loader

Główny

Zapalenie krtani

Antybiotyki na choroby laryngologiczne u osób dorosłych w tabletkach

Choroby zakaźne i zapalne narządów górnych dróg oddechowych są najczęstszymi patologiami, z jakimi spotykają się lekarze jako ogólny profil, tak wąskie specjalności.

Zapalenie zatok, zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie migdałków, zapalenie gardła, zapalenie krtani, zapalenie ucha są chorobami, które prawie każdy napotkał. U dzieci często występują w ostrej postaci. U młodzieży i dorosłych zapalenie migdałków i zapalenie zatok są zwykle przewlekłe z okresami zaostrzeń.

Charakter chorób zapalnych dróg oddechowych, a także ucha wewnętrznego, środkowego i zewnętrznego może być wirusowy, bakteryjny, alergiczny i pourazowy. Antybiotyki w zakażeniach laryngologicznych są przepisywane w celu potwierdzenia bakteryjnej etiologii zapalenia lub wysokiego ryzyka rozwoju powikłań.

Jeśli nieżyt nosa, zapalenie gardła, zapalenie krtani występują częściej w zakażeniach wirusowych (adenowirus, grypa, paragrypa, infekcja syncytialna układu oddechowego), wówczas zapalenie zatok przynosowych, migdałków i ucha środkowego w większości przypadków ma charakter bakteryjny i jest leczone lekami przeciwbakteryjnymi.

Amoksycylina + kwas klawulanowy (Augmentin, Amoxiclav, Flemoklav Solyutab)

Azytromycyna (Sumamed, Hemomitsin, Zi-Factor, Azitrus, Azitroks);

Klarytromycyna (Klacid, Clabax)

Cefuroksym (Zinnat)

Cefiksym (Supraks, Sorcef, Pancef, Cefspan)

Amoksycylina + kwas klawulanowy (Augmentin, Amoxiclav, Flemoklav Solyutab)

Azytromycyna (Sumamed, Hemomitsin, Azitroks, Azitrus, Zi-Factor);

Klarytromycyna (Klacid, Clabax)

Cefiksym (Supraks, Sorcef, Pancef)

Lewofloksacyna: Glevo, Tavanic, Tigeron.

Cyprofloksacyna: Digran, Tsiprolet, Tsiprobay.

Ciężki prąd

(zalecane podawanie pozajelitowe)

Cefalosporyny trzeciej generacji.

Cefalosporyny trzeciej generacji.

Lewofloksacyna (Tavanic, Glevo)

Ważne jest, aby pamiętać, że fluorochinolony są przepisywane tylko osobom, które osiągnęły wiek 18 lat, lub z powodów zdrowotnych, jeśli jest ciężka, oporna na leczenie innymi lekami zapalenia płuc - dzieci w wieku powyżej 15 lat.

Czytaj dalej: Wybór antybiotyków w leczeniu zapalenia ucha środkowego u dorosłych
A także: 7 popularnych antybiotyków na zapalenie ucha u dzieci

W przypadku chorób zapalnych narządów laryngologicznych o umiarkowanym nasileniu zaleca się rozpoczęcie leczenia lekami hamującymi penicyliny (Augmentin, Amoxiclav). Fluorochinolony są stosowane w ciężkiej chorobie lub w obecności flory odpornej na beta-laktam.

W leczeniu kobiet w ciąży i karmiących piersią zaleca się stosowanie makrolidów. Najbezpieczniejszą dla tej kategorii pacjentów jest Josamycyna. Jeśli to konieczne, użyj leków beta-laktamowych.

Czas trwania leczenia i dawkę leku powinien wybrać lekarz prowadzący. Samoleczenie jest niedopuszczalne i obarczone jest poważnymi komplikacjami. Należy również pamiętać, że nieupoważniona zmiana dawkowania i częstości podawania w kierunku zwiększania dawki może prowadzić do przedawkowania środka. A odbiór niewystarczającej dawki nie przyniesie rezultatów, ale sprowokuje wzrost flory lekoopornej. Leczenie musi być kontynuowane przez co najmniej kolejne dwa dni (48 godzin) po normalizacji stanu i zaniku objawów choroby.

W leczeniu chorób zapalnych u dzieci w wieku poniżej 12 lat zaleca się przepisywanie wszystkich leków w postaci zawiesin.

Lek o działaniu bakteriobójczym, należący do klasy półsyntetycznych penicylin. Skuteczny przeciwko gramowi i gramowi + florze kokosowej i pałeczkom gramowym. Antybiotyk jest całkowicie zniszczony przez działanie beta-laktamazy bakteryjnej. Produkt jest odporny na kwaśne środowisko i ma dobrą biodostępność po podaniu doustnym.

Amoksycylina szybko wytwarza stężenia terapeutyczne w ognisku zapalnym, jest przystępna i ogólnie dobrze tolerowana przez pacjentów. Przytłaczająca liczba niepożądanych efektów wynikających z jego stosowania wiąże się z alergią na penicyliny.

Przeciwwskazaniami do tego celu są mononukleoza zakaźna i indywidualna nadwrażliwość na beta-laktamy. Biorąc pod uwagę brak danych dotyczących wpływu embriotoksycznego lub teratogennego na płód, dopuszcza się stosowanie amoksycyliny w leczeniu kobiet w ciąży. Lek jest stosowany ostrożnie podczas laktacji, ze względu na jego zdolność do przenikania do mleka matki. W obecności środków alternatywnych nie zaleca się podawania amoksycyliny osobom skłonnym do reakcji alergicznych lub chorób przewodu pokarmowego.

Przeczytaj dalej: Instrukcje dotyczące stosowania tabletek amoksycyliny dla dorosłych i dzieci + opinie

Najbardziej popularny doustny antybiotyk do leczenia narządów laryngologicznych.

Ma szerokie spektrum aktywności przeciwdrobnoustrojowej, jest odporny na działanie enzymów bakteryjnych (z wyjątkiem pierwszego typu beta-laktamazy, wytwarzanej przez enterobakterie, morganellę, ząbkowanie, acinetobacter i pałeczkę synergiczną). Bakteriobójczy mechanizm działania jest realizowany przez hamowanie syntezy ściany mikrobiologicznej.

Rozszerzenie spektrum działania przeciwdrobnoustrojowego spowodowane jest obecnością kwasu klawulanowego w leku, co zapobiega enzymatycznemu niszczeniu amoksycyliny przez beta-laktamazy.

Narzędzie jest bardzo skuteczne w leczeniu patologii laryngologicznych o różnym nasileniu. Obecność postaci do uwalniania pozajelitowego (proszek do wytwarzania roztworu do podawania dożylnego) pozwala na jego zastosowanie w terapii krokowej. Oznacza to, że w przypadku ciężkiego przebiegu choroby jest początkowo podawany dożylnie, z dalszym przeniesieniem pacjenta do postaci pigułki (po ustabilizowaniu stanu). Amoxiclav jest również stosowany z powodzeniem, jeśli choroba podstawowa jest powikłana infekcją dolnych dróg oddechowych.

Antybiotyk jest przeciwwskazany w obecności żółtaczki cholestatycznej, zapalenia wątroby, mononukleozy i alergii na penicylinę. Nie zaleca się stosowania w leczeniu pacjentów po rzekomobłoniastym zapaleniu jelita grubego. Może być stosowany w terapii dla kobiet w ciąży. W przypadku przepisania w okresie laktacji zazwyczaj zaleca się czasowe zaprzestanie karmienia piersią.

Główne skutki uboczne stosowania są zwykle związane z reakcjami alergicznymi na beta-laktamy i zaburzeniami przewodu pokarmowego. W celu zmniejszenia występowania tego ostatniego, Amoxiclav musi być spożywany przed rozpoczęciem posiłku lub podczas jedzenia.

Przeczytaj dalej: Oryginalne instrukcje stosowania Amoxiclavu w tabletkach i zawiesinach

Lek antybakteryjny należący do klasy makrolidów. Mechanizm działania zależy od stężenia środka w zapaleniu. Przy średnich stężeniach jest bakteriostatyczny, przy wysokich stężeniach ma działanie bakteriobójcze. Ma szerokie spektrum działania przeciwdrobnoustrojowego, w tym nie tylko patogeny gramowe i gram +, ale także nietypową florę (mykoplazma, chlamydia, legionella). Nieaktywny wobec szczepów opornych na erytromycynę.

Antybiotyk jest kwasoodporny, ma dobrą strawność i wysoką biodostępność. Charakterystyczną cechą azytromycyny jest jej przedłużone działanie. Oznacza to, że jest w stanie utrzymać terapeutyczne stężenia antybakteryjne w ognisku zapalnym przez pięć dni po zakończeniu kursu.

Jednak w leczeniu chorób laryngologicznych krótki cykl antybiotyku (3 tabletki) jest zalecany tylko w celu zapobiegania długotrwałym powikłaniom dławicy piersiowej, jeśli pacjent jest przeciwwskazany do wstrzyknięć bicyliny i leczenie choroby zostało przeprowadzone przez inny lek.

Przeczytaj dalej: Instrukcje dotyczące stosowania azytromycyny w prostym języku

Azytromycyna jest dobrze tolerowana przez pacjentów, skutki uboczne jej stosowania są dość rzadkie. Przeciwwskazania do jego wizyty to:

  • indywidualna nietolerancja na makrolidy;
  • ciężka choroba wątroby, której towarzyszy naruszenie jej funkcji;
  • patologia nerek z wyraźnym spadkiem szybkości przesączania kłębuszkowego;
  • przyjmowanie leków zawierających ergotaminę i dihydroergotaminę.

Antybiotyk bakteriobójczy z klasy makrolidów. Mechanizm działania jest realizowany przez wiązanie się z rybosomalnymi podjednostkami 50S bakterii i hamowanie syntezy białek. Szerokie spektrum działania obejmuje patogeny gramo-, gram + i atypowe oraz niektóre grzyby. Nie przyczynia się do wzrostu odporności na patogeny i nie powoduje oporności krzyżowej.

Nie jest przepisywany w obecności indywidualnej nadwrażliwości, niewydolności wątroby, a także wcześniaków. Dozwolone miejsce ciąży i laktacji.

Niski poziom toksyczności i dobrze tolerowany. Niepożądane skutki stosowania, z reguły, manifestują zaburzenia dyspeptyczne, rzadko możliwe reakcje alergiczne. Przy długotrwałym stosowaniu wysokich dawek możliwa jest zależna od dawki utrata słuchu, która jest tymczasowa i znika po odstawieniu leku.

Narzędzie jest dobrze wchłaniane z przewodu pokarmowego, ma wysoką biodostępność i dobrze gromadzi się w narządach i tkankach. Najwyższe stężenia bakteriobójcze osiąga się w tkance płucnej, migdałkach, tkance limfatycznej, skórze i VLS.

Bakteriobójczy antybakteryjny lek o szerokim zakresie działania. Należy do drugiej generacji doustnych cefalosporyn. Cefuroksym jest oporny na beta-laktamazę bakteryjną i jest skuteczny przeciwko patogenom gramowym i gram +, ale zapalenie płuc wywołane przez paciorkowce i atypowe patogeny może rozwinąć oporność na lek (nabyta oporność). Nieskuteczny przeciwko opornym na metycylinę szczepom gronkowca.

Lek jest dobrze wchłaniany przez podawanie doustne, jednak szybkość wchłaniania zawiesiny jest nieco niższa niż tabletek. Jednoczesne stosowanie leku Zinnat z pokarmem poprawia biodostępność i szybkość wchłaniania leku.

Antybiotyk jest w stanie pokonać barierę łożyskową i jest wydzielany z mlekiem matki, dlatego kobiety w ciąży powinny skonsultować się z lekarzem przed przyjęciem leku. Cefuroksymu nie zaleca się stosować w pierwszym trymestrze ciąży. Podczas karmienia piersią należy tymczasowo przerwać karmienie piersią.

Zinnat nie jest przepisywany w przypadku indywidualnej nietolerancji beta-laktamów, wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, w pierwszym trymestrze ciąży, a także dzieci do trzech miesięcy. Stosuje się go ostrożnie w przewlekłej niewydolności nerek i chorobach przewodu pokarmowego, a także w leczeniu osłabionych i osłabionych pacjentów.

Najczęstszymi skutkami ubocznymi jego stosowania są: objawy alergiczne, zaburzenia przewodu pokarmowego, dysbioza jelit i pleśniawki.

Przygotowane instrukcje
choroby zakaźne lekarz Chernenko A. L.

Czytaj dalej: Co to jest zapalenie gardła i jak sobie z tym poradzić?

Powierz swoim pracownikom służby zdrowia! Umów się na wizytę, aby zobaczyć najlepszego lekarza w swoim mieście już teraz!

Dobry lekarz to specjalista od ogólnego podejścia, który na podstawie twoich objawów dokona prawidłowej diagnozy i zaleci skuteczne leczenie. Na naszym portalu możesz wybrać lekarza z najlepszych klinik w Moskwie, Petersburgu, Kazaniu i innych miastach Rosji i uzyskać zniżkę do 65% w recepcji.

Zarezerwuj wizytę online

* Naciśnięcie przycisku prowadzi do specjalnej strony witryny z formularzem wyszukiwania i rekordami do profilu specjalisty, który Cię interesuje.

* Dostępne miasta: Moskwa i region, Sankt Petersburg, Jekaterynburg, Nowosybirsk, Kazań, Samara, Perm, Niżny Nowogród, Ufa, Krasnodar, Rostów nad Donem, Czelabińsk, Woroneż, Iżewsk

Patologie górnych dróg oddechowych często powodują, że pacjenci odwiedzają lekarzy ogólnych i otolaryngologów. Przeważnie choroby występują w zimnej porze roku, kiedy pojawiają się sprzyjające warunki rozprzestrzeniania się zakaźnych patologii układu oddechowego.

Znaczna większość z nich jest spowodowana przez różne patogeny bakteryjne, które wpływają na błonę śluzową górnych dróg oddechowych. W takich sytuacjach konieczne jest przepisanie antybiotyków na choroby laryngologiczne u dorosłych.

Leki przeciwbakteryjne to grupa leków, które mogą hamować aktywność życiową różnych bakterii. Ich mechanizm działania jest dwojakiego rodzaju:

  • Bakteriobójcze - gdy antybiotyk jest w stanie naruszyć integralność błon komórkowych patogennych bakterii, co prowadzi do ich lizy.
  • Bakteriostatyka - substancja czynna hamuje syntezę białek przez rybosomy, co uniemożliwia dalszą reprodukcję mikroflory. Jednocześnie zwiększa się ich wrażliwość na ochronne reakcje odpornościowe organizmu.

Większość antybiotyków na choroby laryngologiczne jest przepisywana doustnie. Tak więc dużą rolę odgrywa również biodostępność leku - wskaźnik (w procentach), który charakteryzuje, jak wiele przyjmowanych leków przechodzi do krążenia ogólnego. Wpływ na to ma czas przyjmowania środka przeciwbakteryjnego, stosowanie innych leków, obecność ostrych lub przewlekłych patologii u pacjenta.

Stosowanie antybiotyków w praktyce klinicznej znacznie poprawiło rokowanie nawet dla najtrudniejszych pacjentów. Obawa wielu pacjentów i ich krewnych o niepożądane działanie tych leków jest często bardzo przesadzona. Dlatego ważna jest rola lekarza - można wyjaśnić pacjentowi lub jego krewnym potrzebę antybiotykoterapii.

Kilka czynników wpływa na wybór środka przeciwbakteryjnego przez lekarza prowadzącego dla konkretnego pacjenta. Po pierwsze - specyfika patogenów bakteryjnych w chorobach górnych dróg oddechowych u dorosłych.

Jak wykazały liczne badania, najczęstszymi przyczynami są gronkowce, paciorkowce, meningokoki, corynebacteria, pałeczki hemophilus, enterobakterie, moraxellae i pseudomonas.

Dlatego konieczne jest wybranie antybiotyków, które byłyby tak skuteczne, jak to możliwe, przeciwko tej florze bakteryjnej.

Drugim ważnym czynnikiem jest ogólny stan pacjenta, obecność powikłań, wad rozwojowych lub przewlekłych patologii u pacjenta. Przy stosunkowo łagodnych patologiach, bez ryzyka zdarzeń niepożądanych, leczenie rozpoczyna się od bardziej powszechnych antybiotyków (penicyliny, makrolidy, cefalosporyny pierwszej generacji).

Jeśli pacjent ma przewlekłe patologie (cukrzyca, stany niedoboru odporności, choroba wieńcowa, patologie zakrzepowo-zatorowe, zaburzenia czynności wątroby lub nerek), poważne powikłania (uogólnienie procesu zakaźnego - posocznica) - dają pierwszeństwo bardziej specjalistycznym lekom przeciwbakteryjnym.

Poważnym problemem ostatnich dziesięcioleci jest rozwój oporności na antybiotyki u różnych bakterii. To sprawia, że ​​stosowanie wielu leków jest nieskuteczne. Niektóre szczepy Staphylococcus aureus w badaniach wykazały oporność nawet na rezerwę leków przeciwbakteryjnych. Jedynym aktywnym lekiem w takich przypadkach jest antybiotyk polipeptydowy kolistyna.

Tylko wykwalifikowany lekarz (lekarz ogólny, laryngolog) decyduje o wyznaczeniu leków przeciwbakteryjnych w zakażeniach laryngologicznych.

Przed podjęciem tej decyzji musi ocenić skargi i ogólny stan pacjenta. Wśród objawów, które mogą wskazywać na patologię bakteryjną, są:

  • wzrost temperatury do wskaźników sub- lub gorączkowych;
  • ogólny zespół zatrucia;
  • produktywny kaszel;
  • ból gardła;
  • obrzęk migdałków, pojawienie się ropnych wydzielin na ich powierzchni;
  • ból ucha, uczucie duszności i utrata słuchu.

Ponadto brane są pod uwagę znaki laboratoryjne. W przypadku patologii bakteryjnej liczba leukocytów i neutrofili zwykle wzrasta w ogólnym badaniu krwi, zwiększa się ESR (szybkość sedymentacji erytrocytów), a formuła leukocytów przesuwa się w lewo.

Konieczne jest wykonanie złotego standardu diagnostyki - badania bakteriologicznego wymazu z tylnej ściany nosogardzieli, migdałków, plwociny. Celem testu jest wiarygodne ustalenie rodzaju patogenu bakteryjnego u konkretnego pacjenta. Dodatkowo badana jest wrażliwość patogenu na poszczególne leki przeciwbakteryjne. Jedną z wad tej metody jest konieczność oczekiwania na 2-3 dni w sytuacji, gdy konieczne jest natychmiastowe przeprowadzenie terapii. Dlatego antybiotyki są prawie zawsze przepisywane na podstawie doświadczeń empirycznych.

Lekarz musi również zebrać historię stosowania antybiotyków dla konkretnego pacjenta.

Konieczne jest uniknięcie powołania pojedynczego leku przeciwbakteryjnego na krótki okres czasu.

Przepisując antybiotyki, należy przestrzegać kilku prostych zasad. Nie można przyjmować leków przeciwbakteryjnych samodzielnie, bez konsultacji z wykwalifikowanym lekarzem. Trudno jest pacjentowi obiektywnie ocenić swój stan i potrzebę przyjęcia jednego lub drugiego leku. Samoleczenie może powodować skutki uboczne.

Konieczne jest przestrzeganie trybu antybiotyku. Lek należy przyjmować w wyraźnie oznaczonym czasie każdego dnia. Po pominięciu odbioru należy jak najszybciej przyjąć pominiętą dawkę i kontynuować leczenie w trybie standardowym. Konieczne jest picie pigułki tylko ze zwykłą wodą, ponieważ inne napoje (kawa, sok, napoje gazowane) mogą zmienić właściwości farmakologiczne leku.

Ocena skuteczności antybiotykoterapii odbywa się poprzez analizę objawów klinicznych. Jeśli po 3 dniach wystąpi regresja objawów klinicznych, wyciąga się wniosek dotyczący prawidłowego wyboru leków. W przypadku braku dodatniej dynamiki u pacjenta zaleca się zmianę leku przeciwbakteryjnego.

Jeśli uzyskuje się dane na temat wyników badań mikrobiologicznych, wyniki mogą być wykorzystane do korekty leków. Minimalny czas trwania antybiotykoterapii wynosi 3 dni (przy leczeniu makrolidami i bez powikłań). W niektórych przypadkach czas trwania antybiotyków wynosi 2-3 tygodnie. Ważne jest, aby prowadzić terapię, dopóki pacjent nie zostanie całkowicie wyleczony, aby uniknąć cofnięcia się patologii.

Gdy często stosuje się terapię antybiotykową, stopniowo stosuje się metodę leczenia.

Polega na tym, że najpierw w szpitalu pacjentowi przepisuje się lek w postaci do wstrzykiwania do podawania dożylnego lub domięśniowego. Po wypisie ze szpitala, gdy stan pacjenta ulega znacznej poprawie, ten sam antybiotyk jest przepisywany do użytku domowego, ale w tabletkach, kapsułkach lub syropie.

Penicyliny

Bardzo często leczenie różnych patologii narządów laryngologicznych rozpoczyna się od historycznie pierwszej grupy antybiotyków - penicylin. Należą do grupy leków beta-laktamowych, które mają wyraźne działanie bakteriobójcze przeciwko szerokiej gamie patogenów.

Istnieją formy do podawania doustnego i do podawania pozajelitowego. Penicyliny sprawdziły się w leczeniu zakażeń bakteryjnych u kobiet w ciąży, pacjentów w podeszłym wieku, w okresie laktacji, ponieważ nie mają praktycznie żadnego działania toksycznego na główne systemy funkcjonalne organizmu. Najczęściej używane są następujące osoby:

  • penicylina;
  • amoksycylina;
  • ampicylina;
  • połączenie amoksycyliny i kwasu klawulanowego.

Penicyliny są zwykle przepisywane na niepowikłane patologie - zapalenie nosogardzieli, zapalenie migdałków, zapalenie krtani. Wśród ich niedociągnięć wyróżnia się zazwyczaj wysoka odporność wielu patogenów, które powstały w ciągu dziesięcioleci ich stosowania. Najbardziej niebezpiecznym skutkiem ubocznym przy mianowaniu penicylin jest rozwój reakcji alergicznych o różnym stopniu złożoności.

Dlatego zawsze przed pierwszą wizytą leku konieczne jest przeprowadzenie testu na nadwrażliwość na lek.

Cefalosporyny, takie jak penicyliny, należą do grupy antybiotyków beta-laktamowych. Te leki przeciwbakteryjne są szczególnie popularne w szpitalach. Cefalosporyny mają działanie bakteriobójcze, których zakres jest całkiem inny w różnych pokoleniach leków (obecnie jest ich 5).

Cefalosporyny stosuje się głównie z kilkoma wyjątkami, domięśniowo lub dożylnie. Wskazania do wizyty u nich są znacznie szersze niż w penicylinach: zapalenie ucha, zapalenie zatok, różne formy bólów gardła, zapalenie zatok, zapalenie gardła, zapalenie krtani. Również cefalosporyny są stosowane przed i po zabiegu, aby zapobiec ewentualnym powikłaniom. W leczeniu chorób laryngologicznych zaleca się następujące leki z tej grupy:

Problem oporności na antybiotyki dla najnowszych generacji cefalosporyn jest nieco mniej ostry. Mogą być również przepisywane ostrożnie kobietom w ciąży od najmłodszych lat. Jednak dość często przy ich stosowaniu mogą wystąpić reakcje alergiczne, dlatego, podobnie jak w przypadku penicylin, konieczne jest przeprowadzenie badania obecności nadwrażliwości przed pierwszym użyciem.

Makrolidy

Makrolidy - grupa leków najczęściej przepisywanych przez otolaryngologów podczas pierwszej wizyty u nich pacjenta. Powody są proste - niska toksyczność, łatwość stosowania leków w tej grupie (przebieg terapii trwa zwykle 3-5 dni) i niewielkie ryzyko działań niepożądanych.

Makrolidy blokują syntezę białka przez komórki bakteryjne, a tym samym uniemożliwiają ich dalsze rozmnażanie. Mają unikalne właściwości farmakologiczne: zdolność do gromadzenia się w zaatakowanych tkankach ciała (stężenie w nich może być 10 razy wyższe niż analogiczny wskaźnik we krwi).

Również dla makrolidów charakterystyczny długi okres wydalania z organizmu. Najczęściej produkowane w postaci kapsułek, tabletek lub syropu dla dzieci. Wśród wskazań znajdują się zapalenie gardła, zapalenie migdałków, zapalenie ucha środkowego bez powikłań, bakteryjny nieżyt nosa i zapalenie zatok. Najczęściej przepisywanymi makrolidami są:

  • azytromycyna;
  • klarytromycyna;
  • jozamycyna;
  • spiramycyna.

Wśród działań niepożądanych odnotowano przejściowy wzrost aktywności enzymów wątrobowych, depresję hematopoetyczną i objawy dyspeptyczne, które zwykle ustępują po zakończeniu leczenia.

Fluorochinolony są grupą leków przeciwbakteryjnych o wyraźnym działaniu bakteriobójczym. Charakteryzują się dobrymi wskaźnikami wydajności w sytuacjach, w których antybiotyki pierwszej linii nie miały pożądanego pozytywnego efektu.

Spektrum działania fluorochinolonów obejmuje większość bakterii Gram-ujemnych i szczepów gronkowców. Te antybiotyki przenikają przez barierę łożyskową i mogą wywierać toksyczny wpływ na płód, dlatego stosuje się je u kobiet w ciąży tylko ze względów zdrowotnych.

Terapię fluorochinolonową przeprowadza się zwykle w warunkach stacjonarnych pod kontrolą parametrów funkcjonalnych organizmu. Te antybiotyki są przepisywane w sytuacjach, gdy wymaga tego poważny stan pacjenta (zwykle z powodu powikłań leżących u podstaw patologii). Najczęściej używasz jednego z następujących leków:

  • cyprofloksacyna;
  • lomefloksacyna;
  • sparfloksacyna;
  • hemifloksacyna;
  • moksyfloksacyna.

Fluorochinolony z ich układowym stosowaniem mogą niekorzystnie wpływać na funkcjonowanie układu wydalniczego i wątrobowo-żółciowego organizmu. Dlatego nie są zalecane w przypadku zaburzeń czynnościowych wątroby i nerek u dorosłych.

Ponadto czasami powodują objawy neurotoksyczne (ból głowy, zawroty głowy, szum w uszach), zaburzenia dyspeptyczne i bóle mięśni.

Karbapenemy są antybiotykami w chorobach górnych dróg oddechowych. Są przedstawicielami leków beta-laktamowych o działaniu bakteriobójczym na florę patogenną. Karbapenemy wnikają dobrze do tkanek ciała, a także przez barierę krew-mózg. Główni przedstawiciele karbapenemów:

Główne wskazanie do ich celu - uogólnienie zakażenia (posocznica). W tym patologicznym procesie bakterie aktywnie przenikają z pierwotnego źródła zapalenia narządów laryngologicznych do krwi i rozprzestrzeniają się po całym ciele, co prowadzi do porażki różnych narządów i układów.

Według statystyk Staphylococcus aureus jest najczęstszym czynnikiem powodującym sepsę, której wiele szczepów rozwinęło oporność na główne leki przeciwbakteryjne. Karbapenemy pozostają aktywne i dlatego pozostają lekami z wyboru w takich sytuacjach.

Antybiotyki stosowane w chorobach laryngologicznych łagodzą stan pacjenta i eliminują przyczynę, mianowicie zabijając bakterie. Leki te nie są nieszkodliwe dla ludzi, więc ich stosowanie nie zawsze jest uzasadnione.

Kiedy potrzebne są antybiotyki?

W otolaryngologii antybiotyki są przepisywane w przypadku chorób zapalnych górnych dróg oddechowych, które są spowodowane działaniem bakterii, jeśli istnieje wysokie ryzyko powikłań.

Nieżyt nosa i zapalenie krtani są bardziej podatne na wirusową etiologię pochodzenia, ale zapalenie zatok, dławica piersiowa i zapalenie ucha są bakteryjne.

Antybiotyki należy przyjmować tylko wtedy, gdy wiadomo, że choroba jest spowodowana przez bakterie. Aby zwalczać infekcje i wirusy, warto zażywać leki przeciwwirusowe.

Rzadko przeziębienia lekarz przepisuje antybiotyk. Jest to dopuszczalne tylko w przypadkach, gdy sam układ odpornościowy nie może walczyć z patogenami.

Bez antybiotyków nie można zrobić, jeśli grypa lub infekcja układu oddechowego przyczyniły się do rozwoju ropnego zapalenia migdałków, ostrego zapalenia oskrzeli i zapalenia płuc.

Wszystkie leki przeciwbakteryjne dzielą się na:

  • Bakteriostatyczne. Zatrzymują proliferację bakterii, ale mikroorganizmy nie niszczą całkowicie, funkcję tę powinien spełniać układ odpornościowy.
  • Bakteriobójcze. Zniszcz bakterie.

Pierwsza grupa jest mniej nieszkodliwa dla ciała.

Istnieją następujące grupy antybiotyków:

  • Penicyliny. Należą do klasy antybiotyków β-laktamowych. Substancja przenika do komórek, pomaga w szkarlatnie, bólach gardła i zapaleniu płuc. Wady obejmują fakt, że penicylina jest szybko wydalana z organizmu.
  • Cefalosporyny. Należą do tej samej klasy co penicyliny. Istnieją 3 pokolenia cefalosporyn. Do leczenia chorób laryngologicznych nadają się leki pierwszej generacji, a mianowicie cefalotyna, cefazolina i cefaleksyna.
  • Aminoglikozydy. Są to leki o szerokim spektrum działania. Są bardzo toksyczne, ale są skuteczne nawet w przypadku gruźlicy. Należą do nich Monomitsin, Streptomycyna i Gentamycyna.
  • Makrolidy. Ta grupa leków jest najbezpieczniejsza. Makrolidy mogą być stosowane przez długi czas, są dozwolone w leczeniu małych dzieci, kobiet w ciąży i karmiących piersią, a także pacjentów uczulonych na penicyliny i cefalosporyny. Najpopularniejszymi lekami są erytromycyna i azytromycyna.
  • Fluorochinolony. Są to antybiotyki o szerokim spektrum działania, które nie mają naturalnego odpowiednika. Są 2 pokolenia. Ofloksacyna i cyprofloksacyna należą do pierwszej, lewofloksacyna i sparfloksacyna należą do drugiej.

Przepisz lek powinien być tylko lekarzem.

Leki przeciwbakteryjne są przepisywane dla umiarkowanych do ciężkich postaci chorób górnych dróg oddechowych, którym towarzyszy wysoka temperatura ciała, ból gardła lub zatok nosowych.

Leczenie u dzieci i dorosłych odbywa się za pomocą tych samych leków. Różnica polega tylko na dawkowaniu.

Zapalenie ucha - zapalenie ucha. Ciężkie ostre i przewlekłe postacie tej choroby są leczone antybiotykami, medium i światło można leczyć innymi lekami. Więcej o zapaleniu ucha środkowego →

Amoksycylina lub aksetyl cefuroksymu wykazały największą skuteczność. Leki te często powodują reakcję alergiczną, w przypadku alergii można stosować azytromycynę lub klarytromycynę.

Zapalenie zatok to zapalenie zatok przynosowych. Taka choroba może być pochodzenia wirusowego i bakteryjnego. Więcej o zapaleniu zatok →

Leczenie antybiotykami powinno rozpocząć się po badaniu na obecność flory bakteryjnej, jeśli po 10 dniach leczenia konwencjonalnymi środkami nie ma poprawy. Czytaj więcej

Jeśli choroba objawia się słabymi objawami (przekrwienie błony śluzowej nosa, wydzielina śluzowa z przewodów nosowych i niewielkim wzrostem temperatury ciała), to najprawdopodobniej jest to infekcja wirusowa, a nie bakteryjna. Antybiotyki nie są wskazane.

Leki przeciwbakteryjne:

  • Amoxiclav
  • Azytromycyna.
  • Amoksycylina.
  • Cefoksym
  • Meropenem.
  • Imipenem.

Środki te mogą leczyć wszystkie rodzaje zapalenia zatok: zapalenie zatok, zapalenie zatok czołowych, zapalenie kręgosłupa i zapalenie sitowe. Prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych jest minimalne, więc leki te można stosować u dzieci. Przebieg leczenia wynosi 3-10 dni. Przeczytaj więcej o leczeniu zapalenia zatok przy pomocy antybiotyków →

W leczeniu zapalenia zatok przy pomocy antybiotyków należy jednocześnie zastosować środki do drenażu zatok przynosowych. W przeciwnym razie choroba może stać się przewlekła.

Zapalenie gardła to zapalenie gardła, często pochodzenia wirusowego.

Przygotowania:

  • Fenoksymetylopenicylina.
  • Amoksycylina.
  • Amoxiclav
  • Augmentin.
  • Penicylina benzylowa.
  • Azytromycyna.
  • Klindamycyna.

Przebieg leczenia wynosi 7-14 dni. Przeczytaj więcej o leczeniu zapalenia gardła antybiotykami →

Paciorkowcowe zapalenie migdałków (ból gardła) należy leczyć amoksycyliną, klawulanianem, penicyliną, Flemoxinem Solutabem, Amosinem, Ekobomą lub Hikontsilomem.

Niemożliwe jest leczenie bólu gardła silnymi lekami z klasy cefalosporyn lub fluorochinolami.

Konieczne jest przyjmowanie leków przeciwbakteryjnych dopiero po otrzymaniu wyników badania flory bakteryjnej.

Cechy stosowania antybiotyków w leczeniu narządów laryngologicznych:

  • Przebieg terapii wynosi 7-10 dni, nie można przegapić dni lub czasu przyjęcia. Leczenie musi być zakończone, jeśli nie jest w pełni leczone, możliwe są nawroty.
  • Jeśli po 2 dniach terapii antybiotykowej nie ma efektu, lek należy zmienić.
  • Dla dzieci zaleca się stosowanie antybiotyków w postaci proszku lub tabletek.
  • Jeśli wystąpią działania niepożądane w postaci alergii lub ciężkiej niestrawności, należy przerwać przyjmowanie środków i skonsultować się z lekarzem.
  • Czas trwania i schemat leczenia powinny być ustalone przez otolaryngologa, samoleczenie jest niedopuszczalne.

Ponieważ antybiotyki mają wiele skutków ubocznych, przed ich użyciem musisz upewnić się, że nie jesteś uczulony na określoną klasę leków przeciwbakteryjnych.

Leki antybakteryjne zabijają nie tylko patogenne, ale także użyteczne mikroorganizmy. Po zakończeniu leczenia zmniejsza się odporność organizmu, zaburza pracę przewodu pokarmowego.

Efekt antybiotyków jest silny, więc przed ich użyciem należy dokładnie przeczytać instrukcje, aw żadnym wypadku nie należy przyjmować tych leków, jeśli istnieją przeciwwskazania:

  • ciąża i karmienie piersią;
  • reakcje alergiczne;
  • choroby przewodu pokarmowego;
  • żółtaczka cholestatyczna, zapalenie wątroby i inne poważne choroby wątroby;
  • niewydolność nerek.

Nie można łączyć antybiotyków z alkoholem, a także leków zawierających ergotaminę i dihydroergotaminę.

Jeśli przez co tydzień leczenie nie ustępuje przeziębienie, któremu towarzyszy silny ból gardła, katar i przekrwienie błony śluzowej nosa, warto porozmawiać o dodaniu zakażenia bakteryjnego. Bakterie nie mogą pokonać organizmu, więc musisz pić antybiotyki.

Autor: Oksana Belokur, lekarz,
specjalnie dla Moylor.ru

Kiedy lekarz przepisuje antybiotyki na choroby laryngologiczne u dorosłych? To pytanie jest obecnie interesujące dla wielu pacjentów. Jedną z najczęstszych przyczyn przepisywania antybiotyków przez lekarza są choroby laryngologiczne. Każda osoba cierpiała przynajmniej na dolegliwości oddechowe. Często muszą być traktowani tymi środkami. A przy wielu specyficznych chorobach przepisywanie tych leków nie jest uzasadnione. A częste korzystanie z tych funduszy powoduje uzależnienie od nich bakterii, co komplikuje terapię i zakłóca regenerację.

W leczeniu chorób laryngologicznych przepisuje się antybiotyki, jeśli chorobę wywołują bakterie. W tym przebiegu choroby samo ciało nie jest w stanie przezwyciężyć choroby.

Leczenie lekami dobiera się tak, aby leki odciążały pacjenta od samej przyczyny, tj. z patogennej bakterii. To leczenie nazywa się etiologiczne. Ale leki przeciwkaszlowe, wykrztuśne, nieżyt nosa - jest to niewielka terapia, ale są one niezwykle ważne w leczeniu chorób laryngologicznych.

W przypadku choroby laryngologicznej pacjent powinien doświadczyć poprawy po tygodniu leczenia. Jeśli tak się nie stanie, warto rozmawiać o bakteryjnej naturze choroby. Daje to lekarzowi prawo przepisywania pacjentowi innych leków. Jest to szczególnie ważne, ponieważ normalna choroba układu oddechowego lub grypa mogą powodować komplikacje w postaci:

  • ropne zapalenie migdałków,
  • ostre zapalenie oskrzeli,
  • zapalenie płuc.

Każda dolegliwość ma swoje własne przyczyny i objawy, a terminowa wizyta u lekarza pomoże pacjentowi bez poważnych konsekwencji.

Biorą te leki iw niektórych wariantach infekcji wirusowych. Nie powinieneś decydować, czy wziąć takie tabletki, czy nie. Istnieją czynniki przemawiające za ich przyjęciem:

  • jeśli dana osoba cierpi na przewlekłą chorobę ucha środkowego, a poza tym często i boleśnie zapala się;
  • niemowlęta, które mają wszystkie oznaki opóźnienia w rozwoju fizycznym: brak masy ciała, brak wapnia i witaminy D, osłabienie układu odpornościowego, nieprawidłowe funkcjonowanie organizmu;
  • słaby układ odpornościowy u pacjenta.

Kompetentny lekarz przepisuje antybiotyki pacjentowi z przeziębieniem w skrajnym przypadku, gdy układ odpornościowy nie radzi sobie z patogenami atakującymi ludzkie ciało.

Często pacjenci postrzegają to narzędzie jako panaceum i polegają na jego wpływie na ciało jako cud. Jest to jednak głębokie nieporozumienie, ponieważ wykazano, że leki przeciwwirusowe leczą grypę i ostre infekcje dróg oddechowych, i tylko wtedy, gdy stan pacjenta pogorszy się i infekcja bakteryjna zostanie dodana do przebiegu choroby, zostanie odpowiednio dobrana pomoc lekowa.

Zapalenie ucha to choroba ucha. Istnieją różne stopnie tej choroby. Antybiotyki na zapalenie ucha środkowego są przepisywane w przypadku ostrych, przewlekłych lub złośliwych form zewnętrznych. W przeciwieństwie do ciężkich stadiów ostre i umiarkowane zapalenie ucha środkowego leczy się bez użycia tych środków. A żeby nie mylić się z wyborem leków w leczeniu tej choroby, lekarze prowadzą 24-godzinne obserwacje postępu choroby. Podczas leczenia zapalenia ucha środkowego antybiotykami można użyć leku takiego jak amoksycylina. Jeśli leczenie tym lekiem jest nieskuteczne, należy stosować cefuroksym Axetil. Ale te leki mogą powodować alergie, a następnie stosować inne leki - azytromycynę i klarytromycynę.

Kolejną chorobą laryngologiczną leczoną antybiotykami jest zapalenie zatok. Kiedy ta choroba zapala zatoki, ich błony śluzowe. Choroba ta może być spowodowana zarówno przez bakterie, jak i wirusy. Z tego, co spowodowało chorobę, zależy, jak i co należy leczyć. Leczenie tej choroby na początkowym etapie jest konieczne, jako infekcja wirusowa. Ale jeśli po 10 dniach obraz nie zmieni się na lepsze, lekarz przepisze pacjentowi te leki.

Naukowcy z wielu krajów na całym świecie długo dyskutowali na temat możliwości stosowania tych leków w leczeniu zapalenia zatok. I mają tendencję do myślenia, że ​​powinny być stosowane tylko w ostrym przebiegu choroby.

Zapalenie zatok Teraz opracowano kilka metod leczenia zapalenia zatok. W przypadku ostrego zapalenia zatok, lekarz przepisuje środek zwężający naczynia i myje zatoki. Ale jeśli te opcje nie pomagają w zapaleniu stawów, antybiotyki są uwzględniane w programie leczenia, na przykład Ceftriakson. Ponadto przepisywane są leki przeciwhistaminowe. Jakiś czas po wyzdrowieniu nadal konieczne jest kontynuowanie mycia zatok.

Wybierając lek, lekarz kieruje się przebiegiem samej choroby. Lekarz przepisuje odpowiedni lek dla każdego pacjenta indywidualnie i monitoruje postęp choroby.

Antybiotykoterapia chorób laryngologicznych u dorosłych

Współcześni lekarze otolaryngolodzy starają się nie stosować antybiotyków w chorobach laryngologicznych u dorosłych bez nagłego wypadku. Jeśli więc pacjent nie martwi się silnym bólem, hipertermią i masywnym obrzękiem, a stan pacjenta nie budzi obaw, specjalista przyjmuje taktykę oczekiwania, a środki przeciwbakteryjne nie są wyznaczane, ponieważ:

  • wysokie prawdopodobieństwo powstawania drobnoustrojów lekoopornych;
  • przejawy wielu skutków ubocznych.

W sytuacjach, w których u pacjenta zdiagnozowano ropne zapalenie ucha środkowego, zapalenie migdałków, ostre zapalenie migdałków lub zapalenie zatok, niezbędne jest terminowe przyjmowanie środków przeciwbakteryjnych.

Rozróżnienie grup antybiotyków

Środki przeciwdrobnoustrojowe dzielą się na główne grupy farmakologiczne:

  • aminoglikozydy. Leki „stare” pokolenia. Są to leki nefro- i ototoksyczne, które są skuteczne przeciwko gram-bakteriom, które najczęściej powodują choroby przenoszone drogą płciową, zapalenie opon mózgowych i zaburzenia przewodu pokarmowego. Antybiotyki te nie są stosowane w chorobach laryngologicznych u dzieci i dorosłych z powodu ich niskiej skuteczności i obecności bardziej „bezpiecznych” środków przeciwbakteryjnych z mniejszą listą działań niepożądanych.
  • sulfonamidy. Antybiotyki ogólnoustrojowe o szerokim zakresie i działaniu. Bakterie Gram + (ziarniaki), Clostridia, Listeria, szereg pierwotniaków i chlamydii są niekorzystnie dotknięte. Do leczenia chorób laryngologicznych przepisywanych tylko w skrajnych przypadkach (z indywidualną nietolerancją na fluorochinolony i leki z grupy penicylin).
  • penicyliny. Aktywne wobec bakterii zarówno gramowych, jak i gram + są zatem szeroko stosowane w praktyce laryngologicznej w leczeniu dorosłych i dzieci. Miej minimum przeciwwskazań, ale może powodować poważne reakcje alergiczne (aż do obrzęku naczynioruchowego i wstrząsu anafilaktycznego).
  • cefalosporyny. Mają działanie bakteriobójcze. Stosowany do niszczenia paciorkowców i gronkowców, które najczęściej powodują takie choroby laryngologiczne jak ból gardła, zapalenie zatok i zapalenie ucha środkowego (zakażenia ropne). Antybiotyk o niskiej toksyczności może powodować alergie.
  • makrolidy. „Stare”, ale także „najbezpieczniejsze” antybiotyki. Skuteczny przeciwko mykoplazmom, chlamydiom i bakteriom Gram +. Mają działanie bakteriostatyczne.
  • fluorochinolony. Popularne wysoce skuteczne środki przeciwdrobnoustrojowe o szerokim spektrum działania. Pomagają w zakażeniu meningokokami, gronkowcem i innymi bakteriami Gram + (ważne dla chorób górnych dróg oddechowych). Przeciwwskazane w ciąży, w okresie laktacji, mają obszerną listę zdarzeń niepożądanych.

Lekarz decyduje o mianowaniu leków z danej grupy na choroby laryngologiczne, na podstawie wytycznych WHO i Ministerstwa Zdrowia w celu określenia taktyki leczenia określonych dolegliwości, danych dotyczących stanu pacjenta, historii pacjenta, informacji o skuteczności wcześniej stosowanych leków i reakcji na przepisane leki.

Antybiotyki w leczeniu zapalenia zatok u dorosłych

Zapalenie zatok jest zapaleniem błony śluzowej nosa.

Zgodnie z miejscem lokalizacji dzieli się na:

  • zapalenie zatok - zaatakowane zatoki powyżej górnej szczęki;
  • zapalenie sitowe - skorupa kości sitowej jest zaogniona;
  • choroba czołowa - porażenie zatoki czołowej;
  • zapalenie kręgosłupa - patologia nabłonka zatoki klinowej.

Zapalenie zatok u dorosłych i dzieci może być ostre lub przewlekłe, główne objawy choroby w ostrej fazie:

  • ropny wyciek z nosa;
  • hipertermia (czasami do wysokich wartości);
  • tępy, bolesny, pulsujący ból w czole, powyżej górnej szczęki, pogarszający się, gdy głowa jest opuszczona. Zespół bólowy może być nasilony nawet po zimnym wietrze w twarz.

Choroba w postaci przewlekłej może mieć niewyraźny obraz z niezbyt wyraźną symptomatologią. Niekwalifikowane, późne leczenie zapalenia zatok może prowadzić do zapalenia opon mózgowych i posocznicy. Czasami takie powikłania kończą się śmiercią pacjenta.

Leczenie ogólnoustrojowe zapalenia zatok przeprowadza się po uzyskaniu wyników bakteriologicznego wysiewu wydzieliny z nosa, jednak jeśli nie ma czasu na oczekiwanie na wyniki badania asystenta laboratoryjnego, otolaryngolog wybiera antybiotyki z grupy:

  • penicyliny. Są to Amoxicillin, Amoxiclav, Flemoxin Solutab.

Amoksycylina jest lekiem o szerokim spektrum działania, jednak jeśli jej skuteczność w konkretnym przypadku jest mała, leczenie dostosowuje się przepisując Amoxiclav, chroniony lek przeciwdrobnoustrojowy, w którym główny składnik jest uzupełniony kwasem klawulanowym. Ten środek bakteriobójczy (a zatem działa stosunkowo szybko) zwiększa aktywność ludzkich leukocytów, zwiększając ich odporność przeciwbakteryjną.

Zarówno Amoksycylina, jak i Amoxiclav są szybko wchłaniane w żołądku i jelitach, penetrują wszystkie tkanki i płyny ustrojowe, pokonują barierę łożyskową, ale nie udowodniono ich działania teratogennego. Antybiotyki są uzyskiwane przez nerki, więc głównym przeciwwskazaniem do ich stosowania jest patologia układu wydalniczego i ogólna nietolerancja substancji czynnej.

Możliwe jest wstrzykiwanie leków na choroby laryngologiczne doustnie i pozajelitowo (w postaci wstrzyknięć domięśniowych, dożylnych i wlewów kroplowych).

Flemoxine Solutab to ta sama amoksycylina, tylko lek jest dostępny pod inną nazwą handlową. Na sprzedaż - formularz tabletu.

  • makrolidy. W arsenale lekarzy laryngologicznych - erytromycyna, azytromycyna i nowocześniejszy odpowiednik - Sumamed.

Te antybiotyki mają niską toksyczność, nie powodują alergii, jak preparaty penicylinowe.

W leczeniu dorosłych pacjentów dostępne są w postaci tabletek, kapsułek i proszku do produkcji zawiesin.

  • cefalosporyny. Popularnym lekiem trzeciej generacji tego typu jest Ceftriakson.

Lek pomaga w ropnym zapaleniu zatok, jest dostępny w postaci proszku, z którego wstrzyknięcie domięśniowe lub dożylne przygotowuje się za pomocą rozpuszczalników. Wprowadzenie bolesnych, może wystąpić wyraźne reakcje miejscowe (naciek, zapalenie żył).

Do miejscowego leczenia zapalenia błon zatok nosowych u dorosłych stosuje się krople i spraye ze składnikiem przeciwbakteryjnym:

  • Isofra. Francuski lek, który jest framycetyną, aktywny przeciw bakteriom kokowym;
  • Polydex. Leczy zarówno zapalenie zatok, jak i zapalenie ucha. Ma postać sprayu (do wkraplania do nosa) i kropli (do wprowadzenia do ucha). Lek jest szczególnie skuteczny w ropnych wydzielinach;
  • Bioparox. Aktywnym składnikiem jest antybiotyk fuzafungina. Dostępny w formie aerozolu, eliminuje obrzęk śluzowych zatok nosowych.

Aby skutecznie leczyć zapalenie zatok przy pomocy lokalnych leków przeciwbakteryjnych, konieczne jest przede wszystkim stosowanie kropli zwężających naczynia, które usuwają obrzęk i dają niezbędną drożność składnikowi przeciwbakteryjnemu.

Dorosłe zapalenie ucha środkowego

Zapalenie ucha jest zbiorowym terminem medycznym opisującym stan patologiczny zakaźnego narządu słuchu.

Najczęstszym jest zapalenie ucha środkowego. Przechwytuje obszar od błony bębenkowej do jamy, w której znajdują się kości słuchowe (młoteczek, kowadełko i strzemię). Większość przypadków dotyczy dzieci w wieku poniżej 5 lat, ale dotyczy to również dorosłych, zwłaszcza tych, którzy doświadczyli nawrotów w dzieciństwie.

  1. bakterie (Pseudomonas i hemophilus bacilli, gronkowiec, pneumokoki);
  2. grzyby z rodzaju Candida.

W leczeniu stosuje się antybiotyki ogólnoustrojowe:

  • penicyliny - Amoksycylina (nazwa handlowa Amosil, Ospamox, Flemoksin), Amoxiclav;
  • cefalosporyny - Cefuroksym (sprzedawany jako Zinnat, Axotin, Zinacef, Cefurus), Ceftriakson.

W rzadkich przypadkach laryngolodzy przepisują dorosłego grupie fluorochinolonów, na przykład tabletek norfloksacyny.

Skuteczne i lokalne leczenie, które odbywa się w dwóch rodzajach kropli, w tym:

  • tylko antybiotyk (Tsiprofarm, Normaks, Otofa);
  • środek przeciwbakteryjny i kortykosteroid (Sofradex, Kandibiotik). Ma wyraźny efekt przeciwzapalny i przeciwobrzękowy.

Jeśli grzyby mają wpływ na błonę śluzową kanału słuchowego, lekarze przepisują maści połączone - Clotrimazole, Pimafucin, Pimafukort.

Wybierając krople do uszu dla dorosłych, niezwykle ważne jest ustalenie, czy nastąpiła perforacja (perforacja) błony bębenkowej, co często ma miejsce w przypadku zapalenia ucha środkowego. Jeśli zostanie rozpoznany przełom ropy, pacjent może zostać zaszczepiony tylko jednoskładnikowymi kroplami antybakteryjnymi bez działania znieczulającego i / lub przeciwzapalnego.

Nie można również stosować leczenia miejscowego, które składa się z antybiotyku-aminoglikozydu:

Te składniki aktywne mają działanie ototoksyczne na kosteczki słuchowe i błonę śluzową ucha wewnętrznego, co może prowadzić do utraty słuchu, głuchoty lub zapalenia błon mózgowych.

Dlatego też nie można przeprowadzać ani leczenia systemowego, ani szczególnie miejscowego zapalenia ucha bez badania i kontroli otolaryngologa.

Antybiotyki w leczeniu dusznicy bolesnej u dorosłych

Ból gardła jest ostrą chorobą zakaźną, której patogeny wpływają na migdałki (często wszystkie węzły chłonne gardła).

  • wzrost temperatury do wysokich (39-40 g) wartości;
  • silny ból gardła, który występuje niezależnie od aktu połykania;
  • wzrost migdałków podniebiennych (czasami aż do całkowitego zamknięcia);
  • wizualizacja ropni lub złogów surowiczych na gruczołach i pierścieniu gardłowym pacjenta;
  • zwiększone zatrucie ciała (ból głowy, depresja, apatia, letarg, bladość skóry, tachykardia).

Diagnoza jest dokonywana na podstawie wyników badań bakteryjnych ropnej zawartości gardła, oceny stanu pacjenta i jego epidociomy (dławica jest podobna do objawów błonicy i szkarlatyny).

Choroba laryngologiczna jest leczona wyłącznie antybiotykami, niewłaściwa lub opóźniona terapia jest obarczona powikłaniami z powodu sedymentacji produktów aktywności bakteryjnej (toksyn) na błonie śluzowej mięśnia sercowego, ścian naczyń krwionośnych, nerek, mózgu. Możliwy jest rozwój endo- i zapalenia mięśnia sercowego, reumatyzmu, zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, odmiedniczkowego zapalenia nerek.

Główne patogeny dławicy piersiowej:

  • Streptococcus - 90% przypadków;
  • gronkowiec - 5%;
  • gronkowiec i paciorkowiec - 5%.

Bardzo rzadko występuje zakażenie Staphylococcus aureus, pneumococcus, mieszaną florą.

Źródłem zakażenia jest zawsze chory człowiek, droga przenoszenia jest w powietrzu.

Systemowe leczenie dorosłych odbywa się:

  • penicyliny - Amoksycylina, Amoxiclav - tabletka i forma do wstrzykiwania;
  • Macrodids (w przypadku alergii na penicylinę) - Erytromycyna (stosowana sporadycznie), Sumamed, Zitrolide, Hemomitsin (zazwyczaj kapsułki);
  • cefalosporyny (w ciężkich postaciach ropnego zapalenia migdałków) - Zinnat (kapsułki) Ceftriakson, cefaleksyna (jako zastrzyki domięśniowe lub dożylne);
  • fluorochinolony (gdy niemożliwe jest stosowanie leków wymienionych grup) - cyprofloksacyna. Leczy z głównych patogenów dławicy piersiowej, jednak jest toksyczny, ma szeroki zakres przeciwwskazań i skutków ubocznych.

Miejscową terapię u dorosłych przeprowadza się przez irygację gardła preparatami przeciwbakteryjnymi Bioparox, Hexoral i częste płukanie gardłem przy użyciu roztworów Hexoral, Oracept. Wszystkie te leki są składnikami antyseptycznymi do „punktowego” leczenia pomocniczego dławicy piersiowej.

Bólów patogenów gardła nie można tłumić tylko za pomocą terapii miejscowej. Lekarz, po postawieniu takiej diagnozy pacjentowi, musi przepisać systemowy środek przeciwbakteryjny!

Często nazywane zapaleniem migdałków migdałków, które może być ostre lub przewlekłe. Zdaniem ekspertów ta choroba laryngologiczna rzadko jest „wychwytywana” z zewnątrz, najczęściej występuje samo-infekcja z powodu spadku odporności lokalnej lub ogólnej. Osłabienie sił ochronnych wywołuje wzrost warunkowo patogennej flory ustnej części gardła. Zapalenie migdałków występuje regularnie z próchnicą zębów, zapaleniem zatok i zapaleniem jamy ustnej.

Leczenie jest podobne do leczenia dławicy piersiowej, w nieskomplikowanych przypadkach przepisywane są antybiotyki.

Antybiotyki w leczeniu chorób laryngologicznych u kobiet w ciąży

Choroby narządów laryngologicznych systematycznie występują u kobiet noszących dziecko. Nie jest to zaskakujące, ponieważ w tym czasie odporność znacznie spada, a sam okres ciąży jest dość długi. Przez 9 miesięcy trudno nie złapać infekcji, która może spowodować zapalenie zatok lub zapalenie ucha.

W ciężkich przypadkach leczenie przeciwbakteryjne jest niezbędne, ryzyko infekcji płodu wewnątrzmacicznego i rozwoju złożonych patologii jest zbyt duże.

Co przepisują ci otolaryngolodzy:

  • penicyliny (bez alergii);
  • makrolidy;
  • cefalosporyny (nazwy handlowe opisano powyżej).

Preparaty z tej grupy przenikają przez barierę łożyskową, ale nie wywierają działania teratogennego na płód. Ponownie, kiedy spotkanie jest ważne i okres ciąży oraz ciężkość choroby i szczególny przebieg ciąży.

Aminoglikozydy są surowo zabronione (gromadzą się w wątrobie dziecka, wpływają na tworzenie układu kostnego, mają działanie oto- i nefrotoksyczne na płód) i fluorochinolony (niszczą stawy płodowe, niekorzystnie wpływają na pracę szpiku kostnego i układu krwiotwórczego przyszłego niemowlęcia).

Pozostałe grupy leków są dozwolone częściowo, w zależności od trymestru ciąży.

Każdy lek przeciwbakteryjny na choroby laryngologiczne (nawet ujęty na liście warunkowo dozwolonych) powinien być przepisywany kobiecie w ciąży tylko przez lekarza. Specjalista może nie wiedzieć o ciąży pacjenta. Przed przepisaniem leków powiadom swojego lekarza o swojej sytuacji!