loader

Główny

Zapalenie krtani

Antybiotyki w zapaleniu zatok: skuteczne i niedrogie

Zapalenie zatok - zapalenie zatok szczękowych, które może mieć charakter bakteryjny, alergiczny, urazowy, wirusowy. Z reguły rozwija się na tle przeziębienia, ostrej infekcji wirusowej układu oddechowego lub grypy, ale może działać jako osobna patologia.

Z bakteryjnym charakterem zapalenia stawów u pacjenta wykazano stosowanie środków przeciwdrobnoustrojowych. Bez ich użycia ropny wysięk, znajdujący się w zatokach, może „przebić się”, uderzając w ludzki mózg. Konsekwencją tego może być zapalenie mózgu lub zapalenie opon mózgowych.

Kiedy potrzebne są środki przeciwdrobnoustrojowe?

Antybiotyki są niezbędne, jeśli zapaleniu zatok towarzyszy uwalnianie ropnych zatok z przewodów nosowych. Grupa i dawka leku mogą być przepisywane wyłącznie przez otolaryngologa, w oparciu o objawy kliniczne choroby i jej nasilenie.

Przed zastosowaniem antybiotyków wymagane są dwa testy diagnostyczne:

  1. Siew bakteryjny na podłożu odżywczym, za pomocą którego precyzyjnie określa się charakter choroby, a także jej patogen (rodzaj patogennych mikroorganizmów, które spowodowały rozwój ropnego zapalenia zatok).
  2. Antybiogram. Takie badanie kliniczne określa wrażliwość określonego typu patogennych mikroorganizmów na niektóre leki przeciwbakteryjne. Dzięki jego postępowaniu lekarz może przepisać dokładnie ten lek, który da maksymalne wyniki w walce z ropnym zapaleniem zatok.

Kiedy więc potrzebne są antybiotyki i jakie mogą być wskazania do ich stosowania? Stosuje się je, jeśli zapaleniu zatok towarzyszą następujące objawy:

  • bóle w okolicy płatów czołowych i orbit;
  • miażdżące uczucie w nosie i czole;
  • znaczny wzrost temperatury ciała (w przypadku ostrej zatoki ropnej, ponieważ przewlekła prawie nigdy nie powoduje gorączki, nie jest gorączkowa);
  • obfity wysięk ropny;
  • utrudnione oddychanie przez nos, zwłaszcza w nocy;
  • intensywne bóle głowy, których trudno się pozbyć nawet przy pomocy silnych środków przeciwbólowych;
  • dyskomfort, ból i ucisk w nosie i czole podczas przechylania na boki lub bok.

Jeśli nie rozpoczniesz terapii w odpowiednim czasie, choroba może nie tylko przekształcić się w przewlekłą formę rozwoju, ale także uderzyć w mózg. Konsekwencje takich komplikacji mogą być nieprzewidywalne.

Antybiotykoterapia jest przepisywana, zwykle w ciągu tygodnia po rozpoczęciu procesu patologicznego. Jest to konieczne, jeśli mycie nosa i jego mycie, a także inhalacje terapeutyczne nie dały żadnych rezultatów. Tylko lekarz prowadzący może przepisać lek przeciwbakteryjny - nie należy samoleczyć, ponieważ leki przeciwdrobnoustrojowe, jeśli są stosowane w sposób niekontrolowany, mogą powodować poważne działania niepożądane, w tym obrzęk naczynioruchowy i wstrząs anafilaktyczny.

Jakie antybiotyki pomogą?

Nie można jednoznacznie stwierdzić, które leki przeciwdrobnoustrojowe będą skuteczne w każdym konkretnym przypadku. Wszystko zależy od wyników antybiogramu i wysiewu bakterii na patogennej mikroflorze. Lekarz zostanie przepisany tylko na antybakteryjny lek, na który patogen jest najbardziej wrażliwy, i nie miał czasu na rozwój oporności. Ryzyko działań niepożądanych jest również brane pod uwagę.

Często, w leczeniu ropnego zapalenia zatok, pacjentom zaleca się stosowanie następujących grup antybiotyków:

  1. Penicyliny. Ta grupa leków przeciwbakteryjnych jest najczęściej stosowana w leczeniu łagodnego zapalenia zatok. Wynika to z niskiego ryzyka skutków ubocznych związanych z ich użyciem. Jeśli jednak wystąpi ciężka choroba, leki te nie będą skuteczne.
  2. Makrolidy. Mianowany w przypadku nietolerancji na środki przeciwbakteryjne ciała pacjenta z grupy penicylin.
  3. Fluorochinol. Zaletą tej serii leków przeciwbakteryjnych jest to, że większość drobnoustrojów chorobotwórczych nie zdążyła jeszcze rozwinąć odporności na nie. Jednak ze względu na fakt, że w przyrodzie takie substancje nie są syntetyzowane, są wytwarzane wyłącznie w laboratorium i są kategorycznie przeciwwskazane u małych dzieci.
  4. Cefalosporyny. Takie antybiotyki są przepisywane w skrajnie trudnych sytuacjach - jeśli zapalenie zatok grozi „przełamaniem” i uderzeniem w mózg lub przejściem w chroniczną formę rozwoju. Mogą być również przepisywane z powodu nieskuteczności innych środków przeciwbakteryjnych.

Samoleczenie antybiotykami jest niebezpieczne, ponieważ wielu pacjentów rozpoczyna leczenie bez sprawdzenia, czy nie jest uczulonych na wybrany lek. Testy alergiczne - jest to obowiązkowe wydarzenie, które zawsze przeprowadza lekarz przed rozpoczęciem leczenia ropnego zapalenia zatok u pacjenta.

Lista antybiotyków dla zatok

Wybór antybiotyków w leczeniu zapalenia zatok zależy od kilku czynników:

  • indywidualne cechy pacjenta;
  • obecność chorób towarzyszących;
  • ryzyko rozwoju alergii lub powikłań po kuracji antybiotykowej (dysbioza jelitowa itp.).

Wybór leku jest również przeprowadzany z uwzględnieniem wyników badania wymazu z wydzieliny z nosa zgodnie z metodą barwienia metodą Grama.

Z reguły rozpoczyna się terapia zapalenia stawów za pomocą stosunkowo lekkich antybiotyków penicylinowych. Mają działanie bakteriobójcze, osiągane przez blokowanie syntezy elementów komórkowych patogenów będących czynnikami zapalenia zatok. Prowadzi to do śmierci patogennej mikroflory, w wyniku której następuje odzysk.

Lista leków na bazie penicyliny:

  1. Sulbakamy Ampicillin: Sulbatsin, Sultamicillin, Ampisid i inne.
  2. Klawulany amoksycyliny: Amoxiclav, Augmentin, Flemoklav itp.

Wniosek należy przeprowadzić pod ścisłym nadzorem lekarza, zwłaszcza jeśli leczenie jest przepisane małemu dziecku. Chociaż penicyliny są uważane za jedną z najbezpieczniejszych grup antybakteryjnych, to jednak nigdy nie boli ich bezpieczne.

Zabieg makrolidowy

Makrolidy są szczególnie uprzywilejowane, ponieważ ich bezpieczeństwo zajmuje pierwsze miejsce wśród leków przeciwbakteryjnych. Rzadko powodują skutki uboczne, co tłumaczy ich popularność i znaczenie.

Leki te nie blokują błon komórkowych bakterii chorobotwórczych, ale mają działanie bakteriostatyczne, to znaczy zapobiegają dalszemu namnażaniu się patogennej mikroflory. Właściwości te są szczególnie przydatne w przewlekłym ropnym zapaleniu zatok.

Leki makrolidowe mogą być:

  • 14-członowy: erytromycyna, klarytromycyna i inne;
  • 15-członowy: lek Azytromycyna i jej analogi (azalidy) (Sumamed, Azitrus, Zitrolid itp.);
  • 16-członowy: Midekamitsin, Spiramycin, Dżozamitsin.

Stosowanie cefalosporyn

Cefalosporyny stosowane w leczeniu zapalenia zatok są stosowane od dawna i całkiem skutecznie. Ponadto mikroorganizmy rzadko wytwarzają oporność na tę grupę antybiotyków, co jest również uważane za ich zaletę.

Zgodnie z konwencjonalną koasyfikacją cefalosporyny to:

  • I generacji - Cefazolina, Cefleksyna i ich analogi;
  • 2 pokolenia - Cefuroksym, Mefoksyna, Zinatsef i inne;
  • 3 pokolenia - Cefiksym, Ceftriakson itp.;
  • 4 pokolenia - Zefpirim, Cefepim itp.;
  • 5. generacja - Zeftozan, Zaffera i inni.

Zastosowanie fluorochinolonów

Fluorochinolony są substancjami syntetycznymi, które ze względu na swoją strukturę i właściwości bardzo różnią się od innych grup leków przeciwbakteryjnych. W leczeniu zapalenia zatok, leki te są stosowane tylko w skrajnych przypadkach. W czasie ciąży i laktacji są one bezwzględnie przeciwwskazane, ponieważ mogą poważnie zaszkodzić zdrowiu dziecka.

Fluorochinolony są dystrybuowane przez 4 pokolenia (numer na liście wyświetla liczbę generacji antybiotyków dla tej serii):

  1. Tarivid, Yunikpev, Tarivid.
  2. Cyprofloksacyna, norfloksacyna, Cyphrinol itp.
  3. Levofloxacin, Ekotsifol, Normaks.
  4. Moksifloksacyna, Avelox, Hemifloxacin i inne.

Lek przeciwbakteryjny przepisywany jest dopiero po zebraniu wyników badań bakteriologicznych wymazu z nosa i antybiotyku. W ciągu dwóch dni po rozpoczęciu terapii powinna nastąpić pierwsza poprawa. Jeśli tak się nie stanie, lek jest pilnie zastępowany innym.

Antybiotyki ogólnoustrojowe na zatokę

Wskazaniami do doustnego lub pozajelitowego stosowania leków przeciwbakteryjnych w leczeniu ropnego zapalenia zatok są:

  • rozwój zespołu intoksykacji;
  • przedłużony przebieg choroby;
  • ostre zapalenie zatok przynosowych, któremu towarzyszą wyraźne objawy;
  • szybki postęp choroby, występujący w postaci ostrej;
  • obecność obfitego wydzieliny śluzowej lub ropnej z ciężkim przekrwieniem nosa;
  • silny ból w okolicy zatok szczękowych, oczu, płatów czołowych, kości policzkowych;
  • rozwój powikłań zapalenia zatok wyrażonych zapaleniem ucha środkowego, zapaleniem okostnej segmentu górnej szczęki, przystąpieniem do wtórnej infekcji itp.

Doustne i pozajelitowe antybiotyki często powodują powikłania w postaci reakcji alergicznych i dysbiozy jelitowej. Z tego powodu probiotyki muszą być podawane pacjentowi równolegle.

Leki do iniekcji

Najlepszą opcją środków przeciwbakteryjnych na zapalenie stawów, uwalnianych w postaci roztworów do zastrzyków domięśniowych, uważa się za grupę cefalosporyn. Jeśli mówimy o konkretnych lekach, często stosuje się w tym celu leki Cefazolin i Ceftriakson. Pomimo podobieństwa zasady narażenia na patogenną mikroflorę, narzędzia te mają pewne różnice.

  1. Ceftriakson jest suchym proszkiem, dozowanym w ampułkach i przeznaczonym do przygotowania roztworu do podawania domięśniowego lub dożylnego. Jest stosowany w ciężkim zapaleniu zatok i ma silne działanie bakteriobójcze. Proszek rozcieńcza się wodą do wstrzykiwań lub roztworem lidokainy (lek znieczulający). Ten lek jest niezwykle niezbędny w obecności ropnej zawartości zatok szczękowych. Postęp odnotowuje się po 2-3 wstrzyknięciach.
  2. Cefazolina jest również dostępna w postaci proszku do przygotowania roztworu do wstrzykiwań. Rozcieńczono chlorkiem sodu lub wodą do wstrzykiwań. Jest stosowany w leczeniu ostrego zapalenia zatok bez wyraźnych powikłań. Istotną wadą leku jest jego zdolność do wywoływania silnych reakcji alergicznych, dlatego jest on stosowany ze szczególną ostrożnością w leczeniu małych dzieci.

Główna różnica między ceftriaksonem a cefazoliną polega na tym, że lek ten ma silniejszy efekt. Kutas Obo bardzo bolesny, ale Ceftriakson powoduje jednak bardziej intensywny ból, więc proszek rozcieńcza się lidokainą.

Lokalne leczenie

Ogólnoustrojowe podawanie leków przeciwbakteryjnych często przeprowadza się w połączeniu ze specjalnymi roztworami do leczenia jamy nosowej. Oto lista najskuteczniejszych leków.

  1. Polydex. Ten antybiotyk do leczenia przewodów nosowych jest stosowany niezwykle rzadko, ponieważ może powodować poważne skutki uboczne. Składa się z neomycyny i polimyksyny B. Jednak spray daje dobre wyniki w leczeniu zapalenia zatok i ropnego zapalenia zatok, a także zapobiega rozwojowi powikłań choroby i przystąpieniu do wtórnej infekcji.
  2. Biparox jest lekiem przeciwbakteryjnym do stosowania miejscowego w leczeniu zapalenia zatok. Dostępny w formie aerozolu z dozownikiem do rozpylania leków w kanałach nosowych. Substancją czynną jest fusafungina. Ten antybiotyk polipeptydowy dobrze radzi sobie z różnymi patogennymi mikroflorami: bakteriami chorobotwórczymi, grzybami, mykoplazmą itp. Równolegle ma działanie przeciwzapalne.
  3. Isofra to kolejny bardzo skuteczny środek przeciwbakteryjny do zwalczania ostrych objawów zapalenia zatok. Substancją czynną jest framycetyna aminoglikozydowa. Spray dobrze radzi sobie z procesami zapalnymi występującymi w okolicy zatok przynosowych.

Innym powszechnie stosowanym antybiotykiem aminoglikozydowym do stosowania miejscowego jest Taizomed. Lek zawiera aktywny składnik torbamycynę. Jest to lek o szerokim spektrum działania, który ma silne działanie przeciwbakteryjne.

Przeciwwskazania i skutki uboczne

Antybiotyki nie mogą być stosowane w leczeniu zapalenia zatok przy pomocy:

  • obecność reakcji alergicznych;
  • ciąża (bez recepty) (patrz pierwsze oznaki ciąży);
  • niewydolność nerek (leki Flemoksin, Sumamed, Zitrolid);
  • zaburzenia czynności wątroby (amoxiclav).

Inne przeciwwskazania do leczenia zapalenia stawów to środki przeciwdrobnoustrojowe:

  • białaczka limfocytowa;
  • mononukleoza zakaźna;
  • dzieci do 12 lat;
  • zaburzenia krzepnięcia krwi;
  • tendencja do otwierania krwawienia.

W przypadku niewłaściwego stosowania lub przedawkowania leków przeciwbakteryjnych mogą wystąpić działania niepożądane w postaci nudności, wymiotów, nieznacznego wzrostu temperatury ciała, przekrwienia skóry, świądu, pokrzywki, bólów głowy, zawrotów głowy, zaburzeń stolca, problemów ze snem. Dzieci mogą rozwinąć zapalenie spojówek, pogorszyć ogólne samopoczucie i migreny. Aby tego uniknąć, należy prawidłowo przyjmować leki przepisane przez lekarza!

Czy są antybiotyki dla dzieci?

Nie antybiotyki to „dorośli” lub „dzieci”, a dawka leku. Leczenie zapalenia zatok u młodych pacjentów opiera się głównie na miejscowym stosowaniu leków przeciwbakteryjnych. Zasadniczo spada lub rozpryskuje się.

Istnieją inne „antybiotyki” dla dzieci:

  • zawiesiny doustne;
  • tabletki (od 12 lat i starsze);
  • zastrzyki.

Tylko specjalista laryngologiczny, lekarz rodzinny lub pediatra może wybrać konkretny lek i go przepisać. Lekarze często zalecają leczenie zapalenia zatok u dzieci preparatami Isofra, Summamed, Polydex i innymi lekami, wcześniej stosowano Bioparox, ale teraz jest to zabronione.

Bardzo ważne jest, aby podchodzić do stosowania antybiotyków przepisanych przez lekarza na zapalenie stawów. Recepta musi zawsze towarzyszyć dodatkowej recepty na leki przeciwalergiczne i antynarkotykowe. Mogą to być Allerdez, L-Zet, Loratadyna dla dzieci itp. Dla dzieci stosuje się zawiesiny i syropy, tabletki dla starszych dzieci. Po zakończeniu terapii zaleca się przyjmowanie leków przeciwalergicznych przez kilka dni, aby naprawić ten efekt.

Głównym błędem większości rodziców jest próba samoleczenia zapalenia stawów u dziecka. Środki ludowe, oczywiście, często dają pozytywne wyniki w walce z patologią, ale mogą również zaszkodzić. Wiele przepisów medycyny alternatywnej tylko na chwilę odsuwa problem, ale nie pomaga całkowicie się go pozbyć. Pamiętajcie więc: nikt nie będzie w stanie przepisać najbardziej skutecznego leku na zapalenie zatok - tylko wykwalifikowany otolaryngolog!

Wniosek

Zapalenie zatok jest bardzo niebezpieczną i podstępną chorobą, która może powodować wiele komplikacji. Może się rozwijać stopniowo lub szybko się rozwijać.

Celowość stosowania antybiotyków i wybór konkretnego leku zależy od jego stadium. Jednak może to być oceniane wyłącznie przez lekarza prowadzącego, więc nie ryzykuj swojego zdrowia, nie chcąc stać w kolejce do otolaryngologa. Błogosławię cię!

Leczenie antybiotykami

Antybiotyki to leki, które hamują aktywność życiową bakterii. Są to substancje pochodzenia mikrobiologicznego, zwierzęcego lub roślinnego, które mogą hamować wzrost niektórych mikroorganizmów lub powodować ich całkowitą śmierć.

Bez tych leków nie można wyobrazić sobie nowoczesnej medycyny. Ale ostatnio infekcje bakteryjne i sepsa pochłonęły tysiące ofiar, a lekarze nie mogli znaleźć sposobu na zwalczenie tych strasznych wrogów.

Skąd pochodzą antybiotyki?

W XIX wieku niektórzy naukowcy wpadli na pomysł zwalczania drobnoustrojów przy pomocy mikrobów innych gatunków. Na przykład stwierdzono, że bakterie wąglika są zabijane przez niektóre mikroorganizmy. Jednak badania na ten temat na dużą skalę w tym czasie nie.

Impulsem do odkrycia magicznej broni przeciwko drobnoustrojom był wypadek - Alexander Fleming, który wówczas badał właściwości Staphylococcus aureus, opuścił swoje laboratorium na miesiąc.

Kiedy wrócił, znalazł na niektórych płytkach z kulturami gronkowcowymi zwykłą zieloną pleśń, która pojawia się na czerstwy chleb. Kolonie gronkowcowe zamieszkujące te płytki zmarły z takiej okolicy. Odkrycie miało miejsce 3 września 1928 roku.

Wyizolowanie aktywnego składnika, penicyliny, ze spleśniałych grzybów z rodzaju Penicillum zajęło około 10 lat. Zrobili to w 1938 roku naukowcy Howard Florey i Ernst Chain. Jednakże wystąpiły problemy z masową produkcją penicyliny, ponieważ zwykła forma, pierwotnie stosowana w eksperymentach, nie rozmnażała się wystarczająco szybko, aby wytworzyć dużą ilość antybiotyków. Dzięki różnorodnym poszukiwaniom i eksperymentom znaleziono inną formę pleśni z niezwykłą płodnością - ta złota pleśń została przypadkowo znaleziona na zgniłym melonie kantalupa.

Produkcję antybiotyków na masową skalę rozpoczęto w 1943 r., Ponieważ w czasie II wojny światowej zapotrzebowanie na taką medycynę stało się po prostu ogromne.

Jakie choroby i wirusy mogą leczyć antybiotyki?

Leczenie antybiotykami jest po prostu konieczne, gdy choroba przechodzi w stan zapalny.

Ostre choroby zapalne:

Choroby zapalne przewodu pokarmowego:

Zakażenia bakteryjne powodujące zatrucie i zatrucie:

Antybiotyki są również potrzebne podczas rehabilitacji pooperacyjnej i w leczeniu przewlekle aktualnych chorób (na przykład zapalenia pęcherza moczowego).

Jakie choroby nie mogą leczyć antybiotykami i dlaczego?

Istnieją dwa rodzaje mikroorganizmów, które powodują choroby zakaźne - są to bakterie i wirusy. Bakterie mają strukturę komórkową. Są to jednokomórkowe organizmy, które zamieszkują wiele światów wokół nas i naszych ciał. Wiele z nich jest nieszkodliwych lub korzystnych dla nas, ale są też bakterie chorobotwórcze, które powodują niebezpieczne choroby. Antybiotyki działają na bakterie, tłumiąc ich rozmnażanie lub niszcząc ich strukturę komórkową. Większość antybiotyków działa na błonę (powłokę) bakterii.

Wirus jest znacznie mniejszy niż bakterie i nie ma struktury komórkowej. Mówiąc najprościej, wirus jest kapsułką białkową z informacją genetyczną zakodowaną w kwasie nukleinowym. Natura chorób wirusowych jest taka, że ​​wirus przenika do komórki nośnika i powoduje, że produkuje on swój własny materiał genetyczny, to znaczy produkuje coraz więcej nowych wirusów.

Antybiotyki, które niszczą ścianę komórkową, nie będą miały wpływu na wirusa, ponieważ wirus nie ma żadnej ściany komórkowej. Antybiotyki, które hamują syntezę białek, również nie mogą uszkodzić wirusa, ponieważ działają tylko na komórki bakterii, na komórki zwierzęce (które obejmują komórki ludzkiego ciała), ta substancja nie działa.

Wideo Antybiotyki - Szkoła Doktora Komarowskiego

Jakich chorób nie można zwalczać antybiotykami?

Przede wszystkim są to choroby wirusowe:

Po chorobach wirusowych można przepisać antybiotyki w celu leczenia wtórnego zakażenia bakteryjnego, które rozwinęło się na tle osłabienia organizmu (na przykład zapalenia płuc jako powikłania po ciężkim przeziębieniu).

Antybiotyki są również odporne:

  • Grzyby Choroby grzybicze nigdy nie mogą być leczone antybiotykami. Doprowadzi to tylko do pogorszenia i większego rozprzestrzenienia się choroby. Pomogą tylko specjalne leki przeciwgrzybicze;
  • Robaki;
  • Najprostszy, powodujący choroby zakaźne (Giardia itp.).

Nie można leczyć antybiotykami i zatruciami pokarmowymi. Doprowadzi to do jeszcze większego zatrucia organizmu i powikłań choroby.

10 zasad przyjmowania antybiotyków - lista

  1. Zażywaj antybiotyki zgodnie z zaleceniami lekarza. Nie należy zażywać tych leków na kichnięcie. Pierwszym wskazaniem do leczenia antybiotykami jest ostre zakażenie bakteryjne, któremu towarzyszą następujące objawy: temperatura ciała stale wzrasta, pojawiają się ropne wydzieliny w zależności od lokalizacji zakażenia, uporczywe pogorszenie stanu zdrowia. Zaostrzenie zakażenia bakteryjnego można wykryć za pomocą prostego badania krwi - analiza ujawnia zwiększoną liczbę białych krwinek i wysoką liczbę ESR.
  2. Zapisz informacje o przyjmowaniu antybiotyków. Pamiętaj, aby prowadzić zapisy dotyczące przebiegu leczenia antybiotykowego - który lek, ilość i czas trwania, niepożądane reakcje organizmu. Dotyczy to zwłaszcza leczenia dzieci, dla których bardzo ważny jest wybór najbezpieczniejszego leku. Lekarz nie będzie w stanie przepisać odpowiedniego leku, jeśli nie będzie miał informacji o poprzednich przypadkach przyjmowania leku i reakcji na niego.
  3. Przełożenie analizy wrażliwości zakażenia na lek. Czasami możliwe jest zaliczenie testu hodowli bakteryjnej w celu znalezienia najskuteczniejszego antybiotyku w twoim przypadku. Wadą tej metody jest czas oczekiwania na wyniki - od 3 dni do tygodnia.
  4. Nie pytaj o antybiotyki. Jeśli pacjent jest szczególnie uporczywy, lekarz może udać się na spotkanie i przepisać ten lek, chociaż zasadność jego przyjęcia może być kwestionowana. W przypadku niewątpliwego świadectwa lekarstwo, którego potrzebujesz, zostanie przepisane bez żadnych próśb.
  5. Obserwuj czas odbioru. Pomiędzy przyjmowaniem tabletek należy zawsze zachowywać te same odstępy czasu. Ta zasada pomaga utrzymać w przybliżeniu takie samo stężenie antybiotyku we krwi przez cały dzień. Tak więc, przepisując lek trzy razy dziennie, należy obserwować odstęp czasu między dawkami około 8 godzin. Jeśli tabletki są przepisywane dwa razy na dobę - odstęp między dawkami wynosi 12 godzin.
  6. Obserwuj czas leczenia przepisany przez lekarza. Jeśli przepisano ci lek na 10 dni, nie przerywaj leczenia z pierwszymi oznakami poprawy. Często zdarza się, że po 3-4 dniach leczenia antybiotykami wszystkie objawy choroby prawie znikają, a pacjent wierzy, że jest zdrowy i nie ma potrzeby „zatruwać” ciała silnymi lekami. Istnieje jednak zjawisko oporności (oporności) bakterii na antybiotyki. Wygląda to dokładnie w takich przypadkach, gdy antybiotyki są pobierane przez krótki czas - żyjące bakterie przekazują odporność na lek następnemu pokoleniu. Jeśli pacjent następnym razem użyje antybiotyku z tej samej grupy, nie nastąpi efekt leczenia.
  7. Nie zmniejszaj dawki przepisanej przez lekarza. Ta zasada stosuje tę samą odporność mikrobiologiczną na lek. Kiedy przyjmujesz małe dawki bakterii, masz czas, aby natychmiast przystosować się do działania leku i staje się całkowicie bezużyteczny wobec twojej choroby.
  8. Postępuj zgodnie z instrukcjami dotyczącymi przyjmowania leku. Instrukcje są jasno określone, lek jest przyjmowany przed posiłkiem, w jego trakcie lub po posiłku, a także przed spożyciem. Najczęściej zaleca się pić pigułkę z dużą ilością wody.
  9. Po antybiotykach organizm potrzebuje probiotyków. Ponieważ antybiotyki mają również negatywny wpływ na pożyteczne bakterie, które tworzą mikroflorę jelitową, po kuracji należy wytłoczyć preparaty probiotyczne, takie jak Linex, Bifiform, Gastrofarm.
  10. Przestrzegaj diety. Podczas przyjmowania antybiotyków wątroba cierpi, więc spróbuj ją rozładować tak bardzo, jak to możliwe. Odmówić tłuste, smażone, wędzone. Wyeliminuj całkowicie alkohol.

Jakie są rodzaje antybiotyków?

Antybiotyki są podzielone w zależności od ich wpływu na bakteriobójcze i bakteriostatyczne.

Bakteriobójcze - substancje, które działają bezpośrednio na bakterie i zabijają je. Bakteriostatyka hamuje proliferację mikroorganizmów. Ponieważ rozwój zakażenia wymaga obecności w organizmie milionów bakterii, takie leki znacznie spowalniają przebieg choroby i dają organizmowi czas i energię na reakcję na wstrząs immunologiczny.

Istnieje kilka grup antybiotyków, w zależności od składnika aktywnego:

  • Cefalosporyny. Mają szerokie spektrum działania. Rzadko powodują alergie, stosunkowo nieszkodliwe, niektóre antybiotyki z tej grupy są nawet przepisywane kobietom w ciąży i małym dzieciom.
  • Penicyliny. Leki o niskiej toksyczności.
  • Makrolidy. Zatrzymują wzrost bakterii, dlatego działają wolniej niż antybiotyki innych grup. Mogą stracić swoją skuteczność podczas stosowania z niektórymi rodzajami żywności, dlatego są przepisywane do stosowania oddzielnie od żywności.
  • Fluorochinolony. Mają silne działanie bakteriobójcze i dlatego są przepisywane w ciężkich postaciach zakażeń. Jednak wysoce toksyczne, mogą niekorzystnie wpływać na tworzenie tkanek chrząstki, dlatego przeciwwskazane u dzieci i kobiet w ciąży.
  • Aminoglikozydy. Najbardziej niebezpieczne i toksyczne antybiotyki, są stosowane w leczeniu chorób zakaźnych narządów płciowych i furunculosis.
  • Tetracykliny. Są całkowicie odporne na krzyż - to znaczy bakterie, które rozwinęły oporność na jedną z tetracyklin, będą również oporne na inne leki z tej grupy.
  • Karbapenemy. Preparaty ostatniej generacji wpływają na szeroki zakres mikroorganizmów. Leki z tej grupy są stosowane tylko w trudnych przypadkach, gdy inne leczenie jest nieskuteczne, na przykład, gdy rozwija się oporność na inne grupy antybiotyków.

Lista głównych antybiotyków na rynku WNP

Najpopularniejsze antybiotyki różnych grup na rynku WNP:

  • Ofloksacyna.
  • Avelox.
  • Cyprofloksacyna.
  • Tsipromed.
  • Lewofloksacyna.

Stosowanie antybiotyków w leczeniu ropnych ran

Ropienie rany występuje pod wpływem różnych bakterii. W trakcie swojej żywotnej aktywności uwalniają niebezpieczne toksyny, które są przenoszone wraz z przepływem krwi i prowadzą do poważnych powikłań.

Dlatego w tej sytuacji konieczne jest przeprowadzenie antybiotykoterapii. Może być zarówno lokalny, jak i ogólny. Spotkanie jest przeprowadzane przez lekarza prowadzącego po zbadaniu i leczeniu rany.

Zasady leczenia i leczenia ropnych ran

W przypadku ropnej rany przeprowadza się kompleksowe leczenie, które obejmuje:

  • Leczenie ran chirurgicznych, codzienne opatrunki;
  • Terapia antybakteryjna;
  • Leczenie przeciwzapalne;
  • Terapia witaminowa;
  • Leczenie objawowe.

Istnieje leczenie pierwotne i wtórne rany. PHO (podstawowe leczenie chirurgiczne), to znaczy leczenie jest przeprowadzane po raz pierwszy po opracowaniu procesu ropnego, prawdopodobnie w fazie przedszpitalnej. WCS (leczenie wtórne) jest wykonywane przez chirurga w sterylnych warunkach.

Do leczenia ran konieczne jest przygotowanie sterylnych narzędzi i opatrunków: sterylne rękawiczki, nożyczki, skalpel, pinceta, materiał drenażowy, bandaże i serwetki z gazy.

Procedura leczenia ropiejącego urazu:

  • Jeśli jest bandaż, należy go usunąć. Po czym rękawice należy zmienić, aby uniknąć zakażenia rany. Jeśli nie ma bandaża, najpierw sprawdź ranny obszar;
  • Umyć jamę rany suchą sterylną szmatką, a następnie spłukać roztworami antyseptycznymi, usunąć ropne wydzieliny i skrzepy krwi, jeśli występują;
  • Krawędzie rany są leczone środkami antyseptycznymi;
  • Lekarz przeprowadza audyt ubytku urazu. Jeśli istnieją obszary martwicy lub wycieków ropnych / kieszonek, konieczne jest wycięcie tkanki martwiczej i rozcięcie ropnych formacji, a następnie ich drenaż;
  • Ranę suszy się serwetką, po czym, jeśli to konieczne, ustala się drenaż;
  • Stosuje się serwetkę zwilżoną roztworem soli fizjologicznej i kilkoma warstwami suchych serwetek;
  • Mocowanie opatrunku sterylnym bandażem lub taśmą samoprzylepną.

Drenaż jest metodą usuwania ropnej zawartości ran. Jest aktywny i pasywny drenaż.

Pasywny drenaż wykonany jest z rur, rękawic i gazy turunda. Poprawić odpływ płynu na tych urządzeniach pomoże na przykład bandaż z hipertonicznym roztworem chlorku sodu. Aktywny drenaż jest metodą płukania przepływowego, aspiracyjną, kombinowaną.

Leczenie ran ropnych przeprowadza się 1 lub 2 razy dziennie w znieczuleniu miejscowym. Nadzwyczajne podwiązanie przeprowadza się w przypadku nasączenia opatrunku lub wystąpienia bólu / nasilenia w miejscu urazu.

Antybiotyki w postaci maści i roztworów

Miejscowe leczenie przeciwbakteryjne ropiejącej rany jest przeprowadzane przez takie grupy leków, jak półsyntetyczne penicyliny, tetracykliny, cefalosporyny.

W pierwszej fazie (stan zapalny) leczenie przeprowadza się za pomocą roztworów z antybiotykiem, w drugiej fazie (regeneracja) wskazane jest stosowanie maści.

Aby to zrobić, analiza wrażliwości na wyładowanie na antybiotyki. Jeśli proces patologiczny wymaga natychmiastowego leczenia, przepisywane są leki o szerokim spektrum działania. Wpływają na dużą grupę bakterii.

Maści i roztwory stosowane w leczeniu ropnych ran:

  • Maść Baneotsin. Jest to połączony lek (Bacytracyna + Neomycyna), który ma działanie bakteriobójcze (prowadzi do śmierci bakterii). Konieczne jest zastosowanie go na powierzchni oczyszczonej z ropnej zawartości. Przeciwwskazania do stosowania tej maści to:
    • Nadwrażliwość na lek;
    • Rozległe rany, jak w dużej liczbie substancji czynnych, przyczyniają się do utraty słuchu;
    • Jednoczesne stosowanie antybiotyków aminoglikozydowych;
    • Kobiety w ciąży i karmiące piersią potrzebują porady eksperta przed użyciem;
  • Maść Levomekol. Kompozycja jest antybiotykiem Chloramfenikol. Lek ten może być stosowany w pierwszej fazie procesu patologicznego, ponieważ nie traci swojej aktywności w obecności tkanki martwiczej i ropnego wydzieliny. Pomaga oczyścić ranę, zniszczyć bakterie i regenerować tkanki. Przeciwwskazaniem jest obecność uczulenia na jego składniki;
  • Vishnevsky maść (balsamiczny miąższ według Vishnevsky). Maść jest szeroko stosowana w chirurgii, ponieważ ma silne działanie antybakteryjne i przeciwzapalne. Lek ten przyczynia się do szybkiego gojenia uszkodzonego obszaru;
  • W przypadku posadzenia patogenu przepisuje się maść streptocydową - paciorkowce. Zaleca się stosowanie tego leku tylko w przypadku małych i płytkich ran. Ma działanie bakteriostatyczne, to znaczy zapobiega namnażaniu i wzrostowi paciorkowców;
  • 1% roztwór dioksydiny - antybiotyk o szerokim spektrum działania, jest dostępny w 10 ml ampułkach. Jest stosowany do leczenia zewnętrznego i wstrzyknięcia do jamy ustnej. W przypadku obróbki zewnętrznej roztwór należy rozcieńczyć solą fizjologiczną i nasączyć sterylnymi chusteczkami. W obecności ropnych smug roztwór wprowadza się do wnęki przez rurkę drenażową;
  • Roztwór dimeksydu jest syntetycznym lekiem o złożonym działaniu na ranę: przeciwzapalnym; antyseptyczny, znieczulający. Przed użyciem roztwór ten należy rozcieńczyć wodą destylowaną. Uzyskane narzędzie jest przeprowadzane nawadnianie, mycie i leczenie urazów. Dimexide jest dobrym przewodnikiem dla innych leków, to znaczy przyczynia się do ich lepszego wchłaniania.

Maści z antybiotykami na ropne rany mają nie tylko silne działanie przeciwbakteryjne i przeciwzapalne, ale także szybko leczą rany.

Antybiotyk na ropne rany w pigułkach

Leki przeciwbakteryjne o działaniu ogólnoustrojowym są z reguły stosowane w postaci tabletek, kapsułek i zastrzyków. Takie leki są znacznie bardziej skuteczne niż lokalne formy, ale ich stosowanie musi być uzasadnione. W przeciwnym razie istnieje uzależnienie mikroorganizmów od narkotyków.

Wskazania do stosowania ogólnoustrojowych antybiotyków:

  • Rozległa, głęboka trauma;
  • Rozprzestrzenianie się infekcji z przepływem krwi przez ciało (sepsa);
  • Rozwój powszechnej gorączki;
  • Obecność ropnych powikłań.

Antybiotyki na ropne rany dzielą się na kilka grup:

  • Penicyliny mają szkodliwy wpływ na paciorkowce i gronkowce. We współczesnej medycynie częściej stosuje się leki półsyntetyczne i kombinowane, ponieważ przedstawiciele pierwszego pokolenia nie mają już odpowiedniego wpływu na zaadaptowane bakterie. Żywymi przedstawicielami tej grupy leków są:
    • Ampicylina jest półsyntetyczną penicyliną, która jest dostępna w postaci tabletek i kapsułek. Przebieg leczenia od 5 do 21 dni;
    • Amoksycylina - lek o szerokim spektrum działania, jest dobrze wchłaniany do krwi. Dostępne w postaci tabletek, kapsułek i zawiesin;
    • Ampioks - połączony antybiotyk, jest dostępny w postaci kapsułek.
  • Cefalosporyny mają działanie bakteriobójcze.
    • Cefuroksym 0,5 grama, odnosi się do cefalosporyn drugiej generacji. Ma szkodliwy wpływ na wiele rodzajów bakterii. Czas trwania leczenia wynosi średnio 1 tydzień, czas trwania leczenia decyduje lekarz prowadzący;
  • Makrolidy są najmniej toksyczne dla wszystkich antybiotyków. Mają działanie bakteriostatyczne na paciorkowce, gronkowce, chlamydie, mykoplazmy, legionellę.
    • Azytromycyna. Przebieg leczenia wynosi 5 dni, lek przyjmuje się raz dziennie. Pierwszego dnia pobiera się 0,5 grama, pozostałe 0,25;
  • Tetracyklina jest lekiem o szerokim spektrum działania. Prowadzi to do zaprzestania rozmnażania i wzrostu mikroorganizmów, takich jak bakterie Gram-dodatnie i Gram-ujemne. Weź lek jest niezbędny podczas posiłku. Jest dobrze wchłaniany do krwi.

Należy pamiętać, że wszystkie ogólnoustrojowe antybiotyki mogą mieć negatywny wpływ na narządy trawienne i moczowe.

Leki pomocnicze do leczenia

W procesie leczenia za pomocą kilku grup leków, które zapewniają zintegrowane podejście.

Ropna rana objawia się kilkoma kompleksami objawów patologicznych, których eliminacja wymaga użycia takich leków:

  • Antyseptyki. Są one niezbędne do leczenia rany i jej krawędzi. W chirurgii są szeroko stosowane:
    • Alkohol etylowy;
    • Barwniki: Fukortsin, Brilliant Green;
    • Utleniacze: chlorheksydyna, nadtlenek wodoru;
  • Leki przeciwbólowe są szczególnie potrzebne w pierwszych dniach powstawania ropienia: Analgin, Baralgin;
  • Leki przeciwzapalne pomagają zmniejszyć obszar zapalenia i obrzęku. Najczęściej stosowane niesteroidowe leki przeciwzapalne, ponieważ mają również działanie przeciwbólowe: Ketoprofen, Artrotek, Ibuprofen, Diklofenak i inne;
  • Witaminy są przepisywane w celu wzmocnienia układu odpornościowego i poprawy gojenia się ran.

Powikłania ropnych ran

Jeśli leczenie ropiejącej rany nie jest całkowicie lub całkowicie nieobecne, prawdopodobieństwo powikłań jest duże.

Typowe komplikacje związane z brakiem leczenia ropą:

  • Przewlekła postać procesu ropnego jest obserwowana, jeśli gojenie nie następuje przez długi czas (3-4 tygodnie);
  • Zapalenie węzłów chłonnych jest zapaleniem węzłów chłonnych regionalnych (najbliżej uszkodzonego obszaru). Stają się bolesne i powiększają się, co objawia się w badaniu dotykowym, aw ciężkich przypadkach określa się je wizualnie;
  • Zapalenie naczyń chłonnych jest zapaleniem naczyń limfatycznych znajdujących się powyżej rany. Wizualnie określone czerwone sznury (pasy), które przechodzą od urazu do pobliskich węzłów chłonnych;
  • Sepsa - zatrucie krwi. Ta komplikacja jest bardzo niebezpieczna, ponieważ może być śmiertelna. Objawia objawy zatrucia. Występuje hipertermia, odwodnienie, zawroty głowy, osłabienie, nudności, wymioty, w ciężkich przypadkach utrata przytomności;
  • Zakrzepowe zapalenie żył jest zapaleniem żył z tworzeniem się w nich zakrzepów krwi (skrzepy krwi). Skóra w miejscu żył staje się czerwona i gorąca w dotyku, pojawia się ból;
  • Zapalenie kości i szpiku jest stanem zapalnym tkanki kostnej;
  • Ropnie i ropowica są ciężkimi ropnymi procesami tkanek miękkich.

Victor Sistemov - 1 ekspert strony internetowej Travmpunkt

Najlepsze antybiotyki na przeziębienia

Standardowa ARD, ARVI rozwija się w wyniku przenikania wirusów do organizmu, ale infekcja bakteryjna często ma miejsce na tle osłabionej odporności, w takich przypadkach przepisywane są antybiotyki na przeziębienie. Przy złym doborze leków można tylko pogarszać sytuację - powikłania, pojawią się alergie. Bądź uważny.

Antybiotyki są stosowane do zwalczania infekcji.

Kiedy przepisuje się antybiotyki na przeziębienie?

Biorąc pod uwagę przeziębienie, nie ma sensu przyjmować antybiotyków, ponieważ choroba ma pochodzenie wirusowe, ale infekcje dróg oddechowych są często komplikowane przez patologie bakteryjne - nie ma sposobu na obejście się bez antybiotyków.

Kiedy pić antybiotyki na przeziębienia:

  • 2-3 dni po wystąpieniu choroby stan pacjenta nie poprawia się, ale tylko pogarsza się;
  • wyciek z nosa zwiększa się, oddychanie przez nos jest trudne, wydzielina nabiera żółtego lub zielonego koloru;
  • po 4–5 dniach ORZ pojawia się głęboki kaszel z dużą ilością plwociny;
  • temperatura gwałtownie wzrasta do 38 stopni lub więcej.

Przy gwałtownym wzroście temperatury przepisywane są antybiotyki.

Skomplikowane przeziębienie jest wyjątkiem od reguły, odporność zdrowej osoby jest w stanie poradzić sobie z wirusami w ciągu 7-10 dni. Ryzyko zachorowania na zapalenie płuc, ból gardła, zapalenie ucha środkowego, zapalenie zatok, zapalenie oskrzeli jest wysokie u osób, których siły ochronne są osłabione. Kto jest zagrożony? Małe dzieci, osoby starsze, osoby po przeszczepie narządów od dawna przyjmują leki immunosupresyjne i kortykosteroidy, osoby z HIV i choroby onkologiczne.

Lista najlepszych antybiotyków na przeziębienie

Gdy pojawiają się oznaki zakażenia bakteryjnego, terapeuta lub pediatra przepisują leki przeciwbakteryjne o szerokim spektrum działania. Po otrzymaniu wyników testów wrażliwości drobnoustrojów na aktywny składnik leku, należy przepisać narzędzie, które będzie działać bezpośrednio na patogeny.

Antybiotyki na przeziębienie u dorosłych

Aby wyeliminować bakteryjne powikłania przeziębienia, stosuje się środki przeciwbakteryjne z grupy penicylin, cefalosporyn, makrolidów, linkozamidów. Większość leków można kupić w aptece bez recepty, ale lepiej jest przyjmować silne leki zgodnie z zaleceniami specjalisty.

Amoxiclav

Skuteczny lek przeciwbakteryjny, zawierający amoksycylinę i kwas klawulanowy, należy do grupy penicylin. Dostępny w tabletkach, proszku do sporządzania zawiesin i zastrzyków. Cena - 270-370 rubli.

Lek jest przepisywany, jeśli na tle przeziębienia występują komplikacje LOR, zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli.

Amoxiclav - lek przeciwbakteryjny

Przeciwwskazania:

  • mononukleoza;
  • historia choroby wątroby, żółtaczka cholestatyczna;
  • białaczka limfocytowa.

W ciąży leki są przepisywane tylko wtedy, gdy oczekiwany efekt terapeutyczny leczenia przeważa nad możliwym ryzykiem dla kobiety i płodu. Lek może powodować rozwój wrodzonego martwiczego zapalenia jelita grubego u noworodka.

Schemat leczenia

Czas trwania terapii wynosi 5-14 dni.

Ze względu na obecność kwasu klawulanowego Amoxiclav niszczy nawet te szczepy bakterii, które są odporne na amoksycylinę.

Amoksycylina

Tani środek przeciwbakteryjny penicyliny, produkowany w kapsułkach, tabletkach, w postaci zawiesiny. Cena wynosi 80–120 rubli. Lek pomaga w otolaryngologicznych chorobach bakteryjnych, zapaleniu oskrzeli, zapaleniu płuc.

Dostępny lek przeciwbakteryjny Amoksycylina

Przeciwwskazania:

  • astma oskrzelowa, skaza pochodzenia alergicznego;
  • zaburzenia czynności wątroby;
  • dysbakterioza;
  • laktacja, ciąża;
  • niektóre formy białaczki;
  • mononukleoza.

Standardowa dawka wynosi 500 mg co 8 godzin. Czas trwania terapii wynosi 6–10 dni.

Azytromycyna

Potężny, ale tani antybiotyk, w opakowaniu są tylko 3 tabletki, co wystarczy do całkowitego odzyskania. Lek należy do oddzielnej grupy azalidów ze względu na pewne cechy strukturalne, skuteczne przeciwko większości szczepów bakterii. Dostępny w tabletkach, kapsułkach, proszku do zawieszenia. Cena wynosi 120–220 rubli.

Azytromycyna - skuteczny antybiotyk

Wskazania do użycia:

  • zapalenie migdałków, zapalenie błon śluzowych krtani, zatok przynosowych;
  • zapalenie oskrzeli;
  • zapalenie płuc;
  • zapalenie ucha środkowego

Dawkowanie - 500 mg raz na dobę, 2 godziny po posiłku, lek należy pić przez trzy dni, z dusznicą bolesną, kurs można przedłużyć do 5 dni. Przeciwwskazania - zaburzenia rytmu serca, ciężkie choroby nerek i wątroby, okres laktacji. Kobietom w ciąży czasami przepisuje się lek w standardowej dawce, ale należy go pić tylko pod stałym nadzorem lekarza.

Azytromycyny nie należy pić z heparyną.

Augmentin

Połączony uniwersalny antybiotyk, w kompozycji znajduje się amoksycylina i kwas klawulanowy, jest sprzedawany w tabletkach, w postaci zawiesiny i proszku do wstrzykiwań. Cena wynosi 260–370 rubli.

Standardowa dawka wynosi 250 mg trzy razy dziennie, z zaawansowanymi postaciami patologii, 500 mg trzy razy dziennie lub 875 mg rano i wieczorem. Iniekcje wykonuje się co 4–8 godzin po 1000 mg, w zależności od ciężkości patologii. Czas trwania leczenia wynosi 7-14 dni.

Augmentin - połączony antybiotyk

Lek ma na celu wyeliminowanie objawów chorób górnych i dolnych dróg oddechowych, patologii górnych dróg oddechowych o charakterze bakteryjnym. Przeciwwskazania - nietolerancja składników leku, żółtaczka lub zaburzenia czynności wątroby w historii. Dla kobiet w ciąży i karmiących piersią lek jest przepisywany w standardowej dawce, leczenie powinno być pod nadzorem specjalisty.

Linkomycyna

Niedrogi, ale dobry antybiotyk z grupy linozamidów, jest skuteczny tylko przeciwko bakteriom Gram-dodatnim, jest uwalniany w tabletkach, w postaci roztworu do podawania dożylnego lub domięśniowego. Cena wynosi 110–180 rubli.

Lek jest przepisywany na zapalenie płuc i ucha środkowego, zapalenie oskrzeli, ból gardła. Przeciwwskazania - ciężka patologia nerek i wątroby, okres ciąży i karmienia piersią.

Linkomycyna należy do grupy linozamidów

Dożylnie i domięśniowo przepisano 0,6 g trzy razy na dobę, w trudnych przypadkach, dawkę zwiększa się do 2,4 g. Dawka do podawania doustnego wynosi 1,5 g na dobę, należy ją podzielić na 3 dawki. Czas trwania leczenia - 1-2 tygodnie.

Linkomycyny nie należy przyjmować jednocześnie z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, w przeciwnym razie oddychanie może się zatrzymać.

Flemoxine Solutab

Skuteczny i łagodny środek przeciwbakteryjny penicyliny, zawierający amoksycylinę, jest dostępny w tabletkach o różnych dawkach. Cena - 230-480 rubli.

Flemoxin Solutab - skuteczny i łagodny antybiotyk

Lek pomaga wyeliminować zakażenia bakteryjne w narządach układu oddechowego, ostre zapalenie ucha środkowego. Przeciwwskazania - białaczka limfocytowa, choroby przewodu pokarmowego, choroba nerek, ciąża, okres karmienia naturalnego.

Działanie leku nie zależy od przyjmowania pokarmu, tabletkę można połknąć w całości, rozgnieść, rozpuścić w wodzie.

Antybiotyki w leczeniu zapalenia pęcherza moczowego

Rozwój reakcji zapalnych w pęcherzu moczowym u kobiet i mężczyzn nie jest rzadkością. Już nieliczni mają nadzieję na szybką ulgę z bardzo nieprzyjemnych objawów zapalenia pęcherza bez stosowania antybiotyków. W nowoczesnej terapii antybiotyki na zapalenie pęcherza moczowego zajmują wiodącą pozycję w kompleksowym leczeniu choroby, ze względu na zdolność do tłumienia aktywności życiowej wielu przedstawicieli zakaźnych patogenów - grzybów, bakterii i pierwotniaków.

Skuteczność antybiotyków w leczeniu zapalenia pęcherza moczowego

Wybór leków antybiotykowych opiera się na zasadach opartych na dowodach z punktu widzenia badań medycznych (empirycznie), bez wcześniejszego określenia oporności na patogeny. Aby wybrać skuteczny lek (antybiotyk) do leczenia zapalenia pęcherza moczowego, lekarz może polegać wyłącznie na potwierdzonych naukowo aspektach dotyczących przede wszystkim odporności głównego patogenu na antybiotyk.

Chociaż nowoczesne leki z grupy antybiotyków są uniwersalne i mają ogromny wpływ na większość patogenów, głównym kryterium wyboru jest wrażliwość na przygotowanie głównego „prowokatora” zapalenia pęcherza, E. coli. Sytuacja wygląda inaczej w leczeniu klinik chorób przewlekłych. W tym przypadku wybór antybiotyku jest przeprowadzany na podstawie dokładnego monitorowania analizy moczu i wykrywania wrażliwości patogenu na ten lek.

Antybiotyki przeciwko zapaleniu pęcherza moczowego u kobiet powinny być dobierane zgodnie z podstawowymi wymogami, które zapewniają ich skuteczność w całym procesie terapeutycznym, co wynika z:

  • wysoka możliwość selektywnego działania przeciwbakteryjnego w dawkach, które nie powodują toksyczności w organizmie;
  • całkowity brak lub opóźniony rozwój oporności patogenów na lek przez cały okres jego włączenia do terapii;
  • utrzymywanie długoterminowej skuteczności przeciwdrobnoustrojowej w tkankach strukturalnych i płynach ustrojowych;
  • właściwości aktywnej biodostępności, łatwe pokonywanie barier biologicznych i usuwanie z organizmu, przy jednoczesnym zapewnieniu wystarczającej koncentracji leków do terapii w centrum zmian zakaźnych;
  • minimalne ryzyko zdarzeń niepożądanych i niewielka liczba przeciwwskazań.

Zgodnie ze skuteczną naturą antybiotyków, mogą one mieć właściwości bakteriobójcze (całkowite zniszczenie komórki patogennej) i mieć działanie bakteriostatyczne na komórki patogenu, całkowicie przerywając ich cykl komórkowy (podział). Zgodnie z ilościową akumulacją aktywnego składnika antybiotyku w organizmie, może on tłumić szeroki zakres reakcji metabolicznych wewnątrz komórek mikrobiologicznych. Te możliwości antybiotyków są klasyfikowane.

Klasyfikacja antybiotyków stosowanych w zapaleniu pęcherza moczowego

W celu złagodzenia reakcji zapalnych w tkankach zbiornikowych pęcherza wybiera się antybiotyk o szerokim spektrum działania, ponieważ w pewnych sytuacjach nie zawsze jest możliwe dokonanie optymalnej selekcji bakteriologicznej leku najbardziej wrażliwego na patogen. Protokół terapeutycznej antybiotykoterapii może obejmować leki z różnych grup i podgrup antybiotyków:

  • grupa penicylin;
  • grupy cefalosporyn;
  • fluorochinolony;
  • nitrofurany;
  • makrolidy;
  • oksychinolony;
  • leki innych grup.

Forma uwalniania leków może być dowolna - tabletki i proszki do wytwarzania zawiesin, form do wstrzykiwania.

W ciągu ostatnich 40 lat naukowcy zsyntetyzowali ponad sto nowych antybiotyków, ale tylko jedna trzecia z nich została zastosowana we współczesnej medycynie, ponieważ otaczające nas i bakterie mutują szybciej niż nowe leki zastępują stare. Zastanów się, jakie grupy antybiotyków są dziś stosowane w leczeniu zakaźnych i zapalnych zmian w torbielach moczowych.

Doustne antybiotyki na zapalenie pęcherza moczowego

Najpopularniejsze narkotyki pochodzą z następujących grup:

Fluorochinolony (chinolony)

Stanowią one szeroką klasę nowoczesnych syntetycznych leków przeciwbakteryjnych. Ich wpływ na komórki patogenne jest spowodowany upośledzoną replikacją DNA komórkowego (uszkodzenie ścian komórkowych) i ich śmiercią. Preparaty tej klasy wyróżniają się wysoką aktywnością bakteriobójczą, wysoką biodostępnością i zdolnością do penetracji.

Skuteczny wobec drobnoustrojów gramowych (+) i gramowych (-). Dlatego są one szeroko stosowane nie tylko w leczeniu zapalenia pęcherza, ale także w leczeniu chorób ogólnoustrojowych o genezie bakteryjnej. Działania niepożądane są łagodne. Dość dobrze tolerowany przez pacjentów. Mianowany w pigułce, proszku i formie do wstrzykiwania.

Zacznijmy przegląd najpopularniejszych leków tej klasy:

Środek przeciwbakteryjny sporządzony na bazie dowodów Fosfomycyna / trometamol. Nie pozostawia bakterii szansy na rozmnażanie się i przenikanie do tkanek śluzowych zbiornika moczowo-pęcherzykowego. Pojedyncza dawka 3 g / dobę Monural może usunąć nieprzyjemne objawy choroby. W ciężkim lub nawracającym procesie zapalnym u starszych pacjentów możliwe jest ponowne przyjmowanie leku w ciągu jednego dnia. Szybko, bez komplikacji i nawrotów, może zatrzymać reakcje zapalne z towarzyszącymi krwotokami. Cena zaczyna się od 350 rubli.

Szybkie stężenie składników terapeutycznych w moczu zapewnia aktywne działanie bakteriobójcze na czynnik zakaźny. Skutecznie stosowany w łagodzeniu ostrych i przewlekłych reakcji zapalnych w MP. Tabletki są przyjmowane bez żucia przed posiłkiem lub dwie godziny później po posiłku. Dawkowanie i leczenie wybiera lekarz. Zazwyczaj jest to dwukrotne dzienne spożycie od 3 do 7 dni lub więcej (w razie potrzeby). Ceny - od 170 rubli.

W leczeniu procesów zakaźnych i zapalnych w MP uważa się za niezawodny, bardzo radykalny i skuteczny środek przeciwbakteryjny. Jest produkowany nie tylko w postaci tabletek, ale w przypadku zapalenia pęcherza jest przepisywany wyłącznie w postaci tabletek. Indywidualne dzienne spożycie zależy od ciężkości kliniki - od 400 mg do 800, według uznania lekarza.

W ostrej klinice dopuszczalna dawka dobowa wynosi 400 mg dwa razy dziennie, przebieg leczenia nie powinien przekraczać 3 dni, po czym dawkę zmniejsza się do 200 mg dwa razy dziennie, aż stan ustabilizuje się, ale z kursem nie dłuższym niż 2 tygodnie. Podobnie jak wszystkie LK ma swoje przeciwwskazania i pułapki, więc terapia odbywa się pod nadzorem specjalisty. Cena zaczyna się od 75 rubli.

Posiadając właściwości bakteriostatyczne dla dużej grupy patogenów, spowalnia ich rozmnażanie i całkowicie niszczy. Przy nieskomplikowanym procesie zapalnym w MP przebieg leczenia trwa od jednego do półtora tygodnia przy dawce 250 mg 2 / dzień, przy złożonej klinice - 500 mg 2 / dzień. Wchłanianie leku jest przyspieszane z przyjęciem na pusty żołądek, picie dużej ilości płynu. Koszt waha się od 10 do 50 rubli.

Jest to antybiotyk ogólnoustrojowy o długim przebiegu terapii. Skutecznie stosowany w rozprzestrzenianiu się procesu zakaźno-zapalnego w innych narządach układu moczowego. Szybko zatrzymaj nieprzyjemne objawy i normalizuj proces mikcji. Spośród wszystkich leków w tej grupie uważany jest za najbezpieczniejszy, „działa wydajnie”, nawet jeśli inne leki są nie do utrzymania.

Ale to nie oznacza, że ​​ten środek zaradczy jest wskazany do samodzielnego leczenia. Kurs i dawkowanie powinny być dobrane przez lekarza na podstawie ciężkości procesu, wieku i patologii tła. Zwykła dawka wynika z dwukrotnego spożycia 100 mg ofloksocyny lub pojedynczej dawki w podwójnej dawce.

Jeśli przepisane jest dzienne spożycie 400 ml, można je przyjmować raz na lunch z jedzeniem, aby zapobiec wydłużeniu czasu ssania. Kurs na nieskomplikowane zapalenie - od 3 dni do tygodnia, z poważnymi problemami - do półtora tygodnia. Aby wykluczyć zdarzenia niepożądane, nie można zaakceptować niezależnej zmiany przebiegu i dawki. Koszt pakowania tabletek w dawce 200 mg - od 25 rubli.

Wszystkie powyższe leki różnią się skutecznością przeciwdrobnoustrojową od wielu szczepów patogenów. Zaletą jest szybkie tłumienie aktywności patogenów, nawet przy zakaźnej obecności Pseudomonas pseudomonas (pręcików).

Leki z tej grupy nie są przepisywane kobietom w okresie ciąży (ciąża), karmienia piersią i pacjentom z nadwrażliwością na substancję czynną. Ale w przypadku zapalenia pęcherza moczowego u mężczyzn ta grupa antybiotyków jest najszersza.

Cefalosporyny

Są to zasadniczo naturalne grzyby z rodziny Cephalosporium i należą do grupy syntetycznych antybiotyków. Ich skuteczność wynika z przerwania łańcucha syntezy enzymów białkowych ściany komórkowej drobnoustrojów, co prowadzi do jej zniszczenia. W wysokim stężeniu leki są zlokalizowane w zbiorniku pęcherza moczowego.

Już godzinę po wprowadzeniu do organizmu istnieje maksymalna skuteczność leku, która utrzymuje się przez 6 godzin. Nie przydzielono do pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek i kobiet z rzekomobłoniastym zapaleniem jelita grubego. Cefalosporyny mogą być przepisywane kobietom w ciąży tylko w wyjątkowych przypadkach. Wśród najbardziej poszukiwanych:

Antybiotyk przeciwko zapaleniu pęcherza moczowego u kobiet wykazuje skuteczną aktywność bakteriobójczą i bakteriostatyczną przeciwko patogenom kałowym, enterokokom i Escherichia coli (E.coli). Jednak szerokie działanie przeciwdrobnoustrojowe może być selektywne - aby zapobiec rozmnażaniu się niektórych patogenów i nie oddziaływać na innych.

Głównym kierunkiem jest leczenie przewlekłych procesów zapalnych. Recepcja sprawia, że ​​- 6 g / dzień lub 750 mg preparatu 3 / dni. Przebieg terapii jest indywidualny. Lek jest dostępny w dogodnej formie do przyjęcia - w proszku, tabletkach i zastrzykach. Cena tabletek waha się w granicach 250-550 rubli.

Bezpieczny i skuteczny lek o szerokiej właściwości bakteriobójczej, który narusza wzrost bakterii i syntezę komórkową czynnika wywołującego procesy zapalne w tkankach śluzowych układu moczowego. Zalecana dawka dla zapalenia pęcherza moczowego u dorosłych pacjentów wynosi 250 mg w odstępie 8 godzin. W ciężkiej klinice z zaawansowanym procesem zapalnym - 500 mg w odstępie 8 godzin.

Ponieważ lek jest wydalany przez nerki, jest on niekompatybilny z alkoholem, ponieważ ma on właściwości moczopędne i usunie ceflakor z organizmu, zanim przejawi swój potencjał terapeutyczny. Ponadto alkohol zwiększa ryzyko zdarzeń niepożądanych. Cena tabletów - 250 rubli.

Leki przeciwbakteryjne i bakteriobójcze, szeroko stosowane w leczeniu procesów zakaźnych i zapalnych o skomplikowanej i nieskomplikowanej naturze w tkankach strukturalnych zbiornika moczowego i torbielowatego. Czas trwania terapii i dawkowanie określa się zgodnie ze zidentyfikowanym patogenem. W zwykły sposób czas trwania terapii nie przekracza półtora tygodnia przy dziennym spożyciu dla dorosłych - 400 mg.

Przyjmowanie leku nie zależy od odżywiania. Przed użyciem konieczne jest określenie wrażliwej reakcji organizmu na penicyliny, ponieważ u prawie 10% takich pacjentów obserwuje się reakcję alergiczną na ceftibuten, aż do wstrząsu anafilaktycznego. Wyznaczony w postaci proszku do przygotowania zawiesin. Cena butelki - 540 rubli.

Nitrofurany

Unikalne w swoich właściwościach antybiotyki, wykazujące aktywność nie tylko przeciw bakteriom, ale także silny wpływ na patogeny grzybowe. W moczu są skoncentrowane w większych ilościach niż we krwi w ciągu 3-4 godzin po podaniu doustnym. Ich wpływ jest spowodowany naruszeniem wewnątrzbakteryjnych procesów biochemicznych i znaczącą aktywacją układu odpornościowego pacjentów.

Nawet przy niecałkowitym zniszczeniu patogenów, z poszanowaniem prawidłowego dawkowania, symptomatologia zapalenia pęcherza jest łagodzona tak szybko, jak to możliwe.

Jednocześnie nie ma potrzeby wyznaczania dodatkowych leków przeciwgrzybiczych. Ta grupa antybiotyków nie jest zalecana do zapalenia pęcherza moczowego u kobiet z ciężkimi przewlekłymi postaciami patologii nerek. Wśród często przepisywanych leków antybiotykowych:

Bakteriobójczy i baktertostatyczny lek przeciwbakteryjny. Jest przepisywany głównie na zakaźne zmiany narządów moczowych, w tym zapalenie pęcherza moczowego. Aby zmniejszyć niekorzystne skutki, przyjmowane z jedzeniem lub popijane mlekiem. Pojedyncza dawka dzienna - 3 g. Z tygodniowym kursem leczenia. Cena - od 40 rubli.

Szczególnie skuteczny w stosunku do E. coli. W procesach zapalnych w tkankach moczowo-torbielowych przepisuje się go w dawce 100 mg / 3 dni przez pięć dni. Koszt waha się od 70 do 400 rubli.

Wspólne dla wszystkich leków - wysoka właściwość bakteriobójcza, stosunkowo niska odporność na antybiotyki głównych patogenów i częstość występowania działań niepożądanych. Co trzeci pacjent ma objawy zatrucia w postaci nudności i wymiotów, bólu brzucha, objawów senności i zawrotów głowy. Ta grupa ma dość szeroką listę przeciwwskazań - niedopuszczalność stosowania w niewydolności serca, nerek i wątroby.

Penicyliny

Tłumią źródło bakteriobójcze na etapie aktywnej replikacji komórkowej patogenu, penetrując i niszcząc komórkę od wewnątrz. Jednak przy ciągłym stosowaniu tej grupy leków bakterie szybko rozwijają u nich odporność, dlatego terapia ma nieefektywny charakter.

Terapeutyczne stężenie w osoczu osiąga się dwie godziny po podaniu i utrzymuje się przez 8 godzin. Zaletą jest - dobra tolerancja i nietoksyczność nawet przy długotrwałej terapii. Antybiotyki penicylinowe nie są przepisywane w przypadku zapalenia pęcherza wywołanego przez grzyby i wirusy.

Głównym celem jest złagodzenie zakażeń mieszanych spowodowanych przez patogeny gram (+). Wśród przepisanych leków są skuteczne - „Dicloxacillin”, „Cefaclor”, „Amoxicillin”, „Cefalexin”, „Ampicillin”. Z tabletek najczęściej formuje się zakaźne zapalenie tkanek zapalnych zalecanych przez MP:

Ma działanie hamujące na replikację komórek bakteryjnych, prowadząc je do śmierci. Mianowany kobietami w formie pigułek o dawce 250 i 500 mg 2 / dobę z kuracją trwającą do półtora tygodnia. Z nawracającym stanem zapalnym do 3 razy dziennie. Ceny tabletów od 145 rubli.

Dostępne z podobnymi formami dawkowania. Zalecenia dotyczące średniej nasilenia zmian zapalnych w torbielach moczowych wynoszą 250 mg 4 / dobę. W ciężkiej klinice dawkę zwiększa się do 500 mg.

Oba antybiotyki charakteryzują się szybkim przenikaniem do osocza. Nie więcej niż 1% patogenów może być na nią odporny. Lek jest przepisywany nawet w leczeniu zapalenia pęcherza moczowego u kobiet w ciąży i karmiących piersią, ponieważ bariera łożyska zapobiega penetracji antybiotyku. Jego obecność w łożysku i mleku matki jest możliwa tylko w niewielkiej ilości, która nie szkodzi ani płodowi, ani dziecku.

Leczenie zapalenia pęcherza moczowego antybiotykami pozajelitowymi

Leczniczy przebieg zapalenia pęcherza obejmuje kilka aspektów, z których jeden to antybiotyki pozajelitowe. Ich celem jest wyłącznie ciężki stan pacjenta - długotrwała wysoka gorączka (ponad 39 ° C), objawy zmian martwiczych, wrzodziejących lub krwotocznych MP, rozprzestrzenianie się zakaźnego procesu zapalnego w tkankach nerek lub nieskuteczność poprzedniej terapii.

Pozajelitowa lista antybiotyków dla kobiet z zapaleniem pęcherza jest bardzo duża. Zalecane są leki z różnych grup antybiotyków o szerokim zakresie działania. Zaleta terapii iniekcyjnej w stosunku do innych form środków terapeutycznych jest oczywista:

  1. Szybkie osiągnięcie ognisk zapalenia.
  2. Brak niekorzystnego wpływu na nabłonek wątroby i przewodu pokarmowego.
  3. Niezależnie od wprowadzenia posiłku.

Wybór antybiotykoterapii iniekcyjnej odbywa się na podstawie nasilenia objawów klinicznych i charakterystyki ciała pacjenta. Rozważ niektóre z nich, które są najczęściej wybierane przez specjalistę.

Ceftriakson jest lekiem trzeciej generacji z grupy cefalosporyn. Aktywny wobec szerokiego zakresu zakaźnych i zapalnych patogenów, w tym bakteryjnych przedstawicieli beztlenowych i tlenowych. Lek jest wyłącznie formą do wstrzykiwania. Wskazany do podawania dożylnego, domięśniowego i kroplowego. Przypisany indywidualnie. Skuteczność leku utrzymuje się przez sześć godzin po przygotowaniu roztworu. Przeciwwskazane:

  • kobiety z niewydolnością nerek;
  • w okresie ciąży i karmienia piersią:
  • pacjenci z obecnością zapalenia jelit.

Cena za fiolkę w sieciach aptecznych - 20 rubli.

Cyprofloksacyna jest jednym z najlepszych leków w leczeniu procesów zapalnych w torbielach moczowych. Forma uwalniania - ampułki 1 ml dawkowanie i leczenie są indywidualne. Głównym przeciwwskazaniem jest ciąża, karmienie piersią i zwiększona podatność na składniki leku. Średnia cena za ampułkę wynosi 25–35 rubli.

Cifuroksym - dożylne lub domięśniowe podawanie leków prowadzi do śmierci większości szczepów zakaźnych patogenów. Skuteczne w przewlekłym zapaleniu pęcherza moczowego. Maksymalna dawka dobowa wynosi 2 g 3 / dzień. Antybiotyk nie jest tani. Cena proszku na 10 zastrzyków - od 1000 do 1300 rubli.

Amikacyna - leki do wstrzykiwań domięśniowych i dożylnych. Ma szeroki zakres skuteczności w leczeniu ostrych i przewlekłych procesów zapalnych w MP. Maksymalna dawka dobowa wynosi 1,5 g. Czas trwania kursu w infuzji dożylnej wynosi od 3 dni do 7 dni, domięśniowo - do 1,5 tygodnia. Cena ampułki - 26 rubli.

W leczeniu złożonej kliniki choroby preferuje się leczenie skojarzone antybiotykiem pozajelitowym o szerokim zakresie skuteczności.

Amoxiclav, Flemoklav z aktywnymi składnikami amoksycyliny i kwasu klawulanowego, uzupełniając wzajemnie swoją skuteczność. Wstrzyknięcie 1,2 g w odstępie 6 godzin. Koszt - 483 rubli.

Amoksycylina / sulbaktam (Trifamox, Ampisid) - w zależności od złożoności procesu od 1,5 do 3 g w odstępie 8 godzin. Cena - od 346 rubli.

Timentyna jest złożonym antybiotykiem, który zawiera tikarcylinę i kwas klawulanowy. Jest przepisywany na ciężkie zapalenie pęcherza moczowego spowodowane przez oporne szczepy bakterii. Wybór dawek jest indywidualny, biorąc pod uwagę nasilenie kliniki i lokalizację zakaźną. Zazwyczaj stosowana dawka do podawania dożylnego wynosi 3,1 g co 4 godziny. Cena - 1180 rubli.

Lista antybiotyków do wstrzykiwań jest obszerna. Ciągłe badania w tym kierunku znacznie uzupełniają rejestr recept. W przypadku ostrego lub przewlekłego obrazu zapalenia pęcherza moczowego wybierany jest indywidualny schemat leczenia. Dlatego niezależne powołanie jest kategorycznie niewłaściwe.

Żaden lek, w tym antybiotyk, nie może stać się panaceum w leczeniu zapalenia pęcherza moczowego. Tylko kompetentny wybór kombinacji środków terapeutycznych przepisanych przez lekarza prowadzącego daje szansę na całkowite wyleczenie.