Zestaw Safotsid

Lek Safocid jest farmakologiczną grupą połączonych leków o działaniu terapeutycznym przeciwgrzybiczym, przeciwbakteryjnym i przeciwpierwotniakowym. Lek jest stosowany w leczeniu chorób zakaźnych wywołanych przez patogeny wrażliwe na składniki czynne leku.

Skład i forma uwalniania

Lek jest dostępny w postaci zestawu 3 rodzajów tabletek przeznaczonych do podawania doustnego (podawanie doustne). Pierwszy zestaw reprezentują tabletki flukonazolu. Mają okrągły płaski kształt cylindryczny i różowy kolor. Głównym składnikiem aktywnym jest flukonazol, jego zawartość w jednej tabletce wynosi 150 mg. Obejmują one również elementy pomocnicze, które obejmują:

• Fosforan wapnia.
• Dwutlenek krzemu.
• Celuloza mikrokrystaliczna.
• Kroskarmeloza sodowa.
• Stearynian magnezu.
• Koloidalny dwutlenek krzemu.
• Karmazynowy barwnik.

Drugi zestaw azytromycyny jest reprezentowany przez tabletki, mające dwuwypukły kształt w kształcie kapsułki, są one pokryte różową powłoką błonową. Głównym składnikiem aktywnym jest azytromycyna, jej zawartość w jednej tabletce wynosi 1048 mg. W skład tej grupy tabletek wchodzą także zaróbki:

• Kroskarmeloza sodowa.
• Stearynian magnezu.
• Siarczan laurylowy sodu.
• Koloidalny dwutlenek krzemu.
• Powidon K30.
• Talk.
• Dwutlenek tytanu.
• Barwnik.

Trzeci zestaw Secnidazolu jest również reprezentowany przez tabletki w kształcie kapsułek o dwuwypukłej powierzchni i białym kolorze. Głównym składnikiem aktywnym jest senidazol, którego zawartość w jednej tabletce wynosi 1000 mg. Substancje pomocnicze tego zestawu tabletek to:

• Stearynian magnezu.
• Celuloza mikrokrystaliczna.
• Karboksymetyloskrobia sodowa.
• Powidon.
• Talk.
• Skrobia kukurydziana
• Koloidalny dwutlenek krzemu.
• Makrogol.
• Ftalan dietylu.

Tabletki Safocid pakowane są w opakowania blistrowe po 4 sztuki, reprezentowane przez pierwszą tabletkę flukonazolu, pierwszą tabletkę azytromycyny i 2 tabletki secydidazolu. Opakowanie kartonowe zawiera 1 lub 3 blistry, a także instrukcję użycia.

Farmakodynamika i farmakokinetyka

Działanie farmakologiczne tabletek Safotsid zależy od składników aktywnych zestawów:

• Flukonazol jest środkiem przeciwgrzybiczym, który blokuje syntezę związku ergosterolu niezbędnego do prawidłowego stanu funkcjonalnego ściany komórkowej. Flukonazol ma szerokie spektrum działania, hamuje wzrost, reprodukcję, a także prowadzi do śmierci różnych rodzajów grzybów (dermatofity, grzyby z rodzaju Candida, grzyby pleśniowe).
• Azytromycyna, antybiotyk z grupy makrolidów, hamuje syntezę związków białkowych w komórce bakteryjnej, blokując podjednostkę S50 rybosomów. Antybiotyk ten ma szerokie spektrum działania przeciwko różnym bakteriom Gram-dodatnim i Gram-ujemnym.
• Secnidazol jest środkiem przeciwbakteryjnym będącym syntetyczną pochodną nitroimidazolu. Hamuje wzrost i reprodukcję bakterii beztlenowych i prostych jednokomórkowych mikroorganizmów.

Po zażyciu tabletek Safocid, jego składniki aktywne są dość szybko i prawie całkowicie wchłaniane do krążenia ogólnego. Są metabolizowane w wątrobie, tworząc nieaktywne produkty rozpadu, które są wydalane z moczem i żółcią.

Wskazania do użycia

Wskazaniem medycznym dla tabletek Safocid jest terapia etiotropowa chorób zakaźnych z przeważnie przenoszeniem płciowym, w których proces zapalny jest wywoływany przez kilka mikroorganizmów jednocześnie (zakażenie połączone) - rzeżączka, rzęsistkowica, mykoplazmoza, ureaplazmoza, chlamydioza, a także zakażenia grzybicze (kandydoza struktur dróg moczowo-płciowych). Takim zakażeniom towarzyszy rozwój procesu zapalnego w cewce moczowej (zapalenie cewki moczowej), pęcherza moczowego (zapalenie pęcherza moczowego), pochwy i sromu (zapalenie sromu i pochwy) i szyjki macicy (zapalenie szyjki macicy) u kobiet.

Przeciwwskazania

W niektórych procesach patologicznych i fizjologicznych ciała pacjenta tabletki Safocid są przeciwwskazane, w tym:

• Jednoczesne podawanie leków, które wpływają na funkcjonalną aktywność serca i wydłużają odstęp QT (cyzapryd, ergotamina, dihydroergotamina, erytromycyna, pimozyd, chinidyna, astemizol).
• Ciężka niewydolność czynnościowej czynności wątroby lub nerek.
• Organiczna patologia struktur centralnego układu nerwowego.
• Indywidualna nietolerancja na którykolwiek ze składników leku.
• Ciąża w dowolnym czasie.
• Okres laktacji (karmienie piersią).
• Pacjent ma mniej niż 18 lat.

Z ostrożnością lek stosuje się z umiarkowanym spadkiem czynności funkcjonalnej wątroby i nerek, arytmii bicia serca (arytmia). Przed przepisaniem tabletek Safocid lekarz musi upewnić się, że nie ma przeciwwskazań.

Dawkowanie i administracja

Tabletki Safocid są przeznaczone do podawania doustnego. Zgodnie ze wskazaniami medycznymi, 4 tabletki (wszystkie zestawy, w tym 1 tabletka flukonazolu, 1 tabletka azytromycyny, 2 tabletki secidazolu) są przyjmowane jeden raz. W razie potrzeby lekarz może przepisać drugie podanie 4 tabletek z blistra.

Efekty uboczne

Podczas przyjmowania tabletek Safocid możliwy jest rozwój negatywnych reakcji patologicznych ze względu na składniki aktywne. Działania niepożądane wywołane przez flukonazol obejmują niepożądane reakcje różnych organów i układów:

• Układ pokarmowy - wzdęcia (wzdęcia), nudności, przerywany ból brzucha, wymioty, suchość w ustach, zaburzenia smaku, zaburzenia czynności wątroby.
• Układ nerwowy - ból głowy, okresowe zawroty głowy, zaburzenia snu (bezsenność lub senność), drżenie rąk (drżenie), drgawki.
• Układ sercowo-naczyniowy to zaburzenie rytmu serca (arytmia).
• Układ krwionośny i czerwony szpik kostny - zmniejszenie liczby leukocytów (leukocytopenia), neutrofili (neutropenia), granulocytów (agranulocytoza).
• Skóra i jej przydatki - wypadanie włosów (łysienie), nadmierne pocenie się (nadmierna potliwość).
• Układ mięśniowo-szkieletowy - ból mięśni (bóle mięśni), stawy (bóle stawów).
• Metabolizm - zmniejszenie poziomu jonów potasu (hipokaliemia), zwiększenie stężenia cholesterolu (hipercholesterolemia) i wolnych tłuszczów (hipertriglicerydemia) we krwi.
• Reakcje alergiczne - wysypka skórna, świąd, martwica naskórka z obumarciem komórek skóry, reakcje anafilaktyczne w postaci pokrzywki, obrzęk naczynioruchowy obrzęk naczynioruchowy, wstrząs anafilaktyczny.

Azytromycyna może również powodować rozwój negatywnych reakcji patologicznych z różnych narządów i układów:

• Układ pokarmowy - nudności, okresowe wymioty, zaparcia, utrata apetytu, zaburzenia czynności wątroby, zapalenie wątroby (zapalenie wątroby), trzustka (zapalenie trzustki), okrężnica (niespecyficzne zapalenie jelita grubego) i przebarwienie języka.
• Układ nerwowy - ból głowy, zawroty głowy, drgawki, senność lub bezsenność, agresywne zachowanie pacjenta, lęk, nerwowość, okresowe omdlenia.
• Układ sercowo-naczyniowy - pojawienie się bicia serca, ból w sercu, zwiększona częstość akcji serca (tachykardia).
• Narządy zmysłów - upośledzenie słuchu do głuchoty, które ma charakter odwracalny, szum w uszach.
• Układ krwi i czerwony szpik kostny - zmniejszenie liczby leukocytów (leukocytopenia), limfocytów (limfopenia), neutrofili (neutropenia), płytek krwi (małopłytkowość) we krwi.
• Reakcje alergiczne - wysypka na skórze, świąd, pokrzywka, przypominająca oparzenie pokrzywy, obrzęk naczynioruchowy, obrzęk naczynioruchowy obrzęku naczynioruchowego z wyraźnym obrzękiem tkanek miękkich z dominującą lokalizacją w obszarze twarzy i zewnętrznych narządów płciowych.

Secnidazol może również powodować negatywne reakcje patologiczne z różnych narządów i układów podczas stosowania leku:

• Układ pokarmowy - nudności, okresowe wymioty i ból brzucha, zapalenie języka (zapalenie języka), błona śluzowa jamy ustnej (zapalenie jamy ustnej), pojawienie się metalicznego smaku w ustach.
• Układ nerwowy - upośledzona koordynacja ruchów, zawroty głowy, uszkodzenie nerwów obwodowych (neuropatia), zaburzenia wrażliwości skóry (parestezje).
• Układ krwi i czerwony szpik kostny - zmniejszenie liczby leukocytów (leukocytopenia) we krwi.
• Reakcje alergiczne - pokrzywka, charakteryzująca się pojawieniem się charakterystycznej wysypki i obrzęku, przypominający użądlenie.

Rozwój jakichkolwiek negatywnych reakcji patologicznych na tle tabletek Safocid jest podstawą zakończenia stosowania leku i leczenia specjalisty medycznego.

Specjalne instrukcje

Przed przepisaniem tabletek Safocid lekarz koniecznie wyklucza obecność przeciwwskazań, a także zwraca uwagę na kilka specjalnych instrukcji, które obejmują:

• Nie należy przyjmować leku w połączeniu z lekami zobojętniającymi sok żołądkowy (leki zmniejszające kwasowość żołądka). Przyjmowanie tych leków w odstępie 2 godzin.
• Używanie alkoholu jest wykluczone podczas używania leku.
• Podczas przyjmowania tabletek Safocid możliwe jest uzyskanie fałszywie dodatniego wyniku unieruchomienia treponema, które jest używane do diagnozowania kiły.
• Aktywne składniki wszystkich tabletek Safocid mogą wchodzić w interakcje z lekami z innych grup farmakologicznych. W przypadku ich zastosowania należy ostrzec lekarza prowadzącego.
• Lek nie wpływa bezpośrednio na stan funkcjonalny kory mózgowej. W związku z możliwym rozwojem działań niepożądanych ze strony ośrodkowego układu nerwowego na tle przyjmowania leku, zaleca się odmowę wykonywania pracy związanej ze zwiększoną koncentracją uwagi i wystarczającą szybkością reakcji psychomotorycznych.

W sieci aptek tabletki Safocid są sprzedawane wyłącznie na receptę. Niezależne stosowanie leku bez odpowiedniej wizyty u lekarza specjalisty jest wykluczone.

Przedawkowanie

Do tej pory nie zgłoszono przypadków przedawkowania tabletek Safocid. Przy znacznym nadmiarze dawki terapeutycznej może powodować lub nasilać objawy działań niepożądanych. W szczególności mogą wystąpić halucynacje, zachowania paranoidalne, przejściowa utrata słuchu, nudności, wymioty, biegunka. Leczenie przedawkowania jest objawowe, ponieważ nie ma swoistego antidotum.

Safocidowe analogi

Podobny skład i działanie terapeutyczne tabletek Safocid to Flukonazol + Azytromycyna + Secididazol.

Warunki przechowywania

Okres ważności Tabletki Safocid to 3 lata od daty ich produkcji. Lek należy przechowywać w oryginalnym oryginalnym opakowaniu, ciemnym, suchym, niedostępnym dla dzieci w temperaturze powietrza nie wyższej niż + 30 ° C.

Cena tabletów Safotsid

Średni koszt tabletek Safocid w aptekach w Moskwie zależy od ich ilości w opakowaniu:

• 4 tabletki - 657-709 rubli.
• 12 tabletek - 1301-1341 rubli.

Zestaw tabletek Safotsid, 4szt

Instrukcje użytkowania

1 tabletka zawiera:

Składnik aktywny: flukonazol 150 mg;

Substancje pomocnicze: MCC - 153 mg; fosforan wapnia - 14,5 mg; kroskarmeloza sodowa - 5 mg; stearynian magnezu - 4 mg; koloidalny dwutlenek krzemu - 1 mg, barwnik karmazynowy (Ponso 4R) (E124) - 1,06 mg.

1 tabletka zawiera:

Składnik aktywny: dihydrat azytromycyny 1048 mg;

Substancje pomocnicze: laurylosiarczan sodu - 12 mg; kroskarmeloza sodowa - 37,24 mg; Powidon K30 - 40 mg; stearynian magnezu - 16 mg; koloidalny dwutlenek krzemu - 2 mg;

Osłonka z folii: hypromeloza (hydroksypropylometyloceluloza) - 24,5 mg; ftalan dietylu, 3,8 mg; talk - 5,2 mg; dwutlenek tytanu - 6 mg; makrogol 4000 - 4,2 mg; karmazynowy barwnik (Ponso 4R) (E124) - 1,06 mg;

1 tabletka zawiera:

Składnik aktywny: senidazol 1000 mg;

Substancje pomocnicze: skrobia kukurydziana - 95 mg; MCC - 130 mg; koloidalny dwutlenek krzemu - 6 mg; karboksymetyloskrobia sodowa - 20 mg; Powidon (PVPK30) - 2,5 mg; talk - 11,5 mg; stearynian magnezu - 10 mg;

Osłonka z folii: hypromeloza (hydroksypropylometyloceluloza) - 27,1 mg; ftalan dietylu, 4 mg; talk - 5,7 mg; dwutlenek tytanu - 11,2 mg; makrogol 4000 - 4,6 mg.

Safotsid - połączony zestaw zawierający lek przeciwgrzybiczy, antybiotyk i lek przeciwbakteryjny o działaniu przeciwpierwotniakowym.

Środek przeciwgrzybiczy ma wysoce specyficzny efekt, hamujący aktywność enzymów grzybów, zależnych od cytochromu P450. Blokuje konwersję lanosterolu z komórek grzybów do ergosterolu; zwiększa przepuszczalność błony komórkowej, narusza jej wzrost i replikację. Flukonazol, będąc wysoce selektywny dla grzybów cytochromu P450, prawie nie hamuje tych enzymów w organizmie człowieka (w porównaniu z itrakonazolem, klotrimazolem, ekonazolem i ketokonazolem, w mniejszym stopniu, hamuje zależne od cytochromu P450 procesy oksydacyjne w ludzkich mikrosomach wątroby). Nie posiada aktywności antyandrogennej.

Aktywny u grzybic oportunistycznych, w tym spowodowane przez candida spp. (w tym uogólnione postacie kandydozy na tle immunosupresji), Cryptococcus neoformans i Coccidioides immitis (w tym zakażenia wewnątrzczaszkowe), Microsporum spp. i Trichophyton spp.; w przypadku grzybic endemicznych wywołanych przez Blastomyces dermatidis, Histoplasma capulation (w tym podczas immunodepresji).

Środek antybakteryjny o szerokim spektrum działania, azalid, bakteriostatyczny. Wiążąc się z podjednostką rybosomów 50S, hamuje translokację peptydów na etapie translacji, hamuje syntezę białek, spowalnia wzrost i reprodukcję bakterii, ma działanie bakteriobójcze w wysokich stężeniach. Aktywny wobec patogenów zewnątrzkomórkowych i wewnątrzkomórkowych.

Mikroorganizmy wrażliwe na azytromycynę: tlenowe drobnoustroje gram-dodatnie - Staphylococcus aureus (szczepy wrażliwe na metycylinę), Streptococcus pneumoniae (szczepy wrażliwe na penicylinę), Streptococcus pyogenes; tlenowe drobnoustroje gram-ujemne - Haemophilus influenzae, Haemophilus parainfluenzae, Legionella pneumophila, Moraxella catarrhalis, Pasteurella multocida, Neisseria gonorrhoeae; mikroorganizmy beztlenowe - Clostridium perfringens, Fusobacterium spp., Prevotella spp., Porphyromonas spp.; inne mikroorganizmy - Chlamydia trachomatis, Chlamydia pneumoniae, Chlamydia psittaci, Mycoplasma pneumoniae, Mycoplasma hominis, Borrelia burgdorferi.

Mikroorganizmy z nabytą opornością na azytromycynę: tlenowe drobnoustroje gram-dodatnie - Streptococcus pneumoniae (szczepy i szczepy oporne na penicylinę o średniej wrażliwości na penicylinę).

Naturalnie odporne mikroorganizmy: tlenowe drobnoustroje gram-dodatnie - Enterococcus faecalis, Staphylococcus aureus (szczepy oporne na metycylinę), Staphylococcus epidermidis (szczepy oporne na metycylinę); mikroorganizmy beztlenowe - Bacteroides fragilis.

Istnieją przypadki oporności krzyżowej pomiędzy Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes (beta-hemolityczne streptokoki grupy A), Enterococcus faecalis i Staphylococcus aureus, w tym bakterie Staphylococcus aureus (szczepy odporne na metycylinę), erytromycynę, azytromycynę, oraz inne makrolidy, linkozamidy.

Przeciwbakteryjny środek bakteriobójczy jest syntetyczną pochodną nitroimidazolu. Aktywny wobec bezwzględnych bakterii beztlenowych (tworzących przetrwalniki i nie spory), patogenów niektórych zakażeń pierwotniakowych: Trichomonas spp., Giardia lamblia, Entamoeba histolytica. Nieaktywny wobec bakterii tlenowych.

Współdziała z DNA komórek drobnoustrojów, powoduje naruszenie struktury helikalnej, przerwanie nici, zahamowanie syntezy kwasów nukleinowych i śmierć komórki. Powoduje uczulenie na alkohol (działanie teturamopodobnoe).

Odsysanie i dystrybucja

Absorpcja - wysoka, biodostępność - 90%. Jednoczesne przyjmowanie pokarmu nie wpływa na wchłanianie leku przyjmowanego doustnie. Po spożyciu na pusty żołądek 150 mg Tmax - 0,5-1,5 h, Cmax flukonazol w osoczu wynosi 90% jego stężenia w osoczu z a / we wprowadzeniu w tej samej dawce.

Komunikacja z białkami osocza - 11-12%. Stężenie w osoczu jest bezpośrednio zależne od dawki. Flukonazol dobrze przenika do wszystkich płynów ustrojowych. Stężenie substancji czynnej w mleku matki, płynie stawowym, ślinie, plwocinie i płynie otrzewnowym jest podobne do stężenia w osoczu. Dobrze przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego, z grzybiczym zapaleniem opon mózgowych, stężenie w płynie mózgowo-rdzeniowym wynosi około 85% stężenia w osoczu. W płynie potowym osiąga się stężenie naskórka i warstwy rogowej naskórka (akumulacja selektywna) przekraczające stężenia w surowicy. Vd jest bliski całkowitej zawartości wody w organizmie.

Metabolizm i wydalanie

Flukonazol T1 / 2 wynosi około 30 godzin, jest inhibitorem izoenzymu CYP2C9 w wątrobie. Wydalane głównie przez nerki (80% - bez zmian, 11% - w postaci metabolitów). Klirens flukonazolu jest proporcjonalny do klirensu kreatyniny.

Farmakokinetyka w szczególnych sytuacjach klinicznych

Farmakokinetyka flukonazolu w znacznym stopniu zależy od stanu czynnościowego nerek i istnieje odwrotna zależność między T1 / 2 a CC. Po hemodializie przez 3 godziny stężenie flukonazolu w osoczu zmniejsza się o 50%.

Odsysanie i dystrybucja

Azytromycyna jest szybko wchłaniana z przewodu pokarmowego ze względu na jej kwasową stabilność i lipofilowość. Biodostępność po pojedynczej dawce 500 mg - 37% (efekt „pierwszego przejścia” przez wątrobę). Po podaniu doustnym 500 mg Cmax wynosi 0,4 mg / l, Tmax - 2,5-2,9 godz.

W tkankach i komórkach stężenie jest 10-50 razy wyższe niż w surowicy. Vd - 31,1 l / kg. Łatwo przechodzi bariery histohematyczne. Wnika dobrze do dróg oddechowych, narządów i tkanek moczowych, gruczołu krokowego, skóry i tkanek miękkich; gromadzi się w środowisku o niskim pH, w lizosomach (co jest szczególnie ważne dla eradykacji wewnątrzkomórkowych patogenów). Transportowany również przez fagocyty, leukocyty i makrofagi polimorfojądrowe (bez znaczącego wpływu na ich funkcję). Wnika w błony komórkowe i tworzy w nich wysokie stężenia. Stężenie w ogniskach zakażenia jest znacznie wyższe (o 24-34%) niż w zdrowych tkankach i koreluje z nasileniem obrzęku zapalnego. W centrum uwagi stanu zapalnego przechowywano w skutecznych stężeniach przez 5-7 dni po przyjęciu ostatniej dawki. Komunikacja z białkami osocza - 7-50% (odwrotnie proporcjonalna do stężenia we krwi).

Metabolizm i wydalanie

W wątrobie jest demetylowany, powstałe metabolity są nieaktywne. Klirens osocza - 630 ml / min.

Usuwanie azytromycyny z osocza krwi odbywa się w 2 etapach: T1 / 2 wynosi 14-20 godzin w zakresie od 8 do 24 godzin po zażyciu leku i 41 godzin w zakresie od 24 do 72 godzin. Wydalany w żółci niezmieniony (50%) i nerki (6%).

Farmakokinetyka w szczególnych sytuacjach klinicznych

Posiłek zmienia farmakokinetykę: przyjmując azytromycynę w postaci dawkowania tabletki, Cmax wzrasta o 31%, podczas gdy AUC nie zmienia się.

U starszych mężczyzn (65-85 lat) parametry farmakokinetyczne nie zmieniają się u kobiet, Cmax wzrasta (o 30-50%).

Odsysanie i dystrybucja

Wchłanianie jest wysokie, biodostępność wynosi 80%. Po pojedynczej dawce doustnej 2 g Tmax wynosi 4 godziny.

Dostaje się przez barierę łożyskową, która jest zaopatrzona w mleko matki.

Metabolizm i wydalanie

Metabolizowany w wątrobie.

Wydalany z moczem w ciągu 72 godzin (16% dawki).

Połączone zakażenia dróg moczowych przenoszone drogą płciową:

• onorea;
• rzęsistkowica;
• chlamydia;
• bakteryjne zapalenie pochwy;
• zakażenia grzybicze;
• związane specyficzne i niespecyficzne zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie cewki moczowej, zapalenie sromu i pochwy, zapalenie szyjki macicy.

• jednoczesne stosowanie astemizolu, erytromycyny, pimozydu, chinidyny, cyzaprydu, ergotaminy, dihydroergotaminy;
• jednoczesne stosowanie innych leków wydłużających odstęp QT;
• choroby organiczne centralnego układu nerwowego;
• ciężka niewydolność wątroby;
• niewydolność nerek z CC poniżej 40 ml / min;
• choroby krwi (w tym w historii);
• ciąża;
• okres laktacji;
• dzieci do 18 lat;
• nadwrażliwość na flukonazol i inne związki azolowe;
• nadwrażliwość na flukonazol (w tym na inne azolowe leki przeciwgrzybicze w historii), azytromycynę (w tym na makrolidy), secnidazol (w tym na inne nitroimidazole);
• Nadwrażliwość na inne składniki tabletek tworzących zestaw.

Lek należy stosować ostrożnie jednocześnie z ryfabutyną lub innymi lekami metabolizowanymi przez układ cytochromu P450; jednocześnie z warfaryną, digoksyną, terfenadyną; z potencjalnie proarytmicznymi stanami u pacjentów z wieloma czynnikami ryzyka (organiczna choroba serca, zaburzenia równowagi elektrolitowej); jednocześnie z lekami, które wydłużają odstęp QT (leki antyarytmiczne IA i klasy III), z arytmią (ryzyko wystąpienia komorowych zaburzeń rytmu i wydłużenia odstępu QT), z umiarkowaną nieprawidłową czynnością wątroby i czynnością nerek, z miastenią.

Stosować w czasie ciąży i laktacji

Safocid jest przeciwwskazany do stosowania w okresie ciąży i laktacji (karmienie piersią).

Dawkowanie i podawanie

W środku, raz. W tym samym czasie należy wziąć wszystkie 4 tabletki tworzące blister, biorąc pod uwagę przyjmowanie pokarmu (ponieważ wchłanianie zmian azytromycyny z jednoczesnym przyjmowaniem pokarmu, lepiej jest przyjmować go na godzinę przed posiłkiem lub 2 godziny po posiłku).

Tolerancja jest zazwyczaj bardzo dobra.

Z centralnego i obwodowego układu nerwowego: ból głowy, zawroty głowy, drgawki, bezsenność, senność, drżenie.

Ze strony układu pokarmowego: ból brzucha, biegunka, wzdęcia, nudności, zmiana smaku, niestrawność, wymioty, sucha błona śluzowa jamy ustnej, nieprawidłowa czynność wątroby (żółtaczka, hiperbilirubinemia, podwyższona aktywność fosfatazy alkalicznej, cholestaza, podwyższony poziom enzymów wątrobowych, zapalenie wątroby, martwica komórek wątrobowych), w tym śmiertelny.

Reakcje alergiczne: wysypka skórna, rumień wielopostaciowy wysiękowy (w tym zespół Stevensa-Johnsona), toksyczna martwica naskórka (zespół Lyella), reakcje anafilaktyczne (w tym obrzęk naczynioruchowy, obrzęk twarzy, pokrzywka, świąd skóry).

Od strony narządów krwiotwórczych: leukopenia, małopłytkowość, neutropenia, agranulocytoza.

Od układu sercowo-naczyniowego: wydłużenie czasu trwania odstępu QT, migotanie / trzepotanie komór, komorowe tachysystoliczne arytmia typu „piruet” (torsade de pointes).

Inne: zaburzenia czynności nerek, łysienie, hipercholesterolemia, hipertriglicerydemia, hipokaliemia, zwiększone pocenie się, bóle mięśni, osłabienie, osłabienie, gorączka.

Ze strony układu pokarmowego: wzdęcia, nudności, wymioty, zaparcia, bóle brzucha, utrata apetytu, zapalenie błony śluzowej żołądka, melena, żółtaczka cholestatyczna, zwiększona aktywność aminotransferaz wątrobowych, kandydoza błony śluzowej jamy ustnej, biegunka, niestrawność, przebarwienie języka, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, zapalenie trzustki, zapalenie wątroby, zaburzenia czynności wątroby, zwiększenie stężenia bilirubiny, niewydolność wątroby, martwica wątroby (prawdopodobnie śmiertelna), piorunujące zapalenie wątroby.

Reakcje alergiczne: wysypka skórna, świąd, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, reakcja anafilaktyczna, w tym obrzęk (w rzadkich przypadkach ze skutkiem śmiertelnym), rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka.

Ze strony układu rozrodczego: kandydoza pochwy, zapalenie pochwy.

Ze strony układu moczowego: śródmiąższowe zapalenie nerek, ostra niewydolność nerek, zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny w osoczu krwi.

Od układu sercowo-naczyniowego: kołatanie serca, ból w klatce piersiowej, arytmia, spadek ciśnienia krwi, częstoskurcz komorowy, zwiększony odstęp QT, częstoskurcz komorowy dwukierunkowy.

Zaburzenia układu nerwowego: zawroty głowy, bóle głowy, zawroty głowy, senność, drgawki, parestezje, niedoczulica, bezsenność, nadpobudliwość, agresja, lęk, niepokój, nerwowość, omdlenie.

Ze strony układu krwionośnego: limfopenia, leukopenia, neutropenia, małopłytkowość, niedokrwistość hemolityczna, neutrofilia.

Ze zmysłów: szum w uszach, odwracalne upośledzenie słuchu do głuchoty, zaburzenia smaku i zapachu.

Inne: osłabienie, nadwrażliwość na światło, zapalenie spojówek, zaburzenia widzenia, eozynofilia, miastenia, bóle stawów, obrzęki obwodowe, złe samopoczucie, zmiany stężenia potasu.

Możliwe działania niepożądane odnotowane podczas przyjmowania pochodnych imidazolu:

Ze strony układu pokarmowego: nudności, wymioty, ból brzucha, „metaliczny” smak w ustach, zapalenie języka, zapalenie jamy ustnej.

Z układu krwiotwórczego: leukopenia.

Z centralnego i obwodowego układu nerwowego: zawroty głowy, brak koordynacji, ataksja, parestezje, polineuropatia.

Reakcje alergiczne: pokrzywka.

Jednoczesne stosowanie astemizolu z flukonazolem może zmniejszać klirens astemizolu i zwiększać jego stężenie w osoczu, co może powodować wydłużenie odstępu QT i rozwój komorowych zaburzeń rytmu typu „piruet”.

Przy jednoczesnym stosowaniu pimozydu z flukonazolem możliwe jest hamowanie metabolizmu pimozydu. Zwiększenie stężenia pimozydu w osoczu krwi może powodować wydłużenie odstępu QT i rozwój komorowych zaburzeń rytmu typu „piruet”.

Przy jednoczesnym stosowaniu chinidyny z flukonazolem możliwe jest hamowanie metabolizmu chinidyny. Stosowanie chinidyny jest związane z wydłużeniem odstępu QT i rzadkimi przypadkami komorowych zaburzeń rytmu typu „piruet”.

Przy jednoczesnym stosowaniu flukonazolu i erytromycyny może zwiększyć ryzyko kardiotoksyczności (wydłużenie odstępu QT, rozwój komorowych zaburzeń rytmu typu „piruet”), aż do nagłego zatrzymania krążenia.

Przy jednoczesnym stosowaniu cyzaprydu i flukonazolu obserwowano ciężkie zaburzenia serca, w tym napadowy częstoskurcz komorowy (torsade de pointes). Podczas przyjmowania flukonazolu (200 mg / dobę) i cyzaprydu (20 mg 4 razy / dobę) obserwowano znaczne zwiększenie stężenia cyzaprydu w osoczu i wydłużenie czasu trwania odstępu QT.

Benzodiazepiny (krótkodziałające): Flukonazol zwiększa stężenie midazolamu po spożyciu tego ostatniego, co może prowadzić do zwiększenia ryzyka działania psychomotorycznego. Flukonazol zwiększa AUC i T1 / 2triazolam po spożyciu tego ostatniego wewnątrz, w wyniku czego możliwe jest zwiększenie efektu i wydłużenie czasu działania triazolamu. Przy jednoczesnym stosowaniu krótko działających benzodiazepin i flukonazolu może być konieczne zmniejszenie dawki benzodiazepin i uważne monitorowanie pacjentów.

Ryfampicyna zwiększa metabolizm flukonazolu, powodując zmniejszenie stężenia flukonazolu T1 / 2 i osocza odpowiednio o 20% i 25%. Może być konieczne zwiększenie dawki flukonazolu.

Flukonazol może zwiększać stężenie takrolimusu w surowicy po spożyciu tego ostatniego, ze względu na hamowanie metabolizmu takrolimusu w jelicie przez izoenzym CYP3A4. Po podaniu takrolimusu i / v nie zaobserwowano istotnych zmian parametrów farmakokinetycznych. Wraz ze wzrostem stężenia takrolimusu zwiększa się ryzyko działania nefrotoksycznego. Konieczne jest kontrolowanie stężenia takrolimusu i, jeśli to konieczne, dostosowanie dawki.

Flukonazol zwiększa Cmax i AUC odpowiednio zydowudyny o 84% i 74%, ze względu na zmniejszenie jej klirensu o około 45%. Dlatego możliwe jest zwiększenie ryzyka działań niepożądanych zydowudyny. Pacjentów należy uważnie obserwować pod kątem wystąpienia działań niepożądanych związanych z zydowudyną.

Niektóre azole w połączeniu z terfenadyną były związane z występowaniem ciężkich zaburzeń rytmu, w tym napadowego częstoskurczu komorowego (torsade de pointes), ze względu na zwiększenie odstępu QT w EKG. Badania przeprowadzone z flukonazolem wykazały, że przy dziennej dawce 200 mg flukonazolu nie obserwowano wydłużenia odstępu QT. Gdy flukonazol był stosowany w dawce 400 lub 800 mg, obserwowano znaczne zwiększenie stężenia terfenadyny w osoczu. Stosowanie flukonazolu w dawce 400 mg lub większej w skojarzeniu z terfenadyną jest przeciwwskazane. Pacjentów należy uważnie obserwować podczas przyjmowania terfenadyny i flukonazolu w dawce mniejszej niż 400 mg / dobę.

Hydrochlorotiazyd zwiększa stężenie flukonazolu w osoczu o 40% (znaczenie kliniczne jest mało prawdopodobne).

Flukonazol zwiększa stężenie w osoczu i T1 / 2 leków hipoglikemizujących do stosowania doustnego, pochodnych sulfonylomocznika: chlorpropamidu, glibenklamidu, glipizydu i tolbutamidu. Stężenie glukozy we krwi należy okresowo monitorować (ryzyko hipoglikemii) iw razie potrzeby należy dostosować dawkę doustnych leków hipoglikemicznych.

Podczas jednoczesnego podawania flukonazolu obserwowano wydłużenie czasu protrombinowego podczas leczenia pochodnymi kumaryny (warfaryną). Pacjenci, którzy jednocześnie otrzymują pośrednie antykoagulanty pochodzące z kumaryny, wymagają uważnego monitorowania czasu protrombinowego.

Jednoczesne stosowanie flukonazolu i ryfabutyny może prowadzić do zwiększenia stężenia tego ostatniego w osoczu; w przypadku jednoczesnego stosowania opisano przypadki zapalenia błony naczyniowej oka.

Flukonazol zmniejsza klirens teofiliny i zwiększa stężenie w osoczu. Pacjenci, którzy otrzymują wysokie dawki teofiliny lub którzy mogą rozwinąć zatrucie teofiliną, powinni być monitorowani w celu wczesnego wykrycia objawów przedawkowania teofiliny.

Flukonazol istotnie klinicznie zwiększa stężenie fenytoiny w osoczu. Przy jednoczesnym stosowaniu konieczne jest kontrolowanie stężenia fenytoiny w osoczu i, jeśli to konieczne, dostosowanie dawki.

Flukonazol zwiększa AUC cyklosporyny. Przy jednoczesnym stosowaniu flukonazolu (200 mg / dobę) i cyklosporyny (2,7 mg / kg / dobę) u pacjentów z przeszczepem nerki wartość AUC cyklosporyny zwiększono 1,8 razy.

Przy jednoczesnym stosowaniu flukonazolu w dawce 50 mg i doustnych środkach antykoncepcyjnych nie obserwowano istotnych zmian stężenia etynyloestradiolu i lewonorgestrelu w osoczu, ale przy stosowaniu 200 mg flukonazolu AUC etynyloestradiolu wzrosło o 40%, a lewonorgestrelu o 24%. Dlatego nie oczekuje się wpływu flukonazolu na skuteczność złożonych doustnych środków antykoncepcyjnych.

Leki zobojętniające (glin i magnez), etanol i żywność spowalniają i zmniejszają wchłanianie azytromycyny.

W przypadku jednoczesnego podawania z warfaryną i azytromycyną (w zwykłych dawkach), czas protrombinowy nie ulega zmianie, jednak biorąc pod uwagę, że interakcja makrolidów i warfaryny może zwiększać działanie przeciwzakrzepowe, pacjenci wymagają starannej kontroli czasu protrombinowego.

Azytromycyna nie ma klinicznie istotnego wpływu na stężenie we krwi karbamazepiny, cymetydyny dydanozynę, efawirenz, flukonazol, indynawir, midazolam, teofilina, triazolamem, trimetoprim /, cetyryzyna, sildenafil, atorwastatyna, ryfabutyną i metyloprednizolonu, podczas gdy aplikacja.

Należy zachować ostrożność podczas podawania terfenadyny i azytromycyny, ponieważ stwierdzono, że jednoczesne przyjmowanie terfenadyny i różnych rodzajów antybiotyków powoduje arytmię i wydłużenie odstępu QT. Na tej podstawie nie można wykluczyć powyższych komplikacji podczas jednoczesnego podawania terfenadyny i azytromycyny.

Ergotamina i dihydroergotamina: zwiększone działanie toksyczne (skurcz naczyń krwionośnych, dyzestezja).

Makrolidy leki), jednak w przypadku stosowania azalidów (w tym azytromycyny) tego typu interakcji nie obserwowano.

Linozamidy słabną, a tetracyklina i chloramfenikol zwiększają skuteczność azytromycyny.

W połączeniu z digoksyną i azytromycyną konieczne jest kontrolowanie stężenia digoksyny we krwi, ponieważ Wiele makrolidów zwiększa wchłanianie digoksyny w jelicie, zwiększając tym samym jej stężenie w osoczu.

W razie potrzeby zaleca się wspólne stosowanie azytromycyny z cyklosporyną w celu kontrolowania zawartości cyklosporyny we krwi ze względu na znaczny wzrost AUC.

Azytromycyna stosowana jednocześnie z zydowudyną nie wpływa na parametry farmakokinetyczne zydowudyny w osoczu krwi ani na wydalanie zydowudyny i jej metabolizowanego glukuronu w nerkach. Jednak stężenie aktywnego metabolitu, fosforylowanej zydowudyny, wzrasta w monocytach. Znaczenie kliniczne tego faktu nie jest znane.

Przy jednoczesnym stosowaniu z nelfinawirem może zwiększyć stężenie azytromycyny w osoczu krwi, czemu nie towarzyszy znaczny wzrost działań niepożądanych i nie wymaga leków dostosowujących dawkę.

Wzmacnia działanie pośrednich antykoagulantów. Nie zaleca się łączenia z niedepolaryzującymi środkami zwiotczającymi mięśnie (bromek wekuronium). W przypadku jednoczesnego stosowania z lekami litowymi zwiększa jego stężenie w osoczu.

Zwiększa hipoglikemizujące działanie insuliny i doustnych środków hipoglikemicznych.

Podobnie disulfiram powoduje nietolerancję etanolu.

Zestaw kart Safotsid # 4

Instrukcja

Nazwa łacińska

Międzynarodowa nazwa niezastrzeżona

substancje chemiczne
azytromycyna (azytromycyna)
flukonazol
secnidazol (secnidazol)

Formularz wydania

Pakowanie

4 sztuki - pęcherze (1) - pakuje karton.

Opis

Zestaw trzech rodzajów tabletek.
1) Tabletki w różowym kolorze, płaskie cylindryczne, z aspektem i ryzykowne; w przerwie - różowy; (1 sztuka w blistrze). 2) różowe tabletki powlekane, w kształcie kapsułki, dwuwypukłe, ryzykowne; na przerwie - rdzeń jest biały lub prawie biały; (1 sztuka w blistrze). 3) Tabletki powlekane białą lub prawie białą, w kształcie kapsułki, dwuwypukłe, ryzykowne; na przerwie - biały lub prawie biały; (2 sztuki w blistrze).

Działanie farmakologiczne

Zestaw złożony zawierający leki przeciwgrzybicze, antybiotyk i lek przeciwbakteryjny o działaniu przeciwpierwotniakowym.
Flukonazol
Środek przeciwgrzybiczy ma wysoce specyficzny efekt, hamujący aktywność enzymów grzybów, zależnych od cytochromu P450. Blokuje konwersję lanosterolu z komórek grzybów do ergosterolu; zwiększa przepuszczalność błony komórkowej, narusza jej wzrost i replikację. Flukonazol, będąc wysoce selektywny dla grzybów cytochromu P450, prawie nie hamuje tych enzymów w organizmie człowieka (w porównaniu z itrakonazolem, klotrimazolem, ekonazolem i ketokonazolem, w mniejszym stopniu, hamuje zależne od cytochromu P450 procesy oksydacyjne w ludzkich mikrosomach wątroby). Nie posiada aktywności antyandrogennej.
Aktywny u grzybic oportunistycznych, w tym spowodowane przez candida spp. (w tym uogólnione postacie kandydozy na tle immunosupresji), Cryptococcus neoformans i Coccidioides immitis (w tym zakażenia wewnątrzczaszkowe), Microsporum spp. i Trichophyton spp.; w przypadku grzybic endemicznych wywołanych przez Blastomyces dermatidis, Histoplasma capulation (w tym podczas immunodepresji).
Azytromycyna
Środek antybakteryjny o szerokim spektrum działania, azalid, bakteriostatyczny. Wiążąc się z podjednostką rybosomów 50S, hamuje translokację peptydów na etapie translacji, hamuje syntezę białek, spowalnia wzrost i reprodukcję bakterii, ma działanie bakteriobójcze w wysokich stężeniach. Aktywny wobec patogenów zewnątrzkomórkowych i wewnątrzkomórkowych.
Mikroorganizmy wrażliwe na azytromycynę: tlenowe drobnoustroje gram-dodatnie - Staphylococcus aureus (szczepy wrażliwe na metycylinę), Streptococcus pneumoniae (szczepy wrażliwe na penicylinę), Streptococcus pyogenes; tlenowe drobnoustroje gram-ujemne - Haemophilus influenzae, Haemophilus parainfluenzae, Legionella pneumophila, Moraxella catarrhalis, Pasteurella multocida, Neisseria gonorrhoeae; mikroorganizmy beztlenowe - Clostridium perfringens, Fusobacterium spp., Prevotella spp., Porphyromonas spp.; inne mikroorganizmy - Chlamydia trachomatis, Chlamydia pneumoniae, Chlamydia psittaci, Mycoplasma pneumoniae, Mycoplasma hominis, Borrelia burgdorferi.
Mikroorganizmy z nabytą opornością na azytromycynę: tlenowe drobnoustroje gram-dodatnie - Streptococcus pneumoniae (szczepy i szczepy oporne na penicylinę o średniej wrażliwości na penicylinę).
Naturalnie odporne mikroorganizmy: tlenowe drobnoustroje gram-dodatnie - Enterococcus faecalis, Staphylococcus aureus (szczepy oporne na metycylinę), Staphylococcus epidermidis (szczepy oporne na metycylinę); mikroorganizmy beztlenowe - Bacteroides fragilis.
Istnieją przypadki oporności krzyżowej pomiędzy Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes (beta-hemolityczne streptokoki grupy A), Enterococcus faecalis i Staphylococcus aureus, w tym bakterie Staphylococcus aureus (szczepy odporne na metycylinę), erytromycynę, azytromycynę, oraz inne makrolidy, linkozamidy.
Secnidazol
Przeciwbakteryjny środek bakteriobójczy jest syntetyczną pochodną nitroimidazolu. Aktywny wobec bezwzględnych bakterii beztlenowych (tworzących przetrwalniki i nie spory), patogenów niektórych zakażeń pierwotniakowych: Trichomonas spp., Giardia lamblia, Entamoeba histolytica. Nieaktywny wobec bakterii tlenowych.
Współdziała z DNA komórek drobnoustrojów, powoduje naruszenie struktury helikalnej, przerwanie nici, zahamowanie syntezy kwasów nukleinowych i śmierć komórki. Powoduje uczulenie na alkohol (działanie teturamopodobnoe).

Wskazania

Połączone przenoszone drogą płciową zakażenia układu moczowo-płciowego: onorea; rzęsistkowica; chlamydia; bakteryjne zapalenie pochwy; zakażenia grzybicze; związane specyficzne i niespecyficzne zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie cewki moczowej, zapalenie sromu i pochwy, zapalenie szyjki macicy.

Dawkowanie i podawanie

Lek należy przyjmować doustnie - w tym samym czasie wszystkie karty 4. (1 zakładka. Flukonazol, 1 zakładka. Azytromycyna i 2 zakładki. Secnidazol), zawarte w blistrze, biorąc pod uwagę przyjmowanie pokarmu (ponieważ wchłanianie azytromycyny zmienia się podczas posiłku, lepiej jest go przyjmować 1 godzinę przed posiłkiem lub po 2 h po posiłkach), raz.

Skład

1 typ tabletów.1 zakładka. zawiera substancję czynną: flukonazol 150 mg; substancje pomocnicze: celuloza mikrokrystaliczna, fosforan wapnia, kroskarmeloza sodowa, stearynian magnezu, koloidalny dwutlenek krzemu, karmazynowy barwnik (Ponso 4R) (E124). 2 rodzaje tabletek. 1 zakładka. zawiera: składnik czynny: dihydrat azytromycyny 1048 mg, co odpowiada zawartości 1000 mg azytromycyny, substancje pomocnicze: laurylosiarczan sodu, kroskarmeloza sodowa, powidon K30, stearynian magnezu, koloidalny dwutlenek krzemu. 3 rodzaje tabletek. 1 zakładka. zawiera: składnik czynny: senidazol 1000 mg; substancje pomocnicze: skrobia kukurydziana, celuloza mikrokrystaliczna, koloidalny dwutlenek krzemu, karboksymetyloskrobia sodowa, powidon (PVPK-30), talk, stearynian magnezu.

Przeciwwskazania

Jednoczesne przyjmowanie astemizolu, erytromycyny, pimozydu, chinidyny, cyzaprydu, ergotaminy, dihydroergotaminy; jednoczesne stosowanie innych leków wydłużających odstęp QT; choroby organiczne centralnego układu nerwowego; ciężka niewydolność wątroby; niewydolność nerek z CC poniżej 40 ml / min; choroby krwi (w tym w historii); ciąża; okres laktacji; dzieci do 18 lat; nadwrażliwość na flukonazol i inne związki azolowe; nadwrażliwość na flukonazol (w tym na inne azolowe leki przeciwgrzybicze w historii), azytromycynę (w tym na makrolidy), secnidazol (w tym na inne nitroimidazole); Nadwrażliwość na inne składniki tabletek tworzących zestaw. Należy zachować ostrożność jednocześnie z ryfabutyną lub innymi lekami metabolizowanymi przez układ cytochromu P450; jednocześnie z warfaryną, digoksyną, terfenadyną; z potencjalnie proarytmicznymi stanami u pacjentów z wieloma czynnikami ryzyka (organiczna choroba serca, zaburzenia równowagi elektrolitowej); jednocześnie z lekami, które wydłużają odstęp QT (leki antyarytmiczne IA i klasy III), z arytmią (ryzyko wystąpienia komorowych zaburzeń rytmu i wydłużenia odstępu QT), z umiarkowaną nieprawidłową czynnością wątroby i czynnością nerek, z miastenią.

Stosować w czasie ciąży i laktacji

Safocid jest przeciwwskazany do stosowania w okresie ciąży i laktacji (karmienie piersią).

Specjalne instrukcje

Przy jednoczesnym stosowaniu leków zobojętniających kwas żołądkowy należy obserwować przerwę 2 godziny przed przyjęciem azytromycyny.
Ze względu na to, że w przypadku skojarzonego stosowania senidazolu z alkoholem może wystąpić reakcja podobna do disulfiramu (skurcze brzucha, nudności, wymioty, ból głowy i uderzenia krwi), należy unikać stosowania etanolu w okresie leczenia.
Secnidazol może powodować unieruchomienie treponema, co prowadzi do fałszywie dodatniego testu Nelsona (reakcja unieruchomienia bladego treponema, RIBT).
Wpływ na zdolność kierowania pojazdami, mechanizmy
Korzystanie z zestawu tabletek Safocid z reguły nie wpływa na zdolność prowadzenia samochodu i wykonywania pracy wymagającej wysokiego wskaźnika reakcji psychicznych i fizycznych, ale w przypadku przyjmowania może wystąpić zawroty głowy i inne działania niepożądane, które mogą wpływać na powyższe umiejętności

Efekty uboczne

luconazol
Tolerancja jest zazwyczaj bardzo dobra.
Z centralnego i obwodowego układu nerwowego: ból głowy, zawroty głowy, drgawki, bezsenność, senność, drżenie.
Ze strony układu pokarmowego: ból brzucha, biegunka, wzdęcia, nudności, zmiana smaku, niestrawność, wymioty, sucha błona śluzowa jamy ustnej, nieprawidłowa czynność wątroby (żółtaczka, hiperbilirubinemia, podwyższona aktywność fosfatazy alkalicznej, cholestaza, podwyższony poziom enzymów wątrobowych, zapalenie wątroby, martwica komórek wątrobowych), w tym śmiertelny.
Reakcje alergiczne: wysypka skórna, rumień wielopostaciowy wysiękowy (w tym zespół Stevensa-Johnsona), toksyczna martwica naskórka (zespół Lyella), reakcje anafilaktyczne (w tym obrzęk naczynioruchowy, obrzęk twarzy, pokrzywka, świąd skóry).
Od strony narządów krwiotwórczych: leukopenia, małopłytkowość, neutropenia, agranulocytoza.
Od układu sercowo-naczyniowego: wydłużenie czasu trwania odstępu QT, migotanie / trzepotanie komór, komorowe tachysystoliczne arytmia typu „piruet” (torsade de pointes).
Inne: zaburzenia czynności nerek, łysienie, hipercholesterolemia, hipertriglicerydemia, hipokaliemia, zwiększone pocenie się, bóle mięśni, osłabienie, osłabienie, gorączka.
Azytromycyna
Ze strony układu pokarmowego: wzdęcia, nudności, wymioty, zaparcia, bóle brzucha, utrata apetytu, zapalenie błony śluzowej żołądka, melena, żółtaczka cholestatyczna, zwiększona aktywność aminotransferaz wątrobowych, kandydoza błony śluzowej jamy ustnej, biegunka, niestrawność, przebarwienie języka, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, zapalenie trzustki, zapalenie wątroby, zaburzenia czynności wątroby, zwiększenie stężenia bilirubiny, niewydolność wątroby, martwica wątroby (prawdopodobnie śmiertelna), piorunujące zapalenie wątroby.
Reakcje alergiczne: wysypka skórna, świąd, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, reakcja anafilaktyczna, w tym obrzęk (w rzadkich przypadkach ze skutkiem śmiertelnym), rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka.
Ze strony układu rozrodczego: kandydoza pochwy, zapalenie pochwy.
Ze strony układu moczowego: śródmiąższowe zapalenie nerek, ostra niewydolność nerek, zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny w osoczu krwi.
Od układu sercowo-naczyniowego: kołatanie serca, ból w klatce piersiowej, arytmia, spadek ciśnienia krwi, częstoskurcz komorowy, zwiększony odstęp QT, częstoskurcz komorowy dwukierunkowy.
Zaburzenia układu nerwowego: zawroty głowy, bóle głowy, zawroty głowy, senność, drgawki, parestezje, niedoczulica, bezsenność, nadpobudliwość, agresja, lęk, niepokój, nerwowość, omdlenie.
Ze strony układu krwionośnego: limfopenia, leukopenia, neutropenia, małopłytkowość, niedokrwistość hemolityczna, neutrofilia.
Ze zmysłów: szum w uszach, odwracalne upośledzenie słuchu do głuchoty, zaburzenia smaku i zapachu.
Inne: osłabienie, nadwrażliwość na światło, zapalenie spojówek, zaburzenia widzenia, eozynofilia, miastenia, bóle stawów, obrzęki obwodowe, złe samopoczucie, zmiany stężenia potasu.
Secnidazol
Możliwe działania niepożądane odnotowane podczas przyjmowania pochodnych imidazolu:
Ze strony układu pokarmowego: nudności, wymioty, ból brzucha, „metaliczny” smak w ustach, zapalenie języka, zapalenie jamy ustnej.
Z układu krwiotwórczego: leukopenia.
Z centralnego i obwodowego układu nerwowego: zawroty głowy, brak koordynacji, ataksja, parestezje, polineuropatia.
Reakcje alergiczne: pokrzywka.

Interakcja z narkotykami

Flukonazol
Jednoczesne stosowanie astemizolu z flukonazolem może zmniejszać klirens astemizolu i zwiększać jego stężenie w osoczu, co może powodować wydłużenie odstępu QT i rozwój komorowych zaburzeń rytmu typu „piruet”.
Przy jednoczesnym stosowaniu pimozydu z flukonazolem możliwe jest hamowanie metabolizmu pimozydu. Zwiększenie stężenia pimozydu w osoczu krwi może powodować wydłużenie odstępu QT i rozwój komorowych zaburzeń rytmu typu „piruet”.
Przy jednoczesnym stosowaniu chinidyny z flukonazolem możliwe jest hamowanie metabolizmu chinidyny. Stosowanie chinidyny jest związane z wydłużeniem odstępu QT i rzadkimi przypadkami komorowych zaburzeń rytmu typu „piruet”.
Przy jednoczesnym stosowaniu flukonazolu i erytromycyny może zwiększyć ryzyko kardiotoksyczności (wydłużenie odstępu QT, rozwój komorowych zaburzeń rytmu typu „piruet”), aż do nagłego zatrzymania krążenia.
Przy jednoczesnym stosowaniu cyzaprydu i flukonazolu obserwowano ciężkie zaburzenia serca, w tym napadowy częstoskurcz komorowy (torsade de pointes). Podczas przyjmowania flukonazolu (200 mg / dobę) i cyzaprydu (20 mg 4 razy / dobę) obserwowano znaczne zwiększenie stężenia cyzaprydu w osoczu i wydłużenie czasu trwania odstępu QT.
Benzodiazepiny (krótkodziałające): Flukonazol zwiększa stężenie midazolamu po spożyciu tego ostatniego, co może prowadzić do zwiększenia ryzyka działania psychomotorycznego. Flukonazol zwiększa AUC i triazolam T1 / 2 po spożyciu tego ostatniego doustnie, w wyniku czego możliwe jest zwiększenie działania i wydłużenie czasu działania triazolamu. Przy jednoczesnym stosowaniu krótko działających benzodiazepin i flukonazolu może być konieczne zmniejszenie dawki benzodiazepin i uważne monitorowanie pacjentów.
Ryfampicyna zwiększa metabolizm flukonazolu, powodując zmniejszenie stężenia flukonazolu T1 / 2 i osocza odpowiednio o 20% i 25%. Może być konieczne zwiększenie dawki flukonazolu.
Flukonazol może zwiększać stężenie takrolimusu w surowicy po spożyciu tego ostatniego, ze względu na hamowanie metabolizmu takrolimusu w jelicie przez izoenzym CYP3A4. Po podaniu takrolimusu i / v nie zaobserwowano istotnych zmian parametrów farmakokinetycznych. Wraz ze wzrostem stężenia takrolimusu zwiększa się ryzyko działania nefrotoksycznego. Konieczne jest kontrolowanie stężenia takrolimusu i, jeśli to konieczne, dostosowanie dawki.
Flukonazol zwiększa Cmax i AUC odpowiednio zydowudyny o 84% i 74%, ze względu na zmniejszenie jej klirensu o około 45%. Dlatego możliwe jest zwiększenie ryzyka działań niepożądanych zydowudyny. Pacjentów należy uważnie obserwować pod kątem wystąpienia działań niepożądanych związanych z zydowudyną.
Niektóre azole w połączeniu z terfenadyną były związane z występowaniem ciężkich zaburzeń rytmu, w tym napadowego częstoskurczu komorowego (torsade de pointes), ze względu na zwiększenie odstępu QT w EKG. Badania przeprowadzone z flukonazolem wykazały, że przy dziennej dawce 200 mg flukonazolu nie obserwowano wydłużenia odstępu QT. Gdy flukonazol był stosowany w dawce 400 lub 800 mg, obserwowano znaczne zwiększenie stężenia terfenadyny w osoczu. Stosowanie flukonazolu w dawce 400 mg lub większej w skojarzeniu z terfenadyną jest przeciwwskazane. Pacjentów należy uważnie obserwować podczas przyjmowania terfenadyny i flukonazolu w dawce mniejszej niż 400 mg / dobę.
Hydrochlorotiazyd zwiększa stężenie flukonazolu w osoczu o 40% (znaczenie kliniczne jest mało prawdopodobne).
Flukonazol zwiększa stężenie w osoczu i T1 / 2 leków hipoglikemizujących do stosowania doustnego, pochodnych sulfonylomocznika: chlorpropamidu, glibenklamidu, glipizydu i tolbutamidu. Stężenie glukozy we krwi należy okresowo monitorować (ryzyko hipoglikemii) iw razie potrzeby należy dostosować dawkę doustnych leków hipoglikemicznych.
Podczas jednoczesnego podawania flukonazolu obserwowano wydłużenie czasu protrombinowego podczas leczenia pochodnymi kumaryny (warfaryną). Pacjenci, którzy jednocześnie otrzymują pośrednie antykoagulanty pochodzące z kumaryny, wymagają uważnego monitorowania czasu protrombinowego.
Jednoczesne stosowanie flukonazolu i ryfabutyny może prowadzić do zwiększenia stężenia tego ostatniego w osoczu; w przypadku jednoczesnego stosowania opisano przypadki zapalenia błony naczyniowej oka.
Flukonazol zmniejsza klirens teofiliny i zwiększa stężenie w osoczu. Pacjenci, którzy otrzymują wysokie dawki teofiliny lub którzy mogą rozwinąć zatrucie teofiliną, powinni być monitorowani w celu wczesnego wykrycia objawów przedawkowania teofiliny.
Flukonazol istotnie klinicznie zwiększa stężenie fenytoiny w osoczu. Przy jednoczesnym stosowaniu konieczne jest kontrolowanie stężenia fenytoiny w osoczu i, jeśli to konieczne, dostosowanie dawki.
Flukonazol zwiększa AUC cyklosporyny. Przy jednoczesnym stosowaniu flukonazolu (200 mg / dobę) i cyklosporyny (2,7 mg / kg / dobę) u pacjentów z przeszczepem nerki wartość AUC cyklosporyny zwiększono 1,8 razy.
Przy jednoczesnym stosowaniu flukonazolu w dawce 50 mg i doustnych środkach antykoncepcyjnych nie obserwowano istotnych zmian stężenia etynyloestradiolu i lewonorgestrelu w osoczu, ale przy stosowaniu 200 mg flukonazolu AUC etynyloestradiolu wzrosło o 40%, a lewonorgestrelu o 24%. Dlatego nie oczekuje się wpływu flukonazolu na skuteczność złożonych doustnych środków antykoncepcyjnych.
Azytromycyna
Leki zobojętniające (glin i magnez), etanol i żywność spowalniają i zmniejszają wchłanianie azytromycyny.
W przypadku jednoczesnego podawania z warfaryną i azytromycyną (w zwykłych dawkach), czas protrombinowy nie ulega zmianie, jednak biorąc pod uwagę, że interakcja makrolidów i warfaryny może zwiększać działanie przeciwzakrzepowe, pacjenci wymagają starannej kontroli czasu protrombinowego.
Azytromycyna nie ma klinicznie istotnego wpływu na stężenie we krwi karbamazepiny, cymetydyny dydanozynę, efawirenz, flukonazol, indynawir, midazolam, teofilina, triazolamem, trimetoprim /, cetyryzyna, sildenafil, atorwastatyna, ryfabutyną i metyloprednizolonu, podczas gdy aplikacja.
Należy zachować ostrożność podczas podawania terfenadyny i azytromycyny, ponieważ stwierdzono, że jednoczesne przyjmowanie terfenadyny i różnych rodzajów antybiotyków powoduje arytmię i wydłużenie odstępu QT. Na tej podstawie nie można wykluczyć powyższych komplikacji podczas jednoczesnego podawania terfenadyny i azytromycyny.
Ergotamina i dihydroergotamina: zwiększone działanie toksyczne (skurcz naczyń krwionośnych, dyzestezja).
Makrolidy leki), jednak w przypadku stosowania azalidów (w tym azytromycyny) tego typu interakcji nie obserwowano.
Linozamidy słabną, a tetracyklina i chloramfenikol zwiększają skuteczność azytromycyny.
W połączeniu z digoksyną i azytromycyną konieczne jest kontrolowanie stężenia digoksyny we krwi, ponieważ Wiele makrolidów zwiększa wchłanianie digoksyny w jelicie, zwiększając tym samym jej stężenie w osoczu.
W razie potrzeby zaleca się wspólne stosowanie azytromycyny z cyklosporyną w celu kontrolowania zawartości cyklosporyny we krwi ze względu na znaczny wzrost AUC.
Azytromycyna stosowana jednocześnie z zydowudyną nie wpływa na parametry farmakokinetyczne zydowudyny w osoczu krwi ani na wydalanie zydowudyny i jej metabolizowanego glukuronu w nerkach. Jednak stężenie aktywnego metabolitu, fosforylowanej zydowudyny, wzrasta w monocytach. Znaczenie kliniczne tego faktu nie jest znane.
Przy jednoczesnym stosowaniu z nelfinawirem może zwiększyć stężenie azytromycyny w osoczu krwi, czemu nie towarzyszy znaczny wzrost działań niepożądanych i nie wymaga leków dostosowujących dawkę.
Secnidazol
Wzmacnia działanie pośrednich antykoagulantów. Nie zaleca się łączenia z niedepolaryzującymi środkami zwiotczającymi mięśnie (bromek wekuronium). W przypadku jednoczesnego stosowania z lekami litowymi zwiększa jego stężenie w osoczu.
Zwiększa hipoglikemizujące działanie insuliny i doustnych środków hipoglikemicznych.
Podobnie jak disulfiram powoduje nietolerancję etanolu

Warunki przechowywania

W suchym, ciemnym miejscu w temperaturze nie wyższej niż 30 ° C.