenia nerek lub posocznicy.

    Bardzo poważne powikłania ogólnoustrojowe występują zwykle 2-3 tygodnie po zakażeniu gardła. Niektóre z nich charakteryzują się uszkodzeniem stawów, serca, płuc i nerek. Aby zapobiec nieodwracalnym skutkom, pożądane jest obserwowanie go przez kilka tygodni po zatrzymaniu głównych objawów choroby.

    Metody leczenia

    Jak usunąć paciorkowca z gardła? Antybiotyki z penicyliną lub cefalosporyną są włączone do klasycznego schematu leczenia. Jednak możliwe jest wybranie określonych preparatów medycznych dopiero po uzyskaniu wyników szczepienia bakteryjnego z gardła. Wstępna diagnoza pozwala nam określić wrażliwość flory bakteryjnej na różne antybiotyki. Ponadto specjalista powinien dowiedzieć się, czy u pacjenta występuje reakcja alergiczna na środki przeciwbakteryjne.

    Tradycyjnie leczenie zapalenia bakteryjnego w układzie oddechowym można podzielić na trzy typy:

    1. leki;
    2. fizjoterapia;
    3. chirurgiczne

    Interwencja chirurgiczna jest zalecana w leczeniu zakażeń paciorkowcowych powikłanych przewlekłym zapaleniem węzłów chłonnych, zapaleniem otrzewnej itp. Jeśli czas nie wyeliminuje ognisk ropnego zapalenia, z biegiem czasu bakterie powodujące bakterie doprowadzą do ciężkiego zatrucia organizmu i rozwoju poważniejszych powikłań - zespołu wstrząsu toksycznego, reumatoidalnego zapalenia stawów, zapalenia wsierdzia.

    Antybiotyki ogólnoustrojowe

    Antybiotyki stanowią podstawę leczenia farmakologicznego flory paciorkowcowej w gardle. Zawierają składniki, które albo uniemożliwiają patogenom replikację (kopiowanie) DNA, albo niszczą ich struktury komórkowe. Zaliczenie kursu terapii przeciwdrobnoustrojowej może wyeliminować bakterie beztlenowe nie tylko w narządach laryngologicznych, ale w całym ciele, co zapobiega rozwojowi zapalenia ogólnoustrojowego, tj. sepsa.

    W początkowej fazie zakażenia pacjentowi przepisuje się leki na penicylinę. Jeśli wystąpi reakcja alergiczna na leki, makrolidy lub cefalosporyny zostaną włączone do schematu leczenia. Standardowy kurs terapii przeciwdrobnoustrojowej trwa nie dłużej niż 7-10 dni.

    Nie można przerwać leczenia z wyprzedzeniem ani zmienić dawki leków bez zalecenia lekarza, ponieważ może to prowadzić do nawrotu ropnego.

    W zależności od ciężkości choroby laryngologicznej pacjent może otrzymać antybiotyki w postaci tabletek lub roztworów do wstrzykiwań. Aby zniszczyć paciorkowce, zazwyczaj stosuj takie leki ogólnoustrojowe, jak:

    Doustne leki przeciwdrobnoustrojowe są niepożądane, aby odmówić stosowania probiotyków. Pozwalają one przywrócić normalną mikroflorę w jelicie, a tym samym zapobiec obniżeniu ogólnej odporności. Podczas przechodzenia terapii przeciwbakteryjnej zaleca się stosowanie „Bifiform”, „Linex” lub „Apocyl”.

    Lokalne antybiotyki

    Streptococcus w gardle wywołuje ropne zapalenie błon śluzowych nie tylko gardła dolnego, ale także jamy nosowej. Dlatego, oprócz antybiotyków ogólnoustrojowych, często stosuje się lokalne środki przeciwbakteryjne w postaci aerozoli, roztworów do płukania, kropli do nosa itp. Szybko niszczą patogeny bezpośrednio w ogniskach zapalenia, przyspieszając w ten sposób proces gojenia.

    Liczba skutecznych leków lokalnych o silnych właściwościach antyseptycznych i przeciwbakteryjnych obejmuje:

    Lokalne antybiotyki działają powierzchownie, więc mogą być stosowane tylko jako dodatek do leków ogólnoustrojowych.

    Powyższe fundusze mogą być stosowane w leczeniu bakteryjnego zapalenia gardła, zapalenia migdałków, zapalenia krtani, nieżytu nosa, zapalenia zatok i innych ostrych stanów zapalnych w narządach laryngologicznych. Należy rozumieć, że niektóre miejscowe leki zawierają substancje smakowe i barwniki, które powodują reakcje alergiczne. Dlatego w przypadku leczenia zakażeń paciorkowcowych u dzieci należy skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem korzystania z funduszy.

    Środek antyseptyczny do płukania

    Ropne zapalenie migdałków jest poważną chorobą występującą podczas rozwoju flory paciorkowcowej w migdałkach. Ropne zapalenie gruczołów może powodować rozwój zapalenia błony śluzowej podniebiennej lub ropnia gardła. Aby zapobiec stanom zapalnym tkanek ogłupionych, w schemacie leczenia uwzględniono roztwory antyseptyczne do płukania. Do czego one są dobre?

    Środki antyseptyczne pomagają w dezynfekcji błon śluzowych i oczyszczają migdałki z treści ropnych. Systematyczne mycie jamy ustnej i gruczołów środkami odkażającymi może znacznie zmniejszyć liczbę bakterii chorobotwórczych w zmianach, a tym samym przyspieszyć proces gojenia tkanek. Zaleca się leczenie lekami takimi jak:

    Przed użyciem roztworu płuczącego zaleca się ogrzanie do temperatury pokojowej, aby zapobiec miejscowej hipotermii narządów laryngologicznych.

    Regularne oczyszczanie śluzu z lepkiej blaszki i ropy stwarza niekorzystne warunki do namnażania paciorkowców. Jeśli wykonujesz pranie co najmniej 3-4 razy dziennie, główne objawy zapalenia migdałków wystąpią w ciągu 4-5 dni.

    Środki wykrztuśne

    Suchy kaszel jest jednym z objawów zakażenia paciorkowcami w narządach oddechowych. Aby zmniejszyć lepkość plwociny i ułatwić jej usunięcie, pacjentowi przepisuje się środki mukolityczne. Środki wykrztuśne zwiększają płynność nie tylko plwociny, ale także ropnego wysięku, gromadząc się w ogniskach zapalenia. Odbiór mukolitów przyczynia się do usuwania ropnego śluzu z gardła dolnego i jamy nosowej.

    Zazwyczaj stosuje się normalizację składu biochemicznego śluzu i zmniejszenie jego gęstości:

    Zapalenie gardła, zapalenie krtani, zapalenie zatok itp. Można leczyć środkami wykrztuśnymi. Usunięcie śluzu, który zawiera dużą liczbę paciorkowców, może poprawić miejscową odporność, a tym samym przyspieszyć proces gojenia.

    Leki przeciwhistaminowe

    Jak leczyć zakażenia paciorkowcowe? Należy zauważyć, że flora paciorkowcowa powoduje zakaźne reakcje alergiczne w drogach oddechowych. Innymi słowy, produkty odpadowe paciorkowców wywołują alergie, w wyniku których pęcznieją błony śluzowe. Aby zmniejszyć nasilenie reakcji alergicznych, zaleca się stosowanie leków przeciwhistaminowych.

    Leki przeciwalergiczne koniecznie obejmują leczenie chorób laryngologicznych u małych dzieci. Ciało dziecka jest podatne na alergizację, dlatego nie bierze się pod uwagę rozwoju zwężenia gardła, aw niektórych przypadkach nawet zamartwicy, bez przyjmowania odpowiednich leków. Objawy alergii stymulują syntezę tak zwanych mediatorów zapalnych, które zwielokrotniają nasilenie reakcji zapalnych w układzie oddechowym.

    Aby ułatwić przebieg zapalenia bakteryjnego, pacjent ma przepisany:

    Niektórych leków przeciwalergicznych nie można przyjmować równolegle z antybiotykami, ponieważ może to prowadzić do zaburzeń układu sercowo-naczyniowego.

    Aby zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych, kobiety w czasie ciąży mogą stosować wyłącznie „Clemastine” lub „Fexofenadine”.

    NLPZ są niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, które można stosować w leczeniu zakażeń paciorkowcowych. Mają wyraźne właściwości przeciwbólowe, przeciwzapalne i przeciwgorączkowe, które pomagają wyeliminować ostry ból gardła, obrzęk błon śluzowych i wysoką temperaturę.

    Przy wyborze leków dla dzieci skupiamy się głównie na prawdopodobieństwie wystąpienia reakcji alergicznych. Obecnie tylko dwa leki - Paracetamol i Ibuprofen - spełniają wszystkie kryteria bezpieczeństwa. W leczeniu dorosłych rozszerza się zakres leków farmaceutycznych o działaniu przeciwzapalnym. Aby zmniejszyć nasilenie objawów zapalenia, możesz użyć:

    Terapia KUF

    Terapia KUF jest jedną z metod fototerapii, podczas której jama nosowa i krtani są napromieniowane krótkofalowym promieniowaniem ultrafioletowym (KUV). Terapia światłem jest jedną z najskuteczniejszych procedur fizjoterapeutycznych w leczeniu zakaźnych stanów zapalnych. Napromienianie KUV destrukcyjnie wpływa na struktury komórkowe paciorkowców, co prowadzi do ich śmierci, aw konsekwencji do zmniejszenia reakcji zapalnych.

    Wskazania do fototerapii to:

    • zapalenie migdałków;
    • przewlekły nieżyt nosa;
    • zapalenie kręgosłupa;
    • zapalenie zatok przynosowych;
    • zapalenie zatok;
    • zapalenie sitowe;
    • zapalenie krtani.

    Jak promieniowanie KUV oddziałuje na organizm? Promienie ultrafioletowe wywołują mutacje w genomie paciorkowców, w wyniku czego ich DNA traci zdolność do replikacji. Upośledzenie funkcji rozrodczych bakterii nieuchronnie prowadzi do ich śmierci i zmniejszenia nasilenia objawów zatrucia - utraty apetytu, bólów głowy, przewlekłego zmęczenia, apatii itp.

    To ważne! Nie można uciekać się do terapii światłem z zaburzeniami krążenia mózgowego i zaburzeń psychicznych.

    Aby osiągnąć wyraźną poprawę samopoczucia, fizjoterapię prowadzą kursy. Kiedy zaleca się przeprowadzenie co najmniej 10-15 sesji terapii KUF. Ponieważ promieniowanie krótkofalowe ma działanie bakteriobójcze, immunostymulujące i przeciwzapalne, efekt fizjoterapii będzie widoczny po 3-4 zabiegach.

    Medycyna ludowa

    Alternatywne leki stosowane są jako uzupełnienie tradycyjnej terapii lekowej zakażeń bakteryjnych w gardle. Aby zmniejszyć liczbę paciorkowców w drogach oddechowych, stosuje się roztwory do płukania na bazie rumianku, eukaliptusa, echinacei, owoców dzikiej róży, chmielu itp.

    Sanacja gardła normalizuje procesy redoks w tkankach i tym samym przyspiesza regenerację dotkniętych błon śluzowych. Aby przygotować roztwór antyseptyczny, możesz użyć następujących przepisów:

    1. używając miksera, zmiel 20 g suchego pociągu i napełnij go ½ wrzącej wody; napompowana płukanka do infuzji 3-4 razy dziennie;
    2. posiekać owoce chmielu i zalać 2 łyżki. l surowce ½ ciepłej wody; doprowadzić płyn do wrzenia i przecedzić przez gazę;
    3. 15 g kory wierzby zalej 300 ml wody i zagotuj; Dodaj 2-3 krople olejku eterycznego z rokitnika do przefiltrowanego bulionu.

    Właściwości immunostymulujące świeżej cebuli i czosnku. Zaleca się spożywanie ich podczas posiłku w oczekiwaniu na choroby sezonowe. Warzywa zawierają substancje lotne i garbniki, które hamują aktywność warunkowo chorobotwórczych mikroorganizmów, co znacznie zmniejsza ryzyko bakteryjnego zapalenia błony śluzowej gardła.

    Kaszel U Dzieci

    Ból Gardła